തെങ്ങിൻ​തോപ്പുകളിൽ ടെൻറടിച്ച്​ രാപാർക്കാം...

കേരം തിങ്ങും നാടെന്നായിരുന്നു നമ്മുടെ കൊച്ചുസംസ്​ഥാനത്തിൻെറ വിശേഷണം. പക്ഷേ, ആ പെരുമയുടെ കാലമൊക്കെ കഴിഞ്ഞു. വിശലാമായ തെങ്ങിൻതോപ്പുകളും തേങ്ങയുമെല്ലാം കാലക്രമേണ കുറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു​. പകരം അ വിടെയൊക്കെ കോൺക്രീറ്റ്​ കാടുകൾ വളർന്നു കയറുന്നു. ഗൃഹാതുരത്വം മനസ്സിൽ സൂക്ഷിക്കുന്ന ഏതൊരു മലയാളിക്കും, പ്ര ത്യേകിച്ച്​ മെട്രോ നഗരങ്ങളിലും വിദേശങ്ങളിലും താമസിക്കുന്നവർക്ക്​ അവരുടെ മനസ്സിൻെറ കോണിൽ ഒളിപ്പിച്ചുവെച് ച സ്വപ്​നമായിരിക്കും ഒരുദിവസമെങ്കിലും ഗ്രാമങ്ങളിൽ ചെന്ന്​ രാപാർക്കണം എന്നത്​. അതിൽ തന്നെ ആദ്യം മനസ്സിലെത്തു ക ഹിൽസ്​റ്റേഷനുകളും ബീച്ചും കായൽ തീരവുമെല്ലാമാകും. എന്നാൽ, അതിൽനിന്ന്​ മാറ്റം ആഗ്രഹിക്കുന്നവർക്കുള്ള ഡെസ്​റ ്റിനേഷനാണ്​​ പൊള്ളാച്ചിക്ക്​ സമീപത്തെ കാർഷിക ഗ്രാമങ്ങൾ​. പച്ചപ്പട്ടണിഞ്ഞ മലനിരകൾക്ക്​​ താഴെ ഭാരതപ്പുഴയുടെ യും പോഷക നദിയായ ആളിയാറിൻെറയും തീരങ്ങളിൽ​ തെങ്ങിൻ തോപ്പുകൾക്ക്​ നടുവിൽ ട​െൻറുകളിലും റിസോർട്ടുകളിലും താമസ ിക്കാനുള്ള സൗകര്യമാണ്​ ഇവിടെയുള്ളത്​.

ആനവണ്ടിയെ പിന്തുടർന്ന്​​ സേതുമടൈയിലേക്ക്​
പുലർച്ച മലപ്പുറത്തുനിന് നാണ്​ സുഹൃത്തുക്കൾക്കുമൊപ്പം യാത്ര തുടങ്ങുന്നത്​. നാട്​ അന്തിയുറക്കത്തിൽനിന്ന്​​ ഉണരുന്നതേയുള്ളൂ. കോഴിക് കോട്​- പാലക്കാട്​ ദേശീയപാതയിലൂടെ വണ്ടി ആഞ്ഞുചവിട്ടി വിട്ടു. കിഴക്കിൽനിന്ന്​ ഒപ്പം കൂടിയ സൂര്യകിരണങ്ങളും പടി ഞ്ഞാറുനിന്ന്​ പുറപ്പെട്ട ഞങ്ങളും തമിഴ്നാട് അതിർത്തി പിന്നിടു​േമ്പാൾ എട്ട് മണിയായി. വഴിയോരത്തൊന്നും നല്ല ഭ ക്ഷണശാലകൾ തുറന്നിട്ടില്ലാത്തതിനാൽ നേരെ പൊള്ളാച്ചി ടൗണിലേക്കാണ്​ പോയത്​. നഗരം തിരക്കിലേക്ക് ഒഴുകാനുള്ള പുറപ്പാടിലാണ്. തെരുവുകളിൽ പച്ചക്കറികളുടെയും പൂക്കളുടെയും വിൽപ്പന പൊടിപൊടിക്കുന്നു. തൊഴിലാളികളും വിദ്യാർഥികളുമെല്ലാം ലക്ഷ്യസ്ഥാനങ്ങളിലെത്താൻ ബസുകൾക്ക്​ പിന്നാലെ ഒാടുന്നു. ഇതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ, നമ്മൾ ഇതിനൊന്നും ഇല്ലേ എന്നും പറഞ്ഞ്​ നാൽക്കാലികളും തെരുവ്​നായ്​ക്കളും റോഡിലൂടെ അലഞ്ഞുതിരിയുന്നു. സാമാന്യം വലിയ ഒരു നഗരം തന്നെയാണ്​ പൊള്ളാച്ചി. വൃത്തിയുടെ കാര്യത്തിലും അത്രക്ക്​ മോശമൊന്നും അല്ല.

പൊള്ളാച്ചി ബസ്​സ്​റ്റാൻഡിന്​ സമീപത്തെ അഡയാർ ഭവൻ ഹോട്ടലിന്​ മുന്നിൽ വണ്ടിനിർത്തി. പൊങ്കൽ, ഇഡ്ഡലി, വട, ദോശ, കേസരി തുടങ്ങിയവയെല്ലാം ഒരുമിച്ചുള്ള ബ്രേക്ക്​ഫാസ്​റ്റ്​ കോമ്പോയാണ്​ ഓർഡർ ചെയ്​തത്​​. ഓരോ വിഭവവും ഒന്നിനൊന്ന്​ മെച്ചം. പലതവണ തമിഴ്നാടിൻെറ ദേശീയ ഭക്ഷണമായ പൊങ്കൽ രുചിച്ച് നോക്കിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ആദ്യമായിട്ടാണ് ഇഷ്​ടപ്പെടുന്നത്. ഇതിനോടൊപ്പം നല്ല ചൂടുള്ള ചായ കൂടി വന്നതോടെ സംഗതി ഉഷാറായി. ഹോട്ടലിനേട്​ ​ചേർന്ന്​ തന്നെ സ്വീറ്റ്​സ്​ കടയുമുണ്ട്​. അവിടെനിന്ന്​ വീട്ടിലേക്ക്​ അൽപ്പം മധുരവും വാങ്ങി.

വീണ്ടും യാത്ര തുടർന്നു. ലക്ഷ്യം വാൽപാറയായിരുന്നു. ഇതിനിടയിലാണ് പറമ്പിക്കുളത്തേക്ക് പോകുന്ന നമ്മുടെ സ്വന്തം ആനവണ്ടി കണ്ടത്. നാട്ടിൽ കെ.എസ്.ആർ.ടി.സിക്ക് പുല്ല് വിലയാണെങ്കിലും ഇതരസംസ്​ഥാനങ്ങളിൽ വെച്ച്​ കാണു​​േമ്പാൾ വല്ലാത്തൊരു രോമാഞ്ചം തന്നെയാണ്​. എന്തോ ഒരു കൗതുകം തോന്നിയതുകൊണ്ട് കുറച്ചുനേരം ആ ബസിന് പിന്നാലെ പോകാൻ തീരുമാനിച്ചു. അല്ലെങ്കിലും യാത്രക്കിടയിൽ കിട്ടുന്ന അവിചാരിത സംഭവങ്ങളും സ്​ഥലങ്ങളും നൽകുന്ന ത്രില്ല്​ വല്ലാത്തൊരു അനുഭൂതി തന്നെയാണ്​. പാലക്കാട്ടുനിന്ന് രാവിലെ 7.50ന് പുറപ്പെടുന്ന കെ.എസ്​.ആർ.ടി.സി ബസ് 9.30ന് പൊള്ളാച്ചിയിലെത്തും. ആനമലയും ടോപ്​സ്ലിപ്പും പിന്നിട്ട് പറമ്പിക്കുളം എത്തുേമ്പാൾ ഉച്ചക്ക്​ 12 മണിയാകും. 12.40ന് തിരിച്ചുപോരുന്ന ബസ് പൊള്ളാച്ചി വഴി വൈകീട്ട്​ 4.30ന് പാലക്കാട്ടെത്തും.

ശാന്തവും സൗമ്യവുമായ തമിഴ്​ ഗ്രാമങ്ങൾ കടന്നാണ് യാത്ര. കൃഷി മാത്രമാണ് എങ്ങും. നോക്കുന്നിടത്തെല്ലാം വിശാലമായ തെങ്ങിൻതോപ്പുകൾ. മരങ്ങൾ തണൽവിരിച്ചുനിൽക്കുന്ന സുന്ദരമായ റോഡ്. ഒരുകാലത്ത്​ മലയാളമടക്കമുള്ള സിനിമകളുടെ ഇഷ്​ടലൊക്കേഷനായിരുന്നു ഇൗ ഗ്രാമങ്ങൾ. ഏഴ് കിലോമീറ്റർ പിന്നിട്ടപ്പോൾ അമ്പരംപാളയം എന്ന സ്ഥലമെത്തി. അവിടെ പുഴക്ക് കുറകെ ചെറിയ പാലമുണ്ട്. അതിന് താഴെ ഒഴുകുന്നത്​ നമ്മുടെ സാക്ഷാൽ ഭാരതപ്പുഴയാണ്. കേരളത്തിലേത്​ പോലെയല്ല, വീതികുറവാണ്​ മറുനാട്ടിലെ ഭാരതപ്പുഴക്ക്. തിരുമൂർത്തി ഡാമിൽനിന്നാണ് ഭാരതപ്പുഴയുടെ തുടക്കം. 250 കിലോമീറ്റർ നീളമുള്ള നിളയുടെ 41 കിലോമീറ്റർ തമിഴ്നാട്ടിലാണ്. പാലം കഴിഞ്ഞ് ഏതാനും ദൂരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഇടത്തോട്ട് കെ.എസ്​.ആർ.ടി.സി ബസ് തിരിഞ്ഞു. പിന്നാലെ ഞങ്ങളും. നേരെ പോയാൽ മീങ്കര, കൊല്ല​േങ്കാട്​ വഴി തൃശൂരിലെത്താം.

സേതുമടൈ എന്ന ഗ്രാമം കഴിഞ്ഞതോടെ ആനമലൈ ടൈഗർ റിസർവ് ചെക്ക്പോസ്​റ്റെത്തി. ആനവണ്ടി കണ്ടതും കാടിൻെറ കാവൽക്കാർ താനേ വടി ഉയർത്തി. ഇനി ടോപ്​​സ്ലിപ്പും പിന്നിട്ട്​ പറമ്പിക്കുളം വരെ​ കാടും മലയുമാണ്​. പറമ്പിക്കുളം പോലെയൊരു സ്​ഥലം കേരളത്തിൽ വേറെയുണ്ടാകുമോ എന്നതിൽ സംശയമുണ്ട്​. പാലക്കാട്​ ജില്ലയിലെ മുതലമട പഞ്ചായത്തിൽ ഉൾപ്പെട്ടതാണെങ്കിലും തമിഴ്​നാട്ടിലൂടെ ചുറ്റിവേണം അവിടെയെത്താൻ. പഞ്ചായത്ത്​ ആസ്​ഥാനമായ മുതലമടയിൽനിന്ന്​ 65 കിലോമീറ്റർ ദൂരമുണ്ട്​ പറമ്പിക്കുളത്തേക്ക്​. ആശ്ചര്യം തന്നെ. മൂന്ന്​ ഡാമുകളും നിരവധി പ്രകൃതി​മനോഹര ഇടങ്ങളുമുള്ള സ്​ഥലമാണ്​ പറമ്പിക്കുളം കടുവ സ​േങ്കതം​. നെല്ലിയാമ്പതി മലയുടെ മറുഭാഗത്താണ്​ ഇൗ സുന്ദരദേശം​. അവിടെനിന്ന്​ വളരെ കുറച്ച്​ ദൂരം മാത്രമേയുള്ളൂ. പക്ഷെ, വനം വകുപ്പ്​ റോഡിന്​ അനുമതി നൽകുന്നില്ല. ഈ റോഡ്​ യാഥാർഥ്യമായാൽ പറമ്പിക്കുളത്തുകാരുടെ യാത്രാദുരിതത്തിന്​ അറുതിയാകും. ഒപ്പം നെല്ലിയാമ്പതിയുടെയും പറമ്പിക്കുളത്തിൻെറയും ടൂറിസം വികസനങ്ങളിൽ വലിയ കുതിച്ചുചാട്ടവുമായിരിക്കും.

കനാലുകൾ വഴികാട്ടുന്ന മൺപാതകൾ
ആനമലൈ ചെക്ക്​പോസ്​റ്റിൽനിന്ന്​ കെ.എസ്​.ആർ.ടി.സി ബസിനെ യാ​ത്രയാക്കി ഞങ്ങൾ മടങ്ങി. ഗൂഗിൾ മാപ്പ് ഓണാക്കി വാൽപ്പാറ ഡെസ്​റ്റിനേഷൻ നൽകി. സേതുമടൈ ഗ്രാമത്തിൽനിന്ന്​ വലത്തോട്ട്​ തിരിഞ്ഞുപോകാൻ ഗൂഗിൾ ചേച്ചിയുടെ നിർദേശം. വീതികുറഞ്ഞ ഗ്രാമീണ പാതയിലേക്ക്​ വണ്ടി പ്രവേശിച്ചു. എവിടെയും തെങ്ങിൻ തോപ്പുകൾ മാത്രം. ഗ്രാമീണ ഭംഗി തുളുമ്പിനിൽക്കുന്ന നാടൻ വഴികൾ. വീടുകളും കടകളുമെല്ലാം വല്ലപ്പോഴും കണ്ടാലായി. കുറച്ചുദൂരം സഞ്ചരിച്ചപ്പോൾ ഏതാനും തൊഴിലാളികൾ കരിക്ക്​ പറിക്കുന്നത്​ കണ്ടു. വണ്ടി നിർത്തി തെങ്ങിൻതോപ്പിലേക്ക്​ നടന്നു. കൃത്യമായ അകലത്തിൽ നിരനിരയായി നിൽക്കുന്ന തെങ്ങുകൾക്ക്​ നമ്മുടെ നാട്ടിലെ അത്രയൊന്നും ഉയരമില്ല. കേരളത്തിലേക്കടക്കം കയറ്റി അയക്കാനുള്ള കരിക്കുകൾ വളരെ ശ്രദ്ധ​യോടെ പറിക്കുകയാണ് തൊഴിലാളികൾ. ആദ്യം ഒരാൾ മുകളിൽ കയറി. എന്നിട്ട്​ താഴെ നിൽക്കുന്നവരുടെ സഹായത്തോടെ തേങ്ങാകുലകൾ കയറിൽ മെല്ലെ കെട്ടിയിറക്കുകയാണ്​ ചെയ്യുന്നത്​. അവിടെവെച്ച്​ തന്നെ ​േലാറിയിൽ കയറ്റുന്നു.

കുറച്ചുനേരം തേങ്ങയിടുന്നതും കണ്ടുനിന്ന്​ വീണ്ടും മുന്നോട്ട്​ നീങ്ങി. കാഴ്​ചകൾക്ക്​ കാര്യമായ മാറ്റമൊന്നുമില്ല. തെങ്ങും അതിനോടനുബന്ധിച്ചുള്ള വ്യവസായങ്ങളും മാത്രമാണ്​ എങ്ങും. കയർ ഫാക്​ടറികളും ചകിരി സംസ്​കരണ യൂനിറ്റുക​ളുമെല്ലാം ഫാമുകളോട്​ അനുബന്ധിച്ച്​ പ്രവർത്തിക്കുന്നു. കൂടാതെ ഫാമിനകത്ത്​ റിസോർട്ടുകളും സജീവമായിട്ടുണ്ട്​. ട​െൻറുകൾ, സ്വിമ്മിങ്​ പൂൾ, ക്യാമ്പ്​ ഫയർ, വില്ലേജ്​ ടൂർ തുടങ്ങി നിരവധി സൗകര്യങ്ങളാണ്​ സഞ്ചാരികൾക്കായി ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നത്​. കോയമ്പത്തൂരിലെയും പൊള്ളാച്ചിയിലെയും യന്ത്രവത്​കൃത ജീവിതത്തിൽനിന്ന്​ മോചനമാഗ്രഹിക്കുന്നവരാണ്​​​ കൂടുതലായും അവധിദിവസങ്ങൾ ആഘോഷമാക്കാൻ ഇവിടെയെത്താറ്​. തെങ്ങിൻതോപ്പിൽ ട​െൻറടിച്ച്​​ നിൽക്കണമെന്ന്​ ആഗ്രഹി​ച്ചെങ്കിലും വാൽപാറ എത്താനുള്ളതിനാൽ പിന്നെ ഒരു ദിവസം ആകാമെന്ന്​ വിചാരിച്ചു.

സമയം 12 മണിയാകാറായി. പുറത്ത്​ നല്ല ചൂടാണ്​. ചെറുതായി​ വിശക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്​. പാതയോരത്ത്​ കണ്ട ചായക്കടയിൽ കയറി. ഫാമുകളിലെ തൊഴിലാളികളെ ആശ്രയിച്ച്​ മുന്നോട്ടുപോകുന്ന കടയാണത്​. അവിടെവെച്ചാണ്​ മുനിയപ്പനെ പരിചയപ്പെടുന്നത്​. വർഷങ്ങളായി അദ്ദേഹം തെങ്ങിൻതോപ്പുകളിൽ പണിയെടുക്കുന്നു. രാവന്തിയോളം പണിയെടുത്താലും പരാധീനതകൾ അവസാനിക്കുന്നില്ലെന്നാണ്​ സങ്കടം. ​തേങ്ങയുടെ വിലയിടിവും രോഗങ്ങളുമെല്ലാം പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കുന്നത്​ തൊഴിലാളികളെ കൂടിയാണ്​. മുനിയപ്പ​​െൻറ ചുണ്ടിൽ പുകഞ്ഞെരിയുന്ന ബീഡി പോലെ അവരുടെ ജീവിതവും ഇൗ തെങ്ങിൻതോപ്പുകളിൽ വെണ്ണീറാവുന്നു.

വീണ്ടും മുന്നോട്ടുപോകുമ്പോൾ റോഡിലെ ടാറെല്ലാം മാഞ്ഞ്​ മൺപാതയായി. ഇതി​നോടൊപ്പം ആളിയാർ ഡാമിൽനിന്നുള്ള വെള്ളം വരുന്ന കനാലുകളുമുണ്ട്​. ഇൗ വെള്ളമാണ്​ തെങ്ങിൻ​േതാപ്പുകളുടെ ജീവനാഡി. കനാലുകൾക്ക്​ അരികിൽ തൊഴിലാളികളുടെ ചെറുകൂരകളുമുണ്ട്​. അവരുടെയും ആശ്രയം ഈ കനാലുകൾ തന്നെ. കൂടാതെ വളർത്തുപശുക്കളും ആടുകളുമെല്ലാം ഇതിന്​ സമീപം വളർന്ന പുല്ല്​ തിന്ന്​ നടക്കുന്നതും കാണാം.

ആളിയാറെന്ന വിസ്​മയം
ഏകദേശം നാല്​ കിലോമീറ്റർ മൺപാതയിലൂടെ സഞ്ചരിച്ചപ്പോഴേക്കും ആളിയാർ ഡാമിന്​ സമീപം പ്രധാന പാതയിലേക്ക്​ പ്രവേശിച്ചു. ചെക്ക്​പോസ്​റ്റിൽ ​പേരും വിവരങ്ങളുമെല്ലാം നൽകി ചുരം താണ്ടാൻ തുടങ്ങി. താഴെ അതിമനോഹരമായ ഡാമും വൃഷ്​ടിപ്രദേശങ്ങളും. നാല്​ ഭാഗത്തും പച്ചപ്പിൻെറ മേലാപ്പണിഞ്ഞ മലനിരകൾ. കണ്ണാടി പോലത്തെ റോഡ്​. ഇതിനിടയിൽ പാൽപോലെ ഒഴുകിവരുന്ന മങ്കി ഫാൾസിലെ തണുത്ത വെള്ളത്തിലൊരു കുളി​. ഇതൊക്കെതന്നെയാണ്​ വാൽപാറ ചുരത്തെ സഞ്ചാരികളുടെ ഇഷ്​ടകേന്ദ്രമാക്കുന്നത്​. മുകളിലേക്ക്​ കയറുന്നതിനിടെ മലഞ്ചെരിവിൽ തീറ്റതേടിയിറങ്ങിയ വരയാടുകളെ കാണാനായി. അവറ്റകളുടെ ഫോ​േട്ടായെടുക്കാൻ വണ്ടിയിൽനിന്ന്​ ഇറങ്ങിയപ്പോഴേക്കും ഫോറസ്​റ്റ്​ വാച്ചർ വന്ന്​ വിലക്കി.

അതിമനോഹരമായ കാഴ്​ച ആസ്വദിക്കാൻ ചുരത്തി​ലെ വ്യൂപോയിൻറിൽ അൽപ്പനേരം വണ്ടി നിർത്തി. താഴെ ഞങ്ങൾ കടന്നുപോയ ഫാമുകളിലെ തെങ്ങുകൾ തലയുയർത്തി തന്നെ നിൽപ്പുണ്ട്​. അവയുടെ ജീവൻ നിലർത്തുന്ന ഡാമി​​െൻറ കാഴ്​ചയും അതിശയിപ്പിക്കുന്നു. സേതുമടൈയിലെ ചൂടെല്ലാം മാറി മലമുകളിൽ കുളിര്​ പെയ്യുകയാണ്​. പക്ഷേ, ആളിയാറിൻെറ കാനനഭംഗി സമ്മാനിക്കുന്ന ചുരവും അതിലേറെ ഗംഭീരമായ തേയിലത്തോട്ടങ്ങളും പിന്നിട്ട്​ വാൽപാറ ലക്ഷ്യമാക്കി പോകുമ്പോഴും മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നത്​ ഒരിക്കലെങ്കിലും തൊങ്ങിൻ തോപ്പുകളിലെ റിസോർട്ടിൽ വന്ന്​ അന്തിയുറങ്ങണം എന്ന്​ തന്നെയായിരുന്നു.