നമുക്ക് നാമേ പണിവതു നാകം....

പി​ന്നി​ട്ട ജീ​വി​ത​യാ​ത്ര​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ആ​ലോ​ച​ന​ക​ളി​ൽ കു​ട്ടി​ക്കാ​ല ഓ​ർ​മ​ക​ളാ​ണ​ല്ലോ ആ​ദ്യം വ​രു​ക. ആ​ദ്യം പ​ഠി​ച്ച സ്കൂ​ൾ, സ്കൂ​ളി​ലേ​ക്കു​ള്ള ന​ട​വ​ഴി​ക​ൾ, കു​ഞ്ഞു​ന്നാ​ളി​ലെ കൂ​ട്ടു​കാ​ർ. അ​വ​യെ​ല്ലാം അ​വ്യ​ക്ത​മാ​യ ഓ​ർ​മ പോ​ൽ ന​മ്മു​ടെ മ​ന​സ്സി​ൽ മി​ന്നി​മ​റ​യും. അ​ക്കാ​ല​ത്തെ സൗ​ഹൃ​ദ​ങ്ങ​ളി​ൽ വ്യ​ത്യ​സ്ത​രാ​യ ചി​ല​രെ വ്യ​ക്ത​ത​യോ​ടെ എ​ക്കാ​ല​വും നാം ​ഓ​ർ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യും. അ​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ഒ​രു സു​ഹൃ​ത്തി​ന്‍റെ ക​ഥ​യാ​ണി​ത്.

കു​ഞ്ഞു​ന്നാ​ളി​ലേ ഒ​രു പ​രാ​തി​പ്പെ​ട്ടി ആ​യി​രു​ന്നു അ​ദ്ദേ​ഹം. ചെ​റു​പ്രാ​യ​ത്തി​ൽ അ​ത് സ്വാ​ഭാ​വി​ക​വു​മാ​ണ്. എ​ന്നാ​ൽ, പ്രാ​യ​മേ​റെ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടും ആ ​പ്ര​കൃ​ത​ത്തി​ന് മാ​റ്റ​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. പ​തി​റ്റാ​ണ്ടു​ക​ൾ ക​ഴി​ഞ്ഞു. ഞ​ങ്ങ​ൾ സ​ഹ​പാ​ഠി​ക​ൾ പ​ല​രും പ​ല വ​ഴി​ക്കാ​യി. വി​വി​ധ ഉ​ദ്യോ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ൽ എ​ത്തി​യ​വ​ർ ഉ​ണ്ട്, ബി​സി​ന​സ് ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​രു​ണ്ട്, പ്ര​വാ​സി​ക​ളു​ണ്ട്... അ​ങ്ങ​നെ പ​ല നാ​ടു​ക​ളി​ൽ പ​ല മേ​ഖ​ല​ക​ളി​ൽ ഞ​ങ്ങ​ൾ പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു​വ​രു​ന്നു.

കു​റെ​നാ​ൾ മു​മ്പ് സ​ഹ​പാ​ഠി​ക​ളി​ൽ ചി​ല​ർ ഈ ​സു​ഹൃ​ത്തി​നെ സ​ന്ദ​ർ​ശി​ച്ചി​രു​ന്നു. പോ​സി​റ്റി​വ് ആ​യ ഒ​ന്നും അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ സം​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​ൽ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല​ത്രെ. ‘‘ന​മ്മ​ൾ എ​ല്ലാ​വ​രും ഒ​രു​മി​ച്ചു പ​ഠി​ച്ചു. നി​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാ​വ​രും ഉ​ന്ന​ത നി​ല​യി​ൽ എ​ത്തി. ഞാ​നും ന​ന്നാ​യി പ​ഠി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കൊ​ക്കെ ന​ല്ല ഭാ​ഗ്യ​മു​ണ്ടാ​യി. എ​നി​ക്ക് അ​തു​ണ്ടാ​യി​ല്ല’’ -സ്വ​യം പ​രി​ത​പി​ച്ചു​ള്ള വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​ങ്ങ​ളാ​ണ് കൂ​ടു​ത​ലും പ​റ​ഞ്ഞ​ത്. ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തി​ലെ ഒ​രാ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ അ​ഭി​പ്രാ​യം ഇ​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു: ‘‘ക​ണ​ക്കി​ൽ അ​വ​നേ​ക്കാ​ൾ അ​ഞ്ച് മാ​ർ​ക്ക് കൂ​ടു​ത​ലാ​യി​രു​ന്നു എ​നി​ക്ക്. അ​വ​നി​പ്പോ​ൾ ക​ണ​ക്ക് പ്ര​ഫ​സ​റാ​യി. എ​ന്‍റെ വി​ധി ഇ​തു​മാ​യി.’’ മ​ത്സ​ര​പ്പ​രീ​ക്ഷ​യി​ൽ ഉ​ന്ന​ത വി​ജ​യം നേ​ടി​യ മ​റ്റൊ​രാ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ക​മ​ന്‍റും ഏ​താ​ണ്ട് ഇ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ​യാ​യി​രു​ന്നു. ‘‘സ്കൂ​ൾ കാ​ല​ത്ത് എ​ന്‍റെ മു​ന്നി​ൽ അ​വ​ൻ ഒ​ന്നു​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്താ​ണെ​ന്ന​റി​യി​ല്ല, അ​വ​ന് ഭാ​ഗ്യ​മു​ണ്ടാ​യി.’’

ഇ​തൊ​ന്നും വി​ധി​യ​ല്ല, ന​മു​ക്ക് തി​രു​ത്താ​വു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളാ​ണ് എ​ന്ന് സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ൾ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ബോ​ധ്യ​പ്പെ​ടു​ത്താ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും ഫ​ല​പ്ര​ദ​മാ​യി​ല്ല. അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഈ ​മ​നോ​ഭാ​വം പി​ന്നീ​ട് ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ സ​ജീ​വ ച​ർ​ച്ചാ​വി​ഷ​യ​മാ​യി. നി​ങ്ങ​ൾ ആ​രെ​ക്കാ​ളും താ​ഴെ​യ​ല്ല, ന​മ്മു​ടെ ചി​ന്താ​ഗ​തി​യും കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടും ഒ​ര​ൽ​പം മാ​റ്റി ക​ഠി​നാ​ധ്വാ​ന​ത്തി​ന് ത​യാ​റെ​ങ്കി​ൽ എ​ല്ലാ​വ​രെ​ക്കാ​ളും വേ​ഗ​ത്തി​ൽ മു​ന്നോ​ട്ട് നീ​ങ്ങാ​ൻ സാ​ധി​ക്കും എ​ന്നെ​ല്ലാം പ​റ​ഞ്ഞ് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ മാ​റ്റി​യെ​ടു​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചാ​ലോ എ​ന്ന് ഞാ​ൻ സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചു.

എ​ന്നാ​ൽ, ഭൂ​രി​ഭാ​ഗം പേ​രും അ​തി​നോ​ട് വി​യോ​ജി​ച്ചു. പ​ല​ത​വ​ണ അ​ത്ത​രം ശ്ര​മ​ങ്ങ​ൾ ന​ട​ത്തി പ​രാ​ജ​യ​പ്പെ​ട്ട അ​നു​ഭ​വ​മാ​ണ് അ​വ​ർ പ​ങ്കു​വെ​ച്ച​ത്. സ്വ​ന്ത​മാ​യി നി​ർ​മി​ച്ച കൂ​ടി​ന​ക​ത്തു​നി​ന്ന് പു​റ​ത്തു​വ​രാ​ൻ കൂ​ട്ടാ​ക്കാ​ത്ത വ്യ​ക്തി​യാ​ണെ​ന്നും മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ഉ​യ​ർ​ച്ച​യി​ൽ പ​രി​ത​പി​ക്കു​ന്ന​തി​ന​പ്പു​റം സ്വ​ന്തം നി​ല​ക്ക് ഒ​രു ചു​വ​ട് വെ​ക്കാ​ൻ അ​യാ​ൾ​ക്ക് താ​ൽ​പ​ര്യ​മി​ല്ലെ​ന്നും ചി​ല കൂ​ട്ടു​കാ​ർ തീ​ർ​ത്തു​പ​റ​ഞ്ഞു. എ​ന്നാ​ലും അ​വ​സാ​ന ശ്ര​മം എ​ന്ന നി​ല​ക്ക് ഞാ​ൻ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ക​ണ്ടു. ഒ​രു ബി​സി​ന​സ് തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​ത് സം​ബ​ന്ധി​ച്ച നി​ർ​ദേ​ശ​വും മു​ന്നി​ൽ വെ​ച്ചു. നി​ഷേ​ധാ​ത്മ​ക​മാ​യി​രു​ന്നു മ​റു​പ​ടി. ‘‘ക​ച്ച​വ​ട​ത്തി​ൽ ന​ഷ്ട​ത്തി​നൊ​ക്കെ സാ​ധ്യ​ത​യി​ല്ലേ. ഇ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ന്നും ചെ​യ്യാ​തെ​ത്ത​ന്നെ നി​ങ്ങ​ളേ​ക്കാ​ൾ ഉ​യ​ര​ത്തി​ൽ എ​ത്തേ​ണ്ട​വ​ന​ല്ലേ ഞാ​ൻ, എ​നി​ക്ക് അ​തി​ന് വി​ധി​യു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. നി​ങ്ങ​ളെ ആ​രെ​യും ഞാ​ൻ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. എ​ന്റെ വി​ധി ഇ​തെ​ന്ന് ക​രു​തി ഉ​ള്ള​തു​പോ​ലെ ക​ഴി​ഞ്ഞു​കൊ​ള്ളാം...’’

കു​റ​ച്ച് ​നാ​ളു​ക​ൾ​ക്കു ശേ​ഷം പ​ത്ര​ത്തി​ലെ ച​ര​മ​ക്കോ​ള​ത്തി​ൽ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ചി​ത്ര​വും വാ​ർ​ത്ത​യും വ​ന്നു. മ​ര​ണം ആ​ർ​ക്കും എ​പ്പോ​ൾ വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും സം​ഭ​വി​ക്കാ​വു​ന്ന സ്വാ​ഭാ​വി​ക സം​ഗ​തി​യാ​ണ്. പ​ക്ഷേ, അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​ത് അ​സ്വാ​ഭാ​വി​ക മ​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു; ആ​ത്മ​ഹ​ത്യ. ഞെ​ട്ട​ലു​ള​വാ​ക്കു​ന്ന ആ ​വാ​ർ​ത്ത ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ ഒ​രു ദു​ര​ന്ത പ്ര​തീ​തി​യാ​ണ് സൃ​ഷ്ടി​ച്ച​ത്. അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ സ​മാ​ധാ​ന​പ​ര​മാ​യ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലേ​ക്ക് കൊ​ണ്ടു​വ​രാ​ൻ സാ​ധി​ക്കാ​ത്ത​തി​ലെ കു​റ്റ​ബോ​ധ​മാ​യി​രു​ന്നു ഏ​വ​ർ​ക്കും. സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളി​ലൊ​രാ​ൾ “You can lead a horse to water, but you can't make them drink” (നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് കു​തി​ര​യെ വെ​ള്ള​ത്തി​ന​ടു​ത്തേ​ക്ക് കൊ​ണ്ടു​പോ​കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കും. പ​ക്ഷേ, വെ​ള്ളം കു​ടി​ക്ക​ണോ വേ​ണ്ട​യോ എ​ന്ന് തീ​രു​മാ​നി​ക്കേ​ണ്ട​ത് കു​തി​ര​യാ​ണ്) എ​ന്ന പ​ഴ​മൊ​ഴി ഓ​ർ​മി​പ്പി​ച്ച​തോ​ടെ​യാ​ണ് ഞ​ങ്ങ​ൾ അ​ന്ന് ആ ​സം​സാ​രം നി​ർ​ത്തി​യ​ത്.

സു​ഹൃ​ത്തി​ന്റെ ഈ ​ദു​ര​ന്ത​പ​ര്യ​വ​സാ​നം എ​ന്നെ ഇ​രു​ത്തി​ച്ചി​ന്തി​പ്പി​ച്ചു. എ​ന്തു​കൊ​ണ്ട് ഇ​ത്ത​രം വ്യ​ക്തി​ക​ൾ രൂ​പ​പ്പെ​ടു​ന്നു, അ​വ​രെ എ​ങ്ങ​നെ മാ​റ്റി​യെ​ടു​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കും എ​ന്നി​ത്യാ​ദി കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ആ​​ഴ​ത്തി​ൽ ആ​ലോ​ചി​ച്ചു. ആ​രും എ​ത്തി​പ്പെ​ട്ടേ​ക്കാ​വു​ന്ന ഒ​ര​വ​സ്ഥ​യാ​ണി​ത്. ആ​വ​ശ്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത താ​ര​ത​മ്യ​ങ്ങ​ളി​ൽ മു​ഴു​കാ​തി​രി​ക്കു​ക എ​ന്ന​താ​ണ് അ​തി​നെ മ​റി​ക​ട​ക്കാ​ൻ ഒ​ന്നാ​മ​താ​യി നാം ​ചെ​യ്യേ​ണ്ട​ത്. ഒ​രാ​ൾ​ക്ക് വി​ദേ​ശ​ത്ത് പ​ഠി​ക്കാ​ൻ അ​വ​സ​രം ല​ഭി​ക്കു​ന്ന​തോ മ​റ്റൊ​രാ​ൾ​ക്ക് ഉ​ന്ന​ത പ​രീ​ക്ഷ​യി​ൽ വി​ജ​യം കൈ​വ​രി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​ന്ന​തോ ന​മ്മു​ടെ വ​ഴി​ത്താ​ര​യെ ഒ​രു​ത​ര​ത്തി​ലും ബാ​ധി​ക്കു​ന്നി​ല്ല എ​ന്ന് തി​രി​ച്ച​റി​യ​ണം.

ആ​രോ​ഗ്യ​ക​ര​മാ​യ മ​ന​സ്സോ​ടെ ആ ​സു​ഹൃ​ത്തി​ന്റെ നേ​ട്ട​ങ്ങ​ളെ ആ​ദ​രി​ക്കാ​നും ബ​ഹു​മാ​നി​ക്കാ​നും, താ​ൻ​കൂ​ടി അ​തി​ന്റെ ഭാ​ഗ​മാ​ണ​ല്ലോ എ​ന്ന് ക​ണ്ട് ആ​ഹ്ലാ​ദം കൊ​ള്ളാ​നും സാ​ധി​ക്ക​ണം. വി​ധി​യെ​യും ത​ല​വ​ര​യെ​യും പ​ഴി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ക എ​ന്ന​താ​ണ് മ​റ്റൊ​ന്ന്. ന​മ്മു​ടെ ത​ല​വ​ര സൃ​ഷ്ടി​ക്കു​ന്ന​തും മാ​റ്റി​യെ​ടു​ക്കേ​ണ്ട​തും ന​മ്മ​ൾ​ത​ന്നെ​യാ​ണ്. അ​തി​ന് ക​ഠി​നാ​ധ്വാ​ന​വും പ​രി​ശ്ര​മ​വും ആ​ത്മ​വി​ശ്വാ​സ​വും തെ​ളി​മ​യാ​ർ​ന്ന മ​ന​സ്സും കൂ​ടി​യേ തീ​രൂ.

വ്യ​ക്തി​പ​ര​മാ​യ സ്നേ​ഹ​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ൾ വെ​ച്ചു​പു​ല​ർ​ത്തു​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​ർ ഇ​ത്ത​രം കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ സം​വ​ദി​ച്ചും ആ​ശ​യ​വി​നി​മ​യം ന​ട​ത്തി​യും പ​ര​സ്പ​രം സാ​ന്ത്വ​ന​മേ​ക​ണം. ഒ​രാ​ൾ​ക്ക് ന​ൽ​കു​ന്ന സാ​മ്പ​ത്തി​ക പി​ന്തു​ണ​യേ​ക്കാ​ൾ മ​ഹ​ത്ത​ര​മാ​ണ് അ​പ​ക​ട സ​ന്ധി​ക​ളി​ൽ മാ​ന​സി​ക പി​ന്തു​ണ ന​ൽ​കു​ക എ​ന്നു​ള്ള​ത്. ഒ​രു സാ​ധു മ​നു​ഷ്യ​ന് ഒ​രു കി​ലോ മ​ത്സ്യം കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നേ​ക്കാ​ൾ ന​ല്ല​ത് മ​ത്സ്യം പി​ടി​ക്കാ​നു​ള്ള വി​ദ്യ അ​യാ​ൾ​ക്ക് പ​ഠി​പ്പി​ച്ചു കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​താ​ണ് എ​ന്ന് പ​റ​യു​ന്ന പോ​ലെ​യാ​ണ​ത്. ആ ​അ​റി​വ് ഉ​പ​യോ​ഗ​പ്പെ​ടു​ത്തി ജീ​വി​താ​വ​സാ​നം വ​രെ വി​ഷ​മ​ങ്ങ​ളി​ല്ലാ​തെ ജീ​വി​ക്കാ​ൻ അ​യാ​ൾ​ക്ക് സാ​ധി​ക്കും.

സ്കൂ​ളു​ക​ളി​ൽ മു​ൻ​പ​റ​ഞ്ഞ മ​നോ​ഭാ​വ​മു​ള്ള കു​ട്ടി​ക​ളെ ക​ണ്ടെ​ത്താ​നും അ​വ​രെ മാ​റ്റി​യെ​ടു​ക്കാ​നും അ​ധ്യാ​പ​ക​രും സ​ഹ​പാ​ഠി​ക​ളും ര​ക്ഷി​താ​ക്ക​ളും ശ്ര​മി​ക്ക​ണം. ഉ​ദ്യോ​ഗ രം​ഗ​ത്തും പൊ​തു​രം​ഗ​ത്തു​മെ​ല്ലാം ഇ​ത് ബാ​ധ​ക​മാ​ണ്. ഇ​ങ്ങ​നെ നാം ​തെ​ളി​ക്കു​ന്ന സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ചെ​റു​തി​രി​ക​ൾ പ്ര​കാ​ശ നാ​ള​ങ്ങ​ളാ​യി ഒ​രാ​ളി​ൽ​നി​ന്ന് മ​റ്റൊ​രാ​ളി​ലേ​ക്കും ത​ല​മു​റ​ക​ളി​ൽ​നി​ന്ന് ത​ല​മു​റ​ക​ളി​ലേ​ക്കും സ​ഞ്ച​രി​ക്കും. മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ സ​മൂ​ഹ സൃ​ഷ്ടി​യി​ൽ ന​മ്മ​ളു​മൊ​രു ക​ണ്ണി​യാ​ണെ​ന്ന നി​ർ​വൃ​തി ല​ഭി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യും.

ഫ്ര​ഞ്ച് ചി​ന്ത​ക​ൾ വോ​ൾ​ട്ട​യ​ർ ഇ​ങ്ങ​നെ പ​റ​യു​ന്നു:

‘‘ന​മ്മ​ൾ ദു​രി​ത​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴും എ​ല്ലാം ശ​രി​യാ​കു​മെ​ന്ന് ശ​ഠി​ക്കു​ന്ന ഉ​ന്മാ​ദാ​വ​സ്ഥ​യാ​ണ് ശു​ഭാ​പ്തി​വി​ശ്വാ​സം.’’