ഇടനാഴിയിലെ പ്രദർശനവസ്തുവല്ല, ആവനാഴിയിലെ ആയുധമാണ് ഭരണഘടന
ഭരണഘടന അംഗീകരിച്ചതിന്റെ 75ാം വാർഷികമാണിത്. എന്താണ് ഭരണഘടനയുടെ വർത്തമാന അവസ്ഥ? രാജ്യത്തിന്റെ താൽപര്യങ്ങൾ പാലിക്കപ്പെടാൻ കഴിയാത്തവിധം ഭരണഘടനയുടെ മൂല്യങ്ങളിൽ വെള്ളംചേർക്കപ്പെേട്ടാ? കേവലം പ്രദർശനവസ്തുവല്ല, ശക്തിമത്തായ ആയുധമായി ഭരണഘടനയെ മാറ്റണമെന്ന് വാദിക്കുകയാണ് മുൻ ജനപ്രതിധിയും നിയമജ്ഞനുമായ ലേഖകൻ. ഐവർ ജെന്നിങ്സ് ദയാപൂർവം ബാലമരണത്തിനു വിധിച്ച നമ്മുടെ ഭരണഘടന 75 വർഷം പൂർത്തിയാക്കി. സിലോണിനുവേണ്ടി അദ്ദേഹം...
Your Subscription Supports Independent Journalism
View Plansഭരണഘടന അംഗീകരിച്ചതിന്റെ 75ാം വാർഷികമാണിത്. എന്താണ് ഭരണഘടനയുടെ വർത്തമാന അവസ്ഥ? രാജ്യത്തിന്റെ താൽപര്യങ്ങൾ പാലിക്കപ്പെടാൻ കഴിയാത്തവിധം ഭരണഘടനയുടെ മൂല്യങ്ങളിൽ വെള്ളംചേർക്കപ്പെേട്ടാ? കേവലം പ്രദർശനവസ്തുവല്ല, ശക്തിമത്തായ ആയുധമായി ഭരണഘടനയെ മാറ്റണമെന്ന് വാദിക്കുകയാണ് മുൻ ജനപ്രതിധിയും നിയമജ്ഞനുമായ ലേഖകൻ.
ഐവർ ജെന്നിങ്സ് ദയാപൂർവം ബാലമരണത്തിനു വിധിച്ച നമ്മുടെ ഭരണഘടന 75 വർഷം പൂർത്തിയാക്കി. സിലോണിനുവേണ്ടി അദ്ദേഹം നിർമിച്ച ഭരണഘടന ബാലാരിഷ്ടതയിൽ ഇല്ലാതായി. മാരകമായ രോഗപീഡകളെയും അപകടങ്ങളെയും ജനമാകുന്ന നല്ല വൈദ്യന്റെ ചികിത്സയിലും പരിലാളനയിലും അതിജീവിച്ചുകൊണ്ടാണ് ഇന്ത്യയെന്ന റിപ്പബ്ലിക്കിന്റെ നിലനിൽപിന് ആധാരമായ ഭരണഘടന ജന്മദിനങ്ങൾ ആഘോഷിക്കുന്നത്.
ഭരണസംവിധാനത്തിന്റെ ഘടന നിശ്ചയിക്കുന്നതിനൊപ്പം വ്യക്തിയുടെ അന്തസ്സും സ്വാതന്ത്ര്യവും അവകാശങ്ങളും ഉച്ചൈസ്തരം പ്രഘോഷിക്കുക കൂടി ചെയ്യുന്നു എന്നതിലാണ് ഭരണഘടനയുടെ മഹത്ത്വം കുടിയിരിക്കുന്നത്. ചാതുർവർണ്യത്തിന്റെ ചാവുനിലങ്ങളിൽ ജന്മത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി മനുഷ്യനെ ചവിട്ടിത്താഴ്ത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നവർക്ക് ഫ്രഞ്ച് വിപ്ലവകാരികളിൽനിന്ന് ജവഹർലാൽ നെഹ്റു കടംകൊണ്ട സ്വാതന്ത്ര്യം, സമത്വം, സാഹോദര്യം എന്നീ മാനവമൂല്യങ്ങളുടെ അർഥം മനസ്സിലാവില്ല.
അവക്കൊപ്പം നമ്മൾ കൂട്ടിച്ചേർത്ത ധർമമാണ് നീതി. ഈ മൂല്യങ്ങളാൽ അലംകൃതമാണ് ഭരണഘടനയുടെ പൂമുഖം. ഭരണഘടനയുടെ പിതാവെന്ന് ആദരപൂർവം വിളിക്കപ്പെടുന്ന അംബേദ്കർ ഭരണഘടനാപരമായ ധാർമികതയുടെ അടിസ്ഥാനമായി ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നതും ഈ മൂല്യങ്ങൾതന്നെ. വ്യക്തിയുടെ അന്തസ്സും മനുഷ്യരുടെ സാഹോദര്യവും പ്രഘോഷിക്കുന്നതിലൂടെയാണ് ഭരണഘടന മഹത്തായത്.
ഭരണഘടന അംഗീകരിച്ചതിന്റെ എഴുപത്തിയഞ്ചാം വാർഷികം പ്രമാണിച്ച് ലോക്സഭയിലും രാജ്യസഭയിലും ഭരണഘടനയെക്കുറിച്ച് ദ്വിദിന ചർച്ച വെവ്വേറെ നടന്നു. പരസ്പരം ചളി വാരിയെറിഞ്ഞുള്ള കളിയായി മാറി ഭരണഘടനക്ക് ആദരമർപ്പിക്കുകയും ഭരണഘടനയോടുള്ള പ്രതിജ്ഞാബദ്ധത പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടതായ ചടങ്ങ്. നേരേ ചൊവ്വേ സമ്മേളിക്കാൻ പ്രാപ്തിയില്ലാത്ത പാർലമെന്റ് വിശേഷാവസരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി പ്രത്യേക ചർച്ചയോ അല്ലെങ്കിൽ പ്രത്യേക സമ്മേളനംതന്നെയോ നടത്താറുണ്ട്. ഞാൻ ആദ്യം ലോക്സഭയിലെത്തിയപ്പോൾ സ്വാതന്ത്ര്യപ്രാപ്തിയുടെ അമ്പതാം വർഷം പ്രമാണിച്ചുള്ള പ്രത്യേക സമ്മേളനമായിരുന്നു.
പാർലമെന്റ് സുഗമമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നതിനുള്ള തീരുമാനം ആ സമ്മേളനത്തിലുണ്ടായെങ്കിലും തീരുമാനം നടപ്പാക്കുന്നതിനുള്ള നിശ്ചയദാർഢ്യം ഇന്നുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല. ഇതിൽനിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി നിശ്ചയദാർഢ്യത്തോടെയും ലക്ഷ്യബോധത്തോടെയും സമയബന്ധിതമായി പ്രവർത്തിച്ചതുകൊണ്ടാണ് ഭരണഘടനാ നിർമാണസഭക്ക് വിശിഷ്ടമായ ഒരു ഭരണഘടന തയാറാക്കാൻ കഴിഞ്ഞത്. ഭരണഘടനയുടെ പിതൃത്വത്തെക്കുറിച്ച് അർഥരഹിതമായ അവകാശവാദങ്ങൾ ദ്വിദിന ഭരണഘടനാ ചർച്ചയിലുണ്ടായി.
പിതൃത്വം തെളിയിക്കാൻ ഡി.എൻ.എ പരിശോധന ആവശ്യമില്ല. ഇന്ത്യയിലെ ജനങ്ങളെയാണ് ഭരണഘടനയുടെ സ്രഷ്ടാക്കളായി ഭരണഘടനാശിൽപികൾ കണ്ടത്. അതല്ലാതെ മറ്റാരെയും ചൂണ്ടിക്കാണിക്കാനില്ല. ജനങ്ങൾ എന്നു പറഞ്ഞാൽ അന്നത്തെ ജനങ്ങളല്ല എന്നത്തെയും ജനങ്ങൾ. അന്നത്തെ ജനങ്ങൾക്കുവേണ്ടി മാത്രമല്ല എന്നത്തെയും ജനങ്ങൾക്കുവേണ്ടിയുള്ളതാണ് ഭരണഘടന. അതുകൊണ്ടാണ് തലമുറകൾ ആ വിശിഷ്ടഗ്രന്ഥത്തിന്റെ അവകാശികളും സംരക്ഷകരും ആകുന്നത്.
ഭരണഘടനയെ അപകടത്തിലാക്കിയത് ആരെന്ന കാര്യത്തിലാണ് ചർച്ച വേണ്ടത്. അത് പാർലമെന്റിൽ ഫലപ്രദമായി നടത്താൻ കഴിയുന്ന ചർച്ചയല്ല. പാർലമെന്റിലെ ഭരണപക്ഷവും പ്രതിപക്ഷവും ഒരുപോലെ അക്കാര്യത്തിൽ ഉത്തരവാദികളാണ്. ഒരു കൂട്ടരുടെ അത്യാചാരം പ്രഖ്യാപിതം; മറ്റേ കൂട്ടരുടെ അത്യാചാരം അപ്രഖ്യാപിതം എന്ന വ്യത്യാസം മാത്രമാണുള്ളത്. അടിയന്തരാവസ്ഥക്ക് പ്രഖ്യാപിതമെന്നോ അപ്രഖ്യാപിതമെന്നോ വ്യത്യാസമില്ല. പറഞ്ഞു കൊല്ലുന്നതും പറയാതെ കൊല്ലുന്നതും തമ്മിൽ കൊല്ലപ്പെടുന്നയാൾക്ക് എന്തു വ്യത്യാസമാണുള്ളത്.
സൃഷ്ടി, സ്ഥിതി, സംഹാരം എന്നിവ ശക്തിയുടെ മൂന്നു വശങ്ങളാണ്. ഇവ മൂന്നും ഭരണഘടന അനുഭവിച്ചു. ഭരണകൂടത്തിന്റെ അത്യാചാരം നിമിത്തം മാത്രമല്ല, നമ്മുടെ ഗുണദോഷ വിചിന്തനത്തിന്റെ പോരായ്മകൊണ്ടും ഭരണഘടന വെല്ലുവിളികളെ നേരിടേണ്ടിവന്നിട്ടുണ്ട്. സൃഷ്ടിയുടെ കരുത്ത് സംഹാരശക്തിയെ അതിജീവിച്ച് സ്ഥിതി നിലനിർത്തുന്നത് നമ്മുടെ ഭാഗ്യം. ഭൂരിപക്ഷ ഭരണമല്ല, ഭരണഘടനാപരമായ ഭരണമാണ് ജനാധിപത്യ ഭരണം സ്വമേധയാ സ്വീകരിച്ചതിലൂടെ നമ്മൾ ലക്ഷ്യമാക്കിയത്. ലോക്സഭയിൽ മാത്രമാണ് ഭൂരിപക്ഷത്തിനു പ്രസക്തിയുള്ളത്.
സഭയുടെ വിശ്വാസവും അംഗീകാരവും വോട്ടെണ്ണി തീരുമാനിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് ഭൂരിപക്ഷം പ്രസക്തമാകുന്നത്. അവിടെപ്പോലും ന്യൂനപക്ഷമായ പ്രതിപക്ഷത്തിന് പ്രത്യേകമായ പരിഗണനയുണ്ട്. സർക്കാറിന്റെ ആവശ്യങ്ങൾ നടത്തിക്കൊടുക്കുന്നതിനൊപ്പം പ്രതിപക്ഷത്തിന്റെ അവകാശങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുകയെന്നതും സ്പീക്കറുടെ ഉത്തരവാദിത്തമാണ്.
അമേരിക്കൻ മോഡലിലുള്ള പ്രസിഡൻഷ്യൽ രീതിക്കു പകരം ബ്രിട്ടീഷ് മാതൃകയിലുള്ള പാർലമെന്ററി രീതി നമ്മൾ സ്വീകരിച്ചത് ഇന്ത്യയുടെ വിസ്മയകരമായ വൈവിധ്യത്തെ ഉൾക്കൊള്ളുന്നതിനു വേണ്ടിയായിരുന്നു. ഉൾക്കൊള്ളുന്നതിനുള്ള അനന്തമായ ഉൾക്കരുത്താണ് ഐവർ ജെന്നിങ്സിന്റെ അശുഭചിന്തയെ അസ്ഥാനത്താക്കിക്കൊണ്ട് നിലനിൽപിനുള്ള ഉത്തേജനം ഭരണഘടനക്ക് നൽകിയത്.
ബ്രിട്ടന്റെ നേരിട്ടുള്ള ഭരണം നടക്കുന്നതും ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യ എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്നതുമായ പ്രദേശത്തിനു പുറമെ 600 നാട്ടുരാജ്യങ്ങൾകൂടി ചേർന്നതായിരുന്നു ഭരണഘടന തയാറാക്കാൻ സമ്മേളിച്ചപ്പോൾ അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന ഇന്ത്യ. ഫെഡറലിസം എന്ന രാഷ്ട്രതത്ത്വത്തിന്റെ പരാമർശമില്ലാതെയുള്ള സ്വീകാരത്തിലൂടെ യൂനിയന് സ്വേച്ഛാപരമായി മെതിക്കാനോ മേയിക്കാനോ ഉള്ളതല്ല സംസ്ഥാനങ്ങൾ എന്ന പ്രഖ്യാപനമാണ് ഭരണഘടന നടത്തിയത്.
സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ യൂനിയൻ ആണ് ഇന്ത്യ എന്ന പ്രഖ്യാപനത്തിൽ എല്ലാം അടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. 1973ലെ കേശവാനന്ദ ഭാരതി കേസിൽ പാർലമെന്ററി ഭൂരിപക്ഷംകൊണ്ട് തകർക്കാൻ കഴിയാത്ത ബേസിക് സ്ട്രക്ചറിന്റെ ഭാഗമാണ് ഫെഡറലിസം എന്ന പ്രഖ്യാപനം സുപ്രീംകോടതി നടത്തുകയുംചെയ്തു. ഏക പൗരത്വവും ഉപാധികളില്ലാതെയുള്ള സാർവത്രികമായ വോട്ടവകാശവും നൽകി പ്രജയെ പൗരനാക്കിയ ഭരണഘടന ന്യൂനപക്ഷങ്ങൾക്ക്, മതാടിസ്ഥാനത്തിലായാലും അല്ലാതെയായാലും അവശതയും അരക്ഷിതാവസ്ഥയും ഉണ്ടാകരുതെന്ന കാര്യത്തിൽ പ്രത്യേകമായ കരുതൽ കാണിക്കുന്നു.
ആത്യന്തികമായ അപഗ്രഥനത്തിൽ നമ്മുടെ ഭരണഘടന വ്യക്തികേന്ദ്രീകൃതമാണ്. പ്രജയെ പൗരനാക്കിയെന്നു മാത്രമല്ല, അവനെ അലംഘനീയമായ അവകാശങ്ങളുടെ ഉടമയാക്കുകയും ചെയ്തു. അന്നത്തെ 1,17,369 വാക്കുകളുടെ സാരാംശം അനുച്ഛേദം 21ലെ 18 വാക്കുകളിൽ അടക്കിയിരിക്കുന്നു.
സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ അന്തസ്സായി ജീവിക്കുന്നതിനുള്ള വ്യക്തിയുടെ അവകാശമാണത്. ഈ അവകാശം പൗരസമൂഹത്തിനു മാത്രമായി പരിമിതപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല. അത് സമസ്ത മാനവർക്കും ഭരണഘടന നൽകുന്ന ഉറപ്പാണ്. മനുഷ്യനെന്ന നിലയിൽ ഓരോ വ്യക്തിക്കും ലഭിക്കുന്ന ഉറപ്പാണ്. മാനവസാഹോദര്യത്തിന്റെ ഭോജനശാലയിലെ വറ്റാത്ത അക്ഷയപാത്രമാണ് അനുച്ഛേദം 21. സ്വകാര്യത വ്യക്തിയുടെ അന്തസ്സിനും മൂല്യവത്തായ ജീവിതത്തിനും അനിവാര്യമാണെന്നു കണ്ടപ്പോൾ നാം അത് കണ്ടെത്തിയത് ആ പാത്രത്തിലായിരുന്നു. അതിഥികളും ആവശ്യക്കാരും എത്ര വേണമെങ്കിലും വരട്ടെ, അവകാശങ്ങളുടെ കലവറ ഒരിക്കലും ഒഴിയുന്നില്ല.
സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ യൂനിയനാണ് ഇന്ത്യയെങ്കിൽ സംസ്ഥാനങ്ങളില്ലെങ്കിൽ ഇന്ത്യയില്ല. സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ സ്വയംഭരണാവകാശമാണ് ഭരണഘടനയുടെ പ്രഖ്യാപനം. കേന്ദ്ര-സംസ്ഥാന ബന്ധങ്ങൾ കൃത്യമായി നിർവചിച്ചിട്ടുള്ള ഭരണഘടനയനുസരിച്ച് സംസ്ഥാനങ്ങളോട് പെരുമാറേണ്ടതെങ്ങനെയെന്ന് യൂനിയൻ ഇനിയും കൃത്യമായി പഠിച്ചിട്ടില്ല.
ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിന്റെ തുടർച്ചയല്ല ഭരണഘടന വിഭാവന ചെയ്യുന്ന ഫെഡറൽ സംവിധാനത്തിലെ യൂനിയൻ ഗവൺമെന്റ്. യൂനിയന് കപ്പം കൊടുക്കുന്ന സാമന്ത ദേശങ്ങളല്ല ഇന്ത്യയിലെ സംസ്ഥാനങ്ങൾ. സംസ്ഥാനങ്ങളിൽനിന്ന് ശേഖരിക്കുന്നത് നിശ്ചിത അനുപാതത്തിൽ സംസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് തിരികെക്കൊടുക്കാൻ യൂനിയൻ ബാധ്യസ്ഥമാണ്. അതിന് ഭിക്ഷാപാത്രവുമായി സംസ്ഥാനങ്ങൾ ഡൽഹിയിലേക്ക് പോകുന്ന അവസ്ഥ ഉണ്ടാകരുത്. കേന്ദ്രസഹായം എന്ന പദംതന്നെ ഫെഡറലിസത്തിന്റെ പദാവലിക്ക് യോജിച്ചതല്ല. ആരും ആരോടും ഒന്നും യാചിക്കേണ്ടതില്ല. വ്യക്തിയുടെ മാത്രമല്ല, സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ അന്തസ്സും ഭരണഘടനയുടെ പരിഗണനയിലുണ്ട്.
മൗലികാവകാശങ്ങൾക്കൊപ്പം അവയുടെ പരിമിതിയും ഭരണഘടന വെളിപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്. ജനാധിപത്യത്തിന് കാരണമായിത്തീരുന്ന അടിസ്ഥാനമാണ് അഭിപ്രായപ്രകടന സ്വാതന്ത്ര്യം. മൗലികമായ ഈ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് ഭരണഘടന പ്രത്യക്ഷത്തിൽ ഏർപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള എട്ട് നിയന്ത്രണങ്ങൾക്കു പുറമെ ഭാരതീയ ന്യായ സംഹിത ഉൾപ്പെടെ നിരവധി നിയമങ്ങളിൽ പലവിധ നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഏർപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.
ഫ്രീഡം ഓഫ് സ്പീച് പ്രഖ്യാപിത തത്ത്വമാണ്. ഫ്രീഡം ആഫ്റ്റർ സ്പീച്ച് സംശയാസ്പദമാണ്. അപകീർത്തി ക്രിമിനൽ കുറ്റമായി തുടരുന്ന സാഹചര്യത്തിൽ പണവും സ്വാധീനവും ഉള്ളവർ പൊലീസിന്റെ സഹായത്തോടെ സ്വതന്ത്രഭാഷണത്തിന് വിഘ്നം സൃഷ്ടിക്കുന്ന അവസ്ഥയുണ്ട്.
ശിക്ഷാനിയമത്തിൽനിന്ന് ഒഴിവാക്കണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന വർത്തമാനത്തിലെ രാജ്യദ്രോഹം ന്യായസംഹിതയിൽ ക്രമനമ്പർ മാറ്റി നിലനിർത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഭരണഘടനക്ക് നിരക്കാത്ത അപഭ്രംശങ്ങൾ നിമിത്തമാണ് ജനാധിപത്യത്തിന്റെയും മാധ്യമ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെയും ആഗോളസൂചികയിൽ ഇന്ത്യ പിന്നാക്കം നിൽക്കുന്നത്. ഒളിമ്പിക്സ് മെഡൽ പട്ടികയിൽ ഇന്ത്യയുടെ സ്ഥാനം കണ്ടുപിടിക്കുന്നതുപോലെ ശ്രമകരമാണ് ഈ പട്ടികയിൽ ഇന്ത്യ എന്ന പേര് കണ്ടുപിടിക്കുന്നത്. താഴെനിന്ന് മുകളിലേക്ക് വിരലോടിക്കുന്നതായിരിക്കും എളുപ്പം.
വത്തിക്കാനിലൊഴികെ ഒരിടത്തും ഒരു മതത്തിൽപ്പെട്ടവർ മാത്രം അധിവസിക്കുന്നുണ്ടാവില്ല. വ്യത്യസ്ത മതങ്ങളിൽപ്പെട്ടവർ സംഘർഷമില്ലാതെ സഹകരിച്ചു ജീവിക്കുമ്പോഴാണ് മതസൗഹാർദമുണ്ടാകുന്നത്. അത് വ്യക്തികളുടെ ഉത്തരവാദിത്തമാണെങ്കിൽ മതങ്ങളോട് നിർമമത പ്രകടിപ്പിക്കുകയെന്നത് ഭരണകൂടത്തിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തമാണ്. സെക്കുലർ ആകാതിരിക്കുകയെന്നത് സമൂഹത്തിനും രാഷ്ട്രത്തിനും അപമാനകരമാണ്. ഫെഡറലിസംപോലെതന്നെ സെക്കുലറിസവും 1976 വരെ ഭരണഘടനയിൽ പരാമർശിച്ചിരുന്നില്ല.
പക്ഷേ, 1973ൽത്തന്നെ കേശവാനന്ദ ഭാരതി കേസിൽ ഫെഡറലിസത്തോടൊപ്പം സെക്കുലറിസവും ബേസിക് സ്ട്രക്ചറിന്റെ ഭാഗമായി സുപ്രീംകോടതി ഉൾപ്പെടുത്തി. മതനിരപേക്ഷതയുടെ സുഗന്ധമാണ് ഭരണഘടനയിൽ നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്നതെന്നു പറയാൻ ഭരണഘടനയുടെ പ്രാരംഭവായന മതിയാകും. മതനിരപേക്ഷതക്ക് നൽകിയിരിക്കുന്ന മറ്റൊരു പേരാണ് സാഹോദര്യം.
അടിയന്തരാവസ്ഥയിൽ സംഭവിച്ച വൈകൃതങ്ങൾക്ക് മറയായി പൂമുഖത്ത് കെട്ടിത്തൂക്കിയ രണ്ടു അലങ്കാരവാക്കുകൾ മാത്രമാണ് സോഷ്യലിസവും മതനിരപേക്ഷതയും എന്നു പറയുന്നവരുണ്ട്. അവർക്കുള്ള മറുപടി ഭരണഘടനയുടെ 75ാം പിറന്നാളിന്റെ തലേന്ന് സുപ്രീംകോടതി നൽകി. മതനിരപേക്ഷതയെക്കുറിച്ച് ബാക്കിനിൽക്കുന്ന സംശയം ദൂരീകരിക്കുന്നതിനുള്ള വിധി ആരാധനാലയ സംരക്ഷണ നിയമത്തിന്റെ സാധുത പരിശോധിക്കുന്ന പ്രത്യേക ബെഞ്ച് ഉടനെ നൽകും.
ഭരണഘടനയുടെ ആമുഖത്തിലെ ‘വി ദ് പീപ്ൾ’ എന്ന ആമുഖവാക്കുകൾ രാഷ്ട്രത്തിന് ഹൃദിസ്ഥമാണ്. അത് മതനിരപേക്ഷ റിപ്പബ്ലിക്കിന്റെ മതാത്മകമായ പ്രാർഥനയാണ്. അതിന്റെ അർഥതലങ്ങൾ വിപുലമാണ്. ജനങ്ങളാൽ തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പടുന്നവരാണോ തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടവരാൽ നിയമിക്കപ്പെടുന്നവരാണോ ജനാധിപത്യത്തിൽ പ്രമുഖസ്ഥാനം വഹിക്കേണ്ടതെന്ന തർക്കമുണ്ട്. ഭരണഘടനയുടെ സൂക്ഷ്മമായ വായന അതിനുള്ള ഉത്തരം നൽകും.
ഇന്ദിര ഗാന്ധിയുടെ കാലത്ത് പ്രതിജ്ഞാബദ്ധമായ ജുഡീഷ്യറി എന്ന സിദ്ധാന്തം സിദ്ധാർഥ ശങ്കർ റേ അവതരിപ്പിച്ചു. അടിയന്തരാവസ്ഥയുടെ ആസൂത്രകനാണ് അന്യഥാ പ്രഗല്ഭനായിരുന്ന ഈ ബാരിസ്റ്റർ. ഭരണഘടനയോടല്ലാതെ മറ്റാരോടാണ് ജഡ്ജിമാർ പ്രതിജ്ഞാബദ്ധരാകേണ്ടത്? ‘വി ദ് പീപ്ൾ’ എന്ന വാക്കുകൾ വ്യാഖ്യാനിച്ചുകൊണ്ട് ജനങ്ങളാൽ തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുന്നവർക്കാണ് പ്രാമുഖ്യം എന്ന സിദ്ധാന്തം ഉപരാഷ്ട്രപതി ജഗ്ദീപ് ധൻകർ അവതരിപ്പിച്ചു. കേശവാനന്ദ ഭാരതിക്ക് വിരുദ്ധവും ഇന്ദിര ഗാന്ധിയുടെ നിർബന്ധബുദ്ധിക്ക് അനുയോജ്യവുമാണ് ഈ നിലപാട്.
ഇംപീച്ച് ചെയ്യപ്പെടാൻ സർവഥാ യോഗ്യനായ ധൻകറെ ഇംപീച്ച് ചെയ്യാൻ കഴിയില്ലെന്നത് റിപ്പബ്ലിക്കിന്റെയും പാർലമെന്റിന്റെയും ദുര്യോഗം. ന്യൂനപക്ഷം ഭൂരിപക്ഷത്തിന് കീഴ്പെട്ടു ജീവിക്കണമെന്ന മ്ലേച്ഛമായ ജനാധിപത്യവിരുദ്ധ വാദം ഉന്നയിച്ച അലഹബാദ് ഹൈകോടതി ജഡ്ജി ശേഖർ കുമാർ യാദവിന് എന്തു സംഭവിക്കുമെന്നറിയാൻ നമുക്ക് ആകാംക്ഷയുണ്ട്.
ജഡ്ജിയുടെ പേരിൽ യാദവ് എന്നുള്ളതുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം പിന്നാക്ക വിഭാഗത്തിൽപെട്ട ആളായിരിക്കണം. പിന്നിൽ നിൽക്കുന്നവരെ മുന്നിലെത്തിക്കുന്ന ദയാവാരിധിയാണ് ഭരണഘടന. ന്യൂനപക്ഷം ഭൂരിപക്ഷത്തിന്റെ ആജ്ഞാനുവർത്തിയായിരിക്കണമെന്ന് ഭരണഘടന എവിടെയാണ് പറയുന്നത്? ഭരണഘടനയെ അവഹേളിക്കുകയും അപകീർത്തികരമായി വ്യാഖ്യാനിക്കുകയും ചെയ്താൽ മന്ത്രി മാത്രമല്ല ജഡ്ജിയും കുറ്റക്കാരനാകും.
കേശവാനന്ദ ഭാരതിയിൽ ഇന്ദിര ഗാന്ധിക്ക് അനഭിമതമായ നിലപാട് സ്വീകരിച്ച മൂന്ന് ജഡ്ജിമാർക്ക് ആത്മാഭിമാനത്തിന്റെ പേരിൽ സ്ഥാനമൊഴിയേണ്ടിവന്നു. അടിയന്തരാവസ്ഥയെ ന്യായീകരിക്കാതിരുന്ന ജസ്റ്റിസ് ഖന്നക്കും കസേര ഒഴിയേണ്ടിവന്നു. സുപ്രീംകോടതിയിലെ നാല് ജഡ്ജിമാരെ രാജിവെപ്പിക്കുന്നതിനും അവർക്കർഹമായ ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് പദവി നിഷേധിക്കുന്നതിനും പാർശ്വവർത്തികളെ ആ സ്ഥാനത്ത് പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നതിനുമുള്ള അസുലഭാവസരം ഇന്ദിര ഗാന്ധിക്കാണുണ്ടായത്. അടിയന്തരാവസ്ഥയുടെ അന്ധകാരത്തിലേക്ക് രാഷ്ട്രം നിപതിച്ചു. ജീവിക്കുന്നതിനുള്ള അവകാശം ഭരണകൂടത്തിന്റെ ഔദാര്യമാണെന്നു സുപ്രീംകോടതി പറഞ്ഞു. 1977ലെന്ന പോലെ 2024ലും ജനങ്ങളുടെ ഉണർവ് ഭരണഘടനയുടെ സംരക്ഷണത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള ജാഗ്രതയായി.
ജനങ്ങൾക്ക് കാവൽ ഭരണഘടനയാണെങ്കിൽ ഭരണഘടനക്ക് കാവൽ ജനങ്ങൾതന്നെയാണ്. ഭരണഘടനയുടെ ആദിമവിശുദ്ധിയും ജനാധിപത്യസ്വഭാവവും ഇല്ലാതാക്കിയ മുത്തശ്ശിയുടെ കൊച്ചുമക്കൾ കഥയറിയാതെ ആട്ടം കാണുന്ന നിർദോഷികളെപ്പോലെ ഭരണഘടന പുറംചട്ട പുറത്തുകാണത്തക്ക വിധം പോക്കറ്റിലിട്ടുകൊണ്ടാണ് നടക്കുന്നത്. അവർ ഇടക്കിടെ പാർലമെന്റിൽ അത് ഉയർത്തിക്കാണിക്കുന്നുണ്ട്. ഭരണഘടനാ ചർച്ചയിൽ അംബേദ്കറുടെ ഭരണഘടനക്കൊപ്പം മനുസ്മൃതിയും രാഹുൽ ഗാന്ധി ഉയർത്തിക്കാട്ടി.
ഉയർത്തുന്ന കൈ മാറിപ്പോയാൽ അത് വലിയ അപകടത്തിനു കാരണമാകും. സ്ഥാപക പിതാക്കൾ തുല്യം ചാർത്തിയ ഭരണഘടനയിൽ തൊട്ടുവന്ദിച്ചുകൊണ്ടാണ് ഭരണഘടനയുടെ ചൈതന്യത്തിനു നിരക്കാത്ത ഭരണം നരേന്ദ്ര മോദി ആരംഭിച്ചത്. പ്രണാമം അർഥഗർഭമാണ്. യൂദാസിന്റെ ആശ്ലേഷവും ഗോദ്സെയുടെ പാദവന്ദനവും ചരിത്രം മറന്നിട്ടില്ല. ജാഗ്രത ആവശ്യപ്പെടുന്ന മുന്നറിയിപ്പുകളാണവ. ഇടനാഴിയിലെ പ്രദർശനവസ്തുവല്ല, ആവനാഴിയിലെ ആയുധമായിരിക്കണം ഭരണഘടന. വിശുദ്ധഗ്രന്ഥം വിശുദ്ധമാണ്. അത് നാട്യക്കാരുടെ കാപട്യത്തിനു മറയാകരുത്.