''കടന്നുപോയ കാറ്റ്''; സി.വി. ബാലകൃഷ്ണന്റെ നോവലെറ്റ്

1

വേ​ണ്ടാ​ര്ന്നു. ശി​വു​വി​ന് ത​ന്നോ​ടു​ത​ന്നെ നി​ന്ദ തോ​ന്നി. വേ​ണ്ടാ​ര്ന്നു.

ക​ക്കാ​ൻ പോ​യ​താ​ണ്. ഓ​ടി​ള​ക്കി​മാ​റ്റി അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ നി​ല​ത്ത് ത​ഴ​പ്പാ​യ വി​രി​ച്ച് പെ​ണ്ണൊ​രു​ത്തി ഉ​റ​ങ്ങു​ന്നു​ണ്ടാ​കു​മെ​ന്ന് ക​രു​തി​യ​ത​ല്ല. ഉ​റ​ങ്ങാ​ൻ ഒ​രു വീ​ട്ടി​ൽ വേ​റെ​യെ​ത്ര സ്ഥ​ല​മു​ണ്ട്? തീ​പ്പെ​ട്ടി​യു​ര​ച്ച​ത് ഉ​റ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന​വ​ളു​ടെ നേ​രെ. വെ​ട്ടം മോ​റ​ത്ത് ത​ട്ടി​യ​തും അ​വ​ളു​ണ​ർ​ന്നു. ഉ​രു​ണ്ടു​പി​ര​ണ്ടെ​ണീ​റ്റ് തൊ​ള്ള​യി​ടാ​നോ​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ തീ​പ്പെ​ട്ടി​ക്കൊ​ള്ളി താ​ഴെ ക​ള​ഞ്ഞ് വാ​യ പൊ​ത്തി. അ​ന്നേ​ര​ത്ത​വ​ൾ ഒ​രു കാ​ട്ടു​പൂ​ച്ച​യു​ടെ ഓ​താ​റോ​ടെ കു​ത​റു​ക​യാ​യി. ഉ​ള്ളം​കൈ​യി​ൽ പ​ല്ലു​ക​ളു​ടെ മൂ​ർ​ച്ച. അ​ത് സ​ഹി​ച്ചോ​ണ്ട് മു​റു​കെ പി​ടി​ച്ചു. ​വേ​റെ നി​വൃ​ത്തി​യി​ല്ലാ​ര്ന്നു. കു​റ്റാ​ക്കു​റ്റി​രു​ട്ട്. അ​തി​ലൊ​രു പെ​ണ്ണി​ന്റെ ചൂ​ടും ചൂ​രും. എ​പ്പോ​ഴോ അ​വ​ളി​ലേ​ക്ക് ആ​ഴ്ന്നു. പി​ന്നെ കു​ത​റി​യി​ല്ല. മു​തു​കി​ലും പു​റ​ത്തും അ​വ​ളു​ടെ കൈ​ക​ൾ നീ​ങ്ങു​ന്ന​ത​റി​ഞ്ഞു. അ​വ​ളു​ടെ കി​ത​പ്പു​ക​ൾ കേ​ട്ടു. നാ​വ് നീ​ണ്ടു​വ​ന്നു. അ​തി​ന്റെ തു​മ്പ് ക​വി​ളി​ലു​രു​മ്മി. ദേ​ഹ​മാ​കെ പ​തു​പ​തു​പ്പു​മാ​യി അ​വ​ൾ മ​ല​ർ​ന്നു​കി​ട​ന്നു. രാ​ത്രി നീ​ങ്ങി​പ്പോ​യ്ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

ഒ​ടു​വി​ൽ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു​മാ​റി അ​ടു​ക്ക​ള​വാ​തി​ൽ ത​പ്പു​മ്പോ​ൾ പി​ന്നി​ൽ ഇ​ക്കി​ളി​പ്പെ​ട്ട​ത​ു​പോ​ലെ ഒ​രു ചി​രി.

വാ​തി​ൽ തു​റ​ന്ന് ഓ​ടി​യി​റ​ങ്ങി. വാ​ഴ​ക​ളി​ൽ വ​വ്വാ​ലു​ക​ളു​ടെ ചി​റ​ക​ടി. മൈ​താ​ന​ത്ത് കു​റു​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ ഓ​രി.

വേ​ണ്ടാ​ര്ന്നു.

ശി​വു​വി​ന്റെ ഉ​ള്ള് പു​ക​ഞ്ഞു.

2

രാ​വി​ലെ മം​ഗ​ലാ​പു​ര​ത്തേ​ക്കൊ​രു പാ​സ​ഞ്ച​ർ വ​ണ്ടി​യു​ണ്ട്. അ​ത് ചെ​റു​വ​ത്തൂ​രി​ൽ​നി​ന്ന് പു​റ​പ്പെ​ട്ട് മം​ഗ​ലാ​പു​രം സെ​ൻ​ട്ര​ലി​ൽ ചെ​ന്നു​ചേ​രു​ന്ന​താ​ണ്. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു​നി​ന്നു​ള്ള മ​ല​ബാ​ർ എ​ക്സ്പ്ര​സ് വ​രി​ക പാ​സ​ഞ്ച​റി​ന് ശേ​ഷ​മാ​ണ്.

''നീ ​രാ​ത്രീ​ല് എ​പ്പ​ളാ വ​ന്നെ?'' കൊ​റ​പ്പാ​ളു കി​ണ​റ്റി​ൻ​ക​ര​യി​ൽ ഉ​മി​ക്ക​രി കൂ​ട്ടി പ​ല്ലു​തേ​ക്കു​ന്ന മ​ക​നോ​ട് ചോ​ദി​ച്ചു.

''വൈ​കീ​ല.'' ശി​വു തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കി​യി​ല്ല.

മു​രി​ങ്ങ​യു​ടെ കൊ​മ്പി​ലൊ​രു കാ​ക്ക ഒ​ച്ച​യി​ട്ടു.

''മ​ങ്ക​ല​ത്തി​ല് ചോ​റ്ണ്ടാ​ര്ന്നു. ച​ട്ടീ​ല് മ​ത്തി​ക്ക​റീം.''

''ഞാ​ൻ നോ​ക്കീ​ല.''

''ഇ​പ്പോ അ​ത് മ​ത്യോ?''

''മ​തി.''

''കാ​ന്താ​രി വേ​ണേ​ല് നു​ള്ളി​ക്കോ.''

പ​ല്ലു​തേ​ച്ച് വാ​യ ക​ഴു​കി​യ​ശേ​ഷം ശി​വു നാ​ല​ഞ്ച് കാ​ന്താ​രി നു​ള്ളി. അ​വ​ന് പ​ഴ​ഞ്ചോ​റി​നൊ​പ്പം കാ​ന്താ​രി ഇ​ഷ്ട​മാ​ണ്.

''ഞാ​ൻ മ​ട​ങ്ങി​പ്പോ​​വ്വാ.'' ഒ​രു കു​ഞ്ഞ​ൻ​മ​ത്തി മു​ള്ളോ​ടെ ച​വ​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ശി​വു പ​റ​ഞ്ഞു.

''വ​ന്നി​റ്റ് ഒ​രാ​ഴ്ച തെ​ക​ഞ്ഞി​ല്ല​ല്ലോ'', കൊ​റ​പ്പാ​ളു പ​റ​ഞ്ഞു.

''പോ​ണ്ട​ത്ണ്ട്.'' ശി​വു ഒ​രു കാ​ന്താ​രി ക​ടി​ച്ചു.

''ഇ​നി​യെ​പ്പ​ളാ?'' കൊ​റ​പ്പാ​ളു തി​ര​ക്കി.

''നോ​ക്ക​ട്ട്.'' ശി​വു കൈ​ക​ഴു​കി. പാ​സ​ഞ്ച​ർ വ​രും മു​മ്പേ തീ​വ​ണ്ടി​യാ​പ്പീ​സി​ലെ​ത്ത​ണം. തീ​വ​ണ്ടി​യാ​പ്പീ​സി​ലെ​ത്താ​ൻ കാ​ൽ മ​ണി​ക്കൂ​ർ ന​ട​ക്ക​ണം.

''ജ​ഗ്ഗു​വി​നോ​ട് പോ​യെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞേ​ക്ക്.'' ശി​വു പെ​രു​ങ്കാ​യ​ത്തി​ന്റെ സ​ഞ്ചി​യു​മാ​യി ഇ​റ​ങ്ങി.

അ​നു​ജ​ൻ ഉ​റ​ക്ക​മാ​ണ്. അ​വ​ന്റെ കി​ട​ക്ക​യി​ൽ ശാ​ന്തി​മ​തി​യും മ​ക​ൾ ദേ​വ​ന​ന്ദ​യു​മു​ണ്ട്. അ​വ​രെ​ല്ലാം വേ​ണ്ടു​വോ​ളം ഉ​റ​ങ്ങി​ക്കോ​ട്ടെ. ശി​വു തി​രി​ഞ്ഞ് അ​മ്മ​യെ​യൊ​ന്ന് നോ​ക്കി വേ​ഗ​ത്തി​ൽ ന​ട​ന്നു. തീ​വ​ണ്ടി വ​രാ​റാ​യോ എ​ന്ന ആ​ശ​ങ്ക​യി​ൽ ന​ട​ത്തം ഓ​ട്ട​മാ​യി. അ​തി​നി​ട​യി​ലും ഒ​രോ​ർ​മ തി​ക​ട്ടി​വ​ന്നു.

3

ദേ​ശ​ത്തു​നി​ന്ന് മ​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ കി​ണ്ടി​യോ മൊ​ന്ത​യോ ഉ​രു​ളി​യോ നി​ല​വി​ള​ക്കോ പൊ​ൻ​പ​ണ്ട​ങ്ങ​ളോ ഒ​ക്കെ​യാ​ണ് ശി​വു​വി​ന്റെ പ​ക്ക​ൽ ഉ​ണ്ടാ​കാ​റു​ള്ള​തെ​ങ്കി​ൽ ഇ​ത്ത​വ​ണ മോ​ഷ്ടി​ച്ച മു​ത​ൽ ഒ​ന്നു​മി​ല്ല. പെ​രു​ങ്കാ​യ​ത്തി​ന്റെ സ​ഞ്ചി​യി​ൽ ഉ​ടു​തു​ണി​ക​ൾ മാ​ത്രം. റെ​യി​ൽ​വേ പൊ​ലീ​സി​നെ കാ​ണു​മ്പോ​ൾ ഒ​ഴി​ഞ്ഞു​മാ​റേ​ണ്ട​തി​ല്ല. മ​ന​സ്സി​ന് ഇ​ട​ക്കി​ടെ നീ​റ്റ​ലു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന ഓ​ർ​മ പൊ​ലീ​സി​ന്റെ ദൃ​ഷ്ടി​യി​ൽ​പെ​ടി​ല്ല.

ശി​വു മം​ഗ​ലാ​പു​ര​ത്ത് തീ​വ​ണ്ടി​യി​റ​ങ്ങി വി​ൽ​പ​ന​ക്ക് ഒ​ന്നു​മി​ല്ലെ​ന്ന​തി​നാ​ൽ അ​ങ്ങാ​ടി​യി​ലേ​ക്ക് പോ​കാ​തെ നേ​രെ ബ​സ് സ്റ്റാ​ൻ​ഡി​​ലെ​ത്തി. ഒ​രു കൊ​ല്ലൂ​ർ ബ​സ് പു​റ​പ്പെ​ടാ​ൻ നി​ൽ​പു​ണ്ട്. അ​ങ്ങു​മി​ങ്ങും നോ​ക്കാ​തെ അ​തി​ൽ ക​യ​റി​യി​രു​ന്നു.

സൂ​റ​ത്ത്ക​ൽ, മു​ൽ​കി, പ​ഡു​ബി​ദ്രി, ഉ​ച്ചി​ല, കാ​പ്പു, കാ​ട്പ​ടി, ഉ​ഡു​പ്പി, ശാ​ന്തി​ക​ട്ടേ, ബ്ര​ഹ്മ​വ​ര, കോ​ടേ​ശ്വ​ര, കു​ന്താ​പു​ര, ഹെ​മ്മ​ഡി.

ഹെ​മ്മ​ഡി ജ​ങ്ഷ​നി​ൽ​നി​ന്ന് വ​ല​ത്തോ​ട്ട്. പ​ച്ച​പ്പു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ പാ​ത നീ​ളു​ന്നു.

വ​ൺ​സേ, ചി​ത്തൂ​ർ, ജ​ഡ്ക​ൽ, ഹ​ൽ​ക​ൽ. ദൂ​രെ അം​ബാ​വ​നം.

ശി​വു കാ​ഴ്ച​ക​ളി​ൽ കൗ​തു​കം കൊ​ള്ളാ​തെ പു​റ​ത്തേ​ക്ക് നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ട് ഇ​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

നി​ര​ത്തു​വ​ക്കി​ലൂ​ടെ ഒ​രു പെ​ണ്ണ് ത​ല​യി​ൽ വി​റ​കി​ൻ​കെ​ട്ടു​മാ​യി ന​ട​ന്നു​വ​ന്നു. ശി​വു​വി​ന്റെ കു​റേ​നേ​രം സ്വ​സ്ഥ​മാ​യി​രു​ന്ന മ​ന​സ്സി​ന് പി​ന്നെ​യും ഓ​ർ​മ​യു​ടെ നീ​റ്റ​ലാ​യി. ശി​വു അ​സ​ഹ്യ​ത​യോ​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ ഇ​റു​കെ ചി​മ്മി. സീ​റ്റി​ൽ അ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന തീ​ർ​ഥാ​ട​ക​ൻ എ​ത്താ​റാ​യോ എ​ന്ന് ചോ​ദി​ച്ച​തി​ന് മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. ചി​മ്മി​യ ക​ണ്ണു​ക​ൾ മി​ഴി​ച്ച​പ്പോ​ൾ വ​ന​ദേ​വ​ത​മാ​രു​ടെ ക്ഷേ​ത്ര​മാ​യ മ​സ്തി​ക​ട്ട. ക​ല്ലി​ലും മ​ര​ത്തി​ലു​മു​ള്ള പ​ഴ​ക്ക​മേ​റി​യ വി​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ൾ. ഞേ​ലു​ന്ന തൊ​ട്ടി​ലു​ക​ൾ. ചു​വ​ന്ന മ​ൺ​പു​റ്റു​ക​ൾ. തീ​ർ​ഥാ​ട​ക​ൻ അ​വ​യു​ടെ നേ​ർ​ക്ക് തൊ​ഴു​തു. ബ​സ് നീ​ങ്ങി​ക്ക​ട​ന്നു.

വ​നം വ​കു​പ്പി​ന്റെ സ്ഥ​ല​മാ​ണ്. അ​തി​ന്റെ മു​ന്ന​റി​യി​പ്പു​ക​ൾ പാ​ത​യോ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ.

''ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ന​ടു​ത്ത് എ​വ്ടേ​ങ്കി​ലും വാ​ട​ക കൊ​ട്ക്കാ​തെ താ​മ​സി​ക്കാ​ൻ പ​റ്റ്വോ?'' തീ​ർ​ഥാ​ട​ക​ന്റെ ചോ​ദ്യം.

''അ​റി​യി​ല്ല'', ശി​വു പ​റ​ഞ്ഞു.

''ദേ​വ​സ്വം വ​ക സ​ത്ര​മി​ല്ലേ?'' തു​ട​ർ​ചോ​ദ്യ​മു​ണ്ടാ​യി.

ശി​വു മി​ണ്ടി​യി​ല്ല.

ബ​സി​റ​ങ്ങി ധൃ​തി​പ്പെ​ട്ട് ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ പി​ന്നി​ൽ അ​യാ​ൾ ഒ​പ്പ​മെ​ത്താ​ൻ കാ​ൽ​വെ​പ്പു​ക​ൾ​ക്ക് വേ​ഗം കൂ​ട്ടു​ക​യാ​ണെ​ന്ന് ക​ണ്ട് ശി​വു ന​ട​ത്തം കു​റേ​ക്കൂ​ടി വേ​ഗ​ത്തി​ലാ​ക്കി. മു​ന്നി​ൽ ക്ഷേ​ത്രം. അ​ല​ങ്കാ​രഗോ​പു​ര​ത്തി​ന്റെ ചെ​മ്പു​മേ​ഞ്ഞ മേ​ൽ​ക്കൂ​ര​യും മൂ​ന്നു സ്വ​ർ​ണ​ത്താ​ഴി​ക​ക്കു​ട​ങ്ങ​ളും ഇ​രു​പ​ത് ത​ട്ടു​ക​ളോ​ടു​കൂ​ടി​യ ദീ​പ​സ്തം​ഭ​വും വെ​യി​ലി​ൽ തി​ള​ങ്ങു​ന്നു. ശി​വു പ​ല​യി​നം ക​ര​കൗ​ശ​ല​വ​സ്തു​ക്ക​ൾ തൂ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന ചെ​റി​യ ക​ട​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ ന​ട​ന്നു. പി​റ​കോ​ട്ട് നോ​ക്കി​യ​തേ​യി​ല്ല. അ​ങ്ങ​ക​ലെ കു​ട​ജാ​ദ്രി. അ​തി​ന്റെ നേ​ർ​ക്കും ശി​വു നോ​ക്കി​യി​ല്ല.

4

''നീ​യെ​ന്താ പെ​ട്ടെ​ന്ന് പോ​ന്നേ?'' ചീ​ന​ച്ച​ട്ടി​യി​ലെ തി​ള​ക്കു​ന്ന എ​ണ്ണ​യി​ൽ​നി​ന്ന് ഹോ​ളി​ബ​ജി കോ​രി​ക്കൊ​ണ്ട് ധൂ​മ​പ്പ ചോ​ദി​ച്ചു.

നി​ല​ത്തി​രു​ന്ന് മ​ധു​ര​ക്കി​ഴ​ങ്ങ് പൊ​രി​ക്കാ​ൻ പാ​ക​ത്തി​ൽ നു​റു​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന ദു​മാ​ളു ഒ​രു ന്യാ​യം ക​ണ്ടെ​ത്തി.

''പെ​ണ്ണോ പു​ള്ള​റോ ഉ​ണ്ടെ​ങ്കി​ല​ല്ലേ?''

അ​ടു​ക്ക​ള​വാ​തി​ൽ​ക്ക​ൽ ചെ​ന്ന​ബ​സ​വ.

''ഉ​ടു​പ്പ് മാ​റ്റി പ​ണി​ക്ക് കേ​റ്. ന​ല്ല തെ​ര​ക്ക്ള്ള ദെ​വ​സാ.''

''ഓ.'' ​ശി​വു അ​ടു​ക്ക​ള​യോ​ട് ചേ​ർ​ന്നു​ള്ള ചാ​യ്പി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു.

ദേ​വി​കൃ​പ ചെ​ന്ന​ബ​സ​വ​യു​ടേ​തും ഭാ​ര്യ ഉ​ളു​ഗ​മ്മ​യു​ടേ​തു​മാ​ണ്. ചെ​ന്ന​ബ​സ​വ പു​ല​ർ​ച്ച​യോ​ടെ ഹോ​ട്ട​ലി​ലെ​ത്തും. ഉ​ളു​ഗ​മ്മ വ​രി​ക കു​റേ​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ണ്. അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ൽ മു​ഖ്യ​പാ​ച​ക​ക്കാ​ര​ൻ ധൂ​മ​പ്പ. ദു​മാ​ളു​വും ശി​വു​വും സ​ഹാ​യി​ക​ൾ. വി​ള​മ്പു​കാ​രാ​യി ഹ​നു​മ​ന്ത​യും വെ​ങ്ക​ട​ര​മ​ണ​യും സ​ക​ലേ​ഷും. പാ​ത്ര​ങ്ങ​ൾ ക​ഴു​കാ​ൻ ശാ​മ​ണ്ണ. അ​വ​ൻ ക​ഞ്ചാ​വ് വ​ലി​ക്കു​മെ​ന്ന​ത് ഒ​രു ര​ഹ​സ്യ​മ​ല്ല.

ദേ​വി​യെ തൊ​ഴാ​ൻ വ​രു​ന്ന​വ​രു​ടെ​യു​ള്ളി​ൽ ഭ​ക്തി​യേ​ക്കാ​ൾ വി​ശ​പ്പാ​ണെ​ന്ന് പ​റ​യും ധൂ​മ​പ്പ. ത​മി​ഴ​ന്മാ​രു​ടെ​യും തെ​ലു​ങ്ക​ന്മാ​രു​ടെ​യും ബ​സു​ക​ൾ ജ​മ​ന്തി​പ്പൂ​ക്ക​ളു​ടെ മ​ണ​വു​മാ​യി പാ​ർ​ക്കി​ങ് ഗ്രൗ​ണ്ടി​ലെ​ത്തി​യാ​ൽ ചെ​ന്ന​ബ​സ​വ​ക്ക് കു​ശാ​ൽ. അ​വ​ധി​ദി​ന​ങ്ങ​ളാ​ണെ​ങ്കി​ൽ അ​നേ​കം പേ​ർ വ​രും. രാ​ത്രി​യി​ൽ ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ന്റെ ന​ട​യ​ട​ച്ചാ​ലും ദേ​വി​കൃ​പ തു​റ​ന്നു​ത​ന്നെ​യു​ണ്ടാ​കും. ദുമാ​ളു ഒ​ഴി​കെ​യു​ള്ള​വ​ർ വേ​ല തു​ട​രു​ക​യാ​വും. നി​ർ​ത്തേ​ണ്ട നേ​രം ചെ​ന്നബ​സ​വ പ​റ​യും. പി​ന്നെ പ​ണ​പ്പെ​ട്ടി​യും​കൊ​ണ്ടൊ​രു പോ​ക്കാ​ണ്. ഉ​ളു​ഗ​മ്മ, ദു​മാ​ളു​വി​നെ​പ്പോ​ലെ, നി​ഴ​ലു​ക​ൾ മാ​യുംമു​മ്പേ മ​നെ​യി​ലേ​ക്ക് മ​ട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കും. മ​നെ ഏ​റെ ദൂ​െ​ര​യ​ല്ല.

ഇ​വി​ടെ​യാ​യി​രി​ക്കെ ശി​വു​വി​നെ മോ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത് പു​ഴ​യാ​ണ്. അ​റു​പ​ത്തി​നാ​ലു തീ​ർ​ഥ​ങ്ങ​ൾ അ​ലി​ഞ്ഞു ചേ​ർ​ന്ന പു​ഴ. രാ​വു​ക​ളി​ൽ ശി​വു അ​തി​ൽ പി​റ​ന്ന​പ​ടി ഇ​റ​ങ്ങി​നി​ൽ​ക്കും. പു​ഴ​മീ​നു​ക​ൾ ദി​ഗം​ബ​ര​നെ ചി​റ്റി​മ്പ​ത്തോ​ടെ ഉ​രു​മ്മും. ഇ​രു​ട്ട് ക​ട്ട​പി​ടി​ച്ച കാ​ടു​ക​ൾ അ​വ​നെ ഭ​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ല്ല. നി​ശ്വാ​സ​ങ്ങ​ൾ മു​ഴ​ങ്ങു​ന്ന കാ​ടു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ പു​ഴ​യു​ടെ അ​ടി​ത്ത​ട്ടി​ലെ ഉ​രു​ള​ൻ​ക​ല്ലു​ക​ളി​ൽ പാ​ദ​ങ്ങ​ളൂ​ന്നി അ​ങ്ങ​നെ നി​ൽ​ക്കു​മ്പോ​ൾ ത​ന്റെ ആ​കാ​രം പെ​രു​കു​ന്ന​താ​യി അ​വ​ന് തോ​ന്നും.

5

എ​ന്നും, ന​ട​തു​റ​ന്ന് നി​ർ​മാ​ല്യ​ദ​ർ​ശ​നം തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​തി​നും ചെ​ന്ന​ബ​സ​വ വ​ന്നെ​ത്തു​ന്ന​തി​നും മു​മ്പേ ധൂ​മ​പ്പ ശി​വു​വി​നെ വി​ളി​ച്ചു​ണ​ർ​ത്തും. ദു​മാ​ളു​വും മ​റ്റു പ​ണി​ക്കാ​രും പി​ന്നീ​ടാ​ണ് വ​രി​ക. അ​വ​ർ വ​രു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ൽ തീ ​പൂ​ട്ടി​യി​രി​ക്കും. ഇ​ഡ്ഡ​ലി​യു​ണ്ടാ​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ട്. പൂ​രി​മാ​വ് കു​ഴ​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ട്. ദോ​ശ ചു​േ​ട​ണ്ട​തു​ണ്ട്. സാ​മ്പാ​റും തേ​ങ്ങാ​ച്ച​മ്മ​ന്തി​യും ഉ​ണ്ടാ​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ട്. ഉ​പ്പു​മാ​വ് ഒ​രു​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ട്. ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ൽ വ​ഴി​ക്കു​വ​ഴി​യാ​യി അ​ഭി​ഷേ​ക​വും ഗ​ണ​ഹോ​മ​വും പ്ര​ഭാ​ത​പൂ​ജ​യും ദ​ന്ത​ധാ​വ​ന മം​ഗ​ളാ​ര​തി​യും പ​ഞ്ചാ​മൃ​ത അ​ഭി​ഷേ​ക​വും ത്രി​മ​ധു​ര നി​വേ​ദ്യ​വും ഉ​ഷഃ മം​ഗ​ളാ​ര​തി​യും ഉ​ദ​യ​ബ​ലി​യും. അ​വ​യി​ലൊ​ന്നു​പോ​ലും ശി​വു ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ല ഇ​ന്നേ​വ​രെ. നേ​രം കി​ട്ടി​യി​ട്ട് വേ​ണ്ടേ? കാ​ണ​ണ​മെ​ന്ന് തോ​ന്നു​ക​യും വേ​ണ്ടേ?

''ശി​വൂ...'' ദു​മാ​ളു വി​ളി​ച്ചു.

അ​വ​ൾ കു​റ​ച്ച് നേ​ര​മാ​യി ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ശി​വു തേ​ങ്ങ ചി​ര​വി​ത്തീ​ർ​ന്നി​ട്ടും ചി​ര​ട്ട ഉ​ര​ക്കു​ക​യാ​ണ്.

''നാ​ട്ടി​ല് പോ​യി വ​ന്നേ​പ്പി​ന്നെ എ​ന്തോ പ​ന്തി​കേ​ട്ണ്ട് നി​ന​ക്ക്. നി​ന്റെ മ​ന​സ്സ് വേ​റെ എ​വ്ടെ​യോ ആ​ണ്.'' ദു​മാ​ളു പ​റ​ഞ്ഞു.

''ഞാ​നും അ​ത് ക​ണ്ടോ​ണ്ടി​രി​ക്യാ.'' ധൂ​മ​പ്പ ദു​മാ​ളു​വി​ന് പി​ന്തു​ണ​യേ​കി. കു​റേ ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളാ​യി ധൂ​മ​പ്പ​യും ശി​വു​വി​ന്റെ പെ​രു​മാ​റ്റം നി​രീ​ക്ഷി​ക്കു​ക​യാ​ണ്.

''ഏ​യ് ഒ​ന്നൂ​ല്ല. നി​ങ്ങ​ള് വെ​റു​തെ ഓ​രോ​ന്ന് വി​ചാ​രി​ക്ക്വാ.'' ശി​വു ചി​ര​ട്ട മാ​റ്റി​വെ​ച്ച് പ​റ​ഞ്ഞു.

ധൂ​മ​പ്പ​യും ദു​മാ​ളു​വും ചേ​ർ​ന്ന് ചി​രി​ച്ചു.

''എ​ന്റെ സം​ശ​യം വ​ല്ല പെ​ണ്ണും കൊ​ളു​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ചോ​ന്നാ.'' ദു​മാ​ളു പ​റ​ഞ്ഞു.

ശി​വു താ​ന​ത് കേ​ട്ടി​ല്ലെ​ന്ന ഭാ​വ​ത്തി​ൽ ഇ​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, അ​വ​ന്റെ​യു​ള്ളി​ൽ എ​ന്തോ ഇ​ള​കി. ഒ​പ്പം അ​വ​നി​ലെ മോ​ഷ്ടാ​വും ഉ​ണ​ർ​ന്നു.

ദ​ക്ഷി​ണ ക​ന്ന​ഡ​യി​ൽ പ​ലേ​ട​ത്തും ശി​വു ചെ​റി​യ ചെ​റി​യ മോ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ൾ ന​ട​ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. അ​വ​യി​ൽ അ​വ​ന് പ​ങ്കാ​ളി​ക​ളി​ല്ല. ബ​ന്ത്വാ​ളി​ലും ചി​ക്ക​മ​ഗ​ളൂ​രു​വി​ലും ശി​വ​മോ​ഗ​യി​ലും കു​ട​കി​ലും സു​ബ്ര​ഹ്മ​ണ്യ​ത്തും മു​രു​ദേ​ശ്വ​ര​ത്തും ക​ദ്രി​യി​ലും അ​വ​ൻ വെ​റും സ​ഞ്ചാ​രി​യാ​യോ തൊ​ഴി​ൽ തേ​ടു​ന്ന​വ​നാ​യോ ചെ​ന്ന് ഒ​രു ചെ​റു​കി​ട മോ​ഷ്ടാ​വെ​ന്ന നി​ല​യി​ലു​ള്ള, അ​സൂ​യാ​ർ​ഹ​മെ​ന്ന് പ​റ​യാ​നാ​വാ​ത്ത, നൈ​പു​ണ്യം പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്കു​ക​യും അ​തി​ലൂ​ടെ ചി​ല നേ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ കൈ​വ​രി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്ത​ത് ദ​ക്ഷി​ണ ക​ന്ന​ഡ​യി​ലെ ച​രി​ത്ര​കാ​ര​ന്മാ​ർ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. അ​വ​നെ​പ്പോ​ഴും ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടാ​നു​ള്ള പ​ഴു​തു​ക​ൾ ക​ണ്ടെ​ത്തു​മെ​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് നി​യ​മ​ത്തി​ന് ഇ​ന്നോ​ളം അ​വ​ന്റെ മേ​ൽ കൈ​വെ​ക്കാ​നാ​യി​ട്ടി​ല്ല. അ​പ​ഹ​രി​ച്ച മു​ത​ലു​മാ​യി അ​വ​ൻ മം​ഗ​ലാ​പു​ര​ത്തെ​ത്തി പാ​സ​ഞ്ച​ർ വ​ണ്ടി​യി​ൽ ഒ​രു സാ​ധാ​ര​ണ യാ​ത്ര​ക്കാ​ര​നാ​യി ദേ​ശ​ത്തെ തീ​വ​ണ്ടി​യാ​പ്പീ​സി​ൽ ചെ​ന്നി​റ​ങ്ങു​ന്നു. തു​ട​ർ​ന്നു​ള്ള രാ​ത്രി​ക​ളി​ൽ സ്വ​ന്തം ദേ​ശ​ത്തോ അ​യ​ൽ​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലോ ക​വ​ർ​ച്ച ന​ട​ത്താ​നു​ള്ള സാ​ധ്യ​ത​ക​ൾ ആ​രാ​യു​ന്നു. അ​വ​ന്റെ ഈ ​ശീ​ല​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​റി​യാ​വു​ന്ന​ത് അ​നു​ജ​നാ​യ ജ​ഗ്ഗു​വി​ന്, അ​വ​ന്റെ ശ​രി​ക്കു​ള്ള പേ​ര് ജ​ഗ​ദീ​ശ​നെ​ന്ന്, മാ​ത്ര​മാ​ണ്. ജ​ഗ്ഗു​വാ​ണ് മോ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഗു​ണ​ഭോ​ക്താ​വ്. ശി​വു താ​നി​നി മോ​ഷ​ണ​ത്തി​നി​റ​ങ്ങു​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന ക​ടു​ത്ത തീ​രു​മാ​ന​മെ​ടു​ത്താ​ൽ അ​വ​ൻ പെ​ട്ട​തു​ത​ന്നെ. പ​ക്ഷേ, ഏ​ട്ട​ൻ അ​ങ്ങ​നെ ചെ​യ്യി​ല്ലെ​ന്ന് അ​വ​ന് ന​ല്ല ഉ​റ​പ്പാ​ണ്. ഏ​ട്ട​ൻ വാ​ത്സ​ല്യ​മാ​ണ്. അ​വ​ൻ ഒ​രി​ക്ക​ലും ഏ​ട്ട​നെ ഒ​രു ക​വ​ർ​ച്ച​ക്കാ​ര​നാ​യി ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ല. ഭ്രാ​ത​ൃ​സ്നേ​ഹ​ത്തെ അ​വ​ൻ വി​ല​മ​തി​ക്കു​ന്നു.

ശി​വു​വി​ന് വേ​രു​ക​ളു​ള്ള​ത് ജ​ന്മ​ദേ​ശ​ത്ത് മാ​ത്ര​മാ​ണ്. അ​ല​ഞ്ഞ് ചെ​ന്നെ​ത്താ​റു​ള്ള ഇ​ട​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നും അ​വ​ൻ വേ​രൂ​ന്നാ​റി​ല്ല. ഒ​രി​ട​ത്തും അ​ധി​ക​കാ​ലം ത​ങ്ങാ​റു​മി​ല്ല. അ​വ​ന് താ​ൽ​പ​ര്യം അ​നി​ശ്ചി​ത​ത്വം നി​റ​ഞ്ഞ അ​ല​ച്ചി​ലു​ക​ളാ​ണ്. ദേ​വി​കൃ​പ​ക്ക് ഒ​രു​ദി​നം അ​വ​നെ ന​ഷ്ട​മാ​കും, തീ​ർ​ച്ച. വൈ​കി​യേ​ക്കി​ല്ല.

6

കൊ​റ​പ്പാ​ളു​വി​ന് എ​ഴു​താ​നും വാ​യി​ക്കാ​നും അ​റി​യി​ല്ല. അ​തൊ​രു പോ​രാ​യ്മ​യാ​യി തോ​ന്നി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യ​ത് പ്രാ​യ​മാ​യ​പ്പോ​ഴാ​ണ്. പ​ഠി​ക്കേ​ണ്ട പ്രാ​യ​ത്തി​ൽ പാ​ട​ത്താ​യി​രു​ന്നു; ഏ​ള​ക​ളെ പാ​യി​ക്കാ​നും നെ​യ്ച്ചി​ങ്ങ പെ​റു​ക്കാ​നും. പി​ന്നെ ക​ള പ​റി​ക്ക​ലും കൊ​യ്ത്തും മെ​തി​യും നെ​ല്ലു​കു​ത്തും കാ​ലി​മേ​ക്ക​ലും ചാ​ണ​കം വാ​ര​ലും. കാ​ലം അ​ങ്ങ​നെ ക​ട​ന്നു​പോ​യി. അ​തി​നി​ടെ കു​ഞ്ഞാ​ര​നെ​ന്നൊ​രാ​ൾ വ​ന്ന് തൊ​ട്ടു. ര​ണ്ട് പെ​റ്റു.

ശി​വു ക​ത്ത​യ​ക്കു​ക പ​തി​വി​ല്ല. ജ​ഗ്ഗു​വി​നെ​ക്കൊ​ണ്ടോ ശാ​ന്തി​മ​തി​യെ​ക്കൊ​ണ്ടോ അ​ങ്ങോ​ട്ട് എ​ഴു​തി​ക്കാ​നാ​ണെ​ങ്കി​ൽ മേ​ൽ​വി​ലാ​സം അ​റി​യു​ക​യു​മി​ല്ല. എ​വി​ടെ​​യാ​ണോ ആ​വോ. ചാ​ണ​ക​വ​ര​ടി​യു​ണ്ടാ​ക്കു​മ്പോ​ൾ കൊ​റ​പ്പാ​ളു​വി​ന് ആ​ധി​യാ​യി.

''ഏ​ട്ട​നെ നി​രീ​ച്ച് അ​മ്മ തോ​ന സ​ങ്ക​ട​ത്തി​ലാ.'' ശാ​ന്തി​മ​തി ജ​ഗ്ഗു​വി​നോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞു.

''സ​ങ്ക​ട​പ്പെ​ട്ടി​ട്ട് എ​ന്ത് കാ​ര്യം?'' ജ​ഗ്ഗു ചോ​ദി​ച്ചു.

''നി​ങ്ങ​ക്കൊ​ന്ന് അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചൂ​ടേ?''

''ഞാ​ൻ ഏ​ട​പ്പോ​യി അ​ന്വേ​ഷി​ക്കാ​നാ?''

''പോ​യി​റ്റ് കു​റേ​യാ​യി​ല്ലേ?''

''നീ ​വേ​വ​ലാ​തി​പ്പെ​ടാ​തെ.''

ജ​ഗ്ഗു​വി​ന്റെ​യു​ള്ളി​ലും വേ​വ​ലാ​തി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, അ​ത് പു​റ​ത്തു​കാ​ട്ടു​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന് മാ​ത്രം. അ​വ​ൻ നി​സ്സം​ഗ​നാ​യി മ​ര​ങ്ങ​ൾ മു​റി​ച്ചു​വീ​ഴ്ത്തു​ക​യെ​ന്ന ത​ന്റെ ജോ​ലി ചെ​യ്യു​ന്നു. കൂ​ടെ നാ​ഗ​രാ​ജ​ൻ. എ​ല്ലാ ദി​വ​സ​വും പ​ണി​യു​ണ്ടാ​വി​ല്ല. അ​പ​ക​ടംപി​ടി​ച്ച പ​ണി​യാ​ണ്. വീ​ഴു​ന്ന മ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ശാ​പം ഏ​റ്റു​വാ​ങ്ങു​ക​യും വേ​ണം. അ​വ​യി​ൽ പ​ക്ഷി​ക്കൂ​ടു​ക​ളു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ പ​ക്ഷി​ക​ളു​ടെ​യും. ചി​ല മ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ അ​ടി​മു​ടി ചോ​ണ​നു​റു​മ്പു​ക​ളാ​വും. അ​വ ക​ടി​ച്ച് കു​ട​യും. നോ​വ് സ​ഹി​ക്ക​ണം. ശാ​ന്തി​മ​തി​യു​ടെ പ്രാ​ക്ക് ചോ​ണ​നു​റു​മ്പു​ക​ൾ കേ​ൾ​ക്കി​ല്ല.

ദേ​വ​ന​ന്ദ മു​റ്റ​ത്ത് കൊ​ച്ച​മ്മാ​ടി ക​ക്കു​ക​ളി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​റ്റ​ക്ക്. അ​വ​ളു​ടെ മു​ന്നി​ൽ തോ​ട്, പു​ഴ, ക​ട​ൽ എ​ന്നി​ങ്ങ​നെ സ​ങ്ക​ൽ​പി​ച്ചു വ​ര​ച്ച വ​ലി​യ ക​ളം. അ​തി​ലേ​ക്ക് ഒ​രു മാ​ങ്ങ​യ​ണ്ടി എ​റി​യു​ന്നു. പു​റ​ത്തു​നി​ന്നും ഒ​റ്റ​ക്കാ​ലി​ൽ വ​ര​ക​ളൊ​ന്നും ച​വി​ട്ടാ​തെ മൂ​ന്നു കാ​ൽ​വെ​പ്പി​ൽ മാ​ങ്ങ​യ​ണ്ടി​യി​ൽ ചെ​ന്ന് ച​വി​ട്ടി അ​തി​നെ ഒ​റ്റ​ക്കാ​ലു​കൊ​ണ്ട് ത​ട്ടി​ത്ത​ട്ടി പു​റ​ത്തെ​ത്തി​ച്ച് അ​തി​ന്മേ​ൽ തു​ള്ളി​നി​ൽ​ക്കു​ന്നു. വ​ര​യു​ടെ മേ​ലെ ക​രു വ​ന്നു​വീ​ണാ​ലും ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ കാ​ൽ ക​ള​ത്തി​ൽ മു​ട്ടി​യാ​ലും തോ​ൽ​വി. ദേ​വ​ന​ന്ദ തോ​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്, ജ​യി​ക്കു​ന്നു​മു​ണ്ട്. അ​തി​നി​ട​യി​ൽ അ​വ​ളു​ടെ നോ​ട്ടം വ​ഴി​യി​ലേ​ക്കാ​യി.

''വ​ല്യ​ച്ഛ​ൻ... വ​ല്യ​ച്ഛ​ൻ...'' അ​വ​ൾ ആ​ര​വം കൂ​ട്ടി.

ശി​വു ഒ​രു സൈ​ക്കി​ളി​ൽ അ​വ​ളു​ടെ​യും വീ​ടി​ന്റെ​യും നേ​ർ​ക്കു​വ​ന്നു.

7

ദ​ക്ഷി​ണ ക​ന്ന​ഡ​യി​ൽ​നി​ന്ന് ഇ​ത്ര​യും ദൂ​രം സൈ​ക്കി​ൾ ച​വി​ട്ടി​വ​ന്ന​താ​ണോ, സൈ​ക്കി​ൾ തീ​വ​ണ്ടി​യി​ൽ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​താ​ണോ എ​ന്ന സം​ശ​യം ശി​വു​വി​നോ​ട് ജ​ഗ്ഗു​വോ മ​റ്റാ​രെ​ങ്കി​ലു​മോ ഉ​ന്ന​യി​ച്ചി​ല്ല. കൊ​റ​പ്പാ​ളു​വി​ന്റെ വ്യാ​കു​ല​ഭാ​വം അ​വ​നെ ക​ണ്ട​പാ​ടെ മാ​റി​യി​രു​ന്നു. കൊ​റ​പ്പാ​ളു പ​റ​ഞ്ഞ​തു​പ്ര​കാ​രം ജ​ഗ്ഗു വ​ള​ർ​ത്തു​കോ​ഴി​ക​ളി​ലൊ​ന്നി​നെ പി​ടി​ക്കാ​ൻ പോ​യി. വൈ​കാ​തെ വീ​ടി​ന് കോ​ഴി​ച്ചാ​റി​ന്റെ മ​ണ​മാ​യി.

ചോ​റു​ണ്ട് വീ​ട്ടു​തി​ണ്ണ​യി​ലി​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ കൊ​റ​പ്പാ​ളു ശി​വു​വി​നോ​ട് അ​വ​നി​നി എ​വി​ടേ​ക്കും പോ​കേ​ണ്ടെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞു.

''പി​ന്നെ?'' ശി​വു തി​ര​ക്കി.

''ഈ​ട​ത്ത​ന്നെ പ​ണി​യെ​ടു​ത്തൂ​ടേ, ഒ​ന്നൂ​ല്ലേ​ല് ഞ​ണ്ട് പി​ടി​ച്ചാ​പ്പോ​രേ?'' കൊ​റ​പ്പാ​ളു ചോ​ദി​ച്ചു.

അ​വ​ൻ ദേ​ശ​ത്തു​ള്ള​പ്പോ​ൾ ഞ​ണ്ടു പി​ടി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

''ദെ​വ​സ​വും കി​ട്ടേ്വാ ഞ​ണ്ട്?''

''ന്നാ ​നെ​യ്തൂ​ടേ?''

''ഞാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചി​റ്റ് ല്ലാ​ലോ...''

''സു​ബു പ​ഠി​പ്പി​ക്കും.''

''അ​ത് അ​മ്മ നി​രീ​ക്ക്ന്ന പോ​ലെ അ​ത്ര എ​ളു​പ്പ​മ​ല്ല.''

''ടൈ​ല​റി​ങ് ഷോ​പ്പാ​യാ​ലോ...'' അ​ത് ജ​ഗ്ഗു​വി​ന്റെ നി​ർ​ദേ​ശ​മാ​യി​രു​ന്നു.

''അ​തി​ന് തു​ന്ന​ൽ​പ്പ​ണി എ​നി​ക്ക​റി​യ്യേ്വാ?''

''പ​ഠി​ക്കാ​ലോ.''

''പ​ഠി​ക്കാ​ൻ ഞാ​ൻ മോ​ശാ. നാ​ണു​മാ​ഷും ചി​ണ്ട​ൻ​മാ​ഷും ത​ന്ന നു​ള്ളി​നും ത​ല്ലി​നും ക​ണ​ക്കു​ണ്ടോ?''

നാ​ണു മാ​ഷും ചി​ണ്ട​ൻ മാ​ഷും മ​രി​ച്ചി​ട്ട് അ​ന​വ​ധി വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ളാ​യി. പ​ക്ഷേ, അ​വ​രി​ൽ​നി​ന്ന് ഏ​റ്റു​വാ​ങ്ങേ​ണ്ടി​വ​ന്ന നു​ള്ളും പ്ര​ഹ​ര​വും ശി​വു ഇ​ന്നു​മോ​ർ​മി​ക്കു​ന്നു. നാ​ണു മാ​ഷ് നു​ള്ളു​ക തു​ട​ക്കാ​ണ്. ഓ​രോ നു​ള്ളി​ലും തൊ​ലി​യ​ട​രും. ചി​ണ്ട​ൻ​മാ​ഷ് ചൂ​ര​ലു​കൊ​ണ്ട് ആ​ഞ്ഞ​ടി​ക്കും. ര​ണ്ടു​പേ​രും പോ​യ്ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു. പ​ക്ഷേ, ശി​വു താ​ൻ സ​ഹി​ച്ച നോ​വ് മ​റ​ന്നി​ട്ടി​ല്ല. മ​റ്റൊ​ര​ധ്യാ​പ​ക​നാ​യ മ​ഹാ​ലിം​ഗ​ഭ​ട്ടി​നെ​യും അ​വ​നോ​ർ​ക്കു​ന്നു. അ​ദ്ദേ​ഹം എ​ത്ര​യോ ത​വ​ണ അ​വ​നെ പീ​രി​യ​ഡ് തീ​രു​വോ​ളം ബെ​ഞ്ചി​ൽ ക​യ​റ്റി​നി​ർ​ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. അ​തി​ന് പ​ക​ര​മാ​യി അ​വ​ൻ ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ വീ​ട്ടി​ൽ ചെ​ന്ന് അ​ട​ക്ക മോ​ഷ്ടി​ക്ക​യു​ണ്ടാ​യി. അ​ത് വി​ൽ​ക്കാ​ൻ കൊ​ണ്ടു​പോ​യ​ത് ജ​ഗ്ഗു​വാ​ണ്. ഇ​നി സൈ​ക്കി​ൾ വി​ൽ​ക്കേ​ണ്ട​തും അ​വ​ൻ ത​ന്നെ.

''വ​ല്യ​ച്ഛാ എ​ന്നെ സൈ​ക്കി​ളി​ലി​രു​ത്തി ഓ​ടി​ക്കേ്വാ?'' ദേ​വ​ന​ന്ദ ചോ​ദി​ച്ചു.

''ഇ​പ്പോ വെ​യ്ച്ച​ത​ല്ലേ. കു​റ​ച്ച് ക​യ്യ​ട്ടെ മോ​ളേ.'' ശാ​ന്തി​മ​തി പ​റ​ഞ്ഞു.

''അ​ത് സാ​രൂ​ല്ല. മോ​ളേം​കൊ​ണ്ട് ഞാ​നൊ​ന്ന് ചു​റ്റി​വ​രാം.'' ശി​വു എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു.

കൊ​റ​പ്പാ​ളു ത​ർ​ക്കം പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല.

8

ദേ​വ​ന​ന്ദ​യു​മാ​യി സൈ​ക്കി​ളി​ൽ ചു​റ്റു​മ്പോ​ൾ ശി​വു പ​ല​രെ​യും ക​ണ്ടു. തേ​ങ്ങ പ​റി​ക്കു​ന്ന തെ​ങ്ങു​ക​യ​റ്റ​ക്കാ​ര​ൻ പൊ​ക്ള​നെ. നെ​യ്തെ​ടു​ത്ത കോ​റ​യു​മാ​യി വീ​വേ​ഴ്സ് സൊ​സൈ​റ്റി​യി​ലേ​ക്ക് പോ​കു​ന്ന സു​ബ്ബു​വി​നെ. മീ​ൻ​കാ​രി ചെ​റി​യോ​ളെ. മ​ഞ്ച​ണ്ണ പൂ​ജാ​രി​യെ. ത​പാ​ൽ ശി​പാ​യി ബൊ​മ്മ​നെ. പൊ​ട്ട​ൻ ചോ​മു​വി​നെ. അ​വ​രെ​യൊ​ക്കെ വീ​ണ്ടും കാ​ണാ​നാ​യ​തി​ൽ ശി​വു​വി​ന് സ​ന്തോ​ഷം തോ​ന്നി. മ​റ​ന്നു​പോ​യ മ​നു​ഷ്യ​രാ​ണ്. മ​റ്റെ​ങ്ങോ ആ​യി​രി​ക്കെ അ​വ​രൊ​ന്നും ഓ​ർ​മ​യി​ലേ​ക്ക് വ​രാ​റി​ല്ല. ഉ​റ​ക്ക​ങ്ങ​ളി​ൽ ആ​രെ​യും കാ​ണാ​റി​ല്ല. എ​ന്നാ​ലും അ​വ​രൊ​ക്കെ ഇ​വി​ടെത​ന്നെ​യു​ണ്ട്. മ​ണ്ണ് അ​വ​രെ ചേ​ർ​ത്തു​നി​ർ​ത്തു​ന്നു.

''വ​ല്യ​ച്ഛാ, അ​താ​രാ?'' ദേ​വ​ന​ന്ദ കൈ​ചൂ​ണ്ടി​ക്കൊ​ണ്ട് ചോ​ദി​ച്ചു.

അ​വ​ൾ കൈ​ചൂ​ണ്ടി​യ​ത് വ​ഴി​യ​രി​കി​ലെ പു​ളി​മ​ര​ത്തി​ന് ചോ​ട്ടി​ലു​ള്ള വ​യ​റ് വീ​ർ​ത്തൊ​രു പെ​ണ്ണി​ന്റെ നേ​ർ​ക്കാ​ണ്. മെ​ഴു​ക്കി​ല്ലാ​തെ പ​റ​പ​റാ കി​ട​ക്കു​ന്ന മു​ടി. അ​ല​ങ്കോ​ല​മാ​യ വേ​ഷം. പ​ക്ഷേ, വ​യ​റ് ഉ​ന്തി​നി​ന്നു.

ശി​വു സൈ​ക്കി​ൾ നി​ർ​ത്തി. പെ​ണ്ണി​ന്റെ മേ​ൽ പു​ളി​മ​ര​ത്തി​ന്റെ നി​ഴ​ൽ. അ​വ​ൾ മു​ടി​യി​ലൂ​ടെ വി​ര​ലോ​ടി​ച്ച് പേ​നു​ക​ളെ തി​ര​യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഓ​രോ പേ​നി​നെ നേ​ടി​യ​പ്പോ​ഴും അ​വ​ൾ ചി​രി​ച്ചു. മ​റ്റൊ​ന്നും അ​വ​ൾ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ച​പ്ര​ത്ത​ല​യി​ൽ പേ​നു​ക​ൾ അ​നേ​കം. അ​വ ചോ​ര കു​ടി​ക്കു​ക​യാ​ണ്.

അ​താ​രെ​ന്ന ദേ​വ​ന​ന്ദ​യു​ടെ ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന് മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞ​ത് ചാ​യ​ക്ക​ട ന​ട​ത്തു​ന്ന സീ​താ​രാ​മ​യ്യ​യാ​ണ്.

''ബു​ദ്ധി​സ്ഥി​ര​ത​യി​ല്ലാ​ത്ത പെ​ണ്ണാ. ഏ​തോ മ​ഹാ​പാ​പി പ​ണി കൊ​ട്ത്തു. വീ​ട്ടു​കാ​ര് ആ​വോ​ളം ത​ല്ലി, തൊ​ഴി​ച്ചു. നെ​ലോ​ളി​ച്ച​ത​ല്ലാ​ണ്ട് ആ​രാ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല ഓ​ള്. പി​ന്നെ വീ​ട്ടു​കാ​ര് പ​ടി​യ​ട​ച്ച് പി​ണ്ഡം​വെ​ച്ചു. ഇ​പ്പോ അ​ക്കാ​ണു​ന്ന പു​ളി​മ​ര​ത്തി​ന്റെ ചോ​ട്ടി​ല്. വെ​ശ​ന്നാ​ലും ദാ​ഹി​ച്ചാ​ലും ഇ​ങ്ങോ​ട്ട് വെ​രും. വൃ​ത്തീ​ല്ല. ന്നാ​ലും ഒ​ര് മ​നു​ഷ്യ​ജീ​വി​യ​ല്ലേ. വ​യ​റ്റി​ല് കു​ഞ്ഞും. ഇ​നീ​പ്പോ പെ​റാ​ന്നൊ​മ്പ​ലം സ​ഹി​ക്കേ്വം വേ​ണം.''

ശി​വു ഇ​ടി​യാ​ച്ചേ​റ്റ​പോ​ലെ ഇ​രു​ന്നു.

9

തു​റ​സ്സി​ൽ​നി​ന്ന് പു​ളി​മ​ര​ത്തി​ലേ​ക്ക് വീ​ശി​യ​തൊ​രു പ​റ​പ്പ​ൻ​കാ​റ്റ്. തു​രു​തു​രെ ഇ​ല​ക​ൾ പാ​റി​വീ​ണു. പ​ല്ല​വി കി​ലു​കി​ലെ ചി​രി​ച്ചും​കൊ​ണ്ട് ഇ​ല​ക​ൾ​ക്കാ​യി കൈ​ക​ൾ നീ​ട്ടി.

കൊ​റ​പ്പാ​ളു അ​വ​ളു​ടെ മു​ന്നി​ലെ​ത്തി​യ​ത് ന​ട​ന്നും ഓ​ടി​യു​മാ​ണ്. ഒ​ര​ക​ല​ത്തി​ലാ​യി ശി​വു മു​ഖം കു​നി​ച്ച് നി​ന്നു.

അ​വ​രാ​രെ​ന്ന് പ​ല്ല​വി​ക്ക​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അ​തി​ന്റെ അ​മ്പ​ര​പ്പി​ൽ വാ​യി​ലെ പു​ളി​യി​ല​ക​ൾ ച​വ​ക്കാ​ൻ മ​റ​ന്നു.

അ​തി​നോ​ട​കം കാ​റ്റു നീ​ങ്ങി ഇ​ല​ക​ളു​ടെ വൃ​ഷ്ടി ശ​മി​ച്ചി​രു​ന്നു.

നി​ശ്ച​ല ശി​ഖ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ വെ​യി​ൽ.