ഡാ​ര്‍വി​ന്റെ ജ്ഞാ​ന​സ്നാ​നം -കഥ വായിക്കാം

ചാ​വാ​ൻ കെ​ട​ക്ക​ണ അ​പ്പ​നെ ഒ​രു​നോ​ക്കു കാ​ണാ​ൻ വേ​ണ്ടി​യാ​ണ് ജോ​മോ​ൻ സൗ​ദി​യി​ൽ​നി​ന്നും ഓ​ടി​ക്കി​ത​ച്ച് നാ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യ​ത്. പ​ക്ഷേ, ഒ​റ്റ​ക്കാ​ട്ടി​ൽ​പ്പ​ന്നി​യെ​ന്നു പ​ര​ക്കെ അ​റി​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന, ത​ണ്ടി​യി​ൽ കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ എ​ന്ന ത​ന്റെ ത​ന്ത​ക്ക് അ​ങ്ങ​നെ​യ​ങ്ങു പ​ര​ലോ​കം പു​ൽ​കാ​നു​ള്ള പ​രി​പാ​ടി​യി​ല്ലെ​ന്നു ജോ​മോ​ൻ ക​ണ്ടു ബോ​ധി​ച്ചു.

എ​ളേ​പ്പ​ന്റെ ഇ​ള​യ​മോ​ൻ ജോ​ഷി​യാ​ണ് നാ​ട്ടി​ലെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ സൗ​ദി​യി​ൽ എ​ത്തി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്ത​ത്. വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ൻ ഐ.​സി.​യു വാ​ർ​ഡി​ൽ കി​ട​ന്നു ച​ക്ര​ശ്വാ​സം വ​ലി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ മു​പ്പ​തു സെ​ക്ക​ൻ​ഡ് വീ​ഡി​യോ​യും അ​വ​ൻ ജോ​മോ​ൻ ചേ​ട്ടാ​യി​യു​ടെ വാ​ട്സാ​പ്പി​ലേ​ക്ക് അ​യ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​തു​ക​ണ്ട് ജോ​മോ​ന്റെ ച​ങ്കു ത​ക​ർ​ന്നു​പോ​യി. ഓ​ടി​പ്പെ​ട​ച്ച് ടി​ക്ക​റ്റെ​ടു​ക്കാ​ൻ നോ​ക്കു​മ്പോ​ൾ നാ​ട്ടി​ലേ​ക്കു​ള്ള സ​ക​ല ഫ്ലൈ​റ്റ്സ്സി​നും തീ​പി​ടി​ച്ച വെ​ല. കാ​ർ​ഡെ​ല്ലാം പ​ണ്ടേ ഫു​ള്ള് ചെ​ല​വി​പ്പോ അ​തു​ക്കും​മേ​ലെ എ​ന്ന വ​ൻ ട്വി​സ്റ്റി​ൽ ഓ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ് ജീ​വി​തം. സാ​ര​ല്ല്യ, അ​പ്പ​ന് താ​നും ത​നി​ക്ക് അ​പ്പ​നും മാ​ത്ര​മ​ല്ലേ ഈ ​ഭൂ​മി​മ​ല​യാ​ള​ത്തി​ൽ ശേ​ഷി​ക്കു​ന്നു​ള്ളൂ എ​ന്നോ​ർ​ത്തു​കൊ​ണ്ട് ജോ​മോ​ൻ ക​ണ്ണും​പൂ​ട്ടി സി​സി​ലി​യു​ടെ കാ​ർ​ഡ​ങ്ങോ​ട്ട് ഉ​ര​ച്ചു. ഒ.​ടി.​പി വി​ളി​ച്ചു ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോ​ൾ, പോ​യി നി​ന്റെ അ​പ്പ​നോ​ട് ചോ​ദി​ക്കെ​ടാ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് സി​സി​ലി പൊ​ട്ടി​ത്തെ​റി​ച്ചു. ഭാ​ഗ്യം, അ​വ​ൾ ഡ്യൂ​ട്ടി​യി​ലാ​യി​രു​ന്ന​ത്. അ​ല്ലേ ചെ​ല​പ്പോ ത​ന്നെ ക​ടി​ച്ചു തി​ന്നേ​നെ എ​ന്ന് സ്വ​യം ശ​പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ജോ​മോ​നാ മു​പ്പ​തു സെ​ക്ക​ന്റി​ന്റെ വീ​ഡി​യോ സി​സി​ലി​യു​ടെ വാ​ട്സാ​പ്പി​ലേ​ക്ക് താ​ങ്ങി​ക്കൊ​ടു​ത്തു.

നീ​ല​മാ​ർ​ക്ക് ര​ണ്ടെ​ണ്ണം തെ​ളി​ഞ്ഞ​തി​ന്റെ പി​ന്നാ​ലെ അ​ങ്ങേ​പ്ര​ത്തു​നി​ന്നും ഒ.​ടി.​പി​യും ര​ണ്ടു വോ​യി​സ് മെ​സ്സേ​ജും കി​ണി കി​ണി മൂ​ളി​ക്കൊ​ണ്ട് പ​റ​ന്നു​വ​ന്നു. ഒ.​ടി.​പി എ​ടു​ത്ത് ലാ​പ്ടോ​പ്പി​ന്റെ നെ​ഞ്ച​ത്തു പ​തി​പ്പി​ച്ച​തി​നു​ശേ​ഷ​മാ​ണ് ജോ​മോ​ൻ വോ​യി​സ് മെ​സ്സേ​ജി​ൽ തൊ​ട്ട​ത്.

''സോ​റി ജോ...'' ​സി​സി​ലി​യു​ടെ ആ​ദ്യ​ത്തെ മെ​സ്സേ​ജ്, അ​ട​ങ്ങി​യൊ​തു​ങ്ങി താ​ണു​വ​ണ​ങ്ങി.

''ഇ​റ്റ്സ്‌ ഒ​ക്കെ...'' അ​തി​നു​ള്ള ജോ​മോ​ന്റെ മ​റു​പ​ടി, സ​ർ​വാ​ധി​പ​ന്റെ ഗ​ർ​വോ​ടെ.

''പ​ള്ളി​പ്പെ​രു​ന്നാ​ളി​ന്റെ സീ​സ​ൺ മൂ​ക്കു​മ്പൊ​ള്ള പ​തി​വ് മേ​ളാ​ങ്കം ആ​ണെ​ന്ന​ല്ലേ ഞാ​ൻ ക​ര്ത്യേ.'' സി​സി​ലി​യു​ടെ ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ മെ​സ്സേ​ജ്, ക്ഷ​മാ​പ​ണ​ത്തോ​ടെ.

''അ​പ്പ​നൂ​ടി പോ​യാ​പ്പി​ന്നെ ഞാ​നീ ലോ​ക​ത്ത് അ​നാ​ഥ​നാ​യി​ല്ലേ​ടീ.'' ജോ​മോ​ന്റെ മ​റു​പ​ടി, സെ​ന്റി​യോ​ടെ ക​ണ്ഠ​മി​ട​റി​ക്കൊ​ണ്ട്.

അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ഇ​ല്ലാ​ത്ത ലീ​വു​ണ്ടാ​ക്കി സി​സി​ലി​യും, ടെ​ൻ​ത്തി​ലെ ക്ലാ​സ് പ​രീ​ക്ഷ ക​ട്ട് ചെ​യ്ത് ഡാ​ര്‍വി​നും ജോ​മോ​ന്റെ​യൊ​പ്പം നാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് തി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.

ത​ണ്ടി​യി​ൽ ത​റ​വാ​ടി​ന്റെ പ​ടി​പ്പു​ര ക​ട​ന്നു​ചെ​ന്ന അ​വ​ർ ക​ണ്ട കാ​ഴ്ച അ​തി​ഭീ​ക​ര​മാ​യി​രു​ന്നു. തെ​ക്കേ​ച്ച​രു​വി​ല്‍ നി​ല്‍ക്കു​ന്ന കൂ​റ്റ​ന്‍ പ്ലാ​വി​ന്റെ ചി​ല്ല​ക​ളി​ലൂ​ടെ മു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് മു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി​പ്പോ​കു​ന്ന അ​പ്പ​നെ നോ​ക്കി ജോ​മോ​നും സി​സി​ലി​യും വാ ​പൊ​ളി​ച്ചു നി​ന്നു. മ​ര​ണ​ത്തോ​ട് മ​ല്ലി​ട്ട് ആ​ശു​പ​ത്രി കി​ട​ക്ക​യി​ൽ കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​ൻ ഇ​താ പ്ലാ​വി​ന്റെ തു​ഞ്ച​ത്താ​ടി​ക്ക​ളി​ച്ചി​രു​ന്ന ച​ക്ക​യും വെ​ട്ടി​യി​റ​ക്കി പു​ഷ്പം​പോ​ലെ ഇ​റ​ങ്ങി​വ​രു​ന്നു.

സി​സി​ലി​യു​ടെ നോ​ട്ടം കാ​ണ​ണാ​ർ​ന്നു. ഇ​തി​ലും ഭേ​ദം ഭൂ​മി പി​ള​ർ​ന്ന് പാ​താ​ള​ക്കു​ഴി​യി​ലേ​ക്ക് പ​ണ്ടാ​റ​ട​ങ്ങ​ണ​താ​യി​രു​ന്നു എ​ന്ന് ജോ​മോ​ൻ മ​ന​സ്സി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു.

''വ​ന്ന കാ​ലീ മി​റ്റ​ത്ത​ന്നെ നി​ക്കാ​ണ്ട് കു​ടു​മ്മ​ത്തോ​ട്ട് കേ​റി കു​ത്തി​രി​ക്ക് മ​ക്ക​ളെ. ഞാ​നൊ​ന്ന് തോ​ട്ടീ മു​ങ്ങീ​ട്ട് വ​രാം.'' കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ ത​ലേ​ക്കെ​ട്ട​ഴി​ച്ച് വീ​ശാ​മ്പാ​ള​യാ​ക്കി.

''അ​പ്പ​നി​തെ​ന്ത്ട്ട് കാ​വ​ടി​യാ​ട്ടാ​ണാ​ട​ണ​ത്?'' സി​സി​ലി​യെ ത​ണു​പ്പി​ക്കാ​ൻ വേ​ണ്ടി ജോ​മോ​ൻ ചൂ​ടാ​യി.

''എ​നി​ക്ക് നി​ങ്ങ​ളെ കാ​ണാ​ൻ തോ​ന്ന​ണെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞാ നീ​യൊ​ക്കി​ങ്ങോ​ട്ട് കെ​ട്ട്യെ​ട്ക്കോ​ടാ. ഇ​ല്ല​ല്ലോ. അ​പ്പോ ഇ​മ്മാ​രി കാ​വ​ടി​യൊ​ക്കെ കെ​ട്ടേ​ണ്ടി​വ​രും'', കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ കൂ​ളാ​യി പ​റ​ഞ്ഞു.

''എ​ന്നു​വ​ച്ച്ട്ട് എ​ന്ത് ക​ടും​കൈ​യും കാ​ണി​ക്കാ​ന്നാ​ണോ? ഇ​തൊ​രു​മാ​തി​രി കോ​ത്താ​ഴ​ത്തെ എ​ട​പാ​ടാ​യി​പ്പോ​യി'', സി​സി​ലി പി​റു​പി​റു​ത്തു.

മ​രു​മോ​ൾ​ടെ മു​റു​മു​റു​പ്പി​നെ പാ​ടെ അ​വ​ഗ​ണി​ച്ച്, ത​ന്നോ​ളം പോ​ന്ന പേ​ര​ക്കി​ടാ​വി​ന്റെ തോ​ളി​ൽ കൈ​യി​ട്ട് കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ കു​ശ​ലം പ​റ​ഞ്ഞു: ''നീ​യ​ങ്ങ് വ​ള​ർ​ന്ന് പ​ന്ത​ലി​ച്ച​ല്ലോ​ടാ മോ​നേ... കാ​ലം പോ​യൊ​രു പോ​ക്കേ!''

അ​പ്പാ​പ്പ​ന്റെ മേ​ത്തെ വി​യ​ർ​പ്പും ച​ക്ക​പ്പ​ശ​യും ഡാ​ര്‍വി​ന്റെ​യു​ള്ളി​ൽ അ​റ​പ്പു ജ​നി​പ്പി​ച്ചു. കു​ര്യാ‍ച്ച​ന്റെ ഇം​ഗി​ത​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് നി​ന്നു​കൊ​ടു​ക്കാ​ൻ മ​ടി​ച്ച അ​വ​ൻ നൈ​സാ​യി​ട്ട് ഊ​രി​പ്പോ​കാ​ൻ നോ​ക്കി​യെ​ങ്കി​ലും ച​ക്ക കീ​റ​ണ അ​രി​വാ​ളി​ന്റെ ഇ​രു​മ്പു ത​ണു​പ്പ് പി​ൻ​ക​ഴു​ത്തി​ലൂ​ടെ കി​നി​ഞ്ഞി​റ​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ, കാ​ലു​ര​ണ്ടും കു​ഴി​ച്ചി​ട്ട​പോ​ലെ നി​ന്നോ​ട​ത്തു ത​ന്നെ ഉ​റ​ച്ചു​പോ​വു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

''എ​ത്രീ​സം കാ​ണും ഇ​വ്ടെ?'' കു​രി​ശു​വ​ര ക​ഴി​ഞ്ഞ്, ച​ക്ക​ക്കൂ​ട്ടാ​നും കൂ​ട്ടി ക​ഞ്ഞി​കു​ടി​ക്കാ​നി​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

''ഏ​ഴീ​സം കാ​ണും'', ജോ​മോ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു.

''ഏ​ഴ് ക​ണ​ക്കാ​ക്കി വ​ന്ന​താ​കും ല്ലെ?'' ​ക​ഞ്ഞി​കു​ടി നി​ര്‍ത്തി കു​ര്യാ​ച്ച​ന്‍ പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചു.

''മ​ര​ണ​നാ​ട​കം ആ​ര​ടെ ബു​ദ്ധ്യാ​ർ​ന്നു? കെ​ട​പ്പ്‌ ക​ണ്ടി​ട്ട് ഏ​ഴി​ന്റെ പാ​ല​പ്പോം സ്റ്റൂ​വും ത​ട്ടീ​ട്ടേ പോ​വാ​ൻ പ​റ്റൊ​​​ള്ളെ​ന്നാ ഞാ​ൻ ക​രു​ത്യേ'', ജോ​മോ​ൻ മു​ഷി​ഞ്ഞു.

''എ​ന്റെ പു​ദ്ധി, അ​ല്ലാ​ണ്ടാ​ര​ടെ ത​ലേ​ലാ​ണ് ഇ​മ്മാ​രി കു​രു​ട്ട് ക​ത്ത​ണ​ത്. ആ ​പൊ​ട്ട​ൻ ജോ​ഷി കൊ​ളാ​ക്കോ​ന്ന് ഞാ​നൊ​ന്ന് പേ​ടി​ച്ചെ​ട്ടാ. പ​ക്ഷേ​ങ്കീ, അ​വ​ൻ ക​ല​ക്കി ക​ടു​ക് വ​റു​ത്തു.'' പ്ലാ​വി​ല ക​യി​ൽ ക​ഞ്ഞി​പ്പി​ഞ്ഞാ​ണ​ത്തി​ൽ മു​ക്കി​ത്താ​ഴ്ത്തി​ക്കൊ​ണ്ട് കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ വി​ജ​യീ​ഭാ​വം ന​ടി​ച്ചു.

കു​റേ​കാ​ലം​കൂ​ടി ത​ണ്ടി​യി​ൽ ത​റ​വാ​ടി​ന് ജീ​വ​ൻ​െ​വ​ച്ചൊ​രു രാ​ത്രി​യാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. ആ​ഘോ​ഷ​രാ​വി​നു തി​ള​ക്കം കൂ​ട്ടാ​നെ​ന്നോ​ണം പ​ത്ത​ര​മാ​റ്റി​ൽ നി​ലാ​വു​ദി​ച്ചു നി​ന്നു.

നേ​രം വെ​ളു​ത്ത​പ്പോ​ൾ ജോ​മോ​നും ഡാ​ര്‍വി​നും കൂ​ടി കി​ഴ​ക്രി​ച്ച​രി​വി​ലു​ള്ള തോ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ​െവ​ച്ചു​പി​ടി​ച്ചു. ക​ണ്ണീ​രു​പോ​ല​ത്തെ തെ​ളി​വെ​ള്ള​ത്തി​ൽ​ക്കി​ട​ന്ന് നീ​ന്താ​ൻ പ​ഠി​ക്ക​ണ പേ​ര​ക്കി​ടാ​വി​നെ ക​ണ്ടു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ കാ​ടി​റ​ങ്ങി വ​ന്ന​ത്.

''എ​ന്ത്ട്ടാ അ​പ്പാ മൊ​ത​ല്, കാ​ട്ടു​പ​ന്ന്യാ​ണോ?'' കു​ര്യാ​ച്ച​ന്റെ കൈ​യി​ലി​രു​ന്ന ഉ​രു​പ്പ​ടി ക​ണ്ട് ജോ​മോ​ൻ ആ​വേ​ശം കാ​ണി​ച്ചു.

''ഒ​ന്ന് പ​ത്ക്കെ പ​റ​യെ​ടാ പോ​ർ​ക്കേ.'' കൈ​യി​ലി​രു​ന്ന ചാ​ക്ക് പു​ല്ലു​വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ വ​ലി​ച്ചി​ഴ​ച്ച് തോ​ട്ടി​റ​മ്പി​ലേ​ക്ക് ക​ട​ത്തു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ൽ കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ ഇ​ടം​വ​ലം നോ​ക്കി അ​പാ​യ​മ​ണി​മു​ഴ​ക്കി. ജോ​മോ​ൻ ഒ​ന്നു പ​ക​ച്ചെ​ങ്കി​ലും, ഈ ​കൊ​ച്ചു​വെ​ളു​പ്പാ​ങ്കാ​ല​ത്ത് കാ​ടു​കേ​റാ​നു​ള്ള ക​ഴ​പ്പ് ഒ​റ്റ​ക്കാ​ട്ടി​ൽ​പ്പ​ന്നി​ക്ക് അ​ല്ലാ​തെ മ​റ്റാ​ർ​ക്കും കാ​ണി​ല്ല​ല്ലോ​ന്ന് സ്വ​യം സ​മാ​ധാ​നി​ച്ചു.

ര​ണ്ടാ​മ്മ​ത്തെ കു​ർ​ബാ​ന ക​ഴി​ഞ്ഞ് കു​ടു​മ്മ​ത്ത് തി​രി​ച്ചെ​ത്തി​യ കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ ഒ​രു മൊ​ന്ത ക​ട്ട​നു​മാ​യി പ​ന്നി​പ്പ​ണി​ക്കി​റ​ങ്ങി.

''ഒ​രാ​ഴ്‌​ച്ചോ​ണ്ട് ഒ​ണ​ങ്ങി കി​ട്ട്വോ?'' പ​ന്നി വ​ര​ട്ടാ​നു​ള്ള ഉ​രു​ളി തേ​ച്ചു​മി​നു​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ൽ സി​സി​ലി ജോ​മോ​നോ​ട് കു​ശു​കു​ശു​ത്തു.

''ആ​രെ ഒ​ണ​ക്കി പ​റ​ത്തി​ന്റെ മേ​ലെ കേ​റ്റ​ണ കാ​ര്യാ​ടീ മോ​ളേ നീ​യ്യീ ചോ​യ്ക്ക​ണേ?'' ചൂ​ട്ടു​ക​റ്റ​ക്ക് തീ​പി​ടി​പ്പി​ച്ച്, പ​ന്നി​യെ അ​തി​ലേ​ക്ക് മ​ല​ർ​ത്തി കി​ട​ത്തി രോ​മം ക​രി​ച്ചെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ൽ കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ മ​രു​മോ​ൾ​ക്കി​ട്ടൊ​രു പൂ​ളാ​കേ​റ്റി. വ​യ​സ്സാം​കാ​ല​ത്തും ത​ന്ത​പ്പി​ടീ​ടെ വാ​യേ​ന്ന് കൊ​ണ​ച്ച​വ​ർ​ത്താ​ന​ല്ലാ​ണ്ട് ന​ല്ല മു​ത്തു​മ​ണി​ക​ളൊ​ന്നും പൊ​ഴി​യി​ല്ല​ല്ലോ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് സി​സി​ലി ജോ​മോ​ന്റെ നേ​ര്‍ക്ക് കു​തി​ര​കേ​റാ​ന്‍ ചെ​ന്നു.

''വി​ട്ട്ക​ള​വ്‌​ളേ, ഏ​ഴീ​സ​ത്തെ കാ​ര്യ​ല്ലേ.'' മു​റ്റ​ത്തെ ക​ല്ല​ടു​പ്പി​ല്‍ തീ ​പൂ​ട്ടി, ഉ​രു​ളി പ്ര​തി​ഷ്ഠി​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ൽ ജോ​മോ​ൻ അ​ട​ക്കം പ​റ​ഞ്ഞു.

ഊ​ണു​ക​ഴി​ഞ്ഞ്, പ​തി​വു​ള്ള ഉ​ച്ച​മ​യ​ക്ക​ത്തി​നു മ​ല​ർ​ന്ന കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ എ​ന്തോ ഓ​ർ​ത്ത് ത​ട്ടി​പ്പെ​ട​ഞ്ഞെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. ജോ​മോ​ൻ അ​ന്നേ​രം ന​ടു​മു​റി​യി​ലെ കാ​ൽ​പ്പെ​ട്ടി​ക്കു​ള്ളി​ൽ നി​ന്നും കി​ട്ടി​യ പ്ര​മാ​ണ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ ക​ണ്ണോ​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പ​ന്റെ അ​ന​ക്കം കേ​ട്ട് അ​വ​ൻ ത​ട്ടു​മ്പൊ​റ​ത്തേ​ക്കു​ള്ള മ​ര​ഗോ​വ​ണി​യു​ടെ ചോ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് മ​റ​ഞ്ഞു​നി​ന്നു.

''കാ​ൽ​പ്പെ​ട്ടീ​ടെ ഉ​ള്ളി​ല് ചെ​ത​ല് കേ​റി​ല്ല മ​ക്ക​ളെ, അ​യ്നൊ​ള്ള പ​ണി​ക​ളൊ​ക്കെ അ​പ്പ​ൻ ചെ​യ്തു വ​ച്ചി​ട്ട്ണ്ട്.''

ജോ​മോ​നേം​കൊ​ണ്ട് വീ​ടി​ന്റെ പു​റ​കി​ലു​ള്ള ചെ​ത​ലി​പ്പാ​റ​യു​ടെ നെ​റു​ക​യി​ലേ​ക്ക് വ​ലി​ഞ്ഞു​കേ​റു​മ്പോ​ൾ കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. സൗ​ദീ​ക്ക് കൊ​ണ്ടു​പോ​കാ​നു​ള്ള പ​ന്നി​യി​റ​ച്ചി ഉ​ണ​ക്കാ​നൊ​രി​ടം തി​ര​ഞ്ഞാ​ണ് അ​വ​ർ ചെ​ത​ലി​പ്പാ​റ​യു​ടെ മു​ക​ളി​ലെ​ത്തി​യ​ത്.

''അ​മ്മ​ച്ചീ​ടെ പ​ഴേ ഫോ​ട്ടോ ത​പ്പി​യ​താ​ണ​പ്പാ.'' പാ​റ​പ്പു​റ​ത്തെ ചൂ​ടി​ലേ​ക്ക് ച​ന്തി​യു​റ​പ്പി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ജോ​മോ​ന്റെ വാ​യീ​ന്ന് ക​ല്ലു​വെ​ച്ചൊ​രു നു​ണ പു​റ​ത്തേ​ക്കു ചാ​ടി.

''അ​യ്ന് അ​വ​ളെ അ​ട​ക്ക്യേ​ക്ക​ണ​ത് ആ ​സാ​മാ​ന​ത്തി​ലാ​ണോ​ടാ?'' വെ​യി​ൽ വി​രി​ച്ചി​ട്ട പാ​റ​ക​ളി​ലേ​ക്ക് ഇ​റ​ച്ചി​ത്തു​ണ്ട​ങ്ങ​ൾ നി​ര​ത്തു​മ്പോ​ൾ കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു. ഉ​ത്ത​രം​മു​ട്ടി​പ്പോ​യ ജോ​മോ​നെ ത​ഴു​കി ഒ​രു ചെ​റു​കാ​റ്റ് കു​ന്നി​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യി.

''നി​ന്റെ ചെ​റു​ക്ക​ന്നി​പ്പെ​ത്ര വ​യ​സ്സാ​യെ​ടാ?'' പാ​റ​യി​ടു​ക്കി​ലെ നീ​രൊ​ഴു​ക്കി​ൽ കൈ​ക​ഴു​കി നെ​ഞ്ച​ത്തെ പൂ​ട​യി​ൽ തൂ​ത്തു​തു​ട​ച്ച് കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

''പ​തി​ന​ഞ്ച്'', ജോ​മോ​ൻ ഓ​ർ​ത്തെ​ടു​ത്ത് പ​റ​ഞ്ഞു.

''ഇ​നി​യെ​ന്നാ അ​വ​നെ മാ​മ്മോ​ദീ​സാ മു​ക്ക​ണ​ത്? മൂ​ക്കി​ൽ പ​ല്ലു​മൊ​ള​ച്ചി​ട്ടോ? ഇ​ത്ത​വ​ണ അ​വ​ന്റെ ത​ലേ​ല് മാ​മ്മോ​ദീ​സാ വെ​ള്ളം വീ​ഴ​ണം, കേ​ട്ട​ല്ലോ.''

അ​പ്പ​ന്റെ ഉ​ഗ്ര​ശാ​സ​നം കേ​ട്ട് ജോ​മോ​ൻ ഒ​ന്നു ഞെ​ട്ടി. ''ഓ​ഹ് അ​തി​ലൊ​ന്നും വ​ല്ല്യ ക​ഥ​യി​ല്ലെ​ന്നേ. സൗ​ദീ കെ​ട​ക്ക​ണ ഞ​ങ്ങ​ടെ ജീ​വി​തൊ​ക്കെ ആ​ര​റി​യാ​നാ​ണ​പ്പാ?'' ഒ​ഴു​ക്ക​ൻ​മ​ട്ടി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞൊ​ഴി​യാ​ൻ നോ​ക്കി​യ ജോ​മോ​ന് കു​ര്യാ​ച്ച​ന്റെ വാ​യി​ലി​രി​ക്ക​ണ വ​ണ്ട​ൻ തെ​റി കേ​ൾ​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നു.

"'നി​നെ​ക്കെ​ന്താ​ടീ പ​ട്ട​ക്കാ​രോ​ടി​ത്ര വി​രോ​ധം?'' കു​ടും​ബ​പ്രാ​ർ​ഥ​ന​ക്ക് മു​ട്ടു​കു​ത്താ​തെ ഒ​ഴി​ഞ്ഞു​മാ​റി ന​ട​ക്ക​ണ മ​രു​മോ​ളേം പേ​ര​ക്കി​ടാ​വി​നേം ത​ട്ടു​മ്പൊ​റ​ത്തെ ഇ​ട​നാ​ഴി​യി​ൽ​വ​ച്ച് കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ കൂ​ച്ചു​വി​ല​ങ്ങി​ട്ടു​പി​ടി​ച്ചു.

''ഇ​ത്ത​വ​ണ ഇ​വ​ന്റെ ത​ലേ​ല് മാ​മ്മോ​ദീ​സാ വെ​ള്ളം വീ​ഴ​ണം. ഇ​ല്ലേ ത​ണ്ടി​യി​ൽ ത​റ​വാ​ടി​ന്റെ പ​ടി​ക​ട​ന്ന് ഒ​രു​ത്ത​നും ഒ​രെ​ട​ത്തേ​ക്കും പൂ​വി​ല്ല. അ​വ​സാ​നം അ​റി​ഞ്ഞി​ല്ല പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ലാ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് മെ​ക്കെ​ട്ട് കേ​റാ​ൻ വ​ന്നേ​ക്ക​ര്ത്...''

അ​പ്പാ​പ്പ​ന്റെ ച​വി​ട്ടു​നാ​ട​കോം മീ​ശ​വി​റ​പ്പി​ക്ക​ലും ക​ണ്ട് ഡാ​ര്‍വി​ന്‍ ഭ​യ​ന്നു​വി​റ​ച്ചു.

''ചെ​ക്ക​നേം​കൊ​ണ്ട് ഞാ​നെ​ന്റെ കു​ടു​മ്മ​ത്തേ​ക്ക് പൊ​ക്കോ​ളാം. നി​ങ്ങ​ള് നി​ങ്ങ​ടെ പു​ന്നാ​ര​പ്പ​ന് ഓ​ശാ​നേം പാ​ടി ഈ ​ന​ര​ക​ത്തീ​ത്ത​ന്നെ കെ​ട​ന്നോ.''

ഉ​റ​ങ്ങാ​ൻ കി​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ സി​സി​ലി പോ​രു​തു​ട​ങ്ങി. മ​റു​പ​ടി​മു​ട്ടി​യ ജോ​മോ​ന്റെ മു​ഖം ഇ​രു​ട്ടി​ലേ​ക്ക് താ​ഴു​ന്ന​തു​ക​ണ്ട് അ​വ​ൾ തീ​ര്‍ത്തു പ​റ​ഞ്ഞു: ''അ​പ്പ​ന്റെ ഒ​ടു​ക്ക​ത്തെ ആ​ശ്യാ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞാ​ലും ഡാ​ര്‍വി​നെ മാ​മ്മോ​ദീ​സ മു​ക്ക​ണ പ​രി​പാ​ടി​ക്ക് ഞാ​ൻ കൂ​ട്ടു​നി​ക്കി​ല്ലാ​ട്ടാ. അ​ത് മ്മ​ള​വ​നോ​ടു ചെ​യ്യ​ണ അ​നീ​താ​യി​പ്പോ​വും. മു​ള​യി​ലേ കൂ​മ്പ് നു​ള്ള​ണ പ​രി​പാ​ട്യാ​യി​പ്പോ​വും.''

ഓ​രോ​ന്നോ​ർ​ത്തു കി​ട​ന്ന് ച​വി​ട്ടി ക​ല​ക്കി​യ ക​ണ്ടം​പോ​ലെ​യാ​യി ജോ​മോ​ന്റെ മ​ന​സ്സ്. ചേ​റി​ലും ച​ളി​യി​ലു​മാ​ണ് ക​തി​ർ​ക്ക​നം തൂ​ങ്ങു​ന്ന നെ​ല്ലു വി​ള​യു​ന്ന​ത്. പ​ക്ഷേ, അ​പ്പ​ന്റെ പി​ടി​വാ​ശി​യി​ൽ ക​ര​ള​ലി​വ് പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​ത് പാ​ഴ്നി​ല​ത്തു വി​ത​ച്ച വി​ത്തു​പോ​ലെ​യാ​ണെ​ന്ന് ബോ​ധ്യ​മു​ള്ള ജോ​മോ​ൻ തി​രി​ച്ചും മ​റി​ച്ചും ചി​ന്തി​ച്ചു​നോ​ക്കി.

അ​പ്പ​നി​പ്പെ​ന്ത്ട്ടി​നാ​ണീ മ​ര​ണ​നാ​ട​കം ക​ളി​ച്ച് ത​ങ്ങ​ളെ വി​ളി​ച്ചു​വ​രു​ത്തി​യ​ത്? മ​ക്ക​ളെ കാ​ണാ​ൻ ആ​ശ തോ​ന്നീ​ട്ടോ? ഏ​യ്, അ​ത്ത​രം വി​കാ​ര​വി​ചാ​ര​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും അ​പ്പ​നെ ഏ​ശാ​ൻ വ​ഴി​യി​ല്ല. ഇ​ത് വേ​റെ​യാ​ണ് കാ​ര്യം, അ​പ്പ​ന്റെ മ​ര​ണ​നാ​ട​ക​ത്തി​നും ഒ​രാ​ഴ്ച മു​ൻ​പ് റോ​ക്കി​യ​ച്ച​ൻ വി​ളി​ച്ച കാ​ര്യം​കൂ​ടി ചേ​ർ​ത്തു വാ​യി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ജോ​മോ​ൻ ഉ​റ​പ്പി​ച്ചു.

കു​ര്യാ​ച്ച​ന്റെ ഇ​ര​ട്ട​സ​ഹോ​ദ​ര​നാ​യ ത​ണ്ടി​യി​ൽ കു​രു​വി​ള​യു​ടെ ഇ​ള​യ സ​ന്താ​ന​മാ​ണ് ഈ ​പ​റ​ഞ്ഞ റോ​ക്കി​യ​ച്ച​ൻ. പ്രേ​ഷി​ത​പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ​യാ​യി ആ​ള​ങ്ങ് ആ​ഫ്രി​ക്ക​യി​ലാ​ണ്. ഒ​രു​പാ​ട് കാ​ല​ത്തി​നു​ശേ​ഷ​മാ​ണ് അ​ദ്ദേ​ഹം ജോ​മോ​നെ വി​ളി​ക്കു​ന്ന​ത്. എ​ടാ​പോ​ടാ ബ​ന്ധ​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും ഒ​രു പ​ട്ട​ക്കാ​ര​നു കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ട ബ​ഹു​മാ​ന​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ ജോ​മോ​ൻ ത​ന്റെ ക​ളി​ക്കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നു ന​ൽ​കി​പ്പോ​ന്നി​രു​ന്നു.

''എ​ന്തൊ​ക്കെ​യു​ണ്ട് മ​ക​നെ വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ൾ?'' അ​ക​ല​ങ്ങ​ളി​ൽ ആ​യി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴും തൊ​ട്ട​ടു​ത്തു​ണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു മാ​ന്ത്രി​ക​ത റോ​ക്കി​യ​ച്ച​ന്റെ ശ​ബ്ദ​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

''അ​ങ്ങ​നെ പോ​ണ​ച്ചോ'', ഏ​റെ ഭ​വ്യ​ത​യോ​ടെ ജോ​മോ​ൻ മ​റു​മൊ​ഴി ചൊ​ല്ലി.

''അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ പോ​യാ​ൽ മ​തി​യോ കു​ഞ്ഞേ?'' റോ​ക്കി​യ​ച്ച​ൻ എ​ടു​ത്തു​ചോ​ദി​ച്ചു. ജോ​മോ​ന് ആ ​ചോ​ദ്യ​ത്തി​ലെ മു​ള്ളും മു​ന​യും തി​രി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

''അ​ല്ല​ലി​ല്ലാ​തെ പോ​ണു​ണ്ട​ച്ചോ. അ​തു​മ​തി'', അ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു.

''അ​തു​പോ​ര ജോ​മോ​നെ. ഈ ​പോ​ക്ക് നാ​ശ​ത്തി​ലേ​ക്കാ​ണ്. പാ​പ​ത്തി​ന്റെ വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ​യാ​ണ് നീ​യും നി​ന്റെ കു​ടും​ബ​വും സ​ഞ്ച​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. അ​തു ന​മ്മു​ടെ പാ​ര​മ്പ​ര്യ​ത്തി​നും വി​ശ്വാ​സ​പ്ര​മാ​ണ​ങ്ങ​ൾ​ക്കും ചേ​ർ​ന്ന​ത​ല്ല'', റോ​ക്കി​യ​ച്ച​ൻ താ​ക്കീ​തു ന​ല്‍കി.

''അ​ച്ച​നെ​ന്തോ അ​ർ​ഥം ​െവ​ച്ചാ​ണ് സം​സാ​രി​ക്ക​ണ​ത്. എ​ന്ത്ട്ടാ കാ​ര്യം​ന്ന് തെ​ളി​ച്ച​ങ്ങോ​ട്ട് പ​റ​യ​ച്ചോ.'' കു​മ്പ​സാ​ര​ക്കൂ​ടി​ന്റെ കി​ളി​വാ​തി​ലേ​ക്ക് മു​ഖം അ​ടു​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ജോ​മോ​ൻ മൊ​ബൈ​ൽ സ്ക്രീ​നി​ന്റെ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് നീ​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു.

''ഡാ​ര്‍വി​നും സി​സി​ലി​യും എ​വി​ടെ?'' അ​ച്ച​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

''ഇ​വ്ടി​ണ്ട് അ​ച്ചോ.''

''എ​ന്നാ അ​വ​രേം വി​ളി​ക്ക്. എ​നി​ക്ക് കു​റ​ച്ചു കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ പ​റ​യാ​നു​ണ്ട്.''

''ഓ!'' ​ജോ​മോ​ൻ ത​ല​യാ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ട് അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു. സി​സി​ലി അ​വി​ടെ കൊ​ണ്ടു​പി​ടി​ച്ച പ​ണി​ക​ളി​ലാ​യി​രു​ന്നു.

''ഞാ​ൻ അ​വ്ടെ വ​ന്നി​രു​ന്ന് ധ്യാ​നം കൂ​ട്യാ ഇ​വ്ടി​ന്ന് അ​പ്പം മു​റി​ക്ക​ലി​ണ്ടാ​കി​ല്ല മ​നു​ഷ്യാ.'' നൈ​റ്റ് ഡ്യൂ​ട്ടി​ക്ക് പോ​ണേ​ന്റെ പ​ങ്ക​പ്പാ​ടെ​ടു​ത്ത് അ​ല​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ സി​സി​ലി​യെ, അ​ഞ്ചു​മി​നി​റ്റി​ന്റെ കാ​ര്യൊ​ള്ളി​വ​ളേ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് ജോ​മോ​ൻ അ​നു​ന​യി​പ്പി​ച്ചു.

പ​ക്ഷേ, പ​ഠി​ച്ച പ​ണി പ​തി​നെ​ട്ടും പ​യ​റ്റി​യി​ട്ടും ഡാ​ര്‍വി​നെ റോ​ക്കി​യ​ച്ച​ന്റെ മു​ൻ​പി​ലേ​ക്ക് എ​ഴു​ന്ന​ള്ളി​ക്കാ​നാ​യി​ല്ല. ചൈ​ന​യി​ൽ ​െവ​ച്ചു​ന​ട​ക്കു​ന്ന ഇ​ന്റ​ർ​നാ​ഷ​ണ​ൽ സ​യ​ൻ​സ് ആ​ൻ​ഡ് ടെ​ക്നോ​ള​ജി എ​ക്‌​സി​ബി​ഷ​നി​ൽ അ​വ​ത​രി​പ്പി​ക്കാ​നു​ള്ള പ്രോ​ജ​ക്ടി​ന്റെ അ​വ​സാ​ന​ഘ​ട്ട പ​ണി​ക​ളി​ലാ​യി​രു​ന്നു ഡാ​ര്‍വി​നും കൂ​ട്ടു​കാ​രും. ഊ​ണും ഉ​റ​ക്കോം ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച് ക​ണ്ടു​പി​ടി​ത്ത​ങ്ങ​ളു​ടെ പു​റ​കേ​യ​ല​യു​ന്ന കു​ട്ടി​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാ​രോ​ട് അ​ങ്ങേ​യ​റ്റം ബ​ഹു​മാ​ന​ത്തോ​ടെ​യാ​ണ് സി​സി​ലി​യും ജോ​മോ​നും ഇ​ട​പെ​ട്ടി​രു​ന്ന​ത്.

''സു​ഖാ​ണോ മോ​ളെ? ചെ​ക്ക​ന്‍ എ​വി​ടെ പോ​യി?'' റോ​ക്കി​യ​ച്ച​ൻ സി​സി​ലി​യോ​ട് വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ൾ ചോ​ദി​ച്ച് വി​ഷ​യ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ഇ​ഴ​ഞ്ഞു...

''ചെ​ക്ക​ൻ അ​വ​ന്റെ ഫ്ര​ണ്ട്സി​ന്റൊ​പ്പം പൊ​റ​ത്തേ​ക്ക് പോ​യേ​ക്കാ​ണ​ച്ചോ.'' ഇ​ല്ലാ​ത്ത വി​ന​യ​മു​ണ്ടാ​ക്കി സി​സി​ലി നു​ണ​പ​റ​യു​ന്ന​തു കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ, പ​ണ്ട് ത​ന്റേം റോ​ക്കി​യ​ച്ച​ന്റേം ആ​ദ്യ​കു​ർ​ബാ​ന സ്വീ​ക​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ അ​ന്നു​ന​ട​ന്ന സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ ഒ​രു തി​ര​ശ്ശീ​ല​യി​ൽ എ​ന്ന​തു​പോ​ലെ ജോ​മോ​ന്റെ മ​ന​സ്സി​ൽ തെ​ളി​ഞ്ഞു​വ​ന്നു.

ന​മ​സ്കാ​ര​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം കാ​ണാ​തെ പ​ഠി​ച്ച്, ആ​ൻ​മേ​രി സി​സ്റ്റ​റി​നെ ചൊ​ല്ലി​ക്കേ​ൾ​പ്പി​ച്ച്, പാ​പ​മോ​ച​ന​ത്തി​ന്റെ താ​ക്കോ​ൽ സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ ഒ​രു​ങ്ങി​യി​റ​ങ്ങി​യ പ​തി​ന​ഞ്ചു ആ​ൺ​കു​ട്ടി​ക​ളും ഇ​രു​പ​ത്തി​മൂ​ന്ന് പെ​ൺ​കു​ട്ടി​ക​ളും പ​ള്ളി​യ​ക​ത്തി​ന്റെ ഇ​രു പ​ള്ള​ക​ളി​ലു​മാ​യി മു​ട്ടി​ല്‍ നി​ര​ന്നു. ആ​ദ്യ​കു​മ്പ​സാ​ര​ത്തി​ന്റെ ച​ങ്കി​ടി​പ്പോ​ടെ, ന​ല്ല​കു​മ്പ​സാ​ര​ത്തി​നു​ള്ള ജ​പം ചൊ​ല്ലി​ക്കൊ​ണ്ട് ഓ​രോ​രു​ത്ത​രും ത​ങ്ങ​ളു​ടെ ഊ​ഴം കാ​ത്തു​നി​ന്നു. അ​ൾ​ത്താ​ര​ബാ​ല​ൻ​കൂ​ടി​യാ​യ റോ​ക്കി​യ​ച്ച​നാ​യി​രു​ന്നു ആ​ൺ​കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ നേ​താ​വ്. കോ​കി​ല​റാ​ണി എ​ന്ന ഇ​ര​ട്ട​പ്പേ​രി​ൽ അ​റി​യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന, ഗാ​യ​ക​സം​ഘ​ത്തി​ന്റെ പെ​ൺ​ശ​ബ്ദ​മാ​യ മേ​രീ​റാ​ണി​യാ​യി​രു​ന്നു പെ​ൺ​കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ വ​രി നി​യ​ന്ത്രി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത്.

മേ​ട്ടി​പ്പാ​ട​ത്തെ ലൂ​ർ​ദു​മാ​താ​പ്പ​ള്ളി​യി​ൽ നി​ന്നും സ്ഥ​ലം മാ​റി​വ​ന്ന കൊ​ച്ച​ച്ച​നെ പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്ന​വ​രെ​ല്ലാം വ​ല്യ​ച്ച​ന്റെ ളോ​ഹ ഉ​ല​യു​ന്ന ശ​ബ്ദം​കേ​ട്ട് ജാ​ഗ​രൂ​ക​രാ​യി. അ​ൾ​ത്താ​ര​യി​ലെ തൂ​ങ്ങ​പ്പെ​ട്ട ക്രി​സ്തു​വി​നെ താ​ണു​വ​ണ​ങ്ങി വ​ട​ക്കേ​ട​ത്ത​ച്ച​ൻ കു​മ്പ​സാ​ര​ക്കൂ​ടി​ന്റെ ഉ​ള്ളി​ലേ​ക്ക് പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു. തി​രു​വ​സ്ത്ര​മ​ണി​ഞ്ഞ്, ക്രി​സ്തു​വി​ന്റെ പ്ര​തി​പു​രു​ഷ​നാ​യി​മാ​റി​യ വൈ​ദി​ക​ന്റെ മു​ന്‍പി​ലേ​ക്ക് പാ​പ​ങ്ങ​ള്‍ ഏ​റ്റു​പ​റ​യാ​നു​ള്ള ആ​വേ​ശ​ത്തോ​ടെ റോ​ക്കി​യ​ച്ച​ൻ മു​ട്ടി​ല്‍ നി​ര​ങ്ങി. കൈ​മ​റ​യ്ക്കു​ള്ളി​ൽ​ക്കി​ട​ന്ന് റോ​ക്കി​യ​ച്ച​ന്റെ ത​ല ഇ​ട​ത്തോ​ട്ടും വ​ല​ത്തോ​ട്ടും വെ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. പി​ന്നെ കു​റ​ച്ചു നേ​ര​ത്തേ​ക്ക് നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത. അ​തി​നെ ഭേ​ദി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് വ​ല്യ​ച്ച​ന്റെ ശ​ബ്ദം ഒ​രു ഇ​ടി​മു​ഴ​ക്കം​പോ​ലെ പ​ള്ളി​യ​ക​ത്തെ പി​ടി​ച്ചു​കു​ലു​ക്കി. ബാ​ൽ​ക്ക​ണി​യി​ലെ കൈ​വ​രി​ക​ളി​ലി​രു​ന്ന് കു​റു​കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന പ്രാ​വു​ക​ള്‍ പ​ര​ക്കം​പാ​ഞ്ഞു; അ​ൾ​ത്താ​ര​യി​ലെ അ​ല​ങ്കാ​ര​പ്പൂ​ക്ക​ളി​ൽ ചി​ല​ത് വാ​ടി​വീ​ണു...

''വ​രീ​ടെ അ​വ​സാ​നം പോ​യി മു​ട്ടു​കു​ത്തെ​ടാ കു​രു​ത്തം​കെ​ട്ട​വ​നെ''​എ​ന്ന് ഗ​ർ​ജി​ച്ച് വ​ല്യ​ച്ച​ൻ റോ​ക്കി​യ​ച്ച​നെ തി​രി​ച്ച​യ​ച്ചു.

കു​രി​ശ്ശി​ൽ കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന ക​ർ​ത്താ​വു​പോ​ലും ഞെ​ട്ടി​വി​റ​ച്ചു കാ​ണും. അ​പ്പോ​പ്പി​ന്നെ കോ​കി​ല​റാ​ണി​യു​ടെ കാ​ര്യം പ​റ​യാ​നു​ണ്ടോ! പേ​ടി​ച്ചു പേ​ടി​ച്ചാ​ണ് അ​വ​ൾ കു​മ്പ​സാ​ര​ക്കൂ​ടി​ന്റെ അ​രി​കി​ലേ​ക്ക് നീ​ങ്ങി​നി​ന്ന​ത്.

കോ​കി​ല​റാ​ണി​യു​ടെ പാ​പ​ങ്ങ​ൾ കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ ചെ​വി വ​ട്ടം​പി​ടി​ച്ച വ​ല്യ​ച്ച​ൻ അ​വ​ളോ​ടും വ​രി​യു​ടെ അ​റ്റ​ത്തു​പോ​യി മു​ട്ടു​കു​ത്താ​ൻ ക​ൽ​പി​ച്ച​തോ​ടെ ബാ​ക്കി​യു​ള്ള​വ​രു​ടെ മു​ട്ട് കൂ​ട്ടി​യി​ടി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. പ​ക്ഷേ, എ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ​യോ മു​ക്കി​യും മൂ​ളി​യും എ​ല്ലാ​വ​രും ആ ​ക​ട​ത്തു​ക​ട​ന്ന് ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടു. റോ​ക്കി​യ​ച്ച​നും കോ​കി​ല​റാ​ണി​യും അ​പ്പോ​ഴും മു​ട്ടി​ൽ​ത്ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു.

അ​വ​ർ പാ​പ​ത്തി​ന്റെ പ​ങ്കു​ക​ച്ചോ​ട​ക്കാ​രാ​യി​രു​ന്നെ​ന്ന ര​ഹ​സ്യം വ​ല്ല്യ​ച്ച​ന​ല്ലാ​തെ മ​റ്റാ​ര്‍ക്കും അ​പ്പോ​ള്‍ അ​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

പി​റ്റേ​ന്നു കാ​ല​ത്ത്, ഊ​ട്ടു​തി​രു​നാ​ളി​നോ​ട​നു​ബ​ന്ധി​ച്ചു​ള്ള ആ​ഘോ​ഷ​മാ​യ പാ​ട്ടു​കു​ർ​ബാ​ന​യു​ടെ സു​വി​ശേ​ഷ​പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​നി​ട​ക്ക് വ​ല്യ​ച്ച​ൻ ഒ​രു കാ​ര്യം പ്ര​ത്യേ​കം എ​ടു​ത്തു പ​റ​ഞ്ഞു: ''ഇ​നി പാ​പം ചെ​യ്താ​ൽ എ​ന്തു ചെ​യ്യും എ​ന്ന് ഈ ​കൂ​ട്ട​ത്തി​ലു​ള്ള ഒ​രു​ത്ത​നോ​ട് ഇ​ന്ന​ലെ ഞാ​ൻ ചോ​ദി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. വീ​ണ്ടും കു​മ്പ​സാ​രി​ക്കും എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ആ ​മ​ഹാ​ന്റെ മ​റു​പ​ടി.''

അ​ച്ച​ന്റെ ത​മാ​ശ​കേ​ട്ട്, പ​ള്ളി​യ​ക​ത്ത് ത​ടി​ച്ചു​കൂ​ടി​യ സ​ക​ല​വി​ശ്വാ​സി​ക​ളും പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചു. പെ​ട്ടെ​ന്നു​ണ്ടാ​യ ഓ​ളം​വെ​ട്ട് അ​ട​ങ്ങാ​ൻ കാ​ത്തു​നി​ൽ​ക്കാ​തെ, പ്ര​സം​ഗം തി​രി​ച്ചു​പി​ടി​ച്ച് വ​ല്യ​ച്ച​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: ''ചെ​യ്തു​പോ​യ പാ​പ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചോ​ർ​ത്ത് പ​ശ്ചാ​ത്ത​പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും മേ​ലി​ൽ പാ​പം ചെ​യ്യി​ല്ലെ​ന്നു ദൃ​ഢ​പ്ര​തി​ജ്ഞ​യെ​ടു​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും ഞാ​ന​വ​നെ ഉ​പ​ദേ​ശി​ച്ചു. പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട ജ​ന​മേ, അ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ മ​റു​പ​ടി നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കു നേ​രെ വീ​ശു​ന്ന ചാ​ട്ട​വാ​റാ​യി​രു​ന്നു.''

ഇ​ത്ത​വ​ണ ആ​രും ചി​രി​ച്ചി​ല്ല! മ​രി​ച്ച വീ​ടു​പോ​ലെ പ​ള്ളി​യ​കം നി​ശ്ശ​ബ്ദ​മാ​യ നേ​ര​ത്ത് റോ​ക്കി​യ​ച്ച​ൻ ത​ന്റെ കു​മ്പ​സാ​ര ര​ഹ​സ്യം ജോ​മോ​ന്റെ ചെ​വി​യി​ൽ വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തി: ''എ​ടാ ജോ, ​വ​ല്യ​ച്ച​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ ആ ​മ​ഹാ​ൻ ഞാ​നാ​ടാ.''

''എ​നി​ക്ക​ത​പ്ലേ തോ​ന്നി മോ​നേ...'' അ​തി​ശ​യോ​ക്തി​കൂ​ടാ​തെ ജോ​മോ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: ''അ​യ്നാ​ണ​ല്ലേ വ​ല്ല്യ​ച്ച​ന്‍ നി​ന്നെ മു​ട്ടു​മ്മെ നി​ർ​ത്തീ​ത്?''

''ആ​ന്ന്...​അ​യാ​ക്ക് പ്രാ​ന്താ​ടാ'', റോ​ക്കി​യ​ച്ച​ൻ ആ​ണ​യി​ട്ടു.

''അ​പ്പോ മ്മ​ടെ കോ​കി​ല​റാ​ണീ​ടെ കേ​സെ​ന്ത്ട്ടാ?''

''ഒ​ന്നും പ​റ​യ​ണ്ടി​വ​നെ'', ശ​ബ്ദം താ​ഴ്ത്തി, അ​പ്ര​ത്തും ഇ​പ്ര​ത്തും നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​വ​രെ നി​രീ​ക്ഷി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് റോ​ക്കി​യ​ച്ച​ൻ ജോ​മോ​നോ​ട് ഒ​രു ചോ​ദ്യം ചോ​ദി​ച്ചു: ''ഇ​ന്ന​ലെ നീ ​എ​ല്ലാ പാ​പ​ങ്ങ​ളും വ​ല്യ​ച്ച​നോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞാ​ർ​ന്നോ?'' ഇ​ല്ലെ​ന്നും ഉ​വ്വെ​ന്നും അ​ർ​ഥം വ​രു​ന്ന​വി​ധ​ത്തി​ൽ ജോ​മോ​ൻ ര​ണ്ടു​വ​ട്ടം ചു​മ​ല​ന​ക്കി. ക​ഴു​ത്തി​ൽ കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന വെ​ന്തി​ങ്ങ​യി​ൽ തെ​രു​പ്പി​ടി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് റോ​ക്കി​യ​ച്ച​ൻ തു​ട​ർ​ന്നു: ''കൈ​പാ​പം ഉ​ൾ​പ്പെ​ടെ സ​ക​ല പാ​പ​ങ്ങ​ളും ഞാ​നാ വെ​ട​ക്ക​ന​ച്ച​നോ​ടു ഏ​റ്റു​പ​റ​ഞ്ഞെ​ടാ. അ​പ്പോ അ​യാ​ള് ചോ​യ്ക്കാ​ണ് ആ​രെ ഓ​ർ​ത്താ നീ ​കൈ​പാ​പം ചെ​യ്തേ​ന്ന്. കു​ടു​ങ്ങീ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞാ​പോ​രെ. കോ​കി​ല​റാ​ണീ​ടെ പേ​രി​നൊ​പ്പം വേ​റേം അ​ഞ്ചെ​ട്ടു പേ​രു​ക​ൾ ഞാ​ന​ങ്ങോ​ട്ട് നെ​ര​ത്തി. അ​പ്പോ അ​യാ​ള് അ​തു​മ്മെ പി​ടി​ച്ചു​കേ​റി. ഞാ​ൻ കെ​ട​ന്ന് ഉ​രു​ളാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. അ​യാ​ള് പി​ന്നേം കൊ​റെ കൊ​നി​ഷ്ട് ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ൾ ചോ​ദി​ച്ച് എ​ന്റെ തൊ​ലി​യു​രി​ച്ചു.''

കു​ർ​ബാ​ന സ്വീ​ക​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ സ​മ​യ​ത്ത് റോ​ക്കി​യ​ച്ച​ൻ ജോ​മോ​ന് ഒ​രു ഉ​പ​ദേ​ശം ന​ൽ​കി: ''എ​ടാ ജോ, ​ന​ല്ല കു​മ്പ​സാ​ര​ത്തി​നു വേ​ണ്ട കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ അ​ഞ്ചെ​ണ്ണം എ​ന്ന​ല്ലെ ന​മ്മ​ൾ പ​ഠി​ച്ച​ത്. അ​നു​ഭ​വം ഗു​രു പ​റ​യാ​ണ്, ന​ല്ല കു​മ്പ​സാ​ര​ത്തി​നു വേ​ണ്ട​ത് ഒ​രേ​യൊ​രു കാ​ര്യാ​ണ്. കു​മ്പ​സാ​ര​ക്കൂ​ടി​ന്റെ മു​ന്നി​ൽ മു​ട്ടു​മ്മെ​നി​ന്ന് പാ​പ​ങ്ങ​ൾ മു​ഴു​വ​നും അ​ക്ക​മി​ട്ട് പ​റ​യേ​ണ്ട കാ​ര്യൊ​ന്നി​ല്ലെ​ടാ. ഏ​തേ​ലും ര​ണ്ടു കു​ഞ്ഞി​പാ​പ​ങ്ങ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ട്, നൊ​ണ​പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ട് അ​ച്ചോ​ന്ന് അ​വ​സാ​നം ഒ​രു കാ​ച്ച​ങ്ങോ​ട്ടു കാ​ച്ചാ​നു​ള്ള ച​ങ്കൂ​റ്റം ഇ​ണ്ടാ​യാ മ​തി.''

അ​ന്ന് റോ​ക്കി​യ​ച്ച​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ ച​ങ്കൂ​റ്റം സി​സി​ലി​ക്ക് ആ​വ​ശ്യ​ത്തി​ൽ കൂ​ടു​ത​ൽ കി​ട്ടി​യി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ എ​ന്നോ​ർ​ത്ത​പ്പോ​ൾ ജോ​മോ​ന് ചി​രി നി​യ​ന്ത്രി​ക്കാ​നാ​യി​ല്ല.

''ചി​രി​ക്കാ​നു​ള്ള കാ​ര്യാ​ണോ ജോ​മോ​നെ ഞാ​ൻ ഇ​ത്രേം നേ​രം പ​റ​ഞ്ഞോ​ണ്ടി​രു​ന്ന​ത്?'' റോ​ക്കി​യ​ച്ച​ന്റെ ചോ​ദ്യം​കേ​ട്ട്, മ​ന​മ​ങ്ങും മി​ഴി​യി​ങ്ങും എ​ന്ന അ​വ​സ്ഥ​യി​ൽ​നി​ന്നും ജോ​മോ​ൻ വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​ത്തി​ലേ​ക്ക് തി​രി​ച്ചു​വ​ന്നു.

''അ​ച്ച​ൻ ചു​മ്മാ കാ​ടു​കേ​റാ​ണ്'', സി​സി​ലി മു​ഷി​ഞ്ഞു. അ​പ്പോ​ൾ റോ​ക്കി​യ​ച്ച​ന്റെ വി​ശു​ദ്ധ​മു​ഖം വാ​ടു​ക​യും സ്വ​രം ക​ന​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു: ''കു​ടും​ബ​പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യി​ല്ല, പ​ള്ളീ​പ്പോ​ക്കും ആ​ണ്ടു​കു​മ്പ​സാ​രോം ഇ​ല്ല. പോ​ട്ടെ, ഇ​തൊ​ക്കെ ക്ഷ​മി​ക്കാം. പ​ക്ഷേ, ഡാ​ര്‍വി​നെ ഇ​തു​വ​രെ മാ​മ്മോ​ദീ​സ മു​ക്കാ​ത്ത​ത് സ​ത്യ​ക്രി​സ്ത്യാ​നി​ക​ൾ​ക്ക് പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള കാ​ര്യാ​ണോ സി​സി​ലി? ആ​ണു​ങ്ങ​ൾ പ​ണ്ടേ കു​ത്ത​ഴി​ഞ്ഞ പു​സ്ത​ക​മാ​ണ്. നി​ങ്ങ​ൾ പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ൾ വേ​ണ്ടേ ഇ​തൊ​ക്കെ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​ൻ.''

റോ​ക്കി​യ​ച്ച​ന്റെ നോ​ട്ടം ചാ​ട്ടു​ളി​പോ​ലെ സി​സി​ലി​യു​ടെ നേ​ർ​ക്ക് നീ​ണ്ടു. അ​വ​ൾ​ക്ക​ത് ഒ​ട്ടും പി​ടി​ച്ചി​ല്ല.

''അ​ന്ത​സ്സാ​യി​ട്ട് പ​ണി​യെ​ടു​ത്താ​ണ​ച്ചോ ഞ​ങ്ങ​ൾ ജീ​വി​ക്ക​ണ​ത്. പി​ന്നേ, ആ​ണു​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് മാ​ത്ര​ല്ല പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ൾ​ക്കും കു​ത്ത​ഴി​ഞ്ഞ പു​സ്ത​കം ആ​വാം​ട്ടോ. ആ​കാ​ശം ഇ​ടി​ഞ്ഞു വീ​ഴാ​നൊ​ന്നും പോ​ണി​ല്ല.'' അ​തും​പ​റ​ഞ്ഞ് വീ​ഡി​യോ​കോ​ളും ക​ട്ട് ചെ​യ്ത് സി​സി​ലി അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ലേ​ക്ക് തി​ടു​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു.

ഈ ​സം​ഭ​വം ന​ട​ന്ന് ഏ​താ​നും ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴാ​ണ് കു​ര്യാ​ച്ച​ന്റെ മ​ര​ണ​നാ​ട​കം അ​ര​ങ്ങേ​റു​ന്ന​ത്. റോ​ക്കി​യ​ച്ച​നും അ​പ്പ​നും ത​മ്മി​ൽ എ​ന്തോ പാ​ലം​വ​ലി ന​ട​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്ന് ജോ​മോ​ൻ സം​ശ​യി​ച്ചു. സം​ഗ​തി സ​ത്യ​മാ​യി​രു​ന്നു...

''ക്രി​സ്ത്യാ​ന്യോ​ളെ തെ​ര​ഞ്ഞു​പി​ടി​ച്ച് ക​ശാ​പ്പു​ചെ​യ്യ​ണ നാ​ടു​ക​ളി​ൽ പോ​യി സു​വി​ശേ​ഷം പ്ര​സം​ഗി​ച്ചി​ട്ടൊ​ള്ള അ​ച്ച​ന്മാ​രും ക​ന്യാ​സ്ത്രീ​ക​ളും ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന, കു​രി​ശി​ന്റെ വ​ഴി തി​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത ഒ​ര് കു​ടു​മ്മാ​ണ് മ്മ്‌​ടെ. പ​ഴ​മ​ക്കാ​രു​ടെ കാ​ര്യം വി​ട്ടേ​ക്ക്. ഈ ​ത​ല​മു​റേ​ലി​ല്ല്യേ ഒ​ര് പു​രോ​ഹി​ത​ൻ. വേ​ദോ​പദേ​ശം പ​ഠി​പ്പി​ക്കാ​ൻ ന​ട​ന്ന സ്വ​ന്തം അ​മ്മ​ച്ച്യേ ഓ​ർ​ത്തെ​ങ്കി​ലും നാ​ട്ടാ​രെ​ക്കൊ​ണ്ട് പ​റ​യി​പ്പി​ക്കാ​തെ ജീ​വി​ക്കാ​ൻ നോ​ക്ക് മോ​നെ.''

സൗ​ദീ​ക്ക് മ​ട​ങ്ങി​പ്പോ​ണേ​ന്റെ ത​ലേ​ദി​വ​സം രാ​ത്രി, സി​സി​ലി​യു​ടെ നി​ഴ​ൽ​വെ​ട്ട​ത്ത​ല്ലാ​തെ ജോ​മോ​നേം ഡാ​ര്‍വി​നേം ഒ​റ്റ​ക്ക് കൈ​യി​ൽ കി​ട്ടി​യ സ​ന്ദ​ര്‍ഭം മു​ത​ലാ​ക്കി കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ ത​ന്റെ അ​വ​സാ​ന അ​ട​വ് പു​റ​ത്തേ​ക്കെ​ടു​ത്തു.

''മോ​ന് മ​ല​യാ​ളം വാ​യി​ക്കാ​ന​റി​യോ?'' അ​വ​ശ​ത അ​ഭി​ന​യി​ച്ച്, ക​ട്ടി​ല്‍ക്രാ​സി​യി​ലേ​ക്ക് ത​ല​ചാ​യ്ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ൽ കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ ഡാ​ര്‍വി​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു.

''എ​വ്ടെ, പ​ണ്ട് ത​പ്പി പെ​ർ​ക്കി എ​ന്തെ​ങ്കി​ലൊ​ക്കെ വാ​യി​ക്കാ​ർ​ന്നു. ഇ​പ്പോ അ​തും ഇ​ല്ല്യ.'' ജോ​മോ​നാ​ണ് മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞ​ത്. സാ​ര​മി​ല്ലെ​ന്ന ഭാ​വ​ത്തി​ൽ കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ ഡാ​ര്‍വി​നെ നോ​ക്കി ചി​രി​ച്ചു; വാ​ത്സ​ല്യ​ത്തോ​ടെ അ​രി​കി​ലേ​ക്ക് വി​ളി​ച്ചു.

അ​വ​ൻ മ​ടി​യൊ​ന്നും കൂ​ടാ​തെ അ​പ്പാ​പ്പ​ന്റെ അ​രി​കി​ൽ ചെ​ന്നി​രു​ന്നു. ത​ല​യ്‌​ക്കാം​ഭാ​ഗ​ത്ത് ​െവ​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള വി​ശു​ദ്ധ​ഗ്ര​ന്ഥ​മെ​ടു​ത്ത് കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ ജോ​മോ​ന്റെ കൈ​ക​ളി​ലേ​ക്ക് വെ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തി​ട്ട് ഉ​ത്പ​ത്തി​പ്പു​സ്ത​കം വാ​യി​ക്കാ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞു.

''ഇ​ത് കൊ​റേ​യി​ണ്ട​ല്ലോ'', ജോ​മോ​ന്‍ മ​ടി​ച്ചു.

''അ​ങ്ങോ​ട്ട് വാ​യി​ക്കെ​ടാ'', കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ ക​ല്‍പ്പി​ച്ചു.

അ​പ്പ​നെ അ​നു​സ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ജോ​മോ​ൻ ഇ​പ്ര​കാ​രം വാ​യി​ച്ചു:

ആ​ദി​യി​ല്‍ ദൈ​വം ആ​കാ​ശ​വും ഭൂ​മി​യും സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു. ഭൂ​മി രൂ​പ​ര​ഹി​ത​വും ശൂ​ന്യ​വു​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ​ഴ​ത്തി​നു​മു​ക​ളി​ല്‍ അ​ന്ധ​കാ​രം വ്യാ​പി​ച്ചി​രു​ന്നു. ദൈ​വ​ത്തി​ന്റെ ചൈ​ത​ന്യം വെ​ള്ള​ത്തി​നു മീ​തെ ച​ലി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ദൈ​വം അ​രു​ളി​ച്ചെ​യ്തു: ''വെ​ളി​ച്ചം ഉ​ണ്ടാ​ക​ട്ടെ.'' വെ​ളി​ച്ചം ഉ​ണ്ടാ​യി.

വെ​ളി​ച്ചം ന​ല്ല​തെ​ന്നു ദൈ​വം ക​ണ്ടു. അ​വി​ടു​ന്നു വെ​ളി​ച്ച​ത്തെ ഇ​രു​ളി​ല്‍നി​ന്നു വേ​ര്‍തി​രി​ച്ചു. വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​നു പ​ക​ലെ​ന്നും ഇ​രു​ളി​നു രാ​ത്രി​യെ​ന്നും പേ​രി​ട്ടു. സ​ന്ധ്യ​യാ​യി, പ്ര​ഭാ​ത​മാ​യി - ഒ​ന്നാം​ദി​വ​സം.

ദൈ​വം വീ​ണ്ടും അ​രു​ളി​ച്ചെ​യ്തു: ''ജ​ല​മ​ധ്യ​ത്തി​ല്‍ ഒ​രു വി​താ​നം ഉ​ണ്ടാ​ക​ട്ടെ, അ​തു ജ​ല​ത്തെ ര​ണ്ടാ​യി തി​രി​ക്ക​ട്ടെ.'' ദൈ​വം വി​താ​ന​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ക​യും അ​തി​നു താ​ഴെ​യു​ള്ള ജ​ല​ത്തെ മു​ക​ളി​ലു​ള്ള ജ​ല​ത്തി​ല്‍ നി​ന്നു വേ​ര്‍തി​രി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. അ​പ്ര​കാ​രം സം​ഭ​വി​ച്ചു. വി​താ​ന​ത്തി​ന് അ​വി​ടു​ന്ന് ആ​കാ​ശ​മെ​ന്നു പേ​രി​ട്ടു. സ​ന്ധ്യ​യാ​യി, പ്ര​ഭാ​ത​മാ​യി - ര​ണ്ടാം ദി​വ​സം.

ദൈ​വം വീ​ണ്ടും അ​രു​ളി​ച്ചെ​യ്തു: ''ആ​കാ​ശ​ത്തി​നു കീ​ഴി​ലു​ള്ള വെ​ള്ള​മെ​ല്ലാം ഒ​രി​ട​ത്ത് ഒ​രു​മി​ച്ചു കൂ​ട​ട്ടെ, ക​ര പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട​ട്ടെ.'' അ​ങ്ങ​നെ സം​ഭ​വി​ച്ചു. ക​ര​യ്ക്കു ഭൂ​മി​യെ​ന്നും ഒ​രു​മി​ച്ചു​കൂ​ടി​യ ജ​ല​ത്തി​നു ക​ട​ലെ​ന്നും ദൈ​വം പേ​രി​ട്ടു. ദൈ​വം അ​രു​ളി​ച്ചെ​യ്തു: ഭൂ​മി എ​ല്ലാ​ത്ത​രം ഹ​രി​ത​സ​സ്യ​ങ്ങ​ളും ധാ​ന്യ​ച്ചെ​ടി​ക​ളും വി​ത്തു​ള്‍ക്കൊ​ള്ളു​ന്ന ഫ​ല​ങ്ങ​ള്‍ കാ​യ്ക്കു​ന്ന വൃ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളും മു​ള​പ്പി​ക്ക​ട്ടെ. അ​ങ്ങ​നെ സം​ഭ​വി​ച്ചു. സ​ന്ധ്യ​യാ​യി, പ്ര​ഭാ​ത​മാ​യി -മൂ​ന്നാം ദി​വ​സം.

ദൈ​വം വീ​ണ്ടും അ​രു​ളി​ച്ചെ​യ്തു: ''രാ​വും പ​ക​ലും വേ​ര്‍തി​രി​ക്കാ​ന്‍ ആ​കാ​ശ​വി​താ​ന​ത്തി​ല്‍ പ്ര​കാ​ശ​ങ്ങ​ള്‍ ഉ​ണ്ടാ​ക​ട്ടെ. അ​വ ഋ​തു​ക്ക​ളും ദി​ന​ങ്ങ​ളും വ​ര്‍ഷ​ങ്ങ​ളും കു​റി​ക്കു​ന്ന അ​ട​യാ​ള​ങ്ങ​ളാ​യി​രി​ക്ക​ട്ടെ. ഭൂ​മി​യി​ല്‍ പ്ര​കാ​ശം ചൊ​രി​യാ​ന്‍ വേ​ണ്ടി അ​വ ആ​കാ​ശ​വി​താ​ന​ത്തി​ല്‍ ദീ​പ​ങ്ങ​ളാ​യി നി​ല്‍ക്ക​ട്ടെ.'' അ​ങ്ങ​നെ സം​ഭ​വി​ച്ചു. ദൈ​വം ര​ണ്ടു മ​ഹാ​ദീ​പ​ങ്ങ​ള്‍ സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു. പ​ക​ലി​നെ ന​യി​ക്കാ​ന്‍ വ​ലു​ത്, രാ​ത്രി​യെ ന​യി​ക്കാ​ന്‍ ചെ​റു​ത്. ന​ക്ഷ​ത്ര​ങ്ങ​ളെ​യും അ​വി​ടു​ന്നു സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു. ഭൂ​മി​യി​ല്‍ പ്ര​കാ​ശം ചൊ​രി​യാ​നും രാ​വി​നെ​യും പ​ക​ലി​നെ​യും നി​യ​ന്ത്രി​ക്കാ​നും വെ​ളി​ച്ച​ത്തെ ഇ​രു​ളി​ല്‍നി​ന്നു വേ​ര്‍തി​രി​ക്കാ​നും ദൈ​വം അ​വ​യെ ആ​കാ​ശ​വി​താ​ന​ത്തി​ല്‍ സ്ഥാ​പി​ച്ചു. അ​തു ന​ല്ല​തെ​ന്നു ദൈ​വം ക​ണ്ടു. സ​ന്ധ്യ​യാ​യി, പ്ര​ഭാ​ത​മാ​യി -നാ​ലാം ദി​വ​സം.

ദൈ​വം വീ​ണ്ടും അ​രു​ളി​ച്ചെ​യ്തു: ''വെ​ള്ളം ജീ​വ​ജാ​ല​ങ്ങ​ളെ പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ക്ക​ട്ടെ; പ​ക്ഷി​ക​ള്‍ ഭൂ​മി​ക്കു മീ​തേ ആ​കാ​ശ​വി​താ​ന​ത്തി​ല്‍ പ​റ​ക്ക​ട്ടെ.'' അ​ങ്ങ​നെ ദൈ​വം ഭീ​മാ​കാ​ര​ങ്ങ​ളാ​യ ജ​ല​ജ​ന്തു​ക്ക​ളെ​യും ക​ട​ലി​ല്‍ പ​റ്റം​ചേ​ര്‍ന്നു ച​രി​ക്കു​ന്ന സ​ക​ല​വി​ധ ജീ​വി​ക​ളെ​യും എ​ല്ലാ​ത്ത​രം പ​ക്ഷി​ക​ളെ​യും സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു. അ​വ ന​ല്ല​തെ​ന്ന് അ​വി​ടു​ന്നു ക​ണ്ടു. സ​ന്ധ്യ​യാ​യി, പ്ര​ഭാ​ത​മാ​യി -​അ​ഞ്ചാം ദി​വ​സം.

ദൈ​വം വീ​ണ്ടും അ​രു​ളി​ച്ചെ​യ്തു: ''ഭൂ​മി എ​ല്ലാ​ത്ത​രം ജീ​വ​ജാ​ല​ങ്ങ​ളെ​യും -ക​ന്നു​കാ​ലി​ക​ള്‍, ഇ​ഴ​ജ​ന്തു​ക്ക​ള്‍, കാ​ട്ടു​മൃ​ഗ​ങ്ങ​ള്‍ എ​ന്നി​വ​യെ -പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ക്ക​ട്ടെ.'' അ​ങ്ങ​നെ സം​ഭ​വി​ച്ചു.

ദൈ​വം വീ​ണ്ടും അ​രു​ളി​ച്ചെ​യ്തു: ''ന​മു​ക്കു ന​മ്മു​ടെ ഛായ​യി​ലും സാ​ദൃ​ശ്യ​ത്തി​ലും മ​നു​ഷ്യ​നെ സൃ​ഷ്ടി​ക്കാം. അ​വ​ര്‍ക്കു ക​ട​ലി​ലെ മ​ത്സ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ആ​കാ​ശ​ത്തി​ലെ പ​റ​വ​ക​ളു​ടെ​യും നാ​ല്‍ക്കാ​ലി​ക​ളു​ടെ​യും ഭൂ​മി മു​ഴു​വ​ന്റെ​യും ഭൂ​മി​യി​ല്‍ ഇ​ഴ​യു​ന്ന സ​ര്‍വ​ജീ​വി​ക​ളു​ടെ​യും മേ​ല്‍ ആ​ധി​പ​ത്യം ഉ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ട്ടെ.'' അ​ങ്ങ​നെ ദൈ​വം ത​ന്റെ ഛായ​യി​ല്‍ മ​നു​ഷ്യ​നെ സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു. ദൈ​വം അ​വ​രെ ഇ​ങ്ങ​നെ അ​നു​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു: ''സ​ന്താ​ന​പു​ഷ്ടി​യു​ള്ള​വ​രാ​യി പെ​രു​കു​വി​ന്‍. ഭൂ​മി​യി​ല്‍ നി​റ​ഞ്ഞ് അ​തി​നെ കീ​ഴ​ട​ക്കു​വി​ന്‍. താ​ന്‍ സൃ​ഷ്ടി​ച്ച​തെ​ല്ലാം വ​ള​രെ ന​ന്നാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നു ദൈ​വം ക​ണ്ടു.

സ​ന്ധ്യ​യാ​യി, പ്ര​ഭാ​ത​മാ​യി -​ആ​റാം ദി​വ​സം. അ​ങ്ങ​നെ ആ​കാ​ശ​വും ഭൂ​മി​യും അ​വ​യി​ലു​ള്ള സ​മ​സ്ത​വും പൂ​ര്‍ണ​മാ​യി. ദൈ​വം ത​ന്റെ ജോ​ലി ഏ​ഴാം ദി​വ​സം പൂ​ര്‍ത്തി​യാ​ക്കി. താ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി​യ പ്ര​വൃ​ത്തി​യി​ല്‍നി​ന്നു വി​ര​മി​ച്ച്, ഏ​ഴാം ദി​വ​സം അ​വി​ടു​ന്നു വി​ശ്ര​മി​ച്ചു...

ജോ​മോ​ന്‍ ബൈ​ബി​ൾ ഈ​ണ​ത്തി​ൽ വാ​യി​ച്ചു​നി​ര്‍ത്തി​യ​പ്പോ​ള്‍ ''ന​മ്മു​ടെ ക​ര്‍ത്താ​വാ​യ ഈ​ശോ​മി​ശ്യാ​യ്ക്ക് സ്തു​തി'' എ​ന്നു പ്ര​തി​വ​ചി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് കു​ര്യാ​ച്ച​ന്‍ പി​താ​വി​നും പു​ത്ര​നും വ​ര​ച്ചു.

''ജോ​മോ​നേ നീ ​ഇ​തൊ​ക്കെ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നി​ല്ലേ?'' കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

''ഒ​രി​ക്കെ വി​ശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്നു അ​പ്പാ.'' ആ​ലോ​ച​ന​കൂ​ടാ​തെ ജോ​മോ​ന്‍ മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞു. കു​റ​ച്ചു​നേ​രം നി​ശ്ശ​ബ്ദ​നാ​യി ഇ​രു​ന്ന​തി​നു​ശേ​ഷം കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ ഡാ​ര്‍വി​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു: ''കു​ഞ്ഞേ നീ​യി​തൊ​ക്കെ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നോ​ടാ?''

ബൈ​ബി​ളിനെ​ക്കു​റി​ച്ച് ഒ​രു ചു​ക്കും ചു​ണ്ണാ​മ്പും അ​റി​യാ​ത്ത അ​വ​ൻ അ​പ്പാ​പ്പ​ന്റെ ചോ​ദ്യം​കേ​ട്ട് വാ​പൊ​ളി​ച്ചു​നി​ന്നു.

''അ​വ​ന്‍ അ​തൊ​ന്നും വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​ന്‍ പോ​ണി​ല്ല​പ്പാ. അ​വ​ന്റെ വ​ഴി കു​രി​ശി​ന്റെ വ​ഴി​യ​ല്ല. അ​വ​ന് ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ന്‍ ആ​വ​ണ​ന്നാ​ണ് ആ​ഗ്ര​ഹം. അ​ത​ല്ലേ ഞ​ങ്ങ​ള്‍...''

പ​റ​ഞ്ഞു​വ​ന്ന​ത് മു​ഴു​മി​പ്പി​ക്കാ​ന്‍ അ​നു​വ​ദി​ക്കാ​തെ കു​ര്യാ​ച്ച​ന്‍ ജോ​മോ​നു​നേ​രെ കൈ​യു​യ​ര്‍ത്തി കാ​ണി​ച്ചു.

''മോ​നി​ന്ന് അ​പ്പാ​പ്പ​ന്റൊ​പ്പം ഈ ​മു​റീ​ല് കെ​ട​ക്ക്‌​ട്ടാ. അ​ട്ത്ത വ​ര​വി​ന് അ​പ്പാ​പ്പ​ൻ ബാ​ക്കി​ണ്ടാ​വോ​ന്ന് ആ​ർ​ക്ക​റി​യാം'', ഇ​ട​റു​ന്ന സ്വ​ര​ത്തി​ൽ കു​ര്യാ‍ച്ച​ന്‍ അ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു.

''കെ​ട​ന്നോ​ടാ'', മ​ക​ന് ധൈ​ര്യം പ​ക​ര്‍ന്നു​കൊ​ണ്ട് ജോ​മോ​ന്‍ ഓ​ർ​മി​പ്പി​ച്ചു: ''പി​ടി​വി​ട്ട് ഒ​റ​ങ്ങ്യേ​ക്ക​ല്ലേ​ട്ടാ, വെ​ളു​പ്പി​ന് പോ​വാ​നൊ​ള്ള​താ​ണ്.''

അ​പ്പ​ന് ചെ​വി തി​ന്നാ​ൻ നി​ന്നു​കൊ​ടു​ത്ത​ത് പോ​രാ​ഞ്ഞ് ചെ​റു​ക്ക​നെ അ​വി​ടെ ഒ​റ്റ​ക്ക് ആ​ക്കി​പ്പോ​ന്ന​തി​ന് സി​സി​ലി​യു​ടെ വാ​യേ​ലി​രി​ക്ക​ണ​തു​മു​ഴു​വ​ൻ ജോ​മോ​ൻ കേ​ട്ടു.

പ​ന്നി​യി​റ​ച്ചി ഉ​ണ​ക്കി​യ​ത് പൊ​തി​ഞ്ഞു​കെ​ട്ടി പെ​ട്ടി​യു​ടെ ഉ​ള്ളി​ലേ​ക്ക് പൂ​ത്തു​മ്പോ​ള്‍, താ​ൻ എ​ന്തൊ​രു ബു​ദ്ധി​മോ​ശ​മാ​ണ് കാ​ണി​ച്ച​തെ​ന്നോ​ർ​ത്ത് ജോ​മോ​ന്റെ മ​ന​സ്സു​പി​ട​ഞ്ഞു. അ​വ​ന്‍ ധൃ​തി​പി​ടി​ച്ച് വാ​തി​ലി​ന്റെ ഓ​ടാ​മ്പ​ല്‍ നീ​ക്കി. പ​ക്ഷേ, പു​റ​ത്തു​നി​ന്നും കു​റ്റി​യി​ട്ടു പൂ​ട്ടി​യ വാ​തി​ൽ ബ​ലം​പി​ടി​ച്ചു​നി​ന്നു.

ജോ​മോ​നും സി​സി​ലി​യും​കൂ​ടി ആ​ഞ്ഞു​പി​ടി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും, ഇ​രു​മു​ള്ളു​കൊ​ണ്ടു​ണ്ടാ​ക്കി​യ വാ​തി​ല്‍ പാ​ളി​ക​ൾ​ക്ക് ഒ​ര​ന​ക്കോം സം​ഭ​വി​ച്ചി​ല്ല.

''അ​തേ, ഒ​ച്ച​യി​ട്ട് ആ​ളെ കൂ​ട്ടാ​ൻ നി​ക്ക​ണ്ട​ട്ടാ. സ​മ​യാ​വ്മ്പോ വാ​തി​ല് താ​നേ തൊ​റ​ന്നോ​ളും.'' അ​പ്പ​ന്റെ ശ​ബ്ദം​കേ​ട്ട ഭാ​ഗ​ത്തെ ജ​നാ​ല​യു​ടെ അ​രി​കി​ലേ​ക്ക് ജോ​മോ​നും സി​സി​ലി​യും കു​തി​ച്ചു.

''അ​പ്പ​ൻ ചു​മ്മാ പ്രാ​ന്തെ​ടു​ക്കാ​ൻ നി​ക്കാ​ണ്ട് വാ​തി​ല് തൊ​റ​ന്നേ. ഇ​ല്ലേ ഞാ​നി​പ്പോ പോ​ലീ​സി​നെ വി​ളി​ക്കും​ട്ടാ.'' ജ​ന​ല​ഴി​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ പു​റ​ത്തേ​ക്ക് കൈ​യി​ട്ട് ജോ​മോ​ൻ കു​ര്യാ​ച്ച​നെ വെ​ല്ലു​വി​ളി​ച്ചു.

''മി​ണ്ടാ​ണ്ട് ഒ​ര് സ​ല​ത്ത് കു​ത്തി​ര്ന്നാ വെ​ളി​ച്ചം വീ​ഴു​മ്പോ സൗ​ദീ​ക്ക് പൂ​വ്വാം. ഇ​ല്ലേ ഒ​ര് കാ​ലി​ന്റെ​ടേ​യ്ക്കും പൂ​വി​ല്ല. കാ​ട്ടു​പ​ന്നീ​നെ വെ​ട്ടി​വ​ര​ട്ടി പാ​ര്‍സ​ലാ​ക്കി​യ കേ​സി​ന് ര​ണ്ടി​നേം ഫോ​റ​സ്റ്റാ​ര് പി​ടി​ച്ചോ​ണ്ടു പൂ​വ്വും. അ​ത്ര ത​ന്നെ.''

കു​ര്യാ​ച്ച​ന്റെ ഭീ​ഷ​ണി​കേ​ട്ട് സി​സി​ലി വാ​യ​പൊ​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ച് ക​ര​ഞ്ഞു. അ​പ്പ​ന്റെ മ​ന​സ്സു​പോ​ലെ​ത്ത​ന്നെ ഒ​രാ​യി​രം ര​ഹ​സ്യ അ​റ​ക​ളു​ള്ള, അ​തി​പു​രാ​ത​ന​മാ​യ ത​ന്റെ ഭ​വ​ന​ത്തി​ല്‍ നി​ന്നും ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത് അ​ത്ര എ​ളു​പ്പ​മ​ല്ലെ​ന്ന് അ​റി​യാ​വു​ന്ന ജോ​മോ​നും ത​ള​ർ​ന്നൊ​ടി​ഞ്ഞു.

''പ​പ്പേം മ​മ്മീം ഉ​റ​ങ്ങി കാ​ണോ? അ​വ​രേം കൂ​ടി വി​ളി​ക്കാ​ർ​ന്ന​ല്ലേ അ​പ്പാ​പ്പാ.'' കു​ര്യാ​ച്ച​ന്റെ​യൊ​പ്പം കി​ഴ​ക്കേ​ച്ചെ​രു​വി​ലെ തോ​ട്ടി​ൻ​ക​ര​യി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ ഡാ​ര്‍വി​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞു.

''അ​വ​രി​പ്പോ പ​ത്തൊ​റ​ക്കം ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ട്ണ്ടാ​കും.'' നി​ലാ​വെ​ട്ടം പ​ര​ന്നൊ​ഴു​കു​ന്ന തോ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ഇ​റ​ങ്ങി​നി​ന്ന് കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: ''മോ​നി​ങ്ങോ​ട്ട് എ​റ​ങ്ങി വാ​യോ. ഒ​രു​ക​ണ​ക്കി​ന് അ​വ​രി​ല്ലാ​ത്ത​താ​ണ് ന​ല്ല​ത്.''

ഡാ​ര്‍വി​ന്‍ ആ​ദ്യം ഒ​ന്നു മ​ടി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും, അ​പ്പാ​പ്പ​ൻ ത​ന്നെ​വെ​ച്ചു ചെ​യ്യാ​ൻ പോ​കു​ന്ന പ​രീ​ക്ഷ​ണം എ​ന്താ​ണെ​ന്നു അ​റി​യാ​നു​ള്ള ഉ​ത്സാ​ഹ​ത്തി​ൽ അ​വ​ൻ ഒ​തു​ക്കു​ക​ല്ലു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ തോ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ഊ​ർ​ന്നു.

''മോ​ന് യോ​ഹ​ന്നാ​നെ അ​റി​യോ?'' കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു. അ​ര​യ്‌​ക്കൊ​പ്പം വെ​ള്ള​ത്തി​ൽ മു​ഖാ​മു​ഖം നി​ൽ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ര​പ്പോ​ൾ.

''അ​താ​രാ അ​പ്പാ​പ്പാ?'' അ​ടി​യൊ​ഴു​ക്കി​നെ കാ​ൽ​വ​രു​തി​യി​ലാ​ക്കാ​ന്‍ പ​ണി​പ്പെ​ട്ടു​കൊ​ണ്ട് ഡാ​ര്‍വി​ന്‍ ചോ​ദി​ച്ചു. കു​ര്യാ​ച്ച​ന്റെ മു​ഖ​ത്തേ​ക്ക് നി​ലാ​വി​ന്റെ ഒ​രു ചെ​റു​ത​രി പാ​റി​വീ​ണു. അ​പ്പാ​പ്പ​ന്റെ കൊ​മ്പ​ൻ​മീ​ശ​യി​ൽ ന​ന​വു​തൂ​ങ്ങു​ന്ന​തു​ക​ണ്ട് ഡാ​ര്‍വി​ന്റെ മു​ഖ​ത്ത് പു​ഞ്ചി​രി പൂ​ത്തു.

''ഞാ​ൻ ത​ന്നെ'', കു​ര്യാ​ച്ച​ന്റെ കൈ​ക​ൾ ഡാ​ര്‍വി​ന്റെ ചു​മ​ലി​ൽ അ​മ​ർ​ന്നു. ഞാ​ൻ ത​ന്നെ നി​ന്റെ യോ​ഹ​ന്നാ​ൻ എ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ട് കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ ഡാ​ര്‍വി​നെ മൂ​ന്നു​വ​ട്ടം വെ​ള്ള​ത്തി​ല്‍ മു​ക്കി പൊ​ക്കി. അ​പ്പോ​ള്‍, വി. ​റാ​പ്പേ​ൽ മാ​ലാ​ഖ​യു​ടെ നാ​മ​ധേ​യ​ത്തി​ലു​ള്ള ഇ​ട​വ​ക​പ്പ​ള്ളി​യി​ലെ മ​ണി​മാ​ളി​ക​യി​ല്‍നി​ന്നും പ്ര​ഭാ​ത​മ​ണി​ക​ള്‍ മു​ഴ​ങ്ങി കേ​ള്‍ക്കു​ക​യും തോ​ട്ടി​ന്‍‌​ക​ര​യി​ലെ ആ​ഞ്ഞി​ലി​യി​ല്‍ ത​മ്പ​ടി​ച്ചി​രു​ന്ന ഒ​രു​പ​റ്റം കി​ളി​ക​ള്‍ കൂ​ട്ട​ത്തോ​ടെ പ​റ​ന്നു​പോ​വു​ക​യും ചെ​യ്തു.

''അ​ൽ​പു​തം! മ​ഹാ അ​ൽ​പു​തം!'' ആ​കാ​ശ​ച്ച​രു​വി​ല്‍ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ട ദി​വ്യ​പ്ര​കാ​ശ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ക​ര​ങ്ങ​ള്‍ ഉ​യ​ര്‍ത്തി കു​ര്യാ​ച്ച​ന്‍ കു​രി​ശു​വ​ര​ച്ചു: ''അ​ങ്ങോ​ട്ട് നോ​ക്ക് മോ​നെ, പ​രി​ശു​ത്താ​ൽ​മാ​വും എ​ട​വ​ക മ​ധ്യ​സ്ത്യാ​യ റാ​പ്പേ​ൽ മാ​ലാ​കേം ഒ​ന്നി​ച്ചെ​ഴു​ന്ന​ള്ളി വ​ര​ണ വ​ര​വ് ക​ണ്ടാ...''

ശ്വാ​സം​കി​ട്ടാ​തെ കു​നി​ഞ്ഞു​നി​ന്ന് കി​ത​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന ഡാ​ര്‍വി​ന്‍ ത​ല​യ​ൽ​പ്പ​മു​യ​ർ​ത്തി ആ​കാ​ശ​ത്തി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി. അ​വ​ന്റെ വാ​യി​ലൂ​ടേ​യും മൂ​ക്കി​ലൂ​ടേ​യും വെ​ള്ളം കു​തി​ച്ചു.

''അ​പ്പാ​പ്പ അ​ത് പ​രി​ശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വും റാ​പ്പേ​ൽ മാ​ലാ​ഖ​യൊ​ന്നു​മ​ല്ല; അ​തൊ​രു സ്‌​പേ​സ് ഷി​പ്പാ​ണ്.'' മേ​ഘ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ തെ​ളി​ഞ്ഞു​വ​രു​ന്ന ആ​കാ​ശ​പ്പാ​ത​യി​ലേ​ക്ക് ആ​കാം​ക്ഷ​യോ​ടെ ഉ​റ്റു​നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ട് ഡാ​ര്‍വി​ന്‍ ഉ​റ​പ്പി​ച്ചു പ​റ​ഞ്ഞു: ''അ​തൊ​രു റോ​ക്ക​റ്റാ​ണ​പ്പാ​പ്പാ!''

പ​രി​ശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വി​നെ സ്തു​തി​ക്കാ​ൻ ഉ​യ​ർ​ത്തി​യ ക​ര​ങ്ങ​ൾ താ​ഴേ​ക്കു പ​തി​ക്കു​മ്പോ​ൾ, ഒ​രു കു​ഞ്ഞി​നെ​പ്പോ​ലെ കു​ര്യാ​ച്ച​ൻ വി​തു​മ്പി​ക്ക​ര​ഞ്ഞു...​അ​ടി​യൊ​ഴു​ക്കി​ല്‍ പ​ത​റി​പ്പോ​യ അ​പ്പാ​പ്പ​നെ തോ​ട്ടി​ല്‍ വീ​ഴാ​തെ താ​ങ്ങി​നി​ര്‍ത്തു​മ്പോ​ഴും ഡാ​ര്‍വി​ന്റെ ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ ആ​കാ​ശ​ത്തു​ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു.