മലമുകളിൽ മൂന്ന് നക്ഷത്രങ്ങൾ

1

ക​ട​യി​ലെ വ​ലി​യ ഡ​ബ്ബ​ക​ളി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന മ​ട​ക്കും മു​റു​ക്കും തേ​ങ്ങാബ​ണ്ണും ഒ​രു നി​മി​ഷം എ​ന്റെ ര​സ​മു​കു​ള​ങ്ങ​ളെ ത​ലോ​ടി​ക്ക​ട​ന്നുപോ​യെ​ങ്കി​ലും പ്രാ​ത​ലി​ന് പു​ഴു​ങ്ങാ​നു​ള്ള നേ​ന്ത്ര​പ്പ​ഴ​ത്തി​ൽ ഞാ​ൻ പ​ര​മാ​വ​ധി ശ്ര​ദ്ധകേ​ന്ദ്രീ​ക​രി​ച്ചു. അ​ത് വാ​ങ്ങി തി​രി​ച്ചു കു​ന്ന് ക​യ​റി വ​ന്ന​പ്പോ​ൾ മു​ത്ത​ശ്ശ​നും മു​ത്ത​ശ്ശി​യു​മെ​ന്നെ1 കാ​ത്തുനി​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ർ ഏ​റെ ക്ഷീ​ണി​ത​രാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും ര​ണ്ടാ​ഴ്ച മു​മ്പു മ​ത്താ​യി​ച്ച​ന്റെ അ​ട​ക്ക​ത്തി​നു പോ​യി വ​ന്ന​തി​നേ​ക്കാ​ൾ തെ​ളി​ച്ചം ര​ണ്ടു പേ​രു​ടെ​യും മു​ഖ​ത്തു​ണ്ട്.

‘‘എ​വി​ടാ​യി​രു​ന്നു... ഇ​ത്ര​നേ​രം?” -അ​മ്മൂ​മ്മ ചോ​ദി​ച്ചു.

“കു​ന്ന് ക​യ​റി വ​ന്ന​പ്പോ​ഴേ​ക്കും...”

“സാ​ധ​നം കി​ട്ടി​യാ​രു​ന്നോ?” ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ സം​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തെ കീ​റിമു​റി​ച്ചൊ​രു ശ​ബ്ദം കി​ത​ച്ചെ​ത്തി. മ​ത്താ​യി​ച്ച​നെ ക​ണ്ടു തി​രി​ച്ചുവ​ന്ന​ത് മു​ത​ൽ അ​പ്പൂ​പ്പ​നി​ങ്ങ​നെ​യാ​ണെ​ന്നാ​ണ് അ​മ്മൂ​മ്മ​യു​ടെ ഭാ​ഷ്യം. എ​പ്പോ​ഴും ചി​ന്ത​യാ​ണ്. ഇ​ട​ക്കുമാ​ത്രം ഒ​ന്നു ര​ണ്ടു വാ​ച​ക​ങ്ങ​ൾ.

“കി​ട്ടി” -ഞാ​ൻ പൊ​തി അ​പ്പൂ​പ്പ​ന്റെ കൈ​യി​ൽ കൊ​ടു​ത്തുകൊ​ണ്ട് പ​റ​ഞ്ഞു. അ​പ്പൂ​പ്പ​ൻ കൈ ​നീ​ട്ടി. വി​റ​ക്കു​ന്ന കൈ​ക​ളി​ലേ​ക്ക് ആ ​ത​വി​ട്ടു ക​ട​ലാ​സ് പൊ​തി വെ​ച്ചുകൊ​ടു​ത്തു. അ​പ്പൂ​പ്പ​ന്റെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ നി​റ​ഞ്ഞൊ​ഴു​കി.

“പൊ​തി​യി​ലെ​ന്താ?” അ​മ്മൂ​മ്മ​യെ നോ​ക്കി ഞാ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു. അ​മ്മൂ​മ്മ​യു​ടെ മു​ഖ​വും വി​ള​റി​യി​രു​ന്നു. ഏ​ത് നി​മി​ഷ​വും പു​റ​ത്തുചാ​ടാ​ൻ വെ​മ്പു​ന്ന ഒ​രു​പി​ടി സ​ങ്ക​ട​ങ്ങ​ൾ ആ ​മു​ഖ​ത്തു​ണ്ടെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക് തോ​ന്നി.

“ഞാ​ൻ തു​റ​ന്നുത​രാം,” പൊ​തി​ക്കാ​യി കൈ ​നീ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ട് ഞാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. അ​പ്പൂ​പ്പ​ൻ അ​ത് എ​ന്റെ ക​ൺ​വെ​ട്ട​ത്തു​നി​ന്നു മ​റ​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. എ​നി​ക്കു ദേ​ഷ്യം വ​ന്നു. ക​ഥ വാ​യി​ച്ച മാ​ത്ര​യി​ൽ ഒ​ന്നു​മാ​ലോ​ചി​ക്കാ​തെ അ​പ്പൂ​പ്പ​നെ​യും അ​മ്മൂ​മ്മ​യെ​യും അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചുവ​ന്ന് അ​വ​രെ സ​ഹാ​യി​ച്ച​തി​ൽ എ​നി​ക്ക് ആ​ദ്യ​മാ​യി മ​ന​സ്താ​പം തോ​ന്നി.

ഞാ​നി​റ​ങ്ങി ന​ട​ന്നു. വെ​ളി​ച്ചം വ​റ്റി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. കാ​ട്ടുജീ​വി​ക​ളു​ടെ ശ​ബ്ദം എ​ന്നെ ഭ​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ത്തു​ട​ങ്ങി. ഈ ​നേ​ര​ത്ത് ഒ​രു ന​ട​ത്തം സു​ര​ക്ഷി​ത​മാ​ണോ​യെ​ന്നു ശ​ങ്കി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ളൊ​രു വ​യ​സ്സ​ൻ കാ​റ് കി​ത​ച്ചുകൊ​ണ്ട് കു​ന്നു ക​യ​റു​ന്ന ശ​ബ്ദം. അ​ടു​ത്തെ​േ​ങ്ങാ ആ​ണ്. ആ​ശ്വാ​സം മ​ന​സ്സി​നെ ത​ഴു​കി​ക്ക​ട​ന്നുപോ​യി. ഞാ​ൻ വ​ള​രെ പെ​ട്ടെ​ന്ന് കു​ന്നു​ക​യ​റി കാ​റ് ക​ണ്ടുപി​ടി​ച്ചു. കാ​റ്2 വ​ള​രെ പ​തു​ക്കെ​യാ​ണ് നീ​ങ്ങി​യി​രു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ലും എ​ത്ര ശ്ര​മി​ച്ചി​ട്ടും കാ​റി​നൊ​പ്പം ഓ​ടി​യെ​ത്താ​നാ​യി​ല്ല. എ​ങ്കി​ലും, അ​ടു​ത്ത് മ​നു​ഷ്യ​രു​ണ്ടെ​ന്നു​ള്ള ചി​ന്ത എ​നി​ക്ക് ഊ​ർ​ജം പ​ക​ർ​ന്നു. അ​പ്പൂ​പ്പ​നും അ​മ്മൂ​മ്മ​യും ഇ​തു​വ​രെ എ​ന്നെ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു വ​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ​യെ​ന്ന ചി​ന്ത​ എ​ന്നെ കാ​ർ​ന്നുതി​ന്നാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു.

“ആ​രാ?” അ​ന്ന്, അ​പ്പൂ​പ്പ​ന്റെ കൈ പി​ടി​ച്ചു കു​ന്നു ക​യ​റി വ​ന്ന അ​മ്മൂ​മ്മ കി​ത​പ്പി​നി​ടയി​ൽ ഒ​രു വി​ധം പ​റ​ഞ്ഞൊ​പ്പി​ച്ചു. വാ​യി​ച്ച​റി​ഞ്ഞ​തി​നേ​ക്കാ​ൾ ഒ​ര​ഞ്ച് വ​യ​സ്സു ര​ണ്ടുപേ​ർ​ക്കും കു​റ​വാ​ണെ​ന്നും പാ​ശ്ചാ​ത്യരാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലെ ക​ണ​ക്ക് വെ​ച്ചുനോ​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​വ​രി​പ്പോ​ഴും യ​ങ് ആ​ണെ​ന്നും എ​നി​ക്ക് ഒ​റ്റനോ​ട്ട​ത്തി​ൽ തോ​ന്നി. അ​വ​ർ ഒ​രു​പാ​ട് ദൂ​രം ന​ട​ന്നു തി​രി​ച്ചുവ​ന്ന​താ​ണ്. ന​ന്നാ​യി കി​ത​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. അ​ൽ​പം മു​ന്നോ​ട്ടു വ​ള​ഞ്ഞു വ​ല​ത്തേ​ക്കാ​ല് നീ​ട്ടി കൈവെ​ച്ചു മു​ട്ടു​ത​ട​വി​ക്കൊ​ണ്ടു​ള്ള അ​മ്മൂ​മ്മ​യു​ടെ ഇ​രി​പ്പ് ക​ണ്ടാ​ല​റി​യാം മു​ട്ടി​ലെ വേ​ദ​ന ചി​ന്ത​ക​ളെ​യും അ​പ​ഹ​രി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്ന്. മു​ത്ത​ശ്ശ​ൻ വ​രാ​ന്ത​യി​ലെ ത​ന്റെ ക​സേ​ര​യി​ൽ ദൂ​ര​ത്തേ​ക്ക് നോ​ക്കി​യി​രി​പ്പാ​ണ്. എ​വി​ടെ​യാ​ണ​വ​ർ പോ​യ​തെ​ന്നും എ​ന്താ​ണ​വി​ടെ സം​ഭ​വി​ച്ച​തെ​ന്നും ചോ​ദി​ച്ച​റി​യ​ണ​മെ​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, ഉ​ത്ത​ര​മ​റി​ഞ്ഞുകൊ​ണ്ട് ചോ​ദ്യം ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ അ​നൗ​പ​ചാ​രി​ക​ത എ​ന്നെ അ​തി​ൽനി​ന്നു പി​ന്തി​രി​പ്പി​ച്ചു.

“ഞാ​ൻ... ക​ഥാ​കൃ​ത്ത് പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ട് അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു വ​ന്ന​താ,” അ​പ്പോ​ഴ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് പ​റ​യാ​ൻ തോ​ന്നി​യ​ത്. അ​പ്പൂ​പ്പ​ന്റെ​യും അ​മ്മൂ​മ്മ​യു​ടെ​യും സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ന​തിരി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഓ​ർ​മക്കു​റ​വും വ​യ്യാ​യ്ക​യും മാ​റ്റി​വെ​ച്ച് ഞാ​ൻ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന പ​ച്ച​ക്ക​റി​ക​ളും അ​രി​യുംകൊ​ണ്ട് അ​വ​രെ​നി​ക്ക് സ​ദ്യ​യൊ​രു​ക്കി. വൈ​കു​ന്നേ​രം, ന​ല്ല കാ​ട്ടു കാ​പ്പി​പ്പൊ​ടികൊ​ണ്ടു​ള്ള കാ​പ്പി. രാ​ത്രി​യി​ൽ ചി​ല പ​ച്ചി​ല​ക​ളെ​ല്ലാം വേ​വി​ച്ച സൂ​പ്പ്. അ​ന്നു പ​ക്ഷേ, ഇ​രു​ട്ട് വീ​ണുതു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ അ​പ്പൂ​പ്പ​ൻ പു​റ​ത്തെ ത​ണു​പ്പ​ത്ത് ഒ​റ്റ​യി​രു​പ്പ്. ഞാ​നും അ​മ്മൂ​മ്മ​യും എ​ത്ര നി​ർ​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട്ടും അ​ക​ത്തേ​ക്ക് വ​ന്നി​രി​ക്കാ​നോ ത​ന്റെ കീ​റി​പ്പ​റി​ഞ്ഞ ക​മ്പി​ളി പു​ത​ക്കാ​നോ കൂ​ട്ടാ​ക്കി​യി​ല്ല. വൈ​കാ​തെ, അ​മ്മൂ​മ്മ​യു​ടെ പ്ര​സ​രി​പ്പും അ​പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​യി​ത്തു​ട​ങ്ങി.

അ​തു​വ​രെ തോ​ന്നാ​ത്ത ഒ​രു​ത​രം ഭ​യം വ​ന്യജീ​വി​ക​ളു​ടെ ശ​ബ്ദ​ത്തി​ന്റെ അ​ക​മ്പ​ടി​യോ​ടെ എ​ന്നെ വേ​ട്ട​യാ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ക​ട്ടി​ലി​ൽ ഒ​രു​വി​ധം നേ​രം വെ​ളു​പ്പി​ച്ചു. പി​റ്റേ​ന്ന് രാ​വി​ലെ​യാ​യ​പ്പോ​ൾ അ​പ്പൂ​പ്പ​നും അ​മ്മൂ​മ്മ​യും പ​ഴ​യ​തുപോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന​ത് എ​നി​ക്കൊ​രാ​ശ്വാ​സ​മാ​യി​രു​ന്നു. ര​ണ്ടാ​ഴ്ച അ​ങ്ങ​നെ ക​ട​ന്നുപോ​യി. പി​ന്നെ, ഇ​ന്ന​ലെ രാ​ത്രി​യാ​ണ് ആ ​വി​ഷാ​ദം അ​പ്പൂ​പ്പ​നെ ഒ​രി​ക്ക​ൽ​ക്കൂ​ടി ബാ​ധി​ച്ച​ത്. ഇ​ത്ത​വ​ണ ര​ണ്ടും ക​ൽ​പി​ച്ച് ഞാ​ൻ അ​പ്പൂ​പ്പ​നോ​ട് കാ​ര്യ​മ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു.

“നാ​ളെ ഒ​രു ക​ത്ത് പോ​സ്റ്റ് ഓ​ഫി​സി​ൽ കൊ​ണ്ടു പോ​യി പോ​സ്റ്റ് ചെ​യ്യ​ണം.” വി​റ​ക്കു​ന്ന ചു​ണ്ടു​ക​ളോ​ടെ, അ​പ്പൂ​പ്പ​ൻ എ​ന്നോ​ടുപ​റ​ഞ്ഞു. ഒ​ന്നു ര​ണ്ടു ക​ണ്ണു​നീ​ർ തു​ള്ളി​ക​ൾ മു​ഖ​ത്തെ ചു​ളി​വു​ക​ൾക്കി​ട​യി​ൽ ഒ​ളി​ച്ചുക​ളി​ച്ചു. ഞാ​ൻ ത​ല​യാ​ട്ടി. ഒ​രു പ​ത്തു മ​ണി​യോ​ടെ അ​മ്മൂ​മ്മ ത​ന്ന സ​ഞ്ചി​യും അ​പ്പൂ​പ്പ​ൻ ത​ന്ന ക​ത്തു​മാ​യി ഞാ​ൻ മ​ല​യി​റ​ങ്ങി.

2

പ്രാ​ത​ലി​ന് ശേ​ഷ​മു​ള്ള നി​ല​ത്തെ പൊ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു തു​ട​ക്കം. ബ്യൂ​ട്ടി പാ​ർ​ല​റി​ന് പു​റ​ത്തെ​ന്നപോ​ലെ പ​തു​പ​തു​ത്ത ഇ​രി​പ്പി​ട​വും സ​മ​യംകൊ​ല്ലി​ക​ളാ​യ സ്റ്റൈ​ൽ മാ​സി​ക​ക​ളും ക​സ്റ്റ​മ​റു​ടെ ശ്ര​ദ്ധ തി​രി​ക്കാ​നു​ള്ള ടി.വി​യു​മി​ല്ലാ​ത്ത​തു കൊ​ണ്ടാ​ണെ​​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു ത​ങ്ങ​ളു​ടെ ഊ​ഴം കാ​ത്തുനി​ൽ​ക്കാ​തെ ഓ​രോ ത​രി​യും ബ​ഹ​ളം കൂ​ട്ടി​ത്തു​ട​ങ്ങി. ചൂ​ലു​കൊ​ണ്ട് അ​വ​യെ​യെ​ല്ലാം ഒ​രു​മി​പ്പി​ച്ച് ഒ​രു കു​ട്ട​യി​ലാ​ക്കി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴേ അ​വ​രു​ടെ പ​രാ​തി തീ​ർ​ന്നു​ള്ളൂ. കു​ട്ട​ക്ക​ക​ത്തുനി​ന്നു​ള്ള തി​ള​ക്കം ക​ണ്ട​പ്പോ​ഴേ തോ​ന്നി മൂ​ന്നു ന​ക്ഷ​ത്ര​ങ്ങ​ളും അ​തി​ല​ക​പ്പെ​ട്ട് പോ​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കു​മെ​ന്ന്. അ​വ​യെ ശ്ര​ദ്ധാ​പൂ​ർ​വം പെ​റു​ക്കി​യെ​ടു​ത്ത് അ​ത​ത് സ്ഥാ​ന​ത്ത് പ​തി​പ്പി​ച്ചു. എ​ന്റെ ശ്ര​ദ്ധ ത​ട്ടു​ക​ളി​ലെ ക​റി​പ്പൊ​ടി​ക​ളി​ട്ടു വെ​ച്ച കു​പ്പി​ക​ള​പ​ഹ​രി​ച്ചു.

അ​വ​യി​ലോ​രോ​ന്നും ക​ട​ലാ​സി​ലേ​ക്ക് കു​ട​ഞ്ഞി​ട്ട് ഞാ​നൊ​രു ചി​ത്രം പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കി. പ​ക്ഷേ, പൊ​ടി​ക​ളെ​ന്റെ ക​ണ്ണു​ക​ളെ​യും മൂ​ക്കി​നെ​യും കൈ​ക​ളെ​യും നീ​റ്റി. അ​ൽ​പ​മൊ​രു പ​രി​ഗ​ണന കൊ​ടു​ത്താ​ൽ ത​ല​യി​ൽ​ക്ക​യ​റി​യി​രി​ക്കു​ന്ന അ​വ​യെ ഞാ​ൻ ച​ട്ടി​യി​ലി​ട്ട് വ​റു​ത്തു. എ​ന്നി​ട്ടും അ​വ ക​ലി മാ​റാ​തെ എ​ന്റെ മൂ​ക്കി​ലേ​ക്ക് തു​ള​ച്ചുക​യ​റി ഒ​രു പ​ത്തു ത​വ​ണ​യെ​ങ്കി​ലും തു​മ്മി​ച്ചു. അ​വ​സാ​നം, എ​നി​ക്കു മു​ഖം ക​ഴു​കേ​ണ്ടി വ​ന്നു. പൈ​പ്പി​ൽനി​ന്നു​ള്ള വെ​ള്ള​ത്തി​ലും അ​വ ക​ല​ർ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടാ​കു​മോ എ​ന്നു ഭ​യ​ന്ന് ഞാ​ൻ ക​ണ്ണു തു​റ​ന്ന​തും അ​വ സം​ഹാ​ര ല​ഹ​രി​യോ​ടെ എ​ന്റെ ക​ണ്ണി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി.

അ​ടു​ത്ത നി​മി​ഷം ഫ്രി​ഡ്ജി​ന​ക​ത്തുനി​ന്നു കേ​ട്ട ക​ല​പി​ല എ​ന്റെ നീ​റ്റ​ലി​നെ മ​റി​ക​ട​ന്നു. ഒ​രാ​ഴ്ച മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തെ അ​ല​ങ്ക​രി​ച്ച ഭ​ക്ഷ​ണ​മാ​ണ് പ​രാ​തി​ക്കാ​ർ. ആ ​അ​ട​ച്ചി​ട്ട അ​ന്ത​രീ​ക്ഷ​ത്തി​ൽനി​ന്നു പു​റ​ത്തു ക​ട​ക്കാ​നു​ള്ള വ്യ​ഗ്ര​ത​യാ​യി​രു​ന്നു മി​ക്ക​വ​ർ​ക്കും.

“സ്വാ​ത​ന്ത്യ​ത്തി​നുവേ​ണ്ടി വെ​റു​തെ മു​റ​വി​ളി കൂ​ട്ടു​ന്നു. നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കെ​ന്താ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ന് കു​റ​വ്?” -ഞാ​ന​വ​രോ​ട് ചോ​ദി​ച്ചു. വെ​ള്ളാ​ന​ക​ളെ​പ്പോ​ലു​ള്ള3 കു​ന്നു​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ അ​വ​യെ​ല്ലാം നി​ശ്ശ​ബ്ദ​രാ​യി​ക്കേ​ട്ടു. പി​ന്നെ, എ​നി​ക്കു നി​വൃ​ത്തി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഓ​രോ പാ​ത്ര​ത്തെ​യും പു​റ​ത്തെ​ടു​ത്തു നീ​ക്കംചെ​യ്തു. വൃ​ത്തി ഭൂ​ത​ത്തി​ന്റെ നി​ർ​ദേ​ശ​മ​നു​സ​രി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു പി​ന്നെ എ​ന്റെ ഓ​രോ ച​ല​ന​വും. അ​വി​ടെ, കു​ന്നു​ക​ൾ​ക്ക് സ്ഥാ​ന​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

3

വ​ള​രെ​ പെ​ട്ടെന്ന് അ​ടി​വാ​ര​ത്തെ​ത്തി​യ​തു​പോ​ലെ​തോ​ന്നി. പ​ഴ​യ ഏ​തോ പു​സ്ത​ക​ച്ച​ട്ട​യു​ടെ അ​ക​ത്താ​യി​രു​ന്നു ക​ത്ത്. അ​താ​ർ​ക്കു​ള്ള​താ​ണെ​ന്നും എ​വി​ടേ​ക്കു​ള്ള​താ​ണെ​ന്നു​മ​റി​യാ​ൻ എ​നി​ക്കാ​ഗ്ര​ഹ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, എ​ന്തോ ഒ​ന്ന് ആ ​വി​ലാ​സം നോ​ക്കു​ന്ന​തി​ൽനി​ന്നെ​ന്നെ പി​ടി​ച്ചുവ​ലി​ച്ചു. ഒ​രു​പാ​ട് ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ വാ​യി​ച്ച ക​ഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ സ്വ​കാ​ര്യ​ത​യി​ലേ​ക്ക് ത​ല​യി​ടു​ന്ന​തി​നെ എ​ന്നി​ലെ വാ​യ​ന​ക്കാ​രി വി​ല​ക്കി. അ​പ്പൂ​പ്പ​ൻ ത​ന്റെ സ​ങ്ക​ട​ങ്ങ​ൾ പ​ങ്കു​വെ​ച്ചി​ല്ലെ​ന്ന പ​രി​ഭ​വം എ​ന്റെ മ​ന​സ്സി​ൽ​ക്കി​ട​ന്ന് വി​ങ്ങി. ആ​ദ്യ​മാ​യി എ​ന്നെ ഒ​രു അ​പ​രി​ചി​ത​ത്വം വ​ന്നു​മൂ​ടി. ആ ​ഓ​ണംകേ​റാ മൂ​ല​യി​ൽ ഒ​രു പോ​സ്റ്റ്‌ ഓ​ഫി​സ് ക​ണ്ടെ​ത്തു​ക​യെ​ന്നു​ള്ള​ത് അ​സാ​ധ്യ​മെ​ന്ന​ല്ല, അ​പ്രാ​പ്യ​മെ​ന്നുത​ന്നെ പ​റ​യേ​ണ്ടി വ​രും. സം​സാ​രി​ക്കാ​ൻ ത​ന്നെ മ​റ​ന്നു​പോ​യ റേ​ഷ​ൻക​ട​ക്കാ​ര​ൻ എ​ന്റെ ചോ​ദ്യംകേ​ട്ട് കൈ​മ​ല​ർ​ത്തി. അ​രി​യും ചാ​ക്കി​ലാ​ക്കി തി​രി​ച്ച് കു​ന്നു ക​യ​റു​മ്പോ​ൾ മ​റ്റൊ​രു മാ​ർ​ഗ​വു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ഞാ​നാ ക​ത്ത് ച​ട്ട​യോ​ടൊ​പ്പം കാ​റ്റി​ൽ​പ്പ​റ​ത്തി. അ​ത് എ​വി​ടെ​ച്ചെ​ന്നു വീ​ണു​വെ​ന്ന അ​റി​വു​പോ​ലും ഒ​രു ഭാ​ര​മാ​യി തോ​ന്നി​യ​തി​നാ​ലാം ഞാ​ൻ ഓ​ടി കു​ന്നു​ക​യ​റി.

4

ഇ​ന്ന​ലെ പോ​സ്റ്റ്‌ മാ​നെ​ന്ന് പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ മ​നു​ഷ്യ​ൻ എ​ന്റെ കൈ​യി​ലേ​ക്ക് ഈ ​പൊ​തി വെ​ച്ചു​ത​ന്ന​പ്പോ​ൾ ഞാ​ൻ അ​തി​ശ​യി​ച്ചു​പോ​യി. വി​റ​യാ​ർ​ന്ന കൈ​ക​ളോ​ടെ അ​ത് വാ​ങ്ങി സ​ഞ്ചി​യി​ലൊ​ളി​പ്പി​ച്ചു. തി​രി​ച്ചു വ​രു​ന്നവ​ഴി​ക്കെ​ങ്ങാ​നും ഞാ​ന​ന്ന് കാ​റ്റി​ൽ​പ്പ​റ​ത്തി​ക്ക​ള​ഞ്ഞ ക​ത്തു​ണ്ടോ എ​ന്ന് തി​ര​ഞ്ഞുനോ​ക്കി. ക​ത്ത് കി​ട്ടി​യാ​ൽ തി​രി​ച്ചു​പോ​യി അ​തു പോ​സ്റ്റ്‌​മാ​നെ ഏ​ൽ​പിക്ക​ണ​മെ​ന്ന് മ​ന​സ്സി​ലു​റ​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു.

‘‘എ​ങ്കി​ലും.. എ​ന്താ​യി​രി​ക്കു​മാ പൊ​തി​യി​ൽ?’’ എ​ന്ന ചി​ന്ത​യി​ൽ​ത്തൂ​ങ്ങി മ​ല​ക​യ​റി​യ​തി​നാ​ലാ​കാം ന​ട​ത്തം അ​നാ​യാ​സ​മാ​യി​ തോ​ന്നി​യ​ത്. എ​ത്ര ന​ട​ന്നു​വെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞുകൂ​ടാ. കാ​റി​ന്റെ നി​ഴ​ൽ ചെ​ന്നു നി​ന്ന​ത് ഒ​രു മു​റ്റ​ത്താ​ണ്. വ​രാ​ന്ത​യി​ൽ ആ​രോ ഒ​രാ​ൾ4 ഇ​രി​ക്കു​ന്ന​ത് ക​ണ്ടു.

“ആ​രാ? ഇ​പ്പോ വ​ന്നുപോ​യ കു​ട്ടി​യു​ടെ ആ​രെ​ങ്കി​ലു​മാ​ണോ?” -അ​യാ​ൾ ത​ന്റെ ചാ​രു​ക​സേ​ര​യി​ൽ നി​ന്ന് ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടി​യെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. ഒ​രു പ​ട്ടാ​ള​ക്കാ​ര​ന്റെ ത​ല​യെ​ടു​പ്പെ​ല്ലാ​മു​ള്ള ഒ​രുവൃ​ദ്ധ​ൻ. ന​ല്ല ഉ​യ​രം.

“എ​ഴു​ത്തു​കാ​ര​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​യ​ച്ച​താ,” അ​മ്മൂ​മ്മ​യോ​ടും അ​പ്പൂ​പ്പ​നോ​ടും പ​റ​ഞ്ഞ അ​തേ വാ​ച​ക​ങ്ങ​ളാ​ണ് ഞാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​തെ​ങ്കി​ലും അ​യാ​ൾ​ടെ മു​ഖ​ത്ത് ഒ​രു ഭാ​വ​മാ​റ്റ​വു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. താ​നാ​രാ​ണെ​ന്ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വി​ല്ലെ​ന്ന ഭാ​വ​ത്തോ​ടെ പൊ​ലീ​സു​കാ​ര​ന് ത​ന്റെ ഐഡി കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന ഒ​രു രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ക്കാ​ര​നെ​പ്പോ​ലെ അ​ൽ​പംമു​മ്പ് എ​ന്റെ കൈ​യി​ൽ വ​ന്നു​ചേ​ർ​ന്ന മൂ​ന്ന് ന​ക്ഷ​ത്ര​ങ്ങ​ൾ ഞാ​ൻ അ​യാ​ൾ​ക്ക്‌ കാ​ണി​ച്ചുകൊ​ടു​ത്തു.

“ആ ​കു​ട്ടി ഇ​ത​ന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​കും. പാ​വം”, അ​യാ​ൾ വി​കാ​ര​ഭ​ര​ിത​നാ​യി. ന​ക്ഷ​ത്ര​ങ്ങ​ൾ എ​ന്റെ കൈ​യി​ൽ​നി​ന്ന് വാ​ങ്ങി അ​യാ​ൾ തി​ര​ക്കി​ട്ട് അ​ക​ത്തേ​ക്കു പോ​കു​ക​യും ഒ​രു ന​ന്ദി​പോ​ലും പ​റ​യാ​തെ മു​റ്റ​ത്തെ കാ​റി​ൽ ക​യ​റി അ​പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. ക​ഥ​യി​ലെ പ​ട്ടാ​ള​ക്കാ​ര​ന്റെ കു​പ്പാ​യ​വും മെ​ഡ​ലു​ക​ളും അ​യാ​ൾ​ക്ക്‌ കൂ​ട്ടാ​യു​ള്ള പ​ശു​ക്ക​ളെയും ഒ​രുനോ​ക്ക് കാ​ണ​ണ​മെ​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, ഞാ​ൻ പ​ണ്ട് കാ​റ്റി​ൽ​പ്പ​റ​ത്തി​ക്ക​ള​ഞ്ഞ ക​ത്തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ലോ​ചി​ച്ച​പ്പോ​ൾ മ​ന​സ്സ് വി​ങ്ങി. എ​ങ്ങോ​ട്ടെ​ന്നി​ല്ലാ​തെ ഞാ​നി​റ​ങ്ങി ന​ട​ന്നു. ആ​ശ്ച​ര്യ​മെ​ന്നു പ​റ​യ​ട്ടെ, കു​ന്നി​റ​ങ്ങു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ൽ ഒ​രു പു​സ്ത​ക​ച്ച​ട്ട എ​ന്റെ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് പ​റ​ന്നുവ​ന്നു. ഞാ​ന​ത് കൈ​യി​ലെ​ടു​ത്തു, എ​ത്ര​യും പെട്ടെ​ന്ന് അ​പ്പൂ​പ്പ​നെ കാ​ണ​ണ​മെ​ന്ന ഉ​ദ്ദേ​ശ്യത്തോ​ടെ കു​ന്നി​റ​ങ്ങി.

=========

1 മ​ല​മു​ക​ളി​ൽ ര​ണ്ടു പേ​ർ (ഉ​ണ്ണി ആ​ർ)

2, 4 കു​ന്നു​ക​ൾ ന​ക്ഷ​ത്ര​ങ്ങ​ൾ (ഇ. ​സ​ന്തോ​ഷ്‌ കു​മാ​ർ)

3 Hills Like White Elephants (Ernest Hemingway)