ഹൃദയത്തിൽ പതിച്ച കണ്ണുനീർ

വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ മു​മ്പ്​ പ​തി​വാ​യി ക​ണ്ടു​മു​ട്ടി​യി​രു​ന്ന ഒ​രു വ്യ​ക്തി​യെ ഓ​ർ​ത്തു​പോ​കു​ന്നു. കൂ​ടെ​യു​ള്ള​വ​രെ ഇ​ക​ഴ്ത്തി സം​സാ​രി​ക്കു​ക, മാ​ന​സി​ക​മാ​യോ അ​ല്ലാ​തെ​യോ നോ​വി​ക്കു​ക എ​ന്ന​തൊ​ക്കെ​യാ​യി​രു​ന്നു ഇ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ പ്ര​ധാ​ന നേ​രം​പോ​ക്കു​ക​ൾ. ത​ര​ക്കേ​ടി​ല്ലാ​ത്ത ജോ​ലി​യും മെ​ച്ച​പ്പെ​ട്ട സാ​മ്പ​ത്തി​കാ​വ​സ്ഥ​യു​മെ​ല്ലാം ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഇ​യാ​ൾ സ്വ​ന്തം കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം കൃ​ത്യ​ത​യോ​ടെ, പൂ​ർ​ണ​ത​യോ​ടെ ചെ​യ്തു​തീ​ർ​ക്കും. ഒ​രു​പ​ക്ഷേ, മ​നഃ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ലെ ഒ​രു ക​ള്ളി​യി​ലും ഒ​തു​ങ്ങാ​ത്ത ദ്വ​ന്ദ്വ സ്വ​ഭാ​വ​മു​ള്ള ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ൻ.

എ​ല്ലാ​വ​രെ​യും അ​ക​റ്റു​ന്ന പ്ര​കൃ​ത​മു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ട് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് അ​ടു​പ്പ​ക്കാ​ർ കു​റ​വാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രി​ക്ക​ൽ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ട് നേ​രി​ട്ടു​ത​ന്നെ ഈ ​രീ​തി​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് സം​സാ​രി​ച്ച​പ്പോ​ൾ ‘‘ഞാ​ൻ എ​ല്ലാം വെ​ട്ടി​ത്തു​റ​ന്ന് പ​റ​യു​ന്ന​യാ​ളാ​ണ്. എ​നി​ക്ക് ഒ​ന്നും മ​റ​ച്ചു​വെ​ക്കാ​നി​ല്ല. ഞാ​ൻ ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​ൽ ഒ​രു തെ​റ്റു​മി​ല്ല. മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ തെ​റ്റു​ക​ൾ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കു​ക​യാ​ണ്​ ഞാ​ൻ ചെ​യ്യു​ന്ന​ത്’’ എ​ന്ന അ​വ​ന​വ​ൻ ചെ​യ്യു​ന്ന​തെ​ല്ലാം നൂ​റു​ശ​ത​മാ​നം ശ​രി​യെ​ന്ന് വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന സ്വ​ഭാ​വ​ക്കാ​രു​ടെ പ​തി​വ് മ​റു​പ​ടി​യാ​ണ് എ​നി​ക്കും ല​ഭി​ച്ച​ത്.

വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ ക​ട​ന്നു​പോ​യി. ഈ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ ഓ​ർ​മ​യി​ൽ​നി​ന്ന് അ​ക​ലു​ക​യും ചെ​യ്തു. കാ​ല​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ശേ​ഷം അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​ന്വേ​ഷി​ച്ച​പ്പോ​ൾ അ​റി​ഞ്ഞ​ത് അ​ൽ​പം ദുഃ​ഖ​മു​ള്ള കാ​ര്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇ​യാ​ളു​ടെ പെ​രു​മാ​റ്റ​ത്തി​ൽ സ​ഹി​കെ​ട്ട സ​ഹ​പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ക​ർ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ​തി​രെ പ്ര​തി​ക​രി​ക്കു​ക​യും അ​ത് സ്വ​ന്തം ജോ​ലി ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​ലേ​ക്ക് വ​ഴി​വെ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു​വ​ത്രേ! പി​ന്നീ​ട്​ ക​ച്ച​വ​ട​ത്തി​ൽ ഒ​രു കൈ​നോ​ക്കി​യെ​ങ്കി​ലും സ​ഹ​ക​ച്ച​വ​ട​ക്കാ​രു​മാ​യും ഉ​പ​ഭോ​ക്താ​ക്ക​ളു​മാ​യു​മു​ള്ള നി​ര​ന്ത​ര ക​ല​ഹം​മൂ​ലം അ​തും പൂ​ട്ടി.

അ​ങ്ങ​നെ, എ​ല്ലാം ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട അ​ദ്ദേ​ഹം അ​വ​ന​വ​നോ​ടും കു​ടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളോ​ടും ക​ല​ഹി​ച്ച് വീ​ട്ടി​ൽ ഒ​രു മു​റി​ക്ക​ക​ത്ത് ഒ​തു​ങ്ങി​ക്ക​ഴി​യു​ക​യാ​ണ് എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ഞാ​ന​റി​ഞ്ഞ​ത്. കു​റ​ച്ചു​കാ​ലം​കൂ​ടി ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ഗു​രു​ത​ര രോ​ഗം ബാ​ധി​ച്ച അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ മ​ക്ക​ൾ അ​ട​ക്ക​മു​ള്ള​വ​ർ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു​പോ​യി എ​ന്നും കേ​ട്ടു. രോ​ഗ​വി​വ​ര​മ​ന്വേ​ഷി​ച്ച് ഞാ​ൻ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ കാ​ണാ​ൻ ചെ​ന്നു. പൂ​ർ​ണ​മാ​യും ത​ക​ർ​ന്നു​പോ​യെ​ങ്കി​ലും പ​ഴ​യ ശൗ​ര്യ​ത്തി​ന്‍റെ നി​ഴ​ലാ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ അ​പ്പോ​ഴും അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ പെ​രു​മാ​റ്റ​ത്തി​ലും വാ​ക്കു​ക​ളി​ലും അ​വ​ശേ​ഷി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. രോ​ഗ​ത്തെ കു​റി​ച്ചും ചി​കി​ത്സ​യെ കു​റി​ച്ചും അ​ന്വേ​ഷി​ച്ച​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ പൊ​ട്ടി​ത്തെ​റി​ച്ചു. ‘‘എ​ന്‍റെ കൈ​യി​ൽ പ​ണ​മി​ല്ല! എ​നി​ക്കാ​രു​മി​ല്ല! ഞാ​ൻ ന്യാ​യ​മാ​യ കാ​ര്യ​ത്തി​ന് വേ​ണ്ടി മാ​ത്ര​മേ സം​സാ​രി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ളൂ. എ​നി​ക്ക് ഈ ​ലോ​ക​ത്തോ​ടു​ത​ന്നെ വെ​റു​പ്പാ​ണ്!’’ മ​റു​ത്തൊ​ന്നും പ​റ​യാ​തെ ഞാ​ൻ അ​വി​ടെ​നി​ന്ന് മ​ട​ങ്ങു​ക​യും ചെ​യ്തു.

കു​റ​ച്ചു​നാ​ൾ ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ഒ​രു സു​ഹൃ​ത്തി​നെ അ​വി​ചാ​രി​ത​മാ​യി ക​ണ്ടു​മു​ട്ടി. പ​ല കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ പ​ങ്കു​വെ​ച്ച കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ ഇ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കാ​ര്യ​വും ക​ട​ന്നു​വ​ന്നു. ആ ​വ്യ​ക്തി​യു​ടെ പ​ക​പോ​ക്ക​ലി​നും നോ​വി​ക്ക​ലി​നും പ​ല​പ്പോ​ഴും ഇ​ര​യാ​യ ആ​ൾ കൂ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു ഇ​ദ്ദേ​ഹം. പ​ക്ഷേ, അ​തേ​ക്കു​റി​ച്ചൊ​ന്നു​മ​ല്ല ഈ ​സു​ഹൃ​ത്ത്​​ സം​സാ​രി​ച്ച​ത്. ‘‘രോ​ഗം ബാ​ധി​ച്ച​ത​റി​ഞ്ഞ് ഞാ​ന​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ കാ​ണാ​ൻ പോ​യി​രു​ന്നു. ആ​ദ്യ​മൊ​ക്കെ ബ​ഹ​ളം വെ​ച്ചാ​ണ് എ​ന്നോ​ട് സം​സാ​രി​ച്ച​തെ​ങ്കി​ലും പൊ​ടു​ന്ന​നെ മ​ട്ടു​മാ​റി. എ​നി​ക്കാ​രു​മി​ല്ല, ആ​രു​മെ​ന്നെ തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കു​ന്നി​ല്ല എ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞ് വി​തു​മ്പി​ക്ക​ര​ഞ്ഞ് എ​ന്‍റെ കൈ​ക​ളി​ലേ​ക്ക് ചാ​ഞ്ഞു. ഇ​പ്പോ​ൾ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ ചി​കി​ത്സ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ൽ ഇ​ട​പെ​ടു​ക​യും സാ​മ്പ​ത്തി​ക​മാ​യും അ​ല്ലാ​തെ​യും സ​ഹാ​യി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു.’’

ആ ​മ​റു​പ​ടി അ​ക്ഷ​രാ​ർ​ഥ​ത്തി​ൽ എ​ന്നെ അ​മ്പ​ര​പ്പി​ച്ചു. നി​സ്സീ​മ​മാ​യ മ​നു​ഷ്യ​സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ നീ​ർ​ച്ചാ​ൽ അ​നു​ഭ​വ​വേ​ദ്യ​മാ​ക്കാ​ൻ എ​ന്‍റെ സു​ഹൃ​ത്തി​ന് സാ​ധി​ച്ചു. അ​നു​താ​പ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ ഇ​ട​പെ​ട​ലി​നെ തു​ട​ർ​ന്ന് ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ഒ​രു​പാ​ട് പേ​രെ നോ​വി​ച്ച ആ ​മ​നു​ഷ്യ​ന് ത​ന്‍റെ തെ​റ്റു​ക​ളെ കു​റി​ച്ചു​ള്ള തി​രി​ച്ച​റി​വു​മു​ണ്ടാ​യി. കൊ​ട്ടി​യ​ട​ച്ച സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ കി​ര​ണ​ങ്ങ​ൾ അ​തി​ന് കാ​ര​ണ​മാ​യ​വ​രെ ത​ന്നെ തേ​ടി​യെ​ത്തു​ന്ന മ​നോ​ഹ​ര നി​മി​ഷം കൂ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. എ​ന്‍റെ സു​ഹൃ​ത്ത് ഇ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ സ്വ​യം തീ​ർ​ത്ത പാ​താ​ള​ത്തി​ൽ, ആ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ ആ​ണ്ടു​പോ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. നി​ങ്ങ​ളെ ഒ​രു​പാ​ട് ദ്രോ​ഹി​ച്ച ഒ​രാ​ളോ​ട് ഇ​ങ്ങ​നെ പെ​രു​മാ​റാ​ൻ എ​ന്താ​യി​രു​ന്നു പ്രേ​ര​ണ എ​ന്ന് ഞാ​ൻ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ട് തി​ര​ക്കി.

‘‘ഈ ​ലോ​ക​ത്ത് കു​റ​ഞ്ഞ സ​മ​യ​മേ ന​മു​ക്കു​ള്ളൂ. ഏ​റ്റ​വും നീ​ച​രെ​ന്ന് ക​രു​തു​ന്ന​വ​രി​ലും ചി​ല ന​ല്ല ഗു​ണ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​കും. സ്വ​ന്തം തെ​റ്റി​നെ കു​റി​ച്ച് ഒ​രാ​ളെ ബോ​ധ​വാ​നാ​ക്കി ന​ന്മ​യി​ലേ​ക്ക് തി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​വ​രാ​ൻ നാം ​നി​മി​ത്ത​മാ​കു​ന്ന​തി​ലും വ​ലി​യ സു​കൃ​ത​മെ​ന്തു​ണ്ട്? മ​നു​ഷ്യ​കു​ല​ത്തി​നു​ള്ള എ​ന്‍റെ ചെ​റി​യൊ​രു സം​ഭാ​വ​ന മാ​ത്ര​മാ​ണ​ത്.’’ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ മ​റു​പ​ടി ചി​ന്തോ​ദ്ദീ​പ​ക​മാ​യി​രു​ന്നു.

ക്രി​മി​ന​ലു​ക​ൾ, സാ​മൂ​ഹി​ക വി​രു​ദ്ധ​ർ തു​ട​ങ്ങി സ​മൂ​ഹ​ത്തി​ന് ഒ​രി​ക്ക​ലും ഉ​ൾ​ക്കൊ​ള്ളാ​ൻ ക​ഴി​യാ​ത്ത ഒ​ട്ടേ​റെ മ​നു​ഷ്യ​ർ ന​മു​ക്ക് ചു​റ്റു​മു​ണ്ട്. സ്​​നേ​ഹ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യ ഒ​രു ഇ​ട​പെ​ട​ൽ മ​തി​യാ​കും ചി​ല​പ്പോ​ൾ അ​വ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തെ മാ​റ്റി​മ​റി​ക്കാ​ൻ. അ​പ​ര​ന്‍റെ സ​ഹാ​യ​മി​ല്ലാ​തെ ഈ ​ഭൂ​മി​യി​ൽ ആ​ർ​ക്കും ജീ​വി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യി​ല്ല എ​ന്ന പ്ര​പ​ഞ്ച​സ​ത്യം അ​വ​ർ​ക്ക് ബോ​ധ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന ഒ​രു സ​മ​യം വ​രും. അ​ന്നേ​രം അ​വ​ർ വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ലേ​ക്കു​ള്ള പ്ര​യാ​ണം തു​ട​ങ്ങും. ആ ​യാ​ത്ര വേ​ഗ​ത്തി​ലാ​ക്കാ​ൻ, എ​ന്‍റെ സു​ഹൃ​ത്തി​നെ പോ​ലെ, എ​വി​ടെ നി​ന്നെ​ങ്കി​ലും അ​വ​ദൂ​ത​നെ പോ​ലെ ഒ​രാ​ൾ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെ​യ്യും.

ഒ​രാ​ൾ തി​ന്മ​യു​ടെ ലോ​ക​ത്തു​നി​ന്ന് മാ​ന​സാ​ന്ത​ര​പ്പെ​ടു​ന്നു, മ​റ്റേ​യാ​ളാ​ക​ട്ടെ, ഈ ​പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തോ​ളം വി​ശാ​ല​മാ​യ സ്നേ​ഹ​വാ​യ്പ് സൃ​ഷ്ടി​ക്കാ​നാ​യ നി​ർ​വൃ​തി​യി​ലു​മെ​ത്തു​ന്നു. ഇൗ ​ര​ണ്ട് മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​ക​ഥ കാ​ലു​ഷ്യ​വും കാ​പ​ട്യ​വും നി​റ​ഞ്ഞ വ​ർ​ത്ത​മാ​ന ലോ​ക​ത്തോ​ട് ഒ​രു​പാ​ട് കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ഉ​റ​ക്കെ പ​റ​യു​ന്നു​ണ്ട്. പ്ര​ശ​സ്ത ആം​ഗ​ലേ​യ എ​ഴു​ത്തു​കാ​ര​ൻ സി.​എ​സ്. ലൂ​യി​സി​ന്‍റെ വാ​ക്കു​ക​ൾ മ​നോ​ഹ​ര​മാ​ണ്. ‘‘അ​യാ​ളു​ടെ ക​ണ്ണി​ൽ​നി​ന്ന് പൊ​ടി​ഞ്ഞ ആ​ദ്യ​ത്തെ ക​ണ്ണു​നീ​ർ അ​ത്ര​മേ​ൽ ആ​ഴ​മേ​റി​യ​താ​യി​രു​ന്നു. അ​തെ​ന്‍റെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ലേ​ക്ക് നേ​രി​ട്ട് പ​തി​ച്ചെ​ന്ന് ഞാ​ൻ ക​രു​തി.’’