സിദ്ധൻ

ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ നാ​ട്ടി​ൽ ഒ​രി​ക്ക​ൽ കൂ​ണു​പോ​ലെ ഒ​രു സി​ദ്ധ​ൻ ഉ​യ​ർ​ന്നു. പ​തി​യെ പ​തി​യെ അ​യാ​ൾ ഓ​രോ കാ​തി​ലും പ​ട​ർ​ന്നു പ​ന്ത​ലി​ച്ചു. മ​ഹാ​സി​ദ്ധ​ൻ എ​ന്ന് കേ​ൾ​വി​കേ​ട്ടു. അ​ദ്ദേ​ഹം ന​ൽ​കു​ന്ന വെ​ള്ളം കു​ടി​ച്ചു പ​ല​രും രോ​ഗ​മു​ക്ത​രാ​വു​ന്ന​തും പെ​റാ​ത്ത പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ൾ പെ​റ്റു കു​ട്ട്യോ​ളേം ഒ​ക്ക​ത്തു​കെ​ട്ടി ന​ട​ക്കു​ന്ന​തും ഏ​ത് ബാ​ധ​യും അ​നാ​യാ​സം ഒ​ഴി​ഞ്ഞുപോ​യ​തും ക​ള​ഞ്ഞുപോ​യ​ത് കി​ട്ടി​യ​തും അ​ങ്ങ​നെ അ​ങ്ങ​നെ സി​ദ്ധി​ക​ൾ നാ​ട് ഒ​ട്ടാ​കെ കേ​ൾ​വി​കേ​ട്ടു. ജാ​തി​മ​ത​ഭേ​ദ​മ​ന്യേ സി​ദ്ധ​നെ കാ​ണാ​നാ​ളെ​ത്തി. ഒ​രു പാ​ട് ക​ഥ ഉ​മ്മ​യും മ​റ്റും പ​റ​ഞ്ഞു കേ​ട്ടു.

ദേ​വേ​ട​ത്തി​ന്റെ പൊ​ട്ട​ക്കി​ണ​റ്റി​ല് സി​ദ്ധ​ൻ കൈ​യി​ലെ വെ​ള്ളം ഒ​ന്നു കു​ട​ഞ്ഞ​താ... ഇ​പ്പ​താ കി​ണ​റ്റി​ൽ നി​റ​യെ വെ​ള്ളം. എ​ന്താ​ലേ... കി​ണ​റ്റി​ൻ ക​ര​യി​ല്, ബ​ക്ക​റ്റും കു​ട​വും മി​ണ്ടി​പ്പ​റ​ഞ്ഞു. കു​പ്പി​വ​ള കി​ലു​ക്ക​വും ഏ​ഷ​ണി​യും ഭീ​ഷ​ണി​യും ഒ​ഴി​ഞ്ഞ നേ​ര​ല്ല്യ.

ആ​ളു​ക​ൾ തി​ക്കി​ത്തിര​ക്കി പ​ല നാ​ട്ടി​ന്നും വ​ന്നു. നീ​ണ്ടു നീ​ണ്ടു കി​ട​ക്കു​ന്ന വ​രി​യി​ൽ ആ​ളു​ക​ൾ അ​ക്ഷ​മ​രാ​യി കാ​ത്തു​നി​ന്നു. അ​ങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കെ എ​ന്റെ കെ​ട്ടി​ച്ച പെ​ങ്ങ​ൾ വീ​ട്ടി​ൽ വ​ന്നു. അ​വ​ള് ഗ​ർ​ഭി​ണി​യാ​ണ്. എ​ന്തോ സാ​ര​മാ​യ പ്ര​ശ്ന​മു​ണ്ട​ത്രേ. വ​ള​രെ​യേ​റെ സൂ​ക്ഷി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ഭാ​ഗ്യം ഉ​ണ്ടേ​ൽ എ​ല്ലാം ശ​രി​യാ​വും എ​ന്നാ​ണ് പ​രി​ശോ​ധ​ന​യി​ൽ ഡോ​ക്ട​ർ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്. ദി​വ​സ​വും വേ​ദ​ന​യി​ലും ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടി​ലും പെ​ങ്ങ​ൾ മ​രു​ന്നും മ​റ്റു​മാ​യി ക​ഴി​ഞ്ഞുകൂ​ടി.

അ​ന്ന് ഞാ​ൻ സ്കൂ​ളും ക​ഴി​ഞ്ഞ് വീ​ട്ടി​ൽ വ​ന്നു​കേ​റി​യ​പ്പോ​ൾ ഉ​മ്മ പ​റ​ഞ്ഞു, ‘‘എ​നി​ക്ക് വ​ല്ലാ​ത്ത വ​യ​റു​വേ​ദ​ന, തു​ട​ങ്ങീ​ട്ട് ര​ണ്ടാ​ഴ്ച​യാ​യി ഒ​രു മാ​റ്റ​വു​മി​ല്ല. നീ ​മ​ഹാ​സി​​ദ്ധ​ന്റെ അ​ടു​ത്തു​പോ​യി കു​റ​ച്ച് വെ​ള്ളം കൊ​ണ്ടു വാ. ​പെ​ങ്ങ​ൾ​ക്കും കു​ടി​ക്കാ​ലോ... എ​ല്ലാം ശ​രി​യാ​യാ​ലോ...’’

ഞാ​ൻ കു​പ്പി​യു​മാ​യി സി​ദ്ധ​ന്റെ സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്ക് എ​ത്തി. ദൂ​രേ​ന്ന് ത​ന്നെ കാ​ണാം നീ​ണ്ട വ​ള​ഞ്ഞ വ​രി. ഇ​ന്നൊ​ന്നും കാ​ണാ​ൻ പ​റ്റി​ല്ല. അ​ത്ര​യും തി​ര​ക്ക്. ഈ ​വ​രി തീ​രാ​ൻ ഒ​രു​പാ​ട് നേ​ര​മെ​ടു​ക്കും. അ​ന്ന് സി​ദ്ധ​ന്റെ താ​മ​സസ്ഥ​ല​ത്തി​ന് ഒ​രു കി​ലോ​മീ​റ്റ​റ​പ്പു​റം ഒ​രു സി​നി​മ തി​യ​റ്റ​റു​ണ്ട്. കാ​ണ​ണ​മെ​ന്ന് ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ച സി​നി​മ ഓ​ടു​ന്നു​ണ്ട​വി​ടെ. ഏ​താ​യാ​ലും ഇ​വി​ടെവ​രെ വ​ന്ന സ്ഥി​തി​ക്ക് അ​തു പോ​യി കാ​ണാ​ൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു.

സി​നി​മ ക​ഴി​ഞ്ഞു ഇ​റ​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്ക് വ​രി​യും സി​ദ്ധ​നും ഒ​ക്കെ പ​രി​പാ​ടി നി​ർ​ത്തി​യി​രു​ന്നു. ഇ​നി​യെ​ന്താ ചെ​യ്യാ... കു​പ്പീ​ല് വെ​ള്ള​മി​ല്ലാ​തെ ചെ​ന്നാ ഉ​മ്മ വീ​ട്ടി​ൽ കേ​റ്റി​ല്ല. ഇ​ങ്ങ​നെ ചെ​ന്നാ​ൽ നാ​ളേം വ​രേ​ണ്ടിവ​രും തി​ക്കി​ത്തി​ര​ക്കാ​ൻ. ഏ​താ​യാ​ലും ര​ണ്ടും ക​ൽ​പി​ച്ചു വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് തി​രി​ച്ചു. ബ​സിറ​ങ്ങി ചേ​റാ​ഴി​ത്തോ​ടി​ന്റെ വ​ര​മ്പി​ലൂ​ടെ ന​ട​ന്നുവേ​ണം വീ​ടെ​ത്താ​ൻ. വെ​ളി​ച്ചം മ​ങ്ങി​ത്തു​ട​ങ്ങി. ദി​വ​സ​വും ക​ളി​ച്ചു​ന​ട​ക്കു​ന്ന സ്ഥ​ല​മാ​യ​തുകൊ​ണ്ട് ഒ​ട്ടും വി​ഷ​മം തോ​ന്നി​യി​ല്ല ന​ട​ത്ത​ത്തി​ന്.

വെ​ള്ള​മി​ല്ലാ​തെ ചെ​ന്നാ​ൽ ഉ​മ്മ​യും പെ​ങ്ങ​ളും പു​റംപൊ​ളി​ക്കു​മെ​ന്ന് ചി​ന്തി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ഉ​ള്ളി​ലൊ​രു തോ​ന്ന​ൽ. നി​റ​ഞ്ഞു നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ചോ​ഴി​ത്തോ​ട്ടി​ൽനി​ന്നും കു​പ്പീ​ല് വെ​ള്ളം നി​റ​ച്ചാ​ലോ! തോ​ടി​ന്റെ അ​ടി​യി​ൽ നി​റ​യെ ചേ​റാ​ണ്. അ​തോ​ണ്ട് ത​ന്നെ ചേ​റാ​ഴി​ത്തോ​ട് എ​ന്ന പേ​രും. കു​പ്പി ന​ല്ല ഗ്ലും... ​ഗ്ലും... ശ​ബ്ദ​മു​ണ്ടാ​ക്കി നി​റ​ഞ്ഞു. ന​ല്ല തെ​ളി​ഞ്ഞ വെ​ള്ളം. ചേ​റ് തോ​ടി​ന്റെ അ​ടി​യി​ല​ങ്ങ​നെ അ​ന​ങ്ങാ​തെ കി​ട​ന്നു. വീ​ട്ടി​ൽ ചെ​ന്ന് കേ​റി​യ​തും ഉ​മ്മാ​ന്റെ മു​ഖം മി​നു​ങ്ങി. ‘‘ന്റെ ​മോ​ൻ വ​രി നി​ന്ന് കൊ​ഴ​ങ്ങി​യോ? ന്നാ​ലും കി​ട്ടി​യ​ല്ലോ. സാ​ബി​യേ, ഗ്ലാ​സും കൊ​ണ്ട് വാ... ​ഇ​പ്പോ​ത്ത​ന്നെ കു​ടി​ക്കാ... എ​ല്ലാ അ​സു​ഖം മാ​റ​ട്ടെ. എ​ന്നും രാ​വി​ലെ നീ ​കു​ടി​ക്ക​ണ​ട്ടോ... സു​ഖ​പ്ര​സ​വാ​വ​ട്ടെ.’’

ഉ​മ്മാ​ന്റെ വാ​ക്കു​ക​ൾ എ​ന്റെ ഉ​ള്ളി​ൽ ഒ​രു ഉ​ളി​കൊ​ണ്ട് വീ​ശു​ന്നപോ​ലെ. എ​ന്നാ​ലും ഞാ​ൻ മി​ണ്ടി​യി​ല്ല. ഒ​ന്നു​മു​ണ്ടാ​വ​രു​തെ​ന്ന് ഉ​ള്ളാ​ലെ പ​റ​ഞ്ഞു. ര​ണ്ടാം ദി​വ​സം ഉ​മ്മാ​ന്റെ വ​യ​റു​വേ​ദ​ന പ​മ്പക​ട​ന്നു. ഉ​മ്മാ​ക്ക് നാ​ല് നാ​ക്കു​വ​ന്നു. അ​യ​ൽ​വ​ക്ക​ത്തൊ​ക്കെ സി​ദ്ധി​യു​ള്ള വെ​ള്ള​ത്തി​ന്റെ മ​ഹി​മ പു​ല​മ്പി.

മാ​സ​ങ്ങ​ൾ ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ പെ​ങ്ങ​ൾ പ്ര​സ​വി​ച്ചു. സു​ഖ​പ്ര​സ​വം. പി​ന്നെ ഉ​മ്മാ​ന്റെ നാ​ക്കി​ന് എ​ത്ര നീ​ളം വെ​ച്ചെ​ന്ന് ചോ​ദി​ക്കാ​നു​ണ്ടോ... കാ​ല​ങ്ങ​ൾ ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴും ഞാ​നി​താ​രോ​ടും പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. പെ​ങ്ങ​ളെ കു​രി​പ്പ് വി​കൃ​തി​ക​ളോ​ടെ ഓ​ടി ന​ട​ക്കു​മ്പോ. ഞാ​നൊ​രു ചി​രി​യോ​ടെ ഓ​ർ​ക്കും ചേ​റാ​ഴി​ത്തോ​ട്ടി​ലെ വെ​ള്ള​ത്തി​ന്റെ സി​ദ്ധി.

കാ​ല​മ​ങ്ങ​നെ പാ​ഞ്ഞുപോ​യി. പി​ന്നെ​യെ​ന്നോ ആ ​സി​ദ്ധ​ൻ അ​പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​യി. ആ​രു​മ​റി​യാ​തെ എ​വി​ടേ​ക്കോ മാ​ഞ്ഞുപോ​യി. നാ​ട്ടി​ലെ ആ​ളു​ക​ളു​ടെ മൊ​ത്തം വി​ശ്വാ​സ​ത്തെ മു​ത​ലെ​ടു​ത്തു ആ ​സി​ദ്ധ​ൻ. വെ​ള്ളം കു​ടി​ച്ച​വ​രൊ​ക്കെ ഉ​ള്ളി​ൽ പ​റ്റി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തി​ന്റെ തി​രി ഏ​ന്തു​ന്നു​ണ്ടാ​വും. ഈ​യി​ടെ ഒ​രി​ക്ക​ൽ അ​മ്മാ​യി വീ​ട്ടി​ൽ​വ​ന്ന​പ്പോ​ൾ പ​ഴ​യ കാ​ല​ത്തെ കു​റെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞുതു​ട​ങ്ങി. അ​തി​ൽ അ​ന്ന​ത്തെ സി​ദ്ധ​നും വി​ഷ​യ​മാ​യി.​ ന​മ്മ​ളും അ​ങ്ങ​നൊ​ക്കെ ചെ​യ്തി​ല്ലേ എ​ന്ന മ​ട്ടി​ൽ. ഉ​മ്മാ​ടെ ഉ​ള്ളി​ലു​ണ്ടാ​യ​ത് എ​ന്ത് വി​കാ​ര​മെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക​റി​യാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. എ​ങ്കി​ലും ആ ​ര​സം പ​റ​ച്ചി​ലി​ൽ ചേ​റാ​യി​ത്തോ​ട്ടി​ൽ​നി​ന്ന് വെ​ള്ളം നി​റ​ച്ച് പ​റ്റി​ച്ച കാ​ര്യം ഞാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. അ​തൊ​രു കൂ​ട്ട​ച്ചി​രി​ക്ക് തി​രികൊ​ളു​ത്തി...

‘‘എ​ടാ പ​ഹ​യാ... നീ​യും എ​ന്നെ പ​റ്റി​ച്ചോ!’’ ഉ​മ്മ ഒ​ന്നു നീ​ട്ടി ഗൗ​ര​വം കാ​ണി​ച്ചു.

‘‘ഒ​ന്നു പോ​ടാ...’’ പെ​ങ്ങ​ൾ ഒ​ന്നു ക​ണ്ണു​രു​ട്ടി, ‘ഏ​യ് അ​ങ്ങ​നെ ചെ​യ്യി​ല്ല’ എ​ന്ന ഭാ​വ​ത്തി​ൽ. അ​പ്പോ​ഴും ചെ​റാ​ഴി​ത്തോ​ട് നി​റ​ഞ്ഞൊ​ഴു​കി... പെ​ങ്ങ​ളു​ടെ കു​രി​പ്പ് അ​തി​ലും വേ​ഗ​ത്തി​ലും. കു​ടും​ബ​ത്തോ​ടെ ഒ​ന്നി​ച്ച് സം​സാ​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ പൊ​തു​വെ ത​മാ​ശ പ​റ​യു​ന്ന എ​ന്റെ തു​റ​ന്നുപ​റ​ച്ചി​ൽ ആ​രും കാ​ര്യ​മാ​യി​ട്ട് എ​ടു​ത്തി​ല്ലെ​ന്നു തോ​ന്നി. എ​ന്നാ​ലും എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് വ​യ​റുവേ​ദ​ന ര​ണ്ടാം ദി​വ​സം സു​ഖ​പ്പെ​ട്ട​തെ​ന്ന് എ​ന്റെ ഉ​മ്മ മ​ഹ​തി ആ​ശ്ച​ര്യ​ത്തോ​ടെ ആ​ത്മ​ഗ​തംകൊ​ണ്ടു. ഇ​ത്രേം പ്ര​ശ്നം ഗ​ർ​ഭ​ത്തി​ന് പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടും പെ​ങ്ങ​ളെ കു​രി​പ്പ് സു​ഖാ​യി​ട്ട് ഭൂ​മി​യി​ല് ഓ​ടി​ച്ചാ​ടി ന​ട​ക്കു​ന്ന​ത് ക​ണ്ട് ചേ​റാ​ഴി​ത്തോ​ടി​​ന്റെ മ​ഹാ​ത്മ്യ​മെ​ന്ന് ഞാ​നും.