ചാൾസ് ശോഭ രാജ്

1

‘‘എ​ന്താ പേ​ര്?’’

‘‘രാ​ജ്.’’

പെ​ട്ടെ​ന്ന് ചൂ​ളം​വി​ളി​ച്ച് ഒ​രു െട്ര​യി​ൻ പാ​ഞ്ഞു​പോ​യ​തി​ന്റെ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത​ക്കു ശേ​ഷം അ​തേ ചോ​ദ്യം രാ​ജും ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു. ഉ​ട​ൻ മ​റു​പ​ടി വ​ന്നു.

‘‘ശോ​ഭ.’’

രാ​ജ് ഒ​ന്നു പി​ന്തി​രി​ഞ്ഞ് ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘നി​ന്റെ​യോ​ടാ കൊ​ച്ച​നെ?’’

വി​ശ​പ്പി​ന്റെ അ​സ്വ​സ്​​ഥ​ത​യി​ൽ മു​ര​ണ്ടു​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു:

‘‘ചാ​ൾ​സ്​.’’

രാ​ജി​ന്റെ മു​ഖ​ത്ത് ഒ​രു ചി​രി​വി​രി​ഞ്ഞു. അ​ത് പി​ന്നെ പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​യാ​യി.

‘‘ഹ ​ഹ ഹ...’’

​ശോ​ഭ ചോ​ദി​ച്ചു, ‘‘എ​ന്തേ ചി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്?’’

രാ​ജ് പ​റ​ഞ്ഞു: ‘‘ന​മ്മു​ടെ പേ​രി​ന്റെ വ​ലി​പ്പം ഓ​ർ​ത്ത് ചി​രി​ച്ച​താ. ന​മ്മു​ടെ മു​ഴു​വ​ൻ പേ​രും ചേ​ർ​ത്തു​​വ​ച്ചാ​ൽ വ​ലി​യൊ​രു കു​പ്ര​സി​ദ്ധ​ന്റെ പേ​രാ​യി.’’

ശോ​ഭ​ക്കും ചാ​ൾ​സി​നും ഒ​ന്നും മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല.

ശോ​ഭ ചോ​ദി​ച്ചു: ‘‘കു​പ്ര​സി​ദ്ധ​ന്റെ പേ​രോ?’’

അ​തി​ന് മ​റു​പ​ടി പ​റ​യാ​തെ രാ​ജ് പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ചാ​ൾ​സെ നീ ​ആ​ദ്യം വ​ന്ന് നി​ന്നേ?’’

ചാ​ൾ​സ്​ മ​ടി​യോ​ടെ എ​ന്തോ പി​റു​പി​റു​ത്ത് എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു​വ​ന്ന് അ​വ​ർ​ക്ക് മു​ന്നി​ലാ​യി നി​ന്നു.

രാ​ജ് വീ​ണ്ടും പ​റ​ഞ്ഞു: ‘‘ഇ​നി നീ ​നി​ൽ​ക്ക് ശോ​ഭേ?’’

ശോ​ഭ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു​വ​ന്ന് രാ​ജി​ന്റെ അ​പ്പു​റം നി​ന്നു.

‘‘ശോ​ഭേ ഇ​നി ഒ​രു​മി​ച്ച് ന​മ്മു​ടെ മൂ​വ​രു​ടെ​യും പേ​ര് പ​റ​ഞ്ഞേ?’’

ശോ​ഭ പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘ചാ​ൾ​സ്​ ശോ​ഭ രാ​ജ്.’’

അ​വ​ള​ത് പ​ല​യാ​വ​ർ​ത്തി സ്വ​യം പ​റ​ഞ്ഞു.

രാ​ജ് പ​റ​ഞ്ഞു: ‘‘പ​തു​ക്കെ പ​റ​യെ​ടി. ആ​രെ​ങ്കി​ലും കേ​ൾ​ക്കും. ആ​ള് അ​ത്ര ശ​രി പു​ള്ളി​യ​ല്ലെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ലെ. ചാ​ൾ​സ് ശോ​ഭ രാ​ജി​ന്റെ ജീ​വി​ത​ക​ഥ സ്വ​സ്​​ഥ​മാ​യി പി​ന്നെ പ​റ​യാം.’’

2

സം​സാ​രി​ച്ച്, സം​സാ​രി​ച്ച് അ​വ​ർ വ​ള​രെ അ​ടു​ത്ത സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളാ​യി.

രാ​ജ് ചോ​ദി​ച്ചു. ‘‘എ​ടി ശോ​ഭേ, നീ ​എ​ങ്ങ​നെ ഈ ​നാ​റി​യ തെ​രു​വി​ലെ​ത്തി.’’

ശോ​ഭ​യു​ടെ ചി​രി പെ​ട്ടെ​ന്ന് മാ​ഞ്ഞു. അ​വ​ൾ എ​ന്തോ ആ​ലോ​ച​ന​ക​ളിലായി. അ​വ​ളു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ നി​റ​ഞ്ഞു. ചാ​ൾ​സി​ന് ആ ​ക​ര​ച്ചി​ൽ ക​ണ്ട് സ​ങ്ക​ടം​വ​ന്നു. അ​വ​ൻ ക​ണ്ണു​ക​ള​ട​ച്ചു. അ​വ​ന് അ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും വ​ലി​യ സ​ങ്ക​ട​ങ്ങ​ൾ കാ​ണു​ന്ന​തേ വി​ഷ​മ​മാ​ണ്.

ശോ​ഭ പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘ഞാ​ൻ ഒ​രു ന​ല്ല വീ​ട്ടി​ലെ അം​ഗ​മാ​യി​രു​ന്നു ചേ​ട്ടാ. എ​ന്റെ മു​ത​ലാ​ളി​യ്ക്ക് ഞാ​ൻ ക​ണ്ണി​ലു​ണ്ണി​യാ​യി​രു​ന്നു. ആ​ള് അ​വി​വാ​ഹി​ത​നാ​യി​രു​ന്നു. കു​റേ​യെ​റേ റ​ബ​ർ​തോ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ഉ​ട​മ. പേ​ര് സ​ണ്ണി ചെ​റി​യാ​ൻ. ഒ​രു സ്വ​ഭാ​വ​ദൂ​ഷ്യം മാ​ത്ര​മേ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നൊ​ള്ളൂ.’’

രാ​ജി​ന്റെ നെ​റ്റി​ചു​ളി​ഞ്ഞു. അ​വ​ൻ ഒ​ന്ന് ഉ​റ​ക്കെ ഓ​രി​യി​ട്ട് ചി​രി​യോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ങ്ഹാ, ​ആ​രോ​ഗ്യ​മു​ള്ള ആ​ണു​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് അ​ങ്ങ​നെ ചി​ല ദൂ​ഷ്യ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ​യു​ണ്ടാ​കും. അ​ത് സ​ത്യ​ത്തി​ലൊ​രു ക​ഴി​വാ. നി​ന്റെ​യൊ​ക്കെ ക​ണ്ണി​ലെ ദൂ​ഷ്യാ ഞ​ങ്ങ​ൾ ആ​ണു​ങ്ങ​ളെ ജീ​വി​ക്കാ​ൻ േപ്ര​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ര​സ​ങ്ങ​ൾ. ആ... ​നീ ബാ​ക്കി പ​റ​യ്?..’’

ശോ​ഭ അ​തി​ന് മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല.

രാ​ജി​ന്റെ വാ​ക്കു​ക​ളു​ടെ അ​ന്ത​ർ​ധാ​ര​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് ചി​ന്തി​ക്കാ​തെ അ​വ​ൾ ആ​ദ്യം പ​റ​ഞ്ഞു തു​ട​ങ്ങി​യ​തി​ന്റെ ബാ​ക്കി തു​ട​ർ​ന്നു.

‘‘മു​ത​ലാ​ളി​യെ തേ​ടി എ​ന്നും ബം​ഗ്ലാ​വി​ൽ ഓ​രോ​രോ പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ൾ വ​രും. ഞാ​നൊ​രു പെ​ണ്ണാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടാ​കാം എ​നി​ക്ക​തൊ​ന്നും ഇ​ഷ്​​ട​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. എ​ന്റെ ഭ​ർ​ത്താ​വ് മാ​ധ​വേ​ട്ട​നും എ​ന്റെ അ​ഭി​പ്രാ​യ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞാ​നാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ആ ​സ​മ​യം ഗ​ർ​ഭി​ണി​യും. സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ൽ ക​ഴി​ഞ്ഞ​ നാ​ളു​ക​ൾ. ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ബം​ഗ്ലാ​വി​ൽ കാ​ര്യ​മാ​യ പ​ണി​യൊ​ന്നു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ആ ​ത​ണു​പ്പു​കാ​ല​ത്താ​ണ് സ​ർ​വ​ഗു​ണ​സ​മ്പ​ന്ന​നാ​യ മാ​ധ​വേ​ട്ട​നി​ൽ​നി​ന്ന് ഞാ​ൻ ഗ​ർ​ഭി​ണി​യാ​കു​ന്ന​ത്.’’

ശോ​ഭ പി​ന്നെ​യും ക​ര​ഞ്ഞു. പി​ന്നെ കു​റേ കു​ര​ച്ചു.

രാ​ജ് ആ​കാം​ക്ഷ​യോ​ടെ അ​ത് കേ​ട്ടി​രു​ന്നു. പി​ന്നെ ചി​ന്ത​ക​ളി​ലാ​യി. ശോ​ഭ ന​ല്ല കു​ടും​ബ​ത്തി​ൽ പി​റ​ന്ന പെ​ണ്ണാ​ണ്. ന​ല്ല പ​രി​ഗ​ണ​ന​യും പ​രി​പാ​ല​ന​വും കി​ട്ടി, മേ​ൽ​ത്ത​രം ഭ​ക്ഷ​ണ​വും ക​ഴി​ച്ച് വ​ള​ർ​ന്ന​വ​ൾ. എ​ന്തോ ഞെ​ട്ടി​ക്കു​ന്ന ഗ​തി​വി​ഗ​തി​ക​ളാ​ണ് അ​വ​ളെ ഈ ​തെ​രു​വി​ൽ എ​ത്തി​ച്ച​ത്. അ​ത് എ​ന്താ​കും? ഓ​ർ​ക്കു​ന്തോ​റും രാ​ജി​ന്റെ നെ​റ്റി ചു​ളി​ഞ്ഞു. ശോ​ഭ​യു​ടെ സം​സാ​രം ക​ണ്ണ​ട​ച്ച് കി​ട​ന്ന് കേ​ൾ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​പ്പോ​ഴും ചാ​ൾ​സ്. ബാ​ക്കി​യെ​ന്തെ​ന്ന​റി​യാ​നു​ള്ള ജി​ജ്ഞാ​സ ചാ​ൾ​സി​ലു​മു​ണ്ടാ​യി. എ​ങ്കി​ലും ക​ണ്ണു​ക​ള​ട​ച്ച് അ​വ​ൻ ഒ​ന്നും കേ​ൾ​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന് ന​ടി​ച്ചു.

ശോ​ഭ​യു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽനി​ന്ന് പി​ന്നെ​യും ക​ണ്ണീ​രൊ​ഴു​കി. ശോ​ഭ കു​റ​ച്ചു​നേ​രം മോ​ങ്ങി. ആ ​റോ​ഡി​ലൂ​ടെ അ​പ്പോ​ൾ ര​ണ്ട് പൊ​ലീ​സ്​ ജീ​പ്പു​ക​ളും പി​റ​കെ ഒ​രു ആം​ബു​ല​ൻ​സും പാ​ഞ്ഞു​പോ​യി. ആം​ബു​ല​ൻ​സി​ന്റെ മ​ര​ണ​വെ​പ്രാ​ളം ക​ണ്ട് രാ​ജ് പ​റ​ഞ്ഞു:

‘‘കോ​വി​ഡ് വ​ന്നേ​പ്പി​ന്നെ ഈ ​മ​നു​ഷ്യ​ന്മാ​രു​ടെ കാ​ര്യം ക​ഷ്​​ടാ. ച​ത്തു​വീ​ഴാ​ല്ലെ അ​തു​ങ്ങ​ള്. ഒ​ക്കെ​യും പേ​ടി​ച്ചു വി​റ​ച്ച് വീ​ട്ടി​ലി​രി​പ്പാ. പ​ല​തി​നും പ​ണി​യു​ണ്ടാ​യി​ട്ട് മാ​സ​ങ്ങ​ളാ​യി. സ​ർ​ക്കാ​ർ വ​രു​മാ​ന​ക്കാ​രും ബാ​ങ്ക് ജീ​വ​ന​ക്കാ​രു​മൊ​ഴി​കെ ഒ​ക്കെ​യും ദു​രി​ത​ത്തി​ലാ. മ​റ്റു വീ​ട്ടി​ലെ പ​ട്ടി​ക​ളൊ​ക്കെ പ​ട്ടി​ണി​യി​ലാ. മ​നു​ഷ്യ​ർ​ക്ക് തി​ന്നാ​ൽ തി​ക​യു​ന്നി​ല്ല, പി​ന്നെ​യ​ല്ലെ പ​ട്ടി​ക​ളു​ടെ കാ​ര്യം. അ​വ​റ്റ​ക​ൾ​ക്ക് ഇ​റ​ച്ചി​യും മീ​നു​മൊ​ക്കെ കി​ട്ടി​യി​ട്ട് നാ​ളു​ക​ളേ​റെ​യാ​യി. ത​ടി​ച്ചു​വീ​ർ​ത്ത​വ​ന്മാ​രു​ടെ​യെ​ല്ലാം എ​ല്ലു​ന്തി. കാ​ണു​ന്ന​വ​ർ​ക്ക് എ​ണ്ണി​യെ​ടു​ക്കാം.’’

ചാ​ൾ​സ്​ അ​പ്പോ​ൾ ക​ണ്ണു​തു​റ​ന്നു.

‘‘പൊ​ന്നു ചേ​ട്ടാ സ​ത്യം. പാ​ലും ബി​സ്​​ക​റ്റും ഇ​റ​ച്ചി​യും മാ​ത്രം തി​ന്നു വ​ള​ർ​ന്ന​വ​നാ ഞാ​ൻ. അ​ന്നൊ​ക്കെ മ​ണ​ത്തു നോ​ക്കി​യി​ട്ട് തൊ​ട്ടു​പോ​ലും നോ​ക്കാ​തെ വേ​സ്​​റ്റാ​ക്കി ക​ള​ഞ്ഞ​ത് ഓ​ർ​ക്കു​മ്പോ​ൾ സ്വ​യം ശ​പി​ക്കാ​ൻ തോ​ന്ന്ണു.’’

രാ​ജ് ഇ​ട​ക്കു​ ക​യ​റി.

‘‘നി​ന്റെ ക​ഥ പി​ന്നെ പ​റ​ഞ്ഞാ മ​തി. സ​മ​യം​വ​രും. ശോ​ഭ ആ​ദ്യം ക​ഥ പ​റ​ഞ്ഞ് തീ​ർ​ക്ക​ട്ടെ.’’

ചാ​ൾ​സി​ന് അ​തി​ഷ്​​ട​പ്പെ​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ഇ​ല്ലാ​ത്ത വി​ന​യ​മ​ഭി​ന​യി​ച്ച് ചാ​ൾ​സ്​ ശ​രി, ശ​രി ചേ​ട്ടാ​ന്ന് ദേ​ഷ്യം ക​ടി​ച്ച​മ​ർ​ത്തി അ​വ​ൻ സ്വ​യം പി​റു​പി​റു​ത്തു. ശ​രീ​ര​മ​ന​ക്കാ​തെ ക​ഴി​ഞ്ഞ​വ​നാ. ഒ​രു കൂ​റ്റ​ൻ വീ​ട്ടി​ൽ. സ്വ​ന്ത​മാ​യി മു​റി. ആ ​വീ​ട്ടി​ൽ എ​വി​ടെ​യും ക​ട​ന്നു​ചെ​ല്ലാ​ൻ അ​വ​സ​രം. വീ​ട് മൊ​ത്തം എ.​സി. കൊ​ച്ച​മ്മ​യു​ടെ കൈ​യി​ൽ എ​ന്നും അ​രു​മ​യാ​യി പ​രി​ലാ​ള​ന കി​ട്ടി വ​ള​ർ​ന്ന​താ. വി​ല കൂ​ടി​യ കാ​റി​ലാ​യി​രു​ന്നു സ​ഞ്ചാ​രം. എ​ന്നി​ട്ട് ഇ​പ്പോ​ൾ ക​ണ്ടോ? തെ​രു​വി​ലേ​ക്ക് വ​ലി​ച്ചെ​റി​യ​പ്പെ​ട്ടാ​ൽ ഏ​ത് പ​ട്ടി​യു​ടെ​യും അ​വ​സ്​​ഥ ഇ​േ​ത്ര​യു​ള്ളൂ. ചാ​ൾ​സി​ന് എ​ന്തെ​ന്നി​ല്ലാ​ത്ത സ​ങ്ക​ടം വ​ന്നു.

3

രാ​ജ് പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘ശോ​ഭ​പ്പെ​ണ്ണേ ബാ​ക്കി പ​റ​യൂ?’’

ശോ​ഭ എ​ന്തോ ആ​ലോ​ച​ന​യി​ലാ​യി. പി​ന്നെ സ​ങ്ക​ട​ത്തോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഞാ​ൻ ഗ​ർ​ഭി​ണി​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞ​ല്ലോ? മാ​സ​ങ്ങ​ൾ ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് മ​ക​ൻ പി​റ​ന്നു. മു​ത​ലാ​ളി ആ ​കു​ട്ടി​ക്ക് ഡോ​ൺ എ​ന്നാ​ണ് പേ​രി​ട്ട​ത്. പ​ക്ഷേ, ഞ​ങ്ങ​ൾ മ​റ്റൊ​രു പേ​രു ക​ണ്ടെ​ത്തി​യി​രു​ന്നു.

മാ​ധ​വേ​ട്ട​ന്റെ അ​ച്ഛ​ന്റെ പേ​രാ​യി​രു​ന്നു. മു​ത​ലാ​ളി ആ​ധു​നി​ക പേ​രാ​യ ഡോ​ണെ​ന്നു വി​ളി​ച്ച​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് പ​രി​ഭ​വ​മൊ​ന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് അ​വ​ൻ അ​പ്പു​വാ​യി​രു​ന്നു.’’

രാ​ജ് ഓ​ർ​ത്തു. ഇ​ത്, ക​ഥ എ​ങ്ങും എ​ത്തു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ? ​േശാ​ഭ പ​റ​ഞ്ഞ്, പ​റ​ഞ്ഞ് കാ​ടു​ക​യ​റു​ന്നു. രാ​ജ് ആ​കാ​ശ​ത്തേ​ക്ക് നോ​ക്കി മ​ന​സ്സി​ലോ​ർ​ത്തു. ഇ​ന്ന് പ​തി​വി​ല്ലാ​ത്ത നി​ലാ​വു​ണ്ട​ല്ലോ. ഇ​വ​ളു​ടെ ജീ​വി​തം കേ​ട്ടു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടു​വേ​ണം നി​ലാ​വ് നോ​ക്കി ഒ​ന്നു​റ​ക്കെ കു​ര​യ്ക്കാ​ൻ. അ​തും പ​റ​ഞ്ഞ് രാ​ജ് തു​ട​ർ​ന്നു. ‘‘ബാ​ക്കി പ​റ​യൂ ശോ​ഭേ. ഈ ​പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ള് എ​ല്ലാം വ​ലി​ച്ചു​നീ​ട്ടി​യെ പ​റ​യൂ.’’ രാ​ജ് അ​വ​ളെ ക​ളി​യാ​ക്കി.

ശോ​ഭ തു​ട​ർ​ന്നു.

‘‘ബം​ഗ്ലാ​വി​ലേ​ക്ക് വ​രു​ന്ന സ്​​ത്രീ​ക​ൾ കാ​റി​ൽ സ്വ​യം ൈഡ്ര​വ് ചെ​യ്താ​ണ് വ​രാ​റ്. അ​ത്ത​രം ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ൽ മു​ത​ലാ​ളി കു​ളി​ച്ച് ന​ല്ല​വ​സ്​​ത്രം ധ​രി​ച്ച് മി​നു​ങ്ങി ഗേ​റ്റി​ൽ കാ​ത്തു​നി​ൽ​ക്കു​ക​യാ​കും. ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂ​ട് തു​റ​ന്നു​വി​ട്ട ശേ​ഷം പ​റ​യും, അ​നാ​വ​ശ്യ​മാ​യി കു​ര​യ്ക്കു​ക​യോ ചാ​ടു​ക​യോ ചെ​യ്താ​ൽ ഞാ​ൻ തോ​ക്കെ​ടു​ക്കും പ​റ​ഞ്ഞേ​ക്കാം. ഞ​ങ്ങ​ള​ത് വാ​ലാ​ട്ടി കേ​ൾ​ക്കും.’’

ശോ​ഭ വാ​ക്കു​ക​ൾ പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യാ​തെ കി​ത​ച്ചു. രാ​ജ് അ​വ​ൾ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​യാ​യ ആ ​നേ​രം എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ഭ​ക്ഷ​ണം അ​ടു​ത്തെ​വി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലു​മു​ണ്ടോ​യെ​ന്ന​റി​യാ​ൻ മ​ണം പി​ടി​ച്ചു. ഇ​ല്ല, ഒ​ന്നി​ന്റെ​യും ഗ​ന്ധം മൂ​ക്കി​ലേ​ക്ക് ആ​വാ​ഹി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്നി​ല്ല. ലോ​ക്ഡൗ​ൺ കാ​ര​ണം ഹോ​ട്ട​ലു​ക​ൾ അ​ട​ഞ്ഞു​കി​ട​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് എ​ച്ചി​ൽ കൂ​ന​ക​ൾ​പോ​ലും ഒ​രി​ട​ത്തു​മി​ല്ലെ​ന്ന് മ​ണി​ക്കൂ​റു മു​മ്പേ​യു​ള്ള അ​ല​ച്ചി​ലു​ക​ളി​ൽ നി​ന്നും രാ​ജി​ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​രു​ന്നു. ലൈ​ൻ ക​മ്പി​യി​ലി​രു​ന്ന് പെ​ട്ടെ​ന്നു​ണ്ടാ​യ വൈ​ദ്യു​തി പ്ര​വാ​ഹ​ത്തി​ന് ഇ​ര​യാ​യി ച​ത്തു​മ​ല​ന്ന്, ഉ​ണ​ങ്ങി​യ വി​റ​കു​കൊ​ള്ളി​യാ​യി കി​ട​ന്ന ഒ​രു കാ​ക്ക​യു​ടെ ശ​വ​ശ​രീ​ര​മാ​ണ് ര​ണ്ടു​ദി​വ​സ​മാ​യി ആ​കെ ക​ഴി​ച്ച ഭ​ക്ഷ​ണം. ന​ല്ല വി​ശ​പ്പു മാ​ത്ര​മ​ല്ല ദാ​ഹ​വു​മു​ണ്ട്. പ​ക്ഷേ ല​ക്ഷ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചോ​ർ​ക്കു​മ്പോ​ൾ ക്ഷീ​ണി​ത​നാ​കാ​ൻ വ​യ്യ.

രാ​ജ് അ​ക്ഷ​മ കാ​ട്ടി പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘പ​റ​യൂ ശോ​ഭേ ബാ​ക്കി?’’

4

ശോ​ഭ പ​റ​ഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങി.

‘‘ഞാ​നും മാ​ധ​വേ​ട്ട​നും ഡോ​ണും അ​ന്ന് ഒ​ത്തി​രി സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. ഞ​ങ്ങ​ൾ കു​റേ ക​ളി​ച്ചും ര​സി​ച്ചും ത​ള​ർ​ന്ന് കൂ​ട്ടി​ലി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണ് അ​ക​ത്തേ​ക്കു ക​യ​റി​പ്പോ​യ മേ​ഡം പു​റ​ത്തേ​ക്കു​വ​ന്ന​ത്. സാ​ധാ​ര​ണ​യാ​യി മു​ത​ലാ​ളി കൊ​ടു​ക്കാ​റു​ള്ള ഗി​ഫ്റ്റൊ​ന്നും അ​വ​രു​ടെ കൈ​യി​ൽ ക​ണ്ടി​ല്ല. കാ​റി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി ൈഡ്ര​വി​ങ് സീ​റ്റി​ൽ ഇ​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണ് അ​വ​രു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ നേ​ർ​ക്ക് വ​ന്ന​ത്. അ​വ​ർ ഉ​ട​നെ കാ​റി​ൽ​നി​ന്ന് ഇ​റ​ങ്ങി ബം​ഗ്ലാ​വി​ലേ​ക്ക് പോ​യി. തി​രി​ച്ചു​വ​രു​മ്പോ​ൾ മു​ത​ലാ​ളി​യും ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മു​ത​ലാ​ളി അ​ൽ​പം നി​രാ​ശ​നാ​യി​രു​ന്നു. മു​ത​ലാ​ളി​യു​ടെ പ​ത​റി​യ ശ​ബ്ദം ഞ​ങ്ങ​ൾ കേ​ട്ടു. ‘‘അ​തേ, മ​റ്റൊ​രു സ​മ​യ​ത്താ​ണ് നീ ​ഇ​ത് ചോ​ദി​ച്ച​തെ​ങ്കി​ൽ ഞാ​ൻ ഒ​രി​ക്ക​ലും ഇ​ത് ത​രു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. എ​ന്റെ ഹൃ​ദ​യ​മാ​ണ് നീ ​ക​വ​രു​ന്ന​ത്.’’

മു​ത​ലാ​ളി ത​ല​താ​ഴ്ത്തി​വ​ന്ന് കൂ​ട്ടി​ൽ​നി​ന്നും ഡോ​ണി​നെ എ​ടു​ത്ത​ത് എ​ന്തി​നാ​ണെ​ന്ന് അ​പ്പോ​ൾ ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല. ഡോ​ണി​നെ മു​ത​ലാ​ളി ആ ​സ്​​ത്രീ​ക്ക് കൈ​മാ​റി​യ​തും അ​വ​ർ കാ​റി​ൽ ചീ​റി​പ്പാ​ഞ്ഞു​പോ​യി. മാ​ധ​വേ​ട്ട​നും ഞാ​നും കാ​റി​നു പി​റ​കെ കു​റെ പാ​ഞ്ഞു. അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ഗേ​റ്റ് കാ​വ​ൽ​ക്കാ​ര​ൻ ഗേ​റ്റ​ട​ച്ചു. ദേ​ഷ്യം സ​ഹി​ക്കാ​നാ​കാ​തെ ഞാ​നും മാ​ധ​വേ​ട്ട​നും മു​ത​ലാ​ളി​യു​ടെ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് ഓ​ടി. മു​ത​ലാ​ളി അ​പ്പോ​ഴും ത​ള​ർ​ന്ന് കാ​ർ​പോ​ർ​ച്ചി​ൽ നി​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മാ​ധ​വേ​ട്ട​ൻ കു​ര​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് മു​ത​ലാ​ളി​യു​ടെ നേ​രെ പാ​ഞ്ഞ​ടു​ത്തു. കാ​ലി​ൽ ഒ​ന്ന് ക​ടി​ച്ചു. പെ​ട്ടെ​ന്നു​ള്ള പ​ക​പ്പി​ൽ വീ​ണ മു​ത​ലാ​ളി ഓ​ടി അ​ക​ത്തേ​ക്കു​പോ​യി. തി​രി​കെ​ വ​രു​മ്പോ​ൾ കൈ​യി​ൽ വേ​ട്ട​ത്തോ​ക്ക്. സെ​ക്ക​ൻ​ഡു​ക​ൾ​ക്കു​ള്ളി​ൽ തു​ട​രെ തു​ട​രെ വെ​ടി​പൊ​ട്ടി. മാ​ധ​വേ​ട്ട​ന്റെ ക​ര​ച്ചി​ൽ അ​വി​ടെ ഉ​യ​ർ​ന്ന​തി​നൊ​പ്പം മാ​ധ​വേ​ട്ട​ൻ കു​ഴ​ഞ്ഞു​വീ​ണു. ഞാ​ൻ ആ​ർ​ത്തു​ക​ര​ഞ്ഞു. മു​ത​ലാ​ളി തോ​ക്കി​ന്റെ മു​ന നെ​റ്റി​യി​ൽ​െ​വ​ച്ചു. എ​നി​ക്ക് ക​ര​ച്ചി​ൽ വ​ന്നി​ല്ല. ഭ​യ​ന്നി​ല്ല. എ​ന്റെ ദ​യ​നീ​യ​ നോ​ട്ടം ക​ണ്ട് പി​ന്നെ എ​ന്തോ ആ​ലോ​ചി​ച്ച് മു​ത​ലാ​ളി അ​ര​യി​ൽ​നി​ന്ന് ബെ​ൽ​റ്റ് ഊ​രി എ​ന്നെ പൊ​തി​രേ ത​ല്ലി. പി​ന്നെ കാ​ലി​ൽ പി​ടി​ച്ച് കൂ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് വ​ലി​ച്ചി​ഴ​ച്ചു.’’

കേ​ട്ട​തൊ​ന്നും വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​നാ​കാ​തെ രാ​ജ് ത​ക​ർ​ന്നു നി​ന്നു. ചാ​ൾ​സി​ന്റെ ക​ണ്ണി​ൽനി​ന്നും ക​ണ്ണീ​രൊ​ഴു​കി. കു​റ​ച്ചു​നേ​രം ഏ​ങ്ങ​ല​ടി​ച്ച​ശേ​ഷം ശോ​ഭ തു​ട​ർ​ന്നു.

‘‘ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളോ​ളം മു​ത​ലാ​ളി പ​ട്ടി​ണി​ക്കി​ട്ടു. പ​ക്ഷേ, ഡോ​ൺ പോ​യ ശൂ​ന്യ​ത​യും മാ​ധ​വേ​ട്ട​നെ കൊ​ല്ലേ​ണ്ടി​വ​ന്ന​തും മു​ത​ലാ​ളി​യെ നി​രാ​ശ​നാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. ഒ​രി​ക്ക​ൽ റ​ബ​ർ​തോ​ട്ട​ത്തി​ൽ പാ​ലെ​ടു​ക്കാ​ൻ പോ​യ മു​ത​ലാ​ളി​യെ കൊ​ത്താ​ൻ വ​ന്ന മൂ​ർ​ഖ​നെ മി​ന്ന​ൽ ആ​ക്ര​മ​ണ​ത്തി​ലൂ​ടെ കീ​ഴ്പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​ത് മാ​ധ​വേ​ട്ട​നാ​യി​രു​ന്നു. ആ ​ഓ​ർ​മ​യൊ​ക്കെ മു​ത​ലാ​ളി​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്ക​ണം. മു​ത​ലാ​ളി​ക്ക് പ​ഴ​യ ഉ​ഷാ​റ് പ​തി​യെ ന​ഷ്​​ട​പ്പെ​ട്ടുതു​ട​ങ്ങി. പെ​ട്ടെ​ന്ന് വൃ​ദ്ധ​നാ​യ​തു​പോ​ലെ. ഒ​രു​ദി​വ​സം സ​ന്ധ്യ​യി​ൽ കൂ​ടി​ന​രി​കി​ൽ​വ​ന്ന് കൂ​ട് തു​റ​ന്നു. പി​ന്നെ എ​ന്റെ ത​ല​യി​ൽ ത​ലോ​ടി. നെ​റ്റി​യി​ൽ ഉ​മ്മ​െ​വ​ച്ചു. അ​പ്പോ​ൾ മു​ത​ലാ​ളി ക​ര​യു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നെ പി​ന്നെ എ​ടു​ത്ത് ഒ​രു കു​ട്ടി​യെ​യെ​ന്ന​വ​ണ്ണം ലാ​ളി​ച്ച് ഗേ​റ്റി​ൽ​നി​ന്ന് റോ​ഡി​ലേ​ക്കു വി​ട്ട് സ്വ​ത​ന്ത്ര​യാ​ക്കി. കു​റേ​നേ​രം ഒ​ന്നും മ​ന​സ്സി​ലാ​കാ​തെ ഞാ​ന​വി​ടെ ത​ന്നെ​യി​രു​ന്നു. മി​നി​റ്റു​ക​ൾ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. ബം​ഗ്ലാ​വി​ൽ​നി​ന്ന് തു​ട​രെ തു​ട​രെ വെ​ടി​പൊ​ട്ടു​ന്ന ശ​ബ്ദം. സെ​ക്യൂ​രി​റ്റി​ക്കാ​ര​ൻ അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ഓ​ടു​ന്ന​ത് ഞാ​ൻ ക​ണ്ടു. ഞാ​ൻ പ​തി​യെ ന​ട​ന്നു. പി​ന്നെ ഓ​ടി. ഡോ​ണി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ചി​ന്ത മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു മ​ന​സ്സി​ൽ.’’

ചാ​ൾ​സ്​ ഇ​ട​ക്കു ക​യ​റി, ‘‘ശ​ങ്ക​ടം​വ​രു​ന്നു. എ​ന്ത് ട്രാ​ജ​ഡി​യാ​യ ക​ഥ. ക്ലൈ​മാ​ക്സി​ൽ എ​ന്തോ​രം ട്വി​സ്​​റ്റാ. ആ ​മു​ത​ലാ​ളി​യ്ക്ക് സൂ​യി​സൈ​ഡ് ചെ​യ്യേ​ണ്ട വ​ല്ല കാ​ര്യ​മു​ണ്ടോ? പാ​വം ഡോ​ൺ ഇ​പ്പോ​ൾ എ​വി​ടെ​യാ​കും.’’

ശോ​ഭ പി​ന്നെ​യും ക​ര​ഞ്ഞു. കു​റ​ച്ച് ക​ഴി​ഞ്ഞ് രാ​ജി​നെ പ്ര​തീ​ക്ഷ​യോ​ടെ നോ​ക്കി പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘രാ​ജേ​ട്ട​ന് എ​ന്നെ ഒ​ന്ന് സ​ഹാ​യി​ക്കാ​ൻ പ​റ്റോ. എ​നി​ക്കൊ​പ്പം വ​രാ​ൻ പ​റ്റോ. ഒ​രു പെ​ൺ​പ​ട്ടി​യാ​യ എ​നി​ക്ക് ല​ക്ഷ്യം നേ​ടാ​ൻ പ​റ്റി​ല്ല. മ​നു​ഷ്യ​കു​ല​ത്തി​ൽ ജ​നി​ച്ചാ​ലും പ​ട്ടി​യാ​യി ജ​നി​ച്ചാ​ലും പെ​ണ്ണി​ന് ലോ​കം വി​ധി​ച്ചു​​വ​ച്ച കു​റേ നി​യ​ന്ത്ര​ണ​രേ​ഖ​ക​ളും പ​രി​മി​തി​ക​ളു​മു​ണ്ട്.’’ രാ​ജ് എ​ന്തോ ആ​ലോ​ച​ന​യോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ലോ​കം... പ​രി​മി​തി​ക​ൾ... നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങ​ൾ... എ​നി​ക്ക് ചി​രി​യാ​ണ് വ​രു​ന്ന​ത്. ആ ​വി​ഷ​യം വി​ടൂ. പി​ന്നെ എ​നി​ക്ക് നി​ന​ക്കൊ​പ്പം വ​രു​ന്ന​തി​ന് കു​ഴ​പ്പ​മി​ല്ല. പ​ക്ഷേ, എ​നി​ക്കും ഒ​രു ല​ക്ഷ്യ​മു​ണ്ട്.’’

5

രാ​ജ് ഓ​ർ​മ​ക​ളി​ലാ​യി. അ​വ​ൻ ച​ന്ദ്രി​ക​യെ കു​റി​ച്ചോ​ർ​ത്തു. തെ​രു​വി​ൽ അ​ൽ​പം ഗു​ണ്ടാ​യി​സ​വും വീ​ടു​ക​ളി​ൽനി​ന്ന് കോ​ഴി, മു​യ​ൽ ഒ​ത്താ​ൽ ആ​ടി​നെ​വ​രെ ത​ട്ടി ന​ട​ന്ന കാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. ദി​നം​പ്ര​തി ഓ​രോ​രോ ഭാ​ര്യ​മാ​ർ. ക​ന്നി​മാ​സ​ത്തി​ൽ തെ​രു​വി​ലെ രാ​ജാ​വാ​യി​രു​ന്നു. മാ​റി, മാ​റി ഇ​ണ​ക​ൾ തേ​ടി വ​ന്നു. എ​ല്ലാ ആ​ൺപ​ട്ടി​ക​ൾ​ക്കും അ​സൂ​യ​യാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രു​ദി​വ​സം ഒ​രു വീ​ടി​ന്റെ മ​തി​ൽ ചാ​ടി​ക്ക​ട​ന്ന് ആ​ർ​ത്തി​യോ​ടെ കോ​ഴി​ക്കൂ​ട്ടി​ലെ ക​മ്പി​വേ​ലി​യി​ൽ മു​ഖം​തൊ​ട്ട​ത് ഓ​ർ​മ​യു​ണ്ട്. ശി​ര​സ്സി​ലൊ​രു മ​ര​വി​പ്പ്. അ​വി​ടെ നി​ല​യ്ക്കാ​തെ മി​ന്ന​ൽ​പ്പി​ണ​രു​ക​ൾ പാ​ഞ്ഞു​പോ​യി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഒ​രു​ക​ണ​ക്കി​ന് വേ​ച്ചു​വേ​ച്ച് ന​ട​ന്ന് തെ​രു​വി​ലെ​ത്തി. ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളോ​ളം തെ​രു​വി​ൽ പു​ഴു​ത്ത പ​ട്ടി​യാ​യി ത​ള​ർ​ന്നു​കി​ട​ന്നു. തെ​രു​വി​ലെ കി​രീ​ടം​െ​വ​ക്കാ​ത്ത രാ​ജാ​വി​ന്റെ പ​ത​നം മ​റ്റു തെ​രു​വു​പ​ട്ടി​ക​ൾ ഉ​ത്സ​വ​മാ​ക്കി. ക​ന്നി​മാ​സ​ത്തി​ൽ എ​ന്റെ ചൂ​ടു​തേ​ടി​വ​ന്ന റാ​ണി​മാ​രെ​ല്ലാം തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കാ​തെ പു​തി​യ ഇ​ണ​ക​ളെ തേ​ടി. മ​ര​ണം മു​ന്നി​ൽ ക​ണ്ട ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ. കി​ട​ന്ന്, കി​ട​ന്ന് പൊ​ടി​കൊ​ണ്ട് ക​ണ്ണു​ക​ൾ മൂ​ടി. അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ഒ​രു രാ​ത്രി അ​വ​ൾ അ​രി​കി​ൽ വ​ന്ന​ത്.

ശ​രീ​രം നി​റ​യെ രോ​മ​ങ്ങ​ൾ കൊ​ഴി​യു​ന്ന പ​ക​ർ​ച്ച​വ്യാ​ധി​ വ​ന്ന​തി​നെ​ത്തു​ട​ർ​ന്ന് ഏ​തോ വീ​ട്ടി​ൽനി​ന്ന് ആ​ട്ടി​യി​റ​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​ൾ. ച​ന്ദ്രി​ക. ച​ന്ദ്രി​ക എനിക്ക് ഭ​ക്ഷ​ണം ന​ൽ​കി. ഭാ​ര്യ​യെ​പ്പോ​ലെ പ​രി​ച​രി​ച്ചു. പ​തി​യെ പ​തി​യെ ആ​രോ​ഗ്യം വീ​ണ്ടെ​ടു​ത്തു. ച​ന്ദ്രി​ക​യു​ടെ മ​ന​സ്സി​ന്റെ സൗ​ന്ദ​ര്യ​ത്തി​ന്റെ തി​ള​ക്കം അ​ത്ഭു​ത​പ്പെ​ടു​ത്തി.

ച​ന്ദ്രി​ക​യെ ഭാ​ര്യ​യാ​യി ക​ണ്ട​ശേ​ഷം രാ​ജ് കു​ടും​ബ​നാ​ഥ​നും ദുഃ​ശീ​ല​ങ്ങ​ളി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നു​മാ​യി. ച​ന്ദ്രി​ക ഗ​ർ​ഭി​ണി​യാ​യ​തോ​ടെ അ​ട​ഞ്ഞു​കി​ട​ക്കു​ന്ന വ​ളം ക​മ്പ​നി​യു​ടെ ഗോ​ഡൗ​ണി​ന്റെ വ​രാ​ന്ത​യി​ലേ​ക്ക് താ​മ​സം​മാ​റ്റി. ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ ക​ട​ന്നു​പോ​യി. മാ​സ​ങ്ങ​ളാ​യി. മ​റ്റൊ​രു ക​ന്നി​മാ​സം. രാ​ജി​ൽ പ​ഴ​യ ഓ​ർ​മ​ക​ളു​ടെ ജ്വ​ര​മു​യ​ർ​ന്നു.

ച​ന്ദ്രി​ക​യെ ത​നി​ച്ചാ​ക്കി, അ​വ​ൾ ഉ​റ​ങ്ങി​യെ​ന്നു​റ​പ്പാ​യ യാ​മ​ങ്ങ​ളി​ൽ രാ​ജ് പെ​ൺ​പ​ട്ടി​ക​ളു​ടെ മോ​ഹ​വി​ളി​ക​ൾ തേ​ടി​യി​റ​ങ്ങി. പാ​വം ച​ന്ദ്രി​ക ഇ​തെ​ല്ലാം കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ൾ അ​തെ​ല്ലാം ക​ണ്ണ​ട​ച്ചു​ക​ള​ഞ്ഞു. പു​ല​ർ​ക്കാ​ലം ഒ​ന്നു​മ​റി​യാ​തെ വ​ന്ന് ത​മാ​ശ​ക​ൾ പ​റ​ഞ്ഞ് അ​രി​കി​ലെ​ത്തു​ന്ന രാ​ജി​നെ അ​വ​ൾ വെ​റു​ത്തി​ല്ല. കൂ​ടു​ത​ൽ സ്​​നേ​ഹി​ച്ചു. ഒ​രു രാ​ത്രി പ​രി​ഷ്കാ​രി​ക​ളാ​യ പെ​ൺ​പ​ട്ടി​ക​ളു​ടെ കൊ​തി​പ്പി​ക്കു​ന്ന കു​ര​കേ​ട്ട് ഇ​രി​ക്ക​പ്പൊ​റു​തി​യി​ല്ലാ​താ​യ​തോ​ടെ രാ​ജ് ച​ന്ദ്രി​ക​യെ പ​റ്റി​ച്ച ഭാ​വ​ത്തോ​ടെ ചാ​ടി പു​റ​പ്പെ​ട്ടു. ഇ​ന്നോ, നാ​ളെ​യോ പ്ര​സ​വം എ​ന്ന​റി​യാ​തെ കി​ട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന ച​ന്ദ്രി​ക​ക്ക് ആ ​പോ​ക്ക് ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ, എ​ന്തോ അ​വ​ൾ​ക്ക് ആ​ദ്യ​മാ​യി ക​ര​ച്ചി​ൽ​വ​ന്നു. മ​ണി​ക്കൂ​റു​ക​ൾ നീ​ണ്ട ഉ​ന്മാ​ദ​ത്തി​നു​ശേ​ഷ​മാ​ണ് രാ​ജ് ത​ള​ർ​ച്ച​യോ​ടെ തി​രി​കെ​വ​ന്ന​ത്. ച​ന്ദ്രി​ക​യെ കാ​ണാ​നി​ല്ല. അ​വ​ൻ മ​ണം പി​ടി​ച്ച് ഓ​ടി​ന​ട​ന്നു. ആ ​കാ​ഴ്ച​ ക​ണ്ട് അ​വ​ൻ ഞെ​ട്ടി.

ചോ​ര​യി​ൽ കു​ളി​ച്ച് ച​ന്ദ്രി​ക.

രാ​ജ് ശ​ത്രു​വി​ന്റെ സാ​ന്നി​ധ്യം തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. ച​ന്ദ്രി​ക​യു​ടെ ശ്വാ​സം പ്ര​ക്ഷു​ബ്ധ​മാ​യ തി​ര​മാ​ല​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ രാ​ജി​ന്റെ കാ​തു​ക​ളി​ൽ വ​ന്ന​ല​ച്ചു. അ​വ​ളു​ടെ വ​യ​ർ പി​ള​ർ​ന്ന് ര​ക്തം ഒ​ഴു​കു​ന്നു.

രാ​ജ് അ​ല​റി, ‘‘എ​ന്തു​പ​റ്റി?’’

ച​ന്ദ്രി​ക​യു​ടെ വാ​ക്കു​ക​ൾ ഇ​ട​റി. ‘‘ക​ള്ള​ൻ...’’

‘‘ക​ള്ള​നോ?’’

അ​വ​ൾ പ​ത​ർ​ച്ച​യോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ചേ​ട്ട​ൻ... ചേ​ട്ട​ൻ പോ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ് കു​റ​ച്ച് ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ പെ​ട്ടെ​ന്നാ​ണ് ഒ​രാ​ൾ മ​തി​ൽ​ചാ​ടി​ വ​ന്ന​ത്. ഞാ​ൻ കു​ര​ച്ചു​കൊ​ണ്ട്... കു​ര​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ചാ​ടി​യ​തും അ​യാ​ളു​ടെ കൈ​യി​ലി​രു​ന്ന മൂ​ർ​ച്ച​യു​ള്ള ആ​യു​ധം​കൊ​ണ്ട് അ​യാ​ൾ...​അ​യാ​ൾ...’’ ച​ന്ദ്രി​ക​യി​ൽ വാ​ക്കു​ക​ൾ മു​റി​ഞ്ഞു. അ​സ​ഹ്യ​മാ​യ വേ​ദ​ന​യി​ൽ ഒ​ന്നു പു​ള​ഞ്ഞ​ശേ​ഷം ച​ന്ദ്രി​ക തു​ട​ർ​ന്നു. ‘‘അ​യാ​ൾ എ​ന്നെ ക്രൂ​ര​മാ​യി വെ​ട്ടി​വീ​ഴ്ത്തി.’’

അ​വ​ൾ വേ​ദ​ന​കൊ​ണ്ട് പു​ള​ഞ്ഞു. പി​ന്നെ വേ​ദ​ന​ ക​ടി​ച്ച​മ​ർ​ത്തി പ​റ​ഞ്ഞു.‘‘​എ​ന്നെ തു​ട​രെ തു​ട​രെ വെ​ട്ടി. പി​ന്നെ, പി​ന്നെ വേ​ഗ​ത്തി​ൽ മ​തി​ലു​ചാ​ടി​പ്പോ​യി.’’

അ​വ​ൾ ഒ​ന്നു​കൂ​ടി കി​ത​ച്ചു. പി​ന്നെ ക​ണ്ണു​ക​ള​ട​ച്ചു. രാ​ജ് ഉ​ട​ൻ മെ​യ്വ​ഴ​ക്ക​മു​ള്ള അ​ഭ്യാ​സി​യെ​പ്പോ​ലെ മ​തി​ൽ ചാ​ടി​ക്ക​ട​ന്നു. അ​വി​ടെ​യെ​ങ്ങും ആ​രെ​യും ക​ണ്ടി​ല്ല. കു​റേ​നേ​രം അ​വ​ൻ അ​വി​ടെ മ​ണ​ത്തു​നി​ന്നു. പെ​ട്ടെ​ന്ന് അ​ടു​ത്തു​ള്ള ക​ട​യു​ടെ ഷ​ട്ട​ർ തു​റ​ക്കു​ന്ന ശ​ബ്ദം. ഒ​രു ജ്വ​ല്ല​റി​യാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. ത​ല​മൊ​ട്ട​യ​ടി​ച്ച അ​തി​കാ​യ​നാ​യ ഒ​രു​ത്ത​ൻ അ​വി​ടെ നി​ന്നി​റ​ങ്ങി​വ​ന്നു. കൈ​യി​ൽ വ​ലി​യ ഒ​രു ക​റു​ത്ത ബാ​ഗ്. ഷ​ട്ട​റു താ​ഴ്ത്തി ഒ​ന്നു​മ​റി​യാ​ത്ത മ​ട്ടി​ൽ അ​വ​ൻ ഇ​രു​ട്ടി​ലേ​ക്ക് മ​റ​യാ​ൻ തു​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ഴാ​ണ് രാ​ജ് അ​വ​ന്റെ അ​രി​കി​ലേ​ക്ക് പാ​ഞ്ഞ​ടു​ത്ത​ത്. രാ​ജ് അ​വ​ന്റെ കാ​ലി​ൽ കൂ​ർ​ത്ത പ​ല്ലു​ക​ൾ ആ​ഴ്ത്തി​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ആ ​ക​ള്ള​ൻ അ​പ​ക​ടം മ​ണ​ത്ത് കൈ​യി​ലി​രു​ന്ന ബാ​ഗു​കൊ​ണ്ട് രാ​ജി​നെ അ​ടി​ച്ചു​ തെ​റി​പ്പി​ച്ചു. ഒ​രു പ​ട്ടി​യേ​ക്കാ​ൾ വേ​ഗ​ത്തി​ൽ മ​ണം​പി​ടി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്ന ക​ള്ള​നാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. രാ​ജ് പ്ര​ത്യാ​ക്ര​മ​ണ​ത്തി​നാ​യി പാ​ഞ്ഞ​ടു​ത്ത​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ബാ​ഗി​ൽ നി​ന്നും ക​ള്ള​ൻ വ​ടി​വാ​ൾ വ​ലി​ച്ചൂ​രി​യെ​ടു​ത്തു.

എ​ന്നി​ട്ടും രാ​ജ് ഭ​യ​ന്നി​ല്ല. വ​ടി​വാ​ളി​ന്റെ വാ​യ്ത്ത​ല ഉ​യ​ർ​ന്നു​താ​ഴ്ന്നു. രാ​ജ് ക​ര​ഞ്ഞി​ല്ല. ആ ​ക​ള്ള​ൻ മ​ട​ങ്ങി​പ്പോ​കു​ന്ന​ത് ക​ണ്ണീ​രോ​ടെ അ​വ​ൻ ചോ​ര ഒ​ഴു​കു​ന്ന മു​റി​വു​ക​ളു​മാ​യി നോ​ക്കി​ക്കി​ട​ന്നു.

ആ​രോ​ഗ്യം വീ​ണ്ടെ​ടു​ത്ത​പ്പോ​ൾ മു​ത​ൽ രാ​ജ് ആ ​ക​ള്ള​നോ​ട് പ്ര​തി​കാ​രം വീ​ട്ടാ​ൻ അ​ന്വേ​ഷ​ണം തു​ട​ങ്ങി​യ​താ​ണ്.

6

രാ​ജ് ചാ​ൾ​സി​നു നേ​രെ തി​രി​ഞ്ഞു.

‘‘എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ടാ മോ​നെ നീ ​ആ​ർ​ക്കും വേ​ണ്ടാ​ത്ത​വ​നാ​യി തെ​രു​വി​ലെ​ത്തി​യ​ത്?’’

ചാ​ൾ​സി​ന് അ​തൊ​ന്നും ഓ​ർ​ക്കാ​ൻപോ​ലു​മി​ഷ്​​ട​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല.

‘‘എ​നി​ക്കൊ​ന്നും ഓ​ർ​മ​യി​ല്ല ചേ​ട്ടാ. വീ​ട്ടു​ട​മ​യു​ടെ കു​ടും​ബ​ത്തി​നൊ​പ്പം ഞാ​ൻ ഒ​രു വ​ലി​യ ഷോ​പ്പി​ങ് മാ​ളി​ൽ​ പോ​യ​ത് ഓ​ർ​മ​യു​ണ്ട്. ഭ​യ​ങ്ക​ര തി​ര​ക്കാ​യി​രു​ന്നു അ​വി​ടെ. പെ​ട്ടെ​ന്നാ​ണ് അ​വി​ടെ ആ​രോ ബോം​ബു​െ​വ​ച്ചെ​ന്ന വാ​ർ​ത്ത പ​ര​ന്ന​ത്. മു​ത​ലാ​ളി​യും കൊ​ച്ച​മ്മ​യും എ​ല്ലാ​വ​രും ജീ​വ​നും​കൊ​ണ്ട് പാ​ഞ്ഞു. ഞാ​ൻ പേ​ടി​ച്ചു​ വി​റ​ച്ചു. ഫ​യ​ർ​ഫോ​ഴ്സും ബോം​ബ് സ്​​ക്വാ​ഡും പൊലീ​സും എ​ല്ലാ​മു​ട​നെ​ത്തി. ഞാ​ൻ പേ​ടി​ച്ചു വി​റ​ച്ച് മൂ​ത്ര​മൊ​ഴി​ച്ചു​പോ​യി.

ഒ​രു ബോം​ബ് സ്​​ക്വാ​ഡി​ലെ ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്​​ഥ​നാ​ണ് അ​വി​ട​ത്തെ സെ​ക്യൂ​രി​റ്റി​യു​ടെ മേ​ശ​ക്ക് അ​ടി​യി​ൽ ഒ​ളി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന എ​ന്നെ ക​ണ്ട​ത്.

ചെ​വി​യി​ൽ തൂ​ക്കി അ​യാ​ൾ എ​ന്നെ പു​റ​ത്തേ​ക്കെ​റി​ഞ്ഞു ചേ​ട്ടാ. അ​ഞ്ചു​ദി​വ​സ​മാ​യി ഞാ​ൻ മു​ത​ലാ​ളി​യെ​യും കൊ​ച്ച​മ്മ​യെ​യും തേ​ടി അ​ല​യു​ന്ന​താ. അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും കോ​വി​ഡും കൂ​ടി. എ​വി​ടെ​യും പൊലീ​സ്​ വാ​ഹ​ന​ങ്ങ​ൾ. അ​ങ്ങ​നെ ഈ ​പാ​ല​ത്തി​ന​ടി​യി​ൽ​ വ​ന്ന് കി​ട​ക്കു​ന്ന​താ. പൊ​ടി​യി​ൽ കി​ട​ന്ന് ചൊ​റി​ഞ്ഞി​ട്ട് വ​യ്യ. വീ​ട്ടി​ൽ എ​.സി റൂ​മി​ൽ കി​ട​ന്ന് ഉ​റ​ങ്ങി​യി​രു​ന്ന​താ. ഭ​ക്ഷ​ണം ക​ഴി​ച്ചി​ട്ട് ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളാ​യി. ഇ​നി​യും ഒ​ന്നും ക​ഴി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ച​ത്തു​പോ​കും.’’

അ​വ​ന​തും പ​റ​ഞ്ഞ് തേ​ങ്ങി​ക്ക​ര​ഞ്ഞു.

ആ ​ക​ര​ച്ചി​ൽ സ​ഹി​ക്കാ​നാ​കാ​തെ രാ​ജ് അ​വി​ടെ​നി​ന്നും യാ​ത്ര പ​റ​ഞ്ഞി​റ​ങ്ങി. ക​ട​ക​ളെ​ല്ലാം മാ​സ​ങ്ങ​ളാ​യി അ​ട​ഞ്ഞു​കി​ട​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് വ​ളി​ച്ച സാ​മ്പാ​റി​ന്റെ മ​ണം​പോ​ലും രാ​ജി​ന്റെ മൂ​ക്കി​ലേ​ക്ക് അ​ടി​ച്ചു​ക​യ​റി​യി​ല്ല. അ​വ​ൻ പി​ന്നെ​യും ഓ​ടി. വ​രു​ന്നു​ണ്ട്, ഒ​രു മ​ണം –കോ​ഴി​യു​ടെ മ​ണം. അ​തി​ന്റെ ജീ​വ​ൻ ന​ഷ്​​ട​പ്പെ​ടു​ന്ന ക​ര​ച്ചി​ൽ. അ​ട​ഞ്ഞു​കി​ട​ക്കു​ന്ന ക​ട​യു​ടെ പി​ന്നി​ൽനി​ന്നാ​ണ്. രാ​ജ് ശ​ബ്ദ​മു​ണ്ടാ​ക്കാ​തെ ന​ട​ന്നു. ഒ​രു നാ​ടോ​ടി വൃ​ദ്ധ​യും വൃ​ദ്ധ​നും കോ​ഴി​യെ കൊ​ന്ന് പാ​ച​കംചെ​യ്യു​ന്നു. കോ​ഴി​യെ ശ്വാ​സം​മു​ട്ടി​ച്ച് കൊ​ന്ന് ചൂ​ടു​വെ​ള്ള​ത്തി​ൽ മു​ക്കി പൂ​ട​പ​റി​ക്കാ​ൻ ച​ട്ടി​യി​ൽ ​െവ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇ​താ​ണ് അ​വ​സ​രം. രാ​ജ് ഒ​റ്റ​ കു​തി​പ്പി​ന് ആ ​കോ​ഴി​യെ ത​ട്ടി​യെ​ടു​ത്ത് മി​ന്ന​ൽ​വേ​ഗ​ത്തി​ൽ കു​തി​ച്ചു​പാ​ഞ്ഞു. നാ​ടോ​ടി​ക​ൾ അ​ന്തം​വി​ട്ട് ക​ല്ലെ​ടു​ത്ത് എ​റി​യാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും അ​വ​ൻ ഇ​രു​ളി​ന്റെ മ​റ​വി​ലേ​ക്ക് അ​പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​നാ​യി​രു​ന്നു.

രാ​ജ് കോ​ഴി​യെ ക​ടി​ച്ച് പ​റി​ച്ച്, ചെ​റി​യ ക​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളാ​ക്കി ചാ​ൾ​സി​ന് മു​ന്നി​ൽ​െ​വ​ച്ചു.

‘‘ക​ഴി​ക്കെ​ടാ. മ​തി​യാ​വോ​ളം ക​ഴി​ക്ക്.’’

ചാ​ൾ​സ്​ അ​തു​ക​ണ്ട് ഞെ​ട്ടി​പ്പോ​യി.

ചാ​ൾ​സ്​ ചോ​ദി​ച്ചു, ‘‘ഇ​ത് എ​വി​ടെ​ന്ന് കി​ട്ടി ചേ​ട്ടാ..?’’

രാ​ജ് പ​റ​ഞ്ഞു: ‘‘ക​ട്ട​ത്. തെ​രു​വു പ​ട്ടി​ക​ൾ​ക്ക് അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ എ​വി​ടെ​ന്ന് കി​ട്ടാ​ൻ..?’’

ചാ​ൾ​സ്​ സം​ശ​യം വി​ട്ടു​മാ​റാ​തെ ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘ആ​രെ​ങ്കി​ലും അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു​വ​രോ?’’

രാ​ജി​ന് ക​ലി​ക​യ​റി. ‘‘ഒ​ന്നു​പോ​ടാ ചെ​ക്കാ. ക​ട്ട​വ​ന്റെ​ന്ന് ക​ട്ട​താ. ആ​രും വ​രി​ല്ല. നീ ​തി​ന്ന് വേ​ഗം.’’

ചാ​ൾ​സ്​ മ​തി​യാ​വോ​ളം ക​ഴി​ച്ചു. അ​തി​ന്റെ ബാ​ക്കി രാ​ജ് ശോ​ഭ​ക്കു നീ​ട്ടി.

അ​വ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു ‘‘ചേ​ട്ട​ൻ ക​ഴി​ച്ചി​ട്ട് മ​തി.’’

രാ​ജ് പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘ക​ഴി​ക്കെ​ടി പെ​ണ്ണേ?’’ താ​ൻ നേ​ര​ത്തേ ഒ​രു പി​ച്ച​ക്കാ​ര​നെ കു​ര​ച്ച് പേ​ടി​പ്പി​ച്ച് ചോ​റും​പൊ​തി ത​ട്ടി​യെ​ടു​ത്തി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് രാ​ജ് നു​ണ പ​റ​ഞ്ഞു. അ​വ​ൻ ശോ​ഭ ക​ഴി​ക്കു​ന്ന​ത് നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ൾ ക​ഴി​ച്ച​തി​ന്റെ ബാ​ക്കി അ​വ​ർ രാ​ജി​ന് നീ​ട്ടി. അ​വ​ർ മൂ​വ​രും അ​ങ്ങ​നെ ഒ​രു കു​ടും​ബ​മാ​യി മാ​റു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

7

ഉ​പ​യോ​ഗ​ശൂ​ന്യ​മാ​യ പൊ​ട്ട​പ്പാ​ത്ര​ങ്ങ​ൾ ആ ​തെ​രു​വി​ന്റെ ര​ണ്ട് വ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലും നി​റ​ഞ്ഞു​കി​ട​ന്നു. അ​ട​ച്ചു​പൂ​ട്ടി​പ്പോ​യ ഏ​തോ ഒ​രു വ​ർ​ക്ക്ഷോ​പ്പി​നു മു​ന്നി​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ർ മൂ​വ​രും കി​ട​ന്ന​ത്. മ​ദ്രാ​സ്​ മെ​യി​ലാ​ക​ണം പാ​ള​ത്തി​ലൂ​ടെ പാ​ഞ്ഞു​പോ​യി. ചാ​ൾ​സും ശോ​ഭ​യും ദു​ർ​ബ​ല​രാ​യ ര​ണ്ടു പേ​രാ​ണെ​ന്നും ര​ണ്ടു പേ​രു​ടെ​യും ല​ക്ഷ്യം അ​ത്ര എ​ളു​പ്പം നേ​ടി​യെ​ടു​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്ന​ത​ല്ലെ​ന്നും രാ​ജി​ന​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു.

റോ​ഡി​ലൂ​ടെ ക​ട​ന്നു​പോ​കു​ന്ന വാ​ഹ​ന​ങ്ങ​ളി​ലു​ള്ള​വ​രെ​ല്ലാം മാ​സ്​​ക് ​െവ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്. വേ​ഗ​ത്തി​ൽ കു​തി​ച്ചു​പാ​യു​ക​യാ​ണ് അ​വ​ർ. അ​ധി​ക​ദി​വ​സ​മൊ​ന്നും അ​ല​ഞ്ഞു​തി​രി​യാ​ൻ ക​ഴി​യി​ല്ല. ഭ​ക്ഷി​ക്കാ​ൻ ഒ​ന്നും കി​ട്ടി​ല്ല. കാ​ത്തി​രി​പ്പ് നീ​ണ്ടു​പോ​യാ​ൽ നാ​ൽ​ക്ക​വ​ല​ക​ളി​ൽ വി​ശ​ന്ന് ത​ള​ർ​ന്നു​വീ​ഴു​ക​യേ​യു​ള്ളൂ. തെ​രു​വീ​ഥി​ക​ളി​ലെ പൊ​ടി​മ​ണ്ണി​ൽ വി​ശ​ന്ന് വീ​ണു​മ​രി​ക്കും മു​മ്പേ ഇ​വ​രെ ര​ണ്ടു​പേ​രെ​യും ഒ​രു ക​ര​യെ​ത്തി​ക്ക​ണം.

രാ​ജ് പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘ര​ണ്ടു​പേ​രും ഞാ​ൻ പ​റ​യു​ന്ന​ത് ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു​ കേ​ൾ​ക്ക​ണം.’’

അ​വ​ർ ര​ണ്ടും കാ​തു​കൂ​ർ​പ്പി​ച്ച് രാ​ജി​ന്റെ വാ​ക്കു​ക​ൾ കേ​ട്ടി​രു​ന്നു.

‘‘അ​തേ, ഒ​രു​ കി​ലോ​മീ​റ്റ​ർ അ​പ്പു​റം കോ​വി​ഡ് മാ​ന​ദ​ണ്ഡ​ങ്ങ​ൾ ലം​ഘി​ച്ച് യാ​ത്ര​ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​രെ പി​ടി​കൂ​ടാ​ൻ ബാ​രി​ക്കേ​ഡു കെ​ട്ടി പൊലീ​സ്​ കാ​വ​ൽ​ നി​ൽ​ക്കു​ന്നു. അ​ത് ക​ട​ന്നു​വേ​ണം ന​മ്മ​ൾ​ക്ക് പോ​കാ​ൻ. ബാ​രി​ക്കേ​ഡ് ക​ട​ക്കാ​തെ ല​ക്ഷ്യ​സ്​​ഥ​ല​ത്തേ​ക്ക് പോ​കാ​ൻ മ​റ്റൊ​രു വ​ഴി​യി​ല്ല. നി​ങ്ങ​ളെ കാ​ണു​ന്ന​തി​നു മു​മ്പ് ഞാ​ൻ ഒ​രു ശ്ര​മം ന​ട​ത്തി​യ​താ. പോ​ടാ പ​ട്ടീ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് ഒ​രു പൊലീ​സു​കാ​ര​ൻ ലാ​ത്തി​വീ​ശി ഓ​ടി​ച്ചു. പേ ​പി​ടി​ച്ച് അ​ല​ഞ്ഞു​തി​രി​യു​ന്ന തെ​ണ്ടി പ​ട്ടി​യാ​യാ​ണ് അ​വ​ർ ന​മ്മ​ളെ കാ​ണു​ക. അ​തു​കൊ​ണ്ട് ഒ​രു ഐ​ഡി​യ ഞാ​ൻ പ​റ​യാം.’’

ശോ​ഭ​യും ചാ​ൾ​സും ജാ​ഗ​രൂ​ക​ത​യോ​ടെ ചെ​വി കൂ​ർ​പ്പി​ച്ചു.

രാ​ജ് പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഒ​രി​ക്ക​ലും ഭ​യ​ക്ക​രു​ത്. ഭ​യ​ത്തെ ഈ ​നി​മി​ഷം കൊ​ന്നു​ക​ള​ഞ്ഞോ​ള​ണം. ക​ഴു​ക​നെ​പ്പോ​ലെ ചി​റ​കു​വ​ച്ച് അ​ത് ആ​കാ​ശ​ത്തേ​ക്ക് പ​റ​ന്നു​പോ​ക​ട്ടെ. പ​റ​ഞ്ഞു​വ​രു​ന്ന​ത് ആ​ദ്യം ചാ​ൾ​സ്​ ബാ​രി​ക്കേ​ഡ് ക​ട​ക്ക​ണം. ചാ​ൾ​സ്​ കു​ട്ടി​യാ​കു​മ്പോ​ൾ ചി​ല​പ്പോ​ൾ പൊലീ​സ്​ ഏ​മാ​ൻ​മാ​ർ ക​ണ്ടി​ല്ലെ​ന്ന് ന​ടി​ക്കും. ചാ​ൾ​സ്​ എ​ളു​പ്പ​ത്തി​ൽ ക​വ​ചം ഭേ​ദി​ച്ചാ​ൽ പി​ന്നെ ന​മു​ക്ക് ക​ട​ക്കാം. പൊലീ​സു​കാ​ർ വ​ടി​കൊ​ണ്ട് അ​ടി​ച്ചെ​ന്നു​വ​ച്ച് ന​മ്മ​ൾ മ​രി​ച്ചു​പോ​വു​ക​യൊ​ന്നു​മി​ല്ല.’’

രാ​ജ് ഒ​ന്നു നി​ർ​ത്തി ചാ​ൾ​സി​നോ​ട് ചോ​ദി​ച്ചു, ‘‘നി​ന​ക്ക് പേ​ടി​യു​ണ്ടോ?’’

ചാ​ൾ​സ്​ അ​തി​ന് ഉ​ത്ത​രം പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല.

രാ​ജ് അ​വ​ന് ആ​ത്മ​വി​ശ്വാ​സം ന​ൽ​കി.

‘‘ചാ​ൾ​സെ, നി​ന​ക്ക് വീ​ട്ടി​ലെ​ത്താ​ൻ ഇ​തേ വ​ഴി​യു​ള്ളൂ. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ എ​ന്നും നീ ​ഈ തെ​രു​വി​ൽ അ​നാ​ഥ​നാ​യി ക​ഴി​യേ​ണ്ടി​വ​രും. കോ​വി​ഡാ​യ​തു​കൊ​ണ്ട് ഹോ​ട്ട​ൽ വേ​സ്​​റ്റു​പോ​ലും കി​ട്ടി​ല്ല. പ​ട്ടി​ണി​ കി​ട​ന്ന് ചാ​കും.’’

ചാ​ൾ​സ്​ ന​ടു​ക്ക​ട​ലി​ൽ അ​ക​പ്പെ​ട്ട​വ​നെ​പ്പോ​ലെ​യാ​യി. ഇ​ത​ല്ലാ​തെ മ​റ്റൊ​രു ര​ക്ഷ​യു​മി​ല്ലെ​ന്ന് ചാ​ൾ​സി​നും മ​ന​സ്സി​ലാ​യി. അ​വ​ന്റെ ത​ള​ർ​ച്ച മാ​റി. അ​വ​ൻ കാ​ലു​ക​ളി​ൽ ശ​ക്തി സം​ഭ​രി​ച്ച് എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു.

പി​ന്നെ പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘ഞാ​ൻ റെ​ഡി​യാ​ണ് ചേ​ട്ടാ. വാ ​ഇ​പ്പോ​ൾ​ത്ത​ന്നെ പോ​കാം. ഏ​ത് ബാ​രി​ക്കേ​ഡും ഞാ​ൻ നു​ഴ​ഞ്ഞ് ക​ട​ക്കാം. ന​മ്മു​ടെ യാ​ത്ര​യെ ഞാ​ൻ മു​ന്നി​ൽനി​ന്ന് ന​യി​ക്കാം. എ​ന്റെ ഭ​യ​മെ​ല്ലാം മാ​റി.’’

രാ​ജി​നും ശോ​ഭ​ക്കും സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി. എ​ങ്കി​ലും ശോ​ഭ​യി​ൽ ഒ​രു ഭ​യം നി​ഴ​ലി​ച്ചു​നി​ന്നു. ശോ​ഭ ചാ​ൾ​സി​നു​വേ​ണ്ടി പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ചു. അ​വ​ർ മൂ​വ​രും ബാ​രി​ക്കേ​ഡ് ല​ക്ഷ്യ​മാ​ക്കി ന​ട​ന്നു. ര​ണ്ട് പൊലീ​സ്​ ജീ​പ്പ് കി​ട​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. പ​ത്തി​ന​ടു​ത്ത് പൊലീ​സു​കാ​ർ. ബാ​രി​ക്കേ​ഡി​നു​ള്ളി​ലൂ​ടെ ഒ​രു വ​ലി​യ വാ​ഹ​ന​ത്തി​നു പോ​കാ​നു​ള്ള സ്​​ഥ​ലം മാ​ത്രം. എ​ല്ലാ വാ​ഹ​ന​ങ്ങ​ളും പൊലീ​സു​കാ​ർ പ​രി​ശോ​ധി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്.

രാ​ജ് പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘വാ​ഹ​ന​ങ്ങ​ൾ ഇ​ല്ലാ​താ​കു​ന്ന സ​മ​യ​ത്തു​വേ​ണം നീ ​കു​തി​ച്ചു​പാ​യാ​ൻ. ഞാ​ൻ സി​ഗ്ന​ൽ ത​രാം.’’

ആ​കാം​ക്ഷ​യു​ടെ മു​ൾ​മു​ന​യി​ലാ​യി അ​വ​ർ. രാ​ജ് താ​ക്കീ​തോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘ആ​പ​ത്ഘ​ട്ട​ങ്ങ​ളി​ൽ പ​ത​റി​പ്പോ​കു​ന്ന​വ​ൻ ദു​ർ​ബ​ല​നാ​ണ്. ഓ​ർ​ക്ക​ണം എ​പ്പോ​ഴും.’’

അ​വ​ർ മൂ​വ​രും ബാ​രി​ക്കേ​ഡ് ല​ക്ഷ്യ​മാ​ക്കി, അ​വി​ടം വ​ണ്ടി​ക​ളി​ല്ലാ​തെ വി​ജ​ന​മാ​കു​ന്ന​തു കാ​ത്തി​രു​ന്നു.

ഈ ​ന​ഗ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കു​ള്ള ഏ​ക റോ​ഡ് പൂ​ർ​ണ​മാ​യും ശൂ​ന്യ​വും വി​ജ​ന​വും ആ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന ഒ​രു നി​മി​ഷം ഒ​രി​ക്ക​ലും സൃ​ഷ്​​ടി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​ൻ പോ​കു​ന്നി​ല്ല. വെ​യി​ലു​കൊ​ണ്ട് ബാ​രി​ക്കേ​ഡി​നു മു​ന്നി​ൽ പ​രി​ശോ​ധ​ന​ക്ക് നി​ന്ന പൊലീ​സു​കാ​രു​ടെ മു​ഖം വാ​ടി​യി​രു​ന്നു. അ​തി​ൽ പ്രാ​യ​മു​ള്ള പൊലീ​സു​കാ​ർ ചൂ​ട് സ​ഹി​ക്കാ​നാ​കാ​തെ അ​സ്വ​സ്​​ഥ​ത​യോ​ടെ നെ​ടു​വീ​ർ​പ്പി​ടു​ന്നു​ണ്ട്. വാ​ഹ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ എ​ൻ​ജി​ന്റെ മു​ഴ​ങ്ങു​ന്ന ശ​ബ്ദം നി​ല​ച്ച് അ​വി​ടം നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത സൃ​ഷ്​​ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​ത​റി​ഞ്ഞ് രാ​ജ് പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഓ​ടി​ക്കോ​ടാ ചാ​ൾ​സെ...’’

അ​തു​കേ​ട്ട​തും ചാ​ൾ​സ്​ ഒ​രു കു​തി​ര​യെ​പ്പോ​ലെ പാ​ഞ്ഞു. ഓ​ട്ട​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ രാ​ജി​ന്റെ നി​യ​മാ​വ​ലി തെ​റ്റി​ച്ച് ഒ​രു​വേ​ള ചാ​ൾ​സ്​ ഭ​യ​ത്തോ​ടെ പൊലീ​സു​കാ​രു​ടെ ഭാ​വ​മ​റി​യാ​ൻ മു​ഖം വെ​ട്ടി​ച്ച​തും അ​വ​ന്റെ ല​ക്ഷ്യം പി​ഴ​ച്ച് ബാ​രി​ക്കേ​ഡി​ൽ ഇ​ടി​ച്ച് തെ​റി​ച്ചു​വീ​ണ​തും ആ ​വീ​ഴ്ച​യി​ൽ ത​ള​ർ​ന്നു​പോ​യ​തും നി​മി​ഷ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ള്ളി​ൽ സം​ഭ​വി​ച്ചു. ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​നാ​യ ഒ​രു പൊലീ​സു​കാ​ര​ൻ ഓ​ടി​വ​ന്ന് വീ​ണു​കി​ട​ന്ന ചാ​ൾ​സി​നെ തൂ​ക്കി​യെ​ടു​ത്തു. എ​ന്നി​ട്ട് എ​സ്.​ഐ​യോ​ടാ​യി പ​റ​ഞ്ഞു:

‘‘സാ​റെ ന​ല്ലൊ​രു പ​ട്ടി​ക്കു​ഞ്ഞ്. വ​ഴി​തെ​റ്റി​വ​ന്ന​താ​ണെ​ന്ന് തോ​ന്നു​ന്നു. തെ​ണ്ടി​പ്പ​ട്ടി​യ​ല്ല.’’ അ​വ​ൻ ആ ​ചാ​ൾ​സി​ന്റെ ഓ​മ​ന​ത്വം ക​ണ്ട് ഉ​മ്മ കൊ​ടു​ത്തു.

എ​സ്.​ഐ പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘അ​തി​നെ അ​വി​ടെ​യെ​ങ്ങാ​നും ഇ​ട​ടാ. പ​ട്ടി​ക്കു​ഞ്ഞി​നെ ഉ​മ്മ​വെ​ച്ച് ക​ളി​ക്കാ​തെ.’’

കോ​ൺ​സ്​​റ്റ​ബി​ൾ രാ​മ​ച​ന്ദ്ര​ൻ ഇ​ട​ക്കു​ക​യ​റി.

‘‘ന​മു​ക്ക് ഇ​തി​നെ സ്​​റ്റേ​ഷ​നി​ലേ​ക്ക് എ​ടു​ത്താ​ലോ. അ​വി​ടെ വ​ള​ർ​ത്താം.’’

യു​വ പൊലീ​സു​കാ​ര​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘ന​ല്ല ഐ​ഡി​യ.’’

എ​സ്.​ഐ ദേ​ഷ്യ​ത്തോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ചെ​യ്യ്...’’

എ​സ്.​ഐ​ക്ക് ഒ​രു ഗൂ​ഢോ​ദ്ദേ​ശ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആ ​നി​ൽ​പി​ൽ നെ​ടു​മ്പാ​ശ്ശേ​രി എ​യ​ർ​പോ​ർ​ട്ടി​ൽ​നി​ന്നും ക​ട്ടെ​ടു​ത്ത സ്വ​ർ​ണ​വു​മാ​യി കാ​റി​ൽ​വ​രു​ന്ന സം​ഘ​ത്തെ പൊലീ​സ്​ പ​രി​ശോ​ധ​ന​യി​ൽനി​ന്ന് ര​ക്ഷി​ക്ക​ണം. ഇ​ന്നോ​വ​യാ​ണ്. ന​മ്പ​ർ വാ​ട്സ്ആ​പ് ചെ​യ്തു​കി​ട്ടി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. ആ​രോ​ടും എ​സ്.​ഐ പ​റ​യാ​ത്ത ര​ഹ​സ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. എ​സ്.​ഐ അ​തി​ന്റെ സ​മ്മ​ർ​ദ​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി​രു​ന്നു. പൊലീ​സു​കാ​ർ ചാ​ൾ​സി​നെ പ​ര​സ്​​പ​രം കൈ​മാ​റി ഓ​മ​നി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഈ ​സ​മ​യം അ​ൽ​പം മാ​റി​നി​ന്ന് കാ​ണു​ന്ന കാ​ഴ്ച​ക​ൾ സ​ത്യ​മോ മി​ഥ്യ​യോ​യെ​ന്ന​റി​യാ​തെ ത​ക​ർ​ന്നു​നി​ൽ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ശോ​ഭ​യും രാ​ജും.

പെ​ട്ടെ​ന്ന് എ​സ്.​ഐ കാ​ത്തി​രു​ന്ന ഇ​ന്നോ​വ വ​ന്നു. പ​രി​ശോ​ധ​ന​ക്ക് പൊലീ​സു​കാ​ർ ഓ​ടു​ന്ന ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ എ​സ്.​ഐ പ​റ​ഞ്ഞു:

‘‘ഞാ​ൻ നോ​ക്കാം.’’

8

എ​സ്.​ഐ​ വ​ണ്ടി കൈ​കാ​ട്ടി നി​ർ​ത്തി. പി​ന്നെ വ​ണ്ടി​ക്ക​രി​കി​ലെ​ത്തി, പ​രി​ശോ​ധ​ന ന​ട​ത്തു​ന്ന​പോ​ലെ കാ​ട്ടി. മാ​സ്​​ക് ശ​രി​യാ​യ രീ​തി​യി​ൽ ധ​രി​ക്കാ​ത്ത​തി​ന് ൈഡ്ര​വ​റെ ചീ​ത്ത പ​റ​ഞ്ഞു. പി​ന്നെ അ​വ​രെ പോ​കാ​ൻ അ​നു​വ​ദി​ച്ചു. എ​സ്.​ഐ​യു​ടെ​യും ൈഡ്ര​വ​റു​ടെ​യും ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽ ഒ​രു തി​ള​ക്കം. പി​ന്നെ, എ​സ്.​ഐ ജീ​പ്പ് സ്​​റ്റാ​ർ​ട്ടാ​ക്കി പൊലീ​സ്​ ജീ​പ്പി​ൽ ചാ​ൾ​സി​നെ​യും ക​യ​റ്റി വേ​ഗ​ത്തി​ൽ പാ​ഞ്ഞു​പോ​യി. ആ ​കാ​ഴ്ച​ക​ണ്ട് അ​ൽ​പ​നേ​ര​ത്തേ​ക്ക് രാ​ജ് ത​ള​ർ​ന്നു​പോ​യെ​ങ്കി​ലും അ​വ​ർ ഉ​ട​നെ സ​മ​ചി​ത്ത​ത വീ​ണ്ടെ​ടു​ത്തു. പൊലീ​സു​കാ​രു​ടെ കൈ​യി​ൽ അ​ക​പ്പെ​ട്ടാ​ൽ മ​നു​ഷ്യ​ർ​ക്ക് ര​ക്ഷ​യി​ല്ല. പി​ന്നെ​യാ​ണ് ഒ​രു പ​ട്ടി​ക്കു​ട്ടി​യു​ടെ കാ​ര്യം? ചാ​ൾ​സി​നെ എ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ലും ര​ക്ഷി​ക്ക​ണം. താ​ൻ അ​ൽ​പം മു​മ്പു​വ​രെ അ​വ​ന് പ​ട​നാ​യ​ക​നാ​യി​രു​ന്നു. ത​ന്ത്ര​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് രൂ​പം​കൊ​ടു​ത്ത​ത് താ​നാ​യി​രു​ന്നു. അ​താ​ണ് പി​ഴ​ച്ചു​പോ​യ​ത്. ശോ​ഭ ക​ര​യു​ന്ന​ത് രാ​ജ് ക​ണ്ടു. ധൈ​ര്യ​ശാ​ലി​യാ​ണെ​ന്നു തെ​ളി​യി​ച്ചേ മ​തി​യാ​കൂ. ബാ​രി​ക്കേ​ഡി​നു മു​ന്നി​ൽ ​​െപാലീ​സു​കാ​ർ ഇ​പ്പോ​ൾ നാ​ലു​പേ​ർ മാ​ത്ര​മേ​യു​ള്ളൂ. വാ​ഹ​ന​ങ്ങ​ളും കു​റ​വാ​ണ്. പെ​ട്ടെ​ന്നാ​ണ് ഉ​ച്ച​ത്തി​ൽ സൈ​റ​ൺ മു​ഴ​ക്കി ഒ​രു ആം​ബു​ല​ൻ​സ്​ വ​രു​ന്ന ശ​ബ്ദം കേ​ട്ട​ത്. രാ​ജ് പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘ശോ​ഭേ, കു​തി​ച്ചു​ പാ​ഞ്ഞോ​ള​ണം. ആ ​ആം​ബു​ല​ൻ​സി​ന് പി​ന്നാ​ലെ. ഇ​തു​വ​രെ ഓ​ടി​യ​തി​ലും ഏ​റ്റ​വും വേ​ഗ​ത്തി​ൽ.’’

ശോ​ഭ ത​ല​യാ​ട്ടി, എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. ആം​ബു​ല​ൻ​സ്​ അ​ടു​ത്തെ​ത്തി​യ​തും അ​വ​ർ അ​തി​നൊ​പ്പം കു​തി​ച്ചു. ​പൊലീ​സു​കാ​ർ അ​വ​രെ ക​ണ്ട​തു​കൂ​ടി​യി​ല്ല. ആ ​ഓ​ട്ടം അ​വ​ർ പി​ന്നെ​യും തു​ട​ർ​ന്നു. ആം​ബു​ല​ൻ​സി​ന് വ​ഴി ന​ൽ​കി റോ​ഡി​ൽ വാ​ഹ​ന​ങ്ങ​ൾ ഓ​രോ വ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക് ചേ​ർ​ന്നു​കി​ട​ന്നു. ആം​ബു​ല​ൻ​സി​ന് തൊ​ട്ടു​പി​ന്നാ​ലെ രാ​ജും ശോ​ഭ​യും കു​തി​ച്ചു. അ​ങ്ങ​നെ അ​വ​ർ കി​ലോ​മീ​റ്റ​ർ താ​ണ്ടി​യ​പ്പോ​ൾ മ​റ്റൊ​രു വ​ഴി​യി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി​പ്പോ​കു​ന്ന എ​സ്.​ഐ​യു​ടെ പൊലീ​സ്​ വ​ണ്ടി അ​വ​ർ ക​ണ്ടു. ആം​ബു​ല​ൻ​സി​നോ​ട് യാ​ത്ര പ​റ​ഞ്ഞ് അ​വ​രു​ടെ യാ​ത്ര പി​ന്നെ ആ ​ജീ​പ്പി​നു പി​ന്നാ​ലെ​യാ​യി. ജീ​പ്പ് പൊലീ​സ്​ സ്​​റ്റേ​ഷ​നി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി. അ​വ​ർ സ്​​റ്റേ​ഷ​ൻ വ​ള​പ്പി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റാ​തെ മ​തി​ലി​നു പു​റ​ത്തു​നി​ന്നു. പി​ന്നെ സ്​​റ്റേ​ഷ​ന് മു​ൻ​വ​ശം അ​ൽ​പം ശാ​ന്ത​മാ​യ​പ്പോ​ൾ രാ​ജും ശോ​ഭ​യും കൂ​ടി കു​തി​ച്ചോ​ടി.

എ​സ്.​ഐ​യു​ടെ ഇ​ന്നോ​വ കാ​റി​ന​ടി​യി​ൽ ഇ​രി​പ്പു​റ​പ്പി​ച്ചു. അ​വി​ടെ ഇ​രു​ന്നാ​ൽ സ്​​റ്റേ​ഷ​നു​ള്ളി​ൽ ന​ട​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം കാ​ണാം. അ​വ​രും ആ ​കാ​ഴ്ച​ക​ൾ നോ​ക്കി​ക്കി​ട​ന്നു.

പെ​ട്ടെ​ന്ന് കോ​ൺ​സ്​​റ്റ​ബി​ൾ രാ​ധാ​കൃ​ഷ്ണ​ൻ എ​സ്.​ഐ​ക്ക് ആ ​പ​രാ​തി​യും പേ​പ്പ​റി​ൽ​വ​ന്ന പ​ര​സ്യ​വും നീ​ട്ടി.

‘‘സാ​റെ, ഒ​രു പ​ട്ടി​ക്കു​ട്ടി​യെ കാ​ണാ​താ​യെ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് കു​റ​ച്ചു​ദി​വ​സം മു​മ്പ് കി​ട്ടി​യ പ​രാ​തി​യാ ഇ​ത്. ഫോ​ട്ടോ സാ​റ് നോ​ക്കി​യെ. ന​മ്മ​ൾ​ക്ക് കി​ട്ടി​യ ആ ​പ​ട്ടി​ക്കു​ട്ടി​യു​മാ​യി ഒ​രു സാ​ദൃ​ശ്യംപോ​ലെ.’’

എ​സ്.​ഐ ക​ണ്ണോ​ടി​ച്ചു ര​ണ്ടി​ലും. പി​ന്നെ ചാ​ൾ​സി​നെ സൂ​ക്ഷ്മ​മാ​യി നോ​ക്കി.

എ​സ്.​ഐ പ​റ​ഞ്ഞു:

‘‘സാ​ദൃ​ശ്യ​മു​ണ്ട്. ഒ​രു പ​ണി ചെ​യ്യ്. ആ ​പ​രാ​തി​ക്കാ​രി​യെ വി​ളി​പ്പി​ക്ക്.’’

അ​ര​മ​ണി​ക്കൂ​റാ​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ഒ​രു നീ​ല വാ​ഗ​ണ​ർ കാ​റ് സ്​​റ്റേ​ഷ​ന് മു​ന്നി​ലേ​ക്ക് കു​തി​ച്ചെ​ത്തി. തി​ള​ങ്ങു​ന്ന വ​സ്​​ത്ര​ങ്ങ​ള​ണി​ഞ്ഞ ഒ​രു സ്​​ത്രീ ഇ​റ​ങ്ങി. അ​വർ എ​സ്.​ഐ​യു​ടെ കാ​ബി​നി​ലേ​ക്ക് ചെ​ന്നു. ഒ​റ്റ​നോ​ട്ട​ത്തി​ൽ അ​വ​ർ ചാ​ൾ​സി​നെ തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. പെ​ട്ടെ​ന്ന് ആ ​സ്​​ത്രീ​യു​ടെ മു​ഖം മ​ങ്ങി.

‘‘എ​ന്റെ ഡോ​ഗ് ത​ന്നെ.’’

എ​സ്.​ഐ​യു​ടെ മു​ഖ​ത്ത് അ​ഭി​മാ​നം.

ആ ​സ്​​ത്രീ നി​രാ​ശ​യോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു:

‘‘പ​ക്ഷേ, സാ​റെ എ​നി​ക്കി​തി​നെ ഇ​നി വേ​ണ്ട. ക​ണ്ടോ തെ​രു​വി​ൽ അ​ല​ഞ്ഞ് എ​ന്തോ പ​ക​ർ​ച്ച​വ്യാ​ധി വ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ട്. രോ​മം കൊ​ഴി​യു​ന്നു​ണ്ട്. പൊ​ടി​യും ചെ​ള്ളും ക​യ​റി ശ​രീ​രം അ​ല​മ്പാ​യി. ഇ​നി എ​നി​ക്കി​തി​നെ വേ​ണ്ട സാ​റെ’’ -ഒ​ന്നു നി​ർ​ത്തി അ​വ​ർ പ​റ​ഞ്ഞു,

‘‘എ​ന്നാ​ൽ ഞാ​ൻ പൊ​യ്ക്കോ​ട്ടേ.’’

അ​വ​ർ മു​ഖം​തി​രി​ച്ച​പ്പോ​ൾ ശോ​ഭ ആ ​മു​ഖം​ക​ണ്ട് ഞെ​ട്ടി. ആ ​സ്​​ത്രീ... മു​ത​ലാ​ളി​യു​ടെ കൈ​യി​ൽ​നി​ന്നും ഡോ​ണി​നെ സ​മ്മാ​ന​മാ​യി വാ​ങ്ങി​പ്പോ​യ സ്​​ത്രീ. മ​ണം പി​ടി​ച്ചു. അ​തേ സ​ത്യം. അ​വ​ൾ കു​ര​യ്ക്കാ​നും കു​തി​ക്കാ​നും ഒ​രു​ങ്ങി​യെ​ങ്കി​ലും രാ​ജി​ന്റെ രൂ​ക്ഷ​മാ​യ നോ​ട്ട​ത്തി​ൽ ആ ​മോ​ഹം വേ​ണ്ടെ​ന്നു​െ​വ​ച്ചു.

ശോ​ഭ വി​തു​മ്പ​ലോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു: ‘‘എ​ന്റെ മോ​ൻ... എ​ന്റെ മോ​ൻ... അ​വ​ൻ എ​ന്റെ മോ​നാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് ഇ​ത്ര​നേ​രം ഒ​രു​മി​ച്ചു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടും പെ​റ്റ​മ്മ​യാ​യ ഞാ​ന​റി​ഞ്ഞി​ല്ല​ല്ലോ?’’ രാ​ജ് ശോ​ഭ​യെ ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു. ‘‘പോ​ട്ടെ​ടി... ഇ​ത് ക​ര​യാ​നു​ള്ള നേ​ര​മ​ല്ല. പ്ര​വർത്തി​ക്കാ​നു​ള്ള​താ...’’

രാ​ജി​നോ​ട് ശോ​ഭ ആ ​സം​ഭ​വം പ​റ​ഞ്ഞു.

ആ ​സ്​​ത്രീ കാ​റി​ൽ ക​യ​റി​പ്പോ​യി.

എ​സ്.​ഐ​യു​ടെ ശ​ബ്ദം അ​വി​ടെ മു​ഴ​ങ്ങി.

‘‘ഇ​നി എ​ന്തു നോ​ക്കി​നി​ൽ​ക്കു​വാ​ടാ. ന​ഗ​ര​ത്തി​ൽ പ​രി​ശോ​ധ​ന​യ്ക്ക് പോ​കു​മ്പോ​ൾ ജീ​പ്പി​ൽ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി ആ ​പു​ഴ​യി​ലേ​ക്ക് എ​റി​ഞ്ഞു​ക​ള​യ​ടാ ആ ​സാ​ധ​ന​ത്തി​നെ.’’

യു​വ പൊലീ​സു​കാ​ര​ൻ ചാ​ൾ​സി​നെ തൂ​ക്കി​യെ​ടു​ത്ത് ജീ​പ്പി​ലേ​ക്കി​ട്ട് ജീ​പ്പ് സ്​​റ്റാ​ർ​ട്ടാ​ക്കി പാ​ഞ്ഞു​പോ​യി. സെ​ക്ക​ൻ​ഡു​ക​ൾ​ക്കു​ള്ളി​ൽ മ​റ്റൊ​രു പൊലീ​സ്​ ജീ​പ്പ് അ​വി​ടെ​ വ​ന്നു നി​ന്നു. രാ​ജി​ന്റെ മു​ഖം വി​ട​ർ​ന്നു.

പ​രി​ചി​ത​മാ​യ മ​ണം രാ​ജി​ന്റെ മൂ​ക്കി​ൽ വ​ന്ന​ടി​ച്ചു. രാ​ജ് ജീ​പ്പി​ൽനി​ന്നി​റ​ങ്ങി​യ ആ ​മ​നു​ഷ്യ​രൂ​പ​ത്തെ നോ​ക്കി. മൊ​ട്ട​ത്ത​ല​യ​ൻ... രാ​ജി​ന്റെ മു​ഖം പെ​ട്ടെ​ന്ന് ക്രൂ​ര​മാ​യി. ക​ണ്ട​ കാ​ഴ്ച അ​വ​ന് വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​നാ​കു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​വ​ൻ പ​ല​യാ​വ​ർ​ത്തി ജാ​ഗ​രൂ​ക​ത​യോ​ടെ നോ​ക്കി. തെ​റ്റു​പ​റ്റി​യി​ല്ലെ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പാ​ക്കാ​ൻ മ​ണം​പി​ടി​ച്ചു. അ​വ​ന്റെ മു​ഖ​ത്ത് ഒ​രു ചി​രി​ വി​ട​ർ​ന്നു. ഞ​ര​മ്പു​ക​ളി​ൽ ര​ക്ത​പ്ര​വാ​ഹം വേ​ഗ​ത്തി​ലാ​യി. രാ​ജ് ഉ​ത്തേ​ജി​തനായി ഉ​ണ​ർ​ന്നെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. ജീ​പ്പി​ൽ നി​ന്നി​റ​ങ്ങി​യ​വ​ന്റെ കാ​ലു​ക​ളാ​ണ് ഇ​ന്നോ​വ​യു​ടെ അ​ടി​യി​ൽ കി​ട​ന്ന് രാ​ജ് ആ​ദ്യം ക​ണ്ട​ത്. അ​വ​ൻ ഇ​ന്നോ​വ​യു​ടെ അ​ടി​യി​ൽനി​ന്നും പി​ന്നി​ലൂ​ടെ പു​റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി ആ ​കാ​ലു​ക​ളു​ടെ ഉ​ട​മ​യെ നോ​ക്കി. ആ ​മു​ഖം ക​ണ്ട് രാ​ജ് ഞെ​ട്ടി. അ​വ​ന് വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​നാ​യി​ല്ല. ഒ​രു വ​ടി​വാ​ളി​ന്റെ വാ​യ്ത്ത​ല​യു​ടെ തി​ള​ക്ക​വും മി​ന്ന​ലും ച​ന്ദ്രി​ക​യു​ടെ ക​ര​ച്ചി​ലും രാ​ജി​ന്റെ ചെ​വി​യി​ൽ മു​ഴ​ങ്ങി. യു​ദ്ധ​സ​ന്ന​ദ്ധ​നാ​യ യോ​ദ്ധാ​വി​നെ​പ്പോ​ലെ രാ​ജ് നെ​ഞ്ചും വി​രി​ച്ചു​നി​ന്നു. എ​സ്.​ഐ​യു​ടെ ശ​ബ്ദം രാ​ജ് കേ​ട്ടു.

‘‘എ​വി​ടെ​ന്ന് പി​ടി​ച്ച​താ?’’

ജീ​പ്പി​ൽ ക​ള്ള​നൊ​പ്പ​മു​ണ്ടാ​യ പൊ​ലീ​സു​കാ​ര​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു,

‘‘സം​ശ​യാ​സ്​​പ​ദ​മാ​യി ന​ഗ​ര​ത്തി​ൽ ക​ണ്ട​താ സാ​റെ. ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കൊ​ന്നും ഉ​ത്ത​ര​വു​മി​ല്ല. ക​ണ്ടി​ട്ട് ഒ​രു ല​ക്ഷ​ണ​പി​ശ​ക്.’’

എ​സ്.​ഐ ചോ​ദി​ച്ചു:

‘‘എ​ന്താ​ടാ പേ​ര്?’’

‘‘മു​രു​ക​ൻ.’’

‘‘എ​ന്തി​നാ വ​ന്ന​ത് ഇ​വി​ടെ?’’

‘‘തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്ത് നി​ന്നു വ​ന്ന​താ സാ​റെ. കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നെ തേ​ടി. അ​വ​നെ കാ​ണാ​ൻ പ​റ്റി​യി​ല്ല സാ​റെ. മു​ഴു​വ​ൻ സ​മ​യ​വും കു​ടി​യാ. എ​വി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും കു​ടി​ച്ച് ബോ​ധ​മി​ല്ലാ​തെ കി​ട​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​കും. വി​ളി​ച്ച​പ്പോ​ൾ മൊ​ബൈ​ൽ ന​മ്പ​ർ നി​ല​വി​ലി​ല്ലെ​ന്നാ പ​റ​യു​ന്ന​ത്. കോ​വി​ഡ് കാ​ര​ണം പ​ണി തേ​ടി വ​ന്ന​താ. ഒ​ടു​വി​ൽ മ​ടു​ത്ത് ക​ള്ള​വ​ണ്ടി കേ​റി നാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് പോ​കാ​ൻ റെ​യി​ൽ​വേ സ്​​റ്റേ​ഷ​നി​ലേ​ക്ക് വ​രു​മ്പോ​ഴാ ഈ ​സാ​റന്മാ​ര് പി​ടി​ച്ച​ത്.’’

എ​സ്.​ഐ പ​റ​ഞ്ഞു:

‘‘തി​രി​ച്ച​റി​യ​ൽ കാ​ർ​ഡ് ഉ​ണ്ടോ?’’

മു​രു​ക​ൻ പോ​ക്ക​റ്റി​ൽനി​ന്നും തി​രി​ച്ച​റി​യ​ൽ കാ​ർ​ഡ് കാ​ട്ടി. എ​സ്.​ഐ അ​ത് തി​രി​ച്ചും മ​റി​ച്ചും നോ​ക്കി​യ​ശേ​ഷം പ​റ​ഞ്ഞു ‘‘ഉം ​പൊ​

യ്ക്കോ. ഇ​ന്ന് ഈ ​സി​റ്റി വി​ട്ടോ​ള​ണം. ഇ​നി ഇ​വി​ടെ​യെ​ങ്ങാ​നും ക​ണ്ടു​പോ​യാ​ൽ ന​ട്ടെ​ല്ല് ച​വി​ട്ടി​യൊ​ടി​ക്കും ഞാ​ൻ.’’

ന​ന്ദി സാ​റേന്ന് പ​റ​ഞ്ഞ് മു​രു​ക​ൻ സ്​​റ്റേ​ഷ​നി​ൽനി​ന്നി​റ​ങ്ങി ഇ​രു​ട്ടി​ലേ​ക്ക് വേ​ഗ​ത്തി​ൽ ന​ട​ന്നു. ശോ​ഭ​യോ​ട് ചാ​ൾ​സി​നൊ​പ്പം പോ​കാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ് രാ​ജ് മു​രു​ക​ന്റെ യാ​ത്ര നോ​ക്കി പ​ക​യോ​ടെ നി​ന്നു. രാ​ജി​ൽ കോ​പം ക​വി​ഞ്ഞൊ​ഴു​കി.

രാ​ജ് തി​ടു​ക്ക​ത്തി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു: ‘‘ശോ​ഭേ, നീ ​ചാ​ൾ​സി​നെ കൊ​ണ്ടു​പോ​യ ജീ​പ്പി​ന് പി​റ​കേ പാ​യൂ... ഞാ​നി​പ്പോ​ൾ വ​രാം. കാ​ര്യ​മെ​ല്ലാം തി​രി​ച്ചു​വ​ന്നി​ട്ട് പ​റ​യാം. ഒ​രു​ നി​മി​ഷം​പോ​ലും ക​ള​യാ​നി​ല്ല. ചെ​റി​യൊ​രു പ​ണി​യു​ണ്ട്.’’ ശോ​ഭ ക​ര​ഞ്ഞു. രാ​ജ് പ​റ​ഞ്ഞു: ‘‘നീ ​വെ​റും പെ​ണ്ണാ​ക​രു​ത്. ഒ​രു നി​മി​ഷം​പോ​ലും ക​ള​യാ​നി​ല്ല. ക​ള​ഞ്ഞാ​ൽ ആജീ​വ​നാ​ന്തം ദുഃഖി​ക്കേ​ണ്ടി വ​രും.’’ രാ​ജ് അ​വ​ളെ പി​ന്നെ​യും ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു. അ​വ​ൾ ത​ല​യാ​ട്ടി പൊലീ​സ്​ സ്​​റ്റേ​ഷ​ന്റെ പു​റ​ത്തേ​ക്ക് സ​ർ​വ​ശ​ക്തി​യോ​ടെ പാ​ഞ്ഞു.

ആ ​സ​മ​യം രാ​ജി​ന്റെ ശ​രീ​രം മു​ഴു​വ​ൻ ഏ​തോ ഒ​രു ശ​ക്തി മി​ന്ന​ൽ​പി​ണ​ർ​പോ​ലെ പ്ര​വ​ഹി​ച്ചു. കാ​ലു​ക​ൾ​ക്ക് ഇ​രു​മ്പു​ദ​ണ്ഡി​ന്റെ ക​രു​ത്താ​യി. അ​വ​ൻ വീ​ര​നും ശൂ​ര​നു​മാ​യി. പ​ല്ലി​നു ചു​റ്റും പ​ക​യു​ടെ ഭീ​ക​ര​ത നി​റ​ഞ്ഞു. ര​ക്തം കു​ടി​ക്കാ​ൻ നാ​വ് കൊ​തി​ച്ചു. പ്ര​ത്യാ​ക്ര​മ​ണം വ​ന്നാ​ൽ അ​ത് ത​ട​യാ​ൻ അ​വ​ന്റെ പു​റം പ​രി​ച​നി​ര​കൊ​ണ്ട് നി​റ​ഞ്ഞു. മു​ഖം ക്രൂ​ര​മാ​യി. ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽനി​ന്നും പ്ര​കാ​ശം ചി​ത​റി. വാ​യി​ൽ​നി​ന്ന് കി​ത​പ്പി​ന്റെ ജ്വ​ലി​ക്കു​ന്ന തീ​പ്പ​ന്ത​ങ്ങ​ൾ പു​റ​പ്പെ​ട്ടു. ക​ഴു​ത്തി​ൽ ബ​ലം കു​ടി​കൊ​ണ്ടു. ഹൃ​ദ​യം ക​ല്ലു​പോ​ലെ ക​ടു​പ്പ​മേ​റി​യ​താ​യി. ഭൂ​മു​ഖ​ത്തെ​ങ്ങും അ​വ​നെ​പ്പോ​ലെ നി​ർ​ഭ​യ​നാ​യ ഒ​രു ജീ​വി അ​പ്പോ​ൾ ജീ​വി​ച്ചി​രി​പ്പു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. അ​വ​ൻ പി​ന്നെ ഒ​റ്റ​ക്കു​തി​പ്പാ​യി​രു​ന്നു. സ​മ​യം അ​വ​ന് വി​ല​പ്പെ​ട്ട​താ​യി​രു​ന്നു...