അതിർത്തിക്കുള്ളിലെ മണ്ണല്ല രാജ്യമെന്ന്​ ഇൗ വിധി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു

സുപ്രീംകോടതി, ചരിത്ര പ്രധാനമായ ഒരു വിധിയിലൂടെ വ്യകതി യുടെ സ്വകാര്യത മൗലികാവകാശമാണെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു. കോടതിക്ക് ഒരു ഇടതുപക്ഷ ചായ്​വ്​ ഉണ്ടായിരുന്ന സുവർണ കാലഘട്ടത്തിൽ പോലും ഉണ്ടാകാത്ത ഒരു വിധി. സ്​റ്റേറ്റ്​ എന്നാൽ അതിരുകൾക്കുള്ളിലെ മണ്ണല്ലെന്നും സ്വകാര്യതയിൽ അധിഷ്ഠിതമായി പൗരാവകാശങ്ങൾ അനുഭവിക്കുന്ന ഒരു ജനതയാണെന്നും അർത്ഥശങ്കക്കിടയില്ലാതെ പ്രഖ്യാപിക്കുകയാണ്​ സുപ്രീം കോടതി ചെയ്തത്. ഒരു വ്യകതിയുടെ ജീവസന്ധാരണത്തിന് സ്വകാര്യത അനിവാര്യമാണെന്നും, ആ സ്വകാര്യതയെ സംരക്ഷിക്കേണ്ട ബാധ്യത സ്​റ്റേറ്റിന്​  ഉണ്ടെന്ന് ഓർമപ്പെടുത്തുന്നതാണ്​ ഒമ്പതംഗ ബെഞ്ചി​​െൻറ ഐക്യകണ്ഠേനയുള്ള വിധിയിലൂടെ പുറത്തു വന്നിരിക്കുന്നത്.

അടുക്കളകളിൽ നാം എന്തു പാകം ചെയ്യണമെന്നുപോലും നിഷ്കർഷിക്കുന്ന ഒരു സാമൂഹ്യ അന്തരീക്ഷത്തിൽ ഈ വിധിക്ക് വളരെ പ്രാധാന്യം ഉണ്ട്.  അടുക്കളയിൽ നിന്ന് കിടപ്പുമുറിയിലേക്ക് വരെ നിയന്ത്രണങ്ങൾ കൊണ്ടുവരുവാൻ സ്​റ്റേറ്റി​​​െൻറ ചുമതലക്കാരെന്നു നടിക്കുന്ന സംഘ്​പരിവാർ  ഗ്രൂപ്പുകൾ സജീവമായിരിക്കുമ്പോൾ ഒരു പൗരന് ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശത്തിൽ സ്വകാര്യതക്ക് പ്രഥമസ്​ഥാനം നൽകി യിരിക്കുന്നു.

2001 ൽ പി.യു.സി.എൽ സുപ്രീം കോടതിയിൽ കൊടുത്ത  കേസിൽ, ദാരിദ്യ്ര രേഖക്കു താഴെയുള്ള ഇന്ത്യയിലെ മുഴുവൻ ജനങ്ങൾക്കും 01.01.2002 നു മുമ്പ് 25 കിലോഗ്രാം ഭക്ഷ്യധാന്യം  സൗജന്യ നിരക്കിൽ വിതരണം ചെയ്യുവാൻ 28.11.2001 ന് സുപ്രീം കോടതി ഉത്തരവ് നൽകിയത് ഓർമിക്കുമല്ലോ. വ്യാജ റേഷൻ കാർഡുകൾ നിയന്ത്രിക്കുക സർക്കാർ ആനുകൂല്യങ്ങൾ അനധികൃതമായി കൈപ്പറ്റുന്നവരെ കണ്ടെത്തുക മുതലായ ബഹുമുഖ ഉദ്ദേശ്യങ്ങളോടെയാണ് ‘ആധാർ കാർ ഡ്​’ സമ്പ്രദായം കേന്ദ്ര സർക്കാർ  നടപ്പാക്കാൻ  ശ്രമിച്ചത്.  വിദ്യാഭ്യാസം, ആരോഗ്യം, ഭക്ഷണം മിക്കവാറും സ്വകാര്യവത്​കരിക്ക​പ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഗ്യാസ്​, ഇന്ധനം, പഞ്ചസാര, മണ്ണെണ്ണ ഇവയുടെ സർക്കാർ സൗജന്യം പൂർണമായോ ഭാഗികമായോ നിർത്തൽ ചെയ്തിരിക്കുന്നു. മറിച്ച് പണമിടപാടിന്, ഭൂമി കൈമാറ്റത്തിന്, സ്​കൂൾ പ്രവേശനത്തിന്, മരണം രജിസ്​റ്റർ ചെയ്യുവാൻ വരെ ആധാർ നിർബന്ധമാക്കുന്നു. 

സ്​റ്റേറ്റും പൗരനും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിൽ സ്​റ്റേറ്റി​​​െൻറ അധികാരത്തിൽ കുറവ് വരുത്തുകയും പൗര​​​െൻറ അല്ലങ്കിൽ വ്യകതിയുടെ അധികാരത്തിന് കരുത്ത് പകരുകയുമാണ് ഈ വിധിയിലൂടെ ഉണ്ടായിരിക്കു ന്നത്. ‘State is not It's territory alone, State is it's Citizenry’ എന്ന് പറയാതെ പറയുകയാണ് കോടതി ചെയ്തത്. 

ഒരു വ്യകതിയുടെ സമ്മതം കൂടാതെ ഗർഭഛിദം നടത്തുവാൻ സ്​റ്റേറ്റിന്​ അധികാരമുണ്ടോ? രോഗാവസ്​ഥയിൽ നിന്നും ഒരു നിലക്കും രക്ഷപ്പെടുത്തുവാൻ  സാധിക്കുകയില്ലെന്ന്​ വിദഗ്ദ ഡോക്ടർമാർ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്ന കേസുകളിൽ മരണാനുമതി നൽകാമോ? സ്വന്തം ജീവിതം അനഭിലഷണീയമായ ഘട്ടത്തിൽ എത്തിനിൽക്കുമ്പോൾ ആത്്മഹത്യ അനുവദിക്കാമോ? ഭിന്നലൈംഗികതയുള്ളവർക്ക് വിവാഹം അനുവദിക്കാമോ? സ്​ത്രീയും പുരുഷനും തമ്മിലുള്ള നൈസർഗിക ബന്ധത്തി​​​െൻറ  ഭാഗമായി ഒരുമിച്ച് ജീവിക്കുമ്പോൾ, വിവാഹ രജിസ്​േട്രഷൻ എന്ന ആ കടമ്പ കടക്കണമോ? അകാരണമായി ഒരു പൗരനെ പോലീസ്​ അല്ലെങ്കിൽ സ്​റ്റേറ്റ്​ അറസ്റ്റ് ചെയ്തു ആ വ്യകതിയുടെ സ്വകാര്യത ലംഘിക്കാമോ? സ്വന്തം ജീവൻ  അപകടപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് അവയവം മറ്റൊരാൾക്ക് ദാനം ചെയ്യാമോ? ഈ കാര്യങ്ങളെല്ലാം വരും ദിവസങ്ങളിൽ ചൂടുള്ള ചർച്ചയായി പരിണമി ക്കുകയും പൗരാവകാശത്തിെൻ്റ അടിത്തറയിൽ ഉൗന്നിക്കൊണ്ട്​ കോടതികൾ വസ്​തുനിഷ്ഠമായി വ്യാഖ്യാനിച്ച് ശരിയായ നിഗമനത്തിൽ എത്തുമെന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാം.

സമൂഹത്തി​​െൻറ പൊതുതാൽപ്പര്യം ഏറെ പ്രധാനപ്പെട്ടതുതന്നെ. പൊതുതാൽപര്യവ​ും വ്യകതി താൽപര്യവും കൃത്യമായി വേർതിരിക്കപ്പെടേണ്ടതുതന്നെ. വ്യക്​തി സ്വാതന്ത്ര്യത്തി​​​െൻറ മാനങ്ങൾ, സ്വകാര്യതയുടെ ഇടങ്ങൾ അനുദിനം വികസിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ  പൊതുതാൽപര്യവും വ്യക്​തി താൽപര്യവും തമ്മിൽ ഏറ്റുമുട്ടലുകളുണ്ടാവാം. പ്രത്യേകിച്ചും നവസാമൂഹ്യമാധ്യമങ്ങളുടെ വളർച്ച ചില സൂചകങ്ങളായി നമ്മുടെ മുന്നിൽ ഉണ്ട്. വിവര സാ​േങ്കതിക വിദ്യയ​ുടെ അനന്തസാധ്യതകൾ  രാജ്യതാൽപര്യത്തിന് എതിരാണെന്ന് ആരെങ്കിലും വിചാരിച്ചാൽ, രാജ്യ താൽപര്യത്തി​​​െൻറ പേരിൽ ഒരു കുറ്റാന്വേഷണ ഏജൻസിക്കോ പൊലീസിനോ വ്യകതികളുടെ സ്വകാര്യ സംഭാഷണങ്ങൾ ചോർത്താൻ  അനുവദിക്കാമോ? നിഗമനങ്ങൾ, തീരുമാനങ്ങൾ വേണ്ടിവരും.  

1954 ലെ സുപ്രീം കോടതി എട്ടംഗ ബെഞ്ചി​​​െൻറ, 1962 ലെ ആറംഗ ബെഞ്ചി​​​െൻറ, കൂടാതെ 1976 ലെ കുപ്രസിദ്ധമായ ADM ജബൽപൂർ കേസി​​​െൻറ വിധികൾ ഇതോടെ റദ്ദായി.