വിത്ത് -ധന്യ എം.ഡിയുടെ കവിത

നേ​ർ​ത്ത നീ​ല​വ​ല​യി​ൽ​ക്കു​ടു​ങ്ങി-

ക്ക​റ​ങ്ങും​ തി​ള​ങ്ങും

ക​ല്ലു​ക​ളാ​യിക്കാ​ണാം

പ്ര​പ​ഞ്ച​മ​വ​ൾ​ക്കു കീ​ഴെ

വ​ക്കും​വ​രി​യും

പൊ​ട്ടാ​ത​ട​രാ​തെ

പ​ണി​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത​തി​ൻ

കാ​ണാ​പ്പ​ണി​ക്കു​റ്റ​ങ്ങ​ൾ

നോ​ക്കി​യ​വ​ളി​രു​ന്നു

അ​വ​ളൊ​രു

കൈ​വേ​ല​ക്കാ​രി

ഇ​ഷ്ടം​തോ​ന്നു​വ​തൊ​ക്കെ

ചെ​ത്തി​മി​നു​ക്കി​യോ​രോ​ന്നു

പ​ണി​യു​ന്നു

കാ​ണാ​നൂ​ലി​ഴ​ക​ളാ​ല​വ

കോ​ർ​ത്തു​വ​ച്ചി​ട്ട​തു-

ക​ളി​ലോ​രോ​ന്നി​ലും

ചേ​രാ​ത്ത ചേ​രു​വ​ക​ൾ ചേ​ർ​ത്ത്

പു​തു​മ​ക​ൾ പു​ത​യ്ക്കു​ന്നു

ദൂ​രെ​ക്കാ​ണാ​മൊ​രു

ചെ​റു​ഗോ​ളം

അ​തി​ന്നൊ​രു പാ​തി​യി​ൽ

ക​ടു​ഞ്ചോ​പ്പു​മി​രു​ളും

മ​റു​പാ​തി​യി​ൽ

പു​ല​ർ​ന്നു​പു​ല​ർ​ന്നു​വ​രും

വെ​ളു​പ്പു​മി​രു​ളു​മി​ള​ഞ്ചോ​പ്പും

ചെ​ടി​ക​ളും മ​ര​ങ്ങ​ളും അ​തി​ൽ

പ​ണി​തീ​ർ​ത്തു​വെ​ച്ച്

വി​യ​ർ​പ്പു ചൊ​റി​യു​ന്ന

വേ​ദ​നി​ക്കു​ന്ന

വ​ല​ത്തേ​യു​ള്ള​ങ്കൈ

മ​ടു​പ്പോ​ടെ​യ​വ​ൾ നി​വ​ർ​ത്തി.

ഒ​ട്ടും ക​രു​തി​യി​ല്ല

ഭാ​ഗ്യ​രേ​ഖ​യു​ടെ

തേ​ൻ​നി​റ​ത്തി​ൽ പ​റ്റി​ച്ചേ​ർ​ന്ന്

ക​ട്ടി​പ്പു​റ​ന്തോ​ടു​ള്ള

ഒ​രു ക​റു​ത്ത​വി​ത്ത്

ഏ​ത് വൻക​ര​യി​ൽ

ന​ദി​ക്ക​ര​യി​ൽ

ആ​ർ​ക്കു​ണ്ണാ​ൻ

പാ​ർ​ക്കാ​ൻ

ത​ണ​ലാ​കാ​ൻ

വ​രി​യും​നി​ര​യും തെ​ര​ഞ്ഞു

വ​ശം​കെ​ട്ടു​പോ​യ​വ​ൾ

പ​ക​ൽ​തീ​ർ​ന്നു​പോ​ൽ

ഇ​നി കു​ളി​ച്ചു​ണ്ടു​റ​ങ്ങ​ണം

പു​ല​ർ​കാ​ലേ

പു​തി​യ പ​ണി തു​ട​ങ്ങ​ണം

മു​ഷി​പ്പോ​ടെ കൈ​കു​ട​ഞ്ഞു

വ​ല​ങ്ക​യ്യി​ലെ വി​യ​ർ​പ്പൂ​ർ​ന്നു

മ​ഴ​പെ​യ്യു​ന്നൊ​രു

മ​ല​ഞ്ചെ​രി​വി​ൽ

വി​ത്തൊ​രു കു​ത്തൊ​ഴു​ക്കി​ൻ​ചാ​ലി​ൽ

കു​ഴ​മ​ണ്ണി​ൽ പു​ത​ഞ്ഞു​പോ​യ്

ഉ​ള്ളി​ൽ അ​ട​ര​ട​രാ​യി

ത​ളി​രി​ല​ക​ൾ

ഉ​രു​വി​ടും

അ​ക്ഷ​മ​യു​ടെ ചാ​റ്റ്

ഇ​ല​ക​ൾ വീ​ശി​വീ​ശി

പ​ട​രാ​ൻ

പ​ടാ​പ​ടാ​ന്നു മി​ടി​ക്കു​ന്ന

കൊ​തി​ക​ൾ

മ​ണ്ണി​ന​ടി​യി​ൽ​നി​ന്നും

കേ​ട്ടു

വേ​രു​ക​ൾ​ത​ൻ

തേ​ട​ലി​ന്നൊ​ച്ച​ക​ൾ

കു​ളു​കു​ളു

കു​ളി​ർ​വെ​ള്ള​ത്തി​ൻ ത​ണു

മാ​നം​കാ​ണാ​ൻ

വെ​മ്പി​വെ​മ്പി

തു​ര​ന്നു മു​ന്നേ​റും

മ​ണ്ണി​ര​ക​ളു​ടെ പാ​ട്ട്

ഒ​ന്നും​മി​ണ്ടാ​തെ

ക​മി​ഴ്ന്നു

വി​ത്ത് കി​നാ​വ് ക​ണ്ടു

ആ​ഴ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു

ആ​ഴ്ന്നി​റ​ങ്ങും ക​രു​ത്തു​റ്റ വേ​രു​ക​ൾ

സു​ഗ​ന്ധ​കാ​ന്തി​യെ​ഴും ഉ​ട​ൽ

പു​ഷ്പ​ഫ​ല​ങ്ങ​ൾ

ഉ​യ​രെ വി​ശാ​ല​നീ​ല​യി​ലേ​ക്ക്

എ​ന്നും കൊ​രു​ത്തി​ടാ​ൻ

ത​ളി​ർ​പ്പ​ച്ച​ക​ൾ

ഒ​ടു​ങ്ങാ​ത്ത കി​ളി​ക​ളു​ടെ പാ​ട്ട്

പ​ല​താ​യി ത​ന്നെ പ​കു​ത്തു​വെ​ക്കും

ഒ​രാ​യി​രം പു​തു​വി​ത്തു​ക​ൾ...