ഇപ്പുറം ഇന്ത്യ, അപ്പുറം ബംഗ്ലാദേശ്
text_fieldsരാവിലെ നേരത്തെ എഴുന്നേൽക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായിരുന്നു. നേരം വൈകിയാൽ ബൈക്ക് എടുക്കാനും റോഡിലൂടെ പെെട്ടന്ന് നീങ്ങാനും ഏറെ ബുദ്ധിമുട്ടാകും. രാവിലെ ആറു മണിക്കുതന്നെ എണീറ്റ് യാത്ര തുടങ്ങി. മൗലിനൂംഗ് എന്ന ഏഷ്യയിലെ ഏറ്റവും വൃത്തിയുള്ള ഗ്രാമം തേടിയായിരുന്നു യാത്ര. ഷില്ലോങ് നഗരത്തിൽനിന്നും 90 കിലോ മീറ്റർ മാറിയാണ് മൗലിനൂംഗ് എന്ന സുന്ദര ഗ്രാമം. യാത്ര തുടങ്ങി ഏഴ് കിലോ മീറ്റർ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ‘എലഫൻറ് ഫാൾസ്’ കാണാനായി 400 മീറ്റർ മെയിൻ റോഡിൽനിന്നും മാറി സഞ്ചരിച്ചു. മൂന്ന് ഭാഗങ്ങളായുള്ള വെള്ളച്ചാട്ടമാണ് എലഫൻറ് പാസ്. ‘ത്രീ സ്റ്റെപ്സ് വാട്ടർ ഫാൾ’ എന്ന് അർത്ഥം വരുന്ന ‘ഖാസി’ ഭാഷയിലെ പേരു മാറ്റി ബ്രിട്ടീഷുകാരാണ് ‘എലഫൻറ് ഫാൾസ്’ എന്ന് േപരിട്ടത്. പ്രധാന വെള്ളച്ചാട്ടത്തിന് അരികിലെ പാറക്ക് ആനയുടെ രൂപമായിരുന്നതിനാലാണ് അങ്ങനെയൊരു പേരു വീണത്. എന്നാൽ, 1897ലെ ഭൂകമ്പത്തിൽ ഇൗ രൂപം നഷ്ടമായെന്ന് ഇവിടെ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന ബോർഡിൽ വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്.
പതിവിലും നേരത്തെയായതിനാൽ സന്ദർശകനായി ഞാൻ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. ടിക്കറ്റൊന്നും നൽകാതെ എെൻറ കൈയിൽനിന്നും പണം വാങ്ങി ഒരു ജീവനക്കാരൻ അനധികൃതമായാണ് പ്രവർത്തി സമയത്തിനും മുമ്പേ എന്നെ അകത്തേക്ക് കയറ്റിവിട്ടതെന്ന് പിന്നീടാണ് ബോധ്യമായത്. എലഫൻറ് പാസ് കഴിഞ്ഞ് ഉടൻ തന്നെ നേരേ മൗലിനുംഗിലേക്ക് വെച്ചുപിടിച്ചു. റോഡിൽനിന്നു നോക്കിയാൽ മലഞ്ചെരുവുകളിൽ പച്ചപ്പുതപ്പും ചൂടി കിടക്കുന്ന മലനിരകളെ കാണാം. ഏതു സമയത്തും പെയ്യുന്ന മഴ തന്നെയാണ് ഇൗ പച്ചപ്പിനു പിന്നിലെ രഹസ്യം. മലഞ്ചെരുവിലെ ഒരു വക്കിൽ താഴെനിന്ന് ഉയർത്തിക്കെട്ടിയ പൂർണമായും മരംകൊണ്ട് നിർമിച്ച ഒരു ചെറിയ േഹാട്ടലിൽ കോഫി കുടിക്കാൻ നിർത്തി. റോഡിലേക്ക് ഇഴഞ്ഞുവരുന്ന കോടമഞ്ഞാണ് കോഫി കുടിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചത്.
അതിനടുത്തായി മൂന്നുപേർ ഭക്ഷണം കഴിക്കാനിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ എവിടുന്നാ, എന്താ എന്നൊക്കെ ചോദിച്ചു വിശേഷങ്ങൾ ആരാഞ്ഞു തുടങ്ങി. അതിലെ മുതിർന്നയാൾ മേഘാലയ പോലീസ് ഡിപ്പാർട്ടുമെൻറിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥനും കൂടെയുള്ളയാൾ നേപ്പാളിൽ നിന്നുമെത്തിയ അദ്ദേഹത്തിെൻറ സുഹൃത്തുമായിരുന്നു. ഞാൻ ഇൗ യാത്രയിൽ നേപ്പാളിൽ പോയിരുന്നു എന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ ഇനി വരുമ്പോൾ തീർച്ചയായും വിളിക്കണം എന്നയാൾ പറഞ്ഞു. എെൻറ കോഫിയുടെ പണം കൂടി അവർ നൽകി, കൂടെ ഒരു സെൽഫി കൂടി എടുത്ത് പിരിഞ്ഞു.
ഇൗ വഴി പ്രധാനമായും പോകുന്നത് ‘തമബിൽ’ എന്ന ഇന്ത്യാ - ബംഗ്ലാദേശ് അതിർത്തി പ്രദേശത്തേക്കാണ്. തമബിൽ എത്തുന്നതിനും 20 കിലോ മീറ്റർ മുമ്പായി ഉള്ളിലേക്ക് മാറിയുള്ള 17 കിലോ മീറ്റർ റോഡ് പിന്നിട്ടാൽ മൗലിനൂംഗ് ഗ്രാമത്തിൽ എത്താം. പൊതുവെ വഴിയിലുള്ള ഗ്രാമങ്ങളെല്ലാം വൃത്തിയുള്ളതായിരുന്നു. മുള കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ കുഞ്ഞു വേലികളും അതിനോട് ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന പൂന്തോട്ടങ്ങളും മുള കൊണ്ടും മരം കൊണ്ടും ചുമരുണ്ടാക്കിയതിൽ പണിത ചെറിയ വീടുകളും കാണാം. വീട്ടുമുറ്റങ്ങളിൽ കോഴികൾ കൊത്തിപ്പെറുക്കി നടക്കുന്നുണ്ട്. റോഡരികിൽ ഇടയ്ക്ക് പുൽമേടുകൾ കാണാം. കുറച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ മലഞ്ചെരിവുകളും ചെറുപട്ടണങ്ങളും പാലങ്ങളും കടന്നുവരും.
മൗലിനൂംഗ് എത്തുന്നതിന് രണ്ടു കിലോ മീറ്റർ മുമ്പ് 400 മീറ്റർ നടന്നാൽ ലിവിംഗ് റൂട്ട് ബ്രിഡ്ജ് കാണാം. ആൽമരത്തിെൻറ വേരുകൾ ഒരു പ്രത്യേക രീതിയിൽ കോർത്തിണക്കി നീണ്ട വർഷങ്ങളിലൂടെ അരുവികൾക്ക് കുറുകെ സഞ്ചരിക്കുവാൻ പാകത്തിൽ തയാറാക്കിയ പ്രകൃതിദത്തമായ പാലമാണത്. പാറക്കെട്ടുകൾക്കു മീതെ ഉൗർന്നുവരുന്ന അരുവികൾക്കു മീതെ വള്ളികൾ പൊതിഞ്ഞുള്ള ഇത്തരം ജൈവപാലങ്ങൾ മേഘാലയയുടെ പ്രധാന ആകർഷണമാണ്. അവിടെ പത്ത് മിനിട്ട് മുകളിലേക്ക് പടി കയറി നടന്നാൽ ‘നൗവെറ്റ്’ എന്ന വ്യൂ പോയൻറ് ഉണ്ട് എന്ന ബോർഡുണ്ട്. ഞാൻ മുകളിലേക്ക് കയറി. 20 മിനിട്ട് നേരം കയറേണ്ടിവന്നു അതിെൻറ മുകളിലെത്താൻ. 30 രൂപ കൊടുത്ത് അകത്ത് കയറി മുളകൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ പാലത്തിലൂടെ കടന്ന് താഴെ നിന്നും കെട്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഏറുമാടം പോലത്തെ സ്ഥലത്തു ചെന്നു നിന്നാൽ ചുറ്റിലും നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന പച്ചചൂടിയ മലകൾ കാണാം.ചില മലനിരകൾക്കിടയിലൂടെ താഴേക്ക് പതിക്കുന്ന വെള്ളച്ചാട്ടങ്ങൾ വെള്ളിനൂലുകൾ പോലെ തോന്നിച്ചു. അവിടെ അൽപനേരം നിന്നാൽ മാത്രം മതി മേഘാലയ എത്ര സുന്ദരമാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ. അവിടെ നിന്നിറങ്ങി ലിവിംഗ് റൂട്ട് ബ്രിഡ്ജും കടന്ന് ഞാൻ മൗലിനൂംഗ് ഗ്രാമത്തിൽ എത്തി.
എത്ര വൃത്തിയിലാണ് ആ ഗ്രാമം പരിപാലിച്ചിരിക്കുന്നത്...!!
വഴിയരികിൽ അടിച്ചുവാരിയും അനാവശ്യമായി കിളിർത്തുനിൽക്കുന്ന പുല്ലുകൾ പറിച്ചും വൃത്തിയാക്കുന്ന സ്ത്രീകെള കാണാം. വീടുകൾ വേലി കെട്ടി വൃത്തിയിൽ സംരക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. വേലിക്കകത്ത് പൂക്കളും ചെടികളും പപ്പായ മരങ്ങളുമുണ്ട്. മുറ്റങ്ങളിൽ കൊത്തിപ്പെറുക്കി നടക്കുന്ന കോഴികൾ. സമ്പൂർണ ശുചിത്വം എന്ന ലക്ഷ്യത്തിനായി ഗ്രാമീണർ ഒറ്റക്കെട്ടായി പ്രവർത്തിച്ചതിെൻറ ഫലമാണ് ‘മൗലിനൂംഗ്’ എന്ന ഗ്രാമത്തെ ചരിത്രത്തിൽ ഇടം കണ്ടെത്താൻ സഹായിച്ചത്.
മൗലിനൂംഗിൽനിന്നും 26 കിലോ മീറ്റർ സഞ്ചരിച്ചാൽ തമബിൽ എന്ന ഇന്ത്യ - ബംഗ്ലാദേശ് അതിർത്തിയിൽ എത്താം. വിസയും പാസ്പോർട്ടും പ്രവേശനത്തിന് നിർബന്ധമായതിനാൽ അതിർത്തിയിൽനിന്ന് അപ്പുറത്തേക്കു നോക്കി നെടുവീർപ്പിട്ടു എന്നതൊഴിച്ചാൽ ബംഗ്ലാദേശിൽ കാലെടുത്തുവെക്കാനായില്ല.
അതിർത്തിയിൽ പുളിയും പച്ചമുളകും കലർത്തിയ എലന്തപ്പഴത്തിെൻറ ഒരു വിഭവം ഗ്ലാസിലാക്കി കച്ചവടം ചെയ്യുന്ന ബംഗ്ലാദേശുകാരൻ ഇന്ത്യൻ അതിർത്തിയിലേക്ക് കടന്ന് ഇന്ത്യക്കാരെക്കൊണ്ട് വാങ്ങിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. ഞാനും ഒരെണ്ണം വാങ്ങി. ബംഗ്ലാദേശിൽ കടക്കുവാൻ സാധിച്ചില്ലെങ്കിലെന്ത് അവിടെ നിന്നുണ്ടാക്കിയ എന്തെങ്കിലും കഴിക്കുകയെങ്കിലും ചെയ്യാമല്ലോ. ഒരു പരിധിക്കപ്പുറം അതിർത്തിയിലേക്ക് കടക്കുന്ന സഞ്ചാരികളെ പിൻതിരിപ്പിക്കാൻ പട്ടാളക്കാരൻ വിസിൽ മുഴക്കി കൈ വീശി കാണിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
തമബിൽ എത്തുന്നതിനു മുമ്പുള്ള ഡൗകി എന്ന പ്രദേശത്ത് ഉംഗോട്ട് എന്ന പുഴ വളരെയധികം ശ്രദ്ധയാകർഷിക്കുന്നതാണ്. പളുങ്കുപോലെ തെളിഞ്ഞ നദിയുടെ കാഴ്ച കാണാൻ എത്തിയ ഞാൻ കണ്ടത് മഴയിൽ കൂലം കുത്തിയൊഴുകിയ ചെളിയിൽ വൃത്തികേടായി കിടക്കുന്ന നദിയാണ്. മഴയത്ത് കുട ചൂടി ബോട്ടിൽ അപ്പോഴും ആളുകൾ പോകുന്നുണ്ട്. റോഡിലൂടെ പോകുേമ്പാൾ തന്നെ ബോട്ട് സവാരി നടത്തണോ എന്ന് ചോദിച്ച് ചെറുപ്പക്കാർ പിന്നാലെ എത്തും. ഡൗകിയിലെ ഉയർന്ന പ്രദേശത്തുനിന്ന് ഉംഗോട്ട് നദിക്കുമപ്പുറമുള്ള ബംഗ്ലാദേശ് പ്രദേശങ്ങൾ കാണാമായിരുന്നു. അവിടെനിന്നും പുറപ്പെട്ട് ഷില്ലോംഗ് എത്തിയ ശേഷം താമസിക്കുന്ന ഹോട്ടലിലേക്കുള്ള വഴി കാണാനായി ഗൂഗിൾ മാപ്പ് റെഡിയാക്കി. താമസ സ്ഥലത്തേക്ക് ഇനി വെറും 100 മീറ്റർ എന്ന് തെളിഞ്ഞപ്പോൾ തൊട്ടുമുന്നിൽ കണ്ടത് ഹോട്ടൽ തന്നെയായിരുന്നു. പക്ഷേ, ഞാൻ എത്തിയത് വാഹനങ്ങൾ പാർക്ക് ചെയ്യുന്ന ഒരു ബിൽഡിംഗിെൻറ ഏറ്റവും മുകളിലാണ്. ഇനി ഇവിടെനിന്ന് ബൈക്കുമെടുത്ത് ചാടുകയാണോ വേണ്ടത് എന്ന നിർദേശം മാത്രം ഗൂഗിൾ തന്നില്ല. ഒരു ബിൽഡിങ്ങിെൻറ മുകളിലേക്കാണ് വരുന്നതെന്ന് ഒരിക്കലും തോന്നാത്തവ ിധത്തിൽ മുകളിൽനിന്ന് ഇറങ്ങിവരുന്ന േറാഡ് കെട്ടിടത്തിനു മുകളിലേക്ക് എത്തുകയാണ് ചെയ്തത്. പിന്നെയും അവിടുത്തെ തിരക്കിൽ കറങ്ങിത്തിരിഞ്ഞ് അവസാനം ഞാൻ റൂമിലെത്തി.
കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് രാത്രിഭക്ഷണം കഴിക്കാനായി ഞാൻ പൊലീസ് ബസാർ പരസരത്തേക്ക് നടന്നു. രാത്രിയിലും ബസാറിലെ തിരക്കിന് ഒരു കുറവുമില്ല. ഏത് നിമിഷവും പെയ്േതക്കാവുന്ന മഴയെ പ്രതിേരാധിക്കാൻ അരികിൽ മടക്കിവെച്ച ടാർപോളിൻ കവറുമായി വഴിക്കച്ചവടം പൊടിപൊടിക്കുകയാണ്. കനലിൽ ചുട്ട് വേവിക്കുന്ന ചിക്കൻ, പന്നി തുടങ്ങിയ മാംസ ഭക്ഷണങ്ങളും ഒാംലറ്റ്, ചൗമീൻ, ബിരിയാനി, എഗ് റോൾ തുടങ്ങി വേറേയും പല വിഭവങ്ങളും തെരുവിൽ നിരന്നിരുന്നു. ഇരുമ്പ് കമ്പിയിൽ കോർത്തു ചുെട്ടടുക്കുന്നതിൽനിന്നും ചിക്കൻ വാങ്ങി കഴിച്ചു മേഘാലയൻ സ്ട്രീറ്റ് ഫുഡിെൻറ രുചിയറിഞ്ഞു. ഞാൻ താമസിക്കുന്ന ഹോട്ടലിനു താഴെ കുറേ സോഫി പഴങ്ങളും മധുരപലഹാരങ്ങളും വെറ്റില മുറുക്കാനും മാത്രമേ വായിൽ വെക്കാവുന്ന കച്ചവടമായി ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. പോലീസ് ബസാറിലെ സജീവമായ രാത്രി ജീവിതത്തിൽ നിന്ന് ഉൗളിയിട്ട് റൂമിലെത്തി നേരത്തെ കിടന്നുറങ്ങി.
Don't miss the exclusive news, Stay updated
Subscribe to our Newsletter
By subscribing you agree to our Terms & Conditions.