Begin typing your search above and press return to search.
proflie-avatar
Login

നാ​രാ​യ​ണ​ഗു​രു​: ഇനിയും വായിച്ചു തീരാത്ത മഹാകവിത

നാ​രാ​യ​ണ​ഗു​രു​: ഇനിയും വായിച്ചു തീരാത്ത മഹാകവിത
cancel
camera_alt

ചിത്രീകരണം: വിനീത് എസ്. പിള്ള

‘‘ഗു​രു മ​ല​യാ​ള​ത്തി​ലെ ഇ​നി​യും വാ​യി​ച്ചു​തീ​രാ​ത്തൊ​രു മ​ഹാ​കാ​വ്യ​മാ​ണ്. ക​വി​ത​യെ​ന്ന് കൃ​ത്യം പേ​രി​ട്ട് വി​ളി​ച്ച് പ​ര​സ്യ​പ്പെ​ടു​ത്താ​തെ എ​ഴു​തി​യും പ​റ​ഞ്ഞും അ​തി​ലു​പ​രി ജീ​വി​ച്ചും സ്വ​യം ‘ക​വി​ത’​യാ​യി മാ​റി​യ ഒ​രു മ​ഹാ​വി​സ്മ​യമാ​ണെന്നും’’ ചി​ന്ത​ക​നാ​യ ലേ​ഖ​ക​ൻ എ​ഴു​തു​ന്നു.

മ​നു​ഷ്യാ​വ​കാ​ശ​ദി​ന​ത്തി​ല്‍ സോ​ഷ്യ​ല്‍മീ​ഡി​യ​യി​ല്‍ നി​റ​ഞ്ഞു​നി​ന്നൊ​രു ക​ഥ​യു​ണ്ട്. എ​ഴു​തി​യ​ത് ആ​രാ​ണെ​ന്ന​റി​യി​ല്ല. ഒ​രു വ​ഴി​യാ​ത്ര​ക്കാ​ര​ന്‍ ക​വ​ല​യി​ല്‍ വി​ചി​ത്ര​മാ​യ ഒ​രു ബോ​ര്‍ഡ് കാ​ണാ​നി​ട​യാ​യി. എ​െ​ൻ​റ പ​ക്ക​ല്‍ ഇ​വി​ടെ​യെ​വി​ടെ​യോ ഒ​ര​മ്പ​തു​ രൂ​പ ക​ള​ഞ്ഞു​പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. വൃ​ദ്ധ​യും അ​ന്ധ​യും രോ​ഗി​യു​മാ​യ എ​നി​ക്ക്, ആ ​അ​മ്പ​തു രൂ​പ തി​രി​ച്ചു​കി​ട്ടി​യാ​ല്‍ വ​ലി​യ കാ​ര്യ​മാ​വും. ആ ​പ​ണം നി​ങ്ങ​ള്‍ക്ക് കി​ട്ടു​ക​യാ​ണെ​ങ്കി​ല്‍, ഇ​തു​വ​ഴി വ​ന്നാ​ല്‍ എ​െൻറ കു​ടി​ലി​ലെ​ത്താം. ഇ​ത് വാ​യി​ച്ച് കൗ​തു​കം തോ​ന്നി​യ ഒ​രു യാ​ത്ര​ക്കാ​ര​ന്‍ സ്വ​ന്തം കൈ​യി​ലു​ള്ള അ​മ്പ​ത് രൂ​പ​യു​മാ​യി ആ ​അ​മ്മൂ​മ്മ​യു​ടെ കു​ടി​ലി​ലെ​ത്തി. ബോ​ര്‍ഡി​ല്‍ പ​റ​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ വൃ​ദ്ധ​യും അ​ന്ധ​യും രോ​ഗി​യു​മാ​യൊ​രു അ​മ്മൂ​മ്മ ഉ​മ്മ​റ​ത്ത് ഇ​രി​ക്കു​ന്നു. ‘‘ആ​രാ’’, അ​വ​ര്‍ ചോ​ദി​ച്ചു. അ​യാ​ള്‍ പ​റ​ഞ്ഞു: ‘‘അ​മ്മൂ​മ്മ​യു​ടെ ക​ള​ഞ്ഞു​പോ​യ അ​മ്പ​തു​രൂ​പ എ​നി​ക്ക് കി​ട്ടി. അ​ത് ത​രാ​ന്‍ വ​ന്ന​താ.’’ അ​പ്പോ​ള്‍ ക​ണ്ണീ​രൊ​ലി​പ്പി​ച്ച് അ​മ്മൂ​മ്മ പ​റ​ഞ്ഞു: ‘‘എ​ന്നോ​ട് ഒ​രു വ​ഴി​യി​ലും ഒ​രു രൂ​പ​യും ഇ​തു​വ​രെ ക​ള​ഞ്ഞ് പോ​യി​ട്ടി​ല്ല. എ​നി​ക്ക് എ​ഴു​ത്തും വാ​യ​ന​യും അ​റി​യി​ല്ല. ഞാ​നൊ​രു ബോ​ര്‍ഡും ഒ​രി​ട​ത്തും വെ​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. ഇ​പ്പോ​ള്‍ അ​മ്പ​തു രൂ​പ​യു​മാ​യി ഇ​വി​ടേ​ക്ക് വ​രു​ന്ന നാ​ല്‍പ​താ​മ​ത്തെ​യോ മ​റ്റോ ആ​ളാ​ണ് നി​ങ്ങ​ള്‍. എ​നി​ക്ക് പ​ണം വേ​ണ്ട.’’ അ​യാ​ള്‍ നി​ർ​ബ​ന്ധി​ച്ച് അ​മ്മൂ​മ്മ​യെ ആ ​പ​ണം ഏ​ല്‍പ്പി​ച്ചു. തി​രി​ച്ചു ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ അ​യാ​ളോ​ട് അ​മ്മൂ​മ്മ പ​റ​ഞ്ഞു: ‘‘നി​ങ്ങ​ളെ​ങ്കി​ലും ആ ​ബോ​ര്‍ഡ് അ​വി​ടെ​നി​ന്ന് എ​ടു​ത്ത് മാ​റ്റ​ണേ. ഇ​വി​ടെ വ​ന്ന ഓ​രോ​രു​ത്ത​രോ​ടും ഞാ​നി​ത് പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. അ​വ​രാ​രും അ​ത് ചെ​യ്തി​ല്ല.’’ അ​തു​കേ​ട്ട് അ​യാ​ള്‍ തി​രി​ച്ചുന​ട​ക്കു​മ്പോ​ള്‍, വ​ഴി​യി​ല്‍വെ​ച്ച്, അ​പ​രി​ചി​ത​നാ​യ ഒ​രു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​ന്‍ ആ ​അ​മ്മൂ​മ്മ​യു​ടെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു​ള്ള വ​ഴി ചോ​ദി​ച്ചു. എ​ന്തി​നാ​ണെ​ന്ന് അ​യാ​ള്‍ ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പെ അ​യാ​ള്‍ വീ​ണു​കി​ട്ടി​യ അ​മ്പ​തു​രൂ​പ​യു​ടെ കാ​ര്യം പ​റ​ഞ്ഞു! പ​ണ​വും എ​ടു​ത്തു​കാ​ട്ടി. അ​യാ​ള്‍ ഒ​ന്നും പ​റ​യാ​തെ അ​മ്മൂ​മ്മ​യു​ടെ വീ​ട് കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു, ക​ണ്ണീ​രോ​ടെ.

ആ ​ക​ത്ത് അ​മ്മൂ​മ്മ​യു​ടെ നി​സ്സ​ഹാ​യാ​വ​സ്ഥ അ​റി​യു​ന്ന ‘മ​നു​ഷ്യ​ന്‍’ എ​ന്നു​പേ​രു​ള്ള ഏ​തോ ഒ​രാ​ള്‍ എ​ഴു​തി​യ​താ​വാം! ഏ​റ​ക്കു​റെ സ​മാ​ന​മാ​യ ഇ​തേ​കാ​ര്യം മ​റ്റൊ​രു വി​ധ​ത്തി​ല്‍ വ്ലാ​ദി​മി​ര്‍ ആ​ഴ്സേ​ന്യോ​വി​െ​ൻ​റ ‘ദെ​ര്‍സു ഉ​സാ​ല’ എ​ന്ന കൃ​തി​യി​ലു​മു​ണ്ട്. വ​ന​സ​ഞ്ചാ​രി​ക​ളു​ടെ സ​ഹാ​യി​യാ​യി ‘കാ​ട്ടു​മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി’ മാ​റി​യ ദെ​ര്‍സു നി​ല്‍ക്കു​ന്നു. പാ​ശ്ചാ​ത്യ​ര്‍ ഒ​രു സ്ഥ​ല​ത്തു​നി​ന്ന് മ​റ്റൊ​രു സ​ഥ​ല​ത്തേ​ക്ക് പോ​വു​മ്പോ​ള്‍, അ​വ​ര്‍ താ​മ​സി​ച്ച കൂ​ടാ​ര​ത്തി​ന് തീ ​കൊ​ളു​ത്തും. എ​ന്നാ​ല്‍ ദെ​ര്‍സു ത​െ​ൻ​റ ടെ​ൻ​റി​ന് തീ ​കൊ​ളു​ത്തു​ക​യോ, അ​വി​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഭ​ക്ഷ​ണ​സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ള്‍, തു​ട​ര്‍യാ​ത്ര​ക്കു​വേ​ണ്ടി കൈ​യി​ലെ​ടു​ക്കു​ക​യോ ചെ​യ്തി​ല്ല. ‘‘നി​ങ്ങ​ള്‍ ഇ​വി​ടേ​ക്ക് ഇ​നി​യും തി​രി​ച്ചു വ​രു​മോ?’’ പാ​ശ്ചാ​ത്യ സ​ഞ്ചാ​രി​ക​ള്‍ ചോ​ദി​ച്ചു. ദെ​ര്‍സു പ​റ​ഞ്ഞു: ‘‘ഇ​ല്ല.’’ അ​തു​കേ​ട്ട് അ​തി​ശ​യ​പ്പെ​ട്ട വെ​ള്ള​ക്കാ​രോ​ട് അ​യാ​ള്‍ പ​റ​ഞ്ഞു: ‘‘മ​റ്റാ​രെ​ങ്കി​ലും ഈ ​വ​ഴി വ​രും. കി​ട​ക്കാ​നൊ​രി​ട​വും ക​ഴി​ക്കാ​ന്‍ ഭ​ക്ഷ​ണ​വും കി​ട്ടാ​തെ അ​വ​ര്‍ മ​രി​ക്കാ​നി​ട​വ​ര​രു​ത്...’’

മാ​ന​വി​ക​ത അ​ഗാ​ധ​മാ​വു​ന്ന​മു​റ​ക്ക് പ്ര​ത്യേ​കം എ​ഴു​താ​തെ​ത​ന്നെ അ​തി​ലേ​ക്ക് എ​വി​ടെ​നി​ന്നൊ​ക്കെ​യോ ‘ക​വി​ത’​യും ഒ​ഴു​കി​വ​രും. ‘ക​വി​ത’ മ​നു​ഷ്യ​രെ സ്വ​ന്തം പ​രി​മി​തി​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചോ​ര്‍മി​പ്പി​ക്കു​മ്പോ​ള്‍, അ​ധി​കാ​രം മ​നു​ഷ്യ​രെ അ​ഹ​ങ്കാ​രി​ക​ളാ​ക്കു​ന്നു. അ​ധി​കാ​രം മ​നു​ഷ്യ​രെ മ​ലി​നീ​ക​രി​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ക​വി​ത മ​നു​ഷ്യ​രെ ശു​ദ്ധീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു. അ​സ്തി​ത്വ​ത്തി​െ​ൻ​റ സ​മ്പ​ന്ന​ത​യെ​യും വി​സ്തൃ​തി​യെ​യും വൈ​വി​ധ്യ​ത്തെ​യും പ​റ്റി ക​വി​ത മ​നു​ഷ്യ​രെ അ​നു​സ്മ​രി​പ്പി​ക്കു​മ്പോ​ള്‍, അ​ധി​കാ​രം മ​നു​ഷ്യ​രെ സ​ങ്കു​ചി​ത​രാ​ക്കു​ന്നു. ക​വി​ത​യെ​ക്കു​റി​ച്ചും അ​ധി​കാ​ര​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും സാം​സ്കാ​രി​ക വി​മ​ര്‍ശ​ക​ര്‍ സാ​മാ​ന്യ​മാ​യി പ​ങ്കു​വെ​ക്കു​ന്ന ഇ​തേ ആശ​യം, ‘കോ​ള​റ​ക്കാ​ല​ത്തെ പ്ര​ണ​യ’​മെ​ന്ന ത​െ​ൻ​റ ശ്ര​ദ്ധേ​യ​മാ​യ നോ​വ​ലി​ല്‍, മാ​ർകേ​സ് കൂ​ടു​ത​ല്‍ കാ​വ്യാ​ത്മ​ക​മാ​ക്കി. അ​യാ​ളെ​ഴു​തി​യ ഔ​ദ്യോ​ഗി​ക​രേ​ഖ​ക​ള്‍പോ​ലും പ്രേ​മ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യാ​ണെ​ന്ന് തോ​ന്നി​പ്പി​ച്ചു. ബി​ല്ലു​ക​ള്‍ എ​ഴു​തു​മ്പോ​ള്‍പോ​ലും അ​യാ​ളു​ടെ ഭാ​ഷ താ​ളാ​ത്മ​ക​മാ​യി. ച​ട്ട​പ്ര​കാ​ര​മു​ള്ള ബി​സി​ന​സ്​ ക​ത്തു​ക​ള്‍ക്കു​പോ​ലും ഒ​രു കാ​വ്യാ​ത്മ​ക​ഭാ​വം വ​ന്നു​ചേ​ര്‍ന്ന​തി​നാ​ല്‍ അ​വ​യി​ലെ അ​ധി​കാ​ര​ധ്വ​നി​ക​ളൊ​ക്കെ​യും ചോ​ര്‍ന്നു​പോ​യി. പൊ​തു​വി​ല്‍ അ​ധി​കാ​രം പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചും ‘മ​ർ​ദ​ക​മാ​യ അ​ധി​കാ​രം’ അ​ക്ക​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ഉ​ത്ത​ര​വു​ക​ളു​ടെ​യും അ​ന​ന്ത​മാ​യി നീ​ട്ടി​വെ​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന അ​പേ​ക്ഷ​ക​ളു​ടെ​യും, സ്തു​തി​ക​ളും ഏ​റാ​ന​വ​സ്ഥ​യും കെ​ട്ടി​പ്പു​ണ​രു​ന്ന അ​ശ്ലീ​ല​ത​ക​ളു​ടെ​യും ഒ​രി​രു​ണ്ട ലോ​ക​മാ​ണ്. വെ​ടി​യു​ണ്ട​ക​ള്‍കൊ​ണ്ട് മാ​ത്ര​മ​ല്ല ഉ​ത്ത​ര​വു​ക​ള്‍കൊ​ണ്ടു​കൂ​ടി​യാ​ണ് അ​വ​ര്‍ ന​മ്മെ കൊ​ല്ലു​ന്ന​തെ​ന്ന് മാ​ർ​കേ​സ്. ‘ക​വി​ത’ ന​ഷ്​​ട​പ്പെ​ട്ട ജീ​വി​ത​ങ്ങ​ളും അ​തി​െ​ൻ​റ തു​ട​ര്‍ച്ച​യാ​യ സം​ഘ​ട​ന​ക​ളും പ​തു​ക്കെ പ​തു​ക്കെ അ​നാ​ര്‍ദ്ര​മാ​വും.​ അ​ത്ത​രം അ​നാ​ര്‍ദ്ര​ത​ക​ളെ ചെ​റു​ക്കു​ന്ന ക​വി​ത, ‘‘മ​നു​ഷ്യ​ര്‍ക്കും ദൈ​വ​ത്തി​നു​മി​ട​യി​ലു​ള്ള മ​ഴ​വി​ല്‍പാ​ല​’’മെ​ന്ന് ഓ​ഷോ.


സ്നേ​ഹി​ക്കാ​ന്‍ അ​റി​യാ​ത്ത​വ​ര്‍ അ​ധി​കാ​ര​ത്തി​ല്‍ അ​ഭ​യം പ്രാ​പി​ക്കും. ഒ​രു സം​ഘ​ട​ന കൂ​ടു​ത​ല്‍ കൂ​ടു​ത​ല്‍ വെ​റു​മൊ​രു അ​ധി​കാ​ര​രൂ​പ​മാ​യി ചു​രു​ങ്ങി​യാ​ല്‍ എ​ന്തി​നു​വേ​ണ്ടി രൂ​പം​കൊ​ണ്ടു എ​ന്നും, സ​മാ​ന​ത​ക​ളി​ല്ലാ​ത്ത ആ​ത്മ​ത്യാ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ എ​ന്തി​നു​വേ​ണ്ടി ക​ട​ന്നു​പോ​ന്നു എ​ന്നും മ​റ​ന്നു​പോ​കും! അ​ത്ത​ര​മൊ​ര​വ​സ്ഥ​യി​ലേ​ക്ക്, അ​ധഃ​സ്ഥി​ത​രു​ടെ ക​ണ്ണീ​രും മ​ഹ​ത്താ​യൊ​രു മാ​ന​വി​കാ​ദ​ര്‍ശ​ത്തി​െൻറ കി​നാ​വും ചേ​ര്‍ത്ത് ഗു​രു സ്വ​ന്തം ജീ​വി​തം​കൊ​ണ്ട് ജീ​വ​നും ജ്വാ​ല​യും ന​ല്‍കി​യൊ​രു സം​ഘ​ട​ന, വ​ഴു​ക്കി​യ​പ്പോ​ഴാ​ണ്, സ്വ​ന്തം സം​ഘ​ട​ന​ത​ന്നെ ത​ന്നെ​വി​ട്ട്, മ​നു​ഷ്യ​ത​വി​ട്ട് വ​ഴി​മാ​റി​പ്പോ​വു​ക​യാ​ണോ എ​ന്ന വ്യാ​കു​ല​ത ഗു​രു​വി​നെ അ​സ്വ​സ്ഥ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ഒ​രു ച​ങ്കി​ടി​പ്പോ​ടെ ആ​ദ്യം മ​ന​സ്സു​കൊ​ണ്ടും, പി​ന്നെ മു​ഴു​വ​ന്‍ ജീ​വി​തം​കൊ​ണ്ടും അ​തി​ല്‍നി​ന്നും അ​ദ്ദേ​ഹം മാ​റി നി​ന്ന​ത്. അ​വ​സാ​ന​കാ​ല​ത്ത് ‘‘ഇ​നി കേ​ര​ള​ത്തി​ലേ​ക്കി​ല്ല’’ എ​ന്ന ആ ​നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക ശാ​ഠ്യ​ത്തി​െ​ൻ​റ സ​ങ്ക​ട ആ​ഴ​ങ്ങ​ള്‍ ന​മ്മു​ടെ സം​സ്കാ​ര​ച​രി​ത്ര​ത്തി​ലെ വ​ലി​യൊ​രു ക​ണ്ണീ​ര്‍ സ്രോ​ത​സ്സാ​ണ്.

ശ​രീ​ര​ത്തി​ല്‍നി​ന്നും മ​ന​സ്സി​ല്‍നി​ന്നും മ​സ്തി​ഷ്ക​ത്തി​ല്‍നി​ന്നും സ​ർ​വ ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളി​ല്‍നി​ന്നും അ​ധി​കാ​ര​ത്തെ പു​റന്തള്ളി​യ ഗു​രു​വി​ന്, അ​ധി​കാ​ര​ത്തി​െ​ൻ​റ അ​വ​ശി​ഷ്​​ട​ങ്ങ​ളോ​ടുപോ​ലും പൊ​രു​ത്ത​പ്പെ​ടു​ക അ​സാ​ധ്യ​മാ​യ​പ്പോ​ഴാ​ണ്, അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ലെ ക​വി​ത വേ​ദ​ന​യോ​ടെ സ്വ​ന്തം സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം ആ​ഘോ​ഷി​ച്ച​ത്. അ​നി​വാ​ര്യ​ഘ​ട്ട​ത്തി​ല്‍, മ​റ്റു​ള്ള​വ​ര്‍, നി​രു​പാ​ധി​ക​മാ​യി ത​നി​ക്ക് ന​ല്‍കി​യ ‘മ​ഹ​ത്വാ​ധി​കാ​രം’, ഗു​രു​വി​ന് സ്വ​ന്തം സം​ഘ​ട​ന​യി​ല്‍ പ്ര​യോ​ഗി​ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ അ​തി​നുപ​ക​രം അ​ദ്ദേ​ഹം തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത​ത് അ​പ്പോ​ഴും ക​വി​ത​യു​ടെ വ​ഴി​യാ​ണ്. ‘‘...ന​ര​ന്നു ന​ന്മ​ന​ല്‍കും ക്രി​യ​യ​പ​ര​പ്രി​യ​ഹേ​തു​വാ​യ് വ​രേ​ണം’’ എ​ന്ന് ആ​ത്മോ​പ​ദേ​ശ​ശ​ത​കം. ‘‘മൂ​ച്ചൂ​ടും മു​ന്നേ​റി​ലും നി​ന്നൊ​പ്പ​മെ​ത്തീ​ല​ല്ലോ/ ആ ​ചൂ​ണ്ടു​വി​ര​ലോ​ളം വ​ള​ര്‍ന്നീ​ല​ല്ലോ ഞ​ങ്ങ​ള്‍’’ എ​ന്ന് ‘ഗു​രു​സ​ന്നി​ധി’​യി​ല്‍ വൈ​ലോ​പ്പി​ള്ളി! ഗു​രു നി​ർ​വ​ഹി​ച്ച പ്ര​ധാ​ന​പ്പെ​ട്ട ഇ​ട​പെ​ട​ലു​ക​ളി​ലൊ​ക്കെ​യും ഗു​രു​വി​ലെ ‘ക​വി​ത’​യു​ടെ ക​ടാ​ക്ഷ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. 1888ലെ ​ആ​ദ്യ പ്ര​തി​ഷ്ഠ മു​ത​ല്‍ 1927ലെ ​ക​ള​വാ​ങ്കോ​ട്ടെ ‘ക​ണ്ണാ​ടി പ്ര​തി​ഷ്ഠ​യി​ല്‍’ വ​രെ തു​ളു​മ്പി​യ​ത് ക​വി​ത​യു​ടെ ഓ​ള​ങ്ങ​ളാ​ണ്. 1927ലെ ​ക​ള​വാ​ങ്കോ​ട്ടെ ഗു​രു​വി​െ​ൻ​റ ‘ക​ണ്ണാ​ടി’, 1851ല്‍ ​വൈ​കു​ണ്ഠം സ്വാ​മി പ്ര​തി​ഷ്ഠി​ച്ച ‘ക​ണ്ണാ​ടി’​യ​ല്ല. ഗു​രു​വി​െ​ൻ​റ പൂ​ർ​വ​സൂ​രി​യാ​യ, രാ​മ​ലിം​ഗ​സ്വ​ാമി​ക​ളെ സ്വ​യം വി​സ്മൃ​തി​യി​ലാ​ക്കി​യ ക​ണ്ണാ​ടി​യു​മ​ല്ല. എം.​കെ. സാ​നു​മാ​ഷ്, ഡോ. ​സു​ഗ​ത​ന്‍, ഇ​ട​മ​റു​ക്, കെ.​പി. അ​പ്പ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി ഗു​രു​വി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചെ​ഴു​തി​യ പ്ര​തി​ഭാ​ശാ​ലി​ക​ളൊ​ക്കെ​യും ‘ക​ണ്ണാ​ടി പ്ര​തി​ഷ്ഠ’ സൃ​ഷ്​​ടി​ച്ച കോ​ളി​ള​ക്ക​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചും പ്ര​തി​ഷ്ഠ​യു​ടെ പ​ശ്ചാ​ത്ത​ല​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും വി​ശ​ദ​മാ​യി പ്ര​തി​പാ​ദി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്. പ്ര​തി​ഷ്ഠ​ക്ക് വേ​ണ്ടി ക്ഷ​ണി​ക്കാ​ന്‍ വ​ന്ന കു​ട്ട​ന്‍ വൈ​ദ്യ​രോ​ടും പ​ത്മ​നാ​ഭ പ​ണി​ക്ക​രോ​ടും ഗു​രു ക​ട്ടാ​യ​മാ​യി പ​റ​ഞ്ഞ​ത് ഇ​നി ഞാ​നൊ​രു പ്ര​തി​ഷ്ഠ​ക്കും വ​രി​ല്ലെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ര്‍ ഗു​രു​വി​നു മു​മ്പി​ല്‍ നി​ന്ന് പ്ര​തി​ഷ്ഠ ന​ട​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ ത​ങ്ങ​ള്‍ ആ​ത്മ​ഹ​ത്യ ചെ​യ്യു​മെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞ് ക​ര​ഞ്ഞു. ഒ​ടു​വി​ല്‍ മ​ന​സ്സി​ല്ലാ​മ​ന​സ്സോ​ടെ​യാ​ണ് ഗു​രു ആ ​ദൗ​ത്യം നി​ർ​വ​ഹി​ച്ച​ത്.

അ​ത് ക​ണ്ണാ​ടി പ്ര​തി​ഷ്ഠ​യ​ല്ല ‘ഓം​കാ​ര​മാ​ണ്’ എ​ന്ന് ക​രു​തു​ന്ന​വ​രു​ണ്ട്. ‘‘നീ ​ത​ന്നെ​യാ​ണ് ദൈ​വം എ​ന്ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി കൊ​ടു​ക്കാ​നാ​ണ് ഗു​രു ക​ണ്ണാ​ടി പ്ര​തി​ഷ്ഠി​ച്ച​ത്. ക​ണ്ണാ​ടി​ കൊ​ണ്ടു​വ​രാ​ന്‍ പ​റ​യു​ന്ന​തി​ന് മു​മ്പ് ഗു​രു ‘ത​ത്ത്വം അ​സി, അ​ത് നീ​യാ​കു​ന്നു’ എ​ന്ന് വി​ചാ​രി​ക്കു​ക മാ​ത്ര​മ​ല്ല പ​റ​യു​ക​കൂ​ടി ചെ​യ്ത സ്ഥി​തി​ക്ക് ഓം​കാ​ര​വാ​ദ​ത്തി​ന് നി​ല​നി​ല്‍പി​ല്ല.’’ (​ഡോ. കെ. ​സു​ഗ​ത​ന്‍). എ​ന്നാ​ല്‍ ക​ണ്ണാ​ടി പ്ര​തി​ഷ്ഠ​യി​ലെ നാ​ട​കീ​യ​ത, ‘ഓം​ശാ​ന്തി’ എ​ന്ന് എ​ഴു​തി​യ​പ്പോ​ള്‍ വ​ന്ന ഒ​ര​ക്ഷ​ര​തെ​റ്റാ​ണ്. ഭ​ക്ത​ര്‍ പ​രി​ഭ്രാ​ന്ത​രാ​യ​പ്പോ​ള്‍ ഗു​രു പ​റ​ഞ്ഞു​വ​ത്രെ സാ​ര​മി​ല്ല, അ​തി​നും അ​ർ​ഥ​മു​ണ്ട്. അ​പ​ര​ദ്രോ​ഹ​മാ​വാ​ത്ത​വി​ധം മ​നു​ഷ്യ​ര്‍ ചെ​യ്യു​ന്ന ഏ​തു കാ​ര്യ​ത്തി​ലേ​ക്കും എ​ന്ത് ‘അ​ക്ഷ​ര​ത്തെ​റ്റു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും’ എ​വി​ടെ​നി​ന്നെ​ങ്കി​ലും ന​ന്മ ക​ട​ന്നു​വ​രു​മെ​ന്ന ഗു​രു​വി​െ​ൻ​റ കാ​വ്യാ​ത്മ​ക ശു​ഭാ​പ്തി വി​ശ്വാ​സ​മാ​ണ് ‘ക​ണ്ണാ​ടി​പ്ര​തി​ഷ്ഠ’​യെ വേ​റി​ട്ട​താ​ക്കു​ന്ന​ത്.

‘ഓം’ ​എ​ന്ന​ത് ത​ത്ത്വ​ചി​ന്താ​പ​ര​മാ​യ അ​ഗാ​ധ​പൊ​രു​ളു​ള്ള ഒ​രു വ​ലി​യ പ​രി​ക​ല്‍പ​ന​യാ​ണ്. ‘‘അ​കാ​രം, ഉ​കാ​രം, മ​കാ​രം, ബി​ന്ദു എ​ന്നി​വ​യു​ടെ സ​മ​ന്വ​യ​മാ​ണ് ഓം. ​അ+​ഉ+​മ് എ​ന്ന​തി​ന് ര​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​ത്, വി​ഷ്ണു ശി​വ​ന്‍ ബ്ര​ഹ്മാ​വ് തു​ട​ങ്ങി പ​ല അ​ർ​ഥ​ങ്ങ​ളാ​ണ് വേ​ദ​പ​ണ്ഡി​ത​ന്മാ​ര്‍ ന​ല്‍കി കാ​ണു​ന്ന​ത്. അ​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ‘ഓം’ ​എ​ന്ന​തി​ലെ ദീ​ര്‍ഘം വി​ട്ട​ത്, മ​റ്റൊ​രു ക​ണ്ണാ​ടികൊ​ണ്ട​ള​ന്ന് തി​രു​ത്തി എ​ഴു​താ​വു​ന്ന​തേ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. എ​ന്നി​ട്ടും ഒ​ര​ക്ഷ​ര​തെ​റ്റി​നെ ഗു​രു ച​രി​ത്ര​ത്തി​ലെ ‘മ​ഹാ​ശ​രി’​യാ​ക്കി തീ​ര്‍ത്ത​തി​ന് എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും സ​വി​ശേ​ഷ പൊ​രു​ളു​ണ്ടെ​ങ്കി​ല്‍ അ​ത് ത​ത്ത്വ​ചി​ന്താ​പ​ര​മ​ല്ല, മ​റി​ച്ച് കാ​വ്യാ​ത്മ​ക​മാ​ണ്. എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാ​ല്‍, ഒ​ഴി​ഞ്ഞ പേ​ജി​ല്‍ മു​ന്നേ​റാ​നാ​വു​മെ​ങ്കി​ല്‍ ക​വി​ത​യി​ല്‍ എ​ന്തും അ​നു​വ​ദ​നീ​യ​മാ​ണ്. അ​തി​നും ‘അ​ർ​ഥ​മു​ണ്ട്’ എ​ന്ന ഗു​രു​വി​െ​ൻ​റ അ​ർ​ഥ​പൂ​ര്‍ണ​മാ​യ പ്ര​തി​ക​ര​ണം, സ​മ​സ്ത അ​വി​ക​സി​ത മാ​ന​സി​കാ​വ​സ്ഥ​ക​ളെ​യും നി​സ്സ​ഹാ​യ​മാ​ക്കു​ന്നൊ​രു കാ​വ്യ ക​ടാ​ക്ഷ​മാ​ണ്.

ഗു​രു മ​ല​യാ​ള​ത്തി​ലെ ഇ​നി​യും വാ​യി​ച്ചു​തീ​രാ​ത്തൊ​രു മ​ഹാ​കാ​വ്യ​മാ​ണ്. ക​വി​ത​യെ​ന്ന് കൃ​ത്യം പേ​രി​ട്ട് വി​ളി​ച്ച് പ​ര​സ്യ​പ്പെ​ടു​ത്താ​തെ എ​ഴു​തി​യും പ​റ​ഞ്ഞും അ​തി​ലു​പ​രി ജീ​വി​ച്ചും സ്വ​യം ‘ക​വി​ത’​യാ​യി മാ​റി​യ ഒ​രു മ​ഹാ​വി​സ്മ​യം. പ്ര​സ്താ​വ​ന​ക​ളി​ലും പ്ര​തി​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളി​ലും ന​ര്‍മ​ത്തി​ലും സം​ഭാ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളി​ലും സം​വാ​ദ​ങ്ങ​ളി​ലും നി​ർ​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലും ജീ​ർ​ണ​ബ​ഹ​ള​ങ്ങ​ളെ പ്ര​തി​രോ​ധി​ക്കു​ന്നൊ​രു ‘കാ​വ്യാ​ത്മ​ക​മൗ​നം’, ഗു​രു​വി​ല്‍ ആ​ര്‍ദ്ര​ത​യും അ​ന്വേ​ഷ​ണ​വു​മാ​യി നി​ര​ന്ത​രം വി​ന​യ​പ്പെ​ട്ടു!

ഡോ. ​പ​ല്‍പ്പു​വി​നോ​ട് സം​ഘ​ട​ന​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള സ​ങ്ക​ടം പ​ങ്കു​വെ​ക്കു​മ്പോ​ഴും, പ്രി​യ​ശി​ഷ്യ​നാ​യ ന​ട​രാ​ജ​ഗു​രു​വി​നോ​ട് ‘‘ത​മ്പീ ന​മു​ക്കാ​രു​മി​ല്ല​ല്ലോ’’ എ​ന്ന് സ​ങ്ക​ട​പ്പെ​ടു​മ്പോ​ഴും സ്വ​ന്തം ‘മ​ഹ​ത്ത്വം’ മ​ങ്ങി​പ്പോ​വു​മെ​ന്ന് ഗു​രു സം​ഭ്ര​മി​ച്ചി​ല്ല. ഏ​ത് മ​ഹ​ത്ത്വ​ത്തി​ലേ​ക്കും ഇ​ടി​ച്ചു​ക​യ​റാ​വു​ന്ന ഇ​രു​ട്ടി​നെ​തി​രെ എ​പ്പോ​ഴും സ്വ​യം ജാ​ഗ്ര​ത​പ്പെ​ട്ടു. അ​ധി​കാ​ര​ര​ഹി​ത​മാ​വു​ന്ന സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​െ​ൻ​റ ലോ​ക​മാ​ണ് ഗു​രു​വി​ല്‍ ‘ക​വി​ത’​യാ​യി നി​ര്‍വൃ​ത​മാ​യ​ത്. കു​ട്ടി​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോ​ഴും, വി​ദ്യാ​ർ​ഥി​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോ​ഴും, അ​ധ്യാ​പ​ക​നാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോ​ഴും, കൃ​ത്യം അ​ട​യാ​ള​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത യാ​ത്രി​ക​നാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോ​ഴും പി​ന്നെ മ​ഹ​ത്താ​യൊ​രു ആ​ത്മീ​യ​സ്രോ​ത​സ്സാ​യി മാ​റി​യ​പ്പോ​ഴും അ​ഗാ​ധ​മാ​യ മാ​ന​വി​ക​ത​യി​ലാ​ണ് ഗു​രു ഉ​ന്മാ​ദി​യാ​യ​ത്. എ​ത്ര ന​ട​ന്നു, എ​വി​ടെ​യൊ​ക്കെ പോ​യി, ആ​രൊ​ക്കെ​ ക​ണ്ടു, എ​ന്തി​നാ​യി​രു​ന്നു ഇ​തൊ​ക്കെ എ​ന്ന​ത് ഗു​രു​വി​െ​ൻ​റ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ഒ​രു ക​ണ​ക്കി​ലും കൊ​ള്ളാ​ത്ത ക​വി​ത​യു​ടെ സ്രോ​ത​സ്സാ​ണ്. നാ​നാ​ത​ര​ത്തി​ലും വി​ധ​ത്തി​ലു​മു​ള്ള ബ​ഹു​ജ​ന​ങ്ങ​ളെ ക​ണ്ട​തും അ​വ​രു​ടെ ഹി​തം അ​റി​ഞ്ഞ​തും, സം​ഘ​ര്‍ഷ​നി​ര്‍ഭ​ര​മാ​യ സ്വ​ന്തം അ​ല​ച്ചി​ലി​ലാ​ണ്. ‘ജാ​തി​ക്കെ​ട്ട്’ പൊ​ട്ടി​ച്ചു​ള്ള ആ ​പ്രാ​യോ​ഗി​ക അ​ല​ച്ചി​ല​നു​ഭ​വ​ത്തി​െ​ൻ​റ ഊ​ഷ്മ​ള​ത​യും കു​ളി​ര്‍മ​യു​മാ​ണ്, പി​ന്നീ​ടു​ള്ള ജീ​വി​ത​ത്തി​ല്‍ അ​ഗ്​​നി​യും പ്ര​കാ​ശ​വു​മാ​യ​ത്.

അ​ദ്വൈ​ത​വും അ​ധഃ​സ്ഥി​ത​ജീ​വി​ത വേ​ദ​ന​യും, മു​ഖാ​മു​ഖം ക​ണ്ട ഒ​രു ച​രി​ത്ര​സ​ന്ദ​ര്‍ഭ​ത്തി​ലാ​ണ്, ഗു​രു​വി​െ​ൻ​റ മ​ല​യാ​ളം കോ​രി​ത്ത​രി​ച്ച​ത്. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് മ​നു​ഷ്യ​ജീ​വി​ത​ത്തി​നെ​ന്ന​പോ​ലെ മ​ല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​ക്കും ഒ​രു കാ​വ്യാ​ത്മ​ക മാ​നി​ഫെ​സ്​​റ്റോ ഉ​ണ്ടാ​യ​ത്. അ​ശ​ര​ണ​മാ​യ അ​ല​ച്ചി​ല്‍ കാ​ല​ത്ത്, സ്വ​ന്തം ജീ​വി​ത​ദൈ​ന്യ​ത​ക​ള്‍ക്കി​ട​യി​ലും, ത​നി​ക്ക് ര​ക്ഷ ന​ല്‍കി​യ അ​ധഃ​സ്ഥി​ത ജീ​വി​ത​മാ​ണ് ഗു​രു​വി​ല്‍ മ​ഹ​ത്താ​യ ഒ​രു ‘മാ​തൃ​കാ​സ്ഥാ​ന’​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ദീ​പ്ത​സ്വ​പ്ന​മാ​യി വ​ള​ര്‍ന്ന​ത്. അ​സ്വ​ത​ന്ത്ര​വും പീ​ഡ​നാ​ത്മ​ക​വു​മാ​യ ജാ​തി​സ്ഥാ​നെ​തി​രെ ഗു​രു നി​ര്‍മി​ക്കാ​നാ​ഗ്ര​ഹി​ച്ച ‘സ്വ​പ്ന റി​പ്പ​ബ്ലി​ക്കി​െ​ൻ​റ’ പേ​രാ​ണ് ആ ‘​മാ​തൃ​കാ​സ്ഥാ​നം’. ഗു​രു എ​ഴു​തി​യ ആ​ദ്യ​ത്തെ ക​വി​ത​ക്ക് ഒ​രു ത​ല​ക്കെ​ട്ട് ആ​വാ​മെ​ങ്കി​ല്‍ അ​ത് ഒ​രു മാ​തൃ​കാ​സ്ഥാ​നം അ​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ ‘മാ​തൃ​സ്ഥാ​ന്‍’ എ​ന്നാ​യി​രി​ക്കും! ജീ​ർ​ണി​ച്ച ജാ​തി​സ്ഥാ​നെ​തി​രെ ‘മ​ല​യാ​ള’​മു​യ​ര്‍ത്തി​യൊ​രു മ​ഹാ​മു​ഷ്​​ടി. ഇ​ങ്കു​ലാ​ബു​ക​ള്‍ക്കൊ​ക്കെ​യും മു​മ്പേ​യു​ള്ള മ​റ്റൊ​രു ഇ​ങ്കു​ലാ​ബ്!

ഗു​രു​വി​െ​ൻ​റ ജീ​വി​ത​ത്തെ അ​ഗാ​ധ​മാ​ക്കാ​നും പ്ര​കാ​ശ​പൂ​ർ​ണ​മാ​ക്കാ​നും ര​ണ്ട് വ​ര്‍ഷ​ത്തി​ല​ധി​കം നീ​ണ്ടു​നി​ന്ന ‘അ​ല​ച്ചി​ല്‍കാ​ലം’ വ​ലി​യ പ​ങ്കുവ​ഹി​ച്ചു​ണ്ടാ​വും. ച​വി​ട്ടി​നി​ന്ന മ​ണ്ണും ത​ല​ക്കു മു​ക​ളി​ലെ ആ​കാ​ശ​വും ന​ട​ന്നു​തീ​ര്‍ത്ത വി​ജ​ന​ത​ക​ളും അ​ന്തി​യു​റ​ങ്ങി​യ ക​ട​ലോ​ര​ങ്ങ​ളും കാ​ടും ഗു​ഹ​ക​ളും തെ​രു​വും ക​ണ്ടു​മു​ട്ടി​യ പ​ല​ത​രം മ​നു​ഷ്യ​രും ക​ഴി​ച്ച വ്യ​ത്യ​സ്ത ഭ​ക്ഷ​ണ​ങ്ങ​ളും അ​ട​യാ​ള​പ്പെ​ടു​ത്താ​നാ​വാ​ത്ത നി​സ്സ​ഹാ​യ​ത​ക​ളും പ​റ​ഞ്ഞ​റി​യി​ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത ആ​വേ​ശ​ങ്ങ​ളും കു​രു​ക്ക​ഴി​ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത അ​സ്തി​ത്വ സ​മ​സ്യ​ക​ളും, അ​തേ​സ​മ​യം ഒ​രു​ദി​വ​സം ത​ള്ളി​നീ​ക്കാ​ന്‍ മ​നു​ഷ്യ​ര്‍ പെ​ടു​ന്ന പെ​ടാ​പാ​ടും, ഗു​രു​വി​െ​ൻറ ജീ​വി​ത​ത്തെ പി​ടി​ച്ചു​കു​ലു​ക്കി​യി​രി​ക്കും, നി​റം മ​ങ്ങു​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​ജീ​വി​തം നി​റ​പ്പ​കി​ട്ടു​ള്ള ഒ​രു ലോ​ക​ത്തെ കി​നാ​വ് കാ​ണാ​ന്‍ പ്രേ​രി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കും. അ​ല​ട്ടു​ന്ന നി​ര​വ​ധി ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ള്‍ അ​ശാ​ന്തി​യു​ടെ ആ​ഴ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ വ​ലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞി​രി​ക്കും.


‘‘ഒ​രി​ട​ത്തും ഒ​രി​ക്ക​ലും/​നി​ങ്ങ​ള്‍ ക​വി​ത​യെ ക​ണ്ടു​മു​ട്ടു​ന്നി​ല്ല/ സ്വ​പ്ന​ത്തി​ലി​ല്ല/ മ​രീ​ചി​ക​യി​ലി​ല്ല/ നി​ങ്ങ​ളി​ല്‍ത​ന്നെ/ അ​ത് ജ്വ​ലി​ച്ചു​യ​രു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍’’ എ​ന്ന് ജി​ബ്രാ​ന്‍. ഗു​രു​വി​ല്‍ ജ്വ​ലി​ച്ച ക​വി​ത, സ്വ​ന്തം കാ​ല​ത്തി​െ​ൻ​റ ജീ​വി​ത​മാ​വു​മ്പോ​ള്‍, ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​വും ക​വി​ത​യാ​വും. ‘‘ജാ​തി​ഭേ​ദം മ​ത​ദ്വേ​ഷം ഏ​തു​മി​ല്ലാ​തെ സ​ർ​വ​രും സോ​ദ​ര​ത്വേ​ന വാ​ഴു​ന്ന, മാ​തൃ​കാ​സ്ഥാ​ന​ത്തേ​ക്കാ​ള്‍, മി​ക​ച്ചൊ​രു ക​വി​ത​യും ജീ​വി​തം​കൊ​ണ്ടെ​ഴു​താ​നാ​വി​ല്ല. എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാ​ല്‍ അ​ത് അ​ന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്ന​ത് സ​ർ​വ മാ​തൃ​ക​ക​ള്‍ക്കൊ​ക്കെ​യു​മ​പ്പു​റ​മു​ള്ള മ​റ്റൊ​രു സ്വ​പ്ന​മാ​തൃ​ക​യെ​യാ​ണ്.

മ​ല​യാ​ള​ത്തി​െ​ൻ​റ വ്യാ​ഖ്യാ​ത​സൂ​ക്തം, ദി​വ്യ​മ​ന്ത്രം, ശ്ലോ​കം, മു​ദ്രാ​വാ​ക്യം, ക​വി​ത എ​ന്നി​ങ്ങ​നെ പ​ല​ത​വ​ണ വി​ശ​ദീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള ആ ​നാ​ലു​വ​രി​യി​ല്‍, അ​രു​വി​പ്പു​റ​ത്തെ ശി​വ​പ്ര​തി​ഷ്ഠ​യു​ണ്ട്, ചാ​യ​ന്‍ എ​ന്ന അ​ധഃ​സ്ഥി​ത വാ​ദ്യ​ക​ലാ​കാ​ര​െ​ൻ​റ കു​ഴ​ല്‍വി​ളി​യു​ണ്ട്, ഗു​രു​വു​ണ്ട്, അ​ധഃ​സ്ഥി​ത​മോ​ച​ന​മു​ണ്ട്, മ​ഹാ​ത്മാ ബു​ദ്ധ​ന്‍, ബ​സ​വാ​ചാ​ര്യ, ജ്യോ​തി​ബ​ഫൂ​ല, അ​യോ​ത്തി​ദാ​സ്, വൈ​കു​ണ്ഠം​സ്വാ​മി​ക​ള്‍ മു​ത​ലാ​യ മ​ഹാ​ത്മാ​ക്ക​ളു​ടെ സാ​ന്നി​ധ്യ​മു​ണ്ട്, ജാ​തി​വ്യ​വ​സ്ഥ​യെ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​യി​ത​ന്നെ വെ​ല്ലു​വി​ളി​ച്ച മ​ഹാ​സ​മ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ സ്മ​ര​ണ​ക​ളു​ണ്ട്, ഒ​പ്പം മ​നു​ഷ്യ​ത്വം നൃ​ത്തം​വെ​ക്കു​ന്ന ഒ​രു ന​വ​കാ​ല​വു​മു​ണ്ട്. ജാ​തി​ര​ഹി​ത​വും മ​ത​നി​ര​പേ​ക്ഷ​വും സൗ​ഹൃ​ദ​സാ​ന്ദ്ര​വു​മാ​യ ഒ​രു ആ​ധു​നി​ക​രാ​ഷ്​​ട്ര​മാ​വാ​ന്‍ കൊ​തി​ക്കു​ന്ന ഏ​തൊ​രു ജ​ന​സ​മൂ​ഹ​ത്തി​നും ഇ​തി​നേ​ക്കാ​ള്‍ മി​ക​ച്ചൊ​രു ആ​മു​ഖ​വാ​ക്യം ക​ണ്ടെ​ത്താ​ന്‍ എ​ളു​പ്പ​മ​ല്ല. ഇ​തി​നൊ​പ്പം നി​ല്‍ക്കി​ല്ല; നാം ​ഇ​ന്ത്യ​ക്കാ​ര്‍ എ​ന്ന ഭ​ര​ണ​ഘ​ട​ന​യു​ടെ പ്ര​ശ​സ്ത​മാ​യ ആ ​മു​ഖ​വാ​ക്യം​പോ​ലും!

സ്തോ​ത്ര​ക​വി​ത​ക​ളി​ല്‍നി​ന്ന​ല്ല, സ​മ​ര​ങ്ങ​ളി​ല്‍നി​ന്നാ​ണ്, ജീ​ര്‍ണ ജാ​തി​യി​ല്‍നി​ന്ന​ല്ല, ജ്വ​ലി​ക്കു​ന്ന ജീ​വി​ത​ത്തി​ല്‍നി​ന്നാ​ണ്, വ്യ​ക്തി​യി​ല്‍നി​ന്ന​ല്ല, പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തി​ല്‍നി​ന്നാ​ണ്, ആ​ധി​പ​ത്യ​ത്തി​ല്‍നി​ന്ന​ല്ല സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ല്‍നി​ന്നാ​ണ് വ​രി​ക​ള്‍ എ​ന്ന് ചു​രു​ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത ആ ​വ​രി​ക​ള്‍ ഉ​യി​ര്‍ത്തെ​ഴു​ന്നേ​റ്റ​ത്. സ​മ​ത്വ​ത്തി​െ​ൻ​റ ‘ഒ​രു​ല്‍കൃ​ഷ്​​ട​ഭാ​വ​ഹ​ര്‍ഷ’​ത്തി​ന് മ​ല​യാ​ളം നി​ർ​മി​ച്ചൊ​ര​ന​ശ്വ​ര സ്മാ​ര​ക​ത്തി​െ​ൻ​റ മ​ഹ​ത്താ​യ സാ​ന്നി​ധ്യ​മാ​ണ്, അ​രു​വി​പ്പു​റ​ത്തെ ഏ​റെ ശ്ര​ദ്ധേ​യ​മാ​ക്കി​യ​ത്. ഗു​രു​വി​ന് മു​മ്പ് ആ​റാ​ട്ടു​പു​ഴ വേ​ലാ​യു​ധ പ​ണി​ക്ക​രും താ​പ​സി​ഓ​മ​ലും ശി​വ​ക്ഷേ​ത്രം നി​ര്‍മി​ച്ചി​രു​ന്നു. ജാ​തി​ത​ട​സ്സ​ങ്ങ​ള്‍ ത​ട്ടി​നീ​ക്കി​ത്ത​ന്നെ നി​ര്‍മി​ച്ച സ​മ​ര​പ്ര​തി​ഷ്ഠ​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു ര​ണ്ടും. ത​ന്‍ക​ടം, മു​ന്‍ക​ടം, സ​ങ്ക​ടം, അ​പ​ക​ടം എ​ന്നി​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള നാ​ല് ക​ട​ങ്ങ​ള്‍ ഇ​ല്ലാ​ത്ത​വ​ര്‍ക്ക് മാ​ത്ര​മേ ത​ന്നെ ത​ട​യാ​നാ​കൂ എ​ന്ന താ​പ​സി ഓ​മ​ലി​െ​ൻ​റ താ​ക്കീ​തി​ല്‍ ക​വി​ത​യു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നി​ട്ടും 1888ലെ ​ശ്രീ​നാ​രാ​യ​ണ​ഗു​രു​വി​െ​ൻ​റ ‘അ​രു​വി​പ്പു​റം’ ശി​വ​പ്ര​തി​ഷ്ഠ​യാ​ണ് ജാ​തി​ച​രി​ത്ര​ത്തി​ല്‍ സ്ഫോ​ട​ന​പ​ര​മ്പ​ര​ക​ള്‍ സൃ​ഷ്​​ടി​ച്ച​ത്. ‘ശി​വ​ന്‍’ ‘ഈ​ഴ​വ​ശി​വ​ന്‍’ ‘ന​മ്മു​ടെ ശി​വ​ന്‍’ എ​ന്നി​ങ്ങ​നെ പി​ല്‍ക്കാ​ല​ത്ത് സം​വാ​ദ​മാ​യി മാ​റി​യ മൂ​ന്ന് ‘ശി​വ​നും’, അ​തി​നൊ​പ്പം ക​വി​ത​യും, പി​ന്നെ എ​ന്തി​നെ​യും മു​ന്നി​ലേ​ക്ക് കൊ​ണ്ടു​വ​രു​ന്ന ഒ​രു പ്ര​ത്യേ​ക ച​രി​ത്ര​സ​ന്ദ​ര്‍ഭ​വും എ​ല്ലാം​കൂ​ടി ഒ​ത്തു​ചേ​ര്‍ന്ന​പ്പോ​ഴാ​ണ്, ‘അ​രു​വി​പ്പു​റം ശി​വ​പ്ര​തി​ഷ്ഠ’ കേ​ര​ള​ത്തി​െ​ൻ​റ സാം​സ്കാ​രി​ക ച​രി​ത്ര​ത്തി​ലെ വ​ഴി​ത്തി​രി​വാ​യ​ത്.

പു​ലി​വാ​തു​ല്‍ക്ക​ല്‍ വേ​ലാ​യു​ധ​ന്‍ വൈ​ദ്യ​രു​മൊ​രു​മി​ച്ച് ഗു​രു ആ​ങ്കോ​ട്ട ക്ഷേ​ത്രം സ​ന്ദ​ര്‍ശി​ച്ച​പ്പോ​ഴു​ള്ള അ​ധഃ​സ്ഥി​ത ദു​ര​നു​ഭ​വം ക​ണ്ടി​ട്ട്, വ​ല്ലാ​ത്ത ക​ഷ്​​ടം, ‘‘എ​ന്നാ​ലി​തു​പോ​ലൊ​ന്ന് ന​മു​ക്കും തു​ട​ങ്ങാ​മ​ല്ലോ’’ എ​ന്ന ഗു​രു​വി​െ​ൻ​റ പ്രാ​ഥ​മി​ക പ്ര​തി​ക​ര​ണ​മാ​ണ്, അ​രു​വി​പ്പു​റം പ്ര​തി​ഷ്ഠ​യു​ടെ ആ​ധാ​ര​മെ​ന്ന് ക​രു​തു​ന്ന​തി​ലും പ്ര​സ​ക്തം, ഒ​രു ജ​ന​സ​മൂ​ഹം സ​ഹ​സ്രാ​ബ്​​ദ​ങ്ങ​ളാ​യി അ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന ജാ​തി​വി​വേ​ച​ന​ത്തി​നെ​തി​രെ​യു​ള്ള രോ​ഷ​ത്തി​ല്‍നി​ന്നു​ണ്ടാ​യ ചി​ത​റി​യ തീ​പ്പൊ​രി​ക​ള്‍, ഗു​രു​വി​ല്‍ വ​ലി​യൊ​ര​ഗ്​​നി​ജ്വാ​ല​യാ​യി രൂ​പ​പ്പെ​ട്ടു എ​ന്ന് ക​രു​തു​ന്ന​താ​ണ്. ‘‘ജാ​തീ​ലാ​രാ’’ എ​ന്ന ആ​ഭി​ജാ​ത്യ ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന്, കീ​ഴാ​ള​രു​ടെ ആ​ത്മാ​ഭി​മാ​നം ന​ല്‍കി​യ മ​റു​പ​ടി​യാ​യാ​ണ് കേ​ര​ള​ച​രി​ത്ര​ത്തി​ല്‍ ‘അ​രു​വി​പ്പു​റം’ ശി​വ​പ്ര​തി​ഷ്ഠ ഉ​യ​ര്‍ന്ന് നി​ല്‍ക്കു​ന്ന​ത്. അ​രു​വി​പ്പു​റ​ത്തെ ശി​വ​പ്ര​തി​ഷ്ഠ ഒ​രു സൗ​മ്യ​സ്ഫോ​ട​ന​സ​മ​ര​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ല്‍ പി​ന്നീ​ട​വി​ടെ എ​ഴു​തി​വെ​ച്ച ക​വി​ത സ​മ​ര​വും സ്വ​പ്ന​വും സാ​ന്ത്വ​ന​വു​മാ​യി​രു​ന്നു! ഗു​രു​ശി​ഷ്യ​നാ​യ സ്വാ​മി ജോ​ണ്‍പി​യേ​ഴ്സ്, ആ​ദ്യം ഗു​രു​വി​നെ ‘യോ​ദ്ധാ​വാ​യ മ​ഹ​ര്‍ഷി’ എ​ന്ന് വി​ളി​ക്കു​ക​യും, പി​ന്നീ​ട് ആ ‘​യോ​ദ്ധാ​വ്’ എ​ന്ന വി​ശേ​ഷ​ണം ഉ​പേ​ക്ഷി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്ത​ത് ഉ​ചി​ത​മാ​യി!

ഗു​രു​വി​ല്‍ മ​ഹാ​ശ​ക്തി​യാ​യി നി​റ​ഞ്ഞ​തും നി​ര്‍വൃ​ത​മാ​യ​തും പ്ര​ധാ​ന​മാ​യും ‘ശി​വ​നാ​ണ്’. ‘‘കാ​മ​നെ ചു​ട്ട ക​ണ്ണു​ള്ള കാ​ലാ​രി​ത​ന്‍ നാ​മം നു​ക​ര്‍ന്നു നി​ന്നാ​ടു പാ​മ്പേ’’ എ​ന്ന് കു​ണ്ഡ​ലി​നി​പ്പാ​ട്ടി​ല്‍ അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​വ​ണം ഗു​രു ആ​ടി​ത്തി​മ​ിര്‍ത്ത​ത്. ‘‘ഒ​രു പെ​രി​യ ശി​വ​ന്‍ ഗു​രു​വി​െ​ൻ​റ ബോ​ധ​ത്തി​ലു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ശി​വ​ശ​ക്തി​യാ​ല്‍ ആ​വേ​ശി​ത​നാ​യി അ​നേ​കം ക​വി​ത​ക​ള്‍ ഗു​രു എ​ഴു​തി​യ​ത്’’ (കെ.​പി. അ​പ്പ​ന്‍). ശി​വ​ന്‍ ഗു​രു​വി​ന് സ​ർ​വ​സ്വ​വു​മാ​യി​രു​ന്നു. എ​ങ്കി​ലും ‘സു​ബ്ര​ഹ്മ​ണ്യ കീ​ര്‍ത്ത​ന​ത്തി​ല്‍’ ആ​വ​ര്‍ത്തി​ക്കു​ന്ന ആ ‘‘​എ​ച്ചി​ല്‍ ചോ​റു​ണ്ട പു​ള്ളി’’ എ​ന്ന ശി​വ​പ്ര​യോ​ഗ​ത്തി​ന​ടി​യി​ല്‍ അ​ധഃ​സ്ഥി​ത ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ നോ​വും നി​ന​വു​മാ​ണ് നി​റ​യു​ന്ന​ത്. എ​ച്ചി​ല്‍വാ​രി​ത്തി​ന്ന് വി​ശ​പ്പ​ട​ക്കി വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് വ​ന്ന മ​ക​ന്‍ അ​മ്മ​യു​ടെ മു​ന്നി​ല്‍ സ്വ​ന്തം വി​ശ​ദ​മാ​യ എ​ച്ചി​ല്‍തീ​റ്റ വി​വ​ര​ണം ന​ട​ത്തി! അ​തു​കേ​ട്ട അ​മ്മ, ‘പ​ട്ടി​ണി​മ​ര​ണ​മ​ട​ഞ്ഞ ഒ​രാ​ളു​ടെ പ്രേ​തം ക​ണ​ക്കെ’ അ​വ​നോ​ട് ചോ​ദി​ച്ചു: ‘‘എ​നി​ക്ക​തി​ല്‍നി​ന്നും എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും കൊ​ണ്ട​ത്ത​രാ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ? എ​ച്ചി​ല്‍ അ​മൃ​ത് പോ​ലെ​യാ​ണ്.’’ ശ​ര​ണ്‍കു​മാ​ര്‍ ലിം​ബാ​ള​യു​ടെ ‘അ​ക്ക​ര്‍മാ​ശി’​യെ​ന്ന പ്ര​ശ​സ്ത ര​ച​ന​യി​ല്‍ ഇ​തോ​ട് ചേ​ര്‍ന്നൊ​രു സം​ഭ്ര​മ​രൂ​പ​ക​മു​ണ്ട്. ‘‘അ​തു​കേ​ട്ട് ഞാ​നൊ​രു എ​ച്ചി​ല്‍കി​ണ്ണംപോ​ലെ നി​ന്നു.’’

ശി​വ​ന്‍ ഗു​രു​വി​നെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ല​ഹ​രി പി​ടി​പ്പി​ച്ച ഒ​ര​ധഃ​സ്ഥി​ത​മോ​ച​ന സ്രോ​ത​സ്സാ​ണ്. കോ​വി​ല​ന്‍ എ​ഴു​തി: ‘‘ഈ​യി​ടെ എ​െ​ൻ​റ മ​ന​സ്സ് നി​റ​ച്ചും ശി​വ​നാ​കു​ന്നു. ശി​വ​ന്‍ ആ​ദി​മ​ക​ലാ​കാ​ര​ന്‍. ബ്ര​ഹ്മാ​വി​െ​ൻ​റ ശി​ര​സ്സു​ക​ളി​ലൊ​ന്ന് ശി​വ​ന്‍ നു​ള്ളി​യെ​ടു​ത്തു. ഉ​ടു​പ്പി​ലും ന​ട​പ്പി​ലും ശി​വ​ന്‍ മാ​മൂ​ലു​ക​ള്‍ മാ​നി​ച്ചി​ല്ല. കാ​കോ​ളം വാ​രി വി​ഴു​ങ്ങി. അ​മൃ​തെ​ന്ന സ്വ​ച്ഛ​ജീ​വി​ത​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി ദാ​ഹി​ക്കു​ക​യും വി​ഷം താ​നേ ഭു​ജി​ച്ച് മാ​ന​വ​രാ​ശി​യെ ര​ക്ഷി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്ത​വ​ന്‍, ഭാ​ര​തീ​യ സ​ങ്ക​ല്‍പ​ങ്ങ​ളി​ല്‍ ആദി​ക​ലാ​കാ​ര​ന്‍, വി​പ്ല​വ​കാ​രി, വി​ല​ക്ഷ​ണ​ന്‍. ഇ​ന്ത്യ​യി​ല്‍ ബു​ദ്ധ​നും തെ​ക്കേ ആ​ഫ്രി​ക്ക​യി​ല്‍ ഗാ​ന്ധി​ജി​യും കേ​ര​ള​ത്തി​ല്‍ ശ്രീ​നാ​രാ​യ​ണ​നും ഈ ​വി​ഷം കു​ടി​ച്ചി​ട്ടും അ​ന​ശ്വ​ര​രാ​യി. അ​ച്ഛ​െ​ൻ​റ ശ​വം താ​നേ ചു​മ​ന്ന് ചു​മ​ക്കാ​നാ​വാ​തെ വ​ലി​ച്ചി​ഴ​ച്ച് പ​ട്ട​ട​യി​ലെ​ത്തി​ച്ച വി.​ടി കു​ടി​ച്ച​തും അ​തേ കാ​കോ​ളം ത​ന്നെ...’’ മ​ല​യാ​ളി​ക്ക് ഗു​രു ഒ​രു വ്യ​ക്തി​യ​ല്ല. ശി​വ​ന്‍ ഗു​രു​വി​ന് വെ​റു​മൊ​രു ദൈ​വം മാ​ത്ര​വു​മ​ല്ല, ഇ​രു​വ​രും അ​ധഃ​സ്ഥി​ത വി​മോ​ച​ന​ത്തി​െ​ൻ​റ വി​സ്ഫോ​ട​ന സ്രോ​ത​സ്സു​ക​ളാ​ണ്.

ഗു​രു ഹി​ന്ദു​മ​തം ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച് ഏ​ക​മ​ത​വാ​ദി​യാ​വു​ക​യോ, മ​തം​ത​ന്നെ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച് നി​രീ​ശ്വ​ര​നാ​വു​ക​യോ ചെ​യ്യു​ക​യ​ല്ല, സ്വ​യ​മൊ​രു ‘ക​വി​താ​മ​ത’​ത്തി​ലേ​ക്കു​യ​രു​ക​യാ​ണു​ണ്ടാ​യ​ത്. ആ​ര്‍ക്കും വ​ന്നുചേ​രു​ക​യും ക​ട​ന്നു​പോ​വു​ക​യും ചെ​യ്യാ​നാ​വും​വി​ധം, അ​ട​യ്ക്കാ​ന്‍ വാ​തി​ലു​ക​ളി​ല്ലാ​ത്ത, ഒ​രു തു​റ​ന്ന ആ​ശ​യ​ലോ​ക​മാ​ണ്, ജാ​തി​വ്യ​വ​സ്ഥ​ക്ക് ബ​ദ​ലാ​യി ഗു​രു കെ​ട്ടി​പ്പൊ​ക്കി​യ​ത്. സ​ർ​വ മ​ത​ങ്ങ​ളെ​യും സ്വാ​ഗ​തം ചെ​യ്ത​പ്പോ​ഴും, സ​ർ​വ മ​ത​ങ്ങ​​ളെ​യും അ​ദ്ദേ​ഹം സ്വീ​ക​രി​ച്ചി​ല്ല. അ​ധോ​മു​ഖ​ത്വ പ്ര​വ​ണ​ത​ക​ള്‍ക്കെ​തി​രെ എ​വി​ടെ​നി​ന്നും ഉ​റ​ന്നൊ​ഴു​കി​യ ഊ​ർ​ധ്വ​മു​ഖ​ത്വ പ്ര​ചോ​ദ​ന​ങ്ങ​ളെ ആ​ശ്ലേ​ഷി​ക്കാ​നാ​ണ​ദ്ദേ​ഹം ഉ​ത്സു​ക​മാ​യ​ത്.

അ​ല​ച്ചി​ല്‍ കാ​ല​ത്തെ ക​ല്ലും മു​ള്ളും ‘കാ​ലി​ത്തൊ​ഴു​ത്തും’ അ​റി​യാ​ത്ത നാ​നാ​ജാ​തി മ​ത​സ്ഥ​രും ന​ല്‍കി​യ സാ​ന്ത്വ​ന​ത്തി​ല്‍നി​ന്നാ​ണ്, അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​െ​ൻ​റ ‘അ​ദ്വൈ​തം’ ശ​രി​ക്കു​ള്ള ജീ​വി​തം ആ​രും പ​ഠി​പ്പി​ക്കാ​തെ സ്വ​യം പ​ഠി​ച്ച​ത്. അ​മൂ​ര്‍ത്ത​മാ​യ ഉ​ടു​പ്പു​ക​ളൊ​ക്കെ​യും ഊ​രി​വെ​ച്ച് അ​ദ്വൈ​തം ഗു​രു​വി​ല്‍ മൂ​ര്‍ത്ത​വും മാ​ന​വി​ക​വും കാ​വ്യാ​ത്മ​ക​വു​മാ​യി! അ​തി​ല്‍നി​ന്നാ​ണ് സ്നേ​ഹ​സാ​ന്ദ്ര​ത​യു​ടെ സാ​ക്ഷാ​ൽ​ക്കാ​ര​മാ​യൊ​രു ‘കൃ​പാ​ലു’ ഇ​റ​ങ്ങി​വ​ന്ന​ത്. ഏ​റെ ഹൃ​ദ​യ​സ്പ​ര്‍ശി​യാ​യ ‘ആ​ത്മോ​പ​ദേ​ശ​ശ​ത​കം’ ‘അ​പ​ര​ത്വ​ത്തി​ന്നെ​തി​രെ​യു​ള്ള’ പ്രി​യ​ത്തി​െ​ൻ​റ സ്നേ​ഹ​സ​മ​ര സം​ഗ്ര​ഹ​മാ​ണ്. ‘പ്രി​യ’​മാ​ണ് ഗു​രു​വി​ന് പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട വാ​ക്കും മൗ​ന​വും സ​ർ​വ​വും.

മാധ്യമം ആഴ്ചപ്പതിപ്പ് ലക്കം 1190 പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ലേഖനത്തിൽ നിന്നുള്ള ഭാഗം

Show More expand_more
News Summary - Remembering Narayana Guru on his Birth Anniversary