ചുഴി

ഫോ​ൺ​കാ​ളാ​ണ് അ​യാ​ളെ എ​ഴു​ന്നേ​ൽ​പി​ച്ച​ത്. ഷോ​ക്ക് വി​ട്ടു​മാ​റാ​തെ കു​റ​ച്ചു​സ​മ​യം ബെ​ഡി​ൽ​ത​ന്നെ ഇ​രു​ന്നു. റൂ​മി​ന്റെ മൂ​ല​യി​ൽ വെ​ച്ച കെ​ണി​യി​ൽ കു​ടു​ങ്ങി​യ എ​ലി ത​ന്നെ​ത്ത​ന്നെ നോ​ക്കു​ന്ന​താ​യി അ​നി​രു​ദ്ധി​ന് തോ​ന്നി

ത​ന്റെ മു​ന്നി​ലേ​ക്ക് ഇ​റ​ക്കി​വെ​ച്ച കു​രു​ക്കി​ൽ നി​ന്നും ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടാ​നാ​യി എ​ലി പ​രാ​ക്ര​മം​കാ​ട്ടി പാ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. വി​ശ​പ്പി​ന് മു​ന്നി​ൽ കെ​ണി​യാ​ണെ​ന്ന് ഒ​രു​വ​ട്ടം മ​റ​ന്ന​താ​ണ്. വ​രാ​നി​രി​ക്കു​ന്ന സെ​ക്ക​ൻ​ഡു​ക​ളി​ലൊ​ന്നി​ൽ തൂ​ങ്ങി​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന കു​രു​ക്കി​ൽ മു​റു​കു​മെ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പാ​ണ്. എ​ന്നി​ട്ടും അ​ത് പ​രാ​ക്ര​മം പാ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അ​നി​രു​ദ്ധ് ത​ന്റെ കൈ​യി​ലെ ഈ​ർ​ക്കി​ൽ​കൊ​ണ്ട് ഉ​ണ്ടാ​ക്കി​യെ​ടു​ത്ത കു​രു​ക്ക് എ​ലി​യു​ടെ ക​ഴു​ത്തി​ലേ​ക്ക് ഇ​ടാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഒ​രു നി​മി​ഷം ത​ന്റെ ക​ഴു​ത്തി​ന് ചു​റ്റും ഒ​രു കു​രു​ക്ക് മു​റു​കു​ന്ന​താ​യി അ​യാ​ൾ​ക്ക് അ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ടാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. പി​റ​കി​ലേ​ക്ക് തി​രി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ ഞെ​ട്ടി​പ്പോ​യി. ഭീ​മാ​കാ​ര​നാ​യൊ​രു എ​ലി, അ​യാ​ളി​ലെ കു​രു​ക്കി​നെ മു​റു​ക്കു​ക​യാ​ണ്. അ​ത് മു​റു​കു​ന്ന​തി​ന് മു​മ്പേ അ​നി​രു​ദ്ധ് കു​ത​റി​മാ​റി. ആ​ഴ​ത്തി​ലേ​ക്കാ​ണ് ചെ​ന്നു​പ​തി​ച്ച​ത്. നോ​ക്കി ആ ​എ​ലി നി​ൽ​പ്പു​ണ്ട്. പ​തി​യെ ആ ​കു​ഴി മ​ണ്ണാ​ൽ നി​റ​യാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി.

തു​ട​രെ​ത്തു​ട​രെ വ​ന്ന ഫോ​ൺ​കാ​ളാ​ണ് അ​യാ​ളെ എ​ഴു​ന്നേ​ൽ​പി​ച്ച​ത്. ക​ണ്ട കാ​ഴ്ച​യു​ടെ ഷോ​ക്ക് വി​ട്ടു​മാ​റാ​തെ കു​റ​ച്ചു​സ​മ​യം ബെ​ഡി​ൽ​ത​ന്നെ ഇ​രു​ന്നു. റൂ​മി​ന്റെ മൂ​ല​യി​ൽ ത​ലേ നാ​ൾ വെ​ച്ച കെ​ണി​യി​ൽ കു​ടു​ങ്ങി​യ ഒ​രു എ​ലി ത​ന്നെ​ത്ത​ന്നെ നോ​ക്കു​ന്ന​താ​യി അ​നി​രു​ദ്ധി​ന് തോ​ന്നി. അ​ഖി​ല​യാ​ണ്‌ വി​ളി​ച്ച​ത്. തി​രി​ച്ചു​വി​ളി​ച്ചു. വൈ​കീ​ട്ട് അ​വ​ളെ കാ​ണ​ണം.

തി​ര​ക​ൾ സാ​ധാ​ര​ണ​ത്തേ​തി​ൽ​നി​ന്നും ശ​ക്ത​മാ​യി​രു​ന്നു. തു​ട​രെ തു​ട​രെ അ​തൊ​ക്കെ​യും തീ​ര​ത്ത് ച​ല​ന​ങ്ങ​ൾ സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

‘എ​ന്താ പ്ലാ​ൻ?’

ഏ​റെ നേ​രം നി​റ​ഞ്ഞ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത​യെ അ​വ​ളാ​ണ് ഭേ​ദി​ച്ച​ത്.

‘ഒ​ന്നു​മി​ല്ല...’

‘ഒ​രു ജോ​ലി​യു​ണ്ട്, ഇ​ൻ​ഫോ പാ​ർ​ക്കി​ലാ​ണ്... നോ​ക്ക​ല്ലേ?’

അ​നി​രു​ദ്ധ് ഒ​ന്നും മി​ണ്ടി​യി​ല്ല.

‘നി​ന്നോ​ടാ​ണ്...’

‘വേ​ണ്ടെ​ടോ...​ആ ഫീ​ൽ​ഡ് ത​ന്നെ മ​ടു​ത്തു. വേ​റെ​ന്തേ​ലും നോ​ക്കാം.’

‘വേ​റെ​യെ​ന്ത്?’

‘അ​റി​യി​ല്ല...​നീ ഇ​പ്പൊ അ​തൊ​ന്നും ചോ​ദി​ക്ക​ല്ലേ’ അ​ഖി​ല ഇ​രു​ന്നി​ട​ത്ത് നി​ന്നും എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ന​ട​ന്നു. പി​റ​കെ അ​നി​രു​ദ്ധും.

‘ഡാ​ർ​ക്ക് ആ​വ​ല്ലേ...’

‘ആ​ക്ച്വ​ലി ഐ ​നീ​ഡ് സം ​ടൈം. ത​ൽ​ക്കാ​ലം ഇ​പ്പൊ ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ളും ഉ​ത്ത​ര​ങ്ങ​ളും വ​യ്യ.’

‘ആ​യി​ക്കോ​ട്ടെ. നി​ന​ക്ക് സം​സാ​രി​ക്ക​ണം എ​ന്ന് തോ​ന്നു​മ്പോ​ൾ വി​ളി​ക്ക്. കേ​ട്ടോ​ളാം’

അ​നി​രു​ദ്ധ് അ​വ​ളെ നോ​ക്കി ചി​രി​ച്ചു. അ​വ​ൾ അ​വ​നെ ഗാ​ഢ​മാ​യി ആ​ലിം​ഗ​നം ചെ​യ്തു. ഒ​രു യാ​ത്ര മ​ന​സ്സി​ലു​ണ്ട്. എ​പ്പോ വേ​ണേ​ലും ആ​വാം.​അ​വ​ൾ എ​നി​ക്കെ​ന്താ​ണ് എ​ന്നൊ​ക്കെ ആ​ലോ​ചി​ച്ചാ​ൽ ഉ​ത്ത​ര​മി​ല്ല. പ്ര​ണ​യം പ​ര​സ്പ​രം പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല. ഇ​നി പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ ഒ​രു​പ​ക്ഷേ, ഈ​യൊ​രു ബ​ന്ധ​ത്തി​ന്റെ ഭം​ഗി അ​വി​ടെ തീ​ർ​ന്നേ​ക്കാം. അ​ല്ലേ​ൽ കൂ​ടു​ത​ൽ നി​റ​മു​ള്ള​താ​യേ​ക്കാം. എ​ന്താ​യാ​ലും ഈ ​അ​നി​ശ്ചി​ത​ത്വം മ​നോ​ഹ​ര​മാ​ണ്.

അ​വ​ളോ​ട് യാ​ത്ര പ​റ​ഞ്ഞ പി​റ്റേ ദി​വ​സം​ത​ന്നെ ബാ​ഗു​മെ​ടു​ത്തി​റ​ങ്ങി. ഇ​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ൻ അ​മ്മ​യെ വി​ളി​ച്ചു. അ​മ്മ എ​തി​രൊ​ന്നും പ​റ​യാ​റി​ല്ല. അ​മ്മ​ക്ക് എ​ന്നെ വി​ശ്വാ​സ​മാ​ണ്. അ​ല്ലേ​ലും ഇ​നി​യെ​ന്ത് എ​തി​ര് പ​റ​യാ​ൻ... വീ​ട്ടി​ൽ ചെ​ല്ലാ​ത്ത​തി​ന്റെ പ​രി​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ ഉ​ണ്ടാ​കും. അ​ത് തു​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ഴേ​ക്ക് വി​ഷ​യം മാ​റ്റി ഫോ​ൺ ക​ട്ടാ​ക്കാ​റാ​ണ് കു​റ​ച്ചാ​യി​ട്ട് പ​തി​വ്.

**

ഒ​രു​പാ​ടു​നേ​ര​ത്തെ നി​ൽ​ക്ക​ലി​നു ശേ​ഷം ഒ​രു രാ​ജ​സ്ഥാ​ൻ പെ​ർ​മി​റ്റ് ലോ​റി നി​ർ​ത്തി. കേ​ര​ള​ത്തി​ലേ​ക്ക് മാ​ർ​ബി​ളു​മാ​യി വ​ന്ന​താ​ണ്. അ​റി​യാ​വു​ന്ന ഹി​ന്ദി​യി​ൽ സം​സാ​രി​ച്ച് കു​റെ ദൂ​രം യാ​ത്ര ചെ​യ്തു. ക​ക്ഷി അ​ധി​ക​മൊ​ന്നും സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന കൂ​ട്ട​ത്തി​ല​ല്ല എ​ന്നാ​ലും ചോ​ദി​ച്ച​തി​നൊ​ക്കെ ഉ​ത്ത​രം കൊ​ടു​ത്തു. അ​ടു​ത്ത​താ​യി ക​ണ്ട ലോ​റി​ത്താ​വ​ള​ത്തി​നോ​ട് ചേ​ർ​ത്ത് വ​ണ്ടി​യൊ​തു​ക്കി. അ​നി​രു​ദ്ധ് ചാ​ടി​യി​റ​ങ്ങി. ബാ​ഗ് വ​ണ്ടി​യി​ൽ​ത​ന്നെ വെ​ച്ചു. നി​ർ​ത്തി​യി​ട്ട വാ​ഹ​ന​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ ന​ട​ന്ന് ഒ​രു ക​ട്ട​നും വാ​ങ്ങി​ച്ച് ഒ​രു ബെ​ഞ്ചി​ൽ ചെ​ന്നി​രു​ന്നു. ഒ​രു വൃ​ദ്ധ​ൻ തൊ​ട്ട​ടു​ത്തി​രു​ന്ന് ഭ​ക്ഷ​ണം ക​ഴി​ക്കു​ന്നു. കു​റ​ച്ചു നേ​രം അ​വി​ടെ വ​രു​ന്ന​വ​രെ​യും പോ​കു​ന്ന​വ​രെ​യും നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. പി​ന്നെ ലോ​റി​യി​ൽ ചെ​ന്ന് ബാ​ഗെ​ടു​ത്ത് പ​ഴ​യ സ്ഥാ​ന​ത്ത്. ഇ​ന്നി​വി​ടെ എ​വി​ടേ​ലും ത​ങ്ങാം എ​ന്ന ചി​ന്ത​യി​ൽ, യാ​ത്ര തു​ട​രാ​ൻ സ​മ​യ​മാ​യ​പ്പോ​ൾ അ​നി​രു​ദ്ധ് അ​യാ​ളെ യാ​ത്ര​യാ​ക്കി. സ്വ​ത്വ​ത്തെ മ​റ​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു​ള്ള യാ​ത്ര​യി​ൽ എ​പ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും ഒ​രു ചോ​ദ്യ​മു​ണ്ടാ​വും. പ​ക്ഷേ, അ​തു വാ​ക്കു​കൊ​ണ്ട് മാ​ത്രം ആ​ക​ണ​മെ​ന്നി​ല്ല. സ​മ​യം എ​ത്ര​യാ​യെ​ന്ന് അ​റി​യി​ല്ല. ന​ല്ല നി​ലാ​വു​ണ്ട്. ബെ​ഞ്ചി​ൽ ഒ​ഴി​ഞ്ഞ ചാ​യ ഗ്ലാ​സു​ണ്ട്. ദൂ​രെ റോ​ഡി​ന​പ്പു​റ​ത്ത് പ​ര​ന്നു​കി​ട​ക്കു​ന്ന പാ​ട​ത്തി​ന്റെ ഓ​ര​ത്താ​യി ഒ​റ്റ​വെ​ളി​ച്ചം ക​ത്തു​ന്നു​ണ്ട്. ഇ​ല്ല, യാ​ത്ര അ​വ​സാ​നി​പ്പി​ക്കാ​ൻ നേ​ര​മാ​യി​ട്ടി​ല്ല. ഇ​നി​യും ഒ​രു​പാ​ട് കാ​ഴ്ച​ക​ൾ എ​ന്നെ കാ​ത്തി​രി​പ്പു​ണ്ട്. അ​നി​രു​ദ്ധി​ന്റെ മ​ന​സ്സ് എ​ങ്ങോ​ട്ടെ​ന്നി​ല്ലാ​തെ വ​ള​ഞ്ഞു​പു​ള​യു​ക​യാ​ണ്.

പാ​ട​ത്തി​ന് ന​ടു​വി​ലൂ​ടെ ആ​രൊ​ക്കെ​യോ ന​ട​ന്നു​തീ​ർ​ത്ത, ന​ട​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ അ​ക​ലെ ക​ണ്ട വെ​ളി​ച്ച​ത്തെ തേ​ടി ന​ട​ന്നു. ജീ​വി​ത​ത്തി​നോ​ട് ആ​വേ​ശം കു​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ തു​ട​ങ്ങി​യ യാ​ത്ര​യാ​ണ്. ആ​വേ​ശ​മോ അ​ഭി​നി​വേ​ശ​മോ അ​ങ്ങ​നെ എ​ന്ത് പേ​രി​ട്ടും വി​ളി​ക്കാം. അ​വ​ൾ​ക്ക് ഇ​തൊ​ന്നും അ​റി​യി​ല്ല. പ​റ​യാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ച​താ, പ​ക്ഷേ പ​ല​പ്പോ​ഴും വേ​ണ്ടെ​ന്നു​വെ​ച്ചു. എ​ന്തി​നാ​ണ് ന​മ്മു​ടെ ഭ്രാ​ന്തു​ക​ളി​ലേ​ക്ക്, ചി​ന്ത​ക​ളു​ടെ ചു​ഴി​ക​ളി​ലേ​ക്ക് ഒ​രാ​ളെ​യും​കൂ​ടി വ​ലി​ച്ചി​ടു​ന്ന​ത്. ന​ട​ത്തം മെ​ല്ലെ​യാ​ണ്. കാ​ലി​ൽ ച​ളി​യൊ​ക്കെ പു​ര​ളു​ന്നു​ണ്ട്. അ​ര​ക്കൊ​പ്പം വ​ള​ർ​ന്നു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന പു​ല്ലു​ക​ൾ ദേ​ഹ​ത്ത് ന​ന്നാ​യി മു​ട്ടി​യു​രു​മു​ന്നു​ണ്ട്. അ​തി​നു​ള്ളി​ൽ​നി​ന്നും വ​രാ​ൻ ഇ​ട​യു​ള്ള ആ​പ​ത്തു​ക​ളെ കു​റി​ച്ചോ​ർ​ത്ത് വേ​വ​ലാ​തി​യി​ല്ല. മു​ന്നി​ൽ ക​ണ്ട വെ​ളി​ച്ച​മാ​ണ് പ്ര​ധാ​നം. ന​ട​ത്തം തു​ട​ർ​ന്നു. ന​ട​ക്കും​തോ​റും വെ​ളി​ച്ചം പി​ന്നെ​യും അ​ക​ലെ​യാ​കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യൊ​രു തോ​ന്ന​ൽ.

ഏ​റെ നേ​ര​ത്തെ ന​ട​ത്ത​ത്തി​നൊ​ടു​വി​ൽ എ​ത്തി​ച്ചേ​ർ​ന്ന​ത്, ഇ​ല​ക​ൾ​കൊ​ണ്ട് മേ​ഞ്ഞ, മ​ണ്ണി​ന്റെ ചു​വ​രു​ക​ളു​ള്ള ഒ​രു കൂ​ര​ക്ക് മു​ന്നി​ൽ, വീ​ടി​ന്റെ മു​ന്നി​ൽ ക​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന റാ​ന്ത​ലാ​ണ് അ​വ​നെ അ​വി​ടെ വ​രെ എ​ത്തി​ച്ച​ത്. ഒ​ന്നു​ര​ണ്ടു ത​വ​ണ വാ​തി​ലി​ൽ മു​ട്ടി​നോ​ക്കി. ഒ​രു പ്ര​തി​ക​ര​ണ​വു​മി​ല്ല. വാ​തി​ൽ മെ​ല്ലെ ത​ള്ളി നോ​ക്കി, ആ​രോ തു​റ​ക്കാ​ൻ കാ​ത്തി​രു​ന്നെ​ന്ന​പോ​ലെ അ​ത് മു​ഴു​വ​നാ​യി തു​റ​ന്നു. വൃ​ദ്ധ​യാ​യ ഒ​രു സ്ത്രീ ​മു​ന്നി​ൽ ര​ക്ത​ത്തി​ൽ കു​ളി​ച്ചു​കി​ട​ക്കു​ന്നു. ആ ​കാ​ഴ്ച​യി​ൽ തീ​ർ​ത്തും നി​സ്സം​ഗ​മാ​യി ആ ​വൃ​ദ്ധ​യു​ടെ അ​രി​കി​ലി​രു​ന്നു. മൂ​ക്കി​ൽ കൈ​വെ​ച്ചു​നോ​ക്കി. മ​ര​ണ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. തു​റ​ന്നു​കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന ക​ണ്ണു​ക​ൾ അ​ട​ച്ചു. ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ൾ കൂ​ടു​ക​യാ​ണ്. ഉ​ത്ത​ര​ങ്ങ​ൾ ശൂ​ന്യ​വും.

കൂ​ടു​ത​ൽ ആ​ലോ​ച​ന​ക​ളി​ലേ​ക്ക് പോ​യി​ല്ല. അ​വ​ൻ വാ​തി​ൽ പ​തി​യെ അ​ട​ച്ചു. തി​രി​ഞ്ഞു ന​ട​ക്കാ​ൻ ആ​രം​ഭി​ച്ച​തും മു​ന്നി​ൽ ഇ​രു​ട്ടി​ൽ ഒ​രാ​ൾ. അ​യാ​ൾ പ​തി​യെ വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ലേ​ക്ക് ക​ട​ന്നു​നി​ന്നു. അ​വ​നെ ത​ന്നെ തീ​ക്ഷ്ണ​മാ​യി നോ​ക്കി. കു​റ​ച്ചു മു​ന്നേ, ഭ​ക്ഷ​ണം ക​ഴി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്ത് ക​ണ്ട ആ ​വൃ​ദ്ധ​ൻ.

‘ക്യാ’? ​അ​യാ​ൾ പ​തി​ഞ്ഞ സ്വ​ര​ത്തി​ൽ ചോ​ദി​ച്ചു.

അ​നി​രു​ദ്ധ് നി​ശ്ശ​ബ്ദ​നാ​യി. അ​യാ​ൾ മ​റു​പ​ടി​ക്ക് കാ​ത്തു​നി​ൽ​ക്കാ​തെ വാ​തി​ൽ തു​റ​ന്ന് അ​ക​ത്ത് ക​യ​റി. വാ​തി​ൽ അ​ട​ക്കും മു​മ്പ് ഒ​രു നി​മി​ഷം അ​യാ​ൾ അ​വ​നെ നോ​ക്കി.

‘ക്യാ ​ദേ​ഖ് ര​ഹെ അ​ബേ? ച​ൽ നി​ക​ൽ യ​ഹാ​ൻ​സേ...’

ആ ​പ​റ​ച്ചി​ലി​ന​ൽ​പ്പം ശൗ​ര്യ​ക്കൂ​ടു​ത​ൽ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​നി​രു​ദ്ധ്, അ​വി​ടെ നി​ന്നും ഇ​റ​ങ്ങി തി​രി​കെ ന​ട​ക്കാ​ൻ ആ​രം​ഭി​ച്ചു. ന​ട​ത്ത​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ നി​ലാ​വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ൽ ക​ണ്ട ആ ​കാ​ഴ്ച അ​വി​ടെ​ത​ന്നെ നി​ൽ​ക്കാ​ൻ പ്രേ​രി​പ്പി​ച്ചു.

നീ​ള​ത്തി​ലു​ള്ള ര​ണ്ട് കു​ഴി​ക​ൾ. അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് ചെ​ന്നു. ആ​ഴ​വു​മു​ണ്ട്. വാ​തി​ൽ പി​ന്നെ​യും തു​റ​ക്കു​ന്ന ശ​ബ്ദം കേ​ട്ട് അ​വ​ൻ അ​വി​ടെ നി​ന്നും പു​ൽ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​നി​ട​യി​ലേ​ക്ക് മാ​റി. തോ​ളി​ൽ ആ ​സ്ത്രീ​യു​ടെ ശ​രീ​ര​വും കൈ​യി​ൽ ഒ​രു മ​ൺ​വെ​ട്ടി​യു​മാ​യി അ​യാ​ൾ വീ​ട്ടി​ൽ നി​ന്നും ഇ​റ​ങ്ങി​വ​ന്നു. ഒ​രു​വി​ധ​ത്തി​ലു​ള്ള സ​ങ്കോ​ച​വും അ​യാ​ളി​ൽ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ആ ​ശ​രീ​ര​ത്തെ പ​തി​യെ കു​ഴി​ക​ളി​ലൊ​ന്നി​ലേ​ക്ക് ഇ​റ​ക്കി​വെ​ച്ചു. കൈ​യി​ലെ മ​ൺ​വെ​ട്ടി ഉ​പ​യോ​ഗി​ച്ച് അ​ത്‌ മ​ണ്ണി​ട്ടു​മൂ​ടാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. ഒ​ര​ന​ക്ക​വും ഇ​ല്ലാ​തെ, ഒ​രു ത​രം മ​ര​വി​പ്പി​ൽ അ​വ​ന​ത് ക​ണ്ടു​നി​ന്നു. പൂ​ർ​ണ​മാ​യും മ​ണ്ണി​ട്ടു​മൂ​ടി​യ ശേ​ഷം തൊ​ട്ട​ടു​ത്ത കു​ഴി​യു​ടെ അ​രി​കി​ലേ​ക്ക് വ​ന്നു. കു​ഴി​യി​ലേ​ക്ക് കാ​ല് തൂ​ക്കി​യി​ട്ട് അ​യാ​ൾ ഇ​രു​ന്നു. ത​ന്റെ മു​ന്നി​ലെ കു​ഴി​യു​ടെ ആ​ഴ​ത്തി​ലേ​ക്ക് മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു നോ​ട്ടം. എ​ന്താ​യി​രി​ക്കും അ​യാ​ൾ ആ​ലോ​ചി​ക്കു​ന്ന​ത്. ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ അ​വ​സാ​ന​മെ​ന്ന് വി​ളി​ക്കാ​വു​ന്ന ഈ​യൊ​രു കാ​ല​ത്ത്, ഏ​തൊ​രു നി​മി​ഷ​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കും അ​വ​ർ ഇ​വി​ടം വി​ടാ​നൊ​രു തീ​രു​മാ​ന​മെ​ടു​ത്ത​ത്.

കു​റ​ച്ചു നേ​ര​ത്തെ ഇ​രി​പ്പി​നു​ശേ​ഷം അ​ര​യി​ൽ ക​രു​തി​യ കു​പ്പി​യെ​ടു​ത്ത് അ​തി​ൽ​നി​ന്നു​മ​യാ​ൾ കു​ടി​ച്ചു. വി​ഷ​മാ​യി​രി​ക്ക​ണം അ​ത്‌. നോ​ട്ടം കു​ഴി​യി​ലേ​ക്കു​ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. നി​ലാ​വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​നു കീ​ഴെ, പു​ൽ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ കാ​ഴ്ച ക​ണ്ടി​രു​ന്ന അ​വ​ന്റെ ക​ൺ​മു​ന്നി​ൽ അ​യാ​ൾ മ​ര​ണ​ത്തി​ലേ​ക്ക് വീ​ണു. മ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ഒ​രു പെ​രും​ക​ളി​യാ​ട്ടം നേ​രി​ൽ ക​ണ്ട, ഒ​ന്നും ത​ട​യാ​തെ​നി​ന്ന അ​വ​ൻ, ആ ​കു​ഴി​ക​ൾ​ക്ക​രി​കി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു. അ​യാ​ളും മ​ര​ണ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. അ​വ​ൻ ത​ന്റെ അ​രി​കി​ൽ കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന മ​ൺ​വെ​ട്ടി കൈ​യി​ലെ​ടു​ത്തു. ക​ണ്ണു​ക​ൾ അ​ട​യാ​തെ ജീ​വ​ന​റ്റ് കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന ആ ​വൃ​ദ്ധ​ന്റെ കു​ഴി​മാ​ടം മൂ​ടാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. മീ​തെ മ​ണ്ണ് പ​തി​ക്കും വ​രെ, ആ ​ക​ണ്ണു​ക​ൾ അ​വ​നെ ത​ന്നെ നോ​ക്കു​ന്ന​താ​യി അ​വ​നു തോ​ന്നി.

അ​വ​ൻ തി​രി​ഞ്ഞു ന​ട​ന്നു. ക​ണ്ട​ത് യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​മാ​ണെ​ന്നോ, താ​ൻ ചെ​യ്ത​ത് ശ​രി​യാ​ണെ​ന്നോ ഒ​ന്നും അ​വ​ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല. ശ​രി​തെ​റ്റു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലെ അ​ക​ലം കു​റ​ഞ്ഞു തു​ട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ‘അ​യാ​ൾ ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ച​ത് ന​ട​ത്തു​ന്ന​തി​ൽ ഒ​രു ഭാ​ഗം മാ​ത്ര​മാ​വു​ക​യ​ല്ലേ ഞാ​ൻ ചെ​യ്തു​ള്ളൂ...’ അ​നി​രു​ദ്ധ് ത​ന്റെ ചെ​യ്തി​ക്ക് ന്യാ​യം ക​ണ്ടെ​ത്താ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു.

‘ഞാ​ൻ അ​റി​ഞ്ഞ​തും മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യ​തും എ​ന്റേ ത​ന്നെ പ്രി​വി​ലേ​ജു​ക​ളി​ൽ​നി​ന്നു​കൊ​ണ്ട്, വി​ദൂ​ര​ത​യി​ൽ​നി​ന്നു ക​ണ്ട കാ​ഴ്ച​ക​ളി​ൽ​നി​ന്നും കേ​ട്ടു​കേ​ൾ​വി​ക​ളി​ൽ​നി​ന്നും ഭാ​വ​ന​ക​ൾ ചേ​ർ​ത്ത് നി​ർ​മി​ച്ച യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​ങ്ങ​ൾ മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. സ​ത്യം മ​റ്റൊ​ന്നാ​ണ്’ -അ​നി​രു​ദ്ധ് സ്വ​യം പ​റ​ഞ്ഞു.

താ​ൻ ക​ണ്ട സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ൾ യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​ങ്ങ​ളാ​യി മാ​റാ​ൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​താ​യും അ​വ​ന് തോ​ന്നി. ന​ട​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ടെ അ​നി​രു​ദ്ധി​ന്റെ കാ​ലു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ ഒ​രു എ​ലി പു​ൽ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​നി​ട​യി​ലേ​ക്ക് ഓ​ടി​മ​റ​ഞ്ഞു.