കൊടുംക്രൂരതയുടെ കലാലയങ്ങൾ

കോട്ടയം സർക്കാർ നഴ്സിങ് കോളജിലെ റാഗിങ്ങിന്‍റെ ഞെട്ടിക്കുന്ന ദൃശ്യങ്ങള്‍ക്ക്​ പിറകെ കണ്ണൂർ കൊളവല്ലൂരിലെ പ്ലസ് വൺ വിദ്യാർഥിയുടെ കൈ റാഗിങ്ങിന്‍റെ ഭാഗമായി സീനിയർ പയ്യന്മാർ അടിച്ചൊടിച്ച വാർത്തയും തിരുവനന്തപുരം പാറശ്ശാലയിലെ റാഗിങ്​ പരാതിയും പുറത്തുവന്നു. കാമ്പസിന്റെ പുതിയ അന്തരീക്ഷത്തിലെത്തുന്ന ജൂനിയർ വിദ്യാർഥികളെ പഴക്കിയെടുക്കാനെന്ന മട്ടിൽ ആരംഭിച്ച റാഗിങ്​ എന്ന സമ്പ്രദായം പിന്നീട്​ കൊടുംക്രൂരതകളിലേക്കും മാരകകുറ്റകൃത്യങ്ങളിലേക്കും വഴിമാറുകയായിരുന്നു.

വാർത്തകളും വിവാദങ്ങളും അവസാനിച്ചാലും ഇത്തരം സംഭവങ്ങൾ പലപ്പോഴും ഇരകളായവരിൽ ഗുരുതര പ്രത്യാഘാതങ്ങളാണ്​ സ​ൃഷ്ടിക്കുക. ശാരീരികപീഡനത്തിന്​ പുറമെ മനോപീഡനം, ലൈംഗികപീഡനം എന്നിവയും നടക്കുന്നതിനാൽ ഇരകളിൽ ചിലരെങ്കിലും ആത്മഹത്യയുടെ വഴികൾ തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നതായും കാണാനാവും. തൃപ്പൂണിത്തുറ തിരുവാണിയൂരിൽ പ്ലസ്​ വൺ വിദ്യാർഥി റാഗിങ്​ പീഡനം സഹിക്കാനാവാതെ ഫ്ലാറ്റിൽനിന്ന്​ ചാടി ജീവനൊടുക്കിയത്​ ഈയിടെയാണ്​.

1996 നവംബർ ആറിന് തമിഴ്നാട് ചിദംബരത്തുള്ള അണ്ണാമലൈ യൂനിവേഴ്സിറ്റിയിൽ റാഗിങ്ങിനെ തുടർന്ന് മെഡിക്കൽ വിദ്യാർഥി കൊല്ലപ്പെട്ട പശ്ചാത്തലത്തിലാണ്​ ഇന്ത്യയിൽ റാഗിങ്​ നിരോധനം ശക്തമായ ആവശ്യമായി ഉയർന്നത്​. 2001ൽ റാഗിങ്​ നിരോധിച്ചുള്ള നിയമം പാസാക്കി. തുടർന്നും ഇത്തരം സംഭവങ്ങൾ കൂടുതലായി റിപ്പോർട്ട്​ ചെയ്യപ്പെട്ടതോടെ രാജ്യത്തെ എല്ലാ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളോടും റാഗിങ്​ വിരുദ്ധ നിയമം കർശനമായി പാലിക്കാൻ സുപ്രീംകോടതി നിർദേശിക്കുകയായിരുന്നു. എന്നാൽ റാഗിങ്ങും അനുബന്ധ അക്രമങ്ങളും ഇന്നും തുടരുന്നു.

ക്രൂരതക്ക്​ പിറകിലെ മനസ്സുകൾ

കൗമാരമനസ്സുകളുടെ സാഹസ താൽപര്യങ്ങളോടൊപ്പം മറ്റുള്ളവർക്ക്​ മുന്നിൽ ‘ഹീറോ’ ആവാനുള്ള മനോഗതിയും ‘റാഗിങ്​’ അക്രമങ്ങൾക്ക്​ പിറകിലുണ്ട്​. അധികാരം പ്രയോഗിക്കാനും മറ്റുള്ളവരെ തങ്ങളുടെ നിയന്ത്രണത്തിലാക്കാനുമുള്ള ആഗ്രഹങ്ങളാണ്​ ഇത്തരം സംഭവങ്ങൾക്ക്​ പിറകിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നവരെ കൂടുതലായി പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നത്​. താരമ​േമ്യന ദുർബലരായവരെ അധീനതയിലാക്കുന്നതിലൂടെ ലഭിക്കുന്ന സന്തോഷവും ചിലരെ ഇതിനെല്ലാം പ്രേരിപ്പിച്ചേക്കാം. മുൻകാലങ്ങളിൽ അനുഭവിച്ച പീഡനങ്ങളുടെ പ്രതികാരമായും ചിലർ റാഗിങ്ങുകളെ കാണുന്നുണ്ട്​.

മറ്റുള്ളവരുടെ വേദനയിൽ ആഹ്ലാദിക്കുന്നവർ

മറ്റുള്ളവരെ വേദനിപ്പിക്കാനും അതിൽ ആഹ്ലാദവും സംതൃപ്തിയും ഒരുതരം ലഹരിയും കണ്ടെത്തുന്ന ‘സാഡിസ്റ്റ് പ്രവണത’ റാഗിങ്ങിനെ കൊടും​ക്രൂരതകളിലേക്കും അക്രമങ്ങളിലേക്കും നയിക്കാറുണ്ട്​. ഒരു വേട്ടക്കാരന്​ ഇരയെ വേട്ടയാടു​മ്പോൾ ലഭിക്കുന്ന അനുഭൂതിക്ക്​ സമമായ വികാരമാണ്​ ഇവിടെ പലപ്പോഴും പ്രവർത്തിക്കുന്നത്​. മനഃശാസ്​ത്രത്തിൽ ‘സാഡിസ്റ്റിക്​ പേഴ്​സനാലിറ്റി ഡിസോഡർ’ (Sadistic personality disorder) എന്നാണ്​ ഇതിനെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്​. ഇത്തരം വ്യക്തിത്വവൈകല്യങ്ങളുള്ളവർ ‘ഇര’യുടെ വേദന കൂടുന്നതിനനുസരിച്ച്​ കൂടുതൽ ആഹ്ലാദം കണ്ടെത്തുന്നവരാണ്​. അതുകൊണ്ടാണവർ ക്രൂരപ്രവൃത്തികൾ വിഡിയോയിൽ പകർത്തുന്നതും അതുകണ്ട്​ വീണ്ടും ആഹ്ലാദിക്കുന്നതും.

ക്രൂരമായ റാഗിങ്ങിൽ ഏർപ്പെടുന്ന മറ്റൊരു വിഭാഗത്തിൽ കാണുന്ന മാനസിക പ്രശ്നമാണ്​ ‘സാമൂഹികവിരുദ്ധ മനോവൈകല്യം’ (Antisocial personality disorder). ഇക്കൂട്ടർ മറ്റുള്ളവരുടെ വികാരങ്ങളെ മാനിക്കുകയോ പരിഗണിക്കുകയോ ചെയ്യില്ല എന്നുമാത്രമല്ല പ്രവൃത്തികളിൽ അൽപംപോലും കുറ്റബോധവുംപ്രകടിപ്പിക്കില്ല. ഇത്തരം മാനസികാവസ്ഥയുടെ കൂടെ മദ്യം, മയക്കുമരുന്ന് പോലുള്ള ലഹരിവസ്തുക്കളുടെ സാന്നിധ്യം കൂടിയുണ്ടെങ്കിൽ അതു​ കൂടുതൽ വിനാശകരമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കുള്ള ഇന്ധനമായി പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യും.

ലഹരിവസ്​തുക്കളുടെ പങ്ക്​

വിദ്യാർഥികൾക്കിടയിൽ വ്യാപകമായിരിക്കുന്ന ലഹരി ഉപയോഗത്തിനും ഇത്തരം കാര്യങ്ങളിൽ കാര്യമായ പങ്കുണ്ട്​. ലഹരിയുപയോഗിക്കുന്നതോടെ വ്യക്തിയുടെ മസ്തിഷ്കത്തിലെ ‘പ്രീഫ്രോണ്ടൽ ലോബ്’ (Prefrontal lobe) എന്ന ഭാഗത്തിന്‍റെ ​​​പ്രവർത്തനം മന്ദീഭവിക്കുന്നു. ഒരു വ്യക്തിയുടെ ബോധപൂർവമായ പ്രവർത്തനങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന തലച്ചോറിന്‍റെ ഭാഗമാണിത്​. ഒരാളുടെ വ്യക്തിത്വവും സാമൂഹികമായി പെരുമാറേണ്ട രീതികളെയും രൂപപ്പെടുത്തുന്നത്​ ഈ ഭാഗത്തിന്‍റെ പ്രവർത്തനഫലമായാണ്​. കൂടാതെ, തെറ്റുകളും കുറ്റകൃത്യങ്ങളും നടത്താനുള്ള സ്വാഭാവികമായ പ്രേരണകളെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതും നിഷേധാത്മകമായ വൈകാരിക പ്രതികരണങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കുന്നതും ‘പ്രീഫ്രോണ്ടൽ ലോബ്’ തന്നെ. മനുഷ്യനെ മൃഗങ്ങളിൽനിന്ന്​ വേർതിരിക്കുന്നത്​​ മസ്തിഷ്കത്തിന്‍റെ ഈ ഭാഗത്തിന്‍റെ പ്രവർത്തനമാണ് എന്ന്​ ചുരുക്കിപ്പറയാം​.

മുൻകാലങ്ങളിൽ മദ്യം, പുകവലി പോലുള്ള ലഹരികളാണ്​ കൂടുതലായി ക​ണ്ടുവന്നിരുന്നതെങ്കിൽ ഇന്നു പുതുതായി രംഗത്തുവരുന്ന രാസലഹരികളാണ്​ വില്ലന്മാരായി മാറുന്നത്​. കടുത്ത പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ ഇടയുള്ള ഇത്തരം ലഹരിയുടെ ഉപയോഗത്തിലൂടെ അത്​ ഉപയോഗിക്കുന്നവർക്ക്​ തങ്ങൾ എന്താണ്​ പ്രവർത്തിക്കുന്നത്​ എന്ന്​ തിരിച്ചറിയാൻ പോലും കഴിയാതെ വരുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ നിയമവ്യവസ്ഥയെക്കുറിച്ചുള്ള ബോധമോ കുറ്റകൃത്യങ്ങൾക്കുള്ള ശിക്ഷയെക്കുറിച്ചുള്ള ഭയമോ ഇക്കൂട്ടർക്ക്​ നഷ്ടമാവുന്നു. ഫലമോ, സമാനതകളില്ലാത്ത ​ക്രൂരതകളിൽ ഏർപ്പെടാൻ ഇവർക്ക്​ ഒരു മടിയുമില്ലാത്ത അവസ്ഥ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നു.

സംഘം ചേരുമ്പോഴുണ്ടാവുന്ന ആവേശം

ഒരു വ്യക്തിക്ക്​ ഒറ്റക്ക്​ നടത്താൻ കഴിയുന്ന ​ക്രൂരകൃത്യങ്ങൾക്ക്​ ഒരു പരിധിയുണ്ടെങ്കിൽ സംഘം ചേർന്നുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക്​ പലപ്പോഴും പരിധിയുണ്ടാവാറില്ല. ഒന്നിലധികം പേർ ​ചേർന്ന്​ അക്രമപ്രവർത്തനങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടുമ്പോൾ അവിടെ ഒരു മത്സരബുദ്ധി ഉയർന്നുവരും. ഇതിന്‍റെ ഫലമായി കൂടുതൽ പീഡിപ്പിക്കുന്നവരായി മാറാനുള്ള ഒരു ആവേശം ഉണ്ടാവാനും ഇടയുണ്ട്​.

പ്രതികാര ഭയം സൃഷ്ടിക്കുന്ന നിശ്ശബ്ദത

റാഗിങ്​ ഇരകൾ പലപ്പോഴും സംഭവങ്ങൾ പുറത്തുപറയാൻ ഭയപ്പെടുന്നത്​ കാമ്പസിൽ തുടർന്ന്​ അനുഭവിക്കേണ്ടിവരുന്ന പീഡനങ്ങളെയോ അക്രമങ്ങളെയോ കുറിച്ച്​ ഓർത്താണ്​. അധ്യാപകരിൽനിന്നും സ്ഥാപനങ്ങളിൽനിന്നും ലഭിക്കേണ്ടതായ വൈകാരിക പിന്തുണയുടെ അഭാവവും ഇരയുടെ മനോനിലയെ ദുർബലമാക്കുന്നുണ്ട്​. ഇതിനെല്ലാം പുറമെയാണ്​ നിയമങ്ങൾ കൃത്യമായി നടപ്പാക്കപ്പെടാത്ത സാമൂഹികാവസ്ഥ.

റാഗിങ്​ ഇരകളുടെ മനസ്സിൽ ആഴത്തിലുള്ള മാനസികാഘാതം അവശേഷിപ്പിക്കുന്നണ്ട്​. അപമാനം, നിരന്തരമായ ഭയം, അക്രമത്തിന്‍റെ ഫലമായുണ്ടാവുന്ന ശാരീരിക പരിക്കുകൾ തുടങ്ങിയവ ദീർഘകാലം നിലനിൽക്കുന്ന മാനസികമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കും. ഇത്തരം സംഭവങ്ങളെതുടർന്ന്​ പല വിദ്യാർഥികൾക്കും കടുത്ത വിഷാദം, ഉത്കണ്ഠ, നിസ്സഹായത, പോസ്റ്റ്​ ട്രോമാറ്റിക്​ സ്​ട്രെസ് ഡിസോർഡർ എന്നിവ അനുഭവപ്പെടുന്നു. വൈകാരികമായ ഇത്തരം ആഘാതങ്ങൾ ഒറ്റപ്പെടലിലേക്കും പഠനരംഗത്തെ തകർച്ചയിലേക്കും അപൂർവമായാണെങ്കിലും ആത്മഹത്യാ ചിന്തകളിലേക്കും നയിച്ചേക്കാം. പലർക്കും മനോരോഗത്തിനുള്ള ചികിത്സകൾ തേടേണ്ടിയും വന്നേക്കാം.

നിയമങ്ങളിലെ പഴുതുകൾ

ഏതെങ്കിലും വിദ്യാഭ്യാസസ്ഥാപനത്തിനകത്തോ പുറത്തോ റാഗിങ്​ നടത്തുകയോ റാഗിങ്ങിൽ പങ്കെടുക്കുകയോ അതിന് പ്രേരിപ്പിക്കുകയോ ചെയ്യുന്ന ഏതൊരാളും കുറ്റം തെളിയിക്കപ്പെട്ടാൽ രണ്ടുവർഷംവരെ തടവ് ശിക്ഷയും പതിനായിരം രൂപ പിഴയുമാണ്​ നിലവിലുള്ള നിയമം നൽകുന്ന ശിക്ഷ. കുറ്റകൃത്യങ്ങൾ തെളിയിക്കപ്പെടണമെങ്കിൽ ആവശ്യമായ പരാതികളും സാക്ഷിമൊഴികളും കൃത്യമായ അന്വേഷണങ്ങളും ആവശ്യമാണെന്നിരിക്കെ, അധികാര രാഷ്ട്രീയത്തിന്‍റെ ഇടപെടലിലൂടെ ഇവ അട്ടിമറിക്കപ്പെടുകയാണ്​ പതിവ്​. പ്രതികൾക്ക്​ കൂടുതൽ ശിക്ഷയോടൊപ്പം തുടർ പഠനവും ​ജോലിസാധ്യതകളും നിഷേധിക്കുന്ന രീതിയിലേക്ക്​ നിയമം കുറേക്കൂടി കർശനമാക്കിയാൽ മാത്രമേ വിദ്യാഥികൾക്കിടയിലെ ഇത്തരം ക്രിമിനൽ വാസനകളെ നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയുകയുള്ളു. കൂടാതെ, റാഗിങ്ങിനെ നേരിടാൻ കലാലയങ്ങളിലും സ്കൂളുകളിലും ഹോസ്റ്റലുകളിലും കൂടുതൽ ഫല​പ്രദമായ പ്രതിരോധ ക്രമീകരണങ്ങൾ നടത്തുകയും വേണം.