''ഇരുൾത്താര'' -സുസ്മേഷ് ചന്ദ്രോത്തിന്റെ കഥ

1

യാ​ത്ര​ക്ക് കൂ​ട്ടു​പ​ങ്കാ​ളി​യെ ആ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ടെ​ന്നു വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കി ആ​ദ്യം പ​ര​സ്യം​ചെ​യ്ത​ത് മ​ഹാ​ജ​നാ​ണ്. അ​യാ​ളു​ടെ ശ്ര​ദ്ധ​യി​ൽ ആ ​പ​ര​സ്യം കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​താ​ക​ട്ടെ താ​മ​സ​സ്​​ഥ​ലം മാ​റി ഒ​രി​ക്ക​ലും ജീ​വി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത അ​ഫ്താ​ബും.

അ​ഫ്താ​ബി​ന് യാ​ത്രപോ​ക​ണ​മെ​ന്ന് വ​ള​രെ​ക്കാ​ല​മാ​യി ആ​ഗ്ര​ഹ​മു​ണ്ട്. വി​ചി​ത്ര​മാ​യ സം​ഗ​തി എ​ന്താ​ണെ​ന്നു​വെ​ച്ചാ​ൽ യാ​ത്ര​ക്കു​ള്ള എ​ല്ലാ ഒ​രു​ക്ക​ങ്ങ​ളും പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കി റെ​യി​ൽ​വേ നി​ല​യ​ത്തി​ലേ​ക്കോ വി​മാ​ന​ത്താ​വ​ള​ത്തി​ലേ​ക്കോ പു​റ​പ്പെ​ടാ​ൻ നി​ൽ​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​ഫ്താ​ബി​​ന്റെ കാ​തി​ൽ ആ​രോ മ​ന്ത്രി​ക്കും. ''ഇ​ന്നു പോ​ക​ണ്ട'' എ​ന്ന്. അ​തോ​ടെ അ​ഫ്താ​ബ് യാ​ത്ര നി​ർ​ത്തി​വെ​ച്ച് മു​റി​ക്കു​ള്ളി​ൽ ക​യ​റി​ക്കൂ​ടും. ഇ​തു​കാ​ര​ണം ത​നി​ക്കും മ​ക്ക​ൾ​ക്കുംകൂ​ടി പു​റം​ലോ​കം കാ​ണാ​ൻ പ​റ്റു​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന് അ​ഫ്താ​ബി​​ന്റെ ഭാ​ര്യ യാ​സി​റ കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്താ​റു​ണ്ട്. ഇ​തു​പോ​ല​ത്തെ ഭീ​തി​യു​ള്ള ആ​ളാ​ണെ​ന്ന് ക​ല്യാ​ണാ​ലോ​ച​ന​യു​ടെ സ​മ​യ​ത്ത് അ​റി​ഞ്ഞി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ താ​നീ വി​വാ​ഹ​ത്തി​ന് സ​മ്മ​തി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും യാ​സി​റ പ​ല​വ​ട്ടം പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ട്.

അ​യാ​ൾ അ​വ​രു​ടെ ര​ണ്ടാ​ളു​ടെ​യും കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാ​ൽ ഏ​തു യാ​ത്ര ക​ഴി​ഞ്ഞെ​ത്തി​യാ​ലും അ​വ​രെ സ​ന്ദ​ർ​ശി​ക്കും. അ​ഫ്താ​ബ് ഉ​ത്സാ​ഹ​ത്തോ​ടെ യാ​ത്രാ​വി​വ​ര​ണം കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​വും. യാ​സി​റ​യും.

യാ​ത്രാ​വി​ശേ​ഷം കേ​ട്ടു​ക​ഴി​യു​ന്ന​തോ​ടെ അ​ഫ്താ​ബ് ചൂ​ടു​പി​ടി​ക്കും. ത​ല​യി​ലേ​ക്ക് ഇ​ര​ച്ചു​ക​യ​റി​യ ഉ​ശി​രോ​ടു​കൂ​ടി യാ​ത്ര​ക്കു​ള്ള പ​ദ്ധ​തി​യി​ടും. ഇ​ത്ത​വ​ണ എ​ന്താ​യാ​ലും എ​വി​ടേ​ക്കെ​ങ്കി​ലും യാ​ത്രപോ​യി​രി​ക്കും എ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പി​ക്കും. അ​ക്കാ​ര്യം അ​ക​ലെ​യു​ള്ള ഉ​പ്പ​യെ​യും ഉ​മ്മ​യെ​യും പെ​ങ്ങ​ന്മാ​രെ​യും യാ​സി​റ​യു​ടെ ആ​ങ്ങ​ള​മാ​രെ​യും വി​ളി​ച്ച​റി​യി​ക്കും. എ​ല്ലാ ഒ​രു​ക്ക​ങ്ങ​ളും പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കി ഇ​റ​ങ്ങാ​ൻ​നേ​രം വാ​തിലി​ന​രി​കി​ൽ​െ​വ​ച്ച് കാ​തി​ൽ ആ ​മ​ന്ത്ര​ണം കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​തോ​ടെ അ​ഫ്താ​ബ് യാ​ത്രാ​പ​ദ്ധ​തി അ​വ​സാ​നി​പ്പി​ക്കും.

യാ​സി​റ എ​ത്ര​യോ ക​ര​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. മ​ക്ക​ൾ എ​ത്ര​യോ പ്ര​തി​ഷേ​ധി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ഒ​രി​ക്ക​ലും ത​​ന്റെ ഭീ​തി​യെ മ​റി​ക​ട​ക്കാ​ൻ അ​ഫ്താ​ബി​ന് ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല. ഇ​പ്പോ​ൾ യാ​സി​റ പ​റ​യാ​റു​ള്ള​ത് മ​ക്ക​ൾ മു​തി​ർ​ന്ന​തി​നു​ശേ​ഷം മാ​ത്ര​മേ താ​നി​നി പു​റം​ലോ​ക​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് ആ​ലോ​ചി​ക്കു​ന്നു​ള്ളൂ എ​ന്നാ​ണ്. അ​തു​കേ​ൾ​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​ഫ്താ​ബി​ന് വി​ഷ​മം വ​രാ​റു​ണ്ട്. അ​ഫ്താ​ബി​നെ ചി​കി​ത്സി​ച്ചു നോ​ക്കി​യ മ​നഃ​ശ്ശാ​സ്​​ത്ര​ജ്ഞ​രെ​ല്ലാം തോ​റ്റു​പോ​യ​തി​നു​ശേ​ഷ​മാ​ണ് യാ​സി​റ അ​തു ത​​ന്റെ വി​ധി​യാ​യി സ്വീ​ക​രി​ച്ച​ത്.

ത​ല​യി​ലെ വെ​ള്ളം ന​ന​വ് മാ​റി​യ കാ​ലം മു​ത​ൽ അ​യാ​ൾ യാ​ത്രചെ​യ്യു​ന്ന​താ​ണ്. ഇ​തി​ന​കം മേ​ഘ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ വ​ർ​ണ​രാ​ജി വി​രി​യു​ന്ന ഭൂ​മ​ധ്യ​രേ​ഖ​യും ക​ട​ലി​ലെ കാ​ണ്ടാ​മൃ​ഗ​നൃ​ത്ത​വും സ​സ്യ​ങ്ങ​ൾ മാ​ത്ര​മു​ള്ള ദ്വീ​പു​ക​ളും ആ​റാ​യി​ര​ത്തി​ലേ​റെ അ​ടി ഉ​യ​ര​ത്തി​ൽ ഉ​റു​മ്പു​ക​ൾ തീ​ർ​ക്കു​ന്ന പി​ര​മി​ഡു​ക​ളും അ​യാ​ൾ ക​ണ്ടു​ക​ഴി​ഞ്ഞു. മ​ഴ​വി​ല്ല് ഒ​ടി​ച്ചു​ണ്ടാ​ക്കി​യ ആ​ദി​വാ​സി​ക​ളു​ടെ ഭ​ക്ഷ​ണം മു​ത​ൽ ഒ​ട്ട​ക​പ്പാ​ലി​ൽ വേ​വി​ച്ച മീ​ൻ​മു​ട്ട വ​രെ പ​ല​തും തി​ന്നു. മാ​ത്ര​വു​മ​ല്ല, മ​നു​ഷ്യാ​സ്​​ഥി​യി​ൽ മ​ര​ച്ചി​ല്ല മു​റി​ച്ചൊ​ട്ടി​ച്ച് ശ​രീ​ര​ത്തി​ൽ മ​രം വ​ള​ർ​ത്തു​ന്ന അ​ത്ഭു​ത​വി​ദ്യ​യും അ​യാ​ൾ നേ​രി​ട്ടു ക​ണ്ടു. അ​ത്ത​രം മ​ര​മ​നു​ഷ്യ​ർ പാ​തി ഉ​ട​ലും പാ​തി മ​ര​വു​മാ​യി വ​സി​ക്കു​ന്ന ദ്വീ​പി​ൽ വി​ശേ​ഷ​പ്പെ​ട്ട അ​തി​ഥി​യാ​യി അ​യാ​ൾ ജീ​വി​ച്ചി​ട്ടു​മു​ണ്ട്. അ​ന്ന് അ​ര​ക്കു​മീ​തെ പു​ഷ്പി​ച്ച ശി​ഖ​ര​മു​ള്ള ഒ​രു പെ​ൺ​കു​ട്ടി​യോ​ടൊ​പ്പം അ​യാ​ൾ കു​റ​ച്ചു​കാ​ലം പാ​ർ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തി​രു​ന്നു.

ത​​ന്റെ അ​ച്ഛ​നും അ​മ്മ​യും സ​ഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ സം​ര​ക്ഷ​ണ​യി​ൽ വി​ദൂ​ര​ത്തി​ലെ​വി​ടെ​യോ ഉ​ണ്ടെ​ന്നാ​ണ് അ​യാ​ൾ പ​റ​യാ​റു​ള്ള​ത്. ഒ​രു ജോ​ലി​യും കാ​ര്യ​മാ​യി എ​ടു​ക്കാ​തെ ഇ​ങ്ങ​നെ നാ​ടു​ക​ൾ​തോ​റും അ​ല​യു​ന്ന അ​യാ​ളെ 'ജി​പ്സി​ക​ളു​ടെ തൊ​ട്ട​പ്പ​ൻ' എ​ന്നാ​ണ് അ​പ്പു​വും യാ​സി​റ​യും ഉ​ൾ​പ്പെ​ടെ​യു​ള്ള കൂ​ട്ടു​കാ​ർ വി​ളി​ക്കാ​റു​ള്ള​ത്. അ​ഫ്താ​ബാ​ക​ട്ടെ 'ദൈ​വ​ത്തി​​ന്റെ ത​ലോ​ട​ലു​ള്ള അ​വ​ധൂ​ത​ൻ' എ​ന്നാ​ണ് അ​യാ​ളെ​പ്പ​റ്റി പ​റ​യാ​റു​ള്ള​ത്. അ​യാ​ള​തെ​ല്ലാം കേ​ട്ടു ചി​രി​ക്കും.

അ​മ്പ​താ​ണ്ടു​ക​ൾ പി​ന്നി​ട്ട​തി​നി​ട​യി​ൽ ര​ണ്ട​ര​ല​ക്ഷം കി​ലോ​മീ​റ്റ​റി​ല​ധി​കം അ​യാ​ൾ സ​ഞ്ച​രി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞു എ​ന്നാ​ണ് ക​ണ​ക്ക്. പ​ല​പ്പോ​ഴും ത​നി​യെ​യാ​ണ് അ​യാ​ൾ യാ​ത്ര ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ള​ത്. അ​പൂ​ർ​വ​മാ​യി സ്​​നേ​ഹി​ത​രു​ടെ​യും യാ​ദൃ​ച്ഛി​ക​മാ​യി ചി​ല സം​ഘ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ഒ​രി​ക്ക​ൽ​മാ​ത്രം അ​പ​രി​ചി​ത​രു​ടെ​യും കൂ​ടെ യാ​ത്ര ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ള​തൊ​ഴി​ച്ചാ​ൽ അ​യാ​ളു​ടെ യാ​ത്ര​ക​ളെ​ല്ലാം ഏ​കാ​കി​യാ​യി​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു. ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളോ മാ​സ​ങ്ങ​ളോ നീ​ണ്ടു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ആ ​യാ​ത്ര​ക​ൾ ക​ട​ലി​ലൂ​ടെ​യും ക​ര​യി​ലൂ​ടെ​യും പ​ർ​വ​ത​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ​യും ന​ദീ​തീ​ര​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ​യും നി​ബി​ഡ കാ​ന്താ​ര​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ​യും നീ​ണ്ടു​നീ​ണ്ടു​പോ​യി. മ​രു​ഭൂ​ത​ല​മൊ​ഴി​ച്ച്.

അ​താ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ൾ സ​ഞ്ച​രി​ക്കാ​ൻ മ​ടി​ച്ച ഒ​രേ​യൊ​രു സ്​​ഥ​ലം. വ​ര​ണ്ട കാ​റ്റും ചൂ​ടു​മു​ള്ള പ്ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളെ അ​യാ​ൾ പേ​ടി​ച്ചു. പ​ച്ച​മ​ര​ങ്ങ​ളി​ല്ലാ​ത്ത ഒ​രി​ടം എ​ന്ന​ത് അ​യാ​ളു​ടെ ജീ​വി​ത​യാ​ത്ര​യി​ലെ ല​ക്ഷ്യ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

''അ​ങ്ങ​നൊ​രു ഭൂ​ത​ല​ത്തി​ലെ​ത്തി​പ്പെ​ട്ടാ​ൽ ഞാ​ൻ ച​ത്തു​പോ​കും.''

അ​യാ​ൾ കൂ​ട്ടു​കാ​രോ​ട് പ​റ​യാ​റു​ണ്ട്. അ​തു​കേ​ൾ​ക്കു​മ്പോ​ൾ ചി​ല​രെ​ങ്കി​ലും മ​രു​ഭൂ​മി​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​യാ​ളോ​ട് വ​ർ​ണി​ക്കാ​തി​രി​ക്കി​ല്ല. കാ​ടും ക​ട​ലും പോ​ലെ മി​ക​ച്ച അ​നു​ഭ​വം പ​ക​രാ​ൻ മ​ണ​ൽ​ക്കൂ​മ്പാ​ര​ങ്ങ​ൾ​ക്കും ക​ഴി​യു​മെ​ന്നും അ​ത് അ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തു​വ​രെ അ​തി​നെ നി​ഷേ​ധി​ക്കേ​ണ്ടെ​ന്നും ചി​ല​രൊ​ക്കെ അ​റി​യി​ച്ചു. എ​ന്നാ​ൽ ത​ന്നെ തീ​യി​ലേ​ക്കി​ടു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യാ​ണ് മ​രു​ഭൂ​മി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചോ​ർ​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ​ക്ക് തോ​ന്നി​യ​ത്.

അ​യാ​ളു​ടെ ചി​ല പ്ര​ത്യേ​ക​ത​ക​ൾ യാ​സി​റ എ​ഴു​തി​വെ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്.

1 യാ​ത്ര​യി​ൽ അ​യാ​ൾ കാ​മ​റ ഉ​പ​യോ​ഗി​ക്കാ​റി​ല്ല.

2 വ​ര​ക്കാ​ന​റി​യാ​മെ​ങ്കി​ലും കാ​ണു​ന്ന കാ​ഴ്ച​ക​ളു​ടെ രേ​ഖാ​ചി​ത്രം ത​യാ​റാ​ക്കി​ല്ല.

3 ക​ട​ന്നു​പോ​യ സ്​​ഥ​ല​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് കു​റി​പ്പു​ക​ളോ ലേ​ഖ​ന​ങ്ങ​ളോ വി​വ​ര​ണ​ങ്ങ​ളോ എ​ഴു​തി​ല്ല.

4 സ​ഞ്ച​രി​ച്ച ദി​ക്കു​ക​ളി​ലെ മ​ണ്ണോ വെ​ള്ള​മോ ശേ​ഖ​രി​ക്കാ​റി​ല്ല.

5 സ​ഞ്ചാ​ര​പ​ഥ​ങ്ങ​ളു​ടെ ശ​ബ്ദ​ലേ​ഖ​ന​വും ചെ​യ്യാ​റി​ല്ല.

കൈ​യി​ലൊ​രു ന​ല്ല പെ​ട്ടി​യു​മാ​യി അ​യാ​ൾ യാ​ത്ര പോ​കു​ന്ന​തു​ക​ണ്ടാ​ൽ ഒ​ട്ടേ​റെ പ​ണി​ത്തി​ര​ക്കു​ക​ളു​ള്ള ഏ​തോ ഉ​യ​ർ​ന്ന ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്​​ഥ​ൻ ഔ​ദ്യോ​ഗി​കാ​വ​ശ്യ​ത്തി​ന് പോ​കു​ന്ന​താ​യി​ട്ടേ തോ​ന്നു​ക​യു​ള്ളൂ. അ​താ​യി​രു​ന്നു കൂ​ടു​ത​ൽ വി​ചി​ത്രം.

''എ​നി​ക്കോ എ​ങ്ങോ​ട്ടും പോ​കാ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്നി​ല്ല. പോ​യി​ട്ടു​വ​രു​ന്ന നി​ന​ക്ക് ക​ണ്ട വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ൾ വി​സ്​​ത​രി​ച്ചു പ​റ​ഞ്ഞു​കൂ​ടെ എ​ന്നോ​ട്..?''

ആ​ദ്യ​കാ​ല​ത്ത് അ​ഫ്താ​ബ് ചോ​ദി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്.

''അ​നു​ഭ​വി​ച്ച കാ​ഴ്ച​ക​ൾ ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​നു​ള്ളി​ലെ ആ​ൽ​ബ​ത്തി​ൽ ഒ​ട്ടി​ച്ചു​വെ​ക്കാ​നേ പാ​ടു​ള്ളൂ. അ​ത് വി​വ​രി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല.''

''എ​ന്തു​കൊ​ണ്ട്..?''

''സു​ന്ദ​ര​മാ​യ ഏ​തൊ​ന്നി​നെ വി​വ​രി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു​വോ ആ ​നി​മി​ഷം അ​തി​​ന്റെ സൗ​ന്ദ​ര്യം ചോ​രാ​ൻ തു​ട​ങ്ങും.''

എ​ന്നി​ട്ടും സ​ഞ്ചാ​ര​ത്തി​ലൂ​ടെ കൈ​വ​ന്ന ജീ​വി​ത​ശീ​ല​ത്തെ​പ്പ​റ്റി നി​ർ​ബ​ന്ധം സ​ഹി​ക്ക​വ​യ്യാ​തെ ഒ​രി​ക്ക​ൽ അ​യാ​ൾ​ക്ക് തു​റ​ന്നു​പ​റ​യേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. ഉ​ട​നെ​ത​ന്നെ അ​ഫ്താ​ബും യാ​സി​റ​യും അ​പ്പു​വും കേ​ട്ട​കാ​ര്യം വി​ശ്വ​സി​ക്കി​ല്ലെ​ന്ന് ത​ല​യി​ള​ക്കാ​നും പി​റു​പി​റു​ക്കാ​നും തു​ട​ങ്ങി.

ക​ട​ലി​ലാ​യാ​ലും വ​ന​ത്തി​ലാ​യാ​ലും ത​നി​ക്ക് ജീ​വ​ജാ​ല​ങ്ങ​ളെ സ​ഹ​യാ​ത്രി​ക​രാ​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​മെ​ന്ന വൃ​ത്താ​ന്ത​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. അ​വ​ർ ത​നി​ക്കാ​യി പാ​ട്ടു​ക​ൾ പാ​ടു​മെ​ന്നും ആ ​പാ​ട്ടു​ക​ളി​ൽ ന​മു​ക്ക് പ​രി​ചി​ത​മാ​യ രാ​ഗ​ങ്ങ​ൾ ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​മെ​ന്നും അ​യാ​ൾ വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തി.

കേ​ട്ടി​രു​ന്ന കു​ട്ടി​ക​ൾ അ​ത് നു​ണ​യാ​ണെ​ന്ന് ത​ർ​ക്കി​ച്ചു. മു​തി​ർ​ന്ന​വ​രും തെ​ളി​വി​ല്ലാ​തെ വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​ൻ പ്ര​യാ​സ​മാ​ണെ​ന്ന് സ​മ്മ​തി​ച്ചു. അ​യാ​ളു​ടെ പ​ക്ക​ൽ ഒ​രി​ളം പു​ഞ്ചി​രി​യ​ല്ലാ​തെ ത​​ന്റെ യാ​ത്രാ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ സ​മ​ർ​ഥി​ക്കാ​ൻ മ​റ്റു തെ​ളി​വു​ക​ളൊ​ന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

''എ​ങ്കി​ൽ ഇ​നി​മു​ത​ൽ നി​​ന്റെ കൂ​ടെ ആ​രെ​യെ​ങ്കി​ലും ഞ​ങ്ങ​ള​യ​ക്കും. ഇ​തൊ​ക്കെ ശ​രി​യാ​ണോ എ​ന്ന​റി​യാ​ൻ.''

യാ​സി​റ പ​റ​ഞ്ഞു. അ​പ്പു ശ​രി​യാ​ണെ​ന്ന മ​ട്ടി​ൽ ത​ല​യാ​ട്ടി.

അ​യാ​ൾ ഇ​രു​ളി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി ഒ​ന്നും മി​ണ്ടാ​തെ ഇ​രു​ന്നു. ഇ​രു​ളി​ൽ മ​റ്റാ​രും കാ​ണാ​തെ നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ആ​രോ​ടോ അ​യാ​ൾ ചി​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

നീ​ല​സ​മു​ദ്ര​ത്തി​ലൂ​ടെ ത​നി​യെ ഒ​രു യാ​ത്ര ന​ട​ത്തി​യ​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് ഒ​രി​ക്ക​ൽ അ​യാ​ൾ വി​വ​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ എ​ഴു​പ​ത് കി​ലോ​മീ​റ്റ​റോ​ളം നീ​ള​ത്തി​ൽ വെ​ള്ളി​നി​റ​മു​ള്ള ഒ​രു ഡോ​ൾ​ഫി​ൻ ത​ന്നെ പി​ന്തു​ട​ർ​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് പ​റ​യാ​തി​രു​ന്നി​ല്ല. ത​​ന്റെ ചെ​റി​യ വ​ഞ്ചി​യു​ടെ വ​ശ​ങ്ങ​ളി​ൽ ഇ​ട​ക്കി​ടെ ആ ​ഡോ​ൾ​ഫി​ൻ ദേ​ഹ​മു​ര​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്നും തെ​ളി​ഞ്ഞ പൂ​നി​ലാ​വു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഒ​രു രാ​ത്രി​യി​ൽ അ​ത് വ​ഞ്ചി​ക്കു​ള്ളി​ലേ​ക്ക് വ​ഴു​തി​ക്ക​യ​റി​യെ​ന്നും തു​ഴ താ​ഴ്ത്തി​വെ​ച്ച് മ​ല​ർ​ന്നു​കി​ട​ന്ന് ഉ​റ​ങ്ങു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന ത​​ന്റെ നെ​ഞ്ചി​നു​മീ​തെ ഡോ​ൾ​ഫി​ൻ അ​മ​ർ​ന്നു കി​ട​ന്നെ​ന്നും ഏ​തോ ജ​ല​ക​ന്യ​ക​യോ​ടൊ​പ്പം സ​ഹ​ശ​യ​നം ന​ട​ത്തി​യ​തി​​ന്റെ സു​ഖ​ത്തി​ലും നി​ർ​വൃ​തി​യി​ലു​മാ​ണ് പി​ന്നീ​ട് താ​നു​ണ​ർ​ന്ന​തെ​ന്നും അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ആ​രും വി​ശ്വ​സി​ച്ചി​ല്ല. അ​യാ​ള​ത് തെ​ളി​യി​ക്കാ​നു​ള്ള ന​ട​പ​ടി​ക​ളൊ​ന്നും ന​ട​ത്തി​യ​തു​മി​ല്ല.

കാ​ലാ​ന്ത​ര​ത്തി​ൽ അ​യാ​ളു​ടെ യാ​ത്ര​ക​ൾ​ക്ക് ഒ​രു​ത​രം അ​വി​ശ്വ​സ​നീ​യ​ത കൈ​വ​ന്നു. ചി​ല​രെ​ങ്കി​ലും അ​സൂ​യ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടാ​വ​ണം. മ​റ്റു​ചി​ല​ർ​ക്ക് ര​ഹ​സ്യ​മ​റി​യാ​നു​ള്ള കൗ​തു​ക​മേ​റി​ക്കാ​ണ​ണം. കൂ​ട്ടു​കാ​ർ അ​യാ​ളോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞു:

''ഒ​റ്റ​യ്ക്കു​ള്ള യാ​ത്ര മ​തി​യാ​ക്ക്. നി​ന​ക്ക് പ്രാ​യം കൂ​ടി​വ​രു​ന്നു. ഇ​നി കാ​ട്ടി​ലും സ​മു​ദ്ര​ത്തി​ലും ത​നി​യെ അ​ല​ഞ്ഞാ​ൽ ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക​ത് സ​ഹി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ വ​രും.''

ഒ​രു ഏ​കാ​ന്ത​യാ​ത്രി​ക​ന് ഒ​രി​ക്ക​ലും വ​യ​സ്സാ​വു​ക​യി​ല്ലെ​ന്ന് അ​വ​രോ​ട് അ​യാ​ൾ​ക്ക് പ​റ​യ​ണ​മെ​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് മ​ഹാ​ജ​​ന്റെ പ​ര​സ്യം അ​ഫ്താ​ബി​​ന്റെ ക​ണ്ണി​ൽ​പെ​ടു​ന്ന​തും അ​വ​ർത​ന്നെ മ​ഹാ​ജ​നെ വി​ളി​ച്ച് അ​യാ​ളു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് പ​റ​ഞ്ഞ​തും. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് മ​ഹാ​ജ​നെ കാ​ണാ​മെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ തീ​രു​മാ​നി​ച്ച​ത്.

2

റെ​യി​ൽ​വേ നി​ല​യ​ത്തി​ൽ​െ​വ​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​രു​ടെ ആ​ദ്യ​ത്തെ ക​ണ്ടു​മു​ട്ട​ൽ. കൂ​ടി​ക്കാ​ഴ്ച​ക്ക​ു​ള്ള സ്​​ഥ​ല​വും തീ​യ​തി​യു​മെ​ല്ലാം നി​ശ്ച​യി​ച്ചു​വെ​ച്ച​ത് യാ​സി​റ ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​യാ​ൾ വ​ട​ക്കോ​ട്ടു​ള്ള ഒ​രു യാ​ത്ര​യി​ലാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാ​ൽ മ​ഹാ​ജ​ൻ ജീ​വി​ക്കു​ന്ന പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ൽ​വെ​ച്ച് കാ​ണാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​മെ​ന്ന് യാ​സി​റ അ​റി​യി​ച്ചു. അ​ത​നു​സ​രി​ച്ച് അ​യാ​ൾ മ​ഹാ​ജ​​ന്റെ പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ലി​റ​ങ്ങി.

കു​റ​ച്ചു​നേ​രം കാ​ത്തു​നി​ന്ന​പ്പോ​ൾ മ​ഹാ​ജ​ൻ ന​ട​ന്നു​വ​രു​ന്ന​ത് കാ​ണാ​ൻ സാ​ധി​ച്ചു. അ​ൽ​പം ശ​ങ്കി​ച്ചും ശ​രീ​ര​ത്തെ പി​ന്നോ​ട്ടു വ​ലി​ച്ചു​പി​ടി​ച്ചും പു​ക​യേ​റ്റ് നീ​റു​ന്ന​തു​പോ​ലെ കാ​ണ​പ്പെ​ട്ട ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽ കൗ​ശ​ലം സൂ​ക്ഷി​ച്ചും വ​രു​ന്ന മ​ഹാ​ജ​നെ ഒ​ട്ടും തൃ​പ്തി​യി​ല്ലാ​തെ​യാ​ണ് അ​യാ​ൾ സ്വീ​ക​രി​ച്ച​ത്.

ആ​ദ്യ​കാ​ഴ്ച​യി​ലെ മ​ഹാ​ജ​നെ അ​യാ​ൾ​ക്ക് പി​ടി​ച്ചി​ല്ല. അ​ടു​ത്തു​വ​ന്നി​രു​ന്ന​പ്പോ​ഴാ​ക​ട്ടെ ച​ളി​പി​ടി​ച്ച കാ​ലു​ക​ളും വൃ​ത്തി​യാ​ക്കി വെ​ക്കാ​ത്ത​തി​നാ​ൽ പ​രു​ക്ക​നാ​യി കാ​ണ​പ്പെ​ട്ട കൈ​വെ​ള്ള​യും അ​യാ​ളെ നി​വൃ​ത്തി​കേ​ടി​ലെ​ത്തി​ച്ചു. സം​സാ​രി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ഴാ​ക​ട്ടെ ഒ​രു സം​ശ​യാ​ലു​വി​​ന്റെ പോ​ലു​ള്ള ആ​ത്മ​വി​ശ്വാ​സ​മി​ല്ലാ​ത്ത സ്വ​ര​മാ​ണ് മ​ഹാ​ജ​​ന്റെ ഉ​ള്ളി​ൽ​നി​ന്നും പു​റ​ത്തേ​ക്ക് വ​ന്ന​തും. ആ​ക​പ്പാ​ടെ നി​രാ​ശ​നാ​യ അ​യാ​ൾ ഒ​ന്നോ ര​ണ്ടോ ചോ​ദ്യ​ത്തി​ലൂ​ടെ ആ ​കൂ​ടി​ക്കാ​ഴ്ച അ​വ​സാ​നി​പ്പി​ക്കാ​ൻ ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു. എ​ന്നാ​ൽ, പെ​ട്ടെ​ന്നു​ത​ന്നെ മ​ഹാ​ജ​ൻ അ​ഭ്യ​ർ​ഥി​ച്ച​ത് ഇ​നി​യ​ങ്ങോ​ട്ടു​ള്ള യാ​ത്ര​ക​ളി​ൽ ത​ന്നെ​യും ഉ​ൾ​പ്പെ​ടു​ത്ത​ണ​മെ​ന്നാ​ണ്.

''കാ​ര​ണം താ​ങ്ക​ളൊ​ന്നി​ച്ചു​ള്ള സ​ഞ്ചാ​രം എ​നി​ക്ക് പു​തി​യ ലോ​കം തു​റ​ന്നു​ത​രു​മെ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പ​ാണ്.''

മ​ഹാ​ജ​ൻ അ​റി​യി​ച്ചു.

''വി​ശ്വാ​സം കൊ​ള്ളാം. പ​ക്ഷേ, ഒ​രു സ​ഞ്ചാ​രി എ​പ്പോ​ഴും വൃ​ത്തി​യും വെ​ടി​പ്പും അ​ച്ച​ട​ക്ക​വു​മു​ള്ള​വ​നാ​യി​രി​ക്കാ​ൻ ഞാ​നാ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നു. മ​ഹാ​ജ​ന് അ​ത് ക​ഴി​യു​മെ​ന്ന് തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല.''

ഏ​കാ​ന്ത​പ​ഥി​ക​നാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും മു​ഷി​ഞ്ഞ വേ​ഷ​ത്തി​ൽ അ​യാ​ൾ സ​ഞ്ച​രി​ക്കാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞ​ല്ലോ. മാ​സ​ങ്ങ​ളും വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ളും അ​ല​ഞ്ഞി​ട്ടു​വ​രു​മ്പോ​ളും അ​യാ​ളു​ടെ ഉ​ടു​പ്പു​ക​ളും പൊ​ക്ക​ണ​ങ്ങ​ളും മു​ഖ​വും ചി​രി​യും പു​തി​യ​തു​പോ​ലെ ഇ​രി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. മ​ഹാ​ജ​ൻ അ​തെ​ല്ലാം ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു​വെ​ന്നു​തോ​ന്നി. കൗ​ശ​ല​മൊ​ളി​പ്പി​ച്ച നോ​ട്ടം പി​ൻ​വ​ലി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് അ​ങ്ങേ​യ​റ്റം വി​നീ​ത​നാ​യി മ​ഹാ​ജ​ൻ അ​റി​യി​ച്ചു.

''നോ​ക്കൂ... എ​നി​ക്കു​ണ്ടാ​യ മു​ൻ​വി​ധി​യു​ടെ ത​ക​രാ​റാ​ണി​ത്. നി​ര​ന്ത​ര​മാ​യി യാ​ത്രചെ​യ്യു​ന്ന ഒ​രാ​ളെ​ന്ന​നി​ല​യി​ൽ താ​ങ്ക​ൾ ശു​ചി​ത്വ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നും അ​ച്ച​ട​ക്ക​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നു​മാ​യി​രി​ക്കും എ​ന്നാ​ണ് ഞാ​ൻ വി​ചാ​രി​ച്ച​ത്. എ​ന്താ​യാ​ലും താ​ങ്ക​ൾ​ക്ക് മ​തി​പ്പു​ണ്ടാ​കാ​നാ​യി ശ്ര​മി​ച്ച​ത് പാ​ളി​പ്പോ​യെ​ന്ന് തി​രി​ച്ച​റി​യു​ന്നു. ശ​രി​ക്കു​മു​ള്ള രീ​തി​യി​ലേ​ക്ക് മാ​റി​ക്കോ​ളാം. അ​താ​യ​ത് താ​ങ്ക​ളെ​ക്കാ​ൾ മോ​ടി​യോ​ടെ ന​ട​ക്കു​ന്ന​താ​ണ് എ​​ന്റെ ശീ​ലം.''

അ​യാ​ൾ ഒ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. മ​ഹാ​ജ​​ന്റെ മു​ൻ​വി​ധി​യെ കു​റി​ച്ചു​ള്ള പ്ര​സ്​​താ​വം ശ​രി​യാ​യി​രി​ക്കാ​മെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്കും തോ​ന്നി.

അ​പ്പോ​ൾ അ​തു​വ​ഴി​യെ ഒ​രു പൂ​ച്ച വ​ന്നു. അ​യാ​ൾ പൂ​ച്ച​യെ നോ​ക്കി ചി​രി​ക്കു​ക​യും മ്യാ​വൂ... എ​ന്ന് സം​സാ​രി​ക്കു​ക​യും​ ചെ​യ്തു. പൂ​ച്ച​യും ഒ​ന്നു​നി​ന്നി​ട്ട് അ​യാ​ളെ നോ​ക്കു​ക​യും വാ​ൽ പ്ര​ത്യേ​ക​മാ​യ വി​ധ​ത്തി​ൽ ഒ​ന്നു​യ​ർ​ത്തി​യി​ട്ട് മ്യാ​വൂ... പ​റ​യു​ക​യും ന​ട​ന്നു​പോ​കു​ക​യും ചെ​യ്തു. അ​തു കാ​ണാ​ത്ത​മ​ട്ടി​ൽ മ​ഹാ​ജ​ൻ തു​ട​ർ​ന്നു.

''ഒ​റ്റ​യ്ക്കു​ള്ള യാ​ത്ര​ക​ൾ എ​ന്നെ വ​ല്ലാ​തെ മ​ടു​പ്പി​ക്കു​ന്നു. കൊ​ള്ളാ​വു​ന്ന ഒ​രു കൂ​ട്ടു​സ​ഞ്ചാ​രി​ക്കാ​യി കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ഇ​തു​വ​രെ. അ​തു കാ​ര​ണ​മാ​ണ് പ​ര​സ്യം കൊ​ടു​ത്ത​ത്.''

''എ​നി​ക്ക​ങ്ങ​നെ ഒ​രു പ്ര​ശ്നം നാ​ളി​തു​വ​രെ ഉ​ണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ല.''

''അ​ത് ര​ണ്ടാ​ളൊ​ന്നി​ച്ച് ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ള​ല്ലേ മ​ന​സ്സി​ലാ​കു​ക​യു​ള്ളൂ...''

അ​യാ​ൾ​ക്ക് സ​ന്തോ​ഷ​മ​ല്ല നീ​ര​സ​മാ​ണ് അ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ട​ത്.

മ​ഹാ​ജ​​ന്റെ ജ​ഡകെ​ട്ടി​യ മു​ടി​യി​ലേ​ക്കും ക​ഴു​ത്തി​ലും കൈ​ത്ത​ണ്ട​യി​ലു​മു​ള്ള പ്ലാ​സ്റ്റി​ക് ആ​ഭ​ര​ണ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കും വി​ല കു​റ​ഞ്ഞ കു​പ്പാ​യ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കും നോ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ൾ. അ​തെ​ല്ലാം സ​ഞ്ചാ​രി​യു​ടെ കാ​ല​ഹ​ര​ണ​പ്പെ​ട്ട വേ​ഷ​വി​ധാ​ന​ങ്ങ​ളാ​യി അ​യാ​ൾ​ക്ക് തോ​ന്നി. ഒ​ന്നു​കി​ൽ മ​ഹാ​ജ​ൻ ശീ​ലി​ച്ചു​പോ​യ കാ​ല​ത്തു​നി​ന്നും ഇ​റ​ങ്ങി​വ​ന്നി​ട്ടി​ല്ല. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ഇ​റ​ങ്ങി​വ​രാ​ൻ കൂ​ട്ടാ​ക്കു​ന്നി​ല്ല. അ​തു​മ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ പു​തി​യ സ​ഞ്ചാ​രി​യു​ടെ വ​ഴി കാ​ട്ടാ​നു​ള്ള ഉ​പ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളും സൗ​ക​ര്യ​പ്ര​ദ​മാ​യ വേ​ഷ​ങ്ങ​ളും മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കാ​നാ​യി​ട്ടി​ല്ല. ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ​താ​ണെ​ങ്കി​ൽ ത​നി​ക്ക് പ​രി​ഹ​രി​ക്കാ​നാ​വു​ന്ന​തേ ഉ​ള്ളൂ എ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്ക് തോ​ന്നി. യാ​സി​റ​യെ​യും അ​പ്പു​വി​നെ​യും വി​ഷ​മി​പ്പി​ക്കേ​ണ്ട എ​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ൾ​ക്ക്. ത​ന്നെ​യു​മ​ല്ല അ​വ​രെ​ല്ലാം പ​റ​ഞ്ഞു​പ​റ​ഞ്ഞ് ത​നി​ച്ചു​ള്ള യാ​ത്ര​ക​ൾ താ​ൻ ന​ട​ത്തി​യ കാ​ഠി​ന്യ​മേ​റി​യ കു​റ്റ​കൃ​ത്യ​ങ്ങ​ൾ​പോ​ലെ അ​യാ​ൾ​ക്ക് തോ​ന്നാ​നും തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. അ​തി​നാ​ൽ മ​ഹാ​ജ​നെ പ​രീ​ക്ഷി​ക്കാം എ​ന്നാ​യി.

അ​ഫ്താ​ബി​​ന്റെ കാ​തി​ൽ വ​ന്ന് ഇ​ന്നു പോ​ക​ണ്ട എ​ന്നാ​രോ മ​ന്ത്രി​ക്കാ​റു​ള്ള​തു​പോ​ലെ അ​യാ​ളു​ടെ കാ​തി​ൽ​വ​ന്ന് ''ഈ ​സ​ഹ​യാ​ത്രി​ക​ൻ നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ഇ​ണ​ങ്ങും'' എ​ന്നാ​രോ മ​ന്ത്രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​വാം. അ​യാ​ൾ മ​ഹാ​ജ​നെ നോ​ക്കി ചി​രി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു.

അ​പ്പോ​ൾ അ​തു​വ​ഴി​യെ ഒ​രു ചെ​മ്പോ​ത്ത് വ​ന്നു. ന​ഗ​ര​ത്തി​ലെ പൊ​ടി​യും ച​ളി​യും പ​റ്റി അ​തി​​ന്റെ തൂ​വ​ലു​ക​ളി​ൽ മു​ഷി​വു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​യാ​ൾ ചു​ണ്ടു​വ​ള​ച്ച് ഒ​രൊ​ച്ച​യു​ണ്ടാ​ക്കി. പി​ന്നെ തൊ​ണ്ട​യു​ടെ ഉ​ള്ളി​ൽ​നി​ന്നും ഉ​ണ്ടാ​ക്കി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന മ​റ്റൊ​രു ശ​ബ്ദ​വും. വെ​റു​തെ ഒ​രു കു​ശ​ലം പ​റ​ച്ചി​ൽ. ഒ​ന്നു​നി​ന്നി​ട്ട് ചെ​മ്പോ​ത്തും അ​തേ​മ​ട്ടി​ൽ ഒ​രൊ​ച്ച​യു​ണ്ടാ​ക്കി.

ആ​ദ്യ കൂ​ടി​ക്കാ​ഴ്ച​യാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടു​പോ​ലും ലേ​ശം കോ​പ​ത്തോ​ടെ മ​ഹാ​ജ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

''വ​ഴി​യി​ലെ പൂ​ച്ച​യോ​ടും പ​ക്ഷി​യോ​ടും മി​മി​ക്രി കാ​ണി​ക്കു​മ്പോ​ൾ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ നി​ല​വാ​രം വ​ല്ലാ​തെ താ​ഴ്ന്നു​പോ​കു​ന്നു​ണ്ട്.''

അ​തു​വ​രെ കാ​ണാ​ത്ത വേ​റൊ​രു മ​ഹാ​ജ​ൻ മു​ന്നി​ൽ നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അ​യാ​ൾ​ക്കു തോ​ന്നി. ചെ​മ്പോ​ത്ത് ഒ​ന്നു​കൂ​ടി ശ​ബ്ദ​മു​ണ്ടാ​ക്കി.

''വ​ഴി​കാ​ട്ടി​യാ​വാ​ൻ നി​ശ്ച​യി​ക്കു​ന്ന​യാ​ൾ വ​ഴി​മു​ട​ക്കി​യാ​വ​രു​ത്.''

ചെ​മ്പോ​ത്ത് ന​ൽ​കി​യ സൂ​ച​ന അ​താ​യി​രു​ന്നു.

''ഹോ.. ​നി​ങ്ങ​ൾ പ​ക്ഷി​ക​ളോ​ട് സം​സാ​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നോ..?​''

മ​ഹാ​ജ​ൻ ദേ​ഷ്യ​ത്തോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ ത​​ന്റെ വ​ണ്ടി​ക്ക് സ​മ​യ​മാ​യി എ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞ് മ​ടു​പ്പോ​ടെ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു.

അ​ങ്ങ​നെ ല​ഭി​ച്ച ഏ​താ​നും വ്യ​ക്ത​മാ​യ അ​ട​യാ​ള​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ശേ​ഷം മ​ഹാ​ജ​നെ പ​രീ​ക്ഷി​ക്കാ​മെ​ന്ന ആ​ഗ്ര​ഹ​ത്തെ ഉ​പേ​ക്ഷി​ക്കാ​ൻ അ​യാ​ളാ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു. ത​​ന്റെ തീ​രു​മാ​നം അ​യാ​ൾ മ​ഹാ​ജ​നോ​ടും വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തി. ദ​യ​വാ​യി ത​ന്നെ ഉ​പേ​ക്ഷി​ക്ക​രു​തെ​ന്ന മ​ഹാ​ജ​​ന്റെ രോ​ദ​ന​വും പ​റ​യു​ന്ന​തെ​ന്തും അ​നു​സ​രി​ച്ചു​കൊ​ള്ളാ​മെ​ന്ന അ​പേ​ക്ഷ​ക​ളും മാ​സ​ങ്ങ​ളോ​ളം അ​യാ​ളെ ശ​ല്യം​ചെ​യ്തു. അ​ഫ്താ​ബി​​ന്റെ​യും യാ​സി​റ​യു​ടെ​യും പി​ന്തു​ണ​യും അ​തി​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

അ​യാ​ൾ ആ​ശ​യ​ക്കു​ഴ​പ്പ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് അ​ടി​പ്പെ​ട്ടു​പോ​യി.

3

മ​ഹാ​വി​പി​ന​ത്തി​​ന്റെ ഉ​ള്ളി​ലൂ​ടെ​യു​ള്ള അ​വ​രു​ടെ യാ​ത്ര ആ​രം​ഭി​ച്ചി​ട്ട് മാ​സ​ങ്ങ​ൾ പി​ന്നി​ട്ടു.

താ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​തൊ​ന്നും അ​നു​സ​രി​ക്കാ​ൻ മ​ഹാ​ജ​ൻ ത​യാ​റാ​കാ​ത്ത​തി​െ​ൻ​റ നീ​ര​സം ന​ല്ല​തു​പോ​ലെ അ​യാ​ളി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ത​ന്നെ​യു​മ​ല്ല കൂ​ട്ടു​യാ​ത്ര​യി​ൽ​നി​ന്നും താ​ൻ ഒ​ഴി​വാ​ക്കാ​നാ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചി​ട്ടും ഒ​ഴി​ഞ്ഞു​പോ​കാ​തെത​ന്നെ സ​മ്മ​ർ​ദ​ത്തി​ലാ​ക്കാ​ൻ മ​ഹാ​ജ​ൻ ന​ട​ത്തി​യ ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളെ കാ​ലം ചെ​ല്ലു​ന്തോ​റും അ​യാ​ൾ​ക്ക് മു​ടി​ഞ്ഞ കൗ​ശ​ല​മെ​ന്ന​ല്ലാ​തെ മ​റ്റൊ​ന്നു​മാ​യി​ട്ട് തോ​ന്നു​ന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

കാ​ട്ടി​ലൂ​ടെ ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ നി​ർ​ത്താ​തെ സം​സാ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു മ​ഹാ​ജ​​ന്റെ ഒ​ന്നാ​മ​ത്തെ മോ​ശം സ്വ​ഭാ​വം. പ​ല​ത​വ​ണ അ​യാ​ൾ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​നാ​കാ​ൻ അ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കി. കു​റ​ച്ചു​നേ​ര​ത്തെ അ​നു​സ​ര​ണ​ക്കു​ശേ​ഷം മ​ഹാ​ജ​ൻ ക​ല​പി​ല തു​ട​ങ്ങും.

യാ​ത്ര​ക്കി​ട​യി​ൽ പു​ൽ​മേ​ടും അ​രു​വി​യും മ​റി​ക​ട​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ടെ ഒ​രു​കൂ​ട്ടം നീ​ല​ശ​ല​ഭ​ങ്ങ​ൾ അ​യാ​ളെ അ​നു​ഗ​മി​ച്ചു. മ​ഹാ​ജ​ന് അ​തു​ക​ണ്ടി​ട്ട് ഈ​ർ​ഷ്യ​യാ​ണ് തോ​ന്നി​യ​ത്.

''എ​ന്തി​നാ​ണ് ഈ ​വി​ഷ​ശ​ല​ഭ​ങ്ങ​ൾ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂ​ടെ വ​രു​ന്ന​ത്..?''

''അ​തി​നു വി​ഷ​മു​ണ്ടെ​ന്ന് മ​ഹാ​ജ​നോ​ട് ആ​രു പ​റ​ഞ്ഞു?''

''എ​നി​ക്ക​റി​യാം, അ​ത് ശ​രീ​ര​ത്തി​ൽ വി​ഷ​മു​ള്ള പ്ര​ത്യേ​ക​ത​രം പു​ഴു​ക്ക​ളാ​ണ്. ചി​റ​കു​ണ്ടെ​ന്നു ക​രു​തി പൂ​മ്പാ​റ്റ​യാ​ണെ​ന്ന് വി​ചാ​രി​ക്ക​രു​ത്.''

ശ​ല്യം സ​ഹി​ക്ക​വ​യ്യാ​താ​യ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ​ക്ക് നീ​ല​പ്പൂ​മ്പാ​റ്റ​ക​ളോ​ട് മ​ട​ങ്ങി​പ്പൊ​യ്ക്കൊ​ള്ളാ​ൻ പ​റ​യേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. പൂ​മ്പാ​റ്റ​ക്കൂ​ട്ടം പു​ൽ​മേ​ടി​നു മു​ക​ളി​ലൂ​ടെ അ​ക​ലേ​ക്ക് പോ​യി. ന​വ്യ​മാ​യ ഒ​ര​നു​ഭ​വ​മാ​ണ് ത​നി​ക്ക് ന​ഷ്​​ട​മാ​യ​തെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്ക് സ്​​പ​ഷ്​​ട​മാ​യി.

''നി​ങ്ങ​ൾ ആ ​നാ​ശ​ങ്ങ​ളോ​ട് തി​രി​ച്ചു​പോ​കാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴാ​ണോ അ​വ മ​ട​ങ്ങി​യ​ത്... അ​തു​മ​ല്ല, നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക​വ​രോ​ട് സം​സാ​രി​ക്കാ​നും ക​ഴി​യു​മോ... ഇ​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ട് എ​ന്നി​ൽ​നി​ന്നും മ​റ​ച്ചു​വെ​ച്ചു..?''

മ​ഹാ​ജ​ൻ ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ ഉ​ത്ത​രം പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. താ​നൊ​രു ക​ള്ള​ത്ത​രം തു​ട​രു​ന്ന​താ​യി​ട്ടാ​ണ് മ​ഹാ​ജ​ൻ വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് നി​ന​ച്ച​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ​ക്ക് സ​ഹ​താ​പം​പോ​ലൊ​രു വി​കാ​രം മ​ഹാ​ജ​നോ​ടു​ണ്ടാ​യി.

ല​ക്ഷ്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ യാ​ത്ര അ​ല​മ്പാ​ക്കാ​ൻ ഇ​തു​പോ​ലൊ​രു കൂ​ട്ടു മ​തി എ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്ക് ഉ​റ​പ്പാ​യി. അ​യാ​ൾ​ക്ക് ത​ന്നെ വി​ട്ട​ക​ന്ന പാ​ടു​ന്ന പ​ക്ഷി​ക​ളെ​യും ശ​ല​ഭ​ങ്ങ​ളെ​യും നി​രാ​ശ​യോ​ടെ ഓ​ർ​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നു.

യ​ഥാ​ർ​ഥ​ത്തി​ൽ മ​ഹാ​ജ​ൻ ആ​രാ​ണെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ ആ​ദ്യ​മാ​യി ആ​ലോ​ചി​ച്ചു. എ​ന്തി​നാ​ണ് ത​​ന്റെ കൂ​ടെ യാ​ത്ര​ക്കൊ​രു​ങ്ങി​യ​തെ​ന്നും. അ​തി​നു​ശേ​ഷം അ​യാ​ൾ മ​ഹാ​ജ​നി​ൽ​നി​ന്നും അ​ക​ന്നു ന​ട​ക്കാ​നാ​രം​ഭി​ച്ചു. ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ കി​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന യോ​ഗാ​ത്മ​ക​മാ​യ മാ​ന​സ​സ​ഞ്ചാ​ര​വും അ​നു​ഭൂ​തി​ക​ളും എ​ന്നെ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി ത​ന്നി​ൽ​നി​ന്നും എ​ടു​ത്തു​മാ​റ്റി​യ​ത് ആ​രാ​ണെ​ന്ന് ആ ​ന​ട​ത്ത​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ അ​യാ​ളാ​ലോ​ചി​ച്ചു. അ​ഫ്താ​ബി​നെ​യും അ​പ്പു​വി​നെ​യും യാ​സി​റ​യെ​യും ഒ​ന്നും കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്താ​ൻ അ​യാ​ൾ​ക്ക് ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. മു​ഷി​ഞ്ഞ​തും ത​ണു​ത്ത​തു​മാ​യ വേ​ഷ​ത്തി​ലും ശൈ​ലി​യി​ലും മ​ഹാ​ജ​ൻ മു​ന്നി​ൽ വ​ന്നുനി​ന്ന​പ്പോ​ൾ​ത​ന്നെ യാ​ത്ര​യി​ൽ​നി​ന്നും ഒ​ഴി​വാ​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് അ​ന്നു ത​നി​ക്ക് ഉ​റ​ച്ചൊ​രു തീ​രു​മാ​ന​മെ​ടു​ക്കാ​നാ​വാ​തെ പോ​യ​തെ​ന്ന് അ​യാ​ളാ​ലോ​ചി​ച്ചു.

ഒ​രു പ്ര​ത്യേ​ക​രൂ​പ​ത്തി​ൽ ത​ല​ക്കു മു​ക​ളി​ലാ​യി ഉ​രു​ണ്ടു​കൂ​ടി​യ മേ​ഘ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഭാ​ഷ അ​യാ​ൾ വാ​യി​ച്ച​ത് അ​തി​നു​ശേ​ഷ​മാ​ണ്. ''ക​ഴി​ഞ്ഞ​ത് ക​ഴി​ഞ്ഞ​താ​ണ്'' എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്.

ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളും മാ​സ​ങ്ങ​ളും പി​ന്നി​ട്ട​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ​ക്കൊ​രു കാ​ര്യം വ്യ​ക്ത​മാ​യി. ത​ന്നെ സ​ദാ അ​നു​ഗ​മി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന യാ​തൊ​ന്നും ഇ​പ്പോ​ൾ കൂ​ടെ​യി​ല്ല. മു​മ്പൊ​ക്കെ സ​ഞ്ചാ​ര​പാ​ത വി​ദ്യാ​ല​യം​പോ​ലെ​യും വി​നോ​ദ​കേ​ന്ദ്രം​പോ​ലെ​യും മാ​യാ​ജാ​ല​സ​ദ​സ്സു​പോ​ലെ​യും തോ​ന്നു​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ ഇ​പ്പോ​ഴ​ത് വി​ജ​ന​മാ​യ പാ​ത മാ​ത്ര​മാ​യി​ട്ടാ​ണ് തോ​ന്നു​ന്ന​ത്. ഇ​രു​മ്പും ക​ല്ലും എ​ല്ലും മു​ള്ളും നി​റ​ഞ്ഞ അ​നാ​ക​ർ​ഷ​ക​മാ​യ വ​ഴി​ത്താ​ര.

ന​ട​ത്ത​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ ഗു​ഹ ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ അ​ങ്ങോ​ട്ടു ക​യ​റി. ക​ൽ​ച്ചു​മ​രി​ൽ ത​ല ചാ​യ്ച്ച് അ​യാ​ളി​രു​ന്നു. ഗു​ഹ​ക്കു മു​ന്നി​ലെ മ​ര​ത്തി​ലി​രു​ന്ന് ഏ​തോ കി​ളി പാ​ടു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കു​റ​ച്ചു​നേ​രം പാ​ട്ട് കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​പ്പോ​ൾ അ​റി​യാ​തെ അ​യാ​ൾ ചോ​ദി​ച്ചു​പോ​യി.

''അ​ത് ശ്യാ​മ​യ​ല്ലേ..?''

മ​ഹാ​ജ​ൻ വേ​ഗം എ​ഴു​ന്നേ​റ്റി​രി​ക്കു​ക​യും അ​യാ​ളെ രൂ​ക്ഷ​മാ​യി നോ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു.

''ശ്യാ​മ​യോ... അ​തൊ​രു പെ​ണ്ണി​​ന്റെ പേ​ര​ല്ലേ... ഹ​ഹ... നി​ങ്ങ​ളാ​ളു കൊ​ള്ളാ​മ​ല്ലോ മ​ച്ചാ​നെ.''

അ​യാ​ൾ ന​ടു​ങ്ങി​പ്പോ​യി. സം​സാ​രം കേ​ട്ടി​ട്ടാ​വ​ണം കി​ളി മ​ടു​പ്പോ​ടെ പ​റ​ന്ന​ക​ലു​ക​യും ചെ​യ്തി​രു​ന്നു. അ​ണ്ണാ​ക്കി​ലും പ​ല്ലു​ക​ളി​ലും നാ​ക്ക് മു​ട്ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് നി​ര​ന്ത​രം സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന മ​ഹാ​ജ​ൻ കേ​ൾ​ക്കേ​ണ്ട​ത് കേ​ൾ​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും പ​റ​യേ​ണ്ട​ത് പ​റ​യു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും വ​ള​രെ​വേ​ഗം അ​യാ​ൾ​ക്ക് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി.

അ​യാ​ൾ​ക്ക് മ​ടു​പ്പോ​ടെ പ​റ​യേ​ണ്ടി​വ​ന്നു.

''ന​മ്മ​ളൊ​ന്നി​ച്ചു​ള്ള യാ​ത്ര എ​നി​ക്കു തീ​രെ ആ​ന​ന്ദം പ​ക​രു​ന്നി​ല്ല. മ​ഹാ​ജ​നും അ​ങ്ങ​നെ ത​ന്നെ​യാ​ണെ​ന്ന് വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്നു. വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ താ​ങ്ക​ൾ​ക്ക് മ​ട​ങ്ങി​പ്പോ​കാ​വു​ന്ന​താ​ണ്.''

മ​ഹാ​ജ​ൻ അ​യാ​ളെ നോ​ക്കി​യി​ട്ട് വി​ല​ങ്ങ​നെ ത​ല​യാ​ട്ടി. എ​ന്നി​ട്ട് പ​രി​ഹാ​സം ചോ​രാ​ത്ത ഭാ​വ​ത്തി​ലും ഭാ​ഷ​യി​ലും പു​ല​മ്പി.

''കൂ​ടെ​യു​ള്ള ആ​ളെ നാ​ല​ടി അ​ക​ല​ത്തി​ൽ ന​ട​ത്തു​ക​യും ഒ​ന്നും പ​ങ്കു​വെ​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​മ്പോ​ൾ ആ​ർ​ക്കാ​യാ​ലും യാ​ത്ര വി​ര​സ​മാ​കും.''

അ​വ​രു​ടെ ഒ​ന്നി​ച്ചു​ള്ള ന​ട​ത്ത​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ നാ​ലോ അ​ഞ്ചോ അ​ടി​യു​ടെ അ​ക​ലം പ​തി​വാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഒ​ന്നി​ച്ചു​ള്ള സം​സാ​ര​വും ഇ​ല്ലാ​താ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ആ ​വി​ഷ​യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​യാ​ൾ​ക്ക് ത​ർ​ക്കി​ക്ക​ണ​മോ വേ​ണ്ട​യോ എ​ന്ന് സം​ശ​യ​മാ​യി. അ​യാ​ൾ തി​രി​ഞ്ഞു​നി​ന്നി​ട്ട് മ​ഹാ​ജ​​ന്റെ ക​ണ്ണു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി. എ​ന്നി​ട്ടു ചോ​ദി​ച്ചു.

''കാ​ട്ടി​ലെ മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ പാ​ട്ടു​ക​ൾ കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ മ​ഹാ​ജ​ൻ ഒ​രി​ക്ക​ലും ത​യാ​റാ​യി​ട്ടി​ല്ല. കൈ​ത​പ്പൂ വി​ശ​റി​യു​മാ​യി വ​രു​ന്ന കാ​റ്റി​നെ അ​റി​യാ​ത്ത സ​ഞ്ചാ​രി​യു​ണ്ടാ​കു​മോ..?''

മ​ഹാ​ജ​ൻ അ​യാ​ളെ ത​റ​ച്ചു​നോ​ക്കി. എ​ന്നി​ട്ട് മു​ര​ളും​പോ​ലെ അ​റി​യി​ച്ചു.

''പാ​ട്ടാ​സ്വ​ദി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന് ആ​രു പ​റ​ഞ്ഞു..? അ​തു​പ​ക്ഷേ, നി​ങ്ങ​ൾ ചെ​വി​െ​വ​ച്ചു കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ന​ത്തി​​ന്റെ​യും മൂ​ങ്ങ​യു​ടെ​യും ചെ​ങ്കീ​രി​യു​ടെ​യും വൃ​ത്തി​കെ​ട്ട ഒ​ച്ച​ക​ൾ​ക്ക​ല്ല.''

അ​യാ​ൾ തീ​ർ​ത്തും നി​രാ​ശ​നാ​യി. വ​ഴി​യി​ലെ ക​ല്ല് ച​വി​ട്ടി​ത്തെ​റി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് മ​ഹാ​ജ​ൻ ക്രു​ദ്ധ​നാ​യി പ​റ​ഞ്ഞു.

''നി​ങ്ങ​ൾ കൂ​ട്ടു​കൂ​ടു​ന്ന​ത് കാ​ട്ടി​ൽ കാ​ണു​ന്ന നാ​നാ​ജാ​തി വ​സ്​​തു​ക്ക​ളോ​ടാ​ണ്. എ​ന്നോ​ട​ല്ല. ഈ ​യാ​ത്ര​യി​ൽ ഞാ​ൻ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ആ​രു​മ​ല്ല. എ​നി​ക്ക​തു മ​ന​സ്സി​ലാ​യി.''

ത​​ന്റെ സ്വ​സ്​​ഥ​ത​യും സ​ന്തോ​ഷ​വും മൂ​ളി​പ്പാ​ട്ടു​ക​ളും ചു​ണ്ടി​ലെ പു​ഞ്ചി​രി​യും എ​വി​ടെ​പ്പോ​യെ​ന്ന് അ​യാ​ളാ​ലോ​ചി​ച്ചു. സൂ​ര്യ​പ്ര​കാ​ശം കാ​ണു​മ്പോ​ൾ മ​ന​സ്സ​നു​വ​ദി​ച്ചി​രു​ന്ന ആ​ഹ്ലാ​ദ​മെ​വി​ടെ..? ഇ​തെ​ന്തൊ​രു യാ​ത്ര​യാ​ണ്.

''ഒ​ന്നു​കൂ​ടി ചോ​ദി​ക്ക​ട്ടെ, എ​ന്തി​നാ​ണ് ഈ ​ജീ​വി​ക​ളെ​ല്ലാം എ​ന്നെ അ​വ​ഗ​ണി​ച്ച് നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പി​ന്നാ​ലെ വ​രു​ന്ന​ത്... അ​വ​യു​ടെ ഭാ​ഷ നി​ങ്ങ​ളെ​ന്നി​ൽ​നി​ന്നും ഒ​ളി​ച്ചു​വെ​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്തി​ന്..? അ​ന്നാ പൂ​ച്ച​യും ചെ​മ്പോ​ത്തും നി​ങ്ങ​ളോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞ​തെ​ന്താ​ണ്..?''

അ​യാ​ൾ ഒ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. ത​ല​യു​യ​ർ​ത്തി ഒ​ന്നും കാ​ണാ​തെ വെ​റു​തെ ന​ട​ക്കു​ക​മാ​ത്രം ചെ​യ്തു. അ​പ്പോ​ള​യാ​ൾ അ​ഫ്താ​ബി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചും യാ​സി​റ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചും വീ​ണ്ടും ആ​ലോ​ചി​ച്ചു. അ​യാ​ൾ​ക്ക് ആ​രെ​യും കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്താ​നും ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. അ​ഫ്താ​ബും അ​പ്പു​വും യാ​സി​റ​യും ത​​ന്റെ ന​ന്മ മാ​ത്ര​മാ​ണ് ല​ക്ഷ്യ​മാ​ക്കി​യ​ത്. ഒ​രു സ​ഹ​യാ​ത്രി​ക​ൻ എ​ന്നാ​ൽ വെ​റു​മൊ​രു കൂ​ട്ടു​യാ​ത്ര​ക്കാ​ര​ൻ മാ​ത്ര​മ​ല്ലെ​ന്നും വ​ഴി​കാ​ട്ടി​യാ​ണെ​ന്നും ഇ​ട​ക്കി​ടെ അ​പ്പു പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​ല്ലോ.

ജീ​വി​ത​കാ​ലം മു​ഴു​വ​ൻ ജ​നി​ച്ചു​വ​ള​ർ​ന്ന അ​തേ വീ​ട്ടി​ൽ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന അ​ഫ്താ​ബും അ​തു​കൊ​ണ്ടു​മാ​ത്രം പു​റം​ലോ​കം നി​ഷേ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട യാ​സി​റ​യും ആ​രു​ടെ ഇ​ര​ക​ളാ​ണെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ ആ​ലോ​ചി​ച്ചു​നോ​ക്കി. അ​തു​പോ​ലെ ഭാ​ര്യ​യെ​യും മ​ക്ക​ളെ​യും​കൂ​ട്ടി സ​ന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ യാ​ത്ര ചെ​യ്യു​ന്ന അ​പ്പു​വി​നെ​യും കൂ​ടെ വ​രാ​ൻ താ​ൽ​പ​ര്യം കാ​ണി​ക്കാ​ത്ത ഭാ​ര്യ​യെ ഒ​ഴി​വാ​ക്കി ഒ​റ്റ​ക്കു യാ​ത്രചെ​യ്യു​ന്ന അ​വ​രു​ടെ മ​റ്റൊ​രു കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നെ​യും അ​യാ​ൾ ഓ​ർ​ക്കാ​തി​രു​ന്നി​ല്ല.

അ​യാ​ൾ​ക്ക് ആ​ദ്യ​മാ​യി വ​ന​വും യാ​ത്ര​യും മ​നോ​ഹ​ര​മ​ല്ലാ​താ​യി തോ​ന്നി.

4

വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ പി​ന്നി​ട്ട​പ്പോ​ൾ താ​നി​നി പു​റം​ലോ​ക​ത്തേ​ക്ക് മ​ട​ങ്ങു​മാ​യി​രി​ക്കി​ല്ല എ​ന്നു അ​യാ​ൾ​ക്ക് തോ​ന്നാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. ത​ന്നെ​യു​മ​ല്ല മ​ഹാ​ജ​ൻ ത​ന്നെ മ​ന​സ്സി​ല്ലാ​മ​ന​സ്സോ​ടെ പി​ന്തു​ട​രു​ക​യാ​ണെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്ക് ഉ​റ​പ്പാ​യി. അ​ങ്ങ​നെ​യ​ല്ല താ​ൻ നി​വൃ​ത്തി​കേ​ടോ​ടെ മ​ഹാ​ജ​നെ ന​യി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ സ്വ​യം തി​രു​ത്തി. പ​ര​മ​മാ​യ ആ ​സ​ത്യ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം ചേ​ർ​ന്ന് ന​ട​ക്കു​ക​യേ അ​യാ​ൾ​ക്ക് നി​വൃ​ത്തി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ.

ഏ​കാ​ന്ത​മാ​യ യാ​ത്ര​ക​ളി​ൽ പ്ര​പ​ഞ്ചം ത​നി​ക്ക് അ​നു​വ​ദി​ച്ചു​ത​ന്നി​രു​ന്ന സൗ​ഖ്യ​ങ്ങ​ളും അ​തി​ശ​യം നി​റ​ഞ്ഞ അ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളും ഇ​നി ല​ഭി​ക്കു​ക​യി​ല്ലെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്കു​റ​പ്പാ​യി. ത​നി​ക്കി​പ്പോ​ൾ നി​രാ​ശ ബാ​ധി​ച്ച മ​നു​ഷ്യ​​ന്റെ ആ​ലോ​ച​ന​ക​ൾ മാ​ത്ര​മേ​യു​ള്ളൂ​വെ​ന്നും യാ​ത്ര​യു​ടെ ഭാ​ഗ​മാ​യ ആ​യാ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും താ​ൻ ഉ​ള്ളി​ലേ​ക്ക് സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും മു​മ്പ​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും അ​യാ​ൾ മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി.

ചോ​ല​യി​ലെ വെ​ള്ള​ത്തി​​ന്റെ നി​റം മ​ഞ്ഞ​യി​ലേ​ക്ക് മാ​റ്റു​ന്ന മ​ര​ക്കൂ​ട്ട​ങ്ങ​ളെ​യോ തെ​ളി​ഞ്ഞ വെ​യി​ലി​ൽ മ​ഴ പെ​യ്യി​ക്കു​ന്ന മേ​ഘ​ങ്ങ​ളെ​യോ ഇ​പ്പോ​ൾ കാ​ണാ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്നി​ല്ല. അ​വ​രൊ​ക്കെ ത​ന്നെ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച​താ​യി അ​യാ​ൾ തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. പ്ര​കാ​ശ​വും ഇ​രു​ളും വെ​ള്ള​വും നി​ലാ​വു​മെ​ല്ലാം അ​തി​​ന്റെ വീ​ര്യം ചോ​ർ​ത്തി​യ മ​ട്ടി​ലാ​ണ് ത​ന്നി​ലേ​ക്കെ​ത്തു​ന്ന​ത്. അ​യാ​ൾ​ക്ക് നി​രാ​ശ​പ്പെ​ടാ​തി​രി​ക്കാ​നാ​യി​ല്ല. ഏ​തി​നും സ​ഹ​യാ​ത്രി​ക​നാ​യ മ​ഹാ​ജ​​ന്റെ സാ​ന്നി​ധ്യ​മാ​ണ് കാ​ര​ണ​മെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്കു​റ​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നി​ട്ടും കാ​ട്ടു​പാ​ത അ​യാ​ളെ പി​ടി​ച്ചു ന​ട​ത്തി​ച്ചു. അ​തി​നാ​ൽ വ​നം തീ​ർ​ന്നു​പോ​ക​രു​തേ എ​ന്ന് അ​യാ​ളാ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു.

കാ​റ്റും മ​ഴ​യും വെ​യി​ലും അ​ന​വ​ധി ക​ഴി​ഞ്ഞു​പോ​യ​പ്പോ​ൾ അ​വി​ചാ​രി​ത​മാ​യി വ​ഴി​യി​ൽ ഒ​രു കു​ഴി കാ​ണാ​നാ​യി. കു​ഴി​യു​ടെ നീ​ള​വും വീ​തി​യും ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ അ​തേ​തോ വ​ഴി​യാ​ത്രി​ക​​ന്റെ ശ​വം മ​റ​വുചെ​യ്ത സ്​​ഥ​ല​മാ​ണെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്ക് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി. അ​യാ​ള​ക്കാ​ര്യം മ​ഹാ​ജ​നോ​ട് പ​റ​യു​ക​യും ചെ​യ്തു. വേ​ഗം അ​വി​ടം വി​ട്ടു​പോ​ക​ണ​മെ​ന്ന് മ​ഹാ​ജ​ൻ ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു. എ​ന്നാ​ൽ, കു​ഴി മൂ​ടാ​തെ യാ​ത്ര തു​ട​രു​ന്ന​ത് മു​ൻ​ഗാ​മി​ക​ളോ​ട് കാ​ണി​ക്കു​ന്ന ബ​ഹു​മാ​ന​നി​ഷേ​ധ​മാ​കു​മെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ വാ​ദി​ച്ചു. മ​ന​സ്സി​ല്ലാ​മ​ന​സ്സോ​ടെ മ​ഹാ​ജ​ൻ അ​യാ​ളു​ടെ പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ൾ​ക്ക് കാ​വ​ൽ നി​ന്നു.

ന​ട​ത്ത​ത്തി​​ന്റെ സു​ദീ​ർ​ഘ​മാ​യ ച​രി​ത്ര​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ അ​ന​വ​ധി സ​ഞ്ചാ​രി​ക​ൾ ഉ​ല്ല​സി​ച്ചും ക​ര​ഞ്ഞും പേ​ടി​ച്ചും ക​ട​ന്നു​പോ​യ വ​ഴി​യാ​ണ​തെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്ക​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഏ​തു പാ​ത​യു​ടെ താ​ഴെ​യും ക​രി​യി​ല​ക​ളാ​ൽ മൂ​ടി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന​ത് മു​ന്നേ പോ​യ​വ​രു​ടെ ച​വി​ട്ട​ടി​പ്പാ​ടു​ക​ളാ​ണ്. ല​ക്ഷ്യ​മെ​ത്തും മു​ന്നേ സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മാ​യി ച​ത്തു​പോ​യ​വ​രും അ​സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മാ​യി കൊ​ല്ല​പ്പെ​ട്ട​വ​രും പി​ന്നെ വ​രു​ന്ന​വ​ർ​ക്ക് കാ​ണാ​വു​ന്ന​വി​ധ​ത്തി​ൽ വീ​ണു​കി​ട​ക്കു​ന്ന​ത് സ​ഞ്ചാ​രി​യു​ടെ മു​ന്നി​ലെ സാ​ധാ​ര​ണ കാ​ഴ്ച​യാ​ണ്. അ​ങ്ങ​നെ കാ​ണു​ന്ന ത​ല​യോ​ടു​ക​ളെ​യും അ​സ്​​ഥി​ക​ളെ​യും മാ​ന്യ​മാ​യി സം​സ്​​ക​രി​ച്ച് ആ​ദ​രി​ക്കു​ക എ​ന്ന​തും പി​ന്നാ​ലെ വ​രു​ന്ന​വ​രു​ടെ ക​ർ​ത്ത​വ്യ​മാ​ണ്. അ​യാ​ൾ ക​ട​ലി​ലും മ​ഞ്ഞു​മ​ല​ക​ളി​ലും താ​ഴ്വാ​ര​ങ്ങ​ളി​ലും അ​ത്ത​രം അ​വ​ശി​ഷ്​​ട​ങ്ങ​ൾ പ​ല​വു​രു ക​ണ്ടി​ട്ടു​ണ്ട്. ആ​ദ​ര​വോ​ടെ അ​വ​യെ അ​ട​ക്കം ചെ​യ്തി​ട്ടു​മു​ണ്ട്.

അ​യാ​ൾ ആ​ഴ​ത്തി​ൽ കു​ഴി മാ​ന്തി. കു​ഴി​യി​ൽ ര​ണ്ടു​പേ​രു​ടെ അ​സ്​​ഥി​കൂ​ട​ങ്ങ​ൾ അ​യാ​ൾ ക​ണ്ടു. ക​ഴു​ത്തി​ൽ കൈ ​ചു​റ്റി ത​മ്മി​ൽ പി​ണ​ഞ്ഞ നി​ല​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​സ്​​ഥി​കൂ​ട​ങ്ങ​ൾ. പോ​ര​ടി​ച്ചു മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ അ​ട​യാ​ള​മാ​ണ​തെ​ന്ന് ആ​രും പ​റ​യേ​ണ്ട​തി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ര​ണ്ടും ആ​ണാ​ണോ അ​തോ പെ​ണ്ണാ​ണോ അ​തോ ആ​ണും പെ​ണ്ണു​മാ​ണോ എ​ന്നൊ​ന്നും തീ​ർ​ച്ച പ​റ​യാ​നാ​വു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​യാ​ൾ കു​റേ​നേ​രം മൗ​ന​മാ​യി കു​ഴി​യു​ടെ വ​ക്കി​ൽ നി​ന്നു. ഇ​ര​ട്ട മൃ​ത​ദേ​ഹ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഈ ​കാ​ഴ്ച കാ​ണു​ന്ന​തി​നാ​ണ് താ​ൻ ഇ​ക്കാ​ല​മ​ത്ര​യും ജീ​വി​ച്ച​തെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്ക് ഉ​റ​പ്പാ​യി.

താ​ൻ സ​ഞ്ച​രി​ക്കേ​ണ്ട ദൂ​ര​മ​ത്ര​യും അ​യാ​ൾ​ക്ക് ഓ​ർ​മ വ​ന്നു. ഒ​രു നെ​ടു​വീ​ർ​പ്പു​പോ​ലും വി​ടാ​ൻ ത​നി​ക്കാ​വു​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്ക് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി. അ​യാ​ൾ തി​രി​ഞ്ഞ് മ​ഹാ​ജ​നെ നോ​ക്കി. ത​ണു​ത്തു ശൂ​ന്യ​മാ​യ മി​ഴി​ക​ളോ​ടെ അ​യാ​ളെ​യും നോ​ക്കി അ​ക​ലെ ഒ​രു ക​ല്ലി​ൽ മ​ഹാ​ജ​ൻ ഇ​രി​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​യാ​ളു​ടെ നി​ഴ​ലി​നെ​പ്പോ​ലെ.

താ​നും മ​ഹാ​ജ​നും ഈ ​യാ​ത്ര ആ​രം​ഭി​ക്കും മു​മ്പ് ന​ട​ത്തി​യ ഉ​ട​മ്പ​ടി​യി​ലെ ക​രാ​റു​ക​ളും തീ​രു​മാ​ന​ങ്ങ​ളും യാ​സി​റ​യു​ടെ​യും അ​ഫ്താ​ബി​​ന്റെ​യും അ​പ്പു​വി​​ന്റെ​യും മു​ന്നി​ലി​രു​ന്ന് മ​ഹാ​ജ​ൻ നി​ർ​വ​ഹി​ച്ച വാ​ഗ്ദാ​ന​ങ്ങ​ളും ഒ​രു മാ​റ്റൊ​ലി​യു​ടെ ഓ​ർ​മ​പോ​ലെ​യാ​യി​ത്തീ​ർ​ന്ന​ത് അ​യാ​ൾ തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. എ​ല്ലാം എ​ന്നോ ക​ഴി​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ...

ഒ​രു രാ​ത്രി​യു​ടെ അ​വ​സാ​ന​ത്തി​ലാ​ണ് അ​ത് സം​ഭ​വി​ച്ച​ത്. ന​ല്ല നി​ലാ​വു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​യാ​ൾ നോ​ക്കു​മ്പോ​ൾ മാ​ന​ത്ത് കു​റേ നി​ഴ​ൽ​രൂ​പ​ങ്ങ​ളെ ക​ണ്ടു. അ​യാ​ൾ അ​തു​വ​രെ ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത കാ​ഴ്ച​യാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. സാ​യാ​ഹ്ന​ര​ശ്മി​ക​ൾ വി​ടാ​തെ പി​ടി​ച്ച മേ​ഘ​ങ്ങ​ളാ​ണോ പി​ണ​ങ്ങി​പ്പോ​യ ജീ​വ​ജാ​ല​ങ്ങ​ളു​ടെ മ​ട​ങ്ങി​വ​ര​വാ​ണോ അ​തെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്ക് കൃ​ത്യ​മാ​യി​ല്ല. വാ​ന​നി​രീ​ക്ഷ​ക​നെ​പ്പോ​ലെ അ​യാ​ൾ മേ​ലേ​ക്കു നോ​ക്കിന​ട​ക്കു​ന്ന​തു ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ മ​ഹാ​ജ​ൻ ദേ​ഷ്യ​പ്പെ​ട്ട് പ്ര​സ്​​താ​വി​ച്ചു.

''എ​ന്നെ​യെ​ന്തി​നാ​ണ് നി​ങ്ങ​ളി​ങ്ങ​നെ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടി​ക്കു​ന്ന​ത്..? നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കെ​ന്നെ നോ​ക്കി​ക്കൂ​ടെ...''

അ​യാ​ൾ നി​ന്നു. ത​​ന്റെ കൈ​വ​ശം ഒ​രു ക​ഠാ​ര​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലെ​ന്ന് ജീ​വി​ത​ത്തി​ലാ​ദ്യ​മാ​യി അ​യാ​ളോ​ർ​ത്തു. അ​യാ​ൾ​ക്ക് നി​രാ​ശ തോ​ന്നി. അ​ത് ക​ത്തി ഇ​ല്ലാ​ത്ത​തി​ലാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല, ക​ത്തി ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നാ​ലും ത​നി​ക്ക​ത് പ്ര​യോ​ഗി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​ക​യി​ല്ലെ​ന്ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ട്ടാ​ണ്.

മൗ​ന​മാ​യ നി​മി​ഷ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ ദൂ​രം ച​ത​ഞ്ഞു​ച​ത്തു. അ​ഗാ​ധ​മാ​യ അ​ന്ധ​കാ​ര​ത്തെ ക്ഷ​ണി​ച്ച് നി​ലാ​വ് മാ​ഞ്ഞു. മ​ഹ​ത്താ​യ​തും വി​പു​ല​മാ​യ​തു​മാ​യ മ​ഹാ​വ​നം അ​വ​സാ​നി​ച്ചു. അ​യാ​ൾ പ​ക​പ്പോ​ടെ മു​ന്നി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി. അ​തു​വ​രെ മേ​ഘ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ പി​ന്തു​ട​ർ​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന രൂ​പ​ങ്ങ​ളും മാ​ഞ്ഞു​പോ​യി.

ദൂ​രെ​യാ​യി മ​രു​ഭൂ​മി ആ​രം​ഭി​ക്കു​ന്ന​തി​​ന്റെ തു​ട​ക്കം അ​യാ​ൾ ന​ടു​ക്ക​ത്തോ​ടെ ക​ണ്ടു.