മുടിയറകൾ -12

44

“​മ​തി​ലി​നു മോ​ളി​ല് മ​രി​ച്ചു​പോ​യ മു​ത്ത​യ്യ. ക​ര​ണ്ട​ടി​ച്ച സി​ൽ​ബി​ച്ച​ൻ താ​ഴെ​യും. വെ​ന്തീ​ങ്ങേ​ല് മു​റു​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ചി​ട്ടും ഞാ​ൻ വി​റ​ച്ചു​പോ​യി. ര​ണ്ടി​നേ​യും കു​ഴി​വെ​ട്ടി മൂ​ടി​യ​ത് ഞാ​നാ.’’

ത​ലേ രാ​ത്രി​യെ​ത്തി​യ ആ​ത്മാ​ക്ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് വി​വ​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ കു​ഴി​വെ​ട്ടി​ ചാ​ക്കോ വി​യ​ർ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

“എ​ന്നി​ട്ട്.”

ക​പ്യാ​ര് എ​രി​വു​കേ​റ്റി. ഒ​രു ചെ​റു​തു​കൂ​ടി ഒ​ഴി​ച്ചി​ട്ട് ചാ​ക്കോ തു​ട​ർ​ന്നു.

‘‘പൊ​ക്കം കു​റ​ഞ്ഞൊ​രാ​ത്മാ​വ് എ​ന്തോ ചു​മ​ന്ന് മോ​ളി​ലി​രു​ന്ന​വ​നു കൊ​ടു​ത്തു. മൂ​ന്നാ​ലെ​ണ്ണം അ​ങ്ങ​നെ കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​മ്പോ​ഴാ മ​ന​സ്സി​ലാ​യേ. ഒ​ക്കെ ന​മ്മു​ടെ പ​ള്ളീ​ലെ പ​ഴ​യ ബെ​ഞ്ചു​ക​ളാ.’’

ക​പ്യാ​ര് ചി​രി​ച്ചു​പോ​യി.

“എ​ന്റെ ഈ​ശോ​യേ. നേ​രാ​ണോ.”

“അ​ല്ലെ​ടാ കോ​പ്പേ. പു​ളു​വാ. മ​തി നീ ​ഓ​ശാ​രം മൂ​ഞ്ചി​യ​ത്.”

കു​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന കു​പ്പി​യെ​ടു​ത്ത് ചാ​ക്കോ പ​ല​ക​ത്ത​ട്ടി​ൽ വെ​ച്ചു.

സെ​മി​ത്തേ​രി​യോ​ടു ചേ​ർ​ന്നു​ള്ള ശ​വ​വ​ണ്ടി​പ്പു​ര​യി​ലാ​ണ് കു​ഴി​വെ​ട്ടി ചാ​ക്കോ​യു​ടെ കി​ട​പ്പും തീ​റ്റി​യും. വ​ണ്ടി​പ്പു​ര​യി​ലെ​പ്പോ​ഴും ബീ​ഡി​പ്പു​ക തി​ങ്ങി​നി​ൽ​ക്കും. വ​ലി​ച്ചു​വ​ലി​ച്ച് ചാ​ക്കോ​യു​ടെ ഇ​രു​ക​വി​ളു​ക​ളി​ലും ഒ​രു കു​ഴി രൂ​പ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. കാ​ക്കി ട്രൗ​സ​ർ കാ​ണും​വി​ധ​മാ​ണ് അ​യാ​ൾ മു​ണ്ടു​ടു​ക്കു​ക. കൊ​മ്പ​ൻ​മീ​ശ​യും ചോ​ര​ക്ക​ണ്ണു​മൊ​ക്കെ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ആ​ളൊ​രു പി​ടി​പ്പി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നാ​യി​രു​ന്നു. വെ​ള്ള​മ​ടി​ക്കാ​ൻ ഒ​രാ​ളെ കി​ട്ടി​യാ​ൽ വെ​ളു​ക്കു​വോ​ളം ആ​ത്മാ​ക്ക​ളു​ടെ വ​ര​ത്തു​പോ​ക്ക് പ​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കും. ചി​ല ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ൽ വെ​ട്ടം വീ​ഴു​മ്പോ​ഴാ​കും അ​യാ​ൾ​ക്ക് മ​ന​സ്സി​ലാ​വു​ക, അ​ത്ര​യും​നേ​രം അ​തെ​ല്ലാം കേ​ട്ട് കൂ​ടെ​യി​രു​ന്ന​തും ഒ​രാ​ത്മാ​വാ​യി​രു​ന്നെ​ന്ന്.

ചാ​ക്കോ​യു​ടെ ആ​കാ​ര​വും പ്ര​കൃ​ത​വും ക​ണ്ടി​ട്ടാ​ണ് അ​ച്ച​ന​യാ​ളെ ​ൈക​യാ​ളാ​യി നി​ർ​ത്തി​യ​ത്. മേ​ട​യും പ​രി​സ​ര​വു​മൊ​ക്കെ വൃ​ത്തി​യാ​ക്കു​ന്ന​തി​നൊ​പ്പം അ​ച്ച​ന്റെ ലാ​മ്പി സ്കൂ​ട്ട​റും സൈ​ക്കി​ളും തു​ട​ച്ചു മി​നു​ക്കി വെ​ക്കും. ചി​ല വൈ​കു​ന്നേ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ ലാ​മ്പി​യെ​ടു​ത്തൊ​രു ചു​റ്റ​ലു​ണ്ട്. മി​ക്ക​പ്പോ​ഴും പ​റ​ഞ്ഞ​യ​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യം മ​റ​ന്ന് അ​മ്പ​നാ​പു​രം​വ​രെ പോ​യി​ട്ട് തി​രി​ച്ചു​പോ​രും. മേ​ട​യി​ലെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും ന​ട​ക്കി​ല്ലെ​ന്നു മ​ന​സ്സിലാ​യ​പ്പോ​ഴാ​ണ് അ​ച്ച​ന​യാ​ളെ കു​ഴി​വെ​ട്ടി​പ്പ​ണി​യി​ലേ​ക്ക് മാ​റ്റി​യ​ത്.

ദു​രാ​ത്മാ​ക്ക​ൾ ബെ​ഞ്ചു കൊ​ണ്ടു​പോ​യെ​ന്ന് പ​റ​യു​ന്ന​ത് നേ​രാ​ണോ... മൂ​ന്നാം മ​ണി​യ​ടി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ക​പ്യാ​ർ​ക്കൊ​രു സം​ശ​യം. ടോ​ർ​ച്ചു​മാ​യി അ​യാ​ൾ കു​ശി​നി​യു​ടെ പി​ന്നി​ലേ​ക്ക് ചെ​ന്നു. സം​ഗ​തി ശ​രി​യാ​ണ്. കൂ​ട്ടി​യി​ട്ടി​രു​ന്ന ​െബ​ഞ്ചു​ക​ളി​ൽ മൂ​ന്നാ​ലെ​ണ്ണം ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ട്. പ്ര​മാ​ണി​മാ​രു​ടെ കു​ടും​ബ​പ്പേ​ര് എ​ഴു​തി​യ മു​ത​ലാ​ണ്. പ​ഴ​യ​താ​ണെ​ങ്കി​ലും അ​തെ​ടു​ക്കാ​ൻ ധൈ​ര്യ​മു​ള്ള​വ​ർ ഇ​ട​വ​ക​യി​ലി​ല്ല. നേ​ർ​ച്ച​ക്കോ​ഴി​ക​ളെ ക​ട്ട​വ​രാ​കു​മോ ബെ​ഞ്ച് കൊ​ണ്ടു​പോ​യി​ട്ടു​ള്ള​ത്. ക​പ്യാ​രു​ട​നെ പ​ള്ളീ​ല​ച്ച​നെ വി​വ​ര​മ​റി​യി​ക്കാ​ൻ ചെ​ന്നു.

“എ​ന്താ​ടോ പ​ര​വേ​ശ​പ്പെ​ട്ട്..?”

‘‘അ​ച്ചോ ന​മ്മു​ടെ പ​ഴ​യ ബെ​ഞ്ച് മൂ​ന്നാ​ലെ​ണ്ണം കാ​ണു​ന്നി​ല്ല.’’

‘‘ഊ​റാ​ൻ കു​ത്തി​യ​ത​ല്ലേ. സാ​ര​മി​ല്ല. താ​നി​നി ഇ​താ​രോ​ടും പ​റ​ഞ്ഞു ന​ട​ക്ക​ണ്ട.’’

അ​ച്ച​ന​തും പ​റ​ഞ്ഞ് പ​ള്ളി​യി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി.

പ​ണ്ടൊ​രു​ത്ത​ൻ പ​ഴ​യ പ​ള്ളി​യു​ടെ ക​ഴു​ക്കോ​ലു ക​ട്ടെ​ടു​ത്ത​പ്പോ​ഴു​ണ്ടാ​യ പു​കി​ലാ​യി​രു​ന്നു ചാ​ക്കോ​യു​ടെ മ​ന​സ്സി​ല​പ്പോ​ൾ.

45

പ​ഴ​യ ബെ​ഞ്ച് ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​ത് ആ​രോ​ടും പ​റ​യേ​ണ്ടെ​ന്ന് ക​പ്യാ​രെ വി​ല​ക്കി​യെ​ങ്കി​ലും കു​ന്നേ​ക്കാ​ർ അ​തെ​ങ്ങ​നെ​യോ അ​റി​ഞ്ഞു.

“തൊ​ഴി​ൽ ചെ​യ്തു ജീ​വി​ക്കാ​ന​ല്ലേ. വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ ഒ​രു തു​ക ചാ​യ​ക്ക​ട​ക്കാ​രു​ടെ കൈ​യീ​ന്ന് വാ​ങ്ങാം.”

അ​ച്ച​നൊ​രു നി​ർ​ദേ​ശം വെ​ച്ചെ​ങ്കി​ലും കു​ന്നേ​ക്കാ​ർ സ​മ്മ​തി​ച്ചി​ല്ല. പ​ഴ​യ​താ​ണെ​ങ്കി​ലും പ​ള്ളി​ബെ​ഞ്ച് വി​ശു​ദ്ധ​മാ​ണെ​ന്നും അ​ത​ങ്ങ​നെ ക​ണ്ട ചാ​യ​ക്ക​ട​ക്കാ​ർ​ക്ക് മ​റി​ച്ചു​വി​ൽ​ക്കാ​നു​ള്ള​ത​ല്ലെ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് അ​വ​ർ ക​മ്മി​റ്റി​യി​ൽ ബ​ഹ​ളംവെ​ച്ചു.

ത​ർ​ക്ക​മൊ​ക്കെ നീ​ണ്ടു​പോ​യ ഞാ​യ​റാ​ഴ്ച വൈ​കീ​ട്ട് അ​ച്ച​ൻ സൈ​ക്കി​ളു​മെ​ടു​ത്ത് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യു​ടെ ചാ​യ​ക്ക​ട​യി​ലേ​ക്ക് ചെ​ന്നു. സ്കൂ​ട്ട​റു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ഇ​ട​വ​ക​യി​ലെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് അ​ച്ച​ൻ സൈ​ക്കി​ളി​ലാ​ണ് പോ​വു​ക. ച​വി​ട്ടി കി​ത​ച്ചുവ​ന്ന ക്ഷീ​ണ​ത്തി​ൽ ച​രി​യ​ൻ​തൊ​പ്പി​യെ​ടു​ത്ത് നെ​റ്റി​യി​ലെ വി​യ​ർ​പ്പ് ഒ​പ്പി. കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ബെ​ഞ്ച് തു​ട​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. അ​ച്ച​നൊ​ന്നും മി​ണ്ടാ​തെ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യി​ട്ടു കൊ​ടു​ത്ത ക​ട്ട​ൻ ഊ​തി​ക്കുടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

‘‘എ​ങ്ങ​നെ​യു​ണ്ട​ടോ... ക​ച്ച​വ​ടം..?’’

‘‘ന​ഷ്ട​ത്തി​ലാ​ണ​ച്ചാ.’’

വെ​റു​തെ കൊ​ടു​ത്ത മു​ത​ൽ തി​രി​ച്ചു​ചോ​ദി​ക്കാ​ൻ ചെ​ന്ന അ​ച്ച​ൻ അ​തെ​ല്ലാം മ​റ​ന്ന് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​ക്ക് കു​റ​ച്ചു പൈ​സ​യെ​ടു​ത്തു നീ​ട്ടി.

‘‘അ​യ്യോ വേ​ണ്ട. അ​ച്ച​ന്റെ പ്രാ​ർ​ഥ​ന മ​തി.’’

‘‘എ​ന്നാ​പ്പി​ന്നെ അ​ങ്ങ​നെ​യാ​വ​ട്ടെ.’’

അ​ച്ച​നി​റ​ങ്ങി. റോ​ഡു​വ​രെ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യും ചെ​ന്നു.

കു​ന്നേ​ക്കാ​ര് വ​ഴ​ങ്ങി​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ പ​ള്ളി​വ​ക ബെ​ഞ്ച് തി​രി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടാ​ണ് അ​ച്ച​ൻ മ​ട​ങ്ങി​യ​ത്. പി​ന്നാ​ലെ ക​ട​യി​ലെ​ത്തി​യ രാ​യ​ൻ വി​വ​ര​മ​റി​ഞ്ഞ​തോ​ടെ ദേ​ഷ്യ​പ്പെ​ട്ടു.

‘‘എ​ടു​ത്തോ​ണ്ടു പോ​കാ​ൻ ഇ​ങ്ങോ​ട്ടു വ​ര​ട്ടെ.’’

ക​ലി തീ​രു​ന്ന​തു​വ​രെ പ​ള്ളി​ക്കാ​രെ ചീ​ത്ത പ​റ​ഞ്ഞു. കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യൊ​ന്നും മി​ണ്ടാ​തെ അ​തെ​ല്ലാം കേ​ട്ടു. എ​തി​ർ​ത്തു പ​റ​യാ​ൻ ക​ഴി​യാ​ത്ത നി​സ്സ​ഹാ​യ​ത​യെ​ക്കാ​ൾ, ബെ​ഞ്ചു കാ​ര​ണം പ​ള്ളി​ക്ക​മ്മ​ിറ്റി​യി​ൽ അ​ച്ച​നു​ണ്ടാ​യ നാ​ണ​ക്കേ​ടി​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​നു വി​ഷ​മം.

ര​ണ്ടു​ മൂ​ന്നാ​ഴ്ച​ക്കു ശേ​ഷം, അ​തു​വ​ഴി പോ​കു​മ്പോ​ൾ അ​ച്ച​ൻ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യെ താ​ഴേ​ക്കു വി​ളി​പ്പി​ച്ചു. പ​ണി​മു​ണ്ടേ​ൽ കൈ ​തു​ട​ച്ച് അ​വ​ൻ വേ​ഗം റോ​ഡി​ലേ​ക്ക് ചെ​ന്നു.

‘‘എ​ന്താ​ടോ. സ്പെ​ഷ്യ​ൽ..?’’

‘‘ബീ​ഫാ​ണ​ച്ചാ.’’

‘‘ക​ട​യ​ട​ച്ചു ക​ഴി​യു​മ്പോ​ൾ മേ​ട​യി​ലേ​ക്ക് വ​ര​ണം. ഒ​രു പ​ണി​യേ​ൽ​പി​ക്കാ​നു​ണ്ട്.’’

“വ​രാം.’’

“രാ​യ​നെ​യും കൂ​ട്ടി​ക്കോ.”

46

ഞാ​റ​ക്ക​ട​വ് ഇ​ട​വ​ക​യി​ൽ പ​ത്തി​രു​ന്നൂ​റ് കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളാ​ണു​ള്ള​ത്. പ​ള്ളി പ​ണി​ത​പ്പോ​ഴു​ള്ള സെ​മി​ത്തേ​രി​യാ​ണ്. പ​കു​തി സ്ഥ​ല​വും പ്ര​മാ​ണി​മാ​രു​ടെ ക​ല്ല​റ​ക​ൾ​ക്കു വേ​ണ്ടി ഒ​ഴി​ച്ചി​ട്ടി​രു​ന്നു. ബാ​ക്കി​യു​ള്ള ഇ​ട്ടാ​വ​ട്ട​ത്തി​ലാ​ണ് കാ​ശി​ല്ലാ​ത്ത​വ​ർ​ക്കു​ള്ള കു​ഴി​വെ​ട്ട്. കു​ഴി​മാ​ട​ങ്ങ​ളി​ലെ കു​രി​ശി​ലെ​ഴു​തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന വ​ർ​ഷം നോ​ക്കി​യാ​ണ് അ​ടു​ത്ത​യാ​ൾ​ക്കു​വേ​ണ്ടി കു​ഴി തു​റ​ക്കു​ക. മൂ​ന്നാ​ലാ​ണ്ടു ക​ഴി​യു​ന്ന​തോ​ടെ എ​ടു​ത്തു ക​ള​യാ​ൻ പാ​ക​ത്തി​ൽ മാം​സ​മൊ​ക്കെ അ​ലി​ഞ്ഞ് എ​ല്ലും മു​ടി​യും വേ​റി​ട്ടു കാ​ണും.

സ്വ​ന്ത​മാ​യി ആ​റ​ടി മ​ണ്ണ് സെ​മി​ത്തേ​രി​യി​ൽ വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ കാ​ശു​കൊ​ടു​ത്തു വാ​ങ്ങ​ണം. അ​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള​വ​ർ​ക്കേ ക​ല്ല​റ പ​ണി​യാ​ൻ പ​റ്റൂ. പ​ത്തി​രു​പ​തു സെ​ന്റ് ഭൂ​മി​യു​ടെ വി​ല​യു​ണ്ട് സെ​മി​ത്തേ​രി​യി​ലെ ആ​റ​ടി​ക്ക്. മ​റി​ച്ചു​വി​ൽ​ക്കാ​നാ​വി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും വാ​ങ്ങു​ന്ന​വ​ർ​ക്ക് ക​ല്ല​റ പ​ണി​ത് ത​ല​മു​റ​ക​ളോ​ളം അ​ത് കൈ​വ​ശംവെ​ക്കാം. കു​ടും​ബ​ത്തി​ലു​ള്ള​വ​ർ​ക്കെ​ല്ലാം മ​ര​ണ​ശേ​ഷ​വും കാ​ര​ണ​വ​ൻ​മാ​രോ​ടു ചേ​ർ​ന്ന് പ​ള്ളി​പ്പ​റ​മ്പി​ൽ ഒ​ന്നി​ച്ചു​കി​ട​ക്കാ​നാ​വു​ന്ന​തി​ന്റെ സു​ഖ​വു​മു​ണ്ട്.

ക​ല്ല​റ വാ​ങ്ങാ​ൻ പാ​ങ്ങി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രു​ടെ കു​ഴി മൂ​ന്നാ​ണ്ടു ക​ഴി​യു​മ്പോ​ൾ തു​റ​ന്ന് അ​തി​ൽ ആ​രെ വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും പ​ള്ളീ​ല​ച്ച​ന് അ​ട​ക്കാം. കാ​ര​ണ​വ​ൻ​മാ​രു​ടെ കു​ഴി അ​ന്യാ​ധീ​ന​പ്പെ​ട്ടു പോ​കാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ കു​ഴി​മാ​ട​ത്തി​നു മീ​തെ ചി​ല​ർ ആ​സ്ബ​സ്റ്റോ​സ് ഷീ​റ്റും വീ​ഞ്ഞ​പ്പ​ല​ക​യും​കൊ​ണ്ട് ക​ല്ല​റ​പോ​ലെ പ​ണി​യും. കാ​ശു മു​ട​ക്കാ​തെ ചു​ളു​വി​നു ശ​വ​ക്കു​ഴി സ്വ​ന്ത​മാ​ക്കു​ന്ന​വ​രെ ഒ​തു​ക്കാ​നാ​ണ് സെ​മി​ത്തേ​രി​യി​ൽ അ​ച്ച​ൻ രാ​ത്രി ആ​ളെ​യി​റ​ക്കു​ക.

‘‘കു​രി​ശു​ക​ളി​ൽ ഞാ​നൊ​രു അ​ട​യാ​ള​മി​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ട്. കു​ഴി​മാ​റി​പ്പോ​കാ​തെ നോ​ക്ക​ണം.”

പ​ള്ളി​യി​ൽ എ​ത്തി​യ രാ​യ​നും കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​ക്കും നി​ർ​ദേ​ശം കൊ​ടു​ത്തി​ട്ട് അ​ച്ച​ൻ മേ​ട​യു​ടെ വാ​തി​ൽ ചാ​രി.

അ​ച്ച​ൻ വി​ളി​പ്പി​ക്കു​ന്നെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ മു​ത​ൽ ഈ​റ പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്ന രാ​യ​ൻ എ​തി​രു പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഈ ​നാ​റി​യ പ​ണി​ക്ക് ഞാ​നി​ല്ല.’’

‘‘നീ ​വെ​റു​തെ നി​ന്നാ മ​തി രാ​യാ. ഞാ​ൻ ചെ​യ്തോ​ളാം.’’

കു​ഞ്ഞാ​പ്പി അ​വ​നെ നി​ർ​ബ​ന്ധി​ച്ച് സെ​മി​ത്തേ​രി​യി​ലേ​ക്ക് കൂ​ട്ടി.

ചി​ല കു​ഴി​ക​ളി​ലെ തി​രി​ക​ൾ അ​പ്പോ​ഴും ക​ത്തു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. വെ​ട്ടിനി​ര​ത്തേ​ണ്ട കു​ഴി​മാ​ട​ങ്ങ​ളി​ലെ കു​രി​ശു​ക​ളി​ൽ മാ​മ്പ​ള്ളി​യ​ച്ച​ന്റെ ചെ​ങ്ക​ല്ല​ട​യാ​ളം.

കു​ഴി​ത്ത​ല​യ്ക്ക​ലെ കു​രി​ശ് പി​ഴു​ത്, ആ​സ്ബ​സ്റ്റോ​സും പ​ല​ക​യു​മൊ​ക്കെ ത​ല്ലി​ത്ത​ക​ർ​ക്കു​മ്പോ​ൾ ആ​ത്മാ​ക്ക​ളു​ടെ നെ​ഞ്ച​ത്താ​ണ​ല്ലോ ച​വി​ട്ടു​ന്ന​തെ​ന്ന് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​ക്ക് തോ​ന്നി. അ​ച്ച​നേ​ൽ​പ്പി​ച്ച പ​ണി​യി​ൽ ഒ​രു ന്യാ​യ​മു​ണ്ടെ​ന്ന​തും അ​വ​നോ​ർ​ത്തു. ഇ​ത്തി​രി​യി​ട​മ​ല്ലേ സെ​മി​ത്തേ​രി​യി​ലു​ള്ളൂ. എ​ല്ലാ​വ​രും​കൂ​ടി കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്നാ​ൽ പി​ന്നാ​ലെ ചാ​കു​ന്ന​വ​രെ എ​ന്തു​ചെ​യ്യും.

“ക​ത്തി​യ്ക്ക​ണം. എ​ന്തി​നാ വെ​റു​തെ മ​ണ്ണും വെ​ള്ള​വും അ​ല​മ്പാ​ക്കു​ന്ന​ത്.”

ക​ല്ല​റ​യു​ടെ മു​ക​ളി​ൽ കാ​ഴ്ച​ക്കാ​ര​നെ​പ്പോ​ലെ ബീ​ഡി വ​ലി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന രാ​യ​ൻ അ​തു പ​റ​യു​മ്പോ​ൾ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി രാ​യ​ന്റ​ച്ഛ​നെ ഓ​ർ​ത്തു. വെ​റു​പ്പ് അ​വ​ന്റെ ഉ​ള്ളി​ൽ പ​ത​ഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങി.

പ​ണി​ ക​ഴി​യുംവ​രെ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യൊ​ന്നും മി​ണ്ടി​യി​ല്ല.

സെ​മി​ത്തേ​രി​യി​ൽ​നി​ന്നി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ ശ​വ​വ​ണ്ടി​പ്പു​ര​യു​ടെ മു​ന്നി​ൽ​നി​ന്ന് ചാ​ക്കോ പൊ​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ചു മു​ള്ളു​ന്നു. ഗേ​റ്റ് ക​ട​ന്നു​പോ​കു​ന്ന​വ​രെ നോ​ക്കി​യെ​ങ്കി​ലും ഉ​റ​ക്ക​ച്ച​ട​വോ​ടെ അ​യാ​ൾ അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ക​യ​റി​പ്പോ​യി.

പ​ള്ളി​യു​ടെ നി​ഴ​ൽ​പ​റ്റി അ​വ​ർ മേ​ട​യി​ലേ​ക്ക് ചെ​ന്നു. കു​ഞ്ഞാ​പ്പി വാ​തി​ലി​ൽ മു​ട്ടി.

‘‘ക​ഴി​ഞ്ഞോ. ക​യ​റി​പ്പോ​ര്.’’

അ​ച്ച​ൻ വാ​തി​ൽ തു​റ​ന്നുകൊ​ടു​ത്തു. ര​ണ്ടുപേ​രും കു​ശി​നി​യി​ലേ​ക്ക് ചെ​ന്നു.

അ​ഴ​യി​ൽ ഞാ​ന്നു​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന പ​ണി​മു​ണ്ടും തോ​ർ​ത്തും ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ക​ർ​മ​ലി​യെ ഓ​ർ​ത്തു. പാ​ച​ക​മൊ​ക്കെ ന​ന്നാ​യി അ​റി​യാ​വു​ന്ന ത​നി​ക്കും അ​വ​ളെ​പ്പോ​ലെ അ​ച്ച​ന്റെ കു​ശി​നി​യി​ലെ പ​ണി​ക്ക് കൂ​ടി​യാ​ൽ മ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു. ര​ണ്ടുപേ​രും കൂ​ടി അ​ച്ച​ൻ​മാ​ർ​ക്കു​ള്ള പോ​ർ​ക്കി​റ​ച്ചി വ​ര​ട്ടു​ന്ന​ത് ഓ​ർ​ത്ത​പ്പോ​ഴേ​ക്കും കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യു​ടെ മ​ന​സ്സി​ൽ സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ന്റെ ഒ​രു മ​സാ​ല​ക്കൂ​ട്ട് മൊ​രി​ഞ്ഞു.

ക​ട​യി​ൽ​നി​ന്നു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന പൊ​തി അ​ച്ച​ൻ തു​റ​ന്നു.

‘‘നി​ന​ക്ക് കൈ​പ്പു​ണ്യ​മു​ണ്ട്. ബീ​ഫ് ന​ന്നാ​യി.’’

ഇ​ഷ്ട​മു​ള്ള​വ​രെ അ​ക​റ്റു​ക​യും, യോ​ജി​പ്പി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രെ ചേ​ർ​ത്തു​നി​ർ​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന ദൈ​വി​ക​പ​ദ്ധ​തി​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​ച്ച​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അ​തൊ​ന്നും മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കാ​നു​ള്ള മൂ​ള​യൊ​ന്നു​മി​ല്ലാ​തെ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് കൈ ​ക​ഴു​കി.

ഭ​ക്ഷ​ണം ക​ഴി​ഞ്ഞ് മൂ​ന്നു​പേ​രും​കൂ​ടി പ​ള്ളി​മു​റ്റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി.

‘‘കെ​ട്ട നേ​ര​മാ. പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ചി​ട്ട് പോ​യാ മ​തി.’’

മ​ടി​ച്ചു നി​ന്ന രാ​യ​നെ​യും കൂ​ട്ടി കു​ഞ്ഞാ​പ്പി പ​ള്ളി​യി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി.

‘‘സ​ങ്കീ​ർ​ത്തി​യി​ലാ സ്വി​ച്ച്, ലൈ​റ്റി​ട്ടി​ട്ട് വ​രാം.’’

അ​ച്ച​ൻ അ​ക​ത്തേ​ക്ക് പോ​യെ​ങ്കി​ലും നീ​ണ്ട​യു​ടു​പ്പി​ട്ട ഒ​രാ​ൾ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യു​ടെ അ​ടു​ത്ത് നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​പോ​ലെ രാ​യ​നു തോ​ന്നി. നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത നി​റ​യു​ന്ന ഇ​ട​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം എ​ത്ര വേ​ഗ​മാ​ണ് യു​ദ്ധ​ക്ക​ള​മാ​യി മാ​റു​ക​യെ​ന്ന് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​ക്ക് അ​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. രാ​യ​നെ​ന്തി​നാ​ണ് ക​ത്തി​യെ​ടു​ത്ത് വീ​ശി​യ​ത്. ഒ​ഴി​ഞ്ഞു​മാ​റു​മ്പോ​ൾ അ​വ​നൊ​രു ക​ര​ച്ചി​ൽ കേ​ട്ടു. രൂ​പ​ക്കൂ​ട്ടി​നു മു​ന്നി​ലെ ഭ​ണ്ഡാ​ര​പ്പെ​ട്ടി മ​റി​ഞ്ഞ് അ​തി​ലെ നാ​ണ​യ​ങ്ങ​ൾ ചി​ത​റു​ന്ന ഒ​ച്ച. വാ​ളും പ​രി​ച​യു​മൊ​ക്കെ​യാ​യി പ​ള്ളി​ക്ക​കം ഒ​രു യു​ദ്ധ​ഭൂ​മി​യാ​യി മാ​റി​യ​തു​പോ​ലെ.

പേ​ടി​ച്ചു നി​ൽ​ക്കു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും സ​ങ്കീ​ർ​ത്തി മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് പോ​യ അ​ച്ച​ൻ പെ​ട്ടെ​ന്ന് തി​രി​ച്ചെ​ത്തി.

47

കു​റ​ച്ചു​ ദി​വ​സം ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടും രാ​യ​ന്റെ മ​ന​സ്സി​ൽ​നി​ന്നാ സം​ശ​യ​ങ്ങ​ൾ ഒ​ഴി​ഞ്ഞു​പോ​യി​ല്ല. ഇ​രു​ട്ടി​ൽ നീ​ണ്ട​കു​പ്പാ​യ​മി​ട്ട ഒ​രാ​ളെ ക​ണ്ടു​വെ​ന്ന​ത് ഉ​റ​പ്പാ​ണ്. അ​യാ​ളു​ടെ കാ​ലി​ലാ​ണ് ക​ത്തി കേ​റി​യ​ത്. ക​ര​ച്ചി​ൽ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യും കേ​ട്ട​താ​ണ്.

‘‘എ​ടാ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി. എ​ന്തി​നാ​വും അ​ച്ച​ൻ ന​മ്മ​ളെ പ​ള്ളി​യി​ലേ​ക്ക് വി​ളി​ച്ചു ക​യ​റ്റി​യ​ത്..?’’

‘‘എ​നി​ക്ക​റി​യി​ല്ല രാ​യാ. നീ​യെ​ന്തി​നാ​ണ് എ​ന്റെ നേ​രെ ക​ത്തി​യോ​ങ്ങി​യ​ത്.’’

‘‘നി​ന്റൊ​പ്പം നി​ന്ന​വ​നി​ട്ടാ ഞാ​ൻ കീ​റി​യ​ത്.”

“ക​ണ്ട​ത് പു​ണ്യാ​ള​നെ​യാ​വു​മോ..?’’

“ഒ​ന്നു​പോ​ടാ. അ​വ​ന്റൊ​രു പു​ണ്യാ​ള​ൻ.”

“എ​നി​ക്കൊ​രു പേ​ടി. എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും കു​ഴ​പ്പ​മു​ണ്ടോ രാ​യാ.’’

‘‘എ​ന്തു കു​ഴ​പ്പം നീ ​സൈ​ക്കി​ളെ​ടു​ക്ക്.’’

പാ​ല​ത്തി​ന​ടി​യി​ലേ​ക്കു​ള്ള വ​ള​വെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ രാ​യ​ൻ ചാ​ടി​യി​റ​ങ്ങി. ജീ​വി​തം​പോ​ലെ പാ​ളി​പ്പോ​യ വീ​ലു വെ​ട്ടി​ച്ചെ​ടു​ത്ത് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി സൈ​ക്കി​ൾ ചാ​രി​വെ​ച്ചു.

എ​ടു​പ്പി​നു മീ​തെ ര​ണ്ടാ​ളും പാ​യ വി​രി​ച്ചു. ദു​രൂ​ഹ​ത​ക​ൾ നി​റ​യു​ന്ന സെ​മി​ത്തേ​രി​യും ഞാ​റ​ക്ക​ട​വു​ പ​ള്ളി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യു​ടെ മ​ന​സ്സി​ൽ. അ​തി​നു​ള്ളി​ലെ ഒ​ച്ച​യി​ല്ലാ​യ്മ​യും രൂ​പ​ങ്ങ​ളു​ടെ ദൈ​ന്യ​ത​യാ​ർ​ന്ന നി​ൽ​പ്പും ഏ​തോ ഭ​യാ​ന​ക​മാ​യ വി​പ​ത്തു​ക​ളു​ടെ വ​ര​വി​നാ​യി ഒ​രു​ങ്ങു​ന്ന​തു​പോ​ലെ.

പാ​തി​രാ​ത്രി കാ​ലി​ലൊ​രു ത​ണു​പ്പു​പോ​ലെ തോ​ന്നി​യി​ട്ട് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ഉ​ണ​ർ​ന്നു. മ​ങ്ങി​യ വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ൽ ഒ​രു ചേ​ര പ​ടം പൊ​ഴി​ച്ച് എ​ടു​പ്പി​ലൂ​ടെ ഇ​ഴ​യു​ന്നു. പാ​യ​യി​ൽ ഉ​രി​ഞ്ഞു​വെ​ച്ച രാ​യ​ന്റെ ലു​ങ്കി​യു​ടെ കൂ​ടെ ബ്ലൗ​സും അ​ടി​യു​ടു​പ്പു​ക​ളും. ക​ൽ​ക്കെ​ട്ടി​ൽ​നി​ന്നും പെ​ണ്ണി​ന്റെ ചി​രി.

‘‘ഉ​റ​ങ്ങി​യാ പി​ന്നെ അ​വ​നൊ​രു വെ​ളി​വു​മി​ല്ലെ​ടീ.”

(തു​ട​രും)