മുടിയറകൾ -27

114

രാ​ത്രി ഉ​റ​ക്ക​മി​ള​ച്ചി​രു​ന്നാ​ണ് എ​ഴു​ത്ത്. അ​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം ചി​ല സം​ശ​യ​ങ്ങ​ൾ ചോ​ദി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ആ​ബേ​ല​മ്മ എ​ത്തും. സ​ഭാ​വ​സ്ത്ര​ത്തി​നു പ​ക​രം പി​ഞ്ഞി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യ കോ​ട്ട​ൺ സാ​രി​യാ​ണ് അ​വ​ർ ഉ​ടു​ത്തി​രു​ന്ന​ത്. വി​ട്ടു​പോ​കാ​നി​ട​യു​ള്ള പ​ല​തും ഓ​ർ​മ​പ്പെ​ടു​ത്തി പു​ല​രുംവ​രെ കൂ​ട്ടി​രി​ക്കും. മ​രി​ച്ചു​പോ​യ​വ​രാ​ണ​ല്ലോ തൊ​ട്ട​ടു​ത്തി​രു​ന്ന് സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു വി​ചാ​രം വ​രു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം മേ​ബി​ളി​ന് അ​സ്വ​സ്ഥ​ത കൂ​ടും.

മ​ല​മു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് പു​റ​പ്പെ​ട്ട​വ​രെ നീ ​കാ​ണു​ന്നി​ല്ലേ​യെ​ന്നും ചോ​ദി​ച്ച് ഇ​ത്ത​വ​ണ പ​തി​വി​ല്ലാ​തെ ദേ​ഷ്യം. ആ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​വും ആ​ബേ​ല​മ്മ പ​റ​യു​ന്ന​ത്. മ​ഠ​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് ആ​രും ഈ ​ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ൽ മ​ല​മു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് പോ​യി​ട്ടി​ല്ല. പേ​ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണ് ചു​ള്ളി​ക്ക​മ്പു​പോ​ലെ ഉ​ണ​ങ്ങി​പ്പോ​യ വി​ര​ലി​ന് അ​വ​ർ താ​ടി പി​ടി​ച്ചു​യ​ർ​ത്തി​യ​ത്.

‘‘എ​ന്നെ വി​ശു​ദ്ധ​യാ​ക്കി​യി​ട്ടേ അ​ട​ങ്ങൂവെ​ന്ന വാ​ശി​യി​ലാ​ണ​ല്ലോ നീ​യും.”

അ​വ​രു​ടെ ക​ണ്ണ് ചു​വ​ന്നി​രു​ന്നു. ഒ​രു നി​ല​വി​ളി​യോ​ടെ മേ​ബി​ളി​ന്റെ ബോ​ധം മ​റ​ഞ്ഞു.

രാ​ത്രി​യി​ൽ ന​ട​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ദീ​നാ​മ്മ മ​ദ​റി​നോ​ട് വി​വ​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴും മേ​ബി​ളി​ന്റെ മു​ഖ​ത്തു​നി​ന്ന് പേ​ടി വി​ട്ടു​മാ​റി​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

‘‘പ​നി​ച്ചി​ട്ട് ഓ​രോ​ന്നു കാ​ണു​ന്ന​താ​വും. കു​ഞ്ഞ് വി​ഷ​മി​ക്ക​ണ്ട.”

കു​ശി​നി​യി​ലെ തി​ര​ക്കി​നി​ട​യി​ൽ മ​ദ​ർ സ​മാ​ധാ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തി​യെ​ങ്കി​ലും, ആ​ബേ​ല​മ്മ കൂ​ടെ​യു​ണ്ട് എ​ന്ന തോ​ന്ന​ൽ ആ​ഴ​പ്പെ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഒ​ടു​ക്കം പ​നി വി​ട്ടു​മാ​റാ​തെ വ​ന്ന​തോ​ടെ മ​ല​മു​ക​ളി​ൽനി​ന്നെ​ത്തി​യ ബാ​ർ​ബ​രാ​മ്മ നാ​ര​ങ്ങാ​നം ആ​ശ്ര​മ​ത്തി​ലെ പ്രൊ​വി​ൻ​ഷ്യാ​ള​ച്ച​ന്റെ കാ​ര്യം മ​ദ​റി​നോ​ടു സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചു.

“മ​രു​ന്നു​കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടും ആ ​കു​ഞ്ഞി​ന് കു​റ​വൊ​ന്നു​മി​ല്ല​ല്ലോ. പ്രൊ​വി​ൻ​ഷ്യാ​ള​ച്ച​നെ കാ​ണി​ക്ക്. ഉ​റ​ക്ക​മി​ല്ലാ​ത്ത​തി​ന്റെ കു​ഴ​പ്പ​മാ​ണ് അ​തി​ന്.”

സാ​ത്താ​നെ ഒ​ഴി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ആ​ളാ​യി​രു​ന്നു പ്രൊ​വി​ൻ​ഷ്യാ​ൾ.

“ഇ​തി​പ്പോ ദു​രാ​ത്മാ​വൊ​ന്നു​മ​ല്ല​ല്ലോ.”

“ആത്മാ​വാ​യാ​ലും സാ​ത്താ​നാ​യാ​ലും പ്രൊ​വി​ൻ​ഷ്യാ​ള​ച്ച​ൻ ബെ​ന​ഡി​ക്റ്റ​ൻ ക്രോ​സ് എ​ടു​ക്കു​ന്ന​തോ​ടെ അ​തൊ​ഴി​യും.”

കൂ​ടെ വ​രാ​മെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ് അ​മ​ല സി​സ്റ്റ​റും മേ​ബി​ളി​നെ ധൈ​ര്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി.

അ​തി​രാ​വി​ലെ​ത​ന്നെ ര​ണ്ടു​പേ​രും ആ​ശ്ര​മ​ത്തി​ലെ​ത്തി. പ്രൊ​വി​ൻ​ഷ്യാ​ളെ കാ​ണാ​നി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴും മേ​ബി​ളി​ന് പ​നി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ചാ​രു​െ​ബ​ഞ്ചി​ലി​രു​ന്ന​വ​രോ​ട് അ​വി​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന സ്ത്രീ ​ആ​ശ്ര​മ​ത്തി​ലെ അ​ത്ഭു​ത​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

‘‘ക​ഴി​ഞ്ഞ ആ​ണ്ടി​ലാ​ണ്, താ​ടി​യും മു​ടി​യും നീ​ട്ടി​വ​ള​ർ​ത്തി, ചെ​രു​പ്പി​ടാ​തെ ന​ട​ക്കാ​റു​ള്ള ഒ​രു പാ​തി​രി​യെ അ​വ​രു​ടെ സ​ഭ​ക്കാ​ര് ഇ​വി​ടേ​ക്ക് കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​ത്. എ​ഴു​ത്തും പ്ര​സം​ഗ​വു​മൊ​ക്കെ​യാ​യി നാ​ടു​നീ​ളെ ന​ട​ന്നി​രു​ന്ന ആ​ള് പെ​ട്ടെ​ന്നൊ​രു ദി​വ​സ​മാ​ണ് മൗ​നി​യാ​യ​ത്. ആ​രെ​ന്ത് ചോ​ദി​ച്ചാ​ലും മി​ണ്ടി​ല്ല. ആ​ൾ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തെ കാ​ണു​ന്ന​തു​ത​ന്നെ പേ​ടി. എ​പ്പോ​ഴും മു​റി​യി​ൽ ത​നി​ച്ചി​രി​ക്കും. വ​ല്ലാ​തെ ത​ണു​ക്കു​ന്നെ​ന്ന് പ​റ​യും. ദേ​ഹം വെ​ട്ടി​വി​യ​ർ​ത്ത് ഒ​രു മ​ര​ണ​ഭീ​തി മു​ഖ​ത്ത് തെ​ളി​യും. ഓ​ട്ടോ​യി​ലാ​ണ് ഇ​വി​ടേ​ക്ക് കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​ത്.”

കേ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ ക​ണ്ണി​ൽ ഒ​രു പേ​ടി നി​റ​യു​ന്ന​ത് ക​ണ്ട​തോ​ടെ അ​വ​രു​ടെ പ​റ​ച്ചി​ലി​നൊ​രു ഉ​ശി​രു​കൂ​ടി.

“പ്രൊ​വി​ൻ​ഷ്യാ​ള് കു​രി​ശെ​ടു​ത്താ ഒ​ഴി​യാ​ത്ത ബാ​ധ​യു​ണ്ടോ...”

ക​ൺ​സ​ൽ​ട്ടി​ങ് റൂ​മി​ൽ​നി​ന്നും ഒ​രു അ​മ്മ​യും മ​ക​നും ഇ​റ​ങ്ങി​യ​തി​ന്റെ പി​ന്നാ​ലെ മേ​ബി​ളി​നെ​യും കൂ​ട്ടി അ​മ​ല സി​സ്റ്റ​ർ അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ക​യ​റി. മെ​ലി​ഞ്ഞൊ​രു മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു പ്രൊ​വി​ൻ​ഷ്യാ​ൾ. എ​വി​ടെ​യോ ക​ണ്ടു​മ​റ​ന്ന​തു​പോ​ലെ അ​മ​ല​ക്കു തോ​ന്നി. മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തി​രു​ന്ന കു​രി​ശെ​ടു​ത്ത് അ​ച്ച​ൻ നെ​ഞ്ചോ​ടു​ചേ​ർ​ത്തു.

എ​ന്തു പ​റ​യ​ണ​മെ​ന്ന് അ​റി​യാ​തെ പ​രി​ഭ്ര​മി​ച്ചു നി​ന്ന ര​ണ്ടു പേ​രോ​ടും ഇ​രി​ക്കാ​ൻ പ്രൊ​വി​ൻ​ഷ്യാ​ൾ ആം​ഗ്യം കാ​ട്ടി.

“എ​പ്പോ​ഴും അ​വ​രെ​ക്കു​റി​ച്ച് ഓ​ർ​ക്കു​ക​യും എ​ഴു​തു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് സി​സ്റ്റ​റി​ന് അ​ങ്ങ​നെ തോ​ന്നു​ന്ന​ത്. എ​ത്ര​യും പെ​ട്ടെ​ന്ന് ആ ​പു​സ്ത​കം എ​ഴു​തി തീ​ർ​ക്കാ​ൻ നോ​ക്ക്.”

ആ​ശ്ര​മ​ത്തി​ൽ​നി​ന്നും മ​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ പ്രൊ​വി​ൻ​ഷ്യാ​ള​ച്ച​ൻ വെ​ഞ്ച​രി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്ത കാ​ശു​രൂ​പം മേ​ബി​ളി​ന്റെ കൈ​ക്കു​ള്ളി​ലി​രു​ന്നു വി​യ​ർ​ത്തു. വി​ഷാ​ദ​ത്തി​ന്റെ ആ​ഴ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക് വീ​ണു​പോ​കു​മോ. ഒ​ന്നു താ​ളം​തെ​റ്റി​യാ​ൽ പി​ന്നെ​യൊ​രു തി​രി​ച്ചു​വ​ര​വു​ണ്ടാ​വി​ല്ല. ഇ​രു​ട്ടി​ലേ​ക്ക് വീ​ണു​പോ​യ മ​ഠ​ത്തി​ലെ ചി​ല ജീ​വി​ത​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് ഓ​ർ​ത്ത​തും പ​നി വി​ട്ട​തു​പോ​ലെ മേ​ബി​ൾ വെ​ട്ടി​വി​യ​ർ​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി.

രാ​ത്രി ജ​നാ​ല​യു​ടെ കൊ​ളു​ത്തെ​ല്ലാം ഇ​ട്ടെ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പു​വ​രു​ത്തി​യി​ട്ട് മേ​ബി​ൾ എ​ഴു​താ​നി​രു​ന്നു. സാ​ധാ​ര​ണ എ​ഴു​തു​ന്ന​പോ​ലെ​യ​ല്ല ആ​ബേ​ല​മ്മ​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് എ​ഴു​താ​നി​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ. അ​തു​വ​രെ ഇ​ല്ലാ​തി​രു​ന്ന ഒ​രു ച​രി​വ് അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ണ്ടാ​വും. വി​ര​ലു​ക​ൾ​ക്ക് അ​സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യ വേ​ഗ​വും.

ഓ​ർ​ഫ​നേ​ജി​ലെ ജീ​വി​ത​മെ​ഴു​തി​യ ഭാ​ഗം ഒ​രാ​വ​ർ​ത്തി​കൂ​ടി വാ​യി​ച്ചു​നോ​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ൽ മേ​ബി​ൾ വീ​ണ്ടും ആ ​സ്വ​രം കേ​ട്ടു.

“എ​ന്റെ ജീ​വി​തം ഇ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ന്നു​മ​ല്ലെ​ന്ന് ഞാ​നെ​ത്ര ത​വ​ണ കു​ഞ്ഞി​നോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ട്.”

ദേ​ഷ്യ​ത്തോ​ടെ ആ​ബേ​ല​മ്മ ക​ട്ടി​ലി​ൽ ഇ​രു​ന്നു. വി​ള​റി​യ ന​ഖ​ങ്ങ​ളു​ടെ അ​റ്റ​ത്തു​നി​ന്ന് ര​ക്തം പൊ​ടി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. വെ​ള്ള​യി​ൽ ചെ​റി​യ വ​യ​ല​റ്റു പൂ​ക്ക​ൾ നി​റ​ഞ്ഞ മു​ന്താ​ണി ഉ​യ​ർ​ത്തി ശി​ര​സ്സി​ലേ​ക്ക് ഇ​ടു​മ്പോ​ൾ അ​വ​രു​ടെ ത​ള്ള​വി​ര​ൽ ഒ​ടി​ഞ്ഞു​തൂ​ങ്ങി കി​ട​ക്കു​ന്ന​ത് മേ​ബി​ൾ ക​ണ്ടു.

“ദൈ​വ​ദാ​സി​യാ​കാ​നു​ള്ള യോ​ഗ്യ​ത​യൊ​ന്നും എ​നി​ക്കി​ല്ല കു​ഞ്ഞേ. ഞാ​നൊ​രു കൊ​ല​പാ​ത​കി​യാ​ണ്.”

സാ​രി​ത്തു​മ്പി​ൽ മു​ഖം അ​മ​ർ​ത്തി ക​ര​യാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​തോ​ടെ അ​വ​രെ​യൊ​ന്ന് ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് മേ​ബി​ളി​നു തോ​ന്നി. എ​ന്നാ​ലും പേ​ടി കാ​ര​ണം അ​ന​ങ്ങാ​ൻ​പോ​ലും ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല.

“അ​നാ​ഥാ​ല​യ​ത്തി​ലെ അ​ച്ച​നെ സ​ഹാ​യി​ക്കാ​നാ​ണ് മ​ഠ​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് എ​ന്നെ അ​യ​ച്ച​ത്. അ​ച്ച​ന്റെ ഓ​ഫീ​സി​ലെ ജോ​ലി ചെ​യ്താ​ൽ മ​തി​യെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു മ​ദ​ർ ജ​ന​റ​ലി​ന്റെ നി​ർ​ദേ​ശം. പാ​തി​രി​യു​ടെ മു​റി​യി​ലൊ​രു പ​ഴ​യ ടൈ​പ്റൈ​റ്റ​ർ ഉ​ണ്ട്. വി​ദേ​ശ​ത്തേ​ക്ക് സ​ഹാ​യം ചോ​ദി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള ക​ത്തു​ക​ളൊ​ക്കെ ഞാ​നാ​ണ് ടൈ​പ് ചെ​യ്തി​രു​ന്ന​ത്.

അ​നാ​ഥാ​ല​യ​ത്തി​ലെ കു​ട്ടി​ക​ൾ ശ​രി​ക്കും അ​നാ​ഥ​ർ ആ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. മി​ക്ക​വ​ർ​ക്കും അ​പ്പ​നും അ​മ്മ​യു​മു​ണ്ട്. ദാ​രി​ദ്ര്യ​ത്തി​ന്റെ പേ​രി​ൽ അ​വ​ർ​ക്കി​ങ്ങ​നെ ഷെ​ൽ​ട്ട​ർ ഒ​രു​ക്കു​ന്ന​തി​നേ​ക്കാ​ൾ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളോ​ടൊ​പ്പം ക​ഴി​യാ​നു​ള്ള സാ​ഹ​ച​ര്യ​മാ​ണ് സ​ഭ ന​ൽ​കേ​ണ്ട​തെ​ന്ന് പ​റ​യു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം അ​ച്ച​ന​തൊ​രു ചി​രി​യോ​ടെ ത​ള്ളി​ക്ക​ള​യും. പേ​രെ​ടു​ത്ത ചി​ല​ പ്ര​മാ​ണി​മാ​ർ രാ​ത്രി​ദോ​ഷ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഫ​ല​ങ്ങ​ളും അ​ച്ച​നെ​യാ​ണ് ഏ​ൽ​പി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത്. ആ ​വ​ക​യി​ലും അ​ച്ച​ന് ന​ല്ലൊ​രു തു​ക കി​ട്ടി​യി​രു​ന്നു.

തീ​രെ ചെ​റി​യ പി​ള്ളാ​രെ ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ചൈ​ൽ​ഡ്ഹോ​മി​ൽ ഏ​ൽ​പി​ക്കും. പെ​ൺ​കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ൾ അ​വി​ടെ​ത​ന്നെ വ​ള​രും. സ്കൂ​ളി​ൽ ചേ​ർ​ക്കേ​ണ്ട പ്രാ​യ​മാ​കു​മ്പോ​ൾ ആ​ൺ​കു​ട്ടി​ക​ളെ അ​നാ​ഥാ​ല​യ​ത്തി​ലേ​ക്ക് കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു പോ​കും.

ഞാ​ന​വി​ടെ ജോ​ലി​ക്കു പോ​യി​രു​ന്ന സ​മ​യ​ത്ത് സെ​റാ​ഫ് എ​ന്നു​പേ​രു​ള്ള ഒ​രു മു​തി​ർ​ന്ന ചെ​ക്ക​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മാ​ലാ​ഖ​യു​ടെ പേ​രാ​ണെ​ങ്കി​ലും ക​റു​ത്തി​രു​ണ്ട് പേ​ടി​വ​രു​ന്ന രൂ​പ​മാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ന്. വ​ള​ർ​ന്നു മു​റ്റി​യ ചു​രു​ള​ൻ മു​ടി. അ​വ​ന്റെ കോ​മ്പ​ല്ല് ക​ണ്ടാ​ൽ ആ​രു​ടെ​യും ഉ​ള്ളൊ​ന്ന് കാ​ളും. കാ​ട്ടു​മാ​ക്കാ​നെ​ന്നാ​ണ് വി​ളി​പ്പേ​ര്. കൊ​ച്ചു​പി​ള്ളാ​രെ ചീ​ത്ത​യാ​ക്ക​ൽ അ​വ​നൊ​രു ഹ​ര​മാ​ണ്. അ​നാ​ഥാ​ല​യ​ത്തി​ന്റെ പി​ന്നി​ലു​ള്ള മ​തി​ലി​നോ​ട് ചേ​ർ​ത്തു​നി​ർ​ത്തി കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളു​ടെ വാ ​പൊ​ത്തി​പ്പി​ടി​ക്കും. രാ​ത്രി​യെ​ന്നോ പ​ക​ലെ​ന്നോ ഭേ​ദ​മൊ​ന്നു​മി​ല്ല.

കു​ട്ടി​ക​ളെ കു​ളി​പ്പി​ക്കു​മ്പോ​ൾ നീ​റു​ന്നു മ​ദ​റേ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് അ​തു​ങ്ങ​ള് ക​ര​യും. ഞാ​നാ​ദ്യ​മൊ​ക്കെ വി​ചാ​രി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത് കു​ളി​ക്കാ​നു​ള്ള മ​ടി​യാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നാ​ണ്.

ഓ​ഫീ​സി​ലെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ മാ​ത്രം സി​സ്റ്റ​ർ നോ​ക്കി​യാ​ൽ മ​തി​യെ​ന്ന് അ​ച്ച​ൻ പ​റ​യു​മെ​ങ്കി​ലും കു​ശി​നി​യി​ലെ പാ​ച​കം ഉ​ൾ​പ്പെ​ടെ അ​നാ​ഥാ​ല​യ​ത്തി​ലെ മി​ക്ക പ​ണി​ക​ളി​ലും ഞാ​ൻ സ​ഹാ​യി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഒ​രുദി​വ​സം ക​ഞ്ഞി​കു​ടി​യെ​ല്ലാം ക​ഴി​ഞ്ഞ് പി​ള്ളാ​രു മ​ര​ത്ത​ണ​ലി​ൽ കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങു​ന്ന സ​മ​യം. വേ​സ്റ്റു​വ​ന്ന​തെ​ല്ലാം കൂ​ടി തൂ​ത്തെ​ടു​ത്ത് പ​ന്നി​ക​ൾ​ക്ക് കൊ​ടു​ക്കാ​ൻ ചെ​ല്ലു​മ്പോ​ഴാ​ണ് ഞാ​നാ കാ​ഴ്ച ക​ണ്ട​ത്. ഒ​രു വ​ലി​യ ക​റു​മ്പ​ൻ പ​ട്ടി മ​തി​ലി​ൽ കാ​ലു​യ​ർ​ത്തി നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ.

‘‘ശ്ശേ. ​വൃ​ത്തി​കെ​ട്ട​വ​നെ, കൊ​ച്ചി​നെ വി​ടെ​ടാ.’’

ഞാ​ന​ല​റി. ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു അ​ര​ക്കെ​ട്ടോ​ടു ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്ന കു​ഞ്ഞി​നെ കാ​ട്ടു​മാ​ക്കാ​ൻ നി​ല​ത്തേ​ക്ക് ത​ള്ളി​യി​ട്ടു. അ​ഴി​ഞ്ഞ മു​ണ്ടും വാ​രി​ച്ചു​റ്റി അ​വ​ൻ മ​തി​ലു ചാ​ടി. ചി​റ​കു​വി​രി​ച്ചൊ​രു പി​ശാ​ച് പ​റ​ന്നു​പോ​യ​തു​പോ​ലെ. കൊ​ച്ചി​ന്റെ തു​ട​യി​ലൂ​ടെ ഒ​ലി​ച്ച​തെ​ല്ലാം ക​ഴു​കി​ക്ക​ള​ഞ്ഞി​ട്ടു ഞാ​ൻ അ​തി​നെ​യും കൂ​ട്ടി അ​ച്ച​ന്റെ അ​ടു​ത്തു ചെ​ന്നു.

അ​ച്ച​ന​ത് വ​ലി​യ കാ​ര്യ​മാ​യി എ​ടു​ത്തി​ല്ല. ഇ​തൊ​ക്കെ അ​നാ​ഥാ​ല​യ​ങ്ങ​ളി​ൽ പ​തി​വാ​ണെ​ന്ന ലാ​ഘ​വ​ത്തോ​ടെ എ​ന്നോ​ട് മ​ദാ​മ്മ​ക്ക് അ​യ​ക്കാ​നു​ള്ള പ്രോ​ജ​ക്ട് ടൈ​പ് ചെ​യ്യാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു.

മ​ഠ​ത്തി​ൽ വ​ന്നി​ട്ടും മ​ന​സ്സി​ല​ത് ക​ല്ലി​ച്ചു​കി​ട​ന്നു. എ​ല്ലാ​വ​രും ഉ​റ​ക്ക​മാ​യ​പ്പോ​ൾ പ​ച്ച​ക്ക​റി​ക്ക് അ​ടി​ക്കാ​ൻ വെ​ച്ചി​രു​ന്ന വി​ഷ​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് കു​റ​ച്ചു കു​പ്പി​യി​ലെ​ടു​ത്ത് ബാ​ഗി​ൽ ക​രു​തി. പി​റ്റേ​ന്നു അ​നാ​ഥാ​ല​യ​ത്തി​ൽ ചെ​ല്ലു​മ്പോ​ൾ ഞാ​നെ​ന്റെ മ​ന​സ്സി​നെ ബ​ല​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അ​ന്ന് ഞാ​യ​റാ​ഴ്ച​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല, എ​ന്നി​ട്ടും പി​ള്ളാ​ർ​ക്കു​വേ​ണ്ടി പോ​ത്തി​റ​ച്ചി വാ​ങ്ങി​പ്പി​ച്ചു.

‘‘ഇ​റ​ച്ചി​ക്ക​റി വി​ള​മ്പി തി​ക​യ്ക്കാ​ൻ പാ​ടാ​ണ്.’’

അ​ച്ച​നെ​ന്നെ ഓ​ർ​മ​പ്പെ​ടു​ത്തി.

ഇ​റ​ച്ചി​ക്കാ​ശ് എ​ന്റെ ഓ​ണ​റേ​റി​യ​ത്തി​ൽ​നി​ന്നും പി​ടി​ച്ചോ​യെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ​തോ​ടെ അ​ച്ച​നും സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി. കു​ശി​നി​യി​ലെ പ​ണി​ക്കാ​രി​ക്കൊ​പ്പം ഞാ​നും കൂ​ടി. പി​ള്ളാ​ർ​ക്കു വി​ള​മ്പി​യി​ട്ട് നെ​ഞ്ചി​ടി​പ്പോ​ടെ കാ​ത്തി​രു​ന്നു. എ​നി​ക്ക​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു തി​ന്നു​ക​ഴി​ഞ്ഞ് കാ​ട്ടു​മാ​ക്കാ​ൻ വീ​ണ്ടും ചോ​ദി​ക്കു​മെ​ന്ന്. സാ​ധാ​ര​ണ ര​ണ്ടാ​മ​ത് ചോ​ദി​ച്ചാ​ൽ കൊ​ടു​ക്കി​ല്ല. അ​പ്പോ​ഴ​വ​ൻ അ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന ചെ​റി​യ പി​ള്ളാ​രു​ടെ പാ​ത്ര​ത്തി​ൽ കൈ​യി​ട്ടു​വാ​രു​ക​യാ​ണ് പ​തി​വ്.

ഇ​ത്ത​വ​ണ പ്ര​ത്യേ​കം പാ​ത്ര​ത്തി​ൽ കു​റ​ച്ച് ക​രു​തി​യി​രു​ന്നു.​ ചോ​ദി​ക്കേ​ണ്ട താ​മ​സം ഞാ​ന​ത് വി​ള​മ്പി. വി​ശ്വാ​സം വ​രാ​തെ എ​ന്നെ​യൊ​ന്നു നോ​ക്കി​യി​ട്ട് ആ​ർ​ത്തി​മൂ​ത്ത​പോ​ലെ അ​വ​ൻ വാ​രി​ത്തി​ന്നാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. അ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന ആ​ർ​ക്കെ​ങ്കി​ലും പ​ങ്കി​ടു​മോ എ​ന്ന പേ​ടി​യോ​ടെ ഞാ​ന​വ​നെ നോ​ക്കി​നി​ന്നു.

ക​ൺ​മു​ന്നി​ൽ ഒ​രാ​ളെ മ​ര​ണ​ത്തി​നു വി​ധി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. എ​ന്റെ കൈ​യും കാ​ലും വി​റ​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. നു​ര​യും പ​ത​യും വ​ന്ന് അ​വ​ൻ ക​ഞ്ഞി​പ്പാ​ത്ര​ത്തി​ലേ​ക്ക് വീ​ഴു​ന്ന​ത് കാ​ണാ​ൻ വ​യ്യാ​തെ ഞാ​ൻ അ​ൾ​ത്താ​ര​യി​ലേ​ക്ക് ഓ​ടി. കു​രി​ശു​രൂ​പ​ത്തി​നു മു​ന്നി​ൽ കൈ​വി​രി​ച്ചു നി​ൽ​ക്കു​മ്പോ​ൾ ഈ​ശോ​യെ​ന്നെ നോ​ക്കി. ‘നീ​യെ​നി​ക്കു ത​ന്ന​വ​രി​ൽ ആ​രെ​യും ഞാ​ൻ ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ല്ല.’ ഒ​രു​ കു​റ്റ​ബോ​ധം എ​ന്റെ ഉ​ള്ളി​ൽ കി​ട​ന്ന് വീ​ർ​പ്പു​മു​ട്ടി.

ഒ​ന്നു​മ​റി​യാ​ത്ത​പോ​ലെ കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ പാ​ത്ര​മൊ​ക്കെ വെ​ടി​പ്പാ​ക്കി​യി​ട്ട് കു​ശി​നി അ​ട​ച്ചു. വി​ഷം കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന കു​പ്പി പി​ന്നി​ലെ ചാ​ര​ക്കു​ഴി​യി​ലേ​ക്ക് എ​റി​ഞ്ഞു.

‘‘സെ​റാ​ഫി​നെ ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ൽ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി സി​സ്റ്റ​റേ.’’

പേ​ടി​ച്ചു നി​ന്ന കു​ട്ടി​ക​ളെ​യും കൂ​ട്ടി ഞാ​ൻ പു​ണ്യാ​ള​ന്റെ ന​ട​യി​ലേ​ക്ക് ചെ​ന്നു.

മ​രി​ച്ച​വ​ർ​ക്കു​വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള പ്രാ​ർ​ഥ​ന ചൊ​ല്ലു​മ്പോ​ൾ കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ മു​തി​ർ​ന്ന​വ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘അ​വ​ൻ ച​ത്തോ സി​സ്റ്റ​റേ.’’ ചാ​വു​മ​ര​ത്തി​ന്റെ കാ​യ തി​ന്ന് അ​നാ​ഥാ​ല​യ​ത്തി​ലെ ഒ​രു പ​യ്യ​ൻ മ​രി​ച്ചെ​ന്ന വാ​ർ​ത്ത പി​റ്റേ​ന്ന​ത്തെ പ​ത്ര​ത്തി​ൽ വ​ന്ന​ത​ല്ലാ​തെ വേ​റെ കു​ഴ​പ്പ​മൊ​ന്നും ഉ​ണ്ടാ​യി​ല്ല.

വെ​ട്ടം വീ​ഴു​ന്ന​തു​വ​രെ മേ​ബി​ൾ സി​സ്റ്റ​ർ ആ​ബേ​ല​മ്മ​യെ കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

‘‘നോ ​വ​ൺ ഈ​സ് ഗു​ഡ് എ​ക്‌​സെ​പ്റ്റ് ഗോ​ഡ്. മ​നു​ഷ്യ​ർ​ക്ക് ഒ​രി​ക്ക​ലും വി​ശു​ദ്ധ​രാ​വാ​ൻ പ​റ്റി​ല്ല കു​ഞ്ഞേ. അ​വ​രെ​പ്പോ​ഴും മ​നു​ഷ്യ​ർ മാ​ത്ര​മാ​ണ്.’’

‘‘ആ​ബേ​ല​മ്മ​യും ദൈ​വ​ദാ​സി ആ​കാ​ൻ പോ​കു​വ​ല്ലേ.’’

അ​തു​കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ അ​വ​രു​ടെ ക​ണ്ണു​നി​റ​ഞ്ഞു. ജ​നാ​ല തു​റ​ന്ന് അ​വ​ർ പു​റ​ത്തേ​ക്ക് മ​റ​ഞ്ഞ​തോ​ടെ മേ​ബി​ൾ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. പു​റ​ത്തു​നി​ന്നും വീ​ശി​യെ​ത്തു​ന്ന കാ​റ്റ് മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തി​രു​ന്ന നോ​ട്ടു​ബു​ക്കി​ന്റെ താ​ളു​ക​ളെ ഒ​ട്ടും ദ​യ​യി​ല്ലാ​തെ അ​പ്പോ​ഴും ഉ​ല​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

115

ത​ണു​ത്ത കാ​റ്റേ​റ്റ് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി അ​വ​ശ​നാ​യി.

“വ​യ്യെ​ങ്കി​ൽ വ​ണ്ടി​യി​വി​ടെ ഒ​തു​ക്കി​യി​ട്ട് രാ​വി​ലെ ചു​രം കേ​റാം.”

“കു​ഴ​പ്പി​ല്ല രാ​യാ. ഒ​രു ആ​ശ്വാ​സ​മു​ണ്ട്. പോ​കാം.”

നാ​ലാ​മ​ത്തെ ഹെ​യ​ർ​പി​ൻ ക​യ​റി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​ടി​വാ​ര​ത്തു​നി​ന്നും ക​ഴി​ച്ച ദോ​ശ​യും ചാ​യ​യും കു​ഞ്ഞാ​പ്പി കൊ​ക്കി. രാ​യ​ൻ വ​ണ്ടി നി​ർ​ത്തി.

“ഒ​രു ബീ​ഡി താ ​രാ​യാ.”

“ഒ​രെ​ണ്ണം വ​ലി​ച്ചു കേ​റ്റിയ​തി​ന്റെ കേ​ടാ. കു​റ​ച്ചു​നേ​രം നീ​ണ്ടു​നി​വ​ർ​ന്നു കി​ട​ക്ക്.”

വ​ഴി​യ​രി​കി​ലെ വാ​ക​മ​ര​ച്ചോ​ടി​നോ​ടു ചേ​ർ​ത്താ​ണ് വ​ണ്ടി നി​ർ​ത്തി​യ​തെ​ന്ന് രാ​യ​ന​പ്പോ​ഴാ​ണ് ക​ണ്ട​ത്. പ​ണ്ട് മ​ഴ ന​ന​ഞ്ഞ​വി​ടെ കി​ട​ന്ന​തും, ജോ​സു പാ​ഴൂ​ർ​ക്കാ​ര​ന്റെ വ​ണ്ടി​ക്ക് കൈ​കാ​ണി​ച്ച​തു​മൊ​ക്കെ ഓ​ർ​ത്തു​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ൻ മു​ന്നോ​ട്ടു ന​ട​ന്ന് ഒ​രു പാ​റ​പ്പു​റ​ത്ത് ക​യ​റി. ദൂ​രെ മ​ഞ്ഞു​മൂ​ടി​യ മ​ല​ക​ളു​ടെ അ​ര​ക്കെ​ട്ടി​നെ ചു​റ്റി കൂ​ടോ​ത്ര​ച്ച​ര​ടു​പോ​ലെ മ​ല​മ്പാ​ത​ക​ൾ.​ ത​ണു​ത്ത കാ​റ്റ്.

അ​വ​നൊ​രു ബീ​ഡി ക​ത്തി​ച്ചു.

ഏ​ഴു മ​ല​ക​ളാ​ണ് തൂ​ക്കു​മേ​ട്ടി​ന് മു​ക​ളി​ലു​ള്ള​ത്. ഓ​രോ മ​ല​യി​ലും ഓ​രോ ജ​ന്മം. ഏ​ഴാം മ​ല​യി​ലെ വാ​സം ക​ഴി​യു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും മോ​ക്ഷം. ആ​ത്മാ​വി​നു കൂ​ട്ടാ​യി ഒ​രു ജ​ന്തു​വി​നെ​ക്കൂ​ടി സ്വ​ർ​ഗ​ത്തി​ലേ​ക്ക് കൊ​ണ്ടു​പോ​കാം. അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു വി​ശ്വാ​സ​മു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് മ​ല​യി​ലു​ള്ള​വ​ർ പ​ട്ടി​ക​ളെ​യും പൂ​ച്ച​ക​ളെ​യും വ​ള​ർ​ത്തി​യി​രു​ന്ന​തെ​ന്ന് പാ​ഴൂ​ർ​ക്കാ​ര​ൻ പ​റ​യു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ചു​രം ക​യ​റി മു​ക​ളി​ലെ​ത്തി​യ​തോ​ടെ രാ​യ​ൻ കാ​ട്ടു​പാ​ത​യി​ലേ​ക്ക് വ​ണ്ടി തി​രി​ച്ചു.

ക​ഷ്ടി​ച്ചൊ​രു വ​ണ്ടി​ക്കു പോ​കാ​വു​ന്ന വ​ഴി. കു​റ​ച്ചു​ദൂ​രം ഓ​ടി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും വ​ള​വു​ക​ളും കു​ത്ത​നെ​യു​ള്ള കേ​റ്റ​ങ്ങ​ളും. ഉ​യ​ർ​ന്ന പാ​റ​ക്കെ​ട്ടു​ക​ൾ ഇ​രു​ട്ടു പു​ത​ച്ചു​നി​ന്നു. വ​ണ്ടി​യു​ടെ വ​ശ​ങ്ങ​ളി​ൽ കു​റ്റി​ച്ചെ​ടി​ക​ൾ ത​ട്ടു​ന്ന സ്വ​രം. ഞെ​ട്ടി​യെ​ഴു​ന്നേ​റ്റ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ഇ​രു​ട്ടി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. ഉ​രു​ള​ൻ​ക​ല്ലു​ക​ൾ നി​റ​ഞ്ഞൊ​രു വ​ള​വ് തി​രി​യാ​ൻ മ​ടി​ച്ച വ​ണ്ടി റി​വേ​ഴ്‌​സെ​ടു​ത്ത​പ്പോ​ൾ എ​ടു​പ്പി​ടി​ഞ്ഞു. ച​രി​വി​ലൂ​ടെ ക​ല്ലു​ക​ൾ താ​ഴേ​ക്ക് പ​തി​ക്കു​ന്ന ഒ​ച്ച.

കു​ഞ്ഞാ​പ്പി പേ​ടി​ച്ചു​പോ​യി.

‘‘വെ​ളു​ക്കും മു​ന്നേ എ​ത്തു​മോ. രാ​യാ...’’

മു​ൻ സീ​റ്റി​ൽ ചാ​രി​യി​രു​ന്ന് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി വീ​ണ്ടും ഉ​റ​ക്ക​മാ​യി. നി​ര​പ്പി​ലെ​ത്തി​യ​തോ​ടെ രാ​യ​ൻ അ​വ​നെ വി​ളി​ച്ചു​ണ​ർ​ത്തി. എ​തി​ർ​വ​ശ​ത്ത് മൂ​ന്നാ​ലു ക​ട​മു​റി​ക​ൾ. ഒ​രെ​ണ്ണം ഓ​ടി​ട്ട ഇ​രു​നി​ല​യാ​ണ്. ഇ​ട​തു​വ​ശം ചേ​ർ​ന്ന് ലോ​റി​ക​ൾ പാ​ർ​ക്ക് ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ട്. ത​ണു​പ്പേ​റ്റി​ട്ട് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യു​ടെ താ​ടി കൂ​ട്ടി​യി​ടി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. അ​വ​നൊ​രു ബീ​ഡി​യെ​ടു​ത്തു വ​ലി​ച്ചു.

വ​ണ്ടി​യി​ൽ​നി​ന്നി​റ​ങ്ങി​യ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി കൈ​ക​ൾ വീ​ശി മു​ന്നോ​ട്ടു ന​ട​ന്നു.

‘‘രാ​യാ, ഞാ​ൻ പ​റ​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യെ​ടാ.’’

‘‘മി​ണ്ടാ​തെ ന​ട​ക്ക്.’’

‘‘തീ​ണ്ടാ​ത്തു​രു​ത്തീ​ന്ന് പൊ​ക പൊ​ങ്ങു​ന്ന​ത് കാ​ണാം രാ​യാ. തു​രു​ത്തി​ന്റെ നെ​റം പ​ച്ച​യാ. അ​ല്ലെ​ടാ ചെ​ങ്ക​ല്ലി​ന്റെ ചോ​പ്പ്. രാ​യാ ഞാ​ൻ താ​ഴേ​ക്ക് വീ​ഴു​ന്നെ​ടാ.’’

കു​ഞ്ഞാ​പ്പി വീ​ണ്ടും ഛർ​ദി​ച്ചു. രാ​യ​ൻ അ​വ​നെ​യും തോ​ളി​ലെ​ടു​ത്ത് ഇ​രു​നി​ല മാ​ളി​ക കെ​ട്ടി​ട​ത്തി​ന്റെ പ​ടി​ക​ൾ ക​യ​റി. തോ​ളി​ൽ കി​ട​ന്ന് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി അ​പ്പോ​ഴും പി​ച്ചും പേ​യും പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

‘‘മു​ടി​ഞ്ഞ ക​ന​മാ​ണ​ല്ലോ നി​ന​ക്ക്.’’

രാ​യ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​തൊ​ന്നും കേ​ൾ​ക്കാ​തെ കു​ഴ​ഞ്ഞ ചി​റ​കു​മാ​യി കു​ഞ്ഞാ​പ്പി താ​ഴേ​ക്കു പ​റ​ന്നി​റ​ങ്ങി. ഇ​രു​ട്ടി​ലൂ​ടെ ഓ​ടു​മ്പോ​ൾ കൂ​ടു​തു​റ​ന്നു വി​ട്ട​തു​പോ​ലെ അ​പ്പ​ന്റെ പ​റ​വ​ക​ൾ പി​ന്നാ​ലെ. മ​ര​ത്തി​ൽ ഞാ​ന്നു​കി​ട​ന്ന കു​ട്ടി​ത്തേ​വാ​ങ്ക് അ​വ​ന്റെ തോ​ളി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി. ഇ​രു​ട്ടി​ന്റെ മ​റ​വി​ലി​രു​ന്നു ആ​രോ ഇ​ര​ട്ട​പ്പേ​രു​ക​ൾ വി​ളി​ക്കു​ന്നു.

ദേ​ഷ്യ​ത്തോ​ടെ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​ തു​ണി​പൊ​ക്കി.

കൈ​ലി​യും പൊ​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ച് മ​ല​ർ​ന്നു കി​ട​ന്ന​വ​നെ കാ​ലു മ​ട​ക്കി തൊ​ഴി​ച്ചി​ട്ട് രാ​യ​ൻ കോ​വ​ണി​യി​റ​ങ്ങി.

116

കെ​ട്ടു​ക​ഴി​ഞ്ഞു മേ​ട​യി​ൽ ചെ​ന്നു ര​ജി​സ്റ്റ​റി​ൽ ഒ​പ്പി​ടു​മ്പോ​ൾ മാ​മ്പ​ള്ളി​യ​ച്ച​നൊ​രു മോ​തി​രം കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യു​ടെ വി​ര​ലി​ൽ അ​ണി​യി​ച്ചു.

“നി​ന​ക്കെ​ന്നും ന​ല്ല​തു വ​ര​ട്ടെ.”

പു​തു​പ്പെ​ണ്ണു​മാ​യി വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റു​മ്പോ​ൾ കു​ട്ടി​ക​ൾ പ​നി​നീ​ര് ത​ളി​ച്ചു. പൂ​ക്ക​ൾ വി​ത​റി. പ​ന്ത​ലി​ൽ സ​ദ്യ വി​ള​മ്പു​ന്ന​തി​ന്റെ തി​ര​ക്ക്. രാ​യ​നെ മാ​ത്രം ക​ണ്ടി​ല്ല. ത​ലേ​ന്നേ വ​രാ​മെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​താ​ണ്.

ആ​ളു​ക​ളെ​ല്ലാം പി​രി​ഞ്ഞു. മ​ണി​യ​റ​യി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റു​മ്പോ​ൾ ക​ർ​മ​ലി ചോ​ദി​ച്ചു.

“എ​ന്താ മു​ഖ​ത്തൊ​രു വാ​ട്ടം.”

“ഏ​യ് ഒ​ന്നൂ​ല്ല. ഞാ​നൊ​ന്നു മേ​ലു ക​ഴു​കി​യേ​ച്ച് വ​രാം.”

മു​റ്റ​ത്തെ ച​രു​വ​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് ത​ല​യി​ലേ​ക്ക് വെ​ള്ളം ഒ​ഴി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണ് അ​ക​ത്തു​നി​ന്ന് ക​ർ​മ​ലി​യു​ടെ നി​ല​വി​ളി. ഓ​ടി​ച്ചെ​ല്ലു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ളെ വ​ട്ടം​പി​ടി​ച്ച് രാ​യ​ൻ.

“ഞാ​നു​ടു​ത്ത് പ​ഴ​കി​യ​ത​ല്ലേ കു​ഞ്ഞാ നീ​യെ​പ്പോ​ഴും ഉ​ടു​ക്കാ​റു​ള്ള​ത്.”

“രാ​യാ ത​മാ​ശ വേ​ണ്ട. ഇ​തു ഞ​ങ്ങ​ടെ ജീ​വി​ത​മാ​ണ്.”

ക​ർ​മ​ലി​യു​ടെ സാ​രി​ക്കു​ത്ത് അ​ഴി​ക്കു​ന്ന​ത് ക​ണ്ട് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി മി​ഖാ​യേ​ല​ച്ച​യു​ടെ ക​ത്തി​യെ​ടു​ത്തു. ആ​ദ്യ​ത്തെ കു​ത്തി​ൽനി​ന്ന് ഒ​ഴി​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും ര​ണ്ടാ​മ​ത്തേ​ത് രാ​യ​ന്റെ അ​ടി​വ​യ​റു തു​ള​ച്ചു. മ​ണി​യ​റ​ക്ക​ട്ടി​ലി​ലേ​ക്ക് വീ​ണു​ള്ള പി​ട​ച്ചി​ൽ. പു​റ​ത്ത് പൊ​ലീ​സു​കാ​രു​ടെ വി​സി​ലി​ന്റെ ഒ​ച്ച. ക​ത​കു തു​റ​ന്ന് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ഓ​ടി. പാ​ല​ത്തി​ന്റെ വ​ള​വി​ലെ​ത്തു​മ്പോ​ഴാ​യി​രു​ന്നു വെ​ടി​യേ​റ്റ​ത്.

നെ​ഞ്ചും പൊ​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ച് എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. ക​ണ്ട​തൊ​ക്കെ സ്വ​പ്ന​മാ​ണെ​ന്ന് തി​രി​ച്ച​റി​യാ​ൻ കു​റ​ച്ചു​നേ​ര​മെ​ടു​ത്തു. പു​റ​ത്ത​പ്പോ​ഴും മ​ഴ പെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

ഏ​ല​ച്ചാ​ക്കു​ക​ൾ അ​ട്ടി​യി​ട്ടുവെ​ച്ചി​രു​ന്ന മു​റി​യു​ടെ കോ​ണി​ൽ ആ​രോ കി​ട​പ്പു​ണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നി. ക​ത്തി​ച്ചു​വെ​ച്ചി​രു​ന്ന റാ​ന്ത​ലി​ന്റെ തി​രി അ​വ​ൻ ഉ​യ​ർ​ത്തി. ന​ര​ച്ച നീ​ണ്ട താ​ടി​യു​ള്ളൊ​രു കി​ള​വ​ൻ. ത​ലേ​ക്കെ​ട്ടു ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ പ​ള്ളി​യി​ലെ മു​ക്രി​യാ​ണെ​ന്ന് തോ​ന്നി. പാ​യ​യി​ൽ​നി​ന്നും കി​ള​വ​ൻ എ​ഴു​ന്നേ​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത് ക​ണ്ട് അ​വ​നൊ​രു മൂ​ല​യി​ലേ​ക്ക് ഒ​തു​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു.

‘‘സ്വ​പ്ന​ത്തി​ൽ ക​ണ്ട​തൊ​ക്കെ നേ​രാ. ഓ​ൻ നി​ന്റെ ജീ​വി​തം ന​ശി​പ്പി​ക്കും.’’

അ​യാ​ൾ അ​വ​ന്റെ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് ചെ​ന്നു. അ​യാ​ളു​ടെ കു​പ്പാ​യ​ത്തി​ൽ​നി​ന്നു റ​ഹി​യാം പ​ച്ച​യു​ടെ മ​ണം.

“ദ​ജ്ജാ​ലി​ന്റെ പാ​ള​യ​ത്തി​ലേ​ക്കാ​ണ് ഓ​ന്റെ യാ​ത്ര.’’

വെ​ള്ളം നി​റ​ഞ്ഞ കൂ​ജ​യെ​ടു​ത്തു കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യു​ടെ അ​രി​കി​ൽ വെ​ച്ചി​ട്ട് ഉ​യ​ർ​ത്തി​വെ​ച്ചി​രു​ന്ന റാ​ന്ത​ലി​ന്റെ തി​രി അ​യാ​ൾ താ​ഴ്ത്തി.

‘‘യാ ​റ​സൂ​ലേ. അ​ന്റെ മ​ക്ക​ളോ​ട് ക​രു​ണ തോ​ന്ന​ണ​മെ.’’

കി​ള​വ​ന്റെ പ്രാ​ർ​ഥ​ന. വെ​ട്ടി​വി​യ​ർ​ത്തു​പോ​യ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി കൂ​ജ ഉ​യ​ർ​ത്തി. താ​ടി​യി​ലൂ​ടെ നെ​ഞ്ചു ന​ന​ച്ചൊ​രു ത​ണു​പ്പ് അ​വ​ന്റെ ഹൃ​ദ​യം തൊ​ട്ടു.

കി​ള​വ​നും, പ്രേ​താ​ല​യം​പോ​ലു​ള്ള ഈ ​മാ​ളി​ക​യും നേ​രു​ള്ള​താ​ണോ. അ​തോ സ്വ​പ്നം കാ​ണു​ന്ന​താ​ണോ. കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ഒ​രു ബീ​ഡി കൂ​ടി ക​ത്തി​ച്ചു.

ആ​രാ​വും ഈ ​കി​ള​വ​ൻ. ഇ​യാ​ൾ​ക്കെ​ങ്ങ​നെ രാ​യ​നെ അ​റി​യാം. രാ​യ​നെ​ന്തി​നാ​ണ് ത​ന്നെ കൊ​ല്ലു​ന്ന​ത്. അ​വ​ന്റെ കൈ​ക്ക​രു​ത്തി​ൽ ഒ​രു കോ​ഴി​ക്കു​ഞ്ഞി​നെ​പ്പോ​ലെ ചാ​വാ​നേ ഉ​ള്ളൂ. കൊ​ല്ലാ​നാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ക​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട് മ​ല​മു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് എ​ന്തി​നാ​ണ് കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​ത്.

ഓ​രോ​ന്ന് ആ​ലോ​ചി​ച്ച് കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​ക്ക് ത​ല പെ​രു​ത്തു.

കു​റ​ച്ചു ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും രാ​യ​ൻ മ​ട​ങ്ങി​യെ​ത്തി. കി​ള​വ​ന്റെ ക​ണ്ണി​ൽ​പ്പെ​ടാ​തെ അ​വ​ൻ മാ​ളി​ക​വീ​ടി​നു പി​ന്നി​ലേ​ക്ക് ഇ​റ​ങ്ങി. കൂ​ടെ വ​രാ​ൻ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യോ​ട് ആം​ഗ്യം കാ​ട്ടി. കാ​ട്ടു​വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ രാ​യ​നൊ​പ്പം കു​റ​ച്ചു ദൂ​ര​മെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും കു​ഞ്ഞാ​പ്പി ത​ള​ർ​ന്നൊ​രു പാ​റ​പ്പു​റ​ത്തി​രു​ന്നു. രാ​യ​ൻ അ​രു​വി​യി​ലേ​ക്ക് ഇ​റ​ങ്ങി.

‘‘രാ​യാ നി​ന​ക്ക് ഇ​വി​ടം മു​ന്നേ പ​രി​ച​യ​മു​ണ്ടോ.’’

‘‘എ​നി​ക്ക​റി​യാ​ത്ത ഏ​തു നാ​ടാ ഈ ​മ​ല​നി​ര​ക​ളി​ലു​ള്ള​ത്.’’

എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും പ​റ​യു​ന്ന​തി​നു മു​ന്നേ കു​ഞ്ഞാ​പ്പി​യു​ടെ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് നീ​ന്തി​യെ​ത്തി​യ രാ​യ​ൻ അ​വ​നേ​യും വ​ലി​ച്ചി​റ​ക്കി അ​രു​വി​യു​ടെ ആ​ഴ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക് മു​ങ്ങി.

(തു​ട​രും)