ചാച്ചൻ -നി​ധി​ന്‍ വി.​എ​നിന്റെ കഥ

ഒ​ന്ന്

48 ഡി​ഗ്രി​യി​ല്‍ പ​നി​ച്ചു​കി​ട​ക്കു​ന്ന മീ​ന​വെ​യി​ലി​ന്റെ പ​ത്തി​ര​ട്ടി ചൂ​ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു ജോ​ണി​ന്റെ ഉ​ള്ളി​ല്‍. ക​രി​മ​രു​ന്നു​പ്ര​ത​ല​മൊ​രു​ക്കി ആ​റു​വ​ര്‍ഷം പോ​റ്റി​വ​ള​ര്‍ത്തി​യ പ​ക​യു​ടെ ഉ​ട​ലാ​യി മാ​റി​യി​രു​ന്ന ജോ​ണ്‍, പീ​ടി​ക​മു​ക്കി​ല്‍ ബ​സ്സി​റ​ങ്ങി. ചാ​ച്ച​ന്റെ കു​ഴി​മാ​ട​ത്തി​ലേ​ക്ക് പോ​കു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പ് വേ​ണു​വി​ന്റെ ചാ​യ​പ്പീ​ടി​ക​യി​ല്‍ ക​യ​റി. വെ​റ്റി​ല​യി​ല്‍ ചു​ണ്ണാ​മ്പു തേ​ച്ച്, ഏ​ല​ക്ക പൊ​ടി​ച്ചി​ട്ട പു​ക​യി​ല ചേ​ര്‍ത്ത ര​ണ്ട് മു​റു​ക്കാ​ന്‍ പൊ​തി​ഞ്ഞു​വാ​ങ്ങി. കാ​ശെ​ടു​ത്ത് നീ​ട്ടി​യ​പ്പോ​ള്‍ വേ​ണു പു​രി​ക​മു​യ​ര്‍ത്തി. പ​ക​യു​ടെ ര​ണ്ട് സൂ​ര്യ​നെ പോ​റ്റു​ന്ന നോ​ട്ട​ത്തി​ല്‍തെ​ന്നി നാ​വി​ന്‍തു​മ്പി​ലേ​ക്കെ​ടു​ത്ത ചോ​ദ്യം, വേ​ണു വ​ക്ക് കോ​ടി​പ്പോ​യൊ​രു ചി​രി​യി​ല്‍ ഒ​തു​ക്കി. ബാ​ക്കി വാ​ങ്ങാ​ന്‍ നി​ല്‍ക്കാ​തെ ജോ​ണ്‍ വേ​ന​ലി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങി.

ഒ​രു​നി​മി​ഷം ജോ​ലി​ക​ള്‍ നി​ര്‍ത്തി പീ​ടി​ക​മു​ക്കി​ലി​രു​ന്ന​വ​രെ​ല്ലാം ജോ​ണ്‍ ന​ട​ന്നു​പോ​കു​ന്ന​തും നോ​ക്കി​നി​ന്നു. ‘‘എ​ങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട ചെ​ക്ക​നാ​യി​രു​ന്നു‘‘ എ​ന്ന നെ​ടു​വീ​ര്‍പ്പ് പീ​ടി​ക​മു​ക്കി​ന്റെ ആ​കാ​ശ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ഒ​രേ​സ​മ​യം ഉ​യ​ര്‍ന്നു. ആ​റു​വ​ര്‍ഷ​ങ്ങ​ള്‍ക്ക് മു​മ്പ് ഡോ​ക്ട​റേ​ന്ന് വി​ളി​ക്കാ​ന്‍ കൊ​തി​ച്ച​വ​രു​ടെ​യെ​ല്ലാം നെ​ഞ്ചി​ല്‍, ഏ​തു​നി​മി​ഷ​വും ത​ക​രു​മെ​ന്നു​റ​പ്പാ​യ ഡാ​മി​ലേ​ക്ക് പേ​മാ​രി​ക്കൊ​പ്പം ഒ​ഴു​കി​യെ​ത്തു​ന്ന ജ​ലം​ക​ണ​ക്കേ വേ​ദ​ന വ​ന്ന​ടി​ഞ്ഞു​കൂ​ടി.

പീ​ടി​ക​മു​ക്കി​നൊ​രി​ക്ക​ലും വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​നാ​വു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നി​ല്ല ചാ​ച്ച​ന്റെ മ​ര​ണ​വും ജോ​ണി​ന്റെ അ​റ​സ്റ്റും. ആ​റു​വ​ര്‍ഷം ഏ​റി​യും കു​റ​ഞ്ഞും പീ​ടി​ക​മു​ക്ക് ച​ര്‍ച്ച​ചെ​യ്ത​തും ഒ​രു​ത്ത​ര​ത്തി​ലെ​ത്താ​നാ​വാ​തെ കി​ത​ച്ചു​പോ​യ​തും ജോ​ണി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ആ​ലോ​ച​ന​ക​ളി​ലാ​യി​രു​ന്നു.

ചാ​ച്ച​ന്റെ മ​ര​ണ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ചി​ന്ത​ക​ളി​ല്‍നി​ന്ന് പി​ന്തി​രി​യാ​ന്‍ കൂ​ട്ടാ​ക്കാ​തെ പീ​ടി​ക​മു​ക്ക് ഒ​രി​ക്ക​ല്‍ കൂ​ടി വി​യ​ര്‍ത്തു.

‘‘കു​ടു​ക്കി​യ​താ​യി​രി​ക്കാ​നേ വ​ഴി​യു​ള്ളൂ’’, വേ​ണു​വി​ന്റെ ചാ​യ​പ്പീ​ടി​ക​യി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ടെ രാ​ഘ​വ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘അ​താ​ര്‍ക്കാ അ​റി​യാ​ത്ത​ത്? പ​ക്ഷേ, തെ​ളി​വു​ക​ളെ​ല്ലാം അ​വ​നെ​തി​രാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ...?’’ ക​ടു​പ്പം കൂ​ട്ടി​യൊ​രു ചാ​യ​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ല്‍ വേ​ണു ചോ​ദ്യ​മെ​ന്നോ ഉ​ത്ത​ര​മെ​ന്നോ പ​റ​യാ​വു​ന്നൊ​രു വാ​ക്കി​ല്‍ പി​ടു​ത്ത​മി​ട്ടു.

‘‘ഉം... ​ആ പെ​ണ്ണി​ന്റെ കാ​ര്യാ ക​ഷ്ടാ​യ​ത്...’’ ഏ​ല​ക്കാ പൊ​ടി​ച്ചി​ട്ട ചാ​യ കു​ടി​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ല്‍ ഒ​രു പ​ഴം​പൊ​രി ചോ​ദി​ച്ച് വാ​ങ്ങി രാ​ഘ​വ​ന്‍.

‘‘പൊ​ലീ​സു​കാ​ര് കേ​റിനി​ര​ങ്ങീ​ന്നു​ള്ള​ത് സ​ത്യാ... അ​തോ​ണ്ടു​മാ​ത്രം ലി​സി​യ​ങ്ങ​നൊ​രു അ​വി​വേ​കം കാ​ട്ടൂ​ന്ന് എ​നി​ക്ക് തോ​ന്ന​ണി​ല്ല.’’

വേ​ണു​വി​ന്റെ ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന് ഉ​ത്ത​രം ന​ല്‍കാ​തെ രാ​ഘ​വ​ന്‍ ചാ​യ​യു​ടെ രു​ചി​യി​ലേ​ക്ക് അ​ലി​യു​ന്ന​താ​യി ന​ടി​ച്ചു.

‘‘ഒ​ന്നു​റ​പ്പാ... ഇ​വി​ടെ​ന്ന് പോ​യ ജോ​ണ​ല്ലാ മ​ട​ങ്ങി​വ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.’’

ഫാ​നി​ന്റെ ചു​വ​ട്ടി​ലി​രു​ന്നി​ട്ടും രാ​ഘ​വ​ന്‍ വി​യ​ര്‍ക്കു​ന്ന​ത് നോ​ക്കി​നി​ന്നു​കൊ​ണ്ട് വേ​ണു ബീ​ഡി​പ്പു​ക​യി​ല്‍ ഉ​ള്ളു​കാ​ഞ്ഞു. അ​പ്പോ​ള്‍, രാ​ഘ​വ​ന്റെ വ​ല​തു​കാ​ലി​ന​ടി​യി​ല്‍ ശ്വാ​സം കി​ട്ടാ​തെ പി​ട​യു​ന്ന ലി​സി​യു​ടെ രൂ​പം വേ​ണു​വി​ന്റെ മ​ന​സ്സി​ല്‍ തെ​ളി​ഞ്ഞു.

ര​ണ്ട്

‘‘ഡാ, ​ജോ​ണേ’’, കാ​യ​ലി​ല്‍നി​ന്ന് ഒ​ര​ശ​രീ​രി പൊ​ങ്ങി.

കാ​യ​ല്‍ക്ക​ര​യി​ല്‍ കി​ട​ന്ന് മ​യ​ക്കം​പി​ടി​ച്ച ജോ​ണ്‍ ചാ​ടി​യെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു...

‘‘എ​ന്ന​താ​ടാ, പേ​ടി​ച്ചോ നീ...’’

​കാ​യ​ലി​ന്റെ ന​ടു​ക്ക് വ​ള്ള​ത്തി​ല്‍നി​ന്ന് വെ​ളി​ച്ചം പൊ​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ള്‍ ചാ​ച്ച​നെ ക​ണ്ടു. ജോ​ണ്‍ ക​ണ്ണൊ​ന്ന് തി​രു​മ്മി​ത്തു​റ​ന്നു.

‘‘പേ​ടി​പോ​യി​ട്ട് ഏ​റെ​യാ​യി ചാ​ച്ചാ...’’

അ​വ​ര്‍ക്കി​ട​യി​ലേ​ക്ക് മൗ​നം ഒ​ച്ചി​നെ​പ്പോ​ലെ ഇ​ഴ​ഞ്ഞു​ക​യ​റി.

ചാ​ച്ച​ന്‍ പ​തി​യെ വ​ള്ളം ജോ​ണി​ലേ​ക്ക​ടു​പ്പി​ച്ചു. ക​ര​യി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങി ജോ​ണി​ന്റെ തോ​ളി​ല്‍ പി​ടി​ച്ചു.

‘‘ലി​സി, അ​വ​ള് പോ​യി ചാ​ച്ചാ...’’

ഒ​റ്റ​യാ​യ​തി​ന്റെ വേ​ദ​ന അ​വ​നി​ല്‍നി​ന്നി​റ​ങ്ങി കാ​യ​ലി​ലൂ​ടെ പാ​ഞ്ഞ് അ​വ​നി​ലേ​ക്ക് വ​ന്നു​കേ​റു​ന്ന​ത് നി​സ്സ​ഹാ​യ​തയോ​ടെ ചാ​ച്ച​ന്‍ നോ​ക്കി​നി​ന്നു.

‘‘പോ​യ​ത​ല്ല​ല്ലോ...’’

വൈ​ക്കോ​ല്‍ കൂ​ന​യി​ലേ​ക്കെ​റി​ഞ്ഞ തീ​നാ​ളം​പോ​ലെ പ​ക ജോ​ണി​ല്‍ ആ​ളി​പ്പ​ട​ര്‍ന്നു.

‘‘എ​ന്നാ​ത്തി​നാ​യി​രു​ന്നെ​ന്ന് പി​ടി​കി​ട്ടി​യോ നി​ന​ക്ക്?’’

ക​ല​ങ്ങി​നി​റ​ഞ്ഞ ക​ണ്ണു​ക​ളു​യ​ര്‍ത്തി ജോ​ണ്‍ ചാ​ച്ച​നെ നോ​ക്കി. കൃ​ത്യ​മാ​യൊ​രു​ത്ത​രം പ​റ​യാ​നാ​വാ​തെ കു​ഴ​ങ്ങി.

നി​ല​ത്തി​രു​ന്ന പൊ​തി​യെ​ടു​ക്കാ​നാ​ഞ്ഞ ചാ​ച്ച​നെ വി​ല​ക്കി ജോ​ണ്‍ ​ൈക​യി​ലി​രു​ന്ന മു​റു​ക്കാ​ന്‍ നീ​ട്ടി.

‘‘തോ​ട്ട​യാ​ണ്...’’

ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ സ​ക​ല​മാ​ന ഓ​ർ​മ​ക​ള്‍ക്കു മു​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യും ചാ​ച്ച​ന്റെ ബോ​ധം ചൂ​ട്ടു​ക​ത്തി​ച്ച് പ​ര​ക്കം​പാ​ഞ്ഞു. പൊ​ട്ടി​ക്കാ​നൊ​രു​ക്കി​യ തോ​ട്ട ല​ക്ഷ്യം വെ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ ക​ണ്ടെ​ത്താ​നാ​വാ​തെ കി​ത​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ഓ​ർ​മ​ക​ളി​ല്‍നി​ന്ന് തി​രി​ച്ചി​റ​ങ്ങി.

‘‘തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു അ​ല്ലേ?’’

ജോ​ണി​ന്റെ മൗ​നം വാ​യി​ച്ചെ​ടു​ത്ത്, മ​ണ​ലി​ലേ​ക്ക് ചു​വ​പ്പ് പ​ട​ര്‍ത്തു​ന്നൊ​രു തു​പ്പ​ല്‍ പാ​യി​ച്ചു.

‘‘നി​ന്നോ​ടാ​ദ്യേ പ​റ​യേ​ണ്ട​താ​യി​രു​ന്നു...’’

ചാ​ച്ച​ന് പ​റ​യാ​നു​ള്ള ആ ​ക​ഥ ഇ​താ​ണ്:

ഠ​ഠ​ഠ

പ​ത്തെ​ണ്‍പ​ത് കൊ​ല്ലം മു​മ്പാ​ണ്. നാ​ട്ടി​ല്‍നി​ന്ന് ചി​ല​രെ​ല്ലാം വി​ശ​പ്പു​കൊ​ണ്ട് കാ​ട് ക​യ​റി​യ കാ​ലം. അ​വ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തി​ല്‍ എ​ന്റെ അ​പ്പ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കാ​ട് വെ​ട്ടി കൃ​ഷി ഇ​റ​ക്കി​യ അ​വ​ര്‍ ചാ​വാ​തെ പി​ടി​ച്ചു​നി​ന്നു. അ​വ​ര്‍ക്ക് ച​ത്ത് കെ​ട്ടു​പോ​യ​വ​രെ കു​റി​ച്ച് ചി​ന്തി​ക്കാ​ന്‍ സ​മ​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. മെ​രു​ങ്ങാ​ത്ത മ​ണ്ണി​ലേ​ക്ക് തൂ​മ്പ​യും പി​ക്കാ​സു​മെ​റി​ഞ്ഞ് സ​മ്പാ​ദി​ക്കാ​വു​ന്ന​തെ​ല്ലാം അ​വ​ര്‍ കൃ​ഷി​യി​ലൂ​ടെ സ​മ്പാ​ദി​ച്ചു. അ​വ​രു​ടെ വി​യ​ര്‍പ്പി​ല്‍ കാ​ടി​ന് പ​തി​യെ നാ​ടി​ന്റെ രൂ​പം കൈ​വ​ന്നു.

മെ​രു​ക്കാ​ന്‍ മാ​ത്രം ശീ​ലി​ച്ച​വ​രി​ല്‍ പ​ല​രും ആ ​മ​ണ്ണി​ല്‍ ത​ന്നെ കെ​ട്ട​ട​ങ്ങി. ചി​ല​രൊ​ക്കെ എ​ന്നോ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു​പോ​ന്ന നാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് തി​രി​ച്ചു. മാ​സ​ത്തി​ല്‍ ഒ​ന്നോ ര​ണ്ടോ ത​വ​ണ അ​വ​ര്‍ ചു​രം​ക​യ​റി. വ​ര​വും ​െച​ല​വും നോ​ക്കി ചു​ര​മി​റ​ങ്ങി. നോ​ക്കാ​നേ​ൽ​പി​ച്ച​വ​രു​ടെ മി​ടു​ക്കു​പോ​ലി​രു​ന്നു പി​ന്നീ​ടു​ള്ള അ​വ​രു​ടെ ചു​രം ക​യ​റ​ല്‍. കൃ​ഷി​യി​ട​ങ്ങ​ള്‍ ചി​ല​തെ​ല്ലാം അ​തി​ന്റെ പേ​രി​ല്‍ ചു​വ​ന്നു. ചി​ല​തെ​ല്ലാം ന​ക്‌​സ​ലൈ​റ്റു​ക​ളു​ടെ ക്രെ​ഡി​റ്റി​ലേ​ക്ക് എ​ടു​ത്തു​െ​വ​ച്ചു. ഭ​യം അ​രി​ച്ചി​റ​ങ്ങി​യ ഒ​ര​ന്ത​രീ​ക്ഷ​ത്തി​ല്‍, നാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് പോ​കാ​ന്‍ കു​റേ​പ്പേ​ര്‍ കൊ​തി​ച്ചു. അ​വ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല അ​പ്പ​ന്‍. പ​ത്ത​മ്പ​തു കൊ​ല്ലം ചോ​ര​നീ​രാ​ക്കി നേ​ടി​യ​തെ​ല്ലാം മ​റ്റൊ​രാ​ളെ വി​ശ്വ​സി​ച്ചേ​ൽ​പി​ച്ച് നാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് തി​രി​ക്കാ​ന്‍ അ​പ്പ​ന് കൃ​ത്യ​മാ​യൊ​രു കാ​ര​ണ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

‘‘നി​ന്റ​മ്മ​ച്ചി​യു​റ​ങ്ങു​ന്ന മ​ണ്ണാ​ണ​ത്...’’ അ​പ്പ​നെ​പ്പോ​ഴും അ​മ്മ​ച്ചി​യെ ഓ​ര്‍ത്തു.

അ​പ്പ​നെ​ക്കു​റി​ച്ചോ​ര്‍ത്ത​പ്പോ​ള്‍ എ​നി​ക്ക് ക​ര​ച്ചി​ല്‍ വ​ന്നു. എ​ന്നാ​ല്‍, ജ​നി​ച്ചു​വ​ള​ര്‍ന്ന ഈ ​മ​ണ്ണു​വി​ട്ടു​പോ​കാ​ന്‍ മ​ന​സ്സു​വ​ന്ന​തു​മി​ല്ല. അ​തി​നു​ള്ള പ്ര​ധാ​ന കാ​ര​ണം നി​ന്റ​മ്മ​ച്ചി​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ളെ ഞാ​നാ​ദ്യ​മാ​യി ക​ണ്ട​ത് ഇ​വി​ടെ​െ​വ​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു. ജ​ക്ക​ര​ന്ത​പോ​ലെ പൂ​ത്തു​ല​ഞ്ഞ നാ​ളു​ക​ളു​ടെ തു​ട​ക്ക​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. ഞ​ങ്ങ​ടെ വി​വാ​ഹം ക​ഴി​ഞ്ഞ​തോ​ടെ അ​പ്പ​ന്‍ നാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് തി​രി​ച്ചു. കൂ​ടു​ത​ല്‍ ഏ​കാ​ന്ത​ത​യി​ലേ​ക്ക് ഇ​റ​ങ്ങി​പ്പോ​കു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പു​ള്ള ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​പ്പ​ന​ത്.

‘‘ആ​രേ​ലും ഏ​ൽ​പി​ച്ച് വാ​ടാ...’’ ഓ​രോ ഫോ​ണ്‍കോ​ളി​ലും അ​പ്പ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞു.

അ​പ്പ​ന്റെ ശ​ബ്ദം വി​റ​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. എ​ന്നി​ട്ടും അ​പ്പ​നു​ള്ളി​ല്‍ ക​ര​യു​ന്ന​താ​യി എ​നി​ക്ക് തോ​ന്നി. ഒ​ന്നും ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ചി​റ​ങ്ങാ​ന്‍ മ​ന​സ്സു​വ​രാ​തി​രു​ന്ന എ​ന്നെ, ക​ണ്ണാ​ടി​ക്ക് മു​ന്നി​ലി​രു​ത്തി​യ നേ​ര​ത്താ​ണ് അ​പ്പ​ന്റെ ചാ​വ് ഫോ​ണി​ലൂ​ടി​ഴ​ഞ്ഞു​വ​ന്ന് കാ​തി​ല്‍ കൊ​ത്തി​യ​ത്. ചു​ര​മി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ഴും വേ​ദ​ന​യു​ള്ളി​ല്‍ ചു​രം ക​യ​റു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

അ​മ്മ​ച്ചി​ക്ക​ടു​ത്താ​യി അ​പ്പ​നു​റ​ങ്ങി.

അ​പ്പ​ന്റെ മ​ര​ണ​ശേ​ഷ​മാ​ണ് അ​പ്പ​നെ അ​റി​യാ​ന്‍ ശ്ര​മി​ച്ച​ത്. അ​പ്പ​ന്റെ ഓ​രോ ഫോ​ണ്‍കോ​ളും കാ​തി​ല്‍ മു​ഴ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. വേ​ദ​ന​യു​ടെ പ​ടം​ പൊ​ഴി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ പി​ട​ഞ്ഞു. ചു​രം ക​യ​റാ​നാ​വാ​തെ ഞാ​നി​വി​ടെ തു​ട​ര്‍ന്നു.

അ​വ​ളൊ​റ്റ​യ്ക്ക് ചു​രം ക​യ​റി. നി​ന്റ​മ്മ​ച്ചി എ​ന്നെ വി​സ്മ​യി​പ്പി​ച്ച നാ​ളു​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. പ​ക്ഷേ, അ​തി​ന് ആ​യു​സ്സ് കു​റ​വാ​യി​രു​ന്നെ​ടാ... നി​ന​ക്ക​റി​യോ, നി​ന്റ​മ്മ​ച്ചി​ക്ക് ആ​യി​ട​ക്കൊ​രു പ്ര​ണ​യ​മു​ണ്ടാ​യി. അ​വ​ളെ ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​മോ എ​ന്ന ഭ​യ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ഉ​റ​ക്കം പ​ണ​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി. എ​ന്ത് ചെ​യ്യ​ണ​മെ​ന്ന​റി​യാ​തെ കു​ഴ​ങ്ങി. അ​വ​ളെ ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​ലും ഭേ​ദം അ​വ​നെ കൊ​ല്ലു​ന്ന​താ​ണെ​ന്ന് തോ​ന്നി.​പ​ക്ഷേ, നി​റ​വ​യ​റോ​ടെ അ​വ​ന്റെ ഭാ​ര്യ മു​ന്നി​ല്‍ വ​ന്നു​നി​ന്ന​പ്പോ​ള്‍ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ചി​ട്ട് പോ​ന്നു. ഞാ​നെ​ന്ത് പ​റ​ഞ്ഞാ​ലും വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​ത്ത വി​ധം നി​ന്റ​മ്മ​ച്ചി മാ​റി​യി​രു​ന്നു.

കി​ട്ടി​യ കാ​ശി​ന് എ​ല്ലാം വി​റ്റു​പെ​റു​ക്കി, നി​ന്റ​മ്മ​ച്ചി​യെ​യുംകൊ​ണ്ട് ചു​ര​മി​റ​ങ്ങി. അ​വ​ള്‍ കു​റേ ക​ര​ഞ്ഞി​രി​ക്ക​ണം. ഞാ​ന​ത് ശ്ര​ദ്ധി​ച്ച​തേ​യി​ല്ല... പ​ക്ഷേ, അ​താ​യി​രു​ന്നെ​ടാ എ​നി​ക്ക് പ​റ്റി​യ തെ​റ്റ്... അ​വ​ളെ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച് ഞാ​ന്‍ ചു​ര​മി​റ​ങ്ങ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു... നി​ന​ക്ക​റി​യോ ആ ​സം​ഭ​വ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം അ​വ​ളെ​ന്നെ ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി കൂ​ടി പ​രി​ഗ​ണി​ക്കാ​താ​യി... ന​മ്മ​ളി​ട​ക്ക് വ​ള്ള​മെ​ടു​ത്ത് കാ​യ​ലി​ല്‍ ചെ​ന്ന് കി​ട​ക്കാ​റു​ള്ള​ത് നി​ന​ക്കോ​ർ​മ​യി​ല്ലേ? നി​ന്റ​മ്മ​ച്ചി​യെ കാ​ണാ​ന്‍ അ​യാ​ള്‍ വ​രു​ന്ന ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്.

ചാ​ച്ച​ന്‍ ജോ​ണി​നോ​ട് ചേ​ര്‍ന്നി​രു​ന്നു. അ​വ​നു​മാ​ത്രം കേ​ള്‍ക്കാ​വു​ന്ന ശ​ബ്ദ​ത്തി​ല്‍ പ​റ​ഞ്ഞു; ‘‘അ​യാ​ളാ​യി​രു​ന്നു നി​ന്റെ അ​ച്ഛ​ന്‍... ജോ​ണേ, സ്‌​നേ​ഹി​ക്കാ​ന്‍ പ​ഠി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ടാ ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ന്‍ വ​ള​ര്‍ന്നു​തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​ത്.’’

‘‘ചാ​ച്ചാ...’’

ഒ​രു ചി​രി ചു​ണ്ടി​ലേ​ക്കെ​ടു​ത്തു​ടു​ത്ത് കാ​യ​ലി​ലേ​ക്ക് തു​ഴ​ഞ്ഞി​റ​ങ്ങി പോ​കു​ന്ന ചാ​ച്ച​ന്റെ രൂ​പം ക​ണ്ണീ​രി​ല്‍ ക​ു​തി​ര്‍ന്ന് അ​വ്യ​ക്ത​മാ​യി.

മൂ​ന്ന്

ഹ​രി​യു​ടെ ഫ്ലാ​റ്റി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റു​മ്പോ​ള്‍ ജോ​ണ്‍ ചോ​ദി​ച്ചു: ‘‘നാ​ട്ടി​ലൊ​ന്നും പോ​കാ​റി​ല്ലേ?’’

വ​ര്‍ഷ​ങ്ങ​ള്‍ക്കു​ശേ​ഷം കാ​ണു​ന്ന​തി​ന്റെ അ​മ്പ​ര​പ്പൊ​ന്നു​മി​ല്ലാ​തെ ജോ​ണ്‍ അ​ങ്ങ​നെ ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോ​ള്‍ ഹ​രി ഒ​രു നി​മി​ഷം വാ​ക്കു​ക​ള്‍ക്കു വേ​ണ്ടി പ​ര​തി.

‘‘അ​മ്മ​യു​ടെ മ​ര​ണ​ശേ​ഷം...’’

‘‘ആ​റു​വ​ര്‍ഷം... ല്ലേ?’’ ​ഫ്ലാ​റ്റി​ലൂ​ടെ ക​ണ്ണൊ​ന്നോ​ടി തി​രി​ച്ചെ​ത്തു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ല്‍ ജോ​ണ്‍ ചോ​ദി​ച്ചു.

ഹ​രി ഒ​ന്നു മൂ​ളു​ക മാ​ത്രം ചെ​യ്തു.

‘‘ബ​ന്ധു​ക്ക​ളാ​രു​മി​ല്ലേ നാ​ട്ടി​ല്‍?’’

‘‘അ​ച്ഛ​ന്റെ ചി​ല അ​ക​ന്ന ബ​ന്ധു​ക്ക​ളു​ണ്ട്. പ​ക്ഷേ, എ​നി​െ​ക്ക​ന്തോ ഈ ​ന​ഗ​രം വി​ട്ടു​പോ​കാ​ന്‍ തോ​ന്നാ​റി​ല്ല.’’ ഹ​രി പ​തി​യെ സോ​ഫ​യി​ലേ​ക്ക് ചാ​രി.

‘‘നി​ന​ക്കെ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ഈ ​ന​ഗ​ര​ത്തി​ല്‍ ഒ​റ്റ​ക്ക്?’’

ചു​ണ്ടി​ല്‍ വി​ട​ര്‍ന്നി​റ​ങ്ങി​യ ചി​രി പൊ​ടു​ന്ന​നെ മാ​ഞ്ഞു. വാ​ക്കു​ക​ള്‍ക്കി​ട​യി​ല്‍ അ​പ​ക​ടം പ​തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി ഹ​രി​ക്ക് തോ​ന്നി. താ​ന്‍ ഒ​റ്റ​ക്കാ​ണെ​ന്ന് ജോ​ണ്‍ എ​ങ്ങ​നെ അ​റി​ഞ്ഞു? ജ​യി​ലി​ലാ​യി​രു​ന്നെ​ന്ന് ക​രു​തി ഇ​തൊ​ന്നും അ​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടെ​ന്നു​ണ്ടോ? ഹ​രി വേ​ഗ​മൊ​രു ചി​രി ചു​ണ്ടി​ലേ​ക്കെ​ടു​ത്തു​ടു​ത്തു.

‘‘ഈ ​ന​ഗ​രം ത​രു​ന്ന ഏ​കാ​ന്ത​ത പോ​രാ​തെ വ​രു​ന്ന പ്ര​ശ്ന​മേ​യു​ള്ളൂ.’’

‘‘മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ ന​ഗ​ര​മാ​ണി​തെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക് തോ​ന്നാ​റു​ണ്ട്. മ​രി​ച്ച​വ​രെ ഒ​രു​ക്കു​ന്ന​പോ​ലെ ദി​വ​സ​വും ന​ഗ​ര​ത്തെ ഒ​രു​ക്കു​ന്നു. സു​ഗ​ന്ധം പൂ​ശു​ന്നു. എ​ന്നി​ട്ടും ദു​ര്‍ഗ​ന്ധം വി​ട്ടു​പോ​കു​ന്നി​ല്ല. നി​ന​ക്ക് തോ​ന്നാ​റി​ല്ലേ?’’

ഫി​ലോ​സ​ഫി​ക്ക​ലാ​യ ആ ​പ​ഴ​യ എ​ഴു​ത്തു​കാ​ര​ന്‍ ജോ​ണി​ല്‍ ഉ​യി​ര്‍ത്തെ​ഴു​ന്നേ​ല്‍ക്കു​ന്ന​താ​യി ഹ​രി​ക്ക് തോ​ന്നി.

‘‘അ​ത്ത​രം തോ​ന്ന​ലു​ള്ള​വ​ര്‍ ഉ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാം. എ​നി​ക്കി​ല്ല! പി​ന്നെ നീ ​ഈ പ​റ​ഞ്ഞ പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ള്‍ എ​ല്ലാ​യി​ട​ത്തു​മു​ണ്ട്.’’

ബാ​ഗ് തു​റ​ന്ന് ലാ​പ്ടോ​പ്പെ​ടു​ത്ത് ജോ​ണ്‍ ടൈ​പ്പി​ങ് ആ​രം​ഭി​ച്ചു. അ​വ​ഗ​ണ​ന​യു​ടെ താ​ളം​പോ​ലെ കീ ​ബോ​ര്‍ഡി​ന്റെ ശ​ബ്ദം മു​ഴ​ങ്ങി.

ജോ​ണ്‍ എ​ന്താ​യി​രി​ക്കും ടൈ​പ്പ് ചെ​യ്യു​ന്ന​ത്? എ​ന്തി​നാ​യി​രി​ക്കും ഈ ​കൂ​ടി​ക്കാ​ഴ്ച? ഉ​ള്ളി​ല്‍ ഉ​ത്ത​ര​മി​ല്ലാ​തെ നി​ര​വ​ധി ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ള്‍. മു​ന്നി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് പ​ഴ​യ സു​ഹൃ​ത്ത​ല്ലെ​ന്ന് ഹ​രി​ക്ക് തോ​ന്നി.

‘‘എ​ഴു​താ​ണോ? പി​ന്നെ​ന്തി​നാ എ​ന്നോ​ട് ലീ​വെ​ടു​ക്കാ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്?’’

ജോ​ണ്‍ ചി​രി​ച്ചു. കൃ​ത്യ​മാ​യൊ​രു​ത്ത​രം ല​ഭി​ക്കാ​ത്ത ചി​രി. ഹ​രി കൂ​ടെ ചേ​ര്‍ന്നു.

‘‘ജ​യി​ലി​ല്‍ നി​ന്നി​റ​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ള്‍ എ​വി​ടെ പോ​കും എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ചി​ന്ത. ചാ​ച്ച​ന്റെ അ​ടു​ത്തു​പോ​യി. ഇ​ന്ന​ലെ രാ​ത്രി ഞ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നി​ച്ചി​രു​ന്ന് മു​റു​ക്കി. നി​ന്നെ ചെ​ന്നൊ​ന്ന് കാ​ണാ​ന്‍ ചാ​ച്ച​നാ​ണ് പ​റ​ഞ്ഞ​ത്.’’ വേ​ദ​ന വാ​റ്റി​യെ​ടു​ത്ത ച​ര​ക്കാ​ണ് ജോ​ണ്‍ പ​ക​രാ​നൊ​രു​ങ്ങു​ന്ന​തെ​ന്ന് ഹ​രി​ക്ക് ബോ​ധ്യ​മാ​യി. അ​വ​നൊ​ഴി​ച്ച​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം നി​ര​സി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ വാ​യി​ലേ​ക്ക് ക​മി​ഴ്ത്താ​ന്‍ ശീ​ലി​ച്ച ത​ങ്ങ​ളു​ടെ മെ​ഡി​സി​ന്‍ കാ​ലം ഓ​ർ​മ​യു​ടെ ക​മ്പി​ളി വ​ലി​ച്ച് താ​ഴ്ത്തി ഉ​ണ​രാ​ന്‍ കൊ​തി​ച്ചു.

‘‘തെ​ളി​വു​ക​ളെ​ല്ലാം എ​നി​ക്കെ​തി​രെ​യാ​യ​ത് എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണെ​ന്ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കാ​ന്‍ ആ​റു​വ​ര്‍ഷം വേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. തി​രി​ച്ചെ​ത്തും​മു​മ്പ് അ​വ​ള്‍ പോ​യെ​ടാ...’’

ജോ​ണ്‍ സോ​ഫ​യി​ല്‍നി​ന്ന് നി​ര​ങ്ങി ത​റ​യി​ലി​രു​ന്നു. അ​വ​ന്റെ നോ​ട്ടം അ​ഭി​മു​ഖീ​ക​രി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ ഹ​രി ത​ല താ​ഴ്ത്തി​യി​ട്ടു.

‘‘അ​വ​ള്‍ക്ക് സം​സാ​രി​ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത​ത് ചി​ല​ര്‍ക്കൊ​ക്കെ ഉ​പ​കാ​ര​മാ​യി.’’

മു​റ്റ​ത്ത് ചാ​ട്ടു​രു​ട്ടി ന​ട​ക്കു​ന്ന കു​ട്ടി​യെ​പ്പോ​ലെ വേ​ദ​ന ജോ​ണി​ല്‍ നി​ന്നി​റ​ങ്ങി, അ​വി​ടെ​യാ​കെ ഒ​ച്ച​യെ​ടു​ത്ത് പാ​ഞ്ഞു​ന​ട​ന്നു.

‘‘ചാ​ച്ച​നാ​യി​രു​ന്നു എ​നി​ക്ക​വ​ളെ കാ​ട്ടി​ത്തന്ന​ത്.’’

‘‘നി​ന​ക്കി​ഷ്ടാ​യോ അ​വ​ളെ?’’ അ​പ്പ​ന്റെ മ​രി​പ്പി​ന് ക​ല​ങ്ങി നി​ല്‍ക്കു​ന്ന അ​വ​ളെ ക​ണ്ണോ​ണ്ട് ചൂ​ണ്ടി, ശ​ബ്ദം താ​ഴ്ത്തി ചാ​ച്ച​ന്‍ ചോ​ദി​ച്ചു. ഒ​രു​ത്ത​ര​മി​ല്ലാ​ത്ത​തോ​ണ്ട് ചാ​ച്ച​നെ ത​റ​പ്പി​ച്ചൊ​ന്നു നോ​ക്കി. ആ ​നോ​ട്ടം പ​തി​യെ പ​തി​യെ ത​ള​ര്‍ന്നു. അ​തി​ന്റെ ഉ​ട​ലാ​കെ പൂ​ത്തു.

‘‘എ​ന്താ അ​വ​ള്‍ടെ പേ​ര്?’’

‘‘നി​ന​ക്ക് ചോ​ദി​ക്കാ​ര്‍ന്നി​ല്ലേ?’’

‘‘ക​ഴി​യ​ണി​ല്ല ചാ​ച്ചാ... അ​വ​ള്‍ടെ അ​ടു​ത്തെ​ത്തു​മ്പോ​ള്‍ വി​റ​ച്ച് പോ​കാ... ഇ​ഷ്ടാ​ന്ന് പ​റ​യ​ണം​ന്ന്ണ്ട്. പ​റ​യാ​തെ ത​ന്നെ അ​വ​ള്‍ക്ക് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കും.’’

‘‘ശ്വാ​സം കി​ട്ടാ​ത്ത​വ​സ്ഥ​യി​ല്‍ പ​റ​യാ​തെ വ​യ്യ എ​ന്ന് തോ​ന്നും. പ്ര​ണ​യം ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത് ആ ​ഒ​രൊ​റ്റ നി​മി​ഷ​ത്തെ​യാ​ണ്.’’

മ​ടി​യി​ല്‍നി​ന്ന് എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ചാ​ച്ച​ന്‍ ജോ​ണി​നെ നോ​ക്കി.

‘‘ചാ​ച്ച​ന​ങ്ങ​നെ തോ​ന്നി​യ​ത് ആ​രോ​ടാ​യി​രു​ന്നു..?’’

‘‘നി​ന്റ​മ്മ​ച്ചി​യോ​ട്.’’ ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് പ​റ​ഞ്ഞ​തെ​ങ്കി​ലും ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ നി​റ​ഞ്ഞു​വ​ന്ന​തോ​ടെ ചാ​ച്ച​ന്‍ കു​ന്നി​റ​ങ്ങി.

‘‘നീ ​ഫ്ര​ഷാ​കു​ന്നി​ല്ലേ?’’ ജോ​ണി​നെ ഓ​ര്‍മ​ക​ളി​ല്‍നി​ന്ന് വി​ളി​ച്ചു​ണ​ര്‍ത്തി ഹ​രി.

ഇ​ല്ലെ​ന്നോ, ഉ​ണ്ടെ​ന്നോ അ​യാ​ള്‍ പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. ബാ​ഗി​ല്‍നി​ന്ന് ചോ​ളം വാ​റ്റി​യ കു​പ്പി​യെ​ടു​ത്ത് പു​റ​ത്തു​വെ​ച്ചു.

‘‘ചാ​ച്ച​ന്റെ ബ്രാ​ന്റാ​ണ്...’’ കു​പ്പി​യി​ല്‍ മു​ത്ത​മി​ട്ട് ജോ​ണ്‍ പ​റ​ഞ്ഞു. വ​ല്ലാ​തെ ഒ​റ്റ​പ്പെ​ട്ടുപോ​യ മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ ഇ​ട​റി​യ ശ​ബ്ദം​പോ​ലെ വേ​ദ​ന അ​വി​ടെ​യാ​കെ മു​ഴ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

പൊ​ടു​ന്ന​നെ ഒ​രു ചി​രി മു​ഖ​ത്തേ​ക്ക് വ​ലി​ച്ചി​ട്ട് ജോ​ണ്‍ ഹ​രി​യെ നോ​ക്കി.

‘‘നോ​ക്കി​യി​രി​ക്കാ​തെ ഗ്ലാ​സെ​ടു​ക്ക് ഡോ​ക്ട​ര്‍.’’

ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ കാ​ലു​ക​ള്‍ വി​റ​ച്ച് പോ​കു​ന്ന​താ​യി ഹ​രി അ​റി​ഞ്ഞു. ഗ്ലാ​സു​ക​ള്‍ ഒ​ന്നു ര​ണ്ടാ​വ​ര്‍ത്തി നി​റ​യു​ക​യും ഒ​ഴി​യു​ക​യും ചെ​യ്തു.

‘‘അ​ച്ഛ​ന്റെ മ​ര​ണം സ്വ​ാഭാ​വി​ക​മാ​യി​രു​ന്നെ​ന്ന് നി​ന​ക്ക് തോ​ന്നു​ന്നു​ണ്ടോ?’’ ജോ​ണ്‍ ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘നീ ​എ​ന്താ അ​ങ്ങ​നെ ചോ​ദി​ക്കാ​ന്‍?’’

‘‘അ​തൊ​രു കൊ​ല​പാ​ത​ക​മാ​ണോ എ​ന്നൊ​രു തോ​ന്ന​ല്‍.’’

‘‘അ​ത്ത​ര​മൊ​രു സം​ശ​യ​ത്തി​നു​ള്ള സാ​ധ്യ​ത​ക​ളൊ​ന്നും ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ?’’

‘‘സം​ശ​യ​ങ്ങ​ള്‍ക്കു​ള്ള അ​വ​സ​രം ന​ല്‍കാ​തി​രി​ക്കു​ക എ​ന്ന​താ​ണ് മി​ക​ച്ച കൊ​ല​യാ​ളി​യു​ടെ ല​ക്ഷ​ണം.’’

‘‘പു​തി​യ ക​ഥ മെ​ന​യാ​നു​ള്ള ഭാ​വ​മാ​ണോ?’’

ജോ​ണ്‍ ഹ​രി​യെ നോ​ക്കി ഒ​ന്ന് ചി​രി​ക്കു​ക മാ​ത്രം ചെ​യ്തു. പ​ല അ​ട​രു​ക​ളു​ള്ള ആ ​ചി​രി​യി​ല്‍ ഹ​രി​ക്കു​ള്ളി​ല്‍ ഭ​യ​ത്തി​ന്റെ ഫ്ലാ​ഷു​ക​ള്‍ മി​ന്നി. അ​പ്പോ​ള്‍, അ​ട​യ്ക്കാ​ന്‍ മ​റ​ന്ന വാ​തി​ല്‍ വി​ട​വി​ലൂ​ടെ ഒ​രു ക​റു​ത്ത പൂ​ച്ച അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ക​യ​റി ജോ​ണി​ന്റെ കാ​ല്‍ചു​വ​ട്ടി​ല്‍ വ​ന്നി​രു​ന്നു.

ഗ്ലാ​സി​ലെ അ​വ​സാ​ന​തു​ള്ളി ജോ​ണ്‍ നാ​വു​കൊ​ണ്ട് എ​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ചു. ത​ന്റെ കാ​ല്‍ച്ചു​വ​ട്ടി​ലി​രു​ന്ന ക​റു​ത്ത​പൂ​ച്ച​യെ മ​ടി​യി​ലേ​ക്കെ​ടു​ത്തു. അ​യാ​ളു​ടെ വി​ര​ലു​ക​ള്‍ ലാ​ള​ന​യു​ടെ ഭാ​ഷ​യി​ല്‍ പൂ​ച്ച​യോ​ട് സം​സാ​രി​ക്കാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി.

ഹ​രി ഈ​ര്‍ഷ്യ ക​ല​ര്‍ന്ന അ​റ​പ്പോ​ടെ അ​തി​നെ നോ​ക്കി. ഗ്ലാ​സി​ലെ മു​ഴു​വ​ന്‍ മ​ദ്യ​വും വാ​യി​ലേ​ക്ക് ക​മി​ഴ്ത്തി.

‘‘എ​വി​ടെ നി​ന്നാ​ണ് ഈ ​ന​ശി​ച്ച പൂ​ച്ച വ​രു​ന്ന​ത്?’’ ത​നി​ക്കു​ള്ളി​ല്‍ ഒ​തു​ങ്ങേ​ണ്ട ചോ​ദ്യം അ​രി​ശം ക​ല​ര്‍ന്ന ഒ​ച്ച​യി​ല്‍ പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങി മൂ​രി​നീ​ര്‍ത്തി.

‘‘ചാ​ച്ച​ന് പൂ​ച്ച​ക​ളെ വ​ലി​യ ഇ​ഷ്ട​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രു ക​റു​ത്ത പൂ​ച്ച എ​പ്പോ​ഴും കൂ​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മ​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴും.’’

കൂ​ടം​കൊ​ണ്ട് ത​ല​ക്ക​ടി​യേ​റ്റ​പോ​ലെ ഹ​രി​ക്ക് തോ​ന്നി. അ​യാ​ള്‍ വ​ല്ലാ​തെ വി​യ​ര്‍ത്തു.

ഗ്ലാ​സി​ലേ​ക്ക് മ​ദ്യം പ​ക​രു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ല്‍ ജോ​ണ്‍ ഇ​ടംക​ണ്ണെ​റി​ഞ്ഞു. പൂ​ച്ച കൂ​സ​ലി​ല്ലാ​തെ ത​ന്റെ ശ​രീ​ര​മൊ​തു​ക്കി അ​വ​ന്റെ മ​ടി​യി​ല്‍ കി​ട​ന്നു. അ​തി​ന്റെ ക​ഴു​ത്തി​ലേ​ക്ക് ആ​ഴ്ന്നി​റ​ങ്ങു​ന്ന ക​ത്തി​യു​ടെ മൂ​ര്‍ച്ച​യെ മ​ന​സ്സി​ല്‍ കൊ​രു​ത്ത് ഹ​രി മ​ദ്യം രു​ചി​ച്ചു. ആ ​നി​മി​ഷം ത​ന്റെ എ​തി​രാ​ളി​യെ മു​ന്നി​ല്‍ കി​ട്ടി​യ പോ​രാ​ളി​യെ​പ്പോ​ലെ പൂ​ച്ച എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. രോ​മ​കൂ​പ​ങ്ങ​ള്‍ ഉ​യ​ര്‍ത്തി ഹ​രി​യെ നോ​ക്കി. വി​ചി​ത്ര​വും അ​തി​പു​രാ​ത​ന​വു​മാ​യ ശ​ബ്ദ​ത്തി​ല്‍ ആ​ദ്യ ചു​വ​ടു​വെ​ച്ചു. വി​റ​യ​ല്‍ ല​ഹ​രി​യെ കു​ട​ഞ്ഞെ​റി​ഞ്ഞു. ശ​രീ​രം പി​ന്നോ​ട്ടാ​ഞ്ഞു. ​ൈക​യി​ലെ ഗ്ലാ​സ് നി​ല​ത്തു​വീ​ണ് ചി​ത​റി.

ഉ​റ​ച്ച കാ​ല്‍വെ​പ്പോ​ടെ അ​ത് ടേ​ബി​ളി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി.

‘‘എ​ന്നെ കൊ​ല്ലാം എ​ന്നാ​ണോ ചി​ന്ത?’’ ക​ന​ത്ത ശ​ബ്ദ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം അ​തി​ന്റെ ആ​കാ​രം വ​ള​ര്‍ന്നു. അ​സ്ഥി​ക​ള്‍ പൊ​ട്ടു​ന്ന ശ​ബ്ദ​ത്തോ​ടെ ടേ​ബി​ളി​ന്റെ കാ​ലു​ക​ള്‍ പി​ള​ര്‍ന്നു.

ശീ​തീ​ക​ര​ണി​യു​ടെ ത​ണു​പ്പി​ലും ശ​രീ​രം വി​യ​ര്‍ത്തു.

ഇ​രു​ട്ടാ​യി പ​ട​ര്‍ന്നു​തു​ട​ങ്ങി​യ അ​തി​ന്റെ ശ​രീ​രം ഫ്ലാ​റ്റി​നെ വി​ഴു​ങ്ങിത്തു​ട​ങ്ങി. ശ്വാ​സം എ​ടു​ക്കാ​നാ​വാ​തെ അ​യാ​ളു​ടെ ശ​രീ​രം വി​റ​ച്ചു. അ​പ്പോ​ള്‍ ത​ന്റെ മു​ന്നി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന ജോ​ണി​ന് കൂ​ടു​ത​ല്‍ ന​ര ബാ​ധി​ക്കു​ന്ന​ത് ഹ​രി ക​ണ്ടു. അ​യാ​ളു​ടെ മു​ഖ​മാ​കെ ചു​ളി​വു​ക​ള്‍ വീ​ണു. ജോ​ണി​ന്റെ വാ​യി​ല്‍ മു​റു​ക്കാ​ന്‍ നി​റ​ഞ്ഞു. വാ​യി​ലെ മു​റു​ക്കാ​ന്‍ താ​ഴെ വീ​ഴാ​തി​രി​ക്കാ​ന്‍ പ​ണി​പ്പെ​ട്ട് സ്‌​നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഭാ​ഷ​യി​ല്‍ ക​ണ്ഠ​മി​ട​റി അ​വ​ന്‍ വി​ളി​ച്ചു.

‘‘മോ​നെ...’’

ഹ​രി ഒ​റ്റ നി​മി​ഷം സോ​ഫ​യി​ല്‍ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു നി​ന്നു​പോ​യി. വി​റ​യ​ല്‍ കാ​ലി​ലൂ​ടെ പാ​ഞ്ഞ് നെ​റു​ക​യി​ല്‍ ത​ട്ടി. ഒ​രു നി​ല​വി​ളി​യോ​ടെ അ​യാ​ള്‍ ത​റ​യി​ലേ​ക്ക് വീ​ണു.

നാ​ല്

ഹ​രി ക​ണ്ണ് തു​റ​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ജോ​ണ്‍ ത​ന്റെ ലാ​പ്ടോ​പ്പി​ല്‍ ടൈ​പ്പ് ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ന്റെ മ​ടി​യി​ല്‍ സു​ഖ​നി​ദ്ര​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു പൂ​ച്ച.

ലാ​പ്പി​ല്‍നി​ന്നും ത​ല​യു​യ​ര്‍ത്തി ജോ​ണ്‍ ഹ​രി​യെ നോ​ക്കി.

‘‘നീ ​കി​ട​ന്നോ, ഒ​ര​ൽ​പം ഓ​വ​റാ​ണ്.’’

എ​ന്താ​ണ് സം​ഭ​വി​ച്ച​ത്? എ​ല്ലാം തോ​ന്ന​ലു​ക​ള്‍ മാ​ത്ര​മാ​ണോ? ക​ഴി​ച്ച​ത് കൂ​ടി പോ​യ​താ​ണോ? ഉ​ള്ളി​ല്‍ ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ള്‍ നു​ര​ഞ്ഞു. പ​റ​യാ​ന്‍ വ​ന്ന​വ​യെ അ​പ്പാ​ടെ വി​ഴു​ങ്ങി ഹ​രി എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് സി​സ്റ്റ​ത്തി​ന്റെ മു​ന്നി​ലേ​ക്ക് പാ​ഞ്ഞു. സി​.സി.​ടി.​വി ദൃ​ശ്യ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക് ക​ണ്ണ് പാ​യി​ച്ചു. പൊ​ടു​ന്ന​നെ മൗ​സ് ച​ലി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന അ​യാ​ളു​ടെ കൈ​ക​ളി​ല്‍ ന​ഖ​ങ്ങ​ളാ​ഴ്ത്തി പൂ​ച്ച.

ദേ​ഷ്യം മോ​ണി​റ്റ​റി​നെ പ​ല​താ​യി ചി​ത​റി​ച്ചു.

പൂ​ച്ച നി​മി​ഷ​നേ​രംകൊ​ണ്ട് താ​ഴേ​ക്കി​റ​ങ്ങി ജോ​ണി​ന്റെ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു.

തി​രി​കെ സോ​ഫ​യി​ല്‍ വ​ന്നി​രി​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ഹ​രി ജോ​ണി​നെ നോ​ക്കി. അ​വ​ന്റെ വി​ര​ലു​ക​ള്‍ കീ​ബോർ​ഡി​ലൂ​ടെ ഇ​ഴ​ഞ്ഞു ന​ട​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ആ ​ക​റു​ത്ത ചൂ​ച്ച ജോ​ണി​ന്റെ മ​ടി​യി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി.

‘‘നാ​ട്ടി​ലു​ള്ള നി​ന്റെ​യാ പ്രോ​പ​ര്‍ട്ടി വി​റ്റു അ​ല്ലേ?’’ ലാ​പ്ടോ​പ്പ് അ​ട​ച്ച് ഭ​ദ്ര​മാ​യി ബാ​ഗി​ലേ​ക്ക് വെ​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ല്‍ ജോ​ണ്‍ ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘ഓ, ​അ​ത് വി​റ്റി​ട്ട് കാ​ലം കു​റേ​യാ​യി​ല്ലേ. അ​ല്ല നീ ​അ​തി​പ്പോ​ഴാ​ണോ അ​റി​യു​ന്ന​ത്?’’

‘‘അ​ല്ല. പ​േ​ക്ഷ അ​ന്ന​തി​ങ്ങ​നെ കൂ​ട്ടി​വാ​യി​ക്കാ​ന്‍ ക​ഴി​യു​മെ​ന്ന് ക​രു​തി​യി​രു​ന്നി​ല്ല?’’

‘‘എ​ങ്ങ​നെ?’’

ജോ​ണ്‍ ചി​രി​ച്ചുകൊ​ണ്ടെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. പൂ​ച്ച അ​വ​ന്റെ കാ​ല്‍ച്ചു​വ​ട്ടി​ലി​രു​ന്ന് ഹ​രി​യെ നോ​ക്കി. പി​ന്നെ മു​ര​ണ്ടു. അ​തി​ന്റെ ശ​രീ​രം വേ​ഗ​ത്തി​ല്‍ ഇ​രു​ട്ടാ​യി ചു​റ്റും പ​ര​ന്നു. ഒ​ന്നു ച​ലി​ക്കാ​ന്‍പോ​ലും ക​ഴി​യാ​നാ​കാ​ത്ത നി​സ്സ​ഹാ​യ​ത​യോ​ടെ ഹ​രി ജോ​ണി​നെ നോ​ക്കി.

ഇ​ല്ല, മു​ന്നി​ല്‍ ത​ന്റെ അ​ച്ഛ​ന്‍ മാ​ത്രം.

ഭ​യം, രാ​ജ​വെ​മ്പാ​ല​യെ​പ്പോ​ലെ വാ​ലു​കു​ത്തി എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് നി​ന്ന് ഹ​രി​യു​ടെ ശി​ര​സ്സി​ല്‍ കൊ​ത്തി. ഹ​രി ഭ​യം​കൊ​ണ്ട് വി​റ​ച്ച് ചു​മ​രി​ന്റെ മൂ​ല​യി​ലേ​ക്ക് ഒ​തു​ങ്ങി.

അ​ഞ്ച്

അ​മ്മ​ച്ചി​യു​ടെ ചാ​വി​ന് നി​ന്റ​ച്ഛ​ന്‍ വ​ന്നു. ചാ​ച്ച​ന്റെ പ​ഴ​യൊ​രു സു​ഹൃ​ത്തെ​ന്നേ ചാ​ച്ച​നെ​ന്നെ പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യു​ള്ളൂ. ര​ണ്ടു​മൂന്നു ദി​വ​സം കൂ​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. നി​ന്റ​ച്ഛ​നാ​യി​രു​ന്നു അ​തെ​ന്ന​റി​യാ​ന്‍ പി​ന്നെ​യും വൈ​കി.

ഒ​രി​ക്ക​ല്‍ നി​ന്റ​മ്മ​യും എ​ന്നെ കാ​ണാ​ന്‍ വ​ന്നി​രു​ന്നു. അ​വ​ര്‍ക്കെ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ പ​റ​യ​ണ​മെ​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

‘‘അ​മ്മ​ച്ചി​യെ പോ​ലെ​യു​ണ്ട്’’, നി​ന്റ​മ്മ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ചാ​ച്ച​നെ​ പോ​ലെ’’, ഞാ​ന്‍ തി​രു​ത്തി.

അ​വ​ര്‍ ചി​രി​ച്ചു. പോ​കും നേ​രം അ​വ​രെ​ന്റെ നെ​റു​ക​യി​ല്‍ ചും​ബി​ച്ചു.

‘‘ഇ​തി​നു​മു​മ്പ് ചി​രി​ച്ച​തെ​പ്പോ​ഴാ​ണെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക​റി​യി​ല്ല.’’ യാ​ത്ര പ​റ​യും മു​മ്പ് മ​ന​സ്സി​ലു​ള്ള​തെ​ല്ലാം ഇ​റ​ക്കി​വെ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ര്‍.

പി​ന്നീ​ട് ഞാ​ന​വ​രെ ക​ണ്ടി​ട്ടേ​യി​ല്ല. നി​ന്റ​ച്ഛ​ന്‍ മ​രി​ച്ച​ത​റി​ഞ്ഞു. കാ​ണ​ണം എ​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. നി​ന്റ​മ്മ പോ​യെ​ന്ന് അ​റി​യാ​ന്‍ വൈ​കി. കാ​ണ​ണം എ​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല!

‘‘ഡാ, ​പി​ന്നേ ഇ​ന്ന് പു​ല​ര്‍ച്ചെ പീ​ടി​ക​മു​ക്ക് പൊ​ലീ​സ് സ്‌​റ്റേ​ഷ​നി​ലേ​ക്ക് ആ​രോ തോ​ട്ട​യെ​റി​ഞ്ഞെ​ന്ന് വേ​ണു വി​ളി​ച്ച് പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. പൊ​ലീ​സു​കാ​ര്‍ക്കൊ​പ്പം ര​ണ്ട് നാ​ട്ടു​കാ​രും തീ​ര്‍ന്നെ​ന്നാ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്. നീ​യാ ടി​.വി​യൊ​ന്ന് ഓ​ണ്‍ ചെ​യ്‌​തേ...’’

ഹ​രി പ​ക​പ്പോ​ടെ ജോ​ണി​നെ നോ​ക്കി. അ​വ​ന്റെ ചു​ണ്ടി​ല്‍ ചി​രി വി​ട​ര്‍ന്നി​റ​ങ്ങി. അ​ന്നേ​രം അ​ടി​വ​യ​റ്റി​ല്‍ ന​ന​വു​പ​ട​രു​ന്ന​ത് ഹ​രി​യ​റി​ഞ്ഞു.