ഇതാ ഒരു മനുഷ്യൻ

എ​ന്‍റെ പി​താ​മ​ഹ​ന്‍റെ വേ​രു​ക​ൾ ക​ണ്ണൂ​ർ പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. ആ​ദ്യ​കാ​ല​ത്ത് ധ​നാ​ഢ്യ​നാ​യി, പ്ര​താ​പ​ത്തോ​ടെ ജീ​വി​ച്ച വ്യ​ക്തി. അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ ഉ​ത്ത​രാ​ർ​ധം എ​ന്നാ​ൽ, പ്ര​യാ​സ​ങ്ങ​ൾ നി​റ​ഞ്ഞ​താ​യി​രു​ന്നു. 1950ക​ളോ​ടു​​കൂ​ടി മ​ല​ഞ്ച​ര​ക്ക്​ ക​ച്ച​വ​ടം ന​ഷ്ട​ത്തി​ലാ​യ​തും പു​തി​യ നി​യ​മ​ങ്ങ​ൾ​മൂ​ലം ക​ണ​ക്ക​റ്റ ഭൂ​മി കൈ​വി​ട്ടു​പോ​യ​തു​മെ​ല്ലാം അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ​യും മ​ക്ക​ളെ​യും ബാ​ധി​ച്ചു. ഉ​ന്ന​ത വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം നേ​ടി​യ​തു​കൊ​ണ്ട് അ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ എ​ന്‍റെ പി​താ​വി​ന് ക​ര​ക​യ​റാ​ൻ സാ​ധി​ച്ചു.

ത​ന്നെ സ​മീ​പി​ച്ച​വ​ർ​ക്കെ​ല്ലാം കൈ​യ​യ​ച്ച് സ​ഹാ​യ​ങ്ങ​ൾ ന​ൽ​കു​ന്ന ഉ​ദാ​ര​മ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു പി​താ​മ​ഹ​ൻ. ആ ​സ​ഹാ​യ​മ​ന​സ്സ്​ ന​ന്നാ​യി മു​ത​ലെ​ടു​ക്കു​ക​യും ക​ബ​ളി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്ത​വ​രു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രു പാ​ത്രം നെ​യ്യ് ഉ​പ​ഹാ​ര​മാ​യി കൊ​ടു​ത്ത്​ ഭൂ​മി​യു​ടെ ആ​ധാ​രം പ​ക​രം​കൊ​ണ്ടു​പോ​യ​വ​ർ വ​രെ അ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​ലു​ണ്ട്. അ​വ​ശ​ത​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലും പ​ഴ​യ കാ​ലം ഞ​ങ്ങ​ൾ പേ​ര​ക്കി​ടാ​ങ്ങ​ളു​മാ​യി അ​ദ്ദേ​ഹം പ​ങ്കു​വെ​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഏ​താ​ണ്ട് 40 വ​ർ​ഷം മു​മ്പ് ഒ​രു വാ​ഹ​നാ​പ​ക​ട​ത്തെ​ത്തു​ട​ർ​ന്ന് ആ​രോ​ഗ്യ​നി​ല വ​ഷ​ളാ​വു​ക​യും അ​ധി​കം വൈ​കാ​തെ അ​ദ്ദേ​ഹം ഇ​ഹ​ലോ​ക​ത്തോ​ട് വി​ട​പ​റ​യു​ക​യും ചെ​യ്തു.

എ​ന്‍റെ പി​താ​വി​ന്‍റെ നേ​തൃ​ത്വ​ത്തി​ലാ​ണ് മ​ര​ണാ​ന​ന്ത​ര ച​ട​ങ്ങു​ക​ളും മ​റ്റും ന​ട​ന്ന​ത്. ആ ​ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ൽ ത​ല​ശ്ശേ​രി​യി​ലെ മു​ത്ത​ശ്ശി​യു​ടെ ത​റ​വാ​ട്ടു​വീ​ട്ടി​ൽ അ​നു​ശോ​ച​നം അ​റി​യി​ക്കാ​ൻ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ പ​ല തു​റ​ക​ളി​ൽ​നി​ന്നു​ള്ള ഒ​ട്ടേ​റെ പേ​ർ എ​ത്തി​യി​രു​ന്നു. അ​തി​ലൊ​രു വ്യ​ക്തി​യെ പ്ര​ത്യേ​കം ക​ണ്ണി​ലു​ട​ക്കി. ആ ​ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ൽ അ​തി​രാ​വി​ലെ​യെ​ത്തു​ന്ന അ​ദ്ദേ​ഹം കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കെ​ല്ലാം മേ​ൽ​നോ​ട്ടം വ​ഹി​ച്ച ശേ​ഷം രാ​ത്രി വൈ​കി​യാ​ണ് മ​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്ന​ത്. വീ​ട്ടി​ൽ​നി​ന്ന് ഭ​ക്ഷ​ണ​മൊ​ന്നും ക​ഴി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ഒ​രു വീ​ട്ടു​കാ​ര​നെ പോ​ലെ എ​ല്ലാം നോ​ക്കി​ന​ട​ത്തി സ​ജീ​വ​സാ​ന്നി​ധ്യ​മാ​യ ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ൻ.

ഇ​താ​രാ​ണ് എ​ന്ന് പി​താ​വി​നോ​ട് ഞാ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു. അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് വ​ലി​യ പി​ടി​യി​ല്ല. മു​ത്ത​ച്ഛ​ന് പ​ല​രോ​ടും സു​ഹൃ​ദ്ബ​ന്ധ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​സാ​ന കാ​ല​ത്ത് പ​ഴ​യ പ്ര​താ​പ ഐ​ശ്വ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം അ​യ​വി​റ​ക്കി ക​ട​ൽ​തീ​ര​ത്തും സ്റ്റേ​ഡി​യ​ത്തി​ന​രി​കി​ലും അ​ദ്ദേ​ഹം പ​തി​വാ​യി പോ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​വി​ട​ങ്ങ​ളി​ലെ സൗ​ഹൃ​ദ​ങ്ങ​ളി​ൽ ആ​രെ​ങ്കി​ലും ആ​വാം -പി​താ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു. ഏ​താ​യാ​ലും ബ​ന്ധു​വ​ല്ല എ​ന്ന് എ​ടു​ത്തു​പ​റ​യു​ക​യും ചെ​യ്തു. ഏ​റ്റ​വും അ​ടു​ത്ത ബ​ന്ധു​ക്ക​ളെ​ക്കാ​ൾ ഊ​ർ​ജ​സ്വ​ല​ത​യോ​ടെ​യും ആ​ത്മാ​ർ​ഥ​ത​യോ​ടെ​യും മ​ര​ണാ​ന​ന്ത​ര ച​ട​ങ്ങു​ക​ളി​ലും പ്രാ​ർ​ഥ​ന​ക​ളി​ലു​മെ​ല്ലാം അ​ദ്ദേ​ഹം പ​ങ്കെ​ടു​ത്തു.

ഞാ​ൻ കോ​ള​ജി​ലേ​ക്ക് പ്ര​വേ​ശി​ക്കു​ന്ന കാ​ല​മാ​ണ്. എ​നി​ക്ക് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ട്ടാ​ൽ കൊ​ള്ളാ​മെ​ന്നാ​യി. ചെ​റി​യ ഒ​രു ക​ച്ച​വ​ടം ചെ​യ്തു ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​യാ​ളാ​ണെ​ന്നും സാ​യാ​ഹ്ന സ​വാ​രി​ക​ളി​ൽ കാ​ണു​മ്പോ​ൾ പി​താ​മ​ഹ​ൻ പു​ല​ർ​ത്തി​യ തു​റ​ന്ന മ​ന​സ്സോ​ടെ​യു​ള്ള പെ​രു​മാ​റ്റ​ത്തി​ൽ ആ​കൃ​ഷ്ട​നാ​യി ശി​ഷ്യ​നാ​യി​ത്തീ​ർ​ന്ന​താ​ണെ​ന്നും അ​ദ്ദേ​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു. ത​റ​വാ​ട്ടി​ലെ ച​ട​ങ്ങു​ക​ൾ​ക്കു​ള്ള ചെ​മ്പി​നും പാ​ത്ര​ത്തി​നു​മെ​ല്ലാം സ്വ​ന്തം കീ​ശ​യി​ൽ​നി​ന്ന് പ​ണ​മെ​ടു​ത്ത് അ​ദ്ദേ​ഹം ന​ൽ​കു​ന്ന​തു വ​രെ ഞാ​ൻ ക​ണ്ടി​രു​ന്നു. എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് നി​ങ്ങ​ൾ ഇ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ ചെ​യ്യു​ന്ന​തെ​ന്ന് ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോ​ൾ അ​ദ്ദേ​ഹം ന​ൽ​കി​യ മ​റു​പ​ടി​യു​ടെ പൊ​രു​ൾ ഇ​ന്നും എ​നി​ക്ക് പി​ടി​കി​ട്ടി​യി​ട്ടി​ല്ല. അ​ദ്ദേ​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു: ‘‘ന​മ്മ​ൾ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ പ​ല​ഘ​ട്ട​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ സ​ഞ്ച​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ പ​ല​രെ​യും കാ​ണു​ന്നു, പ​ല മ​ഹ​ദ്​ വ്യ​ക്തി​ത്വ​ങ്ങ​ളെ​യും പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു, ചി​ല​രു​മാ​യി ന​മ്മ​ൾ ന​ന്നാ​യി അ​ടു​ക്കു​ന്നു.

അ​വ​രൊ​ക്കെ ചി​ല സ​ന്ധി​ക​ളി​ലെ​ത്തു​മ്പോ​ൾ എ​ന്ന​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി മാ​ഞ്ഞു​പോ​വു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. അ​വ​ർ വി​ട്ടു​പോ​യാ​ലും എ​നി​ക്കെ​ന്‍റെ യാ​ത്ര തു​ട​ര​ണ​മ​ല്ലോ. ആ ​ആ​ത്മാ​വി​നോ​ടു​ള്ള സ്നേ​ഹ​ബ​ഹു​മാ​ന​ങ്ങ​ൾ പ​രി​പൂ​ർ​ണ​മാ​യി പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ച്ച് മാ​ത്ര​മേ എ​നി​ക്ക​തി​ന് സാ​ധി​ക്കു​ക​യു​ള്ളൂ. എ​ന്നാ​ലാ​വും​വി​ധം ശ​രീ​രം​കൊ​ണ്ടും മ​ന​സ്സു​കൊ​ണ്ടും സാ​മ്പ​ത്തി​ക ശേ​ഷി​കൊ​ണ്ടും മ​രി​ച്ച ആ ​വ്യ​ക്തി​യോ​ടു​ള്ള ആ​ത്മാ​ർ​ഥ​ത പൂ​ർ​ണ​മാ​യും രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്താ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ച​താ​ണ്.’’

‘‘ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് വ​ല്ല​തും ല​ഭി​ച്ചി​രു​ന്നോ’’ -ഞാ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു. ‘ഒ​ത്തി​രി’ എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു മ​റു​പ​ടി. ‘‘സാ​മ്പ​ത്തി​ക സ​ഹാ​യം വ​ല്ല​തും...?’’ ഞാ​ൻ ചോ​ദ്യം ഒ​ന്നു​കൂ​ടി കൃ​ത്യ​മാ​ക്കി. ഒ​രു പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​യാ​യി​രു​ന്നു മ​റു​പ​ടി. ‘‘മോ​നേ, സ​മ്പ​ത്ത് വ​രു​ക​യും പോ​വു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന ഒ​ന്നാ​ണ്. എ​നി​ക്ക് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് ല​ഭി​ച്ച​ത് ഒ​ത്തി​രി അ​റി​വു​ക​ളും ഈ ​ഭൂ​ഗോ​ള​ത്തോ​ളം വ​ലു​പ്പ​മു​ള്ള സ്നേ​ഹ​വു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഈ ​ര​ണ്ട് കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളും നാം ​ഒ​രി​ക്ക​ലും മ​റ​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ക. കാ​ര​ണം അ​വ ര​ണ്ടും ഒ​രാ​ൾ​ക്ക് കി​ട്ടാ​വു​ന്ന​തി​ൽ ഏ​റ്റ​വും മ​ഹ​ത്ത​ര​മാ​യ വ​ര​ദാ​ന​ങ്ങ​ളാ​ണ്.’’

ഏ​താ​ണ്ട് പ​ത്ത് ദി​വ​സം ക​ഴി​ഞ്ഞു. ഒ​രു ദി​വ​സം വൈ​കീ​ട്ട് അ​ദ്ദേ​ഹം എ​ല്ലാ​വ​രോ​ടും യാ​ത്ര​പ​റ​ഞ്ഞി​റ​ങ്ങി. ഞാ​ൻ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന​രി​കി​ൽ ചെ​ന്ന് ചോ​ദി​ച്ചു: ‘‘അ​ങ്കി​ൾ ഇ​നി എ​ന്നാ​ണ് വ​രു​ക?’’​അ​ദ്ദേ​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു: ‘‘എ​ന്‍റെ ഉ​ത്ത​ര​വാ​ദി​ത്തം ഇ​വി​ടെ തീ​ർ​ന്നു, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉ​മ്മൂ​മ്മ​യെ ന​ന്നാ​യി നോ​ക്കാ​ൻ നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ക​ഴി​യും. എ​നി​ക്കി​നി ഇ​ങ്ങോ​ട്ട് വ​രാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞു​കൊ​ള്ള​ണ​മെ​ന്നി​ല്ല. മോ​ന്‍റെ പി​താ​മ​ഹ​നെ പോ​ലു​ള്ള മ​ഹ​ദ് വ്യ​ക്തി​ത്വ​ങ്ങ​ളെ ഇ​നി​യും ക​ണ്ടു​മു​ട്ട​ണ​മെ​ന്നാ​ണ് ആ​ഗ്ര​ഹം. ന​മ്മു​ടെ യാ​ത്ര​ക​ൾ ഒ​രി​ക്ക​ലും പൂ​ർ​ണ​മാ​കു​ന്നി​ല്ല. അ​ത് തു​ട​ർ​ന്നു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രി​ക്ക​ണം. എ​ങ്കി​ലേ കൂ​ടു​ത​ൽ അ​റി​വു​ക​ളും അ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളും നേ​ടാ​ൻ ക​ഴി​യൂ. ന​ന്നാ​യി പ​ഠി​ക്ക​ണം, വ​ലി​യ ആ​ളാ​വ​ണം’’ -ഒ​രു സ്നേ​ഹാ​ലിം​ഗ​ന​വും ന​ൽ​കി അ​ദ്ദേ​ഹം ന​ട​ന്നു​നീ​ങ്ങി.

ഈ ​അ​ജ്ഞാ​ത മ​നു​ഷ്യ​ന്‍റെ ജീ​വി​ത​വീ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് ന​മ്മു​ടെ സാ​മാ​ന്യ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലേ​ക്ക് ഒ​രു​പാ​ട് പാ​ഠ​ങ്ങ​ളു​ണ്ട്. മ​നു​ഷ്യ​രു​മാ​യു​ള്ള കൂ​ടി​ച്ചേ​ര​ലു​ക​ൾ, പ​രി​ച​യം, സ​മ്പ​ർ​ക്കം എ​ന്നി​വ​യാ​ണ് വി​ജ്ഞാ​ന​കോ​ശ​ങ്ങ​ളെ​ക്കാ​ൾ അ​റി​വു​ക​ൾ ന​മു​ക്ക് പ​ക​രു​ക. വ്യ​വ​സ്ഥാ​പി​ത​മാ​യ മാ​ർ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്നും ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്നും നാം ​ആ​ർ​ജി​ക്കു​ന്ന വി​വ​ര​ങ്ങ​ളെ​ക്കാ​ൾ ഓ​ജ​സ്സും വീ​ര്യ​വും അ​വ​ക്കു​ണ്ട്. ആ ​ജീ​വ​നു​ള്ള അ​റി​വു​ക​ൾ ന​മു​ക്ക് ന​ൽ​കു​ന്ന​ത് അ​സാ​മാ​ന്യ ഉ​ൾ​ക്കാ​ഴ്ച​ക​ളാ​ണ്. അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് വി​ദ്യാ​ർ​ഥി​ക​ളോ​ടും യു​വ​ജ​ന​ങ്ങ​ളോ​ടും എ​​പ്പോ​ഴും ഇ​ങ്ങ​നെ പ​റ​യാ​റു​ള്ള​ത്: ‘‘ക​ണ്ണു​ക​ൾ തു​റ​ന്നി​രി​ക്കു​ക, കാ​തു​ക​ൾ കൂ​ർ​പ്പി​ച്ചു​വെ​ക്കു​ക, മ​ന​സ്സി​ന്‍റെ വാ​താ​യ​നം വി​ശാ​ല​മാ​ക്കു​ക, ഇൗ ​ലോ​കം നി​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക് പ്ര​വേ​ശി​ക്ക​ട്ടെ’’. അ​ങ്ങ​നെ ലോ​കം ന​മ്മി​ൽ പ്ര​വേ​ശി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ല​ഭി​ക്കു​ന്ന അ​റി​വും തി​രി​ച്ച​റി​വും ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തെ പ​രി​പോ​ഷി​പ്പി​ക്കും. ആ ​വ്യ​ക്​​തി​യെ ഞാ​ൻ പി​ന്നീ​ട് ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ല.

ആ​രു​ടെ​യൊ​ക്കെ​യോ കൂ​ടെ ന​ല്ല ന​ല്ല വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​ങ്ങ​ളും പ​റ​ഞ്ഞ് അ​ദ്ദേ​ഹം ഇ​പ്പോ​ഴും ഈ ​ലോ​ക​ത്തെ അ​ർ​ഥ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യി മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​കും. വ​ലി​യ പ​ദ​വി​ക​ളോ അ​ല​ങ്കാ​ര​ങ്ങ​ളോ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ തേ​ടി​യെ​ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വി​ല്ല. എ​ങ്കി​ലും ‘ഇ​താ ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ൻ’ എ​ന്ന നി​ർ​വ​ച​ന​ത്തി​ൽ അ​യാ​ൾ ലോ​ക​ത്തി​നു മു​ന്നി​ൽ അ​ട​യാ​ള​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കും. തീ​ർ​ച്ച. പ്ര​ശ​സ്ത ഫ്ര​ഞ്ച്​ എ​ഴു​ത്തു​കാ​ര​ൻ മാ​ർ​സ​ൽ പ്രൗ​സ്റ്റി​ന്‍റെ വാ​ക്കു​ക​ൾ ഏ​റെ പ്ര​സ​ക്തം. ‘‘ന​മു​ക്ക് ജ്ഞാ​നം ല​ഭി​ക്കു​ക​യ​ല്ല, ഒ​രു യാ​ത്ര​യു​ടെ ഒ​ടു​വി​ൽ നാ​മ​ത് സ്വ​യം ക​ണ്ടെ​ത്തു​ക​യാ​ണ്.’’