ഫൂ

അ​ച്ഛ​ന്റെ പെ​ങ്ങ​ൾ ജ​യ അ​പ്പ​ച്ചി​ എ​നി​ക്ക്‌ ജീ​വ​നാ​ണ്‌. അ​പ്പ​ച്ചി​യു​ടെ വാ​യ്ക്കു​ള്ളി​ൽ മ​ഴ​വി​ല്ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ള്‍ വാ​യി​ൽ വെ​ള്ളം നി​റ​ച്ച് മു​ഖം വെ​യി​ല​ത്തോ​ട്ട്‌ കാ​ണി​ച്ച്​ ‘‘ഫൂ...’’ ​എ​ന്നു ചെ​യ്യു​മ്പോ​ൾ മ​ഴ​വി​ല്ലു​ദി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞാ​ന​പ്പോ​ൾ കൈ​യ​ടി​ക്കും. “ജ​യ അ​പ്പ​ച്ചി ഫൂ... ​ജ​യ അ​പ്പ​ച്ചി ഫൂ...” ​എ​ന്ന് ദി​വ​സ​വും ഞാ​ന​വ​ളോ​ട് കേ​ണ​പേ​ക്ഷി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞാ​ന്‍ അ​വ​ളെ​പ്പോ​ലെ ഫൂ... ​ചെ​യ്ത് മ​ഴ​വി​ല്ലു​ണ്ടാ​ക്കാ​ന്‍ പ്ര​യ​ത്നി​ക്കു​മെ​ങ്കി​ലും അ​ത് ഉ​ദി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ശ്ര​മി​ച്ചു ശ്ര​മി​ച്ച് നി​രാ​ശ​നാ​കു​മാ​യി​രു​ന്ന ഞാ​ന്‍, തി​ണ്ണ​യി​ല്‍ ക​യ​റി മു​ഖം വീ​ർപ്പിച്ച് താ​ടി​യി​ല്‍ കൈ​യും​വെ​ച്ച് ഇ​രി​ക്കു​ം. അ​പ്പോ​ള്‍ അ​വ​ള്‍ ‘‘അ​ച്ചോ​ടാ എ​ന്റെ രാ​ജ​കു​മാ​രാ... മു​ഖം വീ​ർപ്പിച്ചി​രി​ക്കു​മ്പോ കാ​ണാ​ന്‍ എ​ന്തൊ​രു ച​ന്തം’’​എ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ് ക​വി​ള​ത്ത് നു​ള്ളി കൊ​ഞ്ചി​ക്കും. ‘‘നി​ന്റെ വാ​യ്ക്കു​ള്ളി​ല്‍ മ​ഴ​വി​ല്ല് വ​ള​ർന്നിട്ടി​ല്ല. നീ ​എ​ന്നോ​ളം വ​ലു​താ​ക്. അ​പ്പോ മ​ഴ​വി​ല്ലു​ദി​ക്കും’’ എ​ന്ന് അ​വ​ള്‍ സ​മാ​ധാ​നി​പ്പി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഞാ​ന്‍ നി​ന്ന​യി​ട​ത്തു​നി​ന്നു​ത​ന്നെ ജ​യ അ​പ്പ​ച്ചി​ക്ക് എ​ന്നെ തൊ​ടാ​ന്‍ പ​റ്റു​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​ത്ര​യും പൊ​ക്ക​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ൾക്ക്. അ​പ്പ​ച്ചി​യു​ടെ മു​മ്പി​ല്‍ നി​ൽക്കുമ്പോ​ള്‍ അ​മ്മ അ​വ​ളു​ടെ അ​നി​യ​ത്തി​യെ​ന്ന് തോ​ന്നി​ക്കും. വ​യ​ലി​ൽനി‍ന്ന് വ​രു​മ്പോ​ള്‍ മു​റ്റം നനഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് ക​ണ്ടാ​ൽത​ന്നെ അ​മ്മ​ക്ക് ഞ​ങ്ങ​ള്‍ ഇ​രു​വ​രും ഫൂ... ​ക​ളി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​വും. അ​ത​റി​ഞ്ഞാ​ല്‍ മ​തി, ‘‘ഹേ​യ് പി​രാ​ന്തി…. ക​ല്യാ​ണം ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ല്‍ അ​ഞ്ചാ​റ് പെ​റ്റ് ഏ​ഴാ​മ​ത്തേ​തി​നും ത​യ്യാ​റാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. വ​യ​സ്സാ​യി​ട്ടും പി​ള്ളേ​രു​ടെ കൂ​ടെ​യു​ള്ള ക​ളി നി​ർത്തീട്ടി​ല്ല. മൂ​ക്കി​ലാ​ണെ​ങ്കി​ല്‍ പ​ല്ലും മു​ള​ച്ചു...”​ എ​ന്നെ​ല്ലാം അ​മ്മ ജ​യ അ​പ്പ​ച്ചി​യെ ശ​കാ​രി​ക്കാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങും. അ​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം ജ​യ അ​പ്പ​ച്ചി ഫൂ... ​ചെ​യ്ത സ്ഥ​ല​മെ​ല്ലാം വി​ശ​പ്പു മ​റ​ന്ന് ചൂ​ലെ​ടു​ത്ത് അ​ടി​ച്ചു​വാ​രും. അ​ന്നേ​രം പൊ​ടി​മ​ണ്ണ് പു​ക​പോ​ലെ മേ​ൽപോ​ട്ടു​യ​രും. പൊ​ടി​മ​ണ്ണി​ന്റെ പു​ക എ​നി​ക്ക് വ​ള​രെ​യേ​റെ ഇ​ഷ്ട​മാ​ണ്.

ആ ​പൊ​ടി​മ​ണ്ണി​ന്റെ പു​ക കൈ​ക്കു​മ്പി​ളുകൊണ്ട് പി​ടി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ചെ​യ്ത് ഭാം​ഗ് വ​ലി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അ​ഭി​ന​യി​ക്കും. അ​പ്പ​ച്ചി അ​പ്പോ​ള്‍ ദേ​ഷ്യ​പ്പെ​ട്ട്, ‘‘ഏ​യ് കു​ര​ങ്ങാ എ​ന്താ​ണീ കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​ത്” എ​ന്നു ചോ​ദി​ച്ച് കൈ​യി​ല്‍ അ​ടി​ക്കു​ം. അ​പ്പോ​ള്‍ ഞാ​നെ​ന്റെ മു​ഖം വീ​ണ്ടും വീ​ർപ്പി​ച്ച് തി​ണ്ണ​യി​ല്‍ ക​യ​റി ച​മ്രം​പ​ടി​ഞ്ഞി​രി​ക്കും. ഇ​തു​ക​ണ്ട് അ​പ്പ​ച്ചി ചൂ​ല് തി​ണ്ണ​ക്ക​ടി​യി​ലെ പൊ​ത്തി​ൽ ​െവച്ചശേ​ഷം തൊ​ട്ടി​യി​ൽനി​ന്ന് വെ​ള്ള​മെ​ടു​ത്ത് കൈ​ക​ഴു​കു​ക​യും പാ​വാ​ട​യി​ല്‍ കൈ​യു​ര​സി​ അടു​ത്തേ​ക്ക് വ​രി​ക​യും ചെ​യ്യും. ഞാ​ന്‍ ഒ​ന്നൂ​ടെ മു​ഖം വീ​ർപ്പിക്കും. ​എ​ന്റെ മു​ഖം പി​ടി​ച്ച് ‘‘മ​ൺപുക ശ്വ​സി​ച്ചു​വോ... വ​യ​റ്റി​നു​ള്ളി​ല്‍ കൃ​മി ക​ടി​ക്കു​ന്നു​വോ…” എ​ന്നു ചോ​ദി​ക്കും. അ​പ്പോ​ഴും ന​ന​വു​ള്ള അ​വ​ളു​ടെ കൈ​ക​ളി​ല്‍ മ​ൺവാസ​ന ബാ​ക്കി​കി​ട​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. ഞാ​നാ​ണെ​ങ്കി​ല്‍ അ​വ​ളെ​ന്റെ നെ​റ്റി​യി​ലും ക​വി​ളു​ക​ളി​ലും ത​ഴു​കു​ന്ന​തിനാ​യി കാ​ത്തു​നി​ൽക്കും.

എ​ന്നാ​ല്‍, ചി​ല​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ അ​വ​ള്‍ എ​ത്ര​ക​ണ്ട് മു​ത്തം ന​ൽകി​യാ​ലും എ​ന്റെ അ​ഹ​ങ്കാ​ര​ത്തി​ന് കു​റ​വു​ണ്ടാ​വി​ല്ല. വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും ശാ​ഠ്യം പി​ടി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് തോ​ന്നും. അ​വ​ള്‍ ‘‘തെ​റ്റു​പ​റ്റി പൊ​ന്നു​മോ​നേ...’’ എ​ന്നു ക്ഷ​മ ചോ​ദി​ച്ചാ​ലു​മി​ല്ല, “കാ​ലു പി​ടി​ക്ക​ണോ യ​ജ​മാ​നാ...” എ​ന്നു യാ​ചി​ച്ചാ​ലു​മി​ല്ല. “നീ ​എ​ന്തി​നാ​ണെ​ന്നെ ത​ല്ലി​യ​ത്” എ​ന്ന് ആ​വ​ർത്തിച്ച് ചോ​ദി​ച്ചു​ അ​വ​ളെ ദേ​ഷ്യം പി​ടി​പ്പി​ക്കും. “ഇ​പ്പോ നി​ന്റെ ദേ​ഷ്യം മാ​റാ​ന്‍ എ​ന്താ​ണ് ചെ​യ്യേ​ണ്ട​ത്?” എ​ന്ന് ചോ​ദി​ച്ചാ​ല്‍ “ഒ​ന്നും വേ​ണ്ട. ഞാ​ന്‍ പോ​കു​ന്നു” എ​ന്ന് കൈ​വീ​ശും. അ​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം അ​വ​ൾക്ക്​ എ​ന്നെ കൊ​ന്നു​ക​ള​യ​ണ​മെ​ന്ന് തോ​ന്നും​വി​ധം കോ​പ​മി​ര​ച്ചു ക​യ​റും. ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ ചു​വ​ന്നു തു​ടു​ക്കും. ദ്രു​ത​ഗ​തി​യി​ല്‍ വീ​ട്ടി​ന​ക​ത്തേ​ക്ക് ചെ​ന്ന് കു​റ​ച്ചുനേ​രം ക​ഴി​ഞ്ഞ് അ​വ​ള്‍ തി​രി​ച്ചുവ​രും.

എ​ന്നി​ട്ട് “നോ​ക്ക്, നീ ​ഇ​ങ്ങ​നെ ചെ​യ്തു​കൂ​ട്ടി​യാ​ല്‍ ഞാ​ന്‍ കി​ണ​റ്റി​ല്‍ വീ​ണ് ചാ​വും” എ​ന്ന് ചേ​ളു​ബാ​വി1​യു​ടെ ഭാ​ഗ​ത്തേ​ക്ക് കൈ ​കാ​ണി​ക്കും. അ​പ്പോ​ള്‍ എ​നി​ക്ക് തോ​ൽക്കാന്‍ ​മ​ന​സ്സ് വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. ചേ​ളു​ബാ​വി​യു​ടെ പേ​രു കേൾക്കുമ്പോ​ള്‍ത​ന്നെ എ​ന്നി​ല്‍ ഭ​യം നി​റ​യും. ആ ​കി​ണ​റ്റി​ല്‍ വെ​ള്ള​ത്തി​ന് പ​ക​രം വെ​റും തേ​ളു​ക​ള്‍ മാ​ത്ര​മാ​ണു​ള്ള​തെ​ന്ന് സ്കൂ​ളി​ല്‍ എ​ന്റെ തൊ​ട്ട​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന പ​യ്യ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഞാ​നാ​ണെ​ങ്കി​ല്‍ ആ ​കി​ണ​റി​ന്റെ പ​രി​സ​ര​ത്തേ​ക്കുപോ​ലും പോ​യി​ട്ടി​ല്ല. അ​വി​ടെ​യെ​ല്ലാം വേ​ലി​ക​ള്‍ പൊ​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. കൂ​ടാ​തെ പി​ശാ​ചു​ക്ക​ള്‍ പാ​ർക്കുന്ന ​പു​ളി​മ​ര​വും അ​വി​ടെ​യാ​ണു​ള്ള​ത്.

“കി​ണ​റ്റി​ല്‍ വീ​ണ് ചാ​വും” എ​ന്ന് അ​പ്പ​ച്ചി പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ എ​ന്റെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ല്‍ ഇ​ടി​ത്തീ വീ​ണ​തു​പോ​ലെ തോ​ന്നി. എ​ന്നാ​ല്‍, മി​ണ്ടാ​തി​രു​ന്നാ​ലോ “ഞാ​ന്‍ തീ​ർച്ചയാ​യും പോ​വും”​എ​ന്ന് വീ​ണ്ടു​മൊ​രു മു​ന്ന​റി​യി​പ്പ് ന​ൽകും. എ​ന്നി​ട്ടും അ​ന​ങ്ങി​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ അ​വ​ള്‍ പോ​കു​ക​ത​ന്നെ ചെ​യ്യും. ഞാ​ന​പ്പോ​ള്‍ “അ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ല്‍ നീ​യൊ​രു ത​വ​ണ ഫൂ... ​ചെ​യ്തു കാ​ണി​ക്ക്. എ​ന്നാ​ല്‍ എ​ന്റെ ദേ​ഷ്യം കു​റ​യും” എ​ന്ന് ഉ​റ​ക്കെ പ​റ​യും. “നി​ന​ക്കി​തൊ​രു പ​തി​വു​ശീ​ല​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ട്. ‘‘ഫൂ...​ഫൂ...” എ​ന്നു വ​ഴ​ക്കു പ​റ​ഞ്ഞ് അ​പ്പ​ച്ചി എ​ന്റെ​യ​ടു​ത്തേ​ക്ക് വ​രും. വ​ന്ന് ചു​വ​ക്കും​വി​ധം എ​ന്റെ മു​ഖ​ത്ത് പി​ച്ചും.

കാ​ര​ണ​മെ​ന്തു​മാ​യി​ക്കൊ​ള്ള​ട്ടെ, ദേ​ഷ്യം വ​രു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ അ​പ്പ​ന്‍ ജ​യ അ​പ്പ​ച്ചി​യു​ടെ മു​തു​കി​ല്‍ ഇ​ടി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. “നീ ​കാ​ര​ണ​മാ​ണ് ഈ ​വീ​ട് ന​ശി​ച്ച​ത്. എ​ന്തൊ​രു ശ​നി​യാ​ണ് നീ...” ​അ​മ്മ ദി​വ​സം ഒ​രു പ്രാ​വ​ശ്യ​മെ​ങ്കി​ലും അ​പ്പ​ച്ചി​യെ വ​ഴ​ക്കു പ​റ​യാ​തി​രി​ക്കി​ല്ല. ഞാ​ന്‍ അ​പ്പ​ച്ചി​യു​ടെ പ​ക്ഷംപി​ടി​ച്ച് സം​സാ​രി​ച്ചാ​ല്‍ എ​നി​ക്കും അ​ടി കി​ട്ടും. ഒ​രി​ക്ക​ല്‍ അ​പ്പ​ച്ചി​യെ അ​നു​കൂ​ലി​ച്ച് സം​സാ​രി​ച്ച​തി​ന് അ​വ​ളെ​യാ​ണ് അ​മ്മ ത​ല്ലി​യ​ത്. അ​തി​നു​ശേ​ഷം ഞാ​ന്‍ ചു​ണ്ട​ന​ക്കു​കപോ​ലും ചെ​യ്യാ​റി​ല്ല. അ​പ്പ​ച്ചി​യെ ത​ല്ലു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം ഞാ​ന്‍ നെ​ൽചാക്കു​ക​ള്‍ കൂ​ന​കൂ​ട്ടു​ന്ന മു​റി​യു​ടെ മൂ​ല​ക്കുചെ​ന്ന് ഇ​രി​ക്കും.

അ​പ്പ​നും അ​മ്മ​യും അ​പ്പ​ച്ചി​യെ എ​ല്ലാ​യ്പോ​ഴും ‘‘ജ​യ്യി, പി​രാ​ന്തി, ശ​നി​പി​ടി​ച്ച​വ​ള്‍, പ​ല്ലുന്തി’’ എ​ന്നു വി​ളി​ച്ചു​കൂ​വും. അ​തി​ഥി​ക​ള്‍ ആ​രെ​ങ്കി​ലും വ​ന്നാ​ല്‍മാ​ത്രം ‘‘ജ​യ​മ്മാ’’ എ​ന്നു വി​ളി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ആ​രെ​ങ്കി​ലും വ​രു​ന്ന ദി​വ​സം മാ​ത്രം അ​മ്മ അ​വ​ൾക്ക് ഊ​ത​നി​റ​ത്തി​ലു​ള്ള റ​വു​ക്ക​യും മ​ഞ്ഞ​പ്പൂ​ക്ക​ളു​ള്ള വെ​ള്ള​പ്പാ​വാ​ട​യും ധ​രി​ക്കാ​ന്‍ ന​ൽകും. അ​പ്പ​ന്‍ അ​തി​ഥി​ക​ൾക്ക് മു​മ്പി​ല്‍ “അ​വ​ളു​ടെ ത​ലേ​ലെ​ഴു​ത്താ​ണെ​ന്ന് വെ​ച്ച് മി​ണ്ടാ​തി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. അ​റി​യാ​മോ” എ​ന്ന് പ​റ​യും. “ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ജ​യ​മ്മ​യു​ടെ ജീ​വി​തം നീ ​ഇ​ങ്ങ​നെ എ​ന്തി​നു ചെ​യ്തു ദൈ​വ​മേ...” എ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് അ​മ്മ ക​ണ്ണീ​രൊ​ലി​പ്പി​ക്കും. സം​സാ​ര​ത്തി​നി​ട​ക്ക് “ഇ​വ​ള്‍ ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ മ​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ...” എ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രി​ക്കും. അ​തി​ഥി​ക​ള്‍ പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങു​ന്ന​തും “ഇ​തൊ​രു നാ​ശം​പി​ടി​ച്ച പ​ല്ലുന്തി. എ​പ്പോ​ഴും ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂ​ടെ പൊ​റു​ക്കാ​നാ​യി” എ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ് അ​പ്പ​ച്ചി​യു​ടെ മു​ഖ​ത്ത​ടി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഒ​രു ഞാ​യ​റാ​ഴ്ച ദി​വ​സം ബൈ​രാ​പു​ര​ത്തു​ള്ള ബ​ന്ധു​വാ​യ ഒ​ര​പ്പൂ​പ്പ​ന്‍ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് വ​ന്നി​രു​ന്നു. അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നാ​യി ചാ​യ​യു​ണ്ടാ​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ത്തു. അ​പ്പ​നും അ​മ്മ​യും അ​ന്നും “ജ​യ​മ്മ ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ മ​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ” എ​ന്നു പ​തി​വു പ​ല്ല​വി ആ​വ​ർത്തിച്ചു. ​അ​പ്പ​ച്ചി അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ലെ തൂ​ണി​ല്‍ ചാ​രി​യി​രി​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഞാ​ന്‍ സ്കൂ​ളി​ല്‍ ഇ​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ കൈ​യും​ കെ​ട്ടി അ​വ​ളു​ടെ​യ​ടു​ത്ത് ഇ​രു​ന്നു. ഞ​ങ്ങ​ൾക്ക് എ​തി​ർവശ​ത്താ​യി ഭി​ത്തി​യി​ല്‍ ചാ​രി അ​മ്മ​യും ഇ​രു​ന്നി​രു​ന്നു. അ​പ്പ​നും ബൈ​രാ​പു​ര​യി​ലെ അ​പ്പൂ​പ്പ​നും പു​റ​ത്ത് തി​ണ്ണ​യി​ലി​രു​ന്നു​കൊ​ണ്ട് വ​ർത്തമാ​നം പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. എ​നി​ക്കും അ​പ്പ​ച്ചി​ക്കും അ​വ​ര്‍ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു കേ​ൾക്കുന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അ​വ​രു​ടെ മു​ഖ​ങ്ങ​ള്‍ കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. വാ​തി​ൽക്കലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന അ​മ്മ​ക്കു മാ​ത്രം അ​വ​രി​രു​വ​രെ​യും കാ​ണാ​മാ​യി​രു​ന്നു.

അ​പ്പൂ​പ്പ​ന്‍ അ​ന്ന് “ജ​യ​മ്മ ഉ​ണ്ടാ​ക്കി​യ ചാ​യ​യാ​ണെ​ന്ന് തോ​ന്നു​ന്ന​ല്ലോ. വ​ള​രെ ന​ന്നാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു” എ​ന്ന് അ​പ്പ​ച്ചി​യെ പ്ര​ശം​സി​ച്ചു. “ജ​യ​മ്മ വ​ല്ലാ​തെ ക്ഷീ​ണി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​ല്ലോ” എ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞു. തു​ട​ർന്ന് “കൈ​യി​ലെ​ന്തോ പൊ​ള്ള​ലേ​റ്റ​തു​പോ​ലെ​യു​ണ്ട​ല്ലോ ജ​യ​മ്മേ?” എ​ന്ന് ചോ​ദി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ള്‍ അ​മ്മ​യു​ടെ മു​ഖം വ​ല്ലാ​തെ ഇ​രു​ണ്ടു. അ​പ്പ​ച്ചി “മി​നി​ഞ്ഞാ​ന്ന് ക​ഞ്ഞി വീ​ണ​താ​ണ് അ​പ്പൂ​പ്പാ...” എ​ന്നു ഉ​റ​ക്കെ പ​റ​ഞ്ഞു. “അ​തെ​യോ… ശ്ര​ദ്ധി​ക്കണം മോ​ളെ...” എ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ് അ​പ്പൂ​പ്പ​ന്‍ പു​റ​പ്പെ​ടാ​നൊ​രു​ങ്ങി. അ​ന്നേ​രം അ​മ്മ​യോ​ടാ​യി “എ​ല്ലാം ആ ​പ​ര​മേ​ശ്വ​ര​ന്‍ വി​ചാ​രി​ച്ച​പോ​ലെ​യ​ല്ലേ ന​ട​ക്കൂ... സ്വ​ന്തം മ​ക​ളാ​യി ക​ണ്ട് അ​വ​ളെ ന​ന്നാ​യി പ​രി​ച​രി​ക്കൂ മോ​ളെ...” എ​ന്ന് അ​ദ്ദേ​ഹം നെ​ടു​വീ​ർപ്പി​ട്ടു. അ​പ്പൂ​പ്പ​ന്‍ പു​റ​പ്പെ​ട്ടശേ​ഷം അ​മ്മ എ​ന്നോ​ടാ​യി “ച​ന്ദ്രാ... പു​റ​ത്തു​കി​ട​ക്കു​ന്ന ആ ​കോ​പ്പ കൊ​ണ്ടു​വാ...”​ എ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞു. ഞാ​ന്‍ അ​തു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന് അ​മ്മ​യു​ടെ കൈ​യിലേൽപിച്ചു. പൊ​ടു​ന്ന​നെ അ​മ്മ കോ​പ്പ​യെ അ​പ്പ​ച്ചി​യു​ടെ നേ​ർക്ക് വീ​ശി​യെ​റി​ഞ്ഞു. അ​ത് ഉ​ന്തി​നി​ൽക്കുന്ന ​അ​പ്പ​ച്ചി​യു​ടെ ര​ണ്ടു പ​ല്ലു​ക​ൾക്ക് മീ​തെ വീ​ണ് ട​ക്ക് എ​ന്ന ശ​ബ്ദം കേ​ട്ടു. മേ​ൽച്ചുണ്ട് ​മു​റി​ഞ്ഞ് ചോ​ര പൊ​ടി​യാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി. അ​പ്പ​ച്ചി പാ​വാ​ട​യു​ടെ കോ​ന്ത​ല വാ​യ​യി​ലി​ട്ടു​കൊ​ണ്ട് ക​ര​യാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി.

എ​ന്നാ​ല്‍, അ​പ്പ​ച്ചി അ​മ്മ​യോ​ടോ അ​പ്പ​നോ​ടോ മ​റു​ത്തൊ​ന്നും പ​റ​യു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ക​ര​യു​ന്ന​ത്ര​യും ക​ര​ഞ്ഞ​ശേ​ഷം നി​ശ്ശ​ബ്ദ​യാ​യി​രി​ക്കും. പ​രി​ക്കു​പ​റ്റി​യാ​ല്‍ അ​തി​ല്‍ മ​ഞ്ഞൾപ്പൊടി പു​ര​ട്ടും. അ​പ്പ​നും അ​മ്മ​യും ഭ​ക്ഷ​ണം ക​ഴി​ക്കാ​ന്‍ വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തു​വ​രെ വെ​റു​തെ ഇ​രി​ക്കും. എ​ന്നി​ട്ടും വ​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ അ​മ്മ താ​ല​ത്തി​ല്‍ ചോ​റും ക​റി​യു​മൊ​ഴി​ച്ച് ട​പ്പേ​യെ​ന്ന് അ​വ​ളു​ടെ മു​ന്നി​ലേ​ക്കി​ടും. എ​ന്നി​ട്ടും ക​ഴി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ ശ​കാ​രി​ക്കാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങും. ചി​ല​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ അ​പ്പ​ച്ചി​യു​ടെ മു​ന്നി​ലേ​ക്കി​ടു​ന്ന ഭ​ക്ഷ​ണം നേ​രം പു​ല​രു​ന്ന​തു​വ​രെ അ​ങ്ങ​നെ​ത​ന്നെ കി​ട​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

പി​റ്റേ​ന്നു വൈ​കു​ന്നേ​രം ഹു​സൈ​നി ദ​ർഗയി​ലേ​ക്ക് കു​ന്തി​രി​ക്കം പു​ക​യ്ക്കാ​ന്‍ പോ​കു​ന്ന സ​മ​യ​ത്ത് ഞാ​ന​വ​ളോ​ട് “രാ​ത്രി മു​ഴു​വ​നും ഉ​റ​ങ്ങാ​തെ എ​ന്തുചെ​യ്യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു?” എ​ന്നു ചോ​ദി​ച്ച​തി​ന് “ഹു​​ൈസ​നി ഔ​ലി​യ​യു​മാ​യി വ​ർത്ത​മാ​നം പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു” എ​ന്നു അ​വ​ള്‍ മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞു.

“എ​ന്തു വ​ർത്തമാ​നം?”

“അ​തോ... വി​വാ​ഹ കാ​ര്യം.”

“അ​തെ​യോ... അ​പ്പോ എ​പ്പോ​ഴാ​ണ് നി​ന്റെ ക​ല്യാ​ണം?”

“ഞാ​ന്‍ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​യ​ടു​ക്ക​ലേ​ക്ക് ചെ​ന്നാ​ല്‍ ഇ​പ്പോ​ള്‍ത​ന്നെ ചെ​യ്തു ത​രു​മ​ത്രേ.”

“അ​പ്പോ​ള്‍ പി​ന്നെ പൊ​യ്ക്കൂ​ടെ?”

“അ​യ്യോ... പോ​കു​ക​യാ​ണെ​ങ്കി​ല്‍ ഫൂ... ​ചെ​യ്ത് നി​ന​ക്ക് മ​ഴ​വി​ല്ല് ആ​രു കാ​ണി​ച്ചു​ത​രും?”

“അ​തു ശ​രി​യാ​ണ​ല്ലോ” എ​ന്ന് ഞാ​ന്‍ വാ​യ പൊ​ളി​ച്ചു​നി​ന്നു.

“നീ ​പെ​ട്ടെ​ന്നു​ ത​ന്നെ ഫൂ... ​ചെ​യ്ത് മ​ഴ​വി​ല്ലു​ണ്ടാ​ക്കാ​ന്‍ പ​ഠി​ച്ചോ. അ​തു​ക​ഴി​ഞ്ഞ് ഞാ​ന്‍ പോ​വും.”

“അ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ല്‍ പ​ഠി​ക്കു​ന്നേ​യി​ല്ല” എ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ് ഞാ​ന്‍ മു​ഖം വീ​ർപ്പിക്കും.

“​അ​യ്യ​ടാ മോ​നേ ഞാ​നൊ​രു ക​ള​വു പ​റ​ഞ്ഞ​ത​ല്ലെ​ടാ...”

അ​വൾക്കെന്നെ ​ലാ​ളി​ക്കാ​ന്‍ തോ​ന്നി​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നെ പൊ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ട് ഒ​ക്ക​ത്തി​രു​ത്തും. എ​നി​ക്കാ​ണെ​ങ്കി​ല്‍ നാ​ണം തോ​ന്നും. എ​ന്റെ സ​ഹ​പാ​ഠി​ക​ള്‍ ക​ണ്ടാ​ലോ എ​ന്ന ചി​ന്ത എ​ന്നെ പേ​ടി​പ്പെ​ടു​ത്തു​മാ​യി​രു​ന്നു. “അ​പ്പ​ച്ചീ... താ​ഴേ​യി​റ​ക്ക്. വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ല്‍ കാ​ലു​പി​ടി​ക്കാം” എ​ന്നു പ​റ​യു​മ്പോ​ള്‍ അ​വ​ള്‍ താ​ഴെ​യി​റ​ക്കും.

അ​ന്നൊ​രു ഞാ​യറാ​ഴ്ച​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പ​ച്ചി ചോ​ളം പൊ​ടി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. വ​ലം​കൈ​കൊ​ണ്ട് അ​ര​ക്ക​ല്ലി​ന്റെ കു​ഴി​യി​ലേ​ക്ക് ചോ​ളം ചൊ​രി​ച്ച് ഇ​ടം​കൈ​കൊ​ണ്ട് ക​ല്ല് തി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ഞാ​ന്‍ ചോ​ള​മി​ട്ടുവെ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന കുട്ട​യി​ല്‍ അ ​ആ ഇ ​ഈ എ​ന്ന് എ​ഴു​തി​ക്ക​ളി​ച്ചു. ക​ല്ലി​നു ചു​റ്റും വീ​ഴു​ന്ന പൊ​ടി​യി​ല്‍ എ​ഴു​ത​ണ​മെ​ന്ന ആ​ഗ്ര​ഹ​വും എ​ന്നി​ലു​ണ്ടാ​യി. അ​പ്പ​ച്ചി വ​ഴ​ക്കു പ​റ​യു​മെ​ന്ന് ക​രു​തി ഞാ​ന്‍ മി​ണ്ടാ​തി​രു​ന്നു. അ​ന്നേ​രം എ​ന്നി​ലൊ​രു ചി​ന്ത​യു​ദി​ച്ചു. “ചോ​ള​മാ​വുകൊ​ണ്ട് ഫൂ... ​ചെ​യ്തു നോ​ക്കി​യാ​ലോ? ക​ട്ടി​യു​ള്ളൊ​രു മ​ഴ​വി​ല്ലു​ണ്ടാ​യേ​ക്കും” –ഞാ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞു. അ​വ​ള്‍ “മി​ണ്ടാ​തി​രി​യെ​ടാ. അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ന്നും മ​ഴ​വി​ല്ലു​ണ്ടാ​വ​ത്തി​ല്ല. എ​ല്ലാ​യി​ട​വും ചോ​ള​മാ​വ് വി​ത​റി​യാ​ല്‍ നി​ന്റെ​യ​മ്മ എ​ന്നെ ചൂ​ലു​കൊ​ണ്ട് അ​ടി​ക്കും” എ​ന്ന് അ​വ​ളെ​ന്റെ ആ​ഗ്ര​ഹ​ത്തി​ന് മ​ങ്ങ​ലേ​ൽപിച്ചു. ​എ​നി​ക്കാ​ണെ​ങ്കി​ല്‍ മാ​വു​കൊ​ണ്ട് ഫൂ... ​ചെ​യ്യ​ണ​മെ​ന്ന കൊ​തി മാ​ത്രം. എ​ന്നാ​ല്‍, അ​പ്പ​ച്ചി എ​ന്റെ അ​ഭ്യ​ർഥന ​കേ​ൾക്കുന്നേ​യി​ല്ല.

ഏ​തോ ഒ​രു പാ​ട്ടും മൂ​ളി അ​വ​ള്‍ അ​ര​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ല്‍ മു​ഴു​കി​യി​രി​ക്കു​മ്പോ​ള്‍, മു​ഷ്ടി​യി​ല്‍ ഒ​ര​ൽപം ചോ​ള​മാ​വെ​ടു​ത്ത് ഞാ​ന്‍ പു​റ​ത്തേ​ക്കോ​ടി. “ച​ന്ദ്രാ... മു​റ്റ​ത്തേ​ക്ക് ഓ​ട​ല്ലേ... നി​ന​ക്കു പു​ണ്യം കി​ട്ടും” എ​ന്ന​വ​ള്‍ നി​ല​വി​ളി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും അ​വ​ളു​ടെ വാ​ക്കു​ക​ള്‍ കേ​ൾക്കാന്‍ ​എ​നി​ക്ക് സ​മ​യ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. മു​റ്റ​ത്തു നി​ല​യു​റ​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ഫൂ...​ യെ​ന്നു ചെ​യ്തു​നോ​ക്കി. എ​ന്നാ​ലോ ഒ​ന്നും സം​ഭ​വി​ച്ചി​ല്ല. ചോ​ള​പ്പൊ​ടി മു​ഖ​ത്തേ​ക്ക് തെ​റി​ച്ചെ​ന്നു മാ​ത്രം. അ​പ്പ​ച്ചി ചൂ​ലും പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ പു​റ​ത്തേ​ക്ക് വ​ന്നു. എ​ന്റെ മു​ഖം ക​ണ്ട് അ​വ​ള്‍ ചി​രി​ക്കാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി. പൊ​ടി തൂ​ത്തു​വാ​രി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ “അ​ച്ച​ള്ളി2 പോ​ലെ​യു​ണ്ട്” എ​ന്നു വീ​ണ്ടും ചി​രി​ച്ചു. അ​തി​നി​ടെ അ​മ്മ വ​ന്നു. എ​ന്റെ ഹൃ​ദ​യം ന​ടു​ങ്ങി​പ്പോ​യി. മു​ഖം തു​ട​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ഞാ​ന്‍ ദേ​വി​യു​ടെ അ​മ്പ​ല​ത്തി​ലേ​ക്കോ​ടി. “നി​ക്ക​ടാ ക​ഴു​തേ...” എ​ന്നു അ​മ്മ വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​യു​ന്ന​ത് മെ​ല്ലെ കേ​ൾക്കുന്നുണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

രാ​ത്രി വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ള്‍ അ​മ്മ​യും അ​പ്പ​നും ഭ​ക്ഷ​ണം ക​ഴി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പ​ച്ചി നെ​ല്ല​റ​യി​ല്‍ ചാ​ക്കു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് ചാ​രി ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ മൂ​ടി​ക്കൊ​ണ്ട് ഇ​രി​ക്കു​ന്നു. ചീ​ഞ്ഞ ത​ക്കാ​ളി​പോ​ലെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ളു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ള്‍. അ​മ്മ ശ​രി​ക്കും ത​ല്ലി​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് തോ​ന്നി. എ​ന്തോ അ​പ്പോ​ളെ​ന്നെ അ​മ്മ​യും അ​പ്പ​നും ചീ​ത്ത പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. അ​മ്മ ഭ​ക്ഷ​ണം വി​ള​മ്പി. അ​പ്പ​ന്‍ ഭ​ക്ഷ​ണം ക​ഴി​ച്ചു തീ​ർന്നിരു​ന്നി​ല്ല. അ​വ​രി​രു​വ​രും ഒ​ന്നും മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല. ആ​രു​ടെ​യോ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് വ​ന്ന പ്ര​തീ​തി​യു​ണ്ടാ​യി. എ​നി​ക്ക് ഏ​റെ​യി​ഷ്ട​മാ​ണ് പാ​ൽച്ചോറും ​അ​ച്ചാ​റും. മൂ​ന്നു നേ​ര​വും അ​തു​ത​ന്നെ ക​ഴി​ക്കാ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞാ​ല്‍ ഞാ​ന്‍ ക​ഴി​ക്കും.

എ​ന്നാ​ല്‍, അ​ന്ന​ത്തെ ഭ​ക്ഷ​ണം ഒ​രു ത​രിപോ​ലും രു​ചി​ക​ര​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. പ​കു​തി​ക്ക് നി​ർത്താ​ന്‍ തോ​ന്നി. ചീ​ത്ത പ​റ​യു​മെ​ന്ന് ക​രു​തി അ​ൽപാൽപം വാ​യി​ല്‍ തി​രു​കി. അ​മ്മ “മ​തി​യെ​ങ്കി​ല്‍ എ​ണീ​റ്റ് പോ” ​എ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞു. ഞാ​ന്‍ കൈ​ക​ഴു​കി എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. വീ​ണ്ടു​മൊ​രു ത​വ​ണ നെ​ല്ല​റ​യി​ലേ​ക്ക് എ​ത്തി​നോ​ക്കാ​ന്‍ തോ​ന്നി. ചീ​ഞ്ഞ ത​ക്കാ​ളി​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് ഓ​ർത്തപ്പോ​ള്‍ വേ​ണ്ടെ​ന്നു​വെ​ച്ചു. നേ​രം പു​ല​ർന്നിട്ടും ഞാ​ന്‍ പു​ത​പ്പി​നു​ള്ളി​ൽതന്നെ ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ മി​ഴി​ച്ച് കി​ട​ന്നു.

“എ​ന്തി​നാ​ണ് അ​ങ്ങ​നെ ചെ​യ്യാ​ന്‍ പോ​യ​ത്. ആ​ഹാ​രം ക​ഴി​ക്കാ​തെ മ​രി​ച്ചു​പോ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലോ?” എ​ന്ന് അ​പ്പ​ന്‍ ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​ത് കേ​ട്ടു. “ചാ​കു​ന്നെ​ങ്കി​ല്‍ ചാ​ക​ട്ടെ. നി​ങ്ങ​ൾക്കെന്തി​നാ​ണ് ആ​ശ​ങ്ക” എ​ന്ന് അ​മ്മ പ​റ​യു​ന്ന​തും കേ​ട്ടു. അ​ന്നേ​രം അ​മ്മ​യു​ടെ മൂ​ക്ക് എ​ത്ര​ത്തോ​ളം വി​ല​ക്ഷ​ണ​മാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്ന സ​ങ്കൽപം മ​ന​സ്സിലേ​ക്ക് ക​ട​ന്നു​വ​ന്ന​പ്പോ​ള്‍ ഞാ​ന്‍ ക​ണ്ണു​ക​ള​ട​ച്ചു.

ഞാ​ന്‍ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് സ്കൂ​ളി​ല്‍ പോ​കാ​ന്‍ ത​യാ​റെ​ടു​ത്തു. അ​പ്പോ​ഴും അ​പ്പ​ച്ചി മു​റി​യി​ൽനിന്ന് പു​റ​ത്തേ​ക്ക് വ​ന്നി​രു​ന്നി​ല്ല. ഞാ​ന്‍ എ​ത്തി​നോ​ക്കി​യ​പ്പോ​ള്‍ എ​ന്നെ നോ​ക്കി അ​വ​ള്‍ പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു. “നി​ൽക്ക്” എ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ് എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു വ​ന്ന് അ​വ​ളെ​ന്റെ കൈ​പി​ടി​ച്ച് മു​റ്റ​ത്തേ​ക്ക് കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു വ​ന്നു. തൊ​ട്ടി​യി​ൽനിന്ന് ചെ​മ്പു​പാ​ത്ര​ത്തി​ല്‍ വെ​ള്ള​മെ​ടു​ത്ത് നാ​ല​ഞ്ചു ത​വ​ണ ഫൂ... ​ചെ​യ്തു കാ​ണി​ച്ചു. അ​മ്മ ബെ​ഞ്ചി​ലി​രു​ന്ന് നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ത​ന്നെ അ​പ്പ​ച്ചി ഫൂ… ​ചെ​യ്യു​ന്ന​ത് ക​ണ്ട് ഞാ​ന്‍ ആ​ശ്ച​ര്യ​പ്പെ​ട്ടു. അ​തോ​ടൊ​പ്പം എ​ന്നി​ല്‍ ഭ​യ​വു​മു​ണ്ടാ​യി. അ​പ്പ​ച്ചി “മ​തി​യോ? അ​തോ ഇ​നി​യും കാ​ണി​ക്ക​ണോ?” എ​ന്നു ചോ​ദി​ച്ചു. ഞാ​ന്‍ മ​തി​യെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞു. അ​പ്പോ​ള്‍ എ​നി​ക്ക​വ​ള്‍ ഒ​രു ഭ്രാ​ന്തി​യെ​പ്പോ​ലെ തോ​ന്നി. എ​ന്റെ മു​ഖം ത​ഴു​കു​ക​യും ത​ല​യി​ല്‍ ത​ലോ​ടു​ക​യും ചെ​യ്തു. സ​മ​യം ക​ട​ന്നു​പോ​കു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും അ​വ​ളെ​ന്നെ പോ​കാ​ന്‍ അ​നു​വ​ദി​ച്ചി​ല്ല.

“മ​തി. ച​ന്ദ്ര​പ്പാ പോ. ​കെ​ട്ട​ഴി​ച്ചു​വി​ട്ടാ​ല്‍ നി​ന്നെ പാ​വ​ട​യ്ക്ക​ടി​യി​ലും​ ക​യ​റ്റി​യി​രു​ത്തും ഈ ​പെ​ഴ​ച്ച​വ​ള്‍” അ​മ്മ ഇ​രു​ന്നി​ട​ത്തു​നി​ന്ന് അ​ന​ങ്ങാ​തെ പ​റ​ഞ്ഞു. “ഹേ​യ് കു​ര​ങ്ങേ... നാ​ക്കി​ല്‍ എ​ല്ലി​ല്ലാ​ന്നു വെ​ച്ച് വാ​യി​ല്‍ തോ​ന്നു​ന്ന​ത് ഛർദിക്കേ​ണ്ടാ... എ​ന്റെ വ​യ​റ്റി​ല്‍ പി​റ​ക്കേ​ണ്ട​വ​നാ​യി​രു​ന്നു ഇ​വ​ന്‍. അ​ബ​ദ്ധ​ത്തി​ലാ​ണ് നി​ന്റെ വ​യ​റ്റി​ല്‍ പി​റ​ന്ന​ത്”, അ​പ്പ​ച്ചി പ്ര​തി​ക​രി​ച്ചു. അ​ന്നേ​രം ക​ന​ലുപോ​ലെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ള്‍. കൈ​ക​ള്‍ ന​ടു​ങ്ങു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​മ്മ വീ​ണ്ടും അ​ടി​ക്കു​മെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക് ഭ​യം തോ​ന്നി. അ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അ​പ്പ​ച്ചി ആ​ദ്യ​മാ​യി അ​മ്മ​യോ​ട് എ​തി​ർത്ത് സം​സാ​രി​ച്ച​ത്. അ​ച്ഛ​ന്റെ ശ​ബ്ദംപോ​ലെ പ​രു​ഷ​മാ​യി​രു​ന്നു അ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ളു​ടെ സ്വ​രം. അ​മ്മ​ക്ക് എ​ന്തു തോ​ന്നി​യെ​ന്ന​റി​യി​ല്ല, അ​വ​ര്‍ നേ​രെ വീ​ടി​ന​ക​ത്തേ​ക്ക് ചെ​ന്നു. കൈ​യി​ല്‍ ത​ട​ഞ്ഞ​ത് എ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു വ​ന്ന് ത​ല്ലു​മെ​ന്നാ​ണ് ഞാ​ന്‍ ക​രു​തി​യ​ത്. അ​പ്പ​ച്ചി ഒ​രി​ക്കൽകൂ​ടി ഫൂ… ​ചെ​യ്ത് മു​ഖം ത​ഴു​കി എ​ന്നെ പ​റ​ഞ്ഞ​യ​ച്ചു.

സ്കൂ​ളി​ല്‍ ഇ​ട​വേ​ള​സ​മ​യ​ത്ത് വെ​ള്ള​ടാ​പ്പി​ന​ടു​ത്തേ​ക്ക് ചെ​ന്ന് ഒ​ന്നു ര​ണ്ടു ത​വ​ണ ഫൂ... ​ചെ​യ്തു നോ​ക്കു​ന്ന ശീ​ല​മു​ണ്ടെ​നി​ക്ക്. ഇ​ന്ന് അ​ങ്ങ​നെ ചെ​യ്തുനോ​ക്കി​യ​പ്പോ​ള്‍ അ​ത്ഭു​തം, ഒ​രു മ​ഴ​വി​ല്ലു​ദി​ച്ചു! നേ​രെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കോ​ടി അ​പ്പ​ച്ചി​യോ​ട് പ​റ​യ​ണ​മെ​ന്ന് തോ​ന്നി. ഞാ​ന്‍ വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും ചെ​യ്തുനോ​ക്കി. മ​ഴ​വി​ല്ലു​ക​ള്‍ ഉ​ദി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഞാ​ന്‍ ആ​വേ​ശ​ത്തി​ല്‍ തു​ള്ളി​ച്ചാ​ടി. വെ​ള്ളം കു​ടി​ക്കാ​ന്‍ ടാ​പ്പി​ന​ടു​ത്തേ​ക്ക് വ​ന്ന ഒ​രു പ​യ്യ​ന്‍ “എ​ന്തു​പ​റ്റി?” എ​ന്നു ചോ​ദി​ച്ചു. ഞാ​ന്‍ “ഇ​ങ്ങോ​ട്ടു വാ” ​എ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ് അ​വ​നും മ​ഴ​വി​ല്ല് കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. അ​വ​ന്‍ വി​സ്മ​യി​ച്ച് കൈ​യ​ടി​ച്ചു. “ടേ​യ്, വാ​യ്ക്കു​ള്ളി​ല്‍ വ​ല്ല നി​റ​ങ്ങ​ളെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ഒ​ളി​പ്പി​ച്ചു​വെ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടോ?” അ​വ​ന്റെ ചോ​ദ്യം കേ​ട്ട് എ​നി​ക്കു ചി​രിവ​ന്നു.

ഞാ​ന്‍ ക​ള്ളം പ​റ​യു​ക​യാ​ണെ​ന്ന് അ​വ​ന്‍ വി​ചാ​രി​ച്ചു കാ​ണും. “എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ടാ അ​ത്ര​യും വ്യ​ത്യ​സ്ത​മാ​യ നി​റ​ങ്ങ​ള്‍ വാ​യ​യ്ക്കു​ള്ളി​ല്‍ ഒ​ളി​പ്പി​ച്ചു​വെ​ക്കു​ന്ന​ത്?” അ​വ​ന്‍ വീ​ണ്ടും ചോ​ദി​ച്ചു. “പി​ന്നെ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് വെ​ള്ളം മ​ഴ​വി​ല്ലാ​യി മാ​റു​ന്ന​ത്?” അ​വ​ന്റെ സം​ശ​യം തീ​ർന്നി​ല്ല. “എ​നി​ക്ക​റി​യി​ല്ല. എ​ന്റെ​യ​പ്പ​ച്ചി പ​റ​യും. മു​തി​ർന്ന ആ​ളാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ല്‍ വാ​യ്ക്കു​ള്ളി​ല്‍ മ​ഴ​വി​ല്ലു​ണ്ടാ​വു​മെ​ന്ന്. ഫൂ... ​ ചെ​യ്താ​ല്‍ പു​റ​ത്തേ​ക്ക് വ​രു​മ​ത്രേ. ഞാ​നി​ന്ന് വ​ലു​താ​യെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു”, ഞാ​ന്‍ മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞു. അ​തി​ന് അ​വ​ന്‍ “നീ ​വെ​റു​തെ ക​ള​വു പ​റ​യു​ക​യാ​ണ്. എ​ന്റെ അ​ത്ര മാ​ത്ര​മേ​യു​ള്ളൂ നീ. ​വ​ലു​താ​യി​ട്ടൊ​ന്നു​മി​ല്ല” എ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞു. “വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നെ​ങ്കി​ല്‍ വി​ശ്വ​സി​ക്ക്. ഇ​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ വേ​ണ്ട. എ​നി​ക്കെ​ന്തു​ണ്ട്” എ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ് ഞാ​ന്‍ മി​ണ്ടാ​തി​രു​ന്നു.

സ്കൂ​ള്‍ വി​ട്ട​തും വീ​ട് ല​ക്ഷ്യ​മാ​ക്കി ഞാ​ന്‍ അ​ന്ത​മി​ല്ലാ​തെ ഓ​ടി. അ​പ്പ​ച്ചി​യോ​ട് മ​ഴ​വി​ല്ലു​ദി​ച്ച കാ​ര്യം പ​റ​യാ​നു​ള്ള ധൃ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു എ​നി​ക്ക്. വീ​ടി​നു മു​ന്നി​ൽ നി​ന്ന​പ്പോ​ള്‍ ശ്വാ​സം മു​ട്ടി. എ​ത്തി​ച്ചേ​ർന്ന​തും തി​ണ്ണ​ക്ക​ടി​യി​ലെ പൊ​ത്തി​ന്റെ ഭാ​ഗ​ത്തേ​ക്ക് നോ​ക്കി. അ​പ്പ​ന്റെ​യും അ​മ്മ​യു​ടെ​യും ചെ​രു​പ്പു​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ന​ന്നാ​യെ​ന്നു തോ​ന്നി. “അ​പ്പ​ച്ചീ കു​പ്പ​ച്ചീ” എ​ന്നു ഉ​ച്ച​ത്തി​ല്‍ കൂ​വി. “എ​ന്താ​ടാ ച​ന്ദ്ര​പ്പാ” എ​ന്ന പ്ര​തി​ക​ര​ണ​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. “ഹേ​യ്... അ​പ്പ​ച്ചീ...” എ​ന്നു അ​ല​റി. “ക​പ്പ​ച്ചീ” എ​ന്നു ഒ​ന്നൂ​ടെ ആ​ക്രോ​ശി​ച്ചു.

അ​പ്പോ​ഴും യാ​തൊ​രു മ​റു​പ​ടി​യു​മി​ല്ല. നെ​ല്ല​റ​യു​ടെ ഭാ​ഗ​ത്തേ​ക്ക് പ​തി​യെ ന​ട​ന്നു. എ​ന്നെ പേ​ടി​പ്പി​ക്കാ​നാ​യി എ​വി​ടെ​യോ ഒ​ളി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ന്ന് വി​ചാ​രി​ച്ച് ഞാ​ന്‍ വ​ള​രെ സൂ​ക്ഷി​ച്ചു ന​ട​ന്നു. എ​ന്നാ​ല്‍, അ​പ്പ​ച്ചി അ​വി​ടെ​യു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ക​ക്കൂ​സി​ലേ​ക്ക് പോ​യി​രി​ക്കാ​മെ​ന്ന് ക​രു​തി വെ​ള്ള​ത്തൊ​ട്ടി​യു​ടെ ഭാ​ഗ​ത്തേ​ക്ക് നോ​ക്കി. ചെ​മ്പു​പാ​ത്രം അ​വി​ടെ​ത്ത​ന്നെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

അ​തി​നി​ട​യി​ൽ ഓ​ടിവ​ന്ന ദ്യാ​മ നെ​ടു​വീ​ർപ്പിട്ടു​കൊ​ണ്ട് നി​ന്നു. ഉ​സ് ഉ​സ് എ​ന്ന് കി​ത​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് “മോ​നേ, വേ​ഗം ക​യ​റെ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു വാ...” ​എ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞു. ഞാ​ന്‍ എ​ന്തി​നാ​ണെ​ന്ന് ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോ​ള്‍ “ആ​ദ്യം എ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു വാ. ​പ​റ​യാം” എ​ന്നു തി​ര​ക്കു​കൂ​ട്ടി. ഞാ​ന്‍ മ​ച്ചി​ന്പുറ​ത്തേ​ക്ക് ക​യ​റി ക​യ​റു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന് അ​യാ​ളെ​യേ​ൽപിച്ചു. “​നി​ന്റെ അ​പ്പ​ച്ചി ചേ​ളു​ബാ​വി​യി​ല്‍ വീ​ണി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. അ​വ​ളെ വ​ലി​ച്ചുപൊ​ക്കാ​നാ​ണ്”, അ​യാ​ള്‍ ഒ​റ്റ ശ്വാ​സ​ത്തി​ല്‍ പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ട് ഓ​ടാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി. അ​യാ​ളു​ടെ പു​റ​കെ ഞാ​നും ഓ​ടി. പ​ത്തു പ​തി​ന​ഞ്ചോ​ളം പേ​ര്‍ അ​വി​ടെ കൂ​ടി​നി​ൽപു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കൂ​ടാ​തെ അ​പ്പ​നും അ​മ്മ​യു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​മ്മ ഇ​ടു​പ്പി​ൽ കൈ​വെ​ച്ച് കി​ണ​റ്റി​ലേ​ക്ക് എ​ത്തി​നോ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പ​ന്‍ കി​ണ​റ്റി​ലു​ള്ള ആ​രോ​ടോ “ഹേ​യ്... മു​റു​കെ​പ്പി​ടി​ക്ക്... പി​ടി​വി​ട​രു​ത്... ക​യ​റു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ട്” എ​ന്നു പ​റ​യു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഞാ​നും അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​യ​ടു​ക്ക​ല്‍ ചെ​ന്ന് കി​ണ​റ്റി​ലേ​ക്ക് എ​ത്തി​നോ​ക്കി. തേ​ളു​മി​ല്ല ഒ​രു മ​ണ്ണാ​ങ്ക​ട്ട​യു​മി​ല്ല.

അ​പ്പ​ച്ചി​യെ കി​ണ​റി​ന്റെ ഭി​ത്തി​യി​ലേ​ക്ക് ചേ​ർത്തു നി​ർത്തി പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് മേ​ലെ​മ​നെ സോ​മ​ണ്ണ കാ​ലു​ക​ള്‍ വെ​ള്ള​ത്തി​ലി​ട്ട​ടി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പ​നും ദ്യാ​മ​നും ചേ​ർന്ന് ക​യ​ര്‍ താ​ഴെ​യി​റ​ക്കി. സോ​മ​ണ്ണ അ​തി​ല്‍ പി​ടി​ച്ച് മു​ക​ളി​ലേ​ക്കു ക​യ​റാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. അ​യാ​ള്‍ അ​പ്പ​ച്ചി​യെ ഒ​രു കൈ​യി​ൽ പൊ​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഇ​ട​ക്കി​ടെ ഹു​സൈ​നി ദ​ർഗയിലേ​ക്ക് പോ​കു​മ്പോ​ള്‍ അ​പ്പ​ച്ചി എ​ന്നെ പൊ​ക്കി​പ്പി​ടി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ. അ​പ്പ​ച്ചി​യു​ടെ കൂ​ർത്ത മു​ഖം ഒ​ന്നൂ​ടെ ചു​വ​ന്നി​രു​ന്നു. അ​വ​ളു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ അ​ട​ഞ്ഞു​കി​ട​ന്നി​രു​ന്നു. കു​ളി ക​ഴി​ഞ്ഞു​വ​രു​മ്പോ​ള്‍ വെ​ളു​ത്തു തി​ള​ങ്ങു​ന്ന അ​വ​ളു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ എ​ന്റെ മ​ന​സ്സി​ലേ​ക്ക് വ​ന്നു.

സോ​മ​ണ്ണ അ​പ്പ​ച്ചി​യെ വ​ക്കി​ല്‍ കി​ട​ത്തി വ​യ​റ്റി​ല്‍ അ​മർത്താ ന്‍ ​തു​ട​ങ്ങി​യ​തും അ​വ​ളു​ടെ വാ​യി​ൽനി​ന്ന് വെ​ള്ളം പു​റ​ത്തേ​ക്ക് വ​ന്നു. സോ​മ​ണ്ണ അ​പ്പ​ന്റെ​യ​ടു​ത്തേ​ക്ക് നോ​ക്കി “അ​മ്മാ​വാ... പോ​യെ​ന്നാ തോ​ന്നു​ന്ന​ത്” എ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ് ഒ​രി​ക്ക​ല്‍ക്കൂടി ശ​ക്തി​യോ​ടെ അ​മ​ർത്തിയ​തും അ​പ്പ​ച്ചി ഫൂ... ​എ​ന്നു ചെ​യ്തു. കു​നി​ഞ്ഞു നോ​ക്കി​യി​രു​ന്ന അ​മ്മ​യു​ടെ​യും അ​പ്പ​യു​ടെ​യും മു​ഖ​ത്ത് വെ​ള്ളം തെ​റി​ച്ചു. അ​മ്മ​യു​ടെ മു​ഖ​ത്ത് എ​ന്തോ ഒ​രു ഭാ​വം തെ​ളി​ഞ്ഞു.

(മൊഴിമാറ്റം: എ.കെ. റി​യാ​സ് മു​ഹ​മ്മ​ദ്)

==============

1. ചേ​ളു​ബാ​വി –തേ​ളു​ക​ളു​ള്ള കി​ണ​ര്‍

2. അ​ച്ച​ള്ളി –മു​ഹ​ർറ​ത്തോ​ട​നു​ബ​ന്ധി​ച്ച് ആ​ളു​ക​ള്‍ കെ​ട്ടു​ന്ന വേ​ഷ​ങ്ങ​ള്‍

മ​ഞ്ചുനാ​യ​ക ചെ​ള്ളൂ​ര്‍

കൊ​പ്പ​ൽ ജി​ല്ല​യി​ലെ കാ​ര​ട​ഗി താ​ലൂ​ക്കി​ലെ ചെ​ള്ളൂ​രി​ല്‍ 1993 ആഗ​സ്റ്റ് 31 ന് ​ജ​ന​നം. ചെ​ള്ളൂ​ര്‍, ധാ​ർ​വാ​ഡ് എ​ന്നി​വി​ട​ങ്ങ​ളി​ല്‍ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം. നി​ല​വി​ൽ Viacom18 മീ​ഡി​യ സ്ഥാ​പ​ന​ത്തി​ല്‍ ക്രി​യേ​റ്റിവ് റൈ​റ്റ​ര്‍ എ​ന്ന ത​സ്തി​ക​യി​ല്‍ ജോ​ലിചെ​യ്യു​ന്നു. ‘ഫൂ.. ​മ​ത്തി​ത​ര ക​തെ​ഗ​ളു’ എ​ന്ന പേ​രി​ൽ ഒ​രു ക​ഥാ​സ​മാ​ഹാ​രം പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്. 2023ലെ ​കേ​ന്ദ്ര സാ​ഹി​ത്യ അ​ക്കാ​ദ​മി യു​വ പു​ര​സ്കാ​ര്‍, ടോ​ട്ടോ അ​വാ​ർ​ഡ്, ഷി​മോ​ഗ ക​ർ​ണാ​ട​ക സം​ഘ അ​വാ​ർ​ഡ്, കാ​ജാ​ണ യൂ​ത്ത് അ​വാ​ർ​ഡ് എ​ന്നി​വ ല​ഭി​ച്ചു. സി​നി​മ​യും ഫോ​ട്ടോ​ഗ്രഫി​യു​മാ​ണ് താ​ൽ​പ​ര്യ​മു​ള്ള മ​റ്റു മേ​ഖ​ല​ക​ൾ.