അഭയാർഥി സമുദ്രമായി​ കോക്​സസ്​ ബസാർ

ഒരായുസ്സി​െൻറ സമ്പാദ്യം മുഴുവൻ മുള​െങ്കാമ്പി​​െൻറ രണ്ടറ്റത്തുമായി പെറുക്കിക്കെട്ടി മ്യാന്മറിൽനിന്ന്​ ജീവനുംകൊണ്ട്​ ഒാടിപ്പോന്ന അഭയാർഥികളുടെ സമുദ്രമാണ്​ കോക്​സസ്​ ബസാർ. വലിച്ചുകെട്ടിയ കറുത്ത പ്ലാസ്​റ്റിക്​ ഷീറ്റിനടിയിൽ അശരണരായ വൃദ്ധരും സ്​ത്രീകളും കുട്ടികളും കൂനിക്കൂടിയിരുന്നു. കഴിഞ്ഞ ആഗസ്​റ്റ്​ 26നാണ്​ മ്യാന്മറി​​െൻറ തെക്കുപടിഞ്ഞാറൻ ജില്ലയായ രാഖൈനിൽ പട്ടാളം നരഹത്യ തുടങ്ങിയത്​. പത്രപ്രവർത്തകർക്ക്​ പ്രവേശനാനുവാദം ഇല്ലാത്ത ഇൗ മേഖലയിൽ നടന്ന തീവെപ്പും കൊലപാതകങ്ങളും പുറംലോകം അറിയുന്നത്​ ഉപഗ്രഹചിത്രങ്ങളുടെ സഹായത്തിൽ. ആഗസ്​റ്റ്​ 25ന്​ അറാകൻ റോഹിങ്ക്യ സാൽവേഷൻ ആർമി (എ.ആർ.എസ്​.എ) എന്ന ഗവൺമ​െൻറ്​ വിരുദ്ധ സംഘടന പട്ടാളബൂത്തുകൾ പിടിച്ചെടുത്ത്​ 12 പട്ടാളക്കാരെ വെടിവെച്ചുകൊന്നതാണ്​ പുതിയ സംഘർഷങ്ങളുടെ തുടക്കം.

നാലു​ ലക്ഷം മനുഷ്യരാണ്​ കഴിഞ്ഞ നാലാഴ്​ചക്കുള്ളിൽ മ്യാന്മറിലെ രാഖൈൻ പ്രവിശ്യയിൽനിന്ന്​  ബംഗ്ലാദേശ്​ അതിർത്തി കടന്ന്​ കോക്​സസ്​ ബസാറിലേക്ക്​ ഒഴുകിയെത്തിയത്​. ദക്ഷിണേഷ്യ ഇൗയടുത്തകാലത്ത്​ കണ്ട ഏറ്റവും വലിയ അഭയാർഥിപ്രവാഹം​. എത്രപേർ കൊല്ലപ്പെട്ടു എന്നൊന്നും ആർക്കും അറിയില്ല. ആരും അറിയുകയും ഇല്ല. ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന നാലുലക്ഷം അഭയാർഥികൾ, അവരോരോരുത്തരും ഇൗ ദുരന്തത്തി​​െൻറ ബാക്കിപത്രമാണ്​. കഴിഞ്ഞ അരനൂറ്റാണ്ടിനുള്ളിൽ ഒരു ദശലക്ഷത്തിലധികം റോഹിങ്ക്യകൾ റാഖൈനിൽനിന്ന്​ പലായനം ചെയ്​തിട്ടുണ്ട്. ഇതിൽ അരലക്ഷം പേർ ഇന്ത്യയിലുണ്ട്​. ഇൗ പലായനദുരന്തത്തിലെ ഏറ്റവും ഒടുവിലെ അധ്യായമാണ്​ കഴിഞ്ഞ ഒരു മാസത്തിനുള്ളിൽ കോക്​സസ്​ ബസാറിൽ ചുരുളഴിയുന്നത്​. ഒാടിരക്ഷപ്പെടാൻ ശ്രമിച്ച പലരെയും പട്ടാളം വെടിവെച്ചുകൊന്നു. സ്​ത്രീകളെ ബലാത്സംഗം ചെയ്​തു. മറ്റു ചിലർ നാഫ്​ നദിയിൽ മുങ്ങിപ്പോയി. അവശേഷിച്ചവരാണ്​ കോക്​സസ്​ ബസാറിലെ കുത്തുപാലോങ്​ ക്യാമ്പിൽ മഴവെള്ളം കെട്ടിനിൽക്കുന്ന ചുവന്ന ചളിയിൽ ദരിദ്രഭാണ്ഡങ്ങൾ അഴിച്ചുവെച്ച്​ ജീവിതം വീണ്ടും ഉൗതിക്കത്തിച്ചെടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്​.

ലോകത്തിലെ രണ്ട്​ വൻശക്​തികളുടെ മൂക്കിനു​ താഴെ ഇരുന്നുകൊണ്ടാണ്​ മ്യാന്മർ പട്ടാളം നൊ​േബൽ സമ്മാന ജേതാവായ സൂചി സർക്കാറി​​െൻറ മൗനാനുവാദത്തോടെ ഇൗ നരനായാട്ട്​ നടത്തുന്നത്​. അന്താരാഷ്​ട്രസമൂഹത്തി​​െൻറ ശക്​തമായ ഒരു താക്കീത്​ മതി ഇൗ കൊലപാതകങ്ങൾ ഒരു പരിധിവരെയെങ്കിലും അവസാനിപ്പിക്കാൻ. അതുണ്ടാവുന്നില്ല എന്നതാണ്​ ഇൗ ​പ്രതിസന്ധിയുടെ രാഷ്​ട്രീയം. റോഹിങ്ക്യകൾ ദരിദ്രരാണ്​ എന്നതാണ്​ ഇതിന്​കാരണം. ഉപഭോഗശേഷി ഇല്ലാത്ത മനുഷ്യരെ വിപണിയുടെ ബലതന്ത്രത്താൽ നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്ന ലോകത്തിന്​ ആവശ്യമില്ല. അതുകൊണ്ട്​ ഒരു ദശലക്ഷം മനുഷ്യർ ഇൗ ഭൂമുഖത്തുനിന്ന്​ ഇല്ലാതായാലും ആർക്കും ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല. ദരിദ്രനാവുകയെന്നത്​ കുറ്റമാണ്​. ദരിദ്രൻ മുസ്​ലിം കൂടിയാകു​േമ്പാൾ ഇസ്​ലാമോഫോബിക്​ ആയ ലോകക്രമത്തിൽ ഇൗ അവഗണന അതി​​െൻറ മൂർധന്യത്തിൽ എത്തുന്നു.

രാഖൈനിലെ റോഹിങ്ക്യ മുസ്​ലിംകളെ മ്യാന്മർ പൗരന്മാരായി കാണാൻ ബുദ്ധിസ്​റ്റ്​ ഭരണകൂടം തയാറല്ല. ഭരണഘടന നൽകുന്ന പൗരാവകാശങ്ങൾ ഇവർക്കില്ല. എന്തിന്​, വോട്ടവകാശംപോലും ഇല്ലാത്ത മനുഷ്യക്കൂട്ടമാണിത്​. അതുകൊണ്ടാണവർ രാജ്യമില്ലാത്ത ‘പൗരന്മാരായി’ ലോകം മുഴുവനും ഒഴ​ുകിപ്പരക്കുന്നത്​. ഇൗ നീതിനിഷേധമാണ്​ പോയ അരനൂറ്റാണ്ടിലൂടെ പ്രവർത്തിച്ച്​ അഭയാർഥികളെ സൃഷ്​ടിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നത്​. ചരിത്രത്തി​​െൻറ ഫോൾട്ട്​ലൈനിൽ കുടുങ്ങിപ്പോയവരാണ്​ റോഹിങ്ക്യകൾ. മുള​െങ്കാമ്പിൽ വലിച്ചുകെട്ടിയ പ്ലാസ്​റ്റിക്​ ഷീറ്റാണ്​​ ഇവർക്ക്​ വീട്​. ആരെങ്കിലും സഹായിച്ച്​ നൽകുന്ന ഒരുപിടി അരി വേവിച്ചാൽ അത്​ ഭക്ഷണം. ഇവരെ ആർക്കും ആവശ്യമില്ല. കഴിഞ്ഞ 10 വർഷത്തിനുള്ളിൽ 3.5 ലക്ഷത്തിലധികം അഭയാർഥികളാണ്​ കോക്​സസ്​ ബസാറിൽ എത്തിയത്​. പുതുതായി വന്ന 4.5 ലക്ഷംകൂടിയാകു​േമ്പാൾ ജില്ലയിലെ ആകെ ജനസംഖ്യയുടെ മൂന്നിലൊന്ന്​ കവിയും ഇത്​. ക്യാമ്പ്​ സന്ദർശിച്ച ബംഗ്ലാദേശ്​ പ്രധാനമന്ത്രി ശൈഖ്​​ ഹസീന പറഞ്ഞു: ‘‘ബംഗ്ലാദേശ്​ പാവപ്പെട്ട രാജ്യമാണ്​. 17 കോടി ജനങ്ങളുണ്ട്​ ഇവിടെ. അതുകൊണ്ടുതന്നെ 10 ലക്ഷം റോഹിങ്ക്യകളെ കൂടി തൽക്കാലം സംരക്ഷിക്കാൻ ഞങ്ങൾക്ക്​ സാധിക്കും.’’ പ്രസംഗത്തിൽ തൽക്കാലം എന്ന വാക്ക്​ അടിവരയിട്ടാണ്​ അവർ പറഞ്ഞത്​. റോഹിങ്ക്യകളെ മ്യാന്മറിലേക്കു തന്നെ തിരിച്ചയക്കണം എന്നതാണ്​ ബംഗ്ലാദേശ്​ സർക്കാറി​​െൻറ ഒൗദ്യോഗിക നിലപാട്​. എന്നാൽ, ഇന്നത്തെ സാഹചര്യത്തിൽ അത്​ സാധ്യമല്ല. അതുകൊണ്ടാണ്​ ഇവരെ ഒന്നടങ്കം ബേ ഒാഫ്​ ബംഗാളിലെ തെൻഘർചാർ ദ്വീപിലേക്ക്​ മാറ്റി താമസിപ്പിക്കാനുള്ള ബൃഹദ്​പദ്ധതിക്ക്​ ബംഗ്ലാദേശ്​ സർക്കാർ രൂപം നൽകിവരുന്നത്​. റോഹിങ്ക്യ വംശജർക്ക്​ കോക്​സസ്​ ബസാർ വിട്ടുപോകാനുള്ള അനുവാദമില്ല.

ഇന്ത്യയും റോഹിങ്ക്യകളെ തിരിച്ചയക്കണം എന്ന നിലപാടിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കുകയാണ്​. 130 കോടി ജനസംഖ്യയുള്ള ഭാരതത്തിന്​ 40,000 റോഹിങ്ക്യകളെക്കൂടി ഉൾക്കൊള്ളാനാവില്ലേ? പൗരന്മാരായി മ്യാന്മർ എണ്ണാത്ത ഇൗ 40,000 പേരെ തിരിച്ചയക്കുന്നുവെങ്കിൽതന്നെ അതെങ്ങോട്ട്​ എന്ന ചോദ്യം പ്രസക്​തമാണ്​. അത്ര എളുപ്പം സാധ്യമാവുന്ന കാര്യമല്ല. സംഘർഷത്തി​​െൻറ ഇരകളാവുന്ന സാധാരണ മനുഷ്യർക്ക്​ ചരിത്രത്തിലെ ന്യായാന്യായ തർക്കങ്ങൾക്ക്​ വലിയ വിലയൊന്നുമില്ല. മഴയിൽ കുതിർന്ന്​, ഒരു നേരത്തെ ഭക്ഷണത്തിന്​ വകയില്ലാതെ ചിന്നിച്ചിതറിപ്പോയ വർത്തമാനമാണ്​ ഇവർക്ക്​ ജീവിതം. മക്കൾക്ക്​ ചികിത്സ കൊടുക്കാനാവാതെ, ഭർത്താവ്​ എവിടെ എന്നറിയാതെ ഫൗസിയക്ക്​ ഇരിക്കേണ്ടിവന്നത്​ അവർ ചെയ്​ത തെറ്റുകൊണ്ടല്ല. അവർക്ക്​ ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം ഉറപ്പാക്കേണ്ടത്​ നമ്മളാണ്​.

(ജർമൻ ടെലിവിഷ​​െൻറ ഏഷ്യ പ്രതിനിധിയാണ്​ ലേഖകൻ)