തപോമയിയുടെ അച്ഛൻ

ഗാ​ഢ​മാ​യ ഇ​രു​ട്ടു​ള്ള രാ​ത്രി​യാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. ഏ​റെ​നേ​രം ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ തി​രി​കെ വ​ന്ന ചി​ല അ​യ​ല്‍ക്കാ​ര്‍ വൃ​ദ്ധ​നെ ദൂ​രെ​യു​ള്ള ഒ​രാ​ശു​പ​ത്രി​യി​ലേ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. അ​വ​ര്‍ പ​റ​ഞ്ഞ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ള്‍ ഡോ​ക്ട​ര്‍ എ​ഴു​തി​യെ​ടു​ത്തു. പൊ​ലീ​സ് വ​ന്ന് അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു​പോ​യി. കാ​ര്യ​മൊ​ന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. എ​ങ്കി​ലും ത​ങ്ങ​ള്‍ക്കെ​തി​രെ പ​രാ​തി പ​റ​ഞ്ഞു എ​ന്നു​ക​ണ്ട് പ​ട്ടാ​ള​ക്കാ​ര്‍ ക്ഷു​ഭി​ത​രാ​യി.

മു​ത്ത​ച്ഛ​നെ ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ലേ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​പോ​യ അ​യ​ല്‍ക്കാ​രി​ലൊ​രാ​ളെ അ​തി​നു പി​റ്റേ​ദി​വ​സം മു​ത​ല്‍ കാ​ണാ​താ​യി. അ​യാ​ളെ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു​ചെ​ന്ന​വ​രെ​യാ​വ​ട്ടെ, സൈ​നി​ക​ര്‍ പി​ടി​ച്ചു​വെച്ചു. ത​ങ്ങ​ള്‍ക്കെ​തി​രെ കേ​സു​ണ്ടാ​ക്കാ​ന്‍ അ​യാ​ളെ ഒ​ളി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​താ​ണെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​രു​ടെ വാ​ദം. വൈ​കാ​തെ ഓ​രോ​രു​ത്ത​രാ​യി അ​പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​രാ​കാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി. പി​ന്നീ​ട് ആ​രും ഒ​ന്നും മി​ണ്ടി​യി​ല്ല. ആ ​ഇ​രു​ണ്ട നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത​യി​ലേ​ക്കാ​ണ് പ​ട്ടാ​ള​ത്തി​ല്‍നി​ന്നും ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ട് ജ​ഹാ​ന്‍ തി​രി​ച്ചു​വ​ന്ന​ത്. പി​റ്റേ​ന്നു കാ​ല​ത്ത് മു​ത്ത​ച്ഛ​ന്‍ ജ​ഹാ​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു: ‘‘യു​ദ്ധം തീ​ര്‍ന്നോ?’’

ജ​ഹാ​ന്‍ മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. പ​ട്ടാ​ള​ത്തി​ലെ ഹ്ര​സ്വ​കാ​ല​ജീ​വി​തം അ​യാ​ളെ അ​ക്കാ​ര്യം പ​ഠി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു: തീ​രാ​ന​ല്ല യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ള്‍ ആ​രം​ഭി​ക്കു​ന്ന​ത്. ഈ ​യു​ദ്ധ​വു​മ​തേ. അ​ക്കാ​ര്യം മു​ത്ത​ച്ഛ​നോ​ടു പ​റ​യേ​ണ്ട. പ​റ​ഞ്ഞാ​ല്‍ പ​ട്ടാ​ള​ത്തി​ല്‍നി​ന്നും ഓ​ടി​പ്പോ​ന്ന​താ​ണെ​ന്നു പ​റ​യേ​ണ്ടി​വ​രും. അ​ദ്ദേ​ഹം കൂ​ടു​ത​ല്‍ വി​ഷ​മി​ക്കും.

‘‘ഇ​വി​ടെ നി​ന്നാ​ല്‍ അ​പ​ക​ട​മാ​ണ്’’, ശ​ബ്ദം താ​ഴ്ത്തി​ക്കൊ​ണ്ട് മു​ത്ത​ച്ഛ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘പ​ല​രേ​യും കാ​ണാ​താ​കു​ന്നു എ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞു​ കേ​ള്‍ക്കു​ന്നു. ചി​ല​ര്‍ മ​രി​ച്ചു​പോ​കു​ന്നു. എ​ന്താ​ണ് സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് അ​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. നീ​യി​പ്പോ​ള്‍ ഇ​വി​ടെ വ​രേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നി​ല്ല.’’

അ​ക്കാ​ര്യം ജ​ഹാ​നും അ​റി​യാം. താ​ന്‍ വി​ട്ടു​പോ​ന്ന കാ​ര്യം അ​റി​യു​ന്ന​തോ​ടെ പ​ട്ടാ​ള​ക്കാ​രോ അ​വ​രു​ടെ ചാ​രന്മാ​രോ ത​ന്നെ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു​വ​രും. പ​ക്ഷേ, ഇ​വി​ടേ​ക്ക​ല്ലാ​തെ എ​ങ്ങോ​ട്ടു​പോ​കും?

‘‘ഈ ​നാ​ടു​വി​ട്ടു​ പോ​ണം’’, അ​വ​ന്‍റെ മ​ന​സ്സു​ വാ​യി​ച്ച​തു​പോ​ലെ മു​ത്ത​ച്ഛ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘എ​വി​ടേ​ക്ക്?’’

‘‘ഇ​ന്ത്യ​യി​ലേ​ക്കു പോ​കൂ’’, കാ​ഴ്ച​യി​ല്‍ ഇ​രു​ട്ടു​മാ​ത്രം അ​വ​ശേ​ഷി​ച്ച​തി​നാ​ല്‍ തെ​റ്റാ​യ ദി​ശ​യി​ലേ​ക്കു ചൂ​ണ്ടി​ക്കൊ​ണ്ട് അ​ദ്ദേ​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു.

മു​ത്ത​ച്ഛ​ന്‍ ചു​വ​രി​ലെ ഒ​ര​ല​മാ​രി​യി​ല്‍ കു​റേ​നേ​രം ത​പ്പി ഒ​രു അ​ളു​ക്കി​ല്‍നി​ന്നും തീ​രെ ചെ​റി​യ ര​ണ്ടു ക​മ്മ​ലു​ക​ള്‍ പു​റ​ത്തെ​ടു​ത്തു. ‘‘ഇ​തു നി​ന്‍റെ അ​മ്മ​യു​ടേ​താ​ണ്. മ​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​വും അ​ല്ലേ? അ​തു നോ​ക്കേ​ണ്ട, സ്വ​ര്‍ണ​മാ​ണ്. വി​റ്റാ​ല്‍ കു​റ​ച്ചു​പ​ണം കി​ട്ടാ​തി​രി​ക്കു​ക​യി​ല്ല. അ​തു മാ​ത്ര​മേ എ​ന്‍റെ കൈ​യി​ലി​പ്പോ​ള്‍ ഉ​ള്ളൂ. പ​ട്ടാ​ള​ക്കാ​രു​ടെ നോ​ട്ട​ത്തി​ല്‍പ്പെ​ടാ​തി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ഇ​തു ബാ​ക്കി​യാ​യ​ത്. പി​ന്നെ ഒ​ന്നു​കൂ​ടി​യു​ണ്ട്.’’ അ​ദ്ദേ​ഹം വീ​ണ്ടും അ​ല​മാ​രി ത​പ്പി ഒ​രു ക​ണ​ക്കു​പു​സ്ത​കം ക​ണ്ടെ​ടു​ത്തു. അ​തി​ന്‍റെ ഉ​ള്ളി​ല്‍നി​ന്നും എ​ടു​ത്ത തീ​രേ മു​ഷി​ഞ്ഞ പ​ഴ​യൊ​രു ക​ത്ത് അ​യാ​ളു​ടെ നേ​ര്‍ക്കു നീ​ട്ടി.

‘‘ഇ​ത് ഇ​ന്ത്യ​യി​ലു​ള്ള ഒ​രാ​ളു​ടെ മേ​ല്‍വി​ലാ​സ​മാ​ണ്. വ​ര്‍ഷ​ങ്ങ​ള്‍ക്കുമു​മ്പ് കു​റ​ച്ചു​കാ​ലം ഞാ​നും ഒ​രു പ​ട്ടാ​ള​ക്കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു. ഞ​ങ്ങ​ള്‍ ഒ​രു​മി​ച്ചു യു​ദ്ധം ചെ​യ്തി​രു​ന്നു. ഒ​രി​ക്ക​ല്‍ ഒ​രു മ​ല​ഞ്ചെ​രു​വി​ല്‍ മു​റി​വേ​റ്റു വീ​ണു​കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന അ​യാ​ളെ ചു​മ​ലി​ലേ​റ്റി താ​ഴേ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​ത് ഞാ​നാ​യി​രു​ന്നു. മ​ട​ങ്ങി​പ്പോ​യ​തി​നുശേ​ഷം അ​യാ​ള്‍ എ​നി​ക്ക് കു​റ​ച്ചുകാ​ലം എ​ഴു​ത്തു​ക​ള്‍ അ​യ​ച്ചി​രു​ന്നു. ഇ​തൊ​ന്നേ ഇ​പ്പോ​ള്‍ ബാ​ക്കി​യു​ള്ളൂ. കൈ​യി​ല്‍ വെക്കൂ. അ​യാ​ള്‍ക്ക് എ​ന്‍റെ പ്രാ​യ​മു​ണ്ടാ​വും. ജീ​വി​ച്ചി​രി​പ്പു​ണ്ടോ എ​ന്ന​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. ഉ​ണ്ടെ​ങ്കി​ല്‍, സ​ഹാ​യി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ക​യി​ല്ല. പ്രാ​ണ​ന്‍ ര​ക്ഷി​ച്ച​വ​നെ ഒ​രാ​ള്‍ക്കു മ​റ​ക്കാ​ന്‍ സാ​ധി​ക്കു​മോ?’’

ആ ​അ​വ​സ്ഥ​യി​ല്‍ മു​ത്ത​ച്ഛ​നെ വി​ട്ടു​പോ​കു​ന്ന​ത് മ​നു​ഷ്യ​ത്വ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. എ​ന്നാ​ല്‍, പ്രാ​യോ​ഗി​ക​ബു​ദ്ധി അ​താ​യി​രു​ന്നു. അ​വി​ടെനി​ന്നാ​ല്‍ അ​യാ​ളെ​യും കാ​ണാ​താ​വും. കൊ​ല്ല​പ്പെ​ടു​ന്ന അ​നേ​കാ​യി​രം ആ​ളു​ക​ള്‍ക്കി​ട​യി​ല്‍ ഒ​രാ​ള്‍കൂ​ടി, മ​റ്റൊ​ന്നു​മി​ല്ല. അ​യാ​ള്‍ ത​ന്‍റെ കു​റ​ച്ചു​വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ള്‍ ഒ​രു തു​ണി​സ​ഞ്ചി​യി​ലെ​ടു​ത്തു​വെച്ചു. അ​മ്മ​യു​ടെ ക​മ്മ​ലു​ക​ള്‍ കീ​ശ​യി​ല്‍ വെച്ചു. വ​ള​രെ കു​റ​ച്ചു പ​ണം മാ​ത്ര​മേ അ​യാ​ളു​ടെ കൈ​യി​ല്‍ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. വ​ഴി​ച്ചെ​ല​വി​നുപോ​ലും തി​ക​യാ​ത്ത​ത്ര​യും കു​റ​ച്ച്. എ​ന്നാ​ലും പോ​വു​കത​ന്നെ. ന​ട​ന്നും ച​ര​ക്കു​വാ​ഹ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ മു​ക​ളി​ലി​രു​ന്നും അ​യാ​ള്‍ ന​ദി​ക്ക​ര​യി​ലെ​ത്തി​ച്ചേ​ര്‍ന്നു. ന​ദി മു​റി​ച്ചു​ക​ട​ന്നാ​ല്‍ കി​ഴ​ക്ക​ന്‍ ബം​ഗാ​ളാ​ണ്.

പ​ക്ഷേ, അ​യാ​ളു​ടെ കൈ​യി​ലു​ള്ള പ​ണ​ത്തി​ന് തോ​ണി​ക്കാ​രാ​രും കൊ​ണ്ടു​പോ​കാ​ന്‍ ത​യാ​റാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. കു​റ​ച്ചു​നാ​ള്‍ അ​വി​ടെ ചു​റ്റി​പ്പ​റ്റി​നി​ന്നു. തോ​ണി​ക്കാ​രു​മാ​യി സൗ​ഹൃ​ദ​ത്തി​ലാ​യി. ഒ​ടു​വി​ല്‍ തി​ങ്ങി​നി​റ​ഞ്ഞ ഒ​രു തോ​ണി​യി​ല്‍ രാ​ത്രി​നേ​ര​ത്ത് ന​ദി​യി​ലൂ​ടെ അ​തി​ര്‍ത്തി ക​ട​ന്ന് ബം​ഗ്ലാ​ദേ​ശി​ലെ അ​ഭ​യാ​ർഥി ക്യാ​മ്പി​ലെ​ത്തി. കോ​ക്സ്ബ​സാ​ര്‍ എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ആ ​കേ​ന്ദ്ര​ത്തി​ന്‍റെ പേ​ര്. ഇ​പ്പോ​ള്‍ ലോ​ക​ത്തി​ലെ​ത്ത​ന്നെ ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ അ​ഭ​യാ​ല​യ​മാ​ണ് കോ​ക്സ് ബ​സാ​റി​ലേ​ത്. എ​ന്നാ​ല്‍, ജ​ഹാ​ന്‍ എ​ത്തു​ന്ന കാ​ല​ത്ത് അ​ത് ചെ​റി​യൊ​രു ക്യാ​മ്പാ​യി​രു​ന്നു.

പ​ങ്കി​ടു​ന്ന മ​ത​വി​ശ്വാ​സ​മോ ഭാ​ഷ​യോ ഒ​ന്നും അ​ഭ​യ​മ​ന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ സ​ഹാ​യി​ച്ചു​വെ​ന്നു വ​രി​ല്ല. അ​തി​ര്‍ത്തി ക​ട​ന്നു​വ​രു​ന്ന​വ​രെ ശ​ത്രു​ക്ക​ളെ​പ്പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു നാ​ട്ടു​കാ​ര്‍ ക​ണ്ടി​രു​ന്ന​ത്. ജ​നി​ച്ച നാ​ള്‍ മു​ത​ല്‍ ത​നി​ക്കു സ​ഹ​ജ​മാ​യി​രു​ന്ന ആ ​ഭീ​തി, ത​ങ്ങ​ള്‍ ഏ​തു​ സ​മ​യ​വും ആ​ക്ര​മി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​മെ​ന്ന അ​ര​ക്ഷി​താ​വ​സ്ഥ; അ​തെ​ല്ലാം അ​വി​ടെ​യും അ​യാ​ള്‍ക്കൊ​പ്പ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഇ​ട​ക്കിടെ ക്യാ​മ്പി​ല്‍ പ​രി​ശോ​ധ​ന​യു​ണ്ടാ​വും. മേ​ല്‍വി​ലാ​സ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​ര്‍ അ​റ​സ്റ്റു​ചെ​യ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത് സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​യാ​ളു​ടെ കൈ​യി​ല്‍ രേ​ഖ​ക​ളൊ​ന്നു​മി​ല്ല. ക്യാ​മ്പി​ല്‍ നി​ല്‍ക്കു​ന്ന​തും സു​ര​ക്ഷി​ത​മ​ല്ലെ​ന്ന് ജ​ഹാ​നു മ​ന​സ്സി​ലാ​യി.

പു​റ​ത്ത്, അ​ത്ര ദൂ​രെ​യ​ല്ലാ​തെ ഒ​രു ചെ​റി​യ ഹോ​ട്ട​ലി​ല്‍ അ​യാ​ള്‍ക്കു ജോ​ലി കി​ട്ടി. രാ​പ്പ​ക​ല്‍ വി​ശ്ര​മ​മി​ല്ലാ​ത്ത ജോ​ലി​യാ​ണ്. പ​ണം കൊ​ടു​ക്കാ​തെ ഭ​ക്ഷ​ണം ക​ഴി​ക്കാ​മെ​ന്നു​ള്ള ഗു​ണം മാ​ത്ര​മേ​യു​ള്ളൂ. അ​വി​ടെ കു​റ​ച്ചു​ദി​വ​സം ജോ​ലി ചെ​യ്യു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും സം​ശ​യ​ത്തി​ന്‍റെ ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ അ​യാ​ള്‍ക്കു​നേ​രേ നീ​ണ്ടു​വ​രു​ന്ന​ത് അ​യാ​ള​റി​ഞ്ഞു. ഒ​രുദി​വ​സം ഉ​ട​മ​സ്ഥ​ന്‍ അ​യാ​ളെ ചോ​ദ്യം ചെ​യ്തു. ജ​ഹാ​ന്‍ സ​ത്യം പ​റ​ഞ്ഞു. ‘‘എ​നി​ക്കു നി​ന്നെ സ​ഹാ​യി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല’’, ഉ​ട​മ​സ്ഥ​ന്‍ ഉ​പ​ദേ​ശി​ച്ചു: ‘‘ഇ​ന്ത്യ​യി​ലേ​ക്കു പോ​കൂ, അ​വി​ടേ​ക്ക് എ​ത്ര​യ​ധി​കം ആ​ളു​ക​ളാ​ണ് പോ​കു​ന്ന​ത്!’’ ത​നി​ക്കും അ​വി​ടേ​ക്കുത​ന്നെ​യാ​ണ് പോ​കാ​നു​ള്ള​ത്. ജ​ഹാ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞു. ഇ​ന്ത്യത​ന്നെ​യാ​ണ് ഒ​രു പോം​വ​ഴി. ഇ​ന്ദി​രാ​ ഗാ​ന്ധി​യു​ടെ​യും ഷാ​റൂഖ് ഖാ​ന്‍റെ​യും ഇ​ന്ത്യ. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ മു​ത്ത​ച്ഛ​ന്‍ ത​ന്ന വി​ലാ​സ​ത്തി​ലെ ഒ​രാ​ള്‍ ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കാ​നി​ട​യു​ള്ള ഇ​ന്ത്യ. പ​ക്ഷേ, എ​ങ്ങ​നെ പോ​ക​ണം എ​ന്ന​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ.

അ​തി​ര്‍ത്തി ക​ട​ന്നു​വേ​ണം ഇ​ന്ത്യ​യി​ലേ​ക്കു പോ​കാ​ന്‍. പ​ക്ഷേ, അ​തേ ഒ​രു വ​ഴി​യു​ള്ളൂ. എ​ന്നാ​ല്‍, എ​ളു​പ്പ​മ​ല്ല. ബം​ഗ്ലാ​ദേ​ശ്- ഇ​ന്ത്യാ അ​തി​ര്‍ത്തി​യി​ല്‍ സു​ര​ക്ഷാ​ക്ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ ഇ​രു​വ​ശ​ത്തു​മു​ണ്ട്. ര​ണ്ടു​ രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളും നാ​ലാ​യി​ര​ത്തി​ല​ധി​കം കി​ലോ​മീ​റ്റ​ര്‍ ദൂ​രം അ​തി​ര്‍ത്തി പ​ങ്കി​ടു​ന്നു. ഭൂ​പ്ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളു​ള്ള അ​തി​ര്‍ത്തി​ക​ളു​ണ്ട്. ന​ദീ​പ്ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ള്‍ വി​ഭ​ജി​ക്കു​ന്ന അ​തി​ര്‍ത്തി​ക​ളും. എ​മ്പാ​ടും കാ​വ​ല്‍ നി​ൽക്കുന്ന അ​ർധ​സൈ​നി​ക വി​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ള്‍. പൊ​ലീ​സ്.

എ​ന്നാ​ലും ഇ​ന്ത്യ​യി​ലേ​ക്കു പോ​വു​ക​യ​ല്ലേ? മാ​ന്യ​മാ​യി വ​സ്ത്രം ധ​രി​ച്ച​വ​രെ അ​തി​ര്‍ത്തി​യി​ല്‍ അ​ങ്ങ​നെ പ​രി​ശോ​ധി​ക്കു​ക​യി​ല്ലെ​ന്ന് ആ​രോ പ​റ​ഞ്ഞു​ കേ​ട്ടു. എ​ന്താ​ണ് മാ​ന്യ​ത എ​ന്ന​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. ഹോ​ട്ട​ലി​ന്‍റെ ഉ​ട​മ​സ്ഥ​ന്‍ കൊ​ടു​ത്ത ഇ​ത്തി​രി​ക്കാ​ശു​കൊ​ണ്ട് ജ​ഹാ​ന്‍ അ​ങ്ങാ​ടി​യി​ലെ സെ​ക്ക​ൻഡ്സ് മാ​ര്‍ക്ക​റ്റി​ല്‍നി​ന്നും ചാ​ര​നി​റ​മു​ള്ള ഒ​രു പ​ഴ​യ സ്യൂ​ട്ടും ഒ​രു തു​ക​ല്‍ബാ​ഗും വാ​ങ്ങി​ച്ചു. ഒ​രു ജോ​ടി കാ​ന്‍വാ​സ് ഷൂ​സ്. പി​ന്നെ ഒ​രു ക​റു​ത്ത ക​ണ്ണ​ട. താ​ന്‍ ജോ​ലിചെ​യ്തി​രു​ന്ന ഹോ​ട്ട​ലി​ന്‍റെ മു​ന്നി​ലൂ​ടെ, ആ ​പു​ത്ത​ന്‍ വേ​ഷ​ത്തി​ല്‍ അ​യാ​ള്‍ ന​ട​ന്നു​നോ​ക്കി. ഹോ​ട്ട​ലു​ട​മ അ​യാ​ളെ തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞി​ല്ല.

അ​തി​രാ​വി​ല​ത്തെ ബ​സ് അ​യാ​ളെ ബം​ഗ്ലാ​ദേ​ശി​ന്‍റെ പ​ടി​ഞ്ഞാ​റ​ന്‍ അ​തി​ര്‍ത്തി​യി​ലു​ള്ള ബേ​നാ​പ്പോ​ള്‍ എ​ന്നൊ​രു ചെ​റി​യ പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ലി​റ​ക്കി. പ​ട്ട​ണം ഉ​ണ​ര്‍ന്നു​വ​രു​ന്ന​തേ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. ബ​സ് സ്റ്റാൻഡി​ലെ ചാ​യ​ക്ക​ട​യി​ല്‍ കു​റ​ച്ചു​പേ​ര്‍ കൂ​നി​ക്കൂ​ടി​യി​രു​ന്ന് സം​സാ​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആ ​നേ​ര്‍ത്ത വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ല്‍ കാ​ണു​മ്പോ​ള്‍ എ​ന്തോ ആ​ഭി​ചാ​ര​ക്രി​യ ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​രാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നും. ഇ​ട​ക്കിടെ അ​വ​ര്‍ ത​ല​യു​യ​ര്‍ത്തി അ​വ​നെ നോ​ക്കി. വീ​ണ്ടും കു​നി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു തു​ട​ര്‍ന്നു. ജ​ഹാ​ന്‍ അ​വ​ര​റി​യാ​തെ അ​വ​രെ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഇ​ന്ത്യ​യി​ലേ​ക്കു ക​ട​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ണ് അ​വ​ര്‍ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നു മ​ന​സ്സി​ലാ​യ​പ്പോ​ള്‍ ജ​ഹാ​ന്‍ അ​ടു​ത്തു ചെ​ന്നുനി​ന്നു. പ​റ​യു​ന്ന​തു കേ​ള്‍ക്കാ​നാ​യി ര​ണ്ടു ചാ​യ കു​ടി​ച്ചു.

‘‘നി​ന്‍റെ കൈ​യി​ല്‍ പാ​സ്പോ​ര്‍ട്ട് ഉ​ണ്ടോ?’’ അ​വ​ര്‍ തി​ര​ക്കി. പാ​സ്പോ​ര്‍ട്ട് എ​ന്ന വാ​ക്ക് ജ​ഹാ​ന്‍ ആ​ദ്യ​മാ​യി കേ​ള്‍ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

പാ​സ്പോ​ര്‍ട്ടി​ല്ലാ​തെ അ​തി​ര്‍ത്തി ക​ട​ക്കു​ക സാ​ധ്യ​മ​ല്ല. അ​വ​ര്‍ വി​ശ​ദീ​ക​രി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. ഇ​നി അ​ത​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ കാ​വ​ലി​ല്ലാ​ത്ത, വേ​ലി കെ​ട്ടാ​ത്ത ക​ര​പ്ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളു​ണ്ട്. പ​ക്ഷേ, അ​തു വ​ള​രെ ദൂ​രെ​യാ​ണ്. കൃ​ത്യ​മാ​യ വി​വ​രം അ​വ​ര്‍ക്കും ഇ​ല്ല.

‘‘പ​ക്ഷേ, ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ പാ​സ്പോ​ര്‍ട്ട് പ​ണ​മാ​ണ്’’, അ​വ​ര്‍ സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചു, ‘‘പ​ണം എ​ന്നു​വ​ച്ച​ാല്‍ അ​മേ​രി​ക്ക​ന്‍ പ​ണം. ഡോ​ള​ര്‍ എ​ന്നു കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടോ? അ​തു​മി​ല്ല. നീ​യൊ​ക്കെ എ​ന്തി​നാ​ണ് ഈ ​പ​ണി​ക്കി​റ​ങ്ങി​യ​ത്?’’ അ​പ്പോ​ള്‍ ജ​ഹാ​ന്‍ കീ​ശ​യി​ല്‍നി​ന്നും ര​ണ്ടു ക​മ്മ​ലു​ക​ള്‍ എ​ടു​ത്തു​കാ​ണി​ച്ചു. ‘‘ഇ​തു സ്വ​ര്‍ണ​മാ​ണോ?’’ അ​വ​ര്‍ സം​ശ​യി​ച്ചു. വ​ള​രെ കാ​ല​മാ​യി ഉ​പ​യോ​ഗി​ക്കാ​തെ അ​തു നി​റം മ​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ലും അ​തു​കൊ​ണ്ടു കി​ട്ടാ​വു​ന്ന കു​റ​ച്ചു അ​മേ​രി​ക്ക​ന്‍ നോ​ട്ടു​ക​ള്‍ ഒ​രാ​ള്‍ അ​വ​നെ​ടു​ത്തു​കൊ​ടു​ത്തു. ‘‘നോ​ക്ക്, നൂ​റു ഡോ​ള​ര്‍ കൊ​ടു​ത്താ​ല്‍ ഒ​രു പാ​സ്പോ​ര്‍ട്ട് സം​ഘ​ടി​പ്പി​ച്ചു​ത​രു​ന്ന ഒ​രു ദ​ല്ലാ​ള്‍ ഉ​ണ്ട്. അ​യാ​ളെ കാ​ണ​ണം.’’ അ​യാ​ളെ എ​പ്പോ​ള്‍ എ​വി​ടെ വെച്ചു കാ​ണ​ണം എ​ന്ന​തെ​ല്ലാം അ​വ​ര്‍ വി​ശ​ദീ​ക​രി​ച്ചു.

ഈ ​മ​നു​ഷ്യ​ര്‍ പ​റ​യു​ന്ന​തു വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​മോ? അ​വ​രെ സം​ശ​യി​ക്കാ​വു​ന്ന എ​ല്ലാ സാ​ഹ​ച​ര്യ​ങ്ങ​ളു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ത​ന്‍റെ സ്വ​ര്‍ണം സ്വീ​ക​രി​ച്ച് അ​വ​ര്‍ ത​ന്ന​ത് ഈ ​പ​റ​യു​ന്ന ഡോ​ള​ര്‍ ത​ന്നെ​യാ​ണെ​ന്ന് എ​ന്താ​ണു​റ​പ്പ്? ഇ​നി അ​വ​ര്‍ നി​ർദേ​ശി​ക്കു​ന്ന ദ​ല്ലാ​ള്‍ പാ​സ്പോ​ര്‍ട്ട് ത​രും എ​ന്ന​തി​നും ഉ​റ​പ്പു​ണ്ടോ? അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ന്നു കി​ട്ടി​യാ​ലും ഇ​ന്ത്യ​യി​ലേ​ക്കു ക​ട​ക്കാ​ന്‍ സാ​ധി​ക്കും എ​ന്നും തീ​ര്‍ച്ച​യൊ​ന്നു​മി​ല്ല. ഏ​തു സ​മ​യ​ത്തും, എ​വി​ടെ ​െവ​ച്ചും ഈ ​പ​ദ്ധ​തി​ക​ളെ​ല്ലാം പാ​ളാം. പ​ണം പോ​കാം, ജ​യി​ലി​ല്‍ കി​ട​ക്കാ​ന്‍പോ​ലും സാ​ധ്യ​ത​യു​ണ്ട്. എ​ന്നി​ട്ടും ജ​ഹാ​ന്‍ ആ ​വാ​ഗ്ദാ​നം സ്വീ​ക​രി​ച്ചു.

അ​യാ​ള്‍ക്കു പാ​സ്പോ​ര്‍ട്ടു കി​ട്ടി. പ​ക്ഷേ, അ​തു ശൂ​ന്യ​മാ​യ കു​റ​ച്ചു താ​ളു​ക​ള്‍ മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. പേ​രെ​ഴു​തു​ക​യോ ചി​ത്രം പ​തി​ക്കു​ക​യോ ഒ​ന്നു​മി​ല്ല. ഒ​ന്നു​മ​റി​യാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ട് ജ​ഹാ​ന്‍ സം​ശ​യി​ച്ചി​ല്ല. ‘‘സ​ത്യ​ത്തി​ല്‍ അ​താ​യി​രു​ന്നു എ​ന്നെ​ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ശ​രി​യാ​യ പാ​സ്പോ​ര്‍ട്ട്.’’ പി​ന്നീ​ടെ​പ്പോ​ഴും അ​യാ​ള്‍ പ​റ​യും, ‘‘ഞാ​ന്‍ ആ​രു​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ശൂ​ന്യ​മാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്‍റെ ജീ​വി​തം. അ​തി​ന് പ​ട​ങ്ങ​ളോ അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ളോ ഒ​ന്നും ആ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രുന്നില്ല.’’

എ​ന്നി​ട്ടും ഫോ​ട്ടോ​യോ പേ​രോ ഒ​ന്നു​മി​ല്ലാ​ത്ത ഈ ​പാ​സ്പോ​ര്‍ട്ട് വീ​ശി​ക്കാ​ണി​ച്ച​പ്പോ​ള്‍ ബം​ഗ്ലാ​ദേ​ശി​ക​ളാ​യ ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥന്മാ​ര്‍ ചെ​റു​പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ അ​യാ​ളെ ക​ട​ത്തി​വി​ട്ടു. അ​വി​ടെ​നി​ന്നും ഇ​ന്ത്യ​യു​ടെ അ​തി​ര്‍ത്തി​ക്കു​ള്ളി​ലു​ള്ള പെ​ട്രോ​പോ​ള്‍ എ​ന്ന ചെ​ക് പോ​സ്റ്റാ​യി​രു​ന്നു ആ​ദ്യ​ത്തെ ക​ട​മ്പ. തെ​ക്ക​ന്‍ ബം​ഗാ​ളി​ല്‍ ക​ര​മാ​ര്‍ഗ​മു​ള്ള ഏ​ക ചെ​ക് പോ​യന്‍റ്; ഏ​റ്റ​വും വ​ലു​തും. ഇ​രു​രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളും ത​മ്മി​ലു​ള്ള ക​ച്ച​വ​ട​ത്തി​ന്‍റെ പാ​തി​യും ആ ​വ​ഴി​ക്കാ​ണ് ന​ട​ക്കു​ന്ന​ത്. നി​ര​നി​ര​യാ​യി കി​ട​ക്കു​ന്ന ച​ര​ക്കു​വാ​ഹ​ന​ങ്ങ​ള്‍ക്ക​രി​കി​ലൂ​ടെ ജ​ഹാ​ന്‍ ന​ട​ന്നു.

പെ​ട്രോ​പോ​ളി​ലെ അ​തി​ര്‍ത്തി ക​ര്‍ശ​ന​മാ​ണെ​ന്നാ​ണ് പ​റ​യു​ന്ന​ത്. പ​ക്ഷേ, അ​വി​ടേ​യും ചി​ല​ര്‍ കാ​ണും. ത​ല​യെ​ണ്ണി പ​ണം കൊ​ടു​ക്കു​ക. വ​രി​യി​ല്‍ നി​ൽക്കാ​തെ, മ​റ്റൊ​ന്നും ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​തെ നേ​രേ ന​ട​ന്നുപോ​വു​ക. ദ​ല്ലാ​ള്‍ പ​റ​ഞ്ഞ​തു ഫ​ലി​ച്ചു. ആ​ര്‍ക്കൊ​ക്കെ​യോ പ​ണം കൊ​ടു​ത്തശേ​ഷം, ഒ​ന്നും സം​ഭ​വി​ക്കാ​ത്ത മ​ട്ടി​ല്‍ നേ​രേ ന​ട​ന്നു​പോ​യി. പെ​ട്രോ​പോ​ളി​ലെ ക​ര്‍ക്ക​ശ​ക്കാ​രാ​യ ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ര്‍ അ​വ​ര്‍ ന​ട​ന്നു​പോ​കു​ന്ന​തു കാ​ണാ​തി​രി​ക്കാ​ന്‍ മ​റ്റെ​വി​ടേ​ക്കോ നോ​ക്കി, വ​ലി​യ തി​ര​ക്കു​ക​ള്‍ അ​ഭി​ന​യി​ച്ചു.

കൊ​ല്‍ക്ക​ത്ത​യി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ള്‍ അ​യാ​ള്‍ ത​ന്‍റെ കോ​ട്ടും സ്യൂ​ട്ടും അ​ഴി​ച്ചു. പ​ഴ​യ വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു മാ​റി. അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ആ​ശ്വാ​സ​മാ​യ​ത്. ഇ​ത്ര​യും നേ​രം താ​ന്‍ വി​ചി​ത്ര​മാ​യൊ​രു നാ​ട​ക​ത്തി​ല്‍ അ​ഭി​ന​യി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് അ​യാ​ള്‍ക്കു തോ​ന്നി. കൊ​ല്‍ക്ക​ത്ത അ​യാ​ളെ ആ​ക​ര്‍ഷി​ച്ചി​ല്ല. കി​ഴ​ക്ക​ന്‍ ബം​ഗാ​ളി​ലെ തെ​രു​വു​ക​ളി​ല്‍ കേ​ട്ട അ​തേ ഭാ​ഷ, പ​രി​സ​ര​ങ്ങ​ള്‍. ക​ട​ന്നു​പോ​ന്ന​തി​ന്‍റെ അ​തേ ഛായ​യി​ല്‍ ഒ​രു ന​ദി. തൂ​ക്കു​പാ​ല​ത്തി​ല്‍ നി​ന്നും അ​യാ​ള്‍ ദൂ​രേ​ക്കു​നോ​ക്കി. ഇ​രു​ട്ടി​ല്‍ ക​പ്പ​ലു​ക​ളു​ടെ മി​ന്നാ​യ​ങ്ങ​ള്‍ ക​ണ്ടു.

ഹൗ​റ സ്റ്റേ​ഷ​നി​ല്‍നി​ന്നും കി​ട്ടി​യ ആ​ദ്യ​ത്തെ തീ​വ​ണ്ടി​യി​ല്‍ ജ​ഹാ​ന്‍ ദി​ല്ലി​യി​ലേ​ക്കു പോ​ന്നു. അ​വി​ടെ കു​റ​ച്ചു​ ദി​വ​സ​ങ്ങ​ള്‍ അ​ല​ഞ്ഞശേ​ഷം ആ​ഗ്ര​യി​ലേ​ക്കു പോ​യി. താ​ജ്മ​ഹ​ലു​ള്ള സ്ഥ​ല​മാ​ണ് ആ​ഗ്ര എ​ന്ന് അ​യാ​ള്‍ക്ക​റി​യു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​യാ​ളെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ച് മു​ത്ത​ച്ഛ​ന്‍ ത​ന്ന പ​ഴ​യ പ​ട്ടാ​ള​ക്കാ​ര​ന്‍റെ വി​ലാ​സ​മാ​യി​രു​ന്നു ആ​ഗ്ര. അ​വി​ടെ പ​ക്ഷേ, അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രാ​ളെ ക​ണ്ടെ​ത്താ​ന്‍ ജ​ഹാ​ന് ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. അ​ത്ത​ര​മൊ​രു തെ​രു​വു​പോ​ലും അ​വി​ടെ​യെ​ങ്ങും ഇ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ആ​ഗ്ര​യി​ലും പ​രി​സ​ര​ത്തും അ​യാ​ള്‍ ചു​റ്റി​ന​ട​ന്നു. ഭൂ​മി​യി​ലെ ഏ​റ്റ​വും ക​മ​നീ​യ​മാ​യ ശ​വ​കു​ടീ​രം ക​ണ്ടു. വ​ഴി​യോ​ര​ത്തെ ക​ട​ക​ളി​ല്‍നി​ന്നും മ​ധു​ര​മു​ള്ള പ​ല​ഹാ​രം വാ​ങ്ങി​ത്തി​ന്നു. അ​പ്പോ​ള്‍ ഇ​ന്ത്യ കൂ​ടു​ത​ല്‍ മ​ധു​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നു തോ​ന്നി. താ​ജ്മ​ഹ​ലി​നു പി​ന്നി​ല്‍, മെ​ലി​ഞ്ഞൊ​ഴു​കു​ന്ന ന​ദി​യു​ടെ ക​ര​യി​ല്‍ രാ​ത്രി​യി​ല്‍ പോ​യി, ത​ന്‍റെ നാ​ട്ടി​ലി​ല്ലാ​ത്ത​ത്ര​യും തെ​ളി​ച്ച​മു​ള്ള നി​ലാ​വു ക​ണ്ടു.

ഏ​തൊ​ക്കെ​യോ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ള്‍ അ​വ​നെ കൂ​ടെക്കൂട്ടി. അ​വ​ര്‍ക്കൊ​പ്പം വി​ല കു​റ​ഞ്ഞ കൗ​തു​ക​വ​സ്തു​ക്ക​ളും സ്വ​ര്‍ണ​നി​റ​മു​ള്ള താ​ക്കോ​ല്‍ ചെ​യി​നു​ക​ളും സ​ന്ദ​ര്‍ശ​ക​ര്‍ക്കു വി​റ്റു. പ​ത്തി​രു​നൂ​റു രൂ​പ വ​രു​മാ​ന​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ന​ഗ​ര​ത്തി​ന്‍റെ പു​രാ​ത​ന​മാ​യ ഒ​രു തെ​രു​വി​നു പി​റ​കി​ല്‍ രാ​ത്രി​യി​ല്‍ ഒ​രു ഗോ​ഡൗ​ണി​നു കാ​വ​ല്‍ കി​ട​ന്നു. താ​മ​സം ഫ്രീ. ​രാ​ത്രി​യി​ല്‍ ശ​ബ്ദം കേ​ട്ടാ​ല്‍ ഉ​ണ​ര്‍ന്ന് വി​ള​ക്കു തെ​ളി​യി​ക്ക​ണം. എ​ലി​ക​ളും കൂ​റ​ക​ളും അ​യാ​ള്‍ക്കു കൂ​ട്ടു കി​ട​ന്നു. മ​സാ​ല​യു​ടെ​യും മു​ള​കി​ന്‍റെ​യും ഗ​ന്ധ​മു​ള്ള ഉ​റ​ക്കം. മേ​യ് ജൂ​ണ്‍ മാ​സ​ത്തി​ലെ കൊ​ടും ചൂ​ടി​ല്‍ മ​സാ​ല​ക​ള്‍ക്കി​ട​യി​ല്‍ താ​ന്‍ വെ​ന്ത് പാ​ക​മാ​യി ഒ​രു വി​ഭ​വ​മാ​യി മാ​റു​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ളു​ടെ ഭീ​തി. അ​യാ​ള്‍ പ​ഴ​യ സ്യൂ​ട്ടും കോ​ട്ടും ക​ണ്ണ​ട​യും ധ​രി​ച്ച് താ​ജ്മ​ഹ​ലി​ന്‍റെ പ​ശ്ചാ​ത്ത​ല​ത്തി​ല്‍ ത​ന്‍റെ​യൊ​രു ചി​ത്ര​മെ​ടു​പ്പി​ച്ചു. അ​ത് നാ​ട്ടി​ലെ ചി​ല കൂ​ട്ടു​കാ​ര്‍ക്ക് അ​യ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. അ​ത​വ​ര്‍ക്കു കി​ട്ടി​യോ എ​ന്ന​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. (അ​വ​രി​ലാ​രെ​ങ്കി​ലും ജീ​വി​ച്ചി​രി​പ്പു​ണ്ടോ എ​ന്നു​പോ​ലും.) കി​ട്ടു​ക​യാ​ണെ​ങ്കി​ല്‍, അ​വ​ര്‍ അ​യാ​ളെ​യോ​ര്‍ത്ത് അ​സൂ​യ​പ്പെ​ടാ​നി​ട​യു​ണ്ട്.

ഓ​രോ​രോ ഋ​തു​ക്ക​ളി​ലും ശ​വ​കു​ടീ​രം രൂ​പം മാ​റു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നു ജ​ഹാ​നു തോ​ന്നി. ഒ​രു കാ​ര്യം മാ​ത്രം അ​യാ​ള്‍ പ്ര​ത്യേ​കം ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു. സ​ന്തോ​ഷി​ക്കാ​ന്‍ ക​ഴി​യു​ന്ന​വ​രാ​ണ് ശ​വ​കു​ടീ​രം കാ​ണാ​നെ​ത്തു​ന്ന​ത്; ദുഃഖി​ത​ര​ല്ല. കാ​ര​ണം അ​തു പ്ര​ണ​യ​ത്തി​ന്‍റെ സ്മാ​ര​ക​മാ​ണെ​ന്ന് അ​വ​ര്‍ വി​ചാ​രി​ച്ചി​രു​ന്നു. അ​തി​ന്‍റെ മു​ന്നി​ല്‍നി​ന്നു​കൊ​ണ്ട് സ്വ​ന്തം ചി​ത്രം പി​ടി​ക്കു​ന്ന​തി​ല്‍ അ​വ​ര്‍ ആ​ഹ്ലാ​ദി​ച്ചു. പ​ല നാ​ടു​ക​ളി​ല്‍നി​ന്നും ഭാ​ഷ​ക​ളി​ല്‍നി​ന്നു​മു​ള്ള സ​ന്ദ​ര്‍ശ​ക​ര്‍. അ​വ​രോ​ടു സം​സാ​രി​ച്ച് ആ​ഹ്ലാ​ദം ക​ണ്ടെ​ത്താ​നാ​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും അ​യാ​ളു​ടെ ഭാ​ഷ ഭേ​ദ​പ്പെ​ട്ടു. രാ​ത്രി​യി​ല്‍ ഹി​ന്ദി​ സി​നി​മ​ക​ള്‍ ക​ണ്ടു ര​സി​ക്കാ​മെ​ന്നാ​യി. തി​യ​റ്റ​റി​ല്‍ ഷാ​റൂഖ് ഖാ​നെ ആ​ദ്യ​മാ​യി ക​ണ്ട് അ​യാ​ള്‍ മ​തി​മ​റ​ന്നു. അ​ക്കാ​ര്യ​വും ജ​ഹാ​ന്‍ നാ​ട്ടി​ലേ​ക്കെ​ഴു​തി. മ​റു​പ​ടി വ​ന്നി​ല്ല.

അ​തി​നി​ട​യി​ല്‍ അ​യാ​ളെ പൊ​ലീ​സ് പി​ടി​ച്ചു. രേ​ഖ​ക​ളൊ​ന്നു​മി​ല്ല. അ​റ​സ്റ്റ് ചെ​യ്തു ജ​യി​ലി​ലി​ട്ടാ​ല്‍ പി​ന്നെ പു​റംലോ​കം കാ​ണി​ല്ല. പൊ​ലീ​സു​കാ​രി​ല്‍ കു​റ​ച്ചു മു​തി​ര്‍ന്ന ഒ​രാ​ള്‍ ചോ​ദി​ച്ചു,

‘‘ഇ​ത് യു.​പി​യാ​ണ്, ഉ​ത്ത​ര്‍പ്ര​ദേ​ശ്. മ​ന​സ്സി​ലാ​യോ?’’ അ​വ​നു മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല. ആ​ഗ്ര എ​ന്നാ​ണ് താ​ന്‍ ധ​രി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത്.

അ​യാ​ള്‍ക്ക് അ​വ​നോ​ടു പാ​വം തോ​ന്നി​ക്കാ​ണ​ണം. അ​യാ​ള്‍ ക​യ​ര്‍ത്തി​ല്ല. പ​ക​രം ‘‘ഞാ​ന്‍ നി​ന്നെ വി​ട്ടേ​ക്കാം. പ​ക്ഷേ, ഇ​വി​ടെ പി​ന്നെ കാ​ണാ​ന്‍ പാ​ടി​ല്ല.’’

‘‘എ​വി​ടെ പോ​കും?’’ അ​വ​ന്‍ അ​റി​യാ​തെ ചോ​ദി​ച്ച​താ​ണ്. നി​ശ്ച​യ​മാ​യും അ​ക്കാ​ര്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​വ​ന​റി​യു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

‘‘വ​ന്നി​ട​ത്തേ​ക്കു മ​ട​ങ്ങി​പ്പോ.’’

‘‘നാ​ട്ടി​ലേ​ക്കു പോ​വാ​നാ​വി​ല്ല സ​ര്‍.’’

‘‘അ​തി​ന് നി​ന്‍റെ നാ​ടേ​താ​ണ് എ​ന്നു ഞാ​ന്‍ ചോ​ദി​ച്ചോ?’’ പൊ​ലീ​സു​കാ​ര​ന്‍ ചി​രി​ച്ചു.

‘‘എ​നി​ക്കു പ​ണി​യു​ണ്ടാ​ക്കാ​തെ തി​രി​ച്ചു​ പോ’’, അ​യാ​ള്‍ പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘യു.പി​യി​ല്‍, അ​താ​യ​ത് ഉ​ത്ത​ര്‍പ്ര​ദേ​ശി​ല്‍ പ​റ്റി​ല്ല. ദി​ല്ലി​യി​ലേ​ക്കു​ള്ള വ​ണ്ടി ക​യ​റ്. അ​വി​ടെ​യാ​വു​മ്പോ​ള്‍ പ​ല​മാ​തി​രി ആ​ളു​ക​ള്‍ കാ​ണും. നി​ന്നെ​പ്പോ​ലു​ള്ള​വ​രെ തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞെ​ന്നു​വ​രി​ല്ല.’’ ജ​ഹാ​ന്‍ അ​നു​സ​രി​ച്ചു. പ​ക്ഷേ, ദി​ല്ലി​യി​ല്‍ ചെ​ന്നെ​ത്തി​യ​തി​ന്‍റെ മൂ​ന്നാം​പ​ക്കം അ​യാ​ളെ അ​വി​ട​ത്തെ പൊ​ലീ​സ് പി​ടി​ച്ചു. പൊ​ലീ​സ് സ്റ്റേ​ഷ​നി​ല്‍നി​ന്നും പു​റ​ത്തി​റ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​ത് ഗി​രി​ധ​ര്‍ റാ​വു​വാ​യി​രു​ന്നു. നേ​രേ ഒ​രു ക്യാ​മ്പി​ലേ​ക്ക്.

പ​ഴ​യ കു​പ്പി​ക​ളും പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​മൊ​ക്കെ പെ​റു​ക്കി​വി​ൽക്കുന്ന ജോ​ലി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ള്‍. പ​ക​ല്‍ മു​ഴു​വ​ന്‍ മാ​ലി​ന്യ​മ​ല​ക​ളി​ല്‍ വ​സ്തു​ക്ക​ള്‍ തേ​ടി​യു​ള്ള അ​ല​ച്ചി​ലാ​ണ്. ഓ​രോ ദി​വ​സ​വും കോ​ര്‍പ​റേ​ഷ​ന്‍ വ​ണ്ടി​ക​ള്‍ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു​ത​ള്ളു​ന്ന കൂ​മ്പാ​ര​ങ്ങ​ള്‍. അ​ടു​ത്തെ​ങ്ങും ആ​ളു​ക​ള്‍ വ​രി​ല്ല. പ​ട്ടി​ക​ള്‍ക്കൊ​പ്പ​മാ​ണ് ജ​ഹാ​ന്‍റെ സ​ന്ദ​ര്‍ശ​നം. ആ​ദ്യ​മൊ​ക്കെ അ​വ അ​യാ​ളെ നോ​ക്കി കു​ര​ക്കുമാ​യി​രു​ന്നു.

പി​ന്നെ പ​രി​ച​യ​മാ​യി. ഓ​രോ​രു​ത്ത​രും അ​ദൃ​ശ്യ​മാ​യ അ​തി​ര്‍ത്തി​ക​ളു​ണ്ടാ​ക്കി. രൂ​ക്ഷ​മാ​യ ദു​ര്‍ഗ​ന്ധം ശ്വ​സി​ച്ചു​വേ​ണം അ​തി​നു ചു​റ്റും ന​ട​ക്കാ​ന്‍. ചി​ല​പ്പോ​ള്‍ കാ​ലി​ല്‍ ത​ടി​ച്ചു​പൊ​ട്ടും. ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ ക​ല​ങ്ങും. എ​ങ്കി​ലും ഇ​തൊ​രു ന​ല്ല തൊ​ഴി​ലാ​ണെ​ന്ന് അ​യാ​ള്‍ക്കു തോ​ന്നി. അ​ഭ​യാ​ർഥിക​ളെ​പ്പോ​ലെ​ത്ത​ന്നെ ഈ ​മ​ലി​ന​പ​ർവ​ത​ങ്ങ​ളും. ജീ​വി​ത​ത്തി​ല്‍നി​ന്നും പു​റ​ന്ത​ള്ള​പ്പെ​ടു​ന്ന​താ​ണ്. മ​നു​ഷ്യ​രു​ള്ളേ​ട​ത്തോ​ളം കാ​ലം ര​ണ്ടും അ​വ​സാ​നി​ക്കു​ക​യി​ല്ല. ഒ​രു​നി​ല​ക്ക് അ​തൊ​രു ലാ​ഭ​മു​ള്ള ക​ച്ച​വ​ട​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​പൂ​ര്‍വം ചി​ല​പ്പോ​ള്‍ കൂ​ടു​ത​ല്‍ വി​ല​കി​ട്ടാ​വു​ന്ന ഏ​തെ​ങ്കി​ലും ഇ​രു​മ്പു​സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളോ മ​റ്റോ കൈ​യി​ല്‍ വ​രാം. അ​ധി​ക​മൊ​ന്നും കേ​ടു​വ​രാ​ത്ത ഭ​ക്ഷ​ണം കി​ട്ടാം.

ഒ​രു രാ​ത്രി​യി​ല്‍ ആ ​ഭാ​ഗ്യ​വും അ​ണ​ഞ്ഞു. മാ​ലി​ന്യ​മ​ല നി​ന്നു ക​ത്താ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി. തീ​നാ​ള​ങ്ങ​ള്‍ ആ​കാ​ശ​ത്തോ​ളം ഉ​യ​രു​ന്നു. അ​ടു​ത്തെ​ങ്ങും ചെ​ല്ലാ​നാ​വാ​ത്ത വി​ധം ക​റു​ത്ത നി​റ​മു​ള്ള പു​ക അ​ന്ത​രീ​ക്ഷ​ത്തി​ല്‍ നി​റ​ഞ്ഞു. കു​റേ ദൂ​രെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും ക്യാ​മ്പി​ലി​രു​ന്ന​വ​ര്‍ക്കും ശ്വാ​സം മു​ട്ടു​മാ​യി​രു​ന്നു. വ​ലി​യ ഫ​യ​റെ​ഞ്ചി​നു​ക​ള്‍ അ​വി​ടേ​ക്കു വ​ന്നു. ആ​ളു​ക​ളെ അ​ങ്ങോ​ട്ടു ക​ട​ത്തി​വി​ടാ​താ​യി. ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളോ​ളം നി​ന്നു ക​ത്തി സ്വ​യം ശാ​ന്ത​മാ​യ​തി​നു​ശേ​ഷം മാ​ത്ര​മേ ജ​ഹാ​നും കൂ​ട്ടാ​ളി​ക​ളാ​യ പ​ട്ടി​ക​ള്‍ക്കും അ​വി​ടേ​ക്കു പോ​കാ​നാ​യു​ള്ളൂ. ക​റു​ത്ത വ​ലി​യൊ​രു ശി​ൽപംപോ​ലെ ഉ​യ​ര്‍ന്നു​നി​ന്ന ആ ​മ​ല​ക്കു നേ​രേ നോ​ക്കി​യ​പ്പോ​ള്‍ കൂ​ടു​ത​ല്‍ അ​നാ​ഥ​നാ​വു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അ​യാ​ള്‍ക്കു തോ​ന്നി.

എ​ന്നി​ട്ടും അ​യാ​ള്‍ അ​തി​ന​ടു​ത്തേ​ക്കു പോ​കും. തീ​യി​ല്‍നി​ന്നും ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ട വ​ല്ല​തു​മു​ണ്ടോ എ​ന്നു തി​ര​യും. അ​ത്ത​ര​മൊ​രു തി​ര​ച്ചി​ലി​നി​ട​യി​ലാ​ണ് അ​യാ​ള്‍ ത​പോ​മ​യി​യെ ക​ണ്ടെ​ത്തി​യ​ത്. ക​ത്തി​പ്പോ​യ മാ​ലി​ന്യ​ത്തി​ന​ടു​ത്തു പോ​ക​രു​തെ​ന്ന് ഉ​ത്ത​ര​വു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആ​ഴ​ത്തി​ലു​ള്ള തീ ​അ​ണ​ഞ്ഞു​കാ​ണി​ല്ലെ​ന്ന മു​ന്ന​റി​യി​പ്പ്. അ​പ്പോ​ള്‍ താ​ന​തി​നു മു​ക​ളി​ല്‍ നി​ൽക്കുന്ന​തു​ക​ണ്ട് നി​യ​മ​പാ​ല​ക​ര്‍ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു​വ​ന്ന​താ​ണെ​ന്ന പേ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു ജ​ഹാ​ന്. വി​റ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് അ​യാ​ള്‍ ത​പോ​മ​യി​ക്ക​രി​കി​ലേ​ക്കു വ​ന്ന​ത്.

അ​തു​ മാ​ത്ര​മ​ല്ല, അ​ഭ​യാ​ർഥി​ക​ള്‍ക്കെ​തി​രെ വ​ലി​യ ചു​വ​രെ​ഴു​ത്തു​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​ടു​ത്തു​ള്ള വീ​ടു​ക​ളി​ലെ ചെ​റി​യ ക​ള​വു​ക​ള്‍ മു​ത​ല്‍ ബ​സ് സ്റ്റാൻഡു​ക​ളി​ലെ പോ​ക്ക​റ്റ​ടി വ​രെ അ​വ​രു​ടെ ക​ണ​ക്കി​ലാ​ണ് ആ​ളു​ക​ള്‍ കൊ​ള്ളി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത്. പൊ​ലീ​സ് വ​രും, തി​ര​ക്കും. പ​ക്ഷേ, അ​ങ്ങ​നെ തെ​ളി​വു​ക​ളൊ​ന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ില്ല. ഒ​ന്നോ ര​ണ്ടോ ദി​വ​സം സ്റ്റേ​ഷ​നി​ല്‍ നി​ര്‍ത്തി​യശേ​ഷം അ​വ​രെ വി​ട്ട​യ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു പ​തി​വ്. അ​ക്കാ​ര്യ​ത്തി​നാ​ണ് ത​പോ​മ​യി ഏ​റ്റ​വും കൂ​ടു​ത​ല്‍ പ​ണി​യെ​ടു​ത്തി​ട്ടു​ള്ള​ത്. സ്റ്റേ​ഷ​നി​ലെ പൊ​ലീ​സു​കാ​രെ​ല്ലാം അ​യാ​ളു​ടെ പ​രി​ച​യ​ക്കാ​രാ​യി. ദൂ​രേനി​ന്നു കാ​ണു​മ്പോ​ഴേ അ​വ​ര്‍ അ​യാ​ളെ പ​രി​ഹ​സി​ച്ചു ചി​രി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

അ​ധി​ക​വും ഒ​റ്റ​ക്കാ​ണ് ത​പോ​മ​യി​യു​ടെ വ​ര​വ്. കാ​ര​ണം, ഇ​ക്കാ​ര്യ​ത്തി​ലു​ള്ള നി​യ​മ​ വ​കു​പ്പു​ക​ളെ​ല്ലാം അ​യാ​ള്‍ക്ക് കൃ​ത്യ​മാ​യി അ​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു. ചി​ല​പ്പോ​ള്‍ ചെ​റി​യ ചി​ല തു​ക​ക​ള്‍ കെ​ട്ടി​വെക്കേ​ണ്ടി​വ​രും. പോ​കപ്പോ​കെ പൊ​ലീ​സു​കാ​രും അ​യാ​ളോ​ടും സ​ഹ​ത​പി​ച്ചു. ന​ല്ലൊ​രു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​ന്‍, എ​ന്തെ​ല്ലാം കാ​ര്യ​ങ്ങ​ള്‍ ചെ​യ്യാം! ഇ​തി​പ്പോ​ള്‍ തെ​ണ്ടി​ത്തി​രി​ഞ്ഞു​വ​ന്ന കു​റേ ഏ​ഴ​ക​ള്‍ക്കു വ​ക്കാ​ല​ത്തു​മാ​യി ന​ട​ക്കു​ന്നു. അ​വ​ര്‍ ക​ട്ടി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നും ക​ക്കു​ക​യി​ല്ലെ​ന്നു​മൊ​ക്കെ ഉ​ശി​രോ​ടെ വാ​ദി​ക്കു​ന്നു. ലോ​ക്ക​പ്പി​ല്‍ കി​ട​ക്കു​ന്ന​വ​ര്‍ക്ക് ഭ​ക്ഷ​ണ​മെ​ത്തി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. സ്വ​ന്തം പേ​രി​ല്‍ ജാ​മ്യ​മെ​ടു​ക്കു​ന്നു.

‘‘മി​സ്റ്റ​ര്‍ ത​പോ​മ​യി, ഓ​രോ ദി​വ​സ​വും ഓ​രോ പു​തി​യ കാ​ര്യ​വും പ​റ​ഞ്ഞു നി​ങ്ങ​ള്‍ ഞ​ങ്ങ​ളെ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടി​ക്കാ​ന്‍ വ​രു​ന്നു. നി​ങ്ങ​ള്‍ വ​ക്കീ​ലാ​ണോ? അ​റി​യാ​ത്ത ഒ​രു ലീ​ഗ​ല്‍ പോ​യ​ന്‍റു​മി​ല്ല​ല്ലോ! എ​ന്താ​ണ് നി​ങ്ങ​ള്‍ക്ക് ഇ​തി​ലു​ള്ള താ​ൽപര്യം?’’ സ്റ്റേ​ഷ​ന്‍റെ ചു​മ​ത​ല​യു​ള്ള ഓ​ഫീ​സ​ര്‍ ഒ​രി​ക്ക​ല്‍ ചോ​ദി​ച്ചു. മോ​ഷ​ണ​ക്കു​റ്റം ആ​രോ​പി​ച്ച് ലോ​ക്ക​പ്പി​ല്‍ കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന ഒ​രാ​ളെ വി​ട്ടു​കി​ട്ടാ​നാ​യി ത​പോ​മ​യി എ​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. മോ​ഷ​ണം പോ​യി എ​ന്ന് ആ​രോ​പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട വ​സ്തു തി​രി​ച്ചു​കി​ട്ടി​യി​ട്ടും അ​യാ​ളെ വി​ടാ​ന്‍ പൊ​ലീ​സ് ത​യാ​റാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

‘‘മ​നു​ഷ്യ​രി​ലു​ള്ള താ​ൽപ​ര്യം ത​ന്നെ, സ​ര്‍’’, ത​പോ​മ​യി ചി​രി​ച്ചു. ‘‘ഇ​വ​രെ സ​ഹാ​യി​ക്കാ​നും ആ​രെ​ങ്കി​ലും വേ​ണ​മ​ല്ലോ.’’

ഗി​രി​ധ​ര്‍ റാ​വു​വി​ന്‍റെ കൈ​യി​ല്‍നി​ന്നും പ​രി​ശീ​ലി​ച്ച സു​ഗ​ന്ധ​വ്യ​ഞ്ജ​ന​ങ്ങ​ള്‍ ചേ​ര്‍ത്ത ഒ​രു പൊ​തി മു​റു​ക്കാ​ന്‍ ത​പോ​മ​യി ഓ​ഫീ​സ​ര്‍ക്കു കൊ​ടു​ത്തു.

‘‘ഓ, ​അ​തു​കൊ​ള്ളാം. ഈ ​മു​റു​ക്കാ​ന്‍ ത​ന്ന് നി​ങ്ങ​ളെ​ന്നെ വ​ശീ​ക​രി​ക്കു​ക​യാ​ണോ?’’ താം​ബൂ​ലം ആ​സ്വ​ദി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ഓ​ഫീ​സ​ര്‍ ചോ​ദി​ച്ചു, ‘‘നി​ങ്ങ​ള്‍ ഒ​രു ബു​ദ്ധി​സ്റ്റാ​ണെ​ന്ന​ല്ലേ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്? പ​ക്ഷേ, ഇ​വ​രാ​രെ​ങ്കി​ലും നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ആ​ളു​ക​ളാ​ണോ?’’

‘‘അ​തേ സ​ര്‍.’’

‘‘ങേ? ​അ​തു വെ​റു​തേ പ​റ​യു​ന്ന​ത​ല്ലേ?’’

‘‘വെ​റു​തെ​യ​ല്ല സ​ര്‍, എ​ല്ലാ​വ​രും ബു​ദ്ധ​നി​ലേ​ക്കു ന​ട​ക്കു​ന്നു എ​ന്നാ​ണ് ഞാ​ന്‍ പ​ഠി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​ത്’’, ത​പോ​മ​യി തു​ട​ര്‍ന്നു, ‘‘പി​ന്നെ വ​കു​പ്പു​ നോ​ക്കി​യാ​ല്‍ എ​ന്‍റെ ആ​ളു​ക​ളാ​ണ് അ​വ​രെ സ്വ​ന്തം നാ​ട്ടി​ല്‍നി​ന്നും ഓ​ടി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​ത്. വ​ലി​യ പാ​പ​മാ​ണ​ത്.’’

‘‘അ​തി​ന് നി​ങ്ങ​ള്‍ പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്തം ചെ​യ്യു​ക​യാ​ണോ?’’

‘‘അ​തി​നു ഞാ​ന്‍ മ​തി​യാ​വി​ല്ല സ​ര്‍. ഒ​രാ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു ചെ​യ്യാ​വു​ന്ന കാ​ര്യ​മ​ല്ല അ​ത്.’’

-വാ​യി​ല്‍ നി​റ​ഞ്ഞ മു​റു​ക്കാ​ന്‍പ​ത ജ​ന​ലി​ലൂ​ടെ തു​പ്പി​ക്ക​ള​ഞ്ഞ ശേ​ഷം ഓ​ഫീ​സ​ര്‍ അ​യാ​ളെ കൗ​തു​ക​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കി. മൂ​ന്നു ദ​ശ​കം നീ​ണ്ട ത​ന്‍റെ ഔ​ദ്യോ​ഗി​ക​ജീ​വി​ത​ത്തി​ല്‍ ഒ​രു പ്ര​യോ​ജ​ന​വു​മി​ല്ലാ​ത്ത ചി​ല ഏ​ടാ​കൂ​ട​ങ്ങ​ളും ഏ​റ്റി ന​ട​ക്കു​ന്ന ഒ​രാ​ളെ അ​തി​നുമു​മ്പ് ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്ന് അ​യാ​ള്‍ ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പ​റ​ഞ്ഞു. ത​നി വി​ഡ്ഢി​ത്ത​മ​ല്ലാ​തെ മ​റ്റെ​ന്താ​ണി​തി​ല്‍!

ത​പോ​മ​യി ഒ​രു ര​ഹ​സ്യം വെ​ളി​വാ​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ശ​ബ്ദം താ​ഴ്ത്തി​ക്കൊ​ണ്ട് ഓ​ഫീ​സ​റോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘ഒ​ന്നോ ര​ണ്ടോ ആ​ളു​ക​ള്‍ പോ​രാ സ​ര്‍, ലോ​ക​ത്ത് ബു​ദ്ധി​മാന്മാ​ര്‍ ഉ​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ള്‍ പ​രി​ഹ​രി​ക്കാ​ന്‍ ഇ​പ്പോ​ള്‍ ഒ​രു സൈ​ന്യംത​ന്നെ ആ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ട്. A ​b​a​tta​l​ion of ​i​d​iots.’’

(തുടരും)