നിസ്സഹായൻ

ആ​കാ​ശ​ത്തോ​ളം തീ ​ഉ​യ​ർ​ന്നു. പ്ര​തി​രോ​ധി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ ഭ​യ​ന്ന ജ​ന​ങ്ങ​ൾ പ​രി​ഭ്രാ​ന്തി​യോ​ടെ ചി​ത​റിേ​യാ​ടി. ജീ​വ​ശ്വാ​സം ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​മെ​ന്ന ആ​ശ​ങ്ക. തീ​യെ​ത്താ​ത്ത, പു​ക കാ​ണാ​ത്ത വ​ഴി​ക​ൾ തേ​ടി മ​നു​ഷ്യ​ൻ അ​ല​ഞ്ഞു.

കാ​റ്റ് ചീ​റി​യ​ടി​ച്ചു. തീ ​ആ​ളി​ക്ക​ത്തി. മാ​ലി​ന്യം ക​ത്തി​യ​മ​ർ​ന്നു. പു​ക ഇ​ര​മ്പി ഉ​യ​ർ​ന്നു. ഒ​രി​ടം ബാ​ക്കി​യി​ല്ല. ചു​റ്റാ​കെ തീ ​പ​ട​ർ​ന്നു. ആ​ർ​ത്തി​പൂ​ണ്ട തീ​റ്റ​ക്കാ​ര​നെ​പ്പോ​ലെ വി​ഴു​ങ്ങു​ക​യാ​ണ്, ക​ത്തി​പ്പ​ട​രു​ക​യാ​ണ്.

ജ​നം നി​ല വി​ളി​ച്ചു, ‘‘തീ... ​തീ...’’

തീ​യും പു​ക​യും ഒ​രു നാ​ടി​നെ ഒ​ന്നാ​കെ വി​ഴു​ങ്ങി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു.

പ​ക്ഷി​ക​ൾ മ​ര​ച്ചി​ല്ല​ക​ളെ ത​നി​ച്ചാ​ക്കി ജീ​വ​നു​വേ​ണ്ടി ചി​ത​റി​പ്പ​റ​ന്നു. മ​ര​ച്ചി​ല്ല​ക​ൾ ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടാ​നൊ​രു വ​ഴി​യും കാ​ണാ​തെ പ്ര​തി​കാ​ര​ത്തോ​ടെ ക​ത്തു​ന്ന തീ​യി​ൽ അ​ല​റി​ക്ക​ര​ഞ്ഞ്, ത​ല​യ​ടി​ച്ചു വീ​ണ് ചാ​ര​മാ​യി...

കാ​റ്റ് പു​ക​യെ ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ച്ചു. തീ ​മ​നു​ഷ്യ​നെ പി​ന്നെ​യും പി​ന്നെ​യും ആ​ക്ര​മി​ച്ചു. ക​ഠി​ന​മാ​യ ചൂ​ടി​ൽ വാ​ടി​ത്ത​ള​ർ​ന്ന ജ​ന​ത്തി​ന് ഇ​ത് മ​റ്റൊ​രാ​ഘാ​ത​മാ​യി. പു​ക ക​ണ്ട് സ​ന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ പ​റ​ന്നെ​ത്തി​യ ക​ഴു​ക​ൻ അ​ന്ത​രീ​ക്ഷ​ത്തി​ൽ വ​ട്ട​മി​ട്ട് പ​റ​ന്ന് ത​നി​ക്കാ​യി കാ​ത്തു​സൂ​ക്ഷി​ച്ച ഇ​ര​യെ​ത്തേ​ടി...

അ​യാ​ൾ ഏ​ക​ൻ. വ​യോ​ധി​ക​ൻ. ശ്വാ​സ​കോ​ശ രോ​ഗി. ഒ​രി​റ്റ് ശ്വാ​സ​മെ​ടു​ക്കാ​ൻ അ​യാ​ൾ ഏ​റെ വി​ഷ​മി​ച്ചു.

പു​ക. ചു​റ്റും ക​റു​ത്ത പു​ക. കാ​ർ മേ​ഘ​ത്തെ തോ​ൽ​പി​ച്ച് പു​ക അ​ന്ത​രീ​ക്ഷ​ത്തി​ന്റെ അ​ധി​പ​തി​യാ​യി. സൂ​ര്യ​ൻ പു​ക​ച്ചു​രു​ളു​ക​ളു​ടെ ഒ​ളി​ത്താ​വ​ള​മാ​യി. തീ ​നാ​ള​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ള്ളി​ലെ ഉ​ല​യി​ൽ വെ​ന്തു​രു​കാ​തെ പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ലെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ മോ​ഹി​ച്ചു. വ​ല്ലാ​ത്ത ശ്വാ​സ​ത​ട​സ്സം. എ​വി​ടെ​യാ​ണ് വാ​തി​ലെ​ന്ന​റി​യാ​തെ അ​ന്ധ​നെ​പ്പോ​ലെ അ​ങ്ങോ​ട്ടു​മി​ങ്ങോ​ട്ടും കൈ​ക​ൾ വീ​ശി. പ​ക​യോ​ടെ വ​ന്നു പൊ​തി​യു​ന്ന പു​ക​യെ അ​ക​റ്റാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. പു​ക മ​നഃ​പൂ​ർ​വം താ​ള​ത്തി​ലും ഓ​ള​ത്തി​ലും അ​യാ​ളെ ക​ബ​ളി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ശ​ർ​ക്ക​ര പൊ​തി​യു​ന്ന ഉ​റു​മ്പെ​ന്ന​പോ​ലെ ക​റു​ത്ത ക​ട്ടി​പ്പു​ക അ​യാ​ളെ പൊ​തി​ഞ്ഞു. അ​യാ​ളാ​ക​ട്ടെ വാ​തി​ൽ തി​ര​യു​ക​യാ​ണ്. ശ​ത്രു സൈ​ന്യ​ത്തി​ന്റെ ആ​ക്ര​മ​ണ​ത്തെ ചെ​റു​ക്കാ​ൻ ത​ന്ത്രം മെ​ന​യു​ന്ന സേ​നാ​ത​ല​വ​നെ​പ്പോ​ലെ അ​യാ​ൾ പു​ക​യി​ൽ​നി​ന്നും ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടാ​നു​ള്ള വ​ഴി തി​ര​യു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, പ​രാ​ജ​യ​ത്തോ​ടെ പി​ൻ​വാ​ങ്ങി, ജീ​വ​വാ​യു​വി​ല്ലാ​തെ അ​മ​ർ​ഷ​ത്തോ​ടെ, അ​സ്വ​സ്ഥ​ത​യോ​ടെ ര​ക്ഷാ​മാ​ർ​ഗ​ത്തി​നാ​യു​ള്ള അ​ന്വേ​ഷ​ണം.

‘മാ​സ്ക് ധ​രി​ക്കു​ക. വാ​തി​ലും ജ​നാ​ല​ക​ളും അ​ട​യ്ക്കു​ക’ എ​ന്ന സ​ർ​ക്കാ​ർ വി​ളം​ബ​രം പ്രാ​വ​ർ​ത്തി​ക​മാ​ക്കാ​ൻ വൃ​ദ്ധ​നാ​യ അ​യാ​ൾ​ക്ക് ക​ഴി​യാ​ത്ത​കാ​ര്യം പു​റം​ലോ​കം അ​റി​യു​ന്നി​ല്ല. ശ്വാ​സ​കോ​ശ അ​റ​ക​ളി​ൽ വി​ഷ​പ്പു​ക നി​റ​ഞ്ഞ് അ​യാ​ളു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ ചു​വ​ന്നു. സി​ര​ക​ളു​ടെ ശ​ക്തി ക്ഷ​യി​ച്ചു. പു​ക​യെ ഊ​തി അ​ക​റ്റാ​നു​ള്ള മാ​ന്ത്രി​ക സി​ദ്ധി ല​ഭി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ..! അ​യാ​ൾ ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു. ഒ​രു​വി​ധം മൊ​ബൈ​ൽ ഓ​ണാ​ക്കി ആം​ബു​ല​ൻ​സി​നാ​യി. ശ്വാ​സം കി​ട്ടാ​തെ ശ​രീ​രം ത​ള​ർ​ന്ന് കൈ​ക​ൾ കു​ഴ​ഞ്ഞ് മൊ​ബൈ​ൽ താ​ഴെ വീ​ണു. ‘ഹ​ലോ... ഹ​ലോ...’ എ​ന്ന ചി​ല​മ്പി​ച്ച ശ​ബ്ദം അ​പ്പോ​ഴും കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു...