മുടിയറകൾ 29

120

“പാ​തി ക​രി​ഞ്ഞൊ​രു പ​റ​വ​ക്കാ​ലും പി​ടി​ച്ച് നീ ​അ​മ്മ​യു​ടെ മ​ടി​യി​ലി​രു​ന്ന് ക​ര​ഞ്ഞ​ത് ഓ​ർ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ?”

“അ​ച്ച​മ്മ പ​റ​ഞ്ഞ് കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ട്. ഞാ​ന​ന്ന് കൈ​ക്കു​ഞ്ഞാ.”

കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യു​ടെ മ​റു​പ​ടി കേ​ട്ട് പ​റ​വ കു​റ​ച്ചു​നേ​രം മി​ണ്ടാ​തെ അ​വ​ന്റെ ക​ണ്ണി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. പി​ന്നെ​യ​ത് സം​സാ​രം തു​ട​ർ​ന്നു.

“ആ​കാ​ശ​മാ​ണ് പ​റ​വ​ക​ളു​ടെ കൂ​ട്. അ​തി​ന്റെ ക​ണ്ണി​ൽ​നി​ന്ന് ഭൂ​മി​യി​ലെ ഒ​രു ഇ​ടം​പോ​ലും മ​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. നി​സ്സാ​ര​മെ​ന്നു ക​രു​തു​ന്ന ഒ​രു വി​ത്തി​നു​ള്ളി​ൽ​പോ​ലും വ​രും​കാ​ലം അ​ട​യാ​ള​പ്പെ​ട്ടു​കി​ട​ക്കു​ന്ന​ത് ഞ​ങ്ങ​ൾ തി​രി​ച്ച​റി​യു​ന്നു​ണ്ട്. വ​ള​രു​മ്പോ​ഴു​ള്ള ശാ​ഖ​ക​ളു​ടെ എ​ണ്ണം, എ​ത്ര ഇ​ല​ക​ളും ഫ​ല​ങ്ങ​ളും, അ​തി​ൽ നി​ന്നു​ള്ള തു​ട​ർ​ച്ച​ക​ൾ.

ന​ന​വു ത​ട്ടി, മു​ള​പൊ​ട്ടു​ന്ന നാ​ൾ​മു​ത​ൽ ജീ​ർ​ണി​ച്ച് മ​ണ്ണോ​ടു ചേ​രു​ന്ന​തു​വ​രെ സം​ഭ​വി​ക്കേ​ണ്ട​തെ​ല്ലാം ഒ​രു വി​ത്തി​നു​ള്ളി​ൽ രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​വെ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. മ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ എ​ഴു​ത​പ്പെ​ട്ട ഈ ​ഭാ​ഷ അ​റി​യാ​വു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ഫ​ലം ഭ​ക്ഷി​ക്കു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം ഞ​ങ്ങ​ൾ വി​ത്തി​നെ ക​രു​ത​ലോ​ടെ പു​റം​ത​ള്ളു​ന്ന​ത്.

എ​ല്ലാ ചെ​ടി​ക​ളും മ​ര​ങ്ങ​ളും ഈ ​ഗൂ​ഢ​ഭാ​ഷ​യെ ഉ​ള്ളി​ലൊ​ളി​പ്പി​ച്ചാ​ണ് വ​ള​രു​ന്ന​ത്. മു​റി​ച്ചെ​ടു​ക്കു​ന്ന മ​ര​ക്കൊ​മ്പി​ൽ​പോ​ലും അ​തി​ന്റെ അ​ട​യാ​ള​ങ്ങ​ൾ കൃ​ത്യം. നീ ​ചു​മ​ന്നു​കൊ​ണ്ടു പോ​കു​ന്ന ക​ട്ടി​ലി​ന്റെ ക്രാ​സി​പ്പ​ടി​യി​ലും അ​തി​ന്റെ ചി​ഹ്ന​ങ്ങ​ളു​ണ്ട്.”

ത​ല​ച​രി​ച്ച് എ​തി​രെ പാ​ഞ്ഞു​പോ​യ ലോ​റി​യി​ലേ​ക്കൊ​ന്നു നോ​ക്കി​യി​ട്ട് പ​റ​വ തു​ട​ർ​ന്നു.

“ക​ട്ടി​ലി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചും എ​നി​ക്ക് ചി​ല​ത് പ​റ​യാ​നു​ണ്ട്. എ​ല്ലാ​ത്ത​രം സ്നേ​ഹ​ങ്ങ​ൾ​ക്കും ച​തി​ക​ൾ​ക്കും അ​ത് സാ​ക്ഷി​യാ​വു​ന്നു. ക​ട്ടി​ലി​നോ​ടു ചേ​രു​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​ന് അ​തി​ന്റെ മു​ന്നി​ൽ മ​റ​ച്ചു​വെ​ക്കാ​ൻ ഒ​ന്നു​മി​ല്ല. വി​യ​ർ​പ്പും വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളും ഒ​രു​പോ​ലെ ഏ​റ്റു​വാ​ങ്ങു​ന്ന ക​ട്ടി​ലി​ൽ കി​ട​ന്നാ​ണ് അ​വ​ന്റെ ഒ​ടു​ക്ക​വും. അ​തി​ലേ​ക്ക് ത​ള​ർ​ന്നു​വീ​ഴു​ന്ന​തോ​ടെ തി​രി​ച്ചു​പോ​ക്കി​നു​വേ​ണ്ടി മ​നു​ഷ്യ​രൊ​ന്നു കു​ത​റും, അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും നെ​ടി​പ്പ​ല​ക​യി​ലേ​ക്ക് അ​ത് ശ​രീ​ര​ത്തെ ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും. പ​ടു​ത​യി​ട്ടു മൂ​ടി​യ ക​ട്ടി​ലി​നു മീ​തെ​യും ഒ​രു മ​ര​ണം പ​തി​ഞ്ഞു കി​ട​പ്പു​ണ്ട്.”

എ​തി​രെ ഒ​രു വ​ണ്ടി പാ​ഞ്ഞു​പോ​യ​തും പ​റ​വ ചി​റ​ക​ടി​ച്ചു​യ​ർ​ന്നു. ഉ​റ​ക്ക​ത്തി​ലേ​ക്കു​ള്ള വ​ഴു​ത​ലി​ൽ കൈ​വി​ട്ടു​പോ​യ സ്റ്റി​യ​റി​ങ്ങി​ന്റെ താ​ളം വീ​ണ്ടെ​ടു​ത്ത് രാ​യ​ൻ ദേ​ഷ്യ​പ്പെ​ട്ടു.

“വ​ലി​ച്ചു കേ​റ്റി വെ​ളി​വി​ല്ലാ​ണ്ടി​രി​ക്കാ​തെ, എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും പ​റ​യെ​ടാ. എ​ന്റെ ക​ണ്ണ് മാ​ടു​ന്നു.”

ഒ​രു അ​പ​ക​ടം അ​ക​ന്നു​പോ​യ​തി​ന്റെ ആ​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി വീ​ണ്ടു​മൊ​രു ബീ​ഡി ക​ത്തി​ച്ചു.

“ചെ​വി​ക്ക​രി​കെ വ​ന്ന് ആ​രോ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ.”

“വ​ലി​ച്ച് കേ​റ്റീ​ട്ട് തോ​ന്നു​ന്ന​താ.”

രാ​യ​ൻ വ​ഴ​ക്കു പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടും കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ബീ​ഡി​വ​ലി തു​ട​ർ​ന്നു. ഒ​ന്നു തീ​രു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും അ​ടു​ത്ത​ത് ക​ത്തി​ക്കാ​നാ​യി അ​വ​ന്റെ വി​ര​ലും മ​ന​സ്സും തി​ടു​ക്കം കാ​ട്ടി. പു​ക വ​ലി​ച്ചും ഇ​ട​ത്തേ ക​വി​ളി​ലെ തി​ണ​ർ​പ്പ് ത​ട​വി​യു​മു​ള്ള കൂ​ട്ടു​കാ​ര​ന്റെ ഇ​രി​പ്പ് ക​ണ്ട് രാ​യ​ൻ ദേ​ഷ്യ​പ്പെ​ട്ടു.

“ചു​മ്മാ​ത​ല്ല അ​വ​ള് നി​ന്നെ ത​ല്ലി​യ​ത്.”

നെ​ഞ്ചോ​ടു ചേ​ർ​ക്കു​മ്പോ​ഴു​ള്ള അ​വ​ളു​ടെ ചി​രി കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ഓ​ർ​ത്തു. എ​ന്തി​നാ​ണ് എ​തി​ർ​ത്ത​തെ​ന്ന് അ​വ​നു​പോ​ലും അ​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഉ​ള്ളി​ൽ അ​മ​ർ​ന്നു കി​ട​ന്ന​തൊ​ക്കെ പു​റ​ത്തേ​ക്കെ​ടു​ത്ത് അ​നു​ഭ​വി​ക്കാ​ൻ ഇ​നി​യൊ​രി​ക്ക​ലും ക​ഴി​യി​ല്ലെ​ന്ന് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​ക്ക് തോ​ന്നി. ക​ർ​മ​ലി ഉ​ൾ​പ്പെ​ടെ എ​ല്ലാ പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും കാ​ര്യ​ത്തി​ലും അ​തു​ത​ന്നെ​യാ​ണ് സം​ഭ​വി​ച്ച​ത്. തൊ​ട്ട​ടു​ത്ത് വ​രു​മ്പോ​ൾ ശ​രീ​ര​മൊ​ന്നു വി​റ​ക്കും, സ​ർ​വാം​ഗം ത​ള​രും. പി​ന്നീ​ട് ത​നി​ച്ചി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണ് കൈ​വി​ട്ടു​പോ​യ​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള നി​രാ​ശ. അ​ടു​ത്ത ത​വ​ണ​യാ​ക​ട്ടെ എ​ല്ലാം ശ​രി​യാ​കു​മെ​ന്ന് ക​രു​തും. അ​പ്പോ​ഴും ഇ​തൊ​ക്കെ​ത​ന്നെ ആ​വ​ർ​ത്തി​ക്കും.

ഞാ​റ​ക്ക​ട​വു​പാ​ലം ഇ​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ഴാ​ണ് പ​റ​വ വീ​ണ്ടു​മെ​ത്തി​യ​ത്. അ​ത് സം​സാ​രി​ച്ചുതു​ട​ങ്ങി. ക​ൺ​മു​ന്നി​ൽ എ​ന്തോ ക​ണ്ടി​ട്ടെ​ന്ന​പോ​ലെ രാ​യ​ൻ വ​ണ്ടി ഇ​ട​തു​വ​ശ​ത്തേ​ക്ക് വെ​ട്ടി​ച്ചു. കി​ഴ​ക്കു​വ​ശ​ത്തെ ച​രി​വി​ലി​ടി​ച്ച് വ​ണ്ടി ഉ​ല​ഞ്ഞു​നി​ന്നു.

“എ​ന്തുപ​റ്റി രാ​യാ?”

“ഇ​റ​ങ്ങി നോ​ക്കെ​ടാ.”

റോ​ഡി​ൽ ആ​രു​മി​ല്ല. ഇ​ട​വ​ഴി​യി​ൽ​നി​ന്നൊ​രു സ്കൂ​ട്ട​ർ റോ​ഡി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി​യെ​ന്ന് രാ​യ​ൻ പ​റ​യു​മ്പോ​ൾ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി പേ​ടി​യോ​ടെ അ​വ​നെ നോ​ക്കി.

“നി​ന​ക്ക് തോ​ന്നി​യ​താ​ണോ?”

“ഇ​ല്ലെ​ടാ. ആ​ള് തീ​ർ​ന്നെ​ന്നാ ക​രു​തി​യ​ത്.”

121

രാ​ത്രി ലോ​ഡ്ജി​നു മു​ന്നി​ലെ മ​ങ്ങി​യ വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ലേ​ക്ക് വ​ണ്ടി ഒ​തു​ക്കി രാ​യ​ൻ മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി. കു​ഞ്ഞാ​പ്പി സാ​വ​കാ​ശം പ​ടു​ത അ​ഴി​ച്ചു. പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ത​ള്ളി​നി​ന്ന ക​ട്ടി​ൽ​ക്കാ​ലി​ൽ പി​ടി​ച്ച് അ​വ​ന​ത് താ​ഴേ​ക്ക് ഇ​റ​ക്കി. ക്രാ​സി​യി​ൽ ക​ത്തി​ക്കു വ​ര​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ ചി​ല കു​ത്തി​വ​ര​ക​ൾ. മ​ര​ക്ക​ഷ​ണ​ങ്ങ​ൾ ചേ​ർ​ത്തു ത​റ​ച്ച നെ​ടി​പ്പ​ല​ക​യി​ൽ രാ​യ​ന്റേ​യും പെ​ണ്ണി​ന്റേ​യും വി​യ​ർ​പ്പു പാ​ടു​ക​ൾ മാ​യാ​തെ കി​ട​ക്കുന്നു​ണ്ടെ​ന്ന് അ​വ​നു തോ​ന്നി. ക​ട്ടി​ലി​ലേ​ക്ക് മ​ല​ർ​ന്ന് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ഒ​രു പു​ക കൂ​ടി​യെ​ടു​ത്തു.

വാ​ക​മ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ത​ല​പ്പു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ അ​വ​ൻ ആ​കാ​ശം ക​ണ്ടു. മു​ക​ളി​ലെ ചി​ല്ല​ക​ളി​ൽ​നി​ന്നും നി​ലാ​വ് നൂ​ണ്ടി​റ​ങ്ങാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. ആ​കാ​ശ​ത്തു​നി​ന്നും എ​ത്തു​ന്ന പ​റ​വ​യെ​യും കാ​ത്ത് അ​വ​ൻ ക​ണ്ണ​ട​ച്ചു. ക​ട്ടി​ലി​ൽ​നി​ന്ന് ഒ​രാ​യി​രം ഗ​ന്ധ​ങ്ങ​ൾ അ​വ​ന്റെ മൂ​ക്കി​ലേ​ക്ക് ഇ​ര​ച്ചു. പാ​മ്പു ചു​റ്റി​യ​തു​പോ​ലെ കാ​ൽ​വെ​ള്ള​യി​ലൊ​രു മി​ന്ന​ൽ. അ​ന്നു​വ​രെ മോ​ഹി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള എ​ല്ലാ പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളും ക​ട്ടി​ലി​നു ചു​റ്റും വ​ന്നു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​താ​യി കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​ക്ക് തോ​ന്നി. വ​ട്ടം​ചു​റ്റി പ​റ​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​വ​യു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ​നി​ന്നൊ​രു​ത്തി സാ​രി കേ​റ്റി​ക്കു​ത്തി താ​ണി​റ​ങ്ങി വ​രു​ന്ന​തു​ക​ണ്ട് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​ക്ക് നാ​ണം. പി​ച്ചി​പ്പൂ മ​ണ​ത്തോ​ടെ അ​വ​ൾ അ​വ​നെ വ​ട്ടം​പി​ടി​ച്ചു. നെ​ഞ്ചോ​ടു ചേ​ർ​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ന് ശ്വാ​സം മു​ട്ടി.

“ത​ല്ലി​യ​പ്പോ... സ​ങ്ക​ടാ​യോ?”

അ​ടി​കൊ​ണ്ട ക​വി​ളി​ൽ അ​വ​ൾ ഉ​മ്മ​വെ​ച്ചു. കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യൊ​ന്നു ഉ​ല​ഞ്ഞു. ധൃ​തി​യി​ൽ അ​വ​ൾ ഓ​രോ​ന്നും അ​ഴി​ച്ചു. വി​യ​ർ​ത്തൊ​ഴു​കി​യ അ​വ​ന്റെ നെ​ഞ്ചി​ലേ​ക്ക് അ​വ​ൾ മു​ഖം അ​ടു​പ്പി​ച്ചു.

“നോ​ക്കി​നി​ൽ​ക്കാ​തെ പെ​ട്ടെ​ന്നാ​വ​ട്ടെ. കു​ളി​ക​ഴി​ഞ്ഞ് രാ​യ​നി​പ്പോ വ​രും.”

അ​വ​ൾ തി​ര​ക്കു​കൂ​ട്ടി.

കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ആ​വു​ന്ന​ത്ര വേ​ഗ​ത്തി​ൽ പാ​ഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങി. ചെ​ന്നി​ക​ളി​ലൂ​ടെ അ​വ​ന്റെ വി​യ​ർ​പ്പുചാ​ലു​ക​ൾ പൊ​ട്ടി​യൊ​ഴു​കി. ഒ​ടു​ക്കം ക​ട്ടി​ലി​ന്റെ ക്രാ​സി​പ്പ​ടി​യി​ൽ ച​വി​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ച് അ​വ​നൊ​ന്നു വ​ലി​ഞ്ഞു മു​റു​കി.

കു​ളി ക​ഴി​ഞ്ഞ് രാ​യ​ൻ വ​രു​മ്പോ​ൾ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി പി​റ​ന്ന​പ​ടി ക​ട്ടി​ലി​ൽ കി​ട​ക്കു​ന്ന​താ​ണ് ക​ണ്ട​ത്. ച​വി​ട്ടേ​റ്റ് താ​ഴേ​ക്കു വീ​ണു​പോ​യെ​ങ്കി​ലും അ​വ​ൻ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് അ​ഴി​ഞ്ഞു​കി​ട​ന്ന കൈ​ലി​മു​ണ്ടെ​ടു​ത്ത് ക​ട്ടി​ലി​ന്റെ മേ​ൽ​പ്പ​ല​ക തു​ട​ച്ചു. ന​ന​വു പ​റ്റി​യ ക​ള​മു​ണ്ട് വീ​ണ്ടും ഉ​ടു​ത്തി​ട്ട് രാ​യ​ന്റെ മു​ഖ​ത്തേ​ക്ക് നോ​ക്കാ​തെ മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു.

“ഇ​തി​റ​ക്കാ​ൻ നി​ന്നോ​ടാ​രെ​ങ്കി​ലും ക​ൽ​പി​ച്ചോ.”

ക​ട്ടി​ൽ തി​രി​കെ ക​യ​റ്റു​മ്പോ​ഴും രാ​യ​ൻ ചീ​ത്ത വി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. മു​റി​യി​ലി​രു​ന്ന ടൈ​പ്പ്‌​റൈ​റ്റ​റും പ​ഴ​യ സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളു​മെ​ല്ലാം കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യു​ടെ ത​ല​യി​ൽ വെ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. പ​ടി​യി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ന്റെ കൈ​യി​ൽ​നി​ന്ന് എ​ന്തോ താ​ഴെ​വീ​ണു.

“സോ​പ്പു പെ​ട്ടി​യാ.”

“കോ​പ്പേ പൊ​ട്ടി​ച്ചാ. അ​തി​ന്റെ പ​ഴ​ക്കം നി​ന​ക്ക​റി​യോ.’’

രാ​യ​ന്റെ വ​ഴ​ക്കും കേ​ട്ട് സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ക​യ​റ്റി, പ​ടു​ത വീ​ണ്ടും ഇ​ട്ടു ക​ഴി​ഞ്ഞ​തോ​ടെ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ത​ള​ർ​ന്ന് ലോ​ഡ്ജി​ന്റെ പ​ടി​യി​ലി​രു​ന്നു.

“ഇ​പ്പ ത​ന്നെ പോ​ണോ?”

“നീ ​കേ​റ്.”

“ ത​ല ചു​റ്റു​ന്നെ​ടാ. രാ​വി​ലെ പോ​കാം.”

കു​ഞ്ഞാ​പ്പി എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് വേ​ച്ചു പോ​കു​ന്ന​ത് ക​ണ്ട് രാ​യ​ൻ ദേ​ഷ്യ​ത്തോ​ടെ വ​ണ്ടി​യെ​ടു​ത്തു.

കേ​റ്റം കേ​റി​യ​തും വ​ണ്ടി​യു​ടെ മു​ന്നി​ലേ​ക്ക് സ്കൂ​ട്ട​ർ വീ​ണ്ടു​മെ​ത്തി.

122

പാ​ല​യ്ക്ക​ലു​ള്ള റെ​സ്റ്റാ​റ​ന്റി​നു മു​ന്നി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ രാ​യ​ൻ വ​ണ്ടി​യൊ​തു​ക്കി. പാ​ല​യ്ക്ക​ൽ വ​രാ​നാ​ണ് മാ​മ്പ​ള്ളി​യ​ച്ച​ൻ പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​ത്. എ​ത്തേ​ണ്ട സ​മ​യം ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടും കൂ​ടെ വി​ടാ​മെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞ ആ​ളെ കാ​ണാ​താ​യ​തോ​ടെ വ​ണ്ടി​യു​മാ​യി അ​ച്ച​ന്റെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് പോ​കാ​ൻ അ​വ​ൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു. ഞാ​റ​ക്ക​ട​വി​ൽ​നി​ന്നും പ​ത്ത​റു​പ​ത് കി​ലോ​മീ​റ്റ​ർ ദൂ​ര​മു​ണ്ട് പാ​തി​രി​യു​ടെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക്. ക​ട്ടി​ൽ ഉ​ൾ​പ്പെ​ടെ​യു​ള്ള സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം അ​വി​ടെ എ​ത്തി​ക്കാ​നു​ള്ള പൈ​സ അ​ച്ച​ൻ മു​ൻ​കൂ​ർ ത​ന്നി​രു​ന്നു. ഇ​നി വേ​ണ്ട​തൊ​രു ശ​വ​പ്പെ​ട്ടി​യാ​ണ്. അ​തും കു​ഴി​മാ​ട​ത്തി​ൽ കി​ട​ന്ന് ജീ​ർ​ണി​ച്ച​ത്.

എ​ന്തി​നാ​വും അ​ച്ച​നൊ​രു ശ​വ​പ്പെ​ട്ടി. അ​തും പ​ഴ​ക്കം​ചെ​ന്ന​ത്. രാ​യ​ന​ങ്ങ​നെ ഓ​രോ​ന്ന് ആ​ലോ​ചി​ച്ച് വ​ണ്ടി​യോ​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഇ​ട​യ്ക്ക​വ​ൻ ഒ​രു സി​ഗ​ര​റ്റ് എ​ടു​ത്തു വ​ലി​ച്ചു. അ​ച്ച​ന്റെ വീ​ട് അ​ടു​ക്കാ​റാ​യ​തും മു​ന്നി​ലേ​ക്ക് വീ​ണ്ടും സ്കൂ​ട്ട​ർ ക​യ​റിവ​ന്നു. ഓ​വ​ർ​ടേ​ക്ക് ചെ​യ്ത് തെ​റി​പ​റ​യാ​ൻ പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ത​ല നീ​ട്ടി​യ​തേ ഓ​ർ​മ​യു​ള്ളൂ. മ​ല​ക്കം മ​റി​യു​മ്പോ​ൾ എ​ന്തോ ഒ​ന്ന് അ​വ​ന്റെ വ​ലംക​ണ്ണി​ൽ ത​റ​ഞ്ഞു. വെ​ളി​ച്ച​ങ്ങ​ളു​ടെ ഒ​രു ഘോ​ഷ​യാ​ത്ര. പ​ള്ളി​പ്പെ​രു​ന്നാ​ളി​ന്റെ ബാ​ൻ​ഡ് മു​ഴ​ക്കം. പ​തു​ക്കെ ആ ​ഒ​ച്ച​യും നേ​ർ​ത്തു​വ​ന്നു.

“രാ​യ​ക്ക​ണ്ണാ.”

വ​ള്ളി​ക്കൊ​ട്ട​യി​ൽ പ​ല​ഹാ​ര​ങ്ങ​ളു​മാ​യി അ​മ്മ വി​ളി​ക്കു​ന്നു.

“നെ​യ്ത്തേ​ങ്ങ ക​ത്തി​ക്ക​ല്ലേ മോ​നെ അ​യ്യ​പ്പ​ന്റെ ശാ​പ​മു​ണ്ടാ​കും.”

ഇ​രു​മു​ടി​ക്കെ​ട്ടും ത​ല​യി​ലേ​ന്തി മു​ന്നേ പോ​കു​ന്ന അ​ച്ച​ന്റെ നി​ല​വി​ളി. വാ​യും മൂ​ക്കും പൊ​ത്തി​പ്പി​ടി​ക്കു​മ്പോ​ഴു​ള്ള അ​ന്ന​യു​ടെ പി​ട​ച്ചി​ലാ​ണ് അ​വ​നൊ​ടു​ക്കം ക​ണ്ട​ത്.

“കു​ഞ്ഞാ.”

പാ​തി മു​റി​ഞ്ഞു​പോ​യ അ​വ​ന്റെ നി​ല​വി​ളി കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ ആ​രു​മി​ല്ലാ​തെ റോ​ഡ് മ​ര​വി​ച്ചു കി​ട​ന്നു.

123

ആ​ക്രി​സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളു​മാ​യി പോ​യ രാ​യ​ന്റെ വ​ണ്ടി മു​റി​ഞ്ഞ പു​ഴ പാ​ല​ത്തി​ന്റെ വ​ള​വി​ൽ​വെ​ച്ച് അ​പ​ക​ട​ത്തി​ൽ​പെ​ട്ട വി​വ​രം നേ​രം വെ​ളു​ത്തി​ട്ടാ​ണ് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി അ​റി​ഞ്ഞ​ത്. ബ​സി​ന് അ​വി​ടെ എ​ത്തു​മ്പോ​ൾ റോ​ഡി​ൽ ആ​ൾ​ക്കൂ​ട്ടം. മൂ​ടി​യി​ട്ടി​രു​ന്ന ശ​വ​ത്തി​ന്റെ മു​റി​വു​ള്ള കാ​ലി​ൽ ഈ​ച്ച പൊ​തി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഓ​ല​ക്കീ​റി​ന​ടി​യി​ൽ​നി​ന്നും പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ഇ​ഴ​ഞ്ഞ അ​ര​ണ ശ​വ​ത്തി​ന​രി​കി​ലേ​ക്ക് ത​ന്നെ തി​രി​ച്ചു ക​യ​റു​ന്ന​തും നോ​ക്കി കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ആ​ൾ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​നൊ​പ്പം നി​ന്നു.

മു​ൻ​വ​ശം ത​ക​ർ​ന്നു കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന വ​ണ്ടി​യി​ൽ സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളൊ​ന്നു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ച​ര​ക്ക് ഇ​റ​ക്കി​യി​ട്ടു​ള്ള വ​ര​വി​ലാ​വും വ​ണ്ടി ഇ​ടി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തെ​ന്ന് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ക​രു​തി. ഒ​പ്പം പോ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ രാ​യ​ന് ഈ ​ഗ​തി ഉ​ണ്ടാ​വി​ല്ലെ​ന്ന് ഓ​ർ​ത്ത​തോ​ടെ അ​വ​ന്റെ ക​ണ്ണ് നി​റ​ഞ്ഞു. ശ​വം എ​ടു​ക്കാ​ൻ വ​ന്ന വ​ണ്ടി​യി​ൽ അ​വ​നും ക​യ​റി.

രാ​ത്രി മു​ഴു​വ​ൻ മോ​ർ​ച്ച​റി​ക്കു മു​ന്നി​ൽ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി കു​ത്തി​യി​രു​ന്നു. കു​ട്ടി​ക്കാ​ലം മു​ത​ലു​ള്ള ഒ​രുകൂ​ട്ട് ത​ന്നെ വി​ട്ടു​പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ക​രി​ക്ക​ച്ചി​റ സ്കൂ​ളും പാ​ട്ടി​പ്പ​റ​മ്പും തീ​ണ്ടാ​ത്തു​രു​ത്തും, അ​ങ്ങ​നെ രാ​യ​നൊ​പ്പം ന​ട​ന്ന വ​ഴി​ക​ളെ​ല്ലാം അ​വ​ന്റെ മു​ന്നി​ൽ തെ​ളി​ഞ്ഞു. ആ​ദ്യം താ​നാ​വും വീ​ണു​പോ​വു​ക എ​ന്നാ​ണ് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ക​രു​തി​യി​രു​ന്ന​ത്. കു​ത്തും കി​ട്ടി രാ​യ​ന്റെ മ​ടി​യി​ൽ കി​ട​ന്ന് മ​രി​ക്കു​ന്ന​ത് പ​ല​വ​ട്ടം സ്വ​പ്നം ക​ണ്ടി​ട്ടു​ണ്ട്.

“ഞാ​ൻ ജീ​വ​നോ​ടെ​യി​രി​ക്കു​മ്പോ നി​ന്നെ​യൊ​രു​ത്ത​നും തൊ​ടി​ല്ലെ​ടാ കു​ഞ്ഞാ.”

കു​ഞ്ഞാ​പ്പി എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ജ​നാ​ല​ച്ചി​ല്ലി​ലൂ​ടെ നോ​ക്കി. നാ​ക്കു ക​ടി​ച്ചാ​ണ് രാ​യ​ൻ കി​ട​ക്കു​ന്ന​ത്. അ​വ​ന്റെ ഇ​ടം​കൈ ഇ​രു​മ്പു​മേ​ശ​യി​ൽ​നി​ന്ന് താ​ഴേ​ക്ക് തൂ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ന്നി​രു​ന്നു. വാ​യി​ൽ​നി​ന്ന് ഒ​ലി​ച്ചി​റ​ങ്ങി​യ ഈ​ള​യും ര​ക്ത​വും ത​റ​യി​ൽ ത​ളം​കെ​ട്ടി കി​ട​ക്കു​ന്നു. മ​രി​ച്ചാ​ലും കു​റേ നേ​ര​ത്തേ​ക്ക് ആ​ത്മാ​വ് ഒ​രു കാ​ന്തം​പോ​ലെ ദേ​ഹ​ത്തെ വ​ല​യം​ചെ​യ്തു നി​ൽ​ക്കു​മെ​ന്നാ​ണ് ഹാ​ജി​യാ​ര് പ​റ​യാ​റു​ള്ള​ത്. ചു​റ്റു​മു​ള്ള​വ​രെ കാ​ണാ​നും അ​വ​ർ പ​റ​യു​ന്ന​ത് കേ​ൾ​ക്കാ​നും അ​തി​നു ക​ഴി​യും. ചി​ത​യി​ലോ കു​ഴി​യി​ലോ വെ​ക്കു​ന്ന​ വ​രെ ആ​ത്മാ​വി​നു വി​ശ​പ്പും ദാ​ഹ​വും ഉ​ണ്ടാ​വും.

“രാ​യാ നി​ന​ക്ക് വി​ശ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ. ഒ​രു ബീ​ഡി ക​ത്തി​ച്ചു ത​ര​ട്ടെ.”

മ​ര​ച്ചി​ല്ല​ക​ളെ ഉ​ല​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു വീ​ശി​യ ത​ണു​ത്ത കാ​റ്റി​നൊ​പ്പം മ​ഴ​യെ​ത്തി. ന​ന​യാ​തെ പു​റം​ഭി​ത്തി​യോ​ടു ചേ​ർ​ന്നു​നി​ൽ​ക്കു​മ്പോ​ഴും കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യു​ടെ മ​ന​സ്സ് നി​റ​യെ ച​ത്തു കി​ട​ക്കു​ന്ന​വ​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ആ​ധി​യാ​യി​രു​ന്നു. വി​ശ​ന്നു തു​ട​ങ്ങി​യാ​ൽ ആ​ഹാ​രം കി​ട്ടു​ന്ന​തു​വ​രെ രാ​യ​നു ക​ലി​യാ​ണ്. ചാ​വു​ന്ന​തി​നു മു​ന്നേ അ​വ​ൻ എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ക​ഴി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​വു​മോ. വി​ശ​ന്നാ​വു​മോ ച​ത്തി​ട്ടു​ള്ള​ത്.

ഓ​രോ​ന്നോ​ർ​ത്ത് മോ​ർ​ച്ച​റി​യു​ടെ പ​ടി​യി​ലി​രു​ന്ന് അ​വ​ൻ ഉ​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യി. ആ​ൽ​മ​ര​ത്തി​ൽ ചേ​ക്കേ​റി​യ കി​ളി​ക​ളു​ടെ ചി​ല​യ്ക്ക​ൽ കേ​ട്ടാ​ണ് ഉ​ണ​ർ​ന്ന​ത്. മ​ഴ ന​ന​യാ​തെ അ​വ​നോ​ടു ചേ​ർ​ന്നു​കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന പ​ട്ടി എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ആ​ശു​പ​ത്രി വ​ള​പ്പി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി.

രാ​ത്രി ന​ട​ന്ന സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം വീ​ണ്ടും ഓ​ർ​മ​യി​ലേ​ക്ക് എ​ത്തി​യ​തോ​ടെ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ഒ​രു ബീ​ഡി​ക്കു​വേ​ണ്ടി പ​ര​തി. എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ജ​നാ​ല​ച്ചി​ല്ലി​ലൂ​ടെ അ​ക​ത്തേ​ക്ക് നോ​ക്കി. രാ​ത്രി അ​വ​സാ​നി​ച്ച​തും പ​ക​ൽ ഉ​ണ​ർ​ന്ന​തും അ​റി​യാ​തെ രാ​യ​ന​പ്പോ​ഴും വാ ​മ​ല​ർ​ക്കെ തു​റ​ന്ന് ഈ​ള​യും ഒ​ലി​പ്പി​ച്ച് ഇ​രു​മ്പു​മേ​ശ​യു​ടെ മീ​തെ കി​ട​ക്കു​ന്നു.

പി​റ്റേ​ന്ന് ശ​വ​ദാ​ഹം ക​ഴി​ഞ്ഞ് പൊ​തു​ശ്മ​ശാ​ന​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് ഇ​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ അ​ത്ര​യും നേ​രം മ​ന​സ്സി​നെ അ​ല​ട്ടി​യി​രു​ന്ന​തൊ​ക്കെ പെ​ട്ടെ​ന്ന് ഇ​ല്ലാ​താ​യ​തു​പോ​ലെ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​ക്ക് തോ​ന്നി. അ​വ​ൻ ആ​യാ​സ​പ്പെ​ട്ട് കേ​റ്റം ക​യ​റി ലോ​ഡ്ജി​ലേ​ക്ക് ചെ​ന്നു.

തെ​ക്കേ​ച്ചി​റ​യി​ലെ പ​ഴ​യ സെ​ക്യൂ​രി​റ്റി​ക്കാ​ര​ൻ ഗേ​റ്റി​ൽ വെ​ച്ചു ത​ന്നെ അ​വ​നെ മ​ട​ക്കി അ​യ​ച്ചു. മു​റി​യി​ൽ സൂ​ക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്ന നീ​ല ട്ര​ങ്കെ​ടു​ത്ത് അ​യാ​ൾ ഗേ​റ്റി​നു പു​റ​ത്ത് വെ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

“ഇ​വി​ടെ കി​ട​ന്ന് ഒ​ച്ച വെ​യ്ക്ക​ണ്ട. മേ​ട​യി​ലേ​ക്ക് ചെ​ല്ല്.”

പോ​കാ​നൊ​രു ഇ​ട​മി​ല്ലാ​തെ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി വീ​ണ്ടും പ​ള്ളിമേ​ട​യി​ലെ​ത്തി. അ​ച്ച​നെ കാ​ത്തു​നി​ൽ​ക്കു​മ്പോ​ൾ കു​ശി​നി​യി​ലേ​ക്ക് അ​വ​ൻ വെ​റു​തെ നോ​ക്കി. വെ​ളു​ത്ത ച​ട്ട​യു​മ​ണി​ഞ്ഞ് ക​ർ​മ​ലി പു​റ​ത്തേ​ക്ക് വ​ന്നെ​ങ്കി​ലും അ​വ​നെ ക​ണ്ട് അ​വ​ൾ വേ​ഗം അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ക​യ​റി.

മാ​മ്പ​ള്ളി​യ​ച്ച​ൻ ധ്യാ​നി​പ്പി​ക്കാ​ൻ പോ​യി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ന്ന് ക​പ്യാ​ർ പ​റ​ഞ്ഞു. നീ​ല​ട്ര​ങ്ക് അ​യാ​ളെ ഏ​ൽ​പി​ച്ചി​ട്ട് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി അ​വി​ടെ നി​ന്നി​റ​ങ്ങി.

ഞാ​റ​ക്ക​ട​വു പാ​ല​ത്തി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ൻ താ​ഴേ​ക്കു നോ​ക്കി. പു​ഴ​ക്ക് ന​ല്ല ഒ​ഴു​ക്കു​ണ്ട്. പൊ​ങ്ങു​ത​ടി​യി​ൽ ഇ​രു​ന്ന് ഒ​ഴു​ക്കി​നൊ​പ്പം നീ​ങ്ങു​ന്ന പ​റ​വ​ക​ൾ അ​വ​നെ ക​ണ്ടി​ട്ടെ​ന്ന​പോ​ലെ പ​റ​ന്നു​യ​ർ​ന്നു. മ​ഴ​വെ​ള്ള​പ്പാ​ച്ചി​ലി​ൽ ഒ​ഴു​കി​വ​രു​ന്ന തേ​ങ്ങ​യും മ​ട​ലു​മൊ​ക്കെ നീ​ന്തി​ച്ചെ​ന്ന് പെ​റു​ക്കി​ക്കൂ​ട്ടാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന കൗ​മാ രം ​അ​വ​നോ​ർ​ത്തു.

ബീ​ഡി ക​ത്തി​ക്കു​മ്പോ​ൾ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യു​ടെ കൈ ​വി​റ​ച്ചു. ര​ണ്ടു കൈ​യും ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ച്ച് പു​ക എ​ടു​ത്ത​തോ​ടെ ത​ല​യി​ലേ​ക്ക് ചൂ​ടു​കാ​റ്റി​ന്റെ ഇ​ര​മ്പം. ചെ​വി​ക്ക​ക​ത്ത് ഒ​രു മൂ​ള​ക്കം. വീ​ണ്ടും ഭാ​ര​മി​ല്ലാ​യ്മ. അ​വ​ന്റെ മു​തു​കെ​ല്ലു​ക​ൾ വ​ള​ർ​ന്നു ചി​റ​കു​ക​ളാ​യി. പാ​ല​ത്തി​ന്റെ കൈ​വ​രി​യി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ചി​റ​കു​വി​രി​ച്ചു നി​ന്നു. ചു​ര​മി​റ​ങ്ങി​യ ത​ണു​ത്ത കാ​റ്റി​നൊ​പ്പം വ​ലം​കാ​ൽ ഊ​ന്നി അ​വ​ൻ മു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് കു​തി​ച്ചു. ഞാ​റ​ക്ക​ട​വി​ന്റെ ആ​കാ​ശ​ത്തി​നു മീ​തെ ഒ​ന്ന് വ​ട്ടം​ചു​റ്റി. ക​ല്ലു​പെ​ൻ​സി​ലി​നോ​ളം വ​ലു​പ്പ​ത്തി​ൽ ചെ​റു​താ​കു​ന്ന പാ​ലം. കു​റ​ച്ചു​കൂ​ടി മു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് എ​ത്തു​മ്പോ​ൾ മേ​ഘ​ങ്ങ​ൾ അ​വ​ന്റെ കാ​ഴ്ച​ക​ളെ മ​റ​ച്ചു. മേ​ഘ​ത്തു​ണ്ടു വ​ക​ഞ്ഞ് രാ​യ​നും അ​വ​നൊ​പ്പം ചി​റ​കു വി​രി​ച്ചെ​ത്തി.

‘‘അ​ത്രേം പൊ​ക്ക​ത്തി​ൽ പ​റ​ന്നാ​ൽ നീ ​ക​രി​ഞ്ഞു​പോ​കും.’’

രാ​യ​നൊ​പ്പം പ​റ​ക്കു​ന്ന പെ​ണ്ണ് അ​വ​നെ നോ​ക്കി ചി​രി​ച്ചു. കാ​ലി​ലെ മു​റി​വി​ൽ​നി​ന്ന് അ​പ്പോ​ഴും ചോ​ര​യൊ​ലി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

‘‘ഇ​ത് ക​രി​ഞ്ഞി​ല്ലേ രാ​യാ?’’

‘‘അ​തൊ​രി​ക്ക​ലും ക​രി​യി​ല്ലെ​ടാ...’’

വ​ട്ടം ചു​റ്റി പ​റ​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന പെ​ണ്ണ് താ​ഴേ​ക്കു കൂ​പ്പു​കു​ത്തി വ​ന്നു രാ​യ​നെ​യും തോ​ളി​ലേ​റ്റി മേ​ഘ​ക്കൂ​ടാ​ര​ത്തി​ലേ​ക്ക് നൂ​ണ്ടു.

‘‘ഞാ​നും വ​രു​ന്നു.’’

ഒ​പ്പ​മെ​ത്താ​ൻ അ​വ​ൻ ചി​റ​കു​ക​ൾ ആ​ഞ്ഞു​വീ​ശി. വെ​ള്ളി​വെ​ട്ട​ത്തി​ൽ ക​റു​ത്ത പൊ​ട്ടു​പോ​ലെ ര​ണ്ടു​പേ​രെ​യും മു​ന്നി​ൽ കാ​ണാം. കു​റ​ച്ചു​കൂ​ടി ഉ​യ​ര​ത്തി​ലെ​ത്തു​മ്പോ​ൾ അ​തും മ​റ​ഞ്ഞു. ക​ൺ​മു​ന്നി​ൽ പ​ഞ്ഞി​മേ​ഘ​ങ്ങ​ൾ തീ​ർ​ത്ത വെ​ള്ളി​ക്ക​ട​ൽ.

കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ത​നി​ച്ചാ​യി.

മു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് പ​റ​ക്കു​ന്തോ​റും എ​ന്തോ ക​രി​യു​ന്ന മ​ണം. വ​ല​ത്തേ ചി​റ​കി​നാ​ണ് തീ​പി​ടി​ച്ച​ത്. വെ​ട്ടി​യി​ട്ട ഓ​ല​മ​ട​ലു​പോ​ലെ അ​വ​ൻ താ​ഴേ​ക്ക് വ​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

പാ​ട്ടി​പ്പ​റ​മ്പി​ലെ കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ ആ​ര​വം അ​വ​ൻ കേ​ട്ടു. തീ​ണ്ടാ​ത്തു​രു​ത്തി​ലെ ചു​ട​ല​യി​ൽ​നി​ന്നും ശ​വം ക​രി​യു​ന്ന മ​ണം. മാ​ലി​പ്പു​റം ക​ട​പ്പു​റ​വും അ​ടി​വാ​ര​വും മ​ല​മു​ക​ളി​ലെ മാ​ളി​ക​വീ​ടും അ​വ​ൻ ക​ണ്ടു. ഒ​രു​വ​ട്ടം​കൂ​ടി ഞാ​റ​ക്ക​ട​വി​നെ വ​ലം​വെ​ച്ച് താ​ഴേ​ക്കി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ഴാ​ണ് പ​ള്ളി സെ​മി​ത്തേ​രി​യി​ൽ ഒ​രു കു​ഴി​യെ​ടു​ത്തി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് അ​വ​ൻ ക​ണ്ട​ത്.

“ദൈ​വ​മേ ആ​രാ​വും മ​രി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​ത്.”

പാ​ല​മി​റ​ങ്ങി പ​ക്ഷി​യെ​പ്പോ​ലെ കൈ​വീ​ശി വ​രു​ന്ന കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യെ ക​ണ്ടു ക​ട​വി​ൽ​നി​ന്ന​വ​ർ ചി​രി​ച്ചു.

“വ​ട്ടാ​യെ​ന്നാ തോ​ന്നു​ന്ന​ത്.”

“ക​ഞ്ചാ​വാ.”

പി​ടി​ച്ചു​നി​ർ​ത്താ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ ആ​ളു​ക​ളെ ത​ള്ളി​മാ​റ്റി അ​വ​ൻ മു​ന്നോ​ട്ടു കു​തി​ച്ചു. ക​മ​ഴ്ന്ന​ടി​ച്ചു വീ​ഴു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ന്റെ തേ​ഞ്ഞ പി​ൻ​ഭാ​ഗം വെ​ളി​പ്പെ​ട്ടു കി​ട​ക്കു​ന്ന​തു ക​ണ്ട് ച​ന്ത​ക്ക​ട​വി​ലു​ള്ള​വ​രു​ടെ ചി​രി ഉ​യ​ർ​ന്നു.

(തു​ട​രും)