മ​രു​ഭൂ​മി എ​ന്ന ഈ ​ക​ഥ​യി​ലെ ഒ​ട്ട​കം

ആ ​ഒ​ട്ട​കം ഏ​തു​ത​രം?

എ​വി​ടു​ന്നു​വ​ന്നു?

എ​ങ്ങ​നെ?

എ​ന്തി​ന്?

ഈ ​മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ൽ ഇ​തു​വ​രെ ര​ണ്ടു​ത​രം ഒ​ട്ട​ക​ങ്ങ​ളെ മാ​ത്ര​മേ ക​ണ്ടി​ട്ടു​ള്ളൂ. മു​തു​കി​ൽ ഒ​രു മു​ഴ​യു​ള്ള അ​റേ​ബ്യ​ൻ ഒ​ട്ട​ക​ങ്ങ​ളും മു​തു​കി​ൽ ര​ണ്ട് മു​ഴ​ക​ളു​ള്ള ബാ​ക്ട്രി​യ​ൻ ഒ​ട്ട​ക​ങ്ങ​ളും. എ​വി​ടന്നാ​ണ് മു​ഴ​യേ ഇ​ല്ലാ​ത്ത ഈ ​പു​തി​യ ജാ​തി? ഒ​ട്ട​ക​പ്രേ​മി​ക​ൾ​ക്ക് കൗ​തു​ക​വും ഒ​ട്ട​ക​മാം​സ​പ്രി​യ​ർ​ക്ക് കൊ​തി​യും കൂ​ട്ടു​ന്ന ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള ഈ ​ജ​ന്തു?

പു​തി​യ ഒ​ട്ട​ക​ത്തി​ന്റെ നി​റം കൂ​ടു​ത​ൽ വെ​ള്ള ക​ല​ർ​ന്ന മ​ഞ്ഞ. ചെ​വി​ക​ൾ ലേ​ശം കു​റു​കി ഏ​ക​ദേ​ശം മ​നു​ഷ്യ​രു​ടേ​തി​ന് സാ​മ്യ​മു​ണ്ട്. അ​തു​പോ​ല​ത്തെ സാ​മ്യം മു​ഖ​ത്തി​നു​മു​ണ്ട്. മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽനി​ന്നെ​ന്ന​പോ​ലെ ക​ണ്ണീ​രൊ​ഴു​കു​ന്നു. ദ​യ​ക്ക് യാ​ചി​ക്കു​ന്ന​പോ​ലെ​യു​ള്ള നോ​ട്ട​വും. എ​ല്ലാം​കൊ​ണ്ടും വി​ശേ​ഷ​പ്പെ​ട്ട ജീ​വി. ജ​ന്മ​വൈ​ക​ല്യ​മാ​യി​രി​ക്കാം.

മ​രു​ഭൂ​ന​ഗ​ര​ത്തി​ന്റെ പ്രാ​ന്ത​ത്തി​ൽ പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു വി​ദേ​ശ​ക​മ്പ​നി​യു​ടെ ഭാ​ഗ​മാ​യു​ള്ള പ​രീ​ക്ഷ​ണ​ശാ​ല​യു​ടെ മ​തി​ൽ​ക്കെ​ട്ടി​ന്‌ പു​റ​ത്താ​ണ് ഈ ​ജ​ന്തു വ​ന്നെ​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. അ​താ​ണ​തി​ശ​യം! ഈ ​പു​തി​യത​രം ജീ​വി ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​രെ​ത്തേ​ടി പ​രീ​ക്ഷ​ണ​ശാ​ല​യി​ലേ​ക്ക് വ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. എ​ന്നെ​യൊ​ന്ന് നി​രീ​ക്ഷി​ക്കൂ എ​ന്ന മ​ട്ടി​ൽ.

മെ​റ്റാ​ഹ്യൂ​മ​ൻ പ്രോ​ജ​ക്ട്. വ​ട​ക്കേ അ​മേ​രി​ക്ക​യാ​ണ് ഈ ​ക​മ്പ​നി​യു​ടെ കേ​ന്ദ്ര​മെ​ങ്കി​ലും ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ പ​ല​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലും അ​വ​ർ​ക്ക് പ​രീ​ക്ഷ​ണ​ശാ​ല​ക​ളു​ണ്ട്. അ​വ​യി​ൽ ഒ​ന്നാ​ണ് ഈ ​മ​രു​ഭൂ​മി​യു​ടെ വ​ക്കി​ലു​ള്ള​ത്. അ​പാ​ര​മാ​യ മ​നു​ഷ്യ​സാ​ധ്യ​ത​ക​ളെ പ​റ്റി പ​ഠി​ക്കു​ക​യാ​ണ് ല​ക്ഷ്യം. മ​നു​ഷ്യ​ൻ അ​ന​ശ്വ​ര​നും അ​ജ​യ്യ​നു​മാ​യ ഗി​ൽ​ഗ​മേ​ഷാ​യി മാ​റാ​ൻ ട്രി​ല്യ​ൺ ക​ണ​ക്കി​ന് പ​ണ​ത്തി​ന്റെ ഗ​ർ​ഭ​ജ​ല​ത്തി​ൽ വീ​ണ്ടും പ്ര​സ​വി​ക്കാ​ൻ കി​ട​ത്തു​ന്ന ഒ​രു ക​മ്പ​നി. അ​താ​ണ് മെ​റ്റാ​ഹ്യൂ​മ​ൻ പ്രോ​ജ​ക്ട്.

ആ​യി​ടെ ഒ​ട്ടൊ​ക്കെ ദു​രൂ​ഹ​മാ​യൊ​രു പ​രീ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​ൽ ഏ​ർ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന ക​മ്പ​നി അ​തി​ന്റെ വി​ജ​യ​പ​രാ​ജ​യ​ങ്ങ​ൾ അ​റി​യാ​ൻ കൈ​ന​ഖ​ങ്ങ​ൾ ക​ടി​ച്ചു​തീ​ർ​ന്ന മ​ട്ടി​ൽ നി​ൽ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. വ​മ്പ​ൻ പ​രാ​ജ​യം ഏ​റ്റു​വാ​ങ്ങി​യ​താ​യി വൈ​കാ​തെ അ​വ​ർ​ക്ക് ബോ​ധ്യ​പ്പെ​ട്ടു. പ​രീ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​നാ​യി മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ലേ​ക്ക​യ​ച്ച ഒ​രു ഇ​രു​കാ​ലി ഗി​നി​പ്പ​ന്നി​യു​ടെ പൊ​ടി​പോ​ലും തി​രി​ച്ചു​കി​ട്ടി​യി​ല്ല. അ​വ​ർ​ക്ക് ദുഃ​ഖം തോ​ന്നി. ഏ​റെ പ​ണ​വും സ​മ​യ​വും ക​ള​ഞ്ഞ​ല്ലോ എ​ന്നോ​ർ​ത്തു​മാ​ത്രം.

അ​തി​നി​ട​യി​ലാ​ണ് ഈ ​ഒ​ട്ട​കം ക​യ​റി​വ​ന്ന​ത്. പ​രീ​ക്ഷ​ണ​ശാ​ല​യു​ടെ ഇ​ട​തു​വ​ശ​ത്തെ മൈ​താ​ന​ത്ത് നി​ർ​ത്തി​യി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു ചെ​റു​വി​മാ​ന​ത്തെ നോ​ക്കി അ​ത് മു​ക്ര​യി​ട്ടു. ഇ​തി​നെ എ​ന്തു​ചെ​യ്യും? എ​ന്നാ​ൽ കേ​വ​ലം ഈ ​ഒ​ട്ട​ക​ത്തി​ന്റെ കാ​ര്യ​ത്തി​ൽ അ​വ​ർ ഉ​ഴ​റി​പ്പോ​യി. ചൂ​ടു​പി​ടി​ച്ച കൂ​ടി​യാ​ലോ​ച​ന​ക​ൾ. അ​വ​യി​ൽനി​ന്ന് ഊ​ഹ​ങ്ങ​ൾ. നി​ഗ​മ​ന​ങ്ങ​ൾ. എ​ങ്ങു​മെ​ത്താ​യ്ക!

ഒ​ടു​വി​ൽ ഒ​രു ന​ര​ച്ച ത​ല​യി​ൽനി​ന്ന് നി​ർ​ദേ​ശ​മി​റ​ങ്ങി; അ​ത് ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ർ​ക്ക് എ​ന്നു​മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ഭൂ​മി​യി​ൽ സ​ക​ല​ജോ​ലി​ക​ളി​ലും ഏ​ർ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​ർ​ക്കും അം​ഗീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞേ​ക്കാ​വു​ന്ന ഒ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു.

‘‘പ​രാ​ജ​യം വി​ജ​യ​ത്തി​ന്റെ ച​വി​ട്ടു​പ​ടി​യാ​ണ്‌. വൈ​കാ​തെ ന​മ്മ​ൾ വി​ജ​യത്തി​ലെ​ത്തു​ക​ത​ന്നെ ചെ​യ്യും. അ​തി​നാ​ൽ ആ​ഘോ​ഷി​ക്കു​ക! തി​ന്നു​ക​യും കു​ടി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ക, ഇ​ന്ന​ത്തെ പ്ര​ധാ​ന​വി​ഭ​വം നാ​ലു​കാ​ലി​ൽ ന​മ്മു​ടെ പ​ടി​ക​യ​റി വ​ന്ന​വ​ൻത​ന്നെ​യാ​വ​ട്ടെ!’’

‘‘പ​ക്ഷേ അ​തൊ​രു അ​പൂ​ർ​വ​യി​നം ജീ​വി​യാ​ണ്. അ​തി​നെ..?’’

ആ​രോ പ​റ​ഞ്ഞു. യു​വ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ൻ ആ​യി​രി​ക്ക​ണം.

സ​ത്യ​ത്തി​ൽ തോ​ൽ​വി​യു​ടെ ഉ​ന്മാ​ദം പി​ടി​പെ​ട്ട ന​ര​ച്ച ത​ല പു​ല​മ്പി: ‘‘എ​ങ്കി​ൽ കു​റ​ച്ച് തൊ​ലി​യും എ​ല്ലി​ൻ തു​ണ്ടു​ക​ളും ല​ബോ​റ​ട്ട​റി​യി​ലേ​ക്ക് എ​ടു​ക്കു​ക... ബാ​ക്കി കി​ച്ച​ണി​ലേ​ക്ക്...’’

പ​രീ​ക്ഷ​ണ​ശാ​ല​യി​ൽനി​ന്ന് ശാ​സ്ത്ര​കൗ​തു​ക​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ള്ള ഉ​ത്ത​രം കി​ട്ടി​യേ​ക്കും. അ​തി​നേ​ക്കാ​ൾ ചെ​റു​ത​ല്ല അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ൽനി​ന്ന് ഉ​ദ​ര​ത്തി​ന്റെ ആ​സ​ക്തി​ക്ക് കി​ട്ടാ​ൻ​പോ​കു​ന്ന സ്വാ​ദി​ഷ്ഠ​മാ​യ ഉ​ത്ത​രം.

*** *** ***

‘‘ഇ​പ്പൊ നാ​ടു​വി​ട്ട് പോ​ക​ണോ, മോ​നേ? നി​ന​ക്കി​വി​ടെ​ത്ത​ന്നെ ന​ല്ല പ​ണി​യി​ല്ലേ? അ​ത്യാ​വ​ശ്യം ജീ​വി​ക്കാ​നു​ള്ള വ​ക​യി​ല്ലേ?’’ അ​മ്മ​യു​ടെ വാ​ക്കു​ക​ൾ അ​ജ​യ​ൻ നീ​ര​സ​ത്തോ​ടെ കേ​ട്ടു. ഇ​തൊ​ക്കെ ഒ​രു ജീ​വി​ത​മാ​ണോ? ഇ​തൊ​ന്നും പോ​രാ ത​നി​ക്ക്. താ​ൻ സ്വ​പ്നം കാ​ണു​ന്ന​ത് ഇ​തി​ലും മു​ന്തി​യ ജീ​വി​ത​മാ​ണ്. എ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ലും പു​റ​ത്ത് ക​ട​ക്ക​ണം. ഏ​താ​യാ​ലും താ​ൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞു. അ​തി​നു​വേ​ണ്ടു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ചെ​യ്തു​തീ​രാ​ൻ പോ​കു​ന്നു. അ​റ​ബി​നാ​ടി​നെ സ്വ​പ്നംക​ണ്ട് അ​ജ​യ​ൻ വീ​ട്ടി​ൽനി​ന്ന് തെ​ങ്ങു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ, പ്ലാ​വി​നും മാ​വി​നും ഇ​ട​യി​ലൂ​ടെ എ​ങ്ങോ​ട്ടോ ന​ട​ന്നു.

പെ​ങ്ങ​ളും ഇ​തു​ത​ന്നെ​യാ​ണ് പ​റ​യു​ന്ന​ത്. ഇ​പ്പോ​ൾ എ​ന്തി​നാ പു​റ​ത്തുപോ​കു​ന്ന​തെ​ന്ന്, പു​റ​ത്തു​പോ​യി ക​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്ന​തെ​ന്ന്? ഇ​വി​ടെ​ത്ത​ന്നെ ക​ഴി​യു​ക. വേ​ഗ​ത്തി​ൽ വി​വാ​ഹി​ത​നാ​കു​ക. ആ​യു​സ്സി​നെ​യും ഈ ​ന​ല്ല ത​ടി​യെ​യും കൊ​ണ്ടു​പോ​യി തു​ല​ക്കേ​ണ്ട​ന്ന് സ്നേ​ഹോ​പ​ദേ​ശം. പ​ക്ഷേ, ക​ഷ്ട​പ്പാ​ടാ​ണോ? കൂ​ടു​ത​ൽ കൂ​ടു​ത​ൽ പ​ണം കൈയിൽ വ​രു​ന്ന​ത് ക​ഷ്ട​പ്പാ​ടാ​ണോ? അ​ഥ​വാ ആ​ദ്യം കു​റ​ച്ച് ക​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടാ​ലും നാ​ള​ത്തെ സു​ഖ​ത്തി​നുവേ​ണ്ടി​യ​ല്ലേ. ത​ന്റെ ഉ​യ​ർ​ച്ച​ക്കൊ​ത്ത് ഇ​വ​ർ​ക്കും ഗു​ണ​മാ​കു​മ​ല്ലോ​യെ​ന്ന് ഇ​വ​രാ​രും മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കാ​ത്ത​തെ​ന്തെ​ന്ന് അ​വ​ൻ പ​രി​ത​പി​ച്ചു. ഇ​പ്പോ​ൾ​ത്ത​ന്നെ വീ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ വി​ല​ക്ക് കാ​ര​ണം, കൈ​ക​ൾ ഉ​ളു​ക്കും​വ​ണ്ണം പ​ണം വാ​രാ​മാ​യി​രു​ന്ന നാ​ളു​ക​ൾ എ​ത്ര ചേ​ത​പ്പെ​ട്ടു? ഇ​നി​യും ഇ​ങ്ങ​നെ പോ​യാ​ൽ... ഒ​ടു​വി​ൽ അ​ജ​യ​ൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചുക​ഴി​ഞ്ഞു.

ച​ന്ദ്ര​നി​ൽനി​ന്ന് നോ​ക്കി​യാ​ലും കാ​ണാ​വു​ന്ന ത​ര​ത്തി​ൽ പൊ​ങ്ങി​പ്പ​ര​ന്ന് അ​ഗ്നി​വ​ർ​ണ​ത്തി​ൽ പൂ​ത്തു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന, ക​വി​ക​ൾ രാ​ജ​മ​ല്ലി​യെ​ന്ന് വി​ളി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു വാ​ക​മ​ര​ത്തി​ന്റെ ചോ​ട്ടി​ൽ​വെ​ച്ച് അ​ജ​യ​ൻ സു​നി​ത​യോ​ടും യാ​ത്രപ​റ​ഞ്ഞു. സു​നി​ത ഒ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. പ​റ​യാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തെ​ല്ലാം ക​ണ്ണി​ൽനി​ന്ന് ജ​ല​രൂ​പം പ്രാ​പി​ച്ച് പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ഒ​ഴു​ക​മാ​ത്രം ചെ​യ്തു. ടൗ​ണി​ലെ ട്രാ​വ​ൽ ഏ​ജ​ൻ​സി​യു​ടെ മു​ന്നി​ൽ ത​ന്നെ സ​ഹാ​യി​ക്കാ​ൻ ദി​നേ​ശേ​ട്ട​ൻ വ​ന്നു​നി​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

‘‘ആ​ഹാ! നീ​യൊ​രു ഭാ​ഗ്യ​വാ​ൻ ത​ന്നെ! ഇ​താ നി​ന​ക്കുവേ​ണ്ടി അ​റ​ബി​നാ​ടി​ന്റെ അ​നു​മ​തി​പ​ത്രം ത​യാ​റാ​വാ​ൻ പോ​കു​ന്നു. വ​ലി​യൊ​രു ക​മ്പ​നി​യാ​ണ്. നി​ന്നെ​പ്പോ​ലെ ചു​റു​ചു​റു​ക്കു​ള്ള യു​വാ​ക്ക​ളെ​യാ​ണ് അ​വ​ർ തേ​ടു​ന്ന​ത്. അ​ത​റി​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ​യാ​ണ് നീ​യും ഇ​വി​ടെ എ​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. ഇ​നി പ​ത്ത് ദി​വ​സ​മേ​യു​ള്ളൂ. അ​തി​ലി​ട​ക്ക് നി​ന്റെ​യീ ത​ടി​യൊ​ന്ന് പ​രി​ശോ​ധ​ന​ക്ക് വി​ട​ണം. അ​ത് ക​ഴി​ഞ്ഞ് അ​തി​ന്റെ പ്ര​മാ​ണ​പ​ത്രം കി​ട്ട​ണം. അ​തി​ന് ര​ണ്ടേ​ര​ണ്ടു ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ. പി​ന്നെ ഒ​രാ​ഴ്ച. പി​ന്നെ വി​മാ​ന​ത്തി​ൽ ക​യ​റ​ൽ. പ​റ​ക്ക​ൽ. നീ​യ​ല്ല, നി​ന്നെ​യും​കൊ​ണ്ട് വി​മാ​നം. നീ ​ര​ണ്ടോ മൂ​ന്നോ കൊ​ല്ലം ക​ഴി​ഞ്ഞ് തി​രി​ച്ചു​വ​രു​മാ​യി​രി​ക്കും, അ​പ്പോ​ൾ ഞ​ങ്ങ​ളെ​യൊ​ക്കെ മ​റ​ക്കും.’’

ദി​നേ​ശേ​ട്ട​ന്റെ വാ​ക്കു​ക​ൾ സ്വ​ർ​ഗ​യാ​ത്രാ​വ​ഴി​യി​ൽ പൊ​തി​ച്ചോ​ർ തു​റ​ന്ന​പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു, അ​ജ​യ​ന്.

‘‘അ​ങ്ങ​നെ​യി​ല്ല, അ​ത്ര വ​ലു​താ​വ​ണ്ട’’ -അ​ജ​യ​ൻ വി​ന​യ​നാ​യി. കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ പെ​ട്ടെ​ന്ന് മു​ന്നോ​ട്ടുപോ​യി. അ​ജ​യ​ൻ ഉ​റ​ങ്ങാ​തെ അ​റ​ബി​നാ​ടി​നെ സ്വ​പ്നം ക​ണ്ടു. ഒ​ടു​വി​ൽ ഒ​രു സു​പ്ര​ഭാ​ത​ത്തി​ൽ ആ​ദ്യം അ​മ്മ​യോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞു. പി​ന്നെ പെ​ങ്ങ​ളോ​ടും.

തെ​ളി​മ​യി​ല്ലാ​ത്ത​തെ​ന്തോ മ​ന​സ്സി​ൽ ക​ണ്ടു​ള്ള അ​മ്മ​യു​ടെ ക​ണ്ണീ​രും അ​വ​ന്റെ മ​ന​സ്സ​ലി​യി​ച്ചി​ല്ല; പി​ന്തി​രി​പ്പി​ച്ചി​ല്ല. വീ​ടു​വി​ട്ടി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ അ​മ്മ എ​ന്തോ പ​റ​ഞ്ഞു. അ​ജ​യ​ൻ കേ​ട്ടി​ല്ല. അ​തി​ന്റെ പി​ന്നാ​ലെ മ​ന​സ്സി​ൽ ക​ണ്ട​ത്, നാ​ലു​കൊ​ല്ലം അ​റ​ബി​നാ​ട്ടി​ൽനി​ന്ന് പ​ണം വാ​ര​ൽ. ആ​ദ്യ​ത്തെ ര​ണ്ടു​കൊ​ല്ലം ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ ഇ​വി​ടെ ര​ണ്ടേ​ക്ക​ർ പ​റ​മ്പു​വാ​ങ്ങ​ൽ. പി​ന്ന​ത്തെ ര​ണ്ടു​കൊ​ല്ലം ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ ഒ​രു മേ​ൽ​ത്ത​രം പാ​ർ​പ്പി​ടം. എ​ന്നി​ട്ട് വേ​ണം പെ​ണ്ണു​കാ​ണ​ലി​ന് ഇ​റ​ങ്ങാ​ൻ. അ​പ്പോ​ഴേ ത​നി​ക്ക് ചേ​രു​ന്ന പെ​ണ്ണി​നെ വ​രി​ക്കാ​നാ​വൂ. ഒ​ന്നു​കി​ൽ അ​ന്വേ​ഷ​ണം ഇ​ങ്ങോ​ട്ടും വ​രും. അ​പ്പോ​ഴേ ത​ന്റെ വീ​ട്ടു​കാ​ർ​ക്ക് ത​ന്റെ മാ​റ്റ​റി​യൂ. അ​ല്ലാ​തെ, ഇ​പ്പോ​ഴേ ദാ​മ്പ​ത്യ​ത്തി​ൽ കു​ടു​ക്കി ഈ ​വീ​ട്ടി​ൽ​ത്ത​ന്നെ ഒ​തു​ക്കി​നി​ർ​ത്താ​ൻ ത​ന്നെ കി​ട്ടി​ല്ല. ന​ല്ല നി​ശ്ച​യം, ഉ​ത്ത​മ​മാ​യ​ത്, അ​വ​ൻ അ​വ​നോ​ടു​ത​ന്നെ പ​റ​ഞ്ഞു.

അ​ങ്ങ​നെ മ​രു​ഭൂ​മി പു​ല​രു​ന്ന നാ​ട്ടി​ൽ കാ​ലു​കു​ത്താ​ൻ അ​വ​സ​രം കി​ട്ടി​യ അ​ജ​യ​നെ​യും വ​ഹി​ച്ച് ഒ​രു നെ​ടു​വി​മാ​നം ചി​റ​കു​വീ​ശാ​തെ പ​റ​ന്നു. ക​ട​ലി​ന​പ്പു​റ​ത്തേ​ക്ക്. അ​ജ​യ​ന്റെ മേ​ൽ​ക്കാ​ല​ത്തി​ലേ​ക്കും കൂ​ടി. പ​ല​ർ​ക്കും ജ​നി​ച്ച​ന്നേ കൊ​തി​ച്ചാ​ലും എ​ത്താ​ൻ ക​ഴി​യാ​ത്ത കാ​ല​ത്തി​ന​രി​കി​ലേ​ക്ക്. പ​റ​ന്നെ​ത്തി​ച്ച വി​മാ​ന​ത്തി​ന് മ​ന​സ്സാ​ൽ ന​ന്ദി പ​റ​ഞ്ഞ് അ​ജ​യ​ൻ ചി​ര​കാ​ല​മോ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൂ​ടെ ഒ​മ്പ​താം പ​ടി​യി​റ​ങ്ങി, മ​ണ​ലാ​ര​ണ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ നാ​ട്ടി​ൽ. ഇ​തി​നെ​യൊ​ന്ന് തൊ​ട്ടു​വ​ന്ദി​ക്ക​ണം എ​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മ​റ്റാ​രും ചെ​യ്യാ​ത്ത​താ​ണ്. അ​ത് പി​ന്നീ​ട് എ​വി​ടെ​വെ​ച്ചെ​ങ്കി​ലും ആ​വാം.

ജീ​വി​തം ധ​ന്യം. മ​ന​സ്സിലെ മാ​യ​ക്ക​ണ്ണാ​ടി​യി​ൽ മേ​ൽ​ക്കാ​ല​ത്തി​ന്റെ ബ​ഹു​വ​ർ​ണ​ക്കാ​ഴ്ച​ക​ൾ! ചെ​റു​പ്പ​ത്തി​ൽ കു​റ​ച്ചു​കാ​ലം അ​ഭ്യ​സി​ച്ച സം​ഗീ​താം​ശം തൊ​ണ്ട​യി​ൽനി​ന്ന് സ​രി​ഗ​മ​യാ​യി ത്ര​സി​ച്ചു​വ​ന്ന് ഇ​ത്തി​രി​മാ​ത്ര​നേ​രം വി​ല​സി. വി​മാ​ന​ത്താ​വ​ള​ത്തി​ലെ നി​ശ്ചി​ത ച​ട​ങ്ങു​ക​ൾ ക​ഴി​ഞ്ഞ് മ​രു​രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ വി​ശാ​ല​ത​യി​ലേ​ക്ക്.

മ​രു​ഭൂ​മി​യെ മ​നു​ഷ്യ​ർ​ക്കാ​യി ഏ​തു​വി​ധേ​ന​യെ​ല്ലാം പ്ര​യോ​ജ​ന​പ്പെ​ടു​ത്താം എ​ന്ന​ത് പ​ഠി​ക്കാ​ൻ പ​രീ​ക്ഷ​ണ​ങ്ങ​ൾ ന​ട​ത്തു​ന്ന ഒ​രു വി​ദേ​ശ​ക​മ്പ​നി​യു​ടെ കോ​ൺ​ഫ​റ​ൻ​സ് ഹാ​ളി​ൽ നൂ​റു​ക​ണ​ക്കി​ന് യു​വാ​ക്ക​ൾ​ക്കൊ​പ്പം അ​ജ​യ​ൻ ഇ​രു​ന്നു. പെ​ട്ടെ​ന്ന് അ​റി​യി​പ്പ് മു​ഴ​ങ്ങി: നി​ങ്ങ​ൾ ഭാ​ഗ്യ​വാ​ന്മാ​ർ! എ​ന്നാ​ൽ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ ഒ​രു മ​ഹാ​ഭാ​ഗ്യ​വാ​ൻ ഉ​ണ്ട്. ന​മ്മു​ടെ മെ​റ്റാ​ഹ്യൂ​മ​ൻ പ്രോജക്ട് എ​ന്ന ന​വീ​നാ​ശ​യ​ത്തി​നൊ​പ്പം, ചി​ര​കാ​ല​സ്വ​പ്ന​ത്തി​നൊ​പ്പം സ​ഞ്ച​രി​ക്കാ​ൻ പ്രാ​പ്ത​നാ​യ ഒ​രു മ​ഹാ​ഭാ​ഗ്യ​വാ​ൻ! അ​തി​നാ​യി ഒ​രേ​യൊ​രു മ​നു​ഷ്യ​നെ വേ​ണം.​ മ​ന​ക്ക​രു​ത്തും മേ​നി​ക്ക​രു​ത്തും മേ​ളി​ക്കു​ന്ന ഒ​രാ​ൾ. മാ​ന​സി​ക​വും ശാ​രീ​രി​ക​വു​മാ​യ പ​രീ​ക്ഷ​ക​ളി​ലൂ​ടെ അ​യാ​ളെ ക​ണ്ടെ​ത്തും.

നേ​രം പ​ക​ല​റു​തി​യോ​ട​ടു​ത്ത​പ്പോ​ൾ പ​രീ​ക്ഷ​ക​ൾ ക​ഴി​ഞ്ഞു. ഒ​രാ​ളെ ക​മ്പ​നി ക​ണ്ടെ​ത്തു​കത​ന്നെ ചെ​യ്തു. അ​ജ​യ​നെ. ക​മ്പ​നി​യു​ടെ മാ​ന​ദ​ണ്ഡ​ങ്ങ​ൾ പ്ര​കാ​രം അ​ജ​യ​നു​മേ​ൽ പു​തി​യ തി​രി​ച്ച​റി​യ​ൽ കു​റി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. ഇ​നി​മേ​ൽ അ​ജ​യ​ൻ എ​ന്ന പേ​രി​ല്ല. പ​ക​രം ഒ​രു കോ​ഡ് ന​മ്പ​റാ​ണ്. അ​ജ​യ​ൻ ഇ​നി​മേ​ൽ 1644 എ​ന്ന​റി​യ​പ്പെ​ടും. ക​മ്പ​നി​യു​ടെ കൈ​കാ​ര്യം ചെ​യ്യ​ൽ സൗ​ക​ര്യ​ത്തി​ന്. പേ​ര് പോ​ക​ട്ടെ, മു​മ്പ​രി​ൽ മു​മ്പ​നാ​യ​ല്ലോ. ഇ​തി​ൽനി​ന്നാ​ണ് പു​തി​യ ജീ​വി​തം തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​ത്! ഹാ...

​നാ​ട്ടി​ലെ രാ​ത്രി​ക​ളി​ൽ, ഉ​റ​ക്ക​ത്തെ തെ​ളി​ച്ച​ക​റ്റി മ​ന​സ്സി​ൽ ആ​ലോ​ച​ന​യെ കു​ടി​യി​രു​ത്തി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ, ദൃ​ഢ​നി​ശ്ച​യ​ത്തി​ന്റെ നി​ർ​വ​ഹ​ണ​ത്തി​നാ​യി പു​റ​പ്പെ​ട്ടി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ ഈ ​ജീ​വി​ത​സൗ​ഭാ​ഗ്യം കൈ​വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നോ? വ​രു​മ്പോ​ൾ വ​ര​ട്ടെ​യെ​ന്ന് കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ക​യ​ല്ല, മേ​ൽ​ക്കാ​ല​ത്തി​ലെ സൗ​ഭാ​ഗ്യ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ചെ​ന്നു​ക​യ​റു​ക​യാ​ണ് വേ​ണ്ട​ത്. ഇ​താ ഞാ​ൻ സൗ​ഭാ​ഗ്യ​ത്തി​ന്റെ വാ​തി​ൽ​ക്ക​ൽ വ​ന്നു​ക​യ​റി​യി​രി​ക്കു​ന്നു! പ​ഴ​യ റ​ഷ്യ ലെ​യ്കയെ പ​രീ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ഉ​യ​ർ​ത്തി​യ​യ​ച്ച​തു​മാ​തി​രി ക​മ്പ​നി എ​ന്നെ അ​മൂ​ല്യ​മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി ഉ​യ​ർ​ത്തി മ​രു​ഭൂ​മി​യു​ടെ മ​ധ്യ​ത്തി​ലി​റ​ക്കും.

തു​ച്ഛ​മാ​യ മൂ​ന്ന് ദി​വ​സ​മാ​ണ​വി​ടെ. ഏ​റി​യാ​ൽ ഒ​രു ദി​വ​സം കൂ​ടി. അ​ത്ര​യും ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക് വേ​ണ്ടു​ന്ന ഭ​ക്ഷ​ണ​പാ​നീ​യ​ങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം. നാ​ലാം ദി​വ​സം താ​ൻ, ശൂ​ന്യാ​കാ​ശ​ത്തു​നി​ന്ന് ലെ​യ്‌​ക എ​ന്ന​പോ​ലെ, മ​രു​ഭൂ​മി​യു​ടെ ഊ​ഷ്മ​ള​ത​യി​ൽനി​ന്ന് മ​നു​ഷ്യ​ശേ​ഷി​യു​ടെ പ്ര​തീ​ക​മാ​യി മ​ട​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ര​പ്പെ​ടും.​ നാ​ലേ​നാ​ല് ദി​വ​സ​ത്തെ സ​ഹ​നംകൊ​ണ്ട് താ​ൻ സ​മ്പാ​ദി​ക്കാ​ൻ പോ​കു​ന്ന പ​ണ​ത്തി​ന്റെ അ​ള​വോ​ർ​ത്ത് അ​ജ​യ​ന്റെ ഹൃ​ദ​യം തു​ള്ളി. വീ​ട്ടി​ൽനി​ന്നി​റ​ങ്ങി​വ​രു​മ്പോ​ൾ ഊ​ഹി​ച്ച​തി​ന്റെ പ​തി​ന്മ​ട​ങ്ങ് വ​രു​മ​ത്. അ​ല്ല, നൂ​റു മ​ട​ങ്ങ്! അ​മ്മ​യു​ടെ ക​ര​ച്ചി​ലും പെ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉ​പ​ദേ​ശ​വും കേ​ട്ട് മ​ന​സ്സ് മാ​റി​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ ത​ന്റെ ജീ​വി​താ​വ​സ്ഥ ഇ​ത്ര ഉ​ജ്ജ്വ​ല​മാ​യി മാ​റു​മാ​യി​രു​ന്നോ? ഈ ​വി​വ​ര​മ​റി​ഞ്ഞാ​ൽ അ​വ​ർ​ക്കും ബോ​ധ്യം വ​രു​മ​ല്ലോ.

മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ലെ പ​രീ​ക്ഷ​ണ​ ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ലെ വേ​ത​നം വേ​റെ​ത​ന്നെ. മ​ട​ങ്ങി​യെ​ത്തി​യാ​ൽ വേ​റെ ത​സ്തി​ക​യി​ൽ സ്ഥി​രം നി​യ​മ​നം. പി​ന്നെ​യും സു​ഖ​ക​ര​മാ​യ എ​ന്തി​നൊ​ക്കെ​യോ നി​യു​ക്ത​നാ​ക്കും. ത​ന്റെ സാ​ന്നി​ധ്യം ക​മ്പ​നി എ​ന്നേ​ക്കും ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കും. നാ​ട്ടി​ൽ​പോ​യി നാ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ ഇ​ട​യി​ൽ ന​ല്ല മ​തി​പ്പോ​ടെ ക​ഴി​യേ​ണ്ടു​ന്ന ആ​ളാ​ണെ​ന്ന് ക​മ്പ​നി മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി​ല്ല​ല്ലോ. ങാ, ​അ​തൊ​ക്കെ പി​ന്ന​ത്തെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ.

എ​നി​ക്കി​പ്പോ​ൾ ഹൃ​ദ​യ​ത്തോ​ട് ചേ​ർ​ന്ന് അ​തി​ശ​യ​ത്തോ​ടെ ഉ​ണ​ർ​ത്തി​ക്കാ​നു​ള്ള​ത്, ഭാ​ഗ്യ​മേ, നീ ​ഈ മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ലി​ങ്ങ​നെ എ​ന്നെ കാ​ത്തു​നി​ൽ​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്നോ എ​ന്നാ​ണ്. ജ​ന്മം എ​നി​ക്കൊ​രു​ക്കി​വെ​ച്ച ഈ ​ജീ​വ​ന​ഭൂ​മി​യി​ൽ!

ഇ​തി​നാ​ലാ​യി​രി​ക്കു​മ​ല്ലോ ജ​നി​ച്ച നാ​ട്ടി​ൽനി​ന്ന​ക​ലെ, ഇ​വി​ടേ​ക്ക് ചെ​ല്ലൂ, ചെ​ല്ലൂ എ​ന്ന് നി​ര​ന്ത​രം മ​ന​സ്സി​നെ ഉ​ണ​ർ​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​ത്. ഇ​താ എ​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. സൗ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ൾ വ​ന്നെ​ന്നെ ഉ​മ്മവെ​ക്കു​ന്നു. ഇ​നി​യും ഏ​തെ​ല്ലാം ഉ​ന്ന​തി​യി​ലേ​ക്ക് എ​ന്നെ കൊ​ണ്ടു​പോ​കും? ഭൂ​മി​യി​ൽനി​ന്നു​ത​ന്നെ സ്വ​ർ​ഗ​ത്തി​ലെ സു​ഖം അ​നു​ഭ​വി​ക്കാ​നാ​യേ​ക്കും. അ​തി​ലേ​ക്കാ​വാം, ഇ​താ 1644 ആ​യി ചു​രു​ങ്ങി​യ അ​ജ​യ​നെ, പേ​ര് ചു​രു​ങ്ങി​യെ​ങ്കി​ലും താ​ൻ എ​ന്തെ​ല്ലാ​മോ ആ​യി വ​ള​രു​ക​യാ​ണെ​ന്ന അ​ഭി​മാ​നാ​വേ​ശ​പൂ​രി​ത​നാ​യ അ​ജ​യ​നെ, മേ​ൽ​ക്കൂ​ടി​ൽനി​ന്ന് വ​ൻ​പ​ങ്ക തി​രി​യു​ന്ന, വെ​ട്ടി​ത്തി​ള​ങ്ങു​വാ​ൻ പോ​കു​ന്ന ത​ന്റെ ഇ​നി​യ​ത്തെ ജീ​വി​തം​പോ​ലെ, വെ​യി​ലേ​റ്റ് വെ​ട്ടി​ത്തി​ള​ങ്ങു​ന്ന ചെ​റു​വി​മാ​ന​ത്തി​ലാ​ക്കി, മ​രു​ഭൂ​മി​യു​ടെ മ​ധ്യ​ത്തി​ൽ, തൂ​ക്കു​പ​ട്ട​ക​ളാ​ൽ ഇ​റ​ക്കു​ന്നു.

കൂ​ടെ നാ​ലു ദി​ന​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള ആ​ഹാ​ര​പാ​നീ​യ​ങ്ങ​ളും തീയ​തി കാ​ണി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു ടൈം​പീ​സും രാ​ത്രി​യി​ലെ ഉ​റ​ക്ക​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി ക​ട്ടി​വി​രി​പ്പും പി​ന്നെ ഒ​രു മ​ൺ​കോ​രി​യും. വേ​റെ യ​ന്ത്ര​കു​ന്ത്ര​ങ്ങ​ളൊ​ന്നു​മി​ല്ല. ശ്വാ​സ​ത്തി​നുവേ​ണ്ടി​യു​ള്ള വാ​യു മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ൽ വേ​ണ്ടു​വോ​ളം ഉ​ണ്ട​ല്ലോ.

മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ലെ ഏ​റ്റ​വും ഉ​ഷ്ണ​മു​ള്ള സ​മ​യ​മ​ത്ര​യും 1644 ത​ന്റെ കാ​ൽ​മു​ട്ടു​ക​ളു​ടെ മേ​ൽ​ഭാ​ഗം​വ​രെ പൂ​ഴി​യി​ൽ ആ​ഴ്ന്ന​വ​ണ്ണം നി​ൽ​ക്ക​ണം. ത​ന്നെ പൂ​ഴി​യി​ൽ നാ​ട്ടാ​നു​ള്ള കു​ഴി​യെ​ടു​ക്കാ​നും കാ​ലു​ക​ൾ താ​ഴ്ത്തി​വെ​ച്ച് പൂ​ഴി​കൊ​ണ്ട് മൂ​ടാ​നു​മാ​ണ് മ​ൺ​കോ​രി. ചു​രു​ക്ക​ത്തി​ൽ, കാ​ലു​ക​ളെ പൂ​ഴി​യി​ൽ ഏ​തു​നേ​ര​വും പൂ​ഴ്ത്തി​വെ​ക്കു​ക. രാ​ത്രി​യി​ൽ ഉ​റ​ക്ക​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ കാ​ലു​ക​ളെ കു​ഴി​യി​ൽത​ന്നെ നി​ർ​ത്തി ഒ​ടി​ഞ്ഞു​മ​ല​ർ​ന്നോ ഒ​ടി​ഞ്ഞു​ക​മി​ഴ്‌​ന്നോ കി​ട​ന്നു​കൊ​ള്ളു​ക.

കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നി​റ​ക്കി​യ വി​മാ​നം നാ​ലു​ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ​ക്കുശേ​ഷം വ​രും. തൂ​ക്കു​പ​ട്ട​ക​ൾ ഇ​റ​ക്കും. ത​ന്നെ ​മാ​ത്ര​മെ​ങ്കി​ൽ ത​ന്നെ​ മാ​ത്രം, അ​തി​ൽ തൂ​ക്കി​യി​ടു​ക. അ​തു​വ​ഴി, മ​രു​ഭൂ​മി​യു​ടെ ഉ​ഷ്ണ​പൗ​ഷ്ക​ല്യ​ത്തെ ഏ​റ്റു​വാ​ങ്ങി​യ അ​വ​നെ ക​മ്പ​നി​യു​ടെ പ​രീ​ക്ഷ​ണ-​നി​രീ​ക്ഷ​ണ​ശാ​ല​യി​ലെ​ത്തി​ക്കും.

വി​മാ​ന​ത്തി​ൽനി​ന്ന് തൂ​ക്കി​യി​റ​ക്ക​പ്പെ​ട്ട 1644ന് ​തോ​ന്നി, ത​ന്നെ ഏ​റ്റു​വാ​ങ്ങു​ന്ന​തി​ന്റെ പ്ര​സ​ന്ന​ത​യി​ലാ​ണീ ഉ​ഷ്ണവീ​ര്യ​മാ​ർ​ന്ന വെ​യി​ൽ​പ്ര​കാ​ശ​മെ​ന്ന്. എ​ന്നാ​ലും ഒ​രു കാ​ര്യം ബോ​ധ്യ​മാ​യി, മ​രു​ഭൂ​മി​യു​ടെ നാ​ട്ടി​ൽനി​ന്ന് വ​ന്ന​വ​ർ നാ​ട്ടു​കാ​രോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞ​തി​നേ​ക്കാ​ൾ ഏ​റെ​യാ​ണ് ഒ​ന്നാം ദി​ന​ത്തി​ലെ ഉ​ഷ്ണം. ഇ​നി ഏ​റു​മോ കു​റ​യു​മോ?

ത​നി​ക്ക് കി​ട്ടു​ന്ന പ​ണ​ത്തി​ന്റെ അ​ട്ടി​ക​ളെ മ​നക്ക​ണ്ണു​കൊ​ണ്ട് ക​ണ്ട് ആ​ദ്യ​ദി​വ​സ​ത്തെ ഉ​ഷ്ണ​വീ​ര്യ​ത്തെ സ​ഹി​ച്ചു. ര​ണ്ടാം ദി​ന​ത്തി​ൽ ഉ​ഷ്ണ​ക്ക​രു​ത്തേ​റി. ഊ​ഹി​ച്ച​തി​ലേ​റെ ക​ഠി​ന​മാ​യി​രു​ന്നു മൂ​ന്നാം ദി​ന​ത്തി​ലെ വെ​യി​ൽ. ഏ​തു​വി​ധേ​ന​യും സ​ഹി​ക്കാ​വു​ന്ന​തി​ലേ​റെ​യാ​ണ് നാ​ലാം ദി​ന​ത്തി​ലെ ഉ​ഷ്ണ​പ്പെ​യ്ത്ത്. ആ​ഹാ​രം തീ​ർ​ന്നു. വെ​ള്ള​വും തീ​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, ക​മ്പ​നി​യു​ടെ വി​മാ​നം വ​ന്നി​ല്ല.

മ​നു​ഷ്യ​നെ പൊ​രി​ക്കാ​ൻ വേ​ണ്ടു​ന്ന​തി​ലേ​റെ​യാ​ണ് അ​ഞ്ചാം ദി​ന​ത്തി​ലെ വെ​യി​ൽ​ജ്വാ​ല. മ​നു​ഷ്യ​നെ ക​രി​ക്കാ​ൻ വേ​ണ്ടു​ന്ന​തി​ലേ​റെ​യാ​യി​രു​ന്നു ആ​റാം ദി​ന​ത്തി​ലെ വെ​യി​ല​ഗ്നി. മ​നു​ഷ്യ​നെ വി​റ​കാ​യും കൊ​ള്ളാ​ത്ത​വി​ധം വ​സ്തു​വാ​ക്കി പൊ​ടി​ഞ്ഞു​പോ​കും ത​ര​ത്തി​ലാ​ക്കു​ക​യാ​ണ് ഏ​ഴാം​നാ​ളി​ലെ മ​രു​ഭൂ​മി. പ​ക്ഷേ ത​ന്നെ മ​ട​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​കാ​ൻ വ​രേ​ണ്ട വി​മാ​ന​മെ​വി​ടെ?

ബോ​ധാ​ബോ​ധ​വി​ഭ്ര​മ​ങ്ങ​ളി​ൽപെ​ട്ട് എ​ങ്ങോ​ട്ടൊ​ക്കെ​യോ ഉ​ള്ള് പാ​ഞ്ഞു​പോ​യി. ശ​രീ​രം അ​ന​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും മ​ന​സ്സ് ക​ട​ലു​ക​ൾ ക​ട​ന്ന് നാ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​പ്പോ​യി. അ​വി​ട​ത്തെ ത​ണ​ലു​ക​ൾ, ശീ​ത​ള​ച്ഛാ​യ​ക​ൾ, കാ​റ്റ്. അ​വി​ടത്തെ വെ​ള്ളം, തൂ​വെ​ള്ള നി​റ​മു​ള്ള ചോ​റ്.

‘‘അ​ന്യ​നാ​ട്ടി​ൽ മ​രി​ച്ചു​വീ​ണ നി​ന്റെ അ​ച്ഛ​നെ അ​വ​സാ​നം ഒ​ന്ന് കാ​ണാ​ൻ​കൂ​ടി ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല... എ​ന്ത് പ​ണി​യെ​ടു​ത്താ​ലും നീ ​എ​ന്റെ മു​ന്നി​ൽ ത​ന്നെ​യു​ണ്ട​ല്ലോ എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു മോ​നെ, അ​മ്മ​ക്ക്. ത​ടി എ​ത്ര വ​ള​ർ​ന്നാ​ലും എ​നി​ക്ക് നീ ​കു​ട്ടി​ത​ന്നെ​യ​ല്ലേ... ങ്ഹാ... ​പോ​യി ന​ന്നാ​യി വാ...’’ ​വീ​ട് വി​ട്ടി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ അ​മ്മ എ​ന്താ​യി​രു​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ​ത്? ആ ​ത​ണു​ത്ത വാ​ക്കു​ക​ൾ ഓ​ർ​ത്തെ​ടു​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്നു​ണ്ടോ?

‘‘അ​ച്ഛ​ന്റെ ക​യ്യി​ൽ ഒ​ന്നു​മി​ല്ല അ​ജ​യേ​ട്ടാ... പ​ത്തു പാ​സാ​യ​ശേ​ഷം പ​ഠി​പ്പ് മു​ട്ടി​യ, കെ​ട്ടു​പ്രാ​യം തി​ക​ഞ്ഞ ഈ ​മ​ക​ള​ല്ലാ​തെ’’ പൂ​വാ​ക​യു​ടെ ത​ണ​ലി​ൽ സു​നി​ത ഒ​ഴു​ക്കി​യ ക​ണ്ണു​നീ​ർ പ​റ​ഞ്ഞ​തെ​ന്താ​യി​രു​ന്നു?

ഓ​ർ​ത്തെ​ടു​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ..?

അ​മ്മ​യു​ടെ ക​ണ്ണീ​രി​ന് ചൂ​ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നോ? സു​നി​ത​യു​ടെ ക​ണ്ണീ​രി​നോ? ക​ണ്ണീ​രി​ന്റെ ചൂ​ട് ആ ​ക​ണ്ണു​ക​ളു​ടെ ഉ​ട​മ മാ​ത്ര​മേ അ​റി​യൂ എ​ന്നാ​ണോ?

വെ​ള്ളം തീ​രു​ന്നു. അ​വ​സാ​ന തു​ള്ളി​യും ഇ​റ്റി​യ​പ്പോ​ൾ, അ​ത് നാ​വി​നെ ന​ന​ച്ച​പ്പോ​ൾ ഉ​ട​ലി​ലെ ഏ​തെ​ല്ലാം ഞ​ര​മ്പു​ക​ളാ​ണ് അ​തി​നാ​യി ആ​ർ​ത്തി​പൂ​ണ്ട​ത്?

ഇ​നി?

മ​രു​ഭൂ​മി​ക്ക് ഒ​രു ദി​വ​സ​മെ​ങ്കി​ലും മ​ഴ​യി​ല്ലേ? അ​ത് ഇ​ന്നാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ! ഇ​പ്പോ​ഴാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ!

ഉ​ട​ലും ഉ​യി​രും ഒ​രേ​യൊ​രി​റ്റ് നീ​രി​നാ​യി കൊ​തി​ച്ചു. തൊ​ണ്ട മാ​ത്ര​മ​ല്ല, സി​ര​ക​ളും വ​ര​ളു​ന്നു. സി​ര​ക​ള​ല്ല, ജീ​വ​നാ​ണ് വ​ര​ളു​ന്ന​ത്.​ അ​സ​ന്തു​ലി​താ​വ​സ്ഥ​യി​ലാ​യ ശ​രീ​ര​ത്തി​ലെ അ​വ​യ​വ​ങ്ങ​ൾ അ​വ​യു​ടെ ധ​ർ​മം നി​ർ​വ​ഹി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ ഉ​ഴ​റി. ഒ​ന്ന് മ​റ്റൊ​ന്നി​നോ​ട​ല്ല. ഓ​രോ​ന്നും മ​റ്റെ​ല്ലാ​റ്റി​നോ​ടും പൊ​രു​തു​ന്ന​പോ​ലെ. എ​ങ്കി​ലും എ​ല്ലാം ഒ​രു കാ​ര്യ​സാ​ധ്യ​ത്തി​നാ​യി ഒ​രു​മി​ച്ചു; ഇ​വി​ടെ​നി​ന്ന്, ന​ടു​മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ൽനി​ന്ന്, മ​രു​പ്പ​ച്ച കാ​ണാ​ത്ത ഇ​വി​ടെ​നി​ന്ന് മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടാ​നാ​വി​ല്ല. അ​പ്പോ​ൾ? അ​ങ്ങ​നെ​യാ​കു​മ്പോ​ൾ എ​ന്താ​ക​ണം? എ​ന്ത്? ഭൂ​മി​യി​ൽ മ​ണ​ൽ​ക്കാ​ടി​നാ​യി സൃ​ഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട മൃ​ഗ​ത്തി​ന് മാ​ത്ര​മേ ഈ ​ഉ​ഷ്‌​ണ​ക്ക​ട​മ്പ താ​ണ്ടാ​നാ​വൂ. അ​തി​ലി​ട​ക്ക് ഇ​ത്തി​രി നീ​ര്, ജീ​വ​ൻ ശേ​ഷി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ ഇ​ത്തി​രി കു​ടി​നീ​ര്.

ഹാ, ​മൂ​ത്ര​മി​റ​ങ്ങു​ന്നു. മൂ​ത്രം. അ​തും ദ്രാ​വ​കം, ജ​ലം. അ​തി​നെ മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ലേ​ക്ക് വീ​ഴ്ത്താ​നോ? ജീ​വ​ൻ ഒ​രി​റ്റ് നീ​രി​ന് ദാ​ഹി​ച്ചു​ക​ഴി​യേ അ​തി​നെ പാ​ഴ് മണ​ലി​ൽ വീ​ഴ്ത്താ​നോ? കി​ഴി​യാ​നെ​ത്തു​ന്ന മൂ​ത്ര​ത്തെ ജീ​വ​ന്റെ ആ​ർ​ത്തി​ക്ക് കൊ​ടു​ക്കൂ... മൂ​ത്രം കു​ടി​വെ​ള്ള​പ്പാ​ത്ര​ത്തി​ൽ വീ​ണു. മ​ഞ്ഞ​ച്ച മൂ​ത്രം. പി​ന്നീ​ട​ത് ജീ​വ​നി​ലേ​ക്കു​ള്ള വ​ഴി​യാ​യ വാ​യി​ലേ​ക്ക് വീ​ണു. മ​ഞ്ഞ​ച്ച​ത്, ചൂ​ടു​ള്ള​ത്, പ്രാ​ണ​ന് പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട​ത്. ഹാ!

​ഏ​റെ നേ​ര​ത്തേ​ക്കി​ല്ലാ​ത്ത ഒ​രാ​ശ്വാ​സം. ആ​ശ്വാ​സ​ത്തി​ലൂ​ടെ ആ​വേ​ഗ​മോ​ടെ, പു​റ​മെ നി​ശ്ച​ല​മെ​ങ്കി​ലും ഉ​ട​ലി​നു​ള്ളി​ലെ പ​ല​യി​ട​ങ്ങ​ളി​ൽനി​ന്നു​മെ​ത്തി ഇ​ര​മ്പി​ച്ചേ​ർ​ന്ന് വ​ർ​ഷ​കാ​ല സ​മു​ദ്ര​സ​മാ​ന​മാ​യ തി​ര​യ​ടി, ക​ണ്ണു​ക​ൾ കൂ​മ്പി​യും കൈ​ക​ൾ കൂ​പ്പി​യും നി​ൽ​ക്കെ, ഇ​വ​യി​ലൂ​ടെ തീ​വ്ര​മാ​യൊ​രു അ​ഭി​ലാ​ഷ​സ​മ​ർ​പ്പ​ണം; ഈ ​ഉ​ട​ലി​നെ മ​രു​ഭൂ​മി താ​ണ്ടാ​ൻ, മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ലേ​ക്കു​ള്ള ഉ​ത്കൃ​ഷ്ട സൃ​ഷ്ടി​യാ​യ ഒ​ട്ട​ക​മാ​ക്കു​ക!

അ​തി​ന്റെ അ​നു​ര​ണ​മാ​യി ഉ​ട​ലി​നു​ള്ളി​ൽ ഉ​യി​ർ​പ്പി​ന്റെ ഞെ​രു​ക്ക​ങ്ങ​ൾ. ഉ​ട​ൽ ഉ​ല​യു​ന്നു. ചു​രു​ങ്ങു​ന്നു. പി​ന്നെ നി​വ​രു​ന്നു. സ്വ​ത​വേ ഉ​ള്ള​തി​ലേ​റെ വ​ലു​താ​വു​ന്നു.​ ക​ഴു​ത്ത് നീ​ണ്ട് ഉ​യ​ർ​ന്നു​യ​ർ​ന്നുപോ​കു​ന്നു. ര​ണ്ട​ര​യ​ടി​ക്കു​മ​പ്പു​റ​ത്തേ​ക്ക്, മു​ഖ​ത്തെ മാ​റ്റി​ക്കൊ​ണ്ട്. ഉ​യ​രെ ചെ​ന്ന് ഒ​ട്ട​ക​ത്ത​ല​യും മു​ഖ​വു​മാ​വു​ന്നു. കൈ​ക​ളും കാ​ലു​ക​ളും തൊ​ലി​യും മാ​റു​ന്നു. പി​റ​വി​യി​ലെ ആ​ദ്യ വീ​ർ​പ്പെ​ന്ന​പോ​ലെ ശ്വാ​സ​മെ​ടു​ത്ത് നാ​സാ​ര​ന്ധ്ര​ങ്ങ​ൾ പി​ള​ർ​ന്ന് വി​ക​സി​ക്കു​ന്നു. കൈ​കാ​ലു​ക​ളി​ലെ അ​ഞ്ചു വീ​ത​മു​ള്ള വി​ര​ലു​ക​ൾ മൂ​ന്നു​വീ​തം മ​റ​ഞ്ഞ് ര​ണ്ടു​വീ​തം ശേ​ഷി​ച്ച് മ​ണ​ൽ​പ്പ​ര​പ്പി​ലൂ​ടെ ന​ട​ക്കാ​ൻ പാ​ക​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഇ​നി? ഇ​നി... മൃ​ഗ​ത്തി​ന്റെ ശ​ബ്ദം ത​ന്നി​ലു​ണ്ടോ എ​ന്ന​റി​യാ​ൻ ഉ​ള്ളി​ലെ വാ​യു​വി​നെ​യ​ട​ക്കം ഉ​ൾ​ശ​ക്തി​യോ​ടെ തൊ​ണ്ട​യി​ലേ​ക്ക് വ​ലി​ച്ചെ​ടു​ത്ത് പു​റ​ത്തി​ട്ടു. അ​താ മൃ​ഗ​ത്തി​ന്റെ ശ​ബ്ദം, മു​ക്ര! മു​ക്ര​യി​ലൂ​ടെ ഉ​ള്ള​ഴി​ഞ്ഞു​റ​ക്കെ പ​റ​ഞ്ഞു:

‘‘അ​മ്മേ, മ​രു​ഭൂ​വേ, ഞാ​ൻ നി​ങ്ങ​ളു​ടേ​താ​യി പി​റ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു...’’ ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽ നീ​ർ​മ​ണി​ക​ളു​മാ​യി മെ​ല്ലെ പ​റ​ഞ്ഞു: ‘‘എ​നി​ക്ക് ഇ​വി​ടം ക​ട​ക്കാ​നാ​ക​ണം. എ​ന്നെ ഇ​വി​ടെ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച​വ​രു​ടെ അ​ടു​ത്തെ​ത്ത​ണം. ഞാ​ൻ ഇ​ങ്ങ​നെ ബാ​ക്കി​യാ​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്ന് കാ​ണി​ക്ക​ണം. അ​മ്മേ, പൈ​ദാ​ഹ ക്ലേ​ശ​ങ്ങ​ളേ​ശാ​തെ ഇ​വി​ടം ക​ട​ക്കാ​ൻ കാ​ക്കേ​ണ​മേ!’’

അ​വ​ൻ ത​ന്നെ ഇ​റ​ക്കാ​ൻ വി​മാ​നം വ​ന്ന ദി​ക്കി​ലേ​ക്ക് തി​രി​ഞ്ഞു. ര​ണ്ടു​കാ​ലു​ക​ളോ​ടെ വ​ന്ന​വ​ൻ നാ​ലു​കാ​ലു​ക​ളോ​ടെ മ​ട​ങ്ങു​ന്നു. ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ ചി​ല​തു​ക​ഴി​ഞ്ഞു. എ​ത്തേ​ണ്ടു​ന്ന ഇ​ട​ത്തേ​ക്കു​ള്ള ദൂ​രം പ​കു​തി ക​ട​ന്നു​കാ​ണ​ണം. അ​പ്പോ​ൾ ഒ​രു മ​രു​പ്പ​ച്ച! കു​റ്റി​ച്ചെ​ടി​ക​ൾ! പു​തു​ജ​ന്മ വാ​സ​ന​യോ​ടെ അ​തി​നോ​ട​ടു​ത്ത് ആ​ർ​ത്തി​യോ​ടെ വ​യ​ർ നി​റ​ച്ചു. വ​ർ​ധി​ച്ച ഊ​ർ​ജ​ത്തോ​ടെ ന​ട​ത്തം തു​ട​ർ​ന്നു.

പെ​ട്ടെ​ന്ന് ആ​കാ​ശ​ത്ത് ഒ​രു പൊ​ട്ടു​പോ​ലെ എ​ന്തോ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടു. ഒ​രു ചെ​റു​വി​മാ​നം. അ​ത് ത​ന്റെ ത​ല​ക്ക് മു​ക​ളി​ലൂ​ടെ പി​ന്നി​ലേ​ക്ക് പ​റ​ന്നു​പോ​യി.​ അ​വ​ൻ വെ​റു​പ്പോ​ടെ നോ​ക്കി​യി​ട്ട് ന​ട​ത്തം തു​ട​ർ​ന്നു. ഏ​റെ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല, വി​മാ​നം ത​ന്റെ ത​ല​ക്ക് മു​ക​ളി​ലൂ​ടെ തി​രി​ച്ചു​പ​റ​ന്നു. അ​തി​നെ കൂ​ക്കി​വി​ടാ​ൻ നെ​ഞ്ചി​ൽ തു​ടി​പ്പു​ണ്ടാ​യി.

–മ​നു​ഷ്യ​പ്പ​റ്റു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ നീ ​അ​ഞ്ചു​ദി​വ​സം മു​ന്നേ വ​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു, ച​ങ്ങാ​തീ. നീ ​അ​ന്നു​കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നി​റ​ക്കി​യ മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ ശ​വം കാ​ണാ​നാ​ണോ ഇ​ന്ന് വ​ന്ന​ത്? ഞാ​ൻ നി​ന്റെ പ​രീ​ക്ഷ​ണ​ശാ​ല​യി​ലേ​ക്കാ​ണ് വ​രു​ന്ന​ത്. നി​ന്നെ അ​വി​ടെ ക​ണ്ടാ​ൽ ലോ​ഹ്യം പ​റ​യാം. നി​ന​ക്ക് മ​ന​സ്സി​ലാ​കു​മോ?

ദി​വ​സം ചി​ല​തു​കൂ​ടി ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ഒ​ട്ട​കം ക​മ്പ​നി​യു​ടെ പ​രീ​ക്ഷ​ണ​ശാ​ല​യു​ടെ മ​തി​ൽ​ക്കെ​ട്ടി​ന് അ​ടു​ത്തെ​ത്തി. പ​ല​രു​ടെ​യും കൗ​തു​ക​നോ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ ക​ട​ന്ന് അ​ത് കാ​വ​ൽ​ക്കാ​ര​ന്റെ സ​മീ​പ​മെ​ത്തി. അ​യാ​ൾ ഒ​ട്ട​ക​ത്തെ ത​ട​യാ​നാ​ഞ്ഞു.

‘‘ഞാ​ൻ ഇ​വി​ടു​ന്ന് പോ​യ ആ​ളാ​ണ്, അ​ജ​യ​ൻ... അ​ല്ല​ല്ല 1644. എ​ന്നെ ഓ​ർ​മ​യി​ല്ലേ?’’ അ​വ​ന്റെ വാ​ക്കു​ക​ൾ വെ​റും മു​ക്ര മാ​ത്ര​മാ​യി പു​റ​ത്തു​ചാ​ടി.

‘‘ദൂ​രെ പോ!’’ ​കാ​വ​ൽ​ക്കാ​ര​ൻ അ​ല​റി.

വി​ചി​ത്ര​യി​നം ഒ​ട്ട​ക​ത്തെ ക​ണ്ട പ​രീ​ക്ഷ​ണ​ശാ​ല​യി​ലെ ചി​ല​ർ അ​ടു​ത്തു​കൂ​ടി. വൈ​കാ​തെ അ​ടു​ക്ക​ള​യു​ടെ പി​ന്നാ​മ്പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ത​ന്നെ മാ​റ്റി​യ​പ്പോ​ൾ, അ​വി​ടെ​വെ​ച്ച് അ​ൽപം വെ​ള്ള​വും പു​ല്ലും കി​ട്ടി​യ​പ്പോ​ൾ, ആ​ലോ​ച​ന​ക​ൾ കു​ന്നു​കൂ​ടി. എ​നി​ക്ക് ന​ല്ല ഭ​ക്ഷ​ണ​വും സൗ​ക​ര്യ​വും ത​ന്ന് ഇ​വ​ർ പോ​റ്റു​മാ​യി​രി​ക്കും. ഞാ​നി​വി​ടെ ഒ​രു ശ​ല്യ​വും ഉ​ണ്ടാ​ക്കി​ല്ല. ഇ​നി ഇ​വി​ടെ​ത്ത​ന്നെ സു​ഖ​മാ​യി ക​ഴി​യാം.

മൃ​ഗ​മാ​യാ​ലും മാ​ന്യ​ത കി​ട്ടും. എ​ന്നാ​ലും ഞാ​ൻ ആ​രാ​ണ്, എ​ന്താ​ണ് എ​ന്ന് എ​ല്ലാ​വ​രെ​യും അ​റി​യി​ക്കാ​ൻ എ​ന്താ​ണ് വ​ഴി? എ​ന്നാ​ൽ, പ​രീ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​നാ​യി മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ലേ​ക്ക​യ​ച്ച മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ തി​രോ​ഭാ​വ​ത്തി​ൽ വെ​റി​പൂ​ണ്ടു​നി​ന്ന ത​ല​വ​ൻ​മാ​ർ, ഒ​ട്ട​ക​ത്തെ കു​ശി​നി​പ്പു​ര​യി​ലേ​ക്ക​യ​ച്ച് ത​ങ്ങ​ളു​ടെ തോ​ൽ​വി ആ​ഘോ​ഷി​ക്കാ​ൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ച കാ​ര്യം അ​വ​ൻ അ​റി​ഞ്ഞ​തേ​യി​ല്ല. അ​വ​ന്റെ ഒ​രു ശാ​രീ​രി​ക പ്ര​ത്യേ​ക​ത​യും അ​വ​നെ തു​ണ​ച്ചി​ല്ല. വ്യ​ത്യ​സ്ത​മാ​യ മു​തു​ക്, ചെ​വി, നി​റം... ഒ​ന്നും.

ഭാ​വി​ജീ​വി​ത​ത്തെ കു​റി​ച്ചു​ള്ള ആ​ലോ​ച​ന​ക​ളി​ൽ മു​ഴു​കി​ക്ക​ഴി​യേ പൊ​ടു​ന്ന​നെ ഒ​ട്ട​ക​ത്തി​ന്റെ ക​ഴു​ത്തി​ൽ ഒ​രു ത​ണു​പ്പ് വ​ന്നു​മു​ട്ടി.

‘‘അ​മ്മേ..!’’

ഒ​ട്ട​ക​ത്തി​ന്റെ മു​ക്ര​യോ മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ നി​ല​വി​ളി​യോ എ​ന്നു​റ​പ്പി​ല്ലാ​ത്തൊ​രു ശ​ബ്‍ദം ഏ​ഴു​ക​ട​ലും ക​ട​ന്ന് ദൂ​രേ​ക്കുപോ​യി. ഹാ! ​സ്വാ​ദ്, മ​ണം, മാ​ർ​ദ​വം. ക​ഴി​ച്ച​വ​ർ ക​ഴി​ച്ച​വ​ർ അ​ഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ൾ പ​ല​തു പ​റ​ഞ്ഞു. എ​ന്നാ​ലും, എ​ന്താ​ണ് ഈ ​അ​സാ​മാ​ന്യ രു​ചി​ക്ക് പി​ന്നി​ൽ? ആ​രോ ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘എ​ന്താ സം​ശ​യം, വേ​വ് കൃ​ത്യം! അ​തു​ത​ന്നെ.’’

മ​റ്റാ​രോ പ​റ​ഞ്ഞു. മ​രു​ക്കാ​റ്റി​നാ​ൽ അ​നു​നി​മി​ഷം ആ​കൃ​തി മാ​റു​ന്ന മ​രു​ഭൂ​മി​പോ​ലു​ള്ള, എ​ന്നാ​ൽ ആ​ർ​ഭാ​ട​മാ​യൊ​രു തീ​ൻ​മേ​ശ​യി​ൽനി​ന്ന് അ​ജ​യ​ൻ ത​ന്റെ മേ​ൽ​ക്കാ​ല​ത്തി​ലേ​ക്ക് പ​തി​യെ​പ്പ​തി​യെ ദ​ഹി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു.

(ചിത്രീകരണം: വി.ആർ. രാഗേഷ്​)