മുടിയറകൾ 30

124

രാ​ത്രി​യോ​ട്ടം ക​ഴി​ഞ്ഞ് മി​ഷ​നാ​ശു​പ​ത്രി​യു​ടെ മു​ന്നി​ൽ വ​ണ്ടി​യൊ​തു​ക്കു​മ്പോ​ഴും വാ​റാ​ന്റെ കൈ​വി​റ​യ​ൽ മാ​റി​യി​രു​ന്നി​ല്ല.​ നെ​റ്റി​യി​ലെ ചോ​ര ധൃ​തി​യി​ൽ തു​ട​ച്ച്, അ​യാ​ൾ ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി. സ്ട്രെ​ച്ച​റി​ൽ കൊ​ണ്ടു​വ​രു​ന്ന​ത് ഒ​രു സ്ത്രീ​യു​ടെ ശ​വ​മാ​ണെ​ന്ന് ക​ണ്ട​തോ​ടെ അ​യാ​ളു​ടെ ഉ​ള്ളൊ​ന്നു ആ​ന്തി. തു​രു​മ്പി​ച്ച വീ​ലു​ക​ളു​ടെ ദ​യ​നീ​യ ഒ​ച്ച ഇ​ട​നാ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ അ​ക​ന്നു​പോ​യ​തും, ചോ​ര തു​ട​ച്ച ക​ർ​ച്ചീ​ഫ് ഡ​സ്റ്റ്ബി​ന്നി​ലി​ട്ട്, വാ​റാ​ൻ വേ​ഗം ലി​ഫ്റ്റി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി.

സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ വാ​ർ​ഡി​ലേ​ക്ക് എ​ത്തി​യ ഉ​ട​നെ കൗ​ണ്ട​റി​ലെ ടേ​ബി​ളി​ൽ ത​ല​ചാ​യ്ച്ചു കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന സി​സ്റ്റ​റി​നെ വി​ളി​ച്ചു​ണ​ർ​ത്തി.

“എ​ങ്ങ​നെ​യു​ണ്ട് സി​സ്റ്റ​റേ?”

“പാ​വം. വി​ഷ​മി​ച്ചി​രി​ക്കു​വാ​യി​രു​ന്നു. ഇ​പ്പ​ഴാ ഒ​ന്നു​റ​ങ്ങി​യ​ത്.”

“ഒരോ​ട്ട​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.”

“സെ​ഡേ​ഷ​നി​ലാ. കി​ട​ന്നോ​ട്ടെ, വ​ന്നാ​ലു​ട​നെ അ​ച്ച​നെ​യൊ​ന്നു വി​ളി​ക്കാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു.”

മ​രു​ന്നു​പൊ​തി സി​സ്റ്റ​റി​നെ ഏ​ൽ​പി​ച്ച് അ​യാ​ൾ റൂ​മി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി. ഡ്രി​പ്പി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന ഭാ​ര്യ​യു​ടെ അ​ടു​ത്ത് കു​റ​ച്ചു​നേ​രം ഇ​രു​ന്നു. ഒ​ന്നു വ​ലി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് തോ​ന്നി​യ​തും റൂ​മി​ൽ​നി​ന്നി​റ​ങ്ങി.

മൂ​ന്നാ​ലു കൊ​ല്ലം മു​ന്നേ ന​ട​ന്ന ഒ​രു തൊ​ഴി​ൽ​ത്ത​ർ​ക്കം പ​രി​ഹ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​ണ് വാ​റാ​ൻ ആ​ദ്യ​മാ​യി മി​ഷ​നാ​ശു​പ​ത്രി​യി​ലേ​ക്ക് ചെ​ല്ലു​ന്ന​ത്.

അ​ന്ന് മാ​മ്പ​ള്ളി​യ​ച്ച​നാ​യി​രു​ന്നു ആ​ശു​പ​ത്രി​യു​ടെ ഡ​യ​റ​ക്ട​ർ.​ വാ​റാ​ൻ യൂ​നി​യ​ന്റെ ലോ​ക്ക​ൽ നേ​താ​വും. അ​ച്ച​ന്റെ റൂ​മി​ൽ​വെ​ച്ച് ന​ട​ന്ന മീ​റ്റി​ങ്ങി​ൽ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളു​ടെ ആ​വ​ശ്യ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും അം​ഗീ​ക​രി​ക്കാ​തെ വ​ന്ന​തോ​ടെ ആ​ന്റ​ണി​യും കൂ​ട്ട​രും വ​ഴ​ക്കി​ട്ട് ഇ​റ​ങ്ങി. പി​റ്റേ ഞാ​യ​റാ​ഴ്ച വൈ​കീ​ട്ട് റെ​യി​ൽ​വേ ട്രാ​ക്കി​നോ​ടു ചേ​ർ​ന്നു​ള്ള ച​ളി​പി​ടി​ച്ച വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ ളോ​ഹ​യും പൊ​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ച് അ​ച്ച​ൻ ക​പ്യാ​ർ​ക്കൊ​പ്പം അ​യാ​ളു​ടെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ചെ​ന്നു.

റി​സ​പ്ഷ​നി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ ആ​ന്റ​ണി അ​തെ​ല്ലാം ഓ​ർ​ത്തു. വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കാ​ണ് വ​ന്ന​തെ​ങ്കി​ലും അ​ച്ച​നും ക​പ്യാ​രും അ​ക്കാ​ര്യം മ​റ​ച്ചു​പി​ടി​ച്ചാ​ണ് സം​സാ​രം തു​ട​ങ്ങി​യ​ത്.

“വെ​ഞ്ച​രി​പ്പി​നി​റ​ങ്ങി​യ​താ. ഇ​തു നി​ന്റെ വീ​ടാ​യി​രു​ന്നോ?”

വാ​റാ​ന്റെ ഭാ​ര്യ സ്റ്റൂ​ളു തു​ട​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു.

“അ​ച്ച​നി​രി​ക്ക്.”

വീ​ടു​ വെ​ഞ്ച​രി​ക്കാ​നൊ​ന്നു​മ​ല്ല അ​വ​ർ വ​ന്ന​തെ​ന്ന് അ​റി​ഞ്ഞി​ട്ടും അ​തൊ​ന്നും പു​റ​ത്തു​കാ​ട്ടാ​തെ പാ​തി​രി ചോ​ദി​ച്ച​തി​നെ​ല്ലാം വാ​റാ​ൻ സ​മാ​ധാ​ന​ത്തോ​ടെ മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞു.

“നീ ​ന​മ്മു​ടെ ഇ​ട​വ​ക​ക്കാ​ര​നാ​ണെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​രു​മാ​യി സം​സാ​രി​ച്ച് നി​ന​ക്ക​തൊ​ന്നു പ​രി​ഹ​രി​ച്ചു ത​ന്നു​കൂ​ടെ.”

“തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ൾ​ക്ക് അ​ർ​ഹ​മാ​യ​ത് കൊ​ടു​ക്ക​ണം അ​ച്ചാ.”

“അ​തു ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടാ​ണ് ആ​ന്റ​ണി. ഇ​പ്പോ​ൾ​ത​ന്നെ കൂ​ലി കൂ​ടു​ത​ലാ.”

അ​ച്ച​നോ​ട് അ​യാ​ൾ ത​ർ​ക്കി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​തും ഭാ​ര്യ ചാ​യ​യു​മാ​യി എ​ത്തി. പ​ള്ളി​യി​ൽ വ​രാ​റി​ല്ലേ​യെ​ന്ന അ​ച്ച​ന്റെ ചോ​ദ്യ​ത്തി​നു മ​റു​പ​ടി പ​റ​യാ​തെ വാ​റാ​നെ ഒ​ന്നു നോ​ക്കി​യി​ട്ട് അ​വ​ൾ അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ക​യ​റി.

“ഞാ​ൻ വി​ല​ക്കീ​ട്ടാ അ​വ​ൾ പ​ള്ളീ വ​രാ​ത്ത​ത്. അ​ച്ച​ൻ ചാ​യ കു​ടി​ക്ക്.”

“പ​ള്ളി​ക്കാ​ര്യം വി​ട്. ഒ​രു ജോ​ലി ത​ന്നാ നീ​യെ​ന്റെ കൂ​ടെ​നി​ൽ​ക്കു​മോ?”

വാ​റാ​ൻ വ​ഴ​ങ്ങി​ല്ലെ​ന്ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​യ​തോ​ടെ അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി​യ പെ​ണ്ണി​നെ അ​ച്ച​ൻ ന​ട​മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് വി​ളി​പ്പി​ച്ചു.

‘‘തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ൾ​ക്ക് വേ​ണ്ടി​യെ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് ന​ട​ന്നി​ട്ട് ഈ ​വീ​ടി​ന്റെ കി​ട​പ്പു ക​ണ്ടി​ല്ലേ. ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ൽ ഞാ​നൊ​രു ജോ​ലി ത​ര​പ്പെ​ടു​ത്താം. ത​ൽ​ക്കാ​ലം ഇ​വ​ൻ സെ​ക്യൂ​രി​റ്റി​യാ​യി ക​യ​റ​ട്ടെ. നീ​യെ​ന്തു പ​റ​യു​ന്നു?”

വാ​റാ​നെ പേ​ടി​ച്ച് അ​വ​ൾ ഒ​ന്നും മി​ണ്ടാ​തെ നി​ന്നു. അ​ച്ച​നും ക​പ്യാ​രും തി​രി​ച്ചു​പോ​യ ഉ​ട​നെ സൈ​ക്കി​ളു​മെ​ടു​ത്ത് അ​യാ​ൾ കൂ​ട്ടു​കാ​രെ കാ​ണാ​നി​റ​ങ്ങി.

“അ​ങ്ങേ​ര് അ​ഡ്വാ​ൻ​സാ​യി ത​രാ​മെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ പൈ​സ നീ ​വാ​ങ്ങി​ക്ക്. ന​മു​ക്കൊ​രു ഫു​ള്ള് മേ​ടി​ച്ച് അ​ടി​ക്കാ​ടാ.”

വ​ട​ക്കേ​തി​ലെ മ​ധു​വി​നെ​യും കൂ​ട്ടി​യാ​ണ് ആ​ന്റ​ണി അ​ന്ന് മേ​ട​യി​ൽ ചെ​ന്ന​ത്. ത​നി​ച്ച് സം​സാ​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് അ​ച്ച​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​തോ​ടെ മ​ധു ദേ​ഷ്യ​പ്പെ​ട്ട് മ​ട​ങ്ങി.

“യൂ​നി​ഫോ​മൊ​ക്കെ പ​തു​ക്കെ മ​തി. നീ ​അ​വി​ടെ പോ​യി ഒ​പ്പി​ട്ടേ​ച്ച് ജോ​ലി​ക്ക് കേ​റ്.”

യൂ​നി​യ​ൻ ഏ​ൽ​പി​ച്ച ഒ​ന്നു ര​ണ്ടു കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​കൂ​ടി ചെ​യ്തു തീ​ർ​ക്കാ​നു​ണ്ടെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും അ​ച്ച​ൻ കൈ​യോ​ടെ പി​ടി​ച്ച് സെ​ക്യൂ​രി​റ്റി​പ്പ​ണി ഏ​ൽ​പി​ച്ചു. പാ​തി​രി​യു​ടെ കൈ​യി​ൽ​നി​ന്ന് കാ​ശും വാ​ങ്ങി മു​ങ്ങാ​മെ​ന്ന് ക​രു​തി​യ ആ​ന്റ​ണി​ക്ക് പി​ന്നീ​ടൊ​രി​ക്ക​ലും അ​വി​ടം വി​ട്ടു​പോ​രാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല.

വാ​റാ​നാ​ന്റ​ണി അ​ങ്ങ​നെ മി​ഷ​ൻ ആ​ശു​പ​ത്രി​യു​ടെ കാ​വ​ൽ​ക്കാ​ര​നാ​യി. ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ലെ പ​ണി​ക​ൾ കൂ​ടാ​തെ അ​വി​ടേ​ക്ക് വ​രു​ന്ന സി​സ്റ്റേ​ഴ്സി​ന്റെ​യും പ​ള്ളീ​ല​ച്ച​ൻ​മാ​രു​ടെ​യും കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം നോ​ക്കി​യി​രു​ന്ന​തും അ​യാ​ളാ​യി​രു​ന്നു.

ഒ​രു കൊ​ല​ക്കേ​സ് പ്ര​തി​ക്ക് അ​ച്ച​ൻ ജോ​ലി കൊ​ടു​ത്ത​തി​ന് രൂ​പ​ത​യി​ൽ​നി​ന്ന് എ​തി​ർ​പ്പു​ണ്ടാ​യെ​ങ്കി​ലും മെ​ത്രാ​സ​ന മ​ന്ദി​ര​വു​മാ​യി ബ​ന്ധ​പ്പെ​ട്ട ഭൂ​മി​യി​ട​പാ​ടു​ക​ളി​ലെ ത​ർ​ക്ക​ങ്ങ​ൾ വാ​റാ​ൻ ഇ​ട​പെ​ട്ട് പ​രി​ഹ​രി​ച്ച​തോ​ടെ അ​ര​മ​ന​ക്ക് അ​യാ​ൾ സ്വീ​കാ​ര്യ​നാ​യി.

ഒ​രുദി​വ​സം നൈ​റ്റ്ഡ്യൂ​ട്ടി​യും ക​ഴി​ഞ്ഞ് മ​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ മ​ധു അ​യാ​ളെ ക​രി​ങ്കാ​ലി​യെ​ന്നും വി​ളി​ച്ച് റെ​യി​ൽ​വേ ട്രാ​ക്കി​ലി​ട്ട് വെ​ട്ടി. വാ​റാ​ന്റെ ഇ​ടം​കൈ​യി​ലെ ചെ​റു​വി​ര​ൽ അ​റ്റു തൂ​ങ്ങി​യെ​ങ്കി​ലും വ​ഴ​ക്കി​നൊ​ന്നും പോ​കേ​ണ്ടെ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് അ​ച്ച​ൻ അ​യാ​ളെ ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ൽ പി​ടി​ച്ചു​കി​ട​ത്തി.

നാ​ലി​ന്റ​ന്ന് രാ​ത്രി പ​തി​വി​ല്ലാ​തെ ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ലേ​ക്ക് എ​ത്തി​യ മാ​മ്പ​ള്ളി​യ​ച്ച​ൻ ബൈ​സ്റ്റാ​ൻ​ഡ​ർ​ക്കു​ള്ള സ്റ്റൂ​ളി​ൽ ഇ​രു​ന്നു.

“എ​ങ്ങ​നെ​യു​ണ്ട് നി​ന​ക്ക്?”

“കു​റ​വു​ണ്ട്. അ​ച്ച​നെ​ന്താ രാ​ത്രി​യി​ൽ.”

റൂ​മി​ലേ​ക്ക് മ​രു​ന്നു​മാ​യി എ​ത്തി​യ സി​സ്റ്റ​റി​നോ​ട് പു​റ​ത്ത് വെ​യി​റ്റ് ചെ​യ്യാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ട് അ​ച്ച​ൻ സ്വ​രം​താ​ഴ്ത്തി.

“നീ​യ​റി​ഞ്ഞോ. തെ​ക്കേ​ച്ചി​റ​യി​ലി​ട്ട് മ​ധു​വി​നെ ആ​രോ വെ​ട്ടി.”

“കു​ഴ​പ്പ​മാ​കു​മോ.”

“നി​ന്നെ സം​ശ​യി​ക്കി​ല്ല. നീ ​ഹോ​സ്പി​റ്റ​ലി​ൽ അ​ല്ലേ. ഒ​രാ​ഴ്ച​കൂ​ടി ക​ഴി​ഞ്ഞ് ഡി​സ്ച്ചാ​ർ​ജ് എ​ഴു​തി​യാ മ​തി​യെ​ന്ന് ഞാ​ൻ ഡോ​ക്ട​റോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ട്.”

അ​ച്ച​ൻ പോ​യ ഉ​ട​നെ മ​രു​ന്നു​മാ​യി സി​സ്റ്റ​ർ മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി.

“വി​യ​ർ​ത്തു കു​ളി​ച്ച​ല്ലോ ആ​ന്റ​ണി. അ​ന്ത്യ​കൂ​ദാ​ശ​യാ​ണോ നി​ന​ക്ക് ത​ന്ന​ത്.”

അ​വ​ർ ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു സി​റി​ഞ്ചി​ലേ​ക്ക് മ​ഞ്ഞ​നി​റ​മു​ള്ള മ​രു​ന്ന് എ​ടു​ത്തു.

125

റെ​യി​ൽ​വേ ട്രാ​ക്കി​ന​ടു​ത്തു​ള്ള ചേ​രി​യോ​ടു ചേ​ർ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു വാ​റാ​ൻ ആ​ന്റ​ണി​യു​ടെ താ​മ​സം. ത​ക​ര​ഷീ​റ്റു മേ​ഞ്ഞ വീ​ട്. ഭാ​ര്യ അ​ടു​ത്തു​ള്ള തു​ന്ന​ൽ​ക്ക​ട​യി​ൽ പോ​കും. ഒ​ന്നും ര​ണ്ടും വ​യ​സ്സി​ള​പ്പ​ത്തി​ൽ മൂ​ന്നു കു​ട്ടി​ക​ൾ. യൂ​നി​യ​ന്റെ പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ന​ത്തോ​ടൊ​പ്പം അ​തി​രു ത​ർ​ക്ക​ങ്ങ​ളും വ​ഴ​ക്കു​ക​ളും ഒ​ത്തു​തീ​ർ​പ്പാ​ക്കി കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന ഏ​ർ​പ്പാ​ടു​കൂ​ടി വാ​റാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

സ​ർ​ക്കാ​രാ​ശു​പ​ത്രി​യി​ലെ ആം​ബു​ല​ൻ​സ് ​ഡ്രൈ​വ​റാ​യി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്ത് അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു ഒ​ത്തു​തീ​ർ​പ്പി​നി​ട​യി​ലു​ണ്ടാ​യ കു​ത്തു​കേ​സി​ലാ​ണ് അ​യാ​ളു​ടെ പ​ണി പോ​യ​ത്. അ​തി​നു​ശേ​ഷം ത​ല്ലി​നൊ​ന്നും പോ​വി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ഫീ​ൽ​ഡി​ൽ ഇ​റ​ങ്ങാ​തെ ഫോ​ൺ​വ​ഴി ചി​ല ഇ​ട​പാ​ടു​ക​ൾ ന​ട​ത്തി​യി​രു​ന്നു. അ​ച്ച​നോ​ടു കൂ​ടി​യ​തി​ൽ പി​ന്നെ വാ​റാ​ൻ ആ ​കേ​സു​ക​ളും വി​ട്ടു.

സെ​ക്യൂ​രി​റ്റി പ​ണി​ക്ക് ക​യ​റി ഒ​രാ​ണ്ടു തി​ക​യും മു​ന്നേ വാ​റാ​ന്റെ പ​ഴ​യ​വീ​ട് പൊ​ളി​ച്ചു​ക​ള​ഞ്ഞ് ഒ​രു ര​ണ്ടു​മു​റി വാ​ർ​ക്ക​കെ​ട്ടി​ടം അ​ച്ച​ൻ പ​ണി​തു​കൊ​ടു​ത്തു. രാ​ത്രി പു​റ​ത്തേ​ക്കൊ​ന്നും പോ​കാ​തെ അ​യാ​ൾ പു​ത്ത​ൻ കെ​ട്ടി​ട​ത്തി​ന്റെ ടെ​റ​സ്സി​ൽ ഒ​രു പൈ​ന്റു​മാ​യി​രി​ക്കും. ഇ​ട​ക്കി​ടെ തീ​വ​ണ്ടി​ക​ൾ പാ​ള​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ അ​ല​റി​പ്പാ​ഞ്ഞു പോ​കു​ന്ന​തും നോ​ക്കി പ​ഴ​യ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ഭാ​ര്യ​യോ​ടു പ​റ​യും. വാ​റാ​നൊ​പ്പ​മി​രു​ന്ന് നാ​ട്ടു​വ​ർ​ത്ത​മാ​നം പ​റ​യു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ൽ അ​വ​ർ പ​ച്ച​ക്ക​റി നു​റു​ക്കും. മി​ക്ക​പ്പോ​ഴും കു​ട്ടി​ക​ളും ഒ​പ്പം വ​ന്നി​രി​ക്കും. വീ​ടി​ന്റെ ടെ​റ​സ്സി​ലി​രു​ന്നാ​ൽ പാ​ള​ങ്ങ​ൾ​ക്ക​പ്പു​റ​മു​ള്ള കെ​ട്ടി​ട​ങ്ങ​ളി​ലെ വെ​ളി​ച്ച​ങ്ങ​ൾ​ക്കൊ​പ്പം മി​ഷ​നാ​ശു​പ​ത്രി​യും കാ​ണാ​മാ​യി​രു​ന്നു.

‘‘പു​റ​ത്തോ​ട്ട് പോ​ണോ​ന്ന് തോ​ന്ന​ണു​ണ്ടോ?’’

‘‘പോ​യാ ഞാ​ൻ പെ​ട്ടു​പോ​കും.’’

“ഞാ​ൻ വി​ട്ടി​ട്ടു വേ​ണ്ടേ.”

പി​ള്ളാ​രു കൂ​ടെ​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ പെ​ണ്ണ​യാ​ളോ​ടു ചേ​ർ​ന്നി​രി​ക്കും.

ഏ​തൊ​രാ​ണി​നും കു​ടി നി​ർ​ത്തു​ക​യെ​ന്ന​ത് ഇ​ത്തി​രി​ പാ​ടാ​ണ്. കു​പ്പി​യു​ടെ അ​ട​പ്പു തു​റ​ന്ന് മ​ദ്യം ഗ്ലാ​സി​ലേ​ക്ക് പ​ക​രു​ന്ന​ത്. സോ​ഡ ചേ​ർ​ക്കു​ന്ന​ത്. ഗ്ലാ​സു​ക​ൾ ത​മ്മി​ൽ കൂ​ട്ടി​മു​ട്ടി​ച്ച് ചി​യേ​ഴ്സ് പ​റ​യു​ന്ന​ത്. മ​ദ്യ​ത്തി​ന്റെ ചെ​ടി​പ്പു രു​ചി​ക്ക് മീ​തെ അ​ച്ചാ​റു തൊ​ട്ടു നാ​വി​നെ ര​സി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത്. പാ​ട്ടു​ പാ​ടാ​ൻ തോ​ന്നു​ന്ന​ത്, താ​ള​ത്തി​നൊ​പ്പം ചു​വ​ടു​വെ​ക്കു​ന്ന​ത്. നി​ർ​ത്താ​തെ വ​ർ​ത്ത​മാ​നം പ​റ​യു​ന്ന​ത്, വീ​റോ​ടെ ത​ർ​ക്കി​ക്കു​ന്ന​ത്, ത​ല്ലു​കൂ​ടു​ന്ന​ത്, പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി മോ​ശം പ​റ​യു​ന്ന​ത്. നി​ല​തെ​റ്റി അ​പ്പൂ​പ്പ​ൻ​താ​ടി​യു​ടെ ഭാ​ര​ത്തോ​ടെ ആ​ടി​യാ​ടി ന​ട​ക്കു​ന്ന​ത്.

മ​ദ്യ​ത്തി​ന് അ​ങ്ങ​നെ ആ​യി​ര​ക്ക​ണ​ക്കി​ന് ആ​ന​ന്ദ​ങ്ങ​ളാ​ണു​ള്ള​ത്. വ​ല്യ​പാ​ടാ ഈ ​പ്ര​ലോ​ഭ​ന​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് പു​റ​ത്തു ക​ട​ക്കാ​ൻ.

“ഈ ​മ​ര​ണ​ക്കി​ട​ങ്ങ് ചാ​ടി​ക്ക​ട​ന്നാ​ൽ കി​ട്ടു​ന്നൊ​രു സ​മാ​ധാ​ന​മു​ണ്ട​ല്ലോ. അ​തു നീ ​ഒ​ന്നു അ​നു​ഭ​വി​ച്ചു​ത​ന്നെ നോ​ക്ക​ണം വാ​റാ​നേ.”

മാ​മ്പ​ള്ളി​യ​ച്ച​ന്റെ ഉ​പ​ദേ​ശ​ത്തി​ലൊ​ന്നും വ​ലി​യ കാ​ര്യ​മൊ​ന്നു​മി​ല്ലെ​ന്ന് അ​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടും അ​യാ​ൾ കൂ​ട്ടു​കാ​രു​മാ​യു​ള്ള കു​ടി നി​ർ​ത്തി. വീ​ട്ടി​ലി​രു​ന്നു മ​ദ്യ​പി​ക്കും. പു​ത്ത​ൻ​വീ​ട്. അ​തി​ന്റെ പെ​യി​ന്റു​മ​ണം, ഭാ​ര്യ​യും കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളും ചേ​ർ​ന്ന് അ​ന്തി​ക്കു​ള്ള പ്രാ​ർ​ഥ​ന ചൊ​ല്ലു​മ്പോ​ൾ വെ​റു​തെ അ​വ​രു​ടെ പി​ന്നി​ൽ പോ​യി​രി​ക്കും. രാ​ത്രി​ക്ക് മാ​ത്രം മാ​റ്റ​മൊ​ന്നും ഉ​ണ്ടാ​യി​ല്ല. അ​തെ​പ്പോ​ഴും ദുഃ​സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളു​മാ​യി അ​യാ​ളു​ടെ ഉ​റ​ക്കം കെ​ടു​ത്തി.

പ​ണ്ടൊ​ക്കെ പാ​തി​രാ​ത്രി പി​ള്ളാ​രെ​ല്ലാം ഉ​റ​ങ്ങി​യി​ട്ടേ വാ​റാ​ൻ വീ​ട്ടി​ൽ ക​യ​റു​മാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. അ​ത്ര​യും നേ​രം റെ​യി​ൽ​വേ ട്രാ​ക്കി​ൽ കൂ​ട്ടു​കാ​രു​മാ​യി കു​ത്തി​യി​രി​ക്കും. ചെ​റി​യ വ​സ്തു​ത​ർ​ക്ക​ങ്ങ​ളും പ​ണ​മി​ട​പാ​ടു​ക​ളു​മൊ​ക്കെ ഒ​ത്തു​തീ​ർ​പ്പാ​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ വ​ക​യി​ൽ എ​ന്നും വെ​ള്ള​മ​ടി​യു​ണ്ടാ​കും. മി​ക്ക​വാ​റും ആ​രെ​ങ്കി​ലും താ​ങ്ങി​പ്പി​ടി​ച്ചാ​വും വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​ക്കു​ക. പി​ള്ളാ​രു ഉ​റ​ങ്ങു​ന്ന​തൊ​ന്നും നോ​ക്കാ​തെ​യാ​ണ് വ​ഴ​ക്ക്. വി​ള​മ്പി​വെ​ച്ച ചോ​റും ക​റി​ക​ളും മു​റ്റ​ത്തേ​ക്കെ​റി​യും. ഭാ​ര്യ​യു​ടെ മു​ടി​ക്കു​ത്തി​നു പി​ടി​ച്ചാ​ണ് ഇ​ടി. പെ​ണ്ണി​ന്റെ നി​ല​വി​ളി കേ​ട്ടാ​ൽ​പോ​ലും ആ​രും വ​രി​ല്ല. അ​വി​ടെ​യു​ള്ള​വ​ർ​ക്ക് വാ​റാ​നെ പേ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു.

ദു​രി​തം പി​ടി​ച്ച നാ​ളു​ക​ൾ മ​റ​ന്നു തു​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ഴാ​ണ് വാ​റാ​ന്റെ ഭാ​ര്യ​ക്ക് അ​സു​ഖം പി​ടി​പെ​ടു​ന്ന​ത്. ഒ​രു​ദി​വ​സം തു​ന്ന​ലി​നു പോ​യി​ട്ടു വ​രു​ന്ന വ​ഴി അ​വ​ർ ത​ല​ചു​റ്റി വീ​ണു. മി​ഷ​നാ​ശു​പ​ത്രി​യി​ലെ ഡോ​ക്ട​ർ പ​റ​യു​ന്ന​ത് കേ​ട്ട് അ​യാ​ൾ വി​ഷ​മി​ച്ചു. വാ​റാ​ൻ വീ​ണ്ടും കു​ടി​യും വ​ഴ​ക്കു​മൊ​ക്കെ തു​ട​രു​മോ​യെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ഭാ​ര്യ​യു​ടെ പേ​ടി.

അ​നാ​ഥാ​ല​യ​ത്തി​ൽ വ​ള​ർ​ന്ന​വ​ളാ​യി​രു​ന്നു വാ​റാ​ന്റെ ഭാ​ര്യ. കു​ടി​യ​ൻ​മാ​രാ​യ ചി​ല കൂ​ട്ടു​കാ​രാ​യി​രു​ന്നു വാ​റാ​നെ സ​ഹാ​യി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത്. അ​ച്ച​ന്റെ കൂ​ടെ കൂ​ടി​യ​തോ​ടെ അ​വ​ർ അ​ക​ന്നു.

“ആ​രു​മി​ല്ലെ​ന്ന് ഓ​ർ​ത്ത് നീ ​വി​ഷ​മി​ക്ക​ണ്ട. ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ലെ ചി​കി​ത്സ​ക്കു വേ​ണ്ട​തൊ​ക്കെ ഞാ​നേ​ർ​പ്പാ​ടാ​ക്കാം.”

മാ​മ്പ​ള്ളി​യ​ച്ച​ൻ അ​യാ​ളെ ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു.

ഭാ​ര്യ​ക്ക് സു​ഖ​മാ​കു​ന്ന​തു​വ​രെ സി​സ്റ്റേ​ഴ്സ് ന​ട​ത്തു​ന്ന അ​നാ​ഥാ​ല​യ​ത്തി​ൽ വാ​റാ​ന്റെ കു​ട്ടി​ക​ളെ നി​ർ​ത്താ​നു​ള്ള ഏ​ർ​പ്പാ​ടും അ​ച്ച​ൻ ചെ​യ്തു​കൊ​ടു​ത്തി​രു​ന്നു.

126

റി​സ​പ്ഷ​നി​ലെ പെ​ണ്ണ് വാ​റാ​നെ ക​ണ്ട​തും ഫോ​ണെ​ടു​ത്തു.

“ഇ​തെ​വി​ടെ​യാ​യി​രു​ന്നു ആ​ന്റ​ണി ചേ​ട്ടാ? മൂ​ന്നാ​ലു ത​വ​ണ​യാ​യി അ​ച്ച​ൻ വി​ളി​ക്കു​ന്നു.”

മാ​മ്പ​ള്ളി​യ​ച്ച​നു​മാ​യി സം​സാ​രി​ച്ചി​ട്ട് ആ​ശു​പ​ത്രി​യു​ടെ ഇ​ട​നാ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ മ​ന​സ്സി​ന്റെ ക​രു​ത്ത് ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു​പോ​ലെ വാ​റാ​ന് തോ​ന്നി. റൂ​മി​ലെ​ത്തി ഭാ​ര്യ​യു​ടെ ക​ട്ടി​ലി​ൽ ഇ​രു​ന്ന​തും അ​യാ​ൾ ഡ്രി​പ്പി​ട്ട അ​വ​ളു​ടെ ​ൈക​യെ​ടു​ത്ത് മ​ടി​യി​ൽ​വെ​ച്ചു. പി​ണ​ഞ്ഞു കി​ട​ന്ന ഞ​ര​മ്പു​ക​ളി​ൽ പ​തു​ക്കെ ത​ട​വി.

“ഇ​ച്ചാ​യ​നെ​പ്പോ വ​ന്നു?”

“ഞാ​ൻ വ​രു​മ്പോ നീ ​ന​ല്ല ഉ​റ​ക്ക​മാ​യി​രു​ന്നു.”

“കാ​ണാ​ണ്ടാ​യ​പ്പോ ഞാ​ൻ പേ​ടി​ച്ചു. അ​യ്യോ. ഇ​തെ​ന്താ ഉ​ടു​പ്പേ ചോ​ര..?”

“അ​തൊ​രാ​ളെ സ്ട​ച്ച​റീ​ന്ന് എ​ടു​ത്ത​പ്പ പ​റ്റി​യ​താ.”

ഭാ​ര്യ സം​ശ​യ​ത്തോ​ടെ ഷ​ർ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കു​ന്ന​ത് ക​ണ്ട് വാ​റാ​ൻ അ​വ​രു​ടെ ശ്ര​ദ്ധ മാ​റ്റാ​ൻ ഓ​രോ​ന്ന് ചോ​ദി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി.

‘‘ന​ല്ല പ്രാ​യ​ത്തി​ല് ഞാ​ൻ നി​ന്റെ അ​ടി​വ​യ​റ്റി​ന് ച​വി​ട്ടി​യ​തി​ന്റെ കേ​ടാ​വും.’’

‘‘അ​ങ്ങ​നൊ​ന്നു​മി​ല്ല. ഇ​ത് മി​ക്ക പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ൾ​ക്കും വ​രു​ന്ന സൂ​ക്കേ​ടാ. അ​ത് മാ​റി​ക്കോ​ളും. ന​മ്മ​ളൊ​ന്നു ന​ല്ലോ​ണം ക​ഴി​ഞ്ഞു വ​രു​മ്പോ​ഴാ അ​സു​ഖം. അ​താ എ​നി​ക്ക് സ​ങ്ക​ടം.’’

“നീ ​വി​ഷ​മി​ക്ക​ണ്ട. എ​ല്ലാം ശ​രി​യാ​കും.”

“ആ​ബേ​ല​മ്മ​ക്കൊ​രു നേ​ർ​ച്ച​നേ​രാ​ൻ ഇ​വി​ട​ത്തെ സി​സ്റ്റ​ർ​മ്മാ​ര് പ​റ​ഞ്ഞു. അ​വി​ടി​പ്പ ഭ​യ​ങ്ക​ര അ​ത്ഭു​ത​ങ്ങ​ള​ല്ലേ ന​ട​ക്കു​ന്ന​ത്. ന​മു​ക്കും പോ​ണം.”

‘‘എ​നി​ക്ക് നി​ന്നോ​ടു ഒ​രു കാ​ര്യം പ​റ​യാ​നു​ണ്ട്.’’

‘‘എ​ന്താ ഇ​ച്ചാ​യാ? ടെ​ൻ​ഷ​ന​ടി​പ്പി​ക്കാ​തെ പെ​ട്ടെ​ന്ന് പ​റ.’’

‘‘പി​ന്നെ പ​റ​യാം.’’

റൂ​മി​ലേ​ക്ക് സി​സ്റ്റേ​ഴ്സ് ക​യ​റു​ന്ന​ത് ക​ണ്ട് വാ​റാ​ൻ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു.

‘‘ആ​ന്റ​ണി​ച്ചേ​ട്ട​നി​ന്ന് നൈ​റ്റ് ഡ്യൂ​ട്ടി​യ​ല്ലേ. ചേ​ച്ചി​യെ ഞ​ങ്ങ​ള് നോ​ക്കി​ക്കൊ​ള്ളാം.’’

കാ​ന്റീ​നി​ൽ​നി​ന്നും വാ​ങ്ങി​യ ക​ഞ്ഞി സി​സ്റ്റേ​ഴ്സി​നെ ഏ​ൽ​പി​ച്ചി​ട്ട് അ​യാ​ൾ റൂ​മി​ൽ​നി​ന്നി​റ​ങ്ങി. സെ​ക്യൂ​രി​റ്റി​ക്കാ​രു​ടെ കാ​ബി​നി​ലെ​ത്തി​യ ഉ​ട​നെ ചോ​ര പ​റ്റി​യ ഷ​ർ​ട്ട് ഊ​രി തു​ണി​ക്ക​വ​റി​ൽ പൊ​തി​ഞ്ഞ് അ​ല​മാ​ര​യു​ടെ അ​ടി​യി​ൽ വെ​ച്ചു. യൂ​നി​ഫോം ഉ​ടു​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ഴാ​ണ് ഇ​ല​ക്ട്രീ​ഷ്യ​ൻ പ​യ്യ​ൻ വ​ന്ന് റി​സ​പ്ഷ​നി​ലേ​ക്ക് ചെ​ല്ലാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്. വാ​റാ​ൻ വേ​ഗം ചെ​ന്നു ഫോ​ണെ​ടു​ത്തു.

“ചാ​ച്ചാ ഞ​ങ്ങ​ളാ.”

“മ​ക്ക​ളാ​യി​രു​ന്നോ ചാ​ച്ച​ൻ പേ​ടി​ച്ചു​പോ​യി.”

“ചാ​ച്ച​നെ​ന്തി​നാ പേ​ടി​ക്കു​ന്നേ.”

കു​ട്ടി​ക​ളോ​ട് അ​നാ​ഥാ​ല​യ​ത്തി​ലെ വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ ചോ​ദി​ച്ചി​ട്ട് ഫോ​ൺ വെ​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ​ക്കൊ​രു ത​ള​ർ​ച്ച. റി​സ​പ്ഷ​നി​ലി​രു​ന്ന പെ​ണ്ണ് ചോ​ദി​ച്ച​തി​നു മ​റു​പ​ടി​യൊ​ന്നും പ​റ​യാ​തെ വാ​റാ​ൻ സെ​ക്യൂ​രി​റ്റി കാ​ബി​നി​ലേ​ക്ക് മ​ട​ങ്ങി.

രാ​ത്രി​യി​ലെ തി​ര​ക്കൊ​ഴി​ഞ്ഞ​തും ചോ​ര ഉ​ണ​ങ്ങി​പ്പി​ടി​ച്ച ഷ​ർ​ട്ട് അ​യാ​ൾ ച​വ​റി​നോ​ടൊ​പ്പ​മി​ട്ടു ക​ത്തി​ച്ചു. തീ​യു​ടെ മു​ന്നി​ൽ ഇ​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ വ​ള​വു​ തി​രി​ഞ്ഞെ​ത്തു​ന്ന ആം​ബു​ല​ൻ​സി​ന്റെ സ്വ​രം.​ അ​യാ​ൾ ഓ​ടി​ച്ചെ​ന്ന് ഗേ​റ്റ് തു​റ​ന്നു. കു​റ​ച്ചു​നേ​രം കാ​ത്തു​നി​ന്നി​ട്ടും വ​ണ്ടി കാ​ണാ​തെ ആ​യ​തോ​ടെ ഗേ​റ്റ് അ​ട​ച്ചു. ത​ണു​ത്ത വെ​ള്ള​ത്തി​ൽ മു​ഖം ക​ഴു​കി. കാ​ബി​നി​ലേ​ക്ക് തി​രി​ച്ചു​ ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ ത​ല​ക്കൊ​രു ഭാ​രം. ഒ​ന്നു​റ​ങ്ങ​ണ​മെ​ന്നു​ണ്ട്.

വാ​റാ​ൻ ക​സേ​ര​യി​ലേ​ക്ക് ചാ​ഞ്ഞു.

127

പ​ക​ൽ ഡ്യൂ​ട്ടി​ക്കു​ള്ള ആ​ളെ ഗേ​റ്റി​ൽ ക​ണ്ട​തും വാ​റാ​ൻ ഡ്ര​സ് മാ​റി മാ​മ്പ​ള്ളി​യ​ച്ച​നെ കാ​ണാ​ൻ ഇ​റ​ങ്ങി. പോ​കു​ന്ന​തി​നു മു​ന്നേ ഭാ​ര്യ​ക്കു​ള്ള ഭ​ക്ഷ​ണം വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ടു​ത്തി​രു​ന്നു.

മ​ഫ്ല​റും ചു​റ്റി മേ​ട​യി​ലെ ചാ​രു​ക​സേ​ര​യി​ൽ പ​നി​ച്ചു കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന അ​ച്ച​ൻ അ​യാ​ളെ ക​ണ്ട് ത​ല ഉ​യ​ർ​ത്തി. ചു​റ്റു​വ​ട്ട​ത്ത് ആ​രു​മി​ല്ലെ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പാ​ക്കി​യി​ട്ട് അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് വി​ളി​ച്ചു.

‘‘നീ ​കു​മ്പ​സാ​രി​ച്ചോ?’’

‘‘ഇ​ല്ല.’’

‘‘കൊ​ല​പാ​ത​ക​മ​ല്ലേ. കു​മ്പ​സാ​ര​മാ​യി പ​റ​ഞ്ഞേ​ക്ക്.’’

അ​ച്ച​ന്റെ മു​ന്നി​ൽ വാ​റാ​ൻ മു​ട്ടു​കു​ത്തി. എ​ല്ലാം അ​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ആ​ദ്യ​മാ​യി കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ മാ​മ്പ​ള്ളി​യ​ച്ച​ൻ അ​യാ​ൾ പ​റ​യു​ന്ന​തെ​ല്ലാം ക്ഷ​മ​യോ​ടെ കേ​ട്ടു.

‘‘ആ​ളു ച​ത്തെ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പാ​ണോ?’’

‘‘തീ​ർ​ന്ന​ച്ചാ. ഞാ​ൻ വ​ണ്ടീ​ന്നി​റ​ങ്ങി നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു.’’

‘‘കൊ​ല​പാ​ത​ക​മാ. ജാ​തി​യും മ​ത​വും നോ​ക്ക​ണ്ട. മ​രി​ച്ച​വ​ന്റെ ആ​ത്മാ​വി​നു​വേ​ണ്ടി ദി​വ​സ​വും പ​ത്ത് ആ​കാ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന​തും, മൂ​ന്ന് ത്രീ​ത്വ​സ്തു​തി​യും നീ ​മു​ട​ക്ക​ണ്ട.’’

പ​നി​ച്ചൂ​ടേ​റ്റ അ​ച്ച​ന്റെ വാ​ക്കു​ക​ൾ അ​യാ​ളു​ടെ ക​വി​ളി​ൽ ത​ട്ടി.​ വാ​റാ​ന്റെ നെ​റ്റി​യി​ലൊ​രു കു​രി​ശു വ​ര​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തി​ട്ട് അ​ച്ച​ൻ ചാ​രു​ക​സേ​ര​യി​ലേ​ക്ക് കി​ട​ന്നു. നാ​വി​നെ ചെ​ടി​പ്പി​ച്ച ക​യ്പി​നെ മ​ധു​രം ചേ​ർ​ത്ത് ഇ​ല്ലാ​താ​ക്കി​യ​തു​പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു അ​ച്ച​ന്റെ തു​ട​ർ​ന്നു​ള്ള സം​സാ​രം.

‘‘ഇ​നി ന​മ്മ​ൾ ത​മ്മി​ൽ കാ​ണു​മെ​ന്ന് തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല വാ​റാ​നെ.”

വീ​ണ്ടും എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ കു​ഴ​പ്പ​ങ്ങ​ൾ സം​ഭ​വി​ക്കാ​ൻ പോ​കു​ന്നു എ​ന്ന തോ​ന്ന​ലി​ൽ വാ​റാ​ൻ അ​സ്വ​സ്ഥ​നാ​യി.

“എ​നി​ക്ക് ഇ​വി​ടം വി​ട്ടു​പോ​കാ​നു​ള്ള നേ​ര​മാ​യി. വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് മ​ട​ങ്ങാ​മെ​ന്നാ​ണ് വി​ചാ​രി​ച്ച​ത്. ചേ​ട്ട​ന്റെ കു​ടും​ബം എ​ന്നെ നോ​ക്കും. എ​ന്നാ​ലും അ​തു വേ​ണ്ട. വി​ശ്ര​മാ​ല​യ​ത്തി​ലേ​ക്കാ​ണ് എ​ന്റെ വ​ഴി നീ​ളു​ന്ന​ത്. അ​വി​ടെ​നി​ന്നൊ​രു തി​രി​ച്ചു​വ​ര​വ് ഉ​ണ്ടാ​വി​ല്ലെ​ന്ന​റി​യാം. ആ ​വ​ണ്ടി നീ ​പൊ​ളി​ക്കാ​ൻ കൊ​ടു​ത്തേ​ക്ക്. വി​ല​യൊ​ന്നും നോ​ക്ക​ണ്ട. എ​ന്നെ സ​ഹാ​യി​ച്ചി​രു​ന്ന​തൊ​ന്നും ഇ​നി വ​രു​ന്ന അ​ച്ച​നോ​ട് പ​റ​യ​ണ്ട. അ​തൊ​ക്കെ പി​ന്നീ​ട് കു​ഴ​പ്പ​മാ​കും.”

ശ്വാ​സംമു​ട്ട​ലി​നു​ള്ള ഇ​ൻ​ഹെ​യി​ല​ർ വാ​യോ​ട് ചേ​ർ​ത്ത് ഉ​ള്ളി​ലേ​ക്ക് മ​രു​ന്ന് വ​ലി​ച്ചെ​ടു​ത്തി​ട്ട് അ​ച്ച​ൻ തു​ട​ർ​ന്നു.

“ഇ​വി​ട​ത്തെ ഡോ​ക്ട​റു​മ്മാ​രു പ​റ​യു​ന്ന​തു കേ​ട്ട് നീ ​അ​വ​ളു​ടെ ഓ​പ്പ​റേ​ഷ​നു സ​മ്മ​തി​ക്ക​രു​ത്. സ​ഭേ​ടെ ആ​ശു​പ​ത്രി​യാ​ണെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ട് കാ​ര്യ​മി​ല്ല. ആ​വ​ശ്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത സ​ർ​ജ​റി​യാ​ണ്. മ​രു​ന്നു​കൊ​ണ്ട് അ​തു മാ​റാ​നു​ള്ള​തേ​യു​ള്ളൂ. എ​ത്ര​യും പെ​ട്ടെ​ന്ന് നീ​യ​വ​ളെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് കൊ​ണ്ടു​പൊ​യ്ക്കോ. ആ​ബേ​ല​മ്മ അ​വ​ളെ സു​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തും.’’

‘‘ഞാ​ൻ ചെ​യ്തു​കൂ​ട്ടി​യ​തി​ന്റെ​യൊ​ക്കെ ദോ​ഷ​മാ​ണ് അ​വ​ൾ അ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​ത്.’’

‘‘നീ​യി​ങ്ങ​നെ വി​ഷ​മി​ക്കാ​തെ.’’

അ​ച്ച​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ ഓ​പ​റേ​ഷ​നു സ​മ്മ​ത​മ​ല്ലെ​ന്ന് എ​ഴു​തി​ക്കൊ​ടു​ത്തി​ട്ട് ഡി​സ്ചാ​ർ​ജും വാ​ങ്ങി ആ​ന്റ​ണി​യും ഭാ​ര്യ​യും വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് മ​ട​ങ്ങി. മേ​പ്പാ​ടി മ​ദ​റി​ന്റെ ഒ​രാ​ഴ്ച​ത്തെ ഒ​റ്റ​മൂ​ലി​കൊ​ണ്ടു ത​ന്നെ ഭാ​ര്യ​ക്ക് ആ​ശ്വാ​സ​മാ​യി. മ​രു​ന്ന​ല്ല ആ​ബേ​ല​മ്മ​യോ​ടു​ള്ള പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യാ​ണ് സു​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​തെ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് പു​ണ്യാ​ള​ത്തി​യു​ടെ അ​ടു​ത്തു​ പോ​കാ​ൻ പെ​ണ്ണ് നി​ർ​ബ​ന്ധി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി. ഒ​രു ഞാ​യ​റാ​ഴ്ച വാ​റാ​ൻ അ​വ​ളെ​യും കൂ​ട്ടി മ​ഠ​ത്തി​ന്റെ ക​പ്പേ​ള​യി​ലേ​ക്ക് ചെ​ന്നു.

സ​ർ​ക്കാ​രാ​ശു​പ​ത്രി​യി​ൽ ജോ​ലി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന സ​മ​യ​ത്ത്, പൊ​ള്ള​ലേ​റ്റ ഒ​രു സി​സ്റ്റ​റി​നെ കൊ​ണ്ടു​പോ​കാ​ൻ ആം​ബു​ല​ൻ​സു​മാ​യി അ​വി​ടെ ചെ​ന്നി​രു​ന്ന​ത് അ​യാ​ൾ ഓ​ർ​ത്തു.

ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ലെ​ത്തു​ന്ന​തി​നു മു​ന്നേ സി​സ്റ്റ​ർ മ​രി​ച്ചി​രു​ന്നു. തി​രു​വ​സ്ത്ര​ത്തി​നു തീ​പി​ടി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു മ​ര​ണം. കു​ളി​മു​റി​യി​ൽ ക​ത്തി​ച്ചു​വെ​ച്ച മെ​ഴു​തി​രി​യി​ൽ​നി​ന്നാ​ണ് തീ​പി​ടി​ച്ച​തെ​ന്ന് മ​ഠ​ത്തി​ലു​ള്ള​വ​ർ അ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ക​രന്റ് ഉ​ണ്ടാ​യി​ട്ടും വെ​രോ​ണി സി​സ്റ്റ​ർ എ​ന്തി​നാ​ണ് കു​ളി​മു​റി​യി​ൽ തി​രി ക​ത്തി​ച്ച​ത്. ഇ​നി തി​രി കൊ​ണ്ടു​പോ​യാ​ലും അ​തി​ൽ​നി​ന്നെ​ങ്ങ​നെ തി​രു​വ​സ്ത്ര​ത്തി​ലേ​ക്ക് തീ ​പ​ട​ർ​ന്നു.

അ​ന്ന​തൊ​ക്കെ വ​ലി​യ ഒ​ച്ച​പ്പാ​ടു​ണ്ടാ​ക്കി​യ സം​ഭ​വ​മാ​യി​രു​ന്നു.

128

പ​ഴ​യ മ​ഠം ആ​കെ മാ​റി. മ​ഠ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റു​ന്ന ഗേ​റ്റി​ന​രി​കെ റോ​ഡി​നോ​ടു ചേ​ർ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു പു​തി​യ ക​പ്പേ​ള. രൂ​പ​ക്കൂ​ട്ടി​ൽ പു​ത്ത​ൻ പു​ണ്യാ​ള​ത്തി​യു​ടെ പ്ര​തി​മ. തി​രി തെ​ളി​ക്കാ​നു​ള്ള ആ​ളു​ക​ളു​ടെ തി​ര​ക്കു​മാ​റാ​ൻ കാ​ത്തു​നി​ൽ​ക്കു​മ്പോ​ൾ വാ​റാ​ന്റെ ഭാ​ര്യ കെ​ട്ടി​യ​വ​നെ തി​രു​ത്തി.

“ഇ​ച്ചാ​യാ പു​ണ്യാ​ള​ത്തി​യ​ല്ല. ദൈ​വ​ദാ​സി​യാ.”

ര​ണ്ടും ത​മ്മി​ലു​ള്ള വേ​ർ​തി​രി​വ് അ​റി​യാ​ത്ത സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാ​ര​നെ​പ്പോ​ലെ അ​യാ​ൾ ആ​ബേ​ല​മ്മ​യു​ടെ രൂ​പ​ത്തി​ൽ നേ​ർ​ച്ച​മാ​ല​യി​ട്ടു.

ഭാ​ര്യ​ക്കൊ​പ്പം മു​ട്ടു​കു​ത്തു​മ്പോ​ൾ മ​ന​സ്സ് വീ​ണ്ടും അ​സ്വ​സ്ഥ​മാ​യി. മാ​ർ​ബി​ൾ ഫ​ല​ക​മൊ​ട്ടി​ച്ച ക​ല്ല​റ​യി​ൽ ത​ല​മു​ട്ടി​ച്ച് ഭാ​ര്യ പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കു​ന്ന​ത് ക​ണ്ട് അ​യാ​ളും അ​തു​പോ​ലെ ചെ​യ്തു. ക​പ്പേ​ള​യി​ൽനി​ന്നി​റ​ങ്ങി​യ ര​ണ്ടു പേ​രോ​ടും മ​ധ്യ​സ്ഥ​പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യു​ടെ ര​ജി​സ്റ്റ​റി​ൽ പ്രാ​ർ​ഥ​ന​സ​ഹാ​യം എ​ഴു​താ​ൻ സി​സ്റ്റ​ർ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘സി​സ്റ്റ​റെ​ഴു​തി​യാ മ​തി. ഞാ​ൻ ഒ​പ്പി​ട്ടോ​ളാം.’’

വാ​റാ​ൻ പ​റ​യു​ന്ന​തു​ കേ​ട്ട് അ​യാ​ളു​ടെ ഭാ​ര്യ സി​സ്റ്റ​റി​ന്റെ കൈ​യി​ൽ​നി​ന്നും പേ​ന വാ​ങ്ങി.

‘‘അ​ക്ഷ​ര​ത്തെ​റ്റാ മു​ഴു​വ​ൻ.’’

‘‘അ​തൊ​ന്നും സാ​ര​മി​ല്ല. ദൈ​വം വാ​യി​ച്ചെ​ടു​ത്തോ​ളും. അ​സു​ഖം മാ​റി​യാ ര​ണ്ടു​പേ​രും സാ​ക്ഷ്യം പ​റ​യ​ണം.’’

സി​സ്റ്റ​ർ ഓ​ർ​മ​പ്പെ​ടു​ത്തി.

മ്യൂ​സി​യ​ത്തി​ൽ​കൂ​ടി ക​യ​റി​യി​ട്ടു പോ​കാ​മെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും പി​ന്നീ​ടൊ​രു ദി​വ​സം വ​രാ​മെ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് വാ​റാ​ൻ മ​ടി​ഞ്ഞു. അ​യാ​ൾ​ക്ക് താ​ൽ​പ​ര്യ​മി​ല്ലെ​ന്ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​യ​തോ​ടെ വാ​റാ​ന്റെ ഭാ​ര്യ​യെ​യും കൂ​ട്ടി സി​സ്റ്റ​ർ മ്യൂ​സി​യ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു. സീ​സോ​യി​ലും ഊ​ഞ്ഞാ​ലി​ലും ക​ളി​ക്കു​ന്ന കു​ട്ടി​ക​ളെ​യും നോ​ക്കി മാ​വി​ൻചോ​ട്ടി​ലെ ക​ൽ​ച്ചു​റ്റി​ലി​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ വ​ലി​ക്കാ​ൻ തോ​ന്നി​യെ​ങ്കി​ലും, അ​യാ​ൾ അ​ത​ട​ക്കി അ​വ​ർ തി​രി​ച്ചു​വ​രു​ന്ന​തും കാ​ത്തി​രു​ന്നു.

മ്യൂ​സി​യ​ത്തി​ൽ സൂ​ക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്ന ഓ​രോ​ന്നി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചും സി​സ്റ്റ​ർ വി​വ​രി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി.

‘‘ഇ​താ​ണ് ആ​ബേ​ല​മ്മ ഉ​പ​യോ​ഗി​ച്ചി​രു​ന്ന സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ൾ. ഇ​ത് അ​മ്മ​യു​ടെ സോ​പ്പു​പെ​ട്ടി. ഇ​തു അ​നാ​ഥാ​ല​യ​ത്തി​ൽ ഉ​പ​യോ​ഗി​ച്ചി​രു​ന്ന ടൈ​പ്പ്റൈ​റ്റ​ർ. മ​ഠ​ത്തി​ൽ വ​രു​മ്പോ​ഴു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന കാ​ൽ​പ്പെ​ട്ടി​യാ​ണി​ത്. ഇ​ത​മ്മേ​ടെ സ​ഭാ​വ​സ്ത്രം. മ​ല​മു​ക​ളി​ൽ​നി​ന്നും ക​ഴി​ഞ്ഞ ദി​വ​സ​മാ​ണ് ഇ​തെ​ല്ലാം കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​ത്.’’

പ​ഠി​ച്ചു​വെ​ച്ച​തെ​ല്ലാം കാ​ണാ​പ്പാ​ഠം പ​റ​യു​ന്ന കു​ട്ടി​യെ​പ്പോ​ലെ പി​ന്നാ​ലെ വ​ന്ന​വ​രോ​ടും സി​സ്റ്റ​ർ അ​തെ​ല്ലാം ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു. മു​റി​നി​റ​യെ ആ​ബേ​ല​മ്മ ഉ​പ​യോ​ഗി​ച്ചി​രു​ന്ന സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ൾ. ഭി​ത്തി​യി​ൽ അ​വ​രു​ടെ ബാ​ല്യം മു​ത​ലു​ള്ള രേ​ഖാ​ചി​ത്ര​ങ്ങ​ൾ. കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്ത് അ​വ​ർ വ​ഴി​യ​രി​കി​ലു​ള്ള യാ​ച​ക​ന് ഭ​ക്ഷ​ണം കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന ചി​ത്ര​ത്തി​നു മു​ന്നി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ വാ​റാ​ന്റെ ഭാ​ര്യ അ​നാ​ഥാ​ല​യ​ത്തി​ലെ കു​ട്ടി​ക്കാ​ലം ഓ​ർ​ത്തു.

‘‘ആ​ബേ​ല​മ്മ​യു​ടെ ക​ട്ടി​ലാ. അ​തേ​ലൊ​ന്നു കി​ട​ന്നു പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ചോ.’’

പെ​ണ്ണ് ക​ണ്ണ​ട​ച്ചു കി​ട​ന്നു. അ​വ​ളു​ടെ ഇ​രു​ക​വി​ളി​ലൂ​ടെ​യും ക​ണ്ണീ​രൊ​ഴു​കു​ന്ന​തു ക​ണ്ട് സി​സ്റ്റ​റി​നും സ​ങ്ക​ടം വ​ന്നു. ന​ട്ടെ​ല്ലി​ലേ​ക്ക് ഒ​രു ചൂ​ടാ​ണ് പെ​ണ്ണി​ന് ആ​ദ്യം തോ​ന്നി​യ​ത്. പെ​ട്ടെ​ന്ന് ഉ​പ്പൂ​റ്റി മു​ത​ൽ ഉ​ച്ചി വ​രെ ഒ​രു മി​ന്ന​ൽ പാ​ഞ്ഞു. ക​ട്ടി​ലി​ലേ​ക്ക് മു​ഖം അ​മ​ർ​ത്തി​യ പെ​ണ്ണി​ന് ക​ര​ച്ചി​ല​ട​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല.

പ്രാ​ർ​ഥ​ന ക​ഴി​ഞ്ഞി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ൾ പ​രി​ഭ​വി​ച്ചു.

“ഇ​ച്ചാ​യ​ൻ വ​രാ​തി​രു​ന്ന​ത് ക​ഷ്ട​മാ​യി​പ്പോ​യി.”

അ​വ​ളു​ടെ വി​വ​ര​ണം കേ​ട്ട് വാ​റാ​ൻ അ​തി​ശ​യം ഭാ​വി​ച്ചു നി​ന്നു.

ചു​റ്റു​മ​തി​ലി​ൽ എ​ഴു​തി​വെ​ച്ചി​രു​ന്ന ആ​ബേ​ല​മ്മ​യു​ടെ വ​ച​ന​ങ്ങ​ൾ വാ​യി​ച്ചും ക​പ്പേ​ള​ക്കു ചു​റ്റും പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ചും ന​ട​ക്കു​ന്ന വി​ശ്വാ​സി​ക​ളു​ടെ തി​ര​ക്ക് കൂ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. വ​ണ്ടി​യി​ൽ ക​യ​റു​മ്പോ​ൾ വെ​ഞ്ച​രി​ച്ച കാ​ശു​രൂ​പം സി​സ്റ്റ​ർ വാ​റാ​ന് കൊ​ടു​ത്തു.

‘‘അ​ടു​ത്ത ത​വ​ണ കു​ട്ടി​ക​ളു​മാ​യി വ​ര​ണം.’’

വാ​റാ​ൻ യാ​ത്ര പ​റ​യു​മ്പോ​ൾ എ​ന്തോ മ​റ​ന്നി​ട്ടെ​ന്ന​പോ​ലെ അ​ക​ത്തേ​ക്ക് പോ​യ സി​സ്റ്റ​ർ വേ​ഗം തി​രി​ച്ചു വ​ന്നു.

‘‘ഇ​തി​വി​ടു​ത്തെ നേ​ർ​ച്ച​യാ​ണ്.’’

പാ​ക്ക​റ്റു പൊ​ട്ടി​ച്ച് മി​ഠാ​യി വ​ലി​പ്പ​മു​ള്ള അ​പ്പ​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് ഒ​രു നു​ള്ള് അ​ട​ർ​ത്തി ഭാ​ര്യ വാ​റാ​ന് കൊ​ടു​ത്തു.

വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യി​ട്ടും ഖബ​റി​ട​ത്തി​ലെ ച​ന്ദ​ന​ത്തി​രി മ​ണം അ​വി​ടെ​യെ​ല്ലാം നി​റ​യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അ​വ​ൾ​ക്ക് തോ​ന്നി.