പാർവതി

14 ഈ​യാ​ഴ്ച​ത്തെ വി​ശി​ഷ്ട വ്യ​ക്തി

അ​ന്ന് അ​തി​രാ​വി​ലെ ഒ​ട്ടും പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കാ​തെ ടെ​ൻ ഫോ​ർ​ട്ടി​യി​ലെ ശി​വ​കാ​മി മാ​മി മ​ക​ൾ കാ​വേ​രി​യു​മാ​യി ക​യ​റിവ​ന്നു. ഏ​തോ ചി​ല കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കാ​യി നാ​ട്ടി​ൽ പോ​യി​രു​ന്ന​തുകൊ​ണ്ട് കു​റെ നാ​ളു​ക​ളാ​യി അ​വ​രു​ടെ വി​വ​ര​ങ്ങ​ൾ അ​റി​യാ​റി​ല്ല. ആ ​ഫ്ലാ​റ്റി​ൽ മ​ക​നും മ​ക​ളും ത​നി​ച്ചാ​ണെ​ന്ന് മാ​ത്രം അ​റി​യാം. അ​വ​രെത്തന്നെ ലി​ഫ്റ്റി​ലോ താ​ഴ​ത്തെ ലോ​ബി​യി​ലോ വെച്ച് വ​ല്ല​പ്പോ​ഴും ക​ണ്ടുമു​ട്ടി​യാ​ലാ​യി.

സെ​റ്റി​യി​ൽ ഇ​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ മാ​മി കി​ത​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. തി​ര​ക്കി​ട്ടു വ​ന്ന​ത​ുപോ​ലെ. മു​ഖ​ത്താ​ണെ​ങ്കി​ൽ മു​മ്പൊ​ന്നും കാ​ണാ​ത്ത ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള സ​ങ്ക​ടം. പോ​കുമ്പോ​ൾ യാ​ത്രപ​റ​യാ​ൻ ക​ഴി​യാ​ത്ത​തി​​ന്റെ വി​ഷ​മം പ​റ​ഞ്ഞുകൊ​ണ്ടാ​ണ് തു​ട​ങ്ങി​യതെ​ങ്കി​ലും എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ അ​വ​രെ കാ​ര്യ​മാ​യി അ​ല​ട്ടു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്ന് സൗ​മി​നി​ക്ക് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി.

“മ​ന്ദി​ച്ചി​ടു​ങ്കോ അ​മ്മാ, അ​ങ്കെ കോ​വൈ​യി​ല് കൊ​ഞ്ചം അ​ർ​ജ​ന്റ് വേ​ല ഇ​രു​ന്ത​ത്. ഒ​ങ്ക​ളോ​ട് പേ​ശ മു​ടി​യ​ലേ.”

“പ​റ​വാ​യി​ല്ലെ മാ​മി.”

കോ​വൈ​യി​ലെ വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ൾ​ക്കുശേ​ഷം മാ​മി കാ​ര്യ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ക​ട​ന്നു. കു​റെ പ്രാ​വ​ശ്യം എ​ൻ​ട്ര​ൻ​സ് പ​രീ​ക്ഷ എ​ഴു​തി​യെ​ങ്കി​ലും മെ​ഡി​സി​​ന്റെ ക​ട​മ്പ ക​ടക്കാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല​ത്രെ കാ​വേ​രി​ക്ക്. ഡോ​ക്ട​ർ ആ​കാ​ൻ ക​ഴി​യാ​ത്ത​തി​​ന്റെ സ​ങ്ക​ടം ഒ​രി​ക്ക​ലും തീ​രി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ഇ​നി​യെ​ങ്കി​ലും ഈ ​അ​ന്ത​മി​ല്ലാ​ത്ത പോ​രാ​ട്ടം നി​റു​ത്തി​യേ പ​റ്റൂ എ​ന്നാ​ണ് മ​ക​ൻ പ​റ​യു​ന്ന​ത്. മി​ക​ച്ച എ​ൻജിനീ​യ​ർ ആ​യ അ​യാ​ളു​ടെ നോ​ട്ട​ത്തി​ൽ അ​വ​ൾ​ക്ക് ചേ​രു​ന്ന​ത് ആ​ർ​ക്കി​ടെ​ക്ച​ർത​ന്നെ​യാ​ണ്. ഡോ​ക്ട​ർ ആ​കാ​ൻ പ​റ്റി​ല്ലെ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പാ​യ​തുകൊ​ണ്ട് അ​ണ്ണ​ൻ കാ​ട്ടി​യ വ​ഴി പോ​കു​ന്ന​തി​ൽ വി​രോ​ധ​മി​ല്ല കാ​വേ​രി​ക്കും. പക്ഷേ–

മാ​മി അ​വി​ടെ നി​റു​ത്തി. കാ​വേ​രി ആ​ണെ​ങ്കി​ൽ തെ​ല്ലൊ​രു നാ​ണ​ത്തോ​ടെ ന​ഖം ക​ടി​ച്ചു പ​റി​ക്കു​ക​യാ​ണ്.

“അ​ത് ന​ല്ല വി​ഷ​യ​മ​ല്ലേ മാ​മീ, മി​ടു​ക്കി​ക​ളാ​യ പെ​ങ്കു​ട്ട്യോ​ൾ​ക്ക് ശ​രി​ക്കും ചേ​രു​ന്ന​ത്.”

“പക്ഷേ ഒ​രു പ്രോ​ബ്ലം ഇ​രു​ക്ക്.”

“എ​ന്തു പ്രോ​ബ്ലം?”

“അ​ന്ത മാ​ത്‍സ്. അ​ത് അ​വ​ൾ​ക്ക് മൗ​ണ്ട് എ​വ​റ​സ്റ്റ് താ​ൻ!”

സൗ​മി​നി​ക്ക് കാ​ര്യം മ​ന​സ്സി​ലാ​യി. ക​ണ​ക്കി​​ന്റെ മാ​ന്ത്രി​ക​പ്പൂ​ട്ട് തു​റ​ക്കാ​നു​ള്ള താ​ക്കോ​ൽ ത​​ന്റെ കൈയിൽ മാ​ത്ര​മേ​യു​ള്ളൂ എ​ന്ന പൊ​ട്ട​പ്പേ​ര് ടെ​ൻ ഫോ​ർ​ട്ടി ഫ്ലാ​റ്റി​ലും എ​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. എ​ത്ര തി​ര​ക്കു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ഇ​ത് ഒ​ഴി​വാ​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല. അ​ങ്ങ​നെ ഒ​ഴി​വു​ള്ള സ​മ​യം നോ​ക്കി പ​റ​ഞ്ഞുകൊ​ടു​ക്കാ​മെ​ന്ന വ്യ​വ​സ്ഥ​യി​ൽ വ​ലി​യ ആ​ശ്വാസ​ത്തോ​ടെ അ​മ്മ​യും മ​ക​ളും യാ​ത്ര​യാ​യി.

പി​ന്നീ​ടൊ​രു രാ​ത്രി ക​ണ​ക്കു​പെ​ട്ടി തു​റ​ക്കു​ന്ന താ​ക്കോ​ലു​മാ​യി സൗ​മി​നി ത​യാറാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ സ്റ്റീ​ൽത​ട്ടു​മാ​യി കാ​വേ​രി ക​ട​ന്നുവ​ന്നു. സൗ​മി​നി അ​ന്തംവി​ട്ടിരി​ക്കെ അ​വ​ൾ കാ​ല് തൊ​ട്ട് വ​ന്ദി​ച്ചു. ത​ട്ട​ത്തി​ലെ പ​ഴ​ങ്ങ​ളും മ​ധു​രപ​ല​ഹാ​ര​ങ്ങ​ളും ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ സൗ​മി​നി​ക്ക് പ​റ​യാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല.

“ഇ​തൊ​ക്കെ എ​ന്തി​നാ മോ​ളേ. ഇ​വ​ടെ ഞ​ങ്ങ​ൾ ര​ണ്ടുപേ​ര​ല്ലേ ഉ​ള്ളൂ. ഞ​ങ്ങ​ൾക്കാ​ണെ​ങ്കി​ൽ മ​ധു​രം ക​ഴി​ക്കു​ന്ന പ​തി​വു​മി​ല്ല.”

“പ​റ​വാ​യി​ല്ല​മ്മാ. ഇ​തെ​ല്ലാം എ​ങ്ക​ളു​ടെ പ​ഴ​ക്കം. ആ​രാ​വ​ത് ഗ​സ്റ്റ് വ​ന്താ…”

സൗ​മി​നി പി​ന്നൊ​ന്നും പ​റ​യാ​ൻ നി​ന്നി​ല്ല.

പി​റ്റേ​ന്ന് രാ​വി​ലെ പൂ​ർ​ണി​മ​യു​ടെ ഫോ​ൺ വ​ന്നു. അ​വ​ൾ​ക്ക് സൗ​മി​നി​യെ അ​ത്യാ​വ​ശ്യ​മാ​യി​ട്ട് ഒ​ന്നു കാ​ണ​ണം. എ​പ്പോ​ഴാ​ണ് സൗ​ക​ര്യം?

“എ​ന്തേ പൂ​ർ​ണിമാ”, സൗ​മി​നി ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ പ​ത്ര​ത്തി​ൽ എ​​ന്റെ ഒ​രു പ്ര​ത്യേ​ക കോ​ള​മു​ണ്ട് –ഈ​യാ​ഴ്ച​ത്തെ വി​ശി​ഷ്ട വ്യ​ക്തി.’ അ​തി​ൽ ഇ​ക്കു​റി മാ​ഡ​ത്തി​നെ അ​വ​ത​രി​പ്പി​ക്കാ​മെ​ന്ന് ക​രു​തി. അ​തി​നാ​യി ഒ​രു ഇ​ന്റർ​വ്യൂ വേ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു.”

“ഞാ​ൻ അ​ത്ര​ക്ക് വി​ശി​ഷ്ടവ്യ​ക്തി​യാ​ണോ, പൂ​ർ​ണി​മാ?”

“പി​ന്ന​ല്ലാ​തെ? ക​ഴി​ഞ്ഞ ദി​വ​സ​ത്തെ മാ​ഡ​ത്തി​​ന്റെ അ​വ​ത​ര​ണം കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ ഞ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ആ​രാ​ധ​ക​രാ​യി മാ​റി. ആ ​സ്ഥാ​പ​ന​ത്തി​​ന്റെ ഭാ​വി പ​രി​പാ​ടി​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി എ​ന്ത് വ്യ​ക്ത​മാ​യാ​ണ് അ​വ​ത​രി​പ്പി​ച്ച​ത്. അ​ത് ശ​രി​ക്കു​മൊ​രു റൂ​ട്ട് മാ​പ്പാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രു വാ​ച​കംപോ​ലും കു​റ​വി​ല്ല, കൂ​ടു​ത​ലു​മി​ല്ല. ശ​രി​ക്കും പ്രഫ​ഷനൽ. പി​ന്നെ വ​ള​രെ​യേ​റെ വാ​യ​ന​ക്കാ​രു​ള്ള പം​ക്തി​യാ​ണ് എ​ന്റേ​ത്‌. സ​മൂ​ഹത്തി​ലെ വ്യ​ത്യ​സ്ത ​രം​ഗ​ങ്ങ​ളി​ൽ സാ​ന്നി​ധ്യം അ​റി​യി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ​യാ​ണ് ഞാ​ൻ അ​വ​ത​രിപ്പി​ക്കാ​റ്. അ​തത് ആ​ഴ്ച​യി​ലെ പ്ര​ധാ​ന സം​ഭ​വ​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും അ​തി​നൊ​രു കാ​ലി​ക പ്രാ​ധാ​ന്യ​വു​മു​ണ്ട്.

രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ക്കാ​രും സാ​മൂ​ഹി​കപ്ര​വ​ർ​ത്ത​ക​രും തൊ​ട്ട് ക​ലാ​കാ​രന്മാ​രും ക​ളി​ക്കാ​രുംവ​രെ അ​തി​ൽ വ​രാ​റു​ണ്ട്, മാ​ഡ​ത്തി​ന​റി​യ്യോ, ക​ഴി​ഞ്ഞ നാ​ഷനൽ ഗെ​യിം​സി​ൽ സ്വ​ർ​ണമെ​ഡ​ൽ നേ​ടി​യ ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​ൻ ഇ​വി​ട​ത്തു​കാ​ര​നാണെ​ന്ന് ജ​നം അ​റി​ഞ്ഞ​ത് എ​​ന്റെ കോ​ള​ത്തി​ലൂ​ടെ​യാ​ണ്. ഭാ​വി​യി​ൽ അ​ന്താ​രാ​ഷ്ട്രത​ല​ത്തി​ൽത​ന്നെ രാ​ജ്യ​ത്തി​നാ​യി ഒ​രു മെ​ഡ​ൽ കൊ​ണ്ടുവ​രാ​ൻ ക​ഴി​വു​ള്ള​യാ​ൾ. അ​യാ​ൾ അ​ധി​ക​വും പാ​ട്യാ​ല​യി​ൽ പ​രി​ശീ​ല​ന​ത്തി​ലാ​യ​തുകൊ​ണ്ട് ഇ​വി​ട​ത്ത​കാ​രുമാ​യി വ​ലി​യ സ​മ്പ​ർ​ക്കം കാ​ണി​ല്ല.”

“കൊ​ള്ളാം. പി​ന്നെ ആ​ദ്യം ഈ ​മാ​ഡം വി​ളി ഒ​ന്നുനി​റു​ത്ത​ണം. അ​ത് വെ​ള്ളക്കാ​ര​ൻ കൊ​ണ്ടുവ​ന്ന​താ. ഒ​ന്നു​കി​ൽ സൗ​മി​നി, അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ നി​ങ്ങ​ടെ രീ​തി​യ​നുസ​രി​ച്ചു സൗ​മി​നി​ജി, അ​ത്ര​യും മ​തി. അ​തു​മ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ഞ​ങ്ങ​ടെ സ​മ്പ്ര​ദാ​യ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു സൗ​മി​നി​യേ​ട​ത്തി​യെ​ന്നോ വെ​റും ഏ​ട​ത്തി​യെ​ന്നോ ആ​വാം.”

അ​ത​വ​ൾ​ക്ക് ന​ന്നെ ര​സി​ച്ചു​വെ​ന്ന് തോ​ന്നി. ഏ​റെ പാ​ടു​പെ​ട്ട് പ​ലത​വ​ണ പ​റ​ഞ്ഞുനോ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു –​ഏ​ട​ത്തി, ഏ​ട​ത്തി.

“കൊ​ള്ളാം, അ​തുമ​തി. കേ​ൾ​ക്കാ​നും ര​സം​ണ്ട്. സ​ത്യ​ത്തി​ൽ എ​നി​ക്ക് വ​ല്യ ബ​ദ്ധ​പ്പാ​ടാ​ണ് കു​ട്ടീ. രാ​വി​ലെ തൊ​ട്ട് ക്ലാ​സുക​ൾ തു​ട​ങ്ങും. കു​ട്ട്യോ​ള് കൂ​ടിവ​ര​ണതോ​ണ്ട് വൈ​കി​ട്ടും കാ​ണും മി​ക്ക​പ്പ​ഴും. ഞാ​യ​റാ​ഴ്ച​യാ​ണെ​ങ്കി​ൽ കു​ടും​ബ​ത്തി​നാ​യി മാ​റ്റിവെച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. എ​ങ്കി​ലും, അ​ന്നുമാ​ത്രം സൗ​ക​ര്യ​മാ​യു​ള്ള ചി​ല കു​ട്ടി​ക​ളും ര​ക്ഷ​ാക​ർ​ത്താ​ക്ക​ളും വ​ല്ലാ​തെ നി​ർ​ബ​ന്ധി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ചി​ല വി​ട്ടു​വീ​ഴ്ചക​ൾ ചെ​യ്യാ​റുണ്ടെ​ന്നുമാ​ത്രം. പക്ഷേ, അ​തൊ​ക്കെ ക​ഴി​യു​ന്ന​തും ഒ​ഴി​വാ​ക്കാ​ൻ നോ​ക്കാ​റു​ണ്ട്. പൂ​ർ​ണി​മ​ക്ക് സൗ​ക​ര്യ​മാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ഒ​രു ഞാ​യ​റാ​ഴ്ച​യാ​യാ​ലോ?’’

പെ​ട്ടെ​ന്ന് പൂ​ർ​ണിമ​യി​ലെ പ​ത്ര​ക്കാ​രി ഉ​ണ​ർ​ന്നു.

“അ​യ്യോ ഏ​ട​ത്തീ, ഇ​തീ ഞാ​യ​റാ​ഴ്ച​ത്തെ വാ​രാ​ന്ത്യ​പ്പ​തി​പ്പി​ൽ വ​രേ​ണ്ട കോ​ളമാ​ണ്. ഓ​രോ ആ​ഴ്ച​യും ആ​രാ​ണ് വ​രാ​ൻ പോ​കു​ന്ന​തെ​ന്ന് അ​റി​യാ​നാ​യി കാ​ത്തി​രിക്കു​ന്ന​വ​രു​ണ്ട്. അ​തി​ൽ വ​രാ​നാ​യി ചി​ല വ​മ്പ​ന്മാ​ർ സ്വാ​ധീ​നം കൊ​ണ്ടുവ​രാ​ൻ ശ്ര​മിച്ച​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ വി​ട്ടുകൊ​ടു​ത്തി​ട്ടി​ല്ല ഞാ​ൻ… ഈ​യാ​ഴ്ച​ത്തെ പ്ര​ധാ​ന സം​ഭ​വം നി​ങ്ങളു​ടെ സ്ഥാ​പ​ന​ത്തി​​ന്റെ ഉ​ദ്ഘാ​ട​നം ആ​യ​തുകൊ​ണ്ട് അ​തി​​ന്റെ ചൂ​ട് പോ​കു​ന്ന​തി​നുമു​മ്പ് കൊ​ടു​ത്താ​ലേ വേ​ണ്ട​ത്ര പ്രാ​ധാ​ന്യം കി​ട്ടൂ.”

“ഓ​ക്കേ. മ​റ്റ​ന്നാ​ളാ​വാം. രാ​വി​ല​ത്തെ ക്ലാ​സ് തൊ​ട​ങ്ങ​ണ​തി​ന് മു​മ്പ്, എ​ട്ട് മ​ണി​ക്കോ മ​റ്റോ…”

“ആ​യി​ക്കോ​ട്ടെ ഏ​ട​ത്തീ. പൂ​ർ​ണിമ റെ​ഡി.”

“ആ​ട്ടെ, എ​ന്തൊ​ക്കെ​യാ​വും താ​ൻ ചോ​ദി​ക്കു​ക?”

“എ​ന്തു​മാ​വാം. ഏ​ട​ത്തി​യു​ടെ കാ​ര്യ​ത്തി​ൽ വേ​റൊ​രു പ്രാ​ധാ​ന്യം കൂ​ടി​യു​ണ്ട്. രാ​ജ്യ​ത്തി​​ന്റെ തെ​ക്കേ അ​റ്റ​ത്തുനി​ന്ന് ഇ​വി​ടെ വ​ന്നു സാ​ന്നി​ധ്യം തെ​ളി​യി​ക്കു​ക​യെന്ന​ത് ചെ​റി​യ കാ​ര്യ​മ​ല്ല. ഇ​തൊ​ക്കെ എ​ങ്ങ​നെ സാ​ധി​ച്ചു​വെ​ന്ന് അ​റി​യാ​ൻ തീ​ർ​ച്ചയാ​യും താ​ൽപര്യം കാ​ണും ഇ​വി​ട​ത്തെ വാ​യ​ന​ക്കാ​ർ​ക്ക്.”

സൗ​മി​നി പെ​ട്ടെ​ന്നൊ​ന്ന് ഞെ​ട്ടി. പ​ല​രും ചേ​ക്കേ​റാ​ൻ കൊ​തി​ക്കു​ന്ന മെ​ട്രോ ന​ഗ​ര​മ​ല്ല ഇ​ത്. സം​സ്ഥാ​ന​ത്തി​​ന്റെ ത​ല​സ്ഥാ​നം പോ​ലു​മ​ല്ല. പി​ന്നെ എ​ങ്ങ​നെ? ഇ​വ​ളെപ്പോ​ലു​ള്ള ഒ​രു മി​ടു​ക്ക​ത്തി അ​ത്ത​രം കു​രു​ട്ട് ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ൾ ചോ​ദി​ക്കാ​തി​രി​ക്കി​ല്ല. എ​ന്താ​യാ​ലും അ​ത്ത​രം കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ൽ വ​ള​രെ സൂ​ക്ഷി​ച്ചു മാ​ത്ര​മേ സം​സാ​രി​ക്കൂ. മീ​ഡി​യ​യെ വ​ള​രെ​യ​ധി​കം ശ്ര​ദ്ധി​ക്കേ​ണ്ട കാ​ല​മാ​ണ്. ന​മ്മു​ടെ വാ​യി​ൽനി​ന്ന് അ​ബ​ദ്ധ​ത്തി​ൽ വ​ല്ല​തും വീ​ണുപോ​യാ​ൽ അ​തി​നെ ത​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് വേ​ണ്ടരീ​തി​യി​ൽ വ​ള​ച്ചൊ​ടി​ക്കാ​നും ആ​ഘോ​ഷി​ക്കാ​നും ന​ന്നാ​യ​റി​യാം അ​വ​ർ​ക്ക്.

“ആ​യി​ക്കോ​ട്ടെ. പൂ​ർ​ണിമ​ക്ക് വേ​ണ്ടരീ​തി​യി​ൽ ഇ​ന്റർ​വ്യൂ എ​ടു​ത്തോ​ളൂ. പക്ഷേ, ഒ​രു പ്ര​ധാ​നകാ​ര്യം മാ​ത്രം. ഞാ​ൻ പ​റ​യു​ന്ന​തൊ​ക്കെ റെ​ക്കോഡ് ചെ​യ്യണം​ന്ന് നി​ർ​ബ​ന്ധ​മാ​ണ്. ഒ​രുത​ര​ത്തി​ലും മി​സ്‌​കോ​ട്ട് ചെ​യ്യ​രു​ത്.”

“തീ​ർ​ച്ച​യാ​യും. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​രും പൂ​ർ​ണിമ​യെ​പ്പ​റ്റി പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല ഇ​തേവ​രെ.”

“ശ​രി, മ​റ്റ​ന്നാ​ൾ രാ​വി​ലെ എ​ട്ടുമ​ണി​യോ​ടെ വ​ന്നോ​ളൂ. ഞാ​ൻ നേ​ര​ത്തെ റെ​ഡി ആ​യി​രി​ക്കാം. ഉ​ദ്ദേ​ശം എ​ത്ര സ​മ​യം വേ​ണ്ടിവ​രും?

“മു​ക്കാ​ൽ മ​ണി​ക്കൂ​ർ. കൂ​ടിവ​ന്നാ​ൽ ഒ​രു മ​ണി​ക്കൂ​ർ.”

സൗ​മി​നി ത​ല​യാ​ട്ടി​യ​തുകൊ​ണ്ട് വ​ലി​യ ഉ​ത്സാ​ഹ​ത്തി​ലാ​ണ് അ​വ​ൾ സ്കൂ​ട്ട​റി​ൽ ക​യ​റിപ്പോ​യ​ത്.

ഇ​ത്ത​ര​മൊ​രു അ​ഭി​മു​ഖം ആ​ദ്യ​മാ​യ​തുകൊ​ണ്ട് ചെ​റി​യൊ​രു പേ​ടി​യു​ണ്ടായി​രു​ന്നു സൗ​മി​നി​ക്ക്. പക്ഷേ, അ​വ​ർ പേ​ടി​ച്ച​തുപോ​ലെ ഒ​ന്നും സം​ഭ​വി​ച്ചി​ല്ല. വ​ള​രെയേ​റെ സൗ​ഹാ​ർ​ദപ​ര​മാ​യ കൂ​ടി​ക്കാ​ഴ്ച​യി​ൽ പ​റ​യാ​നു​ള്ള​തെ​ല്ലാം വെ​ടി​പ്പാ​യി പ​റ​യാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞ​തി​​ന്റെ ആ​ശ്വാ​സ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ർ. പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ച​തി​ലേ​റെ ന​ന്നാ​യെന്നാ​ണ് പൂ​ർ​ണി​മ​യും പ​റ​ഞ്ഞ​ത്. പ​ല​രു​ടെ​യും അ​ഭി​മു​ഖം എ​ടു​ത്തി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ഇ​ത് പ​ല​തുകൊ​ണ്ടും വ്യ​ത്യ​സ്ത​മാ​യി തോ​ന്നി.

“ഞാ​ൻ നി​ങ്ങ​ടെ പ​ത്രം കാ​ണാ​റി​ല്ല​ല്ലോ. ആ​കെ​ക്കൂ​ടി രാ​വി​ലെ വാ​യി​ക്ക​ണ​ത് ഒ​രു നാ​ഷ​നൽ ഡെ​യി​ലി മാ​ത്രം. അ​തുത​ന്നെ ഓ​ടി​ച്ചുവാ​യി​ക്കാ​നേ നേ​രം കി​ട്ടൂ.”

“സാ​ര​മി​ല്ല. ഈ ​ല​ക്കം തൊ​ട്ട് എ​ല്ലാ വാ​രാ​ന്ത്യ​പ്പ​തി​പ്പു​ക​ളു​ടെ​യും കോം​പ്ലിമെ​ന്റ​റി കോ​പ്പി​ക​ൾ ഇ​വി​ടെ എ​ത്തി​ക്കാ​ൻ ഞാ​ൻ ഏ​ർ​പ്പാ​ട് ചെ​യ്യാം. താ​ൽപ​ര്യ​മു​ണ്ടെങ്കി​ൽ എ​ല്ലാം നോ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യാം.”

“തീ​ർ​ച്ച​യാ​യും വാ​യി​ക്കാം.”

സൗ​മി​നി​യു​ടെ പ​ല പോ​സു​ക​ളി​ലു​ള്ള പ​ട​ങ്ങ​ളു​മെ​ടു​ത്താ​ണ് അ​വ​ൾ മ​ട​ങ്ങിയ​ത്.

ആ ​ഞാ​യ​റാ​ഴ്ച രാ​വി​ലെ പ​ല്ലുതേ​ച്ചി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും പ​ത്ര​മെ​ത്തി. തു​റ​ന്നു നോ​ക്കി​യ​പ്പോ​ൾ സൗ​മി​നി അ​മ്പ​ര​ന്നുപോ​യി. ആ​ദ്യ​മാ​യാ​ണ് ഒ​രു പ​ത്ര​ത്തി​ൽ പ​ടം വ​രു​ന്ന​ത്. അ​തും വ​ള​രെ വ്യ​ത്യ​സ്ത​മാ​യി, കൈ ​ചൂ​ണ്ടി സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന ത​ര​ത്തി​ലൊ​രു ചി​ത്രം. പ്ര​സം​ഗി​ക്കു​ന്ന പോ​സാ​യും കാ​ണാം. അ​തുപോ​ലെ അ​ഭി​മു​ഖ​വും വ​ള​രെ ന​ന്നാ​യി. പ​റ​ഞ്ഞ​തി​ൽനി​ന്ന് ഒ​ട്ടും മാ​റാ​തെ എ​ല്ലാം ഭം​ഗി​യാ​യി അ​വ​ത​രി​പ്പി​ച്ചിരി​ക്കു​ന്നു. അ​തി​ൽ മി​ടു​ക്കി​യാ​യ ഒ​രു പ​ത്ര​പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ക​യു​ടെ കൈ​വി​രു​ത് കാ​ണാനാ​യി. അ​വ​ൾ ഊ​ന്നിപ്പ​റ​യാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ച കാ​ര്യം ദൂ​രെ​യൊ​രു നാ​ട്ടി​ൽനി​ന്ന് ഇ​വി​ടെ വ​ന്ന് ഇ​വി​ട​ത്തെ സാ​മൂ​ഹി​ക കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ൽ ഇ​ട​പെ​ട്ടു സാ​ന്നി​ധ്യം തെ​ളി​യി​ക്കു​കയെ​ന്ന​ത് ചെ​റി​യൊ​രു കാ​ര്യ​മ​ല്ല.

അ​തും യാ​തൊ​രു അ​ഹം​ഭാ​വ​വു​മി​ല്ലാ​തെ തി​ക​ച്ചും സൗ​മ്യ​മാ​യി ത​ന്നെ. സ്കൂ​ളി​ൽത​ന്നെ ഒ​രി​ക്ക​ലും ദേ​ഷ്യംവ​രാ​ത്ത ടീ​ച്ച​ർ എ​ന്ന നി​ല​യിലാ​ണ് അ​വ​ർ അ​റി​യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന​ത്. അ​വ​രു​ടെ പ്ര​വ​ർ​ത്ത​നമേ​ഖ​ല​യാ​യ അ​ധ്യാ​പ​നത്തി​ലെ ബ​ദ്ധ​പ്പാ​ടു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലാ​ണ് ഇ​തൊ​ക്കെ സാ​ധി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് എ​ടു​ത്തുപ​റ​യാ​തെ വ​യ്യ. വ​ലി​യ തി​ര​ക്കു​ക​ളു​ടെ ഇ​ട​യി​ലാ​ണ് നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പ​ത്ര​ത്തി​നാ​യി കു​റ​ച്ചു സ​മ​യം ക​ണ്ടെ​ത്താ​നാ​യ​ത്… ഇം​ഗ്ലീ​ഷി​ൽ ഉ​യ​ർ​ന്ന ബി​രു​ദ​മു​ണ്ടാ​യി​ട്ടും ന​ഗ​രത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും മി​ക​ച്ച ക​ണ​ക്കു ടീ​ച്ച​റാ​യ ഈ ​മ​ഹ​തി​യി​ൽനി​ന്ന് ശാ​ന്തി​ന​ഗ​ർ ഇ​നി​യും പ​ല​തും പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു… അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ആ ​അ​ഭി​മു​ഖം അ​വ​സാ​നി​പ്പിച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.

കു​ളി​യൊ​ക്കെ ക​ഴി​ഞ്ഞു ക്ലാ​സുക​ൾ​ക്കാ​യി ത​യാ​റാ​കു​മ്പോ​ഴാ​ണ് പൂ​ർ​ണിമ​യെ വി​ളി​ക്കാ​ൻ മ​റ​ന്നുപോ​യ കാ​ര്യം ഓ​ർ​ത്ത​ത്. ആ ​ന​മ്പ​ർ ഡ​യ​ൽ ചെ​യ്യാ​ൻ തു​ട​ങ്ങുമ്പോ​ഴേ​ക്കും സു​ഷ​മാ​ജി​യു​ടെ വി​ളിവ​ന്നു.

“ഗം​ഭീ​ര​മാ​യി സൗ​മി​നി​ജി. ക​ൺ​ഗ്രാ​റ്റ്സ്.”

“ഇ​ത്ര നേ​ര​ത്തേ വാ​യി​ച്ചോ?”

“പി​ന്നി​ല്ലാ​തെ? ഞാ​യ​റാ​ഴ്ച​ത്തെ ആ​ദ്യ​ത്തെ പ​രി​പാ​ടി അ​വ​ളു​ടെ കോ​ളം വാ​യിക്ക​ലാ​ണ്. വാ​യ​ന​ക്കാ​രെ​ക്കൊ​ണ്ട് വാ​യി​പ്പി​ക്കാ​നു​ള്ള ക​ഴി​വു​ണ്ട് ആ ​കു​ട്ടി​ക്ക്.”

“ഇ​ന്റർ​വ്യൂ എ​ടു​ത്ത രീ​തി​യും അ​സ്സ​ലാ​യി. വേ​ണ്ട​തെ​ല്ലാം ന​മ്മ​ടെ ഉ​ള്ളി​ൽനി​ന്ന് തോ​ണ്ടി​യെ​ടു​ക്കാ​നു​ള്ള മി​ടു​ക്കു​ണ്ട​വ​ൾ​ക്ക്.”

“ന​മ്മ​ള​റി​യാ​തെ, ഒ​രു പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ എ​ന്ന് കൂ​ടി പ​റ​യൂ…” സു​ഷ​മാ​ജി ചി​രി​ച്ചു. “പ​ല പ​ത്ര​ക്കാ​രെ​യും ക​ണ്ടി​ട്ടു​ണ്ട്. പക്ഷേ ഇ​വ​ൾ ന​മ്മ​ളെ എ​ളു​പ്പ​ത്തി​ൽ കൈ​യി​ലെ​ടു​ക്കു​ന്നു. അ​തി​ലെ അ​വ​സാ​ന​ത്തെ വാ​ച​കം ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചോ?”

“കൃ​ത്യ​മാ​യി ഓ​ർ​മ​യി​ല്ല.”

“എ​ന്നാ​ൽ എ​നി​ക്ക് ന​ല്ല ഓ​ർ​മയു​ണ്ട്. നി​ങ്ങ​ളി​ൽനി​ന്ന് ഈ ​ന​ഗ​രം ഇ​നി​യും പ​ല​തും പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്ന്…”

“അ​ത്ര​യൊ​ക്കെ പോ​ണോ?”

“ചെ​യ​ർപേ​ഴ്‌​സ​​ന്റെ ക​സേ​ര​യി​ൽ ഇ​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ എ​നി​ക്ക​ങ്ങ​നെ പ​റ​യാ​ൻ അ​വ​കാ​ശ​മു​ണ്ട്.”

“പേ​ടി​പ്പി​ക്ക​ല്ലേ…​ ഇ​പ്പോ​ഴ​ത്തെ ഭാ​രംത​ന്നെ താ​ങ്ങാ​ൻ വ​യ്യാ​താ​യി​രി​ക്ക​ണു. ഇ​തേവ​രെ മോ​ളു​ടെ സ​പ്പോ​ർ​ട്ട് ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​ടു​ത്തുത​ന്നെ അ​വ​ൾ ദൂ​രെ പോ​യി പ​ഠി​ക്കാ​ൻ പോ​കു​മ്പോ​ൾ എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ഇ​പ്പോ​ഴു​ള്ള​തുത​ന്നെ കൊ​ണ്ടുന​ട​ക്കാ​നാവു​ക​യെ​ന്ന​ന്നെ പി​ടി​യി​ല്ല.”

“എ​ല്ലാം ന​ട​ന്നുപോ​കു​മെ​ന്നേ…​ ന​മ്മ​ള് ത​മ്മി​ൽ വ​ലി​യ പ്രാ​യവ്യ​ത്യാ​സമൊ​ന്നും കാ​ണി​ല്ല. ഇ​പ്പോ​ഴും വ​ലി​യൊ​രു അ​ങ്ക​ത്തി​നു​ള്ള ക​രു​ത്തു​ണ്ട് സൗ​മി​നിജി​ക്ക്… അ​തുപോ​ട്ടെ, ഇ​വി​ടെ വോ​ട്ടു​ണ്ടോ?”

“ഇ​ല്ല​ല്ലോ. ക​ഴി​ഞ്ഞത​വ​ണ പ​ട്ടി​ക പു​തു​ക്കാ​ൻ വ​ന്ന​പ്പോ​ൾ ഞാ​ൻ താ​ൽപ​ര്യം കാ​ട്ടി​യി​ല്ല.”

“എ​ന്നാ​ൽ ഇ​നിവേ​ണം. അ​ടു​ത്തുത​ന്നെ തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പ് ന​ട​ക്കാ​ൻ പോ​കു​കയാ​ണ്. അ​പ്പോ​ൾ വോ​ട്ട​ർ പ​ട്ടി​ക​യി​ൽ നി​ർ​ബ​ന്ധ​മാ​യും പേ​ര് കൊ​ടു​ക്ക​ണം. വോ​ട്ട് ചെ​യ്യ​ലോ, ചെ​യ്യാ​തി​രി​ക്ക​ലോ ഒ​ക്കെ അ​വ​ന​വ​​ന്റെ ചോ​യ്‌​സ്‌. പക്ഷേ വോ​ട്ട​ർ പ​ട്ടി​കയി​ൽ പേ​ര് ഉ​ണ്ടാ​കു​ക​യെ​ന്ന​ത് ഓ​രോ പൗ​ര​​ന്റെ​യും മൗ​ലി​കാ​വ​കാ​ശ​മാ​ണ്...”

സൗ​മി​നി​ക്ക് വെ​റു​തെ മൂ​ളാ​ൻ മാ​ത്ര​മേ ക​ഴി​ഞ്ഞു​ള്ളൂ.

സു​ഷ​മ​യു​ടെ ആ ​പ​റ​ച്ചി​ലി​ന് ഒ​രുപാ​ട് അ​ർ​ഥമു​ണ്ടെ​ന്ന് പാ​ർവ​തി പ​റ​ഞ്ഞപ്പോ​ഴാ​ണ് സൗ​മി​നി​യു​ടെ ത​ല മി​ന്നി​യ​ത്.

“എ​ന്ത് അ​ർ​ഥം?”

“ഒ​ക്കെ കാ​ലം തെ​ളി​യി​ക്കും. ചി​ല​തൊ​ക്കെ സ​മ​യ​ത്തി​നും കാ​ല​ത്തി​നും വി​ട്ടുകൊ​ടു​ക്ക​ണം​ന്ന് അ​മ്മത​ന്നെ പ​റ​യാ​റി​ല്ലേ? കേ​ണ​ൽ പ​റ​ഞ്ഞ​തി​ലും ഒ​രുപാ​ട് അ​ർ​ഥ​മി​ല്ലേ?”

പ​ല​തും അ​റി​യ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു പാ​ർ​വ​തി​ക്ക്. പ​ല​പ്പോ​ഴും ഉ​ള്ളി​​ന്റെ അ​ടി​ത്തട്ടി​ൽനി​ന്ന് ഊ​റിവ​രാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഒ​ട്ടേ​റെ സം​ശ​യ​ങ്ങ​ളും ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ളും വ​ള​രെ പ​ണി​പ്പെ​ട്ട് അ​മ​ർ​ത്തി​യി​ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ഇ​തേവ​രെ. ഇ​നി വ​യ്യ ഈ ​ഒ​ളി​ച്ചു​ക​ളി. അ​മ്മ​യു​ടെ മ​ന​സ്സി​​ന്റെ അ​ശാ​ന്ത​ യാ​ത്ര​ക​ളു​ടെ ഒ​ഴു​ക്കി​ന് ത​ട​സ്സം വ​രു​ത്തി​യാ​ൽ വീ​ണ്ടും പ​ഴ​യ ട്രാ​ക്കി​ൽ തി​രി​ച്ചെ​ത്തി​ക്കാ​ൻ പാ​ടാ​യി​രി​ക്കും.

ഏ​റെ​ക്കാ​ല​മാ​യി അ​ട​ഞ്ഞുകി​ട​ന്ന വാ​തി​ൽ തെ​ല്ലൊ​രു ഞ​ര​ക്ക​ത്തോ​ടെ ത​ള്ളി​ത്തു​റ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു സൗ​മി​നി.

‘‘എ​ന്തൊ​ക്കെ പേ​ക്കി​നാ​വു​ക​ൾ! ചി​ല ദി​വ​സം രാ​വി​ലെ എ​ണീ​ക്കു​മ്പോ​ൾ ത​ലയു​ടെ ഒ​രുവ​ശം ച​ത​ഞ്ഞ​തുപോ​ലെ. അ​വി​ടെ അ​മ​ർ​ത്തു​മ്പോ​ൾ വി​ങ്ങു​ന്നു. ത​ല​യു​ടെ വ​ല​ത്തേ പാ​തി​യി​ൽ തീ​യാ​ളു​മ്പോ​ൾ അ​ത് കെ​ടു​ത്താ​നാ​യി ഇ​ട​ത്തേ പാ​തി​യി​ൽനി​ന്ന് ആ​രോ വെ​ള്ള​മൊ​ഴി​ക്കു​ന്ന​തുപോ​ലെ. വ​ല്ലാ​ത്തൊ​രു കാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. ഉ​റ​ങ്ങാ​ൻ കി​ട​ക്കാ​ൻത​ന്നെ മ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു. പേ​ടി​യാ​​യി​രു​ന്നു. അ​ണി​യ​റ​യി​ൽ വേ​ണ്ടാ​ത്ത എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ കാ​ത്തുനി​ൽ​ക്കു​ന്ന​തുപോ​ലെ. അ​ന്നൊ​ക്കെ വ​ര​യി​ട്ട നൂ​റു​പേ​ജി​​ന്റെ നോ​ട്ട്ബു​ക്കി​ൽ എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ കു​ത്തി​ക്കു​റി​ക്കു​ക പ​തി​വാ​യിരു​ന്നു. എ​​ന്റെ സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ൾ.

എ​​ന്റെ പേ​ടി​ക​ൾ. എ​​ന്റെ സം​ശ​യ​ങ്ങ​ൾ. അ​ത് ഡ​യ​റി​ക്കു​റി​പ്പുക​ളാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. വെ​റും അ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളാ​ണോ അ​തോ അ​തി​ൽ ക​വി​ത​യു​ടെ നു​റു​ങ്ങുക​ൾ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നോ എ​ന്നൊ​ന്നും എ​നി​ക്കോ​ർ​മയി​ല്ല. അ​ന്ന് മ​ന​സ്സ് പോ​ലും എ​​ന്റെ പി​ടി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ…​ ഒ​രു പു​സ്ത​കം ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ വേ​റൊ​ന്ന്. അ​ങ്ങ​നെ പ​ല പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ൾ. ഒ​ടു​വി​ൽ ഞാ​ൻ ത​ന്നെ ആ​രും കാ​ണാ​തെ അ​വ​യൊ​ക്കെ ക​ത്തി​ച്ചുക​ള​യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു, തെ​ല്ലൊ​രു മ​ടി​യോ​ടെ മു​നി​ഞ്ഞു ക​ത്തു​ന്ന ക​ട​ലാ​സി​ൽനി​ന്ന് പി​ണ​ഞ്ഞു കൂ​ടു​ന്ന പു​ക​ച്ചു​രു​ളു​ക​ൾ…​

അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ൾ ക​രി​യു​ന്ന​തി​​ന്റെ മ​ണം. അ​ങ്ങ​നെ അ​വ​സാ​ന​ത്തെ അ​ക്ഷ​ര​വും എ​രി​ഞ്ഞുതീ​രു​മ്പോ​ൾ കൈ കൊ​ട്ടി ചി​രി​ക്കാ​നു​ള്ള ആ​വേ​ശം എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് അ​ട​ക്കിനി​റു​ത്തി​യ​തെ​ന്നു എ​നി​ക്ക് ത​ന്നെ പി​ടി​യി​ല്ല. അ​വ​യി​ൽ ചി​ല​തെ​ങ്കി​ലും പി​ൽ​ക്കാ​ല​ത്തേ​ക്കാ​യി കാ​ത്തുവെക്കാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് പി​ന്നീ​ട് തോ​ന്നി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. ലോ​ക​ത്തെ മൗ​ലി​ക​മാ​യ പ​ല ര​ച​ന​ക​ളും ക​ലാ​സൃ​ഷ്ടി​ക​ളും സ്രഷ്ടാ​വി​​ന്റെ ഉ​ന്മാ​ദാ​വ​സ്ഥ​യി​ൽ പി​റ​ന്ന​താ​ണെ​ന്ന് എ​വി​ടെ​യോ വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്.

‘‘എ​​ന്റെ പെ​രു​മാ​റ്റ​ത്തി​ൽ എ​ന്തോ ചി​ല പ​ന്തി​കേ​ടു​ക​ൾ ആ​ദ്യം ക​ണ്ട​റി​ഞ്ഞ​ത് അ​മ്മ​യാ​യി​രു​ന്നു. പ​തി​വു​പോ​ലെ ആ​ഹാ​രം ക​ഴി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. അ​ട​ച്ചി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന മു​റിയി​ൽനി​ന്ന് നി​ർ​ബ​ന്ധി​ച്ചു വി​ളി​ച്ചു കൊ​ണ്ടുവ​രേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. പ്ലേ​റ്റി​ന് മു​മ്പി​ൽ ഏ​തോ​ക്കെ​യോ ഓ​ർ​മക​ളി​ൽ സ്വ​യം ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​തുപോ​ലെ. വി​ശ​പ്പി​ല്ലെ​ന്ന് ആ​വ​ർ​ത്തിക്കു​മ്പോ​ഴും അ​ത് ക​ള്ള​മാ​ണെ​ന്ന് ത​ള​ർ​ന്ന മു​ഖം പ​റ​യു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ചോ​ര​ത്തുടി​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന മു​ഖം നാ​ളു​ക​ൾ ക​ഴി​യു​ന്തോ​റും വി​ള​ർ​ത്തുവ​രു​ക​യാ​ണ്. ‘‘ഈ ​കു​ട്ടീ​ടെ മു​ഖ​ത്തെ ര​ക്ത​പ്ര​സാ​ദൊ​ക്കെ എ​വി​ടെ പോ​യി ദൈ​വ​മേ’’ എ​ന്ന് അ​മ്മ ത​ല​യി​ൽ കൈ​വെച്ചു പ​റ​യു​ന്ന​ത് കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ട്. ചോ​ര​യു​ണ്ടാ​ക്കാ​നും വി​ശ​പ്പ് തോ​ന്നിക്കാ​നു​മാ​യി ചി​ല ടോ​ണി​ക്കു​ക​ളും അ​രി​ഷ്ട​ങ്ങ​ളു​മൊ​ക്കെ ക​ഴി​പ്പി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും അ​തൊ​ന്നും ഏ​റ്റി​ല്ല. അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് അ​വ​രു​ടെ കൈ​യി​ലെ അ​വ​സാ​ന​ത്തെ അ​ട​വും പ്ര​യോ​ഗി​ച്ച​ത്.

‘‘അ​തോ​ടെ അ​റി​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന ജ്യോ​ത്സ്യ​ന്മാ​രു​ടെ വ​ര​വാ​യി. ജാ​ത​കം നോ​ക്ക​ൽ. ക​വ​ടി നി​ര​ത്ത​ൽ. പ​രി​ഹാ​ര​ത്തി​നാ​യി പൂ​ജ​ക​ൾ. പൂ​ജ​ക​ൾ. നാ​ട്ടി​ൻ​പു​റ​ത്തു​കാ​രു​ടെ അ​റ്റ​കൈ … അ​വ​രു​ടെ​യൊ​ക്കെ മു​മ്പി​ൽ അ​നു​സ​ര​ണ​യോ​ടെ ഇ​രു​ന്നു കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ടി വ​ന്നു. അ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ എ​ന്നെ വ​ല്ലാ​തെ അ​തി​ശ​യി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്ന കാ​ര്യം പൊ​തു​വെ വ​ലി​യ പു​രോ​ഗ​മ​ന​വാ​ദി​യാ​യ അ​മ്മാ​മ​ൻ ഈ ​ക​ർ​മങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നും ഇ​ട​പെ​ടാ​തെ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​മാ​യി നോ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്ന​താ​ണ്. മ​റ്റു വി​ദ്യ​ക​ൾ ഫ​ലി​ക്കാത്ത​തുകൊ​ണ്ട് ഇ​തെ​ങ്കി​ലും നോ​ക്കാ​മെ​ന്ന നി​ല​യി​ൽ അ​ദ്ദേ​ഹം വി​ട്ടു​വീ​ഴ്ച​ക​ൾ ചെ​യ്തതാ​വാം. ശ​രി​ക്കും അ​തൊ​രു പീ​ഡ​ന​കാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു അ​മ്മ​ക്ക്. ആ​രോ​ട് പ​റ​യാ​ൻ? ആ​ര് കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ?

‘‘പി​ന്നീ​ട് കോ​ളേ​ജി​ലേ​ക്കു​ള്ള എ​​ന്റെ പോ​ക്കു​വ​ര​വു​ക​ളി​ലും ക​ർ​ശ​ന​മാ​യ നി​യ​ന്ത്ര​ണം വ​ന്നു. പാ​വം അ​ച്ചു​വേ​ട്ട​​ന്റെ പാ​ട്. കോ​ളേ​ജി​ൽ ചെ​ന്നാ​ലും പ​തി​വു​ള്ള കൂ​ട്ടു​കാ​രി​ക​ളി​ൽ നി​ന്ന​ക​ന്ന് ത​നി​ച്ചൊ​രു മ​ര​ത്ത​ണ​ലി​ൽ പോ​യി​രി​ക്കാ​നാ​യി​രു​ന്നു എ​നി​ക്ക് താ​ൽപ​ര്യം. അ​ൽപം ഏ​കാ​ന്ത​ത വേ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു എ​നി​ക്ക്. വീ​ട്ടി​ലി​രി​ക്കുമ്പോ​ൾ വ​ല്ലാ​ത്തൊ​രു വീ​ർ​പ്പു​മു​ട്ട​ലാ​ണ്. പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ഴാ​ണ് അ​ൽപം ശു​ദ്ധവാ​യു ശ്വ​സി​ക്കാ​ൻ പ​റ്റു​ക. അ​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം എ​​ന്റെ തോ​ന്ന​ൽ ഒ​രു സൈ​ക്യാട്രിസ്റ്റി​നെ ക​ണ്ടേ തീ​രൂ എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു. എ​​ന്റെ മ​ന​സ്സ് എ​​ന്റെ പി​ടി​യി​ല​ല്ലെ​ന്നു​ള്ള പേ​ടി കൂ​ടിവ​രുക​യാ​യി​രു​ന്നു…​ ഡി​പ്ര​ഷ​നി​ലേ​ക്ക് വ​ഴു​തി വീ​ഴു​ന്ന​തുപോ​ലെ… ആ​രോ​ടെങ്കി​ലും ഒ​ന്ന് തു​റ​ന്നു സം​സാ​രി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ൽ?…​ അ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ എ​​ന്റെ ഉ​ള്ളി​ൽ തെ​ളി​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​ത് വി​ലാ​സി​നി​യു​ടെ പ​ട​മാ​യി​രു​ന്നു.

അ​വ​ൾ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെങ്കി​ൽ അ​ൽപം ആ​ശ്വാ​സം കി​ട്ടി​യേ​നെ. പോ​സ്റ്റ് മാ​ഷ് സ്ഥ​ലം മാ​റി പോ​യ​തി​നുശേ​ഷം അ​വ​ളു​മാ​യി ആ​ദ്യ​മൊ​ക്കെ ക​ത്തി​ട​പാ​ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും പ​തി​യെ അ​തും നി​ന്നു. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും നേ​രി​ൽ പ​റ​യേ​ണ്ട കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ക​ട​ലാ​സി​ൽ പ​ക​ർ​ത്താ​ൻ പാ​ടാ​ണ്… എ​ന്താ​യാ​ലും, ഇ​ക്കാ​ര്യം അ​മ്മ​യോ​ട് പ​റ​യാ​ൻ വ​യ്യ. അ​ച്ചു​വേ​ട്ട​നോ​ടോ? അ​തി​നും ധൈ​ര്യ​മി​ല്ല. അ​ങ്ങ​നെ ആ​കെ​ക്കൂ​ടി ഉ​റ​ക്കം ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട, ഒ​രി​ക്ക​ലും ഒ​ടുങ്ങാ​ത്ത രാ​ത്രി​ക​ൾ. ആ​കെ​ക്കൂ​ടി കി​ട്ടു​ന്ന​ത് അ​യ​ഞ്ഞ മ​യ​ക്കംമാ​ത്രം. അ​തും ഇ​ട​ക്കി​ടെ മു​റി​യു​ന്ന മ​യ​ക്കം.

‘‘അ​ങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കെ ഒ​രു രാ​ത്രി​യി​ൽ ഇ​ട​ത്തേ കാ​തി​ൽ വ​ല്ലാ​ത്തൊ​രു മൂ​ള​ൽപോ​ലെ. ഏ​തെ​ങ്കി​ലും വ​ണ്ട് കേ​റി​ക്കൂ​ടി​യി​രി​ക്ക​ണം. പ​ഞ്ഞിബ​ഡ് വ​ച്ച് അ​തി​നെ പു​റ​ത്തെ​ടു​ക്കാ​ൻ നോ​ക്കു​ന്തോ​റും അ​ത് അ​ക​ത്തേ​ക്ക് കേ​റി​പ്പോ​വാ​യി​രു​ന്നു. കു​റെ ക​ഴി​ഞ്ഞു അ​ത് ത​ല​ച്ചോ​റ് തു​ള​ച്ചു വ​ല​ത്തേ കാ​തി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി. ഏ​റെ പാ​ടു​പെ​ട്ട് ഉ​റ​ക്ക​ത്തി​ലേ​ക്ക് വ​ഴു​തിവീ​ഴ​ണ​തുവ​രെ ആ ​മൂ​ള​ൽ അ​വി​ടെ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. രാ​വി​ലെ ഉ​റ​ങ്ങി​യെ​ണീ​റ്റ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ആ ​മു​ഴ​ക്കം നി​ന്നി​രു​ന്നു. വ​ണ്ട് എ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ലും പു​റ​ത്തു ക​ട​ന്നി​രി​ക്ക​ണം. പക്ഷേ, എ​​ന്റെ കാ​ഴ്ച ലേ​ശം മ​ങ്ങി​യ​തുപോ​ലെ. സ്വാ​ഭാവി​ക​മാ​യും ഞാ​ൻ വ​ല്ലാ​തെ പ​രി​ഭ്ര​മി​ച്ചുപോ​യി.

തോ​ന്ന​ലാ​വാം എ​ന്നൊ​ക്കെ അ​മ്മ സ​മാ​ധാ​നി​പ്പി​ക്കാ​ൻ നോ​ക്കി​യി​ട്ടും അ​തൊ​ന്നും കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ ഞാ​ൻ നി​ന്നി​ല്ല. ക​ണ്ണി​​ന്റെ കാ​ര്യ​ത്തി​ൽ യാ​തൊ​രു വി​ട്ടു​വീ​ഴ്ച​ക്കും ഞാ​ൻ ത​യാ​റാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ജീ​വി​തം തു​ട​ങ്ങിയി​ട്ടേ​യു​ള്ളൂ. ഇ​നി എ​ത്ര​യോ ദൂ​രം ന​ട​ക്കാ​നി​രി​ക്കു​ന്നു. മാ​ത്ര​മ​ല്ല, പെ​ട്ടെ​ന്ന് ഞാ​ൻ വി​യ​ർ​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​തോ​ടെ അ​മ്മ​യും വ​ല്ലാ​ണ്ടാ​യി. ഭാ​ഗ്യ​ത്തി​ന് അ​ച്ചു​വേ​ട്ട​ൻ അ​വി​ടെ ചു​റ്റി​പ്പ​റ്റി നി​ൽ​ക്ക​ണു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. സാ​ധാ​ര​ണ ഞ​ങ്ങ​ൾ ബ​സി​ലാ​ണ് ടൗ​ണി​ൽ പോ​കാ​റെ​ങ്കി​ലും അ​ത്ത​വ​ണ ടാ​ക്സി​യി​ൽ പോ​യാ​ൽ മ​തി​യെ​ന്ന് അ​മ്മ നി​ർ​ബ​ന്ധം പി​ടി​ച്ചു. വാ​സ്ത​വ​ത്തി​ൽ എ​ന്നേ​ക്കാ​ൾ ബേ​ജാ​റാ​യ​ത് അ​മ്മ​യാ​യി​രു​ന്നു…

ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ൽ ക​ണ്ണു​ക​ൾ പ​രി​ശോ​ധി​ച്ച പെ​ൺ​കു​ട്ടി​യു​ടെ മു​ഖ​ത്ത് അ​ത്ഭുത​മാ​യിരു​ന്നു. കാ​ഴ്ചയി​ൽ ഒ​രു കു​ഴ​പ്പ​വും കാ​ണു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ കു​ട്ടീ, അ​വ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു. പ​ഴ​യ ക​ണ്ണ​ട കൈ​യി​ലു​ണ്ടോ​യെ​ന്ന ചോ​ദ്യ​ത്തി​നു ഇ​തേവ​രെ ഉ​പ​യോ​ഗി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്ന മ​ട്ടി​ൽ ഞാ​ൻ ത​ലവെ​ട്ടി​ച്ച​പ്പോ​ൾ അ​വ​ൾ കൈമ​ല​ർ​ത്തി. കു​ട്ടി​ക്ക് തൃ​പ്തി​യാ​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ഡോ​ക്ട​ർത​ന്നെ നോ​ക്ക​ട്ടെ. പു​റ​ത്തി​രു​ന്നോ​ളൂ. ക​ണ്ണു​ക​ൾ ഡൈ​ലേ​റ്റ് ചെ​യ്ത് കു​റ​ച്ചുനേ​രം ഇ​രി​ക്ക​ണം. നേ​ഴ്സ് വി​ളി​ച്ചോ​ളും...

‘‘കു​റെ ക​ഴി​ഞ്ഞു സൂ​ക്ഷ്മ​മാ​യി പ​രി​ശോ​ധി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ഡോ​ക്ട​റു​ടെ മു​ഖ​ത്ത് ചി​രി​യാ​യി​രു​ന്നു. ഞാ​ൻ നോ​ക്കി​യി​ട്ട് ഒ​ന്നും കാ​ണു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ മോ​ളേ, അ​ദ്ദേ​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു. ക​ണ്ണ​ടവ​ച്ചു നോ​ക്കി​യാ​ലോ എ​ന്ന എ​​ന്റെ ചോ​ദ്യം കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ ഡോ​ക്ട​ർ വീ​ണ്ടും ചി​രി​ച്ചു. ‘‘അ​പ്പോ​ൾ അ​താ​ണ് പ്ര​ശ്നം അ​ല്ലേ, ശ​രി​യാ​ക്കി​ക്ക​ള​യാം’’ എ​ന്നുപ​റ​ഞ്ഞു അ​ടു​ത്തു​ള്ള ക​ണ്ണാ​ടി​ക്ക​ട​യി​ലേ​ക്ക് ഒ​രു കു​റി​പ്പും ത​ന്നു. കൂ​ടാ​തെ, നി​ത്യ​വും മൂ​ന്നു പ്രാ​വ​ശ്യം ഒ​ഴി​ക്കാ​നു​ള്ള തു​ള്ളിമ​രു​ന്നും. ക​ൺ​മ​ണി​ക​ൾ ഉ​ണ​ങ്ങാ​തി​രി​ക്കാനാ​ണ​ത്രെ. അ​ത്ഭു​തംത​ന്നെ, ക​ണ്ണ​ട വ​ച്ചു നോ​ക്കി​യ​പ്പോ​ൾ എ​ല്ലാം ശ​രി​ക്ക് കാ​ണാം. പി​ന്നീ​ടാ​ണു അ​ത് പ​വ​ർ ഇ​ല്ലാ​ത്ത വേ​റെ സാ​ധാ​ര​ണ ചി​ല്ലാ​ണെ​ന്ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​യ​ത്. ആ​വ​ശ്യ​മി​ല്ലാ​തെ അ​ത് വ​യ്ക്ക​രു​തെ​ന്ന് ക​ട​ക്കാ​രും പ​റ​ഞ്ഞു.’’

അ​ൽപം അ​യ​വുതോ​ന്നി​യ മ​ട്ടി​ൽ സൗ​മി​നി ചി​രി​ക്കാ​ൻ നോ​ക്കി​യെ​ങ്കി​ലും ആ ​വി​ള​റി​യ ചി​രി​യി​ൽ ശ​രി​യാ​യ സൗ​മി​നി ടീ​ച്ച​റെ കാ​ണാ​നാ​യി​ല്ല. പാ​ർ​വതി നീ​ട്ടി​യ വെ​ള്ള​ക്കു​പ്പി​യി​ൽനി​ന്ന് ഒ​രി​റ​ക്ക് കു​ടി​ച്ചി​ട്ടും ആ ​മു​ഖ​ത്തെ പി​രി​മു​റു​ക്കം മാ​യാ​തെനി​ന്നു. എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ ഓ​ർ​ത്തു നെ​ടു​വീ​ർ​പ്പി​ട്ടുകൊ​ണ്ട് തു​ട​രു​മ്പോ​ൾ സൗ​മി​നിയു​ടെ ശ​ബ്ദം ഇ​ട​റി​യി​രു​ന്നു.

‘‘ആ ​ന​ശി​ച്ച കാ​ല​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് വീ​ണ്ടും ഓ​ർ​ക്കാ​ൻകൂ​ടി മ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു എ​നി​ക്ക്. എ​ന്നാ​ലും മോ​ള് പ​ഠി​ക്കാ​ൻ പോ​ണ​തി​ന് മു​മ്പ​ന്നെ ചെ​ല​തൊ​ക്കെ പ​റ​യണം​ന്ന് തോ​ന്നി. ഫോ​ണി​ൽ പ​റ​യാ​ൻ തൊ​ട​ങ്ങി​യാ​ൽ ഇ​ത്തി​രി ക​ഴി​യു​മ്പൊ അ​തി​നും മ​ടു​ക്കും. മു​മ്പും പ​ലത​വ​ണ ഒ​രു​ങ്ങി​യ​താ​ണെ​ങ്കി​ലും അ​വ​സാ​നം ധൈ​ര്യം കി​ട്ടിയി​ല്ല. ഇ​ന്ന​ലെ രാ​ത്രി കി​ട​ന്ന​പ്പോ​ൾ ഇ​നി​യും വൈ​കി​ക്ക​രു​തെ​ന്ന് ഒ​രു വെ​ളി​പാ​ടുപോ​ലെ തോ​ന്നി. അ​തോ​ണ്ട് ഇ​ങ്ങ​നെ…’’

‘‘ശ​രി​യാ​ണ്, നേ​രി​ൽ കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​താ​ണ് പാ​ർ​വ​തി​ക്കും ഇ​ഷ്ടം. യ​ന്ത്ര​ങ്ങ​ളെ പ​ണ്ടേ വി​ശ്വാ​സ​മി​ല്ല. ചോ​ര​ണ​ത​റി​യി​ല്ല.’’

‘‘അ​ക്കാ​ല​ത്തു ഞാ​ൻ ഒ​രു​പാ​ട് കു​ണ്ടാ​മ​ണ്ടി​ക​ൾ കാ​ട്ടി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. അ​റി​ഞ്ഞും അ​റി​യാ​തെ​യും. മ​ന​സ്സ് ശ​രി​ക്കും എ​​ന്റെ പി​ടി​യി​ൽ അ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. എ​നി​ക്ക് ര​ണ്ടു മ​ന​സ്സു​ക​ൾ ഉ​ണ്ടെ​ന്ന് തോ​ന്നി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. ഒ​രെ​ണ്ണം ത​ള്ളി​യ​തി​നെ മ​റ്റ​വ​ൻ ചേ​ർ​ത്തുപി​ടി​ക്കു​ന്നു. ഈ ​സ​ന്ധി​യി​ല്ലാ പോ​രി​ൽ ഞാ​ൻ തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത​ത് ഒ​രുപക്ഷേ തെ​റ്റാ​യ വ​ഴി​ക​ളാ​യി​രി​ക്കാം. അ​ങ്ങ​നെ എ​ടു​ത്ത ചി​ല തെ​റ്റാ​യ തീ​രു​മാ​ന​ങ്ങ​ളാ​വാം അ​മ്മ​യെ എ​ന്നി​ൽനി​ന്ന് അ​ക​റ്റി​യ​ത്. ഏ​ത​മ്മ​യ്ക്കും ഒ​രി​ക്ക​ലും താ​ങ്ങാ​നാ​വാ​ത്ത വ​ലി​യൊ​രു പി​ഴ​വ്. അ​തി​​ന്റെ ഗൗ​ര​വം എ​നി​ക്ക് മ​ന​സ്സി​ലാ​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും സം​ഭ​വി​ക്കാവു​ന്ന​തൊ​ക്കെ ന​ട​ന്നു ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു.

ന​ശി​ച്ച ആ ​വൈ​കു​ന്നേ​രം... കോ​രി​ച്ചൊ​രിയു​ന്ന മ​ഴ. മൂ​ടി​ക്കെ​ട്ടി​യ സ​ന്ധ്യ... ഒ​ന്നും ശ​രി​ക്ക് ഓ​ർ​ക്കാ​നാ​വു​ന്നി​ല്ല. അ​തേ​പ്പ​റ്റിയൊ​ക്കെ ഉ​ള്ളി​ൽ പ​ല​വു​രു എ​ഴു​തി മാ​യ്ച്ചു, എ​ത്ര രാ​ത്രി​ക​ളി​ലെ ഉ​റ​ക്കം ക​ള​ഞ്ഞിട്ടു​ണ്ട്. എ​ന്നി​ട്ടും ഇ​ന്നും ചി​ല​തൊ​ക്കെ ഉ​ള്ളി​ൽ അ​ടി​ഞ്ഞുകൂ​ടി​ കിട​ക്കു​ന്നു. പി​ന്നീ​ട് ഞാ​ൻ അ​വി​ടം വി​ട്ടശേ​ഷം നാ​ട്ടാ​രെ വി​ശ്വ​സി​പ്പി​ക്കാ​നാ​യി പ​ല​തും പ​റ​ഞ്ഞൊ​ഴിയേ​ണ്ടിവ​ന്നു അ​മ്മ​ക്ക്. അ​തൊ​ക്കെ ഞാ​ൻ അ​റി​ഞ്ഞ​ത​ന്നെ വ​ള​രെ ക​ഴി​ഞ്ഞ്. അ​തും അ​ച്ചു​വേ​ട്ട​നി​ൽനി​ന്ന്… പക്ഷേ, അ​ന്നെ​നി​ക്ക് വ​ലി​യൊ​രു സ​മ്പാ​ദ്യം കി​ട്ടി​യെ​ന്ന് പ​റ​യാ​തെ വ​യ്യ. ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ സ​മ്പാ​ദ്യം. അ​ത് എ​ന്താ​ണെ​ന്ന് മാ​ത്രം മോ​ള് എ​ന്നോ​ട് ചോ​യ്ക്ക​രു​ത്. അ​തൊ​രി​ക്ക​ലും പ​റ​യി​ല്ല. ആ​രോ​ടും പ​റ​യി​ല്ല. ആ ​ര​ഹ​സ്യം എ​ന്നോ​ടൊ​പ്പം ഈ ​മ​ണ്ണി​ൽ ചേ​രാ​നു​ള്ള​താ​ണ്…’’

വി​കാ​ര​ത്ത​ള്ള​ലി​ൽ സൗ​മി​നി കി​ത​ച്ചു. വെ​ള്ള​ക്കു​പ്പി​യി​ൽ ബാ​ക്കി​യി​രു​ന്ന​ത് വ​ലി​ച്ചുകു​ടി​ച്ചു.

‘‘ചാ​യ വേ​ണോ അ​മ്മ​ക്ക്?’’

‘‘വേ​ണ്ട.’’

ആ ​വ​ലി​യ സ​മ്പാ​ദ്യം എ​ന്താ​ണെ​ന്ന് ത​നി​ക്ക​റി​യാ​മെ​ന്ന മ​ട്ടി​ൽ ത​ല​യാ​ട്ടു​കയാ​യി​രു​ന്നു പാ​ർ​വതി. തൊ​ണ്ട​യി​ൽ കു​റു​കി​യ ക​ഫം തു​പ്പി​ക്ക​ള​ഞ്ഞു സൗ​മി​നി തു​ട​ർ​ന്നു.

‘‘ഇ​വി​ടെ​യെ​ത്തി ഏ​താ​ണ്ട് ര​ണ്ടു മാ​സ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ശേ​ഷ​മാ​ണ് എ​നി​ക്ക് അ​ച്ചുവേ​ട്ട​ന് ക​ത്തെ​ഴു​താ​ൻ തോ​ന്നി​യ​ത്. ഉ​ട​നെത​ന്നെ ഇ​ന്ദി​ര​യു​ടെ വെ​ടി​പ്പാ​യ കൈ​യക്ഷ​ര​ത്തി​ൽ മ​റു​പ​ടി വ​ന്നു. നാ​ട്ടി​ൽ എ​ന്നെ​പ്പ​റ്റി ഒ​രുപാ​ട് കെ​ട്ടു​ക​ഥ​ക​ൾ പ​ര​ന്നി​ട്ടു ണ്ട​ത്രേ. ഞാ​ൻ ആ​രു​ടെ​യോ കൂ​ടെ പാ​തി​രാ​ത്രി​യി​ൽ ഒ​ളി​ച്ചോ​ടി​യ​ത്രെ. അ​ങ്ങ​നെ പ​ല​തും… ആ​രൊ​ക്കെ​യോ പ​റ​ഞ്ഞു​ണ്ടാ​ക്കി​യ​തി​ൽ അ​മ്മ​യും പി​ടി​ച്ചുതൂ​ങ്ങി​യതാ​വാം. അ​ങ്ങ​നെ അ​ത് അ​മ്മ​യു​ടെ മൗ​ന​സ​മ്മ​ത​മാ​യി.

അ​തി​നു ഒ​രി​ക്ക​ലും അ​വ​രെ കു​റ്റം പ​റ​യാ​നാ​വി​ല്ലെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക് പി​ന്നീ​ട് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി…​ അ​ക്കാ​ല​ത്തു ഞാ​നും കൊ​റെ നു​ണ​ക​ൾ പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ട്. ആ​ദ്യം സ്വ​യം വി​ശ്വ​സി​പ്പി​ക്കാ​ൻ. പി​ന്നെ മ​റ്റുള്ളോ​രെ. അ​വ​നോ​നെ വി​ശ്വ​സി​പ്പി​ക്കാ​നാ കൂ​ടു​ത​ൽ വെ​ഷ​മം​ന്ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​യ​ത് അ​ന്നാ. ര​ണ്ടാം മ​ന​സ്സ് എ​ന്തൊ​ക്കെ പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടും ഏ​ൽ​ക്ക​ണി​ല്ല ഒ​ന്നാം മ​ന​സ്സി​​ന്റെ അ​ടു​ത്ത്. അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രെ​ണ്ണം കൂ​ടി ഉ​ള്ള​ത് ന​ല്ല​താ​ണെ​ന്നു പി​ന്നീ​ട് തോ​ന്നി.’’

‘‘എ​ന്നി​ട്ട്?’’

‘‘മോ​ളോ​ട് പ​റ​യാ​ല്ലോ, അ​മ്മ ത​നി​ച്ചാ അ​വി​ട​ന്നി​റ​ങ്ങി​യ​ത്. എ​ല്ലാ​രും ഉ​റ​ങ്ങി​യശേ​ഷം ഒ​രു പ​ത്തു പ​ത്ത​ര​ക്ക്. സ​ത്യ​ത്തി​ൽ അ​തൊ​രു ഒ​രു​മ്പെ​ട്ട പോ​ക്കാ​യി​രു​ന്നു മോ​ളേ. ഇ​ന്ന് ആ​ലോ​ചി​ക്കാ​ൻകൂ​ടി വ​യ്യ. കി​ടു​ങ്ങി പോ​ണു. അ​ന്ന​ത്തെ കാ​ല​ത്ത് വ​ഴി​യി​ലൊ​ന്നും വെ​ളി​ച്ച​മി​ല്ല. സാ​രികൊ​ണ്ട് ത​ല​യും പാ​തി മു​ഖ​വും മ​റ​ച്ചു വീ​ർ​ത്ത ഒ​രു ബാ​ഗും തൂ​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ചു എ​ങ്ങ​നെ​യോ ബ​സ് സ്റ്റാ​ൻ​ഡ് വ​രെ​യെ​ത്തി. അ​വ​സാന​ത്തെ ബ​സ് ഇ​ര​പ്പി​ച്ചു നി​ന്നി​രു​ന്നു. അ​തി​ൽ ക​യ​റി​ക്കൂ​ടി​യ​ത് മാ​ത്രം ഓ​ർ​മ​യു​ണ്ട്. അ​ൽപം മ​യ​ങ്ങി​യെ​ന്ന് തോ​ന്ന​ണു. തീ​വ​ണ്ടി​യാ​പ്പീ​സ് എ​ത്തി​യെ​ന്ന് ക​ണ്ട​ക്ട​ർ ഉ​റ​ക്കെ വി​ളി​ച്ചു പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പ​ഴാ ക​ണ്ണ് തൊ​റ​ന്ന​ത്. എ​വി​ടേ​ക്ക് ടി​ക്ക​റ്റ് എ​ടു​ക്ക​ണം​ന്ന് ഒ​രു പി​ടി​യുമി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

ക​റു​ത്ത ബോ​ർ​ഡി​ലെ ആ​ദ്യ​ത്തെ വ​ണ്ടി വ​ട​ക്കോ​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു. പി​ന്നീ​ട് ഭൂ​മി​ശാ​സ്ത്ര ക്ലാ​സി​ലെ ഓ​ർ​മ​യി​ൽ ദൂ​രെ​യു​ള്ള ഒ​രു സ്റ്റേ​ഷ​നി​ലേ​ക്ക് ടി​ക്ക​റ്റ് എ​ടു​ത്തു. അ​തൊ​ക്കെ ഓ​ർ​ക്കു​മ്പോ​ൾ ഇ​പ്പോ​ഴും ഉ​ള്ളി​ൽ വ​ല്ലാ​ത്തൊ​രു പി​ട​ച്ചി​ലാ​ണ്. ഒ​രു നാ​ട്ടി​ൻ​പു​റ​ത്തു​കാ​രി പെ​ൺ​കു​ട്ടി​ക്ക് എ​ങ്ങ​നെ അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ ചെ​യ്യാ​ൻ ധൈ​ര്യം തോ​ന്നി​യെ​ന്ന് ചോ​യ്ച്ചാ​ൽ സ​ത്യ​ത്തി​ൽ എ​നി​ക്ക് മ​റു​പ​ടി​യി​ല്ല. നാ​ട്ടി​ൽ അ​ത്ര​ക്ക് ശ്വാ​സം മു​ട്ടി​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ ആ​ര് വി​ശ്വ​സി​ക്കും? അ​താ​ണ് ആ​ദ്യ​മേ പ​റ​ഞ്ഞ ര​ണ്ടാം മ​ന​സ്സി​​ന്റെ ക​ളി…’’

‘‘ശ​ര്യാ​ണ്. പാ​ർ​വ​തി​ക്കാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ഇ​ന്നും ധൈ​ര്യം​ണ്ടാ​വി​ല്ല.’’

‘‘പോ​യ കാ​ല​ത്തി​​ന്റെ താ​ളു​ക​ളി​ൽ വെ​ട്ടി​ത്തി​രു​ത്ത​ലു​ക​ൾ അ​നു​വ​ദി​ക്കാ​ത്ത പു​സ്ത​ക​മാ​ണ് ജീ​വി​തം​ന്ന് തോ​ന്നാ​റു​ണ്ട്…​ തീ​വ​ണ്ടി​യി​ൽ കേ​റി​യ​പ്പ​ഴാ​ണ് ശ​രി​ക്കും പേ​ടി കൂ​ടി​യ​ത്. പി​ന്നീ​ട് ക​മ്പാ​ർ​ട്ട്മെ​ന്റി​ൽ മൂ​ന്നാ​ല് പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളെ ക​ണ്ട​പ്പോ​ഴാ​ണ്‌ കൊ​റ​ച്ചു ധൈ​ര്യം കി​ട്ടി​യ​ത്. അ​വ​രോ​ടും പ​റ​യാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു ഓ​രോ​രോ നു​ണക​ൾ. ഭ​ർ​ത്താ​വി​​ന്റെ പ​ണി​സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്ക് പോ​വാ​ണ​ത്രേ. അ​പ്പോ​ൾ വ​ന്നു അ​വ​രു​ടെ കൊ​റെ ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ൾ. സ്ലീ​പ്പ​ർ ബെ​ർ​ത്ത്‌ എ​ടു​ക്കാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ​യെ​ന്ന്. അ​തി​നും വി​ക്കി വി​ക്കി എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ പ​റ​ഞ്ഞു. റി​സ​ർ​വേ​ഷ​ൻ കി​ട്ടി​ക്കാ​ണി​ല്ല, പാ​വം എ​ന്ന​വ​ർ ത​മ്മി​ൽ പി​റു​പി​റു​ക്കു​ന്ന​ത് കേ​ട്ടു. അ​ന്നെ​നി​ക്ക് സ്ലീ​പ്പ​ർ ബെ​ർ​ത്ത്‌ എ​ന്നുവ​ച്ചാ​ൽ എ​ന്താ​ണെ​ന്ന് പോ​ലും പി​ടി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.’’

സൗ​മി​നി ഓ​ർ​ത്തോ​ർ​ത്തു ചി​രി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ പാ​ർ​വതി​യും അ​തി​ൽ പ​ങ്കുചേ​ർ​ന്നു.

‘‘അ​മ്മ പ​റ​യാ​റു​ള്ള​തി​ൽ കൊ​റെ​യൊ​ക്കെ നു​ണ​യാ​ണെ​ന്ന് പാ​ർ​വ​തി​ക്ക് അ​ന്നേ തോ​ന്നി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. ചെ​ല​തൊ​ക്കെ അ​മ്മ​യു​ടെ മു​ഖ​വും പ​റ​യാ​റു​ണ്ട്. പക്ഷേ ഏ​തു സ​ത്യം ഏ​ത് നു​ണ എ​ന്ന അ​ങ്ക​ലാ​പ്പ് മാ​ത്രം.’’

‘‘സ​ത്യ​ത്തി​ൽ, എ​നി​ക്ക് ഏ​റ്റ​വും കൂ​ടു​ത​ൽ സ​ങ്ക​ട​വും കു​റ്റ​ബോ​ധ​വും തോ​ന്നിയി​ട്ടു​ള്ള​ത് അ​ക്കാ​ര്യ​ത്തി​ലാ​ണ്. ഒ​ര​മ്മ ഒ​രി​ക്ക​ലും ചെ​യ്യാ​ൻ പാ​ടി​ല്ലാ​ത്ത​ത്. എ​നി​ക്ക് ആ​കെ​ക്കൂ​ടി നീ​യ​ല്ലേ ഉ​ള്ളൂ. ഗ​തി​കേ​ട് കൊ​ണ്ടാ​ണ് മോ​ളേ അ​ന്ന​ങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ പ​റ​യാ​ൻ തോ​ന്നി​യ​ത്. ചെ​ല​പ്പ​ഴൊ​ക്കെ രാ​വു​റ​ക്ക​ത്തി​ൽ എ​​ന്റെ നു​ണ​ക്കൂ​മ്പാ​ര​മാ​കെ ഇ​ടി​ഞ്ഞുപൊ​ളി​ഞ്ഞു വീ​ഴ​ണ​ത് കാ​ണാ​റു​ണ്ട്. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും എ​ന്നെ​ങ്കി​ലു​മൊ​രി​ക്ക​ൽ അ​തൊ​ക്കെ സം​ഭ​വി​ച്ച​ല്ലേ പ​റ്റൂ. എ​ന്താ​യാ​ലും, എ​ന്നേ​ക്കാ​ൾ ബു​ദ്ധീ​ണ്ട് നി​ന​ക്ക്. അ​തുകൊ​ണ്ട് നി​ന​ക്ക് അ​തൊ​ക്കെ അ​പ്പ​ഴേ മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കാ​നാ​യി.’’

‘‘പി​ന്നൊ​രു കാ​ര്യംകൂ​ടി. ആ ​സ്റ്റേ​ഷ​ൻ പ്ലാ​റ്റ്‌​ഫോ​മി​ലെ ഛർ​ദി…’’

‘‘അ​ത് സ​ത്യാ​ണ് കു​ട്ടീ. അ​തൊ​രു വ​ല്ല്യ ക​ഥ​യാ​ണ്. ദൂ​രെ ഏ​തോ സ്റ്റേ​ഷ​നി​ലേ​ക്ക് എ​ടു​ത്ത ടി​ക്ക​റ്റ്…​ ഇ​വ​ടെ​യെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ഴു​ള്ള ഓ​ക്കാ​നം… അ​തൊ​ക്കെ ഒ​രു നി​യോ​ഗമാ​യി​രു​ന്നു, കു​ട്ടീ. അ​ന്ന് ഇ​തൊ​രു ചെ​റി​യ സ്റ്റേ​ഷ​നാ​യി​രു​ന്നു. ഏ​തോ ക്രോ​സിങ്ങി​നുവേ​ണ്ടി വ​ണ്ടി പി​ടി​ച്ചി​ട്ട​താ​വാം. ഇ​ന്ന് നീ ​കാ​ണു​ന്ന സൗ​മി​നി​യു​ടെ ശ​രി​യാ​യ ഉ​ദ​യം അ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു... വ​ണ്ടി വി​ട്ടുപോ​യ​തോ​ണ്ട് മു​മ്പി​ൽ ക​ണ്ട വെ​യ്റ്റിങ് റൂ​മി​ൽ നേ​രം വെ​ളി​ച്ചാ​വാ​ൻ കാ​ത്തി​രു​ന്നു.

കൊ​റെ ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ പ്രാ​യ​മാ​യ ഒ​രു പോ​ലീ​സു​കാ​ര​ൻ വ​ന്നു വി​വ​രം അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു. ഹി​ന്ദി അ​റി​യാ​യി​രു​ന്ന​തോ​ണ്ട് ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടൂ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞാ മ​തീ​ല്ലോ. അ​യാ​ളാ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്‌ നേ​രം ന​ന്നാ​യി വെ​ളി​ച്ചാ​യി​ട്ട് പൊ​റ​ത്തി​റ​ങ്ങി​യാ മ​തി​യെ​ന്ന്. പി​ന്നെ നേ​രം വെ​ളു​ത്ത​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ള​ന്നെ ലാ​ലാ​ജി​യു​ടെ ആ​തു​രാ​ല​യത്തി​ൽ കൊ​ണ്ടാ​ക്കാ​ൻ ഏ​ർ​പ്പാ​ട് ചെ​യ്തു. കൊ​ല്ലം ഇ​ത്ര​യാ​യാ​യി​ട്ടും ആ ​ന​ല്ല​വ​നാ​യ പോ​ലീ​സു​കാ​ര​​ന്റെ പേ​ര് ഇ​പ്പ​ഴും ന​ല്ല ഓ​ർ​മയു​ണ്ട്. പ്രീ​തം​കു​മാ​ർ..! പി​ന്നീ​ടു​ള്ള ക​ഥ​യൊ​ക്കെ അ​മ്മ പ​റ​ഞ്ഞ​ത​ന്നെ…’’

‘‘അ​ച്ഛ​​ന്റെ പേ​ര് പാ​ർ​വതി ചോ​ദി​ക്കാ​ൻ പോ​ണി​ല്ല. അ​മ്മ പ​റ​യു​കേം വേ​ണ്ട. നീ​ലി​മ പ​റ​യാ​റു​ള്ള​തുപോ​ലെ അ​മ്മ​യാ​ണ് സ​ത്യം. അ​ച്ഛ​നെ​ന്ന് പ​റേ​ണ​ത് ഒ​രു അ​ഭി​പ്രാ​യം മാ​ത്രം.’’

‘‘അ​ങ്ങ​നൊ​ന്നും ഞാ​ൻ പ​റ​യി​ല്ല. ന​മ്മ​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ജ​ന​യി​താ​വി​ന് വ​ല്ല്യ സ്ഥാ​നം​ണ്ട്. പക്ഷേ ചെ​ല ര​ഹ​സ്യ​ങ്ങ​ളൊ​ക്ക ര​ഹ​സ്യ​ങ്ങ​ളാ​യ​ന്നെ ഇ​രി​ക്ക​ണ​താ ന​ല്ല​ത്, എ​ല്ലാ​ർ​ക്കും. എ​ന്നാ​ലും നി​ന്നോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞ ഇ​ത്ര​യും കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ എ​​ന്റെ അ​മ്മ​യോ​ട് മാ​ത്രം പ​റ​യാ​നാ​വാ​ത്ത​താ​ണ് ഇ​ന്നെ​​ന്റെ സ​ങ്ക​ടം. ഒ​രി​ക്ക​ലും മാ​പ്പ് കി​ട്ടാ​ത്ത കു​റ്റം. അ​തോ​ർ​ത്തു ചെ​ല​പ്പൊ ഉ​ള്ളി​ൽ പ​ലത​വ​ണ കു​ത്തി മു​റി​വേ​ൽ​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്… ഒ​ര​മ്മയാ​യ​പ്പോ​ൾ ഞാ​ന​ത് കൂ​ടു​ത​ൽ അ​റി​യാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി.’’

‘‘അ​മ്മ വെ​ഷ​മി​ക്ക​ണ്ടാ. അ​തി​ന് പ​രി​ഹാ​ര​മു​ണ്ടാ​ക്കാ​ൻ പാ​ർ​വ​തീം വി​ലാ​സി​നി ആ​ന്റി​യും കൂ​ടി ഒ​രു പ്ലാ​ൻ ഉ​ണ്ടാ​ക്കീട്ടു​ണ്ട്.”

‘‘എ​ന്തു പ്ലാ​ൻ?’’

‘‘അ​തൊ​ക്കെ പി​ന്നീ​ട് പ​റ​യാം. ഇ​പ്പോ​ൾ അ​മ്മ പോ​യി ​െറ​സ്റ്റെ​ടു​ക്കൂ.’’ പാ​ർ​വതി ചി​രി​ച്ചു.

“എ​ന്താ​യാ​ലും, ഒ​രു കാ​ര്യ​ത്തി​ന് സം​ശ​യ​മി​ല്ല. ഇ​ന്നീ കാ​ണു​ന്ന സൗ​മി​നി ഉ​ണ്ടാകു​ന്ന​ത് എ​​ന്റെ മോ​ളി​ൽനി​ന്നാ​ണ്. നീ​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ എ​നി​ക്കീ ധൈ​ര്യ​വും ത​ന്റേ​ട​വും ഒ​ന്നും കി​ട്ടു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ഇ​പ്പോ​ൾ എ​ന്തി​നെ​പ്പ​റ്റി​യും സം​സാ​രി​ക്കാ​ൻ ഒ​രാ​ളു​ണ്ട​ല്ലോ. വി​ലാ​സി​നി പോ​യശേ​ഷം അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു കൂ​ട്ട് ഇ​ല്ലാ​ഞ്ഞ​ത്‌ കൊ​ണ്ടാ​ണ് കൊ​റേ അ​ബ​ദ്ധ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ക്കെ ചെ​ന്ന് ചാ​ടി​യ​ത്. ഇ​പ്പോ​ൾ എ​ന്തി​നും ഏ​തി​നും എ​​ന്റെ പു​റ​കി​ൽ നീ​യു​ണ്ടാ​വു​മ​ല്ലോ​യെ​ന്ന ഉ​റ​പ്പു​ണ്ട്. ചു​രു​ക്ക​ത്തി​ൽ മോ​ളു​ടെ വ​ര​വോ​ടെ സൗ​മി​നി വേ​റൊ​രാ​ളാ​യി മാ​റി. എ​​ന്റെ ഭാ​ഗ്യ​ന​ക്ഷ​ത്രം.”

അ​വ​ളെ കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു ക​വി​ളു​ക​ളി​ൽ മാ​റി​മാ​റി ഉ​മ്മ വെക്കുമ്പോ​ൾ സൗ​മി​നി​യു​ടെ തൊ​ണ്ട​യി​ട​റി, ക​ണ്ണു​ക​ൾ നി​റ​ഞ്ഞു.

(ചിത്രീകരണം: സതീഷ്​ ചളിപ്പാടം)

(തുടരും)