കൊമ്പത്തി

സേ​​​ന​​​ന്റെ ഉ​​​ള്ളി​​​ൽ ആ​​​ന​​​യോ​​​ടും ഉ​​​ട​​​മ​​​സ്ഥ​​​രോ​​​ടും വൈ​​​രാ​​​ഗ്യം നി​​​റ​​​ഞ്ഞു. ആ​​​ന​​​യെ ഉ​​​പ​​​ദ്ര​​​വി​​​ക്കാ​​​ൻ അ​​​യാ​​​ൾ ത​​​ക്ക​​​വും പാ​​​ർ​​​ത്തു ന​​​ട​​​ന്നു. മൂ​​​ന്നു​​​നാ​​​ലു ദി​​​വ​​​സം ക​​​ഴി​​​ഞ്ഞ​​​പ്പോ​​​ൾ ആ​​​രും കാ​​​ണാ​​​തെ ആ​​​ന​​​ക്കു​​ള്ള ആ​​​ഹാ​​​ര​​​ത്തി​​​ന​​​ക​​​ത്ത് വീ​​​ര്യം​​കൂ​​​ടി​​​യ പ​​​ശ വെ​​​ച്ചു. അ​​​ത​​​റി​​​യാ​​​തെ ആ​​​ളു​​​ക​​​ൾ പ​​​തി​​​വു​​​പോ​​​ലെ ആ​​​ന​​​ക്ക് ആ​​​ഹാ​​​രം കൊ​​​ടു​​​ത്തു.​ കു​​​റേ ക​​​ഴി​​​ഞ്ഞ​​​പ്പോ​​​ൾ ക​​​ല​​​ശ​​​ലാ​​​യ വ​​​യ​​​റു​​​വേ​​​ദ​​​ന തു​​​ട​​​ങ്ങി. അ​​​തു​​​പി​​​ന്നെ എ​​​ര​​​ണ്ട​​​കെ​​​ട്ട​​​ലി​​​ൽ ക​​​ലാ​​​ശി​​​ച്ചു. കു​​​റേ വൈ​​​ദ്യ​​​ന്മാ​​​ർ വ​​​ന്നു ചി​​​കി​​​ത്സി​​​ച്ചെ​​​ങ്കി​​​ലും ര​​​ക്ഷി​​​ക്കാ​​​ൻ ക​​​ഴി​​​ഞ്ഞി​​​ല്ല.​ ഒ​​​ടു​​​വി​​​ൽ ആ​​​ന ച​​​രി​​​ഞ്ഞു.​ ആ ​​വേ​​​ദ​​​ന​​​യി​​​ൽ ഉ​​​ട​​​മ​​​സ്ഥ​​​ൻ അ​​​റ്റാ​​​ക്ക് വ​​​ന്നു മ​​​രി​​​ച്ചു. ന​​​മു​​​ക്ക് കേ​​​ൾ​​​ക്കു​​​മ്പോ അ​​​തി​​​ശ​​​യം പ​​​റ​​​യു​​​ന്ന​​​താ​​​യി തോ​​​ന്നും.​ എ​​​ന്നാ​​​ൽ, യ​​​ഥാ​​​ർ​​​ഥ​​​ത്തി​​​ൽ ന​​​ട​​​ക്കു​​​ന്ന കാ​​​ര്യ​​​ങ്ങ​​​ളു​​​മാ​​​യി ത​​​ട്ടി​​​ച്ചു​​നോ​​​ക്കു​​​മ്പോ​​​ൾ അ​​​തി​​​ശ​​​യി​​​ക്കാ​​​നി​​​ല്ല. അ​​​തി​​​നു​​​ശേ​​​ഷ​​​മാ​​​ണ് ഇ​​​യാ​​​ൾ ത​​​മി​​​ഴ്നാ​​​ട്ടി​​​ലേ​​​ക്ക് വ​​​രു​​​ന്ന​​​ത്. എ​​​ന്താ​​​യാ​​​ലും ആ ​​​മ​​​ല​​​യാ​​​ളി​ പാ​​​പ്പാ​​​ൻ പ​​​റ​​​ഞ്ഞ​​​തു​​​കേ​​​ട്ട​​​പ്പോ​​​ൾ അ​​​ഴ​​​ക​​​ന്റെ കാ​​​ര്യ​​​ത്തി​​​ലും എ​​​നി​​​ക്ക് വ​​​ലി​​​യ പേ​​​ടി​​​യു​​​ണ്ടാ​​​യി.​ ഒ​​​രു ദി​​​വ​​​സം ഞാ​​​ൻ ചെ​​​ല്ലു​​​മ്പോ​​​ൾ ആ​​​ഹാ​​​രം ക​​​ഴി​​​ക്കാ​​​ൻ കൂ​​​ട്ടാ​​​ക്കാ​​​തി​​​രു​​​ന്ന​​​തി​​​ന് അ​​​യാ​​​ൾ അ​​​വ​​​ന്റെ ചെ​​​വി​​​ക്കു​​ള്ളി​​​ൽ തോ​​​ട്ടി ഉ​​​ട​​​ക്കി വ​​​ലി​​​ക്കു​​​ന്നു.​ എ​​​നി​​​ക്ക​​​ന്ന് പ​​​തി​​​നാ​​​റു വ​​​യ​​​സ്സേ​​​യു​​​ള്ളൂ. പ​​​ക്ഷേ, നൂ​​​റ്റി​​​യേ​​​ഴ് മ​​​ർ​​​മ​​​ങ്ങ​​​ൾ ഏ​​​തെ​​​ന്നും ആ​​​ന​​​യു​​​ടെ ആ​​​രോ​​​ഗ്യ​​​ത്തി​​​ന് പാ​​​ടി​​​ല്ലാ​​​ത്ത​​​തെ​​​ന്തെ​​​ന്നു​​​മൊ​​​ക്കെ എ​​​നി​​​ക്ക​​​റി​​​യാ​​​മാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. അ​​​ഴ​​​ക​​​ൻ ജീ​​​വ​​​നും​​കൊ​​​ണ്ട് പു​​​ള​​​യു​​​ന്ന​​​ത് എ​​​നി​​​ക്കു സ​​​ഹി​​​ച്ചി​​​ല്ല.

ഞാ​​​ന​​​യാ​​​ളോ​​​ട് അ​​​ങ്ങ​​​നെ ചെ​​​യ്യ​​​രു​​​തെ​​​ന്ന് പ​​​റ​​​ഞ്ഞു. അ​​​ല്ലെ​​​ങ്കി​​​ൽ​​​ത്ത​​​ന്നെ അ​​​യാ​​​ൾ​​​ക്കെ​​​ന്നെ തീ​​​രെ ഇ​​​ഷ്ട​​​മ​​​ല്ലാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. ഇ​​​തു​​​കൂ​​​ടി കേ​​​ട്ട​​​തും നെ​​​ഗ​​​ളം കൂ​​​ടി. അ​​​യാ​​​ൾ അ​​​വ​​​ന്റെ അ​​​വ​​​ച​​​ത്തി​​​നും വാ​​​താ​​​ര​​​ത്തി​​​നും മൂ​​​ത്ര​​​ത്ര​​​യ​​​ത്തി​​​നു​​​മൊ​​​ക്കെ ഇ​​​ട്ടു കു​​​ത്താ​​​ൻ തു​​​ട​​​ങ്ങി.​ അ​​​ഴ​​​ക​​​ൻ അ​​​ല​​​റി​​​ക്ക​​​ര​​​ഞ്ഞു.​ എ​​​നി​​​ക്ക് സ​​​ഹി​​​ച്ചി​​​ല്ല. എ​​​ന്റെ ​ൈക​​യി​​​ൽ ഫോ​​​റ​​​സ്റ്റ​​​റു​​​ടെ പ​​​ശു​​​വി​​​ന് പു​​​ല്ലു​​​മു​​​റി​​​ക്കാ​​​ൻ ക​​​രു​​​തി​​​യ അ​​​രി​​​വാ​​​ളു​​​ണ്ടാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. ഒ​​​രു വെ​​​ട്ട്. അ​​​യാ​​​ളു​​​ടെ അ​​​ര​​​പ്പൊ​​​ക്ക​​​മേ അ​​​ന്നു ഞാ​​​നു​​​ണ്ടാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു​​​ള്ളൂ. ഉ​​​ദ്ദേ​​​ശി​​​ച്ച​​​തു​​​പോ​​​ലെ വെ​​​ട്ട് ​ൈ​കയിൽ ​​കൊ​​​ണ്ടി​​​ല്ല. പ​​​ക്ഷേ, അ​​​യാ​​​ളു​​​ടെ വ​​​യ​​​റി​​​ന്റെ ഒ​​​രു​​​വ​​​ശം പൂ​​​ളി​​​പ്പോ​​​യി. അ​​​പ്ര​​​തീ​​​ക്ഷി​​​ത​​​മാ​​​യ​​​തു​​​കൊ​​​ണ്ട് അ​​​യാ​​​ൾ​​​ക്ക് തി​​​രി​​​ച്ചൊ​​​ന്നും ചെ​​​യ്യാ​​​ൻ പ​​​റ്റി​​​യി​​​ല്ല.​ അ​​​യാ​​​ളു​​​ടെ അ​​​ല​​​ർ​​​ച്ച കേ​​​ട്ട് ക്യാ​​​മ്പി​​​ൽ ഉ​​​ണ്ടാ​​​യി​​​രു​​​ന്ന​​​വ​​​രൊ​​​ക്കെ ഓ​​​ടി​​​യെ​​​ത്തി. കു​​​ങ്കി​​​പ​​​രി​​​ശീ​​​ല​​​ന​​​ത്തി​​​ന് വ​​​ന്ന മ​​​ല​​​യാ​​​ളി​ പാ​​​പ്പാ​​​ന്മാ​​​ർ കാ​​​ര്യ​​​ങ്ങ​​​ളൊ​​​ക്കെ പ​​​റ​​​ഞ്ഞ​​​റി​​​ഞ്ഞ​​​തു​​​കൊ​​​ണ്ട് മേ​​​ല​​​ധി​​​കാ​​​രി​​​ക​​​ൾ പി​​​ന്നെ അ​​​യാ​​​ളെ അ​​​വി​​​ടെ നി​​​ർ​​​ത്തി​​​യി​​​ല്ല. അ​​​ങ്ങ​​​നെ​​​യാ​​​ണ് എ​​​ന്നെ അ​​​ഴ​​​ക​​​ന്റെ ചു​​​മ​​​ത​​​ല ഏ​​​ൽ​​​പി​​​ക്കു​​​ന്ന​​​ത്.​ കു​​​റേ​​​ക്കാ​​​ലം അ​​​യാ​​​ൾ വൈ​​​രാ​​​ഗ്യ​​​ത്തോ​​​ടെ ചു​​​റ്റി​​​പ്പ​​​റ്റി ന​​​ട​​​ന്നു.​ പി​​​ന്നെ തി​​​രി​​​ച്ചു കേ​​​ര​​​ള​​​ത്തി​​​ലേ​​​ക്ക് പോ​​​ന്നു.​ ഇ​​​ട​​​ക്ക് അ​​​ങ്ങോ​​​ട്ട് വ​​​രു​​​ന്ന പ​​​ല​​​രും പ​​​റ​​​ഞ്ഞ് അ​​​യാ​​​ളു​​​ടെ ഇ​​​വി​​​ട​​ത്തെ ക​​​ളി​​​ക​​​ളൊ​​​ക്കെ ഞാ​​​ന​​​റി​​​യാ​​​റു​​​ണ്ടാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. നേ​​​രി​​​ൽ കാ​​​ണു​​​ന്ന​​​ത് ഇ​​​പ്പോ​​​ഴാ​​​ണെ​​​ന്നു​​മാ​​​ത്രം.

ഇ​​​വി​​​ടെ​​​യു​​​ള്ള​​​വ​​​രോ​​​ടൊ​​​ക്കെ അ​​​യാ​​​ൾ പ​​​റ​​​ഞ്ഞു​​​ന​​​ട​​​ക്കു​​​ന്ന ക​​​ഥ മ​​​റ്റൊ​​​ന്നാ​​​ണ്; അ​​​യാ​​​ൾ നാ​​​യ​​​ക​​​നും ഞാ​​​ൻ വി​​​ല്ല​​​ത്തി​​​യു​​​മാ​​​യ ആ​​​ന​​​ക്ക​​​ഥ​​​ക​​​ൾ. എ​​​ന്താ​​​യാ​​​ലും ത​​​ക്കം​​​കി​​​ട്ടി​​​യാ​​​ൽ എ​​​ന്നെ​​​യും അ​​​ഴ​​​ക​​​നെ​​​യും ഉ​​​പ​​​ദ്ര​​​വി​​​ക്കും ഉ​​​റ​​​പ്പ്’’, വി​​​നാ​​​യ​​​കി പ​​​റ​​​ഞ്ഞു.

"ഏ​​​യ്... ഇ​​​വി​​​ടെ അ​​​തൊ​​​ന്നും ന​​​ട​​​ക്കി​​​ല്ല, ഞ​​​ങ്ങ​​​ൾ സ​​​മ്മ​​​തി​​​ക്കി​​​ല്ല", ഞാ​​​ൻ പ​​​റ​​​ഞ്ഞു. അ​​​ങ്ങ​​​നെ​​​യൊ​​​ക്കെ പ​​​റ​​​ഞ്ഞു​​​വെ​​​ങ്കി​​​ലും അ​​​യാ​​​ളെ കാ​​​ണു​​​മ്പോ​​​ഴെ​​​ല്ലാം എ​​​ന്റെ​​​യു​​​ള്ളി​​​ൽ അ​​​ജ്ഞാ​​​ത​​​മാ​​​യ ഒ​​​രു ഭീ​​​തി മൊ​​​ട്ടി​​​ട്ടു.

07

സേ​​​ന​​​ൻ വ​​​ന്ന​​​തി​​​നു​​​ശേ​​​ഷം ഞാ​​​നും സേ​​​വ്യ​​​റേ​​​ട്ട​​​നും വി​​​നാ​​​യ​​​കി​​​യെ കൂ​​​ടു​​​ത​​​ൽ ശ്ര​​​ദ്ധി​​​ച്ചു​​തു​​​ട​​​ങ്ങി. അ​​​ത്‌ മ​​​ന​​​സ്സി​​​ലാ​​​യ​​​തു​​​പോ​​​ലെ ഞ​​​ങ്ങ​​​ളെ കാ​​​ണു​​​മ്പോ​​​ൾ അ​​​യാ​​​ൾ കൂ​​​ടെ​​​യു​​​ള്ള പാ​​​പ്പാ​​​നോ​​​ട് ഓ​​​രോ​​​ന്ന് കൊ​​​ക്കും കോ​​​ളും വെ​​​ച്ചു പ​​​റ​​​യും. അ​​​തി​​​ൽ ഏ​​​റ്റ​​​വും മോ​​​ശം വി​​​നാ​​​യ​​​കി​​​യെ​​​ക്കു​​​റി​​​ച്ചു​​​ള്ള പ​​​രാ​​​മ​​​ർ​​​ശ​​​ങ്ങ​​​ളാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു.

‘‘ആ ​​​പു​​​ല​​​രി​​​പ്പു​​​ല്ല​​​ന്റെ മോ​​​ന്ത​​​ക്കി​​​ട്ട് ര​​​ണ്ടു കൊ​​​ടു​​​ക്കാ​​​ൻ എ​​​ന്റെ കൈ ​​​ത​​​രി​​​ക്കു​​​ന്നു​​​ണ്ട്’’, അ​​​തു കേ​​​ൾ​​​ക്കു​​​മ്പോ​​​ൾ സേ​​​വ്യ​​​റേ​​​ട്ട​​​ൻ ഇ​​​ട​​​ക്ക് പ​​​റ​​​യും.

‘‘എ​​​ന്നി​​​ട്ട് കൊ​​​ടു​​​ക്കാ​​​ത്ത​​​തെ​​​ന്ത്?’’, ഞാ​​​ൻ ക​​​ളി​​​യാ​​​ക്കും.​ അ​​​യാ​​​ളു​​​ടെ ​ൈക​​യി​​​ൽ​​നി​​​ന്നും ഒ​​​ര​​​ടി കി​​​ട്ടി​​​യാ​​​ൽ ഞ​​​ങ്ങ​​​ൾ ഏ​​​ഴു കു​​​ട്ടി​​​ക്ക​​​ര​​​ണം മ​​​റി​​​യു​​​മെ​​​ന്ന് എ​​​നി​​​ക്കു​​​റ​​​പ്പാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു. ഗാ​​​ട്ടാ​​​ഗു​​​സ്തി​​​ക്കാ​​​രെ​​​പ്പോ​​​ലെ ഉ​​​റ​​​ച്ചു ബ​​​ലി​​​ഷ്ഠ​​​മെ​​​ന്നു തോ​​​ന്നി​​​ക്കു​​​ന്ന ശ​​​രീ​​​ര​​​മാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു അ​​​യാ​​​ളു​​​ടേ​​​ത്.​ എ​​​ന്നാ​​​ൽ, വി​​​നാ​​​യ​​​കി​​​യെ ആ ​​​ഭ​​​യ​​​മൊ​​​ന്നും ബാ​​​ധി​​​ച്ച​​​തേ​​​യി​​​ല്ല.​​​ അ​​​വ​​​ൾ അ​​​യാ​​​ൾ​​​ക്കു മു​​​ന്നി​​​ലും ക​​​ളി​​​യാ​​​ക്കു​​​ന്ന നാ​​​ട്ടു​​​കാ​​​ർ​​​ക്ക്‌ മു​​​ന്നി​​ലും നി​​​ർ​​​ഭ​​​യം ന​​​ട​​​ന്നു.​ പ​​​ക്ഷേ, അ​​​വ​​​ളു​​​ടെ ക​​​ണ്ണ് എ​​​പ്പോ​​​ഴും അ​​​ഴ​​​ക​​​ന്റെ മേ​​​ലു​​​ണ്ടാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു;​ ഞ​​​ങ്ങ​​​ളു​​​ടെ ക​​​ണ്ണ് അ​​​വ​​​ളു​​​ടെ മേ​​​ലും.

ഒ​​​രു ഉ​​​ച്ച​​​നേ​​​ര​​​ത്ത് കു​​​ങ്കി​​​യാ​​​ന​​​ക​​​ൾ പ​​​ല​​​യി​​​ട​​​ങ്ങ​​​ളി​​​ലാ​​​യി മേ​​​യു​​​ന്ന​​​ത് ദൂ​​​ര​​​ദ​​​ർ​​​ശി​​​നി​​​യി​​​ലൂ​​​ടെ ക​​​ണ്ടു​​​കൊ​​​ണ്ടാ​​​ണ് ഞാ​​​നും സേ​​​വ്യ​​​റേ​​​ട്ട​​​നും അ​​​ടി​​​വാ​​​ര​​​ത്തി​​​ന​​​ടു​​​ത്തു​​​ള്ള പാ​​​പ്പാ​​​ന്മാ​​​രു​​​ടെ ടെ​​​ന്റി​​​ന​​​ടു​​​ത്തേ​​​ക്കു പോ​​​യ​​​ത്.​ ഞ​​​ങ്ങ​​​ൾ എ​​​ത്തു​​​മ്പോ​​​ൾ വി​​​നാ​​​യ​​​കി അ​​​വി​​​ടെ​​​യു​​​ണ്ടാ​​​യി​​​രു​​​ന്നി​​​ല്ല.​ സേ​​​ന​​​നും മ​​​റ്റേ പാ​​​പ്പാ​​​നും ഉ​​​ച്ച​​​യൂ​​​ണ് ക​​​ഴി​​​ക്കു​​​ന്ന തി​​​ര​​​ക്കി​​​ലാ​​​ണ്.​ അ​​​ടി​​​വാ​​​ര​​​ത്തു ത​​​ന്നെ​​​യു​​​ള്ള ഒ​​​രു ഹോ​​​ട്ട​​​ലി​​​ൽ നി​​​ന്നാ​​​ണ് അ​​​വ​​​ർ​​​ക്കു​​​ള്ള ആ​​​ഹാ​​​ര​​​മെ​​​ത്തി​​​ക്കു​​​ന്ന​​​ത്.​ തൊ​​​ട്ട​​​ടു​​​ത്ത് മ​​​ദ്യ​​​ക്കു​​​പ്പി​​​യു​​​മു​​​ണ്ട്.

‘‘വി​​​നാ​​​യ​​​കി എ​​​വി​​​ടെ?’’, സേ​​​വ്യ​​​റേ​​​ട്ട​​​ൻ മു​​​ത്ത​​​ങ്ങ​​​യി​​​ൽ​​നി​​​ന്നു വ​​​ന്ന പാ​​​പ്പാ​​​നോ​​​ട് ചോ​​​ദി​​​ച്ചു.

‘‘ചേ​​​ട്ട​​​ന്റെ മോ​​​ൾ​​​ടെ കൂ​​​ടെ പോ​​​കു​​​ന്ന ക​​​ണ്ടു’’, അ​​​യാ​​​ൾ പ​​​റ​​​ഞ്ഞു.

‘‘ങേ,​ ​​ഇ​​​തു​​​ങ്ങ​​​ള് ര​​​ണ്ടും ഏ​​​തി​​​ലെ പോ​​​യി സാ​​​റേ?’’, ചു​​​റ്റും നോ​​​ക്കി​​​ക്കൊ​​​ണ്ട് സേ​​​വ്യ​​​റേ​​​ട്ട​​​ൻ എ​​​ന്നോ​​​ട് ചോ​​​ദി​​​ച്ചു.

‘‘ആ...’’, ​​​ഞാ​​​ൻ കൈ​​​മ​​​ല​​​ർ​​​ത്തി.​ അ​​​തു​​​ക​​​ണ്ട് ഉ​​​ണ്ടു​​​കൊ​​​ണ്ടി​​​രു​​​ന്ന സേ​​​ന​​​ന്റെ മു​​​ഖ​​​ത്ത് ഒ​​​രു വെ​​​ട​​​ക്ക് ചി​​​രി തെ​​​ളി​​​ഞ്ഞു.

‘‘മോ​​​ളെ സൂ​​​ക്ഷി​​​ച്ചോ കാ​​​ർ​​​ന്നോ​​​രെ, അ​​​ല്ലെ​​​ങ്കി...’’, അ​​​യാ​​​ൾ ഹാ​​​ൻ​​​സും പാ​​​ൻ​​​പ​​​രാ​​​ഗു​​​മൊ​​​ക്കെ വെ​​​ച്ച് ക​​​റു​​​പ്പി​​​ച്ച പ​​​ല്ല് കാ​​​ട്ടി സേ​​​വ്യ​​​റേ​​​ട്ട​​​നെ ക​​​ളി​​​യാ​​​ക്കി ചി​​​രി​​​ച്ചു.

‘‘ഒ​​​ന്നു മി​​​ണ്ടാ​​​തി​​​രി​​​ക്ക് ആ​​​ശാ​​​നേ...’’, മ​​​റ്റേ പാ​​​പ്പാ​​​ൻ അ​​​സ്വ​​​സ്ഥ​​​ത​​​യോ​​​ടെ പി​​​റു​​​പി​​​റു​​​ത്തു.

‘‘ഓ…​ ​​പി​​​ന്നേ…​ നി​​​ന​​​ക്കൊ​​​ക്കെ അ​​​വ​​​ള് വ​​​ലി​​​യ സ്റ്റാ​​​റാ​​​യി​​​രി​​​ക്കും പ​​​ക്ഷേ, എ​​​നി​​​ക്ക് വെ​​​റും പു​​​ല്ലാ​​​ണ്. ആ​​​ന​​​ക്ക​​​ള്ളി!​ അ​​​വ​​​ള് പ​​​റ​​​യു​​​ന്ന​​​തൊ​​​ന്നു​​​മ​​​ല്ല അ​​​വ​​​ളു​​​ടെ യ​​​ഥാ​​​ർ​​​ഥ ച​​​രി​​​ത്രം. അ​​​തൊ​​​ക്കെ പ്ര​​​ശ​​​സ്ത​​​യാ​​​വാ​​​ൻ സ്വ​​​യം ഉ​​​ണ്ടാ​​​ക്കി​​​യ സം​​​ഗ​​​തി​​​ക​​​ളാ​​​ണ്. ശ​​​രി​​​ക്കു​​​ള്ള അ​​​വ​​​ളെ​​​ക്കു​​​റി​​​ച്ച​​​റി​​​ഞ്ഞാ കാ​​​ർ​​​ന്നോ​​​രേ ആ​​​രും പെ​​​ൺ​​​മ​​​ക്ക​​​ളെ കൂ​​​ടെ വി​​​ടി​​​ല്ല’’, അ​​​യാ​​​ൾ അ​​​ർ​​​ഥം​​വെ​​​ച്ചെ​​​ന്നോ​​​ണം വീ​​​ണ്ടും ചി​​​രി​​​ച്ചു.​ എ​​​നി​​​ക്ക് അ​​​വ​​​ന്റെ ന​​​ടു​​​നാ​​​ഭി നോ​​​ക്കി ഒ​​​രു തൊ​​​ഴി കൊ​​​ടു​​​ക്ക​​​ണ​​​മെ​​​ന്ന് തോ​​​ന്നി. സാ​​​ഹ​​​ച​​​ര്യം അ​​​നു​​​കൂ​​​ല​​​മ​​​ല്ലാ​​​ത്ത​​​തു​​കൊ​​​ണ്ട് അ​​​തി​​​നു​​​നി​​​ന്നി​​​ല്ല.

‘‘വാ ​​​സാ​​​റെ അ​​​വ​​​ര് ചെ​​​ല​​​പ്പോ വീ​​​ട്ടീ കാ​​​ണും’’, എ​​​ന്നും പ​​​റ​​​ഞ്ഞ് സേ​​​വ്യ​​​റേ​​​ട്ട​​​ൻ വീ​​​ട്ടി​​​ലേ​​​ക്ക് ന​​​ട​​​ന്നു; കൂ​​​ടെ ഞാ​​​നും. ഇ​​​ട​​​വ​​​ഴി ക​​​യ​​​റി ഞ​​​ങ്ങ​​​ൾ വീ​​​ട്ടി​​​ലെ​​​ത്തി​​​യ​​​പ്പോ​​​ൾ അ​​​വി​​​ടെ​​​യും അ​​​വ​​​രു​​​ണ്ടാ​​​യി​​​രു​​​ന്നി​​​ല്ല.

‘‘ഈ ​​​പെ​​​മ്പി​​​ള്ളേ​​​ർ​​​ടെ കാ​​​ര്യം പ​​​റ​​​ഞ്ഞാ ഒ​​​രു ക​​​ണ​​​ക്കു​​​മി​​​ല്ല.​ ഏ​​​ത് വാ​​​യേ​​​ൽ പോ​​​യേ​​​ക്കു​​​വാ​​​ണോ?’’, എ​​​ന്നു പി​​​റു​​​പി​​​റു​​​ത്തു​​​കൊ​​​ണ്ട് സേ​​​വ്യ​​​റേ​​​ട്ട​​​ൻ ചോ​​​റ് വി​​​ള​​​മ്പി.

‘‘എ​​​നി​​​ക്കി​​​പ്പോ ചോ​​​റു​​​വേ​​​ണ്ട ചേ​​​ട്ടാ വി​​​ശ​​​പ്പി​​​ല്ല’’, എ​​​ന്നു പ​​​റ​​​ഞ്ഞെ​​​ങ്കി​​​ലും പു​​​ള്ളി സ​​​മ്മ​​​തി​​​ച്ചി​​​ല്ല. നി​​​ർ​​​ബ​​​ന്ധി​​​ച്ച​​​പ്പോ​​​ൾ ക​​​ഴി​​​ക്കേ​​​ണ്ടി വ​​​ന്നു.​ ഞ​​​ങ്ങ​​​ൾ വേ​​​ഗം​​​ത​​​ന്നെ ഊ​​​ണും ക​​​ഴി​​​ച്ചി​​​റ​​​ങ്ങി. എ​​​ന്തു​​​കൊ​​​ണ്ടോ എ​​​ന്റെ​​​യു​​​ള്ളി​​​ൽ പ​​​തി​​​വി​​​ല്ലാ​​​ത്ത​​​വി​​​ധം അ​​​സ്വ​​​സ്ഥ​​​ത​​​ക​​​ൾ നി​​​റ​​​ഞ്ഞി​​​രു​​​ന്നു.​ സേ​​​ന​​​ൻ പ​​​റ​​​ഞ്ഞ​​​തു​​​പോ​​​ലെ ഇ​​​നി വി​​​നാ​​​യ​​​കി പ​​​റ​​​ഞ്ഞ​​​തെ​​​ല്ലാം ക​​​ള​​​വാ​​​യി​​​രി​​​ക്കു​​​മോ?​​​എ​​​ന്ന് അ​​​റി​​​യാ​​​തെ ചി​​​ന്തി​​​ച്ചു​​​പോ​​​യി.

‘‘സാ​​​റ് പൊ​​​ക്കോ. സ​​​ന്ധ്യ​​​യ്ക്ക് ഞാ​​​ൻ റൂ​​​മി​​​ലേ​​​ക്ക് വ​​​ന്നേ​​​ക്കാം", എ​​​ന്നും പ​​​റ​​​ഞ്ഞ് സേ​​​വ്യ​​​റേ​​​ട്ട​​​ൻ ആ​​​ന​​​ക​​​ൾ​​​ക്കു​​​ള്ള പു​​​ല്ലു പ​​​റി​​​ച്ച് ഒ​​​രു ഇ​​​ല്ലി​​​ക്കൊ​​​ട്ട​​​യി​​​ൽ ഇ​​​ട്ടു​​​കൊ​​​ണ്ട് എ​​​നി​​​ക്കു പു​​​റ​​​കെ സാ​​​വ​​​ധാ​​​നം വ​​​ന്നു.​ ഞാ​​​ന​​​യാ​​​ളെ കാ​​​ക്കാ​​​തെ തേ​​​ക്കി​​​ൻ​​​കാ​​​ട്ടി​​​ലൂ​​​ടെ ന​​​ട​​​ന്ന് കാ​​​ക്ക​​​ത്തോ​​​ടി​​​ന് മു​​​ക​​​ളി​​​ലു​​​ള്ള പാ​​​റ​​​ക്കെ​​​ട്ടി​​​ൽ ചെ​​​ന്നി​​​രു​​​ന്നു. കാ​​​ട്ടി​​​ലെ കു​​​ട്ടി​​​ക​​​ളി​​​ൽ ചി​​​ല​​​ർ തേ​​​നെ​​​ടു​​​ക്കാ​​​ൻ വേ​​​ണ്ടി പാ​​​റ​​​ക്കെ​​​ട്ടു​​​ക​​​ൾ​​​ക്കി​​​ട​​​യി​​​ൽ പ​​​ര​​​തു​​​ന്നു​​​ണ്ടാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു.​ അ​​​ടു​​​ത്തി​​​ടെ ഒ​​​രു കു​​​ട്ടി തേ​​​നെ​​​ടു​​​ക്കാ​​​നാ​​​യി പാ​​​റ​​​ക്കെ​​​ട്ടി​​​നു​​​ള്ളി​​​ലി​​​റ​​​ങ്ങി മ​​​രി​​​ച്ച വാ​​​ർ​​​ത്ത​​​യ​​​റി​​​ഞ്ഞ​​​തു​​​കൊ​​​ണ്ട്

‘‘മു​​​തി​​​ർ​​​ന്ന​​​വ​​​രാ​​​രും കൂ​​​ടെ​​​യി​​​ല്ലാ​​​തെ അ​​​ക​​​ത്തേ​​​ക്ക് ഇ​​​റ​​​ങ്ങാ​​​തെ​​​ടാ’’, എ​​​ന്നു ഞാ​​​ൻ ഉ​​​പ​​​ദേ​​​ശി​​​ച്ചു. ​അ​​​വ​​​ൻ അ​​​തു ക​​​ണ​​​ക്കാ​​​ക്കാ​​​തെ പാ​​​റ​​ക്കു​​​ള്ളി​​​ൽ ​ൈക​​യും ത​​​ല​​​യു​​​മൊ​​​ക്കെ​​​യി​​​ട്ട് പ​​​ര​​​തി​​​ക്കൊ​​​ണ്ടി​​​രു​​​ന്നു.​ അ​​​പ്പോ​​​ഴാ​​​ണ് സേ​​​വ്യ​​​റേ​​​ട്ട​​​ൻ പ​​​റ​​​ഞ്ഞ കാ​​​ര്യം ഓ​​​ർ​​​ത്ത​​​ത്. അ​​​വി​​​ട​​ത്തെ പാ​​​റ​​​ക്കെ​​​ട്ടു​​​ക​​​ൾ​​​ക്കു​​​ള്ളി​​​ൽ​​നി​​​ന്നും തേ​​​ൻ മാ​​​ത്ര​​​മ​​​ല്ല ചെ​​​റി​​​യ തോ​​​തി​​​ൽ ക​​​ന്മ​​​ദ​​​വും കി​​​ട്ടാ​​​റു​​​ണ്ട​​​ത്രേ.​ ഇ​​​രു​​​മ്പി​​​ന്റെ അം​​​ശം കൂ​​​ടു​​​ത​​​ലു​​​ള്ള​​​താ​​​ണ് കി​​​ട്ടു​​​ന്ന​​​തെ​​​ങ്കി​​​ലും ഗു​​​ണ​​​ക്കു​​​റ​​​വൊ​​​ന്നു​​​മി​​​ല്ല.​ ആ​​​ദി​​​വാ​​​സി വൈ​​​ദ്യ​​​ന്മാ​​​രാ​​​ണ് അ​​​ത്‌ ശേ​​​ഖ​​​രി​​​ച്ച് സൂ​​​ക്ഷി​​​ക്കു​​​ന്ന​​​ത്.​ പ​​​ല​​​പ്പോ​​​ഴും അ​​​വ​​​രു​​​ടെ പ​​​ക്ക​​​ൽ​​​നി​​​ന്നും ഉ​​​ദ്യോ​​​ഗ​​​സ്ഥ​​​ർ​​​ക്കാ​​​യി സേ​​​വ്യ​​​റേ​​​ട്ട​​​ൻ ക​​​ന്മ​​​ദം വാ​​​ങ്ങി​​​ച്ചു കൊ​​​ടു​​​ക്കാ​​​റു​​​ണ്ട്.​ തേ​​​നി​​​നേ​​​ക്കാ​​​ൾ വ​​​ലി​​​യ വി​​​ല കി​​​ട്ടു​​​മെ​​​ന്നു​​​ള്ള​​​തു​​​കൊ​​​ണ്ടാ​​​ണ് ക​​​ന്മ​​​ദ​​​ത്തി​​​നു​​​വേ​​​ണ്ടി​​​യു​​​ള്ള തി​​​ര​​​ച്ചി​​​ൽ മു​​​റു​​​കു​​​ന്ന​​​തും പാ​​​റ​​​യി​​​ടു​​​ക്കു​​​ക​​​ളി​​​ൽ​​​പെ​​​ട്ട് മ​​​രി​​​ക്കു​​​ന്ന​​​തും.​ തേ​​​നെ​​​ടു​​​ക്കാ​​​ൻ പോ​​​യി അ​​​ക്കി​​​ടി​​​യി​​​ൽ​​​പെ​​​ടു​​​ന്ന മൃ​​​ഗ​​​ങ്ങ​​​ളും കു​​​റ​​​വ​​​ല്ല. ഞാ​​​ൻ വ​​​ന്ന ഉ​​​ട​​​നെ​​​യാ​​​ണ് ഒ​​​രു സം​​​ഭ​​​വം ന​​​ട​​​ന്ന​​​ത്.​ സേ​​​വ്യ​​​റേ​​​ട്ട​​​ൻ ഒ​​​രുദി​​​വ​​​സം തൊ​​​ടി​​​യി​​​ലു​​​ണ്ടാ​​​യ ഒ​​​രു കു​​​ല പ​​​ഴ​​​വും​​​കൊ​​​ണ്ട് ക​​​രി​​​കാ​​​ല​​​ന് കൊ​​​ടു​​​ത്തി​​​ട്ട് തി​​​രി​​​ച്ചു​​​വ​​​രും വ​​​ഴി ഒ​​​രു പാ​​​റ​​​യി​​​ൽ അ​​​ൽ​​​പ​​​നേ​​​രം വി​​​ശ്ര​​​മി​​​ക്കു​​​ക​​​യാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു.​ അ​​​പ്പോ​​​ഴു​​​ണ്ട് ഒ​​​രു മു​​​ഴു​​​ത്ത ക​​​ര​​​ടി​​​ക്കു​​​ട്ട​​​ൻ അ​​​ങ്ങേ​​​വ​​​ശ​​​ത്തെ പാ​​​റ​​​യി​​​ടു​​​ക്കി​​​ൽ ​ൈക​​യും ഇ​​​ട്ടി​​​രി​​​ക്കു​​​ന്നു.​ പു​​​ള്ളി പേ​​​ടി​​​ച്ച് ഓ​​​ടി​​​യൊ​​​ന്നു​​​മി​​​ല്ല. ഉ​​​ൾ​​​ക്കാ​​​ട്ടി​​​ൽ പോ​​​കു​​​മ്പോ​​​ൾ ഇ​​​വ​​​രെ​​​യൊ​​​ക്കെ കാ​​​ണാ​​​റു​​​ണ്ട്.​ ഉ​​​പ​​​ദ്ര​​​വി​​​ക്കാ​​​തെ പോ​​​കു​​​ന്ന​​​വ​​​രെ അ​​​വ​​​രും ഒ​​​ന്നും ചെ​​​യ്യാ​​​റി​​​ല്ല.​ അ​​​തു​​​കൊ​​​ണ്ട് ‘‘എ​​​ന്താ​​​ടാ തേ​​​ൻ എ​​​ടു​​​ക്കു​​​ക​​​യാ​​​ണോ?’’, എ​​​ന്നു കു​​​ശ​​​ലം ചോ​​​ദി​​​ച്ചു.​ അ​​​വ​​​ന്റെ മു​​​ഖ​​​ത്തെ രോ​​​മം നി​​​റ​​​യെ തേ​​​ൻ കു​​​ടി​​​ച്ച​​​തി​​​ന്റെ അ​​​വ​​​ശേ​​​ഷി​​​പ്പു​​​ക​​​ൾ ഉ​​​ണ്ടാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു.

സേ​​​വ്യ​​​റേ​​​ട്ട​​​ൻ അ​​​ങ്ങ​​​നെ ഓ​​​രോ​​​ന്നൊ​​​ക്കെ അ​​​വ​​​നോ​​​ട് ചോ​​​ദി​​​ച്ചു.​ പ​​​ക്ഷേ, ദ​​​യ​​​നീ​​​യ​​​മാ​​​യ ഒ​​​രു ഭാ​​​വം മാ​​​ത്ര​​​മാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു മു​​​ഖ​​​ത്ത്.

‘‘എ​​​ന്താ​​​ടാ?’’ എ​​​ന്നു ചോ​​​ദി​​​ച്ച് അ​​​ടു​​​ത്തു ചെ​​​ന്ന​​​പ്പോ​​​ഴാ​​​ണ് അ​​​വ​​​ന്റെ കൈ ​​​കു​​​ടു​​​ങ്ങി​​​ക്കി​​​ട​​​ക്കു​​​ന്ന​​​ത് സേ​​​വ്യ​​​റേ​​​ട്ട​​​ൻ ക​​​ണ്ട​​​ത്. പു​​​ള്ളി ഉ​​​ട​​​നെ പോ​​​യി ര​​​ണ്ട് ആ​​​ദി​​​വാ​​​സി പ​​​യ്യ​​​ന്മാ​​​രെ വി​​​ളി​​​ച്ചു​​കൊ​​​ണ്ടു​​​വ​​​ന്നു. അ​​​വ​​​ർ എ​​​ന്തൊ​​​ക്കെ​​​യോ ചെ​​​യ്ത് പാ​​​റ​​​യി​​​ടു​​​ക്കി​​​ൽ​​നി​​​ന്നും കൈ ​​​എ​​​ടു​​​പ്പി​​​ച്ചു​​​വ​​​ത്രെ.​ കൈ ​​എ​​​ടു​​​ത്ത​​​തും അ​​​വ​​​ൻ കാ​​​ട്ടി​​​ലേ​​​ക്ക് ഒ​​​റ്റ​​​യോ​​​ട്ട​​​മാ​​​യി​​​രു​​​ന്ന​​​ത്രെ.

‘‘സാ​​​റേ തേ​​​ൻ വേ​​​ണോ?’’, തേ​​​ൻ എ​​​ടു​​​ത്തു​​കൊ​​​ണ്ടി​​​രു​​​ന്ന പ​​​യ്യ​​​ൻ എ​​​ന്നോ​​​ട് ചോ​​​ദി​​​ച്ചു. ഏ​​​ക​​​ദേ​​​ശം പ​​​ത്തു​​​പ​​​ന്ത്ര​​​ണ്ടു വ​​​യ​​​സ്സു കാ​​​ണും. മെ​​​ലി​​​ഞ്ഞ് ജ​​​ട​​​പി​​​ടി​​​ച്ച് ദാ​​​രി​​​ദ്ര്യം പി​​​ടി​​​ച്ച രൂ​​​പം.​ തേ​​​ൻ​​​കാ​​​ലം ആ​​​ദി​​​വാ​​​സി​​​ കു​​​ട്ടി​​​ക​​​ൾ​​​ക്ക് പ​​​ത്തു കാ​​​ശ് സ​​​മ്പാ​​​ദി​​​ക്കാ​​​നു​​​ള്ള കാ​​​ലം കൂ​​​ടി​​​യാ​​​ണ്. പാ​​​റ​​​യി​​​ടു​​​ക്കി​​​ലെ തേ​​​നി​​​ന് മ​​​ധു​​​രം കൂ​​​ടു​​​ത​​​ലാ​​​യ​​​തു​​​കൊ​​​ണ്ട് ആ​​​വ​​​ശ്യ​​​ക്കാ​​​രും ഏ​​​റെ​​​യാ​​​ണ്. അ​​​ടി​​​വാ​​​ര​​​ത്ത് തേ​​​നു​​​മാ​​​യി ചെ​​​ന്നു നി​​​ന്നാ​​​ൽ അ​​​തു​​​വ​​​ഴി പോ​​​കു​​​ന്ന വ​​​ണ്ടി​​​ക്കാ​​​ർ വാ​​​ങ്ങി​​​ക്കൊ​​​ള്ളും. അ​​​ങ്ങ​​​നെ കാ​​​ശു കി​​​ട്ടു​​​മെ​​​ന്നു​​​ള്ള​​​തു​​​കൊ​​​ണ്ടാ​​​ണ് കു​​​ട്ടി​​​ക​​​ൾ വ​​​ലി​​​യ പാ​​​റ​​​വി​​​ള്ള​​ലു​​​ക​​​ളി​​​ലേ​​​ക്കൊ​​​ക്കെ ഇ​​​റ​​​ങ്ങി തേ​​​ൻ പ​​​ര​​​തു​​​ന്ന​​​ത്.

‘‘നീ ​​​വൈ​​​കി​​​ട്ട് ഞാ​​​ൻ താ​​​മ​​​സി​​​ക്കു​​​ന്നി​​​ട​​​ത്തേ​​​ക്ക് കൊ​​​ണ്ടു വാ. ​​​ഇ​​​പ്പൊ പ​​​ണ​​​മി​​​ല്ല’’, ഞാ​​​ൻ പ​​​റ​​​ഞ്ഞു.

‘‘കാ​​​ശി​​​ന​​​ല്ല സാ​​​റേ’’, അ​​​വ​​​ൻ

കു​​​റ​​​ച്ചു തേ​​​ൻ ​ൈക​​യി​​​ലേ​​​ക്ക് പി​​​ഴി​​​ഞ്ഞു ത​​​ന്നു. ക​​​ടും​​​മ​​​ധു​​​ര​​​വും ന​​​നു​​​ത്ത പു​​​ളി​​​യു​​​മു​​​ള്ള തേ​​​നാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു അ​​​ത്.​ അ​​​തും കു​​​ടി​​​ച്ച് പാ​​​റ​​​പ്പു​​​റ​​​ത്തി​​​രു​​​ന്ന് പ​​​രി​​​സ​​​ര​​​ത്തി​​​ലൂ​​​ടെ ഒ​​​ന്നു ക​​​ണ്ണോ​​​ടി​​​ച്ചു.​ താ​​​ഴെ തോ​​​ട്ടി​​​ൽ​​​നി​​​ന്നും അ​​​ൽ​​​പം ദൂ​​​രെ നി​​​ൽ​​​ക്കു​​​ന്ന ഞാ​​​വ​​​ൽ​​​മ​​​ര​​​ത്തി​​​ന്റെ കീ​​​ഴെ ക​​​ത്രീ​​​ന​​​യു​​​ണ്ട്, മു​​​ക​​​ളി​​​ൽ വി​​​നാ​​​യ​​​കി​​​യും. അ​​​ത്ര​​​യും വ​​​ലി​​​യ മ​​​ര​​​ത്തി​​​ൽ അ​​​വ​​​ൾ ക​​​യ​​​റി​​​യ​​​ത് എ​​​ന്നെ അ​​​തി​​​ശ​​​യി​​​പ്പി​​​ച്ചു. എ​​​ന്താ​​​യാ​​​ലും ക​​​ത്രീ​​​ന സ​​​ന്തോ​​​ഷ​​​വ​​​തി​​​യാ​​​ണ്! അ​​​ൽ​​​പം ക​​​ഴി​​​ഞ്ഞ് വി​​​നാ​​​യ​​​കി മ​​​ര​​​ത്തി​​​ൽ​​​നി​​​ന്നും ഇ​​​റ​​​ങ്ങു​​​ന്ന​​​തും ഇ​​​രു​​​വ​​​രും ഞാ​​​വ​​​ൽ​​​പ്പ​​​ഴം തി​​​ന്നു​​​ന്ന​​​തും ക​​​ത്രീ​​​ന പൊ​​​ട്ടി​​​ച്ചി​​​രി​​​ക്കു​​​ന്ന​​​തും ക​​​ണ്ടു.​ അ​​​വ​​​ൾ അ​​​ത്ര​​​യും ചി​​​രി​​​ക്കാ​​​ൻ പാ​​​ക​​​ത്തി​​​ന് വി​​​നാ​​​യ​​​കി എ​​​ന്തെ​​​ങ്കി​​​ലും ത​​​മാ​​​ശ പ​​​റ​​​യു​​​മെ​​​ന്ന് എ​​​നി​​​ക്കു തോ​​​ന്നി​​​യി​​​ല്ല.

തേ​​​നും കു​​​ടി​​​ച്ച് ത​​​ണു​​​ത്ത കാ​​​റ്റും കൊ​​​ണ്ടി​​​രു​​​ന്ന​​​പ്പോ​​​ൾ ന​​​ല്ല മ​​​യ​​​ക്കം വ​​​ന്നു.​ ര​​​ണ്ടു ത​​​ത്ത​​​ക​​​ൾ ത​​​ല​​​ക്കു മു​​​ക​​​ളി​​​ലെ മ​​​ര​​​ക്കൊ​​​മ്പി​​​ലി​​​രു​​​ന്ന് ഉ​​​റു​​​മാ​​​മ്പ​​​ഴം തി​​​ന്നു​​​ന്ന​​​തും നോ​​​ക്കി പാ​​​റ​​​പ്പു​​​റ​​​ത്ത് നീ​​​ണ്ടു​​​നി​​​വ​​​ർ​​ന്നു കി​​​ട​​​ന്ന് സു​​​ഖ​​​മാ​​​യൊ​​​ന്നു മ​​​യ​​​ങ്ങി.​ മ​​​യ​​​ക്ക​​​ത്തി​​​ൽ വി​​​ചി​​​ത്ര​​​മാ​​​യൊ​​​രു സ്വ​​​പ്നം ക​​​ണ്ടു.​​​ സ്വ​​​പ്ന​​​ത്തി​​​ൽ ഞാ​​​നും വി​​​നാ​​​യ​​​കി​​​യും ഒ​​​രു ത​​​ടി​​​ച്ച വ​​​ള്ളി​​​പ്പ​​​ട​​​ർ​​​പ്പി​​​ൽ പി​​​ടി​​​ച്ചു​​​പി​​​ടി​​​ച്ച് കൊ​​​മ്പ​​​ൻ​​​മ​​​ല​​​യു​​​ടെ മു​​​ക​​​ളി​​​ലേ​​​ക്ക് ക​​​യ​​​റി​​​ക്കൊ​​​ണ്ടി​​​രി​​​ക്കു​​​ക​​​യാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു, ന​​​ല്ല കാ​​​റ്റു​​​ണ്ട്.​ കാ​​​റ്റി​​​ൽ പൂ​​​ക്ക​​​ൾ കൊ​​​ഴി​​​ഞ്ഞ് മു​​​ഖ​​​ത്തു വീ​​​ഴു​​​ന്നു​​​ണ്ട്. കാ​​​റ്റി​​​ന്റെ ശ​​​ക്തി കൂ​​​ടു​​​ന്തോ​​​റും മു​​​ക​​​ളി​​​ലേ​​​ക്ക് ക​​​യ​​​റാ​​​നാ​​​കു​​​ന്നി​​​ല്ല. ​വി​​​നാ​​​യ​​​കി അ​​​പ്പോ​​​ഴേ​​​ക്കും തു​​​ഞ്ച​​​ത്ത് ക​​​യ​​​റി​​​പ്പ​​​റ്റി.​ ഞാ​​​ൻ താ​​​ഴേ​​​ക്ക് നോ​​​ക്കി.​ അ​​​പ്പോ​​​ഴാ​​​ണ് എ​​​ത്ര മു​​​ക​​​ളി​​​ലാ​​​ണെ​​​ന്ന സ​​​ത്യം ഭീ​​​തി​​​യോ​​​ടെ തി​​​രി​​​ച്ച​​​റി​​​ഞ്ഞ​​​ത്.​ പെ​​​ട്ടെ​​​ന്ന് കാ​​​റ്റൊ​​​തു​​​ങ്ങി. ഞാ​​​ൻ ഉ​​​ത്സാ​​​ഹ​​​ത്തോ​​​ടെ മു​​​ക​​​ളി​​​ലേ​​​ക്ക് പി​​​ടി​​​ച്ചു ക​​​യ​​​റി​​​ക്കൊ​​​ണ്ടി​​​രു​​​ന്നു. അ​​​പ്പോ​​​ൾ മ​​​ല​​​യു​​​ടെ തു​​​ഞ്ച​​​ത്ത് സേ​​​ന​​​നെ ക​​​ണ്ടു. ആ​​​കാ​​​ശം മു​​​ട്ടെ വ​​​ള​​​ർ​​​ന്നു​​നി​​​ൽ​​​ക്കു​​​ക​​​യാ​​​ണ്. കൈ​​​പ്പി​​​ടി​​​ക്കു​​​ള്ളി​​​ൽ​​​ക്കി​​​ട​​​ന്ന് വി​​​നാ​​​യ​​​കി പി​​​ട​​​യു​​​ന്നു. അ​​​ടു​​​ത്ത ല​​​ക്ഷ്യം ഞാ​​​നാ​​​ണ്. ഞാ​​​നാ​​​ണെ​​​ങ്കി​​​ൽ തു​​​ഞ്ച​​​ത്തേ​​​ക്ക് ക​​​യ​​​റാ​​​ൻ പാ​​​ക​​​ത്തി​​​ന് എ​​​ത്തി​​​നി​​​ൽ​​​ക്കു​​​ക​​​യാ​​​ണ്.​ പെ​​​ട്ടെ​​​ന്ന് കൂ​​​ർ​​​ത്ത ന​​​ഖ​​​ങ്ങ​​​ൾ വ​​​ള​​​ർ​​​ന്നു​​നി​​​ൽ​​​ക്കു​​​ന്ന സേ​​​ന​​​ന്റെ കൈ​​​ക​​​ൾ എ​​​ന്റെ നേ​​​ർ​​​ക്കു നീ​​​ണ്ടു. ഞാ​​​ൻ ഊ​​​ർ​​​ന്നി​​​റ​​​ങ്ങാ​​​ൻ ഒ​​​രു ശ്ര​​​മം ന​​​ട​​​ത്തി.​ അ​​​പ്പോ​​​ൾ താ​​​ഴെ സേ​​​ന​​​ന്റെ ഛായ​​​യു​​​ള്ള ഭീ​​​മാ​​​കാ​​​ര​​​നാ​​​യ ഒ​​​രാ​​​ന കു​​​ത്താ​​​ൻ ത​​​യാ​​​റെ​​​ടു​​​ത്തു നി​​​ൽ​​​ക്കു​​​ന്ന​​​ത് ക​​​ണ്ടു.​ ഞാ​​​ൻ മു​​​ക​​​ളി​​​ലേ​​​ക്കും താ​​​ഴേ​​​ക്കും പോ​​​കാ​​​നാ​​​വാ​​​തെ ഇ​​​ട​​​യി​​​ൽ തൂ​​​ങ്ങി​​​ക്കി​​​ട​​​ന്നു. അ​​​പ്പോ​​​ൾ ആ ​​​ആ​​​ന മു​​​ക​​​ളി​​​ലേ​​​ക്ക് പ​​​റ​​​ന്നു​​​വ​​​ന്ന് എ​​​ന്നെ താ​​​ഴ്‌​​​വ​​​ര​​​യി​​​ലേ​​​ക്ക് കു​​​ത്തി​​​മ​​​റി​​​ച്ചി​​​ട്ടു.​ അ​​​തി​​​ന്റെ കൊ​​​മ്പു​​​ക​​​ൾ പ​​​ച്ച​​​മാം​​​സ​​​ത്തി​​​ലൂ​​​ടെ കു​​​ത്തി​​​യി​​​റ​​​ക്കു​​​ന്ന​​​തി​​​ന്റെ വേ​​​ദ​​​ന ഞാ​​​ൻ അ​​​റി​​​ഞ്ഞു.​ അ​​​രി​​​കി​​​ൽ മേ​​​ലാ​​​കെ ചോ​​​ര​​​യൊ​​​ലി​​​പ്പി​​​ച്ച് വി​​​നാ​​​യ​​​കി കി​​​ട​​​ന്നി​​​രു​​​ന്നു. സേ​​​ന​​​ൻ ഞ​​​ങ്ങ​​​ളെ കൊ​​​ല്ലാ​​​ൻ അ​​​ല​​​റി​​​യ​​​ടു​​​ത്തു.​ ഞാ​​​ൻ ഉ​​​റ​​​ക്കെ​​​ക്ക​​​ര​​​ഞ്ഞു​​​കൊ​​​ണ്ട് ഞെ​​​ട്ടി​​​യു​​​ണ​​​ർ​​​ന്നു. ചു​​​റ്റും നോ​​​ക്കി​​​യ​​​പ്പോ​​​ൾ അ​​​രി​​​കി​​​ൽ തേ​​​നെ​​​ടു​​​ത്തു​​കൊ​​​ണ്ടി​​​രു​​​ന്ന കു​​​ട്ടി​​​ക​​​ളോ താ​​​ഴെ ഞാ​​​വ​​​ൽ​​​മ​​​ര​​​ത്തി​​​ന്റെ ചു​​​വ​​​ട്ടി​​​ൽ വി​​​നാ​​​യ​​​കി​​​യും ക​​​ത്രീ​​​ന​​​യു​​​മോ ഉ​​​ണ്ടാ​​​യി​​​രു​​​ന്നി​​​ല്ല. അ​​​പ്പോ​​​ഴാ​​​ണ് ക​​​യ​​​ത്തി​​​നി​​​ക്ക​​​രെ​​നി​​​ന്ന് പ​​​തി​​​വി​​​ല്ലാ​​​തെ ആ​​​ന​​​ക​​​ളു​​​ടെ അ​​​ല​​​ർ​​​ച്ച​​​യും ചി​​​ന്നം​​​വി​​​ളി​​​യും കേ​​​ൾ​​​ക്കു​​​ന്ന​​​ത്. ​ഉ​​​റ​​​ക്ക​​​ത്തി​​​ന്റെ കെ​​​ട്ടു​​​വി​​​ടാ​​​ൻ ഒ​​​രു നി​​​മി​​​ഷം ക​​​ണ്ണു​​​മ​​​ട​​​ച്ചി​​​രു​​​ന്നു. പി​​​ന്നെ ശ്ര​​​ദ്ധ​​​യോ​​​ടെ കാ​​​തു​​​ക​​​ൾ കൂ​​​ർ​​​പ്പി​​​ച്ചു. അ​​​പ്പോ​​​ൾ അ​​​തു തോ​​​ന്ന​​​ല​​​ല്ല സ​​​ത്യ​​​മാ​​​ണെ​​​ന്ന് മ​​​ന​​​സ്സി​​​ലാ​​​യി. വേ​​​ഗം അ​​​ങ്ങോ​​​ട്ടോ​​​ടി. പ​​​കു​​​തി​​​യി​​​ട​​​യെ​​​ത്തി​​​യ​​​പ്പോ​​​ൾ സേ​​​വ്യ​​​റേ​​​ട്ട​​​ൻ ക​​​യ​​​ത്തി​​​ന​​​ടു​​​ത്തേ​​​ക്ക് ഓ​​​ടി വ​​​രു​​​ന്നു.

‘‘എ​​​ന്തു​​​പ​​​റ്റി​​​യ​​​താ?’’, ഞാ​​​ൻ വേ​​​രു​​പ​​​ട​​​ല​​​ങ്ങ​​​ളി​​​ൽ​​​ത്ത​​​ട്ടി വി​​​ര​​​ലു​​​ക​​​ൾ മു​​​റി​​​യു​​​ന്ന​​​തി​​​ന്റെ വേ​​​ദ​​​ന ക​​​ണ​​​ക്കാ​​​ക്കാ​​​തെ വേ​​​ഗ​​​ത കൂ​​​ട്ടി​​​ക്കൊ​​​ണ്ട് തി​​​ര​​​ക്കി.

‘‘ആ​​​ന…​ ആ​​​ന​​​ക​​​ള് …’’, അ​​​വ്യ​​​ക്ത​​​മാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു ഓ​​​ട്ട​​​ത്തി​​​നി​​​ട​​​യി​​​ൽ മ​​​റു​​​പ​​​ടി.

ക​​​യ​​​ത്തി​​​ന​​​ടു​​​ത്തേ​​​ക്ക് അ​​​ടു​​​ക്കു​​​ന്തോ​​​റും ആ​​​ന​​​ക​​​ളു​​​ടെ അ​​​ല​​​ർ​​​ച്ച​​​യും ചി​​​ന്നം​​​വി​​​ളി​​​ക​​​ളും കൂ​​​ടു​​​ത​​​ൽ ഉ​​​ച്ച​​​ത്തി​​​ലാ​​​യി.​ കു​​​ങ്കി​​​യാ​​​ന​​​ക​​​ൾ ത​​​മ്മി​​​ൽ മ​​​ൽ​​​പി​​​ടി​​ത്തം ന​​​ട​​​ക്കു​​​ന്ന​​​താ​​​കു​​​മെ​​​ന്നാ​​​ണ് ഞാ​​​ൻ ക​​​രു​​​തി​​​യ​​​ത്.​ പ​​​ക്ഷേ, കു​​​റേ​​​നാ​​​ൾ ഇ​​​ല്ലാ​​​തി​​​രു​​​ന്ന മോ​​​ഴ തി​​​രി​​​ച്ചെ​​​ത്തി​​​യി​​​രു​​​ന്നു.​ ക​​​രി​​​കാ​​​ല​​​നും പി​​​ടി​​​യാ​​​ന​​​ക​​​ൾ​​​ക്കു​​​മൊ​​​പ്പം ക​​​യ​​​ത്തി​​​ൽ കു​​​ളി​​​ക്കാ​​​ൻ ഇ​​​റ​​​ങ്ങി​​​യ​​​പ്പോ​​​ഴാ​​​ണ് ക​​​ര​​​യി​​​ൽ നി​​​ൽ​​​ക്കു​​​ന്ന കു​​​ങ്കി​​​യാ​​​ന​​​ക​​​ളെ അ​​​ത്‌ കാ​​​ണു​​​ന്ന​​​ത്. കാ​​​ര്യ​​​ങ്ങ​​​ളു​​​ടെ കി​​​ട​​​പ്പ് പി​​​ടി​​​കി​​​ട്ടി​​​യ​​​തോ​​​ടെ അ​​​ത് ക​​​യം ക​​​യ​​​റി ഇ​​​ക്ക​​​ര​​​യി​​​ലേ​​​ക്ക് ക​​​ട​​​ന്നു. മു​​​ത്ത​​​ങ്ങ​​​യി​​​ൽനി​​​ന്നു​​​ള്ള കു​​​ങ്കി മാ​​​ത്ര​​​മേ അ​​​വി​​​ടെ​​​യു​​​ണ്ടാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു​​​ള്ളൂ. ​സേ​​​ന​​​ന്റെ ആ​​​ന​​​യും അ​​​ഴ​​​ക​​​നും അ​​​ൽ​​​പം മാ​​​റി​​​യാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു നി​​​ന്നി​​​രു​​​ന്ന​​​ത്. മോ​​​ഴ നേ​​​രെ വ​​​രു​​​ന്ന​​​തു​​​ ക​​​ണ്ട് അ​​​തൊ​​​രു പി​​​ടി​​​യാ​​​ന​​​യാ​​​ണെ​​​ന്നാ​​​ണ് കു​​​ങ്കി​​​യാ​​​ന ക​​​രു​​​തി​​​യ​​​ത്. അ​​​തു​​​കൊ​​​ണ്ടു​​​ത​​​ന്നെ അ​​​ത് കൂ​​​ടു​​​ത​​​ൽ മു​​​ന്നൊ​​​രു​​​ക്ക​​​മൊ​​​ന്നും ന​​​ട​​​ത്തി​​​യി​​​ല്ല. പ​​​ക്ഷേ, ക​​​രി​​​കാ​​​ല​​​നെ പൂ​​​ട്ടാ​​​ൻ വ​​​ന്ന കു​​​ങ്കി​​​യാ​​​ന​​​ക​​​ളോ​​​ടു​​​ള്ള സ​​​ഹ​​​ജ​​​മാ​​​യ കോ​​​പ​​​ത്തോ​​​ടെ മോ​​​ഴ ആ ​​​കു​​​ങ്കി​​​യാ​​​ന​​​യെ ആ​​​ക്ര​​​മി​​​ച്ചു.​ അ​​​ല​​​ർ​​​ച്ച കേ​​​ട്ട് അ​​​ഴ​​​ക​​​നും സേ​​​ന​​​ന്റെ ആ​​​ന​​​യും അ​​​വി​​​ടേ​​​ക്കു ചെ​​​ന്നു.​ അ​​​വ​​​രും അ​​​തൊ​​​രു പി​​​ടി​​​യാ​​​ന​​​യാ​​​ണെ​​​ന്നാ​​​ണ് ക​​​രു​​​തി​​​യ​​​ത്. എ​​​ളു​​​പ്പ​​​ത്തി​​​ൽ കീ​​​ഴ​​​ട​​​ക്കാ​​​മെ​​​ന്നും അ​​​വ​​​ർ ക​​​രു​​​തി.​ പ​​​ക്ഷേ, കു​​​ങ്കി​​​യാ​​​ന​​​ക​​​ളെ മൂ​​​ന്നി​​​നെ​​​യും ക​​​ണ്ട​​​തോ​​​ടെ മോ​​​ഴ​​​യു​​​ടെ ക​​​ലി കൂ​​​ടി, അ​​​ത്‌ സേ​​​ന​​​ന്റെ കു​​​ങ്കി​​​യെ ച​​​വി​​​ട്ടി മ​​​റി​​​ച്ചി​​​ട്ടു. കു​​​ങ്കി​​​യാ​​​ന​​​ക​​​ൾ മോ​​​ഴ​​​യെ വ​​​ള​​​ഞ്ഞ​​​തും ക​​​രി​​​കാ​​​ല​​​നും മോ​​​ഴ​​​ക്കൊ​​​പ്പം ചേ​​​ർ​​​ന്നു. അ​​​തോ​​​ടെ, ആ​​​ന​​​ക​​​ളു​​​ടെ ഭീ​​​ക​​​ര അ​​​ല​​​ർ​​​ച്ച​​​ക​​​ൾ കൊ​​​മ്പ​​​ൻ​​​മ​​​ല​​​യി​​​ൽ പ്ര​​​തി​​​ധ്വ​​​നി​​​ച്ചു. അ​​​തു​​​കേ​​​ട്ട് വി​​​നാ​​​യ​​​കി​​​യും പാ​​​പ്പാ​​​ന്മാ​​​രും നാ​​​ട്ടു​​​കാ​​​രും ഓ​​​ടി​​​യെ​​​ത്തി. അ​​​വ​​​രെ​​​ത്തു​​​മ്പോ​​​ഴേ​​​ക്കും മോ​​​ഴ ര​​​ണ്ടാ​​​മ​​​ത്തെ കു​​​ങ്കി​​​യെ​​​യും ച​​​വി​​​ട്ടി മ​​​റി​​​ച്ചി​​​ട്ട് അ​​​ഴ​​​ക​​​ന്റെ അ​​​ടു​​​ത്തേ​​​ക്ക് നീ​​​ങ്ങി​​​യി​​​രു​​​ന്നു.​ വി​​​നാ​​​യ​​​കി ‘‘അ​​​ഴ​​​കാ…’’, എ​​​ന്നു​​​റ​​​ക്കെ വി​​​ളി​​​ച്ചു​​​കൊ​​​ണ്ട് അ​​​വ​​​ന്റെ​​​യ​​​ടു​​​ത്തേ​​​ക്ക് ഓ​​​ടി.​ സേ​​​ന​​​നും മ​​​റ്റേ പാ​​​പ്പാ​​​നും ഭ​​​യ​​​ന്നു മാ​​​റി​​​നി​​​ന്ന​​​തേ​​​യു​​​ള്ളൂ.

‘‘പോ​​​ക​​​രു​​​ത്, അ​​​പ​​​ക​​​ട​​​മാ​​​ണ്’’, ക​​​ത്രീ​​​ന​​​യും ഞാ​​​നും കൂ​​​ടി വി​​​നാ​​​യ​​​കി​​​യെ പി​​​ടി​​​ച്ചു​​നി​​​ർ​​​ത്താ​​​ൻ ശ്ര​​​മി​​​ച്ചു.

‘‘വി​​​ട്… കു​​​ങ്കി​​​ക​​​ൾ​​​ക്ക് അ​​​ത് മോ​​​ഴ​​​യാ​​​ണെ​​​ന്ന​​​റി​​​യി​​​ല്ല. പി​​​ടി​​​യാ​​​ന​​​യാ​​​ണെ​​​ന്നാ​​​ണ് വി​​​ചാ​​​രി​​​ച്ചി​​​രി​​​ക്കു​​​ന്ന​​​ത്.​ ഞാ​​​ൻ പോ​​​യി​​​ല്ലെ​​​ങ്കി​​​ൽ മൂ​​​ന്നി​​​നേ​​​യും അ​​​ത് കൊ​​​ല്ലും’’, വി​​​നാ​​​യ​​​കി കു​​​ത​​​റി ഓ​​​ടി.

‘‘അ​​​യ്യോ, ആ​​​രെ​​​ങ്കി​​​ലും മ​​​യ​​​ക്കു​​​വെ​​​ടി വ​​​യ്ക്കാ​​​നു​​​ള്ള ആ ​​​ഡോ​​​ക്ട​​​റെ വി​​​ളി​​​ച്ചോ​​​ണ്ട് വാ. ​​​അ​​​ല്ലെ​​​ങ്കി കു​​​ങ്കി​​​ക​​​ളും ആ ​​​പെ​​​ൺ​​​കൊ​​​ച്ചും ഇ​​​പ്പൊ​​​ത്തീ​​​രും’’, ആ​​​ൾ​​​ക്കൂ​​​ട്ട​​​ത്തി​​​ലാ​​​രോ നി​​​ല​​​വി​​​ളി​​​ച്ചു.

‘‘സേ​​​നാ... നി​​​ങ്ങ​​​ളെ​​​ന്താ നോ​​​ക്കി​​നി​​​ക്കു​​​ന്ന​​​ത്?’’, എ​​​ന്നും സ​​​ന്ധ്യ​​​ക്ക് സേ​​​ന​​​ന്റെ വീ​​​ര​​​വാ​​​ദ​​​ങ്ങ​​​ൾ കേ​​​ട്ട് ര​​​സി​​​ക്കു​​​ന്ന കു​​​ടി​​​സം​​​ഘ​​​ത്തി​​​ലെ ആ​​​ളു​​​ക​​​ൾ അ​​​യാ​​​ളെ ആ​​​ന​​​ക​​​ളു​​​ടെ അ​​​ടു​​​ത്തേ​​​ക്ക് ത​​​ള്ളി​​​വി​​​ടാ​​​ൻ ശ്ര​​​മി​​​ച്ചു. അ​​​യാ​​​ൾ പ​​​ക്ഷേ, കൂ​​​ടു​​​ത​​​ൽ പു​​​റ​​​കോ​​​ട്ട് നീ​​​ങ്ങി നി​​​ന്ന​​​തേ​​​യു​​​ള്ളൂ.

വി​​​നാ​​​യ​​​കി അ​​​ഴ​​​ക​​​ന്റെ അ​​​ടു​​​ത്തേ​​​ക്ക് ചെ​​​ല്ലാ​​​ൻ ആ​​​വു​​​ന്ന​​​തും ശ്ര​​​മി​​​ച്ചു.​ പ​​​ക്ഷേ, മോ​​​ഴ​​​യു​​​ടെ യു​​​ദ്ധം ക​​​ന​​​ത്ത​​​തോ​​​ടെ അ​​​വ​​​ൾ​​​ക്ക​​​തി​​​ന് ക​​​ഴി​​​ഞ്ഞി​​​ല്ല. ആ​​​ളു​​​ക​​​ൾ മോ​​​ഴ​​​ക്കു നേ​​​രെ ക​​​ല്ലും വ​​​ടി​​​യും ക​​​മ്പു​​​മൊ​​​ക്കെ എ​​​റി​​​ഞ്ഞു​​​കൊ​​​ണ്ടി​​​രു​​​ന്നു.​ അ​​​ത് മോ​​​ഴ​​​യു​​​ടെ ദേ​​​ഷ്യം കൂ​​​ട്ടി.

‘‘നി​​​ങ്ങ​​​ളി​​​ങ്ങ​​​നെ എ​​​റി​​​ഞ്ഞ് ആ ​​​പെ​​​ൺ​​​കു​​​ട്ടി​​​യേ​​​യും കൂ​​​ടി കൊ​​​ല്ലാ​​​തെ’’, ഭ്രാ​​​ന്തു​​​പി​​​ടി​​​ച്ച​​​തു​​​പോ​​​ലെ സേ​​​വ്യ​​​റേ​​​ട്ട​​​ൻ അ​​​ല​​​റി.​ വി​​​നാ​​​യ​​​കി ത​​​ള​​​ർ​​​ന്നു​​കി​​​ട​​​ക്കു​​​ന്ന കു​​​ങ്കി​​​യാ​​​ന​​​ക​​​ളെ എ​​​ഴു​​​ന്നേ​​​ൽ​​​പി​​ക്കാ​​​ൻ ഒ​​​രു ശ്ര​​​മം ന​​​ട​​​ത്തി. പ​​​ക്ഷേ, പാ​​​പ്പാ​​​ൻ​​​മാ​​​രു​​​ടെ അ​​​ഭാ​​​വം അ​​​വ​​​രെ ബാ​​​ധി​​​ച്ചി​​​രു​​​ന്നു. ക​​​രി​​​കാ​​​ല​​​നും മോ​​​ഴ​​​യും കൂ​​​ടി അ​​​ഴ​​​ക​​​നെ ല​​​ക്ഷ്യം വെ​​​ച്ച​​​തോ​​​ടെ അ​​​തൊ​​​രു ത്രി​​​കോ​​​ണ​​​യു​​​ദ്ധ​​​മാ​​​യി.​ അ​​​ഴ​​​ക​​​നാ​​​ണെ​​​ങ്കി​​​ൽ ക​​​രി​​​കാ​​​ല​​​ൻ ക​​​യ​​​റി വ​​​ന്ന​​​തോ​​​ടെ പി​​​ടി​​​യാ​​​ന​​​യെ​​​ന്നു ക​​​രു​​​തി മോ​​​ഴ​​​യെ അ​​​വ​​​ഗ​​​ണി​​​ച്ച് ക​​​രി​​​കാ​​​ല​​​നെ കൊ​​​മ്പു​​​കു​​​ത്തി​​​ക്കാ​​​നാ​​​ണ് ശ്ര​​​മി​​​ച്ചു​​കൊ​​​ണ്ടി​​​രു​​​ന്ന​​​ത്. ആ ​​​സ​​​മ​​​യം മു​​​ത​​​ലാ​​​ക്കി മോ​​​ഴ​​​യ​​​വ​​​നെ തു​​​മ്പി​​​കൊ​​​ണ്ട് അ​​​ടി​​​ച്ചും ച​​​വി​​​ട്ടി​​​യും തേ​​​റ്റ​​​കൊ​​​ണ്ട് മു​​​റി​​​വേ​​​ൽ​​​പി​​ച്ചും ക്ഷീ​​​ണി​​​ത​​​നാ​​​ക്കി.​ വി​​​നാ​​​യ​​​കി അ​​​വി​​​ടെ​​നി​​​ന്നു​​​കൊ​​​ണ്ട്, അ​​​ത് മോ​​​ഴ​​​യാ​​​ണെ​​​ന്ന് അ​​​ഴ​​​ക​​​നെ ബോ​​​ധ്യ​​​പ്പെ​​​ടു​​​ത്താ​​​ൻ ആ​​​വു​​​ന്ന​​​തും ശ്ര​​​മി​​​ച്ചു​​​കൊ​​​ണ്ടി​​​രു​​​ന്നു. ​പ​​​ക്ഷേ, അ​​​വ​​​ന​​​ത് മ​​​ന​​​സ്സി​​​ലാ​​​ക്കാ​​​ൻ ക​​​ഴി​​​ഞ്ഞി​​​ല്ല.​ അ​​​വ​​​ന്റെ ചെ​​​റു​​​ത്തു​​​നി​​​ൽ​​​പ് ദു​​​ർ​​​ബ​​​ല​​​മാ​​​യി​​​ക്കൊ​​​ണ്ടി​​​രു​​​ന്നു.​ ഒ​​​രു ഘ​​​ട്ട​​​ത്തി​​​ൽ അ​​​വ​​​ൻ വേ​​​ച്ചു​​​വീ​​​ഴു​​​ക​​​യും ചെ​​​യ്തു. വി​​​നാ​​​യ​​​കി പി​​​ന്നെ​​​യൊ​​​ന്നും നോ​​​ക്കി​​​യി​​​ല്ല അ​​​വ​​​ന്റെ​​​യ​​​ടു​​​ത്തേ​​​ക്ക് ഓ​​​ടി​​​ച്ചെ​​​ന്നു. മോ​​​ഴ​​​ക്കും ക​​​രി​​​കാ​​​ല​​​നും ന​​​ടു​​​വി​​​ൽ വീ​​​ണു​​​കി​​​ട​​​ക്കു​​​ന്ന അ​​​ഴ​​​ക​​​നെ അ​​​വ​​​ൾ കെ​​​ട്ടി​​​പ്പി​​​ടി​​​ച്ചു.

‘‘മോ​​​ളേ, വേ​​​ണ്ടാ…’’, സേ​​​വ്യ​​​റേ​​​ട്ട​​​ന​​​ട​​​ക്ക​​​മു​​​ള്ള​​​വ​​​ർ ഉ​​​റ​​​ക്കെ​​​യ​​​ല​​​റി.​​​ ഞാ​​​ൻ ഒ​​​രു വാ​​​ക്കു​​​പോ​​​ലും ശ​​​ബ്ദി​​​ക്കാ​​​നോ നി​​​ന്നി​​​ട​​​ത്തു​​​നി​​​ന്ന് അ​​​ന​​​ങ്ങാ​​​നോ ക​​​ഴി​​​യാ​​​തെ പ്ര​​​തി​​​മ ക​​​ണ​​​ക്കെ നി​​​ന്നു.

വി​​​നാ​​​യ​​​കി ത​​​ന്റെ​​​യും അ​​​ഴ​​​ക​​​ന്റെ​​​യും മ​​​റ്റു കു​​​ങ്കി​​​യാ​​​ന​​​ക​​​ളു​​​ടെ​​​യും മ​​​ര​​​ണം മു​​​ന്നി​​​ൽ ക​​​ണ്ടു.​ മോ​​​ഴ​​​യോ? ക​​​രി​​​കാ​​​ല​​​നോ? അ​​​തോ ര​​​ണ്ടു​​​പേ​​​രും കൂ​​​ടി​​​യോ?​​​ എ​​​ന്നു മാ​​​ത്ര​​​മേ സം​​​ശ​​​യ​​​മു​​​ണ്ടാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു​​​ള്ളൂ.​ പ​​​ണ്ട് പൂ​​​ർ​​​വി​​​ക​​​രെ പ്ര​​​ള​​​യ​​​ത്തി​​​ൽ​​​നി​​​ന്നും ര​​​ക്ഷി​​​ച്ച, ഏ​​​ഴാം വ​​​യ​​​സ്സി​​​ൽ ത​​​ന്നെ​​​യും കൊ​​​ണ്ടു പ​​​റ​​​ന്ന, കൊ​​​മ്പ​​​ൻ​​​മ​​​ല​​​യു​​​ടെ തു​​​ഞ്ച​​​ത്തി​​​രി​​​ക്കു​​​ന്ന വി​​​ഘ്‌​​​നേ​​​ശ്വ​​​ര​​​മൂ​​​ർ​​​ത്തി​​​യെ അ​​​വ​​​ളോ​​​ർ​​​ത്തു. ക​​​രി​​​കാ​​​ല​​​നും മോ​​​ഴ​​​ക്കും ഈ ​​​കാ​​​ടി​​​ന്റെ ന്യാ​​​യ​​​മു​​​ണ്ട്.​ അ​​​വ​​​രെ ഈ ​​​കാ​​​ട്ടി​​​ൽ​​നി​​​ന്നും പി​​​ടി​​​ച്ചു​​പു​​​റ​​​ത്താ​​​ക്കാ​​​ൻ വ​​​ന്ന ത​​​നി​​​ക്കെ​​​ന്തു ന്യാ​​​യ​​​മാ​​​ണ്? ഇ​​​ന്ന് ക​​​രി​​​കാ​​​ല​​​നെ പി​​​ടി​​​ച്ചു​​മാ​​​റ്റി​​​യാ​​​ൽ നാ​​​ളെ മോ​​​ഴ​​​യെ മ​​​റ്റ​​​ന്നാ​​​ൾ..? അ​​​ത​​​ങ്ങ​​​നെ തു​​​ട​​​ർ​​​ന്നു​​​കൊ​​​ണ്ടേ​​​യി​​​രി​​​ക്കും. ഇ​​​വി​​​ടെ നി​​​ന്നും അ​​​വ​​​ന്റേ​​​ത​​​ല്ലാ​​​ത്ത മ​​​റ്റൊ​​​രി​​​ട​​​ത്തേ​​​ക്ക് മാ​​​റ്റി​​​യാ​​​ലും ത​​​ക​​​ർ​​​ത്തു​​​ട​​​ച്ച് അ​​​ടി​​​മ​​​യാ​​​ക്കി​​​യാ​​​ലും അ​​​ത് അ​​​വ​​​ന്റെ ജീ​​​വി​​​ത​​​ത്തി​​​ലെ ഏ​​​റ്റ​​​വും വ​​​ലി​​​യ പ​​​രാ​​​ജ​​​യം ത​​​ന്നെ​​​യാ​​​യി​​​രി​​​ക്കും.​ അ​​​തു​​​കൊ​​​ണ്ടാ​​​ണ് അ​​​വ​​​രു​​​ടെ ചെ​​​റു​​​ത്തു​​​നി​​​ൽ​​​പ് ഇ​​​ത്ര ശ​​​ക്ത​​​മാ​​​കു​​​ന്ന​​​ത്. ഈ ​​​യു​​​ദ്ധ​​​ത്തി​​​ൽ ആ​​​ർ​​​ക്കു ചോ​​​ര പൊ​​​ടി​​​ഞ്ഞാ​​​ലും ത​​​നി​​​ക്ക് വേ​​​ദ​​​നി​​​ക്കും. കൊ​​​ല്ലു​​​ന്നെ​​​ങ്കി​​​ൽ കൊ​​​ല്ല​​​ട്ടെ എ​​​ന്ന വി​​​ചാ​​​ര​​​ത്തോ​​​ടെ അ​​​വ​​​ൾ മോ​​​ഴ​​​യെ​​​യും ക​​​രി​​​കാ​​​ല​​​നെ​​​യും പ്ര​​​കോ​​​പി​​​പ്പി​​​ക്കാ​​​തെ അ​​​ഴ​​​ക​​​ന്റെ ചെ​​​വി​​​യി​​​ൽ പ​​​റ​​​ഞ്ഞു:

‘‘എ​​​ടാ എ​​​ഴു​​​ന്നേ​​​ൽ​​​ക്ക്.​ അ​​​ത് പി​​​ടി​​​യ​​​ല്ല, മു​​​തു​​​മ​​​ല മൂ​​​ർ​​​ത്തി​​​യെ​​​പ്പോ​​​ലു​​​ള്ള​​​വ​​​നാ​​​ണ്. ന​​​മു​​​ക്ക് ആ​​​രെ​​​യും കൊ​​​ല്ല​​​ണ്ട, പ​​​ക്ഷേ ചാ​​​കാ​​​തെ നോ​​​ക്ക​​​ണം.’’ ഒ​​​രു പ്രാ​​​ർ​​​ഥ​​​ന​​​പോ​​​ലെ എ​​​ത്ര​​ത​​​വ​​​ണ അ​​​തു​​​ത​​​ന്നെ പ​​​റ​​​ഞ്ഞു​​​വെ​​​ന്ന് അ​​​വ​​​ൾ​​​ക്ക​​​റി​​​യി​​​ല്ല.​ ഏ​​​തോ മാ​​​ത്ര​​​യി​​​ൽ അ​​​ഴ​​​ക​​​ന​​​ത് ബോ​​​ധ്യം വ​​​ന്നു. അ​​​വ​​​ൻ അ​​​വ​​​ർ​​​ക്കു​​മാ​​​ത്രം പ​​​രി​​​ചി​​​ത​​​മാ​​​യ​​​തെ​​​ന്തോ പ​​​റ​​​യും മ​​​ട്ടി​​​ൽ പ​​​തു​​​ക്കെ ചെ​​​വി​​​ക​​​ളാ​​​ട്ടി.​ അ​​​തു​​​ക​​​ണ്ട് വി​​​നാ​​​യ​​​കി ചോ​​​ര​​​യൊ​​​ഴു​​​കു​​​ന്ന അ​​​വ​​​ന്റെ മു​​​ൻ​​​കാ​​​ലു​​​ക​​​ളി​​​ൽ ച​​​വി​​​ട്ടി മു​​​ക​​​ളി​​​ലേ​​​ക്ക് ക​​​യ​​​റി.​ അ​​​ഴ​​​ക​​​ൻ ഒ​​​രു പു​​​തു​​ജീ​​​വ​​​ൻ കി​​​ട്ടി​​​യ​​​തു​​​പോ​​​ലെ എ​​​ഴു​​​ന്നേ​​​റ്റ് ആ​​​കെ​​​യൊ​​​ന്ന് കു​​​ട​​​ഞ്ഞു.​ പി​​​ന്നെ സ​​​ർ​​​വ​​​ശ​​​ക്തി​​​യു​​​മെ​​​ടു​​​ത്ത് മോ​​​ഴ​​​യു​​​ടെ അ​​​ടു​​​ത്തേ​​​ക്ക് പാ​​​ഞ്ഞു.​ അ​​​വ​​​ന്റെ പാ​​​ച്ചി​​​ൽ ക​​​ണ്ട് സേ​​​വ്യ​​​റേ​​​ട്ട​​​ന്റെ ച​​​ങ്ക് ക​​​ത്തി.

‘‘മോ​​​ഴ അ​​​വ​​​നെ തീ​​​ർ​​​ക്കും സാ​​​റേ’’, അ​​​യാ​​​ൾ എ​​​ന്റെ ​ൈക​​യി​​ൽ ഇ​​​റു​​​ക്കെ​​​പ്പി​​​ടി​​​ച്ചു.

‘‘പോ​​​യി കൊ​​​ല്ല​​​ടാ അ​​​തി​​​നെ…’’, കൂ​​​ടി​​​നി​​​ന്ന ആ​​​ളു​​​ക​​​ൾ അ​​​ങ്ക​​​ക്ക​​​ലി​​​യോ​​​ടെ അ​​​ല​​​റി​​​വി​​​ളി​​​ച്ചു പ്രോ​​​ത്സാ​​​ഹി​​​പ്പി​​​ച്ചു.​ അ​​​ഴ​​​ക​​​ൻ പാ​​​ഞ്ഞ​​​ടു​​​ത്ത​​​പ്പോ​​​ഴേ​​​ക്കും മോ​​​ഴ വി​​​ദ​​​ഗ്ധ​​​മാ​​​യി ഒ​​​ഴി​​​ഞ്ഞു​​​മാ​​​റി.​ അ​​​ഴ​​​ക​​​ൻ വീ​​​ണ്ടും അ​​​തി​​​നെ ല​​​ക്ഷ്യം​​​വെ​​​ച്ചു.​ അ​​​പ്പോ​​​ഴേ​​​ക്കും ക​​​രി​​​കാ​​​ല​​​ൻ പു​​​റ​​​കെ ചെ​​​ന്നു.​ ആ​​​ളും ആ​​​ര​​​വ​​​ങ്ങ​​​ളും പെ​​​രു​​​കി.​ വി​​​നാ​​​യ​​​കി അ​​​ക്ഷോ​​​ഭ്യ​​​യാ​​​യി​​​രു​​​ന്ന് നി​​​ർ​​​ദേ​​​ശ​​​ങ്ങ​​​ൾ ന​​​ൽ​​​കി​​​ക്കൊ​​​ണ്ടി​​​രു​​​ന്നു.

ത്രി​​​കോ​​​ണ​​​യു​​​ദ്ധം എ​​​ത്ര​​​യും പെ​​​ട്ടെ​​​ന്ന് അ​​​വ​​​സാ​​​നി​​​ച്ചി​​​രു​​​ന്നെ​​​ങ്കി​​​ൽ എ​​​ന്നു ഞാ​​​ൻ ആ​​​ഗ്ര​​​ഹി​​​ച്ചു. മൂ​​​ന്നു​​​പേ​​​രും ക​​​ലി​​​യോ​​​ടെ പൊ​​​രു​​​തി.​ മൂ​​​ന്നി​​​നും മു​​​റി​​​വേ​​​റ്റു, ചോ​​​ര​​​വാ​​​ർ​​​ന്നു.​ ആ ​​മു​​​റി​​​വു​​​ക​​​ള​​​ത്ര​​​യും ഉ​​​ള്ളി​​​ലേ​​​ക്ക് ഏ​​​റ്റു​​​വാ​​​ങ്ങി​​​ക്കൊ​​​ണ്ട് വി​​​നാ​​​യ​​​കി ഇ​​​രു​​​ന്നു.​ അ​​​ല​​​റിവി​​​ളി​​​ച്ചു​​കൊ​​​ണ്ടി​​​രു​​​ന്ന ആ​​​ളു​​​ക​​​ൾ പ​​​തി​​​യെ നി​​​ശ്ശ​​​ബ്ദ​​​രാ​​​യി​​​ത്തു​​​ട​​​ങ്ങി. പ​​​രി​​​ഭ്രാ​​​ന്തി​​​യും ഭ​​​യ​​​വും എ​​​ല്ലാ മു​​​ഖ​​​ങ്ങ​​​ളി​​​ലും നി​​​റ​​​ഞ്ഞു.​ പൊ​​​ടി​​​പാ​​​റി​​​യ യു​​​ദ്ധ​​​ത്തി​​​ൽ അ​​​ഴ​​​ക​​​ന്റെ ഒ​​​രു മു​​​ന്നേ​​​റ്റ​​​ത്തി​​​ൽ ക​​​രി​​​കാ​​​ല​​​നും മോ​​​ഴ​​​യും ഒ​​​ന്നൊ​​​തു​​​ങ്ങി. ആ ​​​നി​​​മി​​​ഷം അ​​​ഴ​​​ക​​​ൻ എ​​​ല്ലാ ശൗ​​​ര്യ​​​വും പു​​​റ​​​ത്തെ​​​ടു​​​ത്തു.​ മോ​​​ഴ​​​യു​​​ടെ​​​യും ക​​​രി​​​കാ​​​ല​​​ന്റെ​​​യും അ​​​ടി​​​പ​​​ത​​​റി.​ അ​​​ഴ​​​ക​​​ന് എ​​​ന്തും ചെ​​​യ്യാ​​​വു​​​ന്ന ഒ​​​രു മു​​​ഹൂ​​​ർ​​​ത്തം.​ ഇ​​​പ്പോ​​​ൾ അ​​​ഴ​​​ക​​​ന്റെ ഒ​​​റ്റ​​​ക്കു​​​ത്തി​​​ന് എ​​​തി​​​രാ​​​ളി​​​ക​​​ൾ വീ​​​ഴും. പ​​​ക്ഷേ, പൊ​​​ടു​​​ന്ന​​​നെ അ​​​വ​​​ൻ നി​​​ശ്ശ​​​ബ്ദ​​​നാ​​​യി ക​​​ലി​​​യ​​​ട​​​ക്കി യു​​​ദ്ധ​​​മ​​​വ​​​സാ​​​നി​​​പ്പി​​​ച്ചു​​നി​​​ന്നു. പ​​​ക്ഷേ, അ​​​പ്പോ​​​ഴേ​​​ക്കും സ​​​ർ​​​വ​​ശ​​​ക്തി​​​യു​​​മെ​​​ടു​​​ത്ത് മോ​​​ഴ മു​​​ന്നോ​​​ട്ടേ​​​ക്കു പാ​​​ഞ്ഞു.

‘‘അ​​​വ​​​ള് തീ​​​ർ​​​ന്നു…’’​ സേ​​​ന​​​ൻ പ​​​ക​​​യും ആ​​​ഹ്ലാ​​​ദ​​​വു​​​മ​​​ട​​​ക്കാ​​​നാ​​​വാ​​​തെ ആ​​​ർ​​​ത്തു​​വി​​​ളി​​​ച്ചു.

പെ​​​ട്ടെ​​​ന്ന് കൊ​​​മ്പ​​​ൻ​​​മ​​​ല​​​യു​​​ടെ തു​​​ഞ്ച​​​ത്തു​​​നി​​​ന്നും കാ​​​ട്ടി​​​ലേ​​​ക്ക് അ​​​തി​​​ശ​​​ക്ത​​​മാ​​​യൊ​​​രു മി​​​ന്ന​​​ൽ ഇ​​​റ​​​ങ്ങി​​​വ​​​ന്നു. പു​​​റ​​​കെ ഒ​​​രി​​​ടി വെ​​​ട്ടി. ആ ​​​ഇ​​​ടി​​​യൊ​​​ച്ച​​​യി​​​ൽ മോ​​​ഴ ഒ​​​ന്നു പ​​​ക​​​ച്ചു.​ ഒ​​​രു നി​​​മി​​​ഷം അ​​​തി​​​ന്റെ ക​​​ണ്ണു​​​ക​​​ൾ വി​​​നാ​​​യ​​​കി​​​യു​​​ടേ​​​തു​​​മാ​​​യി ഉ​​​ട​​​ക്കി, അ​​​തി​​​ൽ ജ​​​യ​​​വും തോ​​​ൽ​​​വി​​​യു​​​മ​​​ല്ലാ​​​ത്ത എ​​​ന്തോ ഒ​​​ന്നു​​​ണ്ടാ​​​യി​​​രു​​​ന്നു.​ പൂ​​​ർ​​​വി​​​ക​​​രെ നി​​​ർ​​​വൃ​​​തി​സം​​​ഗ​​​മ​​​ത്തി​​​ലെ​​​ത്തി​​​ച്ച, അ​​​ച്ഛ​​​ൻ മ​​​രി​​​ച്ച രാ​​​ത്രി​​​യി​​​ൽ വ​​​ഴി​​​കാ​​​ട്ടി​​​യ ഗ​​​ജ​​​വീ​​​ര​​​ന്മാ​​​രോ​​​ടു​​​ള്ള ഭ​​​ക്തി​​​യി​​​ൽ അ​​​വ​​​ളു​​​ടെ ക​​​ണ്ണു​​​ക​​​ൾ നി​​​റ​​​ഞ്ഞൊ​​​ഴു​​​കി.​ ഒ​​​രു നി​​​മി​​​ഷം അ​​​വ​​​ളെ നോ​​​ക്കി​​നി​​​ന്ന​​​ശേ​​​ഷം മോ​​​ഴ ക​​​യ​​​ത്തി​​​ലേ​​​ക്ക് ന​​​ട​​​ന്നു, പു​​​റ​​​കെ ക​​​രി​​​കാ​​​ല​​​നും!​ അ​​​വ​​​ർ ക​​​യം നീ​​​ന്തി ഉ​​​ൾ​​​ക്കാ​​​ട്ടി​​​ലേ​​​ക്ക് ന​​​ട​​​ന്നു​​​മ​​​റ​​​യു​​​ന്ന​​​തും നോ​​​ക്കി അ​​​ഴ​​​ക​​​നും വി​​​നാ​​​യ​​​കി​​​യും നി​​​ന്നു. സേ​​​ന​​​ൻ സ്തം​​​ഭി​​​ച്ചു നി​​​ന്നു.

‘‘തോ​​​റ്റോ​​​ടി​​​യ ആ​​​ന​​​ക​​​ൾ ഇ​​​നി​​​യൊ​​​രി​​​ക്ക​​​ലും മ​​​ട​​​ങ്ങി​​വ​​​രി​​​ല്ല’’, ആ​​​രോ ആ​​​ഹ്ലാ​​​ദ​​​ത്തോ​​​ടെ പ​​​റ​​​ഞ്ഞു. ‘‘വി​​​നാ​​​യ​​​കീ…​ വി​​​നാ​​​യ​​​കീ...’’, വി​​​ളി​​​ക​​​ളോ​​​ടെ ആ​​​ളു​​​ക​​​ൾ അ​​​വ​​​ൾ​​​ക്ക് ചു​​​റ്റി​​​ലും കൂ​​​ടി.​ ഇ​​​നി​​​യും അ​​​വി​​​ടെ നി​​​ന്നാ​​​ൽ ജ​​​ന​​​ങ്ങ​​​ൾ ത​​​ന്നെ മോ​​​ശ​​​മാ​​​യി കൈ​​​കാ​​​ര്യം ചെ​​​യ്യു​​​മെ​​​ന്ന് അ​​​റി​​​യാ​​​മെ​​​ന്നു​​​ള്ള​​​തു​​​കൊ​​​ണ്ട് സേ​​​ന​​​ൻ ആ​​​രു​​​ടെ​​​യും ക​​​ണ്ണി​​​ൽ​​​പ്പെ​​​ടാ​​​തെ പ​​​തു​​​ക്കെ മു​​​ങ്ങി.

ക​​​രി​​​കാ​​​ല​​​നും മോ​​​ഴ​​​യും കാ​​​ഴ്ച​​​യി​​​ൽ​​നി​​​ന്നും മ​​​റ​​​ഞ്ഞ​​​തും വി​​​നാ​​​യ​​​കി അ​​​ഴ​​​ക​​​ന്റെ പു​​​റ​​​ത്തു നി​​​ന്നി​​​റ​​​ങ്ങി ആ​​​ളു​​​ക​​​ളു​​​ടെ വ​​​ല​​​യം ഭേ​​​ദി​​​ച്ച് പു​​​റ​​​ത്തു​​ക​​​ട​​​ന്നു. അ​​​ത്ര​​​നേ​​​രം അ​​​ക​​​ത്തും പു​​​റ​​​ത്തും നേ​​​രി​​​ട്ട യു​​​ദ്ധ​​​ത്തി​​​ന്റെ ത​​​ള​​​ർ​​​ച്ച​​​യി​​​ൽ കു​​​ഴ​​​ഞ്ഞു​​​പോ​​​യ ദേ​​​ഹം കാ​​​ല​​​ടി​​​ക​​​ളി​​​ൽ താ​​​ങ്ങി​​​യു​​​റ​​​പ്പി​​​ക്കാ​​​ൻ പാ​​​ടു​​​പെ​​​ട്ടു​​​കൊ​​​ണ്ട് അ​​​വ​​​ൾ മു​​​ന്നോ​​​ട്ടു ന​​​ട​​​ന്നു.​ ശ​​​ക്ത​​​മാ​​​യ മ​​​ഴ പെ​​​യ്തു തു​​​ട​​​ങ്ങി​​​യി​​​രു​​​ന്നു.​ ക​​​ത്രീ​​​ന ഓ​​​ടി​​​ച്ചെ​​​ന്ന് അ​​​വ​​​ളു​​​ടെ കൈ​​​യി​​​ൽ കൈ​​​കോ​​​ർ​​​ത്തു. മ​​​ഴ​​​യി​​​ലും കാ​​​റ്റി​​​ലുംപെ​​​ട്ട് ഇ​​​ല​​​ക​​​ളും പൂ​​​ക്ക​​​ളും കൊ​​​ഴി​​​ക്കു​​​ന്ന മ​​​ര​​​ങ്ങ​​​ൾ​​​ക്കി​​​ട​​​യി​​​ലൂ​​​ടെ അ​​​വ​​​ർ കാ​​​ക്ക​​​ത്തോ​​​ട്ടി​​​ലേ​​​ക്ക് പോ​​​കു​​​ന്ന​​​തും നോ​​​ക്കി ഞാ​​​ൻ നി​​​ന്നു.​ ദൂ​​​രെ​​​യ​​​പ്പോ​​​ൾ കൊ​​​മ്പ​​​ൻ​​​മ​​​ല​​​യു​​​ടെ തു​​​ഞ്ച​​​ത്തെ പൂ​​​മ​​​ര​​​ങ്ങ​​​ളെ വി​​​നാ​​​യ​​​ക​​​മൂ​​​ർ​​​ത്തി​​​യു​​​ടെ ​ൈക​​യൊ​​​പ്പു​​​ള്ള കി​​​ഴ​​​ക്ക​​​ൻ കാ​​​റ്റ് ചി​​​ന്നംവി​​​ളി​​​യോ​​​ടെ ഉ​​​ല​​​ക്കാ​​​ൻ തു​​​ട​​​ങ്ങി​​​യി​​​രു​​​ന്നു.​ തു​​​ട​​​ർ​​​ന്ന് തു​​​മ്പി​​​ക്കൈ വ​​​ണ്ണ​​​ത്തി​​​ൽ പെ​​​രു​​​മ​​​ഴ വ​​​ന്ന് ഞ​​​ങ്ങ​​​ളെ പൊ​​​തി​​​ഞ്ഞു.

(അ​​വ​​സാ​​നി​​ച്ചു)