പണിക്കർ സാർ​ കഥ പറയുമ്പോൾ കണ്ണെടുക്കാൻ തോന്നില്ല

കുഞ്ഞുണ്ണി മാഷെ പോലെയായിരുന്നു കേശവപ്പണിക്കർ സാർ. ഏതാണ്ട്​ അതേ ​പൊ​ക്കം. തിളങ്ങുന്ന കഷണ്ടി. തോളിൽ ഒരു രണ്ടാം മുണ്ട്​ എപ്പോഴുമുണ്ട്​. ഉച്ചവെയിലിൽനിന്ന്​ ക്ലാസിലേക്ക്​ പണിക്കർ സാർ വരുന്നത്​ നമ്പ്യാരുടെ ഒരു കവിതാശകലവുമായിട്ടായിരിക്കും. 'ചുടുവെയിൽ തട്ടി ചുട്ട കഷണ്ടിയിൽ

ഒരുപിടി നെല്ലാൽ മലരുപൊരിക്കാം' എവിടെയോ സദ്യയുണ്ടെന്നറിഞ്ഞ്​ പൊരിവെയിലിൽ ആർത്തിപിടിച്ച്​ പായുന്ന വൃദ്ധ ബ്രാഹ്മണനെ നമ്പ്യാർ കളിയാക്കിയതാണല്ലോ ആ വരികളിൽ. ''ആരെങ്കിലും ഒരുപിടി നെല്ലു കൊണ്ടുവാടാ, മലരുപൊരിക്കാം...'' എന്ന്​ സ്വയം കളിയാക്കി രസിപ്പിച്ച്​ മാഷ്​ ക്ലാസിലേക്ക്​ കയറിവരും.

അഞ്ചു മുതൽ ഏഴുവരെ ഞാൻ പഠിച്ചത്​ നെടുമുടി എൻ.എസ്​ യു.പി സ്​കൂളിലായിരുന്നു. മൂന്നുവർഷവും മലയാളം പഠിപ്പിച്ചത്​ കേശവപ്പണിക്കർ സാർ​. തികഞ്ഞ രസികൻ. ആഴ്​ചയിൽ ഒരു ദിവസം പാഠങ്ങൾ​ മാറ്റിവെച്ച്​ സാർ കഥ പറയും. ആ ദിവസത്തിനായി ഞങ്ങൾ കാത്തിരിക്കും. കഥയെന്നാൽ വെറും കഥയല്ല. ചരിത്രാഖ്യായികകളാണ്​ കഥയായി അവതരിപ്പിക്കുക. പ്രധാനമായും സി.വിയുടെ നോവലുകൾ. മാർത്താണ്ഡവർമ, ധർമരാജ, രാമരാജ ബഹദൂർ...

സാർ കഥ പറയുമ്പോൾ ആ മുഖത്തുനിന്ന്​ ക​ണ്ണെടുക്കാൻ തോന്നില്ല. അത്ര നാടകീയമായാണ്​ അവതരണം. ശരിക്കും അഭിനയത്തി​െൻറ ബാലപാഠങ്ങൾ ഞാനറിയാതെ എന്നിലേക്ക്​ സന്നിവേശിപ്പിച്ചു തുടങ്ങിയത്​ സാറാണ്​. വാക്കുകൾകൊണ്ട്​ എങ്ങനെയാണ്​ ചിത്രം വരക്കുന്നതെന്ന്​ കേശവപ്പണിക്കർ സാറിൽനിന്ന്​ പഠിക്കണം. മ​ന്ത്രസ്ഥായിയിൽ തുടങ്ങി അതി​െൻറ എല്ലാ ഭാവങ്ങളോടെയും സാർ കഥ പറയും. കവിതയിലും ചരിത്രാഖ്യായികകളിലും എനിക്ക്​ താൽപര്യമുണ്ടാക്കിയത്​ പണിക്കർ സാറാണ്​. പിൽക്കാലത്ത്​ നാടകത്തിലും സിനിമയിലും എനിക്ക്​ ആ ബാലപാഠങ്ങൾ തുണയായി​.

സാർ നന്നായി വെറ്റില മുറുക്കും. പുകയില വാങ്ങാൻ എന്നെയാണ്​​ പറഞ്ഞുവിടുക. 'ഡാ... പോയിട്ടു വാ...' എന്നു പറഞ്ഞാൽ പുകയില വാങ്ങി വാ എന്നാണ്​. സാറിനാണെന്ന്​ പറഞ്ഞാൽ കടയിൽനിന്ന്​ പുകയില കിട്ടും.

എ​െൻറ അച്ഛൻ കേശവപിള്ള നെടുമുടി സ്​കൂളിൽ ഹെഡ്​മാസ്​റ്ററായിരുന്നു. അമ്മ കുഞ്ഞുകുട്ടിയമ്മ തൊട്ടടുത്ത പോങ്ങ സ്​കൂളിലെ അധ്യാപികയും. അച്ഛൻ കവിതയും നാടകവുമൊക്കെ എഴുതുമായിരുന്നു. പണിക്കർ സാർ ക്ലാസിൽ വന്ന്​ ചില കവിതകളൊക്കെ ചൊല്ലും. എന്നിട്ട്​ ആരാണിതെഴുതിയതെന്ന്​ ചോദിക്കും. കുട്ടികളുടെ മുന്നിൽ ആളാവാൻ വള്ളത്തോൾ, ഉള്ളൂർ എന്നൊക്കെ ഞാൻ തട്ടിവിടും.'മിണ്ടാതിരിയെടാ... നി​െൻറ അച്ഛ​നെഴുതിയതാണിത്​.'

പണിക്കർ സാറി​െൻറ ചിന്തയിൽ കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കണമെന്നതു മാത്രമേയുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. വിവാഹം പോലും കഴിച്ചിരുന്നില്ല എന്ന്​ പിന്നീടാണ്​ ഞാനറിഞ്ഞത്​. എ​െൻറ വീടിനു മുന്നിലൂടെയായിരുന്നു സാർ ആഴ്​ചയവസാനം കഞ്ഞിപ്പാടമെന്ന സ്വന്തം നാട്ടിലേക്ക്​ പോകുന്നത്​. നടന്നാണ്​ യാത്ര. പോകുമ്പോഴും വരുമ്പോഴും വീട്ടിൽ കയറി അച്ഛനുമായി ദീർഘനേരം സംസാരിക്കും. കവിതയും നാടകവുമൊക്കെത്തന്നെയായിരിക്കും വിഷയം.

ഒരിക്കൽ സ്​കൂളിൽ കായികമേള നടക്കുമ്പോൾ ഒരധ്യാപകൻ മൈതാനത്ത്​ തെന്നിവീണു. കുട്ടികൾ അതുകണ്ട്​ കൂക്കിവിളിച്ചു. കേശവപ്പണിക്കർ സാർ കൂവിയ പിള്ളേരെ വിളിച്ചുകൂട്ടി. 'നീ കൂവിയോ?' ഓരോരുത്തരോടായി ചോദിച്ചു. 'ഇല്ല' എന്ന്​ ഓരോരുത്തരും പറഞ്ഞു. എന്നോടും ചോദിച്ചു.

'കൂവി...' ഞാൻ പറഞ്ഞു. സാർ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. അടുത്തേക്ക്​ ചേർത്തുനിർത്തി. തല​യിൽ തലോടി. അത്രയും പേരിൽ സത്യം പറഞ്ഞതിനായിരുന്നു വാത്സല്യം ചുരന്നൊഴുകിയത്​.പ്രിയപ്പെട്ട ഒത്തിരി അധ്യാപകരുണ്ടെങ്കിലും അതിൽ ആദ്യം ഓർക്കുന്നത്​​ കേശവപ്പണിക്കർ സാറി​നെയാണ്​.