ഇ​സം

ഇ​സ​ങ്ങ​ളെ പ​ഴി​ക്ക​വ​യ്യ, അ​വ പോ​റ്റു​ന്ന വ്യ​വ​സ്ഥി​തി​ക​ളി​ലെ പ​രി​ണിത​ഫ​ല​ങ്ങ​ൾ​ക്ക്. സോ​വി​യ​റ്റ് ഗുലാഗു​ക​ൾ​ക്ക് ഉ​ത്ത​ര​വാ​ദി മാ​ർ​ക്സ​ല്ല. നേ​രാ​ണ്, ബു​ദ്ധ​ന്റെ മാ​തി​രി​യു​ള്ള മാ​ന​വി​ക​ത​യ​ല്ല മാ​ർ​ക്സി​ന്, ഹിം​സാ​രു​ചി ഇ​ല്ലാ​തെ​യു​മി​ല്ല. എ​ന്നു​ക​രു​തി പോ​യി​പ്പോ​യി മാ​ർ​ക്സി​സം ഗു​ലാ​ഗി​ലെ​ത്ത​ണോ?

ബ​ർ​ലി​ൻ​ മ​തി​ൽ വീ​ണു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കെ റ​ഷ്യ-​ടി.​വി ഒ​രു മ​ന​ശ്ശാ​സ്ത്ര പ​ര​മ്പ​ര അ​വ​ത​രി​പ്പി​ച്ചു. വി​ഷ​യ​വി​രു​ത​ർ പ​ണി ഭം​ഗി​യാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു, ഏ​താ​ണ്ടി​ങ്ങ​നെ: ‘‘ന​ടു​വേ​ദ​ന​യു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ ഒ​രു പാ​ത്രം പ​ച്ച​വെ​ള്ള​മെ​ടു​ത്ത് ഇ​ട​തു​കാ​തോ​ടു ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ക്കു​ക. എ​ന്നി​ട്ട് ത​ല മെ​ല്ലെ ചു​റ്റി​ലും​ തി​രി​ക്കു​ക.’’

ഈ ​പ​രി​പാ​ടി​യെ മൊ​ത്തം സോ​വി​യ​റ്റ് രാ​ഷ്ട്രീ​യ പ​രീ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​ന്റെ​യും പ്ര​തീ​ക​മാ​യി വാ​യി​ച്ചെ​ടു​ക്കാ​നാ​വും –മാ​സ് ഹി​പ്നോ​സി​സ്. പ​ക​ൽ​ക്കി​നാ​വി​നാ​ൽ ജ​ന​ത​ക്കൊരു കൺകെട്ട്. ബ​ർ​ലി​ൻ മ​തി​ലി​ന്റെ പ​ത​നം പ​ക്ഷേ ആ ​കി​നാ​വു​റ കീ​റി​മു​റി​ക്കും, മ​നു​ഷ്യ​രി​താ മോ​ഹ​നി​ദ്ര വി​ട്ടു​ണ​രു​ക​യാ​യി –അ​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു പൊ​തു​വി​ചാ​രം. പ​തി​റ്റാ​ണ്ട് മൂ​ന്ന​ര ക​ഴി​ഞ്ഞു. സ്വ​പ്ന​ലോ​ക​ത്തു​നി​ന്ന് വാ​സ്‍ത​വ​ത്തി​ൽ ഉ​ണ​ർ​ന്നെ​ണീ​റ്റോ ബാ​ല​ഭാ​സ്ക​ര​ന്മാ​ർ?

സം​ഭ​വി​ച്ച​ത്, ഏ​റക്കുറെ ലൂ​യി ബു​ന്വേ​ൽ പ​ടം പോ​ലൊ​ന്ന്. ഉ​ന്മീ​ല​നം കൂ​ടു​ത​ൽ ഉ​ന്മ​ത്ത​മാ​യൊ​രു കി​നാ​വി​ലേ​ക്ക്. ഇ​താ​ണ് വ്യാ​ജ ഉ​ണ​ർ​വ്. ഇ​നി​യി​പ്പോ​ൾ മു​ൻകി​നാ​വി​ലേ​ക്കി​ല്ല, പ്ര​വേ​ശ​ന​വാ​ടം –സോ​ഷ്യ​ലി​സ​ത്തി​ലേ​ക്ക്. യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​ത്തി​ലേ​ക്കു​മി​ല്ല വാ​തി​ൽ. ത​റ​ഞ്ഞു​പോ​യ വ്യാ​ജ ഉ​ണ​ർ​വ് ഊ​ട്ടി​യു​റ​പ്പി​ക്ക​യാ​ണ് ഡി​ജി​റ്റ​ൽ ക​മ്പ​ളം– ന​വ​ലി​ബ​റ​ലി​സ​ത്തി​ന്റെ മാ​യാ​ലോ​കം, അ​തി​ന്റെ പി​ൻ​ബ​ല​ത്തി​ലെ ഫാ​ഷി​സ​പ്പ​ട​ർ​പ്പു​ക​ൾ. ആ​ൽ​ബ​ർ​ട്ടോ ടോ​സ്കാ​നോ പ​റ​ഞ്ഞ ആ ‘​ലേ​റ്റ് ഫാ​ഷി​സ’​മ​ല്ലേ എ​മ്പാ​ടു​മി​പ്പോ​ൾ –അ​ധി​കാ​ര​ത്തോ​ടു​ള്ള ഭ​ക്തി​യും സ​ർ​ക്കാ​റി​നോ​ടു​ള്ള വെ​റു​പ്പും കൂ​ട്ടി​ത്തു​ന്നി​യ മ​നോ​നി​ല?

പ​റ​ഞ്ഞു​ തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പ​ഴേ അ​തി​പ്ര​സ​ര​മാ​യി, ‘ഇ​സ’​ത്തി​ന്റെ. പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ കു​രു​ക്കു​പ​ട​ർ​പ്പി​ന് അ​ങ്ങ​നെയുണ്ട്​, ഒ​രെ​ട​ങ്ങേ​റ്. അ​തി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങി​യാ​ൽ സാ​ങ്കേ​തി​ക പ​ദാ​വ​ലി ക​യ​റി പാ ​വി​രി​ച്ചു​ക​ള​യും. അ​വി​ടെ ത​ല ചാ​യ്ക്കാ​തി​രു​ന്നാ​ൽ സം​ഗ​തി സ​ര​ളം: മ​നു​ഷ്യ​ച​രി​ത്രം രൂ​പ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​ത് ആ​ശ​യ​ങ്ങ​ളാ​ണ്. അ​വ സം​ഹി​ത​ക​ളാ​വു​മ്പോ​ൾ പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ൾ ഉ​ട​ലെ​ടു​ക്കാം. പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ൾ വ്യ​വ​സ്ഥി​തി​ക​ളു​ണ്ടാ​ക്കാ​ൻ ഒ​രു​മ്പെ​ടും. ചോ​ര​യും ക​ണ്ണീ​രും​ തൊ​ട്ട് ഉ​ന്മാ​ദ​വും ഉ​ന്മൂ​ല​ന​വും വ​രെ ന​ട​മാ​ടി​യെ​ന്നു​വ​രും. സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം വാ​ഗ്ദ​ത്തം ചെ​യ്തെ​ത്തു​ന്ന പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ രാ​വ​ണൻകോ​ട്ട​യി​ൽ ആ​ത്യ​ന്തി​ക​ന​ഷ്ടം ഒ​ന്നു മാ​ത്രം –സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം.

ഒ​രാ​ശ​യ​ത്തി​​ന്റെ ഉ​ദ​യ​ത്തെ ഏ​തെ​ങ്കി​ലും ച​രി​ത്ര​യു​ക്തി ഭ​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ല –മ​റി​ച്ചാ​ണ് പ​റ​ച്ചി​ലെ​ങ്കി​ലും. അ​പ്ര​വ​ച​നീ​യ​മാ​യി സം​ഭ​വി​ക്കു​ക​യാ​ണ്​ മൗ​ലി​ക പ്ര​തി​ഭ​ക​ൾ. ആ ​സ​ിരക​ളി​ലാ​ണ് ആ​ശ​യ​പ്പി​റ​വി. ഇ​സ​ങ്ങ​ൾ പ​ടു​ക്കു​ന്ന അ​വ​ർ പ​ല​രും വ്യ​വ​സ്ഥി​തിശി​ൽ​പിക​ളാ​ണ്.​ ഒ​ന്നു​കി​ൽ ശ​രി​ക്കും, അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ശ്ര​മി​ച്ചു​തോ​റ്റ്, കു​റ​ഞ്ഞ​പ​ക്ഷം ഏ​ട്ടി​ലെ​ങ്കി​ലും പ​യ​റ്റി​ക്കൊ​ണ്ട്. ഇ​ന്നു​മു​ണ്ട് ധി​ഷ​ണാ​ശാ​ലി​ക​ൾ. എ​ന്നി​ട്ടു​മുണ്ടാ​വു​ന്നി​ല്ല, ഒ​രു കാ​ൾ മാ​ർ​ക്സോ ആ​ദം സ്മി​ത്തോ. ഇ​ക്കാ​ല ധി​ഷ​ണ​ക​ൾ മി​ക​ച്ച വ്യാ​ഖ്യാ​ത​ാക്ക​ളും വി​ശാ​ര​ദ​രും. പ​ക്ഷേ, വ്യ​വ​സ്ഥി​തി​ശി​ൽ​പ്പിക​ൾ ഹാ​ജ​രി​ല്ലെ​ന്നു ത​ന്നെ​യ​ല്ല, ക​ഴി​ഞ്ഞ ഒ​ന്ന​ര നൂ​റ്റാ​ണ്ടാ​യി ഭൂ​ജാ​ത​രു​മ​ല്ല.

19ാം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ലെ സി​ദ്ധാ​ന്ത​ങ്ങ​ളും പ്ര​തി​വാ​ദ​ങ്ങ​ളും​കൊ​ണ്ടു​ള്ള ധൈ​ഷ​ണി​ക ലീ​ല​യി​ലാ​ണ് നാ​മി​ന്നും.​ ഉ​ദാ​ഹ​ര​ണ​ത്തി​ന്, ഇ​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ലെ രണ്ടു പ്ര​മു​ഖ പ്ര​തി​ഭാ​സ​ങ്ങ​ൾ –ശാ​സ്ത്ര പു​രോ​ഗ​തി​യും റ​ഷ്യ​ൻ​ വി​പ്ല​വ​വും. യ​ഥാ​ർ​ഥ​ത്തി​ൽ, ര​ണ്ടും 19ാം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര ഉ​ൽ​പന്ന​ങ്ങ​ൾ. ഒ​ന്ന്, പു​രോ​ഗ​മി​ക്കാ​നു​ള്ള​വ​നാ​ണ് മ​നു​ഷ്യ​ൻ, ആ ​പു​രോ​ഗ​തി ത​ാനേ സം​ഭ​വി​ക്കി​ല്ല തരപ്പെടുത്തേണ്ട​താ​ണ് എ​ന്ന ആ​ശ​യം. ര​ണ്ടാ​മ​ത്തേ​ത്, ഭാ​വി​സൗ​ഖ്യം ഉ​റ​പ്പാ​ക്കാ​ൻ ന​ട​പ്പു​ത​ല​മുറ​ പ​ല​തും ബ​ലി കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ടിവ​രു​മെ​ന്ന ആ​ശ​യം. ശ​രി​യാ​ണ്, മു​ട്ട പൊ​ട്ടി​ക്കാ​തെ ഉ​ണ്ടാ​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല ഓം​ലെ​റ്റ്. ഇ​ന്നോ​ളം പൊ​ട്ടി​ച്ച മു​ട്ട​ക്കി​ല്ല, ക​ണ​ക്ക്. ഇ​ന്നും യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​മാ​വു​ന്നി​ല്ല, ഓം​ലെ​റ്റ്.

പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ൾ എ​ല്ലാ​യി​ട​വു​മ​ങ്ങ് പി​റ​ക്കി​ല്ല. ചി​ല കാ​ല​ങ്ങ​ളി​ൽ ചി​ല ഭൂ​മി​ക​യി​ലാ​ണ​വ സ്വ​രു​ക്കൂ​ടു​ക. ഉ​ദാ​ഹ​ര​ണ​ത്തിന്​, ഇ​ട​തു പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ന്റെ വ​ർ​ണ​രാ​ജി ഒ​രു കാ​ല​യ​ള​വി​ൽ വി​രി​ഞ്ഞു​നി​ന്ന​ത് പാ​രി​സി​ൽ. അ​വിടന്നു പ​ക​ർ​ത്തു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു​ മ​റ്റു ദേ​ശ​ങ്ങ​ൾ. 1970ക​ളോ​ടെ പാ​രിസി​ലെ ചോ​പ്പു​ മാ​ഞ്ഞു. വി​യ​നയാ​യി​രു​ന്നു നീ​ണ്ട​കാ​ലം പ്ര​സ്ഥാ​ന​ശി​ൽ​പി​ക​ളു​ടെ ഈ​റ്റി​ല്ലം: ഫ്രോ​യ്ഡ്, വി​റ്റ്ഗെ​ൻ​സ്റ്റൈ​ൻ, വോൺ മൈസെസ്​, ഷൂ ബേർട്, ഹാ​യേ​ക്, പോ​പ്പ​ർ... ഇ​ത്ത​ര​ക്കാ​ർക്കൊരു​ സ്വ​ഭാ​വ​മു​ണ്ട് –ത​ങ്ങ​ൾ ഇ​ച്ഛി​ക്കു​ന്ന ‘നേ​ർ​വ​ഴി’​യേ പൊ​യ്ക്കൊ​ള്ള​ണം, ലോ​കം. മ​റ്റെ​ല്ലാ വ​ഴി​ക​ളോ​ടും വി​പ്ര​തി​പ​ത്തി. എ​ന്തുചെ​യ്യാം, കാ​ന്റ് പ​റ​ഞ്ഞ​മാ​തി​രി, ‘‘മ​നു​ഷ്യ​രാ​ശി ഒ​രു വ​ക്ര​ത​രു, വ​ള​വും തി​രി​വു​മി​ല്ലാ​ണ്ട് അ​തി​ൽ​നി​ന്ന് ഉ​രു​പ്പ​ടി കൊ​ത്തി​യെ​ടു​ക്ക അ​സാ​ധ്യം.’’

ഇ​സ​ങ്ങ​ളെ പ​ഴി​ക്ക​വ​യ്യ, അ​വ പോ​റ്റു​ന്ന വ്യ​വ​സ്ഥി​തി​ക​ളി​ലെ പ​രി​ണിത​ഫ​ല​ങ്ങ​ൾ​ക്ക്. സോ​വി​യ​റ്റ് ഗുലാഗു​ക​ൾ​ക്ക് ഉ​ത്ത​ര​വാ​ദി മാ​ർ​ക്സ​ല്ല. നേ​രാ​ണ്, ബു​ദ്ധ​ന്റെ മാ​തി​രി​യു​ള്ള മാ​ന​വി​ക​ത​യ​ല്ല മാ​ർ​ക്സി​ന്, ഹിം​സാ​രു​ചി ഇ​ല്ലാ​തെ​യു​മി​ല്ല. എ​ന്നു​ക​രു​തി പോ​യി​പ്പോ​യി മാ​ർ​ക്സി​സം ഗു​ലാ​ഗി​ലെ​ത്ത​ണോ? ലെ​നി​നി​സ​വും മാ​വോ​യി​സ​വും അ​തി​ന്റെ വ്യ​ുൽ​പ​ന്ന​ങ്ങ​ളി​ൽ ര​ണ്ടു​ മാ​ത്രം. സ്റ്റാ​ലി​നും​ കാ​സ്ട്രേ​ായും തൊ​ട്ട് ചെ​ഷ​സ്ക്യൂ​ വ​രെ ഉ​പോ​ൽ​പ​ന്ന​ങ്ങൾത​ന്നെ. എ​ങ്കി​ലും ഒ​രാ​ളും അ​നി​വാ​ര്യ​മ​ല്ല, ഒ​രി​ക്ക​ലും. സോ​ക്ര​ട്ടീ​സും ബു​ദ്ധ​നും യേ​ശു​വു​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​വു​മാ​യി​രു​ന്നു മ​നു​ഷ്യ​രാ​ശി. മൊ​സാ​ർ​ട്ടും ദീ​ക്ഷി​ത​രും ഡാ​ഗ​ർ​മാ​രു​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ഹം​സ​ഗാ​നം പാ​ടു​മാ​യി​രു​ന്നോ സം​ഗീ​തം? ഐ​ൻ​സ്റ്റൈ​ൻ ഭൂ​ജ​താ​ന​ല്ലെ​ങ്കി​ലും പി​റ​ന്നേ​നേ ആ​പേ​ക്ഷി​ക​താ​ ശാ​സ്ത്രം.

ച​രി​ത്ര​പ​ര​മാ​യ അ​നി​വാ​ര്യ​ത​ക​ള​ല്ല പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളും. മി​ക്ക​പ്പോ​ഴും അ​വ വ്യ​ക്തി​ഗ​ത​മാ​യ പ​ല ഉ​ദ്വേ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ആ​വി​ഷ്കാ​ര​ങ്ങ​ളാ​ണു​താ​നും. മാ​ർ​ക്സ് ജ​ന്മം​കൊ​ണ്ട് യ​ഹൂ​ദ​ൻ, പ​ക്ഷേ, മ​ത​ത്തെ നി​രാ​ക​രി​ച്ചു. യ​ഹൂ​ദ​രെ തി​ര​സ്ക​രി​ച്ച അ​ക്കാ​ല പൊ​തു​സ​മൂ​ഹ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ഇ​ഴു​കി​ച്ചേ​രാ​ൻ കൊ​തി​ച്ചു. അ​തി​നാ​യി മു​ഖ്യ​ധാ​ര​യി​ൽ​നി​ന്നു​ള്ള ഒ​രു പോ​റ്റു​കു​ടും​ബ​ത്തെ സ്വ​യം വ​രി​ച്ചു -തൊ​ഴി​ലാ​ളി​വ​ർ​ഗം. അ​തി​ന്റെ വ​ഴി​കാ​ട്ടി​യു​ടെ ദൗ​ത്യം സ്വ​മേ​ധ​യാ വ​രി​ച്ചു. ഡി​സ്രേ​ലി സ​മാ​ന ജ​നി​വ​ഴി​യി​ൽ​നി​ന്ന് പ്ര​ഭു​ജ​ന​ത്തെ പോ​റ്റു​കു​ടും​ബ​മാ​യി ക​ണ്ടു. പ്ര​ഭു​ജ​ന​വാ​ഴ്ച​യു​​െ​ട വ​ഴി​കാ​ട്ടി​യാ​യി സ്വ​യ​മി​റ​ങ്ങി. മ​നു​ഷ്യ​രാ​ശി​യു​ടെ ഭാ​ഗ​ധേ​യം ഈ ​മ​നോ​കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളി​ൽ ക​ണ്ടു, ര​ണ്ടാ​ളും. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് മാ​ർ​ക്സി​സ്റ്റ് ക​മ്യൂ​ണി​സ​വും രാ​ഷ്ട്രീ​യ സാ​മ്രാ​ജ്യ​ത്വ​വും ഭൂ​മി​ക്ക് പു​തി​യ പാ​ര​മ്പ​ര്യ​ങ്ങ​ളാ​കു​ന്ന​ത്.

അ​ങ്കു​രി​ക്കു​ന്ന​ത് വൈ​യ​ക്തി​ക​ത​യു​​െട പ​രി​മി​ത​വൃ​ത്ത​ത്തി​ലാ​ണെ​ന്നുവ​ച്ച് ഇ​സ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് സാ​ർ​വ​ദേ​ശീ​യ ജീ​വ​ന​മി​ല്ലെ​ന്ന് വ​രു​ന്നി​ല്ല. ആ​ത്മ​നി​ഷ്​ഠത്വ​ര​യും സാ​മൂ​ഹി​ക​ത​ൽ​പ​ര​ത​യും ത​മ്മി​ലെ മു​ഖാ​മു​ഖ​ത്തി​ലാ​ണ് ച​രി​ത്രം നി​ർ​മിക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത്. അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ ആ​ശ​യ​ങ്ങളെ ച​രി​ത്ര​സ​ന്ദ​ർഭ​ത്തി​ൽ മാ​ത്ര​മാ​യി ത​ള​ക്കാനു​ള്ള ച​രി​ത്ര​കാ​ര​യ​ത്നം അ​ർ​ഥ​ശുഷ്കം. ആ​ശ​യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​മു​ണ്ട് സ്വ​ന്തം ജീ​വി​തം –അ​ങ്കു​രി​ച്ച വ്യ​ക്തി​യി​ൽ​നി​ന്നും അ​ല​ വി​ട​ർ​ത്തി​യ പ​രി​സ​ര​ത്തുനി​ന്നും സ്വ​ത​ന്ത്ര​മാ​യി.

ഒ​രു പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ന്റെ സാ​ഫ​ല്യം അ​തി​ന്റെ സ​ത്യാ​ത്മ​ക​ത​യി​ലാ​ണ്. അ​ത് അ​പാ​യ​പ്പെ​ടു​മ്പോ​ൾ ഇ​സ​ത്തി​ന്റെ അ​പ​ര്യാ​പ്ത​ത​ക​ൾ വെ​ളി​വാ​കു​ന്നു –എ​ത്ര​ക്ക് വി​ശാ​ല​വും യു​ക്തി​ഭ​ദ്ര​വു​മാ​ണ് ആ​ശ​യാ​ടി​ത്ത​റ​യെ​ങ്കി​ലും. പ്ര​കൃ​ത്യാ​ലു​ള്ള പ​രി​മി​ത​ിയാ​ണി​ത്. ഏ​തി​സ​ത്തി​നും. മു​മ്പേ ഗ​മി​ച്ച​വ​യു​ടെ അ​പ​ര്യാ​പ്ത​തക​ളോ​ടു​ പോ​ര​ടി​ച്ചാ​ണ് ഓ​രോ ഇ​സ​വും മു​ന്നോ​ട്ടു​വ​രി​ക. സ്വ​ന്തം അ​പ​ര്യാ​പ്ത​ത​ക​ൾ മു​ന്നി​ട്ടു​വ​രു​വോ​ളം മാ​ത്രം നി​ന്നു​ പെ​ഴ​യ്ക്കും.

മാ​ർ​ക്സി​സംത​ന്നെ നോ​ക്കൂ. അ​വ​കാ​ശ​പ്പെ​ടു​മ്പോ​ലെ, ച​രി​ത്ര​ത്തെ മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ അ​ത്ര ഭ​ദ്ര​കോ​ശ​മൊ​ന്നു​മ​ല്ല​ത്. ഉ​ദാ​ഹ​ര​ണ​ത്തി​ന്, ഇ​സ​ങ്ങ​ൾ​ക്കെ​ല്ലാം മു​മ്പ് മാ​നു​ഷ​രെല്ലാ​രും ഒ​ന്നു​പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്ന ‘പ്രാ​കൃ​ത ക​മ്യൂ​ണി​സ’​ക്കാ​ലം ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ന്ന് മാ​ർ​ക്സ്. ന​ര​വം​ശ​ ശാ​സ്ത്ര​വും​ പു​രാ​വ​സ്തു ശാ​സ്ത്ര​വും വി​ക​സി​ച്ച​വാ​റേ ബോ​ധ്യ​മാ​യി, അ​ങ്ങ​നൊ​രു മാ​വേ​ലി​ക്കാ​ല​മേ ഉ​ണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്ന്. മ​നു​ഷ്യ​ൻ ന​ടു​നി​വ​ർ​ത്തി, കൈ​ക​ളാ​ൽ അ​ധ്വാ​നി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ഴാ​ണ് മ​സ്തി​ഷ്കം വി​ക​സി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​തെ​ന്ന് മാ​ർ​ക്സ്.

ന്യൂ​റോ സ​യ​ൻ​സ് വ​ള​ർ​ന്ന​തോ​ടെ അ​തും​ മു​ത​ൽ​ക്കൂ​ട്ടാ​യി, ച​വ​റ്റു​കൊ​ട്ട​യ്ക്ക്. മാ​ർ​ക്സി​ന്റെ കാ​ല​ത്ത് ഇ​പ്പ​റ​ഞ്ഞ ശാ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ൾ വി​ക​സി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല, അ​തു​​െകാ​ണ്ട് ഈ ​മൗ​ഢ്യ​ങ്ങ​ൾ ക​ണ്ണ​ട​ച്ചു​വി​ടാ​മെ​ന്നു തോ​ന്നും. പ്ര​ശ്നം, മാ​ർ​ക്സി​നെ​പ്പോ​ലൊ​രു മൗ​ലി​ക​ധി​ഷണ ഇ​ര​പി​ടി​ക്കാ​ൻ ഇ​ല്ലാ​പ്പൂ​ച്ച​യെ ഇ​റ​ക്കി​യ​തി​ലാ​ണ്. ആ​ഗ്ര​ഹചി​ന്ത​യെ ശാ​സ്ത്രീ​യ യു​ക്തി​യാ​യി അ​വ​ത​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​ലി​ല്ലേ ഒ​രു വ​ക്ര​ബു​ദ്ധി? വ​ലി​യ മ​നു​ഷ്യ​ർ നു​ണ പ​റ​യി​ല്ലെ​ന്ന് ജ​നം ക​രു​തും; ആ ​വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​ലാ​ണ് ഇ​സ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് സ​ത്യഛാ​യ കൈ​വ​രി​ക.

മു​ത​ലാ​ളി​ത്ത​ത്തി​ന്റെ എ​ക്കാ​ല​ത്തേ​യും മി​ക​ച്ച ശാ​സ്ത്രീ​യ വി​മ​ർ​ശം നി​ർ​വ​ഹി​ച്ചു എ​ന്ന​ല്ലാ​തെ മ​നു​ഷ്യ​രാ​ശി​യു​ടെ സ​മ്പ​ദ്‍വി​കാ​സ​ത്തി​ൽ മാ​ർ​ക്സി​സ​ത്തി​ന് കാ​ര്യ​മാ​യ പ​ങ്കി​ല്ല.​ ശീ​ത​യു​ദ്ധ​കാ​ല​ത്ത് ശാ​സ്ത്ര-​സാ​ങ്കേ​തി​ക കു​തി​പ്പു​ണ്ടാ​യ​തി​നെ ഇ​സ​ത്തി​ന്റെ തൊഴുത്തിൽ കെട്ടാനുമാ​വി​ല്ല. നേ​രാ​ണ്, ക​ടു​ത്ത പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​മ​ത്സ​രം ബ​ഹി​രാ​കാ​ശ ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​നും ആ​യു​ധ​വി​ദ്യ​യ്ക്കു​മൊ​ക്കെ ആ​വേ​ഗം ​പ​ക​ർ​ന്നു. മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ പ​ട്ടി​ണി തീ​ർ​ക്കു​ന്ന​തി​ലോ? മു​ഴ​ച്ചു​നി​ൽ​പത്, ഒ​രു സ​സ്യ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ന്റെ ന​ട്ട​പ്പി​രാ​ന്തി​ന് ഒ​രു ജ​ന​ത​യെ​ കു​രു​തി കൊ​ടു​ത്ത ദു​ര​ന്ത​ക​ഥ. ‘വി​ള​സ​സ്യങ്ങ​ളെ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം​ ചെ​യ്യി​ച്ചെ​ടു​ക്കാ’​മെ​ന്ന ലൈ​സെ​ങ്കോ​യു​ടെ ഭോ​ഷ്കി​ന് ക​മ്യൂ​ണി​സ്റ്റ് ഭ​ര​ണ​കൂ​ടം കു​ട​പി​ടി​ച്ച വ​ക​യി​ൽ പ​ട്ടി​ണി​മ​ര​ണം ജ​ന​ല​ക്ഷ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക്.

ഏറിയും കുറഞ്ഞു​ം സമാന മൗഢ്യങ്ങളും ശീനങ്ങളും അരങ്ങേറ്റിയിരുന്നു, കമ്യൂണിസവിരുദ്ധ ഇസങ്ങളും. ലിബറലിസത്തി​ന്റെ ‘പരിഷ്​കൃത’ പാതകങ്ങൾക്ക്​ ഇരയായത്​ ജനലക്ഷങ്ങളല്ല, പല രാഷ്​ട്രങ്ങൾ തന്നെയാണ്​. കോർപറേറ്റ്​ കാപിറ്റലിസം വർഷിച്ച കാളകൂടത്തി​ന്റെ ചോരശാപം തലമുറകളിലൂടെ ഇന്നും തുടരുന്നു ആഫ്രിക്കയിൽ, ലാറ്റിനമേരിക്കയിൽ, ഏഷ്യയിൽ... അതിനൊന്നും പക്ഷേ ഗുലാഗി​ന്റെ ചാപ്പ കിട്ടില്ല. കാരണം ജയിച്ച ഘാതകനാണ്​ എന്നും ചരിത്രമെഴുതാറ്​. തോറ്റ ഘാതകന്​ സംവരണം ചെയ്​തിട്ടുള്ളത്​ പാപക്കറ. അതുകൊണ്ട്​ ഹിറ്റ്​ലറും സദ്ദാം ഹുസൈനുമൊക്കെ വില്ലൻമാർ. അതേ പണിയെടുത്ത​ ​െഎസൻ ഹോവറും ജോർജ്​ ബുഷുമൊക്കെ ഹീറോകൾ.

ഇസങ്ങളുടെ തോൽവി പക്ഷേ, ഇതുമാതിരിയല്ല. മ​നു​ഷ്യ​ൻ സ​മം മ​നു​ഷ്യ​ൻ എ​ന്ന മൂ​ല​മ​ന്ത്രം ദീ​ന​രാ​യ മ​നു​ഷ്യ​രെ വ​ശീ​ക​രി​ക്കും. മു​ക്കാ​ൽ നൂ​റ്റാ​ണ്ട് അ​വ​രു​ടെ ദൈ​ന്യ​ത്തി​ന് ‘പ​രി​ഹാ​രം’ ചെ​യ്ത വ​ക​യി​ൽ സോ​വി​യ​റ്റ് മാ​തൃ​ക നി​ലം​പൊ​ത്തി. ‘ജ​നാ​ധി​പ​ത്യ​ത്തി​നു​ള്ളി​ലെ സ​ന്ധി​യ​ട​വ്’ പ​യ​റ്റി​യ ഇ​ന്ത്യ​ൻ ക​മ്യൂ​ണി​സം മൂ​ന്ന​ര പ​തി​റ്റാ​ണ്ടി​ൽ അ​തേ വി​ധി വ​രി​ച്ചു, ബം​ഗാ​ളി​ൽ. ഇ​തൊ​ന്നും പ്ര​തി​യോ​ഗി​ക​ളു​ടെ വെ​ട്ട​ര​ശ് കൊ​ണ്ട​ല്ല. എ​തി​ർ​വാ​ദ​ഗ​തി​ക​ളാ​ൽ ന​ശി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നി​ല്ല, ഒ​രി​സ​വും സ്വ​യംകൃ​താ​ന​ർ​ഥമെ​ന്ന് വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ ചു​ളു​വി​ൽ പ​റ​യാം. ശ​രി​യാ​യ പ്ര​തി​ പ​​േക്ഷ, ഇ​സ​ങ്ങ​ളു​ടെ ആ​ന്ത​രി​ക​രന്ധ്ര​ങ്ങ​ളാ​ണ്.

കാൾ മാർക്​സ്​

സോ​ഷ്യ​ലി​സ​ത്തെ വീ​ഴ്ത്തു​ന്ന​ത് ലി​ബ​റ​ലി​സ​മ​ല്ല. മ​റി​ച്ചും. ഏ​തി​സ​വും ഒ​രു ത​ട​വ​റ. ബ​ന്ധു​ര കാ​ഞ്ച​ന​മെ​ങ്കി​ലും കൂ​ട്, കൂടു തന്നെ. അന്തേവാസിക്കത്​ അന്ധത പകരുന്നു. ഫാഷിസക്കൂട്ടിൽ ആ​ന്ധ്യ​ത്തി​ന് തി​ൺ​മ കൂ​ടും. ലി​ബ​റ​ലി​സ​ക്കാ​രു​ടെ മ​നോ​രാ​ജ്യം ത​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​തു ബാ​ധ​ക​മ​ല്ലെ​ന്നാ​ണ് –വ്യ​ത്യ​സ്ത കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടു​ക​ൾ സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ മ​ന​സ്സു​ള്ള​തി​നാ​ൽ. ഒ​രു നി​മി​ഷം... പ്ര​തി​യോ​ഗി​യു​ടെ കാ​ഴ്ച ശ​രി എ​ന്ന് സ​മ്മ​തി​ക്കു​ന്ന എ​ത്ര ലി​ബ​റ​ലു​ണ്ട്? പ്ര​തി​യോ​ഗി​യും ശ​രി​യാ​യി​രി​ക്കാ​ൻ സാ​ധ്യ​ത​യു​ണ്ടെ​ന്ന നി​ര​പേ​ക്ഷ നേ​രി​നോ​ട് അ​ന്ധ​രാ​ണ​​വ​രും. അ​പ്പോ​ൾ, ഇ​സം ആ​വ​ശ്യ​മി​ല്ലേ?

കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടു​ക​ളു​ടെ​യും അ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ശ​ക​ല​ങ്ങ​ളാ​ണ് ഓ​രോ മനുഷ്യ​നു​മു​ള്ള​ത്. അ​വ​യി​ൽനി​ന്ന് സ​മ​ഗ്ര​ചി​ത്ര​മു​ണ്ടാ​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ട്. പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ, സ​മൂഹ​ത്തി​ന്റെ, ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ ഉ​ള്ള​ട​ക്ക​ങ്ങ​ൾ തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞ് വ​ക​തി​രി​വു​ണ്ടാ​ക്കാ​ൻ. അ​തി​നു​വേ​ണം ഉ​പാ​ധി​ക​ൾ, ഉ​പ​ക​ര​ണ​ങ്ങൾ. ആ ​അ​ർ​ഥ​ത്തി​ൽ, പ്ര​ത്യ​യശാ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ൾ ആ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ട്, മ​നു​ഷ്യ​ന്. മാ​ർ​ക്സി​സം ഇ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നേ​ൽ കാ​പ​ി​റ്റ​ലി​സ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​കൃ​ത​വും ദുഷ്​കൃതവും തി​രി​ച്ച​റി​യാ​ൻ ക​ഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്നോ?

എ​ന്നു​ക​രു​തി, അ​നുപേ​ക്ഷ​ണീ​യ​മ​ല്ല ഒ​രു​പാ​ധി​യും, കാ​ര​ണം, ഇ​സ​ങ്ങ​ൾ ഒ​ന്നി​ന്റെ​യും വ്യ​വ​സ്ഥി​തി മ​നു​ഷ്യ​ന് ആ​ത്യ​ന്തി​ക​മാ​യി യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​ ചി​ത്രം ത​രു​ന്ന​ത​ല്ല, സ്വ​ാത​ന്ത്ര്യ​വും. പരിമിതമാണ്​ ഓ​രോ​ന്നി​ന്റെ​യും വാ​വ​ട്ടം. അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ, ഇ​സ​ങ്ങ​ൾ ആ​വ​ശ്യ​മാ​ണ്, വ​ഴി​യ​മ്പ​ല​ങ്ങ​ളാ​യി, ആ​ന്ത​ര​ പോ​രാ​യ്മ​ക​ൾ വെ​ളി​വാ​ക്കു​ന്ന മു​റ​ക്ക് അവ ഉ​പേ​ക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ടും.​ പി​ശ​കു തി​രു​ത്തി അ​തേ വ്യ​വ​സ്ഥ​ിതിയി​ൽ മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​കാ​മെ​ന്ന​ത് യു​ക്തി​പ​ര​മാ​യി​ത്തന്നെ അ​സം​ബ​ന്ധം. കാ​ര​ണം, ആ ​പി​ശ​കു​ക​ൾ അ​ടി​സ്ഥാ​ന​പ​രം. ആ​രൂഢമേ മാ​റ്റി മ​റ്റൊ​ന്നു തി​രു​കു​മ്പോ​ൾ വ്യ​വ​സ്ഥി​തിത​ന്നെ മ​റ്റൊ​ന്നാ​യി ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ലേ? പി​ശ​കു​ക​ളാ​ൽ കാ​ല​ഹ​ര​ണ​പ്പെ​ടു​മ്പോ​ഴും വി​ല​ങ്ങ​ടി​ച്ചു നി​ൽ​ക്കുക പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​മു​ഷ്ക് അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ഇ​ച്ഛാ​ഭം​ഗ​ത്താലു​ള്ള ഭ​വി​ഷ്യ​ത്ഭ​യം. അ​ത് ന​മ്മെ മ​റ്റൊ​രു ചോ​ദ്യ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ന​യി​ക്കും; എ​ങ്ങനെ​യാ​ണ് ഇ​സ​ബാ​ധ ഒ​ഴി​വാ​ക്കു​ക, ഇ​സ​പ്പേ​ടി?

എ​ളു​പ്പ​മു​ള്ള ഒ​രു​ത്ത​ര​മി​ങ്ങ​നെ: മ​റ്റൊ​ന്നു വ​ന്ന് പ​ഴ​യ​തി​ന്റെ ഇ​ടം ക​വ​രു​വോ​ളം കാ​ക്കു​ക. പ​ക്ഷേ കാ​ത്തി​രി​പ്പ് ഏ​റെ ദീ​ർ​ഘി​ച്ചെ​ന്നു വ​രാം. കാ​ര​ണം, ആ​ശ​യചി​ന്ത​ക​ർ ച​രി​ത്ര​പ​ര​മാ​യ അ​നി​വാ​ര്യ​ത​യ​ല്ല. ‘സം​ഭ​വാ​മി യു​ഗേ യു​ഗേ’യു​മ​ല്ല. അ​ത്ത​രം സി​ര​ക​ൾ ആ​ക​സ്മി​ക​ങ്ങ​ളാ​ണ്. അ​പ്പോ​ൾ? വ​ഴി, ശാ​ശ്വ​ത​മാ​യ ആ ​മ​നു​ഷ്യ​മൂ​ല്യം കൈ​മോ​ശ​പ്പെ​ടാ​തെ കാ​ക്ക​ലാ​ണ് –സം​ശ​യം. അ​തി​ന്റെ ഒ​രു നു​ള്ളി​ടാ​തെ ഒ​രി​സ​വും വി​ഴു​ങ്ങാ​തി​രി​ക്ക​ൽ– സം​ഗ​തി എ​ത്ര സ​മ്മോ​ഹ​ന​വും അ​ട​ിയ​ന്ത​ര​വു​മാ​യാ​ലും. കാ​ര​ണം, പാ​വ​ഞ്ചി​യാ​ണ് ജീ​വി​തം. തു​റ​ക​ൾ വ​രും, പോ​കും. ഇ​ട​ത്താ​വ​ള​ങ്ങ​ൾ മാ​ത്ര​മാ​ണ​വ. തു​ഴ​വ് തു​ട​ർ​ന്നേ തീ​രൂ, മു​ങ്ങി​ത്താ​ഴാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ. അ​ത് പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്രം.