പ്ര​യോ​ജ​നം

ഇ​പ്പോ​ൾ ഒ​രു ചോ​ദ്യം തി​ക​ട്ടാം: ലാ​വ​ണ്യം എ​ന്നാ​ൽ? ഉ​റ​ച്ചു​പോ​യ ഉ​ത്ത​ര​വും തി​ക​ട്ടും: സൗ​ന്ദ​ര്യം. ക്ഷ​മി​ക്ക​ണം, സൗ​ന്ദ​ര്യം അ​നി​വാ​ര്യ​മേ​യ​ല്ല ക​ല​ക്ക്. അ​ഴ​കും അ​ഴു​ക്കുമൊക്കെ ആ​പേ​ക്ഷി​ക​ങ്ങ​ളാ​ണ്, ലാ​വ​ണ്യാ​ത്മ​ക​ത​യി​ൽ. ഇ​തി​ലേ​താ​ണ് ക​ല​യി​ൽ കാ​ണു​ക –ഒ​ന്നോ ര​ണ്ടു​മോ ര​ണ്ടി​ലു​മേ​റെ​യോ? പ്ര​ശ്നം അ​ഭി​രു​ചി​യു​ടേ​താ​ണ്.

ക​ല​യു​ടെ ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ പ്ര​യോ​ജ​നം അ​തി​ന്റെ പ്ര​യോ​ജ​ന​മി​ല്ലാ​യ്മ​യാ​ണ്. വി​ചി​ത്ര​മെ​ന്ന് തോ​ന്നാം, നി​ത്യ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ താ​യ​മ്പ​ക​യി​ൽ പ്ര​യോ​ജ​ന​പ​ര​ത സ​ദാ മേളപ്ര​മാ​ണി​യാ​യി വി​ള​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ. മനുഷ്യ​ന്റെ പ്രയോജനപ്രദമായ മഹാനേട്ടങ്ങളൊന്നും കലയുടെ സംഭാവനയല്ല –വ്യവസായ വിപ്ലവം, ആന്റി ബയോട്ടിക്​, ​േഗാളാന്തരയാത്ര, ഇന്റർനെറ്റ്​, ഡിജിറ്റൽ വിപ്ലവം, ജനറ്റിക്​ എൻജിനീയറിങ്​... ഒരർ​ഥത്തിൽ, ഇൗ പ്രായോഗിക നേട്ടങ്ങൾ തരമാക്കിയ സിരാ ഗുണങ്ങളുടെ ഉശിര്​ ചോർത്തുന്നതുമാണ്​ കല. എന്നിട്ടും മനുഷ്യൻ താലോലിച്ച്​ പുലർത്തുന്നു, ഇൗ അപ്രയോജന ​പ്രതിഭാസത്തെ.

സത്യത്തിൽ കലയുടെ പരമ​ശത്രു പ്ര​യോ​ജ​ന​ക്ക​ണ്ണ​ല്ല. സാ​മൂ​ഹി​ക-​രാ​ഷ്ട്രീ​യ പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ൾ​ക്കും മ​ഹ​ത്താ​യ ആ​ദ​ർ​ശ​ങ്ങ​ൾ​ക്കും ക​ല​യെ വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന പ്ര​വ​ണ​ത​യാ​ണ്. അ​ത് ക​ല​യു​ടെ മൗ​ലി​ക​മാ​യ സ്വ​യം​ഭ​ര​ണാ​വ​കാ​ശ​ത്തെ ഹ​നി​ക്കു​ന്നു. വി​ശേ​ഷ​വി​ദ്യ​ക്കും വി​ദ​ഗ്ധ ധി​ഷ​ണ​ക്കു​മൊ​ന്നും ഇ​ല്ലാ​ത്തൊ​രു സ്വ​ത​ന്ത്ര​ത​യു​ണ്ട്​ ക​ല​ക്ക്. അ​ത്ത​ര​ം വൈ​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് സ​ഹ​ജ​മാ​യ ‘ഉ​ദ്ദി​ഷ്ട​കാ​ര്യ നി​ർ​വ​ഹ​ണ​’ത്തി​ൽ​നി​ന്നു​ള്ള വി​മു​ക്തി. നേ​രു​ള്ള ഏ​തു ലാ​വ​ണ്യ പ്ര​തി​ക​ര​ണ​ത്തി​ലു​മു​ള്ള​ത് ഉ​യി​രു​ള്ള അ​നു​ഭൂ​തി​ക​ളാ​ണ്. അ​വ​ക്ക് വ​സ്തു​ക്ക​ളു​ടെ​യോ ആ​ശ​യ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യോ ഉ​പ​ക​ര​ണ പ്ര​സ​ക്തി​യി​ല്ല. അ​തു​വ​ഴി​യു​ള്ള യു​ക്തി​സ​ഹ​പ്ര​യോ​ജ​ന​വും. ക​ല ഉ​പാ​ധി​യ​ല്ല, സാ​മൂ​ഹി​ക പു​രോ​ഗ​തി​ക്കോ അ​ധോ​ഗ​തി​ക്കോ. എ​ന്നി​ട്ടു​മ​ത് മ​നു​ഷ്യ​ന് നി​റ​വു പ​ക​രു​ന്നു, നിരുപാധികം.

നേ​രു​ത​ന്നെ, ശൂ​ന്യ​ത​യി​ൽ ഒ​രു ക​ല​യും പി​റ​ക്കു​ന്നി​ല്ല, പൊ​ലി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. രാ​ഷ്ട്രീ​യ-​സാ​മ്പ​ത്തി​ക, സാ​മൂ​ഹി​ക-​സാം​സ്കാ​രി​ക അ​ട​രു​ക​ൾ​ക്കു​ള്ളി​ൽത​ന്നെ​യാ​ണ​ത്. എ​ന്നി​ട്ടും ക​ല​യി​ൽ മു​ഴു​കു​മ്പോ​ൾ എ​ല്ലാ അ​ട​രു​ക​ളി​ൽ​നി​ന്നും നാം ​എ​ടു​ത്തു​യ​ർ​ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്നു. അ​സ്തി​ത്വ​ഭാ​രം ത​ൽ​ക്കാ​ല​ത്തേ​ക്ക് ഒ​ഴി​ഞ്ഞു​പോ​വു​ന്നു. ആ ​അ​ർ​ഥ​ത്തി​ൽ ഇ​തൊ​രു ക​ട​ത്തു​യാ​ന​മാ​ണ്. വൈ​കാ​രി​ക​മോ ധൈ​ഷ​ണി​ക​മോ ആ​യ മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും സം​വ​ദി​ക്കാ​ൻ ക​ല​ക്കാ​വി​ല്ല എ​ന്ന​ർ​ഥ​മി​ല്ല. സം​ഗ​തി ക​ല​യെ​ങ്കി​ൽ അ​തൊ​ക്കെ അ​വി​ടു​ണ്ടാ​വും, ഓ​രോ​രോ അ​ട​രാ​യി. അ​തൊ​ന്നു​മാ​വി​ല്ല പ​ക്ഷേ കാ​മ്പും നീരും. സാം​സ്കാ​രി​ക​മാ​യ ഉ​ൾ​​ക്കാ​ഴ്ച​യു​ടെ പേ​രി​ൽ, പു​രോ​ഗ​മ​ന​പ​ര​മാ​യ സാ​മൂ​ഹി​ക​ത​യു​ടെ പേ​രി​ൽ, ധീ​ര​മാ​യ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ത്തി​ന്റെ പേ​രി​ൽ സൃ​ഷ്ടി ശ്ലാ​ഘി​ക്ക​പ്പെ​ടാം. അ​തി​നെ ക​ല എ​ന്ന് അ​ട​യാ​ള​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നി​ട​ത്താ​ണ് വാ​രി​ക്കു​ഴി. കാ​ര​ണം, ഇ​പ്പ​റ​യു​ന്ന ശ്ലാ​ഘ​നീ​യ ഘ​ട​ക​ങ്ങ​ളി​ൽ ക​ല​യു​ടെ ലാ​വ​ണ്യ​ഫ​ല​മ​ല്ല പൊ​ലി​ക്കു​ന്ന​ത്.

കേ​ട്ട​പാ​തി ഉ​യ​രും ഒ​രെ​തി​ർ​വാ​ക്ക് –ഗ്വെ​ർ​നി​ക്ക. ശ​രി​യാ​ണ്, ഒ​രു ഗ്രാ​മ​ത്തി​ന്മേ​ൽ വ​ർ​ഷി​ച്ച ബോം​ബു​മാ​രി​യി​ൽ പി​കാ​സോ​ക്കു​ണ്ടാ​യ ജീ​വ​സ്തോ​ഭ​മാ​ണ് ആ ​ക​ലാ​സൃ​ഷ്ടി​യു​ടെ പ്ര​ഭ​വം. അ​ത് യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ൾ​ക്കെ​തി​രാ​യ പ്ര​തി​ഷേ​ധ​ത്തി​ന്റെ ആ​സു​ര​തേ​ജ​സ്സാ​യി. സ്വ​ന്തം ക​ലാ​നി​ല​പാ​ടി​നെ ക​വ​ച്ചു​വെ​ക്കാ​ൻ ഈ ​ക​ലു​ഷി​താ​നു​ഭ​വ​ത്തെ പി​കാ​സോ അ​നു​വ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ 1937ലെ ​സൃ​ഷ്ടി കാ​ണാ​ൻ 2025ൽ ​ആ​ളെ കി​ട്ടി​ല്ല. ക്യൂബി​സ​ത്തി​ന്റെ വ​ന്യ​തീ​ക്ഷ്ണ​മാ​യ ലാ​വാ​ഗ്​നിക്ക് പ​ക​രം പൈശാചി​ക​ത​യുടെ നേ​ർ​ക്കു​ള്ള ആ​ക്രോ​ശ​മാ​ണ് നി​ഴ​ലി​ച്ച​തെ​ങ്കി​ൽ ജീ​നി​യ​സി​ന്റെ മാ​സ്റ്റ​ർപീ​സെ​ന്ന് ആ​രു​മേ മി​ണ്ടി​ല്ല. ഗ്വെ​ർ​നി​ക്ക മ​ന​സ്സി​നെ ച​ലി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത് ഒ​രൊ​റ്റ വ​സ്തു​രൂ​പ​ത്തി​ൽ പ​ല ഭാ​വ​രൂ​പ​ങ്ങ​ൾ സ​മ​ന്വ​യി​ച്ച് തു​ട​ിക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് –ഏ​ക​വ​ർ​ണാ​ഭ​യു​ടെ അ​മ്പ​ര​പ്പി​ക്കു​ന്ന പ​ടലം, ജ്വ​ല​നം നി​ല​ക്കാ​ത്ത വ​ര​പ്പാ​ടു​ക​ൾ, അ​ലോ​സ​ര​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന വ​ക്ര​ച​ല​ന​ങ്ങ​ൾ, ഉ​ള്ളു​ല​ക്കു​ന്ന അം​ശകോശ​ങ്ങ​ൾ, വി​ഭ്രാ​മ​ക​മാ​യ രൂ​പാ​ന്ത​രം. കി​രാ​ത​ശു​ദ്ധി​യു​ള്ള ആ ​മാ​യി​ക​മു​ദ്ര​ക​ൾ ഉ​ള്ളി​ൽ അ​നു​ര​ണന​മി​ടു​ന്നു.

ഗ്വെ​ർ​നി​ക്ക രാ​ഷ്ട്രീ​യ സാ​ഫ​ല്യം നേ​ടു​ന്ന​ത് പ്രാ​ഥ​മി​ക​മാ​യി അ​ത് ലാ​വ​ണ്യ​ത​ല​ത്തി​ൽ വി​ജ​യി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ്. സ്പാ​നി​ഷ് ഫാ​ഷി​സ​ത്തി​ന്റെ സ്മൃ​തി​ക​ൾ അ​തു​ണ​ർ​ത്തി​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, വി​സ്ഫോ​ട​നക്കരു​ത്താ​ൽ രൂ​പ​ത്തെ അ​പ​നി​ർ​മി​ച്ച് ചി​ത്ര​ത​ട്ടക​മാ​കെ വി​ത​റു​ക വ​ഴി ആ ​സ്മൃ​തി​യെ​ക്കൂ​ടി മു​ക്കി​ക്ക​ള​ഞ്ഞു. ഭീ​ക​ര​ത​യും പ്ര​തി​ഷേ​ധ​വും അ​ന്ത​ർ​ലീ​ന​മാ​യി​രി​ക്കെ​യും പ്രാ​ഥ​മി​ക​മാ​യി ഗ്വെ​ർ​നി​ക്ക ദൃ​ശ്യാ​നു​ഭ​വ​മാ​ണ്, ക​ല​യു​ടെ. ജീ​വ​ന് ഭീ​ഷ​ണ​മാ​യ ക​രാ​ള​വൃ​ത്തി​ക​ളോ​ട് നി​ഷേ​ധ ഗ​ർ​ജ​നം മു​ഴ​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​ത് ജീ​വി​ത​ത്തെ ആ​ഞ്ഞു​പു​ൽകു​ക​യാ​ണ്. യു​ദ്ധ​വി​രു​ദ്ധ പ്ര​സ്താ​വം എ​ന്ന നി​ല​ക്ക് നോ​ക്കി​യാ​ൽ അ​ത് രാ​ഷ്ട്രീ​യ​വ​സ്തു ത​ന്നെ. ഈ ​രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ത പ​ക്ഷേ, ഒ​ര​ട​രു മാ​​ത്രം, ലാ​വ​ണ്യാ​ത്മ​ക​ത​ക്ക് തു​ലോം താ​ഴെ മാ​ത്രം. അ​ത​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​ട​ത്താ​ണ് ഗ്വെ​ർ​നി​ക്ക ക​ല​യാ​കു​ന്ന​ത്, പി​കാ​സോ പി​കാ​സോ​യും.

മീ​ക്ക​ലാ​ഞ്ച​ലോ,വിൻസന്റ് വാൻഗോഗ്,റെ​നെ മ​​ഗ്രി​ത്

ഇ​പ്പോ​ൾ ഒ​രു ചോ​ദ്യം തി​ക​ട്ടാം: ലാ​വ​ണ്യം എ​ന്നാ​ൽ? ഉ​റ​ച്ചു​പോ​യ ഉ​ത്ത​ര​വും തി​ക​ട്ടും: സൗ​ന്ദ​ര്യം.

ക്ഷ​മി​ക്ക​ണം, സൗ​ന്ദ​ര്യം അ​നി​വാ​ര്യ​മേ​യ​ല്ല ക​ല​ക്ക്. അ​ഴ​കും അ​ഴു​ക്കുമൊക്കെ ആ​പേ​ക്ഷി​ക​ങ്ങ​ളാ​ണ്, ലാ​വ​ണ്യാ​ത്മ​ക​ത​യി​ൽ. ഇ​തി​ലേ​താ​ണ് ക​ല​യി​ൽ കാ​ണു​ക –ഒ​ന്നോ ര​ണ്ടു​മോ ര​ണ്ടി​ലു​മേ​റെ​യോ? പ്ര​ശ്നം അ​ഭി​രു​ചി​യു​ടേ​താ​ണ്.

സൗ​ന്ദ​ര്യ​ശാ​സ്ത്രം ത​ത്ത്വചി​ന്ത​യു​ടെ ശാ​ഖി​യാ​ണ് –ത​ർ​ക്ക​ശാ​സ്ത്ര​വും ധ​ർ​മ​ശാ​സ്ത്ര​വു​മൊ​ക്കെ പോ​ലെ. ഇ​ന്ദ്രി​യ ഗ്ര​ഹ​ണ​ത്തി​ന്റെ ശേ​ഷി​ക​ളാ​ണ​തി​ന്റെ വി​ചാ​രി​പ്പ്. ക​ണ്ണും കാ​തു​മൊ​ക്കെ ഉ​ള്ളി​ലേ​ക്ക​യ​ക്കു​ന്ന ത​പാ​ൽ കൈ​പ്പ​റ്റി എ​ന്തു ധ​രി​ക്കു​ന്നു, എ​ങ്ങ​നെ വി​ല​യി​രു​ത്തു​ന്നു ഇ​ത്യാ​ദി. ഗ്ര​ഹ​ണ​രാ​ശി​യെ അ​ട​ങ്കം ക​വരുന്ന​താ​ണ് പ​ക്ഷേ, ക​ല. അ​ങ്ങ​ന​ങ്ങ് പ​റ​ഞ്ഞു​റ​പ്പി​ച്ചാ​ൽ വ​ഴി​പ്പി​ഴ എ​ളു​പ്പ​മാ​യി. അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു വ​ഴു​ക്ക​ലു​ണ്ട് ഈ ​ചേ​ത​നാ​ച​ല​ന​ത്തി​ന്. ക​ണി​ശ​മാ​യ നി​ർ​വ​ച​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ മ​ണി​ച്ചെ​പ്പി​ൽ അ​ട​ക്കാ​ൻ തു​നി​യു​ന്ന​ത് മൗ​ഢ്യം മാ​ത്ര​മ​ല്ല ആ​ധി​പ​ത്യ​പ​ര​വു​മാ​കും. എ​ങ്കി​ൽ, ചി​ല നി​യ​ത മാ​ന​ദ​ണ്ഡ​ങ്ങ​ളാ​ൽ സ​മ​വാ​യ​മാ​യാ​ലോ? അ​വി​ടെ​യും തെ​ന്നാം, മു​ന്നും പി​ന്നും.

ക​ഴിഞ്ഞ നൂ​റ്റാ​ണ്ടോ​ടെ, ക​ല സ​വി​ശേ​ഷ​മാ​യ ഒ​ന്നേ​യ​​െല്ല​ന്നാ​യി ക​ഥ –എ​ന്തും ക​ല​യാ​വാം ആധുനികോത്തരത അരക്കിട്ടുറപ്പിച്ച സു​ഖ​സൗ​ക​ര്യ​പ്ര​ദ​മാ​യ ആ​ഖ്യാ​നം ത​ന്നെ. അ​തി​ന്റെ ഹൃ​ദ​യ​വി​ശാ​ല​ത​യി​ൽ സ​ക​ല​തി​നെ​യും ഉ​ൾ​പ്പെ​ടു​ത്തു​മെ​ന്നു തോ​ന്നി​ക്കെ​ത്തന്നെ ഇതൊ​രു സ​മ​ർ​ഥ​മാ​യ ഒ​ഴി​ഞ്ഞു​മാ​റ്റം കൂ​ടി​യ​ല്ലേ? കാ​ര​ണം, വേ​റി​ട്ട പ്ര​വൃ​ത്തി​യ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ പി​ന്നെ കല കാ​ണേ​ണ്ട, കാ​ട്ടേ​ണ്ട, കൊ​ള്ളേ​ണ്ട, കൊ​ള്ളി​ക്കേ​ണ്ട. എ​ന്തും ക​ല​യെ​ങ്കി​ൽ, ഒ​ന്നും ക​ല​യ​ല്ല. ഇ​ത്ര​ക്ക് ധൂ​മി​ക​മാ​കു​വ​തെ​ന്തേ ഇ​പ്ര​മേ​യം?

ആ​ദ്യ​മാ​ദ്യം പു​റം​ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ അ​നു​ക​ര​ണ​​മാ​യി​രു​ന്ന ക​ല പോ​ക​പ്പോ​കെ അ​ക​ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ അ​നാ​വ​ര​ണ​മാ​യി. അ​പ്പോ​ഴു​മു​ണ്ട് പു​റം​ലോ​കം, ഉ​ള്ളി​ന്റെ മുഖപ്പായി. നൂ​റ​നൂ​റാ​യ് നു​റു​ങ്ങു​ന്ന മ​ന​സ്സി​ന്റെ മു​ൾ​പ്പി​ടി​യി​ൽ ആ​ന​ന്ദം തേ​ടു​ന്ന വാ​ൻ​ഗോ​ഗിന്റെ ദു​ര​ന്ത​ക​ല​യാ​യ്, മ​നു​ഷ്യ​പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ ശൈഥി​ല്യ​ത്തി​ൽ ത​പി​ക്കു​ന്ന എ​ൻ​സോ​റി​ന്റെ തി​ള​നി​ല​ക​ളാ​യ്, ഉ​ന്മാ​ദ​വും പ്ര​ണ​യ​വും മ​ര​ണ​വു​മാ​യു​ള്ള മ​ഞ്ചി​ന്റെ ന​ര​ക​ലീ​ല​യാ​യ്, അ​സ്തി​ത്വ​ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ലെ കു​ടി​ല​സ​മ​സ്യ തൊ​ട്ടു​നോ​ക്കു​ന്ന ചി​റി​കോ​യു​ടെ തീ​ക്ക​ളി​യാ​യ്​, ആ​ഴാ​ന്ത​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ കൂ​ട്ടു​പി​ണ​യു​ന്ന ‘ആ ​എ​ന്തി​നോ ഒ​ന്നി’​നെ തി​ര​ഞ്ഞു​ള്ള റോ​ത്കോ​യു​ടെ പു​റ​പ്പാ​ടാ​യ്... അ​ങ്ങ​നെ​യ​ങ്ങ​നെ. അ​ടി​വ​ര​ക്ക് മീ​തെ സ​ദാ ഒ​ന്നു​മാ​ത്രം –ന​മ്മി​ലെ ഇ​രു​ൾ, അ​തി​ലെ നി​ഴ​ലാ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ.

മീ​ക്ക​ലാ​ഞ്ച​ലോ​യു​ടെ ‘ഡേ​വി​ഡ്’ കാ​ഴ്ച​ക്കാ​രെ ഇ​ന്നും കീ​ഴ്പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​ത് മ​നു​ഷ്യ​ക്ക​രു​ത്തി​ന്റെ മ​ഹി​ത​ഗാം​ഭീ​ര്യംകൊ​ണ്ടാ​ണ്. ‘എ​ന്തൊ​ര​ു​ഗ്ര​ൻ സൃ​ഷ്ടി​യാ​ണ് മ​നു​ഷ്യ​ൻ’ –ഡേ​വി​ഡ് ന​മ്മെ​ക്കൊ​ണ്ട് പ​റ​യി​ക്കും. നൂ​റ്റാ​ണ്ടു​ക​ൾ​ക്കു​ശേ​ഷം വ​രു​ന്നൂ, ഗയ​കൊ​മെ​റ്റി​യു​ടെ Man Pointing. ഡേ​വി​ഡി​ന്റെ വി​പ​രീ​ത​പ​ദം, അ​തേ മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ അ​കം കാ​ണാ​നു​ള്ള ക്ഷ​ണ​ക്കു​റി –ഒ​ന്ന​ു മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി​രി​പ്പതി​ന്റെ ദാ​രു​ണ ദൈന്യത്തിലേ​ക്ക്. പ​രി​മി​തി​ക​ളി​ൽ ഇ​റു​കി​ച്ചു​രു​ങ്ങി, ത​ന്നെ ചൂഴു​ന്ന സ്ഥ​ല​കാ​ല​ങ്ങ​ളു​ടെ ദാ​ക്ഷി​ണ്യ​ത്തി​ലാ​ണ് മ​നു​ഷ്യ​ൻ. ഉ​ൺ​മ​ക്കും ഇൺമക്കു​മി​ട​യി​ൽ ചി​ന്നി​ച്ചി​ത​റി​പ്പോ​വു​ന്ന ദു​ര​ന്ത​ശി​ൽ​പം.

പാബ്ലോ പികാസോ

ക​ല​യെ​ക്കു​റി​ച്ച ക​ല​യാ​ണ് റെ​നെ മ​​ഗ്രി​ത് വ​ര​ച്ചി​ട്ട ‘ദ ​ഹ്യൂ​മ​ൻ ക​ണ്ടീ​ഷ​ൻ’. യ​വ​നി​ക ഒ​തു​ക്കി​യി​ട്ട ജാ​ല​ക​ത്തി​ലൂ​ടെ പു​റ​ത്തെ ഗ്രാ​മ​ക്കീ​റ്. മു​റി​ക്കു​ള്ളി​ൽ, ജാ​ല​ക​ത്തി​ന​രി​കെ ചി​ത്ര​പീ​ഠം. അ​തി​ന്മേ​ൽ ​െവ​ച്ച കാ​ൻ​വാ​സ് മൂ​ലം മ​റ​യ്​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന പു​റ​ത്തെ ദൃ​ശ്യ​ഭാ​ഗം അ​തേ കാ​ൻ​വാ​സി​ൽ പ​ക​ർ​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. പു​റം​ദൃ​ശ്യ​വും കാ​ൻ​വാ​സി​ലെ അ​തി​ന്റെ ദൃ​ശ്യ​ബാ​ക്കി​യും സ​മ​ഞ്ജ​സം. ഈ ​സ​വി​ശേ​ഷ ക്ര​മീ​ക​ര​ണം ചി​ല ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ളു​യ​ർ​ത്തു​ന്നു, മ​നു​ഷ്യ​നും ക​ല​യും ത​മ്മി​ലെ ബ​ന്ധ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​കൃ​ത​ത്തെ​പ്പ​റ്റി: യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​ത്തെ എ​ത്ര​ടം വെ​ളി​വാ​ക്കി​ത്ത​രും, ക​ല? പു​റം​ലോ​കം യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​ത്തി​ന്റെ എ​ത്ര ക​ഴ​ഞ്ച്​ കാട്ടിത്തരു​ന്നു​ണ്ട്? മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ അ​ര​ക്ഷിത​മാ​യ വൈ​യ​ക്തി​ക​ത​യെ എ​ത്ര​ക​ണ്ട് പ​ര്യ​വേ​ക്ഷണംചെ​യ്യാ​ൻ ക​ല​ക്കാ​വും? ചു​രു​ക്ക​ത്തി​ൽ, മനുഷ്യാവസ്​ഥയി​ൽ സ​ന്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​യും അ​സ്വ​സ്ഥ​ത​യു​ടെ​യും ദൃശ്യസ്​പർശമാണ്​ മ​ഗ്രി​തി​ന്റെ ചി​ത്രം –ജാ​ലി​യി​ലൂ​ടെ കാ​ണു​ന്ന ഗ്രാ​മ​ക്കീ​റ​ല്ല, കാ​ൻ​വാ​സി​ലെ ചി​ത്ര​ബാ​ക്കി​യു​മ​ല്ല.

ക​ല ഇ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ്. സ്ഥ​ല​കാ​ല​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ പ​ട​ർ​ന്നു​ക​ത്തും. സ്ഥാ​വ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ ത​റ​ഞ്ഞു​പോ​കാ​ത്ത ജം​ഗ​മ​സ​ഞ്ചാ​രം. ചീ​ന​ത്തെ ഷാ​ൻ-​സെ​ന്നും അറേബ്യയി​ലെ സൂ​ഫി​സ​വും ഇ​ന്ത്യ​യി​ലെ ശാ​സ്ത്രീ​യ​ക​ല​ക​ളും സ​ഞ്ചാ​ര​ത്തെ നേ​ര​ത്തേ​ത​ന്നെ അ​ക​ത്തോ​ട്ട് ന​യി​ച്ചി​രു​ന്നു. അ​വ​യു​ടെ ആ​ത്മാ​പേ​ക്ഷ​ക​ള​ല്ല ന​വീ​ന​ക​ല​യു​ടെ അ​ക​യാ​ത്ര​യി​ൽ. അ​കം അ​നാ​വ​ര​ണം ചെ​യ്യു​ക അ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​യാ​ളി​ന്റെ നോ​ട്ട​പ്ര​കാ​രമാ​ണ്. ഉ​ള്ളി​ൽ ഈ​ശ്വ​രം കാ​ണ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ അ​​ങ്ങ​​െന, പി​ശാചം കാ​ണ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ അ​ങ്ങ​നെ, ര​ണ്ടി​ന്റെ​യും​ സ​ങ്ക​രം കാ​ണ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ അ​ങ്ങ​നെ, അ​ല്ല നൃ​ശൂ​ന്യ​മെ​ങ്കി​ൽ അ​ങ്ങ​നെ. എ​ങ്ങ​നെ കാണുന്നു എ​ന്ന​തി​ലാ​ണ് കാ​ഴ്ച​യു​ടെ ഉ​ൺ​മ. അ​തി​ൽ ശ​രി​തെ​റ്റു​ക​ളി​ല്ല. ഉ​ണ്ടെ​ന്ന് സ​മ​ർ​ഥി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ക​ല​യി​ല്ല.

ക​ല​യു​ടെ യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​ങ്ങ​ൾ അ​കം​പു​റ​ങ്ങ​ളു​ടെ യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​ങ്ങ​ൾ മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ഭാ​വ​ന​യു​ടേ​തു​മാ​ണ്. കൽപനാ തൃ​ഷ്ണ​ക​ളും ത്രാ​സ​ങ്ങ​ളും വ്യ​ക്തി​പ​ര​മാ​ണ്, പ​ങ്കി​​ടു​മ്പോ​ള​റി​യും അ​ത് പ​ല​രു​ടേ​തു​മാ​ണ്. സാ​ർ​വ​ജ​നീ​ന​ഭാ​വ​ം ച​മ​ക്കു​ക​യ​ല്ല ക​ല, ആ ​അ​നു​ഭ​വ​ത്തി​ലേ​ക്ക് അ​ണി​തി​ടു​ക​യാ​ണ്. ഫ്ല​മി​ങ്കോ നൃ​ത്തം കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ നാ​ട്ടി​ൻ​പു​റ​ത്തു​കാ​ര​ന് ര​സാ​നു​ഭ​വ​മാ​കു​ന്ന​ത് അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് –സ്​​പെ​യി​ൻ ഒ​രി​ക്ക​ലും ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത​വ​ന്. കേ​ര​ള​ത്തെ കേ​ട്ടി​ട്ട് മാ​ത്ര​മുള്ള സ്ലൊ​വാ​ക്യ​ൻ ച​ങ്ങാ​തി​ക്ക് മോ​ഹി​നി​യാ​ട്ടംപോ​ലെ. ശാ​സ്ത്രീ​യ​ക​ല​യു​ടെ ആ​സ്വാ​ദ​ന​ത്തി​നും വേ​ണം ശി​ക്ഷ​ണം എ​ന്നു​പ​റ​യും. പക്ഷേ, ര​സാ​നു​ഭ​വ​ത്തി​ന് ഒ​രു കാ​വ​ടി​ച്ചി​ന്ത് പോ​തു​മെ​ന്ന് ഈ​ണം നു​ക​രു​ന്നോന​റി​യാം.

പ്ര​ണ​യംപോ​ലെ ക​ല​യും ലോ​ക​ത്തെ സ​ദാ പു​തു​താ​ക്കി നി​ർ​ത്തു​ന്നു. ​പ്ര​ചോ​ദി​പ്പി​ച്ച് വി​മോ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ഈ ​പു​ന​ർ​ന​വ​വും ക​ല​യു​ടെ ഉ​ദ്ദേ​ശ്യ​മ​ല്ല. അ​ത് പു​ന​ർ​ന​വംചെ​യ്യു​ന്ന​ത് അ​തി​ന് വി​ശേ​ഷി​ച്ച് ഒ​രു​ദ്ദേ​ശ്യ​വു​മി​ല്ലാ​ത്തതുകൊ​ണ്ടാ​ണ് –മ​നു​ഷ്യ​നെ പൂ​ണ്ട​ട​ങ്കം വ്യാ​പൃ​ത​നാ​ക്കു​ക എ​ന്ന​തൊ​ഴി​ച്ച്. അ​താ​ണ് പ്ര​യോ​ജ​ന​മി​ല്ലാ​യ്മ​യു​ടെ പ്ര​യോ​ജ​നമൂ​ല്യം.