ഇപ്പോഴാരും രോഗികളല്ല. അല്ലേ?

മാർച്ച് 22 ന് ജനതാ കർഫ്യൂവിലൂടെ ആരംഭിച്ച നമ്മുടെ അടച്ചിരുപ്പ് നാൽപ്പതാം ദിവസത്തിലേക്ക് അടുക്കുകയാണ്. കൊൽക്ക ത്തയിൽ ജീവിക്കുന്ന ഞാൻ ഈ ദിവസങ്ങളിൽ എന്തുചെയ്തു എന്നു ചോദിച്ചാൽ കുറച്ചധികം പുസ്​തകങ്ങളെ വായിച്ചു ഷെൽഫിനു പി ൻനിരയിലേക്ക് തള്ളിവച്ചു എന്നു പറയേണ്ടിവരും. അമേരിക്കൻ ചെറുകഥാകൃത്തുക്കളായ ജാക്ക് ലെ​​െൻറ കഥകൾ, ആംേബ്രാസ്​ ബി യേഴ്​സി​​െൻറ ചില കഥകൾ, മിഹായീൽ ബുൾഗാക്കാവി​​െൻറ ദി മാസ്​റ്റർ ആൻഡ് മാർഗരീറ്റ അങ്ങനെ കുറേയധികം പുസ്​തകങ്ങൾ വായ ിച്ചു. ആംേബ്രാസ്​ ബിയേഴ്​സി​​െൻറ പ്രശസ്​തമായ കഥയാണ് 'ആൻ ഒക്വറൻസ്​ അറ്റ് ഓൾക്രീക്ക് ബ്രിഡ്​ജ്​'. ഇത് പലരും ധാര ാളം പ്രാവശ്യം സിനിമയും ടെലിവിഷൻ പരിപാടിയുമാക്കിയിട്ടുണ്ട്​.

വായന നന്നായി നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കേ ആൽബെർട്ടേ ാ മൊറോവിയയുടെ 'ദിവുമൺ ഓഫ് റോം' എന്ന വിഖ്യാത പുസ്​തകത്തിലെ ഒരു വരി എന്നെ പിടിച്ചുനിർത്തി. അഡ്രിയാന എന്ന നായികാ കഥാപാത്രം പറയുന്നു, ആഡംബരജീവിതത്തി​​െൻറ ആരംഭം ശുചിത്വത്തിൽനിന്നും ചിട്ടയിൽനിന്നുമാണ് എന്ന്. അത് വായിച്ചപ്പോൾ എനിക്ക് നാടിനെ ഓർമ വന്നു. എല്ലായിടത്തുമിപ്പോൾ ലോക്​ഡൗണാണ്. സാധാരണ ഗതിയിൽ കേരളത്തിലെ ഒരു വലിയ ചലനം നടക്കുന്നത് ആശുപത്രികൾക്കു നേരെയാണ്.

കേരളത്തിലെ ആശുപത്രികളിലേക്ക് പോകുന്നവരിൽ വലിയ വിഭാഗത്തിനും കാര്യമായ രോഗമില്ല എന്ന വസ്​തുത അവർക്കും അവരെ ചികിത്സിച്ച് മരുന്നു കൊടുക്കുന്ന ഡോക്​ടർക്കും ആ മരുന്ന് വിൽക്കുന്ന മെഡിക്കൽ സ്​റ്റോറുകാർക്കും അതു കണ്ടുനിൽക്കുന്ന നമുക്കും അറിയാം. പിന്നെന്തിന്​ പോകുന്നു എന്നു ചോദിച്ചാൽ മലയാളിക്ക് മറ്റൊരു ആരാധനാലയമാണ് ആശുപത്രി എന്നു പറയേണ്ടിവരും. മനസ്സമാധാനം കിട്ടാൻ മലയാളിക്ക് ആശുപത്രിയിലും പോകണം.

ഇത് വ്യായാമമില്ലാത്തതും വിശ്രമം കൂടുതലുള്ളതുമായ ആഡംബര ജീവിതം വ്യാപകമാകുന്നതി​​െൻറ സൂചന കൂടിയാണ്. മറ്റൊരു വസ്​തുത എല്ലാ മലയാളികളും പാതിയോളം ഡോക്​ടർമാരാണെന്നതാണ്. മിക്കവാറും വീടുകളിൽ സാമാന്യം വലുപ്പമുള്ള മരുന്നുപെട്ടി കാണാം. അതിൽ ചെറിയൊരു മെഡിക്കൽ ഷോപ്പ് ഒതുങ്ങിക്കിടക്കുന്നുണ്ടാവും. അൽപ്പം വെയിലേറ്റ് നടന്നിട്ട് തലവേദന വന്നാലോ നീരിളക്കം വന്നാലോ ചെറിയൊരു മസിൽ വേദന വന്നാലോ എല്ലാം മരുന്നുപെട്ടി തുറക്കും. അധികവും സ്​ത്രീകളാണ് മരുന്നുപെട്ടികളുടെ ചുമതലക്കാർ. നിർബന്ധമായും അവർ ഭർത്താവിനെയോ കുട്ടികളെയോ മരുന്ന് കഴിപ്പിച്ചിരിക്കും. ഇതൊരുതരം ശീലമായി ഒരുപാടാളുകളിൽ മാറിയിട്ടുണ്ട്​. അതിനെക്കുറിച്ച് നല്ലൊരു പഠനം നടക്കേണ്ടതും ഇത്തരക്കാരെ രക്ഷിക്കേണ്ടതുമാണ്.

വേറെ ചിലയാളുകൾ ഡോക്​ടറെ കാണാതെ നേരെ മെഡിക്കൽ ഷോപ്പിൽ പോയി സ്വയം ചികിത്സിക്കുന്നവരാണ്. ഏതൊക്കെ അസുഖത്തിന് ഏതൊക്കെ മരുന്ന് എന്ന് അവർ കാണാപ്പാഠം പഠിച്ചുവച്ചിട്ടുണ്ട്​. വേണമെങ്കിൽ അവർ നമ്മളെയും ചികിത്സിച്ചുകളയും. എന്നാൽ ലോക്​ ഡൗണിൽ പുറത്തിറങ്ങാൻ പറ്റാതായപ്പോൾ ഈ അസുഖങ്ങളൊക്കെ എവിടെപ്പോയി? നാട്ടിലെ ചെറിയ ക്ലിനിക്കുകളും മറ്റും പൂട്ടിക്കിടക്കുകയായിരുന്നെന്നാണ് കേട്ടത്.

ഈ സമയത്ത് കോവിഡ് വരുമോ എന്നു മാത്രമായി എല്ലാവരുടേയും ഭയം. പ്രായാധിക്യം മൂലം കഷ്​ടപ്പെടുന്നവരേയും ശരിയായ രോഗമുള്ളവരേയും അല്ല ഞാനീ പറയുന്നത്. എന്തായാലും ഈ ലോക്​ഡൗൺ ഒരുപാട് തിരിച്ചറിവുകൾ മനുഷ്യരാശിക്ക് പകർന്നു നൽകിയിട്ടുണ്ടാവും എന്നാണ് ഞാൻ കരുതുന്നത്.

ശുചിത്വത്തിൽനിന്നും ചിട്ടയിൽനിന്നുമാണ് ആഡംബര ജീവിതം ആരംഭിക്കുന്നതെന്ന് അഡ്രിയാന പറയുമ്പോൾ നമ്മളെ സംബന്ധിച്ച് ആഡംബര ജീവിതം ആരംഭിക്കുന്നത് ആശുപത്രിസന്ദർശനങ്ങളിൽ നിന്നാണെന്ന് മാറ്റി പറയേണ്ടിവരും. എന്തായാലും ഈ ആഴ്​ചകളിൽ കാര്യമായ രോഗമില്ലാതെ പലർക്കും വിഷമിച്ചു ജീവിക്കേണ്ടിവന്നു എന്നത് ഓർക്കുമ്പോൾ ചിരിക്കുകയാണോ ചിന്തിക്കുകയാണോ വേണ്ടതെന്ന് എനിക്കു മനസ്സിലാകുന്നില്ല. അതിനാൽ 1907 ൽ ആൾജർനൺ ബ്ലാക്ക്വുഡ് എഴുതിയ 'ദിവില്ലോസ്​' എന്ന േപ്രതകഥ വായിക്കട്ടെ ഞാൻ.