ആഴം

ഹ​മീ​ദ് ഹു​സൈ​ൻ എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്റെ പേ​ര്. പ​ഴ​യ ഗോ​മ​തി ന​ഗ​ർ പാ​ല​ത്തി​ന്റെ തെ​ക്കു​വ​ശ​ത്തു​ള്ള സ​ർ​ക്കാ​ർ സ്‌​കൂ​ളി​ൽ ബാ​പ്പ ഹു​സൈ​ൻ അ​ഹ​മ്മ​ദ് എ​ന്നെ ഒ​ന്നാം ക്ലാ​സി​ൽ ചേ​ർ​ത്ത​പ്പോ​ൾ ഇ​തേ പേ​രാ​യി​രു​ന്നു ന​ൽ​കി​യ​ത്. ച​ങ്ങാ​തി​മാ​രാ​യ നാ​സ​റും കി​ഷോ​റും ഗോ​പാ​ലും ഒ​ക്കെ എ​ന്നെ ഹ​മീ​ദെ​ന്നു നീ​ട്ടിവി​ളി​ക്കു​ന്ന​ത് എ​നി​ക്ക​റി​യാം.

സ്‌​കൂ​ളി​ന്റെ ചു​വ​രി​ൽ വി​കൃ​ത​മാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ട അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ പ​ണ്ടെ​ങ്ങോ ആ​രോ എ​ഴു​തി​െ​വ​ച്ച ചി​ല മ​ഹ​ദ് വ​ച​ന​ങ്ങ​ൾ എ​നി​ക്കോ​ർ​മ​യു​ണ്ട്. ക്ലാ​സി​ലെ ചു​വ​രി​ൽ നി​റ​യെ, പ​ല കാ​ല​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി പ​ഠ​നം​ പൂ​ർത്തി​യാ​ക്കി സ്‌​കൂ​ളി​ന്റെ പ​ടി​യി​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യ മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ പേ​രു​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആ​ണു​ങ്ങ​ൾ പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളു​ടെ പേ​രും പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ൾ ആ​ണു​ങ്ങ​ളു​ടെ പേ​രു​മാ​യി​രി​ക്ക​ണം എ​ഴു​തി​യി​രു​ന്ന​ത്. കാ​ര​ണം, ഞാ​ൻ എ​ഴു​തി​യ​ത് എ​ന്നും കു​ളി​ച്ചു സു​ന്ദ​രി​യാ​യി നീ​ണ്ട ക​ണ്മ​ഷി​യി​ൽ ക​ണ്ണു​ക​ളെ വി​ട​ർ​ത്തി​െ​വ​ച്ച് സ്‌​കൂ​ളി​ന്റെ വ​രാ​ന്ത​യി​ലൂ​ടെ ഒ​രു ന​ദി​യാ​യി ഒ​ഴു​കി​യി​രു​ന്ന സു​വി​ത​യു​ടെ പേ​രാ​യി​രു​ന്നു.

എ​ന്തി​ന് സു​വി​ത​യു​ടെ പേ​ര് മാ​ത്രം എ​ഴു​തി​യെ​ന്ന് അ​തി​നു ശേ​ഷം ആ​ലോ​ചി​ച്ചി​ട്ടൊ​ന്നും എ​നി​ക്ക് തി​രി​ച്ച​റി​യാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. അ​ത​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ്. ആ​രു പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടാ​ണ് നാം ​ചി​ല ഇ​ഷ്ട​ങ്ങ​ളെ ജീ​വി​തം മു​ഴു​വ​ൻ ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ക്കു​ന്ന​ത്. ഏ​തു ക​ട​ൽ​ക്കാ​റ്റാ​ണ് ചി​ല പേ​രു​ക​ൾ സു​ഗ​ന്ധം​പോ​ലെ ന​മ്മി​ലേ​ക്ക്‌ എ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​ത്. ഒ​ന്നു​മ​റി​യി​ല്ല.

ഏ​താ​യാ​ലും, കാ​ല​ക്ര​മേ​ണ സു​വി​ത​യു​ടെ മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ മു​ഖ​വും നീ​ള​ൻ​മു​ടി​യും ചി​രി വി​ട​ർ​ന്നു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ചു​ണ്ടു​ക​ളും പ​ല​ത​രം നി​റ​ങ്ങ​ളി​ൽ ചാ​ലി​ച്ചെ​ടു​ത്ത അ​വ​ളു​ടെ കു​പ്പാ​യ​ങ്ങ​ളും എ​ന്റെ ഓ​ർ​മ​ക​ളെ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു​പോ​വു​ക​യും അ​വ​ളു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ​മാ​ത്രം എ​ന്നി​ൽ അ​വ​ശേ​ഷി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. മ​നു​ഷ്യ​രെ ജീ​വി​തം മു​ഴു​വ​ൻ പി​ന്തു​ട​രു​ന്ന ഒ​ര​വ​യ​വം ഉ​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ അ​ത് ക​ണ്ണു​ക​ളാ​ണെ​ന്ന് അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ഞാ​ൻ അ​റി​ഞ്ഞ​ത്.

സ്‌​കൂ​ളി​ന്റെ നി​റം ചു​വ​പ്പും വെ​ള്ള​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. സ്കൂ​ളി​ന്റെ പ​ട​വു​ക​ൾ​ക്കു വെ​ളി​യി​ൽ ഞാ​വ​ൽ മ​ര​ങ്ങ​ൾ പ​ട​ർ​ന്നു​ കി​ട​ന്നി​രു​ന്നു. അ​തി​ന്റെ ക​റു​ത്ത പ​ഴ​ങ്ങ​ൾ സ്‌​കൂ​ൾമു​റ്റ​ത്തെ എ​പ്പോ​ഴും നി​റ​ങ്ങ​ളി​ൽ ചാ​ലി​ച്ചു​നി​ർ​ത്തി.

ഞെ​ട്ട​റ്റു​വീ​ഴു​ന്ന പ​ഴ​ങ്ങ​ൾ ഒ​രു പോ​റ​ലു​പോ​ലു​മേ​ൽ​ക്കാ​തെ പെ​റു​ക്കി എ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​ലും അ​തൊ​രു തു​ണി​സ​ഞ്ചി​യി​ൽ സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​െ​വ​ച്ച് മ​റ്റു ച​ങ്ങാ​തി​മാ​ർ​ക്കു വീ​തം​വെ​ക്കു​ന്ന​തി​ലും കി​ഷോ​റും ഗോ​പാ​ലും മി​ടു​ക്ക​രാ​യി​രു​ന്നു. അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ എ​നി​ക്ക് ന​ല്ല ഞാ​വ​ൽ​പഴ​ങ്ങ​ൾ ക​ഴി​ക്കാ​ൻ കി​ട്ടി​യി​രു​ന്നു. അ​തി​നു പ​ക​ര​മെ​ന്നോ​ണം വ​ള​ക​ളും ചാ​ന്തും തു​ട​ങ്ങി ക​ളി​പ്പാ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ വ​രെ ഗോ​മ​തി​ന​ഗ​ർ ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ലും ജോ​ൻ​പു​രി​ലെ ഷാ​ഹി​അ​ത്താ​ല പ​ള്ളി​യി​ലും, പി​ന്നെ ഈ ​ദു​നി​യാ​വി​ൽ മ​നു​ഷ്യ​ർ കൂ​ടു​ന്ന ഇ​ട​ങ്ങ​ളി​ലെ​ല്ലാം വി​ൽ​പ​ന ന​ട​ത്തു​ന്ന ബാ​പ്പ​യു​ടെ കെ​ട്ടു​ക​ളി​ൽ​നി​ന്ന് ന​ല്ല മു​ന്തി​യ ബാ​ർ​ബി ഡോ​ളു​ക​ളെ ഞാ​ൻ ബാ​പ്പ അ​റി​യാ​തെ ഗോ​പാ​ലി​നും കി​ഷോ​റി​നും കൊ​ടു​ത്തു. ഗോ​പാ​ൽ അ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ എ​ന്റെ ക​വി​ളി​ൽ ഉ​മ്മ​െ​വ​ച്ചു.

അ​വ​ന്റെ ഉ​മ്മ​ക​ൾ​ക്കൊ​പ്പം പ​ട​രു​ന്ന തു​പ്പ​ൽ ഞാ​ൻ തൂ​ത്തു ക​ള​യാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​ത​വ​നെ വേ​ദ​നി​പ്പി​ക്കു​മോ എ​ന്ന് ഞാ​ൻ ഭ​യ​ന്നി​രി​ക്ക​ണം. ചി​ല​പ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും തു​പ്പ​ൽ ആ​ഴ​മേ​റി​യ സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ദ്ര​വ​മാ​ണ്.

സ്‌​കൂ​ൾ ജീ​വി​ത​മാ​ണ് ജീ​വി​തം പ​ഠി​പ്പി​ച്ചുത​രു​ന്ന പാ​ഠ​ശാ​ല. അ​വി​ടെ​നി​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ഗോ​പാ​ലി​നെ​യും കി​ഷോ​റി​നെ​യും പോ​ലു​ള്ള ച​ങ്ങാ​തി​മാ​രെ എ​നി​ക്ക് കി​ട്ടി​യ​ത്.

മാ​തൃ​ഭാ​ഷ ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ച ഒ​രൊ​റ്റ ഭാ​ഷ​യേ​യു​ള്ളൂ.

അ​തി​ന്റെ പേ​ര് സ്നേ​ഹ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു. സ​ത്യ​മാ​യി​ട്ടും അ​വ​രൊ​ക്കെ ഏ​തു ജാ​തി​യി​ൽ അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ മ​ത​ത്തി​ൽ​പെ​ട്ട​വ​രാ​െ​ണ​ന്ന് അ​ന്നും ഇ​ന്നും എ​നി​ക്ക​റി​യി​ല്ല. അ​ത്ത​രം കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ അ​ന്വേ​ഷി​ക്കേ​ണ്ട ആ​വ​ശ്യ​വും വ​ന്നി​ല്ല. കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്ത് അ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ ഒ​രു​ത​ര​ത്തി​ൽ സ​മ​ത്വസു​ന്ദ​ര​മ​ല്ലേ.​ ഒ​ന്നി​ലും ര​ണ്ടി​ലും ഒ​ക്കെ പ​ഠി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ന​മ്മ​ൾ​ക്ക് ജാ​തി​യു​ണ്ടോ? ഈ ​ജാ​തി​യും മ​ത​വും ഉ​പ​യോ​ഗി​ച്ച് എ​ലി​യെ കൊ​ല്ലു​ന്ന​പോ​ലെ വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ മ​നു​ഷ്യ​നെ​യും കൊ​ല്ലാ​മെ​ന്ന അ​വ​ബോ​ധ​മു​ണ്ടോ? ഒ​ന്നു​മി​ല്ല... അ​താ​ണ് ഞാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​ത് കു​ട്ടി​ക്കാ​ലം കു​ട്ടി​ക​ൾ​ക്കു സ​മ​ത്വ​സു​ന്ദ​ര​മാ​ണെ​ന്ന്. പി​ന്നീ​ട് സ​മൂ​ഹം ന​മ്മെ ഏ​റ്റ​വും വി​ഷ​മു​ള്ള മ​നു​ഷ്യ​രാ​ക്കിത്തീ​ർ​ക്കും. വ​ള​രു​മ്പോ​ൾ ആ​രാ​ണ് മ​നു​ഷ്യ​രി​ലൊ​ക്കെ വി​ഷം നി​റ​ച്ചു​വെ​ക്കു​ന്ന​ത്. ആ​രാ​ണ് വെ​റു​പ്പി​ന്റെ ര​സാ​യ​നം ന​മ്മ​ളെ തീ​റ്റി​ക്കു​ന്ന​ത്. ആ​ർ​ക്ക​റി​യാം.

പ​ക്ഷേ, ഗോ​പാ​ലി​ന്റെ വീ​ട്ടി​ലെ പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ളും അ​വ​ന്റെ അ​ച്ഛ​ന്റെ ക​ച്ച​വ​ട​ത്തി​ൽ ഇ​ടി​വു​ണ്ടാ​യ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ൻ ആ ​സ​ങ്ക​ടം എ​ന്നോ​ട് പ​ങ്കു​െ​വ​ച്ച​തും ഒ​ക്കെ ഇ​പ്പോ​ഴെ​ന്ന​പോ​ലെ ഉ​ള്ളി​ലെ​വി​ടെ​യോ ഉ​ണ്ട്.

തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കു​മ്പോ​ൾ ഓ​ർ​മ​ക​ളേ​ക്കാ​ൾ വേ​ഗ​മാ​ണ് കാ​ല​ത്തി​ന്. കാ​ലം ജീ​വി​ത​ത്തെ​യും ക​ട​ന്നു ന​മ്മെ ദു​നി​യാ​വി​ന്റെ പ​ല കോ​ണു​ക​ളി​ലും എ​ത്തി​ക്കും. മ​നു​ഷ്യ​ന് ജീ​വി​ക്കാ​ൻ ഒ​രാ​വ​ശ്യ​വു​മി​ല്ലാ​ത്ത പ​ല ചി​ന്ത​ക​ളി​ലും എ​ത്തി​ക്കും. അ​മ്പ​ര​പ്പു​ക​ളും നി​സ്സ​ഹാ​യ​ത​യും നി​റ​ഞ്ഞ ജീ​വി​തം.

ബാ​പ്പ മ​യ്യി​ത്താ​യ​ത് ഒ​രു ബു​ധ​നാ​ഴ്‌​ച ആ​യി​രു​ന്നു.

ബാ​പ്പ മ​ര​ണ​പ്പെ​ട്ട​തോ കൊ​ല്ല​പ്പെ​ട്ട​തോ എ​ന്ന് ഇ​പ്പോ​ഴും ആ​ർ​ക്കും അ​റി​യി​ല്ല. വി​ദൂ​ര​മാ​യ ഏ​തോ ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ലെ ഉ​ത്സ​വ​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ ഉ​ണ്ടാ​യ സം​ഘ​ർ​ഷം എ​ന്നേ അ​റി​യൂ. ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ ദി​വ​സ​മാ​ണ് ബാ​പ്പ​യു​ടെ മ​യ്യി​ത്ത് പൊ​ലീ​സ് എ​ത്തി​ച്ചു ത​ന്ന​ത്. ശ​രീ​ര​ത്തി​ൽ ഒ​രു​പാ​ട് മു​റി​വു​ക​ൾ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​താ​യി ആ​രൊ​ക്കെ​യോ പ​റ​ഞ്ഞു.

എ​നി​ക്ക​ന്നു 19 വ​യ​സ്സാ​ണ്. പ​ന്ത്ര​ണ്ടാം ക്ലാ​സ് ക​ഴി​ഞ്ഞ് ബി​രു​ദ​ത്തി​നു ചേ​ർ​ന്ന് പ​ഠി​ക്കു​ന്ന കാ​ലം. പി​ന്നീ​ട് ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ഒ​രി​ക്ക​ലും ആ ​പ​ഠ​നം എ​നി​ക്ക് പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല.

ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ തെ​രു​വി​ൽ അ​തി​നു​ശേ​ഷം എ​പ്പോ​ഴും പൊ​ലീ​സ് വ​ന്നി​രു​ന്നു. ഇ​ട​ക്കൊ​ക്കെ വീ​ട്ടി​ലും. സം​ഭ​വം ഗൗ​ര​വ​മു​ള്ള​താ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നി​യെ​ങ്കി​ലും ആ​രും അ​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചൊ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല.

ഇ​ട​ക്കു ക​യ​റി​വ​ന്ന പൊ​ലീ​സു​കാ​ര​ൻ ‘‘ആ ​പ​ന്നീ​ടെ മോ​നെ​ന്തി​നാ ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ൽ​ത​ന്നെ വ​ള വി​ൽ​ക്കാ​ൻ പോ​യ​ത്’’ എ​ന്ന് ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​തും എ​ല്ലാ​വ​രും പ​ര​സ്പ​രം നോ​ക്കു​ന്ന​തും ഓ​ർ​മ​യി​ലു​ണ്ട്.

ഈ ​പൊ​ലീ​സു​കാ​രെ​യൊ​ക്കെ പ​ണ്ടേ എ​നി​ക്ക് പേ​ടി​യാ. കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്ത് ബാ​പ്പ​യോ​ടൊ​പ്പം ഒ​ഴി​വു​ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ൽ ക​ച്ച​വ​ട​ത്തി​ന് എ​ന്നെ​യും കൂ​ട്ടി​യി​രു​ന്നു.

ക​ച്ച​വ​ടം പ​ഠി​ച്ചാ​ലേ നി​ന്നു​പെ​ഴ​ക്കൂ എ​ന്നൊ​രു താ​ത്ത്വി​ക ധാ​ര​ണ ബാ​പ്പ​യി​ൽ എ​ങ്ങ​നെ​യോ ചേ​ക്കേ​റി​യി​രു​ന്നു. പ​ല​പ്പോ​ഴും ഇ​രു​ട്ടും ച​ളി​യും കൂ​ടി​ക്കു​ഴ​ഞ്ഞ ക​ടു​കു​പാ​ട​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ ബാ​പ്പ​യു​ടെ കൈ​പി​ടി​ച്ചു ന​ട​ന്ന് ക്ഷേ​ത്രമൈ​താ​ന​ത്തോ പ​ള്ളി അ​ങ്ക​ണ​ത്തി​ലോ എ​ത്തി, ഒ​ന്ന് വി​ശ്ര​മി​ക്കാ​ൻ​പോ​ലും മി​ന​ക്കെ​ടാ​തെ ചാ​ന്തും പൊ​ട്ടും വ​ള​ക​ളും നി​ര​ത്തി​വെ​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ലാ​വും ഒ​രു പൊ​ലീ​സു​കാ​ര​ൻ പെ​െ​ട്ട​ന്ന് പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത്.

ബാ​പ്പ മു​ടി​മു​റി​ച്ചു താ​ടി നീ​ട്ടി​വ​ള​ർ​ത്തി ന​ട​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് ഏ​തു ഇ​രു​ട്ടി​ലും ആ​ളു​ക​ൾ, പെ​െ​ട്ട​ന്ന് തി​രി​ച്ച​റി​യും. എ​ത്ര​യോ ക്ഷേ​ത്ര ഉ​ത്സ​വ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ ബാ​പ്പ​യെ പൊ​ലീ​സു​കാ​ർ ത​ല്ലി പൈ​സ വാ​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. ഏ​തു പൊ​ലീ​സു​കാ​ര​നും ബാ​പ്പ​യോ​ട് സം​സാ​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ പ​ന്നീടെ​ മോ​നെ എ​ന്നേ വി​ളി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. ബാ​പ്പ അ​ത് കേ​ട്ട് ചി​രി​ക്കും. ചി​രി പ​ല​പ്പോ​ഴും നി​സ്സ​ഹാ​യ​മാ​യ മ​നു​ഷ്യ​ച​രി​ത്ര​ത്തി​ന്റെ ഓ​ർ​മ​പ്പെ​ടു​ത്ത​ലാ​ണ്. ക​ര​യാ​ൻ പ​റ്റാ​ത്തി​ട​ത്തു ചി​രി​ക്കു​ക​യ​ല്ലാ​തെ എ​ന്തു​ചെ​യ്യാ​ൻ.

എ​ന്തി​നാ​ണ് ബാ​പ്പ ഇ​ങ്ങ​നെ ഭാ​രം​ചു​മ​ന്നു വെ​റു​തെ പൊ​ലീ​സു​കാ​രു​ടെ തെ​റി​വി​ളി കേ​ട്ട് ഈ ​ജോ​ലി​ചെ​യ്യു​ന്ന​ത്. അ​ത് നി​ർ​ത്തി വേ​റെ എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ചെ​യ്തൂ​ടെ എ​ന്ന് ഞാ​ൻ പ​ല​പ്പോ​ഴും ഖേ​ദ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ട്.

എ​ന്നാ​ലും, ബാ​പ്പ​യോ​ട് ഞാ​ന​തു ചോ​ദി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. ഉ​മ്മ​യും എ​ന്റെ, പെ​ങ്ങ​ളും അ​ട​ങ്ങു​ന്ന കു​ടുംബ​ത്തി​ന്റെ നി​ല​നി​ൽ​പാ​യി​രു​ന്നു ബാ​പ്പ ശി​ര​സ്സി​ലേ​റ്റി ന​ട​ന്ന ആ ​വ​ള​ക​ളും ക​ളി​പ്പാ​ട്ട​ങ്ങ​ളും. എ​ന്റെ പ​ഠ​ന​കാ​ലം ക​ഴി​യു​മ്പോ​ൾ വ​ള​ക​ളും ക​ളി​പ്പാ​ട്ട​ങ്ങ​ളും വി​ൽ​ക്കു​ന്ന ഒ​രു വ​ലി​യ ക​ട ഗോ​മ​തി ന​ഗ​ർ അ​ങ്ങാ​ടി​യി​ൽ തു​ട​ങ്ങ​ണ​മെ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു ബാ​പ്പ​യു​ടെ മോ​ഹം. എ​നി​ക്കാ​ക​ട്ടെ സ​ർ​ക്കാ​ർ​ജോ​ലി കി​ട്ട​ണ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ആ​ഗ്ര​ഹം.

ബാ​പ്പ കു​ടും​ബ​ത്തി​നു​ള്ളി​ൽ ചി​രി​ച്ചു ഞാ​ൻ ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ല. എ​ന്നാ​ലും എ​നി​ക്ക് എ​ന്ത് ഇ​ഷ്ട​മാ​യി​രു​ന്നുവെ​ന്നോ എ​ന്റെ ബാ​പ്പ​യെ.

ബാ​പ്പ​ക്ക് എ​പ്പോ​ഴും വി​യ​ർ​പ്പി​ന്റെ മ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ ​ശി​ര​സ്സി​ൽ അ​ള്ളി​പ്പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്നു ലോ​കം നോ​ക്കു​മ്പോ​ൾ ഞാ​ൻ വെ​റു​തെ ഒ​രു ഗൗ​ര​വം ന​ടി​ക്കും.

അ​െ​ല്ല​ങ്കി​ലും ഉ​പ്പ​മാ​രു​ടെ തോ​ളി​ലേ​റി യാ​ത്ര​ചെ​യ്യു​മ്പോ​ഴേ നാം ​ലോ​കം ക​ണ്ട് ആ​സ്വ​ദി​ക്കാ​റു​ള്ളൂ. പി​ന്നീ​ട് ത​നി​യെ ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ കൂ​ടെ​യു​ള്ള വീ​ട്ടു​കാ​രെ അ​ല്ലാ​തെ നാം ​ഒ​ന്നും കാ​ണാ​റി​ല്ല.

ഉ​പ്പ​യു​ടെ മ​ര​ണ​ശേ​ഷ​മാ​ണ് ഞാ​ൻ ഉ​പ്പ​യു​ടെ ചാ​ന്തും വ​ള​ക​ളും അ​ട​ങ്ങു​ന്ന വ​ലി​യ കൊ​ട്ട ആ​ദ്യ​മാ​യി ത​ല​യി​ൽ ചു​മ​ന്ന​ത്. അ​തി​നു വ​ല്ലാ​ത്ത ഭാ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രു ജ​ന്മം മു​ഴു​വ​ൻ ബാ​പ്പ ഇ​ത് ചു​മ​ന്നു ന​ട​ന്ന​ല്ലോ എ​ന്നോ​ർ​ത്ത​പ്പോ​ൾ ക​ണ്ണ് നി​റ​ഞ്ഞു.

ഉ​പ്പ ന​ട​ന്ന വ​ഴി​ക​ളി​ലൂ​ടെ, വീ​ണ്ടും പ​ള്ളി​ക​ളി​ലും അ​മ്പ​ല​ങ്ങ​ളി​ലും ഉ​ത്സ​വ​പ്പ​റ​മ്പു​ക​ളി​ലും ആ ​വ​ലി​യ ഭാ​ര​വും പേ​റി ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ ഞാ​ൻ ഒ​രു കാ​ര്യം തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു; മ​ത​മോ ദൈ​വ​മോ പാ​ര​മ്പ​ര്യ​മോ, എ​ന്തി​നു ച​ങ്ങാ​തി​മാ​ർ​പോ​ലും ന​മ്മ​ളു​ടെ ഭാ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ കൂ​ട്ടു​ണ്ടാ​വു​ക​യി​ല്ല. നാം ​എ​പ്പോ​ഴും ഒ​റ്റ​ക്കാ​ണ്. ജീ​വി​തം എ​ന്ന​ത് ഒ​റ്റ​ക്ക് ന​ട​ന്നു​തീ​ർ​ക്കേ​ണ്ട ഒ​രു പാ​ത​യു​ടെ പേ​രാ​ണ്.

പ​ക്ഷേ, ഇ​പ്പോ​ൾ അ​ങ്ങ​നെ ഒ​റ്റ​ക്ക് അ​വ​ന​വ​ന്റെ കാ​ര്യം നോ​ക്കി ജീ​വി​ച്ചാ​ൽ ജീ​വി​തം കൈ​വി​ട്ടു പോ​കാ​മെ​ന്ന് പി​ന്നീ​ടു​ള്ള കാ​ലം എ​ന്നെ പ​ഠി​പ്പി​ച്ചു. ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ മു​ഴു​വ​ൻ പ​ഠ​ന​ങ്ങ​ളും പ​ഠി​ക്കാ​ൻ ഒ​രാ​ൾ​ക്ക് എ​ത്ര ജ​ന്മം വേ​ണ്ടി​വ​രും.

ഒ​രു ജ​ന​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​നു​ള്ളി​ൽ ഒ​ളി​ക്കാ​നാ​ണ് ഏ​റ്റ​വും എ​ളു​പ്പം. ബാ​പ്പ​യു​ടെ മ​ര​ണ​ശേ​ഷ​വും ഹ​മീ​ദ് ഹു​സൈ​ൻ എ​ന്ന ഞാ​ൻ ജീ​വി​ച്ചേ പ​റ്റൂ. എ​നി​ക്ക് ഏ​റ്റ​വും ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട ഒ​രു അ​നി​യ​ത്തി​യു​ണ്ട്, ഉ​മ്മ​യു​ണ്ട്, പി​ന്നെ ആ​യി​ട​ക്ക് ഞാ​ൻ കൂ​ട്ടി കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന എ​ന്റെ പെ​ണ്ണും. ഈ ​കു​ഴ​ഞ്ഞു​മ​റി​യു​ന്ന ജീ​വി​ത​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ ഒ​രു പെ​ണ്ണ് കെ​ട്ട​ണോ എ​ന്ന് ഞാ​ൻ പ​ല​വ​ട്ടം ചി​ന്തി​െ​ച്ച​ങ്കി​ലും ഉ​മ്മ​യു​ടെ നി​ർ​ബ​ന്ധ​ത്തി​നു ഒ​ടു​വി​ൽ വ​ഴ​ങ്ങേ​ണ്ടിവ​ന്നു. അ​തു​കൊ​ണ്ട് ഉ​ള്ളി​ൽ പ​ട​ർ​ന്നു​നി​ന്ന പ​ഠ​ന​വും സ​ർ​ക്കാ​ർ ജോ​ലി​യും എ​ല്ലാം മാ​റ്റി​െ​വ​ച്ചു. വീ​ടും വീ​ട്ടി​ൽ ആ​ഹാ​ര​ത്തി​നാ​യി കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന വ​യ​റു​ക​ളും മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു അ​പ്പോ​ൾ എ​ന്റെ മു​ന്നി​ൽ.

ജീ​വി​ക്കാ​ൻ​വേ​ണ്ടി ഭാ​രം പേ​റു​മ്പോ​ഴും, ഓ​രോ ദി​വ​സ​വും ഉ​ണ​രു​മ്പോ​ഴും ഉ​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ഴും അ​കാ​ര​ണ​മാ​യൊ​രു പേ​ടി എ​ന്നി​ലേ​ക്ക്‌ വ​ന്നു​നി​റ​യു​ന്ന​ത് ഞാ​ൻ അ​റി​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്തോ കൗ​മാ​ര​ത്തി​ന്റെ ഏ​തെ​ങ്കി​ലും പ്ര​തി​സ​ന്ധി​ക​ളി​ലോ ഇ​ല്ലാ​തി​രു​ന്ന ഒ​രു​ത​രം ഭ​യം. ചു​റ്റു​മു​ള്ള മ​നു​ഷ്യ​രെ, അ​വ​രു​ടെ നോ​ട്ട​ങ്ങ​ളെ, ഒ​ക്കെ ഭ​യ​പ്പെ​ടാ​ൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്നൊ​രു അ​വ​സ്ഥ...

ആ​രോ എ​പ്പോ​ഴും ന​മ്മ​ളെ പി​ന്തു​ട​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ. ജീ​വി​തം​പോ​ലെ നെ​ഞ്ചി​ലേ​റ്റി​യ ഈ ​പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ൽ ഞാ​ൻ അ​ന്യ​നാ​വു​ന്ന​തു​പോ​ലെ. ഞാ​ൻ ജ​നി​ച്ചു​വ​ള​ർ​ന്ന അ​ഭി​മാ​ന​ത്തോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു ന​ട​ന്ന ഒ​രു രാ​ഷ്ട്രം മു​ഴു​വ​നാ​യും അ​ന്യ​മാ​വു​ന്ന​പോ​ലെ. ഓ​രോ ഇ​ട​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്നും ന​മ്മ​ളെ ആ​രൊ​ക്കെ​യോ ചേ​ർ​ന്ന് തൂ​ത്തെ​റി​യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ... ജീ​വി​തം ആ​രോ ഭി​ക്ഷ​ന​ൽ​കു​ന്ന ഒ​ന്നാ​യി​മാ​റു​ന്നു എ​ന്ന തോ​ന്ന​ൽ. ജ​നാ​ധി​പ​ത്യം, സ്നേ​ഹം, ഒ​രു​മ​പ്പെ​ട​ൽ... എ​ല്ലാം ആ​രോ ക​വ​ർ​ന്നെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ.

ബാ​പ്പ​യെ ആ​രാ​ണ് കൊ​ന്ന​ത്, എ​ന്തി​നാ​ണ് കൊ​ന്ന​ത് എ​ന്നൊ​ക്കെ പ​ല​പ്പോ​ഴും ചി​ന്തി​ച്ചു ചി​ന്തി​ച്ചു ഞാ​ൻ ക​ര​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ട്. പ​ക്ഷേ, ഇ​പ്പോ​ൾ ഇ​വി​ടെ ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ളി​ല്ല. ആ​രും ഒ​ന്നും ചോ​ദി​ക്കു​ക​യോ മ​റു​ത്തൊ​ന്നും പ​റ​യു​ക​യോ വേ​ണ്ടെ​ന്നു അ​ടു​ത്തി​ടെ ഏ​തോ നേ​താ​വ് പ്ര​സം​ഗി​ക്കു​ന്ന​ത് കേ​ട്ടു. ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ൾ അ​പ​ക​ട​ക​ര​മാ​യ ബോം​ബു​ക​ൾ​ക്കു തീ ​കൊ​ടു​ക്ക​ലാ​ണ്. അ​തു​കൊ​ണ്ട് ആ​രോ​ടും ഒ​ന്നും ചോ​ദി​ച്ചി​ല്ല.

തൊ​ട്ട​ടു​ത്ത ഗ്രാ​മ​ത്തി​ൽ പെ​െ​ട്ട​ന്നൊ​രു ദി​വ​സം ഒ​രു ക​ലാ​പം പൊ​ട്ടി​പ്പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്നു. ഒ​രു ക​ലാ​പ​മോ ആ​ക്ര​മ​ണ​മോ ഏ​തു സ​മ​യ​വും ഉ​ണ്ടാ​വാ​മെ​ന്ന് എ​ന്നെ​പ്പോ​ലെ ഇ​വി​ട​ത്തെ എ​ല്ലാ മ​നു​ഷ്യ​രും പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്നു. അ​തി​നു​ള്ള കാ​ര​ണ​മൊ​ന്നും ആ​ർ​ക്കും അ​റി​യി​ല്ല​താ​നും.

അ​ടു​ത്തി​ടെ ഓ​രോ സം​ഭ​വ​ത്തി​നും ശേ​ഷ​മാ​ണ് അ​തി​നു​ള്ള കാ​ര​ണം തീ​രു​മാ​നി​ക്കു​ന്ന​ത്. ഉ​ദാ​ഹ​ര​ണ​ത്തി​ന് ബൈ​സി​ൻ റോ​ഡി​ലെ ചേ​രി​യി​ൽ താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന ച​മാ​ർ ആ​യ നി​രൂ​പി​നെ ഒ​രുകൂ​ട്ടം ആ​ളു​ക​ൾ അ​ടി​ച്ചു​കൊ​ന്നു. അ​ത് എ​ന്തി​നെ​ന്നു ആ​രും ചോ​ദി​ച്ചി​ല്ല. അ​ന്വേ​ഷി​ക്കാ​ൻ വ​ന്ന ചി​ല മാ​ധ്യ​മ​പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ക​രോ​ട് പ​റ​യാ​ൻ, അ​വ​ർ ത​യാ​റാ​ക്കി​െ​വ​ച്ചി​രു​ന്ന കു​റി​പ്പു​ക​ളി​ൽ നി​രൂ​പ് പ​ശു​വി​നെ കൊ​ന്നു എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു എ​ഴു​തി​െ​വ​ച്ചി​രു​ന്ന​ത്.

പ​േ​ക്ഷ, അ​ത് നു​ണ​യോ സ​ത്യ​മോ എ​ന്ന് വേ​ർ​തി​രി​ക്കേ​ണ്ട കാ​ര്യം ഇ​ന്ത്യ​യി​ലെ ഒ​രു മാ​ധ്യ​മപ്ര​വ​ർ​ത്ത​ക​നും ഇ​പ്പോ​ഴി​ല്ല. അ​ന്വേ​ഷ​ണാ​ത്മ​ക പ​ത്ര​പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ന​മെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ ഭ​ര​ണാ​ധി​കാ​രി​ക്കു​വേ​ണ്ടി സ്തു​തി​ഗീ​ത​ങ്ങ​ൾ എ​ഴു​തു​ക എ​ന്നേ ഇ​പ്പോ​ൾ അ​ർ​ഥ​മു​ള്ളൂ. നി​രൂ​പി​ന്റെ മ​ര​ണം പി​ന്നീ​ട് ആ​രും ച​ർ​ച്ച​ചെ​യ്തി​ല്ല. ച​ർ​ച്ച​ചെ​​േയ്യ​ണ്ട കാ​ര്യ​വു​മി​ല്ല. അ​മ്പ​ല​ങ്ങ​ൾ, പ​ള്ളി​ക​ൾ എ​ന്നി​വ​യു​മാ​യി ബ​ന്ധ​പ്പെ​ട്ട കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ മാ​ത്ര​മേ അ​ടു​ത്തി​ടെ മാ​ധ്യ​മ​ങ്ങ​ളി​ൽ ച​ർ​ച്ച​ചെ​യ്യാ​ൻ അ​നു​വ​ദി​ക്കാ​റു​ള്ളൂ. ബാ​ക്കി​യൊ​ക്കെ രാ​ജ്യ​ദ്രോ​ഹ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഫു​ട്ബോ​ൾ ആ​സ്വ​ദി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലും രാ​ജ്യ​ദ്രോ​ഹ​മാ​യി അ​ടു​ത്തി​ടെ​യാ​ണ് പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ച​ത്.

* * * *

എ​ന്റെ പേ​ര് രാ​മ​ദാ​സ് ​എന്നാ​ണ്. ഗോ​മ​തി ന​ഗ​റി​ൽ​നി​ന്ന് ഒ​രു​പാ​ട് ദൂ​രം അ​ക​ലെ... ന​ട​ന്നും ബ​സി​ലു​മാ​യി ഇ​വി​ടെ എ​ത്തി​പ്പെ​ട്ട​പ്പോ​ൾ ആ​ദ്യം പേ​ര് ചോ​ദി​ച്ച ഒ​രു വൃ​ദ്ധ​നോ​ട് പെ​െ​ട്ട​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞ പേ​രാ​ണ​ത്. ഭാ​ര്യ​യു​ടെ​യും ര​ണ്ടു വ​യ​സ്സു​ മാ​ത്ര​മു​ള്ള മോ​ളു​ടെ​യും പേ​രു​ക​ളും അ​ത​നു​സ​രി​ച്ചു മാ​റ്റി​യി​ടു​ക​യാ​ണ്.

ക​ളി​ക്കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്ന കി​ഷോ​ർ പ​ഠി​ച്ചു കോ​ളേ​ജ് അ​ധ്യാ​പ​ക​നാ​യ സ​മ​യം. അ​തൊ​ന്നാ​ഘോ​ഷി​ക്കാ​ൻ വേ​ണ്ടി ഞ​ങ്ങ​ൾ ഒ​ത്തു​കൂ​ടി​യ​പ്പോ​ഴാ​ണ് അ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്, ഷേ​ക്‌​സ്‌​പി​യ​ർ പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു​പോ​ലും ‘‘ഒ​രു പേ​രി​ൽ എ​ന്തി​രി​ക്കു​ന്നു’’ എ​ന്ന്. അ​ന്ന് അ​ത് ശ​രി​യാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നി.

ഒ​രാ​ൾ ജ​നി​ക്കു​ന്നു, വ​ള​രു​ന്നു, കു​റ​ച്ചൊ​ക്കെ വി​ദ്യ നേ​ടു​ന്നു, ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ ആ​യോ​ധ​ന​ക​ൾ പ​ഠി​ക്കു​ന്നു. ഒ​ടു​വി​ൽ എ​ല്ലാ​വ​രെ​യുംപോ​ലെ മ​രി​ക്കു​ന്നു.

അ​യാ​ൾ​ക്ക്‌ കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്ത് കി​ട്ടി​യ​ത് എ​ന്ത് പേ​രാ​ണെ​ങ്കി​ലും ഈ ​പ്ര​ക്രി​യ​യി​ൽ ഒ​ന്നും മാ​റ്റ​മി​ല്ല. പ്ര​കൃ​തി അ​തി​ന്റെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രി​ക്കും.

പ​ക്ഷേ, ഇ​പ്പോ​ൾ തോ​ന്നു​ന്നു ഷേ​ക്‌​സ്‌​പി​യ​ർ ഇ​പ്പോ​ഴെ​ങ്ങാ​നും ഇ​വി​ടെ വ​ന്നു ജ​നി​ച്ചാ​ൽ അ​ങ്ങ​നെ പ​റ​യു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. പ​ക​രം എ​ല്ലാം ഒ​രു പേ​രി​ലാ​ണി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് അ​ദ്ദേ​ഹം ത​ന്റെ പ്ര​സ്താ​വ​ന മാ​റ്റി പ​റ​ഞ്ഞേ​നെ.

പേ​ര് ഒ​രു നി​ഗൂ​ഢ​മാ​യ വ​നാ​ന്ത​ര​ത്തി​ലേ​ക്കു​ള്ള പ്ര​വേ​ശ​ന ക​വാ​ടം​പോ​ലെ​യാ​ണ്. അ​തി​ലൂ​ടെ പ്ര​വേ​ശി​ച്ചാ​ൽ അ​യാ​ളു​ടെ ജാ​തി​യി​ലും മ​ത​ത്തി​ലും കു​ല​ത്തി​ലും എ​ന്തി​നു പൂ​ർ​വി​ക​രി​ൽ വ​രെ എ​ത്താം. എ​ന്നി​ട്ട് അ​യാ​ളെ ജീ​വി​ക്കാ​ൻ അ​നു​വ​ദി​ക്ക​ണോ അ​തോ കൊ​ല്ല​ണോ എ​ന്ന് തീ​രു​മാ​നി​ക്കാം.

‘‘എ​ന്താ​ണ് രാ​മ​ദാ​സ് ചി​ന്തി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നെ. പ​ണി വ​ല്ല​തും ശ​രി​യാ​യോ?’’

ഇ​വി​ടെ​യെ​ത്തി ആ​ദ്യം പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ട്ട പ​വ​ൻകു​മാ​ർ മു​ന്നി​ൽ നി​ന്ന് ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അ​യാ​ൾ അ​നു​വ​ദി​ച്ചു ത​ന്ന ഒ​റ്റ​മു​റി​യി​ലാ​ണ് ഞാ​നി​പ്പോ​ൾ വേ​ഷ​പ്ര​ച്ഛ​ന്ന​നാ​യി ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​ത്.

ഒ​റ്റ​മു​റി​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും ആ​യി​രം രൂ​പ​യാ​ണ് വാ​ട​ക.

അ​തി​ലും സ​ങ്ക​ട​ക​ര​മാ​യ​ത് ഈ ​ഒ​റ്റ​മു​റി​യെ​ങ്കി​ലും ത​രാ​നാ​യി അ​യാ​ൾ ന​ട​ത്തി​യ ചോ​ദ്യം​ചെ​യ്യ​ലാ​ണ്. എ​ന്റെ പേ​രി​ൽ അ​യാ​ൾ തൃ​പ്ത​നാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

ച​മാ​റി​നും വാ​ല്മീ​കി വം​ശ​ത്തി​നും ആ ​പേ​രു​ണ്ട് എ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ളു​ടെ സം​ശ​യം. വൈ​ശ്യ​നെ​ങ്കി​ലു​മാ​യാ​ൽ ത​രാ​മെ​ന്നു ഒ​ടു​വി​ൽ അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞ​തി​ൽ പി​ടി​ച്ചു​ക​യ​റി​യ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ഇ​തെ​ങ്കി​ലും കി​ട്ടി​യ​ത്. അ​െ​ല്ല​ങ്കി​ൽ ര​ണ്ടു വ​യ​സ്സു​ള്ള മോ​ളും ഭാ​ര്യ​യു​മാ​യി എ​ന്ത് ചെ​യ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്നോ​ർ​ക്കാ​ൻ ത​ന്നെ വ​യ്യ. ബ​സി​ലും മ​റ്റും യാ​ത്ര ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നാ​ൽ കു​ഴ​പ്പ​മി​ല്ല, ഒ​രി​ട​ത്ത് ഇ​രു​ന്നു​പോ​യാ​ൽ പ്ര​ശ്ന​മാ​ണ്. ബലാത്സം​ഗ​ത്തി​ൽ മാ​ത്രം ജാ​തി​യും മ​ത​വു​മി​ല്ലാ​ത്ത ഒ​രു ആ​ധു​നി​ക സോ​ഷ്യ​ലി​സ്റ്റ് സ​മൂ​ഹ​മാ​ണി​ത്.

പ​വ​ൻ​ഭാ​യ് ചോ​ദ്യം ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു.

‘‘ഇ​ല്ല. ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്...’’

അ​ല​ക്ഷ്യ​മാ​യ ആ ​പ​റ​ച്ചി​ൽ അ​യാ​ൾ വി​ശ്വ​സി​ച്ചു​വെ​ന്ന് തോ​ന്നു​ന്നു.

‘‘ആ​ദ്യം താ​ൻ പേ​രൊ​ന്നു ര​ജി​സ്റ്റ​ർ ചെ​യ്യ്. എ​ന്നാ​ലേ പ​ണി കി​ട്ടൂ. ത​ന്റെ ആ​ധാ​ർ കാ​ർ​ഡ് ഒ​ക്കെ ക​യ്യി​ലി​ല്ലേ. എ​ന്നാ​ലേ പ​റ്റൂ.’’

ആ​ദ്യം അ​ച്ച​ടി​ച്ച ചോ​ദ്യാ​വ​ലി​യു​മാ​യി വ​ന്ന ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ർ​ക്കു മു​ന്നി​ൽ കൈ​യി​ലു​ള്ള കാ​ർ​ഡു​ക​ൾ എ​ല്ലാം എ​ടു​ത്തു നി​ര​ത്തി​യ​താ​ണ്. അ​തൊ​ക്കെ ആ​ർ​ക്കു​ വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും കൃ​ത്രി​മ​മാ​യി ഉ​ണ്ടാ​ക്കാ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ർ പ്ര​തി​ക​രി​ച്ച​ത്.

സ്വ​ന്തം ജീ​വി​ത​ത്തെ പ്ര​തി​ഫ​ലി​പ്പി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യാ​ത്ത ആ ​കാ​ർ​ഡു​ക​ൾ എ​ല്ലാം വീ​ടി​ന്റെ സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്നു.

അ​വ​ർ പ​റ​ഞ്ഞ​പോ​ലെ ഇ​നി കൃ​ത്രി​മ​മാ​യി ഉ​ണ്ടാ​ക്ക​ണം. സ​ത്യ​സ​ന്ധ​മാ​യി ഉ​ണ്ടാ​ക്കി​യ​തി​ന് വി​ല​യി​ല്ലാ​ത്തി​ട​ത്ത് എ​ല്ലാം കൃ​ത്രി​മ​മാ​യി ഉ​ണ്ടാ​ക്ക​ണം, ച​രി​ത്രം​പോ​ലും അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ്.

വ​ള​ക​ളും ചാ​ന്തും പൊ​ട്ടും ക​ണ്മ​ഷി​യു​മൊ​ക്കെ വി​ൽ​ക്കു​ന്ന പ​ര​മ്പ​രാ​ഗ​ത ക​ച്ച​വ​ടം ഇ​പ്പോ​ൾ ചെ​യ്യാ​ൻ എ​നി​ക്ക് ഭ​യ​മാ​ണ്. ഒ​രു​പാ​ട് ആ​ള് കൂ​ടു​ന്ന​ത​ല്ലേ, ആ​രെ​ങ്കി​ലും തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞാ​ലോ...

ഞാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ നു​ണ വി​ശ്വ​സി​ച്ച് പ​വ​ൻ ഭാ​യ് ന​ട​ന്നു​നീ​ങ്ങു​ന്ന​ത് ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ തോ​ന്നി, വ​ലി​യ വ​ലി​യ നു​ണ​ക​ളു​ടെ ഫാ​ക്ട​റി​യാ​ണ് ദേ​ശം ഇ​ന്ന്. ഭ​ര​ണാ​ധി​കാ​രി​ക​ൾ ജ​ന​ങ്ങ​ളോ​ട് നു​ണ പ​റ​യു​ന്നു, ജ​ന​ങ്ങ​ൾ പ​ര​സ്പ​രം നു​ണ​പ​റ​യു​ന്നു. ഭ​ര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന് വേ​ണ്ടി സ​ത്യ​സ​ന്ധ​മാ​യ നു​ണ​ക​ൾ സൃ​ഷ്ടി​ക്കാ​നാ​യി വ​ലി​യ ശ​മ്പ​ളം കൊ​ടു​ത്തു ആ​ളു​ക​ളെ ​െവ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്ന് ഗോ​മ​തി ന​ഗ​റി​ലെ ആ​ദ്യ​ത്തെ ക​ലാ​പ​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ ആ​രോ പ​റ​യു​ന്ന​തു കേ​ട്ടു.

ഗോ​മ​തി ന​ഗ​റി​ലെ അ​വ​സാ​ന​ത്തെ ദി​നം ഓ​ർ​മ​യി​ൽ എ​ത്തു​ന്നു. ജെ.​സി.​ബി​യു​ടെ ക​രു​ത്തു​ള്ള ക​ര​ങ്ങ​ൾ കോ​രി​യെ​റി​ഞ്ഞ വീ​ട്ടി​നു​ള്ളി​ൽ​നി​ന്ന് സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ക​ര​ച്ചി​ൽ ഞാ​ൻ കേ​ട്ടു. ഭാ​ഗ്യ​ത്തി​ന് ഞാ​നും അ​വ​ളും മോ​ളും അ​പ്പോ​ൾ വീ​ടി​നു വെ​ളി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അ​െ​ല്ല​ങ്കി​ൽ അ​വ​ർ ഞ​ങ്ങ​ളെ ഉ​ൾ​െ​പ്പ​ടെ എ​റി​ഞ്ഞേ​നെ. ക്രൂ​ര​ത​യാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​രു​ടെ അ​ല​ങ്കാ​രം. മ​ത​വും അ​ധി​കാ​ര​വും ക​ടം കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന ക്രൂ​ര​ത.

ഉ​പ്പ​യു​ടെ മ​ര​ണ​ശേ​ഷം അ​ധി​കം ക​ഴി​യു​ന്ന​തി​നു മു​ന്നേ ഉ​മ്മ​യും പോ​യി. അ​ത് ന​ന്നാ​യി എ​ന്ന് ഇ​പ്പോ​ൾ തോ​ന്നു​ന്നു. അ​െ​ല്ല​ങ്കി​ൽ രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ ഈ ​ക​ഠി​ന​യാ​ത്ര​ക​ളി​ൽ അ​വ​രു​ടെ വാ​ർ​ധ​ക്യം പ​ത​റി​യേ​നെ.

ആ ​ക​ലാ​പം ഉ​ണ്ടാ​യ​തു​ത​ന്നെ ഒ​രു മ​ത​ത്തെ വേ​റൊ​രു മ​ത​ത്തി​ന്റെ ആ​ളു​ക​ൾ അ​പ​മാ​നി​ച്ചു എ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞാ​ണ്. മ​നു​ഷ്യ​ർ എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ അ​പ​മാ​നി​ത​നാ​വു​ന്ന​വ​രാ​ണോ ദൈ​വ​ങ്ങ​ൾ എ​ന്ന​ത് എ​ന്റെ എ​ല്ലാ കാ​ല​ത്തെ​യും സം​ശ​യ​മാ​ണ്. പ​ക്ഷേ, ഓ​രോ ക​ലാ​പ​ത്തി​നും ഓ​രോ കാ​ര​ണം ഉ​ണ്ടാ​ക്ക​ണ​മ​ല്ലോ.

ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഒ​ക്കെ വീ​ടു​ക​ൾ ആ​ക്ര​മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. പ​ല​പ്പോ​ഴും സ്ത്രീ​ക​ൾ​ക്ക് മാ​ന​ര​ക്ഷാ​ർ​ഥം ഓ​ടേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. ഒ​ടു​വി​ൽ കേ​സു​ക​ൾ വ​ന്ന​പ്പോ​ൾ ഞ​ങ്ങ​ൾ എ​ല്ലാം പ്ര​തി​ക​ളാ​യി. മ​നഃ​പൂ​ർ​വം​ സം​ഘംചേ​ര​ൽ, മ​ത​വി​ദ്വേ​ഷം പ​ര​ത്ത​ൽ, ദൈ​വ​നി​ന്ദ, രാ​ജ്യ​ദ്രോ​ഹം... ഇ​തൊ​ക്കെ എ​ന്താ​യി​രു​ന്നു എ​ന്നു​പോ​ലും കോ​ള​നി​യി​ലെ പ​ല​ർ​ക്കും അ​റി​യു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. പ​ല പേ​രു​ക​ളും അ​വ​ർ ആ​ദ്യ​മാ​യി​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​ത്. അ​െല്ല​ങ്കി​ൽ​ത​ന്നെ ചെ​റി​യ ക​ച്ച​വ​ട​വും ത​ട്ടു​ക​ട​യു​മൊ​ക്കെ​യാ​യി ക​ഴി​യു​ന്ന സാ​ധാ​ര​ണ മ​നു​ഷ്യ​ർ​ക്ക്‌ വ​ലി​യ വാ​ക്കു​ക​ളു​ടെ ആ​വ​ശ്യം​ത​ന്നെ ഇ​ല്ല​ല്ലോ.

ക​ലാ​പ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം കൃ​ത്യം ര​ണ്ടു മാ​സം ക​ഴി​ഞ്ഞാ​യി​രു​ന്നു അ​വി​ട​ത്തെ തി​ര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പ്. ഞാ​നു​ൾ​െ​പ്പ​ടെ ആ​രും ആ ​പ്രാ​വ​ശ്യം തി​ര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പി​ന് വെ​ളി​യി​ൽ ഇ​റ​ങ്ങി​യ​തേ​യി​ല്ല. പേ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു.

പേ​ടി​യി​ൽ, അ​വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​ൽ, അ​ക്ര​മ​ത്തി​ൽ, വെ​റു​പ്പി​ൽ ഒ​രു സ​മൂ​ഹം.

ആ ​ക​ലാ​പ​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ ഞാ​ൻ ഒ​രി​ക്ക​ലും കാ​ണു​ക​യോ പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ക​യോ ചെ​യ്യാ​ത്ത ഒ​രാ​ൾ എ​ന്നെ ത​ട​ഞ്ഞു​നി​ർ​ത്തി ചോ​ദി​ച്ചു,

‘‘നീ ​തീ​വ്ര​വാ​ദി​യ​ല്ലെ?, പ​റ​യ​ടാ നാ​യെ.’’

ഞാ​ൻ ആ​ണെ​ന്നോ അ​ല്ലെ​ന്നോ പ​റ​യാ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്ന ഒ​ര​വ​സ്ഥ​യി​ൽ ആ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. കാ​ര​ണം, ആ ​വാ​ക്കി​ന്റെ അ​ർ​ഥ​വും ഞാ​നു​മാ​യി എ​ന്ത് ബ​ന്ധ​മെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക് മ​ന​സ്സി​ലാ​യ​തേ ഇ​ല്ല. ഒ​രാ​ളോ​ട് നാം ​ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന്റെ ഉ​ത്ത​രം അ​യാ​ളു​ടെ ജീ​വി​ത​പ​രി​സ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ എ​വി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും ഉ​െ​ണ്ട​ങ്കി​ല​ല്ലേ ചോ​ദ്യ​ത്തി​നു പ്ര​സ​ക്തി​യു​ള്ളൂ.

അ​തും ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ണ് മൂ​ന്നാ​ലു പേ​ർ ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ തെ​രു​വി​ലെ എ​ല്ലാ വീ​ടു​ക​ളി​ലും ക​യ​റി​യി​റ​ങ്ങി ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ പേ​രു വി​വ​ര​ങ്ങ​ൾ രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്താ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​ത്.

എ​ന്തി​നാ​ണ് അ​വ​ർ വ​ന്ന​തെ​ന്നോ, എ​ന്താ​ണ് ഉ​ദ്ദേ​ശ്യ​മെ​ന്നോ എ​ന്റെ തെ​രു​വി​ലെ പ​ല​ർ​ക്കും അ​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. കാ​ര​ണം അ​വി​ടെ താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന​വ​രാ​രും പ​ര​ലോ​ക​ത്തു കി​ട്ടാ​ൻ​പോ​കു​ന്ന സു​ഖ​ങ്ങ​ളെ സ്വ​പ്നം​ക​ണ്ട് ക​ഴി​യു​ന്ന​വ​ർ ആ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. സു​ബ​ർ​ക്ക​ത്തി​ലെ മ​ദാ​ല​സ​യാ​യ ഹൂ​റി ആ​യി​രു​ന്നി​ല്ല അ​വ​രു​ടെ പ്ര​ശ്‍നം, വി​ശ​ക്കു​ന്ന അ​വ​രു​ടെ മ​ക്ക​ളു​ടെ വ​യ​റാ​യി​രു​ന്നു.

വ​ന്ന​വ​ർ, എ​ല്ലാ​വ​രോ​ടും ഒ​രേ ചോ​ദ്യ​മാ​ണ് ചോ​ദി​ച്ച​ത്. അ​വ​രു​ടെ കൈ​യി​ൽ അ​ച്ച​ടി​ച്ച ചോ​ദ്യാ​വ​ലി ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

നി​ന്റെ പേ​രെ​ന്താ?

നി​ന്റെ അ​ച്ഛ​ന്റെ പേ​രെ​ന്താ?

അ​ച്ഛ​ന്റെ അ​ച്ഛ​ന്റെ പേ​രെ​ന്താ?

അ​ച്ഛ​ന്റെ മു​ത്ത​ച്ഛ​ന്റെ പേ​രെ​ന്താ?

അ​വ​രൊ​ക്കെ ജ​നി​ച്ച​ത് എ​ന്നാ​ണ്?

അ​തി​ന്റെ ഒ​ക്കെ റെ​ക്കോ​ഡ് ഉ​ണ്ടോ?

നി​ങ്ങ​ൾ എ​ത്ര​വ​ർ​ഷം മു​മ്പാ​ണ് ഇ​വി​ടെ എ​ത്തി​യ​ത്?

എ​വി​ടെ​നി​ന്നാ​ണ് എ​ത്തി​യ​ത്?

അ​റി​യാ​വു​ന്ന​ത​ല്ലേ പ​റ​യാ​ൻ പ​റ്റൂ.

ഞ​ങ്ങ​ൾ ഇ​വി​ടെ​ത​ന്നെ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എ​ത്ര​യോ കാ​ല​മാ​യി ഇ​വി​ടെ​യാ​ണ്.

പ​ക്ഷേ, അ​ത് അ​വ​ർ​ക്കൊ​രു ഉ​ത്ത​ര​മേ ആ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

ബാ​ക്കി​യു​ള്ള​തി​നെ​ല്ലാം​കൂ​ടി ഒ​രൊ​റ്റ ഉ​ത്ത​ര​മേ എ​ന്റെ മ​ന​സ്സി​ൽ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. അ​ത് മ​ന​സ്സ് മൗ​ന​മാ​യി പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഓ​ർ​ക്കു​ന്നി​ല്ലേ, ന​മ്മ​ളെ​ല്ലാം​കൂ​ടി മു​പ്പ​ത്തി​ അ​യ്യാ​യി​രം വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു മു​ന്നേ മൗ​റി​ഷ്യ​യി​ൽ​നി​ന്ന് തു​ട​ങ്ങി, മ​ധ്യ​ ഏ​ഷ്യ വ​ഴി സൈ​ബ​ർപാ​സ് ക​ട​ന്ന് ഇ​വി​ടെ എ​ത്തി​യ​ത്. അ​ന്ന് ന​മ്മ​ൾ മാ​ത്ര​മേ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. ഒ​രു ദൈ​വ​വും കൂ​ടി ഇ​വി​ടെ​ങ്ങും കൂ​ട്ടി​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.’’

പ​ക്ഷേ, അ​ത് പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. പ​ക​രം മൗ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു... നീ​ണ്ട മൗ​നം.

ഒ​രാ​ഴ്ച​ക്കു​ള്ളി​ൽ ആ​ദ്യം ഒ​രു വെ​ള്ള നോ​ട്ടീ​സ് എ​ത്തി. നി​ങ്ങ​ൾ ഈ ​രാ​ജ്യ​ക്കാ​ര​ല്ല എ​ന്നും എ​ത്ര​യും വേ​ഗം ഭ​ര​ണ​കൂ​ടം ഒ​രു​ക്കു​ന്ന പ്ര​ത്യ​ക സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്ക് മാ​റ​ണ​മെ​ന്നും.

അ​മ്പ​ര​പ്പ്, അ​വി​ശ്വ​സ​നീ​യ​ത, നി​ഷേ​ധ​ങ്ങ​ൾ, ചെ​റു​ത്തു​നി​ൽ​പ്, ജ​നാ​ധി​പ​ത്യാ​വ​കാ​ശം, മാ​ന​വി​ക​ത എ​ന്നി​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള പ​തി​വ് ച​ട്ട​പ്പ​ടി​ക​ൾ ഒ​ന്നും വ​ന്ന​വ​ർ​ക്കു മ​ന​സ്സി​ലാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. കാ​ര​ണം, അ​ത​വ​ർ ഒ​രി​ക്ക​ലും കാ​ണു​ക​യോ അ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ക​യോ ചെ​യ്യാ​ത്ത പ്ര​തി​ഭാ​സ​ങ്ങ​ൾ ആ​യി​രു​ന്നു.

ചെ​റു​ത്തു​നി​ൽ​ക്കാ​ൻ സാ​ധ്യ​ത​യു​ള്ള യു​വാ​ക്ക​ളെ​ല്ലാം അ​തി​നു ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു മു​മ്പു​ത​ന്നെ അ​പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​രാ​യി തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. ഓ​രോ​രു​ത്ത​രും എ​ങ്ങോ​ട്ടു പോ​കു​ന്നു എ​ന്ന് ആ​ർ​ക്കും അ​റി​യു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ഓ​രോ രാ​ത്രി​യും ഓ​രോ മ​നു​ഷ്യ​നെ ഭ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​പോ​ലെ. തീ​ർ​ച്ച​യാ​യി​ട്ടും ചെ​റു​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്ന കോ​ള​ജ് പ്ര​ഫ​സ​ർ​കൂ​ടി​യാ​യ വി​നോ​ദ് ഖാ​ൻ ഉ​ൾ​പ്പെ​ടെ​യു​ള്ള​വ​ർ എ​വി​ടെ പോ​യി എ​ന്നു​പോ​ലും അ​റി​യി​ല്ല.

ഏ​തു​സ​മ​യ​വും ഭ​ര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ വ​ലി​യ വ​ണ്ടി​ക​ൾ ഞ​ങ്ങ​ളെ ക്യാ​മ്പു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് എ​ത്തി​ച്ചേ​ക്കാം എ​ന്ന് ഭ​യ​പ്പെ​ട്ട രാ​ത്രി​യി​ലാ​ണ്, ഞാ​ൻ പോ​കാ​ൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ച​ത്. ബു​ൾ​ഡോ​സ​റു​ക​ളു​ടെ ആ​ക്രോ​ശ​ങ്ങ​ൾ ഏ​തോ പു​രാ​ത​ന​യു​ഗ​ത്തി​ലെ ദി​നോ​സ​റു​ക​ളു​ടെ ക​ര​ച്ചി​ൽ​പോ​ലെ കാ​തു​ക​ളി​ൽ വ​ന്ന​ല​ച്ചു ഭ​യ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ഞാ​ൻ പി​റ​ന്നു​വീ​ണ, എ​ന്റെ അ​ച്ഛ​ന്റെ വി​യ​ർ​പ്പു​വീ​ണ, ആ ​വീ​ടും അ​തി​ന്റെ പ​ണി​തീ​രാ​ത്ത സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളും ഒ​രു അ​ധി​കാ​രയ​ന്ത്രം ത​ച്ചു​ട​ക്കു​ന്ന​തു കാ​ണാ​ൻ ക​ഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ആ​ധു​നി​ക ലോ​ക​ത്തെ അ​ധി​കാ​ര​യ​ന്ത്ര​ത്തി​നു മു​ന്നി​ൽ മ​നു​ഷ്യ​രി​ല്ല. മ​ത​ങ്ങ​ളും ദൈ​വ​ങ്ങ​ളും മാ​ത്രം.

ഭാ​ര്യ​യു​ടെ കൈ​പി​ടി​ച്ച് മോ​ളെ​യും എ​ടു​ത്തു ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ ഉ​ള്ളി​ൽ ല​ക്ഷ​ക്ക​ണ​ക്കി​ന് വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ളി​ലെ മ​നു​ഷ്യ​ച​രി​ത്രം തി​ക​ട്ടിവ​ന്നു. ഏ​ക​കോ​ശ ജീ​വി​ക​ൾ, അ​മീ​ബ​ക​ൾ, മ​ത്സ്യം, ന​ാൽ​ക്കാ​ലി​ക​ൾ, മ​നു​ഷ്യ​ൻ... ഇ​തി​നി​ട​യി​ൽ എ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ദൈ​വം ഉ​ണ്ടാ​യ​ത്.

ബ​സി​ലും കാ​ൽ​ന​ട​യു​മാ​യി യാ​ത്ര. വെ​യി​ലി​ൽ, ഭൂ​മി​യു​ടെ ചൂ​ടി​ൽ പാ​ദ​ങ്ങ​ൾ വി​ണ്ടു​കീ​റി.

തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കി​യ​തേ ഇ​ല്ല ഒ​രി​ക്ക​ൽ​പോ​ലും.

എ​ന്താ​ണ് ഗോ​മ​തി ന​ഗ​റി​ൽ സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് ഏ​ക​ദേ​ശം ഊ​ഹ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എ​ത്ര​യോ കാ​ല​മാ​യി വി​യ​ർ​പ്പൊ​ഴു​ക്കി നേ​ടി​യ​തെ​ല്ലാം എ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കും ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും. ചി​ല​പ്പോ​ൾ അ​വ​രെ ആ​ദ്യ​ത്തെ നോ​ട്ടീ​സി​ൽ പ​റ​യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ഭ​ര​ണ​കൂ​ടം ഒ​രു​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്ന പ്ര​ത്യേ​ക സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്ക് മാ​റ്റി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും.

സ്ഥ​ലം ഏ​തെ​ന്നു അ​റി​യാ​തെ​യാ​ണ് രാ​ത്രി​യി​ൽ ഇ​വി​ടെ എ​ത്തി​യ​തും പ​വ​ൻ ഭാ​യി​യു​ടെ സ​ഹാ​യം ല​ഭി​ച്ച​തും.

പി​ന്നി​ൽ മോ​ളു​ടെ ക​ര​ച്ചി​ൽ. കു​ട്ടി ഉ​ണ​ർ​ന്നെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു. സ്വ​ന്തം മ​ക്ക​ളു​ടെ വി​ശ​പ്പ​ക​റ്റാ​നും കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ ചി​രി കാ​ണാ​നും അ​ല്ലാ​തെ പു​രു​ഷ​ന്മാ​ർ എ​ന്തി​നാ​ണ് ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​ത്.

ക​ര​യു​ന്ന കു​ട്ടി​യെ കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു ക​ര​യു​ന്ന ഭാ​ര്യ.

ക​ര​യ​രു​ത്, എ​ന്ന് ഞാ​ൻ അ​വ​ളോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. പ​ക​രം വെ​റു​തെ ഒ​ന്ന് തൊ​ട്ടു ചും​ബി​ച്ചു. മോ​ൾ​ക്കും ചും​ബ​നം കൊ​ടു​ത്തു, എ​ന്നി​ട്ട് തെ​രു​വി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങി, എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും പ​ണി ക​ണ്ടെ​ത്ത​ണം, കൃ​ത്രി​മ​മാ​യെ​ങ്കി​ലും കാ​ർ​ഡു​ക​ൾ ഉ​ണ്ടാ​ക്ക​ണം. എ​ന്നി​ട്ട് മ​ത​വും ജാ​തി​യു​മി​ല്ലാ​ത്ത മ​നു​ഷ്യ​ർ മാ​ത്ര​മു​ള്ള ഏ​തെ​ങ്കി​ലും സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്ക് പോ​ക​ണം.

അ​പ്പോ​ൾ രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ പ​ല കാ​ല ദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലെ തെ​രു​വു​ക​ളി​ലൂ​ടെ അ​ല​യു​ന്ന ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ർ​ക്കൊ​പ്പ​മാ​ണ് ഞാ​ൻ ആ ​ചെ​റി​യ തെ​രു​വി​ലൂ​ടെ ന​ട​ക്കു​ന്ന​ത് എ​ന്നെ​നി​ക്കു തോ​ന്നി.​ അ​പ്പോ​ഴും മ​ത​ത്തി​ന്റെ ക​ണ്ണു​ക​ളു​മാ​യി ചി​ല ക​ഴു​ക​ന്മാ​ർ എ​ന്നെ ല​ക്ഷ്യ​മി​ട്ടു പ​റ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട് എ​ന്ന തി​രി​ച്ച​റി​വ് എ​ന്നെ ഭ​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​തേ ഇ​ല്ല.

മൂ​ക്ക് മു​ങ്ങി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ പു​ഴ​യു​ടെ ആ​ഴം ന​മ്മെ ഭ​യ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യി​ല്ല​ല്ലോ...