ഈ കുർസുറ ആളൊരു പെൺപുലിയായിരുന്നു

ഞങ്ങളുടെ യാത്ര അവസാനത്തോട്​ അടുക്കുകയാണ്​. ഇനിയും മൂന്ന്​ ദിവസം ഒാടാനുണ്ട്​ നാട്ടിലേക്ക്​. എന്നാൽ പോലും യാത്ര തീരാൻ പോവുകയാണെന്ന തോന്നൽ മനസ്സിൽ കടന്നുകൂടിയിരിക്കുന്നു. എന്തായാലും ഇൗ യാത്രക്ക്​ ഒരു അവസാനമുണ്ടാകും. പക്ഷെ, അതുവരെയുള്ള ഒാരോ നിമിഷവും പുതിയ കാഴ്​ചകളും അനുഭവങ്ങളും കണ്ടെത്തി മനസ്സിനെ ഉത്തേജിപ്പിക്കേണ്ടതുണ്ട്​.

വരുന്ന മൂന്ന്​ ദിവസവും കാര്യമായ ലക്ഷ്യ​ങ്ങളൊന്നുമില്ല. അന്തിമമായ ലക്ഷ്യം വീട്ടിലെത്തണമെന്നേയുള്ളൂ. അതിനിടയിൽ അവിചാരിതമായ പല കാഴ്​ചകളും ഞങ്ങളെ കാത്തിരിപ്പുണ്ടാകുമെന്ന​ പ്രതീക്ഷ​േയാടെയാണ്​ ​അന്നുണർന്നത്​. കഴിഞ്ഞദിവസം കൊൽക്കത്തക്ക്​ സമീപത്തെ റാണാഘട്ടിലായിരുന്നു താമസം. പുലർച്ച ഒരു മണിക്കാണ്​ ഇവിടെ എത്തിയതെങ്കിലും പിറ്റേന്ന്​ അതിരാവിലെ തന്നെ എണീറ്റു. മുന്നിലുള്ള ലക്ഷ്യം അത്രയും ദൂരെയാണ്​.​ ഏഴ്​ മണിയോടെ തന്നെ വാഹനവുമായി റോഡിലിറങ്ങി.

ഒരു കിലോമീറ്റർ പിന്നിട്ടപ്പോഴേക്കും റോഡിന്​ കുറുകെ വിലങ്ങ്​ താഴ്​ന്നു. ട്രെയിൻ പോകാനുള്ള കാത്തിരിപ്പാണ്​. വലിയ ട്രെയിനാവും വരികയെന്ന്​ കാത്തിരിക്കു​േമ്പാഴാണ്​ നിറയെ യാത്രക്കാരുമായി കൊച്ചുബോഗികൾ പാഞ്ഞുവന്നത്​. കൊൽക്കത്തയിലെ സീൽദാഹിൽനിന്ന്​ തുടങ്ങി റാണാഘട്ട്​ വരെ 74 കിലോമീറ്റർ നീളുന്ന സബ്​അർബൻ പാതയാണിത്​. പാതയുടെ ദൂരത്തി​െൻറ ഇരട്ടി പാരമ്പര്യമുണ്ട്​ ഇവിടത്തെ സർവിസിന്​. അതായത്​ 1862ൽ ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ കാലം മുതൽ ഇൗ പാതയുണ്ട്​. പത്ത്​ ലക്ഷം ആളുകളാണ്​ ദിവസവും ഇതിലൂടെ കടന്നുപോകാറ്​​​.

മുമ്പിലെ വിലങ്ങുതടി ഉയർന്നതോടെ യാത്ര പുനരാരംഭിച്ചു​. ഇടക്കിടക്ക്​ ചെറിയ പട്ടണങ്ങൾ കടന്നുവരുന്നു. പഴയതും ഒട്ടുംഭംഗിയുമില്ലാത്ത കെട്ടിടങ്ങളാണ്​ എവിടെയും​. അതിനാൽ തന്നെ പട്ടണങ്ങൾക്കും തെളിച്ചം കുറവ്​. ഒരു മണിക്കൂർ യാത്രക്കുശേഷം ഭക്ഷണത്തിനായി നിർത്തി. ബംഗാളി ശൈലിയിലുള്ള നാടൻ ഹോട്ടൽ​.

പൂരിയും സബ്​ജിയും ഒാർഡർ ചെയ്​തു​. 10 മിനുറ്റിനുള്ളിൽ പ്രത്യേകതരം ​േപ്ലറ്റിൽ​ സാധനങ്ങൾ മുന്നിലെത്തി​. അതിൽ മധുരമുള്ള ഒരുതരം പുളിയിഞ്ചിയും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇതിനെല്ലാം പുറമെ ലഭിച്ച ചായയാണ്​ ഏറ്റവും കിടുക്കിയത്​. പ്രത്യേകതരം മൺഗ്ലാസിലാണ്​ ചായ.

ഇൗ യാത്രയിൽ ഇതുവരെ കഴിച്ചതിലെ ഏറ്റവും മികച്ച ചായ അതായിരുന്നുവെന്ന്​ നിസ്സംശയം പറയാം. ബംഗാളിലും പല ഉത്തരേന്ത്യൻ സംസ്​ഥാനങ്ങളിലും ഇത്തരത്തിലെ​ ഗ്ലാസിലാണ്​ ചായ ലഭിക്കുക. ഒരു തവണ മാത്രമേ അവ ഉപയോഗിക്കൂ. ചായ കുടിച്ച്​ പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ സമീപത്തെ വയലിൽ ഇത്തരം ധാരാളം മൺഗ്ലാസുകൾ ഉപേക്ഷിച്ചതായി കണ്ടു.

തലസ്​ഥാനമായ കൊൽക്കത്തയിലേക്ക്​ ഇനി വലിയ ദൂരമൊന്നുമില്ല. അതി​െൻറ ലക്ഷണ​മെന്നോണം റോഡിൽ തിരക്ക്​ കൂടിവരുന്നു. മുമ്പ്​ കൊൽക്കത്തയിൽ വന്നതിനാൽ ഇത്തവണ ഇന്ത്യയുടെ സാംസ്​കാരിക തലസ്​ഥാനം തൽക്കാലം ഞങ്ങളുടെ ബക്കറ്റ്​ ലിസ്​റ്റിലില്ല.

എന്നാലും ഹൂഗ്ലി നദി മുറിച്ചുകടക്കണമെന്നുള്ളതിനാൽ നഗരത്തി​െൻറ ചില ഭാഗങ്ങളിലൂടെ പോവുക നിർബന്ധമാണ്​. തിരക്ക്​ കുറഞ്ഞ വഴികളിലൂടെയാണ്​ ഗൂഗ്​ൾ മാപ്പ്​ ഞങ്ങളെ കൊണ്ടുപോകുന്നത്​.

പലപ്പോഴും ഗല്ലികളിലൂടെയാണ്​ യാത്ര. ഒരു വണ്ടിക്ക്​ കഷ്​ടിച്ച്​ പോകാൻ കഴിയുന്ന വഴികൾ. മാത്രമല്ല, നമ്മൾ കണ്ടറിഞ്ഞ നഗരത്തി​െൻറ പ്രൗഢിയൊട്ടുമില്ല ഇൗ പ്രദേശങ്ങൾക്ക്​. വഴികളിലുടനീളം മുഖ്യമന്ത്രി മമത ബാനർജിയുടെ ചിത്രങ്ങളും ഫ്ലക്​സുകളും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. 35 വർഷം ഞങ്ങൾ ഇവിടെ ഭരിച്ചിരുന്നു എന്ന്​ ഒാർമിപ്പിക്കുന്ന ചെ​​െങ്കാടികളും ധാരാളം കാണാം.

നോർത്ത്​ ഡംഡം വഴി ഗൂഗ്​ൾ ഞങ്ങളെ കൊണ്ടെത്തിച്ചത്​ ഒരു പാലത്തിലേക്കാണ്​, നിവേദിത സേതു. കൊൽക്കത്തയുടെ ജീവനാഡിയായ ഹൂഗ്ലി​ നദിക്ക്​ കുറുകെ 2007ലാണ്​ ഇൗ പാലം തുറക്കുന്നത്​. ഇതിനോട്​ ചേർന്ന്​ തന്നെയാണ്​ വിവേകാനന്ദ സേതു എന്ന പാലവും.

1930ൽ മുതൽ ഗതഗാതം ഒരുക്കുന്ന ഇൗ പാലത്തിന്​ ബലക്ഷയം വന്നതോടെയാണ്​ നിവേദിത സേതു നിർമിക്കുന്നത്​. സ്വാമി വിവേകാനന്ദ​െൻറ അനുയായിയായിരുന്നു സിസ്​റ്റർ നിവേദിത. ഇവരുടെ നാമമാണ്​ പുതിയ പാലത്തിന്​ നൽകിയത്​.

പച്ചപ്പ്​ വീണ്ടും വിരുന്നെത്തു​േമ്പാൾ

പാലം കടന്നെത്തുന്നത്​ ഹൗറയിലേക്കാണ്​. അതിനോടൊപ്പം കാഴ്​ചകൾക്ക്​ മാറ്റം വരാൻ തുടങ്ങി. എട്ടുവരി പാത​ മുന്നി​ലങ്ങ്​ നീണ്ടുനിവർന്ന്​ കിടക്കുന്നു. രണ്ട്​ ദിവസങ്ങളിലായി 300 കിലോമീറ്ററിനടുത്ത്​ രണ്ട്​ വരി പാതയിലൂടെയായിരുന്നു സഞ്ചാരം. അതിൽനിന്ന്​ വലിയ ഒരു മോചനം ലഭിക്കുകയാണ്​ ഇപ്പോൾ.

ഒരു വ്യാവസായിക നഗരത്തി​െൻറ എല്ലാ ലക്ഷണങ്ങളും ഹൗറയിൽ കാണാം. കൂറ്റൻ ഫാക്​ടറികൾ റോഡി​െൻറ ഇരുവശത്തും ഉയർന്നുനിൽപ്പുണ്ട്​. കൊൽക്കത്തയിൽനിന്ന്​ ചെന്നൈ വരെ നീളുന്ന പാതയിലൂടെയാണ്​ പ്രയാണം.

പശ്ചിമ ബംഗാളി​െൻറ തെക്ക്​ ഭാഗത്തേക്ക്​ നമ്മൾ അതിവേഗം കുതിക്കുകയാണ്​. ഇൗ ഭാഗങ്ങളിൽ കുറച്ചുകൂടി പച്ചപ്പുണ്ട്​. കഴിഞ്ഞദിവസം വടക്ക് ഭാഗത്തെ കാഴ്​ചകൾക്ക്​ മൊത്തം പൊടിപിടിച്ച അവസ്​ഥയായിരുന്നു. എന്നാൽ, ഇവിടെ പ്രകൃതി നിറവൈവിധ്യങ്ങൾ ഒരുക്കി സഞ്ചാരികളെ സൽക്കരിക്കുന്നു.

ദീർഘയാത്ര കഴിഞ്ഞുവരു​േമ്പാൾ വീട്ടിലേക്കും​ സുഹൃത്തുക്കൾക്കുമായി എന്തെങ്കിലും മധുരം വാങ്ങേണ്ടതുണ്ട്​. ബംഗാൾ വിഭവങ്ങൾ വാങ്ങാനായി ബംഗാൻ എന്ന സ്​ഥലത്ത്​ വാഹനം നിർത്തി. ഒറ്റ ഷട്ടർ മാത്രമുള്ള കട കാണാനിടയായി. കട ചെറുതാണെങ്കിലും അകത്ത്​ മധുരവിഭവങ്ങളുടെ ആറാട്ടായിരുന്നു.

പേരറിയാത്ത ഒരുപാട്​ വിഭവങ്ങൾ അവിടെ നിരത്തിവെച്ചിരിക്കുന്നു. ഒാരോന്നായിട്ട്​ അവർ പക്കറ്റുകളിലാക്കി നൽകി. ഇതോടെ നോൺസ്​റ്റോപ്പ്​ യാത്ര പുനരാരംഭിച്ചു. ​ഗ്രാമങ്ങളും കൃഷിയും തന്നെയാണ്​ എവിടെയും​. വാഹനത്തി​െൻറ വേഗത കൂടുന്നതിനനുസരിച്ച്​ ബംഗാളി​െൻറ കാഴ്​ചകളും പിന്നിലേക്ക്​ ഒാടിമറയുന്നു.

ഉച്ചയോടെ ബംഗാൾ തീരാനായി. അതിർത്തിയിലുള്ള ഒര​​ു ഹോട്ടലിൽനിന്നായിരുന്നു​ ഉച്ചഭക്ഷണം. 'റോഡ് ടു​ ഭൂട്ടാൻ' എന്ന പേരിട്ട ഇൗ യാത്രയിൽ ഞങ്ങൾ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സമയം ചെലവഴിച്ചത്​ വെസ്​റ്റ്​ ബംഗാളിലാണ്​.

ഒരാഴ്​ച തങ്ങണമെന്ന്​ കരുതിയ ഭൂട്ടാനിൽ ആകെ നാല്​ ദിവസം മാത്രമാണ്​ ചെലവഴിക്കാനായത്​. എന്നാൽ, പലസമയങ്ങളിലായി ഏഴ്​ ദിവസം ബംഗാളി​െൻറ വിശാലമായ മണ്ണിലൂടെ യാത്ര നടത്തി. ആ ബംഗാളിനോട്​ വിടപറഞ്ഞ്​ ഒഡിഷയിലേക്ക്​ പ്രവേശിക്കുയാണ്​.

സംസ്​ഥാനം മാറിയെങ്കിലും കാഴ്​ചകൾക്ക്​ വലിയ വ്യത്യസമൊന്നുമില്ല. വൈകുന്നേരത്തോടെ മഹാനദിക്ക്​ കുറുകെയുള്ള പാലം മുറിച്ചുകടന്ന്​ കട്ടക്കിലും പിന്നെ തലസ്​ഥാന നഗരിയായ ഭുവനേശ്വറിലുമെത്തി. ഇതോടെ യാത്ര​യുടെ വേഗതയൊന്ന്​ കുറഞ്ഞു. നിയോൺ ലൈറ്റിൽ നഗരം മുങ്ങിക്കുളിച്ചുനിൽക്കുന്നു. ലോറിക്കാരും ജോലി കഴിഞ്ഞ്​ പോകുന്നവരുടെ വാഹനവുമെല്ലാമായി നല്ല തിരക്ക്​. ഒരു മണിക്കൂർ പിടിച്ചു നഗരം പിന്നിടാൻ.

റോഡ്​ മോശമല്ലാത്തിനാൽ വീണ്ടും യാത്ര ചെയ്യാമെന്ന്​ തീരുമാനിച്ചു. വിജനമായ വഴികൾ പലപ്പോഴും ആശങ്ക ഉയർത്തുന്നു. 10 മണിയായിട്ടും റൂമുകളൊന്നും കാണുന്നില്ല. ഗൂഗ്​ളിൽ ഒരിക്കൽ കൂടി പരതിയപ്പോൾ തീരമേഖലയായ ഗോപാൽപുരിൽ നിരവധി റിസോർട്ടുകൾ കാണാനായി. അവിടെ എത്തു​​േമ്പാഴേക്കും സമയം 11 മണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. 16 മണിക്കൂർ കൊണ്ട്​ ഇന്ന്​ താണ്ടിയത്​ 670 കിലോമീറ്ററും രണ്ട്​ തലസ്​ഥാന നഗരങ്ങളുമാണ്​.

സുനാമിയുടെ ബാക്കിപ​ത്രങ്ങൾ

തിരമാലകളുടെ ശബ്​ദം കേട്ടാണ് അടുത്തദിവസം പുലരുന്നത്​. ബീച്ചിനോട്​ ചേർന്ന റിസോർട്ടിലായിരുന്നു താമസം​. ഇത്രയും ദിവസത്തെ യാത്രക്കിടെ ആദ്യമായാണ്​ കടൽ കാണുന്നത്​. അതിരാവിലെ തന്നെ ബാംഗാൾ ഉൾക്കടലി​െൻറ തീരത്തേക്ക്​​ ഇറങ്ങിച്ചെന്നു. ഒരു മുക്കുവ ഗ്രാമം കൂടിയാണ്​ ഗോപാൽപുർ. ആദ്യം കാണുക തകർന്നടിഞ്ഞ കുറെ കെട്ടിടങ്ങളാണ്​. അന്വേഷിച്ചപ്പോഴാണ്​ മനസ്സിലായത്​, 2004ൽ ആഞ്ഞുവീശിയ സുനാമിയുടെ ബാക്കിപത്രങ്ങളാണ്​ അവയെന്ന്​​.

ആഴക്കടലിൽ മീൻ തേടിപ്പോയ വള്ളങ്ങൾ കരക്കടുപ്പിക്കുന്ന തിരക്കിലാണ്​ തൊഴിലാളികൾ. ധാരാളം മീനുമായാണ്​ ഒാരോ വള്ളങ്ങളും തിരിച്ചെത്തുന്നത്​. തിരമാല വരുന്നതിനനുസരിച്ച്​ വള്ളങ്ങളെ അവർ മണലിലേക്ക്​ ആഞ്ഞുവലിച്ച്​ കയറ്റുന്നു.

അതിരാവിലെ തന്നെ മീൻ വാങ്ങാനും നാട്ടുകാരും കടലി​െൻറ ഭംഗി ആസ്വദിക്കാൻ സമീപ കോളജിലെ കമിതാക്കളും അവിടെ എത്തിയിട്ടുണ്ട്​. ബോട്ടുകൾ കരക്കടിഞ്ഞതോടെ അവരെല്ലാവരും അതി​െൻറ ചുറ്റും കൂടി.

എട്ട്​ മണിയോട്​ കൂടി ഗോപാൽപുരിനോട്​ ഞങ്ങൾ വിടപറഞ്ഞു. ഒരു മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ ഒഡിഷയോടും. ആ​ഡ്രാപ്രദേശിലേക്ക്​ എത്തിയിരിക്കുന്നു യാത്ര. ഇതിനിടയിൽ ചെറിയ കട കണ്ട​േതാടെ അവിടെയൊന്ന്​ ഇറങ്ങി. ദോശയും ചമ്മന്തിയുമെല്ലാമുള്ള ​കട. രണ്ടാഴ്​ചകൾക്കുശേഷമാണ്​ ഇവ കഴിക്കുന്നത്​.

പല സ്​ഥലത്തും സൗത്ത്​ ഇന്ത്യൻ ഭക്ഷണങ്ങൾ കണ്ടിരുന്നുവെങ്കിലും അവ ഒഴിവാക്കുകയായിരുന്നു​ പതിവ്​. അതാത്​ നാട്ടിലെ തനത്​ വിഭവങ്ങൾ പരമാവധി രുചിച്ച്​ നോക്കാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ് ചൗമിനും​ യാക്ക്​ ഇറച്ചിയും ബീഫ്​ മോമോയുമെല്ലാം ഞങ്ങളുടെ തീൻമേശയിൽ നിറഞ്ഞത്​.

മുന്നോട്ടുള്ള യാത്രയിൽ പ്രകൃതിയുടെ ഭാവങ്ങൾ മാറിമറയാൻ തുടങ്ങി. കൃഷിയിടങ്ങൾക്ക്​ നടുവിൽ പൂർവഘട്ടത്തി​െൻറ ഭാഗമായ മലനിരകൾ ഉയർന്നുനിൽക്കുന്നു. മാത്രമല്ല, ഇപ്പോഴാണ്​ ആകാശത്തി​െൻറ നീലനിറം പുറത്തുകാണുന്നത്​. യാത്രയുടെ മൂന്നാമത്തെ ദിവസം ഹൈദരാബാദ്​ മുതൽ മിക്കഭാഗങ്ങളിലും അന്തരീക്ഷം മൂടിക്കെട്ടിയ അവസ്​ഥയായിരുന്നു. അതി​െൻറ കൂടെ നല്ല തണുപ്പുമുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ, ആകാശം തെളിഞ്ഞപ്പോൾ ചൂടും വർധിച്ചു.

നമ്മുടെ പശ്ചിമഘട്ടത്തി​െൻറ അത്രയൊന്നും ചന്തമി​ല്ല പൂർവ ഘട്ടത്തിന്​. ഇടക്കിടക്ക്​ ഒാരോ മലകൾ ഉയർന്നുനിൽക്കുന്നു. കാര്യമായ പച്ചപ്പും എടുത്തുപറയാനില്ല. വലിയ പാറക്കൂട്ടങ്ങളാണ്​ അധികവും. അതേസമയം, ആന്ധ്രയിലെ അരാക്കുവാലി പോലുള്ള മനോഹരമായ സ്​ഥലങ്ങളും ഇൗ പൂർവഘട്ടത്തി​െൻറ ഭാഗാമണ്​.

അന്തർവാഹിനിക്കുള്ളിൽ

ഉച്ച​േയാടെ വിശാഖപട്ടണത്തിലെത്തി. ഇൗ യാത്രയിൽ ഞങ്ങൾ കണ്ട ഇന്ത്യയി​െല ഏറ്റവും മനോഹരമായ നഗരം ഏതാണെന്ന്​​ ചോദിച്ചാൽ അതിനുള്ള ഉത്തരമാണ്​ വിശാഖപട്ടണം. പച്ചവിരിച്ച മരങ്ങൾ നിറഞ്ഞ മലയാണ്​ ആദ്യം തന്നെ സ്വാഗതം ചെയ്​തത്​.

റോഡുകളും തെരുവുകളുമെല്ലാം ഏറെ വൃത്തിയുള്ളതാണ്​. ഒപ്പം പൂക്കളും ചെടികളുമെല്ലാം വെച്ചുപിടിപ്പിച്ച്​ മനോഹരമാക്കിയിരിക്കുന്നു. ഒരു ഭാഗത്ത്​ ഡോൾഫിൻ മലയും മറുഭാഗത്ത്​ ബംഗാൾ ഉൾക്കടലുമാണ്​ നഗരത്തെ അതിരിടുന്നത്​.

ഹൈദരാബാദി ബിരിയാണിയും കഴിച്ച്​ രാമകൃഷ്​ണ ബീച്ചിലേക്കാണ്​ ഞങ്ങൾ എത്തിയത്​. ഇവിടെയാണ്​ കുർസുറ സബ്​മറൈൻ മ്യൂസിയം​. വാഹനം റോഡിനോട്​ ചേർന്ന്​ ഒതുക്കി മ്യൂസിയത്തിനകത്തേക്ക്​ കയറി. ടിക്കറ്റെടുത്ത്​ വരിയിൽ കാത്തുനിൽക്കണം. ധാരാളം സഞ്ചാരികൾ അവിടെയുണ്ട്​. വിവിധ ഭാഷകൾക്ക്​ അനുസരിച്ചാണ്​ ആളുകളെ അക​ത്തേക്ക്​ കയറ്റിവിടുന്നത്​. ഇംഗ്ലീഷ്​, തെലുങ്ക്​, ഹിന്ദി എന്നിങ്ങനെയാണ്​ വിഭാഗങ്ങൾ. ഞങ്ങൾ 'ഇംഗ്ലീഷു'കാർക്ക്​ പിറകെ കൂടി.

ഇന്ത്യൻ നാവികപ്പടയുടെ മുൻ യുദ്ധ-മുങ്ങിക്കപ്പലാണ് ഐ.എൻ.എസ് കുർസുറ. ഇപ്പോഴത് മ്യൂസിയമായി മാറ്റിയിരിക്കുകയാണ്​. ഏഷ്യയിലെ ആദ്യത്തെ അന്തർവാഹിനി മ്യൂസിയവും ഇത്​ തന്നെ​. വലിയ ഒരു ലോകം തന്നെയാണ്​ അതിനുള്ളിൽ. അകത്തെ ഒാരോ റൂമുക​ളെ കുറിച്ചും യന്ത്രങ്ങൾ, ഉപകരണങ്ങൾ എന്നിവ സംബന്ധിച്ചുമെല്ലാം ഗൈഡ്​ വിശദീകരിക്കുന്നു. കൂടാതെ കപ്പലി​െൻറ പ്രത്യേകതകളും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞുതരുന്നുണ്ട്​.

യു.എസ്​.എസ്​.ആർ നിർമിച്ച ഇൗ അന്തർവാഹിനി 1969ലാണ്​ കടലിലിറക്കുന്നത്​. 2001 വരെ ഇന്ത്യൻ നാവിക സേനയുടെ ഭാഗമായിരുന്നു കുർസുറ. 1971ലെ ഇന്ത്യ-പാകിസ്​താൻ യുദ്ധത്തി​െൻറ മുന്നണിയിലും ഇവളുണ്ടായിരുന്നു. കപ്പലുകളെല്ലാം പൊതുവെ വനിതകളായിട്ടാണ്​ അറിയപ്പെടുന്നത്​. മൂന്ന്​ പതിറ്റാണ്ടിനിടെ പല സമു​ദ്രങ്ങളിലൂടെയും നിരവധി ദൗത്യവുമായി കുർസുറ ഒഴുകിനീങ്ങി.

അരമണിക്കൂർ അതിനകത്തുകൂടി ചുറ്റിയശേഷം ഞങ്ങൾ പുറത്തിറങ്ങി. കപ്പലിനോട്​ ചേർന്ന്​ തന്നെ ഇതിൽ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ആയുധങ്ങളും പ്രദർശിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്​. റോഡിൽ തിരിച്ചെത്തിയാൽ എതിർവശത്ത്​ കാണുക എയർക്രാഫ്​റ്റ്​ മ്യൂസിയമാണ്​. ഇന്ത്യൻ എയർഫോഴ്​സി​െൻറ വിശേഷങ്ങളുമായി ഒരുപാട്​ കാഴ്​ചകൾ ഇവിടെയുമുണ്ട്​​. പക്ഷെ, സമയക്കുറവ്​ കാരണം അത്​ തൽക്കാലം ഒഴിവാക്കി.

പൂർവഘട്ട മലനരികൾക്കും കൃഷിയിടങ്ങൾക്കും ഇടയിലെ റോഡുകളിലൂടെ അത​ിവേഗതയിൽ ഫോർച്യൂണർ ഞങ്ങളെയും കൊണ്ട്​ കുതിച്ചു. ഗോദാവരിയുടെ തീരത്തെ രാജമുൻഡ്രി നഗരവും പിന്നിട്ട്​ വിജയവാഡയിൽ എത്തു​േമ്പാൾ സമയം ഒമ്പത്​ മണി​. അത്യാവശ്യം നല്ല വിശപ്പുണ്ട്​. അപ്പോ​ഴാണ്​ ഒരു ​ൈഫ്ലഒാവറിന്​ ത​ാഴെ ജനങ്ങൾ തിങ്ങിനിൽക്കുന്നത്​ കാണുന്നത്​. തട്ടുകടകളുടെ നിരതന്നെയാണ്​ അവിടെ. ലോകത്തിലെ എല്ലാവിധ ഭക്ഷണവും അവിടെ ഉണ്ടെന്ന്​ പറഞ്ഞാൽ തെറ്റില്ല.

ചൈനീസ്​ മുതൽ അറേബ്യൻ വിഭവങ്ങൾ വരെ അവിടത്തെ അടുപ്പുകളിൽ ​ഒരുങ്ങുന്നു. അൽപ്പനേരത്തെ കാത്തിരിപ്പിന്​ ശേഷം റുമാലി റൊട്ടിയും മട്ടൻ കബാബും ഞങ്ങളുടെ ​േപ്ലറ്റിലെത്തി. അതി​െൻറ ഉൗർജത്തിൽ വീണ്ടും ഡ്രൈവ്​ ചെയ്യാൻ തീരുമാനിച്ചു. 12 മണിയായിട്ടുണ്ട് ഗുണ്ടൂരി​ൽ​ അന്ന്​ യാത്ര അവസാനിപ്പിക്കു​േമ്പാൾ. അപ്പോഴേക്കും പിന്നിട്ടത്​ 650 കിലോമീറ്റർ​.

ഗൂഗ്​ൾ മാപ്പിലെ ഹോട്ടലുകൾ

ഇൗ യാത്രയിലെ അവസാനത്തെ റൂമായിരുന്നു ഗുണ്ടൂരിലേത്​. താമസത്തി​െൻറ കാര്യത്തിൽ കംഫർട്ടിനൊപ്പം പരമാവധി ചെലവ്​ ചുരുക്കാനും ഞങ്ങൾ ശ്രമിച്ചിരുന്നു. ആദ്യദിവസം പുട്ടപർത്തിയിൽ മാത്രമാണ്​ മുൻകൂട്ടി റൂം ബുക്ക്​ ചെയ്​തത്​. 950 രൂപയായിരുന്നു ചെലവ്​. പക്ഷെ, അതൊരു ശരാശരിക്ക്​ താഴെയായിരുന്നു റൂം. അതുകൊണ്ട്​ തന്നെ അടുത്തദിവസം മുതൽ റൂം തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന രീതി മാറ്റി. എത്താൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന സ്​ഥലത്തി​െൻറ ഏകദേശം 100 കിലോമീറ്റർ മുമ്പ്​ ഗൂഗ്​ൾ മാപ്പിൽ റൂം തിരയും. എന്നിട്ട്​ നമ്മുടെ ബഡ്​ജറ്റി​െൻറ ഉള്ളിൽ വരുന്ന മികച്ച റൂം സെലക്​ട്​ ചെയ്യും. തുടർന്ന്​ അങ്ങോട്ട്​ ലൊക്കേഷൻ നൽകും. അവിടെ ചെന്ന്​ കണ്ട്​ ഇഷ്​ടപ്പെട്ടാൽ മാത്രം റൂമെടുക്കും.

1500 രൂപയുടെ അടുത്താണ്​ ശരാശരി​ അധിക റൂമിനും ചെലവ്​ വന്നത്​. ഹൈദരാബാദ്​ മുതൽ നല്ല തണുപ്പായതിനാൽ എ.സിയുടെ ആവശ്യം ഇല്ലായിരുന്നു. പട്​നയിലെ ഹോട്ടലിൽ മൂന്നുപേരെ ഒരുമിച്ച്​ കിടത്താത്തതിനാൽ രണ്ട്​ റൂം എടുക്കേണ്ടി വന്നു. എന്നിട്ടും 1500 രൂപയാണ്​ ആകെ​ വന്നത്​. ഏറ്റവും മികച്ച റൂം ഭൂട്ടാ​െൻറ തലസ്​ഥാനമായ തിംഫുവിലേതായിരുന്നു. സിക്കിമിലെ റോങ്​ലിയിൽ മാത്രമാണ്​ 2000 രൂപ ചെലവ്​ വന്നത്​. സുലുക്​ താഴ്​വരയിലൂടെ നാഥുല വഴി ഗാങ്​ടോക്കിലേക്ക്​ വാഹനത്തിന്​​ പെർമിറ്റ്​ എടുത്ത്​ തരാമെന്ന്​ അറിയിച്ചതിനാലാണ്​ അവിടെ റൂം എടുത്തത്​.

ബംഗാളിലെ റാണഘട്ടിൽ 1800 രൂപ നൽകി താമസിച്ച റൂമായിരുന്നു ഏറ്റവും മോശം. ബാക്കി എല്ലായിടത്തും നൽകുന്ന പൈസക്കുള്ള സൗകര്യങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. തണുപ്പ്​ കുറഞ്ഞതോടെ അവസാന രണ്ട്​ ദിവസങ്ങളിൽ എ.സി റൂമുകളാണ്​ എടുത്തത്​. നേരത്തെ ബുക്ക്​ ചെയ്​ത്​ പോകാത്തതിനാൽ പലയിടത്തും വിലപേശാനും സാധിച്ചു.

ഒരു യാത്ര പര്യവസാനിക്കു​േമ്പാൾ ​

യാത്രയുടെ അവസാന ദിവസത്തിലേക്ക്​ കടന്നിരിക്കുന്നു. ഒരേസമയം ആകാംക്ഷയും നിരാശയുമാണ്​ മനസ്സിൽ. വീട്ടിലേക്ക്​ തിരിച്ചെത്തുന്നു എന്നതി​െൻറ സന്തോഷം, മറുവശത്ത്​ യാത്ര തീരാൻ പോവുകയാണല്ലോ എന്നതി​െൻറ സങ്കടവും. എട്ട്​ മണിയോടെ ഗുണ്ടൂരിനോട്​ വിടപറഞ്ഞു. ഇന്ന്​ ഇനി എവിടെയും നിർത്താനില്ല. നേരെ നാട്​ മാത്രമാണ്​ ലക്ഷ്യം.

എട്ട്​ വരിയിൽ നേർരേഖ പോലെ നീണ്ടുനിവർന്ന റോഡുകൾ യാത്രയുടെ വേഗത കൂട്ടി. ഉച്ചക്ക്​ തിരുപ്പതി നഗരത്തിലെത്തിയപ്പോഴാണ്​ പിറ്റ്​ സ്​റ്റോപ്പിട്ടത്​. ഡോമി​നോസിൽ കയറി ഇറ്റാലിയൻ പിസ കഴിക്കാനായിരുന്നു ആ താൽക്കാലിക സ്​റ്റോപ്പ്​. ഹോട്ടലിൽനിന്ന്​​ നോക്കിയാൽ പ്രശസ്​തമായ വെങ്കടേശ്വര ക്ഷേത്രം സ്​ഥിതി ചെയ്യുന്ന തിരുമല മലനിരകൾ പച്ചയണിഞ്ഞ്​ നിൽക്കുന്നത്​ കാണാം.

തിരുപ്പതി കഴിഞ്ഞതോടെ റോഡി​െൻറ വീതിയൊന്നു കുറഞ്ഞു. പലപ്പോഴും റോഡുപണി നടക്കുന്നതിനാൽ ഗ്രാമീണ വഴികൾ താണ്ടേണ്ടി വന്നു. തമിഴ്​നാട്ടിലെ വെല്ലൂരിലെത്തിയതോടെ റോഡി​െൻറ വീതിയും നിലവാരവും വർധിച്ചു. മഞ്ഞനിറത്തിലെ തെരുവ്​ വിളക്കുകൾ ചന്തംചാർത്തി റോഡി​െൻറ ഇരുവശത്തും പ്രകാശമേകുന്നു​. സേലവും ഇൗറോഡും പിന്നിട്ട്​ 12 മണിയോടെ തിരുപ്പൂരെത്തി.

ഒാടി ഒാടി തളർന്നിട്ടുണ്ട്​. വഴി​േയാരത്ത്​ നിരവധി തട്ടുകടകളുണ്ട്​. ലോറിക്കാരും മറ്റു യാത്രക്കാരുമാണ്​ അവരുടെ പ്രധാന ഉപഭോക്​താക്കൾ. ഞങ്ങളും അവിടെ നിർത്തി. പൊറോട്ടയും ബീഫും ചൂടുള്ള കട്ടൻ ചായയും അടിച്ച്​ ഉൗർജം വെപ്പിച്ചു. രണ്ട്​ മണിയോ​ട്​ കൂടി വാളയാർ വഴി കേരളത്തി​െൻറ മണ്ണിൽ കാലുകുത്തി.

പാലക്കാ​െട്ടത്തു​േമ്പാൾ ഒരിക്കൽ കൂടി ക്ഷീണമകറ്റാനായിറങ്ങി. ജ്യൂസ്​ കുടിച്ചും ​െഎസ്​ക്രീമുകൾ നുകർന്നും ഇൗ യാത്രയുടെ പര്യവസാനം ആഘോഷമാക്കി. പുലർച്ചെ മൂന്നിന്​​ ​െഎസ്​ക്രീം കഴിക്കുന്ന ഞങ്ങളെ, ഇവർക്ക്​ കിറുക്കാണോ എന്ന ഭാവത്തോടെ പലരും നോക്കുന്നത്​ കാണാമായിരുന്നു.​

ഭ്രാന്തമായ സ്വപ്​നങ്ങൾക്ക്​ പിറകെ ഒാടിപ്പോയി അത്​ നേടിയെടുത്തതി​െൻറ സ​ന്തോഷം മൂന്നുപേരുടെയും മുഖത്തുനിന്ന്​ ആർക്കും വായിച്ചെടുക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. 12 സംസ്​ഥാനങ്ങൾ, രണ്ട്​ രാജ്യങ്ങൾ, രണ്ട്​ രാജ്യാതിർത്തികൾ എന്നിവിടങ്ങളിലൂടെ ചെന്നെത്തിയ ആ യാത്ര ഒരു പകൽസ്വപ്​നത്തി​െൻറ പിറകെയുള്ള ഒാട്ടം തന്നെയായിരുന്നു.

20 മണിക്കൂർ കൊണ്ട്​ 980 കിലോമീറ്ററുകൾ പിന്നിട്ട് വീട്ടിലെത്തു​​േമ്പാൾ സമയം നാല്​ മണി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. വ്യത്യസ്​ത അനുഭവങ്ങളും പുത്തൻ അറിവുകളും നിറവാർന്ന കാഴ്​ചകളുമാണ്​ 17 പകലിരവുകൾ നിറഞ്ഞ ഇൗ യാത്രയുടെ ശുഭാന്ത്യത്തിൽ ബാക്കിയാവുന്നത്​.

(അവസാനിച്ചു)
vkshameem@gmail.com

Itinerary
Day 15:
Ranaghat to Gopalpur (Odisha) - 670 KM
Route: Kolkata, Balasore, Bubaneshwar, Brahmapore
Journey Time: 7.00 AM - 11.00 PM (16 hrs)

Day 16:
Gopalpur to Guntur (Andhra pradesh ) - 650 KM
Route: Visakhapatnam, Rajahmundry, Eluru, Vijayawada
Journey Time: 8.00 AM - 12.00 AM (16 hrs)

Day 17:
Guntur to Malappuram (Kerala) - 980 KM
Route: Tirupati, Vellore, Salem, Coimbatore
Journey Time: 8.00 AM - 04.00 AM (20 hrs)

Overall Travel Details
Days: 17
Kilometers: 7300
Diesel Expense: 50,000
Total Toll: 5500
Total Expense: 1.20 Lakh