ധൂ​ളി

ഒ​രാ​ളും അ​തി​ലൂ​ടെ

ക​ട​ന്നു​പോ​യി​ല്ല.

തൊ​ട്ടാ​ൽ പൊ​ടി​ഞ്ഞു​പോ​കു​ന്ന

പാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്.

ദു​രൂ​ഹ മ​ന്ദ​ഹാ​സം​പോ​ലെ

അ​ത​ങ്ങ​നെ നി​ന്നു.

അ​വ​ൾ അ​തി​ന​ടു​ത്തു​നി​ന്നു.

വി​ജ​ന വി​പി​ന​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക്

ക​യ​റി​പ്പോ​കു​ന്ന പ​ട​വു​ക​ൾ...

ഭ​യം തോ​ന്നി

കാ​റ്റി​നു നേ​രേ നി​ന്നു.

ഒ​രു നെ​ൽ​ക്ക​തി​രി​നെ​യെ​ന്നോ​ണം

കാ​റ്റ​വ​ളെ ഊ​ർ​ന്നെ​ടു​ത്ത്

പാ​റ്റി​ക്കൊ​ഴി​ച്ചു.

അ​വ​ളി​പ്പോ​ൾ പാ​ല​ത്തി​നു മീ​തേ

പാ​റി നീ​ങ്ങു​ക​യാ​ണ്.

ഒ​രു തൂ​വ​ലി​നെ​യെ​ന്നോ​ണം

പാ​ലം അ​വ​ളെ ഉ​ള്ളം​കൈ​യാ​ൽ

താ​ങ്ങി.

അ​തി​നി​പ്പോ​ൾ

ദം​ഷ്ട്രയും ന​ഖ​ങ്ങ​ളു​മി​ല്ല.

എ​ത്ര ന​ട​ന്നി​ട്ടും

മ​റു​ക​ര​യെ​ത്തി​യി​ല്ല.

പാ​ല​ത്തി​ന്റെ മ​റ്റേ​യ​റ്റം

ആ​കാ​ശ​ത്തി​ന്റെ

ഉ​ള്ളു​ക​ള്ളി​ക​ളി​ലെ​വി​ടെ​യോ

മ​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു.

ആ​കാ​ശ​ചാ​രി​ക​ൾ, ക്ഷീ​ര​പ​ഥ​ങ്ങ​ൾ

എ​ല്ലാം

ദൂ​ര​ക്കാ​ഴ്ച​യി​ൽ...

അ​വ​യ്ക്ക​പ്പു​റം

ഭൂ​മി

തൊ​ട്ടാ​ൽ പൊ​ടി​ഞ്ഞു പോ​കു​ന്ന​ത്.