''മരണം വന്നുവിളിക്കുന്നത്​ അവരറിയുന്നു, അതിനാൽ പുതു വസ്​ത്രമണിഞ്ഞാണിപ്പോൾ ഉറക്കം​''- ഗസ്സയുടെ കണ്ണീരിന്​ ആരു മറുപടി നൽകും?

ജറൂസലം: ''ഇന്നല്ലെങ്കിൽ നാളെ മരിക്കുകയാണെന്ന്​​ അറിയുന്നവർക്ക്​ എങ്ങനെ പ്രതീക്ഷ പകരാനാണ്​''- ഗസ്സയിലെ കുടുംബാംഗങ്ങളെ എങ്ങനെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നുവെന്ന്​ ഗാർഡിയൻ ലേഖകന്‍റെ ചോദ്യമെത്തിയപ്പോൾ ഇബ്രാഹിം അബ്​ദുവിന്​ കണ്​ഠമിടറി. ''രണ്ടു ദിവസം മുമ്പ്​ അയൽവാസിയുടെ വീട്​ ബോംബിട്ട്​ ചാരമാക്കുന്ന വിഡിയോ അടുത്ത ബന്ധു അയച്ചുതന്നിരുന്നു. അന്നവൾ പറഞ്ഞത്​, ഓരോ ദിവസവും ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുന്നത്​ ഏറ്റവും നല്ല വസ്​ത്രമണിഞ്ഞാണെന്നാണ്​. രാവിലെ ആളുകളെത്തി കാണു​േമ്പാൾ ഉള്ള വസ്​ത്രത്തിൽ ഖബ്​റിൽ ​െവക്കാൻ അവർക്ക്​ പ്രയാസം തോന്നില്ലല്ലോ''- സിഡ്​നിയിൽ താമസിക്കുന്ന അബ്​ദുവിന്‍റെ ഈ വാക്കുകളാണിപ്പോൾ 20 ലക്ഷം ജനസംഖ്യയുള്ള ഗസ്സയിലെ ഓരോ ഫലസ്​തീനിയുടെയും മനസ്സ്​. 160 ബോംബർ വിമാനങ്ങൾ ആകാശത്തും ടാങ്കുകളും പീരങ്കികളും കരയിലും യുദ്ധക്കപ്പലുകൾ കടലിലുമെത്തി ഗസ്സയെന്ന കൊച്ചുമുനമ്പിനു മേൽ അത്യുഗ്ര ശേഷിയുള്ള ബോംബുകളും മിസൈലുകളും സ്​ഫോടക വസ്​തുക്കളും ​നിർത്താതെ െപയ്യു​േമ്പാൾ ഇതിലേറെ അവർ എന്തു കാത്തിരിക്കാൻ.

ഇസ്​ലാമിൽ രക്​തസാക്ഷികളുടെ ശരീരം കുളിപ്പിക്കാതെ അവരണിഞ്ഞ വസ്​ത്രത്തിൽ മണ്ണിൽ വെക്കുകയാണ്​ പതിവ്​. ഇത്​ തന്നെയും കാത്തിരിക്കുന്നുവെന്നും അതിന്​ ഒരുങ്ങിയിരിക്കണമെന്നുമുള്ള തിരിച്ചറിവിലാണ്​ മറ്റാരെയും പോലെ അബ്​ദുവിന്‍റെ കുടുംബവും കഴിയുന്നത്​.

ഗസ്സ മുനമ്പിൽ ജനജീവിതം താറുമാറായിട്ട്​ നാളുകളായി. ചെറിയ ഇടവേളകൾ മാറ്റിനിർത്തിയാൽ ഗസ്സക്കു മേൽ നിരന്തരം മിസൈലുകൾ വർഷിച്ചും സൈനിക നടപടിയെടുത്തും തുടർ ആക്രമണം ഇസ്രായേൽ രീതിയാണ്​. 2005ൽ കുടിയേറ്റങ്ങൾ അവസാനിപ്പിച്ച്​ ഗസ്സയുടെ അധികാരം കൈമാറിയത്​ പോലും നരമേധം തുടർക്കഥയാക്കാനാണെന്ന്​ ഫലസ്​തീനികൾ സംശയിക്കുന്നു. വ്യാഴാഴ്​ച മാത്രം ഗസ്സയിൽ മരിച്ചുവീണത്​ 49 പേർ​. ഇതുവരെ മരണത്തിന്​ കീഴടങ്ങിയത്​ 130ലേറെ പേർ. വെള്ളിയാഴ്ച പുലർച്ചെ ആക്രമണം നടന്നത്​ എന്നേ വീട്​ നഷ്​ടപ്പെട്ട നിരവധി കുടുംബങ്ങൾ അഭയം തേടിയ ക്യാമ്പിനു മേലാണ്​. ഇവിടെ ആറു കുട്ടികളുടെയും ഒരു സ്​ത്രീയുടെയും മൃതദേഹം മാത്രമാണ്​ ലഭിച്ചത്​. ഇനിയുമേറെ പേരെ കൽക്കൂമ്പാരത്തിനടിയിൽനിന്ന്​ വീണ്ടെടുക്കാനുണ്ട്​. അഭയാർഥി ക്യാമ്പു പോലും വിടാതെ ബോംബിടുന്ന ഭീകരത കൂടുതൽ രൗദ്രമായി മാറു​​േമ്പാഴും ലോകം നിസ്സംഗമായി നോക്കിനിൽക്കുന്നത്​​ ഞെട്ടൽ ഇ​രട്ടിയാക്കുന്നു​.

വിദേശത്തുകഴിയുന്ന പല കുടുംബങ്ങളും ഫലസ്​തീനിലെ ഉറ്റവരെ നിരന്തരം ഫോണിൽ വിളിച്ചിട്ടും ലഭിക്കാത്തത്​ വേദന അതിരുകൾ കടത്തുന്നു. 1948ലെ കൂട്ട കുടിയിറക്കലിൽ പല രാജ്യങ്ങളിലായി ചിതറിയവരുടെ വേരുകളിപ്പോഴും ഫലസ്​തീനിലുണ്ട്​​. അവരാണിപ്പോൾ മറ്റൊരു ഭീകരതയുടെ ഇരയാകുന്നത്​.

ഇറങ്ങിപ്പോകാൻ മറ്റു കേന്ദ്രങ്ങളില്ലാത്തവർ ഏത്​ ആക്രമണത്തിന്​ നടുവിലും സ്വന്തം വീടുകളിൽ ചുരുണ്ടു​കൂടേണ്ടിവരുന്നു. ഇവർക്കുമേലാണ്​ ഒരു മുന്നറിയിപ്പുമില്ലാതെ ബോംബുകളും ഷെല്ലുകളും വീഴുന്നത്​. ഹമാസിനെ ലക്ഷ്യമി​ട്ടെന്ന്​ പറയു​േമ്പാഴും മരിച്ചുവീഴുന്നത്​ സാധാരണക്കാർ. അർധരാത്രിയോടെയാണ്​ ആക്രമണം ഏറ്റവും ശക്​തിയാർജിക്കുന്നത്​. അതിനാൽ പിന്നീടുളള രക്ഷാ പ്രവർത്തനം പോലും മണിക്കൂറുകൾ വൈകും.

ഓരോ കുരുന്നും അനുഭവിക്കേണ്ടിവരുന്ന ഭീകരതയാണ്​ അതിലേറെ ​വലിയ ആധി. കുരുന്നുകളെയും കൂട്ടി പിക്കപ്​ ട്രക്കുകളിലും കഴുതപ്പുറത്തും നടന്നും യു.എൻ ക്യാമ്പുകളിൽ അഭയം തേടുന്ന കുടുംബങ്ങളുണ്ട്​. അവർക്കു നേരെ പോലുമുണ്ടാകും ആക്രമണം.

ഗസ്സയിലെ പ്രധാന ആശുപത്രികളിപ്പോൾ പരിക്കേറ്റവരെ കൊണ്ടു നിറഞ്ഞ നിലയിലാണ്​. ഏറ്റവും വലിയ അൽശിഫ ആശുപത്രിയിൽ പരമാവധിയിലും ഏറെ കൂടുതലാണ്​ പരിക്കേറ്റവരുള്ളത്​. അവശ്യ മരുന്നുകൾക്കു പോലും ക്ഷാമമനുഭവിക്കുന്ന ഇവിടങ്ങളിൽനിന്ന്​ മറ്റൊരിട​ത്ത്​ എത്തിക്കുക പ്രയാസം.

സൈനിക ആക്രമണത്തിന്​​ പിന്തുണ ലഭിക്കാൻ സർക്കാർ സ്​പോൺസർഷിപ്പിൽ വർഗീയ വികാരവും ഇളക്കിവിടുന്നത്​ തങ്ങളുടെ ജീവിതം കൂടുതൽ ദുരന്തമാക്കുമെന്ന ആധിയിലാണ്​ ഫലസ്​തീനികൾ. വെസ്റ്റ്​ ബാങ്കിലും ലോഡിലും മറ്റു പട്ടണങ്ങളിലും തീവ്ര വലതുപക്ഷങ്ങൾ ഫലസ്​തീനികൾക്കു