രണ്ടു കഥകൾ

ഉൾവെളിച്ചം

പൊ​രി​ഞ്ഞ ക​ളി ന​ട​ക്കു​ക​യാ​ണ്. അ​തൊ​രു ചെ​സ്സ് മ​ത്സ​ര​വേ​ദി​യാ​യി​രു​ന്നു. ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളോ​ളം നീ​ണ്ട ക​ളി​യാ​ര​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ അ​ന്ത്യം​കു​റി​ക്കു​ന്ന മെ​ഗാ ഫൈ​ന​ൽ മ​ത്സ​ര​മാ​ണ്, ശാ​ന്ത​വും നി​ഗൂ​ഢ​മാ​യ ആ​ക്ര​മ​ണേ​ച്ഛ​യും നി​റ​ഞ്ഞ വേ​ദി​യി​ല​പ്പോ​ൾ ഉ​ണ്ടാ​യ​ത്. ക​ളി​ക്കു പു​റ​ത്തു​ള്ള​വ​ർ​ക്ക് മു​ഷി​പ്പും സ​മ​യ​വേ​ഗ​ക്കു​റ​വും കാ​ര​ണം ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽ ഉ​റ​ക്കം പു​ള​ച്ചു.

അ​തൊ​രു അ​ർ​ധ​രാ​ത്രി​യു​ടെ പ​ടി​ക​ട​ന്ന സ​മ​യ​വു​മാ​യി​രു​ന്നു.

പെ​ട്ടെ​ന്ന് ക​റ​ണ്ട് പോ​യി.

ഇ​ൻ​ഡോ​ർ സ്‌​റ്റേ​ഡി​യ​മാ​കെ ഇ​രു​ട്ടു കു​മി​ഞ്ഞു. ചി​ല​ർ മൊ​ബൈ​ൽ വെ​ട്ട​ങ്ങ​ളെ ക​ളി​ക്കാ​ർ​ക്കു പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്താ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു.

അ​വ​ർ അ​തൊ​ന്നും കാ​ര്യ​മാ​ക്കാ​തെ ക​ളി തു​ട​രു​ക​യാ​ണ്.

റ​ഫ​റി​മാ​ർ പ​റ​ഞ്ഞു:

‘‘ക​ളി നി​ർ​ത്തി​വെ​ക്ക​ണം. ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്കാ​ർ​ക്കും ഒ​ന്നും വ്യ​ക്ത​മാ​യി കാ​ണാ​നാ​കു​ന്നി​ല്ല’’

സം​ഘാ​ട​ക​ർ നി​സ്സ​ഹാ​യ​ത​യോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു:

‘‘ക​റ​ണ്ട് ഉ​ട​നെ വ​ന്നേ​ക്കും, അ​ല്ലാ​ത്ത​പ​ക്ഷം വേ​ഗം പ​ക​രം വെ​ളി​ച്ച​മെ​ത്തി​ക്കാം, ഇ​രു​ട്ട​ത്ത് ക​ളി​ക്ക​രു​ത് മ​ത്സ​രാ​ർ​ഥി​ക​ളേ...’’

സ്പോ​ൺ​സ​ർ​മാ​ർ അ​സ​ഹ്യ​ത്തോ​ടെ പി​റു​പി​റു​ത്തു:

‘‘ഇ​നി​യും തു​ട​ർ​ന്നാ​ൽ, സ​മ്മാ​ന​ത്തു​ക ത​രു​ന്ന​ത് നി​ർ​ത്തി​വെ​ക്കേ​ണ്ടി വ​രും...’’

മ​ത്സ​രാ​ർ​ഥി​ക​ൾ ഇ​തൊ​ന്നും കേ​ട്ട​ഭാ​വം ന​ടി​ച്ചി​ല്ല. അ​വ​ർ​ക്കു ര​സം​പി​ടി​ച്ചു വ​ന്ന​ത​പ്പോ​ഴാ​ണ്.

രാ​ജാ​വി​നെ ചെ​ക്കു​വെ​ക്കു​മ്പോ​ൾ എ​ന്തി​രു​ട്ട്... എ​ന്ത് റ​ഫ​റി... സ്പോ​ർ​ട്സ്മാ​ൻ സ്പി​രി​റ്റി​ല്ലാ​ത്ത അ​നൗ​ൺ​സു​ക​ൾ​ക്കു മു​ന്നി​ൽ അ​ടി​യ​റ​വു പ​റ​യാ​ത്ത ആ ​അ​ന്ധ​ന്മാ​ർ സ​ക​ല ക​ളി​ഹ​ര​ങ്ങ​ളി​ലും മു​ഴു​കി പ​ര​സ്പ​രം ആ​ഞ്ഞു​പൊ​രു​തി.

ചെമ്പരത്തി

‘‘സാ​ർ, ഞാ​ന​പ്പോ​ൾ ഫോ​ണി​ൽ സം​സാ​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല’’

കോ​ട​തി​യി​ൽ പ​തി​വി​ലേ​റെ ആ​ളു​ക​ളു​ണ്ട്. എ.​ഐ​ കാ​മ​റ വെ​ച്ചേ​പ്പി​ന്നെ ഇ​താ സ്ഥി​തി, തി​ര​ക്ക് ചൂ​ണ്ടി ഒ​രു ജൂ​നി​യ​ർ വ​ക്കീ​ൽ മ​റ്റൊ​രു ജൂ​നി​യ​റോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞു.

അ​യാ​ൾ കാ​റി​ൽ സ​ഞ്ച​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ഫോ​ണി​ൽ സം​സാ​രി​ച്ച​താ​ണ് കു​റ്റം എ​ന്നാ​ണ് എ.​ഐ കാ​മ​റ പ​റ​യു​ന്ന​ത്.

‘‘സാ​ർ, എ​നി​ക്ക് ഫോ​ണി​ല്ല. ആ​കെ​യൊ​രെ​ണ്ണ​മു​ള്ള​ത് ഭാ​ര്യ​ക്കാ​ണ്.’’

‘‘പി​ന്നെ നി​ങ്ങ​ൾ എ​ന്തു ചെ​യ്യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു?’’

അ​യാ​ൾ മി​ണ്ടി​യി​ല്ല. മി​ണ്ടാ​നാ​കു​ന്നി​ല്ല.

‘‘കാ​മ​റ​യി​ൽ താ​ങ്ക​ളു​ടെ ചു​ണ്ടു​ക​ൾ ച​ലി​ക്കു​ന്ന​ത് വ​ള​രെ വ്യ​ക്ത​മാ​യി കാ​ണു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ...’’ ഭ​ര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ ഉ​പ​ക​ര​ണ​വ​ക്കീ​ൽ ചോ​ദി​ച്ചു.

അ​യാ​ൾ വി​ക്കി വി​ക്കി പ​റ​യാ​നാ​രം​ഭി​ച്ചു.

‘‘സാ​ർ... ഞാ​നൊ​രു ഏ​കാ​ന്ത പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​നാ​ണ്...’’

‘‘എ​ന്ത്!’’

അ​ധി​കാ​ര​ കേ​ന്ദ്ര​ങ്ങ​ളി​ൽ ഞെ​ട്ട​ലു​ള​വാ​യി.

‘‘അ​തേ സാ​ർ, എ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ഒ​റ്റ​പ്പെ​ട്ടു പോ​കു​ന്നു​വോ, അ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ എ​ന്റെ ഉ​ള്ളി​ൽ​നി​ന്നു​മൊ​രു പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​ൻ എ​ന്നോ​ട് സം​സാ​രി​ക്കാ​ൻ വ​രും. ഞ​ങ്ങ​ൾ മ​ണി​ക്കൂ​റു​ക​ൾ നീ​ണ്ട വാ​ദ​പ്ര​തി​വാ​ദ​ങ്ങ​ൾ വ​രെ ന​ട​ത്താ​റു​ണ്ട്, വ​ഴ​ക്കി​ടാ​റു​ണ്ട്. ഏ​കാ​ന്ത​ത വേ​ണ​മെ​ന്നു മാ​ത്രം. കാ​റി​ൽ എ​പ്പോ​ഴും ഞാ​നൊ​റ്റ​ക്കാ​ണ് സാ​ർ...’’

‘‘മി​സ്റ്റ​ർ ഏ​കാ​ന്ത്, ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ഇ​തെ​ങ്ങ​നെ സ്ഥി​രീ​ക​രി​ക്കാ​നാ​കും?’’

അ​യാ​ൾ ഏ​തെ​ങ്കി​ലു​മൊ​രു മാ​ന​സി​കാ​ശു​പ​ത്രി​യു​ടെ ലെ​റ്റ​ർ​ഹെ​ഡി​ലു​ള്ള പേ​പ്പ​ർ എ​ടു​ക്കാ​നാ​ണ് ഷ​ർ​ട്ടി​ന്റെ കു​ടു​ക്കു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ കൈ​യി​ടു​ന്ന​തെ​ന്ന് ജ​ഡ്ജി ക​രു​തി.

കൈ​വി​ര​ലു​ക​ൾ ആ​ഴ​ത്തി​ലാ​ഴ്ത്തി ഹൃ​ദ​യ​ഭാ​ഗ​ത്തു നി​ന്നും ആ ​ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ ഹൃ​ദ​യം വ​ലി​ച്ചു​പു​റ​ത്തെ​ടു​ത്ത് കോ​ട​തി​യെ​യും അ​ധി​കാ​ര​രൂ​പ​ങ്ങ​ളെ​യും കാ​ണി​ച്ചു.

മു​റി​ഞ്ഞു​പോ​യ വേ​രു​ക​ളി​ലെ ര​ക്തം കോ​ട​തി​ത്ത​റ​യി​ൽ ഇ​റ്റി​റ്റു വീ​ണു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന അ​ത്, ചെ​മ്പ​ര​ത്തി എ​ന്ന പു​തി​യ ബ്രാ​ൻ​ഡി​ലു​ള്ള ഒ​രു മൊ​ബൈ​ൽ ഫോ​ണാ​യി​രു​ന്നു.