കാട് -കഥ

ഇ​ന്നേ​ദി​വ​സം ത​ന്നെ സേ​തു​രാ​മ​ൻ സീ​താ​റാം ഹൗ​സി​ങ് കോ​ള​നി സ​ന്ദ​ർ​ശി​ക്കാ​നെ​ത്തി​യ​ത് ഒ​ന്നോ​ർ​ത്താ​ൽ ആ​ക​സ്​​മി​കം ത​ന്നെ. റെ​സി​ഡ​ന്റ്സ്​ അ​സോ​സി​യേ​ഷ​ൻ പ്ര​സി​ഡ​ന്റ് അ​ര​വി​ന്ദ​ൻ അ​ന്ന് കു​റ​ച്ച് തി​ര​ക്കി​ലാ​യി​രു​ന്നു. മൂ​ന്നി​ട​ത്ത് ചെ​ടി​ന​ട​ൽ ന​ട​ത്താ​നു​ണ്ട്. മു​ൻ​വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ളി​ൽ ന​ട്ട ചെ​ടി​ക​ൾ വ​ള​ർ​ന്നു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​തി​ന്‍റെ പ​ശ്ചാ​ത്ത​ല​ത്തി​ൽ ഫോ​ട്ടോ എ​ടു​പ്പും സം​ഘ​ടി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. അ​തി​നി​ട​യി​ലാ​ണ് ച​ന്ദ്രി വി​ളി​ച്ച​ത്.

കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ അ​താ​രാ​ണെ​ന്ന് ഉ​ട​ൻ തി​രി​ച്ച​റി​യാ​നാ​യി​ല്ല. അ​ല്ല, സേ​തു എ​ന്ന​യാ​ളെ നേ​രി​ൽ ക​ണ്ടാ​ലും മ​ന​സ്സി​ലാ​വു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല എ​ന്ന​താ​ണ് സ​ത്യം. ഒ​ന്നു​ര​ണ്ടു ത​വ​ണ അ​ര​വി​ന്ദ​ൻ സം​സാ​രി​ച്ച​തു മു​ഴു​വ​നും സേ​തു​വി​ന്‍റെ അ​ച്ഛ​ൻ സീ​താ​രാ​മ​നു​മാ​യി​ട്ടാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ...

വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് തി​രി​ച്ചെ​ത്തു​മ്പോ​ൾ വാ​സ്​​ത​വ​ത്തി​ൽ അ​ങ്ങ​നെ ഒ​രാ​ൾ കാ​ത്തു​നി​ൽ​പ്പു​ണ്ട് എ​ന്ന കാ​ര്യം അ​ര​വി​ന്ദ​ൻ മ​റ​ന്നു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. മു​റ്റ​ത്ത് വ​ല​തു​വ​ശ​ത്താ​യി ച​ന്ത​ത്തി​ൽ ന​ട്ടു​പി​ടി​പ്പി​ച്ച കാ​റ്റാ​ടി​മ​ര​ത്തി​ന്‍റെ ശു​ഷ്കി​ച്ച നി​ഴ​ലി​ൽ ജീ​ൻ​സും ടീ​ഷ​ർ​ട്ടു​മി​ട്ട ഒ​രു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​ൻ കൈ​യി​ലെ വി​ല​കൂ​ടി​യ ഫോ​ണി​ൽ ത​ല​പൂ​ഴ്ത്തി നി​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റു​ന്ന​തി​നോ​ടൊ​പ്പം അ​ര​വി​ന്ദ​ൻ ആ​തി​ഥേ​യ​ത്വ​ത്തോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു.

''വ​രൂ... ക​യ​റി​വ​രൂ. ക​യ​റി ഇ​രി​ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നു. സോ​റീ​ട്ടോ ഒ​ന്നു​ര​ണ്ടു ചെ​റി​യ പ​രി​പാ​ടി​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് വൈ​കി​യ​ത്. വ​രൂ വ​രൂ...''

ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​ൻ എ​ല്ലാ​റ്റി​നും മ​റു​പ​ടി​യാ​യി ചി​രി​ക്കു​ക​മാ​ത്രം ചെ​യ്തു. അ​യാ​ളു​ടെ ചി​രി​യി​ൽ വി​ഷാ​ദം ക​ല​ർ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ട് എ​ന്ന് അ​ര​വി​ന്ദ​ന് തോ​ന്നി. അ​തോ, ഔ​പ​ചാ​രി​ക​ത ചാ​ലി​ച്ച​പ്പോ​ൾ അ​ത് വി​ഷാ​ദ​മാ​യി മാ​റി​യ​താ​വു​മോ?

''വ​രൂ... ഇ​രി​ക്കൂ...''

ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​ൻ അ​പ്പോ​ഴും സ്​​മാ​ർ​ട്ട് ഫോ​ണി​ൽ ഏ​തോ ചാ​റ്റി​ങ്ങി​ന്‍റെ ഇ​ട​യി​ലാ​ണെ​ന്ന് തോ​ന്നി.

എ​നി​ക്കീ ചാ​റ്റി​ങ്ങൊ​ന്നു പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു, താ​ങ്ക​ൾ ഇ​പ്പോ​ൾ എ​ന്തി​നാ​ണ് വ​ന്ന​ത്? എ​ന്നമ​ട്ടി​ലൊ​രു ചെ​റി​യ വെ​പ്രാ​ളം അ​ര​വി​ന്ദ​ൻ അ​യാ​ളു​ടെ ശ​രീ​ര​ഭാ​ഷ​യി​ൽ​നി​ന്നും വാ​യി​ച്ചെ​ടു​ത്തു.

ചൂ​ര​ൽ​ക്ക​സേ​ര​യി​ലി​രു​ന്നു​കൊ​ണ്ട് ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​ൻ ഭ​വ്യ​ത​യോ​ടെ പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി.

''ഓ! ​സീ​താ​രാ​മ​ൻ, ഞാ​നെ​ത്ര ത​വ​ണ ഫോ​ൺ​ചെ​യ്തു! അ​ച്ഛ​നോ​ട് ഇ​വി​ടെ വ​രെ വ​രാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ട് ഇ​തു​വ​രെ വ​ന്ന​തേ​യി​ല്ല.''

അ​ര​വി​ന്ദ​ന് കു​റ​ച്ചു​കൂ​ടി എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും പ​റ​യാ​നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ ആ​യി​ക്കോ​ട്ടെ എ​ന്നമ​ട്ടി​ൽ സേ​തു​രാ​മ​ൻ കു​റ​ച്ചു​സ​മ​യം മൗ​ന​മാ​യി ഇ​രു​ന്നു. പി​ന്നെ വ​ള​രെ പ​തി​ഞ്ഞ​ സ്വ​ര​ത്തി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു.

''അ​ച്ഛ​ൻ മ​രി​ച്ചു... ക​ഴി​ഞ്ഞ​യാ​ഴ്ച.''

എ​ന്നി​ട്ട് അ​യാ​ൾ ക​ഴു​ത്തി​ൽ ഞാ​ത്തി​യി​ട്ടി​രു​ന്ന മാ​സ്​​കു​കൊ​ണ്ട് മൂ​ക്കും വാ​യും മൂ​ടി. ഏ​തോ ഒ​രു േപ്ര​ര​ണ​യാ​ൽ അ​ര​വി​ന്ദ​നും സ്വ​ന്തം മാ​സ്​​ക് പൂ​ർ​വ​സ്​​ഥി​തി​യി​ലാ​ക്കി.

''ഓ ​സോ​റി.''

''അ​യ്യോ എ​ങ്ങ​നെ?''

''എ​ന്താ​യി​രു​ന്നു അ​സു​ഖം?''

എ​ന്നി​ങ്ങ​നെ നി​ര​വ​ധി ആം​ഗി​ളു​ക​ളി​ൽ ഒ​രാ​ൾ​ക്ക് പ്ര​തി​ക​രി​ക്കാ​വു​ന്ന ഒ​രു സി​റ്റ്വേ​ഷ​നാ​ണ് അ​ത്. പ​ക്ഷേ, അ​തൊ​ക്കെ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച് ഒ​രു കൊ​ടും മൗ​ന​ത്തി​ന്‍റെ പ​ര​ന്ന പ്ര​തി​രോ​ധ​ത്തി​ലാ​യി​പ്പോ​യി, അ​ര​വി​ന്ദ​ൻ. അ​ങ്ങ​നെ അ​നി​ശ്ചി​ത​ത്വ​ത്തി​ന്‍റെ ഒ​ന്നു​ര​ണ്ട് മി​നി​റ്റു​ക​ൾ ക​ട​ന്നു​പോ​കു​മ്പോ​ഴാ​ണ് ച​ന്ദ്രി ചാ​യ​യു​മാ​യി ക​ട​ന്നു​വ​ന്ന​ത്.

''കേ​റി​യി​രി​ക്കാ​ൻ പ​റ​യാ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ നി​ന​ക്ക്? ഇ​ത് സീ​താ​രാ​മ​ന്‍റെ മ​ക​ൻ സേ​തു​രാ​മ​നാ​ണ്. ന​മ്മു​ടെ ആ ​പ്ലോ​ട്ടു​കാ​ടി​ന്‍റെ...''

''ഞാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​താ​യി​രു​ന്നു.''

മൗ​നം മു​റി​ഞ്ഞു​പോ​യ​തി​ന്‍റെ ആ​ശ്വാ​സം പ്ര​ക​ട​മാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ട് അ​പ്പോ​ൾ സേ​തു പ​റ​ഞ്ഞു.

''ഓ... ​അ​തൊ​ന്നും സാ​ര​മി​ല്ല.''

ചാ​യ കൊ​ടു​ക്കു​മ്പോ​ൾ ച​ന്ദ്രി​ അ​നാ​വ​ശ്യ​മാ​യി ഇ​ങ്ങ​നെ ചോ​ദി​ച്ചു:

''അ​ച്ഛ​നൊ​ക്കെ സു​ഖ​മ​ല്ലേ?''

സേ​തു​വി​ന്‍റെ മ​റു​പ​ടി​യി​ൽ ഇ​ത്ത​വ​ണ പ്ര​തി​രോ​ധ​ത്തി​ലാ​യ​ത് ച​ന്ദ്രി​ക​യാ​ണ്. എ​ന്നാ​ലും പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് സ്വ​ത​സ്സി​ദ്ധ​മാ​യ നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​ത​യോ​ടെ അ​വ​ൾ പ്ര​തി​ക​രി​ച്ചു.

''അ​യ്യോ... ക​ഷ്​​ട​മാ​യി. എ​ന്താ​യി​രു​ന്നു അ​സു​ഖം?''

''പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ച് ഒ​ന്നു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു, പ്രാ​യ​മാ​യ​തി​ന്‍റെ ത​ന്നെ.''

''ഓ​ഹോ, എ​ത്ര പ്രാ​യ​മാ​യി?''

''എ​ൺ​പ​ത്തി അ​ഞ്ച് ക​ഴി​ഞ്ഞു.''

വീ​ണ്ടും മൗ​നം. പു​റ​ത്ത് മ​ഴ ചാ​റി​യേ​ക്കും എ​ന്ന സൂ​ച​ന​പോ​ലെ അ​ന്ത​രീ​ക്ഷം ക​റു​ത്തു​നി​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ മ​ഴ​ക്കാ​ല​മാ​ണെ​ന്ന യാ​തൊ​ര​ട​യാ​ള​വും കാ​ണി​ക്കാ​ത്ത​വി​ധം ഉ​ഷ്ണം മു​റി​ക്ക​ക​ത്ത് പൊ​തി​ഞ്ഞു​നി​ൽ​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മു​ന്നി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​ന്‍റെ നെ​റ്റി​യി​ൽ തു​ട​യ്ക്കാ​തെ വി​ട്ട പൊ​ടി​വി​യ​ർ​പ്പ് അ​ര​വി​ന്ദ​നി​ൽ ചെ​റി​യൊ​രു അ​സ്വ​സ്​​ഥ​ത ഉ​ള​വാ​ക്കി. അ​യാ​ൾ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ഫാ​ൻ ഓ​ൺ​ചെ​യ്തു. സേ​തു​രാ​മ​ൻ ഒ​ന്ന് ദീ​ർ​ഘ​മാ​യി ശ്വ​സി​ച്ചു.

സീ​താ​രാ​മ​ന് അ​വ​സാ​ന​മാ​യി ഫോ​ൺ ചെ​യ്തി​ട്ട് മൂ​ന്നു നാ​ലു മാ​സ​മെ​ങ്കി​ലും ആ​യി​ക്കാ​ണും എ​ന്ന് അ​ര​വി​ന്ദ​ൻ ഓ​ർ​ത്തു. ചു​രു​ങ്ങി​യ വാ​ക്കു​ക​ളി​ൽ ആ ​സം​ഭാ​ഷ​ണം അ​വ​സാ​നി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു.

''ഞാ​ൻ അ​ര​വി​ന്ദ​നാ​ണ്. സ്​​ഥ​ല​ത്തി​ന്‍റെ കാ​ര്യ​ത്തി​ൽ എ​ന്താ​ണ് തീ​രു​മാ​നം?''

''അ​ത് ഞാ​നൊ​രി​ക്ക​ൽ പ​റ​ഞ്ഞ​താ​ണ​ല്ലോ. ഇ​പ്പൊ കൊ​ടു​ക്കാ​ൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല.''

''നി​ങ്ങ​ൾ കൊ​ടു​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് ആ​രു പ​റ​ഞ്ഞു? ആ ​പ്ലോ​ട്ട് ഒ​ന്നു കാ​ടു​വെ​ട്ടി​ത്തെ​ളി​ച്ച് വൃ​ത്തി​യാ​ക്കി ഇ​ട്ടൂ​ടേ ഹേ!''

​മ​റു​പു​റ​ത്ത് മൗ​നം.

''അ​ടു​ത്ത ശ​നി​യാ​ഴ്ച അ​സോ​സി​യേ​ഷ​ന്‍റെ മീ​റ്റി​ങ് ഉ​ണ്ട്. നി​ങ്ങ​ളൊ​ന്ന് ഇ​വി​ടം​വ​രെ വ​ന്നാ​ൽ സൗ​ക​ര്യ​മാ​യി​രു​ന്നു.''

''ഞാ​ൻ വ​രാം.''

എ​ന്നാ​ൽ, സീ​താ​രാ​മ​ൻ വ​രു​ക​യോ മീ​റ്റി​ങ് ത​ന്നെ​യും ന​ട​ക്കു​ക​യോ ഉ​ണ്ടാ​യി​ല്ല. അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും രാ​ജ്യ​മൊ​ട്ടാ​കെ ലോ​ക്ഡൗ​ൺ ആ​രം​ഭി​ച്ചു. സീ​താ​റാം ഹൗ​സി​ങ് കോ​ള​നി​യു​ടെ ഒ​ര​റ്റ​ത്ത് ഒ​രു ക​ഷ​ണം പ്ലോ​ട്ടി​ൽ കാ​ട് പ​ട​ർ​ന്നു പി​ടി​ച്ചു​കി​ട​പ്പു​ള്ള​ത് ത​ല​വേ​ദ​ന പി​ടി​ച്ച കാ​ര്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. പ​ത്ത് സെ​ന്റ് സ്​​ഥ​ല​ത്ത് ഇ​ല്ലാ​ത്ത ജ​ന്തു​ക്ക​ളി​ല്ല. കൂ​ടി​യ പ​ല​സ​മ​യ​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി പ​ല വീ​ടു​ക​ളി​ൽ​നി​ന്നും വി​ഷ​പ്പാ​മ്പി​ൻ കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ ക​ണ്ടെ​ടു​ത്ത് ത​ല്ലി​ക്കൊ​ല്ല​ൽ ഈ​യ​ടു​ത്ത കാ​ല​ത്താ​യി പ​തി​വാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അ​ണ​ലി, കെ​ട്ടു​വ​രി​യ​ൻ, മൂ​ർ​ഖ​ൻ എ​ന്നി​ങ്ങ​നെ മാ​റി​മാ​റി പ​ല​പ​ല പ​രാ​തി​ക​ളാ​യി പ്ര​സി​ഡ​ന്റ് എ​ന്ന നി​ല​ക്ക് അ​ര​വി​ന്ദ​ൻ കേ​ൾ​ക്കു​ന്നു.

പ​ന്ത്ര​ണ്ടു വീ​ടു​ക​ളാ​ണ് ഈ ​ഹൗ​സി​ങ് കോ​ള​നി​യി​ൽ. പ​തി​മൂ​ന്നാ​മ​താ​യി സീ​താ​രാ​മ​ന്‍റെ പ്ലോ​ട്ടും. അ​യാ​ൾ​ത​ന്നെ​യാ​ണ് പ്ലോ​ട്ടു​തി​രി​ച്ച് ഈ ​സ്​​ഥ​ല​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ ക​ച്ച​വ​ട​മാ​ക്കി​യ​ത്. എ​ന്നാ​ൽ, മൂ​ല​ക്ക് പ​ത്ത് സെ​ന്റ് സ്​​ഥ​ലം ബാ​ക്കി​വെ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. അ​തൊ​ക്കെ വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​മു​മ്പാ​ണ്. ഏ​ക​ദേ​ശം ര​ണ്ട് വ്യാ​ഴ​വ​ട്ട​ക്കാ​ലം മു​മ്പ്.

പ​ല കാ​ല​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി പ​ല​രി​ലൂ​ടെ കൈ​മാ​റി പ​തി​യെ​പ്പ​തി​യെ വീ​ടു​വെ​ച്ച് പ​ന്ത്ര​ണ്ട് കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ൾ ഇ​വി​ടെ കു​ടി​യേ​റി ഇ​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​ര​വി​ന്ദ​നാ​ണ് ആ​ദ്യം വ​ന്ന​ത്. സീ​താ​രാ​മ​ന്‍റെ പേ​രു​ത​ന്നെ ഹൗ​സി​ങ് കോ​ള​നി​ക്ക് ഉ​പ​യോ​ഗി​ക്കാ​മെ​ന്ന് തീ​രു​മാ​നി​ച്ച​തും അ​യാ​ൾ​ത​ന്നെ. സീ​താ​റാം ഹൗ​സി​ങ് കോ​ള​നി. കേ​ൾ​ക്കു​മ്പോ​ഴേ ഒ​രു ഗു​മ്മ് ഉ​ണ്ട്. അ​ത് ബു​ദ്ധി​യാ​യി! അ​യ്യ​ർ മു​ത​ൽ നാ​യ​ർ​വ​രെ ഉ​ള്ള​വ​രേ പി​ന്നീ​ട് സ്​​ഥ​ലം വാ​ങ്ങാ​ൻ വ​ന്നു​ള്ളൂ. ആ​ദ്യ അ​ന്തേ​വാ​സി എ​ന്ന​നി​ല​ക്ക് ഹൗ​സി​ങ് കോ​ള​നി​യു​ടെ അ​മ​ര​ക്കാ​ര​നും പ​ല പ്ലോ​ട്ടി​ന്‍റെ​യും േബ്രാ​ക്ക​റും അ​ര​വി​ന്ദ​ൻ​ത​ന്നെ.

എ​ന്നാ​ൽ, ഈ​യി​ടെ​യാ​ണ് ആ ​പ​ത്തു ​സെ​ന്റ് ഹൗ​സി​ങ് കോ​ള​നി​ക്കാ​ർ​ക്ക് ഭീ​ഷ​ണി​യാ​വാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​ത്. ഒ​ന്നു​ര​ണ്ടു വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ ആ​യി​ക്കാ​ണും. കൃ​ത്യം പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ 2018ലെ ​ആ​ദ്യ പ്ര​ള​യ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം. ഇ​ത്ര​യും വി​ഷ​ജീ​വി​ക​ൾ അ​വി​ടെ താ​മ​സ​മു​ണ്ടെ​ന്ന് അ​റി​യു​ന്ന​ത് വെ​ള്ളം ക​യ​റി​യി​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യ പ്ര​ള​യ​ശേ​ഷ​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​വി​ട​ന്ന​ങ്ങോ​ട്ടാ​ണ് പ​ല സ​മ​യ​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി പ​ല വീ​ടു​ക​ളി​ൽ പാ​മ്പു​ക​ൾ സ​ന്ദ​ർ​ശ​നം തു​ട​ങ്ങി​യ​ത്. ആ​ദ്യ​മാ​ദ്യം കോ​ള​നി നി​വാ​സി​ക​ൾ അ​തൊ​രു ഒ​റ്റ​പ്പെ​ട്ട സം​ഭ​വ​മാ​യി​ട്ടാ​ണ് ക​ണ​ക്കാ​ക്കി​യ​ത്. എ​ന്നാ​ൽ, സം​ഗ​തി പ​തി​വാ​യ​പ്പോ​ഴാ​ണ് അ​വ​ർ മീ​റ്റി​ങ് വി​ളി​ച്ചു​ചേ​ർ​ത്ത​ത്. ഹൗ​സി​ങ് കോ​ള​നി​യു​ടെ ഒ​ര​രി​കി​ൽ കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന ആ ​പ​ത്ത് സെ​ന്റ് സ്​​ഥ​ലം അ​തു​വ​രെ എ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കും വെ​യ്സ്റ്റ് ഇ​ടാ​ൻ സൗ​ക​ര്യ​മു​ള്ള ഇ​ടം മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​ത് സീ​താ​രാ​മ​ന്‍റെ സ്​​ഥ​ല​മാ​ണെ​ന്നു​പോ​ലും ആ​ർ​ക്കും അ​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ​യി​രു​ന്നു. പ​ഴ​യ ഫ​യ​ലു​ക​ളി​ൽ​നി​ന്ന് ത​പ്പി​പ്പി​ടി​ച്ചാ​ണ് അ​ര​വി​ന്ദ​നു​പോ​ലും സീ​താ​രാ​മ​ന്‍റെ ന​മ്പ​ർ ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കാ​നാ​യ​ത്.

''ആ ​സ്​​ഥ​ലം...''

മു​മ്പി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന സേ​തു​രാ​മ​ൻ അ​ങ്ങ​നെ പ​റ​ഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ അ​ര​വി​ന്ദ​ന് സ​മാ​ധാ​ന​മാ​യി.

''അ​തെ, ഞാ​ൻ പ​റ​യാ​ൻ തു​ട​ങ്ങു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ആ ​സ്​​ഥ​ലം, അ​തെ​ന്തു ചെ​യ്യാ​നാ​ണ് താ​ങ്ക​ളു​ടെ തീ​രു​മാ​നം?''

''വാ​സ്​​ത​വ​ത്തി​ൽ അ​ത് ഒ​ന്നും ചെ​യ്യു​ന്നി​ല്ല എ​ന്ന് പ​റ​യാ​നാ​ണ് ഞാ​നി​പ്പോ​ൾ താ​ങ്ക​ളെ കാ​ണാ​ൻ വ​ന്ന​തു​ത​ന്നെ.''

ഇ​ത്ത​വ​ണ അ​ര​വി​ന്ദ​ൻ പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ച് ത​യാ​റെ​ടു​പ്പു​ക​ൾ ഒ​ന്നു​മി​ല്ലാ​തെ​ത​ന്നെ ഞെ​ട്ടി.

''ഹേ​യ്! അ​തെ​ങ്ങ​നെ ശ​രി​യാ​വും?''

മു​മ്പി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​ൻ അ​ര​വി​ന്ദ​നെ പ​ക​ച്ചു​നോ​ക്കി.

''നോ​ക്കൂ സീ​താ​രാ​മ​ൻ...''

''അ​ല്ല! സേ​തു​രാ​മ​ൻ...''

''അ​തെ! സേ​തു. നി​ങ്ങ​ളെ​ന്‍റെ കൂ​ടെ ഒ​ന്നു വ​രൂ. ആ ​സ്​​ഥ​ല​ത്തി​ന്‍റെ കി​ട​പ്പ് നേ​രി​ട്ടു ക​ണ്ടാ​ൽ മാ​ത്ര​മേ നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് കാ​ര്യം ബോ​ധ്യ​മാ​വു​ക​യു​ള്ളൂ...''

''അ​തെ​യ​തെ. എ​നി​ക്കാ സ്​​ഥ​ലം ഒ​ന്ന് ക​ണ്ടാ​ൽ​ക്കൊ​ള്ളാ​മാ​യി​രു​ന്നു.''

അ​തും പ​റ​ഞ്ഞ് സേ​തു വെ​ളി​യി​ലേ​ക്ക് ഇ​റ​ങ്ങി. രാ​വി​ലെ​തൊ​ട്ട് തി​ര​ക്കി​ലാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാ​ൽ ഇ​ട്ടി​രു​ന്ന ഖ​ദ​ർ​വേ​ഷം മു​ഷി​ഞ്ഞും വി​യ​ർ​ത്തും നാ​ശ​മാ​യി എ​ന്ന ചി​ന്ത​യി​ൽ അ​ര​വി​ന്ദ​ൻ ഒ​രു​നി​മി​ഷം നി​ന്നു. പി​ന്നെ അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ മ​തി എ​ന്ന തീ​രു​മാ​ന​ത്തി​ൽ സേ​തു​വി​നെ ധൃ​തി​യി​ൽ അ​നു​ഗ​മി​ച്ചു.

സേ​തു അ​തു​വ​രെ​യി​ല്ലാ​ത്ത ഉ​ന്മേ​ഷ​ത്തോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങി.

''കേ​ട്ടോ സാ​റെ, ഈ ​ന​ന്ദാ​പു​ര​ത്ത് ഞാ​നി​താ​ദ്യ​മാ​യി​ട്ടാ​ണ് വ​രു​ന്ന​ത്. ന​ഗ​ര​ത്തി​ലെ ക​ണ്ണാ​യ സ്​​ഥ​ല​ത്ത് പ​ത്തു സെ​ന്റ് ഭൂ​മി​യു​ണ്ട് എ​ന്ന കാ​ര്യം അ​ച്ഛ​ൻ പ​റ​യു​ന്ന​തു​ത​ന്നെ മ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു കു​റ​ച്ചു​നാ​ൾ മു​മ്പാ​ണ്.''

''മോ​നേ സേ​തൂ...''

അ​ച്ഛ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. ''നി​ന്‍റെ മു​ത്ത​ച്ഛ​ൻ, അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ അ​വ​സാ​ന നാ​ളു​ക​ളി​ൽ മാ​ത്ര​മാ​ണ് എ​ന്നോ​ട് ഈ ​സ്​​ഥ​ല​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് പ​റ​ഞ്ഞ​ത്. മോ​നേ, ന​ന്ദാ​പു​ര​ത്ത് ന​മുക്ക് കു​റ​ച്ച് സ്​​ഥ​ല​മു​ണ്ട്. നി​ങ്ങ​ൾ മ​ക്ക​ൾ​ക്ക് ആ​വ​ശ്യ​മു​ള്ള സ്വ​ത്തും സ്​​ഥ​ല​വു​മൊ​ക്കെ ഞാ​ൻ ന​യി​ച്ചു ത​ന്നി​ട്ടു​ണ്ട്. എ​ന്നാ​ൽ, ഈ ​സ്​​ഥ​ലം നി​ന്‍റെ അ​ച്ഛ​ന്‍റെ ആ​ഗ്ര​ഹ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​മാ​ത്രം വാ​ങ്ങി​യ​താ മോ​നെ. ന​ന്ദാ​പു​ര​ത്തെ ഈ ​സ്​​ഥ​ലം വെ​റു​തെ ഇ​ട​ണം. അ​തു ന​മ്മു​ടേ​തൊ​ന്നു​മ​ല്ല എ​ന്ന മ​ട്ടി​ൽ. വാ​സ്​​ത​വ​ത്തി​ൽ ഭൂ​മി​യെ വി​ല​യ്ക്കു​വാ​ങ്ങാ​ൻ ന​മ്മ​ൾ ആ​രാ​ണ്? അ​വി​ടെ അ​തി​രു​കെ​ട്ടി​ത്തി​രി​ച്ച് വീ​ടു​വെ​ക്കാ​നും കൃ​ഷി​ചെ​യ്യാ​നും ഒ​ക്കെ ന​മ്മ​ൾ​ക്കെ​ന്ത​ധി​കാ​രം?

ന​ന്ദാ​പു​ര​ത്തെ ആ ​സ്​​ഥ​ലം പ​രി​പാ​ലി​ക്കാ​തെ വെ​റു​തെ ഇ​ട​ണം എ​ന്നാ​ണ് എ​ന്‍റെ ആ​ഗ്ര​ഹം. അ​ത​ങ്ങ​നെ വെ​റു​തെ കി​ട​ന്ന് പു​ല്ലു​മൂ​ടി കാ​ടു​പി​ടി​ച്ച് ത​ഴ​ച്ചു​നി​ൽ​ക്ക​ട്ടെ. ഇ​ത്തി​രെ​യെ​ങ്കി​ൽ ഇ​ത്തി​രി. ആ ​കാ​ടു​ക​ണ്ട് ഭാ​വി​യി​ൽ ആ​രെ​ങ്കി​ലും ചോ​ദി​ക്കും...

'ആ​ഹാ! അ​താ​രു​ടെ കാ​ടാ​ണ്?' അ​പ്പോ​ൾ അ​റി​യാ​വു​ന്ന ആ​രെ​ങ്കി​ലു​മാ​ണെ​ങ്കി​ൽ അ​വ​ർ ഇ​ങ്ങ​നെ മ​റു​പ​ടി ന​ൽ​കും, അ​ത് ന​മ്മു​ടെ രാ​മ​ന്‍റെ​യ​ല്ലേ? ആ​ളു​ക​ൾ എ​ന്നെ അ​ങ്ങ​നെ ഓ​ർ​ക്ക​ണം.''

അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചാ​ണ് അ​ച്ഛ​ൻ പോ​യ​ത്. പ​ക്ഷേ, എ​നി​ക്കാ​ണെ​ങ്കി​ലോ അ​ച്ഛ​ന്‍റെ വാ​ക്കു​ക​ൾ പ​രി​പൂ​ർ​ണ​മാ​യി ന​ട​ത്താ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. ഞ​ങ്ങ​ൾ പ​തി​മൂ​ന്ന് പേ​രാ​ണ് അ​ച്ഛ​ന് മ​ക്ക​ളാ​യി​ട്ടു​ള്ള​ത്. അ​തി​ലെ ബാ​ക്കി പ​ന്ത്ര​ണ്ട് പേ​ർ​ക്കും ആ ​സ്​​ഥ​ലം വി​റ്റു​തു​ല​ക്കാ​നാ​യി​രു​ന്നു ധൃ​തി. എ​ന്തു​ചെ​യ്യാം! എ​ന്നാ​ൽ പ​തി​മൂ​ന്ന് അ​ത്ര മോ​ശം സം​ഖ്യ​യൊ​ന്നു​മ​ല്ല. ന​ന്ദാ​പു​ര​ത്ത് ഇ​പ്പോ​ഴും കാ​ടു​പി​ടി​ച്ചു കി​ട​ക്കു​ന്ന ഒ​രു പ​തി​മൂ​ന്നാം സ്​​ഥ​ല​മു​ണ്ട് ന​മ്മു​ടേ​താ​യി​ട്ട്. ഞാ​ന​തി​ൽ ഒ​ന്നും ചെ​യ്തി​ല്ല. അ​തി​പ്പോ​ൾ എ​ന്‍റെ അ​ച്ഛ​ൻ, നി​ന്‍റെ മു​ത്ത​ച്ഛ​ൻ ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ച​തു​പോ​ലെ ഒ​രു കാ​ടാ​യി മാ​റി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും. പ​ത്തു സെ​ന്റ് ഭൂ​മി​യി​ൽ ഒ​രു കാ​ട്..! എ​ന്‍റെ മ​ര​ണ​ശേ​ഷം നീ​യൊ​ന്ന​വി​ടം​വ​രെ പോ​ണം. ആ ​കാ​ട് എ​ങ്ങ​നെ​യു​ണ്ടെ​ന്ന് ദൂ​രെ​നി​ന്ന് ഒ​ന്നു ക​ണ്ടി​ട്ട് തി​രി​ച്ചു​വ​ര​ണം.

''പ​ക്ഷേ ന​ന്ദാ​പു​ര​വും ഈ ​പ​ത്തു സെ​ന്റും എ​വി​ടെ​യാ​ണെ​ന്നു​പോ​ലും എ​നി​ക്ക് നി​ശ്ച​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​ച്ഛ​നാ​ണ് എ​നി​ക്ക് നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ന​മ്പ​ർ ത​ന്ന​ത്.''

ഇ​ത്ര​യും കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ അ​ര​വി​ന്ദ​ന് ആ​കെ പ​രി​ഭ്ര​മ​മാ​യി. എ​ന്തൊ​ക്കെ​യാ​ണീ അ​ച്ഛ​നും മ​ക്ക​ളും പ​റ​ഞ്ഞു​കൂ​ട്ടു​ന്ന​ത്?

''എ​ന്നി​ട്ട് ന​മ്പ​ർ ത​രു​മ്പോ​ൾ അ​ച്ഛ​ൻ എ​ന്താ​ണ് പ​റ​ഞ്ഞ​ത്?''

അ​ച്ഛ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. ''ഈ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ ഒ​രു​പ​ക്ഷേ ആ ​പ​ത്തു​ സെ​ന്റി​ന് എ​ന്താ​ണു വി​ല എ​ന്ന് നി​ന്നോ​ട് ചോദി​ച്ചേ​ക്കാം. അ​ന്നേ​രം നീ ​പ​റ​യു​ന്ന ഏ​തു വി​ല​യും നി​ന്‍റെ അ​ച്ഛ​ന് നീ​യി​ടു​ന്ന വി​ല​യാ​യി​രി​ക്കും. ഒ​രു പ​ക്ഷേ നി​ന്‍റെ മു​ത്ത​ച്ഛ​ന്‍റെ പ​തി​മൂ​ന്നി​ലൊ​ന്നു വി​ല...''

കോ​ള​നി​യി​ലെ വീ​ടു​ക​ൾ​ക്ക് മു​ന്നി​ലൂ​ടെ ന​ട​ന്നു​തീ​ർ​ത്ത് അ​ര​വി​ന്ദ​നും സേ​തു​വും അ​ന്നേ​രം ആ ​പ​ത്തു​സെ​ന്റ് ഭൂ​മി​യു​ടെ മു​ന്നി​ലെ​ത്തി​യി​രു​ന്നു. ര​ണ്ടാ​ൾ​പൊ​ക്ക​ത്തി​ൽ ചു​റ്റി​ലും വൃ​ത്തി​യാ​യി മ​തി​ലു​കെ​ട്ടി​യ, തു​രു​മ്പി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി​യ ഭീ​മാ​കാ​ര​മാ​യ ഇ​രു​മ്പു ഗെ​യി​റ്റ് താ​ഴി​ട്ടു പൂ​ട്ടി​യ നി​ല​യി​ൽ, അ​ക​മെ കാ​ടു​പി​ടി​ച്ചു കി​ട​ക്കു​ന്ന ഒ​രു വെ​റും പ​റ​മ്പ്.

സേ​തു അ​പ്പോ​ൾ മാ​ത്രം ഈ​റ​നാ​യ ക​ണ്ണു​ക​ളോ​ടെ ദൂ​രെ നി​ന്ന് ആ ​കാ​ട് നോ​ക്കി​ക്ക​ണ്ടു. അ​തൊ​രു വ​ലി​യ കാ​ടൊ​ന്നു​മാ​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ചു​റ്റു​മു​ള്ള ഒ​ന്നു​മി​ല്ലാ​യ്മ​യി​ൽ അ​തൊ​രു മു​ഴു​ത്ത കാ​ടാ​ണ​ല്ലോ എ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്ക് തോ​ന്നി.

''ഇ​തി​ങ്ങ​നെ വെ​റു​തെ​യി​ട്ടാ​ൽ ഞ​ങ്ങ​ൾ കോ​ള​നി​യി​ലെ പ​ന്ത്ര​ണ്ട് വീ​ട്ടു​കാ​ർ​ക്കും വ​ലി​യ ശ​ല്യ​മാ​യി​രി​ക്കും.'' അ​ര​വി​ന്ദ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു.

''നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കെ​ന്തു​തോ​ന്നി?''

അ​യാ​ൾ പ്ര​തീ​ക്ഷ​യു​ള്ള ഒ​രു നോ​ട്ടം പാ​യി​ച്ച് സേ​തു​വി​നോ​ട് ചോ​ദി​ച്ചു.

''ഈ ​കാ​ട് വെ​ട്ടി​ത്തെ​ളി​ച്ച് ഇ​വി​ടം വാ​സ​യോ​ഗ്യ​മാ​ക്കു​ന്ന​ത​ല്ലേ ശ​രി?''

''കേ​ട്ടോ സാ​റെ...''

സേ​തു അ​ര​വി​ന്ദ​നോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞു.

''അ​ച്ഛ​ൻ മ​റ്റൊ​രു കാ​ര്യം​കൂ​ടെ സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഈ ​ന​ന്ദാ​പു​ര​ത്തി​ന്‍റെ പേ​ര് പ​ണ്ട് ന​ന്ദാ​വ​നം എ​ന്നാ​യി​രു​ന്ന​െ​ത്ര...''

എ​ന്തി​നാ​ണി​യാ​ൾ സ​ന്ദ​ർ​ഭ​ത്തി​ന് ഒ​ട്ടും ചേ​രാ​ത്ത ഒ​രു മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞ് ഇ​ങ്ങ​നെ ത​ന്നെ പ​രി​ഹ​സി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് അ​ര​വി​ന്ദ​ന​പ്പോ​ൾ സേ​തു​വി​നോ​ട് അ​രി​ശം​തോ​ന്നി.

''നോ​ക്കൂ മി​സ്റ്റ​ർ! നി​ങ്ങ​ളു​ടെ സെ​ന്റി​മെ​ന്റ്സൊ​ന്നും ഇ​ക്കാ​ല​ത്ത് തീ​രെ പ്രാ​ക്ടി​ക്ക​ല​ല്ല! നി​ങ്ങ​ൾ വ​ഴ​ങ്ങി​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ആ​ർ.​ഡി.​ഒവി​ന്‍റെ​ടു​ത്ത് പ​രാ​തി കൊ​ടു​ക്കാ​നാ​ണ് അ​സോ​സി​യേ​ഷ​ന്‍റെ തീ​രു​മാ​നം. ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​വി​ടെ സ്വ​സ്​​ഥ​മാ​യി ജീ​വി​ക്ക​ണ്ടേ?''

സേ​തു​രാ​മ​ൻ അ​ത് കേ​ട്ട​താ​യി ഭാ​വി​ച്ചി​ല്ല. അ​യാ​ൾ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​നാ​യി ഗേ​റ്റി​ന​രി​കി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു. ഗേ​റ്റി​ൽ തൊ​ട്ട​പ്പോ​ൾ എ​ന്തി​നോ അ​യാ​ൾ അ​വ​സാ​ന​മാ​യി അ​ച്ഛ​ന്‍റെ കൈ​പ്പ​ട​ങ്ങ​ൾ ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ച്ച​ത് ഓ​ർ​ത്തു​പോ​യി. അ​പ്പോ​ൾ വീ​ശി​യ ഒ​രു ചെ​റു​കാ​റ്റി​ൽ അ​ക​ത്തെ കാ​ടി​ന്‍റെ മേ​ലാ​പ്പ് ഒ​ന്നു​ല​ഞ്ഞ് ശ​ബ്ദ​മു​ണ്ടാ​ക്കി. അ​തി​ന​ക​ത്തേ​ക്ക് ഇ​പ്പോ​ൾ പോ​ക​ണ്ട. സു​ര​ക്ഷി​ത​മാ​യ ഒ​ര​ക​ലം പാ​ലി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് പി​റ​കി​ൽ അ​ര​വി​ന്ദ​ന്‍റെ അ​നു​ന​യ സ്വ​രം. ''ന​മു​ക്ക് മാ​റി​നി​ന്ന് സം​സാ​രി​ക്കാം.''

''ഇ​നി​യെ​ന്ത് സം​സാ​രി​ക്കാ​നാ​ണ്?'' സേ​തു​രാ​മ​ൻ ശാ​ന്ത​മാ​യ മി​ഴി​ക​ളോ​ടെ ആ ​പ​ത്തു​സെ​ന്റ് കാ​ടി​നെ നോ​ക്കി. ഉ​യ​ർ​ന്ന മ​തി​ൽ​ക്കെ​ട്ടി​ന​ക​ത്ത് ചു​ര​മാ​ന്തിനി​ൽ​ക്കു​ന്ന ഒ​രു വ​ന്യ​മൃ​ഗം.

പെ​ട്ടെ​ന്നു​ണ്ടാ​യ ഒ​രു​ൾ​േ​പ്ര​ര​ണ​യി​ൽ അ​യാ​ൾ ആ ​ഗെ​യി​റ്റ് ചാ​ടി​ക്ക​ട​ക്കാ​ൻ മു​തി​ർ​ന്നു. അ​യാ​ളു​ടെ ഭാ​രം താ​ങ്ങാ​നാ​വാ​തെ ഒ​രു​വേ​ള ആ ​ഗെ​യി​റ്റ് ത​ക​ർ​ന്നേ​ക്കു​മെ​ന്നും അ​തി​ന​ക​ത്തെ വ​ന്യ​ത അ​പ്പാ​ടെ പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ഇ​ര​മ്പി​യെ​ത്തി​യേ​ക്കു​മെ​ന്നും ഭ​യ​പ്പെ​ട്ട് അ​ര​വി​ന്ദ​ൻ ഒ​ന്നു​ര​ണ്ടു ചു​വ​ടു​ക​ൾ പു​റ​കോ​ട്ടു മാ​റി​നി​ന്നു. സേ​തു​രാ​മ​ൻ ആ ​പ​ച്ച​പ്പി​ലേ​ക്ക് ഒ​രു സ്വ​പ്ന​ത്തി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ ന​ട​ന്നു​തു​ട​ങ്ങി. നേ​ര​ത്തേ നോ​ക്കി​ക്ക​ണ്ട​തു​പോ​ലെ​യ​ല്ല. അ​തൊ​രു അ​സ്സ​ൽ കാ​ടു​ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. ത​ന്‍റെ അ​ച്ഛ​നും മു​ത്ത​ച്ഛ​നും ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ച​വി​ധം ഒ​രു മു​ഴു​ത്ത കാ​ട്. അ​തി​ന്‍റെ ത​ണ​ലി​നു​പോ​ലും പ​ച്ച​നി​റ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രു ജ​ലാ​ശ​യ​ത്തി​ലൂ​ടെ എ​ന്നവി​ധം സേ​തു​രാ​മ​ൻ ആ ​കൊ​ഴു​ത്ത പ​ച്ച​യി​ലൂ​ടെ തു​ഴ​ഞ്ഞു​നീ​ന്താ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. ഇ​ത്ര​കാ​ലം താ​ൻ ജീ​വി​ച്ചു​തീ​ർ​ത്ത ന​ഗ​രജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ ഉ​ഷ്ണം പ​ടം​പൊ​ഴി​ഞ്ഞ് ന​ഗ്നമാ​കു​ന്ന​തി​ന്‍റെ ഒ​രു വ​ന്യ​സു​ഖം. മ​ര​ങ്ങ​ളും വ​ള്ളി​ക​ളും കി​ളി​ക​ളും ഇ​ഴ​ജ​ന്തു​ക്ക​ളും ചി​ത​ൽ​പ്പു​റ്റു​ക​ളും നി​റ​ഞ്ഞ ഒ​രു വ​ലി​യ കാ​ൻ​വാ​സ്..! അ​തി​ൽ ഏ​തേ​തി​ട​ങ്ങ​ളി​ൽ ചേ​ർ​ത്തു​വെ​ച്ചാ​ലാ​ണ് താ​നും ആ ​ചി​ത്ര​ത്തി​ന്‍റെ ഭാ​ഗ​മാ​വു​ക എ​ന്ന ഒ​രു വ്യ​ഗ്ര​ത അ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ളു​ടെ ന​ട​ത്ത​ത്തി​ൽ പ്ര​ക​ട​മാ​യി. പ​തി​യെ​പ്പ​തി​യെ അ​കം ശാ​ന്ത​മാ​കു​ന്നു​ണ്ട്. ഇ​ത്ര​നാ​ൾ തേ​ടി​ന​ട​ന്ന​ത് ഈ​യൊ​രു ശ​മ​ന​താ​ള​ത്തി​നാ​ണ്.

അ​ത്ര​നേ​രം നി​ശ്ശ​ബ്ദ​മാ​യി കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന സേ​തു​വി​ന്‍റെ സെ​ൽ​ഫോ​ണി​ൽ അ​ന്നേ​രം ഒ​രു സ​ന്ദേ​ശ​ത്തി​ന്‍റെ കു​മി​ള​പൊ​ട്ടി. വി​ദേ​ശ​ത്തു​ള്ള അ​യാ​ളു​ടെ ഒ​രേ​യൊ​രു അ​നി​യ​നു​മാ​യി അ​യാ​ൾ കു​റ​ച്ചു​മു​മ്പു​വ​രെ ന​ട​ത്തി​യ ചാ​റ്റി​ങ്ങി​ന്‍റെ ബാ​ക്കി ക​ഷ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. ന​ന്ദാ​പു​ര​ത്തേ​ക്ക് ഏ​താ​ണ് വ​ഴി? ന​ന്ദാ​പു​ര​ത്തേ​ക്ക് എ​ത്ര​യാ​ണ് ദൂ​രം? എ​ന്നി​ങ്ങ​നെ അ​ത് ഇ​ട​ക്കി​ടെ സേ​തു​വി​നെ പി​ന്തു​ട​ർ​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഇ​ത്ത​വ​ണ അ​വ​ന്‍റെ സ​ന്ദേ​ശമെ​ന്താ​ണെ​ന്ന് സേ​തു പ​തി​യെ തു​റ​ന്നു​നോ​ക്കി.

''ന​ന്ദാ​പു​ര​ത്ത് സെ​ന്റി​നൊ​ക്കെ ഇ​പ്പൊ എ​ന്താ​ണ് റേ​റ്റ്..?''

സേ​തു ആ ​സ​ന്ദേ​ശ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ക​രു​ണ​യോ​ടെ ചി​രി​ച്ചു. മ​റ്റേ​തോ ഉ​ഷ്ണ​കാ​ല​ത്തി​ലി​രു​ന്ന് വി​യ​ർ​പ്പാ​റ്റാ​ൻ പാ​ടു​പെ​ടു​ന്ന ത​ന്‍റെ അ​നി​യ​ന്‍റെ മു​ഖം അ​യാ​ൾ​ക്ക് ആ ​സ​ന്ദേ​ശ​ത്തി​ൽ കാ​ണാ​നാ​വു​ന്നു​ണ്ട്.

''റേ​റ്റി​നെ​പ്പ​റ്റി വേ​വ​ലാ​തി വേ​ണ്ട!''

അ​യാ​ൾ മ​റു​പ​ടി ടൈ​പ്പ് ചെ​യ്തു.

''ന​മ്മ​ളാ​ർ​ക്കും ഈ ​സ്​​ഥ​ലം വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നി​ല്ല. ദാ​റ്റ്സാ​ൾ.''

ജീ​ൻ​സി​ന്‍റെ പോ​ക്ക​റ്റി​ലേ​ക്ക് സെ​ൽ​ഫോ​ൺ തി​രു​കി​വെ​ച്ച് തി​രി​കെ ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ സേ​തു​രാ​മ​ന് അ​ച്ഛ​ന്‍റെ മാ​റി​ട​ത്തി​ലെ രോ​മ​ക്കാ​ടു​ക​ളെ ഓ​ർ​മ​വ​ന്നു. അ​തി​നി​ട​യി​ലൂ​ടെ വി​ര​ലോ​ടി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന ഉ​ൽ​ക്ക​ട​മോ​ഹം അ​ട​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ച് അ​ച്ഛ​ന്‍റെ മൃ​ത​ദേ​ഹ​ത്തി​ന​രി​കെ അ​ന​ങ്ങാ​തെ നി​ന്ന​തും ഓ​ർ​മ​വ​ന്നു. നെ​ടു​നീ​ള​ത്തി​ൽ കി​ട​ക്കു​ന്ന അ​ച്ഛ​നെ ന​ട​ന്നു​തീ​ർ​ത്ത് അ​യാ​ൾ വീ​ണ്ടും ഗെ​യി​റ്റി​ന​രി​കി​ലെ​ത്തി. അ​പ്പു​റം വെ​യി​ൽ​ കു​റു​ക്കി​യെ​ടു​ത്ത സ്വ​ന്തം നി​ഴ​ലു​മാ​യി ക​രി​ങ്ക​ൽ​ച്ചീ​ളു​ക​ൾ പ​തി​ച്ച പാ​ത​യി​ൽ അ​ര​വി​ന്ദ​ൻ കാ​ത്തു​നി​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. സേ​തു​രാ​മ​ൻ ത​ണു​ത്ത പ​ച്ച​യി​ൽ​നി​ന്നു​കൊ​ണ്ട് സ്വാ​സ്​​ഥ്യ​ത്തോ​ടെ അ​ര​വി​ന്ദ​നെ നോ​ക്കി. അ​ര​വി​ന്ദ​നെ​യും അ​യാ​ളു​ടെ വ​ര​ണ്ട ലോ​ക​ത്തേ​യു​മാ​ണ് ഇ​പ്പോ​ൾ അ​തി​ർ​ത്തി തി​രി​ച്ച് താ​ഴി​ട്ട് പൂ​ട്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. സേ​തു​രാ​മ​ൻ ആ ​ഗെ​യി​റ്റി​നെ പി​ടി​ച്ചൊ​ന്ന് കു​ലു​ക്കി​നോ​ക്കി.

''അ​ല്ല'' അ​യാ​ൾ അ​ര​വി​ന്ദ​നോ​ട് വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞു.

''ഈ ​ഗെ​യി​റ്റ് അ​ത്ര ദു​ർ​ബ​ല​മൊ​ന്നു​മ​ല്ല.''