ഗ്രാ​ന്മ

കു​ന്നി​ൻ മു​ക​ളി​ലെ റോ​ഡി​ൽ​നി​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ആ ​കാ​ത​ട​പ്പി​ക്കു​ന്ന ശ​ബ്ദം കേ​ട്ട​ത്. എ​ന്തോ പൊ​ട്ടി​ത്ത​ക​രു​ന്ന, ഉ​ള്ളു​ല​യ്ക്കു​ന്ന ഒ​രു ഒ​ച്ച! ഗ്രാ​ന്മ ഞെ​ട്ടി​യു​ണ​ർ​ന്നു. മു​റി​യി​ലെ ലൈ​റ്റ് തെ​ളി​യി​ച്ച് ജ​നാ​ല​യി​ലൂ​ടെ പു​റ​ത്തേ​ക്ക് നോ​ക്കി. ന​ല്ല ഇ​രു​ട്ടു​ള്ള ഒ​രു രാ​ത്രി​യാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. പേ​രി​നു​പോ​ലും ഒ​രു ന​ക്ഷ​ത്രം ആ​കാ​ശ​ത്തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​വ​ർ​ക്ക് പി​ന്നെ ഉ​റ​ങ്ങാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല.

കി​ട​ക്ക​യി​ൽ കു​റേ​നേ​രം അ​ന​ങ്ങാ​തെ കി​ട​ന്നു. ക​റു​പ്പും വെ​ളു​പ്പും ഇ​ട​ക​ല​ർ​ന്ന അ​ന​വ​ധി ദൃ​ശ്യ​ങ്ങ​ൾ ഓ​ർ​മ​ക​ളി​ലൂ​ടെ ക​ട​ന്നു​പോ​യി. ഒ​ന്നും​ത​ന്നെ വ്യ​ക്ത​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ഇ​പ്പോ​ൾ അ​ത് പ​തി​വാ​ണ്. ഉ​റ​ക്കം തീ​രെ കു​റ​വ്. കു​റ​ച്ചു ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ആ​രോ വി​ളി​ക്കു​ന്ന പോ​ലെ! തോ​ന്ന​ല​ല്ല. ആ​രോ വി​ളി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. ഗ്രാ​ന്മ​ക്ക് ഒ​ട്ടും പേ​ടി തോ​ന്നി​യി​ല്ല. വ​ല്ല​പ്പോ​ഴു​മൊ​ക്കെ ഇ​ത്ത​രം അ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ ര​ക്ഷ​ക്കാ​യി വ​ന്നു​മു​ട്ടാ​റു​ണ്ട്. വ​ഴി​തെ​റ്റി​യ​വ​രോ ആ​ക്സി​ഡ​ന്റ് പ​റ്റി​യ​വ​രോ ആ​കാം! അ​വ​ർ ക​ത​ക് തു​റ​ന്നു. ഊ​ഹം തെ​റ്റി​യി​ല്ല. ര​ക്ത​ത്തി​ൽ കു​ളി​ച്ച് ഒ​രു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​ൻ! അ​വ​ൻ തി​ണ്ണ​യി​ൽ കി​ട​ന്ന് ഞ​ര​ങ്ങു​ന്നു. പാ​ന്റ്സും ഷ​ർ​ട്ടും കീ​റി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. മു​റ്റ​ത്ത് അ​വ​​ന്റെ ബു​ള്ള​റ്റ് മ​റി​ഞ്ഞു​കി​ട​പ്പു​ണ്ട്. കൂ​ടെ ഒ​രു വ​ലി​യ ബാ​ഗും.

ഗ്രാ​ന്മ അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ൽ​നി​ന്നും ഒ​രു ക​പ്പി​ൽ നി​റ​യെ വെ​ള്ളം കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു. മു​ഖ​ത്തു ത​ളി​ച്ചു. മെ​ല്ലെ അ​വ​നെ ചാ​രി​യി​രു​ത്തി കു​റ​ച്ച് വെ​ള്ളം കൊ​ടു​ത്തു. അ​ക​ത്തു​നി​ന്നും പ​ഴ​കി​യ ഒ​രു ടേ​ബി​ൾ ഫാ​ൻ തി​ണ്ണ​യി​ലേ​ക്ക് എ​ടു​ത്തു​വെ​ച്ചു. കാ​റ്റ​ടി​ച്ച​പ്പോ​ൾ വ​ല്ലാ​ത്ത ആ​ശ്വാ​സം... തു​ണി​കൊ​ണ്ട് ചോ​ര​തു​ട​ച്ചു. വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ൾ അ​ഴി​ച്ചെ​ടു​ത്തു. ഒ​രു പു​ത​പ്പി​നാ​ൽ കീ​ഴ്ഭാ​ഗം മ​റ​ച്ചു.

വി​ചാ​രി​ച്ച​രീ​തി​യി​ൽ വ​ലി​യ മു​റി​വു​ക​ളി​ല്ല. ഗ്രാ​ന്മ ആ​ശ്വ​സി​ച്ചു. വ​ല​ത്തേ തു​ട​യി​ലെ മു​റി​വ് ഇ​ത്തി​രി ആ​ഴ​ത്തി​ലു​ള്ള​താ​ണ്. അ​ല​മാ​ര​യി​ൽ​നി​ന്ന് ഫ​സ്റ്റ് എ​യ്ഡ് ബോ​ക്സ് എ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു. ഫോ​ർ​സെ​പ്സ് കൊ​ണ്ട് ഒ​രു ഡോ​ക്ട​റി​​ന്റെ സൂ​ക്ഷ്മ​ത​യോ​ടെ മു​റി​വു​ക​ൾ ചി​ക​ഞ്ഞു. ക​ഴു​കി​വൃ​ത്തി​യാ​ക്കി​യ​തി​നു ശേ​ഷം ഓ​യി​ന്റ്മെ​ന്റ് പു​ര​ട്ടി. പ​ഞ്ഞി​യും പ്ലാ​സ്റ്റ​ർ ടേ​പ്പും ചേ​ർ​ത്ത് മു​റി​വു​ക​ൾ പൊ​തി​ഞ്ഞു​കെ​ട്ടി. കു​റ​ച്ചു​കൂ​ടി വെ​ള്ളം അ​വ​ൻ ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു. അ​ത് കു​ടി​ച്ച് കു​റ​ച്ചു​നേ​രം മ​യ​ങ്ങി.

ന​വം​ബ​റി​​ന്റെ ശൈ​ത്യം താ​ഴ് വ​ര​യെ പൊ​തി​യു​വാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. അ​വ​ൻ വി​റ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കൂ​ടു​ത​ൽ നേ​രം വെ​ളി​യി​ൽ കി​ട​ക്കു​ന്ന​ത് അ​ത്ര ബു​ദ്ധി​യ​ല്ല! ഗ്രാ​ന്മ ത​ട്ടി​യു​ണ​ർ​ത്തി.

‘‘വ​രൂ... അ​ക​ത്ത് കി​ട​ക്കാം. എ​ഴു​ന്നേ​ൽ​ക്കാ​ൻ പ​റ്റു​മോ?’’

അ​വ​ൻ മെ​ല്ലെ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. അ​ൽ​പ​നേ​രം ചു​മ​രി​ൽ ചാ​രി​യി​രു​ന്നു. പി​ന്നെ മു​ള​ന്തൂ​ണു​ക​ളി​ൽ പി​ടി​ച്ച് മു​റി​ക്കു​ള്ളി​ൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു. അ​വ​​ന്റെ​ ട്രോ​ളി​ബാ​ഗ് ക​യ​റ്റു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ലാ​ണ് ഗ്രാ​ന്മ​യു​ടെ ക​ണ്ണി​ല​തു​പെ​ട്ട​ത്. ബാ​ഗി​ൽ ഒ​രു തു​ള!

‘‘മോ​നേ, നീ ​ഈ കി​ട​ക്ക​യി​ലോ​ട്ട് കി​ട​ന്നാ​ട്ടെ, ഞാ​നി​ത്തി​രി ചൂ​ട് ബാ​ർ​ലി​ക്ക​ഞ്ഞി കൊ​ണ്ടു​വ​രാം. ക്ഷീ​ണ​മ​ങ്ങ് മാ​റ​ട്ടെ.’’

ഗ്രാ​ന്മ സ്പൂ​ണി​ൽ ക​ഞ്ഞി കോ​രി അ​വ​​ന്റെ ചു​ണ്ടി​ലേ​ക്ക് വെ​ച്ചു. വി​ശ​പ്പി​​ന്റെ ആ​ധി​ക്യ​ത്താ​ലോ, ഗ്രാ​ന്മ​യു​ടെ സ്നേ​ഹ​ത്താ​ലോ എ​ന്ന​റി​യി​ല്ല. ബാ​ർ​ലി​ക്കഞ്ഞി​ക്ക് വ​ല്ലാ​ത്ത രു​ചി തോ​ന്നി. അ​വ​ന​ത് മു​ഴു​വ​നും കു​ടി​ച്ചു. ചി​ല​പ്പോ​ഴോ​ക്കെ അ​വ​​ന്റെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ നി​റ​യു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ചു​ണ്ടി​ൽ പ​റ്റി​യി​രി​ക്കു​ന്ന വ​റ്റു​ക​ളും ഈ​ർ​പ്പ​വും തോ​ർ​ത്തി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ൽ ഗ്രാ​ന്മ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു.

‘‘നി​ന്നെ ആ​രാ​ണ് വെ​ടി​വെ​ച്ച​ത്?’’

അ​വ​ൻ അ​തി​ന് മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. ജ​ന​ല​ഴി​ക​ളി​ലൂ​ടെ പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ക​ണ്ണു​ക​ൾ പാ​യി​ച്ചു. ഖ​നി​ക​ളി​ൽ പ​ണി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളു​ടെ കൂ​ടാ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ വെ​ളി​ച്ച​പ്പൊ​ട്ടു​ക​ൾ കാ​ണാം.

‘‘നി​​ന്റെ ബാ​ഗി​ൽ വെ​ടി​യു​ണ്ട​യു​ടെ തു​ള​യു​ണ്ട്!’’

അ​വ​ൻ കി​ട​ക്ക​യി​ലേ​ക്ക് ച​രി​ഞ്ഞു. ക​ഞ്ഞി​കു​ടി​ച്ച​പ്പോ​ൾ ഒ​രാ​ശ്വാ​സ​മാ​യി. എ​ങ്കി​ലും മു​റി​വ് വ​ലി​യു​ന്ന​തി​​ന്റെ ന​ല്ല നീ​റ്റ​ലു​ണ്ട്. ഗ്രാ​ന്മ അ​ടു​ത്തു​വ​ന്നി​രു​ന്നു. അ​വ​​ന്റെ നീ​ള​മു​ള്ള കോ​ല​ൻ​മു​ടി​ക​ളി​ലൂ​ടെ വി​ര​ലു​ക​ളോ​ടി​ച്ചു. നെ​റ്റി​ത്ത​ട​ത്തി​ൽ മൃ​ദു​വാ​യി ത​ലോ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അ​വ​ൻ മെ​ല്ലെ ക​ണ്ണു​ക​ള​ട​ച്ചു. ആ​കാ​ശ​നീ​ല​യി​ലു​ള്ള ടീ ​ഷ​ർ​ട്ടും ഷോ​ർ​ട്സു​മ​ണി​ഞ്ഞ് ഒ​രു ഏ​ഴു വ​യ​സ്സു​കാ​ര​ൻ അ​മ്മ​യു​ടെ കൈ ​പി​ടി​ച്ച് ഗോ​ത​മ്പു​പാ​ട​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ പോ​കു​ന്ന മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ സ്വ​പ്ന​ത്തി​ലേ​ക്ക് അ​വ​ൻ ന​ട​ന്നു​പോ​യി. അ​വ​ൻ രാ​ത്രി​യി​ലെ​പ്പോ​ഴോ ഉ​ണ​ർ​ന്നു. ഒ​രു ദു​ഷി​ച്ച സ്വ​പ്നം! അ​തോ ഓ​ർ​മ​യോ!

ഇ​ത്തി​രി വെ​ള്ളം കു​ടി​ക്കാ​ൻ കി​ട്ടി​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ! മു​റി​യി​ൽ അ​ര​ണ്ട​വെ​ളി​ച്ച​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഗ്രാ​ന്മ ഉ​റ​ങ്ങി​യി​ട്ടി​ല്ല. അ​വ​ർ ടി.​വി ക​ണ്ടു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. കു​റ​ച്ച് ദൂ​രെ​യാ​യി, ഒ​രു ചെ​റി​യ, പ​തി​നാ​ല് ഇ​ഞ്ചി​​ന്റെ ടി.​വി. അ​തി​ൽ ഏ​തോ ഘോ​ഷ​യാ​ത്ര ന​ട​ക്കു​ന്നു. സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കി​യാ​ൽ മാ​ത്ര​മേ എ​ന്താ​ണെ​ന്ന് അ​റി​യാ​ൻ പ​റ്റൂ!

‘‘കു​റ​ച്ച് വെ​ള്ളം താ ​മു​ത്ത​ശ്ശി!’’

ഗ്രാ​ന്മ ഒ​രു ഗ്ലാ​സി​ൽ വെ​ള്ളം പ​ക​ർ​ന്നു​ന​ൽ​കി.

‘‘എ​ന്തു​വാ മു​ത്ത​ശ്ശി റ്റീ​വി​യി​ൽ..?’’

‘‘ഫി​ദ​ൽ പോ​യി..!’’

മു​ത്ത​ശ്ശി​യു​ടെ ശ​ബ്ദം ശോ​ക​സാ​ന്ദ്ര​മാ​യി​രു​ന്നു.

‘‘ഫി​ദ​ൽ കാ​സ്ട്രോ​യോ?’’

‘‘അ​തെ..!’’

കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്ത് പു​സ്ത​ക​ഷെ​ൽ​ഫി​ൽ​നി​ന്നും അ​ച്ഛ​ൻ ‘മോ​ട്ടോ​ർ​സൈ​ക്കി​ൾ ഡ​യ​റി’ വാ​യി​ക്കു​വാ​ൻ ന​ൽ​കി​യ​പ്പോ​ഴാ​ണ് അ​വ​ൻ ആ​ദ്യ​മാ​യി ഫി​ദ​ൽ കാ​സ്ട്രോ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​ത്. അ​വ​ൻ അ​ന്ന് ചെ​ഗു​വേ​ര​യു​ടെ ഫാ​നാ​യി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, അ​ച്ഛ​ന് ഫി​ദ​ലി​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു പ്രി​യം. ച​രി​ത്ര​ത്തി​ലെ ദാ​വീ​ദ് എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ഫി​ദ​ലി​നെ അ​ച്ഛ​ൻ വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത്.

വെ​ള്ളം കു​ടി​ച്ച​തി​നു​ശേ​ഷം ഗ്ലാ​സ് മ​ട​ക്കി ന​ൽ​കി​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ൻ ടി.​വി​യി​ലേ​ക്ക് ഉ​റ്റു​നോ​ക്കി. വി​ലാ​പ​യാ​ത്ര അ​പ്പോ​ൾ ച​ത്വ​രം ക​ട​ന്നി​രു​ന്നു. ആ​യി​ര​ങ്ങ​ൾ വാ​ഹ​ന​വ്യൂ​ഹ​ത്തെ അ​നു​ഗ​മി​ക്കു​ന്നു.

‘‘ഒ​രി​ട​ത്ത് ഒ​രു ഫി​ദ​ൽ അ​സ്ത​മി​ക്കു​മ്പോ​ൾ മ​റ്റൊ​രി​ട​ത്ത് ഒ​രു ഫി​ദ​ൽ ഉ​ദി​ക്കു​ന്നു.’’

അ​വ​ൻ പ​കു​തി ത​മാ​ശ​യാ​യും പ​കു​തി ഗൗ​ര​വ​ത്തി​ലും പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘നി​​ന്റെ പേ​രും ഫി​ദ​ലെ​ന്നാ​ണോ..?’’

അ​വ​ൻ അ​തി​ന് അ​തെ​യെ​ന്നോ അ​ല്ലെ​ന്നോ മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. കു​സൃ​തി​യോ​ടെ ഒ​ന്ന് പു​ഞ്ചി​രി​ക്കു​ക മാ​ത്രം ചെ​യ്തു.

ഗ്രാ​ന്മ പ​റ​ഞ്ഞു:

‘‘എ​ന്താ​യാ​ലും ഞാ​ൻ നി​ന്നെ ഫി​ദ​ലെ​ന്ന് വി​ളി​ക്കാ​ൻ പോ​കു​വാ.’’

‘‘ഓ... ​ശ​രി, അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ക​ട്ടെ!’’

‘‘മു​ത്ത​ശ്ശി വി​പ്ല​വ​കാ​രി​യോ അ​തോ ഡോ​ക്ട​റോ?’’

ടി.​വി​യി​ലെ കാ​ഴ്ച​യി​ൽ​നി​ന്നും ക​ണ്ണെ​ടു​ക്കാ​തെ ത​​ന്റെ ജീ​വി​ത​ത്തെ ഒ​റ്റ​വ​രി​യി​ൽ ഗ്രാ​ന്മ സം​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു.

‘‘മ​നു​ഷ്യ​സ്നേ​ഹി​യാ​യ ഒ​രു ഡോ​ക്ട​റു​ടെ ഭാ​ര്യ!’’

അ​വ​ന​ത് കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ കൗ​തു​ക​മാ​യി.

‘‘മു​ത്ത​ശ്ശി എ​ന്തി​നാ​ണ് ഈ ​താ​ഴ് വ​ര​യി​ൽ ഒ​റ്റ​യ്ക്ക് താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന​ത്. അ​ടു​ത്തെ​ങ്ങും ഒ​റ്റ വീ​ടു​പോ​ലു​മി​ല്ല.’’

‘‘എ​​ന്റെ അ​ശോ​ക് നാ​ഥി​നു​വേ​ണ്ടി. അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ വി​ട്ട് ഞാ​നെ​വി​ടെ പോ​കാ​നാ​ണ്?’’

‘‘എ​നി​ക്കൊ​ന്നും മ​ന​സ്സി​ലാ​കു​ന്നി​ല്ല. പ​റ്റു​മെ​ങ്കി​ൽ തെ​ളി​ച്ച് പ​റ​യൂ...’’

ടി.​വി​യി​ലെ കാ​ഴ്ച​ക​ളി​ൽ തേ​നീ​ച്ച​ക​ൾ ഇ​ര​മ്പു​വാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. മ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ഇ​ല​മ്പ​ലു​ക​ൾ ഇ​ള​കു​ന്ന ഒ​ച്ച. ജ​ന​ല​ഴി​ക​ളി​ലൂ​ടെ കാ​റ്റ് വീ​ശി​യ​ടി​ച്ചു. ക​റ​ന്റ് പോ​യി. ഗ്രാ​ന്മ ത​പ്പി​ത്ത​ട​ഞ്ഞ് റാ​ന്ത​ൽ ക​ത്തി​ച്ചു​വെ​ച്ചു. നേ​രി​യ വെ​ളി​ച്ചം പ​ര​ന്നു. പു​റ​ത്ത് ചെ​റി​യ ചാ​റ്റ​ൽ​മ​ഴ പെ​യ്യു​വാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി.

കു​ന്നി​ന്‍ ച​രു​വി​ലാ​ണ് ഗ്രാ​ന്മ​യു​ടെ വീ​ട്. വീ​ടി​ന് ചു​റ്റി​നും മ​ര​ങ്ങ​ളും കു​റ്റി​ക്കാ​ടു​ക​ളു​മാ​ണ്. കു​ന്നി​ലേ​ക്കു​ള്ള ക​യ​റ്റം ഏ​റി​ടു​ന്തോ​റും അ​ത് കാ​ടാ​യി വി​ട​രും. എ​ങ്കി​ലും മു​റ്റ​വും വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു​ള്ള ഇ​ട​വ​ഴി​യും ചെ​ത്തി​വെ​ടി​പ്പാ​ക്കി ഗ്രാ​ന്മ സൂ​ക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്നു. വ​ള്ളി​ച്ചെ​ടി​ക​ളാ​ല്‍ രൂ​പ​പ്പെ​ട്ട​താ​ണ് ഇ​ട​വ​ഴി​യു​ടെ ക​വാ​ടം. പാ​ത​യു​ടെ അ​തി​രു​ക​ളി​ല്‍ വ​യ​ല​റ്റ് നി​റ​ത്തി​ലു​ള്ള ക​മ്മ​ൽ​ച്ചെ​ടി​ക​ൾ പൂ​വി​ട്ടു​നി​ല്‍ക്കും. അ​പ​രി​ചി​ത​നാ​യ ഒ​രു അ​തി​ഥി​യെ പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ച് നി​ല്‍ക്കും​പോ​ലെ.

ഗ്രാ​ന്മ​യു​ടെ ഭ​ര്‍ത്താ​വ് അ​ശോ​ക് നാ​ഥ് സാ​ഹ​ക്ക് കു​ന്നി​ന്‍ ച​രി​വി​ലു​ള്ള ഗ്രാ​മ​വാ​സി​ക​ള്‍ നി​ർ​മി​ച്ചു​ന​ല്‍കി​യ​താ​യി​രു​ന്നു കു​ന്നി​ല്‍ത​ന്നെ​യു​ള്ള പാ​റ​യും ഉ​രു​പ്പ​ടി​ക​ളാ​ലും തീ​ര്‍ത്ത ആ ​കു​ഞ്ഞു​വീ​ട്. അ​ടു​ക്ക​ള​യും അ​തി​നോ​ടു ചേ​ര്‍ന്ന ര​ണ്ടു കൊ​ച്ചു​മു​റി​ക​ളും മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ത്. അ​ക്കാ​ല​ത്ത് അ​ത് ത​ന്നെ അ​വി​ടെ വ​ലി​യ ആ​ഡം​ബ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​ശോ​ക് നാ​ഥ് സാ​ഹ ഒ​രു ഡോ​ക്ട​റാ​യി​രു​ന്നു.

കു​ന്നി​ന് താ​ഴെ ഒ​രു പ്രാ​ഥ​മി​കാ​രോ​ഗ്യ ആ​ശു​പ​ത്രി​യു​ണ്ട്. നി​ര​വ​ധി സ​മ​ര​ങ്ങ​ള്‍ക്കും പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​ങ്ങ​ള്‍ക്കും ശേ​ഷം അ​നു​വ​ദി​ച്ചു​കി​ട്ടി​യ​ത്. പ​ക്ഷേ, സ്ഥി​ര​മാ​യി ഡോ​ക്ട​ര്‍മാ​രോ സ്റ്റാ​ഫു​ക​ളോ അ​വി​ടെ സേ​വ​ന​മ​നു​ഷ്ഠി​ക്കാ​റി​ല്ല. വാ​ഹ​ന​സൗ​ക​ര്യ​മോ താ​മ​സ​സൗ​ക​ര്യ​മോ ഇ​ല്ലാ​ത്ത കാ​ട്ടു​മൂ​ല​യി​ല്‍ ആ​രു​വ​ന്നു നി​ല്‍ക്കാ​നാ​ണ്. പോ​രാ​ത്ത​തി​ന് മാ​വോ​യി​സ്റ്റ് സാ​ന്നി​ധ്യ​വും!

പ​ണി​ഷ്​െ​മ​ന്‍റ് ട്രാ​ന്‍സ്ഫ​റി​ലോ പു​തി​യ അ​പ്പോ​യി​ൻ​മെ​ന്‍റി​ലോ ആ​രെ​ങ്കി​ലും വ​ന്നാ​ല്‍ത​ന്നെ അ​വ​ര്‍ ആ​രു​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും കാ​ലോ കൈ​യോ പി​ടി​ച്ച് സ്ഥ​ലം ക​ഴി​ച്ചി​ലാ​ക്കും. ആ​ശു​പ​ത്രി​യു​ണ്ട്, പ​ക്ഷേ ചി​കി​ത്സ​യി​ല്ല എ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു അ​വ​സ്ഥ. അ​ങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കെ​യാ​ണ് അ​ശോ​ക് നാ​ഥ് സാ​ഹ ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ലെ​ത്തു​ന്ന​ത്. അ​യാ​ള്‍ അ​ത് ചോ​ദി​ച്ചു വാ​ങ്ങു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന​ത്രേ.

രാ​ജ്ദൂ​ത് ബൈ​ക്കി​ല്‍ വെ​ള്ള പാ​ന്‍റ്സും ഷ​ര്‍ട്ടു​മ​ണി​ഞ്ഞ് ക​റു​ത്ത ക​ണ്ണ​ട​യു​മി​ട്ട് ഒ​രു നേ​ര്‍ത്ത പു​ഞ്ചി​രി​യു​മാ​യ് ക​ട​ന്നു​വ​രു​മ്പോ​ഴേ പ​കു​തി അ​സു​ഖം മാ​റും. മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ കാ​ഴ്ച​ക​ള്‍ അ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​ത് ത​ന്നെ ഒ​രു ചി​കി​ത്സ​യാ​ണെ​ന്ന് ഡോ​ക്ട​ര്‍ ഓ​ർ​മി​പ്പി​ക്കും. യാ​ത്രാ​ഭാ​രം കൂ​ടി​വ​ന്ന​പ്പോ​ള്‍ അ​ശോ​ക് നാ​ഥ് പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ലെ ലോ​ഡ്ജ് മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് പോ​കാ​തെ​യാ​യി. ഓ​ഫി​സി​നോ​ടു ചേ​ര്‍ന്നു​ത​ന്നെ കി​ട​ക്കു​വാ​നു​ള്ള സൗ​ക​ര്യ​മു​ണ്ടാ​ക്കി. അ​ത് ഗ്രാ​മീ​ണ​ര്‍ക്ക് ഒ​രു വ​ലി​യ അ​നു​ഗ്ര​ഹ​മാ​യി. രാ​ത്രി​കാ​ല​ത്താ​ണ് മി​ക്ക ദീ​ന​ങ്ങ​ളും അ​തി​ന്‍റെ ശൗ​ര്യം കാ​ട്ടു​ന്ന​ത്.

വി​വാ​ഹ​നി​ശ്ച​യം ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴാ​ണ് അ​ശോ​ക് നാ​ഥ് ഗ്രാ​മ​ത്തി​ല്‍ത​ന്നെ വീ​ട് നോ​ക്കി​യ​ത്. വാ​ട​ക​ക്ക് വീ​ട് കി​ട്ടു​ക ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടാ​ണ്. ആ​കെ അ​മ്പ​തോ അ​റു​പ​തോ വീ​ടു​ക​ള്‍ കാ​ണും. എ​ല്ലാം കൊ​ച്ചു​കു​ടി​ലു​ക​ള്‍. അ​തി​ല്‍ത​ന്നെ ആ​ളു​ക​ള്‍ ശ്വാ​സം​മു​ട്ടി​യാ​ണ് ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​ത്. ഗ്രാ​മ​ത്തി​ന്‍റെ മൂ​പ്പ​നാ​യ ഭോ​ഝി​ബാ​ബ ഡോ​ക്ട​റെ സ്നേ​ഹ​പൂ​ർ​വം നി​ര്‍ബ​ന്ധി​ച്ചു.

‘‘സാ​ബ്... അ​ങ്ങ് ഇ​വി​ടെ ഒ​രു വീ​ട് വ​യ്ക്കൂ, ഭൂ​മി ഞാ​ന്‍ ത​ര​ത്തി​ന് ഒ​പ്പി​ച്ചു​ത​രാം. വീ​ട് ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ വ​ക...’’ സ​മ്മ​ത​ത്തി​നാ​യി ആ ​സാ​ത്വി​ക​നാ​യ മ​നു​ഷ്യ​ന്‍ പ്ര​തീ​ക്ഷ​യോ​ടെ കാ​ത്തു​നി​ന്നു.

‘‘മ​ടു​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ പൊ​യ്ക്കോ​ളൂ... ഭൂ​മി ഞാ​ന്‍ വി​റ്റു​ത​രും... അ​തു​വ​രെ​യെ​ങ്കി​ലും...’’

ബാ​ബ​യു​ടെ ശ​ബ്ദം ഇ​ട​റി. ബാ​ബ​യ്ക്ക​റി​യാം ഇ​നി ഇ​തു​പോ​ലൊ​രു ഡോ​ക്ട​റെ ത​ങ്ങ​ള്‍ക്ക് ല​ഭി​ക്കി​ല്ലെ​ന്ന്.

അ​രയേക്ക​ര്‍ ഭൂ​മി​വാ​ങ്ങി. വി​ല വ​ള​രെ തു​ച്ഛ​മാ​ണ്. ഭോ​ഝി​ബാ​ബ​യു​ടെ ഉ​ത്സാ​ഹ​ത്തി​ല്‍ വീ​ട് എ​ളു​പ്പ​ത്തി​ല്‍ പൂ​ര്‍ത്തി​യാ​യി. കി​ണ​റും കു​ത്തി. കു​റ​ച്ചു​ തു​ക പൊ​തി​ഞ്ഞ് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ഏ​ൽ​പി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും അ​ത് സ്നേ​ഹ​പൂ​ർ​വം നി​ര​സി​ച്ചു.

‘‘വീ​ടു​കേ​റി താ​മ​സ​ത്തി​ന്‍റെ​യ​ന്ന് എ​ല്ലാ​വ​ര്‍ക്കും വ​യ​റു​നി​റ​ച്ച് ആ​ഹാ​ര​വും ചാ​രാ​യ​വും ന​ല്‍കൂ സാ​ബ്... അ​തു​മ​തി സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ന്.’’

ക്രി​സ്മ​സ് അ​വ​ധി​ക്ക് അ​ശോ​ക് നാ​ഥ് നാ​ട്ടി​ല്‍ പോ​യി. പു​തു​വ​ര്‍ഷ​ത്തി​ല്‍ തി​രി​കെ​യെ​ത്തു​മ്പോ​ള്‍ കൂ​ടെ ഗ്രാ​ന്മ​യു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. വെ​ളു​ത്ത് കൊ​ലു​ന്ന​നെ​യു​ള്ള ഒ​രു ഇ​രു​പ​തു​കാ​രി. വ​ലി​യ ആ​ഘോ​ഷ​ത്തോ​ടെ​യാ​യി​രു​ന്നു പു​ര​വാ​സ്തു​ബ​ലി ന​ട​ന്ന​ത്. ശ​രി​ക്കും ഒ​രു ഉ​ത്സ​വം. വേ​ണ്ടു​ന്ന ഏ​ര്‍പ്പാ​ടു​ക​ളൊ​ക്കെ ഭോ​ഝി​ബാ​ബ ചെ​യ്തി​രു​ന്നു. അ​ന്ന് രാ​ത്രി ഏ​റെ താ​മ​സി​ച്ചാ​ണ് ഉ​റ​ങ്ങു​വാ​ൻ കി​ട​ന്ന​ത്. ര​ണ്ടു​മൂ​ന്ന് മ​ണി​യാ​യി കാ​ണും ആ​രോ ക​ത​കി​ൽ വ​ന്നു​മു​ട്ടു​ന്നു. ന​ല്ല ഒ​ച്ച​യി​ലാ​ണ്. ഒ​രുപ​ക്ഷേ വാ​തി​ൽ പൊ​ളി​ച്ചു ക​ള​യു​ന്ന​മാ​തി​രി. അ​ശോ​ക് നാ​ഥ് ഓ​ടി​ച്ചെ​ന്നു ക​ത​കു​തു​റ​ന്നു.

ര​ക്ത​ത്തി​ൽ കു​ളി​ച്ചൊ​രാ​ൾ! അ​യാ​ളു​ടെ ദേ​ഹ​ത്ത് വെ​ടി​യേ​റ്റി​രു​ന്നു. പ​ല​യി​ട​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്നും ചോ​ര​യൊ​ഴു​കു​ന്നു. അ​ശോ​ക് നാ​ഥ് അ​ടു​ത്തെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും അ​യാ​ളു​ടെ ബോ​ധം പോ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രു പ​ക്ഷി​ക്കു​ഞ്ഞി​നെ​പ്പോ​ലെ പി​ട​ഞ്ഞ് തോ​ളി​ലേ​ക്ക് വീ​ണു. അ​ശോ​ക് നാ​ഥ് അ​യാ​ളെ ചു​മ​ന്നു​കൊ​ണ്ട് ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ലേ​ക്കോ​ടി. അ​വി​ടെ ചെ​ന്ന​പ്പോ​ഴേ​ക്കും മ​രി​ച്ചി​രു​ന്നു. പ്ര​ഭാ​ത​ത്തി​ൽ ആ​ളെ വി​ട്ട് പൊ​ലീ​സി​നെ വി​വ​ര​മ​റി​യി​ച്ചു. അ​വ​ർ മൃ​ത​ശ​രീ​രം കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. പ​ക്ഷേ അ​തി​നു​ശേ​ഷ​മാ​യി​രു​ന്നു പൊ​ല്ലാ​പ്പു​ക​ൾ തു​ട​ങ്ങി​യ​ത്.

ഡോ​ക്ട​റി​നെ​തി​രെ അ​ന്വേ​ഷ​ണ​മു​ണ്ടാ​യി. വീ​ട്ടി​ൽ​നി​ന്നും ചി​ല ക​യ്യെ​ഴു​ത്തു​പ്ര​തി​ക​ളും പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളു​മൊ​ക്കെ ക​ണ്ടെ​ടു​ത്തു. അ​തൊ​ക്കെ അ​ദ്ദേ​ഹം വാ​യി​ക്കു​ന്ന​തോ സൂ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തോ ഗ്രാ​ന്മ ക​ണ്ടി​രു​ന്നി​ല്ല. പി​ന്നെ എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് പൊ​ലീ​സു​കാ​ർ​ക്ക് വീ​ടി​നു​ള്ളി​ൽ​നി​ന്നും അ​വ​യെ​ല്ലാം ക​ണ്ടെ​ത്താ​നാ​യ​ത്? ടൗ​ണി​ൽ വെ​ച്ച് അ​ശോ​ക് നാ​ഥി​നെ അ​റ​സ്റ്റു​ചെ​യ്തു. ഭോ​ഝി ബാ​ബ​യു​ടെ നേ​തൃ​ത്വ​ത്തി​ൽ സ​ബ്ജ​യി​ലും ക​ല​ക്ട​റേ​റ്റു​മൊ​ക്കെ ഉ​പ​രോ​ധി​ച്ചു.

ജ​യി​ൽ മോ​ചി​ത​നാ​യ​തോ​ടെ അ​ശോ​ക് നാ​ഥ് ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ൽനി​ന്നും രാ​ജി​വെ​ച്ചു. ഗ്രാ​ന്മ​യെ മാ​ത്ര​മ​ല്ല ഭോ​ഝി​ബാ​ബ​യെ​പ്പോ​ലും ഞെ​ട്ടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഒ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. അ​വി​ടം ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച് ഏ​തോ ന​ഗ​ര​ത്തി​ലേ​ക്ക് പോ​കാ​നു​ള്ള ആ​ലോ​ച​ന​യാ​ണോ​യെ​ന്നു വ​രെ ഭോ​ഝി ബാ​ബ സം​ശ​യി​ച്ചു. ഗ്രാ​ന്മ ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു. പ​ക്ഷേ ഗ്രാ​ന്മ​യെ നി​രാ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യും ബാ​ബ​യെ സ​ന്തോ​ഷി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ട് ഡോ​ക്ട​ർ ആ ​തീ​രു​മാ​ന​മ​റി​യി​ച്ചു.

‘‘ഞാ​നെ​ങ്ങോ​ട്ടും പോ​കു​ന്നി​ല്ല. ഈ ​ഗ്രാ​മ​ത്തി​ൽ​ത​ന്നെ നി​ൽ​ക്കും. ഈ ​വീ​ട് ആ​ശു​പ​ത്രി​യാ​കും. മു​ഴു​വ​ൻ സ​മ​യ ആ​ശു​പ​ത്രി!’’

ഭ്രാ​ന്ത് എ​ന്ന​ല്ലാ​തെ എ​ന്താ​ണ് പ​റ​യു​ക ! അ​ശോ​ക് നാ​ഥി​​ന്റെ അ​ച്ഛ​ൻ ഒ​രി​ക്ക​ൽ വ​ന്നു ന​ന്നാ​യി ശ​കാ​രി​ച്ചു.

‘‘ഒ​രു അ​നാ​ഥ​പ്പെ​ണ്ണി​നെ കെ​ട്ട​ണ​മെ​ന്ന് നീ ​വാ​ശി​പി​ടി​ച്ചു. അ​തും ഞാ​ൻ സ​മ്മ​തി​ച്ചു. നി​​ന്റെ എ​ല്ലാ പി​ടി​വാ​ശി​ക്കും ഞാ​ൻ കൂ​ട്ടു​നി​ന്നു. പ​ക്ഷേ ഇ​നി അ​ത് ന​ട​ക്കി​ല്ല...’’

നാ​ട്ടി​ലേ​ക്കു പോ​കു​വാ​ൻ വേ​ണ്ടി ആ​വു​ന്ന​തും നി​ർ​ബ​ന്ധി​ച്ചു. പ​ക്ഷേ ഡോ​ക്ട​ർ കേ​ട്ടി​ല്ല. വി​ധി എ​ന്ന് വി​ല​പി​ച്ചു ആ ​പാ​വം വൃ​ദ്ധ​ൻ ഒ​ടു​വി​ൽ ത​ല​യി​ൽ കൈ​വെ​ച്ചും കൊ​ണ്ട് അ​വി​ടം വി​ട്ടു​പോ​യി. പി​ന്നെ അ​ശോ​ക് നാ​ഥി​​ന്റെ മ​ര​ണ​വാ​ർ​ത്ത​യ​റി​ഞ്ഞി​ട്ടു​പോ​ലും അ​യാ​ൾ തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കി​യി​ല്ല. പു​ക​ഞ്ഞ കൊ​ള്ളി പു​റ​ത്ത്!

അ​ശോ​ക് നാ​ഥ് പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ൽ പോ​യി വ​രു​ന്ന വ​ഴി​ക്കാ​യി​രു​ന്നു ആ ​ബൈ​ക്ക് ആ​ക്സി​ഡ​ന്റ് സം​ഭ​വി​ച്ച​ത്. കൊ​ല​പാ​ത​ക​മാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നു നാ​ട്ടു​കാ​ർ​ക്ക് സം​ശ​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ചി​ല സ​മ​ര​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ ഭോ​ഝി ബാ​ബ​യു​ടെ നേ​തൃ​ത്വ​ത്തി​ൽ ന​ട​ന്നു. പെ​ട്ടെ​ന്നു​ത​ന്നെ അ​തെ​ല്ലാം കെ​ട്ട​ട​ങ്ങി. അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ഖ​നി​യു​ടെ പ്ര​ശ്നം അ​വ​രു​ടെ ത​ല​ക്കു മു​ക​ളി​ൽ വ​ന്നു​വീ​ഴാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. കി​ട്ടി​യ വി​ല​യ്ക്ക് ചി​ല​ർ വി​റ്റു​പോ​യി. പ​തി​വു​പോ​ലെ ഭോ​ഝി ബാ​ബ​യും കൂ​ട്ടു​കാ​രും ചെ​റു​ത്തു​നി​ന്നു.

എ​ന്നാ​ൽ, അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​​ന്റെ ആ​ക​സ്മി​ക​മാ​യ മ​ര​ണം പ്ര​തീ​ക്ഷ​യു​ടെ തു​രു​ത്തി​നേ​ക്കൂ​ടി ഹ​നി​ച്ചു​ക​ള​ഞ്ഞു. ഒ​രു വെ​റും പ​നി​യാ​യി​രു​ന്നു. നേ​താ​വ് ന​ഷ്ട​മാ​യ​തോ​ടെ അ​ണി​ക​ൾ മെ​ല്ലെ പി​ന്മ​ട​ങ്ങാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. പ​ക്ഷേ ഗ്രാ​ന്മ മാ​ത്രം പോ​യി​ല്ല. അ​വ​ർ​ക്ക​ങ്ങ​നെ പോ​കാ​ൻ ക​ഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ. ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ സ്നേ​ഹ​ത്തി​​ന്റെ ഉ​റ​വ​ക​ൾ കാ​ട്ടി​ത്ത​ന്ന കൂ​ട്ടു​കാ​ര​ൻ ഉ​റ​ങ്ങു​ന്ന മ​ണ്ണി​ൽ നി​ന്നെ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് മ​റ്റൊ​രി​ട​ത്തേ​ക്ക് ഒ​ഴു​കി​പ്പോ​കാ​നാ​കു​ക? ഓ​ർ​മ​ക​ളു​റ​ങ്ങു​ന്ന ആ ​മ​ണ്ണി​ൽ ത​ന്നെ ഗ്രാ​ന്മ ത​ടം​കെ​ട്ടി കി​ട​ന്നു. പ​ല​വി​ധ പ്ര​ലോ​ഭ​ന​ങ്ങ​ളെ​യും പ​രാ​ക്ര​മ​ങ്ങ​ളെ​യു​മൊ​ക്കെ ചെ​റു​ത്തു​നി​ന്നു​കൊ​ണ്ട്..!

ഉ​പേ​ക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ഒ​രു സ​മ​ര​പ​താ​ക​യെ​പ്പോ​ലെ ഗ്രാ​ന്മ കു​മ്പി​ട്ടി​രു​ന്നു. അ​വ​ർ ക​ര​യു​ക​യാ​ണെ​ന്ന് തോ​ന്നി. അ​വ​ൻ ഗ്രാ​ന്മ​യെ ത​​ന്റെ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് വി​ളി​ച്ചു. അ​വ​ർ ഒ​രു കൊ​ച്ചു​കു​ട്ടി​യു​ടെ ഉ​ത്സാ​ഹ​ത്തോ​ടെ അ​വ​​ന്റെ​യ​ടു​ത്തേ​ക്ക് ഓ​ടി​ച്ചെ​ന്നു. അ​വ​ൻ ആ ​മൃ​ദു​ല​മാ​യ കൈ​ക​ളി​ൽ ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘സ​മാ​ധാ​നി​ക്കൂ മു​ത്ത​ശ്ശീ... ഞാ​ൻ എ​​ന്റെ ആ​കാം​ക്ഷ​കൊ​ണ്ട് ചോ​ദി​ച്ചു​പോ​യ​താ​ണ്. വെ​റു​തെ പ​ഴ​യ​തെ​ല്ലാം കു​ത്തി​പ്പൊ​ക്കി!’’ ‘‘ഓ... ​അ​തി​നെ​ന്താ. സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളും ഓ​ർ​മ​ക​ളും കി​ഴി​ച്ചാ​ൽ ബാ​ക്കി എ​ത്ര​യു​ണ്ടാ​കും ജീ​വി​തം!’’

‘‘ഗ്രാ​ന്മ​യോ​ളം...’’ അ​വ​ൻ ചി​രി​ച്ചു. ഗ്രാ​ന്മ​യും!

‘‘ഞാ​ൻ ഒ​രു കാ​ര്യം പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ വി​ഷ​മി​ക്കു​മോ?’’

‘‘പ​റ​യൂ കു​ട്ടീ...’’

‘‘ജീ​വി​തം കാ​ഴ്ച​ബം​ഗ്ലാ​വി​ൽ സൂ​ക്ഷി​ക്കേ​ണ്ട ഒ​രു പു​രാ​വ​സ്തു​വ​ല്ല. ഓ​ർ​മ ന​മ്മ​ൾ​ക്ക് ഒ​രു ന​ല്ല ഇ​ന്ധ​ന​മാ​ണ്. പ​ക്ഷേ ആ ​ഇ​ന്ധ​നം ന​മ്മ​ളെ ത​ന്നെ​യ​ങ്ങ് ഇ​ല്ലാ​ണ്ടാ​ക്ക​രു​ത്...’’

ഗ്രാ​ന്മ​യു​ടെ മ​റു​പ​ടി​ക്ക് കാ​ത്തു​നി​ൽ​ക്കാ​തെ ഫി​ദ​ൽ പു​ത​പ്പു​മൂ​ടി കി​ട​ന്നു.

പ​ക്ഷേ ഗ്രാ​ന്മ​ക്ക് ഉ​റ​ങ്ങാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. അ​വ​ൻ പൊ​ഴി​ച്ചി​ട്ട വാ​ക്കു​ക​ൾ ഗ്രാ​ന്മ​യി​ലേ​ക്ക് മെ​ല്ലെ അ​രി​ച്ചു​ക​യ​റു​വാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. അ​ത്, പ​ല​വി​ധ കെ​ട്ടു​പാ​ടു​ക​ളി​ൽ​നി​ന്നും അ​ഴി​ച്ചെ​ടു​ക്കു​ന്നു...

ഒ​ടു​വി​ൽ സ്വ​യം ശാ​സി​ച്ചു.

ഒ​രു കൊ​ച്ചു​പ​യ്യ​​ന്റെ വാ​ക്കു​ക​ളി​ൽ ഞാ​നെ​ന്തി​നാ​ണ് വെ​റു​തെ പ​ത​റി​പ്പോ​കു​ന്ന​ത്. പാ​ക​ത​യി​ല്ലാ​തെ​യു​ള്ള പു​ല​മ്പ​ലു​ക​ൾ​ക്ക് ഉ​ത്ത​രം തേ​ടു​ന്ന​തെ​ന്തി​നാ​ണ്?

താ​ഴ്‌​വ​ര​യി​ൽ സൂ​ര്യ​വെ​ളി​ച്ചം പ​ട​രാ​ൻ വൈ​കും. ത​ണു​പ്പി​​ന്റെ അ​ല​ക​ൾ മൂ​ടി​ക്കി​ട​ന്നി​രു​ന്നു. അ​വ​ൻ മെ​ല്ലെ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. വാ​ച്ചി​ൽ നോ​ക്കി. സ​മ​യം ഏ​ഴു​മ​ണി ക​ഴി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. മേ​ല​ന​ക്കാ​ൻ പാ​ടാ​ണ്. എ​ങ്കി​ലും പോ​യേ തീ​രൂ. അ​വ​ൻ കൂ​ജ​യി​ൽ​നി​ന്നും വെ​ള്ള​മെ​ടു​ത്തു മു​ഖം ക​ഴു​കി. പ്രാ​ഥ​മി​ക കൃ​ത്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ശേ​ഷം ബാ​ഗി​ൽ​നി​ന്നും ഷ​ർ​ട്ടും ഷോ​ർ​ട്സും എ​ടു​ത്ത് ധ​രി​ച്ചു. ഗ്രാ​ന്മ അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ഒ​രു ക​പ്പ് ക​ട്ട​ൻ​ചാ​യ ത​യാ​റാ​ക്കി അ​വ​ന് ന​ൽ​കി.

‘‘നീ ​രാ​വി​ലെ​ത​ന്നെ പോ​ക​യാ​ണോ... നി​​ന്റെ മു​റി​വു​ക​ൾ ഉ​ണ​ങ്ങി​യി​ട്ടി​ല്ല.’’

‘‘മു​റി​വു​ക​ൾ ഉ​ണ​ങ്ങു​ന്ന​തും കാ​ത്തു​നി​ന്നാ​ലേ മു​ന്നോ​ട്ടു പോ​കാ​നാ​കി​ല്ല.’’

അ​വ​ൻ മൂ​ടി ചീ​കി​ക്കൊ​ണ്ട് ഗ്രാ​ന്മ​യെ ശു​ണ്ഠി പി​ടി​പ്പി​ച്ചു.

‘‘ഓ​ഹോ... നീ ​ആ​ള് കേ​മ​നാ​ണാ​ല്ലോ.’’

‘‘പി​ന്ന​ല്ലാ​തെ... നി​ങ്ങ​ടെ കൂ​ട്ട് കെ​ട്ടി​ക്കി​ട​ന്നു ഒ​ള്ള ജീ​വി​തം ഇ​ല്ലാ​താ​ക്കാ​ൻ പോ​കു​ക​യ​ല്ലേ ഞാ​ൻ...’’

പി​ന്നെ സ്നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ ഗ്രാ​ന്മ​യു​ടെ നെ​റു​ക​യി​ൽ ചും​ബി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ചോ​ദി​ച്ചു,

‘‘വ​രു​ന്നോ... എ​​ന്റെ കൂ​ടെ..!’’

അ​വ​ർ നി​ഷേ​ധ​ഭാ​വ​ത്തി​ൽ ത​ല​യാ​ട്ടി. അ​വ​ൻ ബു​ള്ള​റ്റി​​ന്റെ കി​ക്ക​റ​ടി​ച്ചു. സ്റ്റാ​ർ​ട്ടാ​കു​മോ എ​ന്നൊ​രു ആ​ശ​ങ്ക​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രു വ​ല്ലാ​ത്ത വീ​ഴ്ച​യാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ ഇ​ന്ന​ലെ സം​ഭ​വി​ച്ച​ത്. പ​ക്ഷേ, ബു​ള്ള​റ്റ് നി​രാ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ല്ല. അ​ത് ഒ​രു പ​ട​ക്കു​തി​ര​യെ​പ്പോ​ലെ ചി​ന​ച്ചു. പു​ക​തു​പ്പി ഉ​ഷാ​റാ​യി. ഗ്രാ​ന്മ​യു​ടെ ഓ​ർ​മ​യി​ൽ പ​ഴ​യ രാ​ജ്ദൂ​ത് ബൈ​ക്ക് ചി​റ​കു​വി​ട​ർ​ത്തു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. കു​ന്നി​ൻ ച​രി​വു​ക​ളി​ലൂ​ടെ എ​ത്ര​യോ ത​വ​ണ അ​ശോ​ക് നാ​ഥി​ന്റെ പി​ന്നി​ലി​രു​ന്നു സ​വാ​രി പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ഡോ​ക്ട​റു​ടെ ചു​ണ്ടു​ക​ളി​ൽ ത​ത്തി​ക്ക​ളി​ച്ചി​രു​ന്ന വ​രി​ക​ൾ ഓ​ർ​മ​ക്കൂ​ടു പൊ​ളി​ച്ച് ഗ്രാ​ന്മ​യി​ലേ​ക്ക് പ​റ​ന്നി​റ​ങ്ങി.

‘‘തും ​ജോ മി​ൽ ഗ​യേ ഹോ,

​തോ യേ ​ല​ഗ്താ ഹാ​യ്,

കി ​ജ​ഹാ മി​ൽ ഗ​യാ,

കി ​ജ​ഹാ മി​ൽ ഗ​യാ...’’

ഒ​രി​ക്ക​ൽകൂ​ടി ഒ​രു സ​വാ​രി ചെ​യ്യാ​നൊ​രു കൊ​തി. ഗ്രാ​ന്മ മ​ടി​ച്ചു​മ​ടി​ച്ചാ​ണ് പ​റ​ഞ്ഞ​ത്,

‘‘എ​ന്നെ ഒ​രു റൈ​ഡി​ന് കൊ​ണ്ടു​പോ​കാ​മോ...’’

‘‘ഓ... ​പി​ന്നെ​ന്താ... വെ​ൽ​ക്കം മൈ ​ഡി​യ​ർ ഹീ​റോ​യി​ൻ.’’

ഗ്രാ​ന്മ ഒ​രു വ​ല്ലാ​ത്ത ആ​വേ​ശ​ത്തോ​ടെ ബു​ള്ള​റ്റി​​ന്റെ പി​റ​കി​ൽ ചാ​ടി​ക്ക​യ​റി.

‘‘പ​തു​ക്കെ... പ​തു​ക്കെ... എ​​ന്റെ പ​ട​ക്കു​തി​ര​യു​ടെ ന​ടു ഒ​ടി​ച്ചു ക​ള​യു​മ​ല്ലോ...’’

അ​വ​ൻ പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചു. കു​റ്റി​ച്ചെ​ടി​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ ബു​ള്ള​റ്റ് മെ​ല്ലെ ഇ​റ​ക്ക​മി​റ​ങ്ങി. കു​ന്നി​​ന്റെ ഇ​ട​തു​ഭാ​ഗം പൂ​ർ​ണ​മാ​യും തു​ര​ന്നെ​ടു​ത്തു ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. അ​തി​​ന്റെ ശേ​ഷി​പ്പ് വാ ​പി​ള​ർ​ത്തി ക​ണ്ണു​മി​ഴി​ച്ച് നോ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഗ്രാ​ന്മ എ​തി​ർ​ദി​ശ​യി​ലേ​ക്ക് ത​​ന്റെ ശ്ര​ദ്ധ​യെ നാ​ട്ടി. ഇ​ല​ക​ളി​ൽ മ​ഞ്ഞി​ൻക​ണ​ങ്ങ​ൾ പു​ഷ്പി​ച്ചു നി​ൽ​ക്കു​ന്നു. വെ​യി​ൽ​ത്തു​മ്പു​ക​ൾ ജ​ല​ക​ണി​ക​ക​ളി​ൽ മ​ഴ​വി​ല്ലു​ക​ൾ വ​ര​ക്കു​ന്നു. വൃ​ക്ഷ​ത്ത​ല​പ്പു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ​നി​ന്നും കി​ളി​ക​ളു​ടെ കൂ​ജ​ന​ങ്ങ​ൾ. ഗ്രാ​ന്മ​യു​ടെ ചു​ണ്ടു​ക​ളി​ൽ മു​ഹ​മ്മ​ദ് റ​ഫി ത​ന്ത്രി​ക​ൾ മീ​ട്ടു​ന്നു...

അ​ടി​വാ​ര​ത്തി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ ഗ്രാ​ന്മ ഒ​ന്ന് തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കി. അ​മ്പ​ര​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു കാ​ഴ്ച ക​ണ്ടു. വാ​ൻ​ഗോ​ഗി​​ന്റെ ഗോ​ത​മ്പു​പാ​ടം​പോ​ലെ ത​​ന്റെ വീ​ട് നി​ന്ന് ക​ത്തു​ന്നു. ഗ്രാ​ന്മ അ​റി​യാ​തെ അ​വ​​ന്റെ തോ​ളി​ലേ​ക്ക് ത​ല ചാ​യ്ച്ചി​രു​ന്നു​പോ​യി.

=======

ഗ്രാ​ന്മ: ഫി​ദ​ൽ കാ​സ്ട്രോ, സ​ഹോ​ദ​ര​ൻ റൗ​ൾ കാ​സ്ട്രോ, ചെ ​ഗു​വേ​ര തു​ട​ങ്ങി​യ ക്യൂ​ബ​ൻ വി​പ്ല​വ​ത്തി​ൽ പ​ങ്കെ​ടു​ക്കാ​നു​ള്ള 82 വി​മ​ത​സൈ​നി​ക​രെ​യും​കൊ​ണ്ട് മെ​ക്സി​കോ​യി​ൽ​നി​ന്നും ക്യൂ​ബ​യി​ലേ​ക്ക് കൊ​ണ്ടു​പോ​യ പാ​യ് ക​പ്പ​ൽ. ക്യൂ​ബ​ൻ വി​പ്ല​വ​ത്തി​ന്റെ സ്മാ​ര​ക​മാ​യി ഹ​വാ​ന​യി​ൽ ഇ​ന്നും ഗ്രാ​ന്മ എ​ന്ന ക​പ്പ​ൽ മ്യൂ​സി​യ​ത്തി​ൽ സൂ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു.