‘‘ഞാൻ പറയുന്ന ഹിന്ദുമതം നാസ്തികതയെയും ചാർവാക ദർശനത്തെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്നതാണ്​​’’

തമിഴ്​ എഴുത്തുകാരൻ ജയമോഹ​ന​ുമായി നടത്തിയ സംഭാഷണത്തി​ന്റെ കഴിഞ്ഞ ലക്കം തുടർച്ച. ജയമോഹൻ ത​ന്റെ നിലപാടുകൾ വ്യക്തമാക്കുന്നു. തത്ത്വചിന്ത, ഹിന്ദുത്വം, നൂറു സിംഹാസനങ്ങൾ, മതം, നാസ്​തികത എന്നിങ്ങനെ വിവിധ വിഷയങ്ങളിലൂടെ സംഭാഷണം മുന്നോട്ടുനീങ്ങുന്നു.

അടുത്ത കുടുംബാംഗങ്ങളുടെ ആത്മഹത്യ, ചെറുപ്പത്തിലെ സ്വന്തം ആത്മഹത്യശ്രമം എന്നിവയെ കുറിച്ചൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്​. പിൽക്കാലത്തുണ്ടായ ഈ തീവ്രമായ എഴുത്തിന്​ പ്രേരണയെന്താണ്​?

ഫിലോസഫിക്കൽ ക്വസ്റ്റ്യൻസാണ്​ തീവ്രമായ എഴുത്തിലേക്ക്​ എത്തിക്കുന്നത്​. വളരെ കുറച്ച്​ എഴുതുന്നവർക്ക്​ അടിസ്​ഥാനപരമായ ചോദ്യങ്ങൾ ഉണ്ടാകില്ല. ഇന്ന്​ മലയാളത്തിൽ എഴുതുന്ന പല എഴുത്തുകാരെക്കുറിച്ചും എനിക്കുള്ള പരാതി ഇതാണ്​. അവരെയൊന്നും ഞാൻ അത്ര ശ്രദ്ധിച്ച്​ പഠിക്കാതിരിക്കുന്നതിനും കാരണം അതാണ്​. പോപ്പുലർ ഐഡിയകൾ മാത്രമേ അവരുടെ കൈയിലുള്ളൂ. അത്​ പുറത്തും വായിക്കാൻ പറ്റും. അവർക്ക്​ മാത്രമായ ജീവിതാന്വേഷണങ്ങൾ, ഫിലോസഫിക്കൽ ക്വസ്റ്റ്​, റെസ്റ്റ്​ലെസ്​നെസ്​ എന്നിവ ഇല്ല. ചില ഫലിതങ്ങളും ചില രീതികളും മാത്രമുണ്ട്​. ഫിലോസഫിക്കൽ ക്വസ്റ്റ്​ ഉ​ണ്ടെങ്കിൽ അതായിരിക്കും നിങ്ങൾ ആവർത്തിച്ച്​ എഴുതുക.

ടോൾസ്​റ്റോയി ഇത്രയധികം വോള്യം എഴുതിയിട്ടു​ണ്ടെങ്കിലും ബേസിക്​ ക്വസ്റ്റ്യൻ ഒന്നാണ്​. ക്രൈം, സിൻ. മനുഷ്യനും മനഃസാക്ഷിയും തമ്മിലുള്ള ക്ലാഷ്​. എവിടെയാണ്​ ക്രൈം ഒരു സിൻ ആകുന്നത്​ എന്നൊക്കെയാണ്​ അദ്ദേഹം ചോദിക്കുന്നത്​. ഇങ്ങനെയൊരു ചോദ്യമുള്ളയാൾക്ക്​ എത്രയെഴുതിയാലും തീരില്ല. വേറെ​ വേറെ ആംഗിളുകളിൽ ചോദ്യം എഴുതി​ക്കൊണ്ടേയിരിക്കും. ഇങ്ങനെയൊരു​​ ചോദ്യമില്ലാത്തയാൾ രണ്ടു കഥയെഴുതും. അവന്‍റെ പണി തീരും. ഈ ചോദ്യങ്ങൾ വരുന്നത്​ ജീവിതാനുഭവങ്ങളിൽനിന്നാണ്​. മരണത്തെ വിടുക. ഒരു അപമാനം.

വല്ലാത്ത ഒരു അപമാനം ഉണ്ടായിക്കഴിഞ്ഞാൽ നിങ്ങൾക്ക്​ വരുന്നത്​ അടിസ്ഥാനപരമായ ചോദ്യമാണ്​. അടുത്തൊരാൾ വഞ്ചിച്ചാൽ മാനവികതയെക്കുറിച്ച്​ നിങ്ങൾക്ക്​ ഒരു ചോദ്യം വരും. അത്​ എഴുതിത്തീരുമോ, സംസാരിച്ചു തീരുമോ? അതുതന്നെയാണ്​ എഴുത്തിന്‍റെ അടിസ്ഥാനം. മരണം എന്ന്​ പറയുമ്പോൾ മരണത്തെ എഴുതുകയല്ല. മരണമുണ്ടാക്കുന്ന​ ചോദ്യത്തിന്​ ഉത്തരം അ​​​ന്വേഷിക്കുകയാണ്​. ചിലർക്ക്​ ആ ചോദ്യം വരില്ല. ചിലർക്ക്​ വരും. എനിക്ക്​ ആ പ്രായത്തിലേ മരണങ്ങൾ വഴി അങ്ങനെയൊരു ഫിലോസഫിക്കൽ ക്വസ്റ്റ്​ ഉണ്ട്​. ഇതുവരേക്കും കൊണ്ടെത്തിക്കുന്നതും അതുതന്നെയാണ്​.

ഈ കാലത്ത്​ തന്നെയല്ലേ നാടുവിടുന്നത്​. ഫിലോസഫിക്കൽ ക്വസ്റ്റ്​ എഴുത്തിൽ മാത്രമല്ല, ഭൗതികമായ ജീവിതത്തിലും മാറ്റങ്ങളിലേക്ക്​ തള്ളിവിടുകയായിരുന്നോ?

ഫിലോസഫിക്കൽ ക്വസ്റ്റിൽ നമുക്ക്​ ആദ്യം തോന്നുന്നത്​ ചങ്കിലേക്ക്​ പിടിക്കുന്ന ഈ അന്തരീക്ഷത്തിൽനിന്ന്​ പുറത്തേക്ക്​ പോകണമെന്നാണ്​. ശ്വാസംമുട്ടുമ്പോൾ കതകുതുറന്ന്​ പുറത്തിറങ്ങുന്നതു​പോലെയാണ്​. അങ്ങനെയാണ്​ നിങ്ങൾ കുടുംബത്തിൽനിന്നും നാട്ടിൽനിന്നും പുറത്തേക്കു പോകുന്നത്​. അങ്ങനെയാണ്​ ഞാനും രക്ഷപ്പെട്ടത്​. ഇവിടെ എല്ലാവർക്കും ഒരു ടെംപ്ലേറ്റ്​ ഉണ്ട്​. സന്യസിച്ച്​ പോകുക, നാടോടിയായി ജീവിക്കുക.

ബഷീർ അങ്ങനെയായിരുന്നു. എന്‍റെ ആദർശത്തിലുള്ള തമിഴ്​ എഴുത്തുകാരെല്ലാം അങ്ങനെയായിരുന്നു. ഞാൻ ഭിക്ഷയെടുത്തിട്ടുണ്ട്​, സന്യസിച്ചിട്ടുണ്ട്​. പിന്നെ, ഞാൻ മടങ്ങിവന്നു. ഞാനൊരു വിവേകാനന്ദൻ ഒക്കെ ആകാൻ ആഗ്രഹിച്ചയാളാണ്​. മടങ്ങിവരുമ്പോഴും യോഗസാധന, അധ്യാത്മിക യാത്രകൾ എന്നിവയിൽ വലിയ താൽപര്യമുണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോഴും താൽപര്യമുണ്ട്​. പക്ഷേ, നിത്യചൈതന്യയതിയാണ്​ ആദ്യം എന്നോട്​ പറഞ്ഞത്​: ‘‘അതെ, നിങ്ങൾക്കൊരു ഫിലോസഫിക്കൽ ക്വസ്റ്റ്​ ഉണ്ട്​, പക്ഷേ, നിങ്ങളുടെ മാധ്യമം യോ​ഗയോ ധ്യാനമോ അല്ല. സാഹിത്യമാണ്​.’’ ഭാവന എന്നത്​ ഒരു ഉപാസനയാണ്​.

നിത്യചൈതന്യയതിയുമായുള്ള ബന്ധം ഏതുതരത്തിലായിരുന്നു?

നമ്മൾ മറ്റൊരാളെ ഫോളോ​ ചെയ്യുകയല്ല ചെയ്യുന്നത്​. നിത്യയെ കാണാൻ പോകുമ്പോൾ ഒരു സബ്​മിസിവ്​ ഭാവത്തിലല്ല പോയത്​. ഒരു ഉദാസീനഭാവമായിരുന്നു. കാരണം, പല സ്വാമിമാരെയും ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്​. റിലീജിയസ്​ റിച്വലിസത്തോട്​ എനിക്ക്​ വല്ലാത്ത നീരസവുമുണ്ട്​. ഏതു റിച്വലായാലും, ഹിന്ദു ആയാലും ഇസ്​ലാം ആയാലും. ആചാരവാദം എന്നാണ്​ ഞാൻ പറയുക. അവരൊക്കെ സ്റ്റാറ്റിക്​ ആയ ആൾക്കാരാണ്​. അവർ നിന്ന​ുപോയിരിക്കുന്നു. തറി ഓടുന്നതുപോലെ നൂറുകൊല്ലം ഓടി അവർ മരിച്ചുപോകും. അവരോട്​ എനിക്ക്​ താൽപര്യമില്ല.

അങ്ങനെ ഞാൻ കണ്ട പല ആത്മീയാചാര്യൻമാരും ഇങ്ങനെ ആചാരവാദം പറയുന്നവരായിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ്​ നിത്യയ​ുടെ മുന്നിലേക്കും പോകുന്നത്​. അത്ര വിശ്വാസത്തോടെ​ പോയതൊന്നുമല്ല. പക്ഷേ, പിന്നീട്​ ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ എന്‍റെ ഗുരു ആയി സ്വീകരിച്ചു. എന്നോട്​ അദ്ദേഹം സംസാരിച്ചത്​ മുഴുവൻ സാഹിത്യമാണ്​. എന്‍റെ അടിസ്ഥാനപരമായ ചോദ്യങ്ങളും ആശയക്കുഴപ്പങ്ങളും അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടശേഷമാണ്​ മാറിയത്​. ഞാനാരാണ്?​ സാഹിത്യം എഴുതുന്നുണ്ടെങ്കിലും വെറുമൊരു സാഹിത്യകാരൻ അല്ല എന്നാണ്​ അന്ന്​ ഞാൻ കരുതിയിരുന്നത്​. ഞാൻ അതിനപ്പുറമാണ്​. തത്ത്വചിന്ത, ആധ്യാത്മികതയിലെല്ലാം താൽപര്യമുണ്ട്​. കൂടുതൽ വലിയ ആന്തരികയാത്രകൾ എനിക്കുണ്ടെന്നും അറിയാമായിരുന്നു.

പക്ഷേ, അതിനൊന്നും സാഹിത്യം പറ്റില്ല എന്നായിരുന്നു എന്‍റെ തോന്നൽ. പക്ഷേ, എല്ലാതരം ആന്തരിക യാത്രകൾക്കും സാഹിത്യത്തിൽ സ്ഥാനമുണ്ടെന്ന്​ നിത്യയാണ്​ പറഞ്ഞത്. ഈ തരത്തിലുള്ള മോഡേണിസ്റ്റിക്​ റൈറ്റിങ്ങിൽ അതിന്​ കഴിയില്ല. പക്ഷേ, താങ്കൾ ഒരു ക്ലാസിക്​ റൈറ്ററാണ്​. വ്യാസന്​ അത്രയും ദൂരം പോക​ാമെങ്കിൽ താങ്കൾക്കും കഴിയും. സാഹിത്യം ത​ന്നെ ഉപാസനയായി എടുത്തുകൊള്ളുക എന്നും അദ്ദേഹം ഉപദേശിച്ചു.

നിത്യചൈതന്യ യതിക്കൊപ്പം ജയമോഹൻ

പിന്നെ ​അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ചിന്താരീതി. കുറേകാലത്തിനു ശേഷം ഞാൻ അ​േദ്ദഹത്തോട്​ ചോദിച്ചു: ‘‘ഗുരു, ഇവിടെ എന്താണ്​ പഠിപ്പിക്കുന്നത്​?’’ ‘‘ഞാനൊന്നും പഠിപ്പിക്കുന്നില്ല. ആൾക്കാരെ എനിക്കൊപ്പം തുടരാൻ അനുവദിക്കുന്നു’’ –എന്നായിരുന്നു നിത്യയുടെ മറുപടി. അതാണ്​ നല്ല അധ്യാപനം. ഗുരു പ്രത്യേകിച്ചൊരു ക്ലാസ്​ എടുക്കുന്നില്ല. അദ്ദേഹം നടക്കുന്നു, ഇ​രിക്കുന്നു, ചിരിക്കുന്നു, പുതിയ കാര്യം പെട്ടെന്ന്​ ഓർക്കുന്നു, ആൾക്കാരോട്​ സംസാരിക്കുമ്പോൾ ഫലിതം പറയുന്നു, തോട്ടക്കാരനോട്​ സംസാരിക്കുന്നു. എല്ലാം നമ്മൾ നിരീക്ഷിക്കുകയാണ്​. ഇതെല്ലാം കാണുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന ഒരു സമ്പൂർണ കാഴ്ചയാണ്​ നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നത്​. കുതിരക്കൊപ്പം ഓടുകയാണ്​ ഓടാൻ പഠിക്കാനുള്ള മികച്ച വഴി. നിങ്ങൾക്ക്​ നിങ്ങളുടെ പരമാവധി വേഗതയിൽ പായാം.

ആചാരവാദത്തോട്​ വിയോജിപ്പുണ്ടെന്ന്​ പറഞ്ഞു. പക്ഷേ, താനൊരു സാംസ്കാരിക ഹിന്ദുവാണെന്നും താങ്കൾ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്​?

ഞാൻ ആവർത്തിച്ചു പറയുന്നു. ഹിന്ദുമതം എന്നത്​ വിശ്വാസം അല്ല. ഇസ്​ലാമിലോ ക്രിസ്തീയതയിലോ വിശ്വാസം വളരെ നിർബന്ധമാണ്​. ഹിന്ദുമതത്തിൽ ആ വിശ്വാസം ഇല്ല. അതിന്‍റെ കോർ വേദാന്തമാണ്​. അതാണ്​ നാരായണഗുരുവും നടരാജഗുരുവും നിത്യയുമൊക്കെ പറഞ്ഞത്​. അവരൊന്നും ഒരുതരത്തിലും വിശ്വാസികളല്ല. അ​വരൊക്കെ ഏതെങ്കിലും ക്ഷേത്രത്തിൽ പോയിട്ടു​േണ്ടാ. എന്തെങ്കിലും ചടങ്ങുകൾ ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ. നടരാജഗുരുവൊക്കെ പ്യുയർ ഇന്‍റലക്​ച്വൽ ആയിരുന്നു. വിശ്വാസമല്ല, തത്ത്വചിന്താപരമായ ഒരു സമീപനമാണ്​. ഫിലോസഫിക്കൽ ക്വസ്റ്റ്​. അതാണ്​ എനിക്കുള്ളത്​, അല്ലാതെ വിശ്വാസമല്ല.

ആ അദ്വൈത തത്ത്വചിന്തയാണ്​ ആന്തരിക യാത്രകൾക്ക്​ എന്നെ പ്രാപ്തനാക്കുന്നത്​. I am not a disciple of anything. I am not a follower of anything. ഇന്നത്തെ മതവിശ്വാസത്തിന്‍റെ രീതികളെ മറ്റൊരാൾ പിന്തുടരുന്നതിൽ എനിക്ക്​ പ്രശ്​നമൊന്നുമില്ല. അതും ഒരുവഴിയാണ്​. പക്ഷേ, ഒരു എഴുത്തുകാരന്​ അങ്ങനെ ഉണ്ടാകാൻ പാടില്ലെന്ന്​ ഞാൻ കരുതുന്നു. ഏതു മതമായാലും. മതമെന്നത്​ ഉത്തരങ്ങളുടെ ഒരു സെറ്റ്​ ആണ്​. ആ ഉത്തരങ്ങളെ അംഗീകരിക്കുന്നെങ്കിൽ നേരത്തേ മതങ്ങളാൽ പറയപ്പെട്ട കാര്യങ്ങൾ നിങ്ങൾ പിന്നെയും എഴുതുകയാണ്. വസ്തുതകളുടെ റീനരേഷൻ മാത്രമാകും അത്തരം എഴുത്ത്​. അതൊരു തമാശയാണ്​. അങ്ങനെയിപ്പോൾ എഴുതുന്ന​തെന്തിന്​?

കൗമാരകാലത്ത്​ മതാധിഷ്ഠിത പ്രസ്ഥാനങ്ങളുമായി അടുത്ത്​ പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നുവല്ലോ?

ചെറുപ്പകാലം എന്നത്​ അങ്ങ​നെയാണല്ലോ. എഴുത്തുകാർക്ക്​ അങ്ങനെ ഉണ്ടാകും. ഒരു ആവേശത്തിൽ പലതിലും കയറിപ്പോകും. ഹൈന്ദവ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്കുള്ളിൽ അങ്ങനെ പോയിട്ടുണ്ട്​. മാർക്സിയൻ പ്രസ്ഥാനങ്ങളിലും പോയിട്ടുണ്ട്​. ട്രേഡ്​ യൂനിയനുകളിൽ പ്രവർത്തിച്ചിട്ടുണ്ട്​. അതൊക്കെ ലിമിറ്റഡായിരുന്നു. ഐഡിയോളജിക്കലായി അതിനെയൊന്നും സ്വീകരിക്കാൻ കഴിയില്ല.

കന്യാകുമാരി ജില്ലയിലെ സവിശേഷകരമായ സാമൂഹിക, സാമുദായിക പശ്ചാത്തലമാണോ ഹൈന്ദവ സംഘടനകളോട്​ അക്കാലത്ത്​ അടുപ്പിച്ചത്. ആ മാർഗമാണ്​ ശരിയെന്ന്​ കരുതി തന്നെയാണോ പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നത്​​?

അങ്ങനെയല്ല. അതിലൊക്കെ താൽപര്യപ്പെടുന്നത്​ 18ാം വയസ്സിലാണ്​. കന്യാകുമാരി ജില്ലയിൽ ഏറ്റവും ശക്തമായ മതം എന്നത്​ സി.എസ്​.ഐ ​ക്രിസ്​ത്യനാണ്​. ക്രിസ്ത്യാനികളിൽ തന്നെ സി.എസ്​.ഐക്കാർക്കും കത്തോലിക്കർക്കും വലിയ വ്യത്യാസമുണ്ട്​. കത്തോലിക്കർ കൂടുതൽ സഹിഷ്ണുതയുള്ള, ​വിശാല മനഃസ്​ഥിതി ഉള്ളവരാണ്​. സി.എസ്​.ഐ അങ്ങനെയല്ല. ഇന്നും അങ്ങനെയല്ല. പെന്തകോസ്റ്റ്​ പോലെ. പല സ്ഥലങ്ങളിലും അവരുടെ ടൈറണി ഉണ്ടായിരുന്നു. അവർ വളരെ ശക്തരാണ്​, സമ്പന്നരാണ്, സംഘടിതരാണ്​. അപ്പോൾ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്​ അതിനെ എതിർത്തുനിൽക്കണം, അങ്ങനെ തോൽക്കാൻ പാടില്ലെന്നേ തോന്നൂ. അടിയെങ്കിൽ അടി. ഞാനൊരിക്കലും അടിക്കാൻ മടിയുള്ള ആളല്ല.

എന്‍റെ കാരക്ടർ അങ്ങനെയാണ്​. കഠാരയൊക്കെ വെച്ചുകൊണ്ട്​ അലഞ്ഞ ആളാണ്​ ഞാൻ. ഒരു ​െകാലപാതകമൊക്കെ ഇൗസിയായി ചെയ്യാൻ സാധ്യതയുണ്ടായിരുന്നു. ചുരുങ്ങിയത്​ പത്തുതവണയെങ്കിലും കൊലപാതകത്തിന്‍റെ അടുത്തുവരെ പോയിട്ടുണ്ട്​. ചെയ്തിട്ടില്ല. ഭയങ്കര വയലൻസിന്‍റെ കാലമായിരുന്നു അത്​. ​അന്യമതസ്ഥർ ചർച്ച്​ നിൽക്കുന്ന ഭാഗത്ത്​ സഞ്ചരിക്കാൻ പാടില്ല എന്ന വ്യവസ്ഥ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. ചെക്​പോസ്റ്റ്​ പോലെ ആളുകൾ കാവൽ നിൽക്കുമായിരുന്നു.

അപ്പോൾ അതിനെ നേരിടണം. ഒരുതരം ധാർഷ്ട്യം. ഒടുവിൽ നമുക്ക്​ മനസ്സിലാകുന്നു, ഈ ധാർഷ്ട്യം വഴി നമ്മൾ മറ്റൊരു തരത്തിൽ പോകുകയാണ്​. ഗാന്ധിജി പറഞ്ഞതു​േപ​ാലെ, നിങ്ങൾ എന്തിനെ എതിർക്കുന്നുവോ അതുതന്നെ നിങ്ങൾ ആയിത്തീരും. അങ്ങനെ നമ്മളും മറ്റൊരു സി.എസ്​.ഐയും പെന്തകോസ്​തും ആയിത്തീരുമ്പോൾ മനസ്സിലാകും, ഇതല്ല നമ്മൾ.

ഇപ്പോൾ ഇവിടെ സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നത്​ അതാണ്. കന്യാകുമാരി ജില്ലയിൽ ഇപ്പോഴുള്ളത്​ ​ക്രിസ്ത്യൻ പെന്തകോസ്തും ഹിന്ദു പെന്തകോസ്തുമാണ്​. രണ്ടും ഒന്നുതന്നെ. അവർ തമ്മിൽ എന്താണ്​ വ്യത്യാസം. ഇസ്​ലാമിൽ വഹാബിസമുണ്ട്​. എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം വഹാബിസം ഒരു ഫണ്ടമെന്‍റലിസമാണ്​. ബി.ജെ.പിക്കാർ ഒരു ഹിന്ദു വഹാബിയാണ്​. മുമ്പ്​ ഞാൻ ഒരു ലേഖനം എഴുതിയത്​ വലിയ വിവാദമായിരുന്നു. ‘ഹിന്ദു താലിബാനിസം’ എന്നാണ്​ അതിൽ പറഞ്ഞത്​. താലിബാനെ എതിർത്തുകൊണ്ട്​ നിങ്ങൾതന്നെ താലിബാൻ ആയിത്തീരുക എന്നത്​ ഒരു​ നോൺസെൻസ്​ ആണ്​.

മണിരത്​നത്തിനൊപ്പം ജയമോഹൻ

ആ മനോഭാവം ഉണ്ടായിരുന്ന സമയത്ത്​ എഴുതിയത്​ പിന്നീട്​ വായിച്ചുനോക്കിയിട്ടു​ണ്ടോ?

ആ സമയത്ത്​ അധികം എഴുത്തില്ല. അപ്പോൾ പ്രവർത്തനം ആണല്ലോ. എഴുത്തിൽ വിശ്വാസമില്ല. അടിച്ചുജയിക്കുക എന്നതാണല്ലോ അന്നത്തെ മനോഭാവം.

ആ മനോഭാവത്തിലെ നിരർഥകത പിന്നീടെപ്പോഴാണ്​ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്​?

വളരെ വേഗംതന്നെ. രണ്ടോ മൂന്നോ വർഷം കൊണ്ടുതന്നെ​ നോൺസെൻസ്​ ആണെന്ന്​ അറിഞ്ഞു.

സംഘ്​പരിവാറിന് ഉള്ളിലുള്ള വളരെ സജീവ പ്രവർത്തകനായിരുന്നോ അന്ന്​?

അകത്തുള്ള ഒഫീഷ്യൽ പ്രവർത്തകനായിരുന്നില്ല. പക്ഷേ, വളരെ ക്ലോസായിരുന്നു. ഇന്നത്തെ സംഘ പ്രവർത്തനവും അന്നത്തേതും വ്യത്യസ്തമാണ്​. അന്നത്തെ സംഘപ്രവർത്തകർ മൈനോറിറ്റിയാണ്​. വളരെ അരക്ഷിതരാണ്​, പണമില്ല, അധികാരമില്ല, പൊലീസിന്‍റെ ശല്യം, മറ്റു മതക്കാരുടെ ഭീഷണി. ഒരുതരം നക്സൽ പ്രവർത്തനംപോലെയായിരുന്നു. ഇന്ന്​ അങ്ങനെയല്ല. പവർ ഉള്ള ഒരു പാർട്ടിയുടെ ഭാഗമാണ്​. അന്ന്​ ഉണ്ടായിരുന്ന പ്രവർത്തകരിൽ വളരെ ചുരുക്കം പേരെ ഇന്നുള്ളൂ. ഇന്നുള്ളവരിൽ നല്ലശതമാനവും പവർ വന്നതിനുശേഷം വന്നവരാണ്​. ഇവർക്ക്​ മുന്നിൽ പഴയ ആളുകൾക്ക്​ പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ പറ്റില്ല. അന്നുണ്ടായിരുന്ന മുഖങ്ങളെല്ലാം എവിടെയോ പോയി. വെള്ളം കോരാൻ ഒരാൾ, കൊയ്​ത്തു നടത്താൻ വേറെ​ാരാൾ.

സാംസ്കാരിക ഹിന്ദുവാണ്​ താനെന്ന്​ താങ്കൾ പറയുന്നു. ഈ കാലത്ത്​ ഒരു സാംസ്കാരിക ഹിന്ദുവിന്‍റെ റോൾ എന്താണ്​?

ഞാൻ പറയുന്ന ഹിന്ദുമതം എന്നത്​ നാസ്തികതയെയും ചാർവാക ദർശനത്തെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒന്നാണ്​. ഹിന്ദു ട്രഡീഷൻ ഓഫ്​ വിസ്​ഡം അഥവാ ഹിന്ദു ജ്ഞാന മറവ്​ എന്നാണ്​ ഞാൻ പറയുക. അത്​ ഒരുപാട്​ മതങ്ങളുടെ സമാഹാരമാണ്​.

മൊത്തമായി ഈ ഹിന്ദു ട്രഡീഷൻ വേണ്ട എന്നുവെച്ചാൽ എന്താണ്​ സംഭവിക്കുക. മൂവായിരം വർഷത്തെ മൊത്തം ഇന്‍റലക്​ച്വൽ, ആർട്ടിസ്റ്റിക്​ ട്രഡീഷൻ നിങ്ങൾക്ക്​ അന്യമാകും. ഇവിടത്തെ ക്ഷേത്രങ്ങൾ മഹത്തായ ആർട്ട് ഗാലറികളാണ്​. ഇന്ത്യ മുഴുവൻ ഇതിനായി തെണ്ടിത്തിരിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്​ ഞാൻ. അത്​ നഷ്​ടപ്പെടും. സാഹിത്യത്തിന്‍റെ അതിമഹത്തായ ശേഖരം ഇല്ലാതാകും. ക്ലാസിക്കുകൾ ഇല്ലാതാകും. ശൈവ തിരുമുറൈകളും വൈഷ്ണവ തിരുമുറൈകളും ഇല്ലാതായാൽ പിന്നെ തമിഴ്​ വെച്ച്​ എന്തുചെയ്യാനാകും. അതിനേക്കാളും സൂക്ഷ്മതലത്തിലുള്ളതാണ്​ ഐകണോഗ്രഫി. സ്പിരിച്വൽ മെഡിറ്റേഷന്‍റെ ഉപാധികളാണ്​ ഐകണോഗ്രഫി.

നടരാജന്‍റെ എടുത്ത കാൽ ഒരു മെഡിറ്റേറ്റിവ്​ പേഴ്​സന്​ ഉണ്ടാക്കുന്ന അനുഭവം വളരെ വലുതാണ്​. അങ്ങനെ ആദിരൂപകങ്ങൾ ഇല്ലാതാകും. ഇവിടെയുള്ള ശിലായുഗത്തോട്​ എന്നെ ബന്ധിപ്പിക്കുന്നത്​ ഹിന്ദുമതമാണ്​. എടുത്ത കാലിൽ നൃത്തമാടുന്ന നടരാജന്‍റെ ചിത്രം ആയിരക്കണക്കിന്​ വർഷം പഴക്കമുള്ള ഗുഹാചിത്രങ്ങളിൽ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്​. ഈ മഹാപാരമ്പര്യത്തോട്​ എന്നെ ബന്ധിക്കുന്നതും ഈ വിശ്വാസമാണ്​. ഇതില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ആരുമല്ല. എനിക്ക്​ എഴുതാൻ ഒന്നുമില്ല. ചിന്തിക്കാൻ ഒന്നുമില്ല. ധ്യാനിക്കാനുമില്ല. ഈ വിശാലമായ ബൗദ്ധിക, ആധ്യാത്മിക, ആത്​മീയ ഘടന എനിക്ക്​ വേണം. പക്ഷേ, അതിലുള്ള മതഭ്രാന്തിനെ എനിക്ക്​ വേണ്ട. അതിലെ പവർ പൊളിറ്റിക്സ്​ എനിക്ക്​ വേണ്ട. ഇതു രണ്ടിനെയും വേർതിരിച്ചു നോക്കണമെന്ന്​ തന്നെയാണ്​ ഞാൻ ആവർത്തിച്ച്​ ആവശ്യപ്പെടുന്നത്​. ഹിന്ദു ജ്ഞാന പാരമ്പര്യത്തെ വിട്ടു ഒരു ജീവിതമില്ല. അതിനെ ഒഴിവാക്കിയാൽ യൂറോപ്പിനെ നേരിടാൻ നിങ്ങളുടെ​ കൈയിൽ ഒന്നുമില്ല.

അപ്പോൾ നിങ്ങൾ വെറും കൺസ്യൂമർ മാത്രം. കൊക്കകോളയുടെയും ഗൂഗിളിന്‍റെയും​ ഫേസ്ബുക്കിന്‍റെയും​ കൺസ്യൂമർ മാത്രം. ചെറുത്തുനിൽക്കണമെങ്കിൽ, ‘ഞാൻ’ എന്ന്​ പറയണമെങ്കിൽ തന്നെ നിങ്ങൾക്ക്​ ഈ പാരമ്പര്യത്തിന്‍റെ പിൻബലം വേണം. വെറുമൊരു കൺസ്യൂമർ അല്ല ഞാൻ. ഇതുവിട്ടു കളഞ്ഞ രാഷ്ട്രങ്ങളുടെ കഥ പലർക്കും അറിയില്ല. കൊറിയയുടെ കാര്യം നോക്കുക. ജപ്പാനെ നോക്കുക. പ്രാചീന പാരമ്പര്യത്തെ മുഴുവൻ ഒഴിവാക്കിയ രാജ്യമാണ്​ ജപ്പാൻ.

ജപ്പാനിലെ സെൻ, ബുദ്ധിസ്റ്റ്​, ഷി​ന്‍റോ പാരമ്പര്യമൊന്നും അവിടെയുള്ളവർക്ക്​ ഇന്ന്​ അറിയില്ല. അ​െതാരു ടൂറിസ്റ്റ്​ അട്രാക്​ഷൻ മാത്രമാണ് ഇപ്പോൾ​. അവിടെയുള്ളവർക്ക്​ ഇതിലൊന്നും താൽപര്യമില്ല. ജപ്പാനിലുള്ളവരെല്ലാം വരണ്ട, കൺസ്യൂമറുകൾ മാത്രമാണ്​. രാജ്യം എന്നനിലയിൽ തങ്ങളുടെ മഹത്തായ പാരമ്പര്യത്തെ വിട്ടുകളഞ്ഞ്​ പരാജയപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന രാഷ്ട്രമാണ്​ ജപ്പാൻ. കൊറിയയും തായ്​വാനും അങ്ങനെതന്നെ. ഇങ്ങനെ നിങ്ങൾ ബുദ്ധിസത്തെ വിട്ടുകളയുമ്പോൾ കൺസ്യൂമറിസത്തിനൊപ്പം ക്രൈസ്തവത കൂടി കടന്നെത്തുന്നു. ഇന്ന്​ ജപ്പാനും കൊറിയയും ​ക്രിസ്ത്യൻ രാഷ്ട്രങ്ങളാണ്​. കൺസ്യൂമറിസത്തോട്​ സിങ്ക്​ ആകുന്ന ഒരുഫേക്​ ക്രിസ്ത്യാനിറ്റിയുണ്ട്​. അത്​ വന്നുചേരും. യഥാർഥ ക്രിസ്ത്യാനിറ്റി അല്ല അത്​. ​

ഇതേ കാര്യംതന്നെയാണ്​ ഓർഹാൻ പാമുക്​ തുർക്കിയെ കുറിച്ചും പറയുന്നത്​. ഇസ്​ലാമിന്‍റെ മൗലികവാദം എനിക്കു വേണ്ട എന്ന്​ അദ്ദേഹം പറയുമ്പോഴും ഇസ്​ലാമിന്‍റെ ജ്ഞാന പാരമ്പര്യവും ചരിത്രവു​മില്ലെങ്കിൽ എനിക്കെന്താണുള്ളതെന്ന്​ അദ്ദേഹം ചോദിക്കുന്നു. സൂഫിസം ഇല്ലെങ്കിൽ എനിക്ക്​ എങ്ങനെ ബഷീറിന്​ അടുത്ത്​ പോകാൻ കഴിയും. ഇടക്കിടെ ഞാൻ അജ്​മീറിൽ പോകാറുണ്ട്​. ഖ്വാജയുടെ ഒരു ഭക്തനാണ്​ ഞാൻ. എനിക്കൊരു കണക്ടിവിറ്റിയുണ്ട്​. എന്‍റെ കുടുംബം ​മൊത്തം അവിടെ പോകാറുണ്ട്​. ഖ്വാജയെ കുറിച്ച്​ മകൻ ഒരു നോവൽതന്നെ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്​. താൻസെൻ വന്ന്​ തലവെച്ച സ്ഥലമാണത്​. അക്​ബർ ചക്രവർത്തി വന്നത്​ എനിക്ക്​ വലിയ കാര്യമല്ല, പക്ഷേ, താൻസെൻ അവിടെ വന്നിരിക്കുന്നു.

ബഷീർ അവിടെ പോയിരിക്കുന്നു. ബഷീറുമായുള്ള എന്‍റെ കണക്ടിവിറ്റി അതുവഴിയാണ്​ വരുന്നത്​. സൂഫിസം ഇല്ലാതായി കഴിഞ്ഞാൽ ബഷീർ ഇല്ല. സൂഫിസത്തിനും ഇടം കൊടുക്കുന്നതാണ്​ വേദാന്തം. നിത്യചൈതന്യയതിക്ക്​ നിസ്​കരിക്കാൻ ഒരു മടിയുമില്ല. ഇത്തരമൊരു മതമാണ്​ ഞാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്​. അതില്ലാതായി കഴിഞ്ഞാൽ, നിങ്ങൾ വെറും കൺസ്യൂമർ, ആധുനിക മുതലാളിത്തത്തിന്‍റെ വെറും ജോലിക്കാരൻ. ഇവിടത്തെ സ്യൂഡോ മാർക്സിസ്റ്റുകൾക്കോ വൃത്തികെട്ട രാഷ്ട്രീയക്കാർക്കോ ഞാൻ പറയുന്നത്​ മനസ്സിലാകില്ല. അതുകൊണ്ടാണ്​ ഞാൻ ആവർത്തിച്ച്​ അടുത്ത തലമുറയോട്​ സംസാരിക്കുന്നത്​.

ജയമോഹൻ -പഴയ കുടുംബചിത്രം

നിങ്ങളിത്​ വിട്ടുകളഞ്ഞാൽ മധുരയിലെ അഘോര വീരഭദ്രന്‍റെ ശിൽപം മനസ്സിലാകില്ല, കമ്പരാമായണത്തിലെ പത്തു പാട്ട്​ മനസ്സിലാകില്ല, നമ്മാഴ്വാറെ മനസ്സിലാകില്ല, ഭാരതി​യെയോ എഴുത്തച്ഛനെ​യോ മനസ്സിലാകില്ല, ബഷീറിനെയോ പുതുമൈ പിത്തനെയോ മനസ്സിലാകില്ല. ഇതൊന്നും ഇല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ നിങ്ങളാരാണ്​. അതുകൊണ്ടാണ്​ പറയുന്നത്​, പാരമ്പര്യം എന്നത് നിലനിൽക്കണം.

മതത്തിന്‍റെയും സംസ്കാരത്തിന്‍റെയും കെട്ടുപാടുകൾ ഒഴിവാക്കിയ രാജ്യങ്ങളെ കുറിച്ച്​ അങ്ങ്​ പറഞ്ഞു. പക്ഷേ, മതത്തെ രാഷ്ട്രത്തിന്‍റെ അധികാരധാരയിലേക്കും നയങ്ങളിലേക്കും ആനയിച്ച രാജ്യങ്ങൾക്കുണ്ടായ അപചയത്തെ കുറിച്ചും മുമ്പ്​ സൂചിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടല്ലോ. ശ്രീലങ്കയുടെയും മറ്റും പശ്ചാത്തലത്തിൽ?

മതത്തിന്‍റെ സ്പിരിച്വൽ കോർ ജനങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുന്നതിനെ കുറിച്ചാണ്​ ഞാൻ പറയുന്നത്​. അതിനെ രാഷ്ട്രീയത്തിലേക്ക്​ കൊണ്ടുവരുന്നത്​ നശീകരണമാണ്​. അത്​ പാടില്ല. ശ്രീലങ്ക മാത്രമല്ല, ഒരുപാട്​ ഉദാഹരണങ്ങളുണ്ട്​. ആ ട്രാക്കിൽ അതിവേഗം നീങ്ങുന്ന മറ്റൊരു പ്രധാന രാജ്യം മലേഷ്യയാണ്​. മലേഷ്യയിൽ എന്തുസംഭവിക്കുമെന്ന്​ പറയാനാകില്ല. വളരെ ലിബറലായ രാജ്യമായിരുന്നു മലേഷ്യ.

തന്‍റെ ഭരണം മോശമായപ്പോൾ, സാമ്പത്തിക നില തകർന്നപ്പോൾ മഹാതിർ മുഹമ്മദ്​ ക്രമേണ മതത്തെ കൂട്ടുപിടിക്കുകയായിരുന്നു. പകുതി മലയാളിയാണ്​ മഹാതിർ. മലബാറിലും അയാൾക്ക്​ വേരുകളുണ്ട്​. അദ്ദേഹം മത സംഘടനകളെയും ഫണ്ടമെന്‍റലിസ്റ്റ്​ സംഘങ്ങളെയും കൂട്ടുപിടിച്ചിരിക്കുകയാണിപ്പോൾ. ഇങ്ങനെ പോയാൽ മ​ലേഷ്യയുടെ ഭാവി എന്താകുമെന്ന്​ പറയാനാകില്ല. പല രാഷ്ട്രങ്ങളും അങ്ങനെയുണ്ട്​.

ഒരേസമയം യുക്തിവാദിയും ഹിന്ദുവുമായി തുടരാനാകുമോ?

യുക്തിവാദമെന്നത്​ നിങ്ങളുടെ റാഷനാലിറ്റിയെ മാത്രം ആശ്രയിച്ച്​ ജീവിക്കുന്നതാണ്​. പക്ഷേ, സ്​പിരിച്വലിസം എന്നത്​ റാഷനാലിറ്റിയിൽ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല. റാഷനാലിറ്റി എന്നത്​ വളരെ ലോജിക്കലായ കാര്യങ്ങളിൽ മാത്രം വിശ്വസിക്കുകയെന്നതാണ്​. ലോജിക്കൽ അല്ലാത്ത കാര്യങ്ങളിലും വിശ്വസിക്കുന്നവനാണ്​ എഴുത്തുകാരൻ. ബഷീർ എന്ന സൂഫി എഴുത്തുകാരനെ മനസ്സിലാക്കാൻ യുക്തിവാദംകൊണ്ടു കഴിയുമോ. കഴിയില്ല. അതിലൊരു സ്പിരിച്വൽ എലമെന്‍റുണ്ട്​. ഫെയ്​ത്ത്​ ആണോ എന്ന്​ ചോദിച്ചാൽ, അല്ല. യുക്തിവാദിക്ക്​ സ്പിരിച്വൽ ആകാൻ കഴിയില്ല. ലോജിക്കൽ അല്ലാത്ത ഒരുപാട്​ സെൻസിറ്റിവിറ്റികളിൽ വിശ്വസിക്കുന്നയാളാണ്​ ഞാൻ.

എന്താണ്​ ജയമോഹൻ വായിക്കുന്നത്​?

മലയാളത്തിലും തമിഴിലും ഇറങ്ങുന്ന ഏതാ​െണ്ടല്ലാം വായിക്കും. ഞാനൊരു ക്രിട്ടിക്​ കൂടിയാണല്ലോ. അതിനാൽ എല്ലാം വായിക്കും. എന്‍റെ തലമുറയിലെ എഴുത്തുകാരിൽ എന്‍റെ അത്രയും വായിച്ചവർ ഉണ്ടാകില്ല. ഞാൻ കാണുന്നു​ണ്ടല്ലോ. 50-55 വയസ്സ്​ എഴുത്തുകാരെയൊക്കെ എനിക്കറിയാമല്ലോ. പലരും ഒരാളെയും വായിച്ചിട്ടുണ്ടാകില്ല. എന്‍റെ തലമുറയിലെ ഒരു എഴുത്തുകാരനോട്​ പാറപ്പുറത്തിന്‍റെ എത്ര നോവൽ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്​ എന്ന്​ ചോദിച്ചു. അദ്ദേഹം ഒന്നും വായിച്ചിട്ടില്ല. പാറപ്പുറത്ത്​ ഒക്കെ സിനിമ എഴുത്തുകാരനല്ലേയെന്നാണ്​ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഒഴികഴിവ്​. അങ്ങനെയ​െല്ലന്ന്​ ഞാൻ പറഞ്ഞു. പരാജയങ്ങളെ കുറിച്ച്​ എഴുതിയ ആളാണ്​ പാറപ്പുറത്ത്​. വലിയ എഴുത്തുകാരനല്ല, പ​ക്ഷേ, ഒരിക്കലും ഒഴിവാക്കാനാകുന്ന ആളുമല്ല.

അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ‘പണിതീരാത്ത വീട്’​ സിനിമയായി പലരും കണ്ടിട്ടുണ്ടാകും. പക്ഷേ, ആ നോവൽ പ്രധാനപ്പെട്ട വർക്കാണ്​. നായകന്​ മുന്നിൽ ചെറുപ്പകാലത്ത്​ ഒരു പെൺകുട്ടി അഭയം തേടി എത്തുകയാണ്​. അയാൾ അവളെ വിട്ടിട്ടുപോകുന്നു. പിൽക്കാലത്ത്​ അയാൾ അവളെ വീണ്ടും കാണുമ്പോൾ അവർ മറ്റൊരാളാണ്​. തീരെ ചെറിയ ആളായിപ്പോയതായി അയാൾക്ക്​ തോന്നുന്നു. അതാണ്​ ജീവിതം. അങ്ങനെ എളുപ്പത്തിൽ ഹീറോയാകാനൊന്നും പറ്റില്ല. ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച്​ ബോധമുണ്ടാക്കുന്ന, മൈക്രോ നരേറ്റിവ്​ ശൈലിയിലുള്ള നല്ല നോവൽ. ഈ തലമുറ​യിലെ എത്ര എഴുത്തുകാർ ഇത്​ വായിച്ചിട്ടുണ്ടാകും. അവർ വായിക്കുന്നുമില്ല, മറ്റുള്ളവരെ കേൾക്കുന്നുമില്ല.

വെസ്റ്റിൽ എന്താണ്​ പുതിയ പ്രവണത, അത്​ പഠിച്ച്​ അതുപോലൊരു സാധനം കാച്ചുക അതാണ്​ മലയാളത്തിലെ എഴുത്തുകാരുടെ രീതി. എന്‍റെ എഴുത്ത്​ പടിഞ്ഞാറിനെ നോക്കിയുള്ള എഴുത്തല്ല. എന്‍റെ എഴുത്ത്​ അവിടേക്ക്​ പോയാൽ അവർ Spellbound ആകുന്ന എഴുത്താണ്. നിങ്ങൾ വന്നിരിക്കുന്ന ഈ ദിവസം അമേരിക്കയിലെ ഏറ്റവും ലീഡിങ്​ ആയ പ്രസാധകർ എന്‍റെ ഒരു നോവൽ പ്രസിദ്ധീകരിക്കാൻ കോൺട്രാക്​ട്​ സൈൻ ചെയ്യുന്ന ദിവസമാണ്​. നൊ​േബൽ പ്രൈസ്​ പുസ്തകങ്ങൾ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന പ്രസാധകരാണ്​. അതിലെ എഡിറ്റർ എനിക്ക്​ എഴുതിയ നോട്ടിൽ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: ‘‘നിങ്ങളുടെ നോവലിന്‍റെ ഏഴു അധ്യായങ്ങൾ ഞാൻ വായിച്ചു. I am convinced that, Iam reading one of the masters of our time’’. ‘വെള്ളൈയാനൈ’ എന്ന നോവലാണ്​ വരുന്നത്​. ‘അറംകഥകളു’ടെയും അമേരിക്കൻ പബ്ലിക്കേഷൻ വരുന്നുണ്ട്​. അതായത്​, ഒരു ശരാശരി എഴുത്തുകാരനാണ്​ ലോകത്തിലെ ട്രെൻഡ്​, അതുവെച്ച്​ ഒരു പിടി പിടിക്കാം എന്ന്​ കരുതുന്നത്​. നിങ്ങൾ ഇരിങ്ങാലക്കുടയിലെ ഗ്രാമത്തിലിരുന്ന്​ എഴുതുന്നത്​ സത്യസന്ധമായ ആർടിസ്റ്റിക്​ വർക്​ ആണെങ്കിൽ അത്​ ഏതു സായിപ്പിനും മനസ്സിലാകും.

കുടുംബചിത്രം

എന്താണ്​ എഴുത്തിന്‍റെ രീതി. എവിടെ ഇരുന്നാണ്​ എഴുതുന്നത്​? എ​പ്പോഴാണ്​ എഴുതുന്നത്​?

ഇവിടെ (നാഗ​ർകോവിലിന്​ അടുത്ത്​ പാർവതിപുരത്തെ വീടിന്‍റെ രണ്ടാംനിലയിലെ എഴുത്തുമുറി) ഇരുന്നാണ്​ എഴുതുന്നത്​. എഴുത്തുകാരോട്​ എപ്പോഴും ഞാൻ പറയാറുണ്ട്​; ​ലോകത്തിലെ വലിയ എഴുത്തുകാരെല്ലാം എന്നും എഴുതുന്നവരാണ്​. ​ എല്ലാ ദിവസവും എഴുതുക. ദിവസവും കാലത്ത്​ എണീറ്റ ഉടൻ എഴുതുക എന്നതാണ്​ എന്‍റെ രീതി. ആറുമണിക്ക്​ ഉണരും. പത്തുമണിവരെയെങ്കിലും എഴുതും.

ഇന്നത്തെ കാലത്ത്​ ദിവസവും എഴുതാൻ എഴുത്തുകാർക്ക്​ ജീവിത ചുറ്റുപാടുണ്ടോ എന്നത്​ സംശയമാണ്​. ഇന്ത്യ എന്നത്​ എഴുത്തുകാർക്ക്​ എതിരായ രാജ്യമാണ്. ഇവിടെ കുടുംബം നോക്കണം, ജോലിക്ക്​ പോകണം. ഇടക്ക്​ സാഹിത്യം എഴുതുക എന്ന്​ പറഞ്ഞാൽ തപസ്സുപോലെ സാധ്യമല്ല. പക്ഷേ, അങ്ങനെ എഴുതാൻ കഴിഞ്ഞാൽ നന്ന്. രാവിലെ ഉണരുന്നത്​ എവിടെയാണെങ്കിലും ഞാൻ എഴുതും. മരുഭൂമിയിൽവെച്ചും ആർട്ടിക്​ സർക്കിളിന്​ ഉള്ളിൽവെച്ചും രാവിലെ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്​.

സിനിമക്കുള്ള എഴുത്തും സ്വന്തം എഴുത്തും എങ്ങനെ ബാലൻസ്​ ചെയ്യുന്നു?

സിനിമക്കുവേണ്ടി എഴുതുന്നത്​ അത്ര വലിയ പണിയില്ല. പക്ഷേ, സംവിധാനവും ചെയ്തുകൊണ്ട്​ എഴുതുകയെന്നാൽ ശ്രമകരമാണ്​. സിനിമക്ക്​ വേണ്ട ഒരു​ സാ​ങ്കേതിക സഹായം നൽകുകയാണ്​ നമ്മൾ ചെയ്യ​ുന്നത്​. സ്​റ്റോറി ടെക്നിക്​ എന്നൊരു സംഭവമുണ്ട്​. അത്​ നൽകുന്നു. അതിന്​ പ്രതിഫലം വാങ്ങുന്നു. അത്രമാത്രം. അതിനപ്പുറം എനിക്ക്​ സിനിമയോട്​ വൈകാരികമായ ഇൻവോൾവ്​മെന്‍റ്​ ഇല്ല. എനിക്ക്​ പണം നൽകുന്ന ഒരു ഏരിയ മാത്രമാണത്​.

ക്രിയേറ്റിവ്​ റൈറ്റിങ്​ എന്നത്​ വേറെയാണ്​. അത്​ ഒരു ഐഡിയയിൽനിന്ന്​ തുടങ്ങുന്നതാണ്​. വേഗ്​ ആയ ഒരു ഫീലിങ്ങിൽനിന്നാണ്​ അത്​ തുടങ്ങുക. എഴുതിയെഴുതി അതിൽ വ്യക്തത വന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കും. എഴുതുമ്പോൾ നോവൽ ആണോ, ചെറുകഥയാണോ എന്നുപോലും പറയാൻ കഴിയില്ല. നേരെ ടൈപ്പ്​ ചെയ്യുകയാണ്​ ചെയ്യുക.

ഒരു​ ആശയം എഴുതിവരുമ്പോൾ എവിടെയെങ്കിലും വെച്ച്​ തടസ്സപ്പെട്ടാൽ, മാറ്റിയെഴുതി നന്നാക്കാൻ നോക്കാതെ മുഴുവൻ ഡിലീറ്റ്​ ചെയ്യുകയാണെന്ന്​ പറഞ്ഞിരുന്നു. അധ്വാന നഷ്ടമല്ലേ അത്​?

അതെന്ത്​ ചെയ്യാൻ പറ്റും. അത്​ നന്നാക്കാൻ കഴിയില്ല. അത്​ എമർജ്​ ആയില്ല അത്രത​െന്ന. ഫ്ലൈറ്റ്​ ടേക്ക്​ ഓഫ്​ ആയാലാണ്​ ആകാശത്ത്​ പറക്കുക. അല്ലാതെ നിലത്ത്​ നിന്ന്​ ​ഓടുകയാണെങ്കിൽ അതിൽ എന്തോ മെക്കാനിക്കൽ എറർ ഉണ്ട്​. അതിനെ വിട്ടേക്കുക.

‘നൂറു സിംഹാസനങ്ങൾ’ പിന്നീട്​ മാറ്റിയെഴുതിയത്​ അല്ലേ?

അതേ. അത്​ ചിലപ്പോൾ തിരിച്ചുവരും. അതൊരു തെറ്റായ തുടക്കമായിരുന്നു. അപ്പോഴത്​ വർക്കായില്ല. പിന്നീട്​ കാര്യം പറയാൻ ഞാൻ മറ്റൊരു ശൈലി കണ്ടെടുത്തു. അത്രേയുള്ളൂ.

‘നൂറു സിംഹാസനങ്ങളി’ലെ കഥാപാത്രത്തെ എന്തിനാണ്​ ഇപ്പോഴും ഇരുട്ടത്ത് നിർത്തിയിരിക്കുന്നത്​?

അത്​ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ചോയ്​സ്​ ആണ്​. അദ്ദേഹം റിട്ടയർ ആയി. മോഡറേറ്റ്​ റിട്ടയേഡ്​ ഐ.എ.എസ്​ ജീവിതം നയിക്കുന്നു. പഴയ കാര്യങ്ങളൊന്നും പറയാൻ അദ്ദേഹത്തിന്​ താൽപര്യമില്ല. അദ്ദേഹവുമായി നല്ല ബന്ധം സൂക്ഷിക്കുന്നു. ഇൗ ദിവസത്തെ വിശേഷങ്ങൾപോലും അദ്ദേഹത്തെ ഞാൻ അറിയിച്ചിട്ടുണ്ട്​്​. എന്‍റെ സഹോദരനെപ്പോലെയാണ്​. എന്‍റെ ജീവിതത്തിലെ പല പ്രധാന പ്രശ്നങ്ങളിലും സഹായിച്ച ആളാണ്​.

തമിഴ്​ വിക്കിപീഡിയ സംരംഭം എങ്ങനെയാണ്​ ഉടലെടുത്തത്​?

വിക്കിപീഡിയ എന്നത്​ ഞാൻ ഒരുപാട്​ ഉപയോഗിക്കുന്ന എൻസൈ​ക്ലോപീഡിയ ആണ്​. ഇത്രയും ഈസിയായ ഒരു എൻസൈക്ലോപീഡിയ​ വേറെയില്ല. പ്രൈമറി ഡേറ്റക്ക്​ ഇപ്പോഴും വിശ്വസിക്കാവുന്ന ഒന്നാണ്​ ഇംഗ്ലീഷ്​ വിക്കിപീഡിയ. അതിനെ തുടർന്നാണ്​ തമിഴ്​ വിക്കിപീഡിയയും മലയാളം വിക്കിപീഡിയയും ഒക്കെ തുടങ്ങുന്നത്​. മലയാളം വിക്കിപീഡിയ ഇന്ന്​ വളരെ വീക്ക്​ ആണ്​. ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഏറ്റവും മോശം. ഒരു ഡേറ്റയും അവിടെ ഉണ്ടാകില്ല. തമിഴിൽ തുടങ്ങിയപ്പോൾ എനിക്ക്​ വലിയ താൽപര്യമുണ്ടായിരുന്നു. അതിൽ ഒരുപാട്​ കാര്യങ്ങൾ ഞാൻ എഴുതിയിരുന്നു. അതിലെ ഒരു പ്രശ്നം, ആർക്കുവേണമെങ്കിലും വന്ന്​ എഡിറ്റ്​​ ചെയ്യാമെന്നതാണ്​. രണ്ടുതരം എഡിറ്റിങ് ഭ്രാന്തുണ്ട്​​. നമ്മുടെ ആളെ കുറിച്ചാണെങ്കിൽ മാറ്റിക്കളയാം. ആവശ്യമില്ലാത്ത കാര്യങ്ങൾ എഴുതിച്ചേർക്കാം.

പിന്നൊ​ന്ന്​ ചില ഭാഷാ​ഭ്രാന്തൻമാർ അകത്തേക്ക്​ കയറി. പേര്​ മുഴുവൻ മാറ്റി. എന്‍റെ പേര്​ ജയമോഹൻ എന്നാണ്​. അവർ ചെയമോഹൻ എന്ന്​ മാറ്റി. എഴുത്തുകാരുടെ പേര്​ മാറ്റുക, ഡേറ്റ മാറ്റുക. ഇടക്ക്​ ഞാനൊരു സാഹിത്യ സെമിനാർ നടത്തി. അതിൽ പ​ങ്കെടുക്കുന്ന സാഹിത്യകാരൻമാരുടെ വിവരങ്ങൾ വിക്കിപീഡിയയിൽ ഇട്ടു. അമേരിക്കയിൽ ജോലിചെയ്യുന്ന ഒരു​ ഡോക്​ടർ അതെല്ലാം ഡിലീറ്റ്​ ചെയ്തു. അവരൊന്നും ആരെന്ന്​ തനിക്കറിയില്ലെന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ന്യായം. അവരൊക്കെ ലിറ്റിൽ മാഗസിനുകളിൽ എഴുതുന്നവരാണെന്നും അഞ്ചും ആറും പുസ്തകങ്ങൾ ഇറക്കിയവരാണെന്നും ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടും അയാൾക്ക്​ ബോധ്യപ്പെട്ടില്ല. എനിക്കറിയില്ലല്ലോ എന്നാണ്​ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ വാദം.

നിങ്ങൾക്ക്​ അറിയാത്തത്​ നിങ്ങളുടെ പ്രശ്നമാണ്​. സിനിമയിൽ ഒരു റോളിൽ അഭിനയിച്ച ആൾക്ക്​ വിക്കിപീഡിയയിൽ എൻട്രി ഉണ്ട്​. രണ്ടു നോവൽ എഴുതിയ ആൾക്ക്​ ഇല്ല. ഏതു സാഹിത്യകാരന്‍റെ എൻട്രി പോസ്​റ്റ്​ ചെയ്താലും കുറേ പേർ വന്ന്​ ‘അനോണിമസ്​ പേഴ്​സൺ’ എന്ന്​ പറഞ്ഞ്​ ഡിലീറ്റ്​ ചെയ്തു കളയും. ഈ മണ്ടൻമാരോട്​ പോരടിച്ചിട്ട്​ കാര്യമില്ലെന്ന്​ ക്രമേണ മനസ്സിലായി. അങ്ങനെയാണ്​ ‘തമിഴ്​ വിക്കി’ എന്ന പേരിൽ ഞങ്ങളൊന്ന്​ തുടങ്ങുന്നത്​. ഇന്ന്​ തമിഴിലെ ഏറ്റവും ആധികാരികമായ ഓൺലൈൻ എൻസൈക്ലോപീഡിയ നമ്മുടേതാണ്​. എല്ലാ അക്കാദമിക്കുകളും ആശ്രയിക്കുന്നത്​ അതിനെയാണ്​. തമിഴ്​ അറിയാമെങ്കിൽ തമിഴിൽ വൈക്കം മുഹമ്മദ്​ ബഷീർ എന്ന്​ അടിച്ചുനോക്കുക. മലയാളത്തിൽ ചിന്തിക്കാൻ കഴിയാത്ത വലുപ്പത്തിൽ, പ്രിന്‍റിൽ 50ഓളം പേജ്​ വരുന്ന എൻട്രി അതിലുണ്ട്​.

ചെറുതും വലുതുമായ എല്ലാ എഴുത്തുകാരുടെയും വിവരങ്ങളുണ്ട്​. അതിന്​ എനിക്കൊരു ടീമുണ്ട്​. 30ഓളം കോൺട്രിബ്യൂട്ടേഴ്​സ്​ ഞങ്ങൾക്ക​ുണ്ട്​. ഡോ. എ.കെ. പെരുമാൾ മേധാവിയായ എഡിറ്റോറിയൽ ബോർഡുണ്ട്​. തമിഴ്​ വിക്കിയിൽ നിങ്ങൾക്ക്​ നേരിട്ട്​ എഡിറ്റ്​ ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല. തിരുത്തലുകൾ ഉ​െണ്ടങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക്​ മെയിൽ ചെയ്യാം. പരിശോധിച്ചശേഷം ശരിയാണെങ്കിൽ തിരുത്തും. ഇതിൽ​ തെറ്റുണ്ടെങ്കിൽ തിരുത്തില്ല എന്ന്​ ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞിട്ടില്ല.

പക്ഷേ, ഇതുവരെ ഒരാളും ഒരു തെറ്റും പറഞ്ഞിട്ടില്ല. ആദ്യം ഞങ്ങളെ പരിഹസിച്ച പലരും അവരുടെ പ്രൊഫൈലായും റെസ്യൂമെ ആയും ഉപയോഗിക്കുന്നത്​ ഇതാണ്​. അത്രയും ആധികാരികമാണ്​ അത്​. വിക്കിപീഡിയയിലെ എൻട്രി നിങ്ങൾക്ക്​ അങ്ങനെ ഉപയോഗിക്കാനാകില്ല. കാരണം, അതിന്​ എഡിറ്റർ ഇല്ല. പക്ഷേ, സാഹിത്യ അക്കാദമി അവാർഡ്​ നേടിയവരും ഡോ. പെരുമാളിനെപ്പോലെ മഹാൻമാരും അടങ്ങിയതാണ്​ ഇതിലെ എഡിറ്റോറിയൽ സംവിധാനം. ഇങ്ങനെയൊരു സംവിധാനം മറ്റൊരു ഭാഷയിലുമില്ല.

എല്ലാവർക്കും എഡിറ്റ്​ ചെയ്യാമെന്ന വിക്കിപീഡിയയുടെ അടിസ്ഥാന ആശയത്തിന്​ എതിരല്ലേ ഇത്​?

അവർ മുന്നോട്ടുവെക്കുന്ന ആശയം പടിഞ്ഞാറൻ സംസ്കാരത്തിൽ ശരിയാണ്​. ഒരു ബ്ലൻഡർ വിളിച്ചു പറയാൻ പാടില്ലെന്ന്​ അവിടെ ഒരു ധാരണയുണ്ട്​. ഇവിടെ അങ്ങനെയല്ല. നമുക്ക്​ അങ്ങനെയൊര​ു ബൗദ്ധിക സംസ്കാരമില്ല. ഇവിടെ ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ഒരാളുടെ എൻ​ട്രി വന്നാൽ അതിൽ പോയി ചീത്ത പറയും. പാശ്ചാത്യൻ അങ്ങനെ​ ചെയ്യില്ല. ഡൊമൈൻ നിലനിർത്തുന്നതിനുള്ള ഫണ്ട്​ ഞങ്ങൾ സുഹൃത്തുക്കൾ സമാഹരിക്കുന്നതാണ്​. കോൺ​ട്രിബ്യൂട്ട്​ ചെയ്യുന്നവരുടേത്​ സൗജന്യ സേവനവും.

(അവസാനിച്ചു)