വ​നം​ വ​കു​പ്പി​നും നി​ശ്ച​യ​മി​ല്ല വ​യ​നാ​ട്ടി​ൽ കടുവകളെത്രയെന്ന്​!

കാടിറങ്ങുന്ന വന്യതയെക്കുറിച്ച്​ ആഴ്​ചപ്പതിപ്പിൽ (ലക്കം: 1406) ഡോ. ജയകൃഷ്​ണൻ ടി എഴുതിയ ലേഖനത്തിന്​ ഒരു അനുബന്ധം. എഴുത്തുകാരനും അധ്യാപകനും വന്യജീവിത​െത്തക്കുറിച്ച്​ സൂക്ഷ്​മമായി പഠിക്കുകയുംചെയ്യുന്ന ലേഖകൻ കാടിനെയും കടുവയെയും കുറിച്ച്​ എഴുതുന്നു.

അ​തീ​വ​ നി​രാ​ശ​നാ​യ ഞാ​ൻ എ​ന്റെ​യേ​റെ പി​ന്നി​ലാ​യി നി​ന്നി​രു​ന്ന ടൈ​ഗ​ർ ട്രാ​ക്ക​ർ ശ്രീ​നി​യെ തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കി. ‘‘ഇ​ല്ല ശ്രീ​നി, ക​ടു​വ​യി​ല്ല. അ​ത് പോ​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും.’’ എ​ന്റെ ശ​രീ​ര​ഭാ​ഷ​യി​ൽനി​ന്ന് എ​ന്റെ ത​ക​ർ​ന്ന മ​ന​സ്സ് അ​ദ്ദേ​ഹം ഗ​ണി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും.

പ​ക്ഷേ, ശ്രീ​നി​യെ തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കു​മ്പോ​ൾത​ന്നെ ഉ​ള്ളി​ൽ എ​ന്തോ ഒ​രു തി​രി​ച്ച​റി​വി​ന്റെ ചെ​റു​ചെ​റു വി​സ്ഫോ​ട​ന​ങ്ങ​ൾ ന​ട​ന്നു​തു​ട​ങ്ങി​യി​രുന്നു. ഒ​രു നി​മി​ഷം ഞാ​ൻ ക​ണ്ട​വ​ഗ​ണി​ച്ച എ​ന്തോ ഒ​രു കാ​ര്യം പൊ​ടു​ന്ന​നെ​യോ​ർ​ത്തു. ഞാ​നി​പ്പോ എ​ന്താ ക​ണ്ട​ത്! ശ്രീ​നി​യെ​ത്ത​ന്നെ നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ട് ഞാ​ന​തോ​ർ​ത്തെ​ടു​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. അ​ത് പു​ഴ​ക്ക​ര​യി​ൽ കൂ​ട്ടി​യി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന ക​രി​യി​ല​ക​ളു​ടെ കൂ​മ്പാ​രംത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നോ! ക​രി​യി​ല​ക​ളെ​ങ്ങ​നെ​യാ ഇ​ത്ര അ​സാ​ധാ​ര​ണ​മാംവി​ധം വെ​യി​ല​ത്ത് തി​ള​ങ്ങു​ന്ന​ത്! ക​രി​യി​ല​ക​ൾ​ക്കെ​ങ്ങ​നെ​യാ ക​റു​ത്ത ഡി​സൈ​ൻ ഉ​ണ്ടാ​വു​ക. ഇ​നി..! ശ്രീ​നി​യി​ൽനി​ന്ന് ക​ണ്ണെ​ടു​ത്ത് ഞാ​ൻ വീ​ണ്ടും എ​നി​ക്കുമാ​ത്രം കാ​ണാ​നാ​വു​ന്ന പു​ഴ​ക്ക​ര​യി​ലേ​ക്ക് തി​രി​ഞ്ഞുനോ​ക്കി.

എ​നി​ക്ക് കേ​ൾ​ക്കാ​വു​ന്ന ഉ​ച്ച​ത്തി​ൽ എ​ന്റെ ച​ങ്ക് മി​ടി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. കാ​തി​ൽ പ​റ​മ്പി​ക്കു​ള​ത്തെ ഊ​രി​ൽ ജീ​വി​ക്കു​ന്ന മ​ണി​ക​ണ്ഠ​ന്റെ ശ​ബ്ദം: ‘‘സാ​റേ കാ​ട്ടി​ലെ ദൈ​വം ക​ടു​വ​യാ​ണ്. അ​ത​ങ്ങ​നെ​യു​മി​ങ്ങ​നെ​യു​മൊ​ന്നും ന​മു​ക്ക് ദ​ർ​ശ​നം ന​ൽ​കി​ല്ല.’’ അ​ടു​ത്തമാ​സം വി​ര​മി​ക്കു​ന്ന വ​നം​ വ​കു​പ്പ് ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ൻ വി​നോ​ദി​ന്റെ നി​രാ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന ശ​ബ്ദം: ‘‘സാ​റേ, ഇ​രു​പ​ത്തി​നാ​ല് കൊ​ല്ലംകൊ​ണ്ട് ഞാ​നീ കാ​ടു​ക​ളി​ലു​ണ്ട്. ത​ല​ങ്ങും വി​ല​ങ്ങും യാ​ത്ര ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ട്. ജീ​പ്പി​ലും ന​ട​ന്നു​മൊ​ക്കെ. ഇ​ന്നേ വ​രെ ഞാ​ൻ ക​ടു​വ​യെ ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ല. വി​ര​മി​ക്കു​ന്ന​തി​നു മു​മ്പ് ഒ​രു നോ​ക്ക് അ​തി​നെ​യൊ​ന്ന് കാ​ണാ​നാ​വു​മെ​ന്ന പ്ര​തീ​ക്ഷ ഇ​നി​യെ​നി​ക്കി​ല്ല.’’

എ​ന്റെ ത​ല​യി​ൽനി​ന്നും ചാ​ലു​ക​ളാ​യി വി​യ​ർ​പ്പൊ​ലി​ച്ചി​റ​ങ്ങി. ഞാ​ൻ വീ​ണ്ടും ശ്രീ​നി​യെ തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കി. എ​ന്റെ ഭാ​വ​ത്തി​ൽനി​ന്നെ​ന്താ​ണെ​ന്ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി ശ്രീ​നി എ​ന്നെ നോ​ക്കി പു​ഞ്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. മു​ന്നോ​ട്ട് പൊ​യ്ക്കൊ​ള്ളാ​ൻ ആം​ഗ്യം കാ​ണി​ക്കു​ന്നു. എ​ന്ത് ബാ​ധ​യാ​ണെ​ന്റെ​യു​ള്ളി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി​യ​തെ​ന്നെ​നി​ക്ക​റി​യി​ല്ല, ഞാ​നെ​ന്റെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും സു​ന്ദ​ര​മാ​യ അ​നു​ഭ​വ​ത്തി​ലേ​ക്ക് പ​തി​യെ ചു​വ​ടുവെ​ച്ചു. ര​ണ്ടാ​യി​ര​ത്തി പ​തി​ന​ഞ്ചി​ൽ സോ​ഷ്യ​ൽ മീ​ഡി​യ ഇ​ള​ക്കി​മ​റി​ച്ച ഞാ​നും ക​ടു​വ​യു​മാ​യു​ള്ള വൈ​റ​ലാ​യ ഒ​രു വിഡി​യോ ക്ലി​പ്പി​ന്റെ ജ​ന​നം അ​വി​ടെ തു​ട​ങ്ങു​ന്നു.

ഇ​ത് കാ​ടി​നു​ള്ളി​ൽ സം​ഭ​വി​ച്ച കാ​ര്യം. കാ​ടി​ന് പു​റ​ത്തെ​ന്തൊ​ക്കെ​യാ​ണ് സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​ത്?

ക​ടു​വ​യെ​ന്ന​ത് ഒ​രു മി​ത്തുപോ​ലെ, അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ അ​ങ്ങ് ദൂ​രെ മൈ​സൂ​രുവിലോ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തോ പോ​വു​മ്പോ​ൾ കാ​ഴ്ച​ബം​ഗ്ലാ​വി​ൽ മാ​ത്രം കാ​ണാ​നാ​വു​ന്ന സം​ഭ​വം മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു ഇ​ടു​ക്കി​ക്കാ​ർ​ക്കും വ​യ​നാ​ട്ടു​കാ​ർ​ക്കും വ​രെ. വ​ല്ല​പ്പോ​ഴും മാ​ത്രം കാ​ടി​നു​ള്ളി​ൽനി​ന്ന് പു​റ​ത്ത് വ​രു​ന്ന കാ​ട്ടാ​ന​​യോടൊ കാ​ട്ടു​പ​ന്നി​യോടൊ കാ​ട്ടു​പോ​ത്തി​നോ​ടൊ ഒ​ക്കെ സ​ഹ​വ​സി​ച്ചും സ​ഹ​ക​രി​ച്ചും പോ​കാ​നൊ​ക്കെ അ​ന്നാ​ട്ടു​കാ​ർ​ക്കൊ​രു ത​ഞ്ച​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആ ​പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ഓ​രോ നാ​ട്ടി​ലും പ​ല​പ​ല​ പ​രി​ഹാ​ര​ങ്ങ​ളു​മു​ണ്ടാ​യി​രുന്നു.

അ​പ്പോ​ൾ കാ​ടു​മാ​യി കെ​ട്ടു​പി​ണ​ഞ്ഞു​കി​ട​ക്കു​ന്ന ആ​ദി​വാ​സി ജീ​വി​ത​ങ്ങ​ൾ​ക്കോ?

പെ​രി​യാ​ർ വ​ന​ത്തി​ന​ടു​ത്തു​ള്ള ഊ​രി​ലെ ഒ​രു മൂ​പ്പ​നെ​ന്നോ​ട് നെ​ഞ്ചി​ൽ കൈ​വെ​ച്ചു പ​റ​ഞ്ഞ​താ​ണ്: ‘‘എ​ന്റെ പൂ​ർ​വി​ക​രൊ​ക്കെ കാ​ട്ടി​ൽ തേ​നെ​ടു​ക്കാ​നോ ചു​ള്ളി പെ​റു​ക്കാ​നോ പോ​വു​മ്പോ​ൾ ക​ടു​വ​യു​ടെ​യും ആ​ന​യു​ടെ​യും മു​ന്നി​ലൊ​ക്കെ ചെ​ന്ന് പെ​ടാ​റു​ണ്ട്.’’

‘‘എ​ന്നി​ട്ട്?’’

‘‘അ​വ​ര് ധൈ​ര്യ​മാ​യി മു​ന്നോ​ട്ട് ചെ​ന്ന് ആ ​മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളോ​ട് കാ​ര്യം പ​റ​യും. ഞ​ങ്ങ​ളും നി​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലെ കാ​ടി​നെ ആ​ശ്ര​യി​ച്ചു ജീ​വി​ക്ക​യാ​ണെ​ന്നും, ഉ​പ​ദ്ര​വി​ക്കാ​തെ വ​ഴി​മാ​റി​ത്ത​രണ​മെ​ന്നും. അ​വ​ര് വ​ഴി​മാ​റി​പ്പോ​വു​ക​യും ചെ​യ്യും.’’

‘‘നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക​ത് പ​റ്റൂ​ല്ലേ?’’ ജ​ന്മ​നാ​യു​ള്ള പി​ൻ​ബു​ദ്ധി​ത്ത​രംകൊ​ണ്ട് ഞാ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

ഇ​വ​നെ​ന്നെ കൊ​ല​ക്ക് കൊ​ടു​ക്കാ​നാ​ണോ​യെ​ന്ന മ​ട്ടി​ലൊ​രു നി​മി​ഷം മൗ​നംപൂ​ണ്ടെ​ന്നെ നോ​ക്കിനി​ന്ന​തി​നു ശേ​ഷ​ം അദ്ദേ​ഹം വ്യക്തമാ​ക്കി, ‘‘ഇ​പ്പൊ പ​റ്റൂ​ല്ല. ച​വി​ട്ടി തേ​ച്ചു​ക​ള​യും. ആ ​പ​ര​സ്പ​ര​വി​ശ്വാ​സം ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു.’’

പ​ര​സ്പ​ര​ വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ ച​ര​ടു​ക​ളാ​ണ് ച​ന്നം​പി​ന്നം പൊ​ട്ടി​യ​ത്. കാ​ടി​നു​ള്ളി​ലും പു​റ​ത്ത് നാ​ട്ടി​ലു​മൊ​ക്കെ.

ക​ർ​ഷ​ക​ർ​ക്ക് ഭ​ര​ണ​ക​ർ​ത്താ​ക്ക​ളോ​ടു​ള്ള വി​ശ്വാ​സം ന​ഷ​പ്പെ​ട്ടു. മൃ​ഗ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ക​ർ​ഷ​ക​രോ​ടും. വ​നം മ​ന്ത്രി​യി​ലു​ള്ള വി​ശ്വാ​സം ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​മ്പോ​ൾ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് പ​റ​യാ​നു​ള്ള​തെ​ന്താ! ‘‘ഒ​ക്കെ കാ​ര​ണം പ​രി​സ്ഥി​തി​വാ​ദി​ക​ളാ​ണ്.’’ ​അ​ങ്ങ​നെ മ​ന്ത്രി​യും ത​ന്റെ തോ​ള​ത്ത് ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് വ​ന്ന് ക​യ​റി​യ മാ​ൻ​ഡ്രേ​ക്കി​ന്റെ പ്ര​തി​മ​യെ പ​രി​സ്ഥി​തി​വാ​ദ​ത്തി​ന് കൈ​മാ​റു​ന്ന​തോ​ടെ ഇ​ക്ക​ളി അ​ന​ന്ത​വും അ​ജ്ഞാ​ത​വും അ​നി​ശ്ചി​ത​വു​മാ​യി മാ​റു​ക​യാ​ണ്. മേ​ൽ​നോ​ട്ടം വ​ഹി​ക്കാ​നോ എ​ന്താ​ണ് സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് കൃ​ത്യ​മാ​യി മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കാ​നോ ആ​രു​മി​ല്ലാ​ത്ത അ​വ​സ്ഥ.

ഒ​രു ക​ർ​ഷ​ക​നെ​ന്നോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘കാ​ടി​നു​ള്ളി​ൽ ക​ടു​വ​ക​ളു​ടെ എ​ണ്ണം ക്ര​മാ​തീ​ത​മാ​യി കൂ​ടി. അ​തി​ന​നു​സ​രി​ച്ചു​ള്ള ഭ​ക്ഷ​ണം കാ​ട്ടി​ലി​ല്ലാ​തെ​യാ​യി.’’

വാ​യ​ന​ക്കാ​ർ​ക്ക​റി​യാം, ക​ടു​വ​ക​ൾ​ക്ക് വി​ഹ​രി​ക്കാ​ൻ അ​വ​യു​ടെ അ​ധീ​ന​ത​യി​ലു​ള്ള പ്ര​ത്യേ​ക പ്ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളു​ണ്ട്. അ​തി​രു​ക​ളി​ലെ മ​ര​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ക്കെ കൂ​ർ​ത്ത ന​ഖംകൊ​ണ്ട് രാ​ജ​മു​ദ്ര​ക​ൾ പ​തി​പ്പി​ച്ച് അ​തി​നു​ള്ളി​ലാ​കും പ​ള്ളി​നീ​രാ​ട്ടും വേ​ട്ട​യാ​ട​ലും വി​ശ്ര​മ​വു​മൊ​ക്കെ; ഒ​റ്റ​ക്ക്. ആ ​അ​തി​രി​നു​ള്ളി​ൽ മ​റ്റൊ​രു ക​ടു​വ അ​തി​ക്ര​മി​ച്ചു കേ​റി​യാ​ലോ! പി​ന്നെ മോ​നേ, യു​ദ്ധ​മാ​ണ്.

സൈ​ല​ന്റ് വാ​ലി​യി​ൽ ഏ​തോ രാ​ത്രി​യി​ൽ ഒ​രു മ​ല​മു​ക​ളി​ൽനി​ന്ന് അ​ടി​വാ​ര​ത്തെ​ ഇരു​ട്ടി​ലെ​ങ്ങോ പൊ​രി​ഞ്ഞ പോ​രാ​ട്ട​ത്തി​ലേ​ർ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന ക​ടു​വ​ക​ളു​ടെ അ​ല​ർ​ച്ച കേ​ട്ട​ത് ഇ​താ ഈ ​നി​മി​ഷ​വും എ​ന്റെ ര​ക്ത​ത്തി​ലു​ണ്ട്, അ​തോ​ർ​ത്തെ​ന്റെ രോ​മ​ങ്ങ​ളി​ന്നു​മെ​ഴു​ന്ന് നി​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്...

ക​ടു​വ​ക​ളു​ടെ ഇ​ണ​ചേ​ര​ൽ കാ​ലം വ​രും. അ​താ​യ​ത് ജ​നു​വ​രി-ഫെ​ബ്രു​വ​രി മാ​സ​ങ്ങ​ളി​ൽ. അ​തി​രു​ക​ളി​ത്തി​രി ഭേ​ദി​ച്ച് മ​റ്റ് ആ​ൺ​ക​ടു​വ​ക​ളു​ടെ വി​ഹാ​ര​ഭൂ​മി​യി​ലേ​ക്ക് ക​ട​ന്നാ​ലേ ചി​ല​പ്പോ പെ​ണ്ണ് കി​ട്ടൂ. കാ​ര്യം ന​ട​ക്കൂ. സം​ഗ​തി പ​ക്ഷേ മു​ടി​ഞ്ഞ റി​സ്‌​ക്കാ​ണ്. ക​ടു​വ​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ ഏ​റ്റ​വും കൂ​ടു​ത​ൽ കാ​ഷ്വാ​ലി​റ്റീ​സ് ഉ​ണ്ടാ​വു​ന്ന​ത് ക​യ​റു​പൊ​ട്ടി നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ഈ ​കാ​മ​കാ​ല​ത്താ​ണ്.

യു​ദ്ധ​ത്തി​നി​​െട​ ഗു​രു​ത​ര​മാ​യി പ​രി​ക്കേ​റ്റ് മു​റി​വും ന​ക്കി​ത്തു​ട​ച്ചു​ ന​ട​ക്കു​ന്ന​തി​നിട​യി​ൽ ക​ടു​വ​ക്ക് മ​ന​സ്സി​ലാ​വും; ക​ഴി​ഞ്ഞു. സ്വ​ന്ത​മാ​യി ഇ​ര​പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്ന ആ ​സു​വ​ർ​ണ​കാ​ലം ക​ഴി​ഞ്ഞു. ഇ​നി വ​യ്യ. ഭ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​നാ​യി ഇ​നി റി​സ്ക് കു​റ​ഞ്ഞ മാ​ർ​ഗ​ങ്ങ​ൾ തേ​ടാം. പ്രാ​യ​മാ​യ ക​ടു​വ​ക​ളു​ടെ​യും ചി​ന്ത​ക​ളീ വ​ഴി​ക്കുത​ന്നെ​യാ​ണ് സ​ഞ്ച​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. ഇ​നി ഓ​ടി​ച്ചി​ട്ട് പി​ടി​ച്ചു കൊ​ന്ന് തി​ന്നാ​നു​ള്ള ആ​രോ​ഗ്യ​മി​ല്ല.

ഇ​ങ്ങ​നെ പ​രി​ക്കേ​റ്റും പ്രാ​യ​മാ​യും ശ​ക്ത​രാ​യ മ​റ്റ് യു​വ​ക​ടു​വ​ക​ളു​ടെ ഉ​പ​ദ്ര​വ​വും വെ​റുപ്പീ​ര് കൊ​ണ്ടും നി​ൽ​ക്ക​ക്ക​ള്ളി​യി​ല്ലാ​തെ​യാ​വു​മ്പ​ഴാ​ണ് കാ​ടി​ന് പു​റ​ത്തേ​ക്ക് അ​വ​റ്റ​ക​ൾ വ​രു​ന്ന​ത്. ഓ​രോ​ന്നോ​രോ​ന്നാ​യി. നാ​ടെ​ങ്കി​ൽ നാ​ട്!

‘ക​ടു​വ പ​ശു​വി​നെ കൊ​ന്ന് തി​ന്നു’, ‘പു​ലി ആ​ടി​നെ​പ്പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് പോ​യി’, ‘മു​റ്റ​ത്ത് കെ​ട്ടി​യി​രു​ന്ന പ​ട്ടി​യു​ടെ പാ​തി തി​ന്ന ദേ​ഹം കാ​ടി​നു​ള്ളി​ൽനി​ന്ന് ക​ണ്ടെ​ത്തി.’ കാ​ടു​മാ​യി അ​തി​ർ​ത്തി പ​ങ്കി​ടു​ന്ന പ്ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലു​ള്ള ചാ​യ​ക്ക​ട​ക​ളി​ൽ രാ​വി​ലെ പോ​യി​രു​ന്ന് പ​ത്രം നി​വ​ർ​ത്തു​മ്പോ​ൾ കാ​ണു​ന്ന ലോ​ക്ക​ൽ വാ​ർ​ത്ത​ക​ളാ​ണി​വ. ന​മ്മു​ടെ ലോ​ക്ക​ൽ പേ​ജു​ക​ളി​ൽ നി​റ​യു​ന്ന ‘പ്ര​സ്താ​വ​ന, സ​പ്‌​താ​ഹ, ഉ​ത്സ​വ, ഉ​ദ്ഘാ​ട​ന’ വാ​ർ​ത്ത​ക​ളി​ല്ല. ക​ടു​വ മീ​ൻ​സ് ബി​സി​ന​സ്. ര​ക്ത​പ​ങ്കി​ല​മാ​ണ് പ​ത്ര​ങ്ങ​ളി​ൽ കാ​ണാ​നാ​വു​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ ദൈ​നം​ദി​ന​ ജീ​വി​തം.

ഗു​രു​ത​ര​ പ​രി​ക്കേ​റ്റ​വ​രും വ​യോ​വാ​ർ​ധ​ക്യ​ത്തി​ലു​ഴ​ലു​ന്ന​വ​രും നി​രാ​ലം​ബ​രു​മാ​യ ക​ടു​വ​ക​ൾ നാ​ടി​ന​ടു​ത്തു​ള്ള എ​സ്റ്റേ​റ്റു​ക​ളി​ലും തേ​യി​ല​ത്തോ​ട്ട​ങ്ങ​ളി​ലും ല​യ​ങ്ങ​ളി​ലും വി​ശ​ന്ന് വ​ല​ഞ്ഞു വ​ന്ന് ക​യ​റു​മ്പോ​ൾ അ​വ​രെ വ​ര​വേ​ൽ​ക്കു​ന്ന കാ​ഴ്ച​ക​ളെ​ന്താ? പ​ല​വ​ണ്ണ​ത്തി​ലും കൊ​ഴു​പ്പി​ലു​മു​ള്ള ഭ​ക്ഷ​ണം വീ​ടു​ക​ൾ​ക്ക് പു​റ​ത്ത് മ​നു​ഷ്യ​രൊ​രു​ക്കി നി​ർത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്! എ​ന്ന് മാ​ത്ര​മ​ല്ല ആ ​ജീ​വ​നു​ള്ള ഭ​ക്ഷ​ണം ക​ടു​വ വ​രു​ന്ന​ത് ക​ണ്ട് നി​ല​വി​ളി​ച്ചു കൊ​ണ്ടെ​ങ്ങു​മോ​ടി​പ്പോ​വാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ ന​ല്ല​വ​ണ്ണ​മ​വ​റ്റ​ക​ളെ കെ​ട്ടി​യി​ട്ടി​ട്ടു​മു​ണ്ട്.

ഞ​ങ്ങ​ൾ കൊ​തി​പ്പി​ക്കും, പ​ക്ഷേ കൊ​ല്ലാ​ൻ​ പാ​ടി​ല്ല, തി​ന്നാ​ൻ​പാ​ടി​ല്ല! എ​ന്ത് നീ​തി​യാ​ണ്! വാ ​തു​റ​ന്ന് ക​ടു​വ ചോ​ദി​ച്ചാ​ൽ അ​തി​ശ​യി​ക്കാ​നി​ല്ല.

മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളെ വി​ട്ട് ക​ടു​വാ​ഭ​യാ​ർ​ഥി​ക​ളു​ടെ ആ​ക്ര​മ​ണം മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ നേ​രെ തി​രി​ക്കു​​േമ്പ​ാഴാ​ണ് ക​ളി കാ​ര്യ​മാ​വു​ന്ന​ത്. ശ​രി​യാ​ണ്, ജിം ​കോ​ർ​ബ​റ്റ് നേ​രി​ട്ട​തു​പോ​ലെ മ​നു​ഷ്യ​മാം​സ​ത്തി​ൽ ഹ​രം​പൂ​ണ്ടു ന​ട​ക്കു​ന്ന ക​ടു​വ​ക​ൾ ന​മ്മു​ടെ കാ​ടു​ക​ളി​ലി​ല്ല. ഒ​ന്ന് രു​ചി​ച്ചു വ​രു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും നാ​ടി​ള​കി​മ​റി​ഞ്ഞു ആ ​ക​ടു​വ​യെ ഹി​റ്റ്‌​ലി​സ്റ്റി​ൽപെ​ടു​ത്തി ന​മ്മ​ളൊ​ഴി​വാ​ക്കി​യി​രി​ക്കും! പ​ക്ഷേ വ​യ​നാ​ടി​ന​റി​യാം. ഇ​ടു​ക്കി​ക്ക​റി​യാം. ഒ​ന്ന് പോ​യാ​ൽ മ​റ്റൊ​ന്ന് (അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ആ​ഘോ​ഷം ക​ഴി​ഞ്ഞു മീ​ഡി​യാവ​ണ്ടി​ക​ൾ ചു​ര​മി​റ​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും!).

വ​നം​ വ​കു​പ്പി​നുപോ​ലും നി​ശ്ച​യ​മി​ല്ല എ​ത്ര ക​ടു​വ​ക​ളാ​ണ് വ​യ​നാ​ട്ടി​ലു​ള്ള​തെ​ന്ന്, വ​ന്നും പോ​യു​മി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന്. ക​ണ​ക്കു​ക​ളൊ​ക്കെ പാ​ളു​ന്നു (ക​ടു​വ​ക​ളു​ടെ എ​ണ്ണം കു​റ​യു​ന്ന​തൊ​രി​ട​ത്ത് ക​ണ്ടെ​ത്തു​ന്നു, ആ​ക്ര​മ​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ എ​ണ്ണ​മാ​ണെ​ങ്കി​ൽ കൂ​ടു​ന്നു). കൊ​ടി​യ ഭീ​തി​യി​ൽ മ​നു​ഷ്യ​ർ ജീ​വി​ക്കു​ന്നു.

ആ​ക്ര​മ​ണ​ത്തെ​ക്കാ​ൾ എ​ത്ര​യോ ഭീ​ക​ര​മാ​ണ് അ​തി​ന്റെ ഭീ​ഷ​ണി ഉ​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന അ​വ​സ്ഥ​യെ​ന്ന​റി​യു​മോ! അ​ത​റി​യ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ ആ​ക്ര​മ​ണം നേ​രി​ടു​ന്ന ഗ്രാ​മ​ങ്ങ​ളി​ൽ പോ​യി കു​റ​ച്ചു​നാ​ൾ നി​ൽ​ക്ക​ണം. പ​ക​ൽപോ​ലും മ​നു​ഷ്യ​ർ പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങാ​ൻ ധൈ​ര്യ​പ്പെ​ടി​ല്ല. ഓ​രോ നി​ഴ​ലി​ലും അ​വ​നെ​യ​വ​ർ ഭീ​തി​യോ​ടെ തേ​ടു​ന്നു. പു​റ​ത്ത് ഓ​രോ ചു​ള്ളി​ക്കൊ​മ്പൊ​ടി​യു​ന്ന ശ​ബ്ദ​ത്തി​ലും ക​ടു​വ​യെ സ​ങ്ക​ൽ​പ്പി​ച്ചു ഉ​ൾ​ക്കി​ടി​ല​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി രാ​ത്രി മു​ഴു​വ​ൻ ഉ​റ​ങ്ങാ​തെ നി​ങ്ങ​ളെ​ന്നെ​ങ്കി​ലും കി​ട​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടോ? എ​ന്ത് ധൈ​ര്യ​ത്തി​ലാ​വും അ​വ​ർ കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ സ്‌​കൂ​ളു​ക​ളി​ലേ​ക്ക​യ​ക്കു​ന്ന​ത്!

എ​ന്നെ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി ഉ​പേ​ക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ഗ്രാ​മ​ങ്ങ​ളു​ണ്ട്. വ​യ​നാ​ട്ടി​ൽ.

എ​ന്താ​ണ് പ​രി​ഹാ​ര​ മാ​ർ​ഗ​ങ്ങ​ൾ!

‘‘എ​ല്ലാ ഹിം​സ്ര മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളെ​യും തീ​ർ​ത്തു​ക​ള​യ​ണം.’’ ‘‘മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ കൃ​ഷി​ക്കുവേ​ണ്ടി കാ​ട് കൈയേ​റ​ണം.’’ ‘‘മ​നു​ഷ്യ​രാ​ണ് വ​ലു​ത്, മൃ​ഗ​ങ്ങ​ള​ല്ല.’’ ‘‘നാ​ട്ടി​ൽ പു​ലി​യി​റ​ങ്ങി​യാ​ൽ സ​മി​തി രൂ​പവത്​ക​രി​ക്ക​ണം. യോ​ഗം ചേ​ര​ണം.’’ ‘‘ഗ​ർ​ഭി​ണി​യാ​യ പ​ന്നി​ക​ളെ ക​ണ്ടെ​ത്തി അ​വ​യെ ക​ര​മൊ​ഴി​വാ​ക്കി വി​ട​ണം.’’ ‘‘നാ​ട് മൃ​ഗ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ത​ന്നെ മ​ട​ക്കി​ന​ൽ​ക​ണം.’’ ‘‘മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ ദു​രാ​ഗ്ര​ഹ​വും പ്ര​കൃ​തി​യോ​ട് ചെ​യ്ത ദ്രോ​ഹ​വു​മാ​ണ് ഈ​യ​വ​സ്ഥ​യു​ണ്ടാ​ക്കി​യെ​ടു​ത്ത​ത്.’’ ‘‘കൊ​ല്ലു​ന്ന മൃ​ഗ​ത്തി​ന്റെ അ​വ​കാ​ശ​ത്തി​നെ​പ്പ​റ്റി​യും മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്ക​ണം.’’ ‘‘പ​രി​സ്ഥി​തി​വാ​ദി​ക​ൾ ഉ​ണ​ര​ണം.’’ ‘‘പ​രി​സ്ഥി​തി​വാ​ദി​ക​ൾ ചാ​വ​ണം.’’

പ്ര​സ്താ​വ​ന​ക​ളും വി​വാ​ദ​ങ്ങ​ളും കൊ​ഴു​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ൽ മ​റ്റൊ​രു ക​ടു​വ​ക്ക് കാ​ടി​നു​ള്ളി​ൽ വെ​ച്ച് ദാ ​ഇ​തെ​ഴു​തു​ന്ന നി​മി​ഷം പ​രി​ക്കേ​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​വാം. ഗ​ത്യ​ന്ത​ര​മി​ല്ലാ​യ​ത് കാ​ട് വി​ട്ടു പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ഏ​ന്തി​യേ​ന്തി ത​ന്റെ മു​റി​വു​ക​ൾ ന​ക്കി​ത്തു​ട​ച്ചു ന​ട​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​വാം. ഒ​രു ക്രൂ​ര​ത​യു​മി​ല്ലാ​തെ, ശൂ​ന്യ​മാ​യ മ​ന​സ്സോ​ടെ... പ​ക്ഷേ വി​ശ​ന്ന് പൊ​രി​ഞ്ഞു...

സ​ന്ധ്യാ​നേ​ര​ത്ത് തൊ​ഴി​ലു​റ​പ്പി​നു പോ​യി ത​ന്റെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് മ​ട​ങ്ങു​ന്ന ഒ​രു സ്ത്രീ. ​ഒ​രു വീ​ടി​ന് പു​റ​ത്ത് കെ​ട്ടി​യി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു നാ​യ. മ​റ്റൊ​രി​ട​ത്ത് ക​ളി​ച്ചു ക​ളി​ച്ചു കാ​ടി​ന്റെ​യ​തി​രി​ലേ​ക്ക് ത​ത്തി​ത്ത​ത്തി ന​ട​ക്കു​ന്ന മൂ​ന്ന് വ​യ​സ്സ് മാ​ത്ര​മു​ള്ള വെ​ള്ള ഫ്രോ​ക്കി​ട്ട ഒ​രു പെ​ൺ​കു​ട്ടി. സ​മ​യം പോ​കു​ന്നു. അ​ടി​യ​ന്ത​ര​മാ​യ എ​ന്ത് പ​രി​ഹാ​ര​മാ​ണ് നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ന​ൽ​കാ​നു​ള്ള​ത്? എ​ന്ത് രാ​ഷ്ട്രീ​യ​മാ​ണ് ഈ ​നി​മി​ഷം നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് മു​ന്നോ​ട്ട് വെ​ക്കാ​നു​ള്ള​ത്? ഒ​ന്നി​നെയു​മു​പ​ദ്ര​വി​ക്കാ​തെ അ​വ​രെ ര​ക്ഷി​ക്കാ​ൻ!