പെ​​യ്ത്ത്

വെ​​ള്ള​​ത്തി​​ന്‍റെ വി​​ട​​വി​​ല്‍ മു​​റി​​ച്ചൊ​​ഴു​​കു​​മ്പോ​​ള്‍ ആ​​ദ്യം ത​​ണു​​പ്പി​​ന്റെ ഒ​​രു ഓ​​ര്‍മ​​യു​​ണ്ടാ​​വും. പ​​തി​​യെ ശ​​രീ​​ര​​വും വെ​​ള്ള​​വും ഒ​​ന്നാ​​വും. വെ​​ള്ള​​ത്തി​​ന്‍റെ അ​​ണു​​വി​​ല്‍ ശ​​രീ​​രം മീ​​ന്‍മു​​റി​​വാ​​യി പൊ​​ങ്ങു​​ക​​യും താ​​ഴു​​ക​​യും​​ ചെ​​യ്യും. ഇ​​പ്പോ​​ള്‍ പ​​ച്ച​​യും നീ​​ല​​യും കൂ​​ടി​​ക്ക​​ല​​ര്‍ന്ന നി​​റം ക​​ണ്ണി​​ലേ​​ക്കൊ​​ഴു​​കും. അ​​വ​​ള്‍ ഇ​​ത്ര​​യും കാ​​ലം എ​​ടു​​ക്കാ​​ത്ത ശ്വാ​​സം മു​​ഴു​​വ​​നെ​​ടു​​ക്കു​​ക അ​​പ്പോ​​ഴാ​​ണ്.ശ്വാ​​സം അ​​ട​​ക്കി​​പ്പി​​ടി​​ച്ചു ഈ​​യി​​ടെ കു​​റെ നേ​​രം...

വെ​​ള്ള​​ത്തി​​ന്‍റെ വി​​ട​​വി​​ല്‍ മു​​റി​​ച്ചൊ​​ഴു​​കു​​മ്പോ​​ള്‍ ആ​​ദ്യം ത​​ണു​​പ്പി​​ന്റെ ഒ​​രു ഓ​​ര്‍മ​​യു​​ണ്ടാ​​വും. പ​​തി​​യെ ശ​​രീ​​ര​​വും വെ​​ള്ള​​വും ഒ​​ന്നാ​​വും. വെ​​ള്ള​​ത്തി​​ന്‍റെ അ​​ണു​​വി​​ല്‍ ശ​​രീ​​രം മീ​​ന്‍മു​​റി​​വാ​​യി പൊ​​ങ്ങു​​ക​​യും താ​​ഴു​​ക​​യും​​ ചെ​​യ്യും. ഇ​​പ്പോ​​ള്‍ പ​​ച്ച​​യും നീ​​ല​​യും കൂ​​ടി​​ക്ക​​ല​​ര്‍ന്ന നി​​റം ക​​ണ്ണി​​ലേ​​ക്കൊ​​ഴു​​കും. അ​​വ​​ള്‍ ഇ​​ത്ര​​യും കാ​​ലം എ​​ടു​​ക്കാ​​ത്ത ശ്വാ​​സം മു​​ഴു​​വ​​നെ​​ടു​​ക്കു​​ക അ​​പ്പോ​​ഴാ​​ണ്.

ശ്വാ​​സം അ​​ട​​ക്കി​​പ്പി​​ടി​​ച്ചു ഈ​​യി​​ടെ കു​​റെ നേ​​രം വെ​​ള്ള​​ത്തി​​ല്‍ പ​​തു​​ങ്ങാ​​നാ​​വു​​ന്നു​​ണ്ട്. സ്ത്രീ​​ക​​ളു​​ടെ​​യും പു​​രു​​ഷ​​ന്മാ​​രു​​ടെ​​യും ന​​ഗ്ന​​മാ​​യ​​തും, അ​​ല്ലെ​​ങ്കി​​ല്‍ പാ​​ന്‍റി​​ല്‍ പൊ​​തി​​ഞ്ഞ​​തു​​മാ​​യ കാ​​ലു​​ക​​ള്‍ ചു​​റ്റും ഒ​​ഴു​​കി​​പ്പ​​ര​​ന്നു ന​​ട​​ക്കു​​ന്നു. അ​​വ​​യി​​ല്‍നി​​ന്ന​​ക​​ന്നു ചെ​​റു​​താ​​യി കാ​​ലു​​ക​​ള്‍ ച​​ലി​​പ്പി​​ച്ചു അ​​വ​​ള്‍ കൂ​​ടു​​ത​​ല്‍ ആ​​ഴ​​ത്തി​​ലേ​​ക്ക് ഊ​​ളി​​യി​​ടും. ഇ​​നി​​യും കു​​റ​​ച്ചുനേ​​രം കൂ​​ടി ശ്വാ​​സംപി​​ടി​​ക്കാ​​നാ​​വും. അ​​തി​​നൊ​​ടു​​വി​​ല്‍ വെ​​ള്ള​​ത്തി​​ന്റെ തോ​​ലു​​രി​​ഞ്ഞു ആ​​കാ​​ശ​​ത്തി​​നും ഭൂ​​മി​​ക്കും ഇ​​ട​​യി​​ലു​​ള്ള വി​​ട​​വി​​ലേ​​ക്കു പൊ​​ങ്ങി​​യു​​യ​​രും. അ​​വ​​ള്‍ക്ക് ചു​​റ്റും ശ​​ബ്ദ​​ങ്ങ​​ളും ജീ​​വി​​ത​​വും തി​​രി​​ച്ചുവ​​രു​​ന്ന​​തി​​നു മു​​ന്നേ അ​​വ​​ള്‍ പി​​ന്നെ​​യും വെ​​ള്ള​​ത്തി​​ലേ​​ക്കു ഊ​​ളി​​യി​​ടും. മൂ​​ന്നുമാ​​സം മു​​ന്നേ മ​​ഴ മാ​​റിനി​​ല്‍ക്കു​​ന്ന ഒ​​രു വൈ​​കു​​ന്നേ​​രം സ​​തി​​യേ​​ച്ചി​​യു​​ടെ കൂ​​ടെ മ​​ക്ക​​ളെ​​യും കൂ​​ട്ടി കു​​ള​​ക്ക​​ര​​യി​​ല്‍ വ​​ന്ന​​താ​​യി​​രു​​ന്നു അ​​വ​​ള്‍.

“അ​​യാ​​ളേ​​ടെ?” സ​​തി​​യേ​​ച്ചി ക​​ണ്ണ് ചു​​ളി​​ച്ചു. വ​​ലി​​യ കു​​ളം. ചു​​റ്റും ക​​ല്ലു​​ക​​ള്‍ കെ​​ട്ടി ഉ​​യ​​ര്‍ത്തി​​യി​​രി​​ക്കു​​ന്നു. ര​​ണ്ടു ഭാ​​ഗ​​ത്തും പ​​ട​​വു​​ക​​ളുണ്ട്. ക​​വു​​ങ്ങും തെ​​ങ്ങും നി​​റ​​ഞ്ഞ തൊ​​ടി​​യാ​​ണ് ചു​​റ്റും. വൈ​​കു​​ന്നേ​​രമാ​​യിത്തു​​ട​​ങ്ങി​​യ​​തി​​നാ​​ല്‍ ഇ​​രു​​ട്ടു മു​​ള​​ച്ചി​​രി​​ക്കു​​ന്നു. കു​​ള​​ത്തി​​ല്‍ നി​​റ​​യെ ആ​​ളു​​ക​​ളാണ്. സ്ത്രീ​​ക​​ളും പു​​രു​​ഷ​​ന്മാ​​രും കു​​ട്ടി​​ക​​ളും. സ്ത്രീ​​ക​​ളെ ക​​ണ്ട​​തും അ​​വ​​ള്‍ക്ക് അ​​ത്ഭു​​ത​​മാ​​യി. ആ ​​നീ​​ല നൈ​​റ്റി ശ്യാ​​മ​​ളേ​​ട​​ത്തി​​യു​​ടെ വീ​​ട്ടി​​ലെ വീ​​ണ​​യ​​ല്ലേ.

“അ​​മ്മേ, ബൈ​​ജു​​വേ​​ട്ട​​ന്‍ വി​​ളി​​ക്ക്ന്നാ. ഞാ​​ന്‍ അ​​ങ്ങോ​​ട്ട്‌ പോ​​ട്ടെ?” കു​​ഞ്ഞു​​മോ​​ന്‍ സാ​​രി​​പി​​ടി​​ച്ചു വ​​ലി​​ച്ച​​തും, ഓ​​ടി​​യ​​തും ഒ​​രു​​മി​​ച്ചാ​​ണ്. നി​​ക്കെ​​ടാ എ​​ന്ന് പ​​റ​​യു​​ന്ന​​തി​​ന് മു​​ന്നേ അ​​വ​​ന്റെ പി​​ന്നാ​​ലെ മോ​​ളും ഓ​​ടി. കു​​ള​​ത്തി​​ന്റെ അ​​ങ്ങേ ത​​ല​​ക്ക​​ല്‍ ബൈ​​ജു അ​​വ​​രെ നോ​​ക്കി ചി​​രി​​ക്കു​​ന്ന​​ത് കാ​​ണാം. “റീ​​നേ, ഈ​​ടെ ഇ​​രി​​ക്ക, ഓ​​നി​​പ്പോ വ​​രും. ഇ​​ല്ലെ​​ങ്കി​​ല് ഈ ​​തെ​​ര​​ക്കി​​ല് ഓ​​നെ കാ​​ണാ​​മ്പ​​റ്റി​​ല്ല.” പ​​ട​​വു​​ക​​ളി​​ല്‍ ഒ​​ന്നി​​ല്‍ സ​​തി​​യേ​​ച്ചി ഇ​​രു​​ന്നു. “എ​​ന്നാ​​ലും ഓ​​ന്‍ ഈ​​ടേ ത​​ന്നെ ണ്ടാ​​വ​​ണ്ട​​ത​​ല്ലേ? ഏ​​ടെ പോ​​യി​​നി?” അ​​വ​​ള്‍ക്കൊ​​ന്നും മ​​ന​​സ്സി​​ലാ​​യി​​ല്ല. സ​​തി​​യേ​​ച്ചി ആ​​രെ​​യാ​​ണ് തി​​ര​​യു​​ന്ന​​ത്. കു​​ള​​ത്തി​​ന് മു​​ക​​ളി​​ലേ​​ക്കു കു​​റെ പ​​ട​​വു​​ക​​ള്‍ ക​​യ​​റി​​യാ​​ല്‍ കാ​​വാ​​ണ്.

കാ​​ളി​​യാ​​ണ് പ്ര​​തി​​ഷ്ഠ. മേ​​ട​​ത്തി​​ല്‍ തെ​​യ്യ​​മു​​ണ്ടാ​​കും. ക​​ല്യാ​​ണം ക​​ഴി​​ഞ്ഞുവ​​ന്ന കാ​​ല​​ത്ത് ഇ​​വി​​ടെ​​ക്ക് ഇ​​പ്പോ കാ​​ണു​​ന്ന ഒ​​റ്റ​​യ​​ടിപ്പാ​​ത ഇ​​തി​​ലും കാ​​ടുപി​​ടി​​ച്ചാ​​ണ് കി​​ട​​ന്ന​​ത്. ഇ​​പ്പോ​​ള്‍ കു​​റ​​ച്ചു തെ​​ളി​​ച്ചം വ​​ന്നി​​രി​​ക്കു​​ന്നു. അ​​തി​​ന്റെ ഇ​​രുവ​​ശ​​വും ക​​ന​​ത്ത പൊ​​ന്ത​​ക​​ളാണ് ഉ​​ള്ള​​ത്. വ​​ഴി എ​​ന്നൊ​​ന്നും വി​​ളി​​ക്കാ​​ന്‍ ഇ​​നി​​യും ആ​​യി​​ല്ല. വ​​ക്കി​​ലു​​ള്ള മ​​ര​​ങ്ങ​​ളു​​ടെ വേ​​രു​​ക​​ള്‍ പാ​​ത​​യു​​ടെ കു​​റു​​കെ ഓ​​ടു​​ന്നു. ആ​​ളു​​ക​​ള്‍ ന​​ട​​ക്കു​​ന്ന​​തു കൊ​​ണ്ടുമാ​​ത്രം പ​​തി​​ഞ്ഞുപോ​​യ പു​​ല്ലും, തേ​​ഞ്ഞുപോ​​യ ച​​ര​​ല്‍ക്ക​​ല്ലു​​ക​​ളും. ഈ ​​വ​​ഴി വ​​ന്നാ​​ല്‍ കു​​ള​​ത്തി​​ലേ​​ക്ക് എ​​ളു​​പ്പം വ​​രാം. പാ​​ടം മു​​റി​​ച്ച് നേ​​രെ ക​​യ​​റി​​യാ​​ല്‍ മ​​തി. ഇ​​വി​​ടന്നു ചെ​​റി​​യ പ​​റ​​മ്പി​​ന​​പ്പു​​റ​​ത്താ​​ണ് പ​​ട​​വു​​ക​​ളും കാ​​വും. കാ​​വി​​ലേ​​ക്ക് അ​​പ്പു​​റ​​ത്തെ ഭാ​​ഗ​​ത്തുകൂ​​ടി വ​​ലി​​യ റോ​​ഡി​​ല്‍നി​​ന്നും ചെ​​റി​​യ ഒ​​രു ടാ​​റി​​ട്ട റോ​​ഡ് ഇ​​പ്പോ​​ള്‍ ഉ​​ണ്ടാ​​ക്കി​​യി​​ട്ടു​​ണ്ട്. കാ​​റി​​നും ടെ​​മ്പോ വാ​​നും ഒ​​ക്കെ വ​​രാ​​ന്‍ പ​​റ്റു​​ന്ന​​ത്ര വ​​ലി​​പ്പം ഉ​​ള്ള​​ത്.

“അ​​ദോ​​നാ?”, സ​​തി​​യേ​​ച്ചി പെ​​​െട്ട​​ന്നു പ​​റ​​ഞ്ഞ​​പ്പോ അ​​വ​​ള്‍ ചി​​ന്ത​​യി​​ല്‍നി​​ന്നു​​ണ​​ര്‍ന്നു. അ​​വ​​ര്‍ ക​​ണ്ണു ചു​​ളി​​ച്ചു. “എ​​ല്ല.”

“അ​​ല്ല സ​​തി​​യേ​​ച്ചീ, ഇ​​തെ​​പ്പെ​​നൂ ഇ​​ങ്ങ​​ന്യ​​ല്ലം ആ​​യി​​ന്? ഇ​​ത്ര​​പ്പാ​​ട് ആ​​ള്‍ക്കാ​​റ് വെ​​രാ​​ന്‍ തൊ​​ട​​ങ്ങി​​യെ? ഞാ​​ന്‍ അ​​റീ​​ല്ലേ​​നൂ.”

“ഇ​​നി​​ക്കി​​ത് അ​​റീ​​ല്ലാ​​ന്നു എ​​ന​​ക്ക​​റീ​​ല്ലേ​​നൂ. ഇ​​ല്ലെ​​ങ്കി​​ല് ഞാ​​ന്‍ മു​​ന്നേ പ​​റ​​യൂ​​ല്ലേ​​നോ... കൊ​​റേ കാ​​ല​​യ​​പ്പാ... എ​​പ്പ്ളാ​​ന്നു എ​​ന​​ക്ക് ശ​​രി​​ക്കും ഓ​​ര്‍മ​​യി​​ല്ല. ഇ​​ഞ്ഞി കൊ​​റേ കാ​​ലാ​​യി​​റ്റ് ആ​​മ്മേ​​ന്‍റാ​​ടെ അ​​ല്ലെ​​നോ. ആ​​ട പോ​​യ​​പ്പോ​​ളാ​​റ്റം തു​​ട​​ങ്ങീ​​നു. എ​​ട​​ക്കു കൊ​​ളം ച​​ളി​​യാ​​വു​​ന്നൂ പ​​റ​​ഞ്ഞ് കൊ​​റേ ആ​​ള്‍ക്കാ​​റ് സ​​മ്മേ​​യി​​ച്ചി​​ല്ലെ​​നൂ..​​. ഇ​​തി​​പ്പോ പി​​ന്നേം തൊ​​ട​​ങ്ങി​​യ​​ദാ​​ന്ന്.”

അ​​വ​​ര്‍ പെ​​​െട്ട​​ന്ന് സം​​സാ​​രം നി​​ര്‍ത്തി​​യി​​ട്ട് വെ​​ള്ള​​ത്തി​​ലേ​​ക്ക്‌ നോ​​ക്കി. അ​​വ​​ള്‍ മ​​ക്ക​​ള്‍ നി​​ല്‍ക്കു​​ന്ന ഇ​​ട​​ത്തേ​​ക്കും. ബൈ​​ജു തോ​​ര്‍ത്തു​​ടു​​ത്തു പ​​ട​​വു​​ക​​ളി​​ല്‍ ഇ​​രു​​ന്നു അ​​വ​​രോ​​ടു എ​​ന്തോ പ​​റ​​യു​​ക​​യാ​​ണ്. മ​​ക്ക​​ള്‍ അ​​ടു​​ത്തു നി​​ല്‍ക്കു​​ന്നു​​ണ്ട്. അ​​വ​​രെ കൈ​​കാ​​ട്ടി വി​​ളി​​ച്ച​​പ്പോ, ഇ​​പ്പൊ വ​​രാ​​മ്മേ​​ന്ന്, മോ​​ള്‍ വി​​ളി​​ച്ചു പ​​റ​​ഞ്ഞു.

“ഐ​​ന് നീ ​​എ​​പ്പ​​ളാ​​ണേ കാ​​വി​​ലു വ​​ര​​ല്...”​​ സ​​തിയേ​​ച്ചി പ​​റ​​ഞ്ഞു. “ആ​​മ്മേ​​ന്‍റാ​​ടെ പോ​​യി​​റ്റ് വ​​ന്നി​​റ്റു പി​​ന്നെ ഈ​​ടെ വ​​ന്നി​​നാ?” അ​​വ​​ള്‍ പി​​ന്നേം മ​​ക്ക​​ള്‍ നി​​ല്‍ക്കു​​ന്ന ഇ​​ട​​ത്തേ​​ക്ക് നോ​​ക്കി. “ഞ്ഞി ​​പേ​​ടി​​ക്ക​​ണ്ട റീ​​നേ, ബൈ​​ജു ആ​​ടെണ്ട​​ല്ലോ... ഈ​​ടെ ഇ​​രി​​ക്ക്.” അ​​വ​​ള്‍ക്ക് ഇ​​രി​​ക്കാ​​ന്‍ തോ​​ന്നി​​യി​​ല്ല. വീ​​ണ ഒ​​രുവ​​ട്ടം കു​​ളം മു​​റി​​ച്ചു ക​​ട​​ന്നു തി​​രി​​ച്ചുവ​​രി​​ക​​യാ​​ണ്.

“ഇ​​വ​​ളെ​​പ്പാ നീ​​ന്താ​​ന്‍ പ​​ഠി​​ച്ചി​​ന്? അ​​മ്മോ​​പ്പാ... ഇ​​ത്രേം പെ​​ണ്ണ്ങ്ങ​​ള് ഈ​​ടെ നീ​​ന്താ​​ന്‍ വ​​ര്ന്ന​​ദ് ഞാ​​ന്‍ അ​​റി​​ഞ്ഞി​​ല്ല.” അ​​വ​​ള്‍ പി​​ന്നേം പ​​റ​​ഞ്ഞു.

“ഓ​​നെ കാ​​ണു​​ന്നെ ഇ​​ല്ല​​ല്ലോ​​പ്പാ. ഓ​​ന്‍ ഏ​​ടെ?” സ​​തി​​യേ​​ച്ചി പി​​ന്നേം ആ​​ളു​​ക​​ള്‍ക്കി​​ട​​യി​​ല്‍ പ​​ര​​തി. കു​​ളം നി​​റ​​ച്ചും ആ​​ളു​​ക​​ള്‍. ക​​ണ്ടുനി​​ൽക്കും​​തോ​​റും അ​​വ​​ള്‍ക്കു അ​​ത്ഭു​​തം കൂ​​ടിവ​​ന്നു. നാ​​ട്ടി​​ലി​​ങ്ങ​​നെ ഒ​​ക്കെ ആ​​യി​​ട്ടും അ​​വ​​ള്‍ അ​​റി​​ഞ്ഞി​​ല്ല​​ല്ലോ.

“അ​​തോ​​ന​​ല്ലേ? ആ ​​വെ​​ര്ന്നു...” അ​​വ​​ര്‍ ത​​ല​​തി​​രി​​ച്ചു നോ​​ക്കി​​ക്കൊ​​ണ്ട്‌ പ​​റ​​ഞ്ഞു.

അ​​വ​​ള്‍ തി​​രി​​ഞ്ഞു നോ​​ക്കു​​മ്പോ​​ള്‍ ക​​റു​​ത്ത് കൊ​​ലു​​ന്ന​​നെ ഉ​​ള്ള ഒ​​രു മ​​നു​​ഷ്യ​​ന്‍ കു​​റേ ക​​ന്നാ​​സു​​ക​​ളു​​മെ​​ടു​​ത്തു വ​​രു​​ന്നു. എ​​ല്ലാം ക​​യ​​ര്‍കൊ​​ണ്ടു കെ​​ട്ടി​​യി​​ട്ടു​​ണ്ട്. പ്ര​​ത്യേ​​കത​​ര​​ത്തി​​ല്‍ ആ​​ണ് കെ​​ട്ടി​​ട്ടി​​രി​​ക്കു​​ന്ന​​ത്.

“ഓ​​നാ, രാ​​ജ​​ന്‍”, സ​​തി​​യേ​​ച്ചി പ​​റ​​യു​​ന്ന​​ത് അ​​വ​​ള്‍ കേ​​ട്ടു. മ​​ര​​ണ​​സൂ​​ര്യ​​ന്റെ അ​​വ​​സാ​​ന​​ത്തെ ആ​​ള​​ല്‍ അ​​യാ​​ളു​​ടെ മു​​ഖ​​ത്ത് ത​​ട്ടി തെ​​റി​​ച്ചു. ചു​​രു​​ണ്ട മു​​ടി അ​​യാ​​ള്‍ പ​​ര​​ത്തി ഇ​​ട്ടി​​രി​​ക്കു​​ന്നു. ന​​ട​​ക്കു​​ന്ന വ​​ഴി​​യാ​​കെ അ​​യാ​​ള്‍ കു​​ളം നോ​​ക്കി​​ക്കൊ​​ണ്ടി​​രു​​ന്നു. ഇ​​ട​​യ്ക്ക് അ​​യാ​​ളു​​ടെ മു​​ഖ​​ത്ത് ഒ​​രു ചി​​രി മി​​ന്നിമ​​റി​​ഞ്ഞു. “അ​​ടാ, സൂ​​ക്ഷി​​ച്ചു...” അ​​യാ​​ള്‍ കു​​ത​​റി മ​​റി​​യു​​ന്ന ഒ​​രു കു​​ഞ്ഞ​​നെ നോ​​ക്കി വി​​ളി​​ച്ചു പ​​റ​​ഞ്ഞു. അ​​യാ​​ളു​​ടെ പ​​ല്ലു​​ക​​ള്‍ മി​​ക്ക​​വാ​​റും പൊ​​ട്ടി​​യി​​രു​​ന്നു. അ​​യാ​​ള്‍ ചി​​രി​​ക്കു​​മ്പോ​​ള്‍ പ​​​േക്ഷ ലോ​​ക​​ത്തി​​ലെ കാ​​രു​​ണ്യം മു​​ഴു​​വ​​ന്‍ അ​​യാ​​ളു​​ടെ ക​​ണ്ണി​​ല്‍ നി​​റ​​ഞ്ഞൊ​​ഴു​​കി. ഈ ​​ദൂ​​ര​​ത്തുനി​​ന്നുപോ​​ലും അ​​യാ​​ളു​​ടെ ചി​​രി അ​​വ​​ളെ വ​​ന്നു തൊ​​ട്ടു.

“അ​​ല്ല രാ​​ജാ നീ ​​ഏ​​ടെ പോ​​യ​​തെ​​നൂ?” സ​​തി​​യേ​​ച്ചി ഇ​​രു​​ന്നി​​ട​​ത്ത് നി​​ന്നു എ​​ണീ​​റ്റു.

“ഞാ​​നീ കേ​​നെ​​ടു​​ക്കാ​​ന്‍ പോ​​യ​​തേ​​നു. ഈ​​ടെ ഒ​​ന്നും തെ​​ക​​യൂ​​ല്ലാ​​ന്നു. ആ​​ര​​ല്ലാ വെ​​രാ​​ന്നു മ്മ​​ക്ക് മു​​ന്നേ അ​​റി​​യൂ​​ല്ല​​പ്പാ.​​ ഞാ​​യി​​തെ​​ല്ലാം ആ​​ടെ വെ​​ച്ചി​​നേ​​നു. എ​​ടു​​ക്കാ​​മ്പോ​​യ​​താ.”

അ​​യാ​​ള്‍ ഒ​​രു നി​​മ​​ിഷം കു​​ള​​ത്തി​​ലേ​​ക്കു പി​​ന്നേം ക​​ണ്ണു പാ​​യി​​ച്ചു. ഒ​​റ്റ​​ തോ​​ര്‍ത്താ​​ണു​​ടു​​ത്തി​​രി​​ക്കു​​ന്ന​​ത്. മെ​​ല്ലി​​ച്ച കൈ​​ക​​ളി​​ല്‍ ഒ​​ന്ന് ര​​ണ്ടു ക​​ന്നാ​​സുക​​ളെ​​ടു​​ത്തു അ​​യാ​​ള്‍ കു​​ള​​ത്തി​​ലേ​​ക്ക്‌ ന​​ട​​ന്നു.

“ഞാ​​പ്പോ വ​​രേ. ഇ​​തൊ​​ന്നാ​​ടെ കൊ​​ടു​​ക്ക​​ട്ടെ​​ക്കി,” അ​​യാ​​ള്‍ പ​​റ​​ഞ്ഞു.

 

അ​​യാ​​ള്‍ പോ​​യ വ​​ഴി​​യേ നോ​​ക്കി​​ക്കൊ​​ണ്ടു സ​​തി​​യേ​​ച്ചി അ​​വ​​ളോ​​ടു തു​​ട​​ര്‍ന്നു, “ഇ​​ന്നേ മം​​ഗലം കൈ​​ച്ചോ​​ണ്ട​​ന്ന​​പ്പോ ഈ ​​കൊ​​ള​​ത്തി​​ന്‍റെ കോ​​ലം എ​​ന്തേ​​നു. ഓ​​ര്‍മ്മ​​യി​​ണ്ടാ? ന​​റ​​ച്ചും ച​​മ്മി ആ​​യി​​ര്ന്ന്. ഈ ​​വ​​ഴി​​യൊ​​ന്നും ഒ​​രു കൊ​​ണും ഇ​​ല്ലേ​​നു. ഇ​​നി​​ക്കൊ​​ര്‍മ്മ ഇ​​ണ്ട?” അ​​വ​​ള്‍ ഇ​​ല്ലെ​​ന്നു ത​​ല​​യാ​​ട്ടി. “ഈ​​ലൂ​​ട്ടി​​യാ ന​​മ്മ​​ള് ന​​ട​​ന്ന് വ​​ന്നി​​ന് പി​​റ്റേ​​ന്ന് കാ​​വി​​ല് പോ​​കാ​​ന്... ഓ​​ര്‍മ്മ​​ല്ല?”

അ​​വ​​ള്‍ പി​​ന്നേ​​യും ത​​ല കു​​ലു​​ക്കി, “എ​​ന​​ക്കോര്‍മ്മ​​യി​​ല്ല.”

“എ​​ന്തേ​​നു ഒ​​രു ച​​ളി. ഒ​​രൂ​​സം രാ​​ജ​​ന്‍ ഈ​​ടെ മു​​യോ​​നും വൃ​​ത്തി​​യാ​​ക്കി. ഒ​​ന്ന് ര​​ണ്ടു പി​​ള്ള​​റ പ​​ഠി​​പ്പി​​ക്കാ​​ന്‍ തൊ​​ട​​ങ്ങി. പി​​ന്നെ ഓ​​റ കൂ​​ടെ വ​​ര്ന്ന അ​​മ്മ​​മാ​​രോ​​ടൊ​​ക്കെ ങ്ങ​​ക്കും പ​​ടി​​ച്ചൂ​​ടെ​​ന്നു ചോ​​യി​​ച്ചു ഓ​​രേം ഇ​​റ​​ക്കി...​​ ഇ​​പ്പൊ ക​​ണ്ടാ... എ​​ത്ര ആ​​ള്‍ക്കാ​​രാ​​ന്ന്?”

അ​​വ​​ള്‍ അ​​യാ​​ളെ നോ​​ക്കി. കു​​ള​​ത്തി​​ന്റെ പ​​ട​​വി​​ന​​ടു​​ത്ത് പേ​​ടി​​ച്ച് നി​​ല്‍ക്കു​​ന്ന ഒ​​രു ചെ​​റി​​യ ആ​​ണ്‍കു​​ട്ടി​​യെ അ​​യാ​​ള്‍ പ​​റ​​ഞ്ഞു മ​​ന​​സ്സി​​ലാ​​ക്കു​​ക​​യാ​​ണ്. അ​​വ​​ന്‍ വെ​​ള്ള​​ത്തി​​ലേ​​ക്ക് ഇ​​റ​​ങ്ങു​​വാ​​ന്‍ കൂ​​ട്ടാ​​ക്കു​​ന്ന​​തേ​​യി​​ല്ല. അ​​യാ​​ള്‍ അ​​വ​​നെ അ​​ടു​​ത്തു ചേ​​ര്‍ത്ത് നി​​ര്‍ത്തി എ​​ന്തോ പ​​റ​​യു​​ന്നു. മ​​റ്റ് കു​​ട്ടി​​ക​​ളെ ചൂ​​ണ്ടിക്കാണി​​ക്കു​​ന്നു​​ണ്ട്. കു​​റ​​ച്ചു വെ​​ള്ളം എ​​ടു​​ത്തു മു​​ക​​ളി​​ലേക്കെ​​റി​​യു​​ന്നു​​ണ്ട്. അ​​വ​​സാ​​നം എ​​ല്ലാം പ​​റ​​ഞ്ഞു സ​​മ്മ​​തി​​ച്ച​​തുപോ​​ലെ ആ ​​കു​​ട്ടി മെ​​ല്ലെ വെ​​ള്ള​​ത്തി​​ലേ​​ക്ക് ഇ​​റ​​ങ്ങി. അയാ​​ളും അ​​വ​​നൊ​​പ്പം കു​​റ​​ച്ചുനേ​​രം അ​​വി​​ടെ നി​​ന്നു. പി​​ന്നെ കൂ​​ടെ വ​​ന്ന മ​​റ്റാരെ​​യോ അ​​വ​​നെ ഏ​​ൽപി​​ച്ചു തി​​രി​​കെ വ​​ന്നു. അ​​പ്പോ​​ഴേ​​ക്കും അ​​വ​​ന്റെ മു​​ഖ​​ത്ത് ചി​​രി വ​​ന്നി​​രു​​ന്നു.

“എ​​ന്തേ​​നു സ​​തീ​​യേ​​ച്ചി ങ്ങ​​ള് വ​​ന്നേ? ഇ​​ദാ​​രാ?”

“ഇ​​നി​​ക്കി​​വ​​ളെ അ​​റീ​​ല്ലെ​​ടോ? എ​​ന്റെ മാ​​മ​​ന്റെ മോ​​നി​​ല്ലേ രാ​​ജേ​​ഷ്? ഓ​​ന്റെ ഓ​​ളാ. ഇ​​ഞ്ഞി ക​​ണ്ടി​​റ്റി​​ല്ലേ?”

“ഇ​​ല്ല​​പ്പാ. ഞ​​മ്മ​​ള് ആ​​ടേം ഈ​​ടേം പാ​​ച്ച​​ല​​ല്ലേ? അ​​യി​​ന്‍റെ​​ടെ​​ല് എ​​ല്ലാ​​രേം അ​​റി​​യ​​ണ്ടെ​​ന്ന്? എ​​ല്ല​​പ്പാ ഇ​​ങ്ങ​​ളെ​​ന്തി​​നാ വ​​ന്നി​​ന്?”

“ഞ​​മ്മ​​ളെ പി​​ള്ള​​റെ നാ​​ളെ മു​​ത​​ല് ഇ​​ങ്ങ് വി​​ട്ന്ന്ണ്ടു. ഇ​​ഞ്ഞി നോ​​ക്കി​​ക്കോ​​ള​​ണേ...”

“അ​​യ്നെ​​ന്താ​​പ്പാ.” ഒ​​ന്നു ചി​​രി​​ച്ചു അ​​യാ​​ള്‍ തി​​ര​​ക്കി​​ലേ​​ക്ക് തി​​രി​​ഞ്ഞു.

“എ​​ന്‍റെ​​നേം കൂ​​ടി വി​​ടേ​​നു സ​​തീ​​യേ​​ച്ചി”, തി​​രി​​ച്ചു ന​​ട​​ക്കു​​മ്പോ​​ള്‍ അ​​വ​​ള്‍ പ​​റ​​ഞ്ഞു.

“രാ​​ജേ​​ശ് എ​​ട​​ങ്ങേ​​റാ​​ക്വാ?”

“ഇ​​ല്ല​​പ്പാ, ഓ​​റോ​​ടു ഞാ ​​പ​​റ​​ഞ്ഞോ​​ളാ.”

“എ​​ന്നാ പി​​ന്നെ ഇ​​നി​​ക്കും പ​​ടി​​ച്ചൂ​​റെ​​നോ? നീ ​​ഓ​​നോ​​ട് ചോ​​യി​​ക്ക്. ഞാ​​നും വെ​​രാ.”

അ​​ങ്ങനെ ര​​ണ്ടു ദി​​വ​​സം ക​​ഴി​​ഞ്ഞു അ​​വ​​ള്‍ കു​​ള​​ത്തി​​ല്‍ പോ​​കാ​​ന്‍ തു​​ട​​ങ്ങി. സ്കൂ​​ള് വി​​ട്ടാ​​ല്‍ മ​​ക്ക​​ളെ​​യും സ​​തിയേ​​ച്ചി​​യു​​ടെ വീ​​ട്ടി​​ലെ കു​​ട്ടി​​ക​​ളെ​​യും കൂ​​ട്ടി, കാ​​പ്പി​​കു​​ടി​​യും ക​​ഴി​​ഞ്ഞു കു​​ള​​ത്തി​​ലേ​​ക്ക്. മ​​ക്ക​​ളൊ​​ക്കെ വേ​​ഗംത​​ന്നെ വെ​​ള്ള​​ത്തി​​ലി​​റ​​ങ്ങി. ര​​ണ്ടാം ദി​​വ​​സ​​വും അ​​വ​​ള്‍ ഇ​​റ​​ങ്ങാ​​തെ​​നി​​ല്‍ക്കു​​ന്ന​​ത് ക​​ണ്ട​​പ്പോ​​ള്‍ അ​​യാ​​ള്‍ അ​​ടു​​ത്തേ​​ക്ക് വ​​ന്നു, “എ​​ന്തേ​​നൂ, കീ​​യു​​ന്നി​​ല്ലേ?” എ​​ന്നു ചോ​​ദി​​ച്ചു. അ​​വ​​ളു​​ടെ മു​​ഖ​​ത്തെ സം​​ശ​​യം ക​​ണ്ടു അ​​യാ​​ള്‍ പ​​തി​​ഞ്ഞ ശ​​ബ്ദ​​ത്തി​​ല്‍ മെ​​ല്ലെ പ​​റ​​ഞ്ഞു. “കീ​​ഞ്ഞു നോ​​ക്ക്. എ​​ന്നി​​റ്റ​​ല്ലേ പേ​​ടി​​യാ​​ന്നോ​​ന്ന​​റി​​യ?” അ​​വ​​ള്‍ പി​​ന്നേ​​യും ശ​​ങ്കി​​ച്ചു. “ഇ​​ഞ്ഞി പി​​ള്ള​​റ നോ​​ക്ക്യാ​​ട്ടെ. ജോ​​റാ​​ക്ക്ന്ന ക​​ണ്ടാ. ന​​മ്മ​​ള ഉ​​ള്ളി​​ലും ഇ​​ല്ലേ വെ​​ള്ള​​ത്ത് ക​​ളി​​ക്കാ​​ന്‍ ആ​​ശേ​​ള്ള കു​​ഞ്ഞി​​യോ​​ള്. ഓ​​ളെ എ​​റ​​ക്കി വി​​ട്, കു​​ഞ്ഞീ.” ഒ​​രു നി​​മി​​ഷം മി​​ന്ന​​ലേ​​റ്റപോ​​ലെ അ​​വ​​ള്‍ ത​​റ​​ഞ്ഞു നി​​ന്നു. അ​​വ​​ളു​​ടെ കാ​​തി​​ല്‍ അ​​ല​​ക​​ളാ​​യി അ​​യാ​​ള്‍ പ​​റ​​ഞ്ഞ​​ത് വ​​ന്നു വീ​​ണു​​യ​​ര്‍ന്നുകൊ​​ണ്ടേ​​യി​​രു​​ന്നു. “ഓ​​ളെ എ​​റ​​ക്കി വി​​ട്, കു​​ഞ്ഞീ.”

വെ​​ള്ള​​ത്തി​​ന് അ​​വ​​ളെ ഏ​​ല്‍ക്കാ​​ന്‍ സ​​മ​​യം വേ​​ണ്ടിവ​​ന്നി​​ല്ല. അ​​വി​​ടന്നി​​ങ്ങോ​​ട്ട് മ​​ക്ക​​ള്‍ പോ​​കാ​​തി​​രു​​ന്ന ദി​​വ​​സ​​ങ്ങ​​ളി​​ലും അ​​വ​​ള്‍ പോ​​യി. അ​​വ​​ള്‍ക്കു പോ​​കാ​​നാ​​വാ​​ത്ത ദി​​വ​​സ​​ങ്ങ​​ളി​​ല്‍ എ​​രി​​പൊ​​രികൊ​​ണ്ടു. ഇ​​രു​​ട്ടി​​ന്റെ ഇ​​ളം ക​​റു​​പ്പ് രാ​​ശി കു​​ള​​ത്തി​​നുമേ​​ല്‍ വീ​​ണു കി​​ട​​ക്കു​​ന്ന ഒ​​രു നാ​​ള്‍. അ​​വ​​സാ​​ന​​ത്തെ കു​​ട്ടി​​യും അ​​മ്മ​​യും ന​​ട​​ന്നു ക​​ഴി​​ഞ്ഞ​​പ്പോ​​ള്‍ അ​​വ​​ള്‍ പ​​ട​​വു​​ക​​ളി​​ല്‍ ഒ​​ന്നി​​ല്‍ ഇ​​രു​​ന്നു. ഇ​​ന്നി​​പ്പോ പോ​​യി​​ട്ടു തി​​ര​​ക്കി​​ല്ല. മ​​ക്ക​​ള്‍ അ​​വ​​ളു​​ടെ വീ​​ട്ടി​​ലാ​​ണ്. രാ​​ജേ​​ഷ് വ​​രാ​​ന്‍ ഇ​​നി​​യും ഇ​​രു​​ട്ടും. നേ​​ര്‍ത്ത ക​​ള്ളി​​ന്റെ മ​​ണ​​വു​​മാ​​യി, ചു​​ണ്ടി​​ല്‍ മൂ​​ളി​​പ്പാ​​ട്ടു​​മാ​​യി ക​​യ​​റിവ​​ന്നാ​​ലു​​ട​​ന്‍ അ​​യാ​​ള്‍ വ​​രാ​​ന്ത​​യി​​ല്‍ മ​​ല​​ര്‍ന്ന് കി​​ട​​ക്കും.

ചൂ​​ട് വെ​​ള്ളം വ​​ച്ചു എ​​ന്നു വി​​ളി​​ച്ച് പ​​റ​​യുംവ​​രെ അ​​വി​​ടെ കി​​ട​​ക്കും. പി​​ന്നെ കി​​ണ​​റ്റി​​ങ്ക​​ര​​യി​​ലേ​​ക്ക് ന​​ട​​ക്കും. വെ​​ള്ളം ശ​​രീ​​ര​​ത്തി​​ലേ​​ക്ക് കോരി ഒ​​ഴി​​ക്കു​​ന്ന ശ​​ബ്ദം കേ​​ള്‍ക്കാം. ക​​റി​​ക്ക് വ​​റു​​ത്തി​​ടു​​മ്പോ​​ളേ​​ക്കും അ​​യാ​​ള്‍ മേ​​ശ​​പ്പു​​റ​​ത്ത് വ​​ന്നി​​രി​​ക്കും. രാ​​ത്രി ഭ​​ക്ഷ​​ണം ക​​ഴി​​ച്ചു ക​​ഴി​​ഞ്ഞാ​​ല്‍ പി​​ന്നെ കി​​ട​​ക്ക​​യി​​ലേ​​ക്ക് ച​​രി​​ഞ്ഞു കൂ​​ര്‍ക്കംവ​​ലി​​യാ​​ണ്. ചി​​ല​​പ്പോ​​ള്‍ അ​​വ​​ളു​​ടെ ശ​​രീ​​ര​​ത്തി​​ലേ​​ക്ക് ഉ​​റ​​ക്ക​​ത്തി​​ല്‍ വ​​ലി​​ഞ്ഞു ക​​യ​​റു​​ക​​യും, ഉ​​റ​​ക്ക​​ത്തി​​ല്‍ത​​ന്നെ തി​​രി​​ച്ചി​​റ​​ങ്ങു​​ക​​യും ചെ​​യ്യും. നീ​​റി​​പ്പു​​ക​​ഞ്ഞു ഉ​​റ​​ക്ക​​ത്തെ കാ​​ത്തു അ​​വ​​ള്‍ എ​​ത്ര​​യോ രാ​​ത്രി​​ക​​ള്‍ വെ​​ളു​​പ്പി​​ച്ചി​​രി​​ക്കു​​ന്നു. ഓ​​രോ ദി​​വ​​സ​​ങ്ങ​​ളു​​ടെ​​യും ച​​ക്ര​​ങ്ങ​​ളെ​​ക്കു​​റി​​ച്ച് അ​​വ​​ളോ​​ര്‍ത്തു. ആ​​കാ​​ശ​​ത്തേ​​ക്ക് നി​​ഴ​​ലുപോ​​ലെ വെ​​ളി​​ച്ചം വ​​രു​​മ്പോ​​ള്‍ പു​​ളി​​ച്ച ക​​ണ്ണു​​ക​​ളു​​മാ​​യി മു​​ടി വാ​​രി​​ക്കെ​​ട്ടി, സാ​​രി വ​​ലി​​ച്ചു ചു​​റ്റി, കാ​​ലു​​ക​​ളു​​ടെ ഉ​​പ്പൂ​​റ്റി​​യി​​ല്‍നി​​ന്നു​​യ​​രു​​ന്ന വേ​​ദ​​ന കേ​​ട്ടി​​ല്ലെ​​ന്ന് വ​​ച്ച്, മു​​ന്‍വ​​ശ​​ത്തെ വാ​​തി​​ല്‍ തു​​റ​​ക്കു​​ന്നു.

കു​​ട്ടി​​ക​​ള്‍ ത​​ലേ​​ന്ന് വ​​ച്ച് മ​​റ​​ന്ന ക​​ളി​​പ്പാ​​ട്ട​​ത്തെ ആ​​ദ്യ​​മാ​​യി കാ​​ണു​​ന്ന​​തുപോ​​ലെ തോ​​ന്നു​​ന്ന​​ത്ര​​യും ക്ഷീ​​ണം അ​​വ​​ളി​​ലു​​ണ്ട്. ആ ​​ചു​​വ​​ന്ന ക​​ളി​​പ്പാ​​ട്ട​​ത്തെ ക​​യ്യി​​ലെ​​ടു​​ത്തു, ത​​ല​​യി​​ലെ പെ​​രു​​പ്പ​​ത്തി​​ലേ​​ക്ക് ത​​ണു​​ത്ത വെ​​ള്ള​​മൊ​​ഴി​​ച്ചു, ഒ​​രു ദി​​വ​​സ​​ത്തേ​​ക്കു​​ള്ള തീ ​​ഊ​​തി തെ​​ളി​​ച്ചു അ​​വ​​ള്‍ ഉ​​യ​​രു​​ന്ന സൂ​​ര്യ​​നെ ഒ​​രു മാ​​ത്ര നോ​​ക്കു​​ന്നു. അ​​തി​​ന്റെ ചു​​വ​പ്പു രാ​​ശി​​യി​​ല്‍ നേ​​രത്തെ​​യു​​ള്ള ക​​ളി​​പ്പാ​​ട്ട​​ത്തെ വീ​​ണ്ടും ഓ​​ര്‍ത്ത​​വ​​ള്‍ ഒ​​ന്നുകൂ​​ടി പു​​ക ഉ​​യ​​രു​​ന്ന ക​​ണ്ണു​​ക​​ള്‍ തു​​ട​​ക്കു​​ന്നു. ര​​ണ്ട​​ടു​​പ്പും ആ​​ളി​​ക്ക​​ത്തു​​മ്പോ​​ള്‍ ഗ്യാ​​സ് അ​​ടു​​പ്പും ക​​ത്തി​​ച്ച് ര​​ണ്ടു നേ​​ര​​ത്തേ​​ക്കു​​ള്ള ഭ​​ക്ഷ​​ണം ത​​യാ​​റാ​​വു​​ന്നു.

വീ​​ടു​​ണ​​രു​​വാ​​ന്‍ നി​​മി​​ഷ​​ങ്ങ​​ള്‍ ബാ​​ക്കി ഉ​​ള്ള സ​​മ​​യ​​ത്ത് ജ​​ന​​ലോ​​ര​​ത്ത് കൂ​​ടെ വ​​ര്‍ണ​​ച്ചി​​റ​​കു​​ള്ള ഒ​​രു പ​​ക്ഷി​​യു​​ടെ തൂ​​വ​​ല്‍ തെ​​ന്നി​​യോ എ​​ന്നു സം​​ശ​​യി​​ച്ചു ഒ​​രു വ​​ട്ടം തി​​രി​​ഞ്ഞു നോ​​ക്കു​​ന്ന​​തി​​നി​​ട​​യി​​ല്‍ ചോ​​റു തി​​ള​​ച്ചു ഗ്യാ​സ് കെ​​ട്ടുപോ​​വു​​ന്നു. തി​​ര​​ക്കി​​ല്‍ വീ​​ണ്ടും അ​​ടു​​പ്പ് ക​​ത്തി​​ക്കു​​ന്ന​​തി​​നി​​ടെ കൈ ​​പൊ​​ള്ളി ഒ​​രു മി​​നി​​റ്റ് ശ​​രീ​​ര​​ത്തി​​ലൂ​​ടെ ഒ​​രു കു​​ഞ്ഞാ​​ന്ത​​ല്‍ മാ​​റി​​പ്പോ​​കു​​ന്നു.

പി​​ന്നെ മ​​ക്ക​​ളെ വി​​ളി​​ച്ചു​​ണ​​ര്‍ത്തി പ​​ല്ലു​​തേ​​പ്പി​​ച്ചു​​ കു​​ളി​​പ്പി​​ച്ചു​​ ഊ​​ട്ടി ​​വ​​സ്ത്ര​​മി​​ടീ​​ച്ചു വ​​ണ്ടി​​യി​​ല്‍ ക​​യ​​റ്റി വി​​ട്ടു, രാ​​ജേ​​ഷി​​നെ​​യും വി​​ട്ട​​തി​​നുശേ​​ഷം മു​​ന്നി​​ലേ​​ക്കാ​​ളു​​ന്ന നീ​​ണ്ട മാ​​ള​​ത്തെ എ​​ന്തു ചെ​​യ്യ​​ണ​​മെ​​ന്ന​​റി​​യാ​​തെ നോ​​ക്കി നി​​ൽക്കു​​ന്നു. ഓ​​രോ ദി​​ന​​വും പ​​ക​​ല്‍ രാ​​ത്രി​​ക​​ളു​​ടെ നൈ​​ര​​ന്ത​​ര്യ​​ത്തി​​ന്റെ അ​​ത്ര​​യും വി​​ര​​സ​​മാ​​യ​​വ. അ​​വ​​ളോ​​ര്‍ത്തു, ഉ​​ണ​​ര്‍വു​​ക​​ള്‍ക്ക് ഒ​​രേ മു​​ഖ​​മാ​​ണ്. ഒ​​രേ എ​​ഴു​​ന്നേ​​ല്‍പ്പു​​ക​​ള്‍, ഒ​​രേ പു​​ക​​യും കാ​​ഴ്ച​​യി​​ലേ​​ക്ക് എ​​ത്തു​​ന്ന​​തി​​ന് മു​​ന്നേ മ​​റ​​യു​​ന്ന പ​​ക്ഷി​​ത്തൂ​​വ​​ലും.

ഉ​​ച്ച​​വെ​​യി​​ലേ​​ക്ക് വ​​ഴു​​തി​​വീ​​ഴു​​ന്ന പ​​ക​​ലു​​ക​​ളും വൈ​​കു​​ന്നേ​​ര​​ത്തി​​ര​​ക്കു​​ക​​ളി​​ലേ​​ക്ക് കൂ​​പ്പു​​കു​​ത്തു​​ന്ന രാ​​ത്രി​​ക​​ളും. രാ​​വി​​ലെ പ​​തി​​നൊ​​ന്നു മ​​ണി​​യോ​​ടെ എ​​ത്തു​​ന്ന സൈ​​ത​​ല​​വി അ​​ന്ന​​ത്തെ മീ​​നി​​നെ വ​​ര്‍ണി​​ക്കു​​മ്പോ​​ള്‍, ചു​​റ്റും കൂ​​ടി നി​​ന്നു വി​​ശേ​​ഷ​​ങ്ങ​​ള്‍ പ​​റ​​യു​​ന്ന ക​​മ​​ല​​യും, സ​​തി​​യേ​​ച്ചി​​യും, കു​​ല്‍സു​​വും. പി​​റ്റേ​​ന്ന​​ത്തു​​ക്കു​​ള്ള തേ​​ങ്ങ പൊ​​തി​​ക്ക​​ലും, വി​​റ​​കു​​ണ്ടാ​​ക്ക​​ലും, അ​​ന്ന​​ത്തെ തു​​ണി​​യ​​ല​​ക്ക​​ലും. ഇ​​തി​​നി​​ട​​യി​​ല്‍ എ​​വി​​ടെ​​യോ ഒ​​റ്റ​​യ​​ടി​​പ്പാ​​ത​​ക​​ള്‍ക്ക​​പ്പു​​റ​​ത്ത് ഒ​​റ്റ​​ത്ത​​ല​​യ​​ന്‍ പ​​ന​​ക​​ള്‍ ത​​ല​​വി​​രി​​ച്ചാ​​ടു​​ന്നു. അ​​തേ​​തു ദേ​​ശ​​മാ​​ണ്? എ​​വി​​ടെ​​യാ​​ണ് മു​​ള​​ങ്കാ​​ടു​​ക​​ള്‍ക്കി​​ട​​യി​​ല്‍ കാ​​റ്റ് ഇ​​ഴ​​ഞ്ഞുകൊ​​ത്തു​​ന്ന​​ത്? എ​​വി​​ടെ​​യാ​​ണ് പാ​​ട​​ങ്ങ​​ള്‍ നി​​റ​​ഞ്ഞു ക​​വി​​ഞ്ഞു മേ​​ഘ​​ങ്ങ​​ള്‍ക്കി​​ട​​യി​​ല്‍ മ​​ല​​നി​​ര​​ക​​ള്‍ ഉ​​യ​​രു​​ന്ന​​ത്? ഏ​​ത് ദേ​​ശ​​മാ​​ണ​​തു? ഉ​​റ​​ക്ക​​ത്തി​​ലും ഉ​​ണ​​ര്‍വി​​ലും അ​​റി​​യാ​​തെ ആ​​ഴ​​ങ്ങ​​ളി​​ല്‍നി​​ന്നും ഉ​​യ​​ര്‍ന്നു​​യ​​രു​​ന്ന ജീ​​വ​​വാ​​യു ഏ​​താ​​ണ്? അ​​തി​​ന്റെ തി​​ര​​ക​​ളി​​ല്‍പ്പെ​​ട്ടു ഇ​​രു​​പ്പു​​റ​​യ്ക്കാ​​തെ, ശ്വാ​​സം കി​​ട്ടാ​​തെ, ഇ​​തെ​​ത്ര കാ​​ല​​ങ്ങ​​ള്‍.

ചു​​റ്റു​​മു​​ള്ള മ​​നു​​ഷ്യ​​രെ​​യും, നി​​റ​​ങ്ങ​​ളെ​​യും ഒ​​രു പു​​ക​​മ​​റ​​യ്ക്ക​​പ്പു​​റം മാ​​ത്രമാ​​ണ് കാ​​ണാ​​നാ​​വു​​ന്ന​​ത്. അ​​വ​​ര്‍ക്കും അ​​വ​​ള്‍ക്കു​​മി​​ട​​യി​​ല്‍ അ​​വ​​ള്‍ കാ​​ണാ​​തെ കാ​​ണു​​ന്ന മ​​യി​​ല്‍നൃ​​ത്ത​​ങ്ങ​​ളും കാ​​വ​​ടി​​ക​​ളും വി​​യ​​ര്‍പ്പു​​ണ​​ങ്ങാ​​തെ ന​​ട​​ന്ന​​ക​​ലു​​ന്ന മു​​ടി​​വ​​ടി​​ച്ചെ​​റി​​ഞ്ഞ വൃ​​ദ്ധ​​ക​​ളും. അ​​വ​​ര​​വ​​ളെ നോ​​ക്കി പ​​ല്ലി​​ല്ലാ​​ത്ത മോ​​ണ​​ക​​ള്‍ കാ​​ട്ടി ചി​​രി​​ക്കു​​ന്നു. അ​​വ​​രു​​ടെ കാ​​ല്‍പാ​​ദ​​ങ്ങ​​ള്‍ ന​​ട​​ന്നു​​ന​​ട​​ന്നു വി​​ണ്ടു കീ​​റി​​യി​​രി​​ക്കു​​ന്നു. മ​​ണ്ണി​​ന്റെ നി​​റ​​ത്തി​​ല്‍ അ​​ന്തി​​വെ​​യി​​ലി​​ല്‍ അ​​വ​​യു​​ടെ തി​​ള​​ക്കം അ​​വ​​ള്‍ക്ക് കാ​​ണാം.

അ​​വ​​രു​​ടു​​ത്ത ചു​​വ​​ന്ന പ​​രു​​ത്തി സാ​​രി പ​​ഴ​​കി ന​​ര​​ച്ചി​​രി​​ക്കു​​ന്നു. സ​​മ​​യ​​ത്തി​​ന്റെ നാ​​ഡി അ​​വ​​രി​​ല്‍ നീ​​ലി​​ച്ചു കി​​ട​​ക്കു​​ന്ന​​തു ക​​ണ്ടു അ​​വ​​ള്‍ക്ക് അ​​ത് കൈയെ​​ത്തി തൊ​​ട​​ണം എ​​ന്നു തോ​​ന്നി. എ​​ത്ര ശ്ര​​മി​​ച്ചി​​ട്ടും അ​​വ​​ളു​​ടെ കൈ​​ക​​ള്‍ നീ​​ളു​​ന്നി​​ല്ല​​ല്ലോ. എ​​ത്ര​​യേ​​റെ നീ​​ട്ടി​​യും അ​​വ​​ളി​​ലേ​​ക്കാ ന​​ദി ഒ​​ഴു​​കു​​ന്നു​​മി​​ല്ല. എ​​വി​​ടേ​​ക്കു​​മി​​ല്ലാ​​ത്ത യാ​​ത്ര​​ക​​ള്‍ അ​​വ​​ളി​​ല്‍ ക​​ന​​ച്ചു കി​​ട​​ന്ന​​മ​​റി. അ​​വ​​ള്‍ക്ക് പെ​​​െട്ട​​ന്നു ഉ​​ള്ളി​​ല്‍നി​​ന്നും ഒ​​രു മ​​ര​​വി​​പ്പ് ത​​ല​​യി​​ലേ​​ക്ക് പ​​ട​​രു​​ന്ന​​തുപോ​​ലെ തോ​​ന്നി. ഇ​​താ​​വു​​ന്നി​​ല്ല. ഇ​​തി​​നാ​​വു​​ന്നി​​ല്ല. ഇ​​ല്ല.

“എ​​ന്താ ഈ​​ടെ ഇ​​രി​​ക്കു​​ന്ന്? പോ​​കാ​​നാ​​യി​​റ്റി​​ല്ലേ?” ഇ​​രു​​ട്ട് മു​​റി​​ച്ചൊ​​രു ശ​​ബ്ദം കേ​​ട്ട​​പ്പോ​​ള്‍ അ​​വ​​ള്‍ ഞെ​​ട്ടി​​പ്പോ​​യി. അ​​യാ​​ളു​​ടെ ക​​ണ്ണു​​ക​​ളു​​ടെ വെ​​ള്ള മാ​​ത്രം കാ​​ണാം. അ​​വ​​ള്‍ ഒ​​ന്നും മി​​ണ്ടാ​​നാ​​വാ​​തെ അ​​യാ​​ളെ നോ​​ക്കി. അ​​യാ​​ളി​​ലേ​​ക്ക് തി​​രി​​ച്ചുവ​​ച്ച അ​​വ​​ളു​​ടെ മു​​ഖ​​ത്ത് അ​​പ്പോ​​ളു​​യ​​ര്‍ന്ന നി​​ലാ​​വി​​ല്‍ അ​​ന്ധാ​​ളി​​പ്പും പി​​ന്നെ ആ​​ദ്യം തോ​​ന്നി​​യ നി​​സ്സ​​ഹാ​​യ​​ത​​യും വി​​ങ്ങിനി​​റ​​ഞ്ഞു. അ​​വ​​ളു​​ടെ അ​​ടു​​ത്ത പ​​ട​​വി​​ല്‍ ഇ​​രു​​ന്നു അ​​യാ​​ള്‍ പ​​തി​​ഞ്ഞ സ്വ​​ര​​ത്തി​​ല്‍ വീ​​ണ്ടും ചോ​​ദി​​ച്ചു, “എ​​ന്തെ​​നൂ കു​​ഞ്ഞീ?”​​ ആ വി​​ളി​​യി​​ലൊ​​രു നി​​മി​​ഷം അ​​വ​​ള്‍ വീ​​ണ്ടും പ​​ക​​ച്ചുപോ​​യി.

പി​​ന്നെ അ​​വ​​ള്‍ക്ക​​ടു​​ത്തി​​രി​​ക്കു​​ന്ന മെ​​ല്ലി​​ച്ച മു​​ഖ​​ത്തേ​​ക്ക് സൂ​​ക്ഷി​​ച്ചുനോ​​ക്കി. ആ ​​ക​​ണ്ണു​​ക​​ളി​​ല്‍ ക​​ണ്ട ആ​​കാ​​ശ​​ത്തി​​നു അ​​സ്ത​​മ​​യ സൂ​​ര്യ​​ന്‍റെ ഇ​​ളംനി​​റ​​മാ​​ണെ​​ന്ന​​വ​​ള്‍ക്ക് തോ​​ന്നി. അ​​തി​​ലു​​ള്ള അ​​ലി​​വ് പ​​ണ്ടെ​​ങ്ങോ കു​​ട്ടി​​ക്കാ​​ല​​ത്ത് ക​​ണ്ടു മ​​റ​​ന്നപോ​​ലെ. അ​​വ​​ള്‍ക്കു​​ള്ളി​​ല്‍ ഒ​​രി​​ല മെ​​ല്ലെ​​യ​​ന​​ങ്ങി. പ​​റ​​യു​​വാ​​നെ​​ന്തോ ശ്ര​​മി​​ച്ചു വാ​​യ തു​​റ​​ന്നു. എ​​ന്നാ​​ല്‍ ശ​​ബ്ദ​​മൊ​​ന്നും പു​​റ​​ത്തേ​​ക്ക് വ​​ന്നി​​ല്ല. തൊ​​ണ്ട​​യി​​ലേ​​ക്കി​​റ​​ങ്ങി​​യ ഉ​​മി​​നീ​​ര​​വ​​ള്‍ പ​​ണി​​പ്പെ​​ട്ടി​​റ​​ക്കി. “എ​​ന്താ​​ന്നു പ​​റ​​ഞ്ഞോ. എ​​ല്ലാ​​ത്തി​​നും വ​​ഴി​​യു​​ണ്ടാ​​വൂ​​ല്ലേ.”

“ഒ​​ന്നൂ​​ല്ല​​പ്പാ.”

“ഒ​​ന്നൂ​​ല്ലാ​​ണ്ടാ ഈ ​​ഇ​​രു​​ട്ട​​ത്തു ഈ​​ടെ ഒ​​റ്റ​​ക്കി​​രു​​ന്നു ക​​രീ​​ന്നു?” അ​​പ്പോ​​ഴാ​​ണ് ത​​ന്റെ ക​​വി​​ളി​​ലേ​​ക്ക് അ​​രി​​ച്ചി​​റ​​ങ്ങി​​യ ക​​ണ്ണീ​​രി​​നെ​​ കു​​റി​​ച്ചു അ​​വ​​ള്‍ക്കു ബോ​​ധം ഉ​​ണ്ടാ​​യ​​ത്. “ഒ​​ന്നൂ​​ല്ല​​പ്പാ”, അ​​വ​​ള്‍ പ​​ണി​​പ്പെ​​ട്ടു പ​​റ​​ഞ്ഞൊ​​പ്പി​​ച്ചു. എ​​ണീ​​റ്റ് പോ​​ക​​ണ​​മെ​​ന്ന് അ​​വ​​ള്‍ക്കു തോ​​ന്നി. പ​​ക്ഷേ എ​​ന്തോ അ​​വി​​ടെ ത​​ന്നെ ഇ​​രു​​ന്നുപോ​​യി. ഇ​​ളംകാ​​റ്റി​​ല്‍ ത​​ണു​​പ്പ​​നു​​ഭ​​വ​​പ്പെ​​ട്ടു. അ​​പ്പോ​​ളാ​​ണ് കു​​ള​​ത്തി​​ല്‍നി​​ന്നു ക​​യ​​റി​​യ​​പാ​​ടെ ഉ​​ള്ള ഇ​​രി​​പ്പാ​​ണെ​​ന്ന് ഓ​​ര്‍ത്ത​​ത്. അ​​യാ​​ള​​പ്പോ​​ള്‍ കു​​ള​​ത്തി​​ന്റെ ചെ​​റി​​യ അ​​ല​​ക​​ളി​​ലേ​​ക്ക് നോ​​ക്കി ഇ​​രു​​ന്നുകൊ​​ണ്ട് ക​​യ്യി​​ലു​​ള്ള ക​​ന്നാ​​സി​​ലേ​​ക്ക് ക​​യ​​ര് കെ​​ട്ടി അ​​ള​​വ് പ​​രി​​ശോ​​ധി​​ക്കു​​ക​​യാ​​യി​​രു​​ന്നു.

“രാ​​ജേ​​ഷ് ഇ​​ന്നേ ക​​ല​​മ്പു​​ന്ന്ണ്ടാ കു​​ഞ്ഞീ?” അ​​യാ​​ളു​​ടെ വി​​ളി​​യി​​ല്‍ പി​​ന്നേ​​യും നി​​ലാ​​വ​​ലി​​വി​​റ​​ങ്ങി.

“ഇ​​ല്ല.”

“മ​​ക്ക​​ക്കൊ​​ന്നും...”

“അ​​യ്യോ ഇ​​ല്ല​​പ്പാ. ഓ​​ര് ഒ​​രാ​​യ്ച്ച​​ക്കു എ​​ന്റെ ആ​​മ്മേ​​ന്‍റാ​​ടെ പോ​​യി​​ന്.”

“ഓ​​ന്‍ പൈ​​ശ ത​​രൂ​​ല്ലേ വീ​​ട്ടി​​ലേ​​ക്ക്?”

“ആ​​പ്പാ...”

“പി​​ന്നെ​​ന്ത്ന്നാ”

“പി​​ന്നെ...”

പി​​ന്നെ​​ന്താ​​ണ്. പി​​ന്നെ​​ന്താ​​ണെ​​ന്ന്. ഉ​​ള്ളി​​ലു​​ള്ള ആ​​ന്ത​​ലി​​ന്റെ പേ​​രെ​​ന്താ​​ണ്. അ​​തി​​ന്റെ നി​​റ​​മെ​​ന്താ​​ണ്. പ​​റ​​യു​​വാ​​നാ​​ഞ്ഞു ഓ​​രോ വ​​ട്ട​​വും ത​​ട്ടി​​ത്ത​​ട​​ഞ്ഞു നി​​ന്നി​​ട​​ത്ത് ത​​ന്നെ എ​​ത്തു​​ന്നു. ക​​ല്യാ​​ണം ക​​ഴി​​ക്കാ​​ന്‍ ആ​​ളു വ​​ന്ന​​പ്പോ എ​​ല്ലാം ഒ​​ത്തുവ​​ന്ന സ​​ന്തോ​​ഷം ആ​​യി​​രു​​ന്നു വീ​​ട്ടു​​കാ​​ര്‍ക്ക്. എ​​ന്നാ​​ല്‍, അ​​വ​​ള്‍ക്കു​​ള്ളി​​ല്‍ ഇ​​രു​​ട്ടി​​ന്റെ ഒ​​രു ചീ​​ന്ത് നീ​​റി​​പ്പു​​ക​​ഞ്ഞു. മ​​ങ്ങി​​യ കോ​​ണു​​ക​​ളി​​ലൂ​​ടെ ദൂ​​രേ​​ക്ക് അ​​ക​​ലു​​ന്ന ദേ​​ശ​​ങ്ങ​​ളും അ​​വ​​യെ കു​​റി​​ച്ചു സം​​സാ​​രി​​ക്കു​​വാ​​ന്‍ ക​​രു​​തി​​വ​​ച്ച വാ​​ക്കു​​ക​​ളും അ​​വ​​ളെ ഉ​​ള്ളി​​ല്‍നി​​ന്നും കൊ​​ളു​​ത്തിവ​​ലി​​ച്ചു.

അ​​വ​​ളെ നോ​​ക്കാ​​തെ ചാ​​യ ഊ​​തി​​ക്കു​​ടി​​ച്ച മു​​ണ്ടു​​ടു​​ത്ത ചെ​​റു​​പ്പ​​ക്കാ​​ര​​നോ​​ട് എ​​ല്ലാ ദി​​വ​​സ​​വും എ​​ന്തു പ​​റ​​യു​​മെ​​ന്നും, അ​​യാ​​ളു​​ടെ നാ​​ട്ടി​​ല്‍ മ​​റ്റ് നാ​​ടു​​ക​​ളി​​ലേ​​ക്കു​​ള്ള വ​​ഴി​​ക​​ള്‍ ഉ​​ണ്ടാ​​കു​​മോ എ​​ന്നും ഒ​​ക്കെ ഓ​​ര്‍ത്ത് അ​​വ​​ള്‍ക്കു സ​​മാ​​ധാ​​നം കി​​ട്ടി​​യി​​ല്ല. ക​​ല്യാ​​ണ​​ത്തി​​നുശേ​​ഷം അ​​ധി​​ക​​മൊ​​ന്നും സം​​സാ​​രി​​ക്കാ​​നി​​ല്ലാ​​ത്ത, അ​​വ​​ള്‍ പ​​റ​​യു​​വാ​​നാ​​ഞ്ഞ വാ​​ക്കു​​ക​​ള്‍ക്ക് ചെ​​വി​​യോ​​ര്‍ക്കാ​​തെ മു​​ന്നി​​ലു​​ള്ള ചോ​​റു​​വാ​​രി​​ത്തി​​ന്നു ഉ​​റ​​ക്ക​​ത്തി​​ലേ​​ക്കോ, പു​​റ​​ത്തേ​​ക്കോ ഇ​​റ​​ങ്ങി​​പ്പോ​​കു​​ന്ന മ​​നു​​ഷ്യ​​നെ അ​​വ​​ള്‍ ഒ​​ന്നോ ര​​ണ്ടോ വ​​ട്ടം തി​​രി​​കെ വി​​ളി​​ക്കു​​വാ​​ന്‍ ശ്ര​​മി​​ച്ചു. അ​​വ​​ള്‍ പ​​റ​​യു​​വാ​​നാ​​ഞ്ഞ വാ​​ക്കു​​ക​​ള്‍ പൂ​​ച്ച​​ക്കുഞ്ഞു​​ങ്ങ​​ളെ പോ​​ലെ പ​​തു​​ങ്ങി​​വി​​റ​​ച്ചു മെ​​ല്ലെ തി​​രി​​ഞ്ഞു ന​​ട​​ന്നു.

ചു​​റ്റു​​മു​​ള്ള പെ​​ണ്ണു​​ങ്ങ​​ളു​​ടെ ചി​​രി​​ക​​ളി​​ല്‍, അ​​വ​​രു​​ടെ ഒ​​രു​​ക്ക​​ങ്ങ​​ളി​​ല്‍, ഓ​​ട്ട​​പാ​​ച്ചി​​ലി​​ലും, നി​​ശ്വാ​​സ​​ങ്ങ​​ളി​​ലും ഒ​​ന്നും അ​​വ​​ള്‍ ത​​ട്ടി​​ത്ത​​ട​​ഞ്ഞു നി​​ന്നി​​ല്ല. വൈ​​കു​​ന്നേ​​ര​​ങ്ങ​​ളി​​ല്‍, മെ​​ലി​​ഞ്ഞുപോ​​യ സൂ​​ര്യ​​പ്ര​​കാ​​ശ​​ത്തി​​ല്‍ കാ​​വി​​ലേ​​ക്കു തി​​രി​​യു​​ന്ന വ​​ഴി​​യി​​ലു​​ള്ള ക​​ലു​​ങ്കി​​ലി​​രു​​ന്നു മ​​റ​​ഞ്ഞൊ​​ഴു​​കു​​ന്ന ആ​​കാ​​ശ​​ത്തേ​​ക്ക് നോ​​ക്കി ഇ​​രി​​ക്കു​​വാ​​ന്‍ അ​​വ​​ള്‍ക്കു തോ​​ന്നി​​ക്കൊ​​ണ്ടി​​രു​​ന്നു. ഒ​​രി​​ക്ക​​ല്‍ ക​​ല്യാ​​ണം ക​​ഴി​​ച്ചു ര​​ണ്ടോ മൂ​​ന്നോ മാ​​സം ക​​ഴി​​ഞ്ഞ ഒ​​രുദി​​വ​​സം പെ​​റ​​ന്നാ​​ളി​​ന്‍റ​​ന്നു കാ​​വി​​ല്‍ പോ​​യി തി​​രി​​ച്ചുവ​​രു​​ന്ന വ​​ഴി അ​​വ​​ള്‍ മെ​​ല്ലെ രാ​​ജേ​​ഷി​​നോ​​ടു കു​​റ​​ച്ചുനേ​​രം ക​​ലു​​ങ്കി​​ലി​​രു​​ന്നു സം​​സാ​​രി​​ക്കാം എ​​ന്നു ചോ​​ദി​​ച്ചു. “ഇ​​നി​​ക്കെ​​ന്താ പി​​രി എ​​ള​​ഗീ​​നാ?” എ​​ന്ന​​യാ​​ള്‍ ദേ​​ഷ്യം പി​​ടി​​ച്ച് ചോ​​ദി​​ച്ചു. അ​​ന്നു പ​​ണി​​ക്ക് പോ​​യ വ​​ഴി​​യി​​ല്‍ അ​​യാ​​ള്‍ സ​​തി​​യേ​​ച്ചി​​യോ​​ട് അ​​വ​​ളെ കു​​റി​​ച്ച് പ​​റ​​ഞ്ഞു, “ഈ​​ടേ ഒ​​ന്ന്വ​​ല്ല ഓ​​ളെ മ​​ന​​സ്സ്. ഓ​​ള് പ​​റീ​​ന്ന്യ​​ന്താ​​ന്നു എ​​ന​​ക്കു തി​​രീ​​ന്നി​​ല്ല. കൊ​​റേ പ​​ണ്യേ​​ടു​​ത്താ ചി​​ന്തി​​ക്കാ​​ന്‍ കൂ​​ടെ പ​​റ്റൂ​​ല്ലാ പോ​​ലു. എ​​ന്ത്ന്നാ ഓ​​ക്കീ ആ​​ലോ​​യി​​ക്കാ​​ന്‍. പൊ​​രെ​​ലാ​​ളി​​ല്ലാ​​ന്നു പ​​റ​​ഞ്ഞു മം​​ഗ​​ലം കൈ​​ച്ചി​​റ്റ് ഇ​​പ്പോ എ​​ല്ലം കൂ​​ടി എ​​ട​​ങ്ങേ​​റാ​​യ പോ​​ലെ​​യാ​​ന്ന്. ഓ​​ക്ക് എ​​ല്ലാ ആ​​യ്ച്ച​​യും ക​​ട​​ല് കാ​​ണാ​​മ്പോ​​ണം.

ഞാ ​​പൊ​​വൂ​​ല്ലെ​​ങ്കി ഒ​​റ്റ​​ക്ക് പോ​​യി​​ക്കോ​​ളാ​​പ്പാ ന്ന് ​​പ​​റീ​​ന്നു. ഇ​​ങ്ങ​​ലി​​ദ് ഏ​​ടെ​​യെ​​ങ്കി​​ലും കെ​​ട്ടി​​നാ സ​​തി​​യേ​​ച്യെ?.. ഇ​​ങ്ങ​​ള് ഓ​​ളെ അ​​മ്മേ​​നെ വി​​ളി​​ച്ച് പ​​റ​​ഞ്ഞെ​​ക്കി...” സ​​തീ​​യേ​​ച്ചി അ​​യാ​​ളെ നോ​​ക്കി. “അ​​ല്ല രാ​​ജേ​​ഷെ, മം​​ഗ​​ലം ക​​യി​​ഞ്ഞി​​റ്റു ഇ​​ത്ര​​യ​​ല്ലേ ആ​​യി​​റ്റു​​ള്ളൂ. ഇ​​നി​​ക്കൊ​​ന്നു ക്ഷ​​മി​​ച്ചൂ​​ടെ?” “ക​​യ്യി​​ന്നി​​ല്ലാ​​ന്നു. കൊ​​റേ പ​​ടി​​പ്പും പ​​ത്രാ​​സൂം ണ്ടെ​​ങ്കി ഓ​​ളീ കാ​​ട്ട്ന്നേ​​നു അ​​ർഥം ണ്ട്ന്നു ​​പ​​റ​​യാ. ഇ​​ദ് പ​​ത്താ​​ങ്ക്ളാ​​സും ഗു​​സ്തീ.” അ​​യാ​​ളു​​ടെ മു​​ഖം പു​​ച്ഛംകൊ​​ണ്ട് കോ​​ടി. കു​​റെ ദി​​വ​​സ​​ങ്ങ​​ള്‍ക്ക് ശേ​​ഷം അ​​വ​​ളു​​ടെ അ​​മ്മ​​യും അ​​മ്മാ​​മ​​നും വ​​ന്നു രാ​​ജേ​​ഷി​​നോ​​ടു ക്ഷ​​മ ചോ​​ദി​​ച്ചു, അ​​വ​​ളെ പ​​റ​​ഞ്ഞു മ​​ന​​സ്സി​​ലാ​​ക്കാം എ​​ന്നു ഉ​​റ​​പ്പ് കൊ​​ടു​​ത്തു.

അ​​വ​​ളോ​​ടു വീ​​ട്ടി​​ലു​​ള്ള പ​​ട്ടി​​ണി​​യു​​ടെ​​യും പ്രാ​​രബ്ധ​​ത്തി​​ന്റെ​​യും ക​​ഥ പ​​റ​​ഞ്ഞ​​മ്മ ക​​ര​​ഞ്ഞു. രാ​​ജേ​​ഷി​​നെ കി​​ട്ടി​​യ​​തു ഭാ​​ഗ്യ​​മാ​​ണ് എ​​ന്നു അ​​മ്മാ​​മ​​നും. വീ​​ട്ടി​​ലു​​ള്ള കാ​​ര്യം ന​​ല്ല​​വ​​ണ്ണം നോ​​ക്ക​​ണ​​മെ​​ന്നും വേ​​റെ ഒ​​ന്നും ചി​​ന്തി​​ക്ക​​രു​​തെ​​ന്നും അ​​വ​​ര്‍ ചോ​​റും മീ​​നും കൂ​​ട്ടി ഉ​​ണ്ണു​​മ്പോ​​ള്‍ ഓ​​ര്‍മി​​പ്പി​​ച്ചു. എ​​ല്ലാം കേ​​ട്ട​​വ​​ള്‍ തു​​റ​​ന്നേ​​ക്കാ​​മാ​​യി​​രു​​ന്നു എ​​ന്നു ക​​രു​​തി​​യ ഒ​​ാരോ ജ​​നാ​​ല​​ക​​ള്‍ക്ക് കു​​റു​​കെ വീ​​ണ്ടും വീ​​ണ്ടും ആ​​ണി വ​​ന്നു ത​​റ​​യു​​ന്ന​​ത​​റി​​ഞ്ഞു. ഉ​​ള്ളി​​ല്‍ മ​​ഞ്ഞി​​ന്റെ ത​​ണു​​പ്പും, രാ​​ത്രി​​യു​​ടെ ഘ​​ന​​വും ഉ​​റ​​ഞ്ഞുകൂ​​ടി. എ​​ല്ലാം തി​​ക​​ട്ടി വ​​ന്ന​​തി​​ന്‍റെ ത​​ള്ളി​​ച്ച​​യി​​ല്‍ അ​​വ​​ള്‍ ക​​വി​​ഞ്ഞുപോ​​യി. അ​​യാ​​ളു​​ടെ നി​​ഴ​​ല്‍രൂ​​പം അ​​പ്പോ​​ഴും അ​​ടു​​ത്തു​​ണ്ടോ എ​​ന്നു നോ​​ക്കി അ​​വ​​ള്‍ പ​​റ​​ഞ്ഞു.

“എ​​ന​​ക്ക് പ​​റ​​യാ​​ന​​റി​​യൂ​​ല. എ​​ന​​ക്ക് പ​​ടി​​ക്ക​​ണം ന്ന്ണ്ടേ​​നു. ക​​യി​​ഞ്ഞി​​ല്ല. വേ​​റെ എ​​ല്ലാ​​രി​​ക്കും മം​​ഗ​​ലം ക​​യി​​ക്ക​​ണം എ​​ന്നേ​​നു ആ​​ശ. എ​​ന​​ക്ക് തീ​​രെ ഇ​​ഷ്ട​​ല്ലെ​​നൂ. എ​​ന​​ക്ക് എ​​പ്പ​​ലും ഏ​​ടെ​​ങ്ങി​​ലും പോ​​ണം​​ന്നു തോ​​ന്നും. ഞാ ​​ഏ​​ടെ​​യും പോ​​യി​​റ്റോ​​ന്നു​​വ​​ല്ല. എ​​ല്ലാ​​രും സം​​സാ​​രി​​ക്കു​​ന്നെ കേ​​ക്കു​​മ്പോ ഇ​​തൊ​​ന്നു​​വ​​ല്ല എ​​ന​​ക്ക് സം​​സാ​​രി​​ക്ക​​ണ്ടെ എ​​ന്നു തോ​​ന്നും. വേ​​റെ എ​​ന്ത​​ല്ലോ സം​​സാ​​രി​​ക്കാ​​ന്ണ്ടു​​ന്ന് തോ​​ന്നും. രാ​​ജേ​​ശേ​​ട്ട​​ന്‍ ഞ​​മ്മ​​ളെ സ്വ​​ന്തം ആ​​വു​​മ്പോ ഓ​​ര്‍ക്കെ​​ല്ലാം മ​​ന​​സ്സി​​ലാ​​വും ന്ന് ​​വി​​ജാ​​രി​​ച്ച്. ഓ​​ര്‍ക്കും ഒ​​ന്നും മ​​ന​​സ്സി​​ലാ​​യി​​ന്ല്ല. മ​​ന​​സ്സി​​ലാ​​വാ​​ത്ത​​പ്പോ പി​​രി ലൂ​​സാ​​ന്ന് പ​​റ​​യാ​​ന്‍ എ​​ളു​​പ്പു​​ണ്ടാ​​വും.’’ അ​​വ​​ള്‍ പ​​റ​​ഞ്ഞു നി​​ര്‍ത്തി.

അ​​യാ​​ള്‍ കു​​ള​​ത്തി​​ലെ ചെ​​റി​​യ ഓ​​ള​​ങ്ങ​​ളി​​ല്‍നി​​ന്നും ക​​ണ്ണെ​​ടു​​ത്തി​​രു​​ന്നി​​ല്ല. “എ​​ല്ലാ ദൂ​​സൂം ഒ​​രേ പോ​​ലെ ള്ള ​​പോ​​ലെ തോ​​ന്നും. എ​​ന്ത്ന്നാ മാ​​റ്റം? ഒ​​ന്നൂ​​ല്ല. എ​​ല്ലാ​​രി​​ക്കും ചു​​റ്റും ള്ള ​​കാ​​ര്യ​​ങ്ങ​​ള്‍ മാ​​ത്രേ പ​​റ​​യാ​​നു​​ള്ളൂ. എ​​ന​​ക്ക് ചെ​​ലെ​​പ്പോ ശ്വാ​​സം മു​​ട്ടും. ഇ​​വ​​രി​​ക്ക് പ​​റ​​യാ​​ന് വേ​​റൊ​​ന്നൂ​​ല്ലേ എ​​ന്നു തോ​​ന്നും. എ​​ന്നി​​റ്റും എ​​ന​​ക്ക് പ​​റ​​യാ​​ന്ള്ള കാ​​ര്യം പ​​റ​​യാ​​ന് വാ​​ക്കു​​ക​​ളും കൂ​​റ്റും കി​​ട്ടു​​വേം ഇ​​ല്ല. പി​​രാ​​ന്തു പി​​ടി​​ക്ക്ന്ന പോ​​ലെ തോ​​ന്നും.” അ​​വ​​ള്‍ക്ക് നെ​​ഞ്ചി​​ല്‍ എ​​ന്തോ ഉ​​രു​​ണ്ട് കൂ​​ടി പി​​ന്നെ ഒ​​ന്നും പ​​റ​​യാ​​നാ​​യി​​ല്ല. അ​​വ​​ള്‍ പ​​റ​​ഞ്ഞ​​തെ​​ല്ലാം അ​​യാ​​ള്‍ കേ​​ട്ടു​​വോ? കു​​ള​​ത്തി​​ലേ​​ക്ക് ത​​ന്നെ​​യാ​​ണ് ഇ​​പ്പൊ​​ഴും അ​​യാ​​ളു​​ടെ നോ​​ട്ടം. ക​​ന്നാ​​സി​​ല്‍ ക​​യ​​ര്‍ കെ​​ട്ടി​​ക്ക​​ഴി​​ഞ്ഞി​​രി​​ക്കു​​ന്നു. അ​​യാ​​ള്‍ മെ​​ല്ലെ എ​​ണീ​​റ്റു.

“ഇ​​ഞ്ഞി പ​​റീ​​ന്ന​​ത് എ​​ന​​ക്കു തി​​രീ​​ന്ന്ണ്ട്. ഇ​​നി​​ക്ക് എ​​ന്താ പ​​റ്റീ​​ന്ന​​റി​​യോ? ഇ​​ഞ്ഞി ഇ​​ദ് എ​​ല്ലാ​​രും കേ​​ക്കും​​ന്നും, മ​​ന​​സ്സി​​ലാ​​ക്കും​​ന്നും വി​​ജാ​​രി​​ച്ചു.” അ​​യാ​​ള്‍ ഒ​​ന്നു നി​​ര്‍ത്തി. “ദി​​വ​​സോം… പ​​റ​​മ്പു ചെ​​ത്തീ​​റ്റു വൈ​​ന്നേ​​രം ഞാ ​​ഇ​​ങ്ങ് ഓ​​ടി പെ​​ട​​ഞ്ഞു വ​​ര്ന്നെ​​ന്തി​​നാ​​ന്ന് ഇ​​നി​​ക്ക് തി​​രി​​ഞ്ഞി​​നാ. ഈ​​ടെ എ​​ത്ത്​േമ്പാ ഞാ ​​ഞാ​​നാ​​വും. അ​​യി​​നി​​പ്പോ വേ​​റെ ആ​​രും പ​​റ​​യ​​ണ്ട. കേ​​ക്കൂം വേ​​ണ്ട. ഞാ ​​മ​​തി.’’ ഈ ​​വ​​ട്ടം അ​​യാ​​ള്‍ വെ​​ള്ള​​ത്തി​​ല്‍നി​​ന്നു ക​​ണ്ണെ​​ടു​​ത്ത് അ​​വ​​ളെ നോ​​ക്കി. “ഇ​​നി​​ക്ക് നീ ​​ത​​ന്നെ മ​​തി, എ​​ണേ. അ​​ദ് തി​​രി​​ഞ്ഞാ നീ ​​ര​​ക്ഷ​​പ്പെ​​ട്ട്. കേ​​ട്ടി​​നാ?’’ ചാ​​ന്ദ്ര​​വെ​​ളി​​ച്ചം ഇ​​പ്പോ​​ള്‍ ര​​ണ്ടുപേ​​രെ​​യും ചൂ​​ഴ്ന്നി​​റ​​ങ്ങി. “ലോ​​ക​​ത്തി​​ന് ന​​മ്മ​​ളെ പോ​​ലെ ആ​​വാ​​മ്പ​​റ്റൂ​​ല്ല. ന​​മ്മ​​ക്ക് ലോ​​ക​​ത്തി​​നെ പോ​​ലെ​​യും. തി​​രി​​ഞ്ഞാ? അ​​ങ്ങ​​നെ ആ​​വൂ​​ല്ല. ആ​​വ​​ണ്ട. ഇ​​ഞ്ഞി ഇ​​ഞ്ഞി​​യും ലോ​​കം ലോ​​ക​​വും ആ​​യാ മ​​തി. അ​​ദ​​ല്ലേ ബ​​ങ്ങി?” അ​​യാ​​ള്‍ ചി​​രി​​ച്ച​​പ്പോ​​ള്‍ പി​​ന്നെ​​യും നി​​ലാ​​വ് പ​​ര​​ന്നു.

അ​​ന്ന് രാ​​ത്രി തി​​രി​​ഞ്ഞും മ​​റി​​ഞ്ഞും കി​​ട​​ന്ന​​വ​​ള്‍ക്ക് ഉ​​റ​​ക്കം വ​​ന്നി​​ല്ല. രാ​​ജേ​​ഷ് എ​​പ്പോ​​ഴോ ഗാ​​ഢ​​മാ​​യ ഉ​​റ​​ക്ക​​ത്തി​​ലേ​​ക്ക് വീ​​ണി​​രു​​ന്നു. വ​​ര്‍ഷ​​ങ്ങ​​ളാ​​യി ഉ​​ള്ളി​​ല്‍ പെ​​യ്യാ​​ന്‍ നി​​ന്നി​​രു​​ന്ന എ​​ന്തോ ചു​​രു​​ള്‍ നി​​വ​​രു​​ന്ന​​ത​​വ​​ള്‍ അ​​റി​​ഞ്ഞു. പ​​കു​​തി തു​​റ​​ന്ന ജ​​നാ​​ല​​ക്ക​​പ്പു​​റം മ​​ഴ​​യു​​ടെ നി​​ഴ​​ല​​ന​​ക്കം. അ​​തി​​ന്റെ ചെ​​റു​​കാ​​ല്‍വെ​​പ്പു​​ക​​ളി​​ല്‍ ഇ​​ല​​ക​​ള്‍ ഉ​​ണ​​ര്‍ന്നെ​​ണീ​​റ്റ​​ത​​വ​​ള്‍ ക​​ണ്ടു. “ഇ​​പ്പ്ളാ​​ണ്. ഇ​​പ്പോ...” അ​​വ​​ളോ​​ട​​വ ത​​ല​​യാ​​ട്ടി. വാ​​തി​​ല്‍ തു​​റ​​ന്ന​​പ്പോ​​ള്‍ ഒ​​രി​​ക്ക​​ല​​വ​​ള്‍ രാ​​ജേ​​ഷി​​നെ തി​​രി​​ഞ്ഞു നോ​​ക്കി. പി​​ന്നെ ശ​​ബ്ദ​​മു​​ണ്ടാ​​ക്കാ​​തെ പു​​റ​​ത്തേ​​ക്കി​​റ​​ങ്ങി.

മ​​ഴ​​ക്ക് പ​​ച്ചനി​​റമാ​​ണ്. ഇ​​രു​​ട്ടി​​ല്‍ ത​​പ്പി​​ത്ത​​ട​​ഞ്ഞു അ​​വ​​ള്‍ ന​​ട​​ക്കു​​മ്പോ​​ള്‍ പ​​ച്ച​​യു​​ടെ വ​​ഴു​​പ്പ് അ​​വ​​ളു​​ടെ മു​​ഖ​​ത്തി​​ലൂ​​ടെ ചാ​​ലു​​ക​​ള്‍ കീ​​റു​​ന്ന​​ത് അ​​വ​​ള്‍ അ​​റി​​ഞ്ഞു. സാ​​രി​​ക്കി​​ട​​യി​​ലൂ​​ടെ അ​​വ​​ളു​​ടെ ഇ​​ടു​​പ്പി​​ല്‍ അ​​വ​​ള്‍ അ​​മ​​ര്‍ത്തി​​പ്പി​​ടി​​ച്ചു. ഒ​​റ്റ​​യ​​ടി​​യാ​​ണ്. ചു​​റ്റും പൊ​​ന്ത​​യും. ഇ​​രു​​ട്ടി​​ല്‍ ക​​ണ്ണു പി​​ടി​​ക്കു​​ന്നി​​ല്ല. പാ​​മ്പു​​ക​​ള്‍ ഓ‌​​ടി മു​​ള​​യു​​ന്ന​​തു പ​​ല​​പ്പോ​​ഴും ക​​ണ്ടി​​ട്ടു​​ണ്ട്. അ​​ടു​​ത്ത വീ​​ട്ടി​​ലെ ശ്രീ​​ധ​​രേ​​ട്ട​​ന്‍ നീ​​ലി​​ച്ചു കി​​ട​​ക്കു​​ന്ന​​തു ക​​ണ്ടു കു​​ള​​ത്തി​​ല്‍നി​​ന്നും അ​​ർധ​​ന​​ഗ്ന​​യാ​​യി ഓ​​ടി പാ​​ഞ്ഞു വ​​ന്ന ശാ​​ര​​ദേ​​ട​​ത്തി​​യെ ഓ​​ർമ വ​​ന്ന​​പ്പോ ത​​ണു​​പ്പി​​ന്റെ നേ​​രി​​യ വി​​ര​​ലു​​ക​​ള്‍ അ​​വ​​ളു​​ടെ വ​​യ​​റ്റി​​ലൂ​​ടെ ഇ​​ഴ​​ഞ്ഞുപോ​​യി. ശാ​​ര​​ദേ​​ട​​ത്തി​​ക്കു സം​​സാ​​രി​​ക്കാ​​ന്‍ ആ​​വു​​ന്നു​​ണ്ടാ​​യി​​രു​​ന്നി​​ല്ല. തൊ​​ണ്ട​​യി​​ല്‍ കു​​രു​​ങ്ങി ചി​​ല ശ​​ബ്ദ​​ങ്ങ​​ള്‍ പു​​റ​​ത്തേ​​ക്ക് വ​​രു​​ത്തു​​വാ​​ന്‍ ശ്ര​​മി​​ച്ച് അ​​വ​​രു​​ടെ ക​​ണ്ണു​​ക​​ള്‍ തു​​റി​​ച്ചു പു​​റ​​ത്തേ​​ക്ക് വ​​ന്നു. അ​​വ​​യു​​ടെ വെ​​ള്ള​​യെ മു​​റി​​ച്ച് ചു​​വ​​പ്പ് രേ​​ഖ​​ക​​ള്‍ തി​​ക​​ട്ടിവ​​രു​​ന്നു​​ണ്ടാ​​യി​​രു​​ന്നു.

അ​​വ​​രു​​ടെ ചു​​റ്റും കു​​റ​​ച്ചാ​​ളു​​ക​​ള്‍ കൂ​​ടി വ​​ന്നു. എ​​ന്താ​​ണ് എ​​ന്താ​​ണ് എ​​ന്ന് അ​​വ​​രോ​​ടു ചോ​​ദി​​ച്ചു. ആ​​രോ അ​​വ​​രു​​ടെ ര​​ണ്ടു കൈ​​ക​​ളും പി​​ടി​​ച്ചുകൊ​​ണ്ട് അ​​വ​​രെ കു​​ലു​​ക്കി. പെ​​​െട്ട​​ന്ന​​വ​​ര്‍ക്ക് വെ​​ള്ളം ഇ​​റ്റി വീ​​ഴു​​ന്ന മു​​ടി​​യും, ശ​​രീ​​ര​​ത്തി​​ല്‍നി​​ന്നും ഊ​​ര്‍ന്ന് വീ​​ണു​​പോ​​യ തോ​​ര്‍ത്തും ഓ​​ർമ വ​​ന്നു. മാ​​റി​​ന് മേ​​ലെ ​ൈക​​ ര​​ണ്ടും ചേ​​ര്‍ത്ത് വ​​ച്ചുകൊ​​ണ്ട​​വ​​ര്‍ വി​​ക്കി, “ആ​​ടെ, ശ്രീ​​ധ​​രേ​​ട്ട​​ന്‍ കെ​​ട​​ക്ക്ന്നു...’’ കൂ​​ട്ട​​ത്തി​​ല്‍നി​​ന്നൊ​​രു സ്ത്രീ ​​അ​​വ​​രു​​ടെ മേ​​ലെ തോ​​ര്‍ത്തെ​​ടു​​ത്തു പു​​ത​​പ്പി​​ച്ചു​​കൊ​​ണ്ടു അ​​വ​​രെ ന​​ട​​ത്തി​​ക്കൊ​​ണ്ട് പോ​​കു​​മ്പോ​​ഴേ​​ക്കും ബാ​​ക്കി എ​​ല്ലാ​​വ​​രും അ​​വ​​ര്‍ ചൂ​​ണ്ടി​​യ വ​​ഴി​​യേ ഓ‌​​ടി​​പ്പോ​​യി. ശ്രീ​​ധ​​രേ​​ട്ട​​ന്റെ വാ​​യി​​ല്‍നി​​ന്നും ചെ​​റി​​യ നു​​ര ഒ​​ലി​​ച്ചി​​റ​​ങ്ങി​​യി​​രു​​ന്നു.

ജീ​​പ്പ് വ​​ന്നു ശ്രീ​​ധ​​രേ​​ട്ട​​നെ ക​​യ​​റ്റി​​ക്കൊ​​ണ്ടു​​പോ​​കു​​മ്പോ​​ഴും മൂ​​പ്പ​​ര്‍ തി​​രി​​ച്ചുവ​​രും എ​​ന്നു ആ​​രും ക​​രു​​തി​​യി​​ല്ല. എ​​ന്നാ​​ല്‍ പി​​ന്നേ​​യും വി​​ള​​റി​​യ ചി​​രി​​യു​​മാ​​യി ശ്രീ​​ധ​​രേ​​ട്ട​​ന്‍ തി​​രി​​കെ എ​​ത്തി. അ​​ന്ന് ക​​ടി​​ച്ച​​ത് മൂ​​ര്‍ഖ​​ന്‍ ആ​​ണെ​​ന്നും പൊ​​ന്ത​​യി​​ലൂ​​ടെ അ​​തി​​നെ ക​​ണ്ടു എ​​ന്നും എ​​ല്ലാ​​വ​​രും പ​​റ​​ഞ്ഞു. ഇ​​തെ​​ല്ലാം​​ ഒ​​രു നി​​മി​​ഷം മ​​ന​​സ്സി​​ലൂ​​ടെ ക​​ട​​ന്നുപോ​​യി. ഇ​​രു​​ട്ടി​​ല്‍ ഒ​​ന്നും കാ​​ണു​​ന്നു​​ണ്ടാ​​യി​​ല്ല. പ​​ക​​ലോ​​ര്‍മ​​ക​​ളെ മു​​റു​​ക്കെ പി​​ടി​​ച്ച​​വ​​ള്‍ പ​​തി​​യെ മു​​ന്നോ​​ട്ടു ന​​ട​​ന്നു. ഇ​​രു​​ളി​​ല്‍ മെ​​ല്ലെ ക​​ണ്ണു​​ക​​ള്‍ തെ​​ളി​​ഞ്ഞ​​പ്പോ​​ള്‍ നി​​ഴ​​ല്‍പോ​​ലെ ഉ​​ങ്ങി​​ന്റെ ശി​​ഖ​​ര​​ങ്ങ​​ള്‍ ക​​ണ്ടു. അ​​തും ക​​ഴി​​ഞ്ഞു ഒ​​രു വ​​ള​​വ് തി​​രി​​ഞ്ഞാ​​ല്‍ പി​​ന്നെ കു​​ള​​ത്തി​​ന്റെ വി​​ശാ​​ല​​ത​​യാ​​ണ്. ഇ​​പ്പോ​​ള്‍ ചെ​​റു​​താ​​യി ഒ​​രു അ​​ര​​ണ്ട വെ​​ളി​​ച്ചം ചു​​റ്റും പ​​ര​​ക്കു​​ന്നു​​ണ്ട്.

വെ​​ള്ള​​ത്തി​​ന് ഇ​​രു​​ട്ടാ​​ണ്. അ​​വ​​ള്‍ക്കു ചെ​​റു​​താ​​യി കു​​ളി​​രു​​കോ​​രി. രാ​​ത്രി ക​​ന​​ത്ത ആ​​കാ​​ശ​​ത്തി​​ന് കീ​​ഴെ അ​​വ​​ള്‍ ഒ​​റ്റ​​ക്ക്. അ​​വ​​ള്‍ മെ​​ല്ലെ സാ​​രി ഉ​​രി​​ഞ്ഞെ​​റി​​ഞ്ഞു. അ​​ടി​​പ്പാ​​വാ​​ട തു​​ട​​ക​​ള്‍ക്ക് മീ​​തെ ഊ​​ര്‍ന്നു താ​​ഴേ​​ക്കു വീ​​ണു. കാ​​റ്റ് വീ​​ശു​​ന്നു​​ണ്ടാ​​യി​​രു​​ന്നി​​ല്ല. എ​​ന്നി​​ട്ടും അ​​വ​​ളു​​ടെ മു​​ടി ഉ​​ല​​ഞ്ഞു. അ​​വ​​ള്‍ മെ​​ല്ലെ ഒ​​ര​​ടി മു​​ന്നോ​​ട്ട് വ​​ച്ചു. മ​​ഴ​​യു​​ടെ ന​​ന​​വ് അ​​വ​​ളെ നോ​​വി​​ക്കാ​​തെ ക​​ട​​ന്നുപോ​​യി. കാ​​ലി​​ന​​ടി​​യി​​ല്‍ ച​​ര​​ല്‍ക്ക​​ല്ലു​​ക​​ള്‍ മെ​​ല്ലെ​​യ​​ന​​ങ്ങി. അ​​വ​​ളു​​ടെ കാ​​ലി​​ന​​ടി​​യി​​ല്‍നി​​ന്നും ഒ​​രു ത​​രി​​പ്പു മു​​ക​​ളി​​ലോ​​ട്ടു​​യ​​ര്‍ന്നു. അ​​ടു​​ത്ത ചു​​വ​​ടു വ​​ച്ച​​പ്പോ​​ള്‍ ന​​നു​​ത്ത​​ പു​​ല്ലു​​ക​​ളു​​ടെ ത​​ലോ​​ട​​ലാണനു​​ഭ​​വ​​പ്പെ​​ട്ട​​ത്.

ഓ​​രോ ചു​​വ​​ടും മു​​ന്നോ​​ട്ടു ​െവക്കുമ്പോ​​ള്‍ ശ്വാ​​സം ശ​​രീ​​ര​​ത്തി​​ലൂ​​ടെ ഒ​​ഴു​​കു​​ന്ന​​താ​​യി അ​​വ​​ള്‍ക്ക് തോ​​ന്നി. അ​​ടി​​വ​​യ​​റ്റി​​ല്‍നി​​ന്നും പു​​റ​​​േത്ത​​ക്കൊ​​ഴു​​കു​​ന്ന ശ്വാ​​സ​​വും രാ​​ത്രി നി​​റ​​വും കൂ​​ടി​​ക്ക​​ല​​രു​​ന്ന​​ത് ക​​ണ്ണി​​ന് മു​​ന്നി​​ല്‍ കാ​​ണാ​​മാ​​യി​​രു​​ന്നു. കൈ​​നീ​​ട്ടി തൊ​​ടു​​വാ​​നാ​​വു​​ന്ന ദൂ​​ര​​ത്തി​​ല്‍ പെ​​​െട്ട​​ന്നാ​​ണ് ന​​ക്ഷ​​ത്ര​​ങ്ങ​​ള്‍ പൊ​​ട്ടി​​മു​​ള​​ച്ച​​ത്. അ​​വ​​യോ​​രോ​​ന്നും അ​​വ​​ളു​​ടെ ക​​വി​​ളു​​ക​​ളി​​ല്‍ നി​​ലാ​​വി​​ര​​ലു​​ക​​ള്‍കൊ​​ണ്ട് മെ​​ല്ലെ തൊ​​ട്ടു. തൊ​​ടു​​ന്നി​​ട​​മാ​​കെ പൂ​​ത്തു​​മി​​ന്നു​​ന്ന​​ത് അ​​വ​​ള്‍ക്ക​​റി​​യു​​ന്നു​​ണ്ടാ​​യി​​രു​​ന്നു. ആ ​​വെ​​ളി​​ച്ച​​ത്തി​​ല്‍ മു​​ന്നോ​​ട്ടു​​ള്ള വ​​ഴി തെ​​ളി​​ഞ്ഞു​​യ​​രു​​ന്ന​​ത് അ​​വ​​ള്‍ ക​​ണ്ടു. പി​​ന്നീ​​ടു​​ള്ള ഓ​​രോ ചു​​വ​​ടും ഉ​​റ​​പ്പു​​ള്ള​​താ​​യി​​രു​​ന്നു. പാ​​ദ​​ങ്ങ​​ള്‍ക്ക​​ടി​​യി​​ല്‍ ച​​ര​​ല്‍ക്ക​​ല്ലു​​ക​​ളും, ത​​ണു​​ത്ത പു​​ല്ലു​​ക​​ളും പ​​തി​​ഞ്ഞൊ​​തു​​ങ്ങി.

 

വെ​​ട്ടു​​ക​​ല്ലി​​ന്‍റെ മ​​തി​​ലി​​ന​​ടു​​ത്തെ​​ത്തി​​യ​​പ്പോ​​ഴേ​​ക്കും അ​​വ​​ളു​​ടെ ശ്വാ​​സം വേ​​ഗ​​ത്തി​​ല്‍ ഉ​​യ​​ര്‍ന്നു താ​​ണു. മി​​ന്നി​​ത്തെ​​ളി​​യു​​ന്ന വെ​​ളി​​ച്ച​​ത്തി​​ല്‍ അ​​തി​​ന്റെ പ​​രു​​ത്ത പ്ര​​ത​​ലം ര​​ക്ത​​വ​​ര്‍ണ​​ങ്ങ​​ളി​​ല്‍ എ​​ഴു​​ന്നു​​നി​​ന്നു. നി​​റ​​യെ കു​​ഴി​​ക​​ളും സ​​മ​​ത​​ല​​ങ്ങ​​ളും നി​​റ​​ഞ്ഞ ആ ​​മ​​തി​​ല്‍മു​​ഖ​​ത്ത് അ​​വ​​ള്‍ മെ​​ല്ലെ വി​​ര​​ലോ​​ടി​​ച്ചു. ഇ​​ട​​ക്ക​​വ​​ളു​​ടെ വി​​ര​​ലു​​ക​​ള്‍ മ​​തി​​ല്‍മു​​ഖ​​ത്തു​​ട​​ക്കി​​യ​​പ്പോ​​ള്‍ അ​​വ​​ള്‍ ഞെ​​ട്ടി അ​​തി​​നെ സൂ​​ക്ഷി​​ച്ചുനോ​​ക്കി. പി​​ന്നെ മെ​​ല്ലെ ചാ​​ഞ്ഞ് മു​​ഖം അ​​തി​​ന്റെ മു​​ഖ​​ത്തു​​ര​​സി. പ​​രു​​പ​​രു​​ത്ത​​ മു​​ഖം ഏ​​റ്റു അ​​വ​​ളു​​ടെ മു​​ഖം നി​​റ​​യെ പോ​​റ​​ലു​​ണ്ടാ​​യി. അ​​തി​​ന്റെ നീ​​റ്റ​​ലി​​ല്‍ അ​​വ​​ള്‍ ചു​​ണ്ടു​​ക​​ള്‍ അ​​മ​​ര്‍ത്തി അ​​തി​​ന്റെ മു​​ക​​ളി​​ലേ​​ക്കു ക​​യ​​റി​​ക്കി​​ട​​ന്നു. പെ​​​െട്ട​​ന്ന് ആ​​കാ​​ശ​​ത്തി​​ന്റെ ചീ​​ളു​​ക​​ള്‍ വ​​ഴി​​മാ​​റി പൂ​​ര്‍ണ​​ച​​ന്ദ്ര​​ന്‍ ഉ​​ദി​​ച്ചു. മ​​തി​​ലി​​നു മു​​ക​​ളി​​ല്‍ കി​​ട​​ക്കു​​ന്ന അ​​വ​​ള്‍ മി​​ഴി​​ഞ്ഞുപോ​​യി. കൈ​​ക​​ള്‍ വി​​ട​​ര്‍ത്തി അ​​വ​​ള്‍ മ​​തി​​ലി​​നെ അ​​ള്ളി​​പ്പി​​ടി​​ച്ച​​തും അ​​ത് അ​​വ​​ളി​​ലേ​​ക്ക് ആ​​ഴ്ന്നി​​റ​​ങ്ങി​​യ​​തും ഒ​​രു​​മി​​ച്ചാ​​യി​​രു​​ന്നു.

വെ​​ള്ളി​​വെ​​ളി​​ച്ച​​ത്തി​​ല്‍ മ​​തി​​ലി​​ല്‍ ആ​​ണ്ടു കി​​ട​​ക്കു​​ന്ന അ​​വ​​ളു​​ടെ ഞ​​ര​​ക്ക​​ങ്ങ​​ളി​​ല്‍ കാ​​റ്റി​​നു​​ന്മാ​​ദം പെ​​യ്തു. വീ​​ശി​​യ​​ടി​​ച്ച കാ​​റ്റി​​ല്‍ പു​​ള​​ഞ്ഞൊ​​ഴു​​കി​​യ​​വ​​ള്‍ മെ​​ല്ലെ എ​​ഴു​​ന്നേ​​റ്റി​​രു​​ന്നു. നെ​​റ്റി​​ത്ത​​ട​​ത്തി​​ല്‍ മു​​റ്റി​​യ വി​​യ​​ര്‍പ്പി​​ന്‍ തു​​ള്ളി​​ക​​ള്‍ വി​​ര​​ലു​​ക​​ളാ​​ല്‍ വ​​ടി​​ച്ചെ​​റി​​ഞ്ഞ​​പ്പോ​​ള്‍ നീ​​റ്റ​​ല്‍കൊ​​ണ്ട് ക​​ണ്ണ​​ട​​ച്ചു പോ​​യി. പ​​ടി​​ക​​ളി​​റ​​ങ്ങു​​മ്പോ​​ള്‍ വേ​​ച്ചുവീ​​ഴാ​​ന്‍ പോ​​യ അ​​വ​​ളെ മ​​തി​​ല്‍ താ​​ങ്ങി. ഒ​​രി​​ക്ക​​ല്‍കൂ​​ടി അ​​തി​​ലേ​​ക്കു ചാ​​യു​​വാ​​ന്‍ ആ​​ഞ്ഞ അ​​വ​​ളെ അ​​തി​​ന്റെ കൂ​​ര്‍ത്ത അ​​ഗ്രംകൊ​​ണ്ട​​ത് നു​​ള്ളി​​വി​​ട്ടു. ചെ​​റു​​താ​​യി ചി​​രി​​ച്ചുകൊ​​ണ്ട​​വ​​ള്‍ അ​​തി​​നെ ത​​ള്ളിമാ​​റ്റി കു​​ള​​ത്തി​​ന്റെ ഏ​​റ്റ​​വും അ​​വ​​സാ​​ന​​ത്തെ പ​​ട​​വി​​ല്‍ ചെ​​ന്നു അ​​ല​​സ​​യാ​​യി​​രു​​ന്നു.

വെ​​ള്ള​​ത്തി​​ല്‍ മു​​ങ്ങിനി​​വ​​ർന്ന ഒ​​രു കാ​​റ്റ് അ​​വ​​ളോ​​ടു കു​​ള​​ത്തി​​ലേ​​ക്കി​​റ​​ങ്ങാ​​ന്‍ പ​​റ​​ഞ്ഞു. ഒ​​ഴു​​കി​​യൊ​​ലി​​ച്ചു കൊ​​ണ്ട​​വ​​ള്‍ കൈ​​നീ​​ട്ടി അ​​തി​​ന്റെ വി​​ര​​ല്‍തു​​മ്പി​​ല്‍ തൊ​​ട്ട​​ലി​​ഞ്ഞു വെ​​ള്ള​​ത്തി​​ലേ​​ക്ക​​മ​​ര്‍ന്നു. ഈ ​​വ​​ട്ടം വെ​​ള്ളം അ​​വ​​ള്‍ക്കു ചു​​റ്റും ഇ​​ത​​ളു​​ക​​ള്‍ വി​​രി​​ച്ച് വ​​ഴിമാ​​റി. വെ​​ട്ടു​​ക​​ല്ലി​​ന്റെ പ​​രു​​പ​​രു​​പ്പി​​ല്‍ ചോ​​ര പൊ​​ടി​​ഞ്ഞ അ​​വ​​ളു​​ടെ തൊ​​ലി​​യി​​ട​​ുക്കു​​ക​​ളി​​ല്‍ രാ​​ ത​​ണു​​പ്പി​​ല്‍ വെ​​ന്ത വെ​​ള്ളം ഒ​​ഴു​​കി ഇ​​റ​​ങ്ങി. ഒ​​ാരോ വ​​ട്ടം മു​​ങ്ങിനി​​വ​​ര്‍ന്നു, വ​​ക​​ഞ്ഞു മു​​റു​​കി​​യ​​യ​​ഞ്ഞു വെ​​ള്ള​​ത്തി​​ന്റെ ഇ​​ഴ​​ക​​ളി​​ലൂ​​ടെ അ​​വ​​ളു​​ടെ ദേ​​ഹം തി​​ര​​ക​​ള്‍ നെ​​യ്തു​​കൊ​​ണ്ടി​​രു​​ന്നു. വെ​​ള്ളം അ​​വ​​ളു​​ടെ ചു​​ണ്ടു​​ക​​ളെ ഉ​​ര​​സി​​ക്കൊ​​ണ്ട് ഉ​​ട​​ലി​​നെ പൊ​​തി​​ഞ്ഞു ചു​​റ്റും ഇ​​ഴ​​ഞ്ഞു അ​​ല​​യ​​ടി​​ച്ചു. അ​​തി​​ന്‍റെ കൊ​​ത്തേ​​റ്റു അ​​വ​​ള്‍ പു​​ള​​ഞ്ഞുപോ​​യി.

ജ​​ല​​ലോ​​ക​​ങ്ങ​​ളു​​ടെ അ​​ന​​ന്താ​​കാ​​ശ​​ങ്ങ​​ള്‍ ചെ​​റു അ​​ല​​ക​​ളാ​​യി, അ​​വ​​ളാ​​യി, മ​​ഴ​​ത്തു​​ള്ളി​​ക​​ളാ​​യി, ഇ​​ളംപ​​ച്ച ഇ​​ല​​ക​​ളാ​​യി, ചെ​​റു പ്രാ​​ണി​​ക​​ളാ​​യി, മ​​രു​​മ​​ർമ​​ര​​ങ്ങ​​ളാ​​യി, നൂ​​റ്റാ​​ണ്ടു​​ക​​ളു​​ടെ പാ​​ട്ട​​ല​​ക​​ളാ​​യി,

അ​​വ​​ളാ​​യി,

അ​​വ​​ളാ​​യി,

അ​​വ​​ളാ​​യി.

Tags:    
News Summary - weekly literature story

വായനക്കാരുടെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ അവരുടേത്​ മാത്രമാണ്​, മാധ്യമത്തി​േൻറതല്ല. പ്രതികരണങ്ങളിൽ വിദ്വേഷവും വെറുപ്പും കലരാതെ സൂക്ഷിക്കുക. സ്​പർധ വളർത്തുന്നതോ അധിക്ഷേപമാകുന്നതോ അശ്ലീലം കലർന്നതോ ആയ പ്രതികരണങ്ങൾ സൈബർ നിയമപ്രകാരം ശിക്ഷാർഹമാണ്​. അത്തരം പ്രതികരണങ്ങൾ നിയമനടപടി നേരിടേണ്ടി വരും.

access_time 2024-12-16 03:15 GMT
access_time 2024-12-02 03:00 GMT
access_time 2024-11-25 05:15 GMT
access_time 2024-11-25 05:15 GMT
access_time 2024-11-18 05:30 GMT
access_time 2024-11-11 05:45 GMT